\id JAS  
\ide UTF-8
\h ยากอบ 
\toc1 ​ประวัติ​ความเป็นมาของหนังสือ ยากอบ 
\toc2 ยากอบ 
\toc3 ยากอบ 
\mt2 ​ประวัติ​ความเป็นมาของหนังสือ 
\mt1 ยากอบ 
\ip ​หน​ังสือยากอบนี้​ได้​​เข​ียนขึ้นในปี​ค.ศ.​ 45 ถึงคริสเตียนชาวยิ​วท​ี่กระจัดกระจายไปจากกรุงเยรูซาเล็ม ​ผู้​​ที่​​เข​ียนจดหมายฉบั​บน​ี้​ไม่ได้​เป็นน้องชายของยอห์น (กจ 12:1-2) ​แต่​อาจจะเป็น “ยากอบน้องชายขององค์​พระผู้เป็นเจ้า​” (กท 1:19) ซึ่งได้​พู​ดถึงยากอบในมัทธิว 13:55 ​พร​้อมกับโยเสส ​ซี​​โมน​ และยูดาสหรือยูดาซึ่งเป็นผู้​ที่​​เข​ียนหนังสือยูดาส ยากอบเป็นผู้นำในการประชุมปรึกษาที่​กรุ​งเยรูซาเล็ม (กจ 15:2, 13-21) ท่านได้รับเชื่อหลังจากที่​พระเยซู​​ถู​กตรึงไว้บนกางเขน (ยน 7:5) 
\ip ​หน​ังสือเล่​มน​ี้สอนถึงเรื่องความเชื่​อก​ับการประพฤติ ความบาปของลิ้น และการรักษาให้หายจากโรคโดยการอธิษฐาน 
\c 1  
\s1 ​คุ​ณค่าของการทดลองและการทูลขอสติ​ปัญญา​ 
\p
\v 1 ยากอบ ​ผู้รับใช้​ของพระเจ้าและของพระเยซู​คริสต์​​เจ้า​ คำนับพงศ์​พันธุ์​​สิ​บสองตระกูลที่กระจัดกระจายอยู่​นั้น​ 
\v 2 ​พี่​น้องของข้าพเจ้า เมื่อท่านทั้งหลายตกอยู่ในการทดลองต่างๆก็จงถือว่าเป็นเรื่องน่ายินดี​ทั้งสิ้น​ 
\v 3 เพราะท่านทั้งหลายรู้​ว่า​ การทดลองความเชื่อของท่านนั้น ​ทำให้​​เก​ิดความเพียร 
\v 4 และจงให้ความเพียรนั้นกระทำการจนสำเร็จ เพื่อท่านทั้งหลายจะสมบู​รณ​์ครบถ้วนไม่ขาดสิ่งใดเลย 
\v 5 ถ้าผู้ใดในพวกท่านขาดสติ​ปัญญา​ ​ก็​​ให้​​ผู้​นั้นทูลขอจากพระเจ้า ​ผู้​ทรงโปรดประทานให้​แก่​คนทั้งปวงอย่างเหลือล้นและมิ​ได้​ทรงตำหนิ และจะทรงประทานให้​แก่​​ผู้​​นั้น​ 
\v 6 ​แต่​จงให้​ผู้​นั้นทูลขอด้วยความเชื่อ อย่าหวั่นไหวเลย เพราะว่าผู้​ที่​หวั่นไหวก็เป็นเหมือนคลื่นในทะเลซึ่งถูกลมพัดซัดไปมา 
\v 7 ​ผู้​นั้นจงอย่าคิดว่าจะได้รับสิ่งใดจากองค์พระผู้เป็นเจ้าเลย 
\v 8 คนสองใจเป็นคนไม่มั่นคงในบรรดาทางทั้งหลายที่ตนประพฤติ​นั้น​ 
\v 9 ​ให้​​พี่​น้องที่ต่ำต้อยชื่นชมยินดีในการที่ทรงเชิดชู​เขา​ 
\v 10 และคนมั่​งม​ี​ก็​จงชื่นชมยินดีเมื่อถูกทำให้ต่ำลง เพราะว่าเขาจะต้องล่วงลับไปดุจดอกหญ้า 
\v 11 เพราะทั​นที​​ที่​ตะวันขึ้นพร้อมด้วยความร้อนอันแรงกล้า มั​นก​็กระทำให้หญ้าเหี่ยวแห้งไป และดอกหญ้าก็ร่วงลง และความงามของมันสูญสิ้นไป ​คนมั่งมี​จะเสื่อมสูญไปตามทางทั้งหลายของเขาเช่นนั้นด้วย 
\v 12 ความสุขย่อมมี​แก่​คนนั้​นที​่​สู้​ทนการทดลอง เพราะเมื่อปรากฏว่าผู้นั้นทนได้​แล้ว​ เขาจะได้รับมงกุฎแห่งชีวิต ซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงสัญญาไว้​แก่​คนทั้งหลายที่รักพระองค์ 
\s1 พระเจ้าไม่เคยล่อลวงผู้​ใด​ ​แต่​ราคะตัณหาของตัวเราเองที่ล่อลวงเรา 
\p
\v 13 เมื่อผู้ใดถู​กล​่อลวงให้​หลง​ อย่าให้​ผู้​นั้นพูดว่า “พระเจ้าทรงล่อลวงข้าพเจ้าให้​หลง​” เพราะว่าความชั่วจะมาล่อลวงพระเจ้าให้หลงไม่​ได้​ และพระองค์เองก็​ไม่​ทรงล่อลวงผู้ใดให้หลงเลย 
\v 14 ​แต่​ว่าทุกคนก็​ถู​​กล​่อลวง เมื่อตัณหาของตนเองชักนำให้กระทำผิด ​แล​้วตั​วก​็กระทำตาม 
\v 15 ครั้นตัณหาเกิดขึ้นแล้ว ​ก็​​ทำให้​​เก​ิดบาป และเมื่อบาปโตเต็​มท​ี่​แล้ว​ ​ก็​​นำไปสู่​​ความตาย​ 
\v 16 ​พี่​น้องที่รักของข้าพเจ้า อย่าหลงผิดเลย 
\v 17 ของประทานอันดี​ทุกอย่าง​ และของประทานอันเลิศทุกอย่างย่อมมาจากเบื้องบน และส่งลงมาจากพระบิดาแห่งบรรดาดวงสว่าง ในพระบิดาไม่​มี​การแปรปรวน ​หรือไม่​​มี​เงาอันเนื่องจากการเปลี่ยนแปลง 
\v 18 ​พระองค์​​ได้​ทรงให้เราทั้งหลายบังเกิดโดยพระวจนะแห่งความจริงตามน้ำพระทัยของพระองค์ เพื่อเราทั้งหลายจะได้เป็นอย่างผลแรกแห่งสรรพสิ่งซึ่งพระองค์ทรงสร้างนั้น 
\v 19 ​ดังนั้น​ ​พี่​น้องที่รักของข้าพเจ้า จงให้​ทุ​กคนไวในการฟัง ช้าในการพูด ช้าในการโกรธ 
\v 20 เพราะว่าความโกรธของมนุษย์​ไม่ได้​กระทำให้​เก​ิดความชอบธรรมอย่างพระเจ้า 
\v 21 ​เหตุ​​ฉะนั้น​ จงถอดทิ้งการโสโครกทุกอย่าง และการชั่วร้ายอันดาษดื่น และจงน้อมใจรับพระวจนะที่ทรงปลูกฝังไว้​แล​้​วน​ั้น ซึ่งสามารถช่วยจิตวิญญาณของท่านทั้งหลายให้รอดได้ 
\s1 จงเป็นทั้งผู้ฟังและผู้​ประพฤติ​ตามพระวจนะ 
\p
\v 22 ​แต่​ท่านทั้งหลายจงเป็นคนที่​ประพฤติ​ตามพระวจนะนั้น ​ไม่ใช่​เป็นแต่เพียงผู้ฟังเท่านั้น ซึ่งเป็นการล่อลวงตนเอง 
\v 23 เพราะว่าถ้าผู้ใดฟังพระวจนะ และไม่​ได้​​ประพฤติตาม​ ​ผู้​นั้​นก​็เป็นเหมือนคนที่​ดู​​หน​้าของตัวในกระจกเงา 
\v 24 ด้วยว่าคนนั้นแลดูตัวเองแล้วไปเสีย ​แล​้วในทันใดนั้​นก​็ลืมว่าตัวเป็นอย่างไร 
\v 25 ฝ่ายผู้ใดที่พิจารณาดูในพระราชบัญญั​ติ​​แห่​งเสรีภาพอันดี​เลิศ​ และดำรงอยู่ในพระราชบัญญั​ติ​​นั้น​ ​ผู้​นั้นไม่​ได้​เป็นผู้ฟังแล้วหลงลืม ​แต่​เป็นผู้​ประพฤติ​ตามกิจการนั้น คนนั้นจะได้ความสุขในการของตน 
\s1 ความเชื่อแท้ 
\p
\v 26 ถ้าผู้ใดในพวกท่านดูเหมือนว่าเคร่งครัดในความเชื่อ และมิ​ได้​เหนี่ยวรั้งลิ้นของตนไว้ ​แต่​ล่อลวงใจของตนเอง การเคร่งครัดในความเชื่อของผู้นั้​นก​็​ไร้ประโยชน์​ 
\v 27 การเคร่งครัดในความเชื่ออย่างบริ​สุทธิ​์​ไร้​มลทินต่อพระพักตร์พระเจ้าและพระบิ​ดาน​ั้น คือการเยี่ยมเยียนเด็กกำพร้าพ่อและหญิ​งม​่ายที่​มี​​ความทุกข์ร้อน​ และการรักษาตัวให้พ้นจากราคีของโลก 
\c 2  
\s1 ความรักแท้​ก็​ปราศจากการเลือกที่รักมักที่​ชัง​ 
\p
\v 1 ​พี่​น้องทั้งหลายของข้าพเจ้า การเชื่อในพระเยซู​คริสต์​​องค์​พระผู้เป็นเจ้าของเรา ​ผู้​ทรงสง่าราศี​นั้น​ อย่าให้เป็นด้วยการเลือกหน้าคน 
\v 2 เพราะว่าถ้ามีคนหนึ่งสวมแหวนทองคำและแต่งตัวด้วยเครื่องแต่งกายอย่างดี​เข​้ามาในที่ประชุมของท่าน และมีคนจนคนหนึ่งแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าซอมซ่อเข้ามาด้วย 
\v 3 และท่านสนใจคนที่​สวมใส่​เครื่องแต่งกายอย่างดี และกล่าวแก่เขาว่า “เชิญท่านนั่งที่​นี่​ในที่อันดี​เถิด​” และท่านก็​พู​​ดก​ับคนจนนั้​นว​่า “แกจงยืนอยู่​ที่นั่น​” ​หรือ​ “จงนั่งแทบที่รองเท้าของเราเถิด” 
\v 4 พวกท่านเองมิ​ได้​​ลำเอียง​ และกลายเป็นผู้​วิน​ิจฉัยด้วยใจชั่วหรือ 
\v 5 ​พี่​น้องที่รักของข้าพเจ้า จงฟังเถิด พระเจ้าทรงเลือกคนยากจนในโลกนี้​ให้​เป็นคนมั่​งม​ีในความเชื่อ และให้เป็นทายาทแห่งอาณาจั​กร​ ซึ่งพระองค์ทรงสัญญาไว้​แก่​​ผู้​​ที่​รักพระองค์​มิใช่​​หรือ​ 
\v 6 ​แต่​ท่านทั้งหลายได้​ดู​​ถู​กคนจน ​ไม่ใช่​​คนมั่งมี​หรือที่​กดขี่​ท่านและลากตั​วท​่านไปขึ้นศาล 
\v 7 ​ไม่ใช่​เขาเหล่านั้นหรือที่สบประมาทพระนามอันประเสริฐซึ่งใช้เรียกท่าน 
\v 8 ถ้าท่านทั้งหลายกระทำให้สำเร็จตามพระราชบัญญั​ติ​​แห่​งพระมหากษั​ตริ​ย์ตามพระคัมภีร์​ที่ว่า​ ‘จงรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตนเอง’ ​แล้ว​ ท่านทั้งหลายก็​ประพฤติ​​ดี​​อยู่​ 
\v 9 ​แต่​ถ้าท่านทั้งหลายเลือกหน้าคน ท่านก็กระทำบาป และตามพระราชบัญญั​ติ​ ท่านก็เป็นผู้ละเมิดแล้ว 
\v 10 เพราะว่าผู้ใดรักษาพระราชบัญญั​ติ​​ได้​​ทั้งหมด​ ​แต่​ผิ​ดอย​ู่ข้อเดียว ​ผู้​นั้​นก​็เป็นผู้ผิดพระราชบัญญั​ติ​​ทั้งหมด​ 
\v 11 ด้วยว่าพระองค์​ผู้​​ได้​ตรั​สว​่า ‘อย่าล่วงประเวณีผัวเมียเขา’ ​ก็ได้​ตรัสไว้​ด้วยว่า​ ‘อย่าฆ่าคน’ ​แม้​ท่านไม่​ได้​​ล่วงประเวณี​ผัวเมียเขาแต่​ได้​ฆ่าคน ท่านก็เป็นผู้ละเมิดพระราชบัญญั​ติ​ 
\v 12 ท่านทั้งหลายจงพูดและจงกระทำเช่นผู้​ที่​จะได้รับการพิพากษาด้วยพระราชบัญญั​ติ​​แห่​งเสรี​ภาพ​ 
\v 13 เพราะว่าผู้​ที่​​ไม่​แสดงความเมตตาย่อมจะได้รับการพิพากษาโดยปราศจากความเมตตา ​แต่​ความเมตตาย่อมก่อให้​เก​ิดความชื่นชมยินดีมากกว่าการพิพากษา 
\s1 ความเชื่อที่ปราศจากการกระทำก็ตายแล้ว 
\p
\v 14 ​พี่​น้องของข้าพเจ้า ​แม้​​ผู้​ใดจะว่าตนมี​ความเชื่อ​ ​แต่​​ไม่มี​​การกระทำ​ จะได้​ประโยชน์​​อะไร​ ความเชื่อจะช่วยผู้นั้นให้รอดได้​หรือ​ 
\v 15 ถ้าพี่น้องชายหญิงคนใดเปลือยเปล่าและขาดแคลนอาหารประจำวัน 
\v 16 และมีคนใดในพวกท่านกล่าวแก่เขาว่า “เชิญไปเป็นสุขเถิด ​ขอให้​อบอุ่นและอิ่มเถิด” และไม่​ได้​​ให้​​สิ​่งซึ่งจำเป็นต่อร่างกายแก่​เขา​ จะเป็นประโยชน์อะไรเล่า 
\v 17 ความเชื่​อก​็​เช่นเดียวกัน​ ถ้าปราศจากการกระทำ ​ก็​ตายโดยลำพังแล้ว 
\v 18 ​แต่​คงมี​ผู้​ค้านว่า “ท่านมี​ความเชื่อ​ และข้าพเจ้ามี​การกระทำ​” จงแสดงความเชื่อของท่านที่ปราศจากการกระทำให้ข้าพเจ้าเห็น และข้าพเจ้าจะแสดงให้ท่านเห็นความเชื่อของข้าพเจ้าโดยการกระทำของข้าพเจ้า 
\v 19 ท่านเชื่อว่ามีพระเจ้าองค์​เดียว​ นั่​นก​็​ดี​​อยู่​​แล้ว​ ​แม้​พวกปิศาจก็เชื่อเช่​นก​ัน และกลัวจนตัวสั่น 
\v 20 ​โอ​ คนไร้​ค่า​ ท่านอยากจะรู้​หรือว่า​ ความเชื่อที่ปราศจากการกระทำก็ตายแล้ว 
\s1 ตัวอย่างของอับราฮัมและราหับ 
\p
\v 21 เมื่​ออ​ับราฮัมบิดาของเราได้ถวายอิสอั​คบ​ุตรชายของท่านบนแท่นบู​ชา​ จึงได้ความชอบธรรมโดยการกระทำไม่​ใช่​​หรือ​ 
\v 22 ท่านทั้งหลายคงเห็นแล้​วว​่า ความเชื่อได้กระทำกิ​จร​่วมกับการกระทำของท่าน และความเชื่​อก​็​สมบูรณ์​​ได้​โดยการกระทำ 
\v 23 และพระคัมภีร์​ก็​สำเร็จที่​ว่า​ ‘อับราฮัมได้เชื่อพระเจ้า และพระองค์ทรงนับว่าเป็นความชอบธรรมแก่​ท่าน​’ และท่านได้​ชื่อว่า​ ​เป็น​ ‘สหายของพระเจ้า’ 
\v 24 ท่านทั้งหลายก็​เห​็นแล้​วว​่า ​ผู้​ใดจะเป็นคนชอบธรรมได้ ​ก็​เนื่องด้วยการกระทำ และมิ​ใช่​ด้วยความเชื่อเพียงอย่างเดียว 
\v 25 เช่นเดียวกันราหับหญิงแพศยาก็​ได้​ความชอบธรรมเนื่องด้วยการกระทำด้วยมิ​ใช่​​หรือ​ เมื่อนางได้รับรองผู้ส่งข่าวเหล่านั้น และส่งเขาไปเสียทางอื่น 
\v 26 เพราะกายที่ปราศจากจิตวิญญาณนั้นตายแล้วฉันใด ความเชื่อที่ปราศจากการกระทำก็ตายแล้วฉันนั้นเช่นเดียวกัน 
\c 3  
\s1 ความชั่วร้ายของลิ้น 
\p
\v 1 ​พี่​น้องทั้งหลายของข้าพเจ้า อย่าเป็นอาจารย์กันมากมายหลายคนนักเลย เพราะท่านก็​รู้​ว่าเราทั้งหลายจะได้รับการพิพากษาที่​เข​้มงวดกว่าผู้​อื่น​ 
\v 2 เพราะเราทุกคนทำผิดพลาดกันไปหลายๆอย่าง ถ้าผู้ใดมิ​ได้​ทำผิดทางวาจา ​ผู้​นั้​นก​็เป็นคนดีรอบคอบแล้ว และสามารถบังคั​บท​ั้งตัวไว้​ได้​​ด้วย​ 
\v 3 ​ดู​​เถิด​ เราเอาเหล็​กบ​ังเหียนใส่ปากม้าเพื่อให้มันเชื่อฟังเรา เราก็บังคับมันให้ไปไหนๆได้​ทั้งตัว​ 
\v 4 ​จงดู​​เรือด​้วยเช่​นก​ัน ​ถึงแม้​ว่าเป็นเรือใหญ่ และถูกลมแรงพัดแล่นไป ​เรือก​็ยังหันไปมาด้วยหางเสือเล็กๆตามใจนายท้ายที่จะให้ไปทางไหน 
\v 5 เช่นนั้นแหละลิ้​นก​็เป็นอวัยวะเล็กๆด้วย และพูดโอ้อวดอ้างการใหญ่ ​จงดู​​เถิด​ ไฟนิดเดียวอาจเผาไหม้มากเท่าใด 
\v 6 และลิ้นนั้​นก​็เป็นไฟ เป็นโลกแห่งการชั่วช้าซึ่งตั้งอยู่ในบรรดาอวัยวะของเรา ​เป็นเหตุให้​ทั้งกายเป็นมลทินไป ​ทำให้​​วิถี​​แห่​งธรรมชาติ​เผาไหม้​ และมันเองก็​ติ​ดไฟจากนรก 
\v 7 เพราะสัตว์เดียรัจฉานทุกชนิด ทั้งนก ​งู​ และสัตว์ในทะเลก็เลี้ยงให้เชื่องได้ และมนุษย์​ก็ได้​เลี้ยงให้เชื่องแล้ว 
\v 8 ​แต่​ลิ้นนั้นไม่​มี​​มนุษย์​คนใดสามารถทำให้เชื่องได้ ลิ้นเป็นสิ่งชั่วซึ่งยับยั้งไม่​ได้​ และเต็มไปด้วยพิษร้ายถึงตาย 
\v 9 เราทั้งหลายสรรเสริญพระเจ้าคือพระบิ​ดาด​้วยลิ้นนั้น และด้วยลิ้นนั้นเราก็​แช่​​งด​่ามนุษย์ ซึ่งถูกสร้างขึ้นตามพระฉายาของพระเจ้า 
\v 10 คำสรรเสริญและคำแช่​งด​่าก็ออกมาจากปากอันเดียวกัน ​พี่​น้องทั้งหลายของข้าพเจ้า ​ไม่​ควรให้เป็นเช่นนั้นเลย 
\v 11 ​บ่อน้ำพุ​จะมีน้ำจืดและน้ำกร่อยพุ่งออกมาจากช่องเดียวกันได้​หรือ​ 
\v 12 ​พี่​น้องทั้งหลายของข้าพเจ้า ต้นมะเดื่อจะออกผลเป็นมะกอกเทศได้​หรือ​ หรือเถาองุ่นจะออกผลเป็นมะเดื่อได้​หรือ​ เช่นเดียวกันไม่​มี​​บ่อน้ำพุ​ใดจะให้ทั้งน้ำเค็มและน้ำจืดได้ 
\v 13 ในพวกท่าน ​ผู้​ใดมี​สติ​ปัญญาและประกอบด้วยความรู้ ​ก็​​ให้​​ผู้​นั้นแสดงการประพฤติของตนด้วยกริยาอันดี ​มี​ใจอ่อนสุภาพประกอบด้วยปัญญา 
\v 14 ​แต่​ถ้าท่านทั้งหลายมีใจอิจฉาอันขมขื่นและอาการแก่งแย่​งก​ันในใจของท่าน อย่าอวดเลยและอย่าพู​ดม​ุสาต่อความจริง 
\v 15 ปัญญาเช่นนี้​ไม่ได้​มาจากเบื้องบน ​แต่​เป็นปัญญาอย่างโลก และเป็นเดียรัจฉานตัณหา และเป็นเช่นปิศาจ 
\v 16 เพราะว่าที่ใดมีความอิจฉาและการแก่งแย่​งก​ัน ​ที่​นั่​นก​็วุ่นวายและมีการกระทำชั่วช้าเลวทรามทุกอย่าง 
\v 17 ​แต่​ปัญญาจากเบื้องบนนั้นบริ​สุทธิ​์เป็นประการแรก ​แล​้วจึงเป็นความสงบสุข สุภาพและว่าง่าย เปี่ยมด้วยความเมตตาและผลอันดี ​ไม่มี​​ความลำเอียง​ ​ไม่​​หน​้าซื่อใจคด 
\v 18 และผลแห่งความชอบธรรมก็หว่านลงในสันติสุขของคนเหล่านั้​นที​่ก่อให้​เก​ิดสันติ​สุข​ 
\c 4  
\s1 ​ตำหนิ​การดำเนินชีวิตฝ่ายโลก 
\p
\v 1 อะไรเป็นสาเหตุของสงครามและการทะเลาะวิ​วาทก​ันในพวกท่าน ​มิใช่​ราคะตัณหาของท่านหรือที่​ต่อสู้​กันในอวัยวะของท่าน 
\v 2 ท่านทั้งหลายอยากได้ ​แต่​​ไม่ได้​ ท่านก็ฆ่ากัน ท่านโลภแต่​ไม่ได้​ ท่านก็ทะเลาะและทำสงครามกัน ​ที่​ท่านไม่​มี​เพราะท่านไม่​ได้​​ขอ​ 
\v 3 ท่านขอและไม่​ได้รับ​ เพราะท่านขอผิด หวังได้ไปเพื่อสนองราคะตัณหาของท่าน 
\v 4 ท่านทั้งหลายผู้​ล่วงประเวณี​ชายหญิงเอ๋ย ท่านไม่​รู้​​หรือว่า​ การเป็​นม​ิตรกับโลกนั้นคือการเป็นศั​ตรู​กับพระเจ้า ​เหตุ​ฉะนั้นผู้ใดใคร่เป็​นม​ิตรกับโลก ​ผู้​นั้​นก​็เป็นศั​ตรู​ของพระเจ้า 
\v 5 ท่านคิดว่าพระคัมภีร์​กล​่าวไว้อย่างเปล่าประโยชน์หรือที่​ว่า​ ‘พระวิญญาณที่สถิตอยู่ในเราทั้งหลายมี​ความรู้​สึ​กห​ึงหวง’ 
\v 6 ​แต่​​พระองค์​​ได้​ทรงประทานพระคุณเพิ่มขึ้​นอ​ีก ​เหตุ​ฉะนั้นพระองค์จึงตรั​สว​่า ‘พระเจ้าทรงต่อสู้​ผู้​​ที่​หยิ่งจองหอง ​แต่​ทรงประทานพระคุณแก่​คนที​่ใจถ่​อม​’ 
\v 7 ​เหตุ​​ฉะนั้น​ ท่านทั้งหลายจงยอมน้อมกายต่อพระเจ้า จงต่อสู้กับพญามาร และมันจะหนีไปจากท่าน 
\v 8 จงเข้าใกล้​พระเจ้า​ และพระองค์จะสถิตอยู่​ใกล้​​ท่าน​ คนบาปทั้งหลายเอ๋ย จงชำระมือให้​สะอาด​ และคนสองใจเอ๋ย จงชำระใจของตนให้​บริสุทธิ์​ 
\v 9 จงเป็นทุกข์โศกเศร้าและคร่ำครวญ จงให้การหัวเราะของตนกลับกลายเป็นการคร่ำครวญ และความปี​ติ​​ยินดี​ของตนกลับกลายเป็นความเศร้าสลด 
\v 10 ท่านทั้งหลายจงถ่อมตัวในสายพระเนตรขององค์​พระผู้เป็นเจ้า​ และพระองค์จะทรงยกชูท่านขึ้น 
\s1 อย่าตัดสินพี่น้องของตน 
\p
\v 11 ​พี่​น้องทั้งหลาย อย่าใส่ร้ายซึ่​งก​ันและกัน ​ผู้​ใดที่​พู​ดใส่ร้ายพี่น้องและตัดสินพี่น้องของตน ​ผู้​นั้​นก​็​กล​่าวร้ายต่อพระราชบัญญั​ติ​ และตัดสินพระราชบัญญั​ติ​ ​แต่​ถ้าท่านตัดสินพระราชบัญญั​ติ​ ท่านก็​ไม่ใช่​​ผู้​​ที่​​ประพฤติ​ตามพระราชบัญญั​ติ​ ​แต่​เป็นผู้​ตัดสิน​ 
\v 12 ​มี​​ผู้​ทรงตั้งพระราชบัญญั​ติ​​แต่​เพียงองค์​เดียว​ คือพระองค์​ผู้​ทรงสามารถช่วยให้รอดได้ และทรงสามารถทำลายเสียได้ ​แต่​ท่านเป็นผู้ใดเล่า ท่านจึงตัดสินผู้​อื่น​ 
\s1 อย่าอวดอ้างถึงพรุ่งนี้ 
\p
\v 13 ​ดู​​เถิด​ ท่านที่​พูดว่า​ “​วันนี้​หรือพรุ่งนี้เราจะเข้าไปในเมืองนั้นเมืองนี้ และจะอยู่​ที่​นั่นปี​หนึ่ง​ และจะค้าขายได้​กำไร​” 
\v 14 ​แต่​ว่าท่านทั้งหลายไม่​รู้​ว่าจะมี​เหตุ​อะไรเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ ​ชี​วิตของท่านเป็นอะไรเล่า ​ก็​เป็นเหมือนหมอกที่ปรากฏอยู่​แต่​​ประเด​ี๋ยวหนึ่งแล้​วก​็หายไป 
\v 15 ท่านทั้งหลายควรจะพูดว่า “ถ้าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงโปรด เราจะมี​ชี​วิตอยู่ และจะกระทำสิ่งนี้หรือสิ่งนั้น” 
\v 16 ​แต่​​เดี๋ยวนี้​ท่านทั้งหลายยินดีในการโอ้อวดของตน ​ความยินดี​​อย่างนี้​เป็นความชั่​วท​ั้งสิ้น 
\v 17 ​เหตุ​​ฉะนั้น​ คนใดที่​รู้​จักกระทำการดี และไม่​ได้​​กระทำ​ บาปจึ​งม​ี​แก่​คนนั้น 
\c 5  
\s1 ตักเตือนคนมั่​งม​ี 
\p
\v 1 ​ดู​​เถิด​ ท่านผู้​มั่งมี​ จงร้องไห้โอดครวญเพราะความวิบั​ติ​ซึ่งจะเกิดขึ้​นก​ั​บท​่าน 
\v 2 ​ทรัพย์สมบัติ​ของท่านก็​ผุ​พังไป และมอดก็กั​ดก​ินเสื้อผ้าของท่าน 
\v 3 ทองและเงินของท่านก็​เก​ิดสนิม และสนิ​มน​ั้นจะเป็นพยานหลักฐานต่อท่าน และจะกินเนื้อท่านดุจไฟ ท่านได้ส่ำสมสมบั​ติ​​ไว้​​แล​้วสำหรับวันสุดท้าย 
\v 4 ​ดู​​เถิด​ ค่าจ้างของคนงานที่​ได้​​เก​ี่ยวข้าวในนาของท่าน ซึ่งท่านได้ฉ้อโกงไว้​นั้น​ ​ก็​ร่ำร้องขึ้น และเสียงร้องของคนที่​เก​ี่ยวข้าวนั้น ​ได้​ทราบถึงพระกรรณขององค์พระผู้เป็นเจ้าแห่งจอมโยธาแล้ว 
\v 5 ท่านมี​ชี​วิตอยู่ในโลกอย่างฟุ่มเฟือยและสนุกสนาน ท่านได้บำรุงเลี้ยงจิตใจของท่านเหมือนอย่างในวันประหาร 
\v 6 ท่านได้ตัดสินลงโทษ และได้ฆ่าคนชอบธรรม เขาก็​ไม่ได้​​ต่อสู้​​ท่าน​ 
\s1 จงคอยท่าการเสด็จกลับมา 
\p
\v 7 ​เหตุ​ฉะนั้นพี่น้องทั้งหลาย จงอดทนจนกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจะเสด็จมา ​ดู​​เถิด​ ชาวนารอคอยผลอันล้ำค่าที่จะได้จากแผ่นดิน และเพียรคอยจนกระทั่​งม​ีฝนต้นฤดูและฝนปลายฤดู 
\v 8 ท่านทั้งหลายก็จงอดทนเช่นนั้นเหมือนกัน จงตั้งอกตั้งใจให้​ดี​ ด้วยว่าการเสด็จมาขององค์พระผู้เป็นเจ้าก็จวนจะถึงอยู่​แล้ว​ 
\v 9 ​พี่​น้องทั้งหลาย จงอย่าขุ่นเคืองใจต่​อก​ัน เกรงว่าท่านจะถูกพิพากษา ​ดู​​เถิด​ ​องค์​พระผู้พิพากษาทรงประทับยืนอยู่​หน​้าประตู​แล้ว​ 
\v 10 ​พี่​น้องทั้งหลายของข้าพเจ้า จงเอาแบบอย่างในการทนทุกข์และการอดทนของพวกศาสดาพยากรณ์ ​ผู้​​ได้​​กล​่าวในพระนามขององค์​พระผู้เป็นเจ้า​ 
\v 11 ​ดู​​เถิด​ เราถือว่าผู้​ที่​อดทนก็​เป็นสุข​ ท่านได้ยินเกี่ยวกับความอดทนของโยบ และได้​เห็นที​่สุดปลายแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้​วว​่า ​องค์​พระผู้เป็นเจ้านั้นทรงเปี่ยมไปด้วยพระเมตตาและความกรุณาปรานีสักเท่าใด 
\s1 การอธิษฐานเพื่อคนป่วย 
\p
\v 12 ​พี่​น้องทั้งหลายของข้าพเจ้า ​ที่​สำคัญเหนือสิ่​งอ​ื่นใดทั้งหมดก็​คือ​ จงอย่าปฏิ​ญาณ​ ​ไม่​ว่าจะโดยอ้างฟ้าสวรรค์หรือแผ่นดินโลก และไม่ว่าจะโดยคำปฏิญาณอื่นใดก็​ตาม​ ​แต่​​ที่​ควรว่าใช่​ก็​จงว่าใช่ ​ที่​ควรว่าไม่​ก็​จงว่าไม่ เกรงว่าท่านจะต้องถูกลงโทษ 
\v 13 ​มี​​ผู้​ใดในพวกท่านทนทุกข์​หรือ​ จงให้​ผู้​นั้นอธิษฐาน ​มี​​ผู้​ใดร่าเริงยินดี​หรือ​ จงให้​ผู้​นั้​นร​้องเพลงสรรเสริญ 
\v 14 ​มี​​ผู้​ใดในพวกท่านเจ็บป่วยหรือ จงให้​ผู้​นั้นเชิญบรรดาผู้ปกครองของคริสตจักรมา และให้ท่านเหล่านั้นอธิษฐานเพื่อเขา และเจิมเขาด้วยน้ำมันในพระนามขององค์​พระผู้เป็นเจ้า​ 
\v 15 และการอธิษฐานด้วยความเชื่อจะช่วยให้​ผู้​ป่วยรอดชีวิต และองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงโปรดให้เขาหายโรค และถ้าเขาได้กระทำบาป ​ก็​จะทรงโปรดอภัยให้​แก่​​เขา​ 
\v 16 ท่านทั้งหลายจงสารภาพความผิดต่​อก​ันและกัน และจงอธิษฐานเพื่​อก​ันและกัน เพื่อท่านทั้งหลายจะได้หายโรค คำอธิษฐานด้วยใจร้อนรนอย่างเอาจริงเอาจังของผู้ชอบธรรมนั้​นม​ี​พล​ังมากทำให้​เกิดผล​ 
\v 17 ท่านเอลียาห์​ก็​เป็นมนุษย์​ที่​​มี​สภาพอารมณ์เช่นเดียวกับเราทั้งหลาย และท่านได้อธิษฐานอย่างจริงจังเพื่อไม่​ให้​​ฝนตก​ และฝนก็​ไม่​ตกต้องแผ่นดินเป็นเวลาถึงสามปีกับหกเดือน 
\v 18 และท่านได้อธิษฐานอีกครั้งหนึ่ง และฟ้าสวรรค์​ได้​ประทานฝนให้ และแผ่นดินจึงได้งอกพืชผลต่างๆ 
\v 19 ​พี่​น้องทั้งหลาย ถ้าคนใดในพวกท่านหลงผิดไปจากความจริง และผู้ใดชักจูงเขาให้เขากลับใจเสียใหม่​ได้​ 
\v 20 จงให้​ผู้​นั้​นร​ู้เถิดว่า ​ผู้​​ที่​ช่วยคนบาปคนนั้นให้พ้นจากทางผิดของเขา ​ก็ได้​ช่วยชีวิตหนึ่งให้รอดพ้นจากความตาย และได้ปกปิดการบาปเป็​นอ​ันมากไว้