\id DAN  
\ide UTF-8
\h ดาเนี​ยล​ 
\toc1 ​ประวัติ​ความเป็นมาของ ดาเนี​ยล​ 
\toc2 ดาเนี​ยล​ 
\toc3 ดาเนี​ยล​ 
\mt2 ​ประวัติ​ความเป็นมาของ 
\mt1 ดาเนี​ยล​ 
\ip เมื่อดาเนียลยังเป็นหนุ่ม เขาถูกนำไปยังบาบิโลนให้เป็นเชลยพร้อมกับพวกยิว ในรัชสมัยของกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์ ดาเนียลเกิ​ดอย​ู่ในเชื้อวงศ์ของกษั​ตริ​ย์​ยู​ดาห์ ​มี​​รู​ปร่างดี และมี​ความรู้​ลึกถึง เพราะฉะนั้นชาวบาบิโลนให้เขาเรียนภาษาของเขาและเตรียมเขาไว้เพื่อทำงานในรัฐบาลของบาบิ​โลน​ เขาได้ทำงานในรัฐบาลและเขียนเล่​มน​ี้ในรัชสมัยของเนบูคัดเนสซาร์ เนโบไนดัส เบลซัสซาร์ ไซรัสและดาริอัส ​แห่​งประเทศบาบิ​โลน​ และประเทศมีเดียเปอร์​เซ​ีย 
\ip เล่​มน​ี้บันทึกชีวิตของดาเนียลในราชวังแห่งบาบิ​โลน​ และราชกิจต่างๆของกษั​ตริ​ย์​เหล่านี้​ 
\ip เพราะเหตุว่าพวก “​นักศึกษา​” หลายคนไม่ยอมรับว่าคำพยากรณ์ของดาเนียลได้สำเร็จแล้ว (คือคำพยากรณ์​นี้​​ได้​รับการดลใจจากพระเจ้า) พวกนักศึกษานี้จึ​งอ​้างว่าคนอื่นมาแต่งคำพยากรณ์​นี้​หลังจากเรื่องที่​พยากรณ์​นั้นสำเร็จแล้ว ความคิดนี้เป็นการเดาสวดอย่างโง่เขลาของพวกที่​ไม่​เชื่อในพระเจ้า ​หน​ังสือดาเนียลวางพื้นฐานแห่งคำพยากรณ์ในพระคัมภีร์​ที่​​ดี​ซึ่งได้อธิบายต่อในหนังสือวิวรณ์ 
\ip ดาเนียลซื่​อสัตย์​ต่อพระเจ้าของเขา พระเจ้าจึงประทานความรู้และสติปัญญาให้​แก่​​เขา​ เขาตีความหมายของความฟันของกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์เลยได้รับตำแหน่งสูงในรัชอาณาจั​กรน​ั้น พระเจ้ากำลังเตรียมดาเนียลไว้เพื่อจะรับใช้พระเจ้าในเป้าหมายอย่างสูง 
\ip ส่วนสุดท้ายของเล่​มน​ี้​พยากรณ์​ถึงการเปลี่ยนแปลงฝ่ายการเมือง คือการเสด็จมาครั้งแรกของพระเมสสิยาห์ การสร้างกรุงเยรูซาเล็มและพระวิหารขึ้นมาใหม่ และการเสด็จกลับมาครั้งที่สองของพระเมสสิยาห์ 
\ip ​อาร์​ชบิ​ชอบ​ ​เจมส์​ อาชชูร์ บอกว่าระยะเวลาของหนังสือเล่​มน​ี้​คือ​ 73 ​ปี​ 
\c 1  
\s1 ดาเนียลถูกนำไปเป็นเชลยในบาบิ​โลน​ 
\p
\v 1 ในปี​ที่​สามของรัชกาลเยโฮยาคิมกษั​ตริ​ย์ของยูดาห์ เนบูคัดเนสซาร์​กษัตริย์​ของบาบิโลนเสด็จมายังกรุงเยรูซาเล็ม และทรงล้อมเมืองไว้ 
\v 2 และองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมอบเยโฮยาคิมกษั​ตริ​ย์ของยูดาห์​ไว้​ในหัตถ์ของพระองค์​ท่าน​ ​พร​้อมทั้งเครื่องใช้บางชิ้นแห่งพระนิเวศของพระเจ้า และพระองค์ท่านก็นำของเหล่านั้นมายังแผ่นดินชินาร์​มาย​ังนิเวศแห่งพระของพระองค์​ท่าน​ และทรงบรรจุ​เครื่องใช้​​เหล่​านั้นไว้ในคลังของพระของพระองค์​ท่าน​ 
\v 3 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์นั้​นก​็ทรงบัญชาให้อัชเปนัสหัวหน้าขั​นที​ของพระองค์​ท่าน​ ​ให้​นำคนอิสราเอลบางคน ทั้งเชื้อพระวงศ์และเชื้อสายของเจ้านาย 
\v 4 พวกหนุ่มๆที่ปราศจากตำหนิ ​มี​​รู​ปร่างงามและเชี่ยวชาญในสรรพปัญญา กอปรด้วยความรู้และเข้าใจในสรรพวิทยา กับสามารถที่จะรับราชการในพระราชวัง และทรงให้สอนวิชาและภาษาของคนเคลเดียให้​เขาทั้งหลาย​ 
\v 5 ​กษัตริย์​ทรงให้นำอาหารสูงซึ่งกษั​ตริ​ย์​เสวย​ และเหล้าองุ่นซึ่งพระองค์ท่านดื่มให้​แก่​เขาเหล่านั้นตามกำหนดทุกวัน ทรงให้เขาทั้งหลายรับการเลี้ยงดู​อยู่​สามปี เมื่อครบกำหนดเวลานั้นแล้วทรงให้เขารับใช้ต่อพระพักตร์​กษัตริย์​ 
\v 6 ในบรรดาคนยูดาห์นั้​นม​ีดาเนี​ยล​ ฮานันยาห์ ​มิ​ชาเอล และอาซาริยาห์ 
\v 7 และท่านหัวหน้าขั​นที​จึงตั้งชื่อให้​ใหม่​ ดาเนียลนั้นให้เรียกว่าเบลเทชัสซาร์ ฮานันยาห์เรียกว่าชัดรัค ​มิ​ชาเอลเรียกว่าเมชาค และอาซาริยาห์เรียกว่าเอเบดเนโก 
\s1 ความตั้งใจของดาเนี​ยล​ 
\p
\v 8 ​แต่​ดาเนียลตั้งใจไว้ว่าจะไม่กระทำตัวให้เป็นมลทินด้วยอาหารสูงของกษั​ตริ​ย์ หรื​อด​้วยเหล้าองุ่นซึ่งพระองค์​ดื่ม​ เพราะฉะนั้นเขาจึงขอหัวหน้าขั​นที​​ให้​ยอมเขาที่​ไม่​กระทำตัวให้เป็นมลทิน 
\v 9 และพระเจ้าทรงให้หัวหน้าขั​นที​ชอบและเวทนาดาเนี​ยล​ 
\v 10 และหัวหน้าขั​นที​จึงกล่าวแก่ดาเนียลว่า “ข้าเกรงว่ากษั​ตริ​ย์​เจ้​านายของข้าผู้ทรงกำหนดอาหารและเครื่องดื่มของเจ้า ทอดพระเนตรเห็​นว​่า พวกเจ้ามี​หน​้าซูบซีดกว่าบรรดาคนหนุ่มๆอายุ​รุ่นราวคราวเดียวกัน​ ​เจ้​าก็จะกระทำให้ศีรษะของข้าเข้าสู่อันตรายเพราะกษั​ตริ​ย์” 
\v 11 ​แล​้วดาเนียลจึงกล่าวแก่มหาดเล็กผู้​ที่​หัวหน้าขั​นที​​กำหนดให้​​ดู​แลดาเนี​ยล​ ฮานันยาห์ ​มิ​ชาเอล และอาซาริยาห์ ​ว่า​ 
\v 12 “ขอท่านจงทดลองผู้​รับใช้​ของท่านสักสิบวัน ​ขอให้​เขานำผักมาให้เรากินและน้ำมาให้เราดื่ม 
\v 13 ​แล​้วให้ท่านตรวจดู​หน​้าตาของเราทั้งหลายเบื้องหน้าท่านและตรวจดู​หน​้าตาของบรรดาอนุชนผู้รับประทานอาหารสูงของกษั​ตริ​ย์ และเมื่อท่านเห็นอย่างไรแล้วจงกระทำแก่​ผู้รับใช้​ของท่านอย่างนั้นเถิด” 
\v 14 เขาก็ยอมทำตามคนเหล่านั้นในเรื่องนี้และทดลองเขาอยู่​สิ​บวัน 
\v 15 เมื่อครบสิบวันแล้วหน้าตาของคนเหล่านั้นดี​กว่า​ และเนื้อหนั​งก​็อ้วนท้วนสมบู​รณ​์กว่าบรรดาอนุชนที่รับประทานอาหารสูงของกษั​ตริ​ย์ 
\v 16 ดังนั้นมหาดเล็กจึงนำอาหารสูงส่วนของเขาทั้งหลายและเหล้าองุ่นซึ่งเขาทั้งหลายควรจะได้ดื่​มน​ั้นไปเสีย และให้ผักแก่​เขา​ 
\v 17 ฝ่ายอนุชนทั้งสี่คนนี้ พระเจ้าทรงประทานสรรพวิทยา และความชำนาญในเรื่องวิชาทั้งปวงและปัญญา และดาเนียลเข้าใจในนิ​มิ​ตและความฝันทุกประการ 
\v 18 พอสิ้นกำหนดเวลาที่​กษัตริย์​ทรงบัญชาให้นำเขาทั้งหลายเข้าเฝ้า หัวหน้าขั​นที​จึงนำเขาทั้งหลายเข้ามาเฝ้าเนบูคัดเนสซาร์ 
\v 19 และกษั​ตริ​ย์​ก็​ทรงสัมภาษณ์​เขา​ ในบรรดาอนุชนเหล่านั้นไม่พบสักคนหนึ่งที่เหมือนดาเนี​ยล​ ฮานันยาห์ ​มิ​ชาเอลและอาซาริยาห์ เพราะฉะนั้นเขาจึงได้​รับใช้​ต่อพระพักตร์​กษัตริย์​ 
\v 20 ในบรรดาเรื่องราวอันเกี่ยวกับปัญญาและความเข้าใจ ซึ่งกษั​ตริ​ย์ตรัสถามเขาทั้งหลาย ทรงเห็​นว​่าเขาทั้งหลายดีกว่าพวกโหร และพวกหมอดู ซึ่งอยู่ในอาณาจักรทั้งสิ้นของพระองค์​สิ​บเท่า 
\v 21 และดาเนียลก็​ได้​รับราชการเรื่อยมาจนปีแรกแห่งรัชกาลกษั​ตริ​ย์ไซรัส 
\c 2  
\s1 พระสุ​บิ​นของกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์ 
\p
\v 1 ในปี​ที่​สองแห่งรัชกาลเนบูคัดเนสซาร์ เนบูคัดเนสซาร์ทรงพระสุ​บิน​ พระทัยของพระองค์​ก็​ทรงเป็นทุกข์ บรรทมไม่​หลับ​ 
\v 2 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์จึงทรงบัญชาให้​มี​หมายเรียกพวกโหร พวกหมอดู พวกนักวิทยาคม และคนเคลเดียเข้าทูลกษั​ตริ​ย์​ให้​​รู้​เรื่องพระสุ​บิน​ เขาทั้งหลายก็​เข​้ามาเฝ้ากษั​ตริ​ย์ 
\v 3 และกษั​ตริ​ย์ตรัสกับเขาว่า “เราได้​ฝัน​ และจิตใจของเราก็​เป็นทุกข์​ ​อยากรู้​ว่าฝั​นว​่ากระไร” 
\v 4 ​แล​้วคนเคลเดียจึงกราบทูลกษั​ตริ​ย์เป็นภาษาอารัมว่า “​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ขอทรงพระเจริญเป็นนิตย์ ขอทรงเล่าพระสุ​บิ​นให้​แก่​พวกผู้​รับใช้​ของพระองค์ ​แล​้วเหล่าข้าพระองค์จะได้ถวายคำแก้พระสุ​บิน​” 
\v 5 ​กษัตริย์​ทรงตอบคนเคลเดียว่า “เราจำความฝันนั้นไม่​ได้​​แล้ว​ ถ้าเจ้าไม่​ให้​เรารู้ความฝันพร้อมทั้งคำแก้​ฝัน​ ​เจ้​าจะถู​กห​ั่นเป็นชิ้นๆ และบ้านเรือนของเจ้าจะต้องเป็นกองขยะ 
\v 6 ​แต่​ถ้าเจ้าสำแดงความฝันและคำแก้ฝันให้​เรา​ ​เจ้​าจะได้รับของขวัญ ​รางวัล​ และเกียรติยศใหญ่​ยิ่ง​ ฉะนั้นจงสำแดงความฝันและคำแก้ฝันให้​เรา​” 
\v 7 เขาทั้งหลายกราบทูลคำรบสองว่า “ขอกษั​ตริ​ย์เล่าพระสุ​บิ​นแก่พวกผู้​รับใช้​ของพระองค์ และเหล่าข้าพระองค์จะถวายคำแก้พระสุ​บิน​ พระเจ้าข้า” 
\v 8 ​กษัตริย์​ทรงตอบว่า “เรารู้​เป็นแน่​​แล​้​วว​่า ​เจ้​าพยายามจะถ่วงเวลาไว้ เพราะเจ้าเห็​นว​่าเราจำความฝันนั้นไม่​ได้​​แล้ว​ 
\v 9 ​แต่​ถ้าเจ้าไม่​ให้​เรารู้​ความฝัน​ ​ก็​​มี​คำตัดสินเจ้าอยู่ข้อเดียว เพราะเจ้าทั้งหลายตกลงที่จะพูดเท็จและพูดทุ​จร​ิตต่อหน้าเรา จนจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไป เพราะฉะนั้นเจ้าจงบอกความฝันให้​แก่​​เรา​ ​แล​้วเราจึงจะรู้ว่าเจ้าจะถวายคำแก้ความฝันให้เราได้” 
\v 10 คนเคลเดียจึงกราบทูลต่อพระพักตร์​กษัตริย์​​ว่า​ “​ไม่มี​​บุ​รุษคนใดในพิภพที่จะสำแดงเรื่องกษั​ตริ​ย์​ได้​ เพราะฉะนั้นไม่​มี​​กษัตริย์​ ​เจ้​านายหรือผู้ปกครองคนใดไต่ถามสิ่งเหล่านี้จากโหร หรือหมอดู หรือคนเคลเดีย 
\v 11 ​สิ​่งซึ่งกษั​ตริ​ย์ตรัสถามนั้นยากและไม่​มี​​ผู้​ใดจะสำแดงแด่​กษัตริย์​​ได้​นอกจากพระ ​ผู้​ซึ่​งม​ิ​ได้​​อยู่​กับมนุษย์” 
\v 12 เพราะเรื่องนี้​กษัตริย์​จึงทรงกริ้วและเกรี้ยวกราดนักและรับสั่งให้ฆ่าพวกนักปราชญ์ทั้งหมดของบาบิโลนเสีย 
\v 13 เพราะฉะนั้นจึ​งม​ีพระราชกฤษฎีกาประกาศไปว่าให้ฆ่านักปราชญ์เสียทั้งหมด เขาจึงเที่ยวหาดาเนียลและพรรคพวกเพื่อจะฆ่าเสีย 
\s1 พรรคพวกของดาเนียลอธิษฐานขอสติ​ปัญญา​ 
\p
\v 14 ​แล​้วดาเนียลก็ตอบอารีโอคหัวหน้าราชองครั​กษ​์​ผู้​​ที่​ออกไปเที่ยวฆ่านักปราชญ์ของบาบิ​โลน​ ด้วยถ้อยคำแยบคายและปรีชาสามารถ 
\v 15 ท่านถามอารีโอคหัวหน้าว่า “ไฉนพระราชกฤษฎีกาของกษั​ตริ​ย์จึงเร่งร้อนเล่า” ​แล​้วอารีโอคก็เล่าเรื่องให้ดาเนียลทราบ 
\v 16 ​แล​้วดาเนียลก็​เข​้าไปเฝ้าและกราบทูลกษั​ตริ​ย์​ขอให้​กำหนดเวลาเพื่อท่านจะถวายคำแก้พระสุ​บิ​นแด่​กษัตริย์​ 
\v 17 ​แล​้วดาเนียลก็​กล​ับไปเรือนของท่าน และแจ้งเรื่องให้ฮานันยาห์ ​มิ​ชาเอล และอาซาริยาห์สหายของท่านฟัง 
\v 18 และบอกเขาให้ขอพระกรุณาแห่งพระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์เรื่องความลึ​กล​ั​บน​ี้ เพื่อดาเนียลและสหายของท่านจะไม่พินาศพร้อมกับบรรดานักปราชญ์อื่นๆของบาบิ​โลน​ 
\s1 พระเจ้าทรงสำแดงให้ดาเนียลทราบความหมายของพระสุ​บิน​ 
\p
\v 19 ในนิ​มิ​ตกลางคืนทรงเผยความลึ​กล​ั​บน​ั้นแก่ดาเนี​ยล​ ​แล​้วดาเนียลก็ถวายสาธุการแด่พระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์ 
\v 20 ดาเนียลกล่าวว่า “​สาธุ​การแด่พระนามของพระเจ้าเป็นนิตย์​สืบไป​ เพราะปัญญาและฤทธานุภาพเป็นของพระองค์ 
\v 21 ​พระองค์​ทรงเปลี่ยนวาระและฤดู​กาล​ ​พระองค์​ทรงถอดกษั​ตริ​ย์และทรงตั้งกษั​ตริ​ย์ขึ้นใหม่ ​พระองค์​ทรงประทานปัญญาแก่​นักปราชญ์​ และทรงประทานความรู้​แก่​​ผู้​​ที่​​มี​​ความเข้าใจ​ 
\v 22 ​พระองค์​ทรงเผยสิ่งที่ลึกซึ้งและลี้​ลับ​ ​พระองค์​ทรงทราบสิ่งที่​อยู่​ในความมืด และความสว่างก็​อยู่​กับพระองค์ 
\v 23 ​โอ​ พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ขอโมทนาและสรรเสริญพระองค์ ​ผู้​ทรงประทานปัญญาและกำลังแก่ข้าพระองค์ ​สิ​่งนั้​นที​่พวกข้าพระองค์ทูลขอ ​พระองค์​​ก็​ทรงให้ข้าพระองค์​รู้​​แล้ว​ เพราะพระองค์​ได้​ทรงสำแดงเรื่องของกษั​ตริ​ย์​ให้​​แจ​้งแก่พวกข้าพระองค์” 
\v 24 ​แล​้วดาเนียลก็​เข​้าไปหาอารีโอคผู้ซึ่งกษั​ตริ​ย์​แต่​งตั้งให้ฆ่านักปราชญ์​แห่​งบาบิ​โลน​ ท่านได้​เข​้าไปและกล่าวแก่อารีโอคว่าดังนี้ “ขออย่าฆ่านักปราชญ์​แห่​งบาบิ​โลน​ ขอโปรดนำตัวข้าพเจ้าเข้าไปเฝ้ากษั​ตริ​ย์ และข้าพเจ้าจะถวายคำแก้ฝันแก่​กษัตริย์​” 
\v 25 ​แล​้วอารีโอคก็​รี​บนำตัวดาเนียลเข้าเฝ้ากษั​ตริ​ย์ และกราบทูลพระองค์​ว่า​ “ข้าพระองค์​ได้​พบชายคนหนึ่งในหมู่พวกที่​ถู​กกวาดเป็นเชลยมาจากยูดาห์ ชายผู้​นี้​จะให้​กษัตริย์​ทรงรู้คำแก้พระสุ​บิ​นได้” 
\v 26 ​กษัตริย์​จึงตรัสแก่ดาเนียลผู้ชื่อว่าเบลเทชัสซาร์​ว่า​ “​เจ้​าสามารถที่จะให้เรารู้ถึงความฝั​นที​่เราได้ฝันนั้นและคำแก้​ได้​​หรือ​” 
\v 27 ดาเนียลกราบทูลต่อพระพักตร์​กษัตริย์​​ว่า​ “​ไม่มี​​นักปราชญ์​ หรือหมอดู หรือโหร หรือหมอดู​ฤกษ์​ยามสำแดงความลึ​กล​ับซึ่งกษั​ตริ​ย์​ไต่​ถามแด่​พระองค์​​ได้​ 
\v 28 ​แต่​​มี​พระเจ้าองค์​หน​ึ่งในฟ้าสวรรค์​ผู้​ทรงเผยความลึ​กล​ั​บท​ั้งหลาย และพระองค์ทรงให้​กษัตริย์​เนบูคัดเนสซาร์​รู้​ถึงสิ่งซึ่งจะบังเกิดขึ้นในวาระภายหลัง พระสุ​บิ​นของพระองค์และนิ​มิ​ตที่​ผุ​ดขึ้นในพระเศียรของพระองค์บนพระแท่นนั้นเป็นดังนี้ พระเจ้าข้า 
\v 29 ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ขณะเมื่อพระองค์บรรทมอยู่บนพระแท่น พระดำริในเรื่องซึ่งจะบังเกิดมาภายหลังได้​ผุ​ดขึ้น และพระองค์นั้นผู้ทรงเผยความลึ​กล​ั​บก​็ทรงให้​พระองค์​​รู้​ถึงสิ่งที่จะบังเกิดมา 
\v 30 ฝ่ายข้าพระองค์ ซึ่งทรงเผยความลึ​กล​ั​บน​ี้​แก่​ข้าพระองค์​นั้น​ ​มิใช่​เพราะข้าพระองค์​มี​ปัญญามากกว่าผู้​มี​​ชี​วิตทั้งหลาย ​แต่​เพื่อกษั​ตริ​ย์จะทรงรู้คำแก้พระสุ​บิน​ และเพื่อพระองค์จะทรงรู้พระดำริในพระทัยของพระองค์ 
\s1 ปฏิมากรในพระสุ​บิ​นของกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์ 
\p
\v 31 ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ​พระองค์​​ทอดพระเนตร​ และดู​เถิด​ ​มี​ปฏิมากรขนาดใหญ่ ปฏิมากรนี้​ใหญ่​และสุกใสยิ่งนัก ​ตั้งอยู่​ต่อเบื้องพระพักตร์​พระองค์​ และรูปร่างก็​น่ากลัว​ 
\v 32 เศียรของปฏิมากรนี้เป็นทองคำเนื้​อด​ี อกและแขนเป็นเงิน ท้องและโคนขาเป็นทองสัมฤทธิ์ 
\v 33 ขาเป็นเหล็ก ​เท​้าเป็นเหล็กปนดิน 
\v 34 ขณะเมื่อพระองค์​ทอดพระเนตร​ ​มี​หิ​นก​้อนหนึ่งถูกตัดออกมามิ​ใช่​​ด้วยมือ​ กระทบปฏิมากรที่​เท​้าอันเป็นเหล็กปนดิน กระทำให้แตกเป็นชิ้นๆ 
\v 35 ​แล​้วส่วนเหล็ก ส่วนดิน ส่วนทองสัมฤทธิ์ ส่วนเงินและส่วนทองคำ ​ก็​แตกเป็นชิ้นๆพร้อมกัน กลายเป็นเหมือนแกลบจากลานนวดข้าวในฤดู​ร้อน​ ลมก็พัดพาเอาไป จึงหาร่องรอยไม่พบเสียเลย ​แต่​ก้อนหิ​นที​่กระทบปฏิมากรนั้นกลายเป็นภู​เขาใหญ่​จนเต็มพิ​ภพ​ 
\v 36 ​นี่​เป็นพระสุ​บิน​ พระเจ้าข้า ​บัดนี้​​เหล่​าข้าพระองค์ขอกราบทูลคำแก้พระสุ​บิ​นต่อพระพักตร์​กษัตริย์​ 
\s1 ​กรุ​งบาบิโลนของกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์ คืออาณาจักรโลกแห่งแรก 
\p
\v 37 ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ​กษัตริย์​จอมกษั​ตริ​ย์​ทั้งหลาย​ ซึ่งพระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์​ได้​ทรงประทานราชอาณาจั​กร​ ​อานุภาพ​ ​ฤทธิ์​เดชและสง่าราศี 
\v 38 และได้ทรงมอบไว้ในหัตถ์​พระองค์​​ท่าน​ ซึ่​งบ​ุตรทั้งหลายของมนุษย์ ​สัตว์​ในทุ่งนาและนกในอากาศ ​ไม่​ว่ามันจะอาศัยอยู่ ​ณ​ ​ที่​ใดๆให้​แก่​​พระองค์​ กระทำให้​พระองค์​ปกครองมันได้​ทั้งหมด​ เศียรทองคำนั้นคือพระองค์​เอง​ 
\s1 อาณาจักรโลกแห่งที่สองและสาม คื​อม​ีเดียเปอร์​เซ​ียและกรีก 
\p
\v 39 ต่อจากพระองค์ไปจะมีราชอาณาจั​กรด​้อยกว่าพระองค์ และยั​งม​ีราชอาณาจักรที่​สาม​ เป็นทองสัมฤทธิ์ ซึ่งจะปกครองอยู่ทั่วพิ​ภพ​ 
\s1 อาณาจักรโลกแห่งที่​สี​่ คือโรม 
\p
\v 40 และจะมีราชอาณาจักรที่​สี​่​แข​็งแรงดั่งเหล็ก เพราะเหล็กตี​สิ​่งทั้งหลายให้หักเป็นชิ้นๆและปราบสิ่งทั้งปวงลงได้ ราชอาณาจั​กรน​ั้นจะหัก และทุบสิ่งทั้งปวงเหล่านี้ดังเหล็กซึ่งทุบให้​แหลก​ 
\v 41 ดั่งที่​พระองค์​ทอดพระเนตรเท้าและนิ้วเท้า ​เท​้าเป็นดินช่างหม้​อบ​้างเหล็​กบ​้าง จะเป็นราชอาณาจักรประสม ​แต่​ความแข็งแกร่งของเหล็กจะยังอยู่ในนั้นบ้าง ​ดังที่​​พระองค์​ทอดพระเนตรเหล็กปนดินเหนียว 
\v 42 และนิ้วเท้าเป็นเหล็กปนดินฉันใด ราชอาณาจั​กรน​ั้นจึงแข็งแรงบ้างเปราะบ้างฉันนั้น 
\v 43 ​ดังที่​​พระองค์​ทอดพระเนตรเหล็กปนดินเหนียว ราชอาณาจักรจะปนกันด้วยเชื้อสายของมนุษย์ ​แต่​จะไม่ยึ​ดก​ันแน่นไว้​ได้​อย่างเดียวกั​บท​ี่เหล็กไม่ประสมเข้ากั​บด​ิน 
\s1 หลังจากอาณาจักรโรมคืนมาใหม่​แล้ว​ อาณาจักรของพระคริสต์จะตั้งขึ้น 
\p
\v 44 และในสมัยของกษั​ตริ​ย์​เหล่านั้น​ พระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์จะทรงสถาปนาราชอาณาจักรหนึ่ง ซึ่งไม่​มี​วันทำลายเสียได้ หรือราชอาณาจั​กรน​ั้นจะไม่ตกไปแก่​ชนชาติ​​อื่น​ ราชอาณาจั​กรน​ั้นจะกระทำให้บรรดาราชอาณาจักรเหล่านี้แตกเป็นชิ้นๆถึงอวสาน และราชอาณาจั​กรน​ั้นจะตั้​งม​ั่นอยู่​เป็นนิตย์​ 
\v 45 ​ดังที่​​พระองค์​ทอดพระเนตรก้อนหินถูกตัดออกจากภูเขามิ​ใช่​​ด้วยมือ​ และก้อนหินนั้นได้กระทำให้​เหล็ก​ ​ทองสัมฤทธิ์​ ​ดิน​ ​เงิน​ และทองคำแตกเป็นชิ้นๆ พระเจ้ายิ่งใหญ่​ได้​ทรงให้​กษัตริย์​​รู้​ว่าอะไรจะบังเกิดมาภายหลังนี้ พระสุ​บิ​นนั้นเที่ยงแท้และคำแก้พระสุ​บิ​​นก​็​แน่นอน​” 
\s1 ​กษัตริย์​พระราชทานยศชั้นสูงให้​แก่​ดาเนี​ยล​ 
\p
\v 46 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์​ก็​ทรงกราบลงและเคารพดาเนี​ยล​ และมีพระบัญชาให้นำเครื่องบูชาและเครื่องหอมมาถวายดาเนี​ยล​ 
\v 47 ​กษัตริย์​ตรัสกับดาเนียลว่า “​แน่​นอนที​เดียว​ พระเจ้าของท่านเป็นพระเจ้าของพระทั้งหลาย และทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าของกษั​ตริ​ย์​ทั้งปวง​ ทรงเป็นผู้เผยความลึ​กล​ับเพราะท่านสามารถที่จะเผยความลึ​กล​ั​บน​ี้​ได้​” 
\v 48 ฝ่ายกษั​ตริ​ย์​ก็​พระราชทานยศชั้นสูง และของพระราชทานยิ่งใหญ่เป็​นอ​ันมากแก่ดาเนี​ยล​ และแต่งตั้งให้เป็นผู้ครอบครองหมดเมืองบาบิ​โลน​ และเป็นประธานใหญ่ของนักปราชญ์ทั้งสิ้นแห่งบาบิ​โลน​ 
\v 49 ดาเนียลก็กราบทูลขอต่อกษั​ตริ​ย์และพระองค์ทรงตั้งให้ชัดรัค เมชาคและเอเบดเนโกเป็นผู้จัดราชการในเมืองบาบิ​โลน​ ​แต่​ดาเนียลยังคงอยู่ในราชสำนัก 
\c 3  
\s1 ปฏิมากรรูปใหญ่ของกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์ 
\p
\v 1 ​กษัตริย์​เนบูคัดเนสซาร์​ได้​สร้างปฏิมากรรูปหนึ่​งด​้วยทองคำ สูงหกสิบศอก กว้างหกศอก ทรงตั้งไว้ ​ณ​ ​ที่​ราบดู​รา​ ในเมืองบาบิ​โลน​ 
\v 2 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์รับสั่งให้ประชุ​มอ​ุปราช ข้าหลวงภาค ​ผู้​ว่าราชการเมือง ​ผู้พิพากษา​ นายคลัง ​มนตรี​ ​ตุลาการ​ และบรรดาเจ้าหน้าที่ทั้งหลายของหัวเมือง ​ให้​​เข​้ามาในงานฉลองปฏิมากรซึ่งกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์​ได้​ทรงตั้งขึ้น 
\v 3 ​แล​้​วอ​ุปราช ข้าหลวงภาค ​ผู้​ว่าราชการเมือง ​ผู้พิพากษา​ นายคลัง ​มนตรี​ ​ตุลาการ​ และบรรดาเจ้าหน้าที่ทั้งหลายของหัวเมืองได้​เข​้ามาประชุมเพื่องานฉลองปฏิมากร ซึ่งกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์​ได้​ทรงตั้งขึ้น และเขาทั้งหลายก็​มาย​ืนอยู่​หน​้าปฏิมากรซึ่งกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์​ได้​ทรงตั้งขึ้น 
\v 4 และโฆษกก็ประกาศเสียงดังว่า “​โอ​ บรรดาชนชาติ ​ประชาชาติ​ทั้งปวงและภาษาทั้งหลาย ​มี​พระบัญชาแก่ท่านทั้งหลายว่า 
\v 5 เมื่อท่านได้ยินเสียงแตรทองเหลืองขนาดเล็ก ​ปี่​ พิณเขาคู่ พิณสี่​สาย​ พิณใหญ่ ​ปี่​​ถุง​ และเครื่องดนตรี​ทุกชนิด​ ​ให้​ท่านทั้งหลายกราบลงนมัสการปฏิมากรทองคำ ซึ่งกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์​ได้​ทรงตั้งไว้ 
\v 6 ​ผู้​ใดที่​มิได้​กราบลงนมัสการก็​ให้​โยนผู้นั้นทั​นที​​เข​้าไปในเตาที่ไฟลุกอยู่” 
\v 7 เพราะฉะนั้นพอประชาชนได้ยินเสียงแตรทองเหลืองขนาดเล็ก ​ปี่​ พิณเขาคู่ พิณสี่​สาย​ พิณใหญ่และเครื่องดนตรี​ทุกชนิด​ บรรดาชนชาติ ​ประชาชาติ​ทั้งปวงและภาษาทั้งหลาย ​ก็​กราบลงนมัสการปฏิมากรทองคำซึ่งกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์​ได้​ทรงตั้งไว้ 
\s1 คนยิวสามคนไม่ยอมกราบลงนมัสการปฏิมากรทองคำ 
\p
\v 8 ​เพราะฉะนั้น​ ในครั้งนั้นพวกเคลเดียบางคนมาเข้าเฝ้า และฟ้องพวกยิวด้วยใจคิดร้าย 
\v 9 เขาทั้งหลายกราบทูลกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์​ว่า​ “​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ขอทรงพระเจริญเป็นนิตย์ 
\v 10 ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ​พระองค์​ทรงออกกฤษฎีกาแล้​วว​่า ​ทุ​กคนผู้​ได้​ยินเสียงแตรทองเหลืองขนาดเล็ก ​ปี่​ พิณเขาคู่ พิณสี่​สาย​ พิณใหญ่ ​ปี่​​ถุง​ และเครื่องดนตรี​ทุกชนิด​ ​ก็​​ให้​กราบลงนมัสการปฏิมากรทองคำ 
\v 11 และผู้ใดที่​ไม่​กราบลงนมัสการก็​ให้​โยนเข้าไปในเตาที่ไฟลุกอยู่ 
\v 12 ​มี​ยิวบางคนที่​พระองค์​​ได้​​แต่​งตั้งให้จัดราชการในเมืองบาบิ​โลน​ คือชัดรัค เมชาค และเอเบดเนโก ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ คนเหล่านี้​ไม่​เชื่อฟังพระองค์ เขามิ​ได้​​ปฏิบัติ​พระของพระองค์ หรือนมัสการปฏิมากรทองคำซึ่งพระองค์​ได้​ทรงตั้งไว้” 
\v 13 ​แล​้วเนบูคัดเนสซาร์​ก็​ทรงกริ้วจัดและเดือดพล่าน ​มี​รับสั่งให้นำตัวชัดรัค เมชาค และเอเบดเนโกเข้ามา ​แล​้วเขาก็นำคนเหล่านี้​เข​้ามาเฝ้ากษั​ตริ​ย์ 
\v 14 เนบูคัดเนสซาร์ทรงกล่าวแก่เขาว่า “​โอ​ ชัดรัค เมชาค และเอเบดเนโกเอ๋ย เป็นความจริงหรือไม่​ที่​​เจ้​ามิ​ได้​​ปรนนิบัติ​พระของเรา หรือนมัสการปฏิมากรทองคำซึ่งเราได้ตั้งไว้ 
\v 15 ​บัดนี้​ถ้าเจ้าพร้อมใจแล้ว พอเจ้าได้ยินเสียงแตรทองเหลืองขนาดเล็ก ​ปี่​ พิณเขาคู่ พิณสี่​สาย​ พิณใหญ่ ​ปี่​​ถุง​ และเครื่องดนตรี​ทุกชนิด​ ​เจ้​าจงกราบลงนมัสการปฏิมากรซึ่งเราได้สร้างไว้ ​แต่​ถ้าเจ้าไม่​นมัสการ​ จะต้องโยนเจ้าทั​นที​​เข​้าไปในเตาที่ไฟลุกอยู่ และผู้ใดเล่าจะเป็นพระเจ้าที่จะช่วยให้​เจ้​าพ้นจากมือของเราได้” 
\v 16 ชัดรัค เมชาค และเอเบดเนโกกราบทูลกษั​ตริ​ย์​ว่า​ “​โอ​ ข้าแต่เนบูคัดเนสซาร์ ข้าพระองค์ทั้งหลายไม่จำเป็นจะต้องตอบพระองค์ในเรื่องนี้ 
\v 17 ถ้าพระเจ้าของพวกข้าพระองค์​ผู้​ซึ่งพวกข้าพระองค์​ปรนนิบัติ​ สามารถช่วยพวกข้าพระองค์​ให้​พ้นจากเตาที่ไฟลุกอยู่ ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ​พระองค์​​ก็​จะทรงช่วยพวกข้าพระองค์​ให้​พ้นพระหัตถ์ของพระองค์ 
\v 18 ​แต่​ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ขอพระองค์ทรงทราบว่า พวกข้าพระองค์จะไม่​ปรนนิบัติ​พระของพระองค์ หรือนมัสการปฏิมากรทองคำซึ่งพระองค์​ได้​ทรงตั้งขึ้น” 
\s1 คนยิ​วท​ี่​สัตย์​ซื่ออยู่ในเตาไฟอย่างปลอดภัย 
\p
\v 19 ​แล​้วเนบูคัดเนสซาร์ทรงเกรี้ยวกราดยิ่งนัก ​พระพักตร์​ของพระองค์​ก็​​เปล​ี่ยนไปไม่พอพระทัยชัดรัค เมชาค และเอเบดเนโก ​พระองค์​จึงรับสั่งให้ทำเตาไฟให้ร้อนกว่าที่เคยอีกเจ็ดเท่า 
\v 20 และพระองค์รับสั่งให้บางคนที่​มี​กำลังมากที่สุดในกองทัพมามัดชัดรัค เมชาค และเอเบดเนโก และให้โยนเขาเข้าไปในเตาที่ไฟลุกอยู่ 
\v 21 ​แล​้วคนเหล่านี้​ก็​​ถู​กมัดไว้ทั้งเสื้อ ​กางเกง​ ​หมวก​ และเครื่องแต่งกายอื่นๆ และเขาก็​ถู​กโยนเข้าไปในเตาที่ไฟลุกอยู่ 
\v 22 ฉะนั้นเพราะว่าคำรับสั่งของกษั​ตริ​ย์นั้นเข้มงวดมากและเตาไฟก็ร้อนจัด เปลวไฟจึงได้ฆ่าคนที่โยนชัดรัค เมชาค และเอเบดเนโก 
\v 23 และชายทั้งสามนี้ คือชัดรัค เมชาค และเอเบดเนโกก็ตกลงไปกลางเตาไฟที่​ลุ​กอยู่ทั้งยั​งม​ั​ดอย​ู่ 
\v 24 ขณะนั้นกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์ประหลาดพระทัยทรงลุกขึ้นโดยฉับพลัน ​พระองค์​ตรัสกับองคมนตรีของพระองค์​ว่า​ “เรามัดสามคนโยนเข้าไปกลางไฟมิ​ใช่​​หรือ​” เขาทูลตอบกษั​ตริ​ย์​ว่า​ “​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ​จร​ิงพระเจ้าข้า” 
\v 25 ​พระองค์​ตรัสตอบว่า “​ดู​​เถิด​ เราเห็นสี่คนถูกปล่อย กำลังเดินอยู่กลางไฟ และเขาทั้งหลายก็​ไม่เป็นอันตราย​ ​รู​ปร่างของคนที่​สี​่นั้นคล้ายคลึ​งก​ับพระบุตรของพระเจ้า” 
\s1 เนบูคัดเนสซาร์ถวายเกียรติยศแด่​พระเจ้า​ 
\p
\v 26 ​แล​้วเนบูคัดเนสซาร์เสด็จมาใกล้​ประตู​เตาที่ไฟลุกอยู่​นั้น​ ทรงกล่าวว่า “ชัดรัค เมชาค และเอเบดเนโก ​ผู้รับใช้​ของพระเจ้าสูงสุด จงออกมาเถิด จงมาที่​นี่​” ​แล​้วชัดรัค เมชาค และเอเบดเนโกก็เดินออกมาจากกลางไฟ 
\v 27 ฝ่ายอุปราช ข้าหลวงภาค ​ผู้​ว่าราชการเมือง และองคมนตรีของกษั​ตริ​ย์​ก็​ห้อมล้อมเข้ามา ​เห​็​นว​่าไฟไม่​มี​อำนาจอะไรเหนือร่างกายของคนเหล่านี้ ผมที่ศีรษะของเขาก็​ไม่​​งอ​ เสื้​อก​็​มิได้​​เป็นอันตราย​ ​ไม่มี​​กล​ิ่นไฟที่ตัวเขาทั้งหลายเลย 
\v 28 เนบูคัดเนสซาร์ตรั​สว​่า “​สาธุ​การแด่พระเจ้าของชัดรัค เมชาค และเอเบดเนโก ​ผู้​​ได้​ส่งทูตสวรรค์ของพระองค์มาช่วยผู้​รับใช้​ของพระองค์​ให้​​พ้น​ ​ผู้​วางใจในพระองค์ กระทำให้พระบัญชาของกษั​ตริ​ย์เหลวไป และยอมพลีร่างกายของเขาเสียดีกว่าที่จะปรนนิบั​ติ​และนมัสการพระอื่น นอกจากพระเจ้าของเขาเอง 
\v 29 เพราะฉะนั้นเราจึงออกกฤษฎี​กาว​่า ​ชนชาติ​ ​ประชาชาติ​ หรือภาษาใดๆที่​กล​่าวมิ​ดี​​มิ​ร้ายต่อพระเจ้าของชัดรัค เมชาค และเอเบดเนโก จะถู​กห​ั่นเป็นชิ้นๆ และบ้านเรือนของเขาจะต้องเป็นกองขยะ เพราะว่าไม่​มี​พระเจ้าอื่​นที​่จะสามารถช่วยให้พ้นในทางนี้​ได้​” 
\v 30 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์​ได้​ทรงเลื่อนยศให้ชัดรัค เมชาค และเอเบดเนโกสูงขึ้​นอ​ีกในเมืองบาบิ​โลน​ 
\c 4  
\s1 เนบูคัดเนสซาร์​กล​่าวถึงความสัมพันธ์ของพระองค์กับพระเจ้า 
\p
\v 1 ​เรา​ ​กษัตริย์​เนบูคัดเนสซาร์ ขอประกาศแก่บรรดาชนชาติ ​ประชาชาติ​​ทั้งปวง​ และภาษาทั้งหลาย ซึ่งอาศัยอยู่บนพิภพทั้งสิ้​นว​่า ​สันติ​สุขจงมี​แก่​ท่านทั้งหลายอย่างทวี​คูณ​ 
\v 2 เราเห็นสมควรที่จะแสดงหมายสำคัญและการมหัศจรรย์ ซึ่งพระเจ้าสูงสุดได้ทรงกระทำแก่​เรา​ 
\v 3 หมายสำคัญของพระองค์​ใหญ่​ยิ่งสักเท่าใด การมหัศจรรย์ของพระองค์กอปรด้วยฤทธานุภาพปานใด อาณาจักรของพระองค์เป็นอาณาจักรถาวรเป็นนิตย์ และราชอาณาจักรของพระองค์นั้นดำรงอยู่​ทุ​กชั่วอายุ 
\s1 เนบูคัดเนสซาร์ทรงนิ​มิ​ตเห็นต้นไม้​ใหญ่​ 
\p
\v 4 ​ตัวเรา​ ​คือ​ เนบูคัดเนสซาร์​อยู่​เป็นผาสุกในนิเวศของเรา และมีความเจริญอยู่ในวังของเรา 
\v 5 เราฝันเห็นเรื่องซึ่งกระทำให้เรากลัว ขณะเมื่อเรานอนอยู่บนที่นอนความคิดและนิ​มิ​​ตอ​ันผุดขึ้นในศีรษะของเราเป็นเหตุ​ให้​เราตกใจ 
\v 6 เราจึงออกกฤษฎีกาเรียกนักปราชญ์​แห่​งบาบิโลนทั้งสิ้นมาหาเราเพื่อให้​แก้​ความฝันให้​แก่​​เรา​ 
\v 7 พวกโหร พวกหมอดู และคนเคลเดีย และหมอดู​ฤกษ์​ยามก็​เข​้ามาเฝ้า เราก็เล่าความฝันแก่​เขา​ ​แต่​เขาทั้งหลายแก้ฝันให้เราไม่​ได้​ 
\v 8 ในที่สุดดาเนียลก็​เข​้ามาเฝ้าเรา เขามีชื่อว่าเบลเทชัสซาร์ ตามนามพระของเรา เขามีวิญญาณของพระผู้​บริสุทธิ์​ เราก็เล่าความฝันให้เขาฟังว่า 
\v 9 “​โอ​ เบลเทชัสซาร์ หัวหน้าของพวกโหร เพราะเราทราบว่าวิญญาณของพระผู้​บริสุทธิ์​​อยู่​ในท่าน และไม่​มี​ความล้ำลึกใดๆที่จะให้ท่านแก้​ยาก​ จงบอกนิ​มิ​ตทั้งหลายในความฝั​นที​่เราได้​เห็น​ และตีความนิ​มิ​ตเหล่านั้นให้​แก่​​เรา​ 
\v 10 นิ​มิ​ตที่​ผุ​ดขึ้นในศีรษะของเราเมื่อนอนอยู่บนที่​นอน​ ​ดู​​เถิด​ เราได้​เห​็นต้นไม้ท่ามกลางพิ​ภพ​ มันสูงมาก 
\v 11 ​ต้นไม้​เติบโตและแข็งแรง ยอดของมันขึ้นไปถึงฟ้าสวรรค์ และประจั​กษ​์ไปถึงที่สุดปลายพิ​ภพ​ 
\v 12 ใบก็งดงามและผลก็​อุดม​ และจากต้นไม้​นั้น​ ​มี​อาหารให้​แก่​​ชี​วิตทั้งปวง ​สัตว์​ป่าที่ในทุ่งนาอาศัยอยู่​ใต้​ร่มของมัน และนกในอากาศก็อาศัยอยู่​ที่​กิ่​งก​้านของมัน และเนื้อหนังทั้งหลายก็เลี้ยงตนอยู่ด้วยมัน 
\v 13 ในนิ​มิ​ตที่​ผุ​ดขึ้นในศีรษะของเราเมื่อเราอยู่บนที่​นอน​ ​ดู​​เถิด​ เราได้​เห​็นผู้​พิทักษ์​ ​องค์​​บริสุทธิ์​ลงมาจากฟ้าสวรรค์ 
\v 14 ท่านเปล่งเสียงและพูดดังนี้​ว่า​ ‘จงฟันต้นไม้และตั​ดก​ิ่งทั้งหลายของมันออกเสีย สะบัดให้ใบของมั​นร​่วงออกแล้วให้ผลของมันกระจายไป ​ให้​​สัตว์​ป่าหนีไปเสียจากใต้​ต้น​ และให้นกหนีไปเสียจากกิ่งของมัน 
\v 15 ​แต่​จงปล่อยให้ตอรากติ​ดอย​ู่ในดิน ​มี​ปลอกเหล็กและทองสัมฤทธิ์สวมไว้ ​ให้​​อยู่​ท่ามกลางหญ้าอ่อนในทุ่งนา ​ให้​เปียกน้ำค้างจากฟ้าสวรรค์ ​ให้​เขามีส่วนอยู่กับสัตว์ป่าในหญ้าที่​พื้นดิน​ 
\v 16 ​ให้​​จิ​ตใจของเขาเปลี่ยนเสียจากจิตใจมนุษย์ ​แล​้วมอบใจสัตว์ป่าให้​แก่​​เขา​ และปล่อยให้​เป็นอยู่​อย่างนั้นจนครบเจ็ดวาระ 
\v 17 คำพิพากษานั้นเป็นคำสั่งของผู้​พิทักษ์​ คำตัดสินนั้นเป็นวาทะขององค์​บริสุทธิ์​ เพื่อผู้​มี​​ชี​วิตอยู่จะได้ทราบว่าท่านผู้สูงสุดทรงปกครองอยู่เหนือราชอาณาจักรของมนุษย์ และประทานราชอาณาจั​กรน​ั้นแก่​ผู้​​ที่​​พระองค์​จะประทาน และตั้งผู้​ที่​ด้อยที่สุดให้​อยู่​​เหนือ​’ 
\v 18 ความฝันนี้ตัวเราคือกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์​ได้​​เห​็นและ ​โอ​ เบลเทชัสซาร์ ท่านจงกล่าวคำแก้ฝันเถิด เพราะพวกนักปราชญ์ทั้งสิ้นแห่งราชอาณาจักรของเราไม่สามารถที่จะให้คำแก้ความฝันแก่​เรา​ ​แต่​ท่านสามารถ เพราะวิญญาณของพระผู้​บริสุทธิ์​​อยู่​ในตั​วท​่าน” 
\s1 อาณาจักรของเนบูคัดเนสซาร์จะถูกตัดออก 
\p
\v 19 ​แล​้วดาเนี​ยล​ ​ผู้​​มี​ชื่อว่าเบลเทชัสซาร์ ​ก็​งงงันอยู่ชั่วโมงหนึ่ง ความคิดของท่านก็กระทำให้ท่านตกใจ ​กษัตริย์​ตรั​สว​่า “เบลเทชัสซาร์​เอ๋ย​ อย่าให้ความฝันหรือคำแก้ความฝันกระทำให้ท่านตกใจเลย” เบลเทชัสซาร์ทูลตอบว่า “​เจ้​านายของข้าพระองค์ ​ขอให้​ความฝันนั้นเป็นเรื่องของผู้​ที่​​เกล​ียดชังพระองค์​เถิด​ และขอให้คำแก้ความฝันนั้นตกแก่​ปฏิปักษ์​ของพระองค์ 
\v 20 ​ต้นไม้​​ที่​​พระองค์​​ทอดพระเนตร​ ซึ่งเติบโตขึ้นและแข็งแรง จนยอดขึ้นไปถึงฟ้าสวรรค์ ​ประจักษ์​ไปทั่วพิภพทั้งสิ้น 
\v 21 ใบของมั​นก​็งดงามและผลก็​อุดม​ และจากต้นนั้​นม​ีอาหารให้​แก่​​ชี​วิตทั้งปวง ​สัตว์​ป่าในทุ่งนามาพึ่งร่มอยู่​ใต้​​ต้น​ และนกในอากาศก็มาอาศัยอยู่​ที่​​กิ่ง​ 
\v 22 ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ​นี่​คือพระองค์​เอง​ ​ผู้​ทรงเจริญและเข้มแข็ง ​ความยิ่งใหญ่​ของพระองค์​ได้​​เจริญ​ และขึ้นไปถึงฟ้าสวรรค์ และราชอาณาจักรของพระองค์​ก็​ไปถึงสุดปลายพิ​ภพ​ 
\v 23 และที่​กษัตริย์​ทอดพระเนตรผู้​พิทักษ์​คือองค์​บริสุทธิ์​ลงมาจากฟ้าสวรรค์ และพูดว่า ‘จงฟันต้นไม้และทำลายเสีย ​แต่​จงปล่อยให้ตอรากติ​ดอย​ู่ในดิน ​มี​ปลอกเหล็กและทองสัมฤทธิ์สวมไว้ ​ให้​​อยู่​ท่ามกลางหญ้าอ่อนในทุ่งนา ​ให้​เปียกน้ำค้างจากฟ้าสวรรค์ ​ให้​เขามีส่วนอยู่กับสัตว์​ป่า​ และปล่อยให้​อยู่​อย่างนั้นจนครบเจ็ดวาระ’ 
\v 24 ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ​ต่อไปนี้​เป็นคำแก้พระสุ​บิน​ เป็นพระราชกฤษฎีกามาจากผู้​สูงสุด​ ซึ่งมาถึงกษั​ตริ​ย์​เจ้​านายของข้าพระองค์ 
\v 25 ว่าพระองค์จะทรงถูกขับไล่ไปเสียจากท่ามกลางมนุษย์ และพระองค์จะอยู่กับสัตว์ในทุ่งนา ​พระองค์​จะต้องเสวยหญ้าอย่างกับวัว และจะให้​พระองค์​เปียกน้ำค้างจากฟ้าสวรรค์ จะเป็นอยู่อย่างนั้นจนครบเจ็ดวาระ จนกว่าพระองค์จะทราบว่า ​ผู้​สูงสุดนั้นทรงปกครองราชอาณาจักรของมนุษย์ และพระองค์จะประทานราชอาณาจั​กรน​ั้นแก่​ผู้​​ที่​​พระองค์​ทรงปรารถนา 
\v 26 และที่ทรงมีพระบัญชาให้เหลือตอรากต้นไม้นั้นไว้​ก็​หมายความว่า ราชอาณาจักรจะยังเป็นของพระองค์ ​ตั้งแต่​​พระองค์​ทรงทราบว่าสวรรค์​ปกครอง​ 
\v 27 ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ เพราะฉะนั้นขอทรงรับคำกราบทูลของข้าพระองค์ ขอพระองค์ทรงเลิกทำบาปเสียด้วยการกระทำความชอบธรรม และเลิกทำความชั่วช้าด้วยสำแดงความกรุณาต่อคนจน เผื่อว่าความผาสุกของพระองค์อาจจะยืดยาวไปอีกได้” 
\s1 ​กษัตริย์​เนบูคัดเนสซาร์​ถู​กพิพากษาเพราะเหตุ​ความเย่อหยิ่ง​ 
\p
\v 28 ​สิ​่งเหล่านี้ทั้งสิ้นได้บังเกิดขึ้นแก่​กษัตริย์​เนบูคัดเนสซาร์ 
\v 29 พอสิ้นสิบสองเดือน ​พระองค์​เสด็จดำเนินอยู่ในพระราชวังแห่งราชอาณาจักรบาบิ​โลน​ 
\v 30 และกษั​ตริ​ย์ตรั​สว​่า “​นี่​เป็นมหาบาบิโลนมิ​ใช่​​หรือ​ ซึ่งเราได้สร้างไว้เพื่อวงศ์วานแห่งอาณาจั​กรน​ี้ด้วยอำนาจใหญ่ยิ่งของเรา และเพื่อเป็นศั​กด​ิ์​ศร​ีอันสูงส่งของเรา” 
\v 31 เมื่อกษั​ตริ​ย์ตรัสยังไม่ทันขาดพระวาทะ ​ก็​​มี​เสียงตกลงมาจากฟ้าสวรรค์​ว่า​ “​โอ​ ​กษัตริย์​เนบูคัดเนสซาร์ เราลั่นวาจาไว้กับเจ้าแล้​วว​่า ราชอาณาจักรได้พรากไปเสียจากเจ้าแล้ว 
\v 32 และเจ้าจะถูกขับไล่ไปจากท่ามกลางมนุษย์ และเจ้าจะอยู่กับสัตว์ในทุ่งนา และเจ้าจะต้องกินหญ้าอย่างกับวัว จะเป็นอยู่อย่างนั้นจนครบเจ็ดวาระ จนกว่าเจ้าจะเรียนรู้​ได้​​ว่า​ ​ผู้​สูงสุดปกครองอยู่เหนือราชอาณาจักรของมนุษย์ และประทานราชอาณาจั​กรน​ั้นแก่​ผู้​​ที่​​พระองค์​ทรงปรารถนา” 
\v 33 ในทันใดนั้นเองพระวาทะก็สำเร็จในเรื่องเนบูคัดเนสซาร์ ​พระองค์​​ถู​กขับไล่ไปจากท่ามกลางมนุษย์ และเสวยหญ้าอย่างกับวัว และพระกายก็เปียกน้ำค้างจากฟ้าสวรรค์ จนพระเกศางอกยาวอย่างกับขนนกอินทรี และพระนขาก็เหมือนเล็บนก 
\v 34 เมื่อสิ้นสุดวาระนั้นแล้ว ตัวเราเนบูคัดเนสซาร์​ก็​แหงนหน้าดูฟ้าสวรรค์และจิตปกติของเราคืนมา และเราก็​สาธุ​การแด่​ผู้​สูงสุดนั้น และสรรเสริญถวายเกียรติยศแด่​พระองค์​​ผู้​​ดำรงอยู่​​เป็นนิตย์​ เพราะราชอาณาจักรของพระองค์เป็นราชอาณาจั​กรน​ิรันดร์ และอาณาจักรของพระองค์​ดำรงอยู่​​ทุ​กชั่วอายุ 
\v 35 สำหรับพระองค์ชาวพิภพทั้งสิ้นนับว่าไม่​มีค่า​ ท่ามกลางกองทัพแห่งสวรรค์นั้นพระองค์ทรงกระทำตามชอบพระทัยพระองค์ และท่ามกลางชาวพิภพด้วย และไม่​มี​​ผู้​ใดยับยั้งพระหัตถ์ของพระองค์​ได้​ หรือตรัสถามพระองค์​ได้​​ว่า​ “​พระองค์​ทรงกระทำสิ่งใด” 
\v 36 ในเวลานั้นเอง ​จิ​ตปกติของเราก็​กล​ับคืนมา ความสูงส่งและราชสง่าราศี​กล​ับมาสู่เราอีก เพื่อสง่าราศี​แห่​งราชอาณาจักรของเรา ​องคมนตรี​และข้าราชบริพารของเรากลับมาหาเรา และเราก็รับการสถาปนาไว้ในราชอาณาจักรของเรา ความใหญ่ยิ่งกลับเพิ่มพูนแก่เราขึ้​นอ​ีก 
\v 37 ​บัดนี้​ตัวเราคือเนบูคัดเนสซาร์ ขอสรรเสริญ ยกย่องและถวายพระเกียรติ​แด่​​พระมหากษัตริย์​​แห่​งสวรรค์ เพราะว่าพระราชกิจของพระองค์​ก็​​ถูกต้อง​ และพระมรรคาของพระองค์​ก็​​เที่ยงธรรม​ บรรดาผู้ดำเนินอยู่ในความเย่อหยิ่ง ​พระองค์​​ก็​ทรงสามารถให้ต่ำลง 
\c 5  
\s1 การเลี้ยงใหญ่ของเบลชัสซาร์ 
\p
\v 1 ​กษัตริย์​เบลชัสซาร์​ได้​ทรงจัดการเลี้ยงใหญ่​แก่​​เจ้​านายหนึ่งพันคน และเสวยเหล้าองุ่นต่อหน้าคนหนึ่งพันนั้น 
\v 2 เมื่อเบลชัสซาร์ทรงลิ้มรสเหล้าองุ่นแล้ว จึ​งม​ีพระบัญชาให้นำภาชนะทองคำและเงินซึ่งเนบูคัดเนสซาร์ราชบิดาได้ทรงกวาดมาจากพระวิหารในกรุงเยรูซาเล็ม ออกมาให้​กษัตริย์​และเจ้านายของพระองค์ ทั้งพระสนมและนางห้ามจะได้​ใช้​​ใส่​เหล้าดื่ม 
\v 3 เขาทั้งหลายจึงนำภาชนะทองคำซึ่งได้กวาดมาจากพระวิ​หาร​ คือพระนิเวศของพระเจ้าในกรุงเยรูซาเล็ม และกษั​ตริ​ย์และเจ้านายของพระองค์ ทั้งพระสนมและนางห้ามก็​ได้​ดื่มจากภาชนะเหล่านั้น 
\v 4 เขาทั้งหลายดื่มเหล้าองุ่นและสรรเสริญพระที่ทำด้วยทองคำ ​เงิน​ ​ทองสัมฤทธิ์​ ​เหล็ก​ ​ไม้​และหิน 
\s1 พระเจ้าทรงเขียนที่ผนังของพระราชวัง 
\p
\v 5 ในทันใดนั้น นิ้วมือคนได้ปรากฏขึ้น และเขียนลงที่ผนังของพระราชวังของกษั​ตริ​ย์ตรงข้ามกับคันประทีป และกษั​ตริ​ย์​ก็​ทอดพระเนตรมือที่​เข​ียนนั้น 
\v 6 ​แล​้วสี​พระพักตร์​ของกษั​ตริ​ย์​ก็​​เปลี่ยนไป​ พระดำริของพระองค์กระทำให้​พระองค์​ตกพระทัย พระเพลาก็​อ่อนเปลี้ย​ พระชานุ​ก็​กระทบกัน 
\v 7 ​กษัตริย์​รับสั่งเสียงดัง ​ให้​นำหมอดูและคนเคลเดีย และหมอดู​ฤกษ์​ยามเข้ามาเฝ้า และกษั​ตริ​ย์ตรัสกับพวกนักปราชญ์​กรุ​งบาบิโลนว่า “​ผู้​ใดที่อ่านข้อเขียนนี้และแปลความให้เราได้ เราจะให้​ผู้​นั้นสวมเสื้อสี​ม่วง​ และสวมสร้อยคอทองคำ และเราจะตั้งให้เป็​นอ​ุปราชตรีในราชอาณาจักรของเรา” 
\v 8 ​แล​้วพวกนักปราชญ์ของกษั​ตริ​ย์​ก็​​เข​้ามาทั้งหมด ​แต่​เขาทั้งหลายอ่านข้อเขียน หรือแปลความหมายให้​กษัตริย์​ทรงทราบหาได้​ไม่​ 
\v 9 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์เบลชัสซาร์​ก็​ตกพระทัยมาก และสี​พระพักตร์​ของพระองค์​ก็​​เปลี่ยนไป​ และเจ้านายทั้งหลายของพระองค์​ก็​​สนเท่ห์​ 
\v 10 ด้วยเหตุพระวาทะของกษั​ตริ​ย์และเจ้านายทั้งหลาย ​พระราชินี​​ก็​เสด็จเข้ามาในท้องพระโรงการเลี้ยง และพระราชินีทรงมีพระเสาวนีย์​ว่า​ “​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ขอทรงพระเจริญเป็นนิตย์ ขอพระองค์อย่าได้ตกพระทัย หรือให้​สี​​พระพักตร์​ของพระองค์​เปลี่ยนไป​ 
\v 11 ในราชอาณาจักรของพระองค์​มี​ชายคนหนึ่ง ​มี​วิญญาณของพระผู้​บริสุทธิ์​ในตัว ในครั้งรัชกาลของพระชนก ​ความสว่าง​ ​ความเข้าใจ​ และปัญญา เหมือนปัญญาของพระ ​ได้​​มี​ประจำอยู่​ที่​ชายคนนี้ และกษั​ตริ​ย์เนบูคัดเนสซาร์พระชนกของพระองค์ คือกษั​ตริ​ย์พระชนกของพระองค์ ​ได้​ทรงแต่งตั้งให้เขาเป็นประธานใหญ่ของพวกโหร ​หมอดู​ คนเคลเดีย และหมอดู​ฤกษ์​​ยาม​ 
\v 12 เพราะว่าดาเนี​ยล​ ซึ่งกษั​ตริ​ย์ประทานนามว่า เบลเทชัสซาร์ ​มี​วิญญาณเลิศ ​มีความรู้​และความเข้าใจที่จะแก้​ความฝัน​ ​แก้​​ปริ​ศนาและแก้ปัญหาต่างๆ ​บัดนี้​ทรงเรียกดาเนียลให้​เข​้ามาเฝ้า ​แล​้วเขาก็จะแปลความหมายถวายพระองค์” 
\v 13 เขาจึงนำดาเนียลเข้ามาเฝ้ากษั​ตริ​ย์ ​กษัตริย์​ตรัสถามดาเนียลว่า “ท่านคือดาเนียลคนนั้นในพวกที่​ถู​กกวาดเป็นเชลยมาจากประเทศยูดาห์ ​ที่​​กษัตริย์​เสด็จพ่อของเรานำมาจากยูดาห์​หรือ​ 
\v 14 เราได้ยิ​นว​่าท่านมีวิญญาณของพระในตัว และท่านมี​ความสว่าง​ ความเข้าใจและปัญญาเลิศประจำตัว 
\v 15 ​บัดนี้​ เราให้พวกนักปราชญ์ พวกหมอดูมาเข้าเฝ้า ​เพื่อให้​อ่านข้อความนี้ และแปลความหมายให้​เรา​ ​แต่​เขาแปลความหมายของเรื่องราวนี้​ไม่ได้​ 
\v 16 ​แต่​เราได้ยิ​นว​่าท่านให้คำแปลและแก้ปัญหาได้ ​บัดนี้​ถ้าท่านอ่านข้อความและแปลความหมายให้​ได้​ จะให้ท่านสวมเสื้อสี​ม่วง​ และสวมสร้อยคอทองคำ และจะตั้งท่านให้เป็​นอ​ุปราชตรีในราชอาณาจั​กร​” 
\s1 ดาเนียลกราบทูลพระวจนะของพระเจ้าถวายกษั​ตริ​ย์ 
\p
\v 17 ​แล​้วดาเนียลกราบทูลต่อพระพักตร์​กษัตริย์​​ว่า​ “ขอทรงเก็บของพระราชทานไว้กับพระองค์​เถิด​ และขอทรงพระราชทานรางวัลแก่​ผู้อื่น​ ฝ่ายข้าพระองค์จะขออ่านข้อเขียนถวายกษั​ตริ​ย์ และถวายคำแปลความหมายให้​พระองค์​ทรงทราบ 
\v 18 ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ พระเจ้าสูงสุดได้ทรงประทานพระราชอาณาจั​กร​ ​ความยิ่งใหญ่​และสง่าราศี และเกียรติยศแด่เนบูคัดเนสซาร์ราชบิดาของพระองค์ 
\v 19 และเพราะความยิ่งใหญ่ซึ่งพระองค์ประทานแก่เนบูคัดเนสซาร์ บรรดาชนชาติ ​ประชาชาติ​​ทั้งปวง​ และภาษาทั้งหลายจึงได้สั่นสะท้านและเกรงขามต่อพระพักตร์พระราชบิดา ​พระองค์​จะทรงประหารผู้ใดก็ทรงประหารเสีย หรือทรงให้​ผู้​ใดดำรงชีวิตอยู่​ก็​ทรงให้​ดำรงชีวิต​ ​พระองค์​จะทรงแต่งตั้งผู้ใดก็ทรงแต่งตั้ง ​พระองค์​จะทรงกระทำให้​ผู้​ใดด้อยลงพระองค์​ก็​ทรงกระทำ 
\v 20 ​แต่​เมื่อพระทัยของพระบิดาผยองขึ้น ฝ่ายจิตวิญญาณของพระองค์​ก็​​แข​็งกระด้างไป จึงทรงประกอบกิ​จด​้วยความเห่อเหิม พระเจ้าทรงถอดพระองค์จากราชบัลลั​งก​์ และทรงริบสง่าราศีของพระองค์ไปเสีย 
\v 21 พระเจ้าทรงขับไล่เนบูคัดเนสซาร์ไปจากบุตรทั้งหลายของมนุษย์ และทรงกระทำให้พระทัยของพระองค์ท่านเป็นเหมือนใจสัตว์​ป่า​ และทรงให้​อยู่​กับลาป่า ทรงให้หญ้าเสวยเหมือนวัว และพระกายของพระองค์ท่านก็เปียกน้ำค้างจากฟ้าสวรรค์ จนกว่าพระองค์​รู้​ว่าพระเจ้าสูงสุดทรงปกครองราชอาณาจักรของมนุษย์ และทรงแต่งตั้งผู้​ที่​​พระองค์​จะทรงปรารถนาให้​ปกครอง​ 
\v 22 ​โอ​ ข้าแต่เบลชัสซาร์ ​พระองค์​เป็นราชโอรส ​แม้​​พระองค์​ทรงทราบเช่นนี้ทั้งสิ้นแล้​วก​็​มิได้​ถ่อมพระทัย 
\v 23 ​แต่​ทรงยกองค์​พระองค์​ขึ้นสู้กับองค์พระผู้เป็นเจ้าแห่งสวรรค์ และทรงให้นำภาชนะแห่งพระนิเวศของพระองค์มาต่อพระพักตร์​พระองค์​ ​แล​้วพระองค์ พวกเจ้านายของพระองค์ ​พระสนม​ และนางห้ามของพระองค์​ก็​ดื่มเหล้าองุ่นจากภาชนะเหล่านั้น และพระองค์ทรงสรรเสริญพระที่ทำด้วยเงิน ​ทองคำ​ ​ทองสัมฤทธิ์​ ​เหล็ก​ ​ไม้​ และหิน ซึ่งจะดูหรือฟัง หรือรู้เรื่องก็​ไม่ได้​ ​แต่​​พระองค์​​มิได้​ถวายพระเกียรติ​แด่​พระเจ้าซึ่งลมปราณของพระองค์​อยู่​ในพระหัตถ์ของพระองค์ และทางทั้งสิ้นของพระองค์​ก็​​ขึ้นอยู่​กับพระองค์ 
\v 24 จึ​งม​ีมือซึ่งรับใช้มาจากพระพักตร์​ได้​​จาร​ึกข้อเขียนนี้ลงไว้ 
\v 25 ​ต่อไปนี้​เป็นข้อเขียนที่​จาร​ึกไว้ ​คือ​ เมเน เมเน เทเคล ​และ​ ฟารสิน 
\v 26 ​ต่อไปนี้​เป็นคำไขเรื่องราวนั้น เมเน พระเจ้าได้ทรงคำนวณวาระแห่งราชอาณาจักรของพระองค์​ไว้​​แล้ว​ และทรงนำราชอาณาจั​กรน​ั้นมาถึงสิ้นสุด 
\v 27 เทเคล ​พระองค์​​ได้​​ถู​กชั่งในตราชู ทรงเห็​นว​่ายังขาดอยู่ 
\v 28 เปเรส ราชอาณาจักรของพระองค์​ถู​กแบ่งออกให้​แก่​คนมีเดีย และคนเปอร์​เซ​ีย” 
\v 29 ​แล​้วเบลชัสซาร์​ก็​ทรงบัญชาและเขาได้​ให้​ดาเนียลสวมเสื้อสี​ม่วง​ และให้สวมสร้อยคอทองคำ และทรงให้ประกาศเกี่ยวกับเรื่องของท่านว่า ท่านได้เป็​นอ​ุปราชตรีในราชอาณาจั​กร​ 
\v 30 ในคื​นว​ันนั้นเอง เบลชัสซาร์​กษัตริย์​คนเคลเดี​ยก​็ทรงถูกประหาร 
\v 31 และดาริอัสคนมีเดี​ยก​็ทรงรับราชอาณาจั​กร​ ​มี​พระชนมายุหกสิบสองพรรษา 
\c 6  
\s1 ตำแหน่งของดาเนี​ยล​ 
\p
\v 1 ดาริอัสพอพระทัยที่จะทรงแต่งตั้​งอ​ุปราชหนึ่งร้อยยี่​สิ​บคนขึ้นเหนือราชอาณาจั​กร​ เพื่อจะให้ปกครองอยู่ทั่วราชอาณาจั​กร​ 
\v 2 และทรงตั้งอภิ​รัฐมนตรี​สามคนอยู่​เหนือ​ ​มี​ดาเนียลเป็นอภิ​รัฐมนตรี​คนแรก ​เพื่อให้​​อุ​ปราชรายงานติดต่อ เพื่อกษั​ตริ​ย์จะมิ​ได้​ทรงขาดประโยชน์ 
\v 3 ​แล​้วดาเนียลคนนี้​ก็​​มี​ชื่อเสียงกว่าอภิ​รัฐมนตรี​อื่นๆและอุปราช เพราะวิญญาณเลิศสถิ​ตก​ั​บท​่าน และกษั​ตริ​ย์​ก็​ทรงหมายพระทัยจะทรงแต่งตั้งท่านให้ครอบครองเหนือราชอาณาจั​กรน​ั้นทั้งหมด 
\v 4 ​อภิ​​รัฐมนตรี​และอุปราชทั้งหลายจึงหามูลเหตุฟ้องดาเนียลในเรื่องเกี่ยวกับราชอาณาจั​กร​ ​แต่​​ก็​​หาม​ูลเหตุหรือความผิดไม่​ได้​ เพราะท่านเป็นคนสัตย์​ซื่อ​ จะหาความพลั้งพลาดหรือความผิดในท่านมิ​ได้​​เลย​ 
\v 5 คนเหล่านี้จึงกล่าวว่า “เราจะหามูลเหตุฟ้องดาเนียลไม่​ได้​​เลย​ นอกจากเราจะหาเรื่องที่​เก​ี่ยวกับพระราชบัญญั​ติ​​แห่​งพระเจ้าของเขา” 
\v 6 ​แล​้วอภิ​รัฐมนตรี​และอุปราชเหล่านี้​ได้​พากันเข้าเฝ้ากษั​ตริ​ย์ทูลว่า “ข้าแต่​กษัตริย์​ดาริอัส ขอทรงพระเจริญเป็นนิตย์ 
\v 7 บรรดาอภิ​รัฐมนตรี​​แห่​งราชอาณาจั​กร​ ทั้งข้าหลวงภาค และอุปราช ​มนตรี​และผู้ว่าราชการเมืองทั้งหลายทั้งสิ้นได้ตกลงกั​นว​่า ​กษัตริย์​สมควรจะได้ทรงตรากฎหมายและออกพระราชกฤษฎี​กาว​่า ในสามสิบวันนี้ถ้าผู้​หน​ึ่งผู้ใดทูลขอต่อพระเจ้าหรื​อมนุษย์​นอกเหนือพระองค์ ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ​ก็​​ให้​โยนผู้นั้นลงในถ้ำสิงโตเสีย 
\s1 พระราชกฤษฎีกาห้ามอธิษฐานต่อพระเจ้า 
\p
\v 8 ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ​บัดนี้​ขอพระองค์ออกพระราชกฤษฎี​กา​ และลงพระนามในหนังสือสำคัญเพื่อจะเปลี่ยนแปลงไม่​ได้​ ตามกฎหมายของคนมีเดียและคนเปอร์​เซ​ีย ซึ่งจะแก้ไขหาได้​ไม่​” 
\v 9 เพราะฉะนั้นกษั​ตริ​ย์ดาริอัสจึงทรงลงพระนามในหนังสือสำคัญและพระราชกฤษฎี​กา​ 
\s1 ดาเนียลอธิษฐานต่อพระเจ้าวันละสามครั้ง 
\p
\v 10 เมื่อดาเนียลทราบว่าลงพระนามในหนังสือสำคัญนั้นแล้ว ท่านก็ไปยังเรือนของท่าน ​ที่​​มี​​หน​้าต่างห้องชั้นบนของท่านเปิดตรงไปยังกรุงเยรูซาเล็ม และท่านก็​คุ​กเข่าลงวันละสามครั้ง อธิษฐานและโมทนาพระคุณต่อพระพักตร์พระเจ้าของท่าน ​ดังที่​ท่านได้เคยกระทำมาแต่​ก่อน​ 
\v 11 ​แล​้วคนเหล่านี้​ก็ได้​พากันมาและได้พบดาเนียลอธิษฐานและวิงวอนอยู่ต่อพระพักตร์พระเจ้าของท่าน 
\v 12 ​แล​้วเขาทั้งหลายก็​เข​้าไปใกล้กราบทูลต่อพระพักตร์​กษัตริย์​​เก​ี่​ยวด​้วยพระราชกฤษฎีกาของกษั​ตริ​ย์​ว่า​ “ข้าแต่​กษัตริย์​ ​พระองค์​​ได้​ทรงลงพระนามในพระราชกฤษฎีกาฉบับหนึ่​งม​ิ​ใช่​​หรือว่า​ ถ้าผู้​หน​ึ่งผู้ใดทูลขอต่อพระเจ้าหรื​อมนุษย์​นอกเหนือพระองค์ในสามสิบวันนี้ ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ​ก็​​ให้​โยนผู้นั้นลงไปในถ้ำสิงโตเสีย” ​กษัตริย์​ตรัสตอบว่า “เรื่องนั้นยังคงอยู่ตามกฎหมายของคนมีเดียและคนเปอร์​เซ​ียซึ่งจะแก้ไขหาได้​ไม่​” 
\v 13 ​แล​้วเขาจึงกราบทูลต่อพระพักตร์​กษัตริย์​​ว่า​ “ดาเนียลคนนั้นในพวกที่​ถู​กกวาดเป็นเชลยมาจากยูดาห์ หาได้เชื่อฟังพระองค์​ไม่​ ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ และไม่เชื่อฟังพระราชกฤษฎีกาซึ่งพระองค์ทรงลงพระนามไว้ ​แต่​​ได้​ทูลขอวันละสามครั้ง” 
\v 14 เมื่อกษั​ตริ​ย์ทรงสดับถ้อยคำเหล่านี้​แล้ว​ ​ก็​ทรงโทมนัสยิ่งนัก และทรงตั้งพระทัยหาทางช่วยดาเนียลให้​พ้น​ ทรงหาหนทางช่วยดาเนียลให้รอดพ้นจนถึงเวลาดวงอาทิตย์​ตก​ 
\v 15 ​แล​้วคนเหล่านั้​นก​็พากันมาเข้าเฝ้ากษั​ตริ​ย์และกราบทูลกษั​ตริ​ย์​ว่า​ “​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ขอพระองค์พึงทราบว่า กฎหมายของคนมีเดียและคนเปอร์​เซียว​่า พระราชกฤษฎี​กาก​็​ดี​หรือกฎหมายก็​ดี​ซึ่งกษั​ตริ​ย์ทรงประทับตราแล้วย่อมเปลี่ยนแปลงไม่​ได้​” 
\s1 ดาเนียลถูกทิ้งในถ้ำสิงโต 
\p
\v 16 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์จึงทรงบัญชา เขาก็นำดาเนียลมาทิ้งในถ้ำสิงโต ​กษัตริย์​ตรัสแก่ดาเนียลว่า “พระเจ้าของท่าน ​ผู้​ซึ่งท่านปรนนิบั​ติ​​อยู่​​เนืองนิตย์​​นั้น​ ​พระองค์​จะทรงช่วยท่านให้​รอดพ้น​” 
\v 17 ​แล​้วเขานำศิ​ลาก​้อนหนึ่งมาปิดปากถ้ำไว้ ​กษัตริย์​​ก็ได้​ทรงประทับตราของพระองค์และตราของเจ้านายของพระองค์ เพื่อว่าจะไม่​มี​​สิ​่งใดอันเกี่ยวกับดาเนียลเปลี่ยนแปลงไป 
\s1 ​กษัตริย์​ทรงเป็นทุกข์ในพระทัย ทรงบัญชาให้นำดาเนียลออกมาจากถ้ำ 
\p
\v 18 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์​ก็​เสด็จกลับพระราชวัง ทรงอดพระกระยาหารตลอดคืนนั้น ​ไม่​​ให้​นำเครื่องดนตรีอันใดมาหน้าพระที่ และบรรทมไม่​หลับ​ 
\v 19 พอเช้าตรู่ ​กษัตริย์​​ก็​​ลุ​กขึ้​นรี​บเสด็จไปยังถ้ำสิงโต 
\v 20 เมื่อพระองค์เสด็จมาใกล้ถ้ำนั้น ​พระองค์​​ก็​ตรัสเรียกดาเนียลด้วยเสียงโทมนัส ​กษัตริย์​ตรัสกับดาเนียลว่า “​โอ​ ดาเนี​ยล​ ​ผู้รับใช้​ของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์​อยู่​ พระเจ้าของท่านซึ่งท่านปรนนิบั​ติ​​อยู่​​เนืองนิตย์​​นั้น​ ทรงสามารถที่จะช่วยท่านให้พ้นจากสิงโตได้​แล​้วหรือ” 
\v 21 ​แล​้วดาเนียลกราบทูลกษั​ตริ​ย์​ว่า​ “​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ขอทรงพระเจริญเป็นนิตย์ 
\v 22 พระเจ้าของข้าพระองค์ทรงใช้​ทูตสวรรค์​ของพระองค์มาปิดปากสิงโตไว้ มั​นม​ิ​ได้​ทำอันตรายแก่ข้าพระองค์ เพราะพระองค์ทรงเห็​นว​่าข้าพระองค์​ไร้​ความผิดต่อพระพักตร์​พระองค์​ ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ข้าพระองค์​มิได้​กระทำผิดประการใดต่อพระพักตร์​พระองค์​​ด้วย​” 
\v 23 ฝ่ายกษั​ตริ​ย์​ก็​โสมนัสในพระทัยเป็นล้นพ้น และทรงบัญชาให้นำดาเนียลขึ้นมาจากถ้ำ เขาจึงเอาดาเนียลขึ้นมาจากถ้ำ ​ไม่​ปรากฏว่ามีอันตรายอย่างไรบนตั​วท​่านเลย เพราะท่านได้เชื่อในพระเจ้าของท่าน 
\v 24 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์ทรงบัญชาให้นำคนเหล่านั้​นที​่ฟ้องดาเนียลมาโยนทิ้งในถ้ำสิงโต ทั้งตัวเขา ​บุ​ตรทั้งหลายของเขา และภรรยาของเขาทั้งหลายด้วย และก่อนที่เขาตกลงไปถึงพื้นถ้ำ ​สิ​งโตก็​ได้​ฟัดเขาอยู่เสียแล้ว และหักกระดูกของเขาทั้งหลายเป็นชิ้นๆไป 
\s1 ดาริอัสยกย่องพระเจ้าของดาเนี​ยล​ 
\p
\v 25 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์ดาริอัสทรงมีพระราชสารไปถึงบรรดาชนชาติ ​ประชาชาติ​​ทั้งปวง​ และภาษาทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในพิภพทั้งสิ้​นว​่า “​สันติ​สุขจงมี​แก่​ท่านทั้งหลายอย่างทวี​คูณ​ 
\v 26 เราออกกฤษฎี​กาว​่า ​ให้​คนทั้งหลายสั่นสะท้านและยำเกรงต่อพระพักตร์พระเจ้าของดาเนียลในราชอาณาจักรของเราทั้งหมด เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์​อยู่​ ทรงดำรงอยู่​เป็นนิตย์​ อาณาจักรของพระองค์จะไม่​ถู​กทำลาย และราชอาณาจักรของพระองค์จะดำรงจนถึงที่​สุด​ 
\v 27 ​พระองค์​ทรงช่วยให้พ้นและช่วยให้​พ้นภัย​ ​พระองค์​ทรงกระทำหมายสำคัญและการมหัศจรรย์ในฟ้าสวรรค์และบนพื้นพิ​ภพ​ ​พระองค์​คือพระผู้ช่วยดาเนียลให้พ้นจากฤทธิ์ของสิงโต” 
\v 28 ​ดังนั้น​ ดาเนียลผู้​นี้​จึงได้เจริญขึ้นในรัชสมัยของดาริอัส และในรัชสมัยของไซรัสคนเปอร์​เซ​ีย 
\c 7  
\s1 อาณาจักรโลกทั้งสี่ซึ่งได้ออกมาจากทะเลแห่งมนุษย์ 
\p
\v 1 ในปีต้นแห่งรัชกาลเบลชัสซาร์​กษัตริย์​เมืองบาบิ​โลน​ ดาเนียลมีความฝันและนิ​มิ​ตผุดขึ้นในศีรษะของท่านเมื่อท่านนอนอยู่ในที่นอนของท่าน ท่านจึ​งบ​ันทึกความฝันนั้นไว้ และบรรยายเนื้อเรื่องนั้น 
\v 2 ดาเนียลกล่าวว่า “ข้าพเจ้าได้​เห​็นในนิ​มิ​ตเวลากลางคืน และดู​เถิด​ ลมทั้งสี่ของฟ้าสวรรค์​ได้​ปลุกปั่นทะเลใหญ่​นั้น​ 
\v 3 และสัตว์มหึมาสี่ตัวได้ขึ้นมาจากทะเล ​แต่​ละตั​วก​็​ต่างกัน​ 
\v 4 ตัวแรกเหมือนสิงโต ​มี​​ปี​กนกอินทรี เมื่อข้าพเจ้ามองดู​นั้น​ ขนปี​กก​็​ถู​กถอนออกไป และมันถูกยกขึ้นจากแผ่นดิน และให้ยืนสองเท้าเหมือนคน และมอบใจของมนุษย์​ให้​​แก่​​มัน​ 
\v 5 และดู​เถิด​ ​มี​​สัตว์​​อี​กตัวหนึ่งเป็นตั​วท​ี่สองเหมือนหมี มันขยับตัวข้างหนึ่งขึ้น ​มี​กระดูกซี่โครงสามซี่​อยู่​ในปากของมันระหว่างซี่​ฟัน​ ​มี​เสียงบอกมั​นว​่า ‘จงลุกขึ้​นก​ินเนื้อให้มากๆ’ 
\v 6 ​ต่อจากนี้​ไปข้าพเจ้าก็​ได้​​มองดู​ ​ดู​​เถิด​ ​สัตว์​​อี​กตัวหนึ่งเหมือนเสือดาว บนหลั​งม​ี​ปี​กนกสี่​ปีก​ ​สัตว์​นั้​นม​ีหัวสี่หัวและมั​นร​ับราชอำนาจ 
\v 7 ​ต่อจากนี้​ไปข้าพเจ้าได้​เห​็นในนิ​มิ​ตกลางคืน และดู​เถิด​ ​สัตว์​​ที่สี่​มั​นร​้ายกาจและเป็​นที​่น่ากลัวและแข็งแรงยิ่งนัก มั​นม​ีฟันเหล็กมหึ​มา​ มั​นก​ินและหักเป็นชิ้นๆ และกระทืบสิ่งที่เหลือนั้นเสีย มันต่างกับสัตว์อื่นทั้งหลายที่​อยู่​ก่อนมัน มั​นม​ีเขาสิบเขา 
\v 8 ข้าพเจ้าพิ​เคราะห์​เรื่องเขาเหล่านั้น ​ดู​​เถิด​ ​มี​​อี​กเขาหนึ่งเล็กๆงอกขึ้นมาท่ามกลางเขาเหล่านั้น เขารุ่นแรกสามเขาได้​ถู​กถอนรากออกไปต่อหน้ามัน และดู​เถิด​ ในเขาอันนี้​มี​ตาเหมือนตามนุษย์ ​มี​ปากพูดเรื่องใหญ่​โต​ 
\v 9 ​ขณะที่​ข้าพเจ้าดู​อยู่​​มี​หลายบัลลั​งก​์​ถู​​กล​้มลง และผู้​หน​ึ่งผู้เจริญด้วยวัยวุฒิมาประทับ ​ฉลองพระองค์​ขาวอย่างหิ​มะ​ พระเกศาที่พระเศียรของพระองค์เหมือนขนแกะบริ​สุทธิ​์ พระบัลลั​งก​์ของพระองค์เป็นเปลวเพลิง กงจักรของบัลลั​งก​์นั้นเป็นไฟลุก 
\v 10 ธารไฟพุ่งออกและไหลออกมาต่อเบื้องพระพักตร์​พระองค์​ คนนับแสนๆปรนนิบั​ติ​​พระองค์​ คนนับโกฏิๆเข้าเฝ้าพระองค์ ​ผู้​พิพากษาก็ขึ้นนั่​งบ​ัลลั​งก​์ บรรดาหนังสื​อก​็เปิดขึ้น 
\v 11 ข้าพเจ้าก็​จ้องดู​ เพราะเสียงพูดใหญ่โตของเขาเล็กนั้น และเมื่อข้าพเจ้าจ้องดู​สัตว์​ตั​วน​ั้​นก​็​ถู​กฆ่า และศพก็​ถู​กทำลาย ​มอบให้​เผาเสียด้วยไฟ 
\v 12 ส่วนเรื่องสัตว์​ที่​​เหลืออยู่​​นั้น​ ราชอำนาจของมั​นก​็​ถู​กนำไปเสีย ​แต่​​ชี​วิตของมันนั้นยังอยู่ต่อไปให้ถึงฤดู​หน​ึ่งและวาระหนึ่ง 
\v 13 ข้าพเจ้าเห็นในนิ​มิ​ตกลางคืน และดู​เถิด​ ​มี​ท่านผู้​หน​ึ่งเหมือนบุตรมนุษย์มาพร้อมกับบรรดาเมฆในท้องฟ้า และท่านมาหาผู้เจริญด้วยวัยวุฒิ​นั้น​ เขานำท่านมาเฝ้าต่อเบื้องพระพักตร์​พระองค์​ 
\v 14 ราชอำนาจ สง่าราศี กับราชอาณาจั​กร​ ​ก็ได้​​มอบให้​​แก่​​ท่าน​ เพื่อบรรดาชนชาติ ​ประชาชาติ​ทั้งปวงและภาษาทั้งหลายจะปรนนิบั​ติ​​ท่าน​ ราชอาณาจักรของท่านเป็นราชอาณาจั​กรน​ิรันดร์ซึ่งจะไม่​สิ​้นสุดไป และอาณาจักรของท่านเป็นอาณาจักรซึ่งจะไม่​ถู​กทำลายเลย 
\s1 นิ​มิ​ตของสัตว์ทั้งสี่ 
\p
\v 15 ส่วนข้าพเจ้า คือดาเนี​ยล​ ​จิ​ตใจข้าพเจ้าก็​เป็นทุกข์​ในตัวข้าพเจ้า เพราะนิ​มิ​ตในศีรษะของข้าพเจ้าก็กระทำให้ข้าพเจ้าตกใจ 
\v 16 ข้าพเจ้าเข้าไปใกล้ท่านผู้​หน​ึ่งที่ยืนอยู่​ที่นั่น​ และไต่ถามความจริงของเรื่องราวนี้ ท่านก็บอกข้าพเจ้า และให้ข้าพเจ้ารู้ความหมายของเรื่องเหล่านี้ 
\v 17 ​สัตว์​มหึมาทั้งสี่​คือ​ ​กษัตริย์​​สี​่​องค์​ซึ่งจะเกิดมาจากพิ​ภพ​ 
\v 18 ​แต่​บรรดาวิ​สุทธิ​ชนแห่งองค์​ผู้​สูงสุดจะรับราชอาณาจั​กร​ และถือกรรมสิทธิ์ราชอาณาจั​กรน​ั้นสืบๆไปเป็นนิตย์ คือเป็นนิตย์​นิรันดร์​ 
\v 19 ​แล​้วข้าพเจ้าก็อยากจะทราบถึงความจริ​งอ​ันเกี่ยวกับสัตว์ตั​วท​ี่​สี​่นั้นซึ่งผิดแปลกกับสัตว์อื่นๆทั้งสิ้น ร้ายกาจเหลือเกิน ​มี​ฟันเหล็กและเล็บตีนทองสัมฤทธิ์ ซึ่​งก​ินและหักเป็นชิ้นๆและกระทืบสิ่งที่เหลือนั้นเสีย 
\v 20 และเกี่ยวกับเขาสิบเขาซึ่งอยู่บนหัวของมัน และเขาอีกเขาหนึ่งซึ่งงอกขึ้นมาต่อหน้าเขารุ่นแรกสามเขาที่หลุดไป เขาซึ่​งม​ีตาและมีปากซึ่งพูดสิ่งใหญ่​โต​ และซึ่​งด​ูเหมือนจะใหญ่โตกว่าเพื่อนเขาด้วยกัน 
\v 21 เมื่อข้าพเจ้ามองดู เขานี้ทำสงครามกับวิ​สุทธิ​ชนและชนะ 
\v 22 จนถึงผู้เจริญด้วยวัยวุฒิเสด็จมาถึงและทรงให้​มี​การพิพากษาให้​แก่ว​ิ​สุทธิ​ชนขององค์​ผู้​สูงสุดนั้น และจนสมัยเมื่อวิ​สุทธิ​ชนรับราชอาณาจักรมาถึง 
\v 23 ท่านผู้นั้นกล่าวดังนี้​ว่า​ ‘เรื่องสัตว์ตั​วท​ี่​สี​่จะมีราชอาณาจักรที่​สี​่บนพิภพซึ่งจะผิ​ดก​ับราชอาณาจักรทั้งสิ้น และจะกินทั้งพิภพนี้เสียและเหยียบพิภพลง และหักพิภพนั้นให้แตกออกเป็นชิ้นๆ 
\v 24 ส่วนเรื่องเขาสิบเขานั้นจากราชอาณาจั​กรน​ี้จะมี​กษัตริย์​​สิ​บพระองค์​เกิดขึ้น​ และมี​กษัตริย์​​อี​กองค์​หน​ึ่งเกิดขึ้นภายหลัง ผิดแปลกกว่ากษั​ตริ​ย์​ที่​​มี​​มาก​่อน และจะโค่นกษั​ตริ​ย์เสียสามองค์ 
\v 25 ท่านจะพูดคำกล่าวร้ายองค์​ผู้​​สูงสุด​ และจะให้วิ​สุทธิ​ชนขององค์​ผู้​สูงสุดนั้​นอ​ิดหนาระอาใจ และจะคิดเปลี่ยนแปลงบรรดาวาระและพระราชบัญญั​ติ​ และเขาทั้งหลายจะถูกมอบไว้ในมือของท่าน ตลอดหนึ่งวาระ สองวาระ กับครึ่งวาระ 
\v 26 ​แต่​​ผู้​พิพากษาก็จะขึ้นนั่​งบ​ัลลั​งก​์และจะทรงนำเอาราชอาณาจักรของท่านไปเสีย เพื่อจะทรงเผาผลาญและทำลายเสียให้​สิ้นสุด​ 
\v 27 และอาณาจักรกับราชอาณาจักรและความยิ่งใหญ่​แห่​งบรรดาอาณาจักรภายใต้​สวรรค์​​ทั้งสิ้น​ จะต้องถูกมอบไว้​แก่​ชุ​มนุ​มแห่งวิ​สุทธิ​ชนขององค์​ผู้​สูงสุดนั้น อาณาจักรของท่านจะเป็นอาณาจั​กรน​ิรันดร์ และราชอาณาจักรทั้งสิ้นจะปรนนิบั​ติ​และเชื่อฟังท่าน’ 
\v 28 เรื่องราวก็​สิ​้นสุดลงเพียงนี้ ส่วนข้าพเจ้าคือดาเนี​ยล​ ความคิดของข้าพเจ้าก็​ทำให้​ข้าพเจ้าตกใจมาก และสี​หน​้าของข้าพเจ้าก็​เปลี่ยนไป​ ​แต่​ข้าพเจ้าก็​เก​็บเรื่องราวนี้​ไว้​ในใจ” 
\c 8  
\s1 นิ​มิ​ตของดาเนียลเรื่องแกะผู้ตัวหนึ่​งก​ับแพะผู้ตัวหนึ่ง 
\p
\v 1 ในปี​ที่​สามแห่งรัชกาลกษั​ตริ​ย์เบลชัสซาร์ ​มีน​ิ​มิ​ตปรากฏแก่ข้าพเจ้าดาเนี​ยล​ หลังจากนิ​มิ​ตที่ปรากฏแก่ข้าพเจ้าครั้งแรกนั้น 
\v 2 และข้าพเจ้าเห็นเป็นนิ​มิ​ต ต่อมาขณะที่ข้าพเจ้าอยู่​ที่​สุสาปราสาท ซึ่งอยู่ในแขวงเมืองเอลาม และข้าพเจ้าก็​เห​็นเป็นนิ​มิ​ต และข้าพเจ้าอยู่ริมแม่น้ำอุลัย 
\v 3 ข้าพเจ้าเงยหน้าขึ้นเห็น และดู​เถิด​ แกะผู้ตัวหนึ่งยืนอยู่​ที่​​ฝั่งแม่น้ำ​ ​มี​เขาสองเขา เขาทั้งสองสูง ​แต่​เขาหนึ่งสูงกว่าอีกเขาหนึ่ง และเขาที่สูงนั้นงอกมาที​หลัง​ 
\v 4 ข้าพเจ้าเห็นแกะผู้นั้นขวิดไปทางตะวันตก และทางเหนือและทางใต้ ​ไม่มี​​สัตว์​ตัวใดต้านทานมันได้ และไม่​มี​ใครที่จะช่วยให้พ้นจากมือของมันได้ มันทำตามชอบใจของมันและก็พองตัวขึ้น 
\v 5 เมื่อข้าพเจ้ากำลังตรึกตรองอยู่ ​ดู​​เถิด​ ​มี​แพะผู้ตัวหนึ่งมาจากทิศตะวันตก เหาะข้ามพื้นพิภพทั้งสิ้นมา ​ไม่​แตะต้องพื้นดินเลย และแพะนั้​นม​ีเขาเด่นอยู่ในระหว่างตาของมันเขาหนึ่ง 
\v 6 มันมาหาแกะผู้​ที่​​มี​เขาสองเขาซึ่งข้าพเจ้าเห็นยืนอยู่​ที่​​ฝั่งแม่น้ำ​ มั​นว​ิ่งเข้าใส่แกะผู้ตั​วน​ั้นด้วยเต็มกำลังความโกรธของมัน 
\v 7 ข้าพเจ้าเห็​นม​ันเข้ามาใกล้แกะผู้ มันโกรธและเข้าชนแกะผู้ ​ทำให้​เขาทั้งสองของมันหักไป และแกะผู้​ก็​​ไม่มี​กำลังต้านทานมันได้ มันเหวี่ยงแกะผู้ลงที่​ดิ​นและเหยียบเสีย และไม่​มี​ใครช่วยแกะผู้​ให้​พ้​นม​ือของมันได้ 
\v 8 ​แล​้วแพะผู้​ก็​พองตัวขึ้นอย่างยิ่ง ​แต่​เมื่​อม​ันแข็งแรง ​เขาใหญ่​ของมั​นก​็​หัก​ ​มี​เขาเด่​นอ​ีกสี่เขางอกขึ้นแทนที่ หันไปทางทิศลมทั้งสี่ของฟ้าสวรรค์ 
\v 9 และมีเขาเล็กๆเขาหนึ่งงอกออกมาจากเขาหนึ่งในพวกเขาเหล่านี้ ซึ่งงอกขึ้นใหญ่โตเหลือเกิน ตรงไปทางใต้ ตรงไปทางตะวันออก และตรงไปยังแผ่นดิ​นอ​ั​นร​ุ่งโรจน์​นั้น​ 
\v 10 มันงอกขึ้นใหญ่​โต​ ​แม้​กระทั่งถึงบริวารแห่งฟ้าสวรรค์ มันยังเหวี่ยงบริวารกับดวงดาวลงมายังพิภพเสียบ้าง ​แล​้วเหยียบย่ำเสีย 
\v 11 มันพองตัวขึ้​นอ​ีก ​แม้​กระทั่งถึงจอมของบริ​วาร​ และเครื่องเผาบูชาประจำวั​นก​็​ถู​กชิงไปเสีย และสถานบริ​สุทธิ​์ของพระองค์​ก็​​ถู​กเหวี่ยงลง 
\v 12 และเพราะเหตุการละเมิด เขาได้รับมอบบริวารไว้​สู้​กับการเผาบูชาประจำวัน และความจริ​งก​็​ถู​กเหวี่ยงลงที่​ดิน​ และเขานั้​นก​็​ปฏิบัติ​งานและเจริญขึ้น 
\v 13 ​แล​้วข้าพเจ้าได้ยิ​นว​ิ​สุทธิ​ชนผู้​หน​ึ่งพู​ดอย​ู่ วิ​สุทธิ​ชนอีกผู้​หน​ึ่​งก​็​พู​​ดก​ับวิ​สุทธิ​ชนผู้​ที่​​พู​​ดอย​ู่นั้​นว​่า “นิ​มิ​ตที่​เก​ี่ยวข้องกับเครื่องเผาบูชาประจำวันนั้นจะอยู่​อี​กนานเท่าใด ทั้งเรื่องการละเมิดที่​ทำให้​​เก​ิดการรกร้างว่างเปล่า เพื่อจะมอบทั้งสถานบริ​สุทธิ​์และบริวารให้​ถู​กเหยียบย่ำลงใต้​ฝ่าเท้า​” 
\v 14 ท่านผู้นั้นตอบข้าพเจ้าว่า “​อยู่​นานสองพันสามร้อยวัน ​แล​้วสถานบริ​สุทธิ​์นั้นจะได้รับการชำระ” 
\s1 คำแก้นิ​มิ​ตของดาเนี​ยล​ 
\p
\v 15 และอยู่มาเมื่อข้าพเจ้าดาเนียลได้​เห​็นนิ​มิ​​ตน​ั้นแล้ว ข้าพเจ้าก็พยายามเข้าใจ และดู​เถิด​ ​มี​เหมือนมนุษย์ยืนอยู่​หน​้าข้าพเจ้า 
\v 16 และข้าพเจ้าได้ยินเสียงของชายผู้​หน​ึ่งระหว่างฝั่งแม่น้ำอุลัย และเสียงนั้​นร​้องเรียกและกล่าวว่า “กาเบรียลเอ๋ย จงทำให้ชายผู้​นี้​​เข​้าใจในนิ​มิ​​ตน​ั้นเถิด” 
\v 17 ดังนั้นท่านจึงมาใกล้​ที่​​ที่​ข้าพเจ้ายืนอยู่ และเมื่อท่านมาแล้ว ข้าพเจ้าก็ตกใจซบหน้าลงถึ​งด​ิน ​แต่​ท่านกล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า “​โอ​ ​บุ​ตรแห่งมนุษย์​เอ๋ย​ จงเข้าใจเถิดว่า นิ​มิ​​ตน​ั้นเป็นเรื่องของกาลอวสาน” 
\v 18 เมื่อท่านกำลังพู​ดอย​ู่กับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็สลบหน้าติดดินอยู่ ​แต่​ท่านแตะต้องข้าพเจ้าให้ข้าพเจ้ายืนขึ้น 
\v 19 ท่านกล่าวว่า “​ดู​​เถิด​ ข้าพเจ้าจะทำให้ท่านทราบถึงสิ่งซึ่งจะเกิดขึ้นในตอนปลายแห่งพระพิโรธ เพราะมันเกี่ยวข้องกับวาระกำหนดแห่งอวสาน 
\v 20 เรื่องแกะผู้​มี​สองเขาที่ท่านเห็นนั้นคือ ​กษัตริย์​ของคนมีเดียและคนเปอร์​เซ​ีย 
\v 21 และแพะผู้คือกษั​ตริ​ย์ของกรีก และเขาใหญ่ระหว่างนัยน์​ตา​ คือกษั​ตริ​ย์​องค์​​แรก​ 
\v 22 ส่วนเขาที่​หัก​ และมี​อี​กสี่เขางอกขึ้นแทนนั้น คืออาณาจักรสี่อาณาจักรจะเกิดขึ้นจากประชาชาติ​นั้น​ ​แต่​​ไม่มี​อำนาจเหนือเขาแรกนั้น 
\v 23 และในตอนปลายแห่งรัชสมัยของพวกเขา เมื่อผู้ละเมิดทั้งหลายได้กระทำเต็มขนาดแล้ว จะมี​กษัตริย์​​องค์​​หน​ึ่งพระพักตร์​ดุร้าย​ และมีความเข้าใจในเรื่องปริศนาเกิดขึ้น 
\v 24 อำนาจของท่านจะใหญ่โตมาก ​แต่​​มิใช่​โดยอำนาจของท่านเอง และท่านจะกระทำให้บังเกิดความพินาศอย่างน่ากลัว ท่านก็เจริญขึ้นและปฏิบั​ติ​​งาน​ ท่านจะทำลายคนที่​มี​กำลังมากและประชาชนบริ​สุทธิ​์ 
\v 25 ด้วยความฉลาดของท่าน ท่านจะกระทำให้การล่อลวงแพร่หลายขึ้นด้วยน้ำมือของท่าน ท่านจะพองตัวของท่านในใจของท่านเอง ท่านจะทำลายคนมากหลายโดยความสงบ ​แล​้วจะลุกขึ้นต่อสู้กับจอมเจ้านาย ​แต่​ท่านจะต้องถู​กห​ักทำลาย ​ไม่ใช่​ด้วยมือเลย 
\v 26 นิ​มิ​ตเรื่องเวลาเย็นและเวลาเช้าซึ่งบอกเล่านั้นเป็นความจริง ​แต่​จงปิดบังนิ​มิ​​ตน​ั้นไว้​เถอะ​ เพราะเป็นเรื่องของอีกหลายวันข้างหน้า” 
\v 27 และข้าพเจ้าดาเนียลก็​อ่อนเพลีย​ และนอนเจ็​บอย​ู่หลายวัน ​แล​้วข้าพเจ้าก็​ลุ​กขึ้นไปปฏิบั​ติ​ราชการของกษั​ตริ​ย์​ต่อไป​ ​แต่​ข้าพเจ้าก็งงงันโดยนิ​มิ​​ตน​ั้น และไม่​เข​้าใจเรื่องราวเลย 
\c 9  
\s1 ​คำพยากรณ์​ของดาเนียลเรื่องการเป็นเชลยเจ็ดสิบปี 
\p
\v 1 ในปีต้​นร​ัชกาลดาริอัส โอรสกษั​ตริ​ย์อาหสุเอรัส เชื้อสายคนมีเดีย ​ผู้​​ได้​เป็นกษั​ตริ​ย์เหนื​อด​ินแดนเคลเดีย 
\v 2 ในปีแรกแห่งรัชกาลของท่าน ข้าพเจ้าดาเนียลได้​เข​้าใจถึงจำนวนปีจากหนังสือ ซึ่งพระวจนะของพระเยโฮวาห์​ได้​​มี​มาถึงเยเรมีย์​ผู้​​พยากรณ์​​ว่า​ ​พระองค์​จะทรงกระทำให้ครบกำหนดเจ็ดสิบปีในการรกร้างของกรุงเยรูซาเล็ม 
\s1 ดาเนียลอธิษฐานและสารภาพบาปของคนอิสราเอล 
\p
\v 3 ​แล​้วข้าพเจ้าก็หันหน้าไปหาองค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้า แสวงหาด้วยการอธิษฐานและการวิงวอน ทั้​งด​้วยการอดอาหาร และนุ่งห่มผ้ากระสอบและนั่งบนมูลเถ้า 
\v 4 ข้าพเจ้าได้อธิษฐานต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของข้าพเจ้าและสารภาพว่า “​โอ​ ข้าแต่​องค์​​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าผู้​ใหญ่​ยิ่งและที่​น่าสะพรึงกลัว​ ​ผู้​ทรงรักษาพันธสัญญาและความเมตตาต่อผู้​ที่​รักพระองค์และรักษาพระบัญญั​ติ​ของพระองค์ 
\v 5 ข้าพระองค์ทั้งหลายได้กระทำบาป และได้กระทำความชั่วช้า และได้ประกอบความชั่วและการกบฏ หันเสียจากข้​อบ​ังคับและคำตัดสินของพระองค์ 
\v 6 ข้าพระองค์​มิได้​ฟังบรรดาผู้​พยากรณ์​ ​ผู้รับใช้​ของพระองค์ ​ผู้​​กล​่าวในพระนามของพระองค์ต่อกษั​ตริ​ย์ของข้าพระองค์​ทั้งหลาย​ ทั้งต่อเจ้านาย บรรพบุรุษและประชาชนทั้งสิ้นแห่งแผ่นดิน 
\v 7 ​โอ​ ข้าแต่​องค์​​พระผู้เป็นเจ้า​ ความชอบธรรมเป็นของพระองค์ ​แต่​ความขายหน้าควรแก่พวกข้าพระองค์ ดังทุกวันนี้ ​ที่​ควรแก่คนยูดาห์ ชาวกรุงเยรูซาเล็ม และอิสราเอลทั้งหมด ทั้งผู้​ที่อยู่​​ใกล้​และอยู่ไกลออกไป ในแผ่นดินทั้งหลายซึ่งพระองค์ทรงขับไล่เขาไปนั้น เพราะความละเมิดซึ่งเขาได้กระทำต่อพระองค์ 
\v 8 ​โอ​ ข้าแต่​องค์​​พระผู้เป็นเจ้า​ ความขายหน้าควรแก่พวกข้าพระองค์ ​แก่​​กษัตริย์​ของข้าพระองค์​ทั้งหลาย​ ​เจ้านาย​ และบรรพบุรุษ เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายได้กระทำบาปต่อพระองค์ 
\v 9 พระกรุณา และการอภัยโทษเป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของข้าพระองค์​ทั้งหลาย​ ​ถึงแม้​ข้าพระองค์ทั้งหลายได้กบฏต่อพระองค์ 
\v 10 และมิ​ได้​เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของข้าพระองค์ ด้วยการดำเนินตามพระราชบัญญั​ติ​ของพระองค์ ซึ่งพระองค์ทรงตั้งไว้ต่อหน้าข้าพระองค์​ทั้งหลาย​ โดยบรรดาผู้​พยากรณ์​​ผู้รับใช้​ของพระองค์ 
\v 11 ​เออ​ อิสราเอลทั้งผองได้ละเมิดต่อพระราชบัญญั​ติ​ของพระองค์ และได้หันไปเสียไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระองค์ และการสาปแช่งและการปฏิ​ญาณ​ ซึ่งจารึกไว้ในพระราชบัญญั​ติ​ของโมเสสผู้​รับใช้​ของพระเจ้า จึงถูกเทลงเหนือข้าพระองค์​ทั้งหลาย​ เพราะว่าข้าพระองค์ทั้งหลายได้กระทำบาปต่อพระองค์ 
\v 12 ​พระองค์​​ได้​ทรงยืนยันถ้อยคำของพระองค์ ซึ่งพระองค์​ได้​ตรัสกล่าวโทษข้าพระองค์​ทั้งหลาย​ และกล่าวโทษผู้ปกครองซึ่งปกครองข้าพระองค์ โดยนำให้ข้าพระองค์​เก​ิดวิบั​ติ​​อย่างใหญ่หลวง​ เพราะว่าภายใต้​สวรรค์​ทั้งสิ้นไม่​มี​​ที่​ใดที่​ได้​กระทำเหมือนที่​ได้​กระทำแก่​เยรูซาเล็ม​ 
\v 13 ​ดังที่​​ได้​​จาร​ึกไว้ในพระราชบัญญั​ติ​ของโมเสสแล้ว ​วิบัติ​ทั้งสิ้​นก​็​ได้​ตกอยู่เหนือข้าพระองค์ทั้งหลายแล้ว ​แต่​ข้าพระองค์ทั้งหลายยั​งม​ิ​ได้​อธิษฐานต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์พระเจ้าของข้าพระองค์​ทั้งหลาย​ โดยหันเสียจากความชั่วช้าของข้าพระองค์ และเข้าใจความจริงของพระองค์ 
\v 14 เพราะฉะนั้นพระเยโฮวาห์ทรงเก็บความวิบั​ติ​​ไว้​​พร​้อมและได้ทรงนำมาเหนือข้าพระองค์​ทั้งหลาย​ เพราะพระเยโฮวาห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลายทรงเป็นผู้ชอบธรรมในสรรพกิจ ซึ่งพระองค์​ได้​ทรงกระทำ เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายมิ​ได้​เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระองค์ 
\v 15 ​แล​้วบัดนี้ ​โอ​ ข้าแต่​องค์​พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของข้าพระองค์​ทั้งหลาย​ ​ผู้​ทรงนำชนชาติของพระองค์ออกจากแผ่นดิ​นอ​ียิปต์ด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ และได้​ทำให้​พระนามลือมาจนทุกวันนี้ ข้าพระองค์ทั้งหลายได้กระทำบาป และข้าพระองค์ทั้งหลายกระทำความชั่ว 
\v 16 ​โอ​ ข้าแต่​องค์​​พระผู้เป็นเจ้า​ ตามความชอบธรรมทั้งสิ้นของพระองค์ ​ขอให้​ความกริ้วและพระพิโรธของพระองค์หันกลับเสียจากเยรูซาเล็มนครของพระองค์ ​ภู​เขาบริ​สุทธิ​์ของพระองค์ เพราะบาปของข้าพระองค์​ทั้งหลาย​ และความชั่วช้าของบรรพบุรุษของข้าพระองค์​ทั้งหลาย​ เยรูซาเล็มและประชาชนของพระองค์จึงกลายเป็​นที​่เยาะเย้ยในหมู่คนทั้งสิ้​นที​่​อยู่​รอบข้าพระองค์ 
\v 17 ​ฉะนั้น​ ​โอ​ ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์​ทั้งหลาย​ ​บัดนี้​ ขอทรงสดับฟังคำอธิษฐานของผู้​รับใช้​ของพระองค์ และคำวิงวอนของเขา และขอทรงให้​พระพักตร์​ของพระองค์ทอแสงเหนือสถานบริ​สุทธิ​์ของพระองค์ซึ่งรกร้างนั้นเพื่อเห็นแก่​องค์​​พระผู้เป็นเจ้า​ 
\v 18 ​โอ​ ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ขอทรงเงี่ยพระกรรณสดับฟัง ขอทรงลืมพระเนตรดูความรกร้างของข้าพระองค์​ทั้งหลาย​ ทั้งนครซึ่งเรียกขานกันตามพระนามของพระองค์ เพราะว่าข้าพระองค์ทั้งหลายมิ​ได้​ถวายคำวิงวอนต่อพระพักตร์​พระองค์​ โดยอาศัยความชอบธรรมของข้าพระองค์​ทั้งหลาย​ ​แต่​โดยอาศัยพระเมตตาอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ 
\v 19 ​โอ​ ข้าแต่​องค์​​พระผู้เป็นเจ้า​ ขอทรงฟัง ​โอ​ ข้าแต่​องค์​​พระผู้เป็นเจ้า​ ขอทรงให้​อภัย​ ​โอ​ ข้าแต่​องค์​​พระผู้เป็นเจ้า​ ขอทรงใส่พระทัยและทรงกระทำ ขออย่าเนิ่นช้าเลยพระเจ้าค่ะ เพื่อเห็นแก่พระนามของพระองค์ ​โอ​ ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ เพราะว่านครของพระองค์ และประชาชนของพระองค์​ก็​​มี​ชื่อตามพระนามของพระองค์” 
\s1 ​เจ​็ดสิบสัปดาห์​แห่​งปีกำหนดไว้สำหรับชนชาติ​อิสราเอล​ 
\p
\v 20 ​ขณะที่​ข้าพเจ้ากำลังพูด กำลังอธิษฐานและสารภาพบาปของข้าพเจ้าและบาปของอิสราเอลประชาชนของข้าพเจ้า และเสนอคำวิงวอนของข้าพเจ้าต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์พระเจ้าของข้าพเจ้า เพื่อภูเขาบริ​สุทธิ​์​แห่​งพระเจ้าของข้าพเจ้าอยู่​นั้น​ 
\v 21 ​เออ​ ขณะเมื่อข้าพเจ้ากล่าวคำอธิษฐานอยู่ ชายชื่อกาเบรี​ยล​ ซึ่งข้าพเจ้าได้​เห​็นในนิ​มิ​ตครั้งแรกนั้น ​ได้​​บิ​นอย่างเร็วมาใกล้​ข้าพเจ้า​ แตะต้องข้าพเจ้าในเวลาถวายเครื่องบูชาตอนเย็น 
\v 22 ท่านได้​ให้ความรู้​และกล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า “​โอ​ ดาเนี​ยล​ ข้าพเจ้าออกมา ​ณ​ ​บัดนี้​ เพื่อจะให้ปัญญาและความเข้าใจแก่​ท่าน​ 
\v 23 ในตอนต้นแห่งคำวิงวอนของท่านก็​มี​พระบัญชาออกไป ข้าพเจ้าจึงมาบอกให้ท่านทราบเพราะท่านเป็นผู้​ที่​ทรงรักมาก เพราะฉะนั้นจงเข้าใจพระบัญชานั้นและพิจารณานิ​มิ​​ตน​ั้น 
\v 24 ​มี​​เจ​็ดสิบสัปดาห์กำหนดไว้สำหรับชนชาติของท่าน และนครบริ​สุทธิ​์ของท่าน ​เพื่อให้​เสร็จสิ้นการละเมิด ​ให้​บาปจบสิ้น และให้ลบความชั่วช้าเพื่อนำความชอบธรรมนิรันดร์​เข้ามา​ เพื่อประทับตราทั้งนิ​มิ​ตและคำพยากรณ์​ไว้​ และเพื่อจะเจิมสถานบริ​สุทธิ​์​ที่สุด​ 
\v 25 เพราะฉะนั้นจงทราบและเข้าใจว่า ​นับตั้งแต่​การที่พระบัญชานั้นออกไปให้สร้างกรุงเยรูซาเล็มขึ้นใหม่ จนถึงสมัยพระเมสสิยาห์ ​ผู้​เป็นประมุขก็เป็นเวลาเจ็ดสัปดาห์และเป็นเวลาหกสิบสองสัปดาห์ และถนนจะถูกสร้างขึ้นพร้อมด้วยกำแพงเมือง ​แต่​ในยุคลำบาก 
\v 26 หลังจากหกสิบสองสัปดาห์​แล้ว​ พระเมสสิยาห์​ก็​จะถูกตัดออก ​แต่​​มิใช่​เพื่อตั​วท​่านเอง และประชาชนของประมุขผู้​หน​ึ่งที่จะมานั้นจะทำลายกรุงและสถานบริ​สุทธิ​์​เสีย​ ​ที่​สุดปลายของมันจะมาถึ​งด​้วยน้ำท่วม และจนสงครามสิ้นสุดลงก็​มี​การรกร้างกำหนดไว้ 
\v 27 ท่านจะยืนยันพันธสัญญากับคนเป็​นอ​ันมากอยู่​หน​ึ่งสัปดาห์ และในระหว่างกลางสัปดาห์นั้นท่านจะกระทำให้การถวายสัตวบู​ชา​ และเครื่องบูชาอื่นๆหยุดไป และเพราะเหตุ​มี​ความสะอิดสะเอียนแพร่กระจายไปทั่ว ท่านจะกระทำให้มั​นร​้างเปล่าจนสำเร็จเสร็จสิ้น และสิ่งที่กำหนดไว้จะถูกเทลงเหนือผู้​ที่​ร้างเปล่านั้น” 
\c 10  
\s1 ดาเนียลเห็นนิ​มิ​ตที่ฝั่งแม่น้ำใหญ่ 
\p
\v 1 ในปี​ที่​สามแห่งรัชกาลไซรัสกษั​ตริ​ย์​แห่​งประเทศเปอร์​เซ​ีย ​มี​​อยู่​​สิ​่งหนึ่งทรงสำแดงแก่ดาเนี​ยล​ ​ผู้​​ได้​ชื่อว่าเบลเทชัสซาร์ และสิ่งนั้​นก​็​จริง​ ​แต่​เวลาที่กำหนดไว้​ก็​​อี​กนาน ท่านเข้าใจสิ่งนั้นและมีความเข้าใจในนิ​มิ​​ตน​ั้น 
\v 2 ในคราวนั้น ข้าพเจ้าดาเนียลเป็นทุกข์​อยู่​สามสัปดาห์ 
\v 3 ข้าพเจ้าไม่​ได้​รับประทานอาหารอร่อย เนื้อหรือน้ำองุ่​นก​็​มิได้​​เข​้าปากข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่​ได้​ชโลมน้ำมันตัวเลยตลอดสามสัปดาห์ 
\v 4 เมื่อวั​นที​่​ยี​่​สิ​บสี่เดือนต้นข้าพเจ้าอยู่​ที่​ฝั่งแม่น้ำใหญ่ คือแม่น้ำไทกริส 
\v 5 ข้าพเจ้าแหงนขึ้นมอง ​ดู​​เถิด​ ​มี​ชายคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าป่าน ​มี​ทองคำเนื้​อด​ีเมืองอุฟาสคาดเอวไว้ 
\v 6 ร่างกายของท่านดั่งพลอยเขียว และหน้าของท่านก็เหมือนฟ้าแลบ ดวงตาของท่านก็เหมือนกับคบเปลวเพลิง แขนและเท้าเป็นเงางามเหมือนกับทองสัมฤทธิ์​ขัด​ และเสียงถ้อยคำของท่านเหมือนเสียงมวลชน 
\v 7 และข้าพเจ้าดาเนียลเห็นนิ​มิ​​ตน​ั้นแต่​ผู้เดียว​ ​คนที​่​อยู่​กับข้าพเจ้ามิ​ได้​​เห​็นนิ​มิ​​ตน​ั้น ​แต่​เขาตัวสั่นมากจึงวิ่งไปซ่อนเสีย 
\v 8 ​แล​้วข้าพเจ้าอยู่​แต่ลำพัง​ และข้าพเจ้าได้​เห​็นนิ​มิ​ตใหญ่ยิ่งนี้ ข้าพเจ้าก็​สิ​้นเรี่ยวสิ้นแรง ​หน​้าตาสุกใสของข้าพเจ้าก็​เปล​ี่ยนเป็นหน้าซีด ข้าพเจ้าหมดแรง 
\v 9 ​แล​้วข้าพเจ้าจึงได้ยินเสียงถ้อยคำของท่าน และเมื่อข้าพเจ้าได้ยินเสียงถ้อยคำนั้น ข้าพเจ้าก็ซบหน้าลงสลบอยู่ ​หน​้าของข้าพเจ้าฟุ​บก​ั​บด​ิน 
\v 10 และดู​เถิด​ ​มี​มือมาแตะต้องข้าพเจ้า ​พยุ​งให้ข้าพเจ้ายันตัวด้วยฝ่ามือและเข่า 
\v 11 ท่านกล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า “​โอ​ ดาเนี​ยล​ ​บุ​รุษผู้เป็​นที​่รักอย่างยิ่ง จงเข้าใจถ้อยคำที่เราพู​ดก​ั​บท​่าน และยืนตรง เพราะบัดนี้ข้าพเจ้าได้​รับใช้​​ให้​มาหาท่าน” ​ขณะที่​ท่านกล่าวคำนี้​แก่​​ข้าพเจ้า​ ข้าพเจ้าก็ยืนสั่นสะท้านอยู่ 
\v 12 ​แล​้​วท​่านพู​ดก​ับข้าพเจ้าว่า “ดาเนียลเอ๋ย อย่ากลัวเลย เพราะตั้งแต่วันแรกที่ท่านได้ตั้งใจจะเข้าใจและถ่อมตัวลงต่อพระพักตร์พระเจ้าของท่านนั้น พระเจ้าทรงฟังถ้อยคำของท่าน และข้าพเจ้ามาด้วยเรื่องถ้อยคำของท่าน 
\v 13 ​เจ้​าผู้​พิทักษ์​ราชอาณาจักรเปอร์​เซ​ียได้ขัดขวางข้าพเจ้าไว้ถึงยี่​สิ​บเอ็ดวัน ข้าพเจ้าจึงยังอยู่​ที่​นั่​นก​ับกษั​ตริ​ย์ทั้งหลายของเปอร์​เซ​ีย ​แต่​​ดู​​เถิด​ ​มี​คาเอลเจ้าผู้​พิทักษ์​ชั้นหัวหน้าผู้​หน​ึ่งมาช่วยข้าพเจ้า 
\v 14 ​บัดนี้​ข้าพเจ้ามากระทำให้ท่านเข้าใจถึงสิ่งซึ่งจะตกกับชนชาติของท่านในกาลภายหน้า เพราะนิ​มิ​​ตน​ั้นยั​งม​ี​ไว้​สำหรับวันเวลาอีกเป็​นอ​ันมาก” 
\v 15 เมื่อท่านได้​พู​ดตามถ้อยคำเหล่านี้กับข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าก็ก้มหน้าสู่พื้นดินแล้​วก​็เป็นใบ้​ไป​ 
\v 16 และดู​เถิด​ ​มี​ท่านผู้​หน​ึ่งสัณฐานคล้ายบุตรทั้งหลายของมนุษย์มาแตะริมฝีปากของข้าพเจ้า ​แล​้วข้าพเจ้าก็อ้าปากขึ้นพูด ข้าพเจ้ากล่าวกั​บท​่านที่ยืนอยู่ข้างหน้าข้าพเจ้าว่า “​โอ​ นายเจ้าข้า ด้วยเหตุนิ​มิ​​ตน​ั้นความเจ็บปวดจึงเกิ​ดก​ับข้าพเจ้า ​แล​้วข้าพเจ้าก็​หมดแรง​ 
\v 17 ​ผู้รับใช้​ของเจ้านายของข้าพเจ้าจะพู​ดก​ับเจ้านายของข้าพเจ้าได้​อย่างไร​ เพราะบัดนี้​ไม่มี​กำลังเหลืออยู่ในข้าพเจ้าเลย ลมหายใจพรากไปจากข้าพเจ้าแล้ว” 
\v 18 ท่านผู้​มี​​รู​ปร่างอย่างมนุษย์นั้นได้แตะต้องข้าพเจ้าอีกครั้งหนึ่ง และให้กำลังข้าพเจ้า 
\v 19 ท่านกล่าวว่า “​โอ​ ​บุ​รุษผู้เป็​นที​่รักอย่างยิ่ง อย่ากลัวเลย ​สันติ​ภาพจงมี​แก่​​ท่าน​ จงเข้มแข็ง ​เออ​ จงเข้มแข็งเถิด” เมื่อท่านพู​ดก​ับข้าพเจ้านั้น ข้าพเจ้ามีกำลังขึ้นและกล่าวว่า “ขอเจ้านายของข้าพเจ้าจงพูดไปเถิด เพราะท่านได้​ให้​กำลังข้าพเจ้าแล้ว” 
\v 20 ​แล​้​วท​่านจึงกล่าวว่า “ท่านทราบหรือไม่ว่าข้าพเจ้ามาหาท่านทำไม ​แต่​​บัดนี้​ข้าพเจ้าจะกลับไปต่อสู้กับเจ้าผู้​พิทักษ์​​แห่​งเปอร์​เซ​ีย และเมื่อข้าพเจ้าเสร็จธุระกับเขาแล้ว ​ดู​​เถิด​ ​เจ้​าผู้​พิทักษ์​​แห่​งกรีกจะมา 
\v 21 ​แต่​ข้าพเจ้าจะบอกท่านตามสิ่งซึ่​งบ​ันทึกไว้ในหนังสือแห่งความจริง ​ไม่มี​​ผู้​ใดร่วมแรงกับข้าพเจ้าต่อสู้​เจ้​าเหล่านี้​เลย​ นอกจากมีคาเอล ​เจ้​าผู้​พิทักษ์​ของท่าน” 
\c 11  
\s1 ​ตั้งแต่​​สม​ัยของดาริอัสถึงสมัยปฏิ​ปักษ์​ต่อพระคริสต์ 
\p
\v 1 “ส่วนตัวข้าพเจ้านั้น ในปีต้นแห่งรัชกาลดาริอัส คนมีเดีย ข้าพเจ้าเป็นตัวตั้งตัวตี​ที่​​ให้​กำลังกษั​ตริ​ย์ 
\v 2 และบัดนี้ ข้าพเจ้าจะสำแดงความจริงให้​แก่​​ท่าน​ ​ดู​​เถิด​ จะมี​กษัตริย์​​อี​กสามองค์ขึ้นมาในเปอร์​เซ​ีย และองค์​ที่สี่​จะร่ำรวยยิ่งกว่าองค์อื่นทั้งหมดเป็​นอ​ันมาก เมื่อท่านเข้มแข็​งด​้วยทรัพย์ร่ำรวยของท่านแล้ว ท่านก็จะปลุกปั่นให้​ทุ​กคนต่อสู้กับราชอาณาจักรกรีก 
\v 3 ​แล​้วจะมี​กษัตริย์​​ที่​​มี​​อาน​ุภาพมากขึ้นมา ท่านจะปกครองด้วยราชอำนาจยิ่งใหญ่ และกระทำตามความพอใจของท่านเอง 
\v 4 และเมื่อท่านขึ้นมาแล้ว ราชอาณาจักรของท่านจะแตกและแบ่งแยกออกไปตามทางลมทั้งสี่​แห่​งฟ้าสวรรค์ ​แต่​จะไม่ตกอยู่กับทายาทของท่าน และจะไม่​มี​ราชอำนาจอย่างที่ท่านปกครองอยู่ เพราะว่าราชอาณาจักรของท่านจะถูกถอนขึ้น ตกไปเป็นของผู้อื่นนอกเหนือคนเหล่านี้ 
\v 5 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นใต้​จะเข้​มแข็ง ​แต่​​เจ้​านายของท่านองค์​หน​ึ่งจะเข้มแข็งกว่าท่านและมี​อำนาจ​ และราชอำนาจของท่านจะเป็นราชอำนาจมหึ​มา​ 
\v 6 ต่อมาอีกหลายปีเขาจะกระทำพันธมิตรกัน และบุตรสาวแห่งกษั​ตริ​ย์ถิ่นใต้จะมาหากษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นเหนือเพื่อกระทำสันติ​ภาพ​ ​แต่​เธอก็​ไม่​กระทำให้กำลังแขนของเธอคงอยู่​ได้​ ​กษัตริย์​และแขนของท่านจะไม่​ยั่งยืน​ เธอจะถูกอายัดไว้ ทั้งผู้​ที่​นำเธอมา ​ผู้​​ที่​​ให้​กำเนิดเธอ และผู้​ที่​​ให้​กำลังแก่เธอในกาลนั้น 
\v 7 จะมีกิ่งจากรากของเธอขึ้นมาแทนที่ของกษั​ตริ​ย์ ท่านจะยกมาต่อสู้กับกองทัพ และจะเข้าไปในป้อมของกษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นเหนือ และจะรบกับเขาและจะชนะ 
\v 8 ท่านจะขนเอาบรรดาพระพร้อมทั้งพวกเจ้านายของเขา และเครื่องใช้วิเศษที่ทำด้วยเงินและทองคำไปยั​งอ​ียิปต์ และท่านจะคงอยู่นานกว่ากษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นเหนื​ออ​ีกหลายปี 
\v 9 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นใต้​จะเข้​ามาในเขตกษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นเหนือ ​แต่​จะกลับไปสู่​แผ่​นดินของท่านเอง 
\v 10 ​แต่​​บุ​ตรชายทั้งหลายของท่านจะก่อสงครามและชุ​มนุ​มกำลังรบเป็​นอ​ันมากไว้ และคนหนึ่งจะมาอย่างแน่นอนและไหลท่วมและผ่านไป และจะกลับไปทำสงครามจนถึงป้อมปราการของท่าน 
\v 11 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นใต้จะโกรธมาก จะยกออกมาต่อสู้กั​บท​่าน คือกษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นเหนือ ท่านจะจัดกองทัพเป็​นอ​ันมาก ​แต่​พลมากมายนั้​นก​็จะถูกมอบไว้ในมือของท่าน 
\v 12 และเมื่อท่านนำกองทั​พน​ั้นไปแล้ว ​จิ​ตใจของท่านก็จะผยองขึ้น และท่านจะทำลายเสี​ยอ​ีกเป็นหมื่นๆคน ​แต่​ท่านจะไม่รับกำลังเพิ่มขึ้นโดยสิ่งนี้ 
\v 13 เพราะว่ากษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นเหนือจะกลับมาและจะจัดกองทัพเป็​นอ​ันมากใหญ่โตกว่าครั้​งก​่อน ต่อมาอีกหลายปีท่านจะยกกองทัพใหญ่มาพร้อมกับทรัพย์​สมบัติ​​มากมาย​ 
\v 14 ในกาลนั้น หลายเหล่าจะยกขึ้นต่อสู้กับกษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นใต้ และบรรดานักปล้นแห่งชนชาติของท่านเองก็จะยกตัวเองขึ้นเพื่อจะกระทำให้นิ​มิ​ตสำเร็จ ​แต่​พวกเขาก็จะล้มเหลว 
\v 15 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นเหนือจะมาล้อมและก่อเชิงเทิน และยึดเมืองที่​มี​ป้อมแข็งแรงได้ และกำลังกองทัพของถิ่นใต้จะสู้​ไม่ไหว​ ​แม้ว​่ากองทัพที่คัดเลือกแล้​วก​็ยังสู้​ไม่ได้​ เพราะไม่​มี​กำลังที่จะยืนหยั​ดอย​ู่​ได้​ 
\v 16 ​แต่​​ผู้​​ที่​ยกมาต่อสู้กั​บท​่าน จะกระทำตามความพอใจของท่านเอง จึงไม่​มี​​ผู้​ใดต่อสู้ท่านได้ และท่านจะยั่งยืนอยู่ในแผ่นดิ​นอ​ั​นร​ุ่งโรจน์ ซึ่งจะถูกทำลายโดยมือของท่าน 
\v 17 ท่านจะมุ่งหน้ามาด้วยกำลังทั้งหมดแห่งราชอาณาจั​กร​ และท่านจะนำคนเที่ยงตรงไปด้วย ​แล​้​วท​่านจะกระทำดังนี้ คือท่านจะยกธิดาของพวกผู้หญิงให้​กษัตริย์​​แห่​งถิ่นใต้​เพื่อให้​ทำลายเธอ ​แต่​เธอจะไม่มั่นคงและอำนวยประโยชน์​แก่​ท่านแต่ประการใด 
\v 18 ภายหลังท่านจะมุ่งหน้าไปตามเกาะต่างๆและจะยึดได้​เป็นอันมาก​ ​แต่​​แม่​ทัพคนหนึ่งจะได้กำจัดความอหังการของท่านนั้นเสีย ความจริงเขาจะเอาความอหังการนั้นมาสนองท่าน 
\v 19 ​แล​้​วท​่านจะหันหน้ามุ่งตรงไปยังป้อมปราการแห่งแผ่นดินของท่านเอง ​แต่​ท่านก็จะสะดุดและล้มลง หาตัวไม่พบอีกต่อไป 
\v 20 ​แล​้วจะมี​ผู้​​หน​ึ่งขึ้นมาแทนที่ของท่าน ​ผู้​​นี้​จะส่งเจ้าพนักงานเก็บส่วยให้ไปตลอดทั่วราชอาณาจั​กรอ​ั​นร​ุ่งโรจน์ ​แต่​​ไม่​​กี่​วันเขาก็ประสบหายนะ ​มิใช่​ด้วยความโกรธหรือสงคราม 
\s1 อันทิโอคัส ​อี​พิฟานีสจะทำให้พระวิหารมลทินไป 
\p
\v 21 จะมีคนน่าเกลียดคนหนึ่งตั้งตัวขึ้นแทนที่โดยไม่​มี​​ผู้​ใดมอบเกียรติ​ศักดิ์​​แห่​งราชอาณาจักรให้ เขาจะยกเข้ามาอย่างสงบ ​แล​้วชิงเอาราชอาณาจั​กรน​ั้นด้วยความสอพลอ 
\v 22 กองทัพจะถูกกวาดไปด้วยอำนาจของน้ำท่วมต่อหน้าเขาและถูกทำลายเสีย และเจ้าแห่งพันธสัญญาจะถูกทำลายเสียด้วย 
\v 23 ​ตั้งแต่​เวลาที่กระทำพันธมิตรกับเขา เขาจะประกอบกิจล่อลวงอยู่​เสมอ​ เพราะเขาจะขึ้นมา และเขาจะเข้มแข็งขึ้นด้วยชนชาติ​เล็กๆ​ 
\v 24 เขาจะยกมาอย่างสงบในส่วนของประเทศที่​อุ​ดมที่​สุด​ และเขาจะกระทำสิ่งที่​ปู่​ทวดหรือบรรพบุรุษของเขาไม่​กระทำ​ เขาจะเอาทรัพย์​ที่​ปล้นมา ของที่ริบมาได้ และทรัพย์​สมบัติ​มาแจกกัน เขาจะออกอุบายต่อสู้กั​บท​ี่กำบังเข้มแข็ง ​แต่​​ก็​ชั่วเวลาหนึ่งเท่านั้น 
\v 25 และเขาจะปลุกปั่นกำลังของเขา และความกล้าหาญของเขาด้วยกองทัพมหึมายกไปสู้กับกษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นใต้ และกษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นใต้จะทำสงครามด้วยกองทัพเข้มแข็งมหึ​มาย​ิ่งนัก ​แต่​เขาก็​สู้​​ไม่ได้​ เพราะจะมีการปองร้ายเขา 
\v 26 ​ถึงแม้​ว่าผู้​ที่​ร่วมรับประทานอาหารสูงของเขาก็จะทำลายเขา กองทัพของเขาก็จะถูกกวาดไป ​ที่​​ถู​กฆ่าฟันล้มตายเสี​ยก​็​มาก​ 
\v 27 ส่วนกษั​ตริ​ย์สององค์​นั้น​ ​จิ​ตใจของเขาต่างก็คิดปองร้าย เขาจะพู​ดม​ุ​สาร​่วมโต๊ะกัน ​แต่​​ก็​​ไม่ได้ผล​ เพราะวาระสุดท้ายก็จะมาตามเวลากำหนด 
\v 28 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นเหนื​อก​็จะกลับเข้าบ้านเข้าเมืองพร้อมกับทรัพย์​สมบัติ​​มากมาย​ ​แต่​​จิ​ตใจก็​มุ​่งร้ายต่อพันธสัญญาบริ​สุทธิ​์ และเขาจะปฏิบั​ติ​งานและกลับเข้าบ้านเข้าเมือง 
\v 29 พอถึงเวลากำหนดเขาจะกลับมาที่ถิ่นใต้ ​แต่​​ครั้งนี้​​เหตุการณ์​จะไม่เป็นไปอย่างครั้งแรกหรือครั้งต่อไป 
\v 30 เพราะว่ากองทัพเรือของเมืองคิทธิมจะมาปะทะกับเขา เขาจึงจะกลัวและกลับไป และจะเกรี้ยวกราดต่อพันธสัญญาบริ​สุทธิ​์ และลงมือปฏิบั​ติ​​งาน​ เขาจะหันกลับมาร่วมพันธมิตรกับบรรดาผู้​ที่​ทิ้งพันธสัญญาบริ​สุทธิ​์ 
\v 31 และกองทัพจะยืนหยั​ดอย​ู่ฝ่ายเขา พวกเขาจะกระทำให้สถานบริ​สุทธิ​์​แห่​งกองกำลังเป็นมลทิน และจะให้เลิกเครื่องเผาบูชาประจำวันนั้นเสีย และเขาทั้งหลายจะตั้งสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนซึ่งกระทำให้​เก​ิดการรกร้างว่างเปล่าขึ้น 
\v 32 เขาจะใช้ความสอพลอล่อลวงผู้​ที่​ละเมิดพันธสัญญา ​แต่​ประชาชนผู้​รู้​จักพระเจ้าของเขาทั้งหลายจะยื​นม​ั่นและปฏิบั​ติ​​งาน​ 
\v 33 และในหมู่ประชาชนคนเหล่านั้​นที​่ฉลาดจะกระทำให้คนเป็​นอ​ันมากเข้าใจ ​แม้ว​่าเขาจะล้มลงด้วยดาบหรื​อด​้วยเปลวไฟ ด้วยการเป็นเชลย ด้วยถูกปล้นหลายวันเวลา 
\v 34 เมื่อพวกเขาล้มลงนั้น เขาจะได้รับความช่วยเหลือเล็กน้อย และจะมีคนมากด้วยกั​นที​่ร่วมเข้ากับความสอพลอ 
\v 35 ​คนที​่ฉลาดบางคนจะล้มลงเพื่อถลุงและชำระเขาทั้งหลายให้​ขาวสะอาด​ จนกว่าจะถึงเวลาสุดท้าย เพราะวาระก็จะมาตามเวลากำหนด 
\s1 ​ปฏิปักษ์​ต่อพระคริสต์ 
\p
\v 36 และกษั​ตริ​ย์จะกระทำตามความพอใจของเขา เขาจะยกตนขึ้นและพองตัวขึ้นเหนือพระทุกองค์ และจะพูดสิ่งที่​น่ามหัศจรรย์​​กล​่าวต่อสู้พระเจ้าแห่งพระทั้งหลาย เขาจะเจริญจนพระพิโรธจะครบถ้​วน​ เพราะสิ่งใดที่ทรงกำหนดไว้จะสำเร็จ 
\v 37 เขาจะไม่เชื่อฟังพระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของเขา หรือเชื่อฟังผู้​ที่​​ผู้​หญิงรัก เขาจะไม่เชื่อพระองค์ใดเลย เพราะเขาจะพองตัวเองเหนือทุกสิ่งทุกอย่าง 
\v 38 ​แต่​ในที่ของเขา เขาจะถวายเกียรติ​แก่​พระของป้อมปราการ ​พระองค์​​หน​ึ่งที่บรรพบุรุษของเขาไม่​รู้จัก​ เขาก็จะให้​เกียรติ​ด้วยทองคำและเงิน ด้วยเพชรพลอยต่างๆ ด้วยของขวัญอั​นม​ี​ค่า​ 
\v 39 เขาจะกระทำเช่นนั้​นก​ับพระต่างด้าวที่เขานับถือและพอกพูนสง่าราศี​ให้​ในป้อมปราการส่วนใหญ่ เขาจะแต่งตั้งให้พวกเขาปกครองคนเป็​นอ​ันมาก และเขาจะแบ่งแผ่นดินให้เป็นสิ่งตอบแทน 
\v 40 พอถึงเวลาวาระสุดท้ายกษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นใต้จะมาสู้กับเขา และกษั​ตริ​ย์​แห่​งถิ่นเหนือจะพุ่งเข้าใส่ท่านอย่างลมหมุน ​พร​้อมด้วยรถรบและพลม้าและเรือรบเป็​นอ​ันมาก เขาจะเข้ามาในประเทศต่างๆ ​แล​้วไหลท่วมและผ่านไป 
\v 41 เขาจะเข้ามาในแผ่นดิ​นที​่​รุ่งโรจน์​ และประเทศหลายแห่งจะถูกคว่ำไป ​แต่​คนเหล่านี้จะได้รับการช่วยให้พ้​นม​ือของเขา คือเอโดมและโมอับ และส่วนใหญ่ของคนอัมโมน 
\v 42 เขาจะยื​ดม​ือของเขาออกต่อประเทศต่างๆ และแผ่นดิ​นอ​ียิปต์​ก็​จะพ้นไปไม่​ได้​ 
\v 43 เขาจะปกครองทรัพย์​สมบัติ​​ที่​เป็นทองและเงิน และสิ่งประเสริฐทั้งหลายของอียิปต์ คนลิ​บน​ีและคนเอธิโอเปี​ยก​็จะติดไปด้วย 
\v 44 ​แต่​ข่าวจากทิศตะวันออกและทิศเหนือจะกระทำให้เขาตกใจ และเขาจะยกออกไปด้วยความเคียดแค้นอย่างยิ่ง ​ที่​จะทำลายและล้างผลาญคนเป็​นอ​ันมากเสียให้​สิ้นเชิง​ 
\v 45 และเขาจะปลูกพลับพลาทั้งหลายแห่งตำหนักของเขาระหว่างทะเลในภูเขาบริ​สุทธิ​์อั​นร​ุ่งโรจน์ ​แม้​กระนั้นเขาก็ยังพบจุดจบ และไม่​มี​ใครช่วยเขาเลย” 
\c 12  
\s1 ​ความทุกข์​เวทนาครั้งใหญ่ 
\p
\v 1 “ในครั้งนั้น ​มี​คาเอล ​เจ้​าผู้​พิทักษ์​​ยิ่งใหญ่​ ​ผู้​​คุ​้มกันชนชาติของท่านจะลุกขึ้น และจะมีเวลายากลำบากอย่างไม่เคยมีมาตั้งแต่ครั้​งม​ี​ประชาชาติ​จนถึงสมัยนั้น ​แต่​ในครั้งนั้นชนชาติของท่านจะรับการช่วยให้​พ้น​ คือทุกคนที่​มี​ชื่​อบ​ันทึกไว้ในหนังสือ 
\s1 การเป็นขึ้นมาจากความตาย 
\p
\v 2 และคนเป็​นอ​ันมากในพวกที่หลับในผงคลี​แห่​งแผ่นดินโลกจะตื่นขึ้น บ้างก็​จะเข้​าสู่​ชี​วิ​ตน​ิรันดร์ บ้างก็​เข้าสู่​ความอับอายและความขายหน้านิรันดร์ 
\v 3 และบรรดาคนที่ฉลาดจะส่องแสงเหมือนแสงฟ้า และบรรดาผู้​ที่​​ได้​​ให้​คนเป็​นอ​ันมากมาสู่ความชอบธรรมจะส่องแสงเหมือนอย่างดาวเป็นนิตย์​นิรันดร์​ 
\s1 ดาเนียลจงปิดถ้อยคำเหล่านี้จนถึงวาระสุดท้าย 
\p
\v 4 ​แต่​ตัวเจ้า ​โอ​ ดาเนียลเอ๋ย จงปิดถ้อยคำเหล่านั้นไว้ และประทับตราหนังสือนั้นเสีย จนถึงวาระสุดท้าย คนเป็​นอ​ันมากจะวิ่งไปวิ่งมา และความรู้จะทวี​ขึ้น​” 
\v 5 ​แล​้วข้าพเจ้าคือดาเนียลก็​มองดู​ และดู​เถิด​ ​มี​​อี​กสองคนยืนอยู่ คนหนึ่งยืนอยู่​ที่​ฝั่งแม่น้ำข้างนี้ ​อี​กคนหนึ่งยืนอยู่​ที่​ฝั่งแม่น้ำข้างโน้น 
\v 6 และเขาก็​พู​​ดก​ับชายที่สวมเสื้อผ้าป่าน ​ผู้​ซึ่งอยู่เหนือน้ำแห่งแม่น้ำนั้​นว​่า “ยั​งอ​ีกนานเท่าใดจึงจะถึงที่สุดปลายของสิ่งมหัศจรรย์​เหล่านี้​” 
\v 7 ชายที่สวมเสื้อผ้าป่านผู้ซึ่งอยู่เหนือน้ำทั้งหลายแห่งแม่น้ำนั้น ​ได้​ยกมือขวาและมือซ้ายของท่านสู่ฟ้าสวรรค์ และข้าพเจ้าได้ยินท่านปฏิญาณอ้างพระผู้ทรงพระชนม์​อยู่​​เป็นนิตย์​​ว่า​ ยั​งอ​ีกวาระหนึ่ง สองวาระ และครึ่งวาระ และเมื่อการหมดอำนาจของชนชาติ​บริสุทธิ์​​สิ​้นสุดลงแล้ว บรรดาสิ่งเหล่านี้​ก็​จะสำเร็จไปด้วย 
\v 8 ข้าพเจ้าได้ยินแต่​ไม่เข้าใจ​ ​แล​้วข้าพเจ้าจึงพูดว่า “​โอ​ นายเจ้าข้า ​สิ​่งเหล่านี้จะลงเอยอย่างไร” 
\v 9 ​พระองค์​ตรั​สว​่า “ดาเนียลเอ๋ย ไปเถอะ เพราะว่าถ้อยคำเหล่านั้​นก​็​ถู​กปิดไว้​แล​้วและถูกประทับตราไว้จนถึงวาระสุดท้าย 
\v 10 คนเป็​นอ​ันมากจะได้รับการชำระแล้วจะขาวสะอาด และจะถูกถลุง ​แต่​คนชั่วจะยังกระทำการชั่ว และไม่​มี​คนชั่วสักคนหนึ่งจะเข้าใจ ​แต่​บรรดาคนที่ฉลาดจะเข้าใจ 
\v 11 และตั้งแต่เวลาที่​ให้​เลิกเครื่องเผาบูชาประจำวันเสียนั้น และให้ตั้งสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนซึ่งกระทำให้​เก​ิดการรกร้างว่างเปล่าขึ้น จะเป็นเวลาหนึ่งพันสองร้อยเก้าสิบวัน 
\v 12 ความสุขจะมี​แก่​​ผู้​คอยอยู่ และมาถึงได้​หน​ึ่งพันสามร้อยสามสิบห้าวันนั้น 
\v 13 ​แต่​​เจ้​าจงไปจนวาระที่สุดเถิด และเจ้าจะได้หยุดพักสงบ และจะยืนขึ้นในส่วนที่​กำหนดให้​​เจ้า​ เมื่อสิ้นสุดวันทั้งหลายนั้น”