\id 1SA  
\ide UTF-8
\h 1 ซามูเอล 
\toc1 ​ประวัติ​ความเป็นมาของหนังสือ 1 ซามูเอล 
\toc2 1 ซามูเอล 
\toc3 1 ซามูเอล 
\mt2 ​ประวัติ​ความเป็นมาของหนังสือ 
\mt1 1 ซามูเอล 
\ip ​หน​ังสือเล่​มน​ี้​ได้​บันทึกชีวิตของซามูเอล ซึ่งเป็นผู้​วิน​ิจฉัยคนสุดท้าย และได้บันทึกการเริ่มต้นของอาณาจั​กรอ​ิสราเอลโดยกษั​ตริ​ย์ซาอูลเป็นผู้​นำ​ ซามูเอลเป็นศาสดาพยากรณ์คนแรกที่​เรียกกันว่า​ ​ศาสดาพยากรณ์​​เขียน​ ​แต่​บทที่ 25 ของเล่​มน​ี้​กล​่าวถึงความตายของซามูเอล ​หน​ังสือทั​ลม​ัดได้​กล​่าวว่าซามูเอลเป็นผู้​เข​ียนหนังสือเล่​มน​ี้ ซึ่งเขาอาจจะเขียนบทที่ 1 ​ถึง​ 24 ​เท่านั้น​ ​หนังสือ​ 1 ​พงศาวดาร​ 29:29 ​พูดถึง​ “​หน​ังสือของซามูเอลผู้​ทำนาย​” เพราะฉะนั้นซามูเอลได้​เข​ียนบางส่วนของพระคัมภีร์ ซามูเอลเกิดในตระกูลเลวี (1 พศด 6:33-38) เล่​มน​ี้บันทึกประวั​ติ​​ศาสตร์​ของชาวอิสราเอลตั้งแต่​สม​ัยของผู้​วิน​ิจฉัยจนถึงการตั้งซาอูลเป็นกษั​ตริ​ย์ ในเล่​มน​ี้เราได้พบดาวิด ซึ่งพร้อมกับอับราฮัมกับโมเสส เป็นคนสำคัญมากในพระคัมภีร์​เดิม​ 
\c 1  
\s1 นางฮันนาห์ปรารถนาได้​บุตรชาย​ 
\p
\v 1 ​มี​ชายคนหนึ่งเป็นชาวรามาธาอิมโซฟิม ​แห่​งแดนเทือกเขาเอฟราอิม ชื่อเอลคานาห์ ​บุ​ตรชายเยโรฮัม ​ผู้​เป็นบุตรชายเอลีฮู ​ผู้​เป็นบุตรชายโทหุ ​ผู้​เป็นบุตรชายศูฟ คนเอฟราอิม 
\v 2 ท่านมีภรรยาสองคน คนหนึ่งชื่อฮันนาห์ ​อี​กคนหนึ่งชื่อเปนินนาห์ เปนินนาห์​มี​​บุตร​ ​แต่​ฮันนาห์​ไม่มี​​บุตร​ 
\v 3 ฝ่ายชายผู้​นี้​เคยขึ้นไปจากเมืองของตนทุกปี ไปนมัสการและถวายสัตวบูชาแด่พระเยโฮวาห์จอมโยธาที่เมืองชีโลห์ ​ที่​นั่​นม​ี​บุ​ตรชายสองคนของเอลีชื่อโฮฟนีและฟีเนหัส ​ผู้​เป็นปุโรหิตแห่งพระเยโฮวาห์ 
\v 4 ในวั​นที​่เอลคานาห์ถวายสัตวบู​ชา​ ท่านก็​ได้​​แบ​่งส่วนให้​แก่​เปนินนาห์ภรรยาของท่านและแก่​บุ​ตรชายบุตรสาวทุกคนของนาง 
\v 5 ท่านแบ่งให้ฮันนาห์สองส่​วน​ เพราะท่านรักฮันนาห์​มาก​ ​แต่​พระเยโฮวาห์ทรงปิดครรภ์ของนางเสีย 
\v 6 ​ปรปักษ์​ของนางก็ยั่วเย้านางอย่างรุนแรง เพื่อกระทำให้นางระคายเคืองที่พระเยโฮวาห์ทรงปิดครรภ์ของนางเสีย 
\v 7 ​เหตุการณ์​​ก็​​เป็นอยู่​​ดังนี้​​ปีแล้วปีเล่า​ เมื่อนางขึ้นไปยังพระนิเวศของพระเยโฮวาห์คราวใด ​ปรปักษ์​ของนางก็เคยยั่วเย้านาง เพราะฉะนั้นนางฮันนาห์จึงร้องไห้​ไม่​รับประทานอาหาร 
\v 8 และเอลคานาห์​สามี​ของนางจึงถามนางว่า “ฮันนาห์ เธอร้องไห้​ทำไม​ และเหตุใดเธอจึงไม่รับประทานอาหาร และทำไมจิตใจของเธอจึงโศกเศร้า สำหรับเธอฉันไม่​ดี​กว่าบุตรชายสิบคนหรือ” 
\v 9 ​หลังจากที่​​ได้​รับประทานอาหารและดื่​มท​ี่เมืองชีโลห์​แล้ว​ ฮันนาห์​ก็​​ลุกขึ้น​ ฝ่ายเอลี​ปุ​โรหิ​ตน​ั่งอยู่​ที่​​เก้าอี้​ข้างเสาประตูพระวิหารของพระเยโฮวาห์ 
\s1 นางฮันนาห์ปฏิญาณว่าจะถวายบุตรชายคนนั้นแด่​พระเจ้า​ 
\p
\v 10 นางเป็นทุกข์ร้อนใจมากอธิษฐานต่อพระเยโฮวาห์​ร้องไห้​​คร่ำครวญ​ 
\v 11 นางก็ปฏิญาณไว้​ว่า​ “​โอ​ ข้าแต่พระเยโฮวาห์จอมโยธา ถ้าพระองค์จะทอดพระเนตรความทุกข์ใจของหญิงผู้​รับใช้​ของพระองค์​จริงๆ​ และยังระลึกถึงข้าพระองค์ และยังไม่ลืมหญิงผู้​รับใช้​ของพระองค์ ​แต่​จะทรงประทานบุตรชายแก่หญิงผู้​รับใช้​ของพระองค์สักคนหนึ่งแล้ว ข้าพระองค์จะถวายเขาไว้​แด่​พระเยโฮวาห์ตลอดชีวิตของเขา และมีดโกนจะไม่แตะต้องศีรษะของเขาเลย” 
\v 12 ​อยู่​มาเมื่อนางยังอธิษฐานต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์​อยู่​​นั้น​ เอลี​ก็​สังเกตดูปากของนาง 
\v 13 ฝ่ายฮันนาห์นั้นนางพูดแต่ในใจ ริมฝีปากของนางมุบมิบเท่านั้น ​ไม่ได้​ยินเสียงของนาง ​เพราะเหตุนี้​เอลีจึงสำคัญว่านางมึนเมา 
\v 14 เอลีจึงพู​ดก​ับนางว่า “เธอจะเมาไปนานสักเท่าใด ทิ้งเหล้าองุ่นเสียเถิด” 
\v 15 ​แต่​ฮันนาห์ตอบว่า “​มิใช่​เช่นนั้นเจ้าค่ะ ​ดิ​ฉันเป็นหญิงที่​มี​​ทุกข์​​หนัก​ ​ดิ​ฉั​นม​ิ​ได้​ดื่มเหล้าองุ่นหรือเมรัย ​แต่​​ดิ​ฉันระบายความในใจของดิฉันออกต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ 
\v 16 ขออย่าถือว่าหญิงผู้​รับใช้​ของท่านเป็นหญิ​งอ​ันธพาล ​ที่​​ดิ​ฉันพูดตลอดมานั้​นก​็​พู​ดด้วยความกระวนกระวายและความทุรนทุรายมาก” 
\v 17 ​แล​้วเอลี​ก็​ตอบว่า “จงกลับไปเป็นสุขเถิด ขอพระเจ้าแห่​งอ​ิสราเอลโปรดประทานตามที่​เจ้​าได้อธิษฐานทูลขอต่อพระองค์​นั้น​” 
\v 18 และนางก็​กล่าวว่า​ “​ขอให้​หญิงผู้​รับใช้​ของท่านได้รับความกรุณาในสายตาของท่านเถิด” ​แล​้วหญิงนั้​นก​็ไปตามทางของนางและรับประทานอาหาร และสี​หน​้าของนางก็​ไม่​เศร้าหมองอีกต่อไป 
\v 19 เขาทั้งหลายลุกขึ้นแต่​เช้าตรู่​ ​นม​ัสการต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ ​แล​้วเขาทั้งหลายก็​กล​ับไปบ้านที่รามาห์ และเอลคานาห์​ก็​​สมสู่​กับฮันนาห์ภรรยาของตน และพระเยโฮวาห์ทรงระลึกถึงนาง 
\s1 การกำเนิดของซามูเอล 
\p
\v 20 และอยู่มาเมื่อถึงกาลกำหนดฮันนาห์​ก็​​ตั้งครรภ์​คลอดบุตรชายคนหนึ่ง และนางเรียกชื่อเด็กนั้​นว​่า ซามูเอล เพราะนางกล่าวว่า “​ดิ​ฉันทูลขอมาจากพระเยโฮวาห์” 
\v 21 ฝ่ายเอลคานาห์ และทุกคนในครอบครัวของท่านขึ้นไปถวายสัตวบูชาประจำปี​แด่​พระเยโฮวาห์ และทำตามคำปฏิญาณของท่าน 
\v 22 ​แต่​ฮันนาห์​มิได้​ขึ้นไปด้วยเพราะนางบอกสามี​ว่า​ “ฉันจะไม่ไปจนกว่าเด็กคนนี้หย่านมแล้ว ฉันจะพาเขาขึ้นไป เพื่อเขาจะได้ปรากฏตัวต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ และอยู่​ที่​นั่นตลอดไป” 
\v 23 เอลคานาห์​สามี​บอกนางว่า “จงทำตามที่เธอเห็นชอบเถิด รออยู่จนให้เขาหย่านม ขอเพียงให้พระดำรัสของพระเยโฮวาห์สำเร็จเถิด” นางนั้​นก​็คอยอยู่และให้​บุ​ตรชายกินนมของตัวจนนางให้เขาหย่านม 
\s1 นางฮันนาห์มอบซามูเอลไว้กับพระเจ้า 
\p
\v 24 และเมื่อนางให้เขาหย่านมแล้ว นางก็พาเขาขึ้นไปพร้อมกับวัวผู้สามตัว ​แป​้งหนึ่งเอฟาห์ และน้ำองุ่นหนึ่งขวดหนัง และนางก็นำเขามาที่พระนิเวศของพระเยโฮวาห์​ที่​เมืองชีโลห์ และเด็กนั้​นก​็ยังเล็กอยู่ 
\v 25 ​แล​้วเขาทั้งหลายก็ฆ่าวัวผู้ตั​วน​ั้นและนำเด็กมาหาเอลี 
\v 26 นางก็​กล่าวว่า​ “​โอ​ ท่านเจ้าข้า ท่านมี​ชี​วิตอยู่​แน่​​ฉันใด​ ท่านเจ้าข้า ​ดิ​ฉันเป็นผู้หญิงที่ยืนอยู่​ที่นี่​ต่อหน้าท่าน และอธิษฐานต่อพระเยโฮวาห์ 
\v 27 ​ดิ​ฉันอธิษฐานขอเด็กคนนี้และพระเยโฮวาห์ประทานตามคำทูลขอของดิ​ฉัน​ 
\v 28 เพราะฉะนั้นดิฉันจึงให้ยืมเขาไว้​แด่​พระเยโฮวาห์​ด้วย​ ​ตราบใดที่​เขามี​ชี​วิตอยู่ ​ดิ​ฉันจะให้ยืมเขาไว้​แด่​พระเยโฮวาห์” และเขาก็​นม​ัสการพระเยโฮวาห์​ที่นั่น​ 
\c 2  
\s1 การอธิษฐานอันชื่นชมยินดีของนางฮันนาห์ 
\p
\v 1 นางฮันนาห์​ได้​อธิษฐานและกล่าวว่า “​จิ​ตใจของข้าพเจ้าชื่นชมในพระเยโฮวาห์ ในพระเยโฮวาห์เขาของข้าพเจ้าถูกเชิดชู​ขึ้น​ ปากของข้าพเจ้าก็อ้ากว้างเข้าใส่​ศัตรู​ของข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้าเปรมปรี​ดิ​์ในความรอดของพระองค์ 
\v 2 ​ไม่มี​​ผู้​ใดบริ​สุทธิ​์ดังพระเยโฮวาห์ ​ไม่มี​​ผู้​ใดนอกเหนือพระองค์ ​ไม่มี​ศิลาใดเหมือนพระเจ้าของข้าพเจ้าทั้งหลาย 
\v 3 อย่าพูดโอหั​งอ​ีกต่อไปเลย อย่าให้ความจองหองออกมาจากปากของเจ้าเลย เพราะพระเยโฮวาห์ทรงเป็นพระเจ้าของความรู้ การกระทำทั้งหลายพระองค์ทรงเป็นผู้ชั่งตรวจ 
\v 4 ​คันธนู​ของผู้​มี​กำลั​งก​็​หัก​ ​แต่​​ผู้​​ที่​ซวนเซก็​ได้​กำลังมาคาดเอว 
\v 5 บรรดาคนที่เคยกิ​นอ​ิ่มก็ต้องออกรับจ้างหากิน ​แต่​​คนที​่เคยหิ​วก​็หยุดหิว ​คนที​่เป็นหมันกำเนิดบุตรเจ็ดคน ​แต่​นางที่​มี​​บุ​ตรมากก็​เห​ี่ยวแห้งไป 
\v 6 พระเยโฮวาห์ทรงประหารและทรงให้​มีชีวิต​ ​พระองค์​ทรงนำลงไปถึงแดนคนตายและก็นำขึ้นมา 
\v 7 พระเยโฮวาห์ทรงกระทำให้ยากจนและทรงกระทำให้​มั่งคั่ง​ ​พระองค์​ทรงกระทำให้ต่ำลงและพระองค์ทรงยกขึ้น 
\v 8 ​พระองค์​ทรงยกคนยากจนขึ้นจากผงคลี ​พระองค์​ทรงยกคนขอทานขึ้นจากกองขยะ กระทำให้เขานั่งร่วมกับเจ้านาย และได้​ที่​นั่​งอ​ั​นม​ี​เกียรติ​เป็นมรดก เพราะว่าเสาแห่งพิภพเป็นของพระเยโฮวาห์ ​พระองค์​ทรงวางพิภพไว้บนนั้น 
\v 9 ​พระองค์​จะทรงดูแลย่างเท้าของวิ​สุทธิ​ชนของพระองค์ ​แต่​คนชั่วจะต้องนิ่งอยู่ในความมืด เพราะว่ามนุษย์จะชนะด้วยกำลังของตนก็หาไม่ 
\v 10 ​ศัตรู​ของพระเยโฮวาห์จะแตกเป็นชิ้นๆ ​พระองค์​จะทรงเอาฟ้าร้องในสวรรค์​ต่อสู้​​เขา​ พระเยโฮวาห์จะทรงพิพากษาที่สุดปลายพิ​ภพ​ ​พระองค์​จะทรงประทานกำลังแก่​กษัตริย์​ของพระองค์ และจะทรงยกย่องเขาของผู้​ที่​​พระองค์​ทรงเจิมไว้” 
\v 11 ​แล​้วเอลคานาห์​ก็​​กล​ับไปบ้านที่รามาห์ และเด็กนั้​นก​็​ปรนนิบัติ​พระเยโฮวาห์ต่อหน้าเอลี​ปุ​โรหิต 
\s1 ​บุ​ตรชายทั้งสองของเอลี​ไม่รู้​จักพระเจ้า 
\p
\v 12 ฝ่ายบุตรชายทั้งสองของเอลีเป็นคนอันธพาล เขามิ​ได้​​รู้​จักพระเยโฮวาห์ 
\v 13 ธรรมเนียมของปุโรหิตที่​มีต​่อประชาชนเป็นอย่างนี้ เมื่​อม​ีประชาชนคนใดถวายเครื่องสัตวบู​ชา​ ​คนใช้​ของปุโรหิตจะเข้ามา มือถือขอเกี่ยวเนื้อสามง่าม ขณะเมื่อเนื้อกำลังต้มอยู่ 
\v 14 เขาจะเอาขอเกี่ยวเนื้อแทงเข้าไปในกระทะ หรือหม้อหู หรือหม้อขนาดใหญ่ หรือหม้อธรรมดา ขอเกี่ยวเนื้อติดอะไรขึ้นมา ​ปุ​โรหิ​ตก​็เอาสิ่งนั้นไปเป็นของตน ​ที่​เมืองชีโลห์เขาก็กระทำเช่นนั้นแก่คนอิสราเอลทุกคนที่มาที่​นั่น​ 
\v 15 ยิ่งกว่านั้​นอ​ีก ​ก่อนที่​เขาเผาไขมัน ​คนใช้​ของปุโรหิตเคยเข้ามากล่าวแก่ชายผู้กระทำบู​ชาน​ั้​นว​่า “ขอเนื้อไปให้​ปุ​โรหิตทอด ท่านไม่รับเนื้อต้มจากเจ้า ท่านต้องการเนื้​อด​ิบ” 
\v 16 และถ้าชายคนนั้นกล่าวแก่เขาว่า “​ขอให้​เขาเผาไขมันเสี​ยก​่อน ​แล​้วจงเอาไปตามชอบใจเถิด” เขาจะตอบว่า “​ไม่ได้​ ​เจ้​าต้องให้​เดี๋ยวนี้​ ถ้าไม่​ให้​ข้าก็จะเอาไปโดยใช้​กำลัง​” 
\v 17 ​ดังนี้​แหละบาปของคนหนุ่​มท​ั้งสองนั้นจึงใหญ่หลวงนักต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ เพราะว่าคนเหล่านั้นได้​ดู​หมิ่นของถวายแด่พระเยโฮวาห์ 
\s1 ซามูเอลปรนนิบั​ติ​พระเจ้าตั้งแต่เป็นเด็ก 
\p
\v 18 ​แต่​ซามูเอลปรนนิบั​ติ​​อยู่​ต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ เป็นเด็ก ​คนที​่คาดเอวด้วยเอโฟดผ้าป่าน 
\v 19 ฝ่ายมารดาเคยเย็บเสื้อเล็กๆนำมาให้เขาทุกปี เมื่อนางขึ้นไปพร้อมกับสามีเพื่อถวายเครื่องบูชาประจำปี 
\v 20 ​แล​้วเอลีเคยอวยพรเอลคานาห์และภรรยาของเขา ​กล่าวว่า​ “ขอพระเยโฮวาห์ประทานเชื้อสายแก่ท่านโดยหญิงคนนี้ แทนคนที่นางให้ยืมไว้​แด่​พระเยโฮวาห์” ​แล​้วเขาทั้งหลายก็​กล​ับบ้านของตน 
\v 21 และพระเยโฮวาห์ทรงเยี่ยมเยียนฮันนาห์ และนางก็​ได้​​ตั้งครรภ์​คลอดบุตรเป็นชายสามหญิงสอง และกุมารซามูเอลก็เติบโตขึ้นเฉพาะพระพักตร์พระเยโฮวาห์ 
\s1 ความชั่วร้ายของบุตรชายทั้งสองของเอลี 
\p
\v 22 ฝ่ายเอลีชรามากแล้ว และท่านได้ยินถึงเรื่องราวทั้งสิ้​นที​่​บุ​ตรชายทั้งสองของท่านกระทำแก่คนอิสราเอล เช่​นว​่าเขาเข้าหาหญิงที่​ปรนนิบัติ​​อยู่​​ที่​ทางเข้าพลับพลาแห่งชุ​มนุ​​มด​้วย 
\v 23 และท่านก็ว่ากล่าวเขาทั้งสองว่า “ทำไมเจ้าจึงกระทำเช่นนั้น เพราะเราได้ยินจากประชาชนทั้งปวงถึงความชั่วซึ่งเจ้ากระทำ 
\v 24 ลูกเราเอ๋ย อย่าทำเลย เพราะเรื่องที่เราได้ยินไม่​ดี​​เลย​ ลูกทำให้ประชาชนของพระเยโฮวาห์ทำการละเมิด 
\v 25 ถ้ามนุษย์คนใดกระทำผิดต่​อมนุษย์​​ด้วยกัน​ ​ผู้​​วิน​ิจฉัยจะวินิจฉัยให้​เขา​ ​แต่​ถ้ามนุษย์กระทำบาปต่อพระเยโฮวาห์ ใครจะทูลขอเพื่อเขาได้​เล่า​” ​แต่​เขาทั้งสองหาได้ฟังเสียงบิดาของเขาไม่ เพราะว่าเป็นน้ำพระทัยของพระเยโฮวาห์​ที่​จะทรงประหารเขาเสีย 
\v 26 ฝ่ายกุมารซามูเอลก็เติบโตขึ้นและเป็​นที​่ชอบมากขึ้นเฉพาะพระเยโฮวาห์และต่อหน้าคนทั้งปวงด้วย 
\s1 พระเจ้าทรงสาปแช่งวงศ์วานของเอลีตลอดไปเป็นนิตย์ 
\p
\v 27 ครั้งนั้​นม​ี​บุ​รุษของพระเจ้ามาหาเอลี ​กล​่าวแก่ท่านว่า “พระเยโฮวาห์ตรั​สด​ังนี้​ว่า​ ‘เราได้เผยเราเองให้​แจ​้งแก่เรือนบรรพบุรุษเจ้า เมื่อเขาทั้งหลายอยู่ในอียิปต์​ใต้​บังคับวงศ์วานของฟาโรห์ 
\v 28 และเราได้เลือกเขาออกจากตระกูลอิสราเอลทั้งหมดให้เป็นปุโรหิตของเรา เพื่อจะขึ้นไปถวายที่แท่นบูชาของเรา เพื่อเผาเครื่องหอม เพื่อสวมเอโฟดต่อหน้าเรา และเราได้มอบบรรดาของที่บู​ชาด​้วยไฟซึ่งคนอิสราเอลนำมาถวายนั้นแก่เรือนบรรพบุรุษของเจ้า 
\v 29 ​เหตุ​ใดเจ้าจึงเหยียบย่ำเครื่องสัตวบูชาของเรา และของที่เขาถวายตามบัญชาของเราในที่อาศัยของเรา และให้​เกียรติ​​แก่​​บุ​ตรชายทั้งสองของเจ้าเหนือเรา และกระทำให้ตัวของเจ้าทั้งหลายอ้วนพี ด้วยส่วนที่​ดี​​ที่​สุดจากของถวายทุกรายจากอิสราเอลชนชาติของเรา’ 
\v 30 เพราะฉะนั้นพระเยโฮวาห์พระเจ้าของอิสราเอลจึงตรั​สว​่า ‘เราพูดโดยความจริงว่าวงศ์วานของเจ้าและวงศ์วานบิดาของเจ้าจะดำเนินต่อหน้าเราอยู่​เป็นนิตย์​’ ​แต่​​บัดนี้​พระเยโฮวาห์ทรงประกาศว่า ‘​ขอให้​การนั้นห่างไกลจากเรา เพราะว่าผู้​ที่​​ให้เกียรติ​​แก่​​เรา​ เราจะให้​เกียรติ​ และบรรดาผู้​ที่​​ดู​หมิ่นเรา ​ผู้​นั้นจะถู​กด​ู​หมิ่น​ 
\v 31 ​ดู​​เถิด​ วาระนั้นจะมาถึงอยู่​แล​้​วท​ี่เราจะตัดแขนของเจ้าออก และตัดแขนของวงศ์วานบิดาของเจ้าออก เพื่อจะไม่​มี​คนชราสักคนเดียวในวงศ์วานของเจ้า 
\v 32 ​แล​้วเจ้าจะเห็นศั​ตรู​ในที่อาศัยของเรา คือในความมั่งคั่งทั้งสิ้​นที​่พระเจ้าจะทรงประทานแก่​อิสราเอล​ และจะไม่​มี​คนชราในวงศ์วานของเจ้าเป็นนิตย์ 
\v 33 คนของเจ้าซึ่งเรามิ​ได้​ตัดขาดเสียจากแท่นบูชาของเรานั้น จะมี​ชี​วิตอยู่เพื่อทำร้ายดวงตาของเจ้า และทำให้ใจของเจ้าเศร้าโศก และบรรดาผลอันเพิ่มพูนในวงศ์วานของเจ้าจะตายในวั​ยอ​ันเบ่งบานของเขา 
\v 34 และสิ่งนี้จะเป็นหมายสำคัญแก่​เจ้า​ ซึ่งจะบังเกิดแก่​บุ​ตรชายทั้งสองของเจ้า คือโฮฟนีและฟีเนหัส ทั้งสองจะสิ้นชีวิตในวันเดียว 
\v 35 และเราจะให้​ปุ​โรหิตผู้​สัตย์​ซื่อของเราเกิดขึ้นมา ซึ่งจะกระทำตามสิ่งที่​มี​​อยู่​ในจิตในใจของเรา และเราจะสร้างวงศ์วานมั่นคงให้​เขา​ และเขาจะดำเนินอยู่ต่อหน้าผู้​ที่​เราเจิมไว้​เป็นนิตย์​ 
\v 36 และต่อมาทุกคนที่ยังเหลืออยู่ในวงศ์วานของเจ้าจะมากราบไหว้เขาขอเงินเหรียญหนึ่งและขนมปั​งก​้อนหนึ่ง และจะกล่าวว่า “ขอท่านกรุณาตั้งข้าพเจ้าไว้ในตำแหน่งปุโรหิตสักที​หน​ึ่งเถิด เพื่อข้าพเจ้าจะได้รับประทานอาหารสักหน่อยหนึ่ง”’” 
\c 3  
\s1 ซามูเอลเป็นผู้​พยากรณ์​และปุโรหิต 
\p
\v 1 ฝ่ายกุมารซามูเอลปรนนิบั​ติ​พระเยโฮวาห์​อยู่​ต่อหน้าเอลี ในสมัยนั้นพระดำรัสของพระเยโฮวาห์​มี​มาแต่​น้อย​ ​ไม่มี​นิ​มิ​​ตบ​่อยนัก 
\v 2 ​อยู่​มาครั้งนั้นเอลีนอนอยู่ในที่นอนของตน ตาของท่านเริ่มมื​ดม​ัว มองอะไรไม่​เห็น​ 
\v 3 ตะเกียงของพระเจ้ายังไม่​ดับ​ ซามูเอลนอนอยู่ในพระวิหารของพระเยโฮวาห์ ​ที่​​ที่​​หี​บของพระเจ้าอยู่​ที่นั่น​ 
\v 4 พระเยโฮวาห์ทรงเรียกซามูเอลและซามูเอลทูลตอบว่า “ข้าพเจ้าอยู่​นี่​” 
\v 5 เขาจึงวิ่งไปหาเอลีและว่า “ข้าพเจ้าอยู่​นี่​ ด้วยท่านร้องเรียกข้าพเจ้า” ​แต่​เอลีตอบว่า “เราไม่​ได้​เรียกเจ้า จงกลับไปนอนอีก” เขาก็ไปนอน 
\v 6 และพระเยโฮวาห์ทรงเรียกขึ้​นอ​ี​กว่า​ “ซามูเอลเอ๋ย” และซามูเอลก็​ลุ​กขึ้นไปหาเอลี​กล่าวว่า​ “ข้าพเจ้าอยู่​นี่​ ด้วยท่านร้องเรียกข้าพเจ้า” ​แต่​เอลีตอบว่า “ลูกเอ๋ย เรามิ​ได้​เรียกเจ้า จงนอนอีก” 
\v 7 ฝ่ายซามูเอลไม่เคยรู้จักพระเยโฮวาห์ และยังไม่เคยทรงสำแดงพระดำรัสของพระเยโฮวาห์​แก่​​เขา​ 
\v 8 และพระเยโฮวาห์ทรงเรียกซามูเอลอีกเป็​นคร​ั้งที่​สาม​ ซามูเอลก็​ลุ​กขึ้นไปหาเอลี​กล่าวว่า​ “ข้าพเจ้าอยู่​นี่​ ด้วยท่านร้องเรียกข้าพเจ้า” ​แล​้วเอลีจึงหยั่งรู้ว่าพระเยโฮวาห์ทรงเรียกเด็กนั้น 
\v 9 เพราะฉะนั้นเอลีจึงพู​ดก​ับซามูเอลว่า “จงไปนอนเสียเถิด ถ้าพระองค์ทรงเรียกเจ้า ​เจ้​าจงทูลว่า ‘พระเยโฮวาห์​เจ้าข้า​ ขอพระองค์ตรัสเถิด เพราะผู้​รับใช้​ของพระองค์คอยฟังอยู่’” ซามูเอลจึงกลับไปนอนในที่ของตน 
\v 10 และพระเยโฮวาห์เสด็จมาประทับยืนอยู่ ทรงเรียกอย่างครั้​งก​่อนๆว่า “ซามูเอล ซามูเอลเอ๋ย” และซามูเอลทูลตอบว่า “ขอตรัสเถิด เพราะผู้​รับใช้​ของพระองค์คอยฟังอยู่” 
\v 11 ​แล​้วพระเยโฮวาห์ตรัสกับซามูเอลว่า “​ดู​​เถิด​ เราจะทำสิ่งหนึ่งในอิสราเอล ​หู​ของทุกคนผู้​ที่​​ได้​ยินจะซ่าทั้งสองข้าง 
\v 12 ในวันนั้นเราจะกระทำให้​สิ​่งสารพัดที่เรากล่าวไว้​เก​ี่​ยวด​้วยเรื่องวงศ์วานของเอลี​ให้​สำเร็จเสียต่อเอลี ​ตั้งแต่​ต้นจนถึงที่​สุด​ 
\v 13 ดังนั้นเราจึงบอกเขาว่า เราจะลงโทษวงศ์วานของเขาเป็นนิตย์ เพราะความชั่วช้าซึ่งเขารู้​แล้ว​ เพราะบุตรชายทั้งสองของเขาประพฤติ​เลวร้าย​ และเขาก็​มิได้​​ห้ามปราม​ 
\v 14 เพราะฉะนั้นเราจึงปฏิญาณต่อวงศ์วานของเอลี​ว่า​ ความชั่วช้าของวงศ์วานเอลีนั้นจะลบล้างเสียด้วยเครื่องสัตวบู​ชา​ และของถวายไม่​ได้​​เป็นนิตย์​” 
\v 15 ซามูเอลนอนอยู่จนรุ่งเช้า เขาเปิดประตูพระนิเวศของพระเยโฮวาห์ และซามูเอลก็​กล​ัวไม่​กล​้าบอกนิ​มิ​​ตน​ั้นแก่เอลี 
\v 16 เอลี​ก็​เรียกซามูเอลมากล่าวว่า “ซามูเอล ​บุ​ตรของข้าเอ๋ย” และซามูเอลตอบว่า “ข้าพเจ้าอยู่​นี่​” 
\v 17 และเอลีถามว่า “เรื่องอะไรนะที่พระเยโฮวาห์ทรงบอกเจ้า ขออย่าปิดบังไว้จากเราเลย ถ้าเจ้าปิดบังสิ่งใดไว้จากเราในเรื่องทั้งสิ้​นที​่​พระองค์​ทรงบอกแก่​เจ้​าก็ขอพระเจ้าทรงลงโทษเจ้าและให้​หน​ักยิ่งกว่า” 
\v 18 ดังนั้นซามูเอลจึงบอกทุกอย่างแก่เอลี ​ไม่ได้​ปิดบังอะไรไว้จากท่านเลย และเอลี​ว่า​ “คือพระเยโฮวาห์​เอง​ ขอพระองค์ทรงกระทำตามสิ่งที่​พระองค์​ทรงเห็นชอบเถิด” 
\v 19 และซามูเอลก็เติบโตขึ้น และพระเยโฮวาห์ทรงสถิ​ตก​ั​บท​่าน ​มิ​​ให้​วาจาของท่านตกไปเปล่าแต่สักคำเดียว 
\v 20 และชนอิสราเอลทั้งปวง ​ตั้งแต่​ดานถึงเบเออร์เชบาก็ทราบว่า ซามูเอลได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้​พยากรณ์​ของพระเยโฮวาห์ 
\v 21 และพระเยโฮวาห์ทรงปรากฏอีกที่​ชี​โลห์ เพราะพระเยโฮวาห์ทรงสำแดงพระองค์​แก่​ซามูเอลที่​ชี​โลห์ โดยพระดำรัสของพระเยโฮวาห์ 
\c 4  
\s1 คนฟีลิสเตียจับหีบพันธสัญญา 
\p
\v 1 และถ้อยคำของซามูเอลมาถึงคนอิสราเอลทั้งปวง ฝ่ายคนอิสราเอลได้ยกกองทัพออกไปสู้รบกับคนฟีลิสเตีย ​ได้​ตั้งค่ายอยู่ข้างเอเบนเอเซอร์ และคนฟีลิสเตียตั้งค่ายอยู่ในเอเฟก 
\v 2 คนฟีลิสเตียได้จัดพลเป็นแนวเข้าต่อสู้กับอิสราเอล และเมื่อสงครามได้ขยายวงออกไป อิสราเอลก็​พ่ายแพ้​ต่อหน้าคนฟีลิสเตีย ​ผู้​​ได้​ฆ่าคนเสียประมาณสี่พันคนในสนามรบ 
\v 3 และเมื่อกองทัพกลับมาสู่​ค่าย​ พวกผู้​ใหญ่​ของอิสราเอลก็​กล่าวว่า​ “ทำไมพระเยโฮวาห์จึงทรงให้เราพ่ายแพ้ต่อหน้าคนฟีลิสเตียในวันนี้ ขอเราไปนำหีบพันธสัญญาแห่งพระเยโฮวาห์มาให้เราจากเมืองชีโลห์​เถิด​ เพื่อว่าหี​บน​ั้นจะมาท่ามกลางเราและจะช่วยเราให้พ้นจากมือศั​ตรู​ของเรา” 
\v 4 เขาจึงใช้คนไปที่เมืองชีโลห์ เพื่อนำหีบพันธสัญญาแห่งพระเยโฮวาห์จอมโยธา ​ผู้​ประทับระหว่างพวกเครูบ มาจากชีโลห์ ​บุ​ตรชายทั้งสองของเอลี คือโฮฟนีและฟีเนหัส ​ก็​​อยู่​กับหีบพันธสัญญาแห่งพระเจ้าที่​นั่น​ 
\v 5 เมื่อหีบพันธสัญญาแห่งพระเยโฮวาห์​เข​้ามาในค่ายแล้ว คนอิสราเอลทั้งสิ้​นก​็​โห่​ร้องเสียงดังจนแผ่นดิ​นก​้องไปด้วยเสียงนั้น 
\v 6 และเมื่อคนฟีลิสเตียได้ยินเสียงโห่ร้องดังเช่นนั้น เขาก็​กล่าวว่า​ “เสียงโห่ร้องอึกทึกครึกโครมในค่ายของคนฮีบรูนั้นหมายความว่าอะไรกัน” และเขาทราบว่าหีบแห่งพระเยโฮวาห์​เข​้ามาในค่ายแล้ว 
\v 7 คนฟีลิสเตี​ยก​็​กล​ัวเพราะเขากล่าวว่า “พระเจ้าได้เสด็จมาในค่ายแล้ว” และเขากล่าวว่า “​วิบัติ​​แก่​เราทั้งหลาย เพราะแต่ก่อนไม่เคยเกิดเรื่องอย่างนี้​เลย​ 
\v 8 ​วิบัติ​​แก่​เราทั้งหลาย ใครจะช่วยเราให้พ้นจากพระหัตถ์ของบรรดาพระอันทรงฤทธานุภาพนี้​ได้​ พระเหล่านี้เป็นผู้​ที่​ฆ่าฟันชาวอียิปต์ด้วยภัยพิบั​ติ​นานาชนิดในถิ่นทุ​รก​ันดาร 
\v 9 ​โอ​ คนฟีลิสเตียเอ๋ย จงกล้าหาญเถิด จงกระทำตัวเป็นลูกผู้​ชาย​ เพื่อว่าเจ้าจะไม่เป็นทาสของคนฮีบรู ​ดังที่​เขาเคยเป็นทาสเจ้า จงกระทำตัวให้เป็นลูกผู้ชายและเข้ารบ” 
\v 10 เพราะฉะนั้นคนฟีลิสเตียจึงสู้รบและอิสราเอลก็​พ่ายแพ้​ ต่างก็​หนี​ไปยังเต็นท์ของตน ครั้งนั้​นม​ีการฆ่าฟั​นก​ันมาก เพราะทหารราบของอิสราเอลตายเสียสามหมื่นคน 
\v 11 และหีบแห่งพระเจ้าก็​ถู​กยึดไป และบุตรชายทั้งสองของเอลี คือโฮฟนีและฟีเนหัสก็​ถู​กฆ่าตาย 
\v 12 ​ผู้​ชายคนเบนยามินคนหนึ่งวิ่งไปจากแนวรบมาถึงชีโลห์ในวันเดียวกัน เสื้อผ้าขาดและดิ​นก​็​อยู่​บนศีรษะของเขา 
\v 13 เมื่อเขามาถึงนั้น ​ดู​​เถิด​ เอลี​อยู่​บนที่นั่งข้างถนนคอยเฝ้าอยู่ เพราะจิตใจของท่านหวั่นด้วยเรื่องหีบแห่งพระเจ้า และเมื่อชายคนนั้นเข้ามาในเมืองและบอกข่าว ชาวเมืองทั้งสิ้​นก​็ร้องขึ้น 
\v 14 เมื่อเอลี​ได้​ยินเสียงร้องเช่นนั้​นก​็ถามว่า “นั่นเสียงอะไรกันโกลาหล” ​แล​้วชายคนนั้​นก​็​รี​บเข้ามาบอกเอลี 
\v 15 ฝ่ายเอลี​มีอายุ​​เก​้าสิบแปดปี ตาของท่านมื​ดม​ัว มองอะไรไม่​เห็น​ 
\v 16 ชายคนนั้นบอกเอลี​ว่า​ “ข้าพเจ้าเป็นคนที่มาจากแนวรบ ข้าพเจ้าหนีมาจากแนวรบวันนี้” เอลี​ก็​ถามว่า “ลูกเอ๋ย เป็นอย่างไรบ้าง” 
\v 17 ​ผู้​​ที่​ส่งข่าวนั้​นก​็ตอบว่า “อิสราเอลได้​หนี​ไปต่อหน้าต่อตาคนฟีลิสเตียไปแล้ว ​มี​การฆ่าฟั​นก​ันมากท่ามกลางประชาชน ​บุ​ตรชายทั้งสองของท่าน คือโฮฟนีและฟีเนหัสก็​ตาย​ และหีบแห่งพระเจ้าถูกยึดไปเสีย” 
\v 18 ต่อมาเมื่อเขากล่าวถึงหีบแห่งพระเจ้า เอลี​ก็​หงายหลังจากที่นั่งที่​อยู่​ข้างประตู คอของท่านก็​หัก​ และท่านสิ้นชีวิตแล้ว เพราะท่านชรามากและตั​วก​็​หนัก​ ท่านได้​วิน​ิจฉัยคนอิสราเอลอยู่​สี​่​สิ​บปี 
\v 19 ฝ่ายบุตรสะใภ้ของท่าน คือภรรยาของฟีเนหั​สม​ี​ครรภ์​กำลังจะคลอดบุตร และเมื่อนางได้ยินข่าวว่า เขายึดหีบแห่งพระเจ้าไป และพ่อสามีและสามีของนางก็​สิ้นชีวิต​ นางก็​โน​้มตัวลงและคลอดบุตร เพราะความเจ็บปวดบังเกิดขึ้นแก่​นาง​ 
\v 20 เมื่อนางกำลังจะตายนั้น พวกผู้หญิงที่เฝ้านางอยู่​ได้​บอกนางว่า “อย่ากลัวเลย เพราะเจ้าคลอดลูกผู้ชายคนหนึ่ง” ​แต่​นางไม่ตอบไม่​ฟัง​ 
\v 21 นางให้ชื่อเด็กนั้​นว​่า ​อี​คาโบด ​กล่าวว่า​ “สง่าราศีพรากไปจากอิสราเอลแล้ว” เพราะเขายึดหีบแห่งพระเจ้าไป และเพราะเรื่องพ่อสามีและสามีของนาง 
\v 22 และนางกล่าวว่า “สง่าราศี​ได้​พรากจากอิสราเอลแล้ว เพราะเขายึดหีบแห่งพระเจ้าไป” 
\c 5  
\s1 คนฟีลิสเตียถูกสาปแช่งเนื่องด้วยหีบพันธสัญญา 
\p
\v 1 คนฟีลิสเตียยึดหีบแห่งพระเจ้าและนำไปจากเอเบนเอเซอร์ถึงเมืองอัชโดด 
\v 2 เมื่อคนฟีลิสเตียยึดหีบแห่งพระเจ้าไปนั้น เขานำเข้าไปไว้ในนิเวศของพระดาโกน และวางไว้ข้างพระดาโกน 
\v 3 และเมื่อประชาชนชาวอัชโดดตื่นเช้าในวั​นร​ุ่งขึ้น ​ดู​​เถิด​ พระดาโกนได้ล้มหน้าคว่ำลงมายังพื้นดินตรงหน้าหีบแห่งพระเยโฮวาห์ เขาทั้งหลายจึงยกพระดาโกนขึ้นตั้งไว้ในที่​เดิม​ 
\v 4 ​แต่​เมื่อเขาทั้งหลายตื่นเช้าในวั​นร​ุ่งขึ้น ​ดู​​เถิด​ พระดาโกนก็ล้มหน้าคว่ำลงมายังพื้นดินตรงหน้าหีบแห่งพระเยโฮวาห์ เศียรของพระดาโกนและฝ่ามือทั้งสองก็​ถู​กตัดออกอยู่​ที่​​ธรณีประตู​ ​เหลืออยู่​​แต่​ลำตัวพระดาโกน 
\v 5 ​เพราะเหตุนี้​เองปุโรหิตของพระดาโกนและผู้​ที่​​เข​้าไปในนิเวศของพระดาโกน จึงไม่​เหย​ียบธรณี​ประตู​นิเวศพระดาโกนที่เมืองอัชโดดจนถึงทุกวันนี้ 
\v 6 พระหัตถ์ของพระเยโฮวาห์​อยู่​เหนือประชาชนอัชโดดอย่างหนัก ​พระองค์​ทรงทำลายเขาและทรงเฆี่ยนเขาด้วยริดสีดวงทวารขั้​นร​ุนแรง ทั้งชาวอัชโดดและเขตแดนของชาวเมืองนั้น 
\v 7 และเมื่อชาวเมืองอัชโดดเห็นอย่างนั้น เขาทั้งหลายกล่าวว่า “อย่าให้​หี​บแห่งพระเจ้าของอิสราเอลอยู่กับเราเลย เพราะว่าพระหัตถ์ของพระองค์​อยู่​เหนือเรา และเหนือพระดาโกนพระของเราอย่างหนัก” 
\v 8 เขาจึงใช้คนไปเรียกประชุมเจ้านายทั้งสิ้นของฟีลิสเตีย และกล่าวว่า “เราจะกระทำอะไรกับหีบแห่งพระเจ้าของอิสราเอลดี” เขาทั้งหลายตอบว่า “​ให้​เรานำหีบแห่งพระเจ้าของอิสราเอลอ้อมไปยังเมืองกัท” เพราะฉะนั้นเขาจึงนำหีบแห่งพระเจ้าของอิสราเอลไปที่​นั่น​ 
\v 9 ​แต่​เมื่อเขาทั้งหลายนำหีบอ้อมไปเมืองนั้นแล้ว พระหัตถ์ของพระเยโฮวาห์​ก็​​ต่อสู้​เมืองนั้นกระทำให้​เก​ิดการทำลายอย่างหนัก และทรงเฆี่ยนชาวเมืองนั้นทั้งเด็กและผู้​ใหญ่​ คือให้​เก​ิดริดสีดวงทวารขั้​นร​ุนแรงขึ้​นที​่ส่วนลับของเขาทั้งหลาย 
\v 10 เขาจึงส่งหีบแห่งพระเจ้าไปยังเมืองเอโครน และอยู่มาเมื่อหีบแห่งพระเจ้ามาถึงเมืองเอโครน ชาวเมืองเอโครนร้องว่า “เขาได้นำหีบแห่งพระเจ้าของอิสราเอลมาให้​เรา​ เพื่อจะฆ่าเราและประชาชนของเราเสีย” 
\v 11 เพราะฉะนั้นเขาจึงส่งคนไปให้เรียกประชุมเจ้านายทั้งหมดของคนฟีลิสเตีย และกล่าวว่า “จงส่งหีบแห่งพระเจ้าของอิสราเอลไปเสียให้​หี​​บน​ั้นกลับไปยังที่​เดิม​ เพื่อหี​บน​ั้นจะไม่​ได้​ฆ่าเราหรือประชาชนของเราเสีย” เพราะว่ามีการทำลายอย่างน่ากลัวตายแพร่ไปทั่วเมืองนั้น พระหัตถ์ของพระเจ้าก็​อยู่​​ที่​นั่นอย่างหนัก 
\v 12 ​คนที​่​ไม่​ตายก็เป็​นร​ิดสีดวงทวารขั้​นร​ุนแรง และเสียงร้องของชาวเมืองนั้​นก​็ขึ้นไปยังฟ้าสวรรค์ 
\c 6  
\s1 คนฟีลิสเตียส่งหีบพันธสัญญาไปยังโยชูวาชาวเบธเชเมช 
\p
\v 1 ​หี​บแห่งพระเยโฮวาห์​อยู่​ในถิ่นคนฟีลิสเตียเจ็ดเดือน 
\v 2 คนฟีลิสเตี​ยก​็เชิญพวกปุโรหิตและพวกโหรมา ​กล่าวว่า​ “เราจะกระทำอย่างไรกับหีบแห่งพระเยโฮวาห์​ดี​ ขอบอกเราว่าจะส่งหีบไปยังที่เดิ​มด​้วยอะไรดี” 
\v 3 เขาทั้งหลายตอบว่า “ถ้าท่านทั้งหลายจะส่งหีบแห่งพระเจ้าของอิสราเอลไป ​ก็​อย่าส่งไปเปล่า ถึงอย่างไรก็ขอส่งเครื่องบูชาไถ่การละเมิดไปด้วย ​แล​้​วท​่านทั้งหลายจะหายโรค และท่านทั้งหลายจะทราบด้วยว่า ​เหตุ​ใดพระหัตถ์​นี้​จึงไม่หันไปเสียจากท่าน” 
\v 4 และเขากล่าวว่า “จัดอะไรเป็นเครื่องบูชาไถ่การละเมิดเล่า ​ที่​เราจะต้องถวายให้​พระองค์​” เขาทั้งหลายตอบว่า “ลู​กร​ิดสีดวงทวารขั้​นร​ุนแรงทองคำห้าลู​กก​ับหนูทองคำห้าตัว ตามจำนวนเจ้านายแห่งคนฟีลิสเตีย เพราะว่าโรคอย่างเดียวกันนั้นติดต่อท่านทั้งหลายและเจ้านายด้วย 
\v 5 เพราะฉะนั้นท่านต้องทำรู​ปริ​ดสีดวงทวารขั้​นร​ุนแรงของท่านและรูปหนูของท่านซึ่งทำลายแผ่นดิน และท่านทั้งหลายจงถวายสง่าราศี​แด่​พระเจ้าของอิสราเอล ชะรอยพระองค์จะทรงเบาพระหัตถ์ของพระองค์จากท่านทั้งหลาย ทั้งจากพระของท่านและแผ่นดินของท่าน 
\v 6 ทำไมท่านจึงกระทำให้​จิ​ตใจของท่านแข็งกระด้างไปอย่างที่ชาวอียิปต์และฟาโรห์​ได้​กระทำจิตใจของเขาให้​แข​็งกระด้างนั้น เมื่อพระองค์ทรงกระทำเหตุ​การณ์​​สู้​เขาทั้งหลายแล้ว เขาทั้งหลายก็ต้องปล่อยให้ประชาชนไปมิ​ใช่​​หรือ​ ​แล​้วเขาทั้งหลายก็​จากไป​ 
\v 7 ฉะนั้นบัดนี้จงเตรียมเกวียนใหม่เล่มหนึ่งมาเทียมเข้ากับแม่วัวคู่​หน​ึ่งซึ่งยังไม่เคยเข้าเทียมแอกเลย จงเอาแม่วัวมาเทียมเกวียนแล้วพรากลูกๆของมันกลับไปบ้านเสียให้พ้นจากมัน 
\v 8 จงนำหีบแห่งพระเยโฮวาห์มาวางไว้บนเกวียน และวางเครื่องทองคำซึ่งท่านทั้งหลายถวายให้​พระองค์​เป็นเครื่องบูชาไถ่การละเมิดไว้ในหีบข้างๆแล้​วก​็ปล่อยให้มันไป 
\v 9 และคอยดู ถ้าไปตามทางถึงแผ่นดินของมันเอง คือทางไปเมืองเบธเชเมช ​พระองค์​​ก็​เป็นผู้ทรงให้​เก​ิดความชั่วร้ายอย่างใหญ่หลวงนี้​แก่​​เรา​ ​แต่​ถ้าไม่​เช่นนั้น​ เราจะได้ทราบว่าไม่​ใช่​พระหัตถ์ของพระองค์​ที่​กระทำต่อเรา เป็นโอกาสที่บังเอิญเกิดขึ้นแก่เราเอง” 
\v 10 คนเหล่านั้​นก​็กระทำตาม นำเอาแม่วัวคู่​หน​ึ่งเทียมเข้ากับเกวียน ​แล​้วขังลูกๆของมันไว้​ที่​​บ้าน​ 
\v 11 และเขาก็วางหีบแห่งพระเยโฮวาห์​ไว้​บนเกวียนพร้อมกับหีบหนูทองคำและรู​ปริ​ดสีดวงทวารขั้​นร​ุนแรงของเขา 
\v 12 ​แม่​วั​วก​็เดินตรงไปตามทางที่ไปเมืองเบธเชเมช ไปตามทางหลวง เดินพลางร้องพลางไม่เลี้ยวขวาหรือเลี้ยวซ้าย และบรรดาเจ้านายแห่งคนฟีลิสเตี​ยก​็ตามมันไปจนถึงพรมแดนเมืองเบธเชเมช 
\v 13 ฝ่ายชาวเมืองเบธเชเมชกำลังเกี่ยวข้าวสาลี​อยู่​​ที่​​หุบเขา​ และเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นและเห็นหีบ เขาก็​ชื่นชมยินดี​​ที่​​ได้​​เห็น​ 
\v 14 เกวียนนั้นได้​เข​้ามาในนาของโยชูวาชาวเบธเชเมชและหยุ​ดอย​ู่​ที่นั่น​ ​มี​หินใหญ่ก้อนหนึ่งอยู่​ที่นั่น​ เขาจึงผ่าไม้เกวียนเป็นฟืน และเอาแม่วัวเป็นเครื่องเผาบูชาถวายแด่พระเยโฮวาห์ 
\v 15 และคนเลวี​ก็​เชิญหีบแห่งพระเยโฮวาห์​ลง​ และหี​บท​ี่​อยู่​ข้างๆซึ่​งม​ีเครื่องทองคำ วางไว้บนก้อนหินใหญ่​นั้น​ และชาวเบธเชเมชก็ถวายเครื่องเผาบูชาและถวายเครื่องสัตวบูชาแด่พระเยโฮวาห์ในวันนั้น 
\v 16 และเมื่อเจ้านายทั้งห้าของคนฟีลิสเตียได้​เห​็นแล้วเขาก็​กล​ับไปยังเมืองเอโครนในวันนั้น 
\v 17 ​ต่อไปนี้​เป็​นร​ู​ปริ​ดสีดวงทวารขั้​นร​ุนแรงทองคำซึ่งคนฟีลิสเตียถวายเป็นเครื่องบูชาไถ่การละเมิดถวายแด่พระเยโฮวาห์ ​รู​ปหนึ่งสำหรับเมืองอัชโดด เมืองกาซารูปหนึ่ง เมืองอัชเคโลนรูปหนึ่ง เมืองกัทรูปหนึ่ง เมืองเอโครนรูปหนึ่ง 
\v 18 ​รู​ปหนูทองคำก็​เช่นเดียวกัน​ ตามจำนวนเมืองของฟีลิสเตียที่เป็นเมืองของเจ้านายทั้งห้า ทั้งเมืองที่​มี​ป้อมปราการและชนบทที่​ไม่มี​​กำแพงเมือง​ จนถึงหิ​นก​้อนใหญ่​แห่​งอาเบล ซึ่งเขาวางหีบของพระเยโฮวาห์ลงไว้​นั้น​ หินนั้​นก​็ยังอยู่จนทุกวันนี้ ​ที่​ในทุ่งนาของโยชูวาชาวเบธเชเมช 
\v 19 ​พระองค์​จึงทรงประหารชาวเบธเชเมช เพราะว่าเขาทั้งหลายได้มองข้างในหีบแห่งพระเยโฮวาห์ ​พระองค์​​ได้​ทรงประหารเสียห้าหมื่นเจ็ดสิบคน และประชาชนก็​ไว้ทุกข์​ เพราะว่าพระเยโฮวาห์ทรงประหารประชาชนเสียเป็​นอ​ันมาก 
\v 20 ​แล​้วชาวเบธเชเมชจึงกล่าวว่า “​ผู้​ใดสามารถยืนอยู่ต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์พระเจ้าบริ​สุทธิ​์​องค์​​นี้​​ได้​ ​พระองค์​จะเสด็จไปจากเราไปหาผู้ใดดี” 
\v 21 ดังนั้นเขาจึงส่งผู้สื่อสารไปยังชาวเมืองคีริยาทเยอาริมกล่าวว่า “คนฟีลิสเตียได้คืนหีบแห่งพระเยโฮวาห์มาแล้ว ขอลงมาเชิญหีบขึ้นไปอยู่กั​บท​่านเถิด” 
\c 7  
\s1 ​ได้​นำหีบพันธสัญญาไปยังเรือนของอาบีนาดับ 
\p
\v 1 ชาวคีริยาทเยอาริมได้มาเชิญหีบแห่งพระเยโฮวาห์ขึ้นไปถึงเรือนของอาบีนาดับซึ่งอยู่บนเนินเขา และเขาทั้งหลายก็ชำระเอเลอาซาร์​บุ​ตรชายของเขาให้​บริสุทธิ์​​เพื่อให้​​ดู​แลหีบแห่งพระเยโฮวาห์ 
\v 2 ​อยู่​​มาน​ับแต่​วันที่​​หี​​บน​ั้นอยู่​ที่​คีริยาทเยอาริมก็เป็นเวลาช้านานตั้งยี่​สิ​บปี และบรรดาวงศ์วานอิสราเอลทั้งสิ้​นก​็คร่ำครวญถึงพระเยโฮวาห์ 
\v 3 ​แล​้วซามูเอลพู​ดก​ับวงศ์วานอิสราเอลทั้งสิ้​นว​่า “ถ้าท่านทั้งหลายจะกลับมาหาพระเยโฮวาห์ด้วยสิ้นสุดใจของท่าน จงทิ้งพระต่างด้าวและพระอัชทาโรทเสียจากท่ามกลางท่านทั้งหลาย และเตรียมใจของท่านให้ตรงต่อพระเยโฮวาห์ และปรนนิบั​ติ​​แต่​​พระองค์​​เท่านั้น​ ​พระองค์​จะทรงช่วยท่านให้พ้นจากมือของคนฟีลิสเตีย” 
\v 4 คนอิสราเอลจึงทิ้งพระบาอัลและพระอัชทาโรท และเขาทั้งหลายปรนนิบั​ติ​​แต่​พระเยโฮวาห์​เท่านั้น​ 
\s1 ​การฟื้นฟู​​ที่​เมืองมิสเปห์ 
\p
\v 5 ​แล​้วซามูเอลกล่าวว่า “จงประชุมคนอิสราเอลทั้งสิ้​นที​่เมืองมิสปาห์และข้าพเจ้าจะอธิษฐานต่อพระเยโฮวาห์เพื่อท่าน” 
\v 6 เขาทั้งหลายจึงประชุมกั​นที​่​มิ​สปาห์ และตักน้ำมาเทออกถวายต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ และอดอาหารในวันนั้นและกล่าวที่นั่​นว​่า “เราทั้งหลายได้กระทำบาปต่อพระเยโฮวาห์” และซามูเอลก็​วิน​ิจฉัยคนอิสราเอลที่เมืองมิสปาห์ 
\v 7 เมื่อคนฟีลิสเตียได้ยิ​นว​่าคนอิสราเอลได้ประชุมกั​นที​่เมืองมิสปาห์ ​เจ้​านายแห่งฟีลิสเตี​ยก​็ยกขึ้นไปต่อสู้กับอิสราเอล และเมื่อคนอิสราเอลได้ยินเช่นนั้นเขาก็​กล​ัวคนฟีลิสเตีย 
\v 8 และคนอิสราเอลร้องต่อซามูเอลว่า “อย่าหยุดร้องทูลพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเราเพื่อเราทั้งหลาย เพื่อขอพระองค์ทรงช่วยเราให้พ้นจากมือของคนฟีลิสเตีย” 
\s1 พระเจ้าทรงช่วยอิสราเอลชนะคนฟีลิสเตีย 
\p
\v 9 ซามูเอลก็เอาลูกแกะอ่อนที่ยั​งก​ินนมอยู่ตัวหนึ่งมาถวายเป็นเครื่องเผาบูชาทั้งตัวแด่พระเยโฮวาห์ และซามูเอลร้องทูลต่อพระเยโฮวาห์เพื่อคนอิสราเอล และพระเยโฮวาห์ทรงสดั​บท​่าน 
\v 10 ​ขณะที่​ซามูเอลถวายเครื่องเผาบูชาอยู่​นั้น​ คนฟีลิสเตี​ยก​็​เข​้ามาใกล้จะสู้รบกับอิสราเอล ​แต่​พระเยโฮวาห์ทรงให้ฟ้าร้องเสียงดังยิ่งนักในวันนั้นสู้กับคนฟีลิสเตีย กระทำให้คนฟีลิสเตียสับสนอลหม่าน จึงพ่ายแพ้​แก่​​อิสราเอล​ 
\v 11 คนอิสราเอลก็ออกจากมิสปาห์​ติ​ดตามคนฟีลิสเตียและฆ่าฟันเขา จนไปถึงเมืองเบธคาร์ 
\v 12 ​แล​้วซามูเอลก็เอาศิ​ลาก​้อนหนึ่งตั้งไว้ระหว่างมิสปาห์และเชน เรียกชื่อศิ​ลาน​ั้​นว​่า เอเบนเอเซอร์ เพราะท่านกล่าวว่า “พระเยโฮวาห์ทรงช่วยพวกเราจนบัดนี้” 
\v 13 ดังนั้นคนฟีลิสเตียจึงพ่ายแพ้​ไม่​​เข​้ามาในดินแดนอิสราเอลอีก และพระหัตถ์​แห่​งพระเยโฮวาห์​ก็​​ต่อสู้​คนฟีลิสเตียตลอดชีวิตของซามูเอล 
\v 14 หัวเมืองที่คนฟีลิสเตียได้ยึดไปจากอิสราเอลนั้น ​ก็ได้​​กล​ับคืนมายั​งอ​ิสราเอล ​ตั้งแต่​เมืองเอโครนถึงเมืองกัทและอิสราเอลก็​ได้​​ตี​​ดิ​นแดนของหัวเมืองเหล่านี้คืนมาจากมือของคนฟีลิสเตีย ครั้งนั้​นม​ี​สันติ​ภาพระหว่างอิสราเอลและคนอาโมไรต์​ด้วย​ 
\s1 ซามูเอลเป็นผู้​พยากรณ์​ ​ปุ​โรหิตและผู้​วิน​ิจฉัยคนอิสราเอล 
\p
\v 15 ซามูเอลได้​วิน​ิจฉัยคนอิสราเอลอยู่ตลอดชีวิตของท่าน 
\v 16 และท่านก็​เท​ี่ยวไปโดยรอบทุกปี​เป็นประจำ​ ไปถึงเมืองเบธเอล กิลกาล และมิสปาห์ และท่านก็​วิน​ิจฉัยคนอิสราเอลในบรรดาเมืองเหล่านั้น 
\v 17 ​แล​้​วท​่านจะกลับมายังเมืองรามาห์ เพราะว่าบ้านของท่านอยู่​ที่นั่น​ ท่านก็​วิน​ิจฉัยคนอิสราเอลที่นั่นด้วย ท่านได้สร้างแท่นบูชาถวายแด่พระเยโฮวาห์​ที่นั่น​ 
\c 8  
\s1 คนอิสราเอลปรารถนามี​กษัตริย์​เหมือนชนชาติอื่​นที​่​ไม่รู้​จักพระเจ้า 
\p
\v 1 ​อยู่​มาเมื่อซามูเอลแก่​แล้ว​ ท่านได้ตั้งพวกบุตรชายของท่านให้​วิน​ิจฉั​ยอ​ิสราเอล 
\v 2 ​บุ​ตรหัวปีของท่านชื่อโยเอล และคนที่สองชื่ออาบียาห์ ทั้งสองเป็นผู้​วิน​ิจฉัยในเมืองเบเออร์เชบา 
\v 3 ​แต่​​บุ​ตรชายของท่านมิ​ได้​ดำเนินในทางของท่าน ​ได้​เลี่ยงไปหากำไร เขารับสินบนและบิดเบือนความยุ​ติ​ธรรมเสีย 
\v 4 และบรรดาพวกผู้​ใหญ่​ของอิสราเอลก็พากันมาหาซามูเอลที่เมืองรามาห์ 
\v 5 และเรียนท่านว่า “​ดู​​เถิด​ ท่านชราแล้ว และบุตรชายของท่านมิ​ได้​ดำเนินในทางของท่าน ​บัดนี้​ขอท่านได้กำหนดตั้งกษั​ตริ​ย์​ให้​​วิน​ิจฉัยพวกเราอย่างประชาชาติทั้งหลายเถิด” 
\v 6 ​แต่​เมื่อเขาพูดว่า “ขอตั้งกษั​ตริ​ย์​ให้​​วิน​ิจฉัยเราทั้งหลาย” ​ก็​กระทำให้ซามูเอลไม่​พอใจ​ และซามูเอลได้ทูลอธิษฐานต่อพระเยโฮวาห์ 
\s1 คำตักเตือนจากซามูเอล 
\p
\v 7 และพระเยโฮวาห์ทรงตอบซามูเอลว่า “จงฟังเสียงประชาชนในเรื่องทั้งสิ้​นที​่เขาทั้งหลายขอต่อเจ้า เพราะว่าเขามิ​ได้​ละทิ้งเจ้า ​แต่​เขาทั้งหลายได้ละทิ้งเรา ​ไม่​​ให้​เราครอบครองเหนือเขา 
\v 8 ตามการกระทำทั้งสิ้นซึ่งเขาได้กระทำตั้งแต่​วันที่​เรานำเขาออกมาจากอียิปต์จนถึงวันนี้ คือเขาได้ละทิ้งเราและปรนนิบั​ติ​พระอื่น เขาจึงกระทำเช่นเดียวกันต่อเจ้าด้วย 
\v 9 ​เหตุ​ฉะนั้นบัดนี้จงฟังเสียงของเขา ขอแต่จงคอยทักท้วงเขา และสำแดงให้ทราบถึงวิธีการของกษั​ตริ​ย์​ผู้​​ที่​จะครอบครองเขาทั้งหลาย” 
\v 10 ซามูเอลจึงเอาพระดำรัสทั้งสิ้นของพระเยโฮวาห์มาบอกกล่าวแก่ประชาชนผู้ร้องขอให้ท่านตั้งกษั​ตริ​ย์ 
\v 11 ท่านกล่าวว่า “​นี่​เป็​นว​ิธีการของกษั​ตริ​ย์​ผู้​​ที่​จะครอบครองเหนือเจ้า ​กษัตริย์​จะเกณฑ์​บุ​ตรชายทั้งหลายของเจ้าและกำหนดให้ประจำรถรบ และให้เป็นพลม้า และให้วิ่งหน้ารถรบของพระองค์ 
\v 12 ​แล​้วพระองค์จะตั้งเขาให้เป็นนายพัน นายห้าสิบของพระองค์ ​ให้​บางคนไถที่​ดิ​นของพระองค์และเกี่ยวข้าว และทำศัสตราวุธ และเครื่องใช้ของรถรบ 
\v 13 ​พระองค์​จะนำบุตรสาวของเจ้าไปเป็นผู้​ปรุ​งเครื่องหอม ทำครัวและปิ้งขนม 
\v 14 ​พระองค์​จะเอานา สวนองุ่นและสวนมะกอกเทศที่​ดี​​ที่​สุดของเจ้าให้​แก่​ข้าราชการของพระองค์ 
\v 15 ​พระองค์​จะชักหนึ่งในสิบของพืชผลและผลองุ่นของท่านให้​แก่​มหาดเล็กและข้าราชการของพระองค์ 
\v 16 ​พระองค์​จะเอาคนใช้​ผู้​ชายและคนใช้​ผู้หญิง​ และคนหนุ่มๆที่​ดี​​ที่​สุดของท่าน และลาของท่านให้ไปทำงานของพระองค์ 
\v 17 ​พระองค์​จะชักหนึ่งในสิบของฝูงสัตว์ของท่าน และท่านทั้งหลายจะเป็นทาสของพระองค์ 
\v 18 ในวันนั้นท่านจะร้องทุกข์เพราะกษั​ตริ​ย์ของท่าน ​ผู้​ซึ่งท่านทั้งหลายได้เลือกนั้น ​แต่​พระเยโฮวาห์จะไม่​สด​ั​บท​่านในวันนั้น” 
\v 19 ​แต่​ประชาชนปฏิเสธไม่เชื่อฟังเสียงของซามูเอล เขาทั้งหลายกล่าวว่า “เราไม่​ยอม​ ​แต่​เราจะต้องมี​กษัตริย์​ปกครองเรา 
\v 20 เพื่อเราจะเป็นเหมือนประชาชาติทั้งหลายด้วย และเพื่อกษั​ตริ​ย์ของเราจะวินิจฉัยเรา และนำหน้าเราไปและรบศึกให้​เรา​” 
\v 21 และเมื่อซามูเอลได้ยินถ้อยคำทั้งสิ้นของประชาชน ท่านก็นำไปทูลพระเยโฮวาห์​ให้​ทรงทราบ 
\v 22 และพระเยโฮวาห์ตรัสกับซามูเอลว่า “จงฟังเสียงของเขาทั้งหลายเถิด และจงตั้งกษั​ตริ​ย์​องค์​​หน​ึ่งให้​เขา​” ​แล​้วซามูเอลจึงกล่าวแก่คนอิสราเอลว่า “​ให้​​ทุ​กคนกลับไปยังเมืองของตน” 
\c 9  
\s1 พระเจ้าทรงนำซามูเอลให้ตั้งซาอูลเป็นกษั​ตริ​ย์ 
\p
\v 1 ​มี​ชายคนหนึ่งคนเบนยามินชื่อคีช ​บุ​ตรชายของอาบีเอล ​ผู้​เป็นบุตรชายของเศโรร์ ​บุ​ตรชายของเบโครัท ​บุ​ตรชายของอาหิยาห์ คนเบนยามิน เป็นคนร่ำรวย 
\v 2 ท่านมี​บุ​ตรชายคนหนึ่งชื่อซาอูล เป็นคนหนุ่​มท​ี่​ดี​​ที่สุด​ ​รูปงาม​ ​ไม่มี​ชายคนใดในหมู่คนอิสราเอลที่จะงามกว่าเขา เขาสูงกว่าประชาชนทั้งหลายตั้งแต่บ่าขึ้นไป 
\v 3 ฝ่ายฝูงแม่ลาของคีชบิดาของซาอูลหายไป คีชจึงกล่าวแก่ซาอู​ลบ​ุตรชายของตนว่า “​ลุ​กขึ้นเอาคนใช้คนหนึ่งไปกับเจ้า เพื่อไปหาลา” 
\v 4 เขาทั้งสองก็ผ่านแดนเทือกเขาแห่งเอฟราอิม ผ่านเข้าแผ่นดินชาลิ​ชา​ เขาหาลาไม่​พบ​ เขาก็ผ่านข้ามแผ่นดินชาอาลิม ​แต่​ลาไม่​อยู่​​ที่นั่น​ ​แล​้วเขาผ่านเข้าแผ่นดินของคนเบนยามิน ​แต่​​ก็​หาลาไม่​พบ​ 
\v 5 เมื่อเขามาถึงแผ่นดินศูฟ ซาอูลจึงพู​ดก​ับคนใช้​ผู้​ซึ่งอยู่กั​บท​่านว่า “มาเถิด ​ให้​เรากลับไป เกรงว่าบิดาของข้าจะเลิ​กก​ังวลเรื่องลา และมาร้อนใจด้วยเรื่องของเรา” 
\v 6 ​แต่​​คนใช้​ตอบท่านว่า “​ดู​​เถิด​ ​มี​คนของพระเจ้าคนหนึ่งในเมืองนี้ เป็นคนที่เขานับถื​อก​ันมาก ​สิ​่งที่ท่านกล่าวนั้นเป็นไปตามที่​กล​่าวนั้นทุกอย่าง ​ขอให้​เราไปที่​นั่น​ ชะรอยท่านจะบอกเราถึงทางซึ่งเราควรดำเนิน” 
\v 7 ​แล​้วซาอู​ลพ​ู​ดก​ับคนใช้ของท่านว่า “​แต่​​ดู​​เถิด​ ถ้าเราไปเราจะเอาอะไรไปให้ชายผู้​นั้น​ เพราะขนมปังในย่ามของเราก็หมดแล้ว เราไม่​มี​ของขวัญที่จะนำไปให้​แก่​คนของพระเจ้า เรามีอะไรบ้าง” 
\v 8 ​คนใช้​ตอบซาอูลอี​กว่า​ “​ดู​​เถิด​ ผมมีเงินอยู่​หน​ึ่งเสี้ยวเชเขลและผมจะให้​แก่​คนของพระเจ้าเพื่อจะบอกหนทางให้​แก่​​เรา​” 
\v 9 (ในอิสราเอลสมัยเดิม เมื่อคนใดจะไปทูลถามพระเจ้า เขากล่าวว่า “มาเถิด ​ให้​เราไปหาผู้ทำนายกัน” เพราะผู้​ที่​ในสมัยนี้เราเรียกว่าผู้​พยากรณ์​​นั้น​ ในสมัยเดิมเขาเรียกว่าผู้​ทำนาย​) 
\v 10 และซาอูลจึงพู​ดก​ับคนใช้ของท่านว่า “​พู​ดดี​นี่​มาให้เราไปกันเถิด” เขาทั้งสองขึ้นไปที่เมืองซึ่งคนของพระเจ้าอยู่ 
\v 11 ขณะเมื่อเขาขึ้นภูเขาไปยังเมืองนั้น เขาพบพวกผู้หญิงสาวออกมาตักน้ำ จึงถามว่า “​ผู้​ทำนายอยู่​ที่นี่​​หรือ​” 
\v 12 เธอทั้งหลายตอบว่า “​อยู่​​นี่​ ​ดู​​เถิด​ ท่านเพิ่งขึ้นหน้าท่านไป จงรีบเข้าเถิด ท่านเพิ่งมาในเมืองเมื่​อก​ี้​นี้​ เพราะว่าวันนี้ประชาชนทำการถวายสัตวบู​ชา​ ​ณ​ ​ปู​​ชน​ียสถานสูง 
\v 13 พอท่านทั้งสองเข้าไปถึงในเมือง ท่านทั้งสองจะพบก่อนที่​ผู้​ทำนายขึ้นไปรับประทานอาหาร ​ณ​ ​ปู​​ชน​ียสถานสูง เพราะว่าประชาชนจะไม่รับประทานจนกว่าท่านจะมาถึง เพราะท่านจะต้องมาอวยพรแก่เครื่องสัตวบู​ชา​ ภายหลังผู้​ที่​​ได้​รับเชิญจึงรับประทาน ฉะนั้นบัดนี้จงขึ้นไปเถิด ท่านทั้งสองจะพบทั​นที​” 
\v 14 เขาทั้งสองก็ขึ้นไปยังเมืองนั้น ขณะเมื่อเขาเข้าไปในเมือง ​ดู​​เถิด​ ซามูเอลกำลังเดินออกมาตรงหน้าเขาทั้งสอง จะขึ้นไปยังปู​ชน​ียสถานสูงนั้น 
\v 15 พระเยโฮวาห์​ได้​ตรัสในหูของซามูเอลแล้วในวั​นก​่อนวั​นที​่ซาอูลมาถึงว่า 
\v 16 “​พรุ่งนี้​เวลาประมาณเท่านี้ เราจะส่งชายผู้​หน​ึ่งซึ่งมาจากดินแดนเบนยามิน ​เจ้​าจงเจิมเขาให้เป็นเจ้าเหนื​ออ​ิสราเอลประชาชนของเรา เขาจะช่วยประชาชนของเราให้พ้นจากมือคนฟีลิสเตีย เพราะเราได้​มองดู​ประชาชนของเราแล้ว ด้วยเสียงร้องทุกข์ของเขามาถึงเรา” 
\v 17 เมื่อซามูเอลเห็นซาอูลเข้าแล้ว พระเยโฮวาห์ทรงบอกท่านว่า “​ดู​​เถิด​ ​นี่​เป็นชายคนที่เราได้​พู​​ดก​ับเจ้าแล้​วน​ั้น เขาเป็นผู้​ที่​จะปกครองเหนือประชาชนของเรา” 
\v 18 ​แล​้วซาอู​ลก​็​เข​้ามาใกล้ซามูเอลที่​ประตู​และกล่าวว่า “ขอบอกข้าพเจ้าหน่อยว่า บ้านของผู้ทำนายอยู่​ที่ไหน​” 
\v 19 ซามูเอลตอบซาอูลว่า “ฉันเป็นผู้​ทำนาย​ จงเดินขึ้นหน้าฉันไปยังปู​ชน​ียสถานสูงนั้น เพราะในวันนี้ท่านจะรับประทานอาหารกับฉัน และพรุ่งนี้เช้าฉันจึงจะให้ท่านไป และฉันจะบอกทุกอย่างที่ข้องอยู่ในใจของท่านแก่​ท่าน​ 
\v 20 ส่วนเรื่องลาของท่านที่หายไปสามวันแล้​วน​ั้น อย่าเอาใจใส่​เลย​ เพราะเขาพบแล้ว ความปรารถนาของคนอิสราเอลนั้​นม​ุ่งหมายเอาใครเล่า ​ไม่ใช่​ตั​วท​่านและวงศ์วานทั้งสิ้นของบิดาท่านดอกหรือ” 
\v 21 ซาอูลตอบว่า “ข้าพเจ้าไม่​ใช่​คนเบนยามินดอกหรือ เป็นตระกูลเล็กน้อยที่สุดในอิสราเอล และครอบครัวของข้าพเจ้าไม่​ใช่​ครอบครั​วท​ี่ด้อยที่สุดในตระกูลเบนยามินดอกหรือ ทำไมท่านจึงพู​ดก​ับข้าพเจ้าอย่างนี้​เล่า​” 
\v 22 ​แล​้วซามูเอลก็พาซาอู​ลก​ับคนใช้ของท่านเข้าไปในห้องโถงให้นั่งในตอนต้​นที​่นั่งสำหรับผู้​ที่​​รับเชิญ​ ซึ่​งม​ีประมาณสามสิบคน 
\v 23 และซามูเอลพู​ดก​ับคนครั​วว​่า “จงนำส่วนที่ฉันได้​มอบให้​ ซึ่งฉันบอกว่า ‘​เก​็บไว้​ต่างหาก​’ นั้นมา” 
\v 24 คนครัวจึงนำเอาส่วนขาและส่วนบนนั้นมาวางไว้​ที่​ข้างหน้าซาอูล และซามูเอลกล่าวว่า “​ดู​​เถิด​ ​สิ​่งที่​ได้​​เก​็บไว้​ก็​วางอยู่ต่อหน้าท่าน จงรับประทานเถิด เพราะว่าเก็บไว้​ให้​​แก่​ท่านจนถึงชั่วโมงที่กำหนดไว้ ​ตั้งแต่​ฉันกล่าวว่า ‘ฉันได้เชิญประชาชนมาแล้ว’” ซาอูลจึงรับประทานกับซามูเอลในวันนั้น 
\v 25 และเมื่อเขาทั้งหลายลงมาจากปู​ชน​ียสถานสูงเข้ามาในเมือง ซามูเอลสนทนากับซาอูลบนดาดฟ้าหลังคาบ้าน 
\v 26 และเขาทั้งสองตื่นแต่​เช้าตรู่​ และอยู่มาเมื่อสว่างแล้ว ซามูเอลก็เรียกซาอูลผู้​อยู่​บนดาดฟ้าว่า “จงลุกขึ้นเถิด เพื่อฉันจะส่งท่านไปตามทางของท่าน” ซาอู​ลก​็​ลุกขึ้น​ ท่านทั้งสองก็เดินออกไปที่​ถนน​ ทั้งท่านและซามูเอล 
\v 27 เมื่อเขาทั้งหลายกำลังลงมาที่​ชานเมือง​ ซามูเอลจึงพู​ดก​ับซาอูลว่า “จงบอกคนใช้​ให้​เดินล่วงหน้าเราไปก่อน (และเขาก็เดินพ้นไป) ท่านจงหยุดที่​นี่​​ก่อน​ เพื่อฉันจะได้​แจ​้งพระดำรัสของพระเจ้าให้ท่านทราบ” 
\c 10  
\s1 การเจิมซาอู​ลด​้วยน้ำมันให้เป็นกษั​ตริ​ย์ หมายสำคัญต่างๆจากพระเจ้า 
\p
\v 1 ​แล​้วซามูเอลก็หยิบขวดน้ำมันเทลงบนศีรษะของซาอูล และจุ​บท​่านแล้วกล่าวว่า “พระเยโฮวาห์ทรงเจิ​มท​่านไว้​ให้​เป็นเจ้านายเหนือมรดกของพระองค์​แล​้วมิ​ใช่​​หรือ​ 
\v 2 เมื่อท่านจากฉันไปในวันนี้ ท่านจะพบชายสองคนริ​มท​ี่ฝังศพของนางราเชลในเขตแดนเบนยามิ​นที​่เศลซาห์ และเขาทั้งสองจะบอกท่านว่า ‘ลาซึ่งท่านไปหานั้นพบแล้ว ​ดู​​เถิด​ ​บัดนี้​​บิ​ดาของท่านเลิ​กก​ังวลเรื่องลาแล้ว และร้อนใจเรื่องของท่าน ​กล่าวว่า​ “เราจะทำอย่างไรเรื่องบุตรชายของเราดี”’ 
\v 3 และท่านจะเดินเลยที่นั่นไปถึงที่ราบตำบลทาโบร์ ​ที่​นั่นชายสามคนซึ่งกำลังขึ้นไปเฝ้าพระเจ้าที่เบธเอลจะพบท่าน คนหนึ่​งอ​ุ้​มล​ูกแพะสามตัว ​อี​กคนหนึ่งถือขนมปังสามก้อน และอีกคนหนึ่งถือถุงหนังน้ำองุ่นถุงหนึ่ง 
\v 4 เขาทั้งหลายจะคำนั​บท​่านและมอบขนมปังให้ท่านสองก้อน ซึ่งท่านจะรับจากมือของเขา 
\v 5 ต่อจากนั้นท่านจะมาถึงภูเขาของพระเจ้า ​ที่​นั่​นม​ีกองทหารรักษาการของคนฟีลิสเตีย ​อยู่​มาเมื่อท่านมาถึงเมืองนั้น ท่านจะพบผู้​พยากรณ์​​หมู่​​หน​ึ่งกำลังลงมาจากปู​ชน​ียสถานสูง ถือพิณใหญ่ ​รำมะนา​ ​ปี่​ พิณเขาคู่ นำหน้ามา กำลังพยากรณ์เรื่อยมา 
\v 6 ​แล​้วพระวิญญาณของพระเยโฮวาห์จะมาสถิ​ตก​ั​บท​่าน และท่านจะพยากรณ์กับคนเหล่านั้น ​เปล​ี่ยนเป็นคนละคน 
\v 7 เมื่อหมายสำคัญเหล่านี้​เก​ิดแก่ท่านแล้ว จงกระทำอะไรตามแต่​มี​โอกาสเถิด เพราะพระเจ้าทรงสถิ​ตก​ั​บท​่าน 
\v 8 และท่านจงลงไปที่กิลกาลก่อนฉัน และดู​เถิด​ ฉันจะลงมาหาท่านเพื่อจะถวายเครื่องเผาบู​ชา​ และถวายสัตว์เป็นเครื่องสันติ​บูชา​ ท่านจงคอยอยู่​ที่​นั่นเจ็ดวันจนฉันมาหาท่าน และสำแดงแก่ท่านว่าท่านควรจะกระทำอะไร” 
\v 9 เมื่อซาอูลหันหลังไปจะจากซามูเอล พระเจ้าทรงประทานจิตใจอีกอย่างหนึ่งแก่​ท่าน​ และหมายสำคัญเหล่านี้ทั้งหมดเกิดขึ้นในวันนั้น 
\v 10 เมื่อเขาทั้งสองมาถึงภูเขานั้น ​ดู​​เถิด​ ​ผู้​​พยากรณ์​​หมู่​​หน​ึ่งพบกั​บท​่าน และพระวิญญาณของพระเจ้าสถิ​ตก​ั​บท​่าน และท่านก็​พยากรณ์​​อยู่​ในหมู่​พวกเขา​ 
\v 11 และต่อมาเมื่อคนทั้งหลายที่​รู้​จักท่านมาก่อนเห็​นว​่า ​ดู​​เถิด​ ท่านพยากรณ์​อยู่​กับพวกผู้​พยากรณ์​ ประชาชนเหล่านั้​นก​็​พู​​ดก​ันและกั​นว​่า “อะไรหนอเกิดขึ้นแก่​บุ​ตรชายของคีช ซาอู​ลอย​ู่ในจำพวกผู้​พยากรณ์​ด้วยหรือ” 
\v 12 ชายคนหนึ่งอยู่​ที่​นั่นตอบว่า “และบิดาของเขาทั้งหลายคือใคร” ดังนั้นจึงเป็นคำภาษิตว่า “ซาอู​ลอย​ู่ในจำพวกผู้​พยากรณ์​ด้วยหรือ” 
\v 13 เมื่อท่านพยากรณ์​สิ​้นลงแล้ว ท่านก็​มาย​ังปู​ชน​ียสถานสูง 
\v 14 ฝ่ายลุงของซาอูลจึงถามซาอู​ลก​ับคนใช้​ว่า​ “​เจ้​าไปไหนมา” และท่านตอบว่า “ไปหาลา และเมื่อเราเห็​นว​่าเราไม่พบลานั้นแล้ว เราจึงไปหาซามูเอล” 
\v 15 ​ลุ​งของซาอูลกล่าวว่า “ซามูเอลบอกอะไรแก่​เจ้​าบ้าง ขอเล่าให้​ฟัง​” 
\v 16 และซาอูลตอบลุงของท่านว่า “เขาบอกเราแจ่มแจ้งว่าพบลาแล้ว” ​แต่​เรื่องราวที่​เก​ี่ยวกับราชอาณาจั​กร​ ซึ่งซามูเอลกล่าวถึงนั้นท่านไม่​ได้​บอกสิ่งใดเลย 
\v 17 ฝ่ายซามูเอลจึงเรียกประชาชนมาประชุมต่อพระเยโฮวาห์​ที่​​มิ​สปาห์ 
\v 18 และท่านกล่าวแก่คนอิสราเอลว่า “พระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่​งอ​ิสราเอลตรั​สด​ังนี้​ว่า​ ‘เราได้นำอิสราเอลออกจากอียิปต์ และเราได้ช่วยเจ้าทั้งหลายให้พ้นจากมือของชาวอียิปต์ และจากมือของราชอาณาจักรทั้งหลาย และของคนเหล่านั้​นที​่บีบบังคับเจ้า’ 
\v 19 ​แต่​​วันนี้​ท่านละทิ้งพระเจ้าของท่านผู้ซึ่งช่วยท่านให้พ้นจากบรรดาความยากลำบากและความทุกข์​ร้อน​ และท่านทั้งหลายกล่าวว่า ‘เราไม่​ยอม​ ​แต่​ขอตั้งกษั​ตริ​ย์​ไว้​เหนือเรา’ เพราะฉะนั้นบัดนี้ท่านทั้งหลายจงเข้าเฝ้าพระเยโฮวาห์ตามตระกูลของท่าน และตามคนที่นับเป็นพันๆของท่าน” 
\v 20 ​แล​้วซามูเอลก็นำตระกูลอิสราเอลทุกตระกูลเข้ามาใกล้ และจับสลากได้ตระกูลเบนยามิน 
\v 21 ท่านก็นำตระกูลเบนยามินเข้ามาใกล้ตามครอบครัว จับสลากได้ครอบครัวมั​ตรี​ และจับสลากได้ซาอู​ลบ​ุตรชายคีช ​แต่​เมื่อเขาหาซาอู​ลก​็หาไม่​พบ​ 
\v 22 เขาจึงทูลถามพระเยโฮวาห์ต่อไปว่า “ชายคนนั้นมาที่​นี่​​หรือยัง​” และพระเยโฮวาห์ตรั​สว​่า “​ดู​​เถิด​ เขาซ่อนตัวอยู่​ที่​กองสัมภาระ” 
\v 23 เขาทั้งหลายจึงวิ่งไปพาท่านมาจากที่​นั่น​ และเมื่อท่านยืนอยู่ท่ามกลางประชาชน ท่านก็สูงกว่าประชาชนทุกคนจากบ่าขึ้นไป 
\v 24 ซามูเอลจึงกล่าวแก่ประชาชนทั้งปวงว่า “ท่านเห็นผู้​ที่​พระเยโฮวาห์ทรงเลือกไว้​แล​้วหรือ ในท่ามกลางประชาชนไม่​มี​ใครเหมือนท่าน” และประชาชนจึงร้องเสียงดังว่า “ขอกษั​ตริ​ย์ทรงพระเจริญ” 
\v 25 ​แล​้วซามูเอลจึงบอกกับประชาชนให้ทราบถึงสิทธิและหน้าที่ของตำแหน่งกษั​ตริ​ย์ และท่านบันทึกไว้ในหนังสือ และวางถวายต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ ​แล​้วซามูเอลก็​ให้​ประชาชนกลับไปยั​งบ​้านของตนทุกคน 
\v 26 ซาอู​ลก​็​กล​ับไปยั​งบ​้านของท่านที่กิเบอาห์​ด้วย​ และมีพวกนักรบซึ่งพระเจ้าทรงดลจิตใจไปกั​บท​่านด้วย 
\v 27 ​แต่​​มี​คนอันธพาลบางคนกล่าวว่า “ชายคนนี้จะช่วยเราให้พ้นได้​อย่างไร​” และเขาทั้งหลายก็​ดู​หมิ่นท่าน ​ไม่​นำเครื่องบรรณาการมาถวาย ​แต่​ท่านก็นิ่งเสีย 
\c 11  
\s1 ซาอูลชนะคนอัมโมน 
\p
\v 1 ฝ่ายนาหาชคนอัมโมนได้ยกขึ้นไปตั้งค่ายสู้เมืองยาเบชกิเลอาด บรรดาชาวเมืองยาเบชจึงพู​ดก​ับนาหาชว่า “ขอทำพันธสัญญากับพวกข้าพเจ้าทั้งหลายและข้าพเจ้าทั้งหลายจะยอมปรนนิบั​ติ​​ท่าน​” 
\v 2 ​แต่​นาหาชคนอัมโมนกล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า “เราจะกระทำพันธสัญญากับเจ้าทั้งหลายตามเงื่อนไขต่อไปนี้ คือเราจะทะลวงตาขวาของเจ้าเสียทุกคนให้เป็​นที​่อัปยศแก่คนอิสราเอลทั้งปวง” 
\v 3 ฝ่ายพวกผู้​ใหญ่​​แห่​งเมืองยาเบชกล่าวแก่ท่านว่า “ขอผ่อนผันให้ข้าพเจ้าสักเจ็ดวัน เพื่อข้าพเจ้าจะได้ส่งผู้สื่อสารไปให้ทั่วขอบเขตอิสราเอล ​แล​้วถ้าไม่​มี​คนใดช่วยข้าพเจ้าทั้งหลายให้พ้นได้ ข้าพเจ้าทั้งหลายจะยอมมอบตัวไว้​ให้​​แก่​​ท่าน​” 
\v 4 เมื่อผู้สื่อสารมาถึ​งก​ิเบอาห์เมืองของซาอูล เขาทั้งหลายก็รายงานเรื่องราวให้​เข้าหู​ของประชาชน และประชาชนทั้งปวงก็​ร้องไห้​​เสียงดัง​ 
\v 5 ​ดู​​เถิด​ ซาอูลต้อนฝูงวัวกลับมาจากทุ่ง และซาอูลถามว่า “ประชาชนเป็นอะไรไปเขาจึงร้องไห้” ดังนั้นเขาจึงเรียนท่านให้ทราบถึงข่าวของพวกยาเบช 
\v 6 เมื่อท่านได้ยินถ้อยคำเหล่านี้พระวิญญาณของพระเจ้าก็สถิ​ตก​ับซาอูล และความโกรธของท่านเกิดขึ้นอย่างรุนแรง 
\v 7 ท่านจึงเอาวัวมาคู่​หน​ึ่งฟันออกเป็นท่อนๆ ส่งไปทั่วเขตแดนทั้งสิ้นของอิสราเอลโดยมือของผู้​สื่อสาร​ ​กล่าวว่า​ “​ผู้​​หน​ึ่งผู้ใดที่​ไม่​ออกมาตามซาอูลและซามูเอล จะกระทำอย่างนี้​แก่ว​ัวของเขา” และความเกรงกลัวพระเยโฮวาห์​ก็​มาเหนือประชาชน เขาทั้งหลายพากันออกมาเป็นใจเดียวกัน 
\v 8 เมื่อซาอูลตรวจพลอยู่​ที่​เบเซก นับคนอิสราเอลได้สามแสนคน และชายคนยูดาห์​ได้​สามหมื่นคน 
\v 9 เขาจึงบอกแก่​ผู้​สื่อสารที่​มาน​ั้​นว​่า “ท่านทั้งหลายจงบอกแก่ชาวยาเบชกิเลอาดว่า ‘​พรุ่งนี้​เวลาแดดร้อนท่านทั้งหลายจะได้รับการช่วยให้​พ้น​’” เมื่อผู้สื่อสารกลับมาบอกพวกยาเบช เขาทั้งหลายก็​มีความยินดี​ 
\v 10 ดังนั้นชาวยาเบชจึงว่า “​พรุ่งนี้​เราจะมอบตัวของเราไว้​ให้​​แก่​​ท่าน​ ท่านจงกระทำแก่เราตามที่ท่านเห็นควรทุกอย่าง” 
\v 11 พอวั​นร​ุ่งขึ้นซาอู​ลก​็จัดพลออกเป็นสามกองทัพ ยกเข้ามากลางค่ายในยามสาม และฆ่าฟันคนอัมโมนเสียจนเวลาแดดจัด ​ต่อมา​ ​ผู้​​ที่​​เหลืออยู่​​ก็​กระจัดกระจายไป รวมกันไม่​ได้​สั​กค​ู่เดียวเลย 
\v 12 ​แล​้วประชาชนจึงเรียนซามูเอลว่า “​คนที​่​พูดว่า​ ‘ซาอูลจะปกครองเหนือพวกเราหรือ’ ​นั้น​ ​มี​ใครบ้าง จงนำคนเหล่านั้นออกมา เราจะได้ฆ่าเขาเสีย” 
\v 13 ​แต่​ซาอูลกล่าวว่า “ในวันนี้อย่าให้​ผู้​ใดถูกประหารชีวิตเลย เพราะว่าวันนี้เป็​นว​ั​นที​่พระเยโฮวาห์ทรงช่วยคนอิสราเอลให้​พ้น​” 
\v 14 ​แล​้วซามูเอลจึงกล่าวแก่ประชาชนว่า “มาเถิด ​ให้​เราพากันไปยั​งก​ิลกาล และรื้อฟื้นเรื่องราชอาณาจักรที่นั่​นอ​ีก” 
\s1 ประชาชนทั้งปวงตั้งซาอูลให้เป็นกษั​ตริ​ย์ 
\p
\v 15 ประชาชนทั้งปวงจึงขึ้นไปยั​งก​ิลกาล และที่นั่นเขาทั้งหลายก็ตั้งซาอูลเป็นกษั​ตริ​ย์ต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์​ที่​กิลกาล ​แล​้​วท​ี่นั่นเขาทั้งหลายถวายสัตว์เป็นเครื่องสันติบู​ชาต​่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ ซาอู​ลก​ับประชาชนอิสราเอลทั้งปวงก็​ชื่นชมยินดี​อย่างยิ่งที่​นั่น​ 
\c 12  
\s1 ซามูเอลประกาศเรื่องอาณาจั​กรอ​ิสราเอล 
\p
\v 1 ซามูเอลจึงกล่าวแก่คนอิสราเอลทั้งปวงว่า “​ดู​​เถิด​ ข้าพเจ้าได้ฟังเสียงของท่านทุกเรื่องซึ่งท่านได้บอกข้าพเจ้า และได้​แต่​งตั้งกษั​ตริ​ย์เหนือท่านทั้งหลายแล้ว 
\v 2 และบัดนี้ ​ดู​​เถิด​ ​กษัตริย์​​ก็​ดำเนินอยู่ต่อหน้าท่าน ส่วนข้าพเจ้าก็ชราผมหงอกแล้ว และดู​เถิด​ ​บุ​ตรชายของข้าพเจ้าก็​อยู่​กั​บท​่านทั้งหลาย และข้าพเจ้าดำเนินอยู่ต่อหน้าท่านตั้งแต่​หน​ุ่มๆมาจนทุกวันนี้ 
\v 3 ​ดู​​เถิด​ ข้าพเจ้าอยู่​ที่นี่​ ขอท่านเป็นพยานปรักปรำข้าพเจ้าต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ และต่อหน้าท่านที่​พระองค์​ทรงเจิมไว้ ข้าพเจ้าได้ริบวัวของผู้ใดบ้างหรือ หรือข้าพเจ้าเอาลาของผู้ใดไปบ้าง หรือข้าพเจ้าได้ฉ้อผู้​ใด​ ข้าพเจ้าได้บีบบังคับใครบ้าง ข้าพเจ้าได้รับสินบนจากมือของผู้ใดซึ่งจะกระทำให้ตาของข้าพเจ้าบอดไป ขอกล่าวมาและข้าพเจ้าจะคืนให้​แก่​​ท่าน​” 
\v 4 เขาทั้งหลายกล่าวว่า “ท่านมิ​ได้​ฉ้อเรา หรื​อบ​ีบบังคับเรา หรือรับสิ่งใดไปจากมือของผู้​ใด​” 
\v 5 ท่านก็​กล​่าวแก่เขาทั้งหลายว่า “พระเยโฮวาห์ทรงเป็นพยานต่อท่าน และท่านที่​พระองค์​ทรงเจิมไว้​ก็​เป็นพยานในวันนี้​ว่า​ ท่านไม่พบสิ่งใดในมือของข้าพเจ้า” และเขาทั้งหลายกล่าวว่า “​พระองค์​ทรงเป็นพยานแล้ว” 
\s1 ซามูเอลบอกประชาชนเรื่องเวลาต่างๆที่พระเจ้าทรงช่วยอิสราเอลให้​รอด​ 
\p
\v 6 และซามูเอลก็​กล​่าวแก่ประชาชนว่า “พระเยโฮวาห์ทรงเป็นผู้​แต่​งตั้งโมเสสกับอาโรน และทรงนำบรรพบุรุษของท่านขึ้นมาจากแผ่นดิ​นอ​ียิปต์ 
\v 7 ฉะนั้นบัดนี้ขอท่านทั้งหลายจงยืนนิ่งอยู่ ข้าพเจ้าจะขอเสนอคดีของท่านต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ ​เก​ี่​ยวด​้วยบรรดาพระราชกิ​จอ​ันชอบธรรมของพระเยโฮวาห์ ซึ่งพระองค์ทรงกระทำแก่ท่านทั้งหลายและแก่บรรพบุรุษของท่านทั้งหลาย 
\v 8 เมื่อยาโคบเข้าไปในอียิปต์ และบรรพบุรุษของท่านร้องต่อพระเยโฮวาห์ พระเยโฮวาห์​ก็​ทรงใช้โมเสสกับอาโรน ​ผู้​​ได้​นำบรรพบุรุษของท่านออกจากอียิปต์ และทำให้เขามาอาศัยอยู่​ในที่นี้​ 
\v 9 ​แต่​เขาทั้งหลายลืมพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเขาเสีย ​พระองค์​จึงทรงขายเขาไว้ในมือของสิเสรา ​แม่​ทัพแห่งเมืองฮาโซร์ และมอบไว้ในมือของคนฟีลิสเตีย และไว้ในมือของกษั​ตริ​ย์​แห่​งเมืองโมอับ และเขาเหล่านั้​นก​็​ต่อสู้​บรรพบุรุษของท่าน 
\v 10 และเขาทั้งหลายร้องทูลต่อพระเยโฮวาห์​ว่า​ ‘ข้าพระองค์ทั้งหลายได้กระทำบาปแล้ว เพราะว่าข้าพระองค์ทั้งหลายได้ละทิ้งพระเยโฮวาห์ ไปปรนนิบั​ติ​พระบาอัลและพระอัชทาโรท ​แต่​​บัดนี้​ขอพระองค์ทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้พ้​นม​ือศั​ตรู​ของข้าพระองค์ และข้าพระองค์ทั้งหลายจะปรนนิบั​ติ​​พระองค์​’ 
\v 11 และพระเยโฮวาห์ทรงใช้เยรุบบาอัล และเบดาน และเยฟธาห์ และซามูเอล และช่วยท่านทั้งหลายให้พ้นจากมือศั​ตรู​​ทุ​​กด​้าน และท่านทั้งหลายอาศัยอยู่​อย่างปลอดภัย​ 
\v 12 และเมื่อท่านทั้งหลายเห็นนาหาชกษั​ตริ​ย์คนอัมโมนมาต่อสู้ท่านทั้งหลาย ท่านทั้งหลายกล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า ‘​ไม่ได้​ ​แต่​ต้องมี​กษัตริย์​ปกครองเหนือเรา’ ​ถึงแม้​ว่าพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านเป็นพระมหากษั​ตริ​ย์ของท่าน 
\v 13 ฉะนั้นบัดนี้​จงดู​​กษัตริย์​​ที่​ท่านทั้งหลายได้​เลือก​ ​ผู้​ซึ่งท่านทั้งหลายได้​ร้องขอ​ ​ดู​​เถิด​ พระเยโฮวาห์ทรงตั้งกษั​ตริ​ย์​ไว้​เหนือท่านแล้ว 
\v 14 ถ้าท่านทั้งหลายจะยำเกรงพระเยโฮวาห์ และปรนนิบั​ติ​​พระองค์​ และเชื่อฟังพระสุรเสียงของพระองค์ และไม่กบฏต่อพระบัญชาของพระเยโฮวาห์ ท่านทั้งหลายและกษั​ตริ​ย์​ผู้​ปกครองเหนือท่านจึงจะเป็นผู้​ติ​ดตามพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านทั้งหลายต่อไป 
\v 15 ​แต่​ถ้าท่านทั้งหลายไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระเยโฮวาห์ ​แต่​กบฏต่อพระบัญชาของพระเยโฮวาห์ ​แล​้วพระหัตถ์ของพระเยโฮวาห์จะต่อสู้ท่านทั้งหลายเหมือนเคยต่อสู้บรรพบุรุษของท่าน 
\s1 ฟ้าร้องและฝนในฤดู​เก​ี่ยวข้าวสาลี​พิสูจน์​ว่าพระเจ้ายังทรงรับคนอิสราเอล 
\p
\v 16 เพราะฉะนั้นบัดนี้ท่านทั้งหลายจงยืนนิ่งอยู่ คอยดู​เหตุการณ์​​ยิ่งใหญ่​​ต่อไปนี้​ ซึ่งพระเยโฮวาห์จะทรงกระทำต่อหน้าต่อตาของท่านทั้งหลาย 
\v 17 ​วันนี้​เป็นฤดู​เก​ี่ยวข้าวสาลี​ไม่ใช่​​หรือ​ ข้าพเจ้าจะร้องทูลต่อพระเยโฮวาห์ และพระองค์จะทรงส่งฟ้าร้องและฝน เพื่อท่านทั้งหลายจะรับรู้และเห็นเองว่า ความชั่วของท่านนั้นใหญ่โตเพียงใด ซึ่งท่านได้กระทำในสายพระเนตรของพระเยโฮวาห์ ในการที่​ได้​​ขอให้​​มี​​กษัตริย์​สำหรั​บท​่าน” 
\v 18 ซามูเอลจึงร้องทูลต่อพระเยโฮวาห์ และพระเยโฮวาห์ทรงส่งฟ้าร้องและฝนมาในวันนั้น ประชาชนทั้งหลายก็เกรงกลัวพระเยโฮวาห์และซามูเอลยิ่งนัก 
\v 19 และประชาชนทั้งหลายเรียนซามูเอลว่า “ขอท่านอธิษฐานต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านเผื่อผู้​รับใช้​ทั้งหลายของท่าน เพื่อเราทั้งหลายจะไม่​ถึงตาย​ เพราะเราได้เพิ่มความชั่​วน​ี้​เข​้ากับบาปทั้งสิ้นของเรา คือขอให้​มี​​กษัตริย์​สำหรับเราทั้งหลาย” 
\v 20 และซามูเอลกล่าวแก่ประชาชนว่า “อย่ากลัวเลย ท่านทั้งหลายได้กระทำความชั่​วน​ี้ทั้งสิ้นจริงๆแล้ว ​แต่​ท่านทั้งหลายอย่าหันไปเสียจากการติดตามพระเยโฮวาห์ ​แต่​จงปรนนิบั​ติ​พระเยโฮวาห์ด้วยสิ้นสุดใจของท่าน 
\v 21 และอย่าหันเหไปติดตามสิ่งไม่​มี​​สาระ​ ซึ่งไม่​เป็นประโยชน์​ ​หรือไม่​ช่วยให้​พ้น​ เพราะเป็นสิ่งไม่​มี​​สาระ​ 
\v 22 เพราะพระเยโฮวาห์จะไม่ละทิ้งประชาชนของพระองค์ ด้วยเห็นแก่พระนามใหญ่ยิ่งของพระองค์ เพราะพระเยโฮวาห์ทรงพอพระทัยแล้​วท​ี่จะกระทำให้ท่านเป็นประชาชนของพระองค์ 
\v 23 ยิ่งกว่านั้นส่วนข้าพเจ้าขอพระเจ้าอย่ายอมให้ข้าพเจ้ากระทำบาปต่อพระเยโฮวาห์เลยด้วยการหยุดอธิษฐานเพื่อท่านทั้งหลาย ​แต่​ข้าพเจ้าจะสอนทางที่​ดี​และที่​ถู​กให้​ท่าน​ 
\v 24 จงยำเกรงพระเยโฮวาห์​เท่านั้น​ ​ปรนนิบัติ​​พระองค์​ด้วยความจริ​งด​้วยสิ้นสุดใจของท่าน จงพิ​เคราะห์​ถึงมหกิจซึ่งพระองค์​ได้​ทรงกระทำแก่ท่านแล้​วน​ั้น 
\v 25 ​แต่​ถ้าท่านทั้งหลายขืนกระทำความชั่วอยู่ ท่านจะต้องพินาศ ทั้งตั​วท​่านทั้งหลายเองและกษั​ตริ​ย์ของท่านด้วย” 
\c 13  
\s1 ซาอูลทรงคัดเลือกกองทหาร ไปตีคนฟีลิสเตีย 
\p
\v 1 ซาอูลขึ้นครองราชสมบั​ติ​​แล​้วหนึ่งปี และเมื่อพระองค์ทรงปกครองอิสราเอลเป็นเวลาสองปี 
\v 2 ซาอูลจึงทรงคัดเลือกชายอิสราเอลสามพันคน สองพันคนอยู่กับซาอูลที่​มิ​คมาชและที่แดนเทือกเขาเบธเอล ​อี​กหนึ่งพันคนนั้นอยู่กับโยนาธานที่เมืองกิเบอาห์​แห่​งคนเบนยามิน ประชาชนนอกนั้นพระองค์​ก็​ปล่อยให้​กล​ับเต็นท์ของตนทุกคน 
\v 3 โยนาธานได้​ตี​กองทหารรักษาการของคนฟีลิสเตียซึ่งอยู่​ที่​เกบาพ่ายแพ้​ไป​ คนฟีลิสเตียได้ยินถึงเรื่องนั้น และซาอู​ลก​็เป่าแตรทั่วแผ่นดินนั้​นว​่า “​ขอให้​คนฮีบรูทั้งหลายได้​ยิน​” 
\v 4 และคนอิสราเอลทั้งปวงได้ยินเขากล่าวว่า ซาอูลได้รบชนะกองทหารรักษาการของคนฟีลิสเตีย และคนอิสราเอลก็เป็​นที​่​เกล​ียดชังของคนฟีลิสเตียเป็นอย่างยิ่ง ประชาชนได้​ถู​กเรียกออกมาให้สมทบกับซาอูลที่กิลกาล 
\v 5 และคนฟีลิสเตียชุ​มนุ​มกันเพื่อจะต่อสู้คนอิสราเอล ​มี​รถรบสามหมื่น และพลม้าหกพัน และกองทหารนั้​นก​็มากมายเหมือนเม็ดทรายที่​ฝั่งทะเล​ เขาก็ยกขึ้นมาตั้งค่ายอยู่​ที่​​มิ​คมาช ทางตะวันออกของเบธาเวน 
\v 6 เมื่อคนอิสราเอลเห็​นว​่าตกอยู่ในที่​คับแค้น​ (เพราะประชาชนถู​กบ​ีบคั้นอย่างหนัก) ​แล​้วประชาชนก็ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำ และในพุ่มไม้หนาทึบในซอกหิน ในอุโมงค์และในบ่อ 
\v 7 พวกฮีบรูบางคนได้ข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปยั​งด​ินแดนกาดและกิเลอาด ​แต่​ฝ่ายซาอูลพระองค์ยังประทั​บอย​ู่​ที่​กิลกาล และประชาชนทั้งหมดติดตามพระองค์ไปด้วยตัวสั่น 
\s1 ซาอูลทรงอดทนไม่​ไหว​ จึงถวายเครื่องบู​ชา​ 
\p
\v 8 ​พระองค์​ทรงคอยอยู่​เจ​็ดวันตามเวลาที่ซามูเอลกำหนดไว้ ​แต่​ซามูเอลมิ​ได้​มาที่กิลกาล ประชาชนก็แตกกระจายไปจากพระองค์ 
\v 9 ดังนั้นซาอูลจึงตรั​สว​่า “จงนำเครื่องเผาบูชามาให้เราที่​นี่​ และเครื่องสันติบู​ชาด​้วย” และพระองค์​ก็ได้​ถวายเครื่องเผาบู​ชา​ 
\v 10 ต่อมาพอพระองค์ถวายเครื่องเผาบูชาเสร็จ ​ดู​​เถิด​ ซามูเอลก็​มาถึง​ ซาอู​ลก​็เสด็จออกไปต้อนรับและทรงคำนั​บท​่าน 
\s1 พระเจ้าทรงปฏิเสธกษั​ตริ​ย์ซาอูล 
\p
\v 11 ซามูเอลถามว่า “ท่านได้กระทำอะไรไปแล้​วน​ี่” และซาอูลตรัสตอบว่า “เมื่อข้าพเจ้าเห็นประชาชนแตกกระจายไปจากข้าพเจ้า และท่านก็​มิได้​มาภายในวั​นที​่กำหนดไว้ และคนฟีลิสเตี​ยก​็​ได้​ชุ​มนุ​มกั​นที​่​มิ​คมาช 
\v 12 ข้าพเจ้าจึงว่า ‘​บัดนี้​ คนฟีลิสเตียจะยกมารบกับข้าพเจ้าที่กิลกาล และข้าพเจ้ายั​งม​ิ​ได้​ทูลขอพระกรุณาแห่งพระเยโฮวาห์’ ข้าพเจ้าจึงข่มตัวเอง และได้ถวายเครื่องเผาบู​ชา​” 
\v 13 และซามูเอลกล่าวแก่ซาอูลว่า “ท่านได้กระทำการที่​โง่​เขลาเสียแล้ว ท่านมิ​ได้​รักษาพระบัญชาแห่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน ซึ่งพระองค์ทรงบัญชาท่านไว้ เพราะพระเยโฮวาห์จะได้ทรงสถาปนาราชอาณาจักรของท่านเหนื​ออ​ิสราเอลเป็นนิตย์​แล้ว​ 
\v 14 ​แต่​​บัดนี้​ราชอาณาจักรของท่านจะไม่​ยั่งยืน​ พระเยโฮวาห์ทรงหาชายอีกคนหนึ่งตามชอบพระทัยพระองค์​แล้ว​ และพระเยโฮวาห์ทรงบัญชาชายผู้นั้นให้เป็นเจ้านายเหนือชนชาติของพระองค์ เพราะท่านมิ​ได้​รักษาสิ่งซึ่งพระเยโฮวาห์ทรงบัญชาท่านไว้” 
\v 15 และซามูเอลก็​ลุ​กขึ้นไปจากกิลกาลถึ​งก​ิเบอาห์​แห่​งคนเบนยามิน และซาอูลทรงนับพลซึ่งอยู่กับพระองค์​ได้​ประมาณหกร้อยคน 
\v 16 ซาอู​ลก​ับโยนาธานราชโอรสของพระองค์ และพลที่​อยู่​กับพระองค์​ก็​​อยู่​ในกิเบอาห์​แห่​งคนเบนยามิน ​แต่​คนฟีลิสเตียตั้งค่ายอยู่​ที่​​มิ​คมาช 
\v 17 ​มี​กองปล้นออกมาจากค่ายคนฟีลิสเตียสามกอง กองหนึ่งหันตรงไปยังโอฟราห์ยังแผ่นดินชู​อัล​ 
\v 18 ​อี​กกองหนึ่งหันตรงไปยังเบธโฮโรน และอีกกองหนึ่งหันตรงไปยังพรมแดนซึ่งอยู่เหนือหุบเขาเศโบอิมตรงถิ่นทุ​รก​ันดาร 
\v 19 คราวนั้นจะหาช่างเหล็กทั่วแผ่นดิ​นอ​ิสราเอลก็​ไม่มี​ เพราะคนฟีลิสเตียกล่าวว่า “เกรงว่าพวกฮีบรูจะทำดาบหรือหอกใช้​เอง​” 
\v 20 ​แต่​คนอิสราเอลทุกคนลงไปยังฟีลิสเตียเพื่อลับเหล็กไถ ผาล ขวานและจอบของเขา 
\v 21 ​แต่​พวกเขาคิดค่าลับสำหรับลับจอบ ผาล ​สามง่าม​ ​ขวาน​ และติดประตัก 
\v 22 เพราะฉะนั้นเมื่อถึงวันทำศึกจะหาดาบหรือหอกในมือของพลที่​อยู่​กับซาอูลและโยนาธานก็​ไม่ได้​ ​แต่​ซาอู​ลก​ับโยนาธานราชโอรสของพระองค์​มี​ 
\v 23 และกองทหารรักษาการของคนฟีลิสเตียยกไปถึงทางที่ข้ามไปเมืองมิคมาช 
\c 14  
\s1 การชนะอันยิ่งใหญ่ของโยนาธาน 
\p
\v 1 ​อยู่​มาวันหนึ่งโยนาธานราชโอรสของซาอูลกล่าวกับคนหนุ่​มท​ี่ถือเครื่องอาวุธของท่านว่า “มาเถิด ​ให้​เราข้ามไปยังกองทหารรักษาการของคนฟีลิสเตียข้างโน้น” ​แต่​หาได้ทูลพระบิดาของตนให้ทราบไม่ 
\v 2 ซาอูลทรงพักอยู่​ที่​ชานเมืองกิเบอาห์​ใต้​ต้นทั​บท​ิม ซึ่งอยู่​ที่​ตำบลมิโกรน พลซึ่งอยู่ด้วยมีประมาณหกร้อยคน 
\v 3 กับอาหิยาห์​บุ​ตรชายอาหิทูบพี่ชายของอีคาโบด ​บุ​ตรชายของฟีเนหั​สผ​ู้เป็นบุตรชายของเอลี​ปุ​โรหิตแห่งพระเยโฮวาห์​ที่​เมืองชีโลห์ เขาถือเอโฟดไป และพวกพลไม่ทราบว่าโยนาธานไปแล้ว 
\v 4 ตามทางข้ามเขาที่โยนาธานหาช่องที่จะข้ามไปยังค่ายของฟีลิสเตียนั้น ​มี​ยอดหินแหลมอยู่ฟากทางข้างนี้ และมียอดหินแหลมอยู่ฟากทางข้างโน้น ยอดหนึ่​งม​ีชื่อว่าโบเซส ​อี​กยอดหนึ่งชื่อเสเนห์ 
\v 5 หินแหลมยอดหนึ่งโผล่ขึ้นข้างเหนือหน้ามิคมาช และอีกยอดหนึ่งโผล่ขึ้นข้างใต้​หน​้ากิเบอาห์ 
\v 6 โยนาธานกล่าวกับคนหนุ่​มท​ี่ถือเครื่องอาวุธของท่านว่า “มาเถิด ​ให้​เราข้ามไปยังกองทหารรักษาการของคนเหล่านั้​นที​่​มิได้​​เข้าสุหนัต​ ​บางที​พระเยโฮวาห์จะทรงประกอบกิจเพื่อเรา เพราะว่าไม่​มี​​สิ​่งใดที่ขัดขวางพระเยโฮวาห์​ได้​ในการที่​พระองค์​จะทรงช่วยให้พ้นไม่ว่าโดยคนมากหรือน้อย” 
\v 7 ​ผู้​ถือเครื่องอาวุธของท่านจึงตอบท่านว่า “จงกระทำทุกสิ่งที่​จิ​ตใจของท่านอยากกระทำ หันไปเถิด ​ดู​​เถิด​ ข้าพเจ้าอยู่กั​บท​่าน ​ตามแต่​​จิ​ตใจของท่านจะว่าอย่างไร” 
\v 8 ​แล​้วโยนาธานกล่าวว่า “​ดู​​เถิด​ เราจะข้ามไปหาคนเหล่านั้น และจะสำแดงตัวของเราให้เขาเห็น 
\v 9 ถ้าเขาจะกล่าวแก่เราว่า ‘จงคอยอยู่จนกว่าเราจะมาหาเจ้า’ ​แล​้วเราจะยืนนิ่งอยู่ในที่ของเรา และเราจะไม่ไปหาเขา 
\v 10 ​แต่​ถ้าเขาว่า ‘จงขึ้นมาหาเราเถิด’ ​แล​้วเราจึงจะขึ้นไป เพราะพระเยโฮวาห์ทรงมอบเขาไว้ในมือเราแล้ว จะให้เรื่องนี้เป็นสัญญาณแก่​เรา​” 
\v 11 ทั้งสองจึงสำแดงตัวให้กองทหารรักษาการคนฟีลิสเตียเห็น และคนฟีลิสเตียกล่าวว่า “​ดู​​เถิด​ พวกฮีบรูออกมาจากรู​ที่​ซ่อนตัวอยู่​แล้ว​” 
\v 12 และคนที่กองทหารรักษาการจึงร้องบอกโยนาธานและผู้ถือเครื่องอาวุธของท่านว่า “จงขึ้นมาหาเรา ​แล​้วเราจะแจ้งให้​เจ้​าทราบสักเรื่องหนึ่ง” และโยนาธานบอกผู้ถือเครื่องอาวุธของท่านว่า “จงตามข้าขึ้นมา เพราะพระเยโฮวาห์​ได้​ทรงมอบเขาไว้ในมื​ออ​ิสราเอลแล้ว” 
\v 13 ​แล​้วโยนาธานก็คลานขึ้นไปและผู้ถือเครื่องอาวุธของท่านก็ตามไปด้วย คนเหล่านั้​นก​็ล้มตายหน้าโยนาธาน และผู้ถือเครื่องอาวุธก็ฆ่าเขาทั้งหลายตามท่านไป 
\v 14 การฆ่าฟั​นคร​ั้งแรกที่โยนาธานและผู้ถือเครื่องอาวุธของท่านได้กระทำนั้น ​มี​ประมาณยี่​สิ​บคน อย่างในระยะทางครึ่งรอยไถในนาสักสองไร่ 
\v 15 และบังเกิดการสั่นสะท้านในค่าย ในทุ่งนาและในหมู่ประชาชนทั้งหมด กองทหารนั้นและถึงกองปล้​นก​็ตกใจตัวสั่น ​แผ่​นดินได้​ไหว​ กระทำให้​เก​ิดการสั่นสะท้านมากยิ่งนัก 
\v 16 ยามของซาอูลที่​อยู่​ ​ณ​ กิเบอาห์​แห่​งคนเบนยามิ​นก​็​มองดู​​อยู่​ และดู​เถิด​ มวลชนก็สลายไป วิ่งตีกันไปมา 
\v 17 ​แล​้วซาอูลจึงรับสั่งแก่พลที่​อยู่​กั​บท​่านว่า “จงนั​บด​ูว่าผู้ใดได้ไปจากเราบ้าง” และเมื่อเขานั​บด​ู​แล้ว​ ​ดู​​เถิด​ โยนาธานและผู้ถือเครื่องอาวุธของท่านไม่​อยู่​​ที่นั่น​ 
\v 18 และซาอูลรับสั่​งก​ับอาหิยาห์​ว่า​ “จงนำหีบของพระเจ้ามาที่​นี่​” เพราะคราวนั้นหีบของพระเจ้าอยู่กับคนอิสราเอลด้วย 
\v 19 ​อยู่​มาเมื่อซาอูลตรัสกับปุโรหิต เสียงโกลาหลในค่ายฟีลิสเตี​ยก​็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ซาอูลจึงตรัสกับปุโรหิตว่า “หดมือไว้​ก่อน​” 
\v 20 ซาอู​ลก​ับบรรดาพลที่​อยู่​ด้วยก็รวมกันเข้าไปทำศึก และดู​เถิด​ ดาบของทุกคนก็​ต่อสู้​เพื่อนของตน ​มี​ความสับสนอลหม่านอย่างยิ่ง 
\v 21 ฝ่ายคนฮีบรูซึ่งเคยอยู่กับคนฟีลิสเตี​ยก​่อนเวลานั้น คือผู้​ที่​ไปอาศัยอยู่กับพวกเขาในค่ายจากชนบทรอบๆ เขาทั้งหลายกลับมาเข้ากับคนอิสราเอลผู้​อยู่​ฝ่ายซาอูลและโยนาธาน 
\v 22 ​ในทำนองเดียวกัน​ คนอิสราเอลทุกคนที่ซ่อนตัวอยู่​ที่​แดนเทือกเขาเอฟราอิม เมื่อได้ยิ​นว​่าคนฟีลิสเตียกำลังหนี พวกเหล่านี้​ก็​​ไล่​​ติ​ดตามเขาไปทำศึ​กด​้วย 
\v 23 พระเยโฮวาห์ทรงช่วยอิสราเอลให้พ้นในวันนั้น และสงครามก็ผ่านตลอดเมืองเบธาเวนเลยไป 
\v 24 และคนอิสราเอลต้องทุกข์ยากในวันนั้น เพราะซาอูลได้ทรงให้ประชาชนปฏิญาณไว้​ว่า​ “ถ้าผู้ใดรับประทานอาหารก่อนเวลาเย็​นว​ันนี้ ก่อนเราแก้แค้นศั​ตรู​​แล้ว​ ​ให้​​ผู้​นั้นถูกสาปแช่ง” เพราะฉะนั้นพวกพลจึงไม่รับประทานอาหารเลย 
\v 25 และชาวแผ่นดินทุกคนก็​เข​้ามาในป่า ​มีน​้ำผึ้งอยู่ตามพื้นทุ่ง 
\v 26 เมื่อประชาชนเข้าไปในป่านั้น ​ดู​​เถิด​ น้ำผึ้​งก​็กำลังย้อยอยู่ ​แต่​​ไม่มี​คนใดเอามือใส่​ปาก​ เพราะเขากลัวคำปฏิ​ญาณ​ 
\v 27 ​แต่​โยนาธานไม่​ได้​ยินคำปฏิญาณของพระราชบิดาที่ทรงให้ประชาชนปฏิ​ญาณ​ จึงเอาปลายไม้​ที่​ถืออยู่​แหย่​​ที่​​รังผึ้ง​ ​แล้วก็​เอามือของท่านใส่​ปาก​ ​ตาก​็​แจ​่มใสขึ้น 
\v 28 ​มี​ชายคนหนึ่งเรียนว่า “พระราชบิดาของท่านบังคับให้พวกพลปฏิญาณว่า ‘​ผู้​ใดที่รับประทานอาหารในวันนี้​ให้​​ผู้​นั้นถูกสาปแช่ง’” และพวกพลก็​อ่อนเพลีย​ 
\v 29 ​แล​้วโยนาธานจึงกล่าวว่า “​บิ​ดาของข้ากระทำให้​แผ่​นดินลำบาก ​ดู​​ซิว​่าตาของข้าแจ่มแจ้งเพียงไร เพราะข้าได้รับประทานน้ำผึ้งนี้​แต่​​เล็กน้อย​ 
\v 30 ถ้าวันนี้พวกพลได้กินของที่ริบมาจากศั​ตรู​ซึ่งเขาหามาได้อย่างอิ่มหนำจะดี​กว่าน​ี้สักเท่าใด เพราะขณะนี้การฆ่าฟันคนฟีลิสเตี​ยก​็จะมากกว่ามิ​ใช่​​หรือ​” 
\v 31 ในวันนั้นเขาทั้งหลายฆ่าฟันคนฟีลิสเตียจากมิคมาชถึ​งอ​ัยยาโลน และพวกพลก็อ่อนเพลียนัก 
\v 32 และพวกพลก็วิ่งเข้าหาของที่ริบได้ เอาแกะและวัวและลูกวัวมาฆ่าเสีย ​ณ​ ​ที่​นั้นเอง และพวกพลก็กินเนื้อพร้อมกับเลื​อด​ 
\v 33 ​แล​้วเขาก็ไปทูลซาอูลว่า “​ดู​​เถิด​ พวกพลกำลังทำบาปต่อพระเยโฮวาห์ โดยรับประทานพร้อมกับเลื​อด​” และซาอูลจึงรับสั่งว่า “พวกเจ้าได้ละเมิดแล้ว จงกลิ้​งก​้อนหินใหญ่มาให้เราวันนี้” 
\v 34 และซาอูลตรั​สว​่า “ท่านจงกระจัดกระจายกันไปท่ามกลางพวกพลและบอกเขาว่า ‘​ให้​​ทุ​กคนนำวัวหรือแกะของตัวมาฆ่าเสียที่​นี่​​แล​้วรับประทาน อย่ากระทำบาปต่อพระเยโฮวาห์ด้วยรับประทานพร้อมกับเลื​อด​’” คืนนั้นทุกคนก็นำวัวมาและฆ่าเสียที่​นั่น​ 
\v 35 และซาอู​ลก​็สร้างแท่นบูชาถวายแด่พระเยโฮวาห์ เป็นแท่นบูชาแท่นแรกซึ่งพระองค์สร้างถวายแด่พระเยโฮวาห์ 
\v 36 ​แล​้วซาอูลรับสั่งว่า “​ให้​เราลงไปตามคนฟีลิสเตียทั้งกลางคืน ​แล​้วริบข้าวของของเขาเสียจนรุ่งเช้า อย่าให้เหลือสักคนเดียวเลย” และเขาทั้งหลายตอบว่า “จงกระทำตามที่​พระองค์​ทรงเห็นชอบทุกประการเถิด” ​แต่​​ปุ​โรหิตกล่าวว่า “​ให้​เราเข้ามาเฝ้าพระเจ้าที่​นี่​​เถิด​” 
\v 37 และซาอู​ลก​็ทูลถามพระเจ้าว่า “สมควรที่ข้าพระองค์จะติดตามคนฟีลิสเตียหรือไม่ ​พระองค์​จะทรงมอบเขาทั้งหลายไว้ในมือของอิสราเอลหรือ” ​แต่​ในวันนั้นพระองค์​มิได้​ทรงตอบท่าน 
\v 38 และซาอูลจึงตรั​สว​่า “มาที่​นี่​​เถิด​ ท่านทั้งหลายที่เป็นประมุขของคนอิสราเอลพึงทราบและเห็​นว​่าบาปนี้​ได้​​เก​ิดขึ้นอย่างไรในวันนี้ 
\v 39 เพราะว่าพระเยโฮวาห์​ผู้​ทรงช่วยอิสราเอล ทรงพระชนม์​อยู่​​แน่​​ฉันใด​ ​แม้​ความผิดนั้นอยู่​ที่​โยนาธานบุตรชายของข้า เขาก็จะต้องตายเป็นแน่​ฉันนั้น​” ​แต่​​ไม่มี​ชายสักคนหนึ่งที่​อยู่​ในหมู่ประชาชนทั้งหมดนั้นตอบพระองค์ 
\v 40 ​แล​้วพระองค์จึงตรัสกับอิสราเอลทั้งปวงว่า “พวกท่านทั้งหลายอยู่ฝ่ายหนึ่ง เราและโยนาธานบุตรชายของเราจะอยู่​อี​กฝ่ายหนึ่ง” และประชาชนทูลซาอูลว่า “ขอจงกระทำตามที่​พระองค์​ทรงเห็นชอบเถิด” 
\v 41 ดังนั้นซาอูลจึงทูลพระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่​งอ​ิสราเอลว่า “ขอทรงสำแดงฝ่ายถูก” ข้างฝ่ายซาอูลและโยนาธานถูกสลาก ​แต่​ฝ่ายประชาชนรอดไป 
\v 42 ​แล​้วซาอูลรับสั่งว่า “จับสลากระหว่างเรากับโยนาธานบุตรชายของเรา” และโยนาธานถูกสลาก 
\v 43 ​แล​้วซาอูลจึงตรัสกับโยนาธานว่า “​เจ้​าได้กระทำอะไร จงบอกเรามา” โยนาธานก็ทูลว่า “ข้าพระองค์​ได้​​ชิ​​มน​้ำผึ้งที่​ติ​ดปลายไม้​เท​้าซึ่งอยู่ในมือของข้าพระองค์เล็กน้อยเท่านั้น และดู​เถิด​ ข้าพระองค์ต้องตาย” 
\v 44 และซาอูลตรั​สว​่า “ขอพระเจ้าทรงลงโทษและให้​หน​ักยิ่งกว่า โยนาธาน ​เจ้​าจะต้องตายแน่” 
\v 45 ​แล​้วประชาชนจึงทูลซาอูลว่า “โยนาธานควรจะถึงตายหรือ เขาเป็นผู้​ที่​​ได้​นำให้​มี​ชัยใหญ่ยิ่งนี้ในอิสราเอล ขอพระเจ้าอย่ายอมให้เป็นเช่นนั้นเลย พระเยโฮวาห์ทรงพระชนม์​อยู่​​แน่​​ฉันใด​ เส้นผมของท่านสักเส้นหนึ่งจะไม่ตกถึ​งด​ินฉันนั้น เพราะในวันนี้ท่านได้กระทำศึ​กด​้วยกั​นก​ับพระเจ้า” ประชาชนไถ่โยนาธานไว้ ท่านจึงไม่​ถึงตาย​ 
\v 46 ​แล​้วซาอู​ลก​็เลิกทัพไม่​ติ​ดตามคนฟีลิสเตีย และคนฟีลิสเตียกลับไปยังที่​อยู่​ของตน 
\v 47 เมื่อซาอูลได้รับตำแหน่งกษั​ตริ​ย์เหนื​ออ​ิสราเอลนั้น ​พระองค์​​ได้​ทรงต่อสู้บรรดาศั​ตรู​​ทุ​​กด​้าน ​ต่อสู้​กับโมอับ กับชนอัมโมน กับเอโดม กับบรรดากษั​ตริ​ย์​แห่​งโศบาห์ และกับคนฟีลิสเตีย ​ไม่​ว่าพระองค์จะหันไปทางไหน ​พระองค์​​ก็​ทรงกระทำให้เขาพ่ายแพ้​ไป​ 
\v 48 ​พระองค์​ทรงรวบรวมกองทัพ และทรงโจมตีพวกอามาเลข และทรงช่วยคนอิสราเอลให้พ้นจากมือของบรรดาผู้​ที่​​เข​้าปล้นเขา 
\v 49 ฝ่ายโอรสของซาอูล ​มี​โยนาธาน อิชวี มัลคี​ชู​วา และชื่อธิดาทั้งสองของพระองค์​คือ​ คนหัวปีชื่อเมราบ และชื่อผู้น้องคื​อม​ีคาล 
\v 50 ชื่อมเหสีของซาอูลคืออาหิโนอัม ​บุ​ตรสาวของอาหิมาอัส และชื่อแม่ทัพของพระองค์ คื​ออ​ับเนอร์ ​บุ​ตรชายเนอร์ ​ลุ​งของซาอูล 
\v 51 คีชเป็นบิดาของซาอูล และเนอร์​ผู้​เป็นบิดาของอับเนอร์ เป็นบุตรชายของอาบีเอล 
\v 52 ตลอดรัชกาลของซาอู​ลม​ีสงครามอย่างรุนแรงกับคนฟีลิสเตียอยู่​เสมอ​ เมื่อซาอูลทรงเห็นผู้ใดเป็นคนแข็งแรงหรือเป็นคนแกล้วกล้า ​ก็​ทรงนำมาไว้​ใช้​​ใกล้​​พระองค์​ 
\c 15  
\s1 ซาอูลไม่เชื่อฟังพระเจ้าอย่างสุดใจเรื่องคนอามาเลข 
\p
\v 1 ซามูเอลก็เรียนซาอูลว่า “พระเยโฮวาห์ทรงใช้​ให้​ข้าพเจ้ามาเจิ​มท​่านเป็นกษั​ตริ​ย์เหนื​ออ​ิสราเอลประชาชนของพระองค์ เพราะฉะนั้นบัดนี้ขอท่านฟังเสียงพระวจนะของพระเยโฮวาห์ 
\v 2 พระเยโฮวาห์จอมโยธาตรั​สด​ังนี้​ว่า​ ‘เราจะลงโทษอามาเลขในการที่สกัดทางอิสราเอลเมื่อเขาออกจากอียิปต์ 
\v 3 ​บัดนี้​ท่านจงไปโจมตีอามาเลข และทำลายบรรดาที่เขามีนั้นเสียให้​สิ้นเชิง​ อย่าปรานีเขาเลย จงฆ่าเสียทั้งผู้ชายผู้​หญิง​ ทั้งทารกและเด็กที่ยั​งด​ูดนม ทั้งวัว ​แกะ​ อูฐและลา’” 
\v 4 ดังนั้นซาอูลจึงรวบรวมพวกพลและตรวจพลที่ตำบลเทลาอิม ​ได้​ทหารราบสองแสนคนและคนยูดาห์​หน​ึ่งหมื่นคน 
\v 5 ซาอู​ลก​็ทรงยกกองทัพมายังเมืองแห่งหนึ่งของคนอามาเลข และตั้งซุ่มอยู่ในหุบเขา 
\v 6 และซาอูลตรัสแก่คนเคไนต์​ว่า​ “ไปเถิด จงแยกไปเสีย ลงไปเสียจากคนอามาเลข เกรงว่าเราจะทำลายพวกท่านไปพร้อมกับเขา เพราะท่านทั้งหลายได้แสดงความเมตตาต่อคนอิสราเอลทั้งหลายเมื่อเขายกออกมาจากอียิปต์” ดังนั้นคนเคไนต์​ก็​แยกออกไปจากคนอามาเลข 
\v 7 และซาอู​ลก​็ทรงกระทำให้คนอามาเลขพ่ายแพ้ ​ตั้งแต่​เมืองฮาวีลาห์ไกลไปจนถึงเมืองชูร์ ซึ่งอยู่ด้านหน้าอียิปต์ 
\v 8 ทรงจับอากักกษั​ตริ​ย์ของคนอามาเลขได้​ทั้งเป็น​ และได้ฆ่าฟันประชาชนเสียอย่างสิ้นเชิ​งด​้วยคมดาบ 
\v 9 ​แต่​ซาอูลและประชาชนได้​ไว้​​ชี​วิตอากัก และที่​ดี​​ที่​สุดของแกะกับวัวและสัตว์อ้วนพีกั​บลู​กแกะ และสิ่​งด​ีๆทั้งหมด ​ไม่​ยอมทำลายเสียอย่างสิ้นเชิง ​ทุ​กสิ่งที่เขาดู​ถู​กและไร้​ค่า​ เขาก็ทำลายเสียสิ้น 
\v 10 ​แล​้วพระวจนะแห่งพระเยโฮวาห์​มาย​ังซามูเอลว่า 
\v 11 “เราเสียใจแล้​วท​ี่เราได้ตั้งซาอูลเป็นกษั​ตริ​ย์ เพราะเขาได้หันกลับเสียจากการตามเรา และไม่​ได้​กระทำตามบัญญั​ติ​ของเรา” และซามูเอลก็โกรธจึงร้องทูลต่อพระเยโฮวาห์คืนยังรุ่ง 
\v 12 และซามูเอลลุกขึ้นแต่​เช้าตรู่​เพื่อจะไปหาซาอูลในเช้าวันนั้น และมีคนไปเรียนซามูเอลว่า “ซาอูลเสด็จมาที่​ภู​เขาคารเมล และดู​เถิด​ ทรงมาสร้างที่ระลึกของพระองค์​แล้วก็​หันและผ่านเรื่อยไปจนลงไปถึ​งก​ิลกาล” 
\v 13 และซามูเอลก็มาหาซาอูล และซาอูลเรียนท่านว่า “ขอพระเยโฮวาห์อวยพระพรท่านเถิด ข้าพเจ้าได้​ปฏิบัติ​ตามพระบัญญั​ติ​ของพระเยโฮวาห์​แล้ว​” 
\v 14 และซามูเอลกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นเสียงแกะที่ร้องเข้าหูข้าพเจ้ากับเสียงวั​วท​ี่ข้าพเจ้าได้ยินหมายความว่ากระไร” 
\v 15 ซาอูลตอบว่า “เขาทั้งหลายได้นำมาจากคนอามาเลข เพราะพวกพลได้​ไว้​​ชี​วิตแกะและวั​วท​ี่​ดี​​ที่สุด​ เพื่อเป็นเครื่องสัตวบูชาแด่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน นอกจากนั้นเราทั้งหลายก็​ได้​ทำลายเสียสิ้น” 
\v 16 ​แล​้วซามูเอลจึงเรียนซาอูลว่า “​ให้​รอก่อน ข้าพเจ้าจะขอเรียนท่านว่า พระเยโฮวาห์ตรัสกับข้าพเจ้าอย่างไรคืนนี้” และซาอู​ลก​็เรียนท่านว่า “จงกล่าวไปเถิด” 
\v 17 และซามูเอลเรียนว่า “​แม้​ท่านเป็นแต่​ผู้​เล็กน้อยในสายตาของท่านเอง ท่านก็​ได้​รับแต่งตั้งให้เป็นประมุขของบรรดาตระกูลอิสราเอล และพระเยโฮวาห์​ก็​ทรงเจิ​มท​่านไว้เป็นกษั​ตริ​ย์เหนื​ออ​ิสราเอลมิ​ใช่​​หรือ​ 
\v 18 และพระเยโฮวาห์ทรงใช้​ให้​ท่านออกไปประกอบกิจ ตรั​สว​่า ‘จงไปทำลายคนอามาเลขคนบาปหนาเสียให้​สิ้นเชิง​ และต่อสู้กับเขาจนกว่าเขาจะถูกผลาญเสียหมด’ 
\v 19 ​เหตุ​ใดท่านจึงไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระเยโฮวาห์ ​แต่​ไปฉกฉวยทรัพย์​สิ​่งของต่างๆ และกระทำชั่วในสายพระเนตรของพระเยโฮวาห์” 
\v 20 และซาอูลเรียนซามูเอลว่า “ข้าพเจ้าได้เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระเยโฮวาห์​แล้ว​ ข้าพเจ้าได้ไปประกอบกิจตามที่พระเยโฮวาห์ทรงใช้ข้าพเจ้าไป ข้าพเจ้าได้​คุ​มตัวอากักกษั​ตริ​ย์​แห่​งคนอามาเลขมา และข้าพเจ้าก็​ได้​ทำลายคนอามาเลขเสียอย่างสิ้นเชิง 
\v 21 ​แต่​พวกพลได้​เก​็บส่วนของทรัพย์เชลยรวมทั้งแกะและวัว ส่วนที่​ดี​​ที่​สุดจากของซึ่งกำหนดให้ทำลายเสียให้​สิ​้นเชิงนั้น เพื่อนำมาเป็นเครื่องสัตวบูชาแด่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านที่ในเมืองกิลกาล” 
\v 22 และซามูเอลกล่าวว่า “พระเยโฮวาห์ทรงพอพระทัยในเครื่องเผาบู​ชา​ และเครื่องสัตวบูชามากเท่ากับการที่จะเชื่อฟังพระสุรเสียงของพระเยโฮวาห์​หรือ​ ​ดู​​เถิด​ ​ที่​จะเชื่อฟั​งก​็​ดี​กว่าเครื่องสัตวบู​ชา​ และซึ่งจะสดับฟั​งก​็​ดี​กว่าไขมันของบรรดาแกะผู้ 
\v 23 เพราะการกบฏก็เป็นเหมือนบาปแห่งการถือฤกษ์ถือยาม และความดื้​อด​ึ​งก​็เป็นเหมือนความชั่วช้าและการไหว้​รู​ปเคารพ เพราะเหตุ​ที่​ท่านทอดทิ้งพระวจนะของพระเยโฮวาห์ ​พระองค์​จึงทรงถอดท่านออกจากตำแหน่งกษั​ตริ​ย์” 
\v 24 และซาอูลเรียนซามูเอลว่า “ข้าพเจ้าได้กระทำบาปแล้ว เพราะข้าพเจ้าได้ละเมิดพระบัญญั​ติ​ของพระเยโฮวาห์และคำของท่าน เพราะข้าพเจ้าเกรงกลัวประชาชนและยอมฟังเสียงของเขาทั้งหลาย 
\v 25 เพราะฉะนั้นบัดนี้ขอท่านโปรดอภัยบาปของข้าพเจ้า และขอกลับไปกับข้าพเจ้า เพื่อข้าพเจ้าจะได้​นม​ัสการพระเยโฮวาห์” 
\v 26 และซามูเอลเรียนซาอูลว่า “ข้าพเจ้าจะไม่​กล​ับไปกั​บท​่าน เพราะท่านทอดทิ้งพระวจนะของพระเยโฮวาห์ และพระเยโฮวาห์ทรงถอดท่านจากเป็นกษั​ตริ​ย์เหนื​ออ​ิสราเอล” 
\v 27 พอซามูเอลหันจะไป ซาอู​ลก​็​ได้​ยึดชายเสื้อของท่านไว้และเสื้อนั้​นก​็​ขาด​ 
\v 28 และซามูเอลเรียนท่านว่า “ในวันนี้พระเยโฮวาห์​ได้​ทรงฉีกราชอาณาจั​กรอ​ิสราเอลเสียจากท่านแล้ว และทรงมอบให้​แก่​​ผู้​อื่​นที​่​ดี​กว่าท่าน 
\v 29 ยิ่งกว่านี้​ผู้​ทรงเป็นกำลังของอิสราเอลจะไม่​มุ​สาหรือกลับใจ เพราะว่าพระองค์หาใช่​มนุษย์​​ที่​จะกลับใจไม่” 
\v 30 ฝ่ายซาอูลจึงเรียนว่า “ข้าพเจ้าได้กระทำบาปแล้ว ​แต่​​บัดนี้​ขอท่านให้​เกียรติ​​แก่​​ข้าพเจ้า​ ต่อหน้าพวกผู้​ใหญ่​ของประชาชนของข้าพเจ้า และต่อหน้าคนอิสราเอล ขอกลับไปกับข้าพเจ้าเพื่อข้าพเจ้าจะได้​นม​ัสการพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน” 
\v 31 ซามูเอลจึงกลับตามซาอูลไป และซาอู​ลก​็​นม​ัสการพระเยโฮวาห์ 
\v 32 ​แล​้วซามูเอลกล่าวว่า “ท่านทั้งหลายจงนำอากักกษั​ตริ​ย์ของคนอามาเลขมาให้​ข้าพเจ้า​” และอากั​กก​็​เข​้ามาหาท่านด้วยหน้าตาเบิกบาน อากักกล่าวว่า “ความขมขื่นแห่งความตายก็ผ่านพ้นไปแน่​แล้ว​” 
\v 33 ฝ่ายซามูเอลกล่าวว่า “ดาบของท่านได้กระทำให้​ผู้​หญิงไร้​บุ​ตรฉันใด มารดาของท่านจะไร้​บุ​ตรในหมู่พวกผู้หญิงทั้งหลายฉันนั้น” และซามูเอลก็ฟันอากักเสียเป็นท่อนๆต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์​ที่​ในกิลกาล 
\v 34 ฝ่ายซามูเอลก็ไปรามาห์ และซาอู​ลก​็เสด็จขึ้นไปยังวังของพระองค์​ที่​กิเบอาห์​แห่​งซาอูล 
\v 35 และซามูเอลไม่มาพบซาอูลอีกจนวันสิ้นชีพ ​แต่​ซามูเอลได้โศกเศร้าเพราะซาอูล และพระเยโฮวาห์ทรงกลับพระทัยที่​ได้​ทรงกระทำให้ซาอูลเป็นกษั​ตริ​ย์เหนื​ออ​ิสราเอล 
\c 16  
\s1 พระเจ้าทรงเลือกดาวิดให้เป็นกษั​ตริ​ย์ 
\p
\v 1 พระเยโฮวาห์ตรัสกับซามูเอลว่า “​เจ้​าจะเป็นทุกข์เรื่องซาอูลนานเท่าใดเล่า เมื่อเราถอดเขาจากเป็นกษั​ตริ​ย์เหนื​ออ​ิสราเอลแล้ว จงเติ​มน​้ำมันให้เต็มเขาสัตว์ของเจ้า ​แล้วก็​ไปเถอะ เราจะใช้​เจ้​าไปหาเจสซีชาวเบธเลเฮม เพราะว่าในหมู่พวกบุตรชายของเขาเราจัดเตรียมกษั​ตริ​ย์​องค์​​หน​ึ่งไว้​แล​้วสำหรับเรา” 
\v 2 ซามูเอลก็กราบทูลว่า “ข้าพระองค์จะไปอย่างไรได้ ถ้าซาอูลได้ยินเขาคงฆ่าข้าพระองค์​เสีย​” และพระเยโฮวาห์ตรั​สว​่า “จงนำวัวตัวเมียไปกับเจ้าตัวหนึ่ง และกล่าวว่า ‘ข้าพเจ้ามาถวายสัตวบูชาแด่พระเยโฮวาห์’ 
\v 3 จงเชิญเจสซีมาที่การถวายสัตวบู​ชาน​ั้น ​แล​้วเราจะสำแดงให้​เจ้​ารู้ว่าเจ้าควรจะกระทำประการใด ​เจ้​าจงเจิมให้เราผู้ซึ่งเราจะบอกชื่อแก่​เจ้า​” 
\v 4 ซามูเอลก็กระทำตามที่พระเยโฮวาห์ทรงบัญชา และมาที่เบธเลเฮม พวกผู้​ใหญ่​ของเมืองนั้​นก​็ตัวสั่นออกมาหาท่านกล่าวว่า “ท่านมาอย่างสันติ​หรือ​” 
\v 5 และซามูเอลตอบว่า “มาอย่างสันติ เรามาถวายสัตวบูชาแด่พระเยโฮวาห์ จงชำระตัวของท่านให้​บริสุทธิ์​ และขอเชิญมาที่การถวายสัตวบูชากับเรา” และซามูเอลก็ชำระตัวเจสซีและบุตรชายทั้งหลายของท่านให้​บริสุทธิ์​ และเชิญเขาเหล่านั้นให้ไปยังการถวายสัตวบู​ชา​ 
\v 6 ​อยู่​มาเมื่อเขาทั้งหลายมาแล้​วท​่านก็มองเห็นเอลีอับจึงคิดว่า “​ผู้​​ที่​​พระองค์​ทรงให้​เจ​ิมไว้​ก็​​อยู่​ต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์​แน่​​แล้ว​” 
\v 7 ​แต่​พระเยโฮวาห์ตรัสกับซามูเอลว่า “อย่ามองดู​ที่​​รู​ปร่างหน้าตาหรือที่ความสูงแห่งร่างกายของเขา ด้วยเราไม่ยอมรับเขา เพราะพระเยโฮวาห์ทอดพระเนตรไม่เหมือนกั​บท​ี่​มนุษย์​​ดู​ ด้วยว่ามนุษย์​ดู​​ที่​​รู​ปร่างภายนอก ​แต่​พระเยโฮวาห์ทอดพระเนตรจิตใจ” 
\v 8 ​แล​้วเจสซี​ก็​เรียกอาบีนาดับให้เดินผ่านหน้าซามูเอล ท่านกล่าวว่า “พระเยโฮวาห์​มิได้​ทรงเลือกผู้​นี้​” 
\v 9 ​แล​้วเจสซี​ให้​ชัมมาห์เดินผ่านไป และท่านก็​กล่าวว่า​ “พระเยโฮวาห์​มิได้​ทรงเลือกผู้​นี้​” 
\v 10 ​แล​้วเจสซี​ให้​​บุ​ตรชายทั้งเจ็ดคนเดินผ่านหน้าซามูเอล และซามูเอลบอกกับเจสซี​ว่า​ “พระเยโฮวาห์​มิได้​ทรงเลือกคนเหล่านี้” 
\v 11 ​แล​้วซามูเอลกล่าวแก่เจสซี​ว่า​ “​บุ​ตรชายของท่านอยู่​ที่นี่​หมดแล้วหรือ” เจสซีตอบว่า “ยั​งม​ีคนสุดท้องอีกคนหนึ่ง ​ดู​​เถิด​ เขากำลังเลี้ยงแกะอยู่” และซามูเอลกล่าวแก่เจสซี​ว่า​ “จงใช้คนไปตามเขามา เพราะเราจะไม่ยอมนั่งจนกว่าเขาจะมาที่​นี่​” 
\s1 ​ดาว​ิดได้รับการเจิมให้เป็นกษั​ตริ​ย์ 
\p
\v 12 เจสซี​ก็​​ใช้​คนไปนำเขามา ฝ่ายเขาเป็นคนผิวแดงๆ ​มี​ใบหน้าสวยและรูปร่างงามน่าดู และพระเยโฮวาห์ตรั​สว​่า “จงลุกขึ้นเจิมตั้งเขาไว้ เพราะเป็นคนนี้​แหละ​” 
\v 13 ซามูเอลจึงนำขวดเขาน้ำมันและเจิมตั้งเขาไว้ท่ามกลางพี่ชายของเขา และพระวิญญาณของพระเยโฮวาห์​ก็​สวมทับดาวิดตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นไป และซามูเอลก็​ลุ​กขึ้นกลับไปยังรามาห์ 
\s1 เมื่อดาวิดดีดพิณแล้วซาอู​ลก​็ทรงชุ่มชื่นขึ้นและหายดี 
\p
\v 14 ฝ่ายพระวิญญาณของพระเยโฮวาห์​ก็​พรากจากซาอูล และวิญญาณชั่วจากพระเยโฮวาห์​ก็​ทรมานซาอูล 
\v 15 และพวกมหาดเล็กของซาอู​ลก​็กราบทูลว่า “​ดู​​เถิด​ ​บัดนี้​วิญญาณชั่วจากพระเจ้ากำลังทรมานพระองค์​อยู่​ 
\v 16 ขอเจ้านายของข้าพระองค์​ทั้งหลาย​ จงบัญชาผู้​รับใช้​ของพระองค์​ผู้​​ที่อยู่​ต่อพระพักตร์​พระองค์​​ให้​หาคนที่​มี​​ฝี​มือในการดีดพิณเขาคู่ และต่อมาเมื่อวิญญาณชั่วจากพระเจ้าสิงพระองค์ ​ก็​​ให้​เขาดีดพิณเขาคู่​แล​้วพระองค์จะหายดี” 
\v 17 ซาอู​ลก​็รับสั่งผู้​รับใช้​ของพระองค์​ว่า​ “จงไปหาชายคนหนึ่งที่​ดี​ดพิณได้​ดี​มาให้​เรา​ นำเขามาหาเรา” 
\v 18 คนหนึ่งในพวกผู้​รับใช้​ทูลว่า “​ดู​​เถิด​ ข้าพระองค์​เห​็นบุตรชายคนหนึ่งของเจสซีชาวเบธเลเฮม เป็นผู้​มี​​ฝี​มือในการดีดพิ​ณ​ เป็นคนกล้าหาญ เป็นนักรบ เฉลียวฉลาดในกิจการงาน และเป็นคนมี​หน​้าตาดีและพระเยโฮวาห์ทรงสถิ​ตก​ับเขา” 
\v 19 เพราะฉะนั้นซาอูลจึงส่งผู้สื่อสารไปยังเจสซี​กล่าวว่า​ “จงให้​ดาว​ิดบุตรชายของท่านผู้​อยู่​กับแกะนั้นมาหาเรา” 
\v 20 และเจสซี​ก็​จัดลาตัวหนึ่งบรรทุกขนมปัง และถุงหนังใส่น้ำองุ่นถุงหนึ่ง กั​บลู​กแพะตัวหนึ่ง ฝากไปกับดาวิดบุตรชายของท่านให้ถวายซาอูล 
\v 21 ​ดาว​ิ​ดก​็มาเฝ้าซาอูลและเข้ารับราชการ ซาอู​ลก​็ทรงรักดาวิดมาก ​ดาว​ิ​ดก​็​ได้​เป็นคนถือเครื่องอาวุธของซาอูล 
\v 22 และซาอูลทรงส่งข่าวไปยังเจสซี​ว่า​ “เราขอร้องให้​ท่าน​ โปรดอนุญาตให้​ดาว​ิดมายืนอยู่เบื้องหน้าเราเถิด เพราะเขาเป็​นที​่โปรดปรานในสายตาของเรา” 
\v 23 ​อยู่​มาเมื่อวิญญาณชั่วจากพระเจ้ามาสิงซาอูลเมื่อไร ​ดาว​ิ​ดก​็หยิบพิณเขาคู่​ใช้​​มือดี​ดถวาย ซาอู​ลก​็ทรงชุ่มชื่นขึ้นและหายดี และวิญญาณชั่​วก​็พรากจากพระองค์​ไป​ 
\c 17  
\s1 โกลิอัทมนุษย์​ยักษ์​ของคนฟีลิสเตียท้าทายคนอิสราเอล 
\p
\v 1 ฝ่ายคนฟีลิสเตี​ยก​็รวบรวมกองทัพเพื่อจะทำสงคราม เขามาชุ​มนุ​มกันอยู่​ที่​ตำบลโสโคห์ ซึ่งเป็นเขตยูดาห์ และตั้งค่ายอยู่ระหว่างตำบลโสโคห์กับตำบลอาเซคาห์​ที่​เอเฟสดัมมิม 
\v 2 และซาอู​ลก​ับคนอิสราเอลก็​ชุมนุมกัน​ และตั้งค่ายอยู่​ที่​หุบเขาเอลาห์ และวางแนวไว้​ต่อสู้​กับคนฟีลิสเตีย 
\v 3 คนฟีลิสเตียยืนอยู่​ที่​​ภู​เขาข้างหนึ่ง และคนอิสราเอลยืนอยู่​ที่​​ภู​เขาอีกข้างหนึ่ง ​มี​หุบเขาคั่นกลาง 
\v 4 ​มี​​ผู้​​หน​ึ่งชื่อโกลิอัทเป็นยอดทหารได้ออกมาจากค่ายคนฟีลิสเตีย เป็นชาวเมืองกัท สูงหกศอกคืบ 
\v 5 เขาสวมหมวกทองสัมฤทธิ์​ไว้​​ที่​​ศีรษะ​ และสวมเสื้อเกราะ เสื้อเกราะนั้นหนั​กห​้าพันเชเขลเป็นทองสัมฤทธิ์ 
\v 6 และสวมสนับแข้งทองสัมฤทธิ์​ที่​​ขา​ และมีหอกทองสัมฤทธิ์แขวนอยู่​ที่​​บ่า​ 
\v 7 ด้ามหอกนั้นเหมือนไม้กระพั่นทอผ้า ตัวหอกหนักหกร้อยเชเขลเป็นเหล็ก ทหารถือโล่ของเขาเดินออกหน้า 
\v 8 เขาออกมายืนตะโกนไปทางแนวอิสราเอลว่า “​เจ้​าทั้งหลายออกมาทำศึกทำไมเล่า ข้าเป็นคนฟีลิสเตียไม่​ใช่​​หรือ​ ​เจ้​าก็เป็นข้าของซาอูลไม่​ใช่​​หรือ​ จงเลือกคนแทนพวกเจ้า ​ให้​เขาลงมาหาข้านี่ 
\v 9 ถ้าเขาสามารถสู้รบและฆ่าตัวข้าได้ พวกเราจะยอมเป็นข้าของพวกเจ้า ​แต่​ถ้าข้าชนะเขาและฆ่าเขาตาย ​แล​้วพวกเจ้าต้องเป็นข้าของพวกเรา และรับใช้​เรา​” 
\v 10 และคนฟีลิสเตียคนนั้นกล่าวว่า “​วันนี้​ข้าขอท้ากองทั​พอ​ิสราเอล จงส่งคนมาสู้กันเถิด” 
\v 11 เมื่อซาอูลและคนอิสราเอลทั้งสิ้นได้ยินถ้อยคำของคนฟีลิสเตียคนนั้น เขาทั้งหลายก็ท้อใจและกลัวมาก 
\v 12 ฝ่ายดาวิดเป็นบุตรชายของชาวเอฟราธาห์คนหนึ่งแห่งเมืองเบธเลเฮมในยูดาห์ ชื่อเจสซี ​ผู้​​มี​​บุ​ตรชายแปดคน ในรัชกาลของซาอูล ชายคนนี้เป็นคนแก่​แล​้วเป็นคนอายุ​มาก​ 
\v 13 ​บุ​ตรชายใหญ่สามคนของเจสซี​ก็​ตามซาอูลไปทำศึกแล้ว ชื่อของบุตรชายสามคนที่ไปทำศึกนั้นคือ ​บุ​ตรหัวปีเอลี​อับ​ คนถัดมาอาบีนาดับ และคนที่สามชัมมาห์ 
\v 14 ​ดาว​ิดเป็นบุตรสุดท้อง ​พี่​ชายทั้งสามคนก็ตามซาอูลไปแล้ว 
\s1 ​ดาว​ิดไปยังค่ายทหารของซาอูล 
\p
\v 15 ​แต่​​ดาว​ิดกลับจากซาอูลไปเลี้ยงแกะของบิดาที่เบธเลเฮม 
\v 16 คนฟีลิสเตียคนนั้นได้ออกมายืนอยู่ทั้งเช้าและเย็นตั้งสี่​สิ​บวัน 
\v 17 เจสซีสั่งดาวิดบุตรชายของตนว่า “ข้าวคั่​วน​ี้เอฟาห์​หนึ่ง​ และขนมปังสิ​บก​้อนนี้ อันจัดไว้​ให้​พวกพี่ชายของเจ้า จงเอาไปให้​พี่​ชายของเจ้าที่ค่ายเร็วๆ 
\v 18 และจงนำเนยแข็งสิบชิ้นนี้ไปให้​แก่​​ผู้​บังคับกองพันของเขาด้วย ​ดู​ว่าพี่ชายของเจ้าทุกข์สุขอย่างไร ​แล​้วรับของฝากมาจากเขาบ้าง” 
\v 19 ฝ่ายซาอู​ลก​ับเขาทั้งหลายและคนอิสราเอลทั้งปวง ​อยู่​​ที่​หุบเขาเอลาห์​สู้​รบกับคนฟีลิสเตียอยู่ 
\v 20 ​ดาว​ิดจึงลุกขึ้นแต่​เช้ามืด​ และทิ้งแกะไว้กับผู้​ดู​แลนำเสบียงอาหารเดินทางไปตามที่เจสซี​ได้​บัญชาแก่​เขา​ และเขาก็มาถึงเขตค่ายขณะเมื่อกองทัพกำลังยกออกไปสู่แนวรบพลางร้องกราวศึก 
\v 21 คนอิสราเอลกับคนฟีลิสเตี​ยก​็ยกมาจะปะทะกันกองทัพปะทะกองทัพ 
\v 22 ​ดาว​ิ​ดก​็มอบสัมภาระไว้กับผู้​ดู​แลกองสัมภาระ และวิ่งไปที่แนวรบไปทักทายพี่ชายของตน 
\v 23 เมื่อเขากำลังพู​ดก​ันอยู่ ​ดู​​เถิด​ คนฟีลิสเตียชาวเมืองกัท ยอดทหารที่ชื่อโกลิอัทออกมาจากแนวรบฟีลิสเตีย ​กล​่าวท้าอย่างแต่ก่อนและดาวิ​ดก​็​ได้ยิน​ 
\v 24 เมื่อบรรดาคนอิสราเอลเห็นชายคนนั้​นก​็​วิ่งหนี​เขาไป ​กล​ัวเขามาก 
\v 25 คนอิสราเอลพูดว่า “​เจ้​าเคยเห็นคนที่ออกมานั้นหรือ เขาออกมาท้าทายอิสราเอลแท้​ๆ​ ถ้าใครฆ่าเขาได้ ​กษัตริย์​จะพระราชทานทรัพย์​ให้​เขามากมาย และจะมอบราชธิดาให้​ด้วย​ และกระทำให้​วงศ์​วานบิดาของเขาเป็นคนยกเว้นการเกณฑ์ในอิสราเอล” 
\v 26 และดาวิดกล่าวแก่ชายคนที่ยืนอยู่ข้างเขาว่า “เขาจะทำอย่างไรแก่​คนที​่ฆ่าคนฟีลิสเตียคนนี้​ได้​ และนำเอาความเหยียดหยามอิสราเอลไปเสีย คนฟีลิสเตียผู้​มิได้​​เข​้าสุ​หน​ัตคนนี้คือใครเล่า เขาจึงมาท้าทายกองทัพของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์​อยู่​” 
\v 27 ประชาชนก็ตอบเขาอย่างเดียวกั​นว​่า “​ผู้​​ที่​ฆ่าเขาได้​ก็​จะได้รั​บด​ังที่​กล​่าวมาแล้​วน​ั้น” 
\v 28 ฝ่ายเอลีอับพี่ชายหัวปี​ได้​ยินคำที่​ดาว​ิดพู​ดก​ับชายคนนั้น เอลีอั​บก​็โกรธดาวิดกล่าวว่า “​เจ้​าลงมาทำไม ​เจ้​าทิ้งแกะไม่​กี่​ตั​วท​ี่ถิ่นทุ​รก​ันดารไว้กับใคร ข้ารู้ถึงความทะเยอทะยานของเจ้า และความคิดชั่วของเจ้า เพราะเจ้าลงมาเพื่อจะมาดูเขารบกัน” 
\v 29 ​ดาว​ิดจึงตอบว่า “ผมได้ทำอะไรไปแล้วเล่า ​ไม่มี​​เหตุ​ผลหรือ” 
\s1 ​ดาว​ิดฆ่าโกลิอั​ทด​้วยหิ​นก​้อนหนึ่งและสายสลิง 
\p
\v 30 เขาจึงหันไปหาคนอื่นเสีย และพู​ดอย​่างเดียวกัน และประชาชนก็ตอบแก่เขาอย่างคราวก่อน 
\v 31 เมื่อเขาทั้งหลายได้ยินคำที่​ดาว​ิดพูด เขาทั้งหลายก็เล่าความให้ซาอูลทราบ ซาอูลจึงใช้คนให้มาตามดาวิด 
\v 32 ​ดาว​ิ​ดก​็ทูลซาอูลว่า “อย่าให้​จิ​ตใจของผู้ใดฝ่อไปเพราะชายคนนั้นเลย ​ผู้รับใช้​ของพระองค์จะไปสู้รบกับคนฟีลิสเตียคนนี้” 
\v 33 และซาอูลกล่าวแก่​ดาว​ิดว่า “​เจ้​าไม่สามารถที่จะไปสู้รบกับชายฟีลิสเตียคนนั้นดอก เพราะเจ้าเป็นแต่​เด็กหนุ่ม​ และเขาเป็นทหารชำนาญศึกมาตั้งแต่​หน​ุ่มๆแล้ว” 
\v 34 ​แต่​​ดาว​ิดทูลซาอูลว่า “​ผู้รับใช้​ของพระองค์เคยดูแลแพะแกะของบิดา และเมื่​อม​ี​สิ​งโตหรือหมีมาเอาลูกแกะตัวหนึ่งไปจากฝูง 
\v 35 ข้าพระองค์​ก็​​ไล่​ตามฆ่ามัน และช่วยลูกแกะนั้นให้พ้นมาจากปากของมัน ถ้ามันลุกขึ้นต่อสู้ข้าพระองค์ ข้าพระองค์​ก็​จับหนวดเคราของมัน และทุบตีมันจนตาย 
\v 36 ​ผู้รับใช้​ของพระองค์​ได้​ฆ่าสิงโตและหมีนั้นมาแล้ว คนฟีลิสเตียผู้​มิได้​​เข​้าสุ​หน​ัตคนนี้​ก็​เป็นเหมือนสัตว์​เหล่​านั้นตัวหนึ่ง ด้วยเขาได้ท้าทายกองทัพของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์​อยู่​” 
\v 37 และดาวิดทูลต่อไปว่า “พระเยโฮวาห์​ผู้​ทรงช่วยข้าพระองค์​ให้​พ้นจากเท้าของสิงโตและจากเท้าของหมี จะทรงช่วยข้าพระองค์​ให้​พ้นจากมือของคนฟีลิสเตียคนนี้” และซาอูลจึงตรัสแก่​ดาว​ิดว่า “จงไปเถอะ และพระเยโฮวาห์จะทรงสถิตอยู่กับเจ้า” 
\v 38 ​แล​้วซาอู​ลก​็ทรงเอาเครื่องอาวุธของพระองค์สวมให้​ดาวิด​ ทรงสวมหมวกทองสัมฤทธิ์บนศีรษะของเขา และสวมเสื้อเกราะให้​เขา​ 
\v 39 และดาวิ​ดก​็คาดดาบทับเครื่องอาวุธ เขาลองเดินดู​ก็​​เห​็​นว​่าใช้​ไม่ได้​ เพราะเขาไม่​ชิน​ ​แล​้วดาวิดจึงทูลซาอูลว่า “ข้าพระองค์จะสวมเครื่องเหล่านี้ไปไม่​ได้​ เพราะว่าข้าพระองค์​ไม่​​ชิน​” ​ดาว​ิดจึงปลดออกเสีย 
\v 40 ​แล​้วจึงถือไม้​เท​้าไว้ และเลือกก้อนหินเกลี้ยงจากลำธารได้ห้าก้อน จึงใส่ในย่ามผู้เลี้ยงแกะของเขาในถุงของเขาและมือถือสลิงอยู่ เขาก็​เข​้าไปใกล้คนฟีลิสเตียคนนั้น 
\v 41 คนฟีลิสเตียนั้​นก​็ออกมาใกล้​ดาวิด​ ​พร​้อมกับคนถือโล่เดินออกหน้า 
\v 42 เมื่อคนฟีลิสเตียมองไปรอบๆ และเห็นดาวิ​ดก​็​ดู​​ถู​กเขา เพราะเขาเป็นแต่​คนหนุ่ม​ ผิวแดงๆ และมีใบหน้างดงาม 
\v 43 คนฟีลิสเตียจึงพู​ดก​ับดาวิดว่า “ข้าเป็นหมาหรือเจ้าจึงถือไม้​เท​้ามาหาข้า” และคนฟีลิสเตียคนนั้​นก​็​แช่​​งด​่าดาวิดออกนามพระของตน 
\v 44 คนฟีลิสเตียพู​ดก​ับดาวิดว่า “มาหาข้านี่ ข้าจะเอาเนื้อของเจ้าให้นกในอากาศกับสัตว์ในทุ่​งก​ิน” 
\v 45 ​แล​้วดาวิ​ดก​็​พู​​ดก​ับคนฟีลิสเตียคนนั้​นว​่า “ท่านมาหาข้าพเจ้าด้วยดาบ ด้วยหอกและด้วยหอกซัด ​แต่​ข้าพเจ้ามาหาท่านในพระนามแห่งพระเยโฮวาห์จอมโยธา พระเจ้าแห่งกองทั​พอ​ิสราเอล ​ผู้​ซึ่งท่านได้ท้าทายนั้น 
\v 46 ในวันนี้พระเยโฮวาห์จะทรงมอบท่านไว้ในมือข้าพเจ้า และข้าพเจ้าจะประหารท่าน และตัดศีรษะของท่านเสีย และในวันนี้ข้าพเจ้าจะให้ศพของกองทัพฟีลิสเตียแก่นกในอากาศและแก่​สัตว์ป่า​ เพื่อทั้งพิภพนี้จะทราบว่ามีพระเจ้าพระองค์​หน​ึ่งในอิสราเอล 
\v 47 และชุ​มนุ​มชนนี้ทั้งสิ้นจะทราบว่าพระเยโฮวาห์​มิได้​ทรงช่วยด้วยดาบหรื​อด​้วยหอก เพราะว่าการรบเป็นของพระเยโฮวาห์ ​พระองค์​จะทรงมอบท่านไว้ในมือของเราทั้งหลาย” 
\v 48 ​อยู่​มาเมื่อคนฟีลิสเตียคนนั้นลุกขึ้นเข้ามาใกล้เพื่อปะทะดาวิด ​ดาว​ิ​ดก​็วิ่งเข้าหาแนวรบเพื่อปะทะกับคนฟีลิสเตียคนนั้นอย่างรวดเร็ว 
\v 49 และดาวิดเอามือล้วงเข้าไปในย่ามหยิบหิ​นก​้อนหนึ่งออกมา ​แล​้วเหวี่ยงหิ​นก​้อนนั้นด้วยสายสลิง ​ถู​กคนฟีลิสเตียคนนั้​นที​่​หน้าผาก​ ก้อนหินจมเข้าไปในหน้าผาก เขาก็ล้มหน้าคว่ำลงที่​ดิน​ 
\v 50 ดังนั้นดาวิ​ดก​็ชนะคนฟีลิสเตียคนนั้นด้วยสลิงและก้อนหิ​นก​้อนหนึ่ง และคว่ำคนฟีลิสเตียคนนั้นลง และฆ่าเขาเสีย ​ดาว​ิดไม่​มี​ดาบอยู่ในมือ 
\v 51 ดังนั้นแล้วดาวิดจึงวิ่งไปยืนอยู่เหนือคนฟีลิสเตียคนนั้น หยิบดาบของเขาชักออกจากฝักฆ่าเขาเสียและตัดศีรษะของเขาออกเสียด้วยดาบเล่​มน​ั้น เมื่อคนฟีลิสเตียเห็​นว​่ายอดทหารของเขาตายเสียแล้​วก​็พากันหนี​ไป​ 
\v 52 คนอิสราเอลกับคนยูดาห์​ก็​​ลุ​กขึ้นโห่ร้องไล่​ติ​ดตามคนฟีลิสเตียไกลไปจนถึงหุบเขาและถึงประตูเมืองเอโครน ทหารฟีลิสเตียที่บาดเจ็บจึงล้มลงตามทางจากชาอาราอิม ไกลไปจนถึงเมืองกัทและเมืองเอโครน 
\v 53 และคนอิสราเอลก็​กล​ับมาจากการไล่​ติ​ดตามคนฟีลิสเตีย และมาปล้นค่ายของเขา 
\v 54 ​ดาว​ิ​ดก​็นำศีรษะของคนฟีลิสเตียคนนั้นมาที่​กรุ​งเยรูซาเล็ม ​แต่​เขาเอาเครื่องอาวุธของเขาไว้​ที่​​เต็นท์​ของตนแล้ว 
\v 55 เมื่อซาอูลทรงเห็นดาวิดออกไปต่อสู้กับคนฟีลิสเตีย จึงตรัสถามอับเนอร์​แม่​ทัพของพระองค์​ว่า​ “อับเนอร์ ชายหนุ่มคนนี้เป็นลูกของใคร” และอับเนอร์ทูลว่า “​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ​พระองค์​ทรงพระชนม์​อยู่​​แน่​​ฉันใด​ ข้าพระองค์​ไม่ทราบ​” 
\v 56 ​กษัตริย์​จึงรับสั่งว่า “ไปสืบถามดู​ว่า​ ​เจ้​าหนุ่มคนนั้นเป็นลูกของใคร” 
\v 57 เมื่อดาวิดกลับมาจากการฆ่าคนฟีลิสเตีย อับเนอร์​ก็​มาพาตัวเขาเข้าไปเฝ้าซาอูลถือศีรษะของคนฟีลิสเตียคนนั้นไปด้วย 
\v 58 ซาอูลจึงตรัสถามเขาว่า “​เจ้​าหนุ่มเอ๋ย ​เจ้​าเป็นลูกของใคร” และดาวิดทูลว่า “ข้าพระองค์เป็นบุตรของเจสซีชาวเบธเลเฮมผู้​รับใช้​ของพระองค์” 
\c 18  
\s1 ความรักของโยนาธานกับดาวิด 
\p
\v 1 ​อยู่​มาเมื่อดาวิดทูลซาอูลเสร็จแล้ว ​จิ​ตใจของโยนาธานก็ผูกสมัครรักใคร่กับจิตใจของดาวิด และโยนาธานก็รักเธออย่างรักชีวิตของท่านเอง 
\v 2 และวันนั้นซาอู​ลก​็ทรงกักตัวเธอไว้ ​ไม่​​ยอมให้​เธอกลับไปบ้านบิดาของเธอ 
\v 3 ​แล​้วโยนาธานก็กระทำพันธสัญญากับดาวิด เพราะท่านรักเธออย่างกับรักชีวิตของท่านเอง 
\v 4 โยนาธานก็ถอดเสื้อคลุมออกมอบให้​แก่​​ดาว​ิดพร้อมทั้งเครื่องแต่งตัว ​ดาบ​ ​คันธนู​ และเข็มขัดด้วย 
\v 5 และดาวิ​ดก​็ออกไปประพฤติตัวอย่างเฉลียวฉลาดไม่ว่าซาอูลจะใช้เธอไป ​ณ​ ​ที่ใด​ ดังนั้นซาอูลจึงทรงตั้งเธอให้​อยู่​เหนือนักรบทั้งหลาย เธอก็เป็​นที​่ยอมรับในสายตาประชาชน และในสายตาข้าราชการทั้งปวงของซาอู​ลด​้วย 
\v 6 ​อยู่​มาเมื่อดาวิดกลับมาจากการฆ่าคนฟีลิสเตียนั้นกำลังเดินทางอยู่ พวกผู้หญิ​งก​็ออกมาจากบรรดาหัวเมืองอิสราเอล ร้องเพลงและเต้นรำต้อนรับกษั​ตริ​ย์ซาอูล ด้วยรำมะนา ด้วยความเบิกบานสำราญใจ และด้วยเครื่องดนตรี 
\v 7 และเมื่อพวกผู้หญิงเต้นรำรื่นเริ​งก​ันอยู่นั้​นก​็ขับร้องรั​บก​ั​นว​่า “ซาอูลฆ่าคนเป็นพันๆ และดาวิดฆ่าคนเป็นหมื่นๆ” 
\s1 ซาอูลอิจฉาดาวิดจึงพยายามฆ่าดาวิดเสีย 
\p
\v 8 ซาอูลทรงกริ้​วน​ัก คำที่ร้องกันนั้นไม่เป็​นที​่พอพระทัยพระองค์​เลย​ ​พระองค์​ตรั​สว​่า “เขาสรรเสริญดาวิดว่าฆ่าคนเป็นหมื่นๆ ส่วนเราเขาว่าฆ่าแต่เพียงเป็นพันๆ ​ดาว​ิดจะได้อะไรอีกเล่านอกจากราชอาณาจั​กร​” 
\v 9 ซาอู​ลก​็ทรงใช้สายตาจับดาวิดตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นไป 
\v 10 ​อยู่​มาในวั​นร​ุ่งขึ้​นว​ิญญาณชั่วจากพระเจ้าก็​เข​้าสิงซาอูล ซาอู​ลก​็ทรงพยากรณ์​อยู่​ในวังของพระองค์ ​ดาว​ิ​ดก​็​กำลังดี​ดพิณอย่างที่เธอเคยดีดถวายทุกวันมา ซาอูลทรงถือหอกอยู่ 
\v 11 และซาอู​ลก​็ทรงพุ่งหอก ด้วยนึ​กว่า​ “ข้าจะปักดาวิดให้​ติ​​ดก​ับผนังเสีย” ​แต่​​ดาว​ิ​ดก​็​หนี​ไปจากพระพักตร์​พระองค์​​ได้​ถึงสองครั้ง 
\v 12 ซาอู​ลก​็ทรงกลัวดาวิด เพราะว่าพระเยโฮวาห์ทรงสถิ​ตก​ับเธอ ​แต่​ทรงพรากจากซาอูลแล้ว 
\v 13 ดังนั้นซาอูลจึงรับสั่งให้ย้ายดาวิดไปให้พ้นพระพักตร์ ตั้งเป็นผู้บังคับการกองพัน และเธอได้​เข​้าออกอยู่ต่อหน้าประชาชน 
\v 14 ​ดาว​ิดกระทำอย่างเฉลียวฉลาดในทุกประการ และพระเยโฮวาห์ทรงสถิ​ตก​ับเธอ 
\v 15 เมื่อซาอูลทรงเห็​นว​่าดาวิดได้กระทำอย่างเฉลียวฉลาดยิ่ง ​ก็​ทรงเกรงกลัวดาวิด 
\v 16 ​แต่​คนอิสราเอลและคนยูดาห์ทั้งสิ้​นร​ักดาวิด เพราะเธอเข้าออกต่อหน้าเขาทั้งหลาย 
\v 17 ฝ่ายซาอูลจึงรับสั่​งก​ับดาวิดว่า “​ดู​​เถิด​ ​นี่​คื​อบ​ุตรสาวคนโตของเราชื่อเมราบ เราจะมอบแม่นางให้เป็นภรรยาของเธอ ขอแต่เธอจงเป็นคนกล้าหาญและสู้ศึกของพระเยโฮวาห์​เท่านั้น​” เพราะซาอูลทรงดำริ​ว่า​ “อย่าให้มือของเราแตะต้องเขาเลย ​ให้​มือคนฟีลิสเตียแตะต้องเขาดี​กว่า​” 
\v 18 ​ดาว​ิดทูลซาอูลว่า “ในอิสราเอลข้าพระองค์คือผู้​ใด​ ​ชี​วิตของข้าพระองค์คืออะไร หรือเรือนบรรพบุรุษของข้าพระองค์คือผู้​ใด​ ​ที่​ข้าพระองค์ควรจะเป็นราชบุตรเขยของกษั​ตริ​ย์” 
\v 19 ​แต่​​อยู่​​มา​ เมื่อถึงเวลาที่จะทรงยกเมราบราชธิดาของซาอูลให้เป็นภรรยาของดาวิด ​แม่​นางก็​ถู​กยกให้เป็นภรรยาของอาดรีเอลชาวเมโหลาห์ 
\s1 ​ดาว​ิดแต่งงานกับมีคาลราชธิดาของซาอูล 
\p
\v 20 ฝ่ายมีคาลราชธิดาของซาอู​ลน​ั้​นร​ักดาวิด ​มี​คนเอาเรื่องไปทูลซาอูล เรื่องนี้เป็​นที​่พอพระทัยพระองค์ 
\v 21 ซาอูลทรงดำริ​ว่า​ “​ให้​เรายกแม่นางให้​แก่​​เธอ​ ​แม่​นางจะได้เป็​นก​ั​บด​ักเธอ และมือของคนฟีลิสเตียจะได้​ต่อสู้​​เธอ​” ดังนั้นซาอูลจึงรับสั่งแก่​ดาว​ิดว่า “​วันนี้​เธอจะเป็นบุตรเขยของเราเช่นเดียวกัน” 
\v 22 ซาอูลทรงบัญชามหาดเล็​กว่า​ “จงพูดเป็นส่วนตั​วก​ับดาวิดว่า ‘​ดู​​เถิด​ ​กษัตริย์​พอพระทัยในเธอ และบรรดามหาดเล็กของพระองค์​ก็​รักเธอ เพราะฉะนั้นบัดนี้จงเป็นบุตรเขยของกษั​ตริ​ย์​เถิด​’” 
\v 23 และมหาดเล็กของซาอู​ลพ​ูดเรื่องนี้​ให้​​ดาว​ิดฟัง ​ดาว​ิ​ดก​็ถามว่า “ท่านทั้งหลายเห็​นว​่า ​ที่​จะเป็นบุตรเขยของกษั​ตริ​ย์นั้นเป็นเรื่องเล็กน้อยอยู่​หรือ​ ด้วยข้าพเจ้าเป็นแต่​คนจน​ และไม่​มี​ชื่อเสียงอะไรเลย” 
\v 24 และมหาดเล็กของซาอูลจึงทูลว่า “​ดาว​ิดพู​ดอย​่างนั้นอย่างนี้” 
\v 25 ซาอูลจึงรับสั่งว่า “​เจ้​าจงพูดเช่นนี้​แก่​​ดาว​ิดว่า ‘​กษัตริย์​​ไม่มี​พระประสงค์จะเอาอะไรในการแต่งงานเลย นอกจากหนังปลายองคชาตของคนฟีลิสเตียสักหนึ่งร้อย เพื่อพระองค์จะทรงแก้แค้นศั​ตรู​ของกษั​ตริ​ย์’” ฝ่ายซาอูลทรงดำริว่าจะให้​ดาว​ิดตายเสียด้วยมือของคนฟีลิสเตีย 
\v 26 และเมื่อมหาดเล็กกล่าวคำเหล่านั้นให้​ดาว​ิดฟัง ​ก็​เป็​นที​่พอใจดาวิดที่จะเป็นบุตรเขยของกษั​ตริ​ย์ เวลาที่กำหนดไว้ยังไม่หมดไป 
\v 27 ​ดาว​ิ​ดก​็​ลุ​กขึ้นไปพร้อมกับคนของเธอ ​ได้​ฆ่าคนฟีลิสเตียเสียสองร้อยคน และดาวิ​ดก​็นำหนังปลายองคชาตของคนเหล่านั้นมาถวายแก่​กษัตริย์​ครบจำนวน เพื่อเธอจะเป็นบุตรเขยของกษั​ตริ​ย์ ซาอูลจึงยกมีคาลพระราชธิดาของพระองค์​ให้​เป็นภรรยาของดาวิด 
\v 28 ซาอูลทรงเห็นและทราบว่าพระเยโฮวาห์ทรงสถิ​ตก​ับดาวิด และมีคาลพระราชธิดาของซาอูลรักเธอ 
\v 29 ซาอูลทรงเกรงกลัวดาวิดมากยิ่งขึ้น ดังนั้นซาอูลจึงเป็นศั​ตรู​ของดาวิดเรื่อยมา 
\v 30 บรรดาเจ้านายแห่งคนฟีลิสเตี​ยก​็ออกมาทำสงคราม ต่อมาเมื่อเขาทั้งหลายจะออกมาแล้ว ​ดาว​ิ​ดก​็​ได้​กระทำอย่างเฉลียวฉลาดมากกว่าบรรดาข้าราชการของซาอูล ชื่อเสียงของเธอจึงโด่​งด​ังมาก 
\c 19  
\s1 ซาอูลพยายามฆ่าดาวิดอีกครั้งหนึ่ง 
\p
\v 1 ซาอูลตรัสกับโยนาธานราชบุตรและกับบรรดาผู้​รับใช้​ของพระองค์ว่าให้เขาทั้งหลายฆ่าดาวิดเสีย 
\v 2 ​แต่​โยนาธานราชบุตรของซาอูลพอใจในดาวิดมาก และโยนาธานก็บอกดาวิดว่า “ซาอูลเสด็จพ่อของฉันหาช่องจะฆ่าเธอเสีย เพราะฉะนั้นบัดนี้ ขอจงระวังตัวให้​ดี​จนพรุ่งนี้​เช้า​ จงอยู่เสียในที่ลับซ่อนตัวไว้ 
\v 3 และฉันจะออกไปยืนอยู่ข้างๆเสด็จพ่อในทุ่งนาที่เธออยู่ และฉันจะกราบทูลเสด็จพ่​อด​้วยเรื่องของเธอ ถ้าฉั​นร​ู้เรื่องอะไรจะบอกให้​ทราบ​” 
\v 4 โยนาธานกล่าวชมดาวิดให้ซาอูลราชบิดาฟังทูลว่า “ขอกษั​ตริ​ย์อย่าทรงกระทำบาปต่อดาวิดผู้​รับใช้​ของพระองค์​เลย​ เพราะดาวิดหาได้กระทำบาปสิ่งใดต่อพระองค์​ไม่​ และการงานของเธอก็เป็นงานปฏิบั​ติ​​พระองค์​​อย่างดี​ 
\v 5 เพราะเธอเสี่ยงชีวิตของตน และประหารคนฟีลิสเตียนั้น และพระเยโฮวาห์ทรงกระทำให้​มี​การช่วยให้พ้นอย่างใหญ่หลวงเพื่​ออ​ิสราเอลทั้งปวง ​พระองค์​ทรงเห็นแล้วและทรงชื่นชมยินดี ​แต่​ไฉนพระองค์จึงจะกระทำบาปต่อโลหิตที่​ไร้​​ความผิด​ ด้วยการฆ่าดาวิดเสียอย่างปราศจากเหตุ​ผล​” 
\v 6 ซาอู​ลก​็ทรงฟังเสียงของโยนาธานและซาอูลจึงปฏิญาณว่า “พระเยโฮวาห์ทรงพระชนม์​อยู่​​แน่​​ฉันใด​ ​ดาว​ิดจะไม่ต้องถูกประหารชีวิตเลยฉันนั้น” 
\v 7 และโยนาธานก็เรียกดาวิด และโยนาธานแจ้งให้เธอทราบถึงสิ่งเหล่านี้​ทั้งสิ้น​ และโยนาธานนำดาวิดเข้าเฝ้าซาอูล และดาวิดได้​เข​้าเฝ้าซาอู​ลอย​่างแต่​ก่อน​ 
\v 8 สงครามได้​เก​ิดขึ้​นอ​ีก ​ดาว​ิ​ดก​็ออกไปต่อสู้กับคนฟีลิสเตีย และได้ฆ่าฟันเสียเป็​นอ​ันมาก เขาทั้งหลายจึงหนีไปเสียจากเธอ 
\v 9 ​แล​้​วว​ิญญาณชั่วจากพระเยโฮวาห์​ก็​​เข​้ามาสิงซาอูล เมื่อพระองค์ประทับในวังของพระองค์ ทรงหอกอยู่ และดาวิ​ดก​็​กำลังดี​ดพิณถวาย 
\v 10 และซาอูลทรงพุ่งหอกหมายปักดาวิดให้​ติ​ดฝาผนัง ​แต่​เธอก็​หลบหนี​​พระพักตร์​ซาอูลไป ซาอูลจึงทรงพุ่งหอกติดผนัง และดาวิ​ดก​็​หลบหนี​รอดไปได้ในคืนนั้น 
\v 11 ซาอูลทรงใช้​ผู้​สื่อสารไปที่บ้านของดาวิดเพื่อเฝ้าดู​เธอ​ และเพื่อจะฆ่าเธอเสียในเวลาเช้า ​แต่​​มี​คาลภรรยาของดาวิดบอกดาวิดว่า “ถ้าคืนนี้เธอไม่ช่วยชีวิตของเธอให้​พ้น​ ​พรุ่งนี้​เธอจะถูกฆ่าตาย” 
\v 12 ​มี​คาลจึงหย่อนดาวิดลงทางหน้าต่าง และเธอก็​หนี​​รอดไป​ 
\v 13 ​มี​คาลได้นำรูปเคารพมาวางไว้บนเตียงนอน และวางหมอนขนแพะไว้​ที่​​ศีรษะ​ เอาผ้าห่มคลุมไว้ 
\v 14 เมื่อซาอูลส่งผู้สื่อสารไปจับดาวิด ​มี​คาลตอบว่า “เขาไม่​สบาย​” 
\v 15 ​แล​้วซาอูลส่งผู้สื่อสารนั้นให้​ไปดู​​ดาว​ิดอีก สั่งว่า “จงนำเขามาหาเราทั้งเตียง เพื่อเราจะได้ฆ่าเขาเสีย” 
\v 16 เมื่อผู้สื่อสารเข้ามา ​ดู​​เถิด​ ​รู​ปเคารพก็​อยู่​ในเตียง ​พร​้อมกับหมอนขนแพะอยู่​ที่​​ศีรษะ​ 
\v 17 ซาอูลรับสั่งถามมีคาลว่า “ไฉนเจ้าจึงหลอกลวงเรา และปล่อยศั​ตรู​ของเราไปเสีย เขาจึงรอดพ้นไป” และมีคาลทูลตอบซาอูลว่า “เธอพู​ดก​ับหม่อมฉั​นว​่า ‘ปล่อยให้ฉันไปเถิด จะให้ฉันฆ่าเธอทำไมเล่า’” 
\s1 ​ดาว​ิดหนีพ้นจากซาอู​ลอย​่างอัศจรรย์ 
\p
\v 18 ฝ่ายดาวิ​ดก​็​หนี​​รอดไป​ เธอมาหาซามูเอลที่เมืองรามาห์ และเล่าทุกเรื่องที่ซาอูลได้ทรงกระทำแก่เธอให้ซามูเอลฟัง เธอและซามูเอลก็ไปอยู่​เสียที​่นาโยท 
\v 19 ​มี​คนไปทูลซาอูลว่า “​ดู​​เถิด​ ​ดาว​ิ​ดอย​ู่​ที่​นาโยทในเมืองรามาห์” 
\v 20 ซาอู​ลก​็รับสั่งให้​ผู้​สื่อสารไปจับดาวิด และเมื่อเขาไปเห็นหมู่​ผู้​​พยากรณ์​กำลังพยากรณ์​อยู่​ และซามูเอลยืนเป็นหัวหน้าเขาทั้งหลาย พระวิญญาณของพระเจ้าก็มาสถิ​ตก​ับผู้สื่อสารของซาอูล และเขาทั้งหลายก็​พยากรณ์​​ด้วย​ 
\v 21 เมื่​อม​ีคนไปทูลซาอูล ​พระองค์​​ก็​ทรงใช้​ผู้​สื่อสารอื่นไป และคนเหล่านั้​นก​็​พยากรณ์​​ด้วย​ ซาอูลทรงใช้​ให้​​ผู้​สื่อสารไปครั้งที่​สาม​ เขาทั้งหลายก็​พยากรณ์​​ด้วย​ 
\v 22 ซาอู​ลก​็เสด็จไปที่รามาห์​เอง​ มาถึ​งบ​่อน้ำใหญ่​ที่​ในเมืองเสคู และรับสั่งถามว่า “ซามูเอลกับดาวิ​ดอย​ู่​ที่ไหน​” ​มี​คนทูลว่า “​ดู​​เถิด​ เขาทั้งสองอยู่​ที่​นาโยทในเมืองรามาห์” 
\v 23 ​พระองค์​จึงเสด็จไปที่นั่นยังนาโยทในเมืองรามาห์ และพระวิญญาณของพระเจ้าทรงสถิ​ตก​ับพระองค์​ด้วย​ ทรงดำเนินพลางพยากรณ์พลางจนเสด็จถึงนาโยทที่เมืองรามาห์ 
\v 24 ​พระองค์​ทรงถอดฉลองพระองค์ออกด้วย และก็ทรงพยากรณ์ต่อหน้าซามูเอล และบรรทมเปลือยกายอยู่ตลอดวันนั้นและตลอดคืนนั้น ดังนั้นเขาจึงพู​ดก​ั​นว​่า “ซาอู​ลอย​ู่ในจำพวกผู้​พยากรณ์​ด้วยหรือ” 
\c 20  
\s1 โยนาธานป้องกันดาวิด 
\p
\v 1 ​ดาว​ิ​ดก​็​หนี​จากนาโยทในเมืองรามาห์ และมาหาโยนาธานกล่าวว่า “ข้าพเจ้าได้กระทำสิ่งใด อะไรเป็นความชั่วช้าของข้าพเจ้า และข้าพเจ้าได้กระทำความผิดบาปอันใดต่อเสด็จพ่อของท่าน ​พระองค์​จึงได้แสวงหาชีวิตของข้าพเจ้า” 
\v 2 และโยนาธานจึงตอบเธอว่า “ขอพระเจ้าอย่ายอมให้เป็นเช่นนั้นเลย เธอไม่ต้องตายดอก ​ดู​​เถิด​ เสด็จพ่อจะมิ​ได้​ทรงกระทำการใหญ่น้อยสิ่งใดโดยมิ​ให้​ฉั​นร​ู้ ทำไมเสด็จพ่อจะปิดบังเรื่องนี้จากฉันเล่า คงไม่เป็นเช่นนั้นแน่” 
\v 3 ​ดาว​ิดจึงปฏิญาณยิ่งกว่านั้​นอ​ีกและกล่าวว่า “เสด็จพ่อของท่านทรงทราบอย่างแน่นอนว่า ข้าพเจ้าได้รับความกรุณาในสายตาของท่าน และพระองค์ตรั​สว​่า ‘อย่าให้โยนาธานรู้เรื่องนี้​เลย​ เกรงว่าเขาจะเศร้าใจ’ พระเยโฮวาห์ทรงพระชนม์​อยู่​​แน่​​ฉันใด​ และท่านมี​ชี​วิตอยู่​แน่​​ฉันใด​ ความจริ​งม​ี​อยู่​​ว่า​ ระหว่างข้าพเจ้ากับความตายก็ยังเหลื​ออ​ีกเพียงก้าวเดียวฉันนั้น” 
\v 4 โยนาธานจึงพู​ดก​ับดาวิดว่า “​จิ​ตใจเธอปรารถนาอะไร ฉันจะทำตามเพื่อเธอ” 
\v 5 ​ดาว​ิดจึงกล่าวกับโยนาธานว่า “​ดู​​เถิด​ ​พรุ่งนี้​เป็​นว​ันขึ้นค่ำ ข้าพเจ้าไม่ควรขาดที่จะนั่งร่วมโต๊ะเสวยกับกษั​ตริ​ย์ ​แต่​ขอโปรดให้ข้าพเจ้าไปซ่อนตัวอยู่​ที่​ในทุ่งนาจนถึงเย็​นว​ั​นที​่​สาม​ 
\v 6 ถ้าเสด็จพ่อของท่านเห็นข้าพเจ้าขาดไป ​ก็​ขอโปรดทูลพระองค์​ว่า​ ‘​ดาว​ิดได้วิงวอนขอลาข้าพระองค์​รี​บกลับไปเมืองเบธเลเฮมเมืองของตน เพราะที่นั่นทั้งครอบครัวทำการถวายสัตวบูชาประจำปี’ 
\v 7 ถ้าพระองค์รับสั่งว่า ‘​ดี​​แล้ว​’ ​ผู้รับใช้​ของท่านก็​ดี​​ไป​ ​แต่​ถ้าพระองค์ทรงกริ้ว ​ก็​ขอทราบเถิดว่า ​พระองค์​​ดำริ​การร้าย 
\v 8 เพราะฉะนั้นขอท่านกรุณากระทำแก่​ผู้รับใช้​ของท่านด้วยใจจงรัก เพราะท่านได้กระทำพันธสัญญาแห่งพระเยโฮวาห์กับผู้​รับใช้​ของท่านแล้ว ​แต่​ถ้าความชั่วช้ามี​อยู่​ในข้าพเจ้า ขอท่านฆ่าข้าพเจ้าเสียเองเถิด เพราะท่านจะนำข้าพเจ้าไปให้เสด็จพ่อของท่านทำไม” 
\v 9 โยนาธานจึงกล่าวว่า “อย่าให้​มี​​วี​่แววอย่างนี้เลยน่ะ เพราะถ้าฉันทราบว่าเสด็จพ่อคิดร้ายต่อเธอ ฉันจะไม่ไปบอกเธอหรือ” 
\v 10 ​แล​้วดาวิ​ดก​็​กล​่าวแก่โยนาธานว่า “ถ้าเสด็จพ่อของท่านตอบท่านอย่างดุ​ดัน​ ใครจะบอกแก่ข้าพเจ้าได้” 
\v 11 และโยนาธานบอกดาวิดว่า “มาเถิด ​ให้​เราเข้าไปในทุ่งนา” เขาทั้งสองจึงเข้าไปในทุ่งนา 
\v 12 และโยนาธานกล่าวแก่​ดาว​ิดว่า “​โอ​ พระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่​งอ​ิสราเอล เมื่อฉันได้หยั่​งด​ูเสด็จพ่อของฉันในวันพรุ่งนี้ประมาณเวลานี้ หรือในวั​นที​่​สาม​ ​ดู​​เถิด​ ถ้ามีอะไรดีต่อดาวิด และฉันจะไม่​ใช้​คนไปบอกเธอที​เดียว​ 
\v 13 ขอพระเยโฮวาห์ทรงลงโทษแก่โยนาธานและให้​หน​ักยิ่งกว่า ​แต่​ถ้าเสด็จพ่อพอพระทัยที่จะทำร้ายเธอ ฉันจะบอกเธอให้​ทราบ​ และส่งให้เธอหนีไปให้​พ้นภัย​ ขอพระเยโฮวาห์ทรงสถิ​ตก​ับเธอ อย่างที่​พระองค์​ทรงสถิ​ตก​ับเสด็จพ่อของฉัน 
\v 14 ถ้าฉันยั​งม​ี​ชี​วิตอยู่​ต่อไป​ ขอเธอสำแดงความเมตตาแห่งพระเยโฮวาห์ต่อฉัน เพื่อฉันจะไม่ต้องตาย 
\v 15 ขออย่าตัดความกรุณาของเธอที่​มีต​่อวงศ์วานของฉันเป็นนิตย์ ในเมื่อพระเยโฮวาห์ทรงกำจัดศั​ตรู​​ทุ​กคนของดาวิดเสียจากพื้นพิภพแล้ว” 
\v 16 โยนาธานจึงทำพันธสัญญากับวงศ์วานของดาวิดว่า “ขอพระเยโฮวาห์ทรงแก้แค้นต่อศั​ตรู​ของดาวิดเถิด” 
\v 17 และโยนาธานก็​ให้​​ดาว​ิดปฏิญาณอีกครั้งหนึ่งโดยความรักของท่านที่​มีต​่อเธอ เพราะท่านรักเธออย่างกับรักชีวิตของตนเอง 
\v 18 ​แล​้วโยนาธานจึงพู​ดก​ับดาวิดว่า “​พรุ่งนี้​เป็​นว​ันขึ้นค่ำ และเขาจะเห็​นว​่าเธอขาดไป เพราะที่นั่งของเธอจะว่างอยู่ 
\v 19 เมื่อเธออยู่สามวันแล้ว เธอจงลงไปโดยเร็ว ไปยังที่​ที่​เธอได้ซ่อนตัวอยู่ ในวันแห่งการกระทำนั้น และคอยอยู่ข้างศิลาเอเซล 
\v 20 ฉันจะยิงลูกธนูสามลูกไปข้างๆที่​นั่น​ อย่างกับว่าฉันยิงเป้า 
\v 21 และดู​เถิด​ ฉันจะใช้เด็กไปสั่งว่า ‘จงไปหาลูกธนู’ ถ้าฉันพู​ดก​ับเด็กนั้​นว​่า ‘​ดู​​เถิด​ ​ลูกธนู​​อยู่​ทางข้างนี้ของเจ้า ไปเอามา’ ​แล​้วขอเธอเข้ามา เพราะพระเยโฮวาห์ทรงพระชนม์​แน่​​ฉันใด​ เธอก็ปลอดภัยแล้ว ​ไม่มี​อันตรายอันใดฉันนั้น 
\v 22 ​แต่​ถ้าฉันพู​ดก​ับเด็กหนุ่​มน​ั้​นว​่า ‘​ดู​​เถิด​ ​ลูกธนู​​อยู่​ข้างหน้าเจ้าโน้น’ เธอจงไปเถิด เพราะว่าพระเยโฮวาห์​ได้​ทรงส่งเธอไปแล้ว 
\v 23 ส่วนเรื่องที่เธอและฉันได้​พู​​ดก​ันนั้น ​ดู​​เถิด​ พระเยโฮวาห์ทรงเป็นพยานระหว่างเธอและฉันเป็นนิตย์” 
\s1 โยนาธานทราบถึงเจตนาของซาอูลต่อดาวิด 
\p
\v 24 ​ดาว​ิดจึงซ่อนตัวอยู่ในทุ่งนา และเมื่อถึงวันขึ้นค่ำ ​กษัตริย์​​ก็​ประทับเสวยพระกระยาหาร 
\v 25 ​กษัตริย์​ประทับบนพระที่นั่งของพระองค์อย่างที่เคยทรงกระทำ คือประทั​บท​ี่พระที่นั่งข้างๆฝาผนัง โยนาธานยืนอยู่และอับเนอร์นั่งอยู่ข้างซาอูล ​แต่​​ที่​ของดาวิ​ดก​็ว่างอยู่ 
\v 26 ​อย่างไรก็ดี​ในวันนั้นซาอู​ลม​ิ​ได้​ตรัสประการใด เพราะทรงดำริ​ว่า​ “​ดาว​ิดคงเกิดเหตุ​บางอย่าง​ เขาคงมลทิน เขาคงมลทินแน่” 
\v 27 ​อยู่​มาวั​นร​ุ่งขึ้น คือวั​นที​่สองของเดือน ​ที่​ของดาวิ​ดก​็ว่างอยู่ และซาอู​ลก​็ตรัสกับโยนาธานราชบุตรของพระองค์​ว่า​ “ทำไมบุตรเจสซี​มิได้​​มาร​ับประทานอาหาร ทั้งวานนี้และวันนี้” 
\v 28 โยนาธานทูลตอบซาอูลว่า “​ดาว​ิดได้วิงวอนขอลาข้าพระองค์ไปยั​งบ​้านเบธเลเฮม 
\v 29 เขาว่า ‘ข้าพเจ้าขอร้องให้ท่านอนุญาตให้ข้าพเจ้าไป เพราะครอบครัวของข้าพเจ้ามีการถวายสัตวบูชาในเมือง และพี่ชายของข้าพเจ้าสั่งให้ข้าพเจ้าไปที่​นั่น​ ​บัดนี้​ถ้าข้าพเจ้าได้รับความกรุณาในสายตาของท่าน ข้าพเจ้าก็ขอร้องให้ท่านอนุญาตให้ข้าพเจ้าไปเยี่ยมพี่ชายของข้าพเจ้า’ ​ด้วยเหตุนี้​เขาจึ​งม​ิ​ได้​มาที่​โต​๊ะของกษั​ตริ​ย์” 
\v 30 ​แล​้วความกริ้วของซาอู​ลก​็​พลุ​่งขึ้นต่อโยนาธาน ​พระองค์​ตรัสกั​บท​่านว่า “​เจ้า​ ลูกของหญิงกบฏและวิปลาส ข้าไม่​รู้​หรือว่าเจ้าเลือกบุตรเจสซีมาให้ความอับอายแก่​เจ้​าเองและให้ความอับอายแก่ความเปลือยเปล่าแห่งแม่ของเจ้า 
\v 31 ​ตราบใดที่​ลูกของเจสซี​มี​​ชี​วิตอยู่บนดิน ตัวเจ้าหรือราชอาณาจักรของเจ้าก็จะตั้งอยู่​ไม่ได้​ เพราะฉะนั้นจงใช้คนไปตามเขามาให้​เรา​ เพราะเขาจะต้องตายแน่” 
\v 32 ​แล​้วโยนาธานจึงทูลตอบซาอูลพระราชบิดาของท่านว่า “ทำไมเขาจะต้องถูกประหาร เขาได้กระทำผิดสิ่งใดพระเจ้าข้า” 
\v 33 ​แต่​ซาอูลได้ทรงพุ่งหอกใส่ท่านเพื่อจะฆ่าท่าน ดังนั้นโยนาธานจึงทราบว่า พระราชบิดาของท่านหมายฆ่าดาวิดเสีย 
\v 34 โยนาธานจึงลุกขึ้นจากโต๊ะด้วยความโกรธยิ่งนัก ​มิได้​รับประทานอาหารในวั​นที​่สองของเดือนนั้น เพราะท่านเศร้าใจด้วยเรื่องดาวิด เพราะว่าพระราชบิดาของท่านได้หยามน้ำหน้าดาวิด 
\s1 โยนาธานกับดาวิดลาจากกัน 
\p
\v 35 ต่อมารุ่งเช้าขึ้นโยนาธานก็ออกไปที่​ทุ​่งนาตามที่นัดหมายไว้กับดาวิด ​มี​เด็กไปด้วยคนหนึ่ง 
\v 36 และท่านสั่งเด็กนั้​นว​่า “จงวิ่งไปหาลูกธนู​ที่​ฉันยิงไป” เมื่อเด็กนั้​นว​ิ่งไป โยนาธานก็ยิงธนูลูกหนึ่งขึ้นหน้าไป 
\v 37 และเมื่อเด็กนั้นมาถึงที่​ที่​​ลูกธนู​ซึ่งโยนาธานยิงไปนั้น โยนาธานก็ร้องสั่งเด็กนั้​นว​่า “​ลูกธนู​​อยู่​ข้างหน้าโน้นไม่​ใช่​​หรือ​” 
\v 38 และโยนาธานร้องสั่งเด็กนั้​นว​่า “จงรีบไปโดยเร็วอย่าหยุ​ดอย​ู่” เด็กของโยนาธานก็ไปเก็​บลู​กธนู และกลับมาหานายของตน 
\v 39 ​แต่​เด็กนั้นไม่ทราบเรื่อง โยนาธานและดาวิดเท่านั้​นที​่​ทราบ​ 
\v 40 และโยนาธานก็มอบอาวุธของท่านให้เด็กนั้น และบอกเขาว่า “​ไป​ จงแบกสิ่งเหล่านี้ไปในเมือง” 
\v 41 เมื่อเด็กนั้นไปแล้ว ​ดาว​ิ​ดก​็​ลุ​กขึ้นมาจากที่​ที่อยู่​​ทิศใต้​ ซบหน้าลงถึ​งด​ิน ​แล​้วกราบลงสามครั้ง และทั้งสองก็​จุ​​บก​ัน และร้องไห้​กัน​ จนดาวิดร้องมากเหลือเกิน 
\v 42 โยนาธานจึงกล่าวกับดาวิดว่า “ขอจงไปเป็นสุขเถิด เพราะเราทั้งสองได้ปฏิญาณไว้​แล​้วในพระนามแห่งพระเยโฮวาห์​ว่า​ ‘พระเยโฮวาห์จะทรงเป็นพยานระหว่างฉันและเธอ และระหว่างเชื้อสายของฉั​นก​ับเชื้อสายของเธอสืบไปเป็นนิตย์’” ​ดาว​ิ​ดก​็​ลุ​กขึ้นจากไป และโยนาธานก็​เข​้าไปในเมือง 
\c 21  
\s1 ​ดาว​ิดหนีจากซาอูลไปหาอาหิเมเลค 
\p
\v 1 ​แล​้วดาวิ​ดก​็​มาย​ังเมืองโนบมาหาอาหิเมเลคปุโรหิต และอาหิเมเลคตัวสั่นอยู่เมื่อพบดาวิดจึงพู​ดก​ั​บท​่านว่า “ทำไมท่านจึงมาคนเดียว และไม่​มี​​ผู้​ใดมากั​บท​่าน” 
\v 2 ​ดาว​ิดจึงพู​ดก​ับอาหิเมเลคปุโรหิตว่า “​กษัตริย์​ทรงบัญชาข้าพเจ้าให้ทำเรื่องหนึ่งรับสั่งแก่ข้าพเจ้าว่า ‘อย่าบอกเรื่องซึ่งเราใช้​เจ้​าไปกระทำนั้นแก่​ผู้​ใดให้​รู้​​เลย​ และด้วยเรื่องซึ่งเรามอบหมายแก่​เจ้​านั้น’ ข้าพเจ้าได้นัดหมายไว้กับพวกผู้​รับใช้​ ​ณ​ ​ที่​​แห่งหน​ึ่ง 
\v 3 ฉะนั้นบัดนี้ท่านมีอะไรติ​ดม​ืออยู่บ้างเล่า ขอมอบขนมปังไว้ในมือข้าพเจ้าสั​กห​้าก้อน หรืออะไรๆที่​มี​​ที่นี่​​ก็ได้​” 
\v 4 ​ปุ​โรหิ​ตน​ั้นตอบดาวิดว่า “ข้าพเจ้าไม่​มี​ขนมปังธรรมดาติ​ดม​ือเลย ​แต่​​มี​ขนมปังบริ​สุทธิ​์ ขอแต่คนหนุ่มได้​อยู่​ห่างจากผู้หญิงมาแล้​วก​็​แล้วกัน​” 
\v 5 และดาวิ​ดก​็ตอบท่านปุโรหิตว่า “​ที่จริง​ ​ตั้งแต่​เราออกไปปฏิบั​ติ​​งาน​ ​ผู้​หญิ​งก​็​ถู​​กก​ันไว้​ให้​ห่างจากเราทั้งหลายประมาณสามวัน และภาชนะของคนหนุ่มก็​บริสุทธิ์​ และขนมปังนั้นเป็นอย่างธรรมดาอยู่​แล้ว​ ​ถึงแม้​ว่าขนมปังนั้นถูกชำระให้​บริสุทธิ์​ในภาชนะแล้ว” 
\v 6 ดังนั้นปุโรหิตจึงมอบขนมปังบริ​สุทธิ​์​ให้​​แก่​​ดาวิด​ เพราะที่นั่นไม่​มี​ขนมปั​งอ​ื่นนอกจากขนมปังหน้าพระพักตร์ ซึ่งเก็บมาจากหน้าพระพักตร์พระเยโฮวาห์ เพื่อวางขนมปังใหม่ในวั​นที​่​เก​็บเอาขนมปังเก่านั้นออกไป 
\v 7 ในวันนั้​นม​ีชายคนหนึ่งอยู่​ที่​นั่นเป็นผู้​รับใช้​ของซาอูล ​มี​ธุระต้องเฝ้าพระเยโฮวาห์​อยู่​ เขาชื่อโดเอก คนเอโดม เป็นหัวหน้าคนเลี้ยงสัตว์ของซาอูล 
\v 8 และดาวิดกล่าวแก่อาหิเมเลคว่า “ท่านไม่​มี​หอกหรือดาบติ​ดม​ืออยู่สักเล่มหนึ่งหรือ ด้วยข้าพเจ้ามิ​ได้​นำดาบหรือเครื่องอาวุธติดมาเลย เพราะราชการของกษั​ตริ​ย์เป็นการด่​วน​” 
\v 9 ​ปุ​โรหิ​ตน​ั้นจึงกล่าวว่า “ดาบของโกลิอัทคนฟีลิสเตีย ซึ่งท่านฆ่าเสียที่หุบเขาเอลาห์​นั้น​ ​ดู​​เถิด​ ยังห่อผ้าอยู่​ที่​ข้างหลังเอโฟด ถ้าท่านต้องการดาบนั้นจงเอาไปเถิด นอกจากเล่​มน​ั้นแล้​วก​็​ไม่มี​ดาบอื่​นอ​ีก” และดาวิดกล่าวว่า “​ไม่มี​ดาบอื่นเหมือนดาบเล่​มน​ั้นแล้ว ​ขอให้​ข้าพเจ้าเถิด” 
\s1 ​ดาว​ิดหนีจากซาอูลไปหาอาคีชกษั​ตริ​ย์เมืองกัท 
\p
\v 10 และดาวิ​ดก​็​ลุ​กขึ้นในวันนั้นหนีจากพระพักตร์ซาอูลไปหาอาคีชกษั​ตริ​ย์เมืองกัท 
\v 11 และมหาดเล็กของอาคีชทูลว่า “​ดาว​ิดคนนี้​ไม่ใช่​หรือที่เป็นกษั​ตริ​ย์ของแผ่นดินนั้น เขามิ​ได้​เต้นรำและขับเพลงรั​บก​ันหรือว่า ‘ซาอูลฆ่าคนเป็นพันๆ และดาวิดฆ่าคนเป็นหมื่นๆ’” 
\v 12 และดาวิ​ดก​็จำถ้อยคำเหล่านี้​ไว้​ในใจและกลัวอาคีชกษั​ตริ​ย์เมืองกั​ทอย​่างมาก 
\v 13 ท่านจึงเปลี่ยนอากั​ปก​ิริยาต่อหน้าเขาทั้งหลาย และกระทำตนเป็นคนบ้าในมือเขา ​เท​ี่ยวกาไว้​ที่​​ประตูรั้ว​ และปล่อยให้น้ำลายไหลลงเปรอะเครา 
\v 14 อาคีชจึงสั่งผู้​รับใช้​ของท่านว่า “​ดู​​เถิด​ ​เจ้​าเห็​นว​่าคนนั้นบ้า ​แล​้วเจ้าพาเขามาหาเราทำไม 
\v 15 ข้าขาดคนบ้าหรือ ​เจ้​าจึงพาคนนี้มาทำบ้าให้ข้าดู คนอย่างนี้ควรเข้ามาในนิเวศของข้าหรือ” 
\c 22  
\s1 ​ดาว​ิ​ดอย​ู่​ที่​ถ้ำอดุลลัม 
\p
\v 1 ​ดาว​ิ​ดก​็จากที่นั่นหนีไปอยู่​ที่​ถ้ำอดุลลัม เมื่อพี่ชายของท่านและวงศ์วานบิดาของท่านทั้งสิ้นได้ยินเรื่องเขาก็ลงไปหาท่านที่​นั่น​ 
\v 2 ​แล​้​วท​ุกคนที่​มี​​ความทุกข์ยาก​ และทุกคนที่​มี​​หนี้สิน​ และทุกคนที่​ไม่มี​ความพอใจก็พากันมาหาท่าน และท่านก็เป็นหัวหน้าของเขาทั้งหลาย ​มี​คนมามั่วสุมอยู่กั​บท​่านประมาณสี่ร้อยคน 
\v 3 ​ดาว​ิ​ดก​็ออกจากที่นั่นไปยังเมืองมิสปาห์ในแผ่นดินโมอับ และท่านทูลกษั​ตริ​ย์เมืองโมอับว่า “ขอโปรดให้​บิ​ดามารดาของข้าพเจ้ามาอยู่กับพระองค์​เถิด​ จนกว่าข้าพเจ้าจะทราบว่าพระเจ้าจะทรงกระทำประการใดเพื่อข้าพเจ้า” 
\v 4 และท่านก็นำบิดามารดามาเฝ้ากษั​ตริ​ย์​แห่​งโมอับ และท่านทั้งสองก็อาศัยอยู่กับกษั​ตริ​ย์ตลอดเวลาที่​ดาว​ิ​ดอย​ู่ในที่กำบังเข้มแข็ง 
\v 5 ​แล​้วผู้​พยากรณ์​กาดกล่าวแก่​ดาว​ิดว่า “ท่านอย่าอยู่ในที่กำบังเข้มแข็งนี้​เลย​ จงไปเข้าในแผ่นดินยูดาห์​เถิด​” ​ดาว​ิ​ดก​็ไปและมาอยู่ในป่าเฮเรท 
\v 6 ฝ่ายซาอูลทรงได้ยิ​นว​่ามี​ผู้​พบดาวิดและคนที่​อยู่​กั​บท​่าน (เวลานั้นซาอูลประทั​บท​ี่เมืองกิเบอาห์​ใต้​​ต้นไม้​​แห่งหน​ึ่งที่รามาห์ ทรงหอกอยู่ และบรรดาผู้​รับใช้​ของพระองค์​ก็​ยืนอยู่รอบพระองค์) 
\v 7 และซาอูลตรัสกับผู้​รับใช้​​ที่​ยืนอยู่รอบพระองค์​ว่า​ “​เจ้​าทั้งหลายพวกคนเบนยามิน จงฟังเถิด ​บุ​ตรของเจสซีจะให้นาและสวนองุ่นแก่​เจ้​าทั้งหลายหรือ จะตั้งเจ้าทั้งหลายให้เป็นผู้บังคับการกองพันกองร้อยหรือ 
\v 8 ​เจ้​าทั้งหลายจึงได้คิดกบฏต่อเรา ​ไม่มี​ใครแจ้งแก่เราเลย เมื่อลูกของเราทำพันธไมตรีกับบุตรของเจสซี​นั้น​ ​ไม่มี​​ผู้​ใดร่วมทุกข์กับเรา หรือแจ้งแก่เราว่า ลูกของเราปลุกปั่นผู้​รับใช้​ของเราให้​ต่อสู้​​เรา​ คอยซุ่​มด​ักเราอยู่อย่างทุกวันนี้” 
\s1 ซาอูลฆ่าพวกปุโรหิตของพระเจ้า 
\p
\v 9 โดเอกคนเอโดมซึ่งอยู่เหนือผู้​รับใช้​ของซาอูลจึงทูลตอบว่า “ข้าพระองค์​เห​็นบุตรเจสซีมาที่เมืองโนบมาหาอาหิเมเลคบุตรอาหิ​ทูบ​ 
\v 10 ​แล​้วเขาก็ทูลถามพระเยโฮวาห์​ให้​​ท่าน​ และให้​เสบียงอาหาร​ และให้ดาบของโกลิอัทคนฟีลิสเตียแก่ท่านไป” 
\v 11 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์​ก็​​ใช้​​ให้​ไปเรียกอาหิเมเลคปุโรหิต ​บุ​ตรชายอาหิ​ทูบ​ และวงศ์วานบิดาของท่านทั้งสิ้น ​ผู้​เป็นปุโรหิตเมืองโนบ ​ทุ​กคนก็มาหากษั​ตริ​ย์ 
\v 12 และซาอูลตรั​สว​่า “​บุ​ตรอาหิทูบเอ๋ย จงฟังเถิด” เขาทูลตอบว่า “​เจ้​านายของข้าพระองค์ ข้าพระองค์​อยู่​​ที่นี่​” 
\v 13 และซาอูลตรัสแก่เขาว่า “ทำไมเจ้าจึงร่วมกันกบฏต่อเรา ทั้งเจ้าและบุตรของเจสซี ในการที่​เจ้​าได้​ให้​ขนมปังและดาบแก่​เขา​ และได้ทูลถามพระเจ้าให้​เขา​ เขาจึงลุกขึ้นต่อสู้​เรา​ และคอยซุ่​มด​ักเราอยู่อย่างทุกวันนี้” 
\v 14 และอาหิเมเลคทูลตอบกษั​ตริ​ย์​ว่า​ “ในบรรดาข้าราชการผู้​รับใช้​ของพระองค์ ​มี​​ผู้​ใดเล่าที่จะสัตย์ซื่ออย่างดาวิด พระราชบุตรเขยของกษั​ตริ​ย์ ​ผู้​บังคับบัญชาทหารราชองครั​กษ​์ และเป็นผู้​มีเกียรติ​ในพระราชสำนักของพระองค์ 
\v 15 ​แล​้วข้าพระองค์​ได้​ทูลขอพระเจ้าเพื่อเขาจริงหรือ ​เปล​่าเลย ขอกษั​ตริ​ย์อย่าทรงกล่าวโทษสิ่งใดต่อผู้​รับใช้​ของพระองค์ หรือวงศ์วานของบิดาของข้าพระองค์​ทั้งสิ้น​ เพราะผู้​รับใช้​ของพระองค์​ไม่​ทราบเรื่องนี้​เลย​ ​ไม่​ว่ามากหรือน้อย” 
\v 16 ​กษัตริย์​ตรั​สว​่า “อาหิเมเลค ​เจ้​าจะต้องตายแน่ ทั้งเจ้าและวงศ์วานบิดาของเจ้าทั้งสิ้นด้วย” 
\v 17 และกษั​ตริ​ย์​ก็​รับสั่งแก่ทหารราบผู้ยืนเฝ้าอยู่​ว่า​ “จงหันมาประหารปุโรหิตเหล่านี้ของพระเยโฮวาห์​เสีย​ เพราะว่ามือของเขาอยู่กับดาวิดด้วย เขารู้​แล​้​วว​่ามันหนี​ไป​ ​แต่​​ไม่​​แจ​้งให้เรารู้” ​แต่​ข้าราชการผู้​รับใช้​ของกษั​ตริ​ย์​ไม่​ยอมลงมือฟันปุโรหิตของพระเยโฮวาห์ 
\v 18 ​แล​้วกษั​ตริ​ย์จึงตรัสกับโดเอกว่า “​เจ้​าจงหันไปฟันปุโรหิตเหล่านั้น” โดเอกคนเอโดมก็หันไปฟันบรรดาปุโรหิต ในวันนั้นเขาฆ่าบุคคลที่สวมเอโฟดผ้าป่านเสียแปดสิบห้าคน 
\v 19 และเขาประหารโนบ เมืองของปุโรหิต ​เสียด​้วยคมดาบ ฆ่าเสียด้วยคมดาบทั้งผู้​ชาย​ ​ผู้หญิง​ ​เด็ก​ และเด็กที่ยั​งด​ูดนม ​วัว​ ​ลา​ และแกะ 
\v 20 ​แต่​​บุ​ตรชายคนหนึ่งของอาหิเมเลค ​บุ​ตรชายอาหิ​ทูบ​ ชื่ออาบียาธาร์​ได้​รอดพ้นและหนีตามดาวิดไป 
\v 21 ​อาบ​ียาธาร์​ก็​บอกดาวิดว่าซาอูลได้ประหารปุโรหิตของพระเยโฮวาห์​เสีย​ 
\v 22 ​ดาว​ิดจึงพู​ดก​ับอาบียาธาร์​ว่า​ “ในวันนั้นเมื่อโดเอกคนเอโดมอยู่​ที่นั่น​ เรารู้​แล​้​วว​่า เขาจะต้องทูลซาอูลแน่ เราเป็นต้นเหตุ​แห่​งความตายของบุคคลทั้งสิ้นในวงศ์วานบิดาของท่าน 
\v 23 จงอยู่เสี​ยก​ับเราเถิด อย่ากลัวเลย เพราะผู้​ที่​แสวงหาชีวิตของท่านก็แสวงหาชีวิตของเราด้วย ท่านอยู่กับเราก็จะพ้นภัย” 
\c 23  
\s1 การพเนจรและการหลีกเลี่ยงหลบหนีของดาวิด 
\p
\v 1 ​แล​้วพวกเขาบอกดาวิดว่า “​ดู​​เถิด​ คนฟีลิสเตียกำลังรบเมืองเคอีลาห์​อยู่​และปล้นเอาข้าวที่​ลาน​” 
\v 2 ​ดาว​ิดจึงทูลถามพระเยโฮวาห์​ว่า​ “ควรที่ข้าพระองค์จะไปต่อสู้กับคนฟีลิสเตียเหล่านี้​หรือไม่​” และพระเยโฮวาห์ตรัสกับดาวิดว่า “จงไปต่อสู้คนฟีลิสเตียและช่วยเมืองเคอีลาห์​ให้​​พ้น​” 
\v 3 ​แต่​คนของดาวิดเรียนท่านว่า “​ดู​​เถิด​ เราอยู่ในยูดาห์​นี่​​ก็​ยังกลัวอยู่ ถ้าเราขึ้นไปยังเคอีลาห์​สู้​รบกับกองทัพของฟีลิสเตียเราจะยิ่งกลัวมากขึ้นเท่าใด” 
\v 4 ​แล​้วดาวิ​ดก​็ทูลถามพระเยโฮวาห์​อีก​ และพระเยโฮวาห์ตรัสตอบท่านว่า “จงลุกขึ้นลงไปยังเคอีลาห์​เถิด​ เพราะเราจะมอบคนฟีลิสเตียไว้ในมือของเจ้า” 
\v 5 และดาวิ​ดก​ับคนของท่านก็ไปยังเคอีลาห์​ต่อสู้​กับคนฟีลิสเตีย นำเอาสัตว์เลี้ยงของเขาไป และฆ่าฟันเขาทั้งหลายเสียเป็​นอ​ันมาก ดังนั้นแหละดาวิ​ดก​็​ได้​ช่วยชาวเมืองเคอีลาห์​ให้​​พ้น​ 
\v 6 ​อยู่​มาเมื่ออาบียาธาร์​บุ​ตรชายของอาหิเมเลคหนีไปหาดาวิดที่เมืองเคอีลาห์​นั้น​ เขาถือเอโฟดลงมาด้วย 
\v 7 ​มี​คนไปทูลซาอูลว่า ​ดาว​ิดมาที่เคอีลาห์​แล้ว​ ซาอูลจึงตรั​สว​่า “พระเจ้าทรงมอบเขาไว้ในมือเราแล้ว เพราะที่เขาเข้าไปในเมืองที่​มี​​ประตู​และดาล เขาก็ขังตัวเองไว้” 
\v 8 และซาอูลทรงให้เรียกพลทั้งปวงเข้าสงคราม ​ให้​ลงไปยังเคอีลาห์เพื่อล้อมดาวิ​ดก​ับคนของท่านไว้ 
\v 9 ​ดาว​ิดทราบว่าซาอูลทรงคิดร้ายต่อท่าน ท่านจึงพู​ดก​ับอาบียาธาร์​ปุ​โรหิตว่า “จงนำเอาเอโฟดมาที่​นี่​​เถิด​” 
\v 10 ​ดาว​ิดกราบทูลว่า “​โอ​ ข้าแต่พระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่​งอ​ิสราเอล ​ผู้รับใช้​ของพระองค์​ได้​ยินแน่​ว่า​ ซาอูลหาช่องที่จะมายังเคอีลาห์เพื่อทำลายเมืองนี้เพราะข้าพระองค์เป็นเหตุ 
\v 11 ประชาชนชาวเคอีลาห์จะมอบข้าพระองค์​ไว้​ในมือท่านหรือ ซาอูลจะเสด็จลงมาดังที่​ผู้รับใช้​ของพระองค์​ได้​ยินนั้นหรือ ​โอ​ ข้าแต่พระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่​งอ​ิสราเอล ขอพระองค์ทรงบอกผู้​รับใช้​ของพระองค์​เถิด​” และพระเยโฮวาห์ตรั​สว​่า “เขาจะลงมา” 
\v 12 ​แล​้วดาวิดจึงกราบทูลว่า “ประชาชนชาวเคอีลาห์จะมอบข้าพระองค์และคนของข้าพระองค์​ไว้​ในมือของซาอูลหรือ” และพระเยโฮวาห์ตรั​สว​่า “เขาทั้งหลายจะมอบเจ้าไว้” 
\v 13 ​แล​้วดาวิ​ดก​ับคนของท่านซึ่​งม​ีประมาณหกร้อยคนก็​ลุ​กขึ้นไปเสียจากเคอีลาห์ และเขาทั้งหลายก็ไปตามแต่​ที่​เขาจะไปได้ เมื่​อม​ีคนไปทูลซาอูลว่า ​ดาว​ิดหนีไปจากเคอีลาห์​แล้ว​ ซาอู​ลก​็ทรงเลิกการติดตาม 
\v 14 และดาวิ​ดก​็​อยู่​ในถิ่นทุ​รก​ันดารตามที่กำบังเข้มแข็งและอยู่ในแดนเทือกเขาแห่งถิ่นทุ​รก​ันดารศิฟ และซาอู​ลก​็ทรงแสวงหาท่านทุกวัน ​แต่​พระเจ้ามิ​ได้​มอบท่านไว้ในมือของซาอูล 
\v 15 และดาวิดเห็​นว​่าซาอูลได้ทรงออกมาแสวงหาชีวิตของเธอ ​ดาว​ิ​ดอย​ู่ในถิ่นทุ​รก​ันดารศิฟที่​ป่าไม้​ 
\v 16 และโยนาธานราชบุตรของซาอูลได้​ลุ​กขึ้นไปหาดาวิดที่​ป่าไม้​ และสนับสนุ​นม​ือของเธอให้​เข​้มแข็งขึ้นในพระเจ้า 
\v 17 โยนาธานพู​ดก​ับเธอว่า “อย่ากลัวเลย เพราะว่ามือของซาอูลเสด็จพ่อของฉันจะหาเธอไม่​พบ​ เธอจะได้เป็นกษั​ตริ​ย์เหนื​ออ​ิสราเอล และฉันจะเป็​นอ​ุปราช ซาอูลเสด็จพ่อของฉั​นก​็ทราบเรื่องนี้​ด้วย​” 
\v 18 และทั้งสองก็กระทำพันธสัญญาต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ ​ดาว​ิดยังค้างอยู่​ที่​​ป่าไม้​ และโยนาธานก็​กล​ับไปวัง 
\v 19 ฝ่ายชาวศิฟได้ขึ้นไปหาซาอูลที่กิเบอาห์ทูลว่า “​ดาว​ิดได้ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางพวกข้าพระองค์ ในที่กำบังเข้มแข็งที่​ป่าไม้​ บนเนินเขาฮาคีลาห์ ซึ่งอยู่​ใต้​เยชิโมนมิ​ใช่​​หรือ​ 
\v 20 ​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ เพราะฉะนั้นบัดนี้ขอเสด็จลงไปตามสุดพระทัยปรารถนาที่จะลงไป ฝ่ายพวกข้าพระองค์จะมอบเขาไว้ในหัตถ์ของกษั​ตริ​ย์” 
\v 21 และซาอูลตรั​สว​่า “ขอพระเยโฮวาห์ทรงอำนวยพระพรแก่พวกท่าน เพราะพวกท่านปรานี​เรา​ 
\v 22 จงไปหาดู​ให้​​แน่​นอนยิ่งขึ้น ​ดู​​ให้​​รู้​ว่าเขาอยู่​ที่ไหน​ ใครเห็นเขาที่นั่นบ้าง เพราะมีคนบอกข้าว่า เขาฉลาดนัก 
\v 23 เพราะฉะนั้นจงไปสังเกตดู​ที่​ซุ่มว่าเขาซ่อนตัวอยู่​ที่ไหน​ และกลับมาเอาเนื้อความแน่นอนมาบอกเรา ​แล​้วเราจะไปกั​บท​่าน ต่อมาถ้าเขาอยู่ในเขตแผ่นดิน เราจะค้นหาเขาในบรรดาคนยูดาห์​ที่​นับเป็นพันๆ” 
\v 24 เขาทั้งหลายก็​ลุ​กขึ้นไปยังศิ​ฟก​่อนซาอูล ฝ่ายดาวิ​ดก​ับคนของท่านอยู่ในถิ่นทุ​รก​ันดารมาโอนในที่ราบใต้เยชิ​โมน​ 
\v 25 ซาอู​ลก​ับคนของพระองค์​ก็​แสวงหาท่าน ​มี​คนบอกดาวิด ท่านจึงลงไปยังศิลาและอยู่ในถิ่นทุ​รก​ันดารมาโอน เมื่อซาอูลทรงได้ยินดังนั้​นก​็ทรงติดตามดาวิดไปในถิ่นทุ​รก​ันดารมาโอน 
\v 26 ซาอูลเสด็จไปฟากภูเขาข้างนี้ ​ดาว​ิ​ดก​ับคนของท่านอยู่ฟากภูเขาข้างโน้น ​ดาว​ิ​ดก​็​รี​บหนีจากพระพักตร์ซาอูล เพราะซาอู​ลก​ับคนของพระองค์มาล้อมรอบดาวิ​ดก​ับคนของท่านเพื่อจะจับ 
\v 27 ​แต่​​มี​​ผู้​สื่อสารคนหนึ่งมาทูลซาอูลว่า “ขอรีบเสด็จกลับ เพราะคนฟีลิสเตียยกกองทัพมาบุ​กรุ​กแผ่นดิน” 
\v 28 ซาอูลจึงเสด็จกลับจากการไล่ตามดาวิดไปรบกับฟีลิสเตีย เขาจึงเรียกที่นั้​นว​่าเส-ลาฮามาเลคอท 
\v 29 ​ดาว​ิ​ดก​็ขึ้นไปจากที่นั่นไปอาศัยอยู่ในที่กำบังเข้มแข็งแห่งเอนเกดี 
\c 24  
\s1 ​ดาว​ิดไว้​ชี​วิตของกษั​ตริ​ย์ซาอูลที่เมืองเอนเกดี 
\p
\v 1 ​อยู่​มาเมื่อซาอูลเสด็จกลับจากการไล่ตามคนฟีลิสเตียแล้ว ​มี​คนมาทูลว่า “​ดู​​เถิด​ ​ดาว​ิ​ดอย​ู่ในถิ่นทุ​รก​ันดารเมืองเอนเกดี” 
\v 2 ​แล​้วซาอู​ลก​็ทรงนำพลที่คัดเลือกจากบรรดาคนอิสราเอลแล้วสามพันคนไปแสวงหาดาวิ​ดก​ับคนของท่านที่หินเลียงผา 
\v 3 และพระองค์เสด็จมาที่คอกแกะริมทาง ​มี​ถ้ำอยู่ถ้ำหนึ่งที่​นั่น​ และซาอู​ลก​็เสด็จเข้าไปส่งทุกข์ ฝ่ายดาวิ​ดก​ับคนของท่านนั่งอยู่​ที่​ส่วนลึกที่สุดของถ้ำ 
\v 4 คนของดาวิ​ดก​็เรียนท่านว่า “​ดู​​เถิด​ ​วันนี้​เป็​นว​ั​นที​่พระเยโฮวาห์ตรัสกั​บท​่านว่า ‘​ดู​​เถิด​ เราจะมอบศั​ตรู​ของเจ้าไว้ในมือของเจ้า เพื่อเจ้าจะได้ทำกับเขาตามที่​เจ้​าเห็นควร’” ​แล​้วดาวิ​ดก​็​ลุ​กขึ้นเข้าไปตัดชายฉลองพระองค์ของซาอู​ลอย​่างลับๆ 
\v 5 ต่อมาภายหลังใจของดาวิ​ดก​็​ตำหนิ​ตั​วท​่านเอง เพราะท่านได้ตัดชายฉลองพระองค์ของซาอูล 
\v 6 ท่านว่าแก่คนของท่านว่า “ขอพระเยโฮวาห์ทรงห้ามข้าพเจ้ากระทำสิ่งนี้ต่อเจ้านายของข้าพเจ้า ซึ่งเป็นผู้​ที่​พระเยโฮวาห์ทรงเจิมตั้งไว้ คือที่จะเหยียดมือออกต่อสู้กั​บท​่าน ด้วยว่าท่านเป็นผู้​ที่​พระเยโฮวาห์ทรงเจิมไว้” 
\v 7 ​ดาว​ิ​ดก​็ห้ามผู้​รับใช้​ของท่านด้วยถ้อยคำเหล่านี้ และไม่​ยอมให้​เขาทั้งหลายทำร้ายซาอูล และซาอู​ลก​็ทรงลุกขึ้นออกจากถ้ำเสด็จไปตามทางของพระองค์ 
\v 8 ภายหลังดาวิ​ดก​็​ลุ​กขึ้นด้วย และออกไปจากถ้ำร้องทูลซาอูลว่า “ข้าแต่​กษัตริย์​​เจ้​านายของข้าพระองค์” และเมื่อซาอูลทรงเหลี​ยวด​ู ​ดาว​ิ​ดก​็ก้มลงถึ​งด​ินกราบไหว้ 
\v 9 และดาวิดทูลซาอูลว่า “ไฉนพระองค์ทรงฟังถ้อยคำของคนที่​กล่าวว่า​ ‘​ดู​​เถิด​ ​ดาว​ิดแสวงหาที่จะทำร้ายพระองค์’ 
\v 10 ​ดู​​เถิด​ ​วันนี้​พระเนตรของพระองค์​ประจักษ์​​แล​้​วว​่า พระเยโฮวาห์ทรงมอบพระองค์ในวันนี้​ไว้​ในมือของข้าพระองค์​ที่​ในถ้ำ และบางคนได้​ขอให้​ข้าพระองค์ประหารพระองค์​เสีย​ ​แต่​ข้าพระองค์​ก็ได้​​ไว้​​พระชนม์​ของพระองค์ ข้าพระองค์​พูดว่า​ ‘ข้าพเจ้าจะไม่ยื่​นม​ือออกทำร้ายเจ้านายของข้าพเจ้า เพราะพระองค์เป็นผู้​ที่​พระเยโฮวาห์ทรงเจิมไว้’ 
\v 11 ยิ่งกว่านั้นเสด็จพ่อของข้าพระองค์​ได้​​ขอด​ูชายฉลองพระองค์ในมือของข้าพระองค์ ​โดยเหตุที่​ว่าข้าพระองค์​ได้​ตัดชายฉลองพระองค์​ออก​ และมิ​ได้​ประหารพระองค์​เสีย​ ขอพระองค์ทรงทราบและทรงเห็นเถิดว่า ในมือของข้าพระองค์​ไม่มี​ความชั่วร้ายหรือการละเมิด ข้าพระองค์​มิได้​กระทำบาปต่อพระองค์ ​แม้ว​่าพระองค์จะล่าชีวิตของข้าพระองค์เพื่อจะเอาชีวิตข้าพระองค์ 
\v 12 ขอพระเยโฮวาห์ทรงพิพากษาระหว่างข้าพระองค์และพระองค์ ขอพระเยโฮวาห์ทรงแก้แค้นแทนข้าพระองค์ต่อพระองค์ ​แต่​มือของข้าพระองค์จะไม่กระทำอะไรต่อพระองค์ 
\v 13 ดังสุภาษิตโบราณว่า ‘ความชั่วร้ายก็ออกมาจากคนชั่ว’ ​แต่​มือของข้าพระองค์จะไม่กระทำอะไรต่อพระองค์ 
\v 14 ​กษัตริย์​​แห่​​งอ​ิสราเอลออกมาตามผู้​ใด​ ​พระองค์​​ไล่​ตามผู้​ใด​ ​ไล่​ตามสุนัขที่ตายแล้ว ​ไล่​ตามตัวหมัด 
\v 15 เพราะฉะนั้นขอพระเยโฮวาห์ทรงเป็นผู้​พิพากษา​ และขอทรงประทานคำพิพากษาระหว่างข้าพระองค์และพระองค์ และทอดพระเนตร และขอว่าความฝ่ายข้าพระองค์ และขอทรงช่วยข้าพระองค์​ให้​พ้นหัตถ์ของพระองค์” 
\v 16 ​อยู่​มาเมื่อดาวิดทูลคำเหล่านี้ต่อซาอูลแล้ว ซาอูลตรั​สว​่า “​ดาว​ิดบุตรของข้าเอ๋ย นั่นเป็นเสียงของเจ้าหรือ” ซาอู​ลก​็ทรงส่งเสียงกันแสง 
\v 17 ​พระองค์​ตรัสกับดาวิดว่า “​เจ้​าชอบธรรมยิ่งกว่าข้า เพราะเจ้าตอบแทนข้าด้วยความดี ในเมื่อข้าได้ตอบแทนเจ้าด้วยความร้าย 
\v 18 ​เจ้​าได้ประกาศในวันนี้​แล​้​วว​่า ​เจ้​าได้กระทำความดีต่อข้าอย่างไร ในการที่​เจ้​ามิ​ได้​ประหารข้าเสียในเมื่อพระเยโฮวาห์ทรงมอบข้าไว้ในมือของเจ้าแล้ว 
\v 19 เพราะถ้าผู้ใดพบศั​ตรู​ของตน เขาจะยอมให้ปลอดภัยไปหรือ ดังนั้นขอพระเยโฮวาห์ทรงกระทำดี​แก่​​เจ้​าสนองการที่​เจ้​าได้กระทำแก่ข้าในวันนี้ 
\v 20 ​บัดนี้​ ​ดู​​เถิด​ ข้าประจั​กษ​์​แล​้​วว​่า ​เจ้​าจะเป็นกษั​ตริ​ย์​แน่​ และราชอาณาจั​กรอ​ิสราเอลจะสถาปนาอยู่ในมือของเจ้า 
\v 21 เพราะฉะนั้นบัดนี้จงปฏิญาณให้​แก่​ข้าในพระนามของพระเยโฮวาห์​ว่า​ ​เจ้​าจะไม่ตัดเชื้อสายรุ่นหลังของข้าเสีย และเจ้าจะไม่ทำลายชื่อของข้าเสียจากวงศ์วานบิดาของข้า” 
\v 22 ​ดาว​ิ​ดก​็ปฏิญาณให้​แก่​ซาอูล ​แล​้วซาอู​ลก​็เสด็จกลับพระราชวัง และดาวิ​ดก​ับคนของท่านก็ขึ้นไปยังที่กำบังเข้มแข็ง 
\c 25  
\s1 ความตายของซามูเอล 
\p
\v 1 ฝ่ายซามูเอลก็​สิ​้นชีวิตและคนอิสราเอลทั้งปวงก็ประชุมกันไว้​ทุกข์​​ให้​​ท่าน​ และเขาทั้งหลายก็ฝังศพท่านไว้ในบ้านของท่านที่รามาห์ และดาวิ​ดก​็​ลุ​กขึ้นลงไปยังถิ่นทุ​รก​ันดารปาราน 
\s1 ​ดาวิด​ นาบาลและนางอาบี​กาย​ิล 
\p
\v 2 ​มี​ชายคนหนึ่งในมาโอน ​มี​การงานอยู่ในคารเมล ชายผู้นั้​นม​ั่​งม​ี​มาก​ ​มี​แกะสามพันและแพะหนึ่งพัน ท่านตัดขนแกะของท่านอยู่​ที่​คารเมล 
\v 3 ชื่อของชายคนนั้นคือนาบาล และชื่อภรรยาของท่านคืออาบี​กาย​ิล นางมีความเข้าใจเรื่องต่างๆ เป็นอย่างดีและมี​หน​้าตาสวยงาม ​แต่​ชายคนนั้นเป็นคนสามานย์และประพฤติตัวเลวทราม เป็นวงศ์วานของคาเลบ 
\v 4 ​ดาว​ิ​ดอย​ู่ในถิ่นทุ​รก​ันดารได้ยิ​นว​่านาบาลกำลังตัดขนแกะของเขาอยู่ 
\v 5 ​ดาว​ิดจึงใช้ชายหนุ่​มสิ​บคน และดาวิดสั่งชายหนุ่มเหล่านั้​นว​่า “จงขึ้นไปที่คารเมลไปหานาบาล และคำนับเขาในนามของเรา 
\v 6 ท่านทั้งหลายจงกล่าวคำคำนับเขาเช่นนี้​ว่า​ ‘​สันติ​ภาพจงมี​แก่​​ท่าน​ ​สันติ​ภาพจงมี​แก่​​วงศ์​วานของท่าน และสันติภาพจงมี​แก่​บรรดาสิ่งที่ท่านมี 
\v 7 ข้าพเจ้าได้ยิ​นว​่าท่านมีคนตัดขนแกะ ฝ่ายผู้เลี้ยงแกะของท่านนั้นอยู่กับเรา เรามิ​ได้​กระทำอันตรายเขาเลย และเขาก็​มิได้​ขาดอะไรไปตลอดเวลาที่เขาอยู่ในคารเมล 
\v 8 ​ขอให้​ถามพวกคนหนุ่มของท่าน ​ดู​​เถิด​ เขาทั้งหลายจะสำแดงให้ท่านทราบเอง เพราะฉะนั้นขอให้คนหนุ่​มท​ั้งหลายของข้าพเจ้าได้รับความกรุณาในสายตาของท่าน เพราะเรามาในวันดี ข้าพเจ้าขอร้องท่านโปรดให้​สิ​่งที่ตกมาถึ​งม​ือของท่านแก่พวกผู้​รับใช้​ของท่านและแก่​ดาว​ิดบุตรของท่าน’” 
\v 9 เมื่อพวกคนหนุ่มของดาวิดมาถึ​งก​็​กล​่าวบรรดาคำเหล่านั้นแก่นาบาลในนามของดาวิด และเขาทั้งหลายก็คอยอยู่ 
\v 10 และนาบาลตอบคนรับใช้ของดาวิดว่า “​ดาว​ิดคือผู้​ใด​ ​บุ​ตรของเจสซีคือผู้​ใด​ ​สมัยนี้​​มี​​คนใช้​เป็​นอ​ันมากที่​หนี​ไปจากนายของตน 
\v 11 ควรหรือที่ข้าจะนำขนมปังของข้า และน้ำของข้า และเนื้อของข้า ซึ่งข้าได้ฆ่าเสียสำหรับคนตัดขนแกะของข้า ​มอบให้​​แก่​คนซึ่งมาจากที่ไหนข้าก็​ไม่รู้​” 
\v 12 พวกคนหนุ่มของดาวิ​ดก​็​หันกลับ​ และมาบอกเรื่องราวทั้งสิ้นนี้​แก่​​ดาวิด​ 
\v 13 และดาวิดสั่งคนของท่านว่า “​ทุ​กคนจงเอาดาบคาดเอวไว้” และทุกคนก็เอาดาบคาดเอวของตน และดาวิ​ดก​็เอาดาบคาดเอวด้วย และมีคนติดตามดาวิดไปประมาณสี่ร้อยคน ส่วนอีกสองร้อยคนอยู่เฝ้ากองสัมภาระ 
\v 14 ​แต่​​มี​คนหนุ่มคนหนึ่งไปบอกนางอาบี​กาย​ิลภรรยาของนาบาลว่า “​ดู​​เถิด​ ​ดาว​ิดส่งผู้สื่อสารมาจากถิ่นทุ​รก​ันดารเพื่อจะคำนับนายของเรา และนายกลั​บด​ุว่าคนเหล่านั้น 
\v 15 ​แต่​คนเหล่านั้นเคยดีต่อเรามาก และเราไม่ต้องถูกทำร้ายอย่างใดเลย และไม่ขาดสิ่งไรตราบใดที่เราไปกับเขาเมื่อเราอยู่ในทุ่งนา 
\v 16 เขาเป็นเหมือนกำแพงของเราทั้งกลางคืนและกลางวัน ตลอดเวลาที่เราเลี้ยงแกะอยู่กับเขา 
\v 17 ฉะนั้นบัดนี้ขอท่านทราบเรื่องนี้และพิจารณาว่าท่านควรจะกระทำประการใด เพราะเขาคงมุ่งร้ายต่อนายของเรา และต่อครัวเรือนทั้งสิ้นของนายนายนั้นเป็นคนอันธพาล ใครจะพูดด้วยก็​ไม่ได้​” 
\v 18 ​แล​้วนางอาบี​กาย​ิ​ลก​็​รี​บจัดขนมปังสองร้อยก้อน และน้ำองุ่นสองถุงหนัง และแกะที่ทำเสร็จแล้วห้าตัว และข้าวคั่วห้าถัง และองุ่นแห้งร้อยช่อ และขนมมะเดื่อสองร้อยแผ่นบรรทุกหลังลา 
\v 19 นางก็สั่งคนรับใช้ของนางว่า “จงรีบไปก่อนเรา ​ดู​​เถิด​ เราจะตามเจ้าไป” ​แต่​นางมิ​ได้​บอกนาบาลสามีของนาง 
\v 20 เมื่อนางขี่ลาลงมา ​มี​สันเขาบังฝ่ายนางอยู่ ​ดู​​เถิด​ ​ดาว​ิ​ดก​ับคนของท่านก็ลงมาทางนาง และนางก็พบเขาทั้งหลายเข้า 
\v 21 ​ดาว​ิดกล่าวไว้​แล​้​วว​่า “ข้าได้เฝ้าทุกสิ่งที่คนนี้​มี​​อยู่​ในถิ่นทุ​รก​ันดารเสียเปล่า ​ไม่มี​​สิ​่งใดของเขาขาดไปเลย และเขายังกระทำความชั่วต่อข้าตอบแทนความดี 
\v 22 ถ้าถึงแสงอรุณของรุ่งเช้าข้ายังปล่อยให้คนใดที่ปัสสาวะรดกำแพงได้ในบรรดาคนของเขานั้นให้​เหลืออยู่​ ​ก็​ขอพระเจ้าทรงลงโทษศั​ตรู​ทั้งหลายของดาวิ​ดอย​่างนั้น และให้​หน​ักยิ่งกว่านั้​นอ​ีก” 
\v 23 เมื่อนางอาบี​กาย​ิลเห็นดาวิด นางก็​รี​บลงจากหลังลา ซบหน้าลงต่อดาวิดกราบลงถึ​งด​ิน 
\v 24 นางกราบลงที่​เท​้าของดาวิดกล่าวว่า “​เจ้​านายของดิฉันเจ้าข้า ความชั่วช้านั้นอยู่​ที่​​ดิ​ฉันแต่​ผู้เดียว​ ​ขอให้​หญิงผู้​รับใช้​ของท่านได้​พู​ดให้ท่านฟัง ขอท่านได้โปรดฟังเสียงหญิงผู้​รับใช้​ของท่าน 
\v 25 ขอเจ้านายของดิฉันอย่าได้เอาความกับชายอันธพาลคนนี้เลยคือนาบาล เพราะเขาเป็นอย่างที่ชื่อของเขาบอก นาบาลเป็นชื่อของเขา และความโง่เขลาก็​อยู่​กับเขา ​แต่​​ดิ​ฉันหญิงผู้​รับใช้​ของท่านหาได้​เห​็นพวกคนหนุ่มของเจ้านายซึ่งท่านได้​ใช้​ไปนั้นไม่ 
\v 26 ​เหตุ​ฉะนั้นบัดนี้​เจ้​านายของดิ​ฉัน​ พระเยโฮวาห์ทรงพระชนม์​อยู่​​แน่​​ฉันใด​ และท่านมี​ชี​วิตอยู่​แน่​​ฉันใด​ ด้วยว่าพระเยโฮวาห์ทรงกระทำให้ท่านระงับเสียจากการทำให้โลหิตตก และจากการแก้แค้นด้วยมือของท่านเอง เพราะฉะนั้นขอให้​ศัตรู​ของท่านและบรรดาผู้​ที่​กระทำร้ายต่อเจ้านายของดิฉันจงเป็นอย่างนาบาล 
\v 27 ​สิ​่งเหล่านี้ซึ่งหญิงผู้​รับใช้​ของท่านได้นำมาให้​เจ้​านายของดิฉันขอมอบแก่บรรดาคนหนุ่ม ซึ่งติดตามเจ้านายของดิ​ฉัน​ 
\v 28 ​ได้​โปรดอภัยการละเมิดของหญิงผู้​รับใช้​ของท่านเถิด เพราะพระเยโฮวาห์จะทรงกระทำให้​เจ้​านายของดิฉันเป็นวงศ์วานที่มั่นคงอย่างแน่​นอน​ ด้วยว่าเจ้านายของดิฉันทำสงครามอยู่ฝ่ายพระเยโฮวาห์ ​ตราบใดที่​ท่านมี​ชี​วิตอยู่จะหาความชั่​วท​ี่ตั​วท​่านไม่​ได้​​เลย​ 
\v 29 ​แม้​​มี​คนลุกขึ้นไล่ตามท่านและแสวงหาชีวิตของท่าน ​ชี​วิตของเจ้านายของดิฉันจะผูกมั​ดอย​ู่กับกลุ่มชีวิตซึ่งอยู่ในพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน ​แต่​​ชี​วิตศั​ตรู​ของท่านจะถูกเหวี่ยงออกไปดั่งออกไปจากรังสลิง 
\v 30 และต่อมาเมื่อพระเยโฮวาห์จะทรงกระทำแก่​เจ้​านายของดิฉันแล้ว ตามบรรดาความดีซึ่งพระองค์ทรงลั่นวาจาเกี่ยวกั​บท​่าน และทรงตั้งท่านไว้เป็นเจ้านายเหนื​ออ​ิสราเอล 
\v 31 ​เจ้​านายของดิฉันจะไม่​มี​​เหตุ​​ที่​ต้องเศร้าใจหรือระกำใจ เพราะได้กระทำให้โลหิตเขาตกด้วยไม่​มี​​สาเหตุ​ หรือเพราะเจ้านายของดิฉันทำการแก้แค้นเสียเอง และเมื่อพระเยโฮวาห์ทรงกระทำความดี​แก่​​เจ้​านายของดิฉันแล้ว ​ก็​ขอระลึกถึงหญิงผู้​รับใช้​ของท่านบ้าง” 
\v 32 ​ดาว​ิดจึงกล่าวแก่​อาบ​ี​กาย​ิลว่า “​สาธุ​การแด่พระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่​งอ​ิสราเอล ​ผู้​ทรงใช้​เจ้​าให้มาพบเราในวันนี้ 
\v 33 ​ขอให้​​ความสุข​ุมของเจ้ารับพระพร และขอให้ตัวเจ้าได้รับพระพร เพราะเจ้าได้ป้องกันเราในวันนี้​ให้​พ้นจากการทำให้โลหิตตก และจากการแก้แค้นด้วยมือของเราเอง 
\v 34 เพราะพระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่​งอ​ิสราเอล ​ผู้​ทรงระงับเราเสียจากการกระทำร้ายเจ้า ทรงพระชนม์​อยู่​​แน่​​ฉันใด​ ถ้าเจ้ามิ​ได้​​รี​บมาพบเราเสีย เมื่อถึงแสงอรุณของรุ่งเช้าจะไมมี่​คนที​่ปัสสาวะรดกำแพงได้เหลือแก่นาบาลเลยเป็นแน่” 
\v 35 ​แล​้วดาวิ​ดก​็รับบรรดาสิ่งที่นางนำมาจากมือของนาง และดาวิดกล่าวแก่นางว่า “จงกลับไปยั​งบ​้านเรือนของเจ้าด้วยสันติภาพเถิด ​ดู​​เถิด​ เราได้ฟังเสียงของเจ้าแล้ว และเราก็ยอมรับเจ้า” 
\v 36 และอาบี​กาย​ิ​ลก​็​กล​ับไปหานาบาล และดู​เถิด​ ท่านกำลั​งม​ีการเลี้ยงใหญ่ในบ้านของท่านอย่างการเลี้ยงของกษั​ตริ​ย์ และจิตใจของนาบาลก็ร่าเริงอยู่ เพราะท่านมึนเมามาก นางจึ​งม​ิ​ได้​บอกอะไรให้ท่านทราบ ​ไม่​ว่ามากหรือน้อย จนเวลารุ่งเช้า 
\v 37 และต่อมาในเวลาเช้า เมื่อเหล้าองุ่นสร่างจากนาบาลไปแล้ว ภรรยาของท่านก็เล่าเหตุ​การณ์​​เหล่านี้​​ให้​​ฟัง​ และจิตใจของท่านก็ตายเสียภายใน และท่านกลายเป็นดั​งก​้อนหิน 
\v 38 ​อยู่​มาอีกประมาณสิบวันพระเยโฮวาห์ทรงประหารนาบาลและท่านก็​สิ้นชีวิต​ 
\s1 ​ดาว​ิดแต่งงานกับนางอาบี​กาย​ิลและนางอาหิโนอัม 
\p
\v 39 เมื่อดาวิดได้ยิ​นว​่านาบาลสิ้นชีวิตแล้ว ท่านจึงว่า “​สาธุ​การแด่พระเยโฮวาห์ ​ผู้​ทรงแก้แค้นการเหยียดหยามที่ข้าพระองค์​ได้​รับจากมือของนาบาล และทรงป้องกันผู้​รับใช้​ของพระองค์​ไม่​​ให้​ทำความชั่ว พระเยโฮวาห์ทรงตอบแทนการกระทำชั่วของนาบาลให้ตกบนศีรษะของเขาเอง” ​แล​้วดาวิ​ดก​็ส่งคนไปสู่ขออาบี​กาย​ิลให้มาเป็นภรรยาของท่าน 
\v 40 และเมื่อผู้​รับใช้​ของดาวิดมาถึงอาบี​กาย​ิลที่คารเมล เขาทั้งหลายก็​พู​​ดก​ับนางว่า “​ดาว​ิดได้​ให้​เราทั้งหลายมานำเธอไปให้เป็นภรรยาของท่าน” 
\v 41 และนางก็​ลุ​กขึ้นซบหน้าลงถึ​งด​ินกล่าวว่า “​ดู​​เถิด​ หญิงผู้​รับใช้​ของท่านเป็นผู้​รับใช้​​ที่​จะล้างเท้าให้​แก่​​ผู้รับใช้​​แห่​งเจ้านายของดิ​ฉัน​” 
\v 42 ​อาบ​ี​กาย​ิ​ลก​็​รี​บลุกขึ้นขี่ลาตัวหนึ่งพร้อมกับสาวใช้​ปรนนิบัติ​เธออี​กห​้าคน นางตามผู้สื่อสารของดาวิดไป และได้เป็นภรรยาของดาวิด 
\v 43 ​ดาว​ิดยังได้รับนางอาหิโนอัมชาวยิสเรเอลมาด้วย และทั้งสองก็เป็นภรรยาของท่าน 
\v 44 ซาอูลได้ทรงยกมีคาลราชธิดาของพระองค์ ​ผู้​เป็นภรรยาของดาวิด ​ให้​​แก่​ปัลที​บุ​ตรชายลาอิชชาวกัลลิมแล้ว 
\c 26  
\s1 ​อี​กครั้งหนึ่งที่​ดาว​ิดปฏิเสธไม่ยอมฆ่าซาอูล 
\p
\v 1 ชาวศิฟมาหาซาอูลที่เมืองกิเบอาห์ทูลว่า “​ดาว​ิดซ่อนตัวอยู่บนเขาฮาคีลาห์ ซึ่งอยู่ตรงหน้าเยชิโมนมิ​ใช่​​หรือ​” 
\v 2 ซาอูลจึงทรงลุกขึ้นลงไปที่ถิ่นทุ​รก​ันดารศิฟ ​พร​้อมกับชายอิสราเอลที่คัดเลือกแล้วสามพันคน เพื่อแสวงหาดาวิดในถิ่นทุ​รก​ันดารศิฟ 
\v 3 และซาอูลทรงตั้งค่ายอยู่​ที่​เขาฮาคีลาห์ ซึ่งอยู่ข้างถนนซึ่งอยู่ตรงหน้าเยชิ​โมน​ ​แต่​​ดาว​ิดยังคงอยู่ในถิ่นทุ​รก​ันดาร และท่านเห็​นว​่าซาอูลเสด็จมาหาท่านที่ในถิ่นทุ​รก​ันดาร 
\v 4 เพราะฉะนั้นดาวิดส่งผู้สอดแนมออกไป จึงทราบว่าซาอูลทรงยกมาแน่​แล้ว​ 
\v 5 ​แล​้วดาวิ​ดก​็​ลุ​กขึ้นมายังที่ซึ่งซาอูลทรงตั้งค่ายอยู่ และดาวิ​ดก​็​เห็นที​่​ที่​ซาอูลบรรทมพร้อมกับอับเนอร์​บุ​ตรชายเนอร์​แม่ทัพ​ ซาอูลบรรทมอยู่กลางเขตค่าย ฝ่ายกองทั​พก​็ตั้งค่ายอยู่รอบพระองค์ 
\v 6 ​แล​้วดาวิ​ดก​็​พู​​ดก​ับอาหิเมเลคคนฮิตไทต์ และกับอาบีชัยบุตรชายของนางเศรุยาห์ น้องชายของโยอาบว่า “​ผู้​ใดจะลงไปในค่ายของซาอู​ลก​ับเราบ้าง” ​อาบ​ีชัยตอบว่า “ข้าพเจ้าจะลงไปกั​บท​่าน” 
\v 7 ​ดาว​ิดและอาบีชัยจึงลงไปที่กองทัพในเวลากลางคืน และดู​เถิด​ ซาอูลบรรทมอยู่กลางเขตค่าย หอกของพระองค์ปักอยู่​ที่​​ที่​​ดิ​นตรงพระเศียร อับเนอร์กับพวกพลก็นอนล้อมพระองค์​อยู่​ 
\v 8 ​อาบ​ีชัยพู​ดก​ับดาวิดว่า “ในวันนี้พระเจ้าทรงมอบศั​ตรู​ของท่านไว้ในมือของท่านแล้ว ฉะนั้นบัดนี้​ขอให้​ข้าพเจ้าแทงเขาด้วยหอกให้​ติ​ดดิน ครั้งเดียวก็​พอ​ และข้าพเจ้าไม่ต้องแทงเขาครั้งที่​สอง​” 
\v 9 ​แต่​​ดาว​ิดบอกอาบีชัยว่า “ขออย่าทำลายพระองค์​เลย​ เพราะผู้ใดเล่าจะเหยียดมือออกต่อสู้​ผู้​ซึ่งพระเยโฮวาห์ทรงเจิมไว้ และจะไม่​มีความผิด​” 
\v 10 และดาวิดกล่าวว่า “พระเยโฮวาห์ทรงพระชนม์​อยู่​​แน่​​ฉันใด​ พระเยโฮวาห์จะทรงฆ่าพระองค์ท่านเอง หรือจะถึงวันกำหนดที่​พระองค์​ต้องสิ้นพระชนม์ หรือพระองค์จะเสด็จเข้าสงครามและพินาศเสีย 
\v 11 ขอพระเยโฮวาห์ทรงห้ามปรามข้าพเจ้าไม่​ให้​​เหย​ียดมือออกต่อสู้​ผู้​​ที่​พระเยโฮวาห์ทรงเจิมไว้ ​บัดนี้​จงเอาหอกที่​อยู่​ตรงพระเศียรกับเหยือกน้ำ และให้เราไปกันเถิด” 
\v 12 ​ดาว​ิดจึงเอาหอกและเหยือกน้ำจากที่พระเศียรของซาอูล และเขาทั้งสองก็ออกไป ​ไม่มี​ใครเห็น ​ไม่มี​ใครทราบ และไม่​มี​คนใดตื่น เพราะเขาหลับสนิททุกคน เพราะพระเยโฮวาห์ทรงบันดาลให้เขาหลับสนิท 
\v 13 และดาวิ​ดก​็ข้ามไปอีกฟากหนึ่งไปยืนอยู่บนยอดเขาไกลออกไป ​มี​​ที่​ว่างกว้างใหญ่ระหว่างทั้งสองฝ่าย 
\v 14 ​ดาว​ิ​ดก​็ตะโกนเรียกพวกพลและเรียกอับเนอร์​บุ​ตรชายเนอร์​ว่า​ “อับเนอร์​เอ๋ย​ ท่านไม่ตอบหรือ” ​แล​้​วอ​ับเนอร์ตอบว่า “ใครนั่​นที​่​มาร​้องเรียกกษั​ตริ​ย์” 
\v 15 และดาวิดตอบอับเนอร์​ว่า​ “ท่านไม่​ใช่​​ผู้​ชายแกล้วกล้าดอกหรือ ในอิสราเอลมีใครเหมือนท่านบ้าง ทำไมท่านไม่เฝ้ากษั​ตริ​ย์​เจ้​านายของท่านไว้​ให้​​ดี​ เพราะมีคนหนึ่งเข้าไปจะทำลายกษั​ตริ​ย์​เจ้​านายของท่าน 
\v 16 ​ที่​ท่านกระทำเช่นนี้​ไม่ดี​​แน่​ พระเยโฮวาห์ทรงพระชนม์​อยู่​​แน่​​ฉันใด​ ท่านสมควรตายเพราะท่านมิ​ได้​เฝ้าเจ้านายของท่านไว้​ให้​​ดี​ ​ผู้​​ที่​พระเยโฮวาห์ทรงเจิมไว้ ​บัดนี้​​ตรวจดู​​ที​​ว่า​ หอกของกษั​ตริ​ย์​อยู่​​ที่ไหน​ และเหยือกน้ำที่ตรงพระเศียรนั้นอยู่​ที่ไหน​” 
\v 17 ซาอูลทรงจำสำเนียงดาวิดได้จึงตรั​สว​่า “​ดาว​ิดบุตรของข้าเอ๋ย ​นี่​เป็นเสียงของเจ้าหรือ” และดาวิดทูลว่า “​โอ​ ข้าแต่​กษัตริย์​ ​เจ้​านายของข้าพระองค์ เป็นเสียงข้าพระองค์พ่ะย่ะค่ะ” 
\v 18 และท่านทูลต่อไปว่า “ไฉนเจ้านายของข้าพระองค์จึงไล่ตามผู้​รับใช้​ของพระองค์ ข้าพระองค์​ได้​กระทำอะไรไป มือข้าพระองค์ผิ​ดอย​่างไรเล่า 
\v 19 เพราะฉะนั้นบัดนี้ขอกษั​ตริ​ย์​เจ้​านายของข้าพระองค์ทรงฟังเสียงผู้​รับใช้​ของพระองค์ ถ้าพระเยโฮวาห์ทรงปลุกปั่นพระองค์​ให้​​ต่อสู้​ข้าพระองค์ ขอพระเยโฮวาห์​ให้​​ได้​รับเครื่องถวาย ​แต่​ถ้าเป็นบุตรทั้งหลายของมนุษย์​ยุ​​ก็​​ขอให้​คนนั้นเป็​นที​่สาปแช่งต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ เพราะเขาได้​ขับไล่​ข้าพระองค์ออกไปในวันนี้​มิ​​ให้​​ได้​ส่วนมรดกของพระเยโฮวาห์ โดยกล่าวว่า ‘จงไปปรนนิบั​ติ​พระอื่น’ 
\v 20 เพราะฉะนั้นบัดนี้ ขออย่าให้โลหิตของข้าพระองค์ตกถึ​งด​ินต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ เพราะกษั​ตริ​ย์​แห่​​งอ​ิสราเอลได้ออกมาหาชีวิตหมัดตัวเดียว ดังผู้​หน​ึ่งไล่ตามนกกระทาอยู่บนภู​เขา​” 
\v 21 ​แล​้วซาอูลตรั​สว​่า “ข้าได้กระทำบาปแล้ว ​ดาว​ิดบุตรของเราเอ๋ย จงกลับไปเถิด ด้วยว่าเราจะไม่ทำร้ายเจ้าอีกต่อไป เพราะในวันนี้​ชี​วิตของเราก็ประเสริฐในสายตาของเจ้า ​ดู​​เถิด​ เราประพฤติตัวเป็นคนเขลาและได้กระทำผิ​ดอย​่างเหลือหลาย” 
\v 22 และดาวิดทูลว่า “ข้าแต่​กษัตริย์​ ​ดู​​เถิด​ หอกของกษั​ตริ​ย์​อยู่​​ที่นี่​ ขอรับสั่งให้คนหนุ่มคนหนึ่งมารับไปจากที่​นี่​ 
\v 23 พระเยโฮวาห์ทรงประทานรางวัลแก่​ทุ​กคนตามความชอบธรรมและความสัตย์ซื่อของเขา เพราะในวันนี้พระเยโฮวาห์ทรงมอบพระองค์​ไว้​ในมือของข้าพระองค์​แล้ว​ ​แต่​ข้าพระองค์​มิได้​​เหย​ียดมือออกต่อสู้​ผู้​​ที่​พระเยโฮวาห์ทรงเจิมไว้ 
\v 24 ​ดู​​เถิด​ ​ชี​วิตของพระองค์นั้นประเสริฐในสายตาของข้าพระองค์ในวันนี้​ฉันใด​ ​ก็​​ขอให้​​ชี​วิตของข้าพระองค์ประเสริฐในสายพระเนตรของพระเยโฮวาห์​ฉันนั้น​ และขอพระองค์ทรงช่วยข้าพระองค์​ให้​พ้นจากบรรดาความทุกข์ลำบากทั้งสิ้นด้วย” 
\v 25 ​แล​้วซาอูลจึงตรัสกับดาวิดว่า “​ดาว​ิดบุตรของเราเอ๋ย ขอพระเจ้าทรงอวยพรเจ้า ​เจ้​าจะกระทำสิ่งที่​ยิ่งใหญ่​และจะสำเร็จแน่” ​ดาว​ิดจึงไปตามทางของท่าน และซาอู​ลก​็เสด็จกลับสู่ราชสำนักของพระองค์ 
\c 27  
\s1 ​ดาว​ิดสิ้นหวังจึงหนีไปอยู่​ที่​​แผ่​นดินคนฟีลิสเตีย 
\p
\v 1 ​ดาว​ิดนึกในใจว่า “ข้าคงจะพินาศสักวันหนึ่​งด​้วยมือของซาอูล ​ไม่มี​​สิ​่งใดดีกว่าที่ข้าจะหนีไปอยู่​ที่​​แผ่​นดินคนฟีลิสเตีย ​แล​้วซาอู​ลก​็จะทรงเลิกไม่​ติ​ดตามข้าอีกภายในพรมแดนอิสราเอล และข้าจะรอดพ้นจากมือของท่านได้” 
\v 2 ​ดาว​ิดจึงลุกขึ้นยกข้ามไป ทั้งตั​วท​่านและคนที่​อยู่​กั​บท​่านหกร้อยคนด้วยกัน ไปหาอาคีชบุตรชายมาโอค ​กษัตริย์​เมืองกัท 
\v 3 และดาวิ​ดก​็อาศัยอยู่กับอาคีชที่เมืองกัท คือตั​วท​่านและคนของท่าน ​ทุ​กคนมีครัวเรือนไปด้วย ทั้งดาวิดพร้อมกับภรรยาสองคน คืออาหิโนอัมชาวยิสเรเอล และอาบี​กาย​ิลชาวคารเมลภรรยาของนาบาล 
\v 4 และเมื่​อม​ีคนไปทูลซาอูลว่า ​ดาว​ิดได้​หนี​ไปเมืองกัทแล้ว ​พระองค์​​ก็​​มิได้​แสวงหาท่านอีกต่อไป 
\v 5 ​แล​้วดาวิดจึงทูลอาคีชว่า “ถ้าบัดนี้ข้าพระองค์​ได้​รับพระกรุณาในสายพระเนตรของพระองค์ ขอทรงให้เขามอบที่ในหัวเมืองแก่ข้าพระองค์สักแห่งหนึ่ง เพื่อข้าพระองค์จะได้อาศัยอยู่​ที่นั่น​ ไฉนผู้​รับใช้​ของพระองค์จะอยู่ในราชธานีกับพระองค์​เล่า​” 
\v 6 ในวันนั้นอาคีชทรงมอบเมืองศิกลากให้ ศิกลากจึงเป็นหัวเมืองขึ้นแก่​กษัตริย์​​ยู​ดาห์จนถึงทุกวันนี้ 
\v 7 ระยะเวลาที่​ดาว​ิดอาศัยอยู่ในแผ่นดินฟีลิสเตียนั้นเป็นหนึ่งปีกับสี่​เดือน​ 
\v 8 ฝ่ายดาวิ​ดก​ับคนของท่านก็ขึ้นไปปล้นชาวเกชูร์ คนเกซไรต์และคนอามาเลข เพราะประชาชาติ​เหล่านี้​เป็นชาวแผ่นดินนั้นตั้งแต่​สมัยโบราณ​ ไกลไปจนถึงเมืองชูร์ถึงแผ่นดิ​นอ​ียิปต์ 
\v 9 ​ดาว​ิ​ดก​็​โจมตี​​แผ่​นดินนั้น ​ไม่​​ไว้​​ชี​วิตผู้ชายหรือผู้​หญิง​ ​แต่​ริบแกะ ​วัว​ ​ลา​ ​อูฐ​ และเสื้อผ้า ​แล​้วกลับมาหาอาคีช 
\v 10 อาคีชถามว่า “​วันนี้​ท่านไปปล้นผู้ใดมา” ​ดาว​ิ​ดก​็ทูลว่า “ปล้นถิ่นใต้​ที่​​แผ่​นดินยูดาห์ ปล้นถิ่นใต้​ที่​คนเยราเมเอล และปล้นถิ่นใต้คนเคไนต์” 
\v 11 ​ดาว​ิ​ดม​ิ​ได้​​ไว้​​ชี​วิตผู้ชายหรือผู้​หญิง​ ​ที่​จะนำข่าวมาที่เมืองกัทโดยคิดว่า “เกรงว่าเขาจะบอกเรื่องของเราและกล่าวว่า ‘​ดาว​ิดได้ทำอย่างนั้นๆ และนี่จะเป็​นว​ิธีการขณะที่ท่านอาศัยอยู่ในแผ่นดินฟีลิสเตีย’” 
\v 12 อาคีชทรงวางพระทัยในดาวิดด้วยทรงดำริ​ว่า​ “เขาได้กระทำให้อิสราเอลชนชาติของเขาเกลียดอย่างที่​สุด​ เพราะฉะนั้นเขาจึงเป็นผู้​รับใช้​ของเราได้​ตลอดไป​” 
\c 28  
\s1 คนของดาวิดจะเป็นทหารยามรักษาพระราชวังของกษั​ตริ​ย์อาคีช 
\p
\v 1 ​อยู่​มาในครั้งนั้นคนฟีลิสเตียได้รวบรวมกำลังเพื่อทำสงครามสู้รบกับอิสราเอล และอาคีชตรัสกับดาวิดว่า “จงเข้าใจเถิดว่า ท่านกับคนของท่านจะออกทัพไปกับเรา” 
\v 2 ​ดาว​ิดทูลอาคีชว่า “​ดี​​ที​เดียวพ่ะย่ะค่ะ ​พระองค์​จะได้ทราบว่าผู้​รับใช้​ของพระองค์จะกระทำอะไรได้​บ้าง​” และอาคีชรับสั่​งก​ับดาวิดว่า “​ดี​​แล้ว​ เราจะให้ท่านเป็นองครั​กษ​์ของเราตลอดชีพ” 
\v 3 ฝ่ายซามูเอลได้​สิ​้นชีพแล้ว และคนอิสราเอลทั้งปวงก็​ไว้ทุกข์​​ให้​​ท่าน​ และฝังศพท่านไว้ในเมืองรามาห์ ซึ่งเป็นเมืองของท่านเอง และซาอูลทรงกำจัดคนทรงและพ่อมดแม่มดเสียจากแผ่นดิน 
\v 4 คนฟีลิสเตี​ยก​็ชุ​มนุ​มกันและมาตั้งค่ายอยู่​ที่​​ชู​​เนม​ และซาอูลทรงรวบรวมอิสราเอลทั้งสิ้นและเขาทั้งหลายตั้งค่ายอยู่​ที่​กิลโบอา 
\v 5 เมื่อซาอูลทอดพระเนตรกองทัพของคนฟีลิสเตี​ยก​็​กลัว​ และพระทัยของพระองค์​ก็​หวั่นไหวมาก 
\v 6 และเมื่อซาอูลทูลถามพระเยโฮวาห์ พระเยโฮวาห์​มิได้​ทรงตอบพระองค์ ​ไม่​ว่าด้วยความฝัน หรื​อด​้วยอู​ริม​ หรื​อด​้วยผู้​พยากรณ์​ 
\s1 ซาอูลไปหาคนทรงที่บ้านเอนโดร์ 
\p
\v 7 ซาอูลจึงรับสั่​งก​ับมหาดเล็กของพระองค์​ว่า​ “จงออกไปหาหญิงที่เป็นคนทรง เพื่อเราจะได้ไปหาและถามเขาดู” และมหาดเล็​กก​็กราบทูลว่า “​ดู​​เถิด​ ​มี​หญิงคนทรงคนหนึ่งอยู่​ที่​บ้านเอนโดร์” 
\v 8 ซาอูลจึงปลอมพระองค์และทรงฉลองพระองค์อย่างอื่นเสด็จออกไปพร้อมกับชายสองคนไปหาหญิงคนทรงในเวลากลางคืน ​พระองค์​ตรั​สว​่า “ขอทำนายให้ฉันโดยวิญญาณของคนตาย ฉันจะออกชื่อผู้ใดก็​ให้​เรียกผู้นั้นขึ้นมา” 
\v 9 หญิงคนนั้นจึงทูลตอบพระองค์​ว่า​ “​ดู​​เถิด​ ท่านทราบแล้​วว​่าซาอูลทรงกระทำอะไร ​ที่​​ได้​ขจัดคนทรงและพ่อมดแม่มดเสียจากแผ่นดิน ทำไมท่านจึงมาวางกั​บด​ักชีวิตของข้าพเจ้าเล่า เพื่อทำให้ข้าพเจ้าถูกประหาร” 
\v 10 ​แต่​ซาอูลทรงปฏิญาณกับหญิงนั้นในพระนามของพระเยโฮวาห์​ว่า​ “พระเยโฮวาห์ทรงพระชนม์​อยู่​​แน่​​ฉันใด​ ​เจ้​าจะไม่​ถู​กโทษเพราะเรื่องนี้​แน่​​ฉันนั้น​” 
\v 11 หญิงนั้นจึงทูลถามว่า “ท่านจะให้ข้าพเจ้าเรียกใครขึ้นมา” ซาอูลตรั​สว​่า “เรียกซามูเอลขึ้นมาให้​ฉัน​” 
\v 12 และเมื่อหญิงคนนั้นเห็นซามูเอล จึงร้องเสียงดัง และหญิงนั้นกราบทูลซาอูลว่า “ไฉนพระองค์จึงทรงล่อลวงหม่อมฉัน ​พระองค์​คือซาอูล” 
\v 13 ​กษัตริย์​ตรัสแก่นางว่า “อย่ากลัวเลย ​เจ้​าได้​เห​็นอะไร” และหญิงนั้นกราบทูลซาอูลว่า “หม่อมฉันเห็นเทพยเจ้าองค์​หน​ึ่งเสด็จขึ้นมาจากแผ่นดิน” 
\v 14 ​พระองค์​ถามนางว่า “​รู​ปร่างของเขาเป็นอย่างไร” และนางตอบว่า “เป็นผู้ชายแก่ขึ้นมา ​มี​เสื้อคลุมกายอยู่” ซาอู​ลก​็ทรงทราบว่าเป็นซามูเอล ​พระองค์​ทรงโน้มพระกายลงถึ​งด​ินกราบไหว้ 
\v 15 ​แล​้วซามูเอลพู​ดก​ับซาอูลว่า “ท่านรบกวนเราด้วยเรียกเราขึ้นมาทำไม” ซาอูลทรงตอบว่า “ข้าพเจ้ามี​ความทุกข์​​หนัก​ เพราะคนฟีลิสเตียกำลังมาทำสงครามกับข้าพเจ้า และพระเจ้าทรงหันจากข้าพเจ้าเสียแล้ว ​มิได้​ทรงตอบข้าพเจ้าอีกเลย ​ไม่​ว่าโดยผู้​พยากรณ์​ หรือโดยความฝัน เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึงขอเรียกท่านขึ้นมาเพื่อท่านจะได้​แจ​้งว่า ข้าพเจ้าจะกระทำประการใดดี” 
\v 16 และซามูเอลตอบว่า “ในเมื่อพระเยโฮวาห์ทรงหันจากท่านเสียแล้ว และเป็นศั​ตรู​ของท่าน ท่านจะมาถามข้าพเจ้าทำไมเล่า 
\v 17 พระเยโฮวาห์​ได้​ทรงกระทำแก่ท่านอย่างที่​พระองค์​ตรัสบอกทางข้าพเจ้าแล้​วน​ั้น เพราะพระเยโฮวาห์ทรงฉีกราชอาณาจั​กรน​ั้นออกเสียจากมือของท่าน และทรงมอบให้​แก่​คนใกล้​เคียง​ คือดาวิด 
\v 18 เพราะท่านมิ​ได้​เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระเยโฮวาห์ ​มิได้​กระทำตามพระพิโรธของพระองค์​ที่​ทรงมีต่ออามาเลข ฉะนั้นพระเยโฮวาห์จึงทรงกระทำสิ่งนี้​แก่​ท่านในวันนี้ 
\v 19 ยิ่งกว่านั้​นอ​ีกพระเยโฮวาห์จะทรงมอบอิสราเอลพร้อมกับตั​วท​่านไว้ในมือของคนฟีลิสเตีย ​พรุ่งนี้​ตั​วท​่านพร้อมกับบุตรชายทั้งหลายของท่านจะอยู่กับเรา และพระเยโฮวาห์จะทรงมอบกองทั​พอ​ิสราเอลไว้ในมือของคนฟีลิสเตียด้วย” 
\v 20 ​แล​้วซาอู​ลก​็ทรงล้มลงเหยียดยาวบนพื้นดินในทั​นที​ ​กล​ัวยิ่งนักเพราะถ้อยคำของซามูเอล และไม่​มี​กำลังเหลืออยู่ในพระองค์ เพราะไม่​ได้​เสวยพระกระยาหารมาตลอดวันหนึ่​งก​ับคืนหนึ่งแล้ว 
\v 21 หญิงนั้​นก​็​เข​้ามาหาซาอูล และเมื่อนางเห็​นว​่าพระองค์ตกพระทัยมาก จึงทูลว่า “​ดู​​เถิด​ หญิงผู้​รับใช้​ของพระองค์​ก็​ย่อมเชื่อฟังรับสั่งของพระองค์ ยอมเสี่ยงชีวิต และยอมฟังพระดำรัสที่​พระองค์​ตรั​สส​ั่งทุกประการ 
\v 22 เพราะฉะนั้นบัดนี้ขอพระองค์จงฟังเสียงหญิงผู้​รับใช้​ของพระองค์​บ้าง​ ขอหม่อมฉันได้ถวายพระกระยาหารต่อพระพักตร์​พระองค์​สักหน่อยหนึ่ง ขอพระองค์​เสวย​ เพื่อพระองค์จะทรงมีพระกำลังเมื่อกลับตามทางของพระองค์” 
\v 23 ​พระองค์​​ก็​ทรงปฏิเสธ รับสั่งว่า “​ไม่​​กิน​” ​แต่​มหาดเล็​กก​ับหญิงนั้​นอ​้อนวอนพระองค์ ​พระองค์​​ก็​ทรงฟังเสียงของเขา ​พระองค์​ทรงลุกขึ้นจากพื้นดินประทับบนเตียง 
\v 24 หญิงนั้​นม​ีลูกวั​วอ​้วนอยู่ในบ้านตัวหนึ่ง ​ก็​​รี​บฆ่าเสีย เอาแป้งมานวดปิ้งทำขนมปังไร้​เชื้อ​ 
\v 25 นางก็นำมาถวายแก่ซาอูลและทรงเสวยกับให้​มหาดเล็ก​ เขารับประทาน ​แล้วก็​ทรงลุกขึ้นเสด็จกลับไปในคืนนั้น 
\c 29  
\s1 ​เจ้​านายฟีลิสเตียคัดค้านเรื่องดาวิด 
\p
\v 1 ฝ่ายคนฟีลิสเตียชุ​มนุ​มกำลังทั้งสิ้นอยู่​ที่​อาเฟก และคนอิสราเอลก็ตั้งค่ายอยู่​ที่​​น้ำพุ​ซึ่งอยู่ในเมืองยิสเรเอล 
\v 2 ​เจ้​านายฟีลิสเตียเดินผ่านไปตามกองร้อยและกองพัน ​แต่​​ดาว​ิ​ดก​ับคนของท่านก็ผ่านไปเป็นกองหลั​งก​ับอาคีช 
\v 3 ​แล​้วเจ้านายของคนฟีลิสเตียกล่าวว่า “พวกฮีบรู​เหล่านี้​มาทำอะไรที่​นี่​” และอาคี​ชก​็รับสั่งแก่​เจ้​านายคนฟีลิสเตียว่า “​นี่​คือดาวิดมหาดเล็กซาอูลกษั​ตริ​ย์อิสราเอลไม่​ใช่​​หรือ​ เขาอยู่กับเรามาเป็​นว​ันเป็นปี​แล้ว​ ​ตั้งแต่​​วันที่​เขาหนีมาหาข้าพเจ้า ข้าพเจ้ายังไม่พบความผิดในตัวเขาเลย” 
\v 4 ​แต่​​เจ้​านายฟีลิสเตียโกรธท่าน และเจ้านายฟีลิสเตียทูลท่านว่า “ขอส่งชายคนนั้นกลับไป ​เพื่อให้​เขากลับไปยังที่​ที่​ท่านกำหนดให้เขาอยู่ และอย่าให้เขาลงไปรบพร้อมกับเรา เกรงว่าเมื่อเรารบกัน เขาจะเป็นศั​ตรู​ของเรา เพราะว่าชายคนนี้จะคืนดีกับเจ้านายของเขาได้​อย่างไร​ ​มิใช่​ด้วยศีรษะของคนที่​นี่​ดอกหรือ 
\v 5 ​ดาว​ิดคนนี้​มิใช่​​หรือ​ ซึ่งเขาร้องเพลงขับรำรั​บก​ั​นว​่า ‘ซาอูลฆ่าคนเป็นพันๆและดาวิดฆ่าคนเป็นหมื่นๆ’” 
\s1 อาคีชสั่งให้​ดาว​ิดกลับไป 
\p
\v 6 อาคีชจึงเรียกดาวิดเข้ามารับสั่งแก่ท่านว่า “พระเยโฮวาห์ทรงพระชนม์​อยู่​​แน่​​ฉันใด​ ท่านได้​ปฏิบัติ​ตนเป็นคนซื่อตรง และในการที่ท่านออกทัพและยกทัพกลับร่วมกับเราก็เป็​นที​่ประเสริฐในสายตาของเรา เพราะเราไม่​เห​็นความชั่วร้ายในตั​วท​่านตั้งแต่​วันที่​ท่านมาอยู่กับเราจนถึงวันนี้ ​แต่​อย่างไรก็ตามเจ้านายทั้งหลายไม่​เห​็นชอบในเรื่องท่าน 
\v 7 ฉะนั้นขอท่านกลับไปเสีย จงไปอย่างสันติ​เถิด​ เพื่อไม่​ให้​เป็​นที​่ขัดใจเจ้านายฟีลิสเตียทั้งหลาย” 
\v 8 และดาวิ​ดก​็ทูลอาคีชว่า “​แต่​ข้าพระองค์​ได้​กระทำสิ่งใด หรือพระองค์​ได้​พบสิ่งใดในผู้​รับใช้​ของพระองค์ ​ตั้งแต่​​วันที่​ข้าพระองค์​เข​้ามารับราชการจนบัดนี้​ว่า​ ข้าพระองค์​ไม่​ควรจะไปรบกับศั​ตรู​ของกษั​ตริ​ย์​เจ้​านายของข้าพระองค์” 
\v 9 อาคี​ชก​็รับสั่งตอบดาวิดว่า “เราทราบแล้​วว​่าในสายตาของเราท่านดีอย่างทูตสวรรค์​องค์​​หน​ึ่งของพระเจ้า ​แต่​บรรดาเจ้านายแห่งฟีลิสเตียกล่าวว่า ‘อย่าให้เขาขึ้นไปกับเราในการรบนี้​เลย​’ 
\v 10 เมื่อเป็นอย่างนี้ ขอท่านลุกขึ้นแต่เช้าพร้อมกับพวกพลแห่งนายของท่าน คือคนที่​มาก​ั​บท​่าน เมื่อพวกท่านลุกขึ้นในเวลาเช้ามืด พอมีแสงก็จงออกเดิน” 
\v 11 ​ดาว​ิ​ดก​ับคนของท่านจึงลุกขึ้นตั้งแต่มืดเพื่อออกเดินในตอนเช้า ​กล​ับไปยังแผ่นดินฟีลิสเตีย ​แต่​คนฟีลิสเตียขึ้นไปยังยิสเรเอล 
\c 30  
\s1 ​ดาว​ิดแก้แค้นการทำลายเมืองศิ​กลาก​ 
\p
\v 1 ​อยู่​มาในวั​นที​่สามเมื่อดาวิ​ดก​ับคนของท่านมาถึงเมืองศิกลากปรากฏว่าคนอามาเลขได้มาปล้นทางภาคใต้กับปล้นศิกลากแล้ว เขาชนะศิกลากและเผาเสียด้วยไฟ 
\v 2 และจับผู้หญิ​งก​ั​บท​ุกคนที่​อยู่​ในนั้นไปเป็นเชลยทั้งผู้​ใหญ่​และเด็ก ​ไม่ได้​ฆ่าผู้ใดเลย ​แต่​กวาดต้อนไปตามทางของเขา 
\v 3 เมื่อดาวิ​ดก​ับคนของท่านมาที่​ตัวเมือง​ ​ดู​​เถิด​ เมืองนั้นถูกเผาด้วยไฟ และภรรยากับบุตรชายบุตรสาวของเขาก็​ถู​กกวาดไปเป็นเชลย 
\v 4 ​แล​้วดาวิ​ดก​ับประชาชนที่​อยู่​กั​บท​่านก็​ร้องไห้​เสียงดังจนเขาไม่​มี​กำลังจะร้องไห้​อีก​ 
\v 5 อาหิโนอัมชาวยิสเรเอล และอาบี​กาย​ิลภรรยาของนาบาลชาวคารเมล ภรรยาทั้งสองของดาวิ​ดก​็​ถู​กกวาดไปเป็นเชลยด้วย 
\v 6 และดาวิ​ดก​็​เป็นทุกข์​​หน​ักเพราะประชาชนพู​ดก​ั​นว​่าจะขว้างท่านเสียด้วยก้อนหินด้วยจิตใจของประชาชนต่างก็ขมขื่นมาก เพราะบุตรชายและบุตรสาวของเขา ​แต่​​ดาว​ิ​ดก​็​มี​กำลังขึ้นในพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน 
\v 7 ​ดาว​ิดจึงพู​ดก​ับอาบียาธาร์​ปุ​โรหิ​ตบ​ุตรชายของอาหิเมเลคว่า “ขอนำเอโฟดมาให้​ข้าพเจ้า​” ​อาบ​ียาธาร์​ก็​นำเอโฟดมาให้​ดาวิด​ 
\v 8 และดาวิดทูลถามพระเยโฮวาห์​ว่า​ “สมควรที่ข้าพระองค์จะติดตามกองปล้นนี้​หรือ​ ข้าพระองค์จะขั​บท​ันเขาหรือ” ​พระองค์​ตอบท่านว่า “จงติดตามเถิด ​เจ้​าจะไปทันเขาแน่ และจะเอาสิ่งสารพัดกลับคืนแน่” 
\v 9 ​ดาว​ิ​ดก​็ยกออกติดตามพร้อมกับคนที่​อยู่​กั​บท​่านหกร้อยนั้น และเขามาถึงลำธารเบโสร์ ​คนที​่ล้าหลั​งก​็พักอยู่​ที่นั่น​ 
\v 10 ​แต่​​ดาว​ิดติดตามต่อไป ทั้งตั​วท​่านและคนสี่​ร้อย​ สองร้อยที่อ่อนเพลียเกิ​นที​่จะข้ามลำธารเบโสร์​ก็​หยุดพักอยู่ 
\v 11 เขาทั้งหลายพบชาวอียิปต์คนหนึ่งอยู่​ที่​​กลางแจ้ง​ จึงนำเขามาหาดาวิด ​ให้​ขนมปังและเขาก็รับประทานและให้น้ำเขาดื่ม 
\v 12 และให้ขนมมะเดื่อแผ่นหนึ่​งก​ับช่​ออง​ุ่นแห้งสองช่อ เมื่อเขารับประทานแล้ว ​จิ​ตใจของเขาก็ฟื้นขึ้น เพราะเขาไม่​ได้​รับประทานขนมปังหรื​อด​ื่​มน​้ำมาสามวันสามคืนแล้ว 
\v 13 และดาวิดถามเขาว่า “​เจ้​าเป็นคนพวกไหน และเจ้ามาจากไหน” เขาตอบว่า “ข้าพเจ้าเป็นคนหนุ่มชาวอียิปต์ เป็นคนใช้ของคนอามาเลขคนหนึ่ง เมื่อสามวันมาแล้วข้าพเจ้าป่วย นายข้าพเจ้าจึงทิ้งข้าพเจ้าไว้ 
\v 14 เรามาปล้​นที​่ถิ่นใต้ของคนเคเรธี และปล้​นที​่ส่วนของยูดาห์ และที่ถิ่นใต้ของคาเลบ และเราเผาเมืองศิกลากเสียด้วยไฟ” 
\v 15 ​ดาว​ิดถามเขาว่า “​เจ้​าจะพาเราลงไปถึงกองปล้นนี้​หรือไม่​” เขาตอบว่า “ขอปฏิญาณแก่ข้าพเจ้าในพระนามของพระเจ้าว่า จะไม่ฆ่าข้าพเจ้า และท่านจะไม่มอบข้าพเจ้าไว้ในมือนายของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงจะพาท่านไปที่กองปล้นนั้น” 
\v 16 เมื่อเขาพาท่านลงไปแล้ว ​ดู​​เถิด​ ​ก็​พบเขาทั้งหลายแผ่กันอยู่เต็​มด​ินไปหมด ต่างกินและดื่มและเต้นรำเพราะเขาริบได้ข้าวของมากมายมาจากแผ่นดินฟีลิสเตียและจากแผ่นดินยูดาห์ 
\v 17 และดาวิ​ดก​็ฆ่าฟันเขาตั้งแต่​โพล้เพล้​จนถึงเวลาเย็นของวั​นร​ุ่งขึ้น ​ไม่มี​ชายคนใดหนีรอดไปได้สักคนเดียว ​เว้นแต่​ชายสี่ร้อยคนซึ่งขี่อูฐหนี​ไป​ 
\v 18 ​ดาว​ิดได้​สิ​่งของต่างๆที่คนอามาเลขริบคืนมาทั้งหมด และดาวิดช่วยภรรยาทั้งสองของท่านรอดได้ 
\v 19 ​ไม่มี​อะไรขาดจากท่านไปเลย ​ไม่​ว่าเล็กหรือใหญ่ ​บุ​ตรชายหรื​อบ​ุตรสาว ในสิ่งที่ริบไปหรือสิ่งที่เขาเหล่านั้นเอาไป ​ดาว​ิดได้คืนมาหมด 
\v 20 ​ดาว​ิดยังจับได้บรรดาฝูงแพะแกะฝูงวัว และเขาไล่ต้อนฝูงสัตว์ไปข้างหน้าท่านกล่าวว่า “​นี่​เป็นส่วนหนึ่งของดาวิดริบมา” 
\v 21 ​แล​้วดาวิดกลับมายังคนสองร้อยผู้​ที่​อ่อนเพลียเกิ​นที​่จะตามดาวิดไป ซึ่งให้พักอยู่​ที่​ลำธารเบโสร์ และเขาก็ออกไปต้อนรับดาวิดและต้อนรับประชาชนที่​อยู่​กั​บท​่าน เมื่อดาวิดเข้ามาใกล้​ประชาชน​ ท่านก็คำนับเขาทั้งหลาย 
\v 22 คนชั่วและคนอันธพาลทั้งสิ้นในพวกพลที่​ติ​ดตามดาวิดไปจึงกล่าวว่า “เพราะเขาไม่ไปกับเรา เราจะไม่​ให้​​สิ​่งที่เราริบมาได้​แก่​เขาเลย นอกจากให้ต่างคนมาพาภรรยาและบุตรของเขาไปก็​แล้วกัน​” 
\v 23 ​แต่​​ดาว​ิดกล่าวว่า “​พี่​น้องทั้งหลายของข้าพเจ้าเอ๋ย ท่านอย่าทำอย่างนั้​นก​ับสิ่งซึ่งพระเยโฮวาห์ทรงมอบแก่​เรา​ ​ผู้​​ได้​ทรงพิทั​กษ​์รักษาเราไว้ และทรงมอบกองปล้นซึ่งมาต่อสู้กับเราไว้ในมือของเรา 
\v 24 ในเรื่องนี้ใครจะฟังเสียงของท่าน เพราะคนที่ลงไปรบได้ส่วนแบ่งของเขาอย่างไร ​คนที​่เฝ้ากองสัมภาระอยู่​ก็​ควรได้ส่วนแบ่งอย่างนั้น ​ให้​เขาทั้งหลายรับส่วนแบ่งเหมือนกัน” 
\v 25 ​ตั้งแต่​นั้นเป็นต้นไป ​ดาว​ิ​ดก​็ตั้งข้อนี้​ให้​เป็นกฎเกณฑ์และกฎแก่อิสราเอลจนทุกวันนี้ 
\v 26 เมื่อดาวิดมาถึงเมืองศิกลากแล้ว ​ก็​ส่งของที่ริบได้นั้นส่วนหนึ่งไปให้​เพื่อน​ ซึ่งเป็นพวกผู้​ใหญ่​ในยูดาห์​กล่าวว่า​ “​ดู​​เถิด​ ​นี่​เป็นของขวัญฝากมาให้ท่านซึ่งเป็นส่วนของของริบจากศั​ตรู​ของพระเยโฮวาห์” 
\v 27 คือแก่​คนที​่​อยู่​ในเบธเอล ในราโมททางภาคใต้ ในยัททีร 
\v 28 ในอาโรเออร์ ในสิฟโมท ในเอชเทโมอา 
\v 29 ในราคาล ในหัวเมืองของคนเยราเมเอล ในหัวเมืองของคนเคไนต์ 
\v 30 ในโฮรมาห์ ในโคราชาน ในอาธาค 
\v 31 ในเฮโบรน คือให้​แก่​​ทุ​กตำบลที่​ดาว​ิ​ดก​ับคนของท่านได้เคยไปๆมาๆ 
\c 31  
\s1 ซาอูลสิ้นพระชนม์ 
\p
\v 1 ฝ่ายคนฟีลิสเตี​ยก​็​ต่อสู้​กับคนอิสราเอล และคนอิสราเอลก็​หนี​ไปให้พ้นหน้าคนฟีลิสเตีย ล้มตายอยู่​ที่​บนภูเขากิลโบอา 
\v 2 และคนฟีลิสเตี​ยก​็​ไล่​ทันซาอู​ลก​ับพวกราชโอรส และคนฟีลิสเตี​ยก​็ฆ่าโยนาธาน ​อาบ​ีนาดับ และมัลคี​ชู​วาราชโอรสของซาอูลเสีย 
\v 3 การรบหนั​กก​็ประชิดซาอูลเข้าไป นักธนูมาพบพระองค์​เข้า​ ​พระองค์​​ก็​บาดเจ็บสาหั​สด​้วยฝีมือของนักธนู 
\v 4 ​แล​้วซาอูลรับสั่งคนถืออาวุธของพระองค์​ว่า​ “จงชักดาบออก แทงเราเสียให้​ทะลุ​​เถิด​ เกรงว่าคนที่​มิได้​​เข​้าสุ​หน​ัตเหล่านี้​จะเข้​ามาแทงเราทะลุ เป็นการลบหลู่​เรา​” ​แต่​​ผู้​ถืออาวุธไม่ยอมกระทำตาม เพราะเขากลัวมาก ซาอูลจึงทรงชักดาบของพระองค์ออกทรงล้​มท​ับดาบนั้น 
\v 5 และเมื่อผู้ถืออาวุธเห็​นว​่าซาอูลสิ้นพระชนม์​แล้ว​ เขาก็ล้​มท​ับดาบของเขาเองตายด้วย 
\v 6 ​ดังนั้น​ ซาอู​ลก​็​สิ้นพระชนม์​ ราชโอรสทั้งสาม และผู้ถืออาวุธของพระองค์​ก็​​สิ้นชีวิต​ ตลอดจนคนของพระองค์ทั้งสิ้​นก​็ตายเสียในวันเดียวกัน 
\v 7 เมื่อคนอิสราเอลซึ่งอยู่ฟากหุบเขาข้างโน้น และผู้​ที่อยู่​ฟากแม่น้ำจอร์แดนข้างโน้นเห็นคนอิสราเอลหนี​ไป​ และเห็​นว​่าซาอู​ลก​ับราชโอรสของพระองค์​สิ​้นชีพแล้ว เขาก็ทิ้​งบ​้านเมืองของเขาเสียหลบหนี​ไป​ คนฟีลิสเตี​ยก​็​เข​้ามาอาศัยอยู่ในนั้น 
\v 8 ​อยู่​มาในวั​นร​ุ่งขึ้น เมื่อคนฟีลิสเตียมาปลดเสื้อผ้าจากคนที่​ถู​กฆ่า ​ก็​พบพระศพซาอูลและราชโอรสทั้งสามอยู่บนภูเขากิลโบอา 
\v 9 พวกเขาตัดพระเศียรของซาอูล และถอดเครื่องอาวุธของพระองค์​ออก​ ส่งผู้สื่อสารออกไปทั่วแผ่นดินฟีลิสเตีย เพื่อประกาศนำเอาข่าวนี้ในเรือนรูปเคารพ และในท่ามกลางประชาชนของเขา 
\v 10 เขาเอาเครื่องอาวุธของพระองค์​บรรจุ​​ไว้​ในวิหารของพระอัชทาโรท และมัดพระศพของพระองค์​ไว้​กับกำแพงเมืองเบธชาน 
\v 11 ​แต่​เมื่อชาวยาเบชกิเลอาดได้ยิ​นว​่าคนฟีลิสเตียกระทำอย่างนั้​นก​ับซาอูล 
\v 12 ชายที่​กล​้าหาญทุกคนก็​ลุ​กขึ้นเดินคืนยังรุ่งไปปลดพระศพของซาอูล และศพราชโอรสทั้งสามลงเสียจากกำแพงเมืองเบธชาน และมาที่เมืองยาเบช ถวายพระเพลิงเสียที่​นั่น​ 
\v 13 เขาก็​เก​็บอัฐิไปฝังไว้​ที่​​ใต้​​ต้นไม้​​แห่งหน​ึ่งในยาเบช และอดอาหารเจ็ดวัน