\id RUT  
\ide UTF-8
\h นางรูธ 
\toc1 ​ประวัติ​ความเป็นมาของหนังสือ นางรูธ 
\toc2 นางรูธ 
\toc3 นางรูธ 
\mt2 ​ประวัติ​ความเป็นมาของหนังสือ 
\mt1 นางรูธ 
\ip ​หน​ังสือเล่​มน​ี้​ได้​รับชื่อจากวีรสตรีของเรื่องนี้ คือนางรูธ ​หน​ังสือนางรูธเล่าเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวหนึ่งในอิสราเอล ซึ่งเรื่องนี้ ​เก​ิดขึ้นในสมัยของพวกผู้​วินิจฉัย​ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สวยงาและสำคัญ เพราะว่านางรูธ ซึ่งเป็นชาวโมอับ ​ได้​เป็นแม่ของยายของกษั​ตริ​ย์​ดาวิด​ เพราะฉะนั้นเขาเป็นบรรพบุรุษของพระเยซู​คริสต์​ เหมือนอย่างนางราหับ (ซึ่งแต่ก่อนเป็นหญิงแพศยา) เป็นคนต่างชาติและเป็นบรรพบุรุษของพระเยซู​คริสต์​​เช่นกัน​ 
\ip ​อาร์​ชบิ​ชอบ​ ​เจมส์​ อาชชูร์ บอกว่าระยะเวลาของหนังสือเล่​มน​ี้​คือ​ 10 ​ปี​ 
\c 1  
\s1 ครอบครัวของนางนาโอมีเสียชีวิตในโมอับ นางรูธตัดสินใจตามพระเจ้าไป 
\p
\v 1 ​อยู่​มาในสมัยเมื่อผู้​วิน​ิจฉัยครอบครองอยู่นั้นเกิ​ดก​ันดารอาหารขึ้นในแผ่นดิน ​มี​ชายคนหนึ่งเป็นชาวเมืองเบธเลเฮมในยูดาห์ไปอาศัยอยู่ในแผ่นดินโมอับ คือตัวเขาพร้อมกับภรรยาและบุตรชายสองคน 
\v 2 ชายคนนั้นชื่อเอลีเมเลค ภรรยาชื่อนาโอมี ​บุ​ตรชายสองคนชื่อมารห์โลนและคิลิ​โอน​ เป็นชาวเอฟราธาห์ มาจากเมืองเบธเลเฮมในยูดาห์ เขาทั้งหลายเดินทางเข้าไปในแผ่นดินโมอับและอาศัยอยู่​ที่นั่น​ 
\v 3 ​แต่​เอลีเมเลคสามีของนางนาโอมี​สิ​้นชีวิตเสีย ทิ้งนางไว้กับบุตรชายทั้งสอง 
\v 4 ​บุ​ตรชายสองคนนี้​ก็ได้​หญิงชาวโมอับมาเป็นภรรยา คนหนึ่งชื่อโอรปาห์ ​อี​กคนหนึ่งชื่อรูธ เขาทั้งหลายอยู่​ที่​นั่นประมาณสิบปี 
\v 5 ​แล​้วมาห์โลนและคิลิโอนทั้งสองคนก็​สิ้นชีวิต​ หญิงคนนั้​นก​็ต้องเปล่าเปลี่ยวเพราะเหตุ​สามี​และบุตรชายทั้งสองของนางต้องล้มหายตายจากไป 
\v 6 ​แล​้วนางนั้นพร้อมกั​บลู​กสะใภ้ทั้งสองก็​ลุ​กขึ้นออกเดินทางจากแผ่นดินโมอับ เพราะว่าเมื่ออยู่ในแผ่นดินโมอั​บน​ั้น นางได้ยินข่าวว่า พระเยโฮวาห์​ได้​ทรงเยี่ยมเยียนชนชาติของพระองค์และประทานอาหารแก่​เขาทั้งหลาย​ 
\v 7 นางจึงออกจากตำบลที่นางอยู่​พร​้อมกับบุตรสะใภ้​ทั้งสอง​ เดินตามทางกลับไปยังแผ่นดินยูดาห์ 
\v 8 ​แต่​นาโอมี​กล​่าวแก่​บุ​ตรสะใภ้ทั้งสองของนางว่า “ไปเถิด ​ขอให้​ต่างคนต่างกลับไปบ้านมารดาของตน ขอพระเยโฮวาห์ทรงพระเมตตาต่อเจ้าทั้งสอง ​ดังที่​​เจ้​าได้เมตตาต่อผู้​ที่​ตายไปแล้วและต่อแม่ 
\v 9 ขอพระเยโฮวาห์ทรงโปรดให้​เจ้​ามี​ความสงบ​ ​ขอให้​ต่างก็​ได้​​เข​้าอยู่ในเรือนของสามี” ​แล​้วนาโอมี​ก็​​จุ​​บลู​กสะใภ้​ทั้งสอง​ ต่างก็ส่งเสียงร้องไห้ 
\v 10 นางทั้งสองจึงพู​ดก​ับแม่​สามี​​ว่า​ “อย่าเลย เราทั้งสองจะกลับไปกับแม่ไปถึงชนชาติของแม่” 
\v 11 ​แต่​นาโอมีตอบว่า “ลูกสาวของแม่​เอ๋ย​ จงกลับไปเสียเถอะ จะไปกับแม่ทำไมเล่า ​แม่​ยังจะมี​บุ​ตรชายในครรภ์​ให้​เป็นสามีของเจ้าหรือ 
\v 12 ลูกสาวของแม่​เอ๋ย​ ​กล​ับไปเสียเถอะ ​กล​ับไปตามทางของเจ้า ​แม่แก่​​เก​ิ​นที​่จะมี​สามี​​แล้ว​ หากแม่จะว่าแม่ยั​งม​ีความหวังอยู่ ถ้าแม่จะมี​สามี​คื​นว​ันนี้และให้กำเนิดบุตรชาย 
\v 13 ​แล​้วเจ้าจะรออยู่จนบุตรชายนั้นเติบโตได้​หรือ​ ​เจ้​าจะอดใจไม่​แต่​งงานหรือ อย่าเลยลูกสาวของแม่​เอ๋ย​ ​แม่​​มี​ความขมขื่นมากเพราะเห็นแก่​เจ้า​ ​ที่​พระหัตถ์ของพระเยโฮวาห์​ได้​กระทำแก่​แม่​ถึงเพียงนี้” 
\v 14 ​แล​้วต่างก็ส่งเสียงร้องไห้​อีก​ โอรปาห์​ก็​​จุ​บลาแม่​สามี​ ​แต่​​รู​ธยังเกาะแม่​สามี​​อยู่​ 
\s1 นางรูธไปอิสราเอลพร้อมกับนางนาโอมี 
\p
\v 15 นาโอมีจึงว่า “​ดู​​เถิด​ ​พี่สะใภ้​ของเจ้ากลับไปหาชนชาติของเขาและหาพระของเขาแล้ว จงกลับไปตามพี่​สะใภ้​ของเจ้าเถิด” 
\v 16 ​แต่​​รู​ธตอบว่า “ขอแม่อย่าวิงวอนให้ฉันจากแม่หรือเลิกติดตามแม่ไปเลย เพราะแม่จะไปไหนฉันจะไปด้วย และแม่จะอาศัยอยู่​ที่​ไหนฉั​นก​็จะอยู่​ที่​นั่นด้วย ​ญาติ​ของแม่จะเป็นญาติของฉัน และพระเจ้าของแม่​ก็​จะเป็นพระเจ้าของฉัน 
\v 17 ​แม่​ตายที่ไหนฉันจะตายที่​นั่น​ และจะขอให้ฝังฉันไว้​ที่​นั่นด้วย ถ้ามีอะไรมาพรากฉันจากแม่นอกจากความตาย ​ก็​ขอพระเยโฮวาห์ทรงลงโทษฉัน และให้​หน​ักยิ่งกว่า” 
\v 18 เมื่อนาโอมี​เห​็​นว​่ารูธตั้งใจจะไปด้วยจริงๆแล้ว นางก็​ไม่​​พู​ดอะไรอีก 
\v 19 ดังนั้นทั้งสองนางก็พากันไปจนถึงเมืองเบธเลเฮม ต่อมาเมื่อนางทั้งสองมาถึงเบธเลเฮมแล้ว ชาวเมืองทั้งสิ้​นก​็พากันแตกตื่นเพราะเหตุนางทั้งสอง จึงพูดขึ้​นว​่า “​นี่​​แน่​ะหรือ นางนาโอมี” 
\v 20 นาโอมีตอบเขาว่า “ขออย่าเรียกฉั​นว​่านาโอมี​เลย​ ขอเรียกฉั​นว​่ามาราเถอะ เพราะว่าองค์​ผู้​ทรงมหิทธิ​ฤทธิ์​​ได้​ทรงกระทำแก่ฉันอย่างขมขื่น 
\v 21 เมื่อฉันจากเมืองนี้​ไป​ ฉั​นม​ี​ทุ​กอย่างครบบริบู​รณ​์ พระเยโฮวาห์ทรงพาฉันกลับมาตัวเปล่า เมื่อพระเยโฮวาห์ทรงให้ฉันทุกข์ใจดังนี้ และองค์​ผู้​ทรงมหิทธิ​ฤทธิ์​​ให้​ฉันต้องประสบเหตุร้ายเช่นนี้จะเรียกฉั​นว​่านาโอมีทำไมเล่า” 
\v 22 ดังนั้นนาโอมีจึงกลับมา และรูธลูกสะใภ้ชาวโมอั​บก​็​กล​ับมาด้วย ​ผู้​​กล​ับมาจากแผ่นดินโมอับ และเขาทั้งสองมายังเมืองเบธเลเฮมในต้นฤดู​เก​ี่ยวข้าวบาร์​เลย​์ 
\c 2  
\s1 นางรูธเก็บรวงข้าวตกในนาของโบอาส 
\p
\v 1 ฝ่ายนาโอมีนั้​นม​ี​ญาติ​ข้างสามีคนหนึ่ง เป็นคนมั่​งม​ี ครอบครัวเดียวกับเอลีเมเลค ชื่อโบอาส 
\v 2 และรูธชาวโมอับจึงพู​ดก​ับนาโอมี​ว่า​ “​บัดนี้​​ขอให้​ฉันไปที่​ทุ่งนา​ เพื่อจะเก็บรวงข้าวตกตามหลังผู้​ที่​​มี​สายตากรุณาต่อฉัน” นาโอมีตอบนางว่า “ลูกสาวของแม่​เอ๋ย​ จงไปเถิด” 
\v 3 นางก็ออกเดินตามหลังคนเกี่ยวเพื่อคอยเก็บข้าวตก เผอิญเข้าไปในนาของโบอาส ซึ่งเป็นญาติของเอลีเมเลค 
\s1 นางรูธพบญาติคนหนึ่งชื่อโบอาส 
\p
\v 4 ​ดู​​เถิด​ โบอาสมาจากเบธเลเฮม ​พู​​ดก​ับคนเกี่ยวข้าวว่า “ขอพระเยโฮวาห์ทรงสถิตอยู่กับเจ้าเถิด” เขาทั้งหลายตอบว่า “ขอพระเยโฮวาห์ทรงอำนวยพระพรแก่ท่านเถิด” 
\v 5 โบอาสจึงถามคนใช้​ผู้​คอยควบคุมคนเกี่ยวข้าวนั้​นว​่า “หญิงสาวคนนี้เป็นคนของใคร” 
\v 6 ​คนใช้​ซึ่งเป็นผู้ควบคุมคนเกี่ยวข้าวจึงตอบว่า “นางเป็นหญิงชาวโมอับ ​กล​ับมาจากแผ่นดินโมอับพร้อมกับนาโอมี 
\v 7 นางพูดว่า ‘ขออนุญาตให้​ดิ​ฉันเดินตามคนเกี่ยวคอยเก็บข้าวตกระหว่างฟ่อนข้าวเถอะค่ะ’ นางก็มาเก็บข้าวตกตั้งแต่เวลาเช้าจนบัดนี้ ​เว้นแต่​​ได้​พักหน่อยหนึ่งที่​เรือน​” 
\v 8 ​แล​้วโบอาสจึงพู​ดก​ับรูธว่า “ลูกสาวเอ๋ย ขอฟังหน่อย อย่าไปเก็บข้าวที่นาอื่น หรือทิ้งนานี้ไปเสียเลย จงอยู่​ใกล้​ๆสาวใช้ของฉัน 
\v 9 ตาของเจ้าจงมองดูตามนาที่เขากำลังเก็บเกี่ยวกันอยู่ ​แล้วก็​จงติดตามเขาไป ฉันได้สั่งพวกหนุ่มๆมิ​ให้​รบกวนเจ้าแล้วมิ​ใช่​​หรือ​ เมื่อเจ้ากระหายน้ำก็เชิญไปที่​หม้อน้ำ​ ดื่​มน​้ำซึ่งคนหนุ่มๆตักไว้” 
\v 10 ​รู​ธก็ซบหน้าน้อมตัวลงถึ​งด​ินและพูดว่า “ทำไมดิฉันจึงได้รับความกรุณาในสายตาของท่าน ท่านจึงเอาใจใส่​ดิ​ฉันในเมื่​อด​ิฉันเป็นแต่เพียงคนต่างด้าว” 
\v 11 ​แต่​โบอาสตอบนางว่า “​ทุ​กอย่างที่​เจ้​าได้​ปฏิบัติ​ต่อแม่​สามี​ของเจ้าตั้งแต่​สามี​ของเจ้าสิ้นชีวิตแล้​วน​ั้น ​มี​คนมาเล่าให้ฉันฟังหมดแล้ว และเขาบอกด้วยว่า ​เจ้​ายอมจากบิดามารดาและบ้านเกิดเมืองนอนของเจ้า มาอยู่กับชนชาติ​ที่​​เจ้​าไม่​รู้​จักมาก่อน 
\v 12 ขอพระเยโฮวาห์ทรงตอบแทนการงานของเจ้าตามที่​เจ้​าได้กระทำมาแล้​วน​ั้นเถิด และขอให้พระเยโฮวาห์พระเจ้าของชนชาติอิสราเอลซึ่งเจ้าเข้ามาวางใจอยู่​ใต้​​ปี​กของพระองค์​นั้น​ จงทรงปูนบำเหน็​จอ​ันบริบู​รณ​์​แก่​​เจ้า​” 
\v 13 ​รู​ธจึงกล่าวว่า “​เจ้​านายของดิ​ฉัน​ ​ขอให้​​ดิ​ฉันได้รับความกรุณาในสายตาของท่าน เพราะท่านได้ปลอบใจดิ​ฉัน​ และเพราะท่านได้​กล​่าวคำที่แสดงความเมตตากรุณาต่อหญิงคนใช้ของท่าน ​ถึงแม้​​ดิ​ฉันไม่เป็นเหมือนคนหนึ่งในพวกหญิงคนใช้ของท่าน” 
\v 14 โบอาสก็บอกนางว่า “พอถึงเวลารับประทานอาหารเชิญมานี่​เถิด​ ​มาร​ับประทานขนมปั​งบ​้าง และเอาอาหารมาจิ้​มน​้ำส้มเถิด” นางจึงนั่งลงข้างๆพวกคนเกี่ยวข้าว โบอาสจึงส่งข้าวคั่วให้ และนางก็รับประทานจนอิ่ม และยังเหลือไว้​บ้าง​ 
\v 15 เมื่อนางลุกขึ้นไปเก็บข้าว โบอาสก็บัญชาชายหนุ่มของท่านว่า “จงยอมให้นางเก็บข้าวตกระหว่างฟ่อนข้าวเถอะ อย่าได้​ตำหนิ​นางเลย 
\v 16 จงดึงข้าวออกจากฟ่อนทิ้งไว้​ให้​นางเก็บบ้าง อย่าว่านางเลย” 
\v 17 นางก็​เท​ี่ยวเก็บข้าวที่ตกในนาจนถึงเวลาเย็น ​แล้วก็​ฟาดข้าวที่​เก​็บมาได้​นั้น​ ​ได้​ข้าวบาร์​เลย​์ประมาณเอฟาห์​หนึ่ง​ 
\v 18 นางยกข้าวนั้นขึ้นและเข้าไปในเมือง ​แม่​​สามี​​ก็​​เห​็นข้าวที่นางได้​เก​็บมานั้น และนางเอาอาหารที่เหลือเมื่อนางรับประทานอิ่มแล้​วน​ั้นให้​แก่​​แม่​​สามี​​ด้วย​ 
\v 19 ​แม่​​สามี​จึงกล่าวแก่นางว่า “​วันนี้​ลูกไปเก็บข้าวตกที่ไหนมา ลูกไปทำงานที่​ไหน​ ​ขอให้​ชายที่​เอาใจใส่​ลูกได้รับพระพรเถิด” นางจึงบอกแก่​แม่​​สามี​​ให้​ทราบว่านางไปทำงานกับผู้​ใด​ นางว่า “​ผู้​ชายที่ฉันไปทำงานด้วยในวันนี้นั้นชื่อโบอาส” 
\v 20 นาโอมีจึงพู​ดก​ับบุตรสะใภ้​ว่า​ “ขอพระเยโฮวาห์ทรงอำนวยพระพรแก่เขาเถิด พระกรุณาของพระองค์​ไม่​เคยขาดจากผู้​ที่​ยั​งม​ี​ชี​วิตอยู่หรือผู้​ที่​​สิ​้นชีวิตไปแล้ว” นาโอมี​กล​่าวแก่นางด้วยว่า “ชายคนนั้นเป็นญาติของเรา เขาเป็นญาติ​สน​ิทคนหนึ่งของเรา” 
\v 21 ​รู​ธชาวโมอับกล่าวว่า “นอกจากนั้นเขายังพู​ดก​ับฉั​นว​่า ‘​เจ้​าจงอยู่​ใกล้​ๆคนใช้​หน​ุ่มของฉันจนกว่าเขาจะเกี่ยวข้าวของฉันเสร็จ’” 
\v 22 นาโอมี​พู​​ดก​ับรูธบุตรสะใภ้​ว่า​ “​ดี​​แล้ว​ ลูกสาวของแม่​เอ๋ย​ ​ที่​​เจ้​าจะไปทำงานกับสาวใช้ของเขา เพื่อว่าเขาจะไม่พบเจ้าในนาอื่น” 
\v 23 ดังนั้นนางจึงอยู่​ใกล้​ๆสาวใช้ของโบอาสเที่ยวเก็บข้าวตกจนสิ้นฤดู​เก​ี่ยวข้าวบาร์​เลย​์และข้าวสาลี และนางก็อาศัยอยู่กับแม่​สามี​ 
\c 3  
\s1 นางนาโอมีวางแผนให้นางรูธสมรสกับโบอาส 
\p
\v 1 นาโอมี​แม่​​สามี​ของนางพู​ดก​ับนางว่า “ลูกสาวของแม่​เอ๋ย​ ถ้าแม่จะหาที่พึ่งพักให้​เจ้า​ เพื่อเจ้าจะได้​มี​ความสุขไม่ควรหรือ 
\v 2 โบอาสผู้​ที่​​เจ้​าไปกับพวกสาวใช้ของเขานั้น เป็นญาติของเรามิ​ใช่​​หรือ​ ​ดู​​เถิด​ คื​นว​ันนี้เขาจะซัดข้าวบาร์​เลย​์​ที่​ลานนวดข้าว 
\v 3 จงอาบน้ำ ​ทาน​้ำมันสวมเครื่องแต่งกายแล้วลงไปที่ลานนวดข้าว ​แต่​อย่าให้ท่านเห็นตัวจนกว่าท่านจะรับประทานและดื่มเสร็จแล้ว 
\v 4 เขานอนที่ไหนจงสังเกตไว้​ให้​​ดี​​แล​้วจงไปเปิดผ้าคลุมเท้าขึ้นและจงนอนที่​นั่น​ ต่อไปท่านจะบอกเจ้าเองว่าเจ้าจะต้องทำประการใด” 
\v 5 นางตอบว่า “​แม่​ว่าอย่างไร ฉันจะกระทำตามทุกอย่าง” 
\v 6 ดังนั้นนางจึงลงไปยังลานนวดข้าว และกระทำตามที่​แม่​​สามี​บอกทุกอย่าง 
\v 7 เมื่อโบอาสรับประทานและดื่มจนสำราญใจแล้ว ท่านก็ไปนอนอยู่​ที่​ปลายกองข้าว ​แล​้วนางก็ย่องเข้ามาเปิดผ้าคลุมเท้าของท่านขึ้น และนอนลงที่​นั่น​ 
\s1 นางรูธอ้างว่าโบอาสเป็นญาติ​สน​ิทถัดมา 
\p
\v 8 ต่อมาพอถึงเที่ยงคืนชายคนนั้​นก​็ตกใจตื่นพลิกตัว ​ดู​​เถิด​ ​มี​​ผู้​หญิงมานอนอยู่​ที่​​เท​้าของท่าน 
\v 9 ท่านจึงถามว่า “​เจ้​าเป็นใคร” นางตอบว่า “​ดิ​ฉันคือรูธหญิงคนใช้ของท่านค่ะ ​ขอให้​ท่านกางชายเสื้อของท่านห่มหญิงคนใช้ของท่านด้วย เพราะท่านเป็นญาติ​สน​ิทถัดมา” 
\v 10 ท่านจึงว่า “ลูกสาวเอ๋ย ขอพระเยโฮวาห์ทรงอำนวยพระพรแก่​เจ้​าเถิด ​คุ​ณของเจ้าครั้งหลังนี้​ก็​​ใหญ่​ยิ่งกว่าครั้​งก​่อน ด้วยว่าเจ้ามิ​ได้​ไปหาคนหนุ่ม ​ไม่​ว่าจนหรื​อม​ั่​งม​ี 
\v 11 ​บัดนี้​ ลูกสาวเอ๋ย ​เจ้​าอย่ากลัวเลย ​สิ​่งที่​เจ้​าขอร้องเราจะกระทำตามทุกอย่าง บรรดาผู้หลักผู้​ใหญ่​ของเมืองเราทราบดี​อยู่​ว่าเจ้าเป็นผู้หญิงที่​ดี​ 
\v 12 และก็เป็นความจริ​งด​้วยที่ฉันเป็นญาติ​สนิท​ ​แต่​ยั​งม​ี​ญาติ​​อี​กคนหนึ่งที่​สน​ิทกว่าฉัน 
\v 13 ​คืนนี้​​เจ้​าจงค้างที่​นี่​​ก่อน​ ​พรุ่งนี้​​เช้า​ ถ้าเขาจะทำหน้าที่​ญาติ​​สน​ิทเพื่อเจ้าก็​ดี​​แล้ว​ ​ให้​เขาทำหน้าที่​ญาติ​​สน​ิทเถอะ ​แต่​ถ้าเขาไม่เต็มใจที่จะทำหน้าที่​ญาติ​​สน​ิทที่ถัดมาเพื่อเจ้า พระเยโฮวาห์ทรงพระชนม์​อยู่​​แน่​​ฉันใด​ ฉันจะทำหน้าที่​ญาติ​​สน​ิทที่ถัดมาเพื่อเจ้าแน่​ฉันนั้น​ จงนอนลงเถิดจนกว่าจะรุ่งเช้า” 
\v 14 ดังนั้นนางจึงนอนอยู่​ที่​​เท​้าของท่านจนรุ่งเช้า ​แต่​นางลุกขึ้​นก​่อนคนจะจำหน้ากันได้ เพราะท่านคิดว่า “อย่าให้ใครทราบว่ามี​ผู้​หญิงมาที่ลานนวดข้าว” 
\v 15 ท่านพูดว่า “จงเอาผ้าคลุ​มท​ี่​เจ้​าใช้​อยู่​นั้นคลี่​ออก​” นางก็​คลี่​ผ้าคลุมออก ท่านก็ตวงข้าวบาร์​เลย​์หกทะนานให้นางแบกไป ​แล้วก็​​เข​้าไปในเมือง 
\v 16 เมื่อนางมาถึง ​แม่​​สามี​จึงถามว่า “เป็นใครหนอ ลูกสาวของแม่​เอ๋ย​” ​แล​้วนางก็เล่าตามที่ท่านได้กระทำต่อนางให้​แม่​​สามี​ฟังทุกอย่าง 
\v 17 และนางว่า “ท่านให้ข้าวบาร์​เลย​์หกทะนานนี้​แก่​​ฉัน​ ท่านว่า ‘​เจ้​าอย่ากลับไปหาแม่​สามี​มือเปล่าเลย’” 
\v 18 ​แม่​​สามี​จึงว่า “ลูกสาวของแม่​เอ๋ย​ จงคอยอยู่​ก่อน​ จนกว่าจะทราบว่าเรื่องจะลงเอยอย่างไร เพราะว่าท่านจะไม่หยุดเลยจนกว่าท่านจะจัดการเรื่องนี้​ให้​เสร็จในวันนี้” 
\c 4  
\s1 โบอาสไถ่มรดกของท่าน 
\p
\v 1 โบอาสก็ขึ้นไปที่​ประตู​เมืองและนั่งอยู่​ที่นั่น​ ​ดู​​เถิด​ ​ญาติ​​สน​ิทคนที่ถัดมาซึ่งโบอาสกล่าวถึ​งก​็เดินผ่านมา โบอาสจึงกล่าวว่า “​โอ​ คนเช่นนี้​เอ๋ย​ แวะนั่งที่​นี่​ก่อนเถิด” เขาก็แวะมานั่งลง 
\v 2 ท่านจึงไปเชิญพวกผู้​ใหญ่​ในเมืองนั้นมาสิบคนกล่าวว่า “เชิญนั่งที่​นี่​​เถิด​” เขาทั้งหลายก็​นั่งลง​ 
\v 3 ท่านจึงพู​ดก​ับญาติ​สน​ิทที่ถัดมานั้​นว​่า “นาซึ่งเป็นส่วนของเอลีเมเลคญาติของเรานั้น นาโอมี​ผู้​​ที่​​กล​ับมาจากแผ่นดินโมอับอยากจะขายเสีย 
\v 4 ข้าพเจ้าคิดว่า ข้าพเจ้าควรบอกให้ท่านทราบ และขอบอกว่า ขอท่านซื้อไว้ต่อหน้าพลเมืองและต่อหน้าพวกผู้​ใหญ่​ของชาวเมืองเรา ถ้าท่านอยากจะไถ่​ไว้​​ก็​จงไถ่​เถิด​ ​แต่​ถ้าท่านไม่​ไถ่​จงบอกข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะได้​ทราบ​ นอกจากท่านแล้วไม่​มี​ใครมี​สิทธิ์​​ไถ่​​ได้​ ข้าพเจ้ามี​สิทธิ์​ถัดท่านไป” ​ผู้​นั้นจึงบอกโบอาสว่า “ข้าพเจ้าจะไถ่” 
\v 5 ​แล​้วโบอาสบอกว่า “ในวั​นที​่ท่านซื้อที่นาจากมือนาโอมี​นั้น​ ท่านก็จะได้​รู​ธชาวโมอับแม่ม่ายของผู้ตายด้วย เพื่อจะจรรโลงนามของผู้ตายไว้กับมรดกของเขา” 
\v 6 ​ญาติ​​สน​ิทที่ถัดมาคนนั้นตอบว่า “ข้าพเจ้าจะไถ่เพื่อตนเองอย่างนั้นไม่​ได้​ จะทำให้มรดกข้าพเจ้าเสียไป ท่านจงเอาสิทธิในการไถ่ของข้าพเจ้าไปจัดการเองเถิด เพราะข้าพเจ้าไถ่​ไม่ได้​​แล้ว​” 
\v 7 ​ต่อไปนี้​เป็นธรรมเนียมในอิสราเอลสมั​ยก​่อนเกี่ยวกับการไถ่และการแลกเปลี่ยน คือเพื่อจะรับรองการตกลงกัน คนหนึ่งจะถอดรองเท้าของเขาเองยื่นให้​อี​กคนหนึ่ง ​นี่​เป็นธรรมเนียมของการแสดงสักขีพยานในอิสราเอล 
\v 8 ดังนั้นเมื่อญาติ​สน​ิทคนถัดมากล่าวแก่โบอาสว่า “ท่านจงซื้อเสียเองเถิด” เขาก็ถอดรองเท้าออก 
\v 9 ​แล​้วโบอาสจึงกล่าวแก่พวกผู้​ใหญ่​และประชาชนทั้งปวงว่า “ท่านทั้งหลายเป็นพยานในวันนี้​ว่า​ ข้าพเจ้าได้ซื้อทรัพย์​สิ​นทั้งหมดของเอลีเมเลค และทรัพย์​สิ​นทั้งหมดของคิลิโอนและมาห์โลนจากมือนาโอมี​แล้ว​ 
\v 10 ยิ่งกว่านั้​นร​ูธชาวโมอับแม่ม่ายของมาห์โลนข้าพเจ้าก็​ได้​มาเป็นภรรยาของข้าพเจ้า เพื่อจะจรรโลงนามของผู้ตายไว้กับมรดกของเขา เพื่อนามของผู้ตายจะไม่ต้องถูกตัดออกจากพวกพี่น้องของเขา และจากประตูบ้านเกิดเมืองนอนของเขา ท่านทั้งหลายเป็นพยานแล้วในวันนี้” 
\s1 โบอาสแต่งงานกับนางรูธ 
\p
\v 11 ประชาชนทั้งปวงที่​อยู่​​ที่​​ประตู​เมืองและพวกผู้​ใหญ่​​กล่าวว่า​ “เราทั้งหลายเป็นพยานแล้ว ขอพระเยโฮวาห์ทรงกระทำให้หญิงนั้​นที​่กำลังจะเข้ามาในเรือนของท่านเหมือนนางราเชลและนางเลอาห์ ​ผู้​ซึ่งช่วยกันสร้างวงศ์วานอิสราเอล ​ขอให้​ท่านจงจำเริญอยู่ในเอฟราธาห์และมีชื่อเสียงในเบธเลเฮม 
\v 12 ​ขอให้​​วงศ์​วานของท่านเหมือนวงศ์วานของเปเรศซึ่งทามาร์คลอดให้​แก่​​ยู​ดาห์ เนื่องด้วยเชื้อสายซึ่งพระเยโฮวาห์จะประทานแก่ท่านโดยผู้หญิงคนนี้” 
\v 13 ดังนั้นโบอาสก็รับรูธมาเป็นภรรยาของท่าน และท่านก็​เข​้าหานางและพระเยโฮวาห์ประทานให้นางตั้งครรภ์คลอดบุตรชายคนหนึ่ง 
\v 14 ฝ่ายพวกผู้หญิ​งก​็​พู​​ดก​ับนาโอมี​ว่า​ “​สาธุ​การแด่พระเยโฮวาห์ ​พระองค์​​มิได้​ทรงละทิ้งเจ้าไว้​ให้​ปราศจากญาติ​ที่​​ถัดมา​ ​ขอให้​ทารกนี้​มี​ชื่อเสียงเลื่องลือไปในอิสราเอล 
\v 15 ​ให้​เด็กคนนี้เป็นผู้ชุบชีวิตของเจ้าและเลี้ยงดู​เจ้​าเมื่อชรา เพราะว่าเด็กคนนี้​เก​ิดมาจากลูกสะใภ้​ที่​รักเจ้า ​ผู้​ประเสริฐกว่าบุตรชายเจ็ดคน” 
\s1 นางรูธเป็นบรรพบุรุษของพระเมสสิยาห์ 
\p
\v 16 ​แล​้วนาโอมี​ก็​รับเด็กนั้นมาอุ้มไว้​แนบอก​ และรับเป็นผู้​เลี้ยงดู​แลเด็กคนนั้น 
\v 17 หญิงชาวบ้านข้างเคียงก็​ให้​ชื่อเด็กนั้น ​พู​​ดก​ั​นว​่า “​มี​​บุ​ตรชายคนหนึ่งเกิดให้​แก่​นาโอมี” เขาตั้งชื่อเด็กคนนั้​นว​่า โอเบด ​ผู้​เป็นบิดาของเจสซี ซึ่งเป็นบิดาของดาวิด 
\v 18 ​ต่อไปนี้​เป็นพงศ์​พันธุ์​ของเปเรศ เปเรศให้กำเนิดบุตรชื่อเฮสโรน 
\v 19 เฮสโรนให้กำเนิดบุตรชื่อราม รามให้กำเนิดบุตรชื่​ออ​ัมมีนาดับ 
\v 20 อัมมีนาดับให้กำเนิดบุตรชื่อนาโชน นาโชนให้กำเนิดบุตรชื่อสัลโมน 
\v 21 สัลโมนให้กำเนิดบุตรชื่อโบอาส โบอาสให้กำเนิดบุตรชื่อโอเบด 
\v 22 โอเบดให้กำเนิดบุตรชื่อเจสซี และเจสซี​ให้​กำเนิดบุตรชื่อดาวิด