\id MRK - Rakhine Bible Translation
\ide UTF-8
\ide 65001 - Unicode (UTF-8)
\h မာကု
\toc1 မာကု ရီးသားပြုစုထားသော ခရစ်တော်၏ သတင်းကောင်း
\toc2 မာကု
\toc3 မာ
\mt1 မာကု
\mt2 မာကု ရီးသားပြုစုထားသော ခရစ်တော်၏ သတင်းကောင်း
\imt နိဒါန်း
\im \bk မာကုရီးသားပြုစုထားသော ခရစ်တော်၏ သတင်းကောင်း\bk*စာအုပ်သည် ဓမ္မသစ်ကျမ်းထဲ၌ ယေသျှုခရစ်တော်၏ သက်တော်စဉ်အကြောင်းကို ဖော်ပြထားသော စာအုပ်လေးအုပ်ထဲမှ တစ်အုပ်ဖြစ်သည်။ ထိုစာအုပ် လေးအုပ်ကို “ဧဝံဂေလိ” စာအုပ်ဟူ၍ ခေါ်သည်။ ၎င်း၏ အဓိပ္ပာယ်မှာ “သတင်းကောင်း” ဟူ၍ ဖြစ်၏။ ထိုစာအုပ်များကို ယေသျှု အသီခံပြီးသည့်နောက်တွင် မဿဲ၊ မာကု၊ လုကာ နှင့် ယောဟန်ရို့မှ ရီးသားခခြင်းဖြစ်၏။ မာကုရီးသားပြုစုခသော ဧဝံဂေလိသတင်းကောင်း စာအုပ်သည် ထိုသတင်းကောင်းစာအုပ် လေးအုပ်ထဲတွင် အတိုဆုံးသောစာအုပ် တစ်အုပ်ဖြစ်ပေသည်။ ထိုစာအုပ်ကို ယေသျှုမွီးဖွားခြင်းခံပြီးနောက် ခုနှစ် ၆၅ နှင့် ၇၀ ကြားတွင် အားလုံးသော ဧဝံဂေလိသတင်းကောင်း စာအုပ်များတွင် အယင်အဦးဆုံး ရီးသားခသော စာအုပ်ဖြစ်သည်ဟု ယုံကြည်လက်ခံကြသည်။ ဤစာအုပ်ကို ရောမမြို့၌ ဟိသော ယုံကြည်သူများအား အားပီးတိုက်တွန်းလိုသော ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ရောမမြို့တွင် ရီးသားခသည်ဟု ကျမ်းတတ်ဆရာအများစုက ယုံကြည်ထားကြ၏။
\ip ဂျွန်မာကု ဟုခေါ်သော မာကုသည် တမန်တော် ပေါလုနှင့် ဗာနာဗ အပေါင်းအဖော်တစ်ဦးလည်း ဖြစ်၏။ သို့ရာတွင် သူသည် သူရို့၏သာသနာပြုခရီးစဉ် (\xt တ ၁၃.၁၃\xt*) ကို စွန့်လွှတ်ခသောကြောင်း သူ၏ဂုဏ်သတင်းမှာ ထင်းရှားခြင်းမဟိပေ။ မာကုသည် နောက်မှတဖန် ဗာနဗနှင့်အတူ ခရီးလားလာခ၏ (\xt တ ၁၅.၃၇–၃၉\xt*)။ ထိုမာကုသည် ပေတရု၏ ရင်းနှီးသော အဆွီတစ်ဦးအဖြစ်လည်း အသိအမှတ်ပြုခြင်းကို ခံရခ၏ (\xt ၁ ပေ ၅.၁၃\xt*)။ မာကုသည် ယေသျှု အသက်ရှင်စဉ်က မျက်မြင်သက်သီတစ်ဦး မဟုတ်သော်လည်း ပေတရု၏ သက်သီခံချက်တိကို များစွာမှတ်တမ်းတင်ခသည်ဖြစ်၍ ထိုအကြောင်းအရာပင်လျှင် ဤစာအုပ်အား မာကုရီးသားခသည်ကို အခြေခံကျသော ထောက်ပြချက်ဖြစ်သည်ဟု ကျမ်းတတ်ဆရာရို့က ယုံကြည်ထားကြသည်။ မာကုက ဤဧဝံဂေလိသတင်းကောင်း စာအုပ်တွင် နောက်ဆုံးချိန်၌ ယေသျှု၏ သြဝါဒပီးခြင်းနှင့် တပည့်တော်ဖြစ်ခြင်းတိကို ပေါ်လွင်စွာ တင်ပြထားသည်။
\iot အကြောင်းအရာ အကျဉ်းချုပ်
\io1 ၁။ မာကု၏ မိတ်ဆက်ခြင်း \ior (၁.၁–၁၃)\ior*
\io1 ၂။ သူသည် ဂါလိလဲပြည်၌ ဟိနိန်စဉ် ယေသျှု၏ အမှုတော်ကို ဖော်ပြခြင်း \ior (၁.၁၄—၈.၂၁)\ior*
\io1 ၃။ ယေရုဆလင်မြို့သို့ ယေသျှု၏ ခရီးစဉ်အကြောင်းကို ပြောပြခြင်း \ior (၈.၂၂—၁၀.၅၂)\ior*
\io1 ၄။ ယေသျှု၏ အသီခံတော်မူခြင်းနှင့် ရှင်ပြန်ထမြောက်တော်မူခြင်း အကြောင်းအပါအဝင် ယေရုဆလင်မြို့၌ ယေသျှု၏ အချိန်အကြောင်းအား ရီးသားပြီး အဆုံးသတ်ခြင်း \ior (၁၁.၁—၁၆.၈) \ior*
\ie
\c 1
\s နှစ်ခြင်းဆရာယောဟန်၏ တရားဒေသနာတော်
\r (မဿဲ ၃.၁–၁၂; လုကာ ၃.၁–၁၈; ယောဟန် ၁.၁၉–၂၈)
\p
\v 1 ဘုရားသခင်၏သားတော်\f + \fr ၁.၁ \fr*\ft အချို့ မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများ၌ \ft*\fq ဘုရားသခင်၏သားတော်၊ \fq*\ft ဟူသော ဝေါဟာရကို မတွိ့ရပေ။\ft*\f* ယေသျှုခရစ်တော်၏ သတင်းကောင်းတရားတော် စတင်ပုံကို ဆိုပေအံ့။ 
\v 2 ပရောဖက် ဟေသျှာယ၏ ကျမ်းစာ၌၊
\q1 “ဘုရားသခင် မိန့်တော်မူသည်ကား၊ ‘သင်ရို့၏ လမ်းခရီးကို ပျင်ဆင်ခြင်းငှာ၊
\q2 ငါ၏တမန်ကို သင်ရို့အရှိ့၌ ငါ စီလွှတ်မည်။’
\q1
\v 3 တောကန္တာရ၌ ဟစ်ကြော်သောသူ၏အသံကား
\q2 ‘သခင်ဘုရား ကြွတော်မူရာလမ်းကို ပျင်ဆင်ကြလော့၊
\q2 ထိုအသျှင်၏ လမ်းခရီးတော်ကို ပြောင့်တန်းစီကြလော့’” ဟု ရီးထားသည်နှင့်အညီ၊
\p
\v 4 ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန်သည် တောကန္တာရ၌ ပေါ်ထွန်းလာ၍ တရားဟောလျက်၊ ဗတ္တိဇံပီးလျက် နိန်၏။\f + \fr ၁.၄ \fr*\fq ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန်သည် တောကန္တာရ၌ ပေါ်ထွန်းလာ၍ တရားဟောလျက်၊ ဗတ္တိဇံပီးလျက် နိန်၏၊ \fq*\ft အချို့ မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများ၌ \ft*\fqa ဗတ္တိဇံယောဟန်သည် တောကန္တာရ၌ ပေါ်လာ၍ တရားဟောလျက်နိန်၏၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ဖော်ပြထားသည်။\ft*\f* ထိုသူသည် လူရို့အား “နောင်တရပြီး၊ ဗတ္တိဇံကို ခံယူကြ။ ယင်းမှသာ ဘုရားသခင်သည် သင်ရို့၏အပြစ်များကို ခွင့်ရွှတ်လိမ့်မည်” ဟု ဟောပြောလေ၏။ 
\v 5 ယုဒပြည် ကျေးလက်ဒေသနှင့် ယေရုဆလင်မြို့မှ လူအပေါင်းရို့သည် ယောဟန်ပါးသို့ လာပြီးလျှင်၊ မိမိရို့၏အပြစ်များကို ဝန်ခံကြသည်ဖြစ်၍ ယောဟန်သည် ထိုသူရို့အား ယော်ဒန်မြစ်၌ ဗတ္တိဇံကို ပီးလေ၏။
\p
\v 6 ယောဟန်သည် ကုလားအုတ်အမွီးနှင့် ရက်လုပ်ထားသော အဝတ်ကိုဝတ်ပြီး၊ ခါး၌ သားရီဖြင့် လုပ်ထားသောခါးပတ်ကို ပတ်ထားလျက်၊ ကျိုင်းကောင်နှင့် တော၌ ဟိသောပျားရည်ကို မှီဝဲလို့နိန်၏။ 
\v 7 ယောဟန်က “ငါ့နောက်၌ ကြွလာသောသူကား၊ ငါ့ထက်သာ၍ ကြီးမြတ်သောသူဖြစ်၏။ ငါသည် ထိုသူ၏ ခြီနင်းကြိုးကိုတောင်မှ ငုံ့၍ ဖြီဖို့ မထိုက်။ 
\v 8 ငါကား၊ ရီ၌ ဗတ္တိဇံကို ပီး၏။ သို့ရာတွင် ထိုသူသည် သင်ရို့အား သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်၌ ဗတ္တိဇံကို ပီးလိမ့်မည်” ဟု ဟောပြောလေ၏။
\s ယေသျှု ဗတ္တိဇံခံယူခြင်းနှင့် သွီးဆောင်ခံရခြင်း
\r (မဿဲ ၃.၁၃—၄.၁၁; လုကာ ၃.၂၁,၂၂; ၄.၁–၁၃)
\p
\v 9 ထိုအခါ ယေသျှုသည် ဂါလိလဲပြည် နာဇရက်မြို့မှ ကြွလာပြီးလျှင် ယော်ဒန်မြစ်၌ ယောဟန်အားဖြင့် ဗတ္တိဇံကို ခံတော်မူ၏။ 
\v 10 ယေသျှုသည် ရီထဲမှ ပေါ်ထလာစဉ်တွင် ကောင်းကင်ဖွင့်၍ သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော်သည် ဂြိုးငှက်ကဲ့သို့ မိမိအထက်၌ ဆင်းသက်တော်မူသည်ကို မြင်တော်မူ၏။ 
\v 11 \x - \xo ၁.၁၁ \xo*\xt မ ၃.၁၇; ၁၂.၁၈; မာ ၉.၇; လု ၃.၂၂\xt*\x*ထို့နောက် ကောင်းကင်မှလည်း “သင်ကား ငါ နှစ်သက်မြတ်နိုးရာ ငါ၏ ချစ်သားဖြစ်၏” ဟု အသံထွက်ပေါ်လာ၏။
\p
\v 12 ထို့နောက် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် ယေသျှုအား တောကန္တာရသို့ ချက်ချင်းပို့ဆောင်တော်မူ၏။ 
\v 13 ထိုအရပ်၌ စာတန်မာရ်နတ်သည် ယေသျှုအား ရက်ပေါင်းလေးဆယ်ပတ်လုံး စုံစမ်းသွီးဆောင်တော်မူ၏။ ထိုအရပ်၌ သားရဲတိရစ္ဆာန်တိလည်း ဟိ၏၊ သို့သော် ကောင်းကင်တမန်ရို့သည် ထိုအသျှင်အား စောင့်ရှောက်တော်မူ၏။
\s တံငါသည် လေးဦးအား ယေသျှုခေါ်တော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၄.၁၂–၂၂; လုကာ ၄.၁၄,၁၅; ၅.၁–၁၁)
\p
\v 14 ယောဟန်သည် ထောင်၌ အကျဉ်းချခံရပြီးနောက် ယေသျှုသည် ဂါလိလဲပြည်သို့ လားပြီးလျှင် ဘုရားသခင်၏ သတင်းကောင်းတရားကို ဟောပြောတော်မူ၏။ 
\v 15 \x - \xo ၁.၁၅ \xo*\xt မ ၃.၂\xt*\x*ထိုသတင်းကောင်းတရားဟူမူကား “ချိန်းချက်တော်မူသော အချိန်ရောက်ယာ၊ ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်သည် အနီးအပါး၌ ဟိယာ။ နောင်တရ၍၊ သတင်းကောင်းတရားကို ယုံကြည်ကြလော့” ဟူ၍ ဖြစ်၏။
\p
\v 16 ယေသျှုသည် ဂါလိလဲအိုင် ကမ်းခြီတစ်လျှောက်၌ ကြွတော်မှုစဉ်၊ သျှိမုန်နှင့် သူ၏ ညီအန္ဒြေရို့သည် ပိုက်ဖြင့် ငါးဖမ်းနိန်သည်ကို မြင်တော်မူ၏။ 
\v 17 ယေသျှုကလည်း ထိုသူရို့အား “လာကြ၊ ငါ့နောက်သို့ လိုက်ကြ။ သင်ရို့အား လူကို မျှားသောတံငါ ဖြစ်စီခြင်းငှာ ငါ သင်ပီးမည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 18 ထိုသူရို့သည် ချက်ချင်းပင် မိမိရို့၏ ငါးဖမ်းပိုက်ကို စွန့်ပစ်ပြီး ကိုယ်တော်၏နောက်သို့ လိုက်ကြ၏။
\p
\v 19 ထိုမှ အနည်းချေလွန်လားလျှင် ကိုယ်တော်သည် အခြားညီကိုနှစ်ယောက်ဖြစ်သော ဇေဗေဒဲ၏သား ယာကုပ်နှင့် ယောဟန်ရို့သည် လောင်းထဲ၌ ငါးဖမ်းပိုက်အား အဆင်သင့်ဖြစ်စီခြင်းငှာ ပြုပျင်နိန်သည်ကို တွိ့မြင်တော်မူ၏။ 
\v 20 ကိုယ်တော်သည် သူရို့ကို မြင်၍ ချက်ချင်း ခေါ်တော်မှုလျှင် သူရို့က ဖခင်ဖြစ်သူ ဇေဗေဒဲကို လူငှားတိနှင့်အတူ လောင်းထဲတွင် ထားခပြီး နောက်တော်သို့ လိုက်ကြလေ၏။
\s ဝိညာဉ်ဆိုးကို မောင်းထုတ်တော်မူခြင်း
\r (လုကာ ၄.၃၁–၃၇)
\p
\v 21 ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ကပေရနောင်မြို့သို့ ရောက်လာကြပြီး၊ နောက်တစ်နိ့ ဥပုသ်နိ့၌ တရားဇရပ်သို့ လား၍ ဆုံးမဩဝါဒ ပီးလေ၏။ 
\v 22 \x - \xo ၁.၂၂ \xo*\xt မ ၇.၂၈,၂၉\xt*\x*ထိုအသျှင်၏ ဆုံးမဩဝါဒကို ကြားရသောသူရို့သည် အံ့ဩခြင်းသို့ ရောက်ကြ၏။ အကြောင်းမူကား ကျမ်းတတ်ဆရာတိကဲ့သို့ မဟုတ်ဘဲ အခွင့်အာဏာဟိသောသူကဲ့သို့ ဆုံးမဩဝါဒကို ပီးတော်မူသောကြောင့်ဖြစ်၏။
\p
\v 23 ထိုအချိန်၌ တရားဇရပ်တွင် ဝိညာဉ်ဆိုးပူးသော လူတစ်ယောက်ဟိ၏။ ထိုသူသည် အော်ဟစ်ကြောက်လန့်၍၊ 
\v 24 “နာဇရက်မြို့သားယေသျှု၊ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ရို့နှင့် ဇာသို့ ဆိုင်သနည်း။ အကျွန်ရို့ကို ဖျက်ဆီးဖို့ ရောက်လာသည်လော။ ကိုယ်တော်သည် ဘုရားသခင်ထံမှ ကြွလာသော သန့်ယှင်းသော သူဖြစ်သည်ကို — အကျွန်သိပါ၏” ဟု ဟစ်ကြော်လေ၏။
\p
\v 25 ယေသျှုကလည်း “တိန်း၍ နီပြီးလျှင် ထိုသူအထဲက ထွက်လားလော့” ဟု ဝိညာဉ်ဆိုးကို အမိန့်ပီးတော်မူလျှင်၊
\p
\v 26 ဝိညာဉ်ဆိုးသည် ထိုသူကို တက်စီပြီး ကြီးသောအော်ဟစ်ခြင်းကို ပြုပြီးမှ ထွက်လားလေ၏။ 
\v 27 ထိုအခြင်းအရာကို တွိ့မြင်သောသူရို့သည် မိန်းမောတွေဝေ၍ “ဤချင့်ကား ဇာသို့နည်း။ ဤဆုံးမခြင်းမျိုးက ဇာပိုင်မျိုးနည်း။ အာဏာဖြင့် အမိန့်ပီးသည်နှင့် ဝိညာဉ်ဆိုးရို့ နားထောင်ကြ၏” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆိုနိန်ကြ၏။
\p
\v 28 ကိုယ်တော်၏ သတင်းတော်သည်လည်း ဂါလိလဲပြည်တစ်လျှောက်၌ လျင်မြန်စွာ ပြန့်လားလေ၏။
\s ယေသျှုက လူအများကို ကျန်းမာစီတော်ခြင်း
\r (မဿဲ ၈.၁၄–၁၇; လုကာ ၄.၃၈–၄၁)
\p
\v 29 ထို့နောက် ယေသျှုနှင့်တပည့်တော်ရို့သည် တရားဇရပ်မှ ထွက်လာ၍ သျှိမုန်နှင့် အန္ဒြေရို့၏အိမ်သို့ ကြွတော်မူ၏။ ယောဟန်နှင့် ယာကုပ်ရို့လည်း အတူလိုက်လားကြ၏။ 
\v 30 သျှိမုန်၏ယောက္ခမသည် အိပ်ရာထဲ၌ ဖျားနာ၍ တုံးလုံးလှဲနိန်သည်ကို ထိုအိမ်သို့ ရောက်လျှင်ရောက်ချင်း ယေသျှုအား လျှောက်ထားလေ၏။ 
\v 31 ယေသျှုသည် သူမအနားသို့ လားပြီးလျှင် လက်ကိုကိုင်ဆွဲ၍ ထူမတော်မူ၏။ ထိုအခါ သူမသည် ဖျားနာပျောက်၍ အာဂန္တုဝတ်ကို ပြုလေ၏။
\p
\v 32 နီဝင်၍ ညချမ်းအချိန်ရောက်သောအခါ လူရို့သည် မကျန်းမာသောသူရို့နှင့် နတ်ဆိုးပူးသောသူရို့ကို အထံတော်သို့ ခေါ်ဆောင်လာကြ၏။ 
\v 33 တစ်မြို့လုံးမှ လူရို့သည် အိမ်ရှိ့၌ လာရောက်စုရုံးလျက်ဟိကြ၏။ 
\v 34 ကိုယ်တော်သည် ရောဂါအမျိုးမျိုး ခံစားနိန်ကြသောလူတိကို ကျန်းမာစီတော်မူလျက် နတ်ဆိုးတိကိုလည်း မောင်းထုတ်တော်မူ၏။ ကိုယ်တော်သည် နတ်ဆိုးတိအား စကားတစ်ခွန်းကိုမျှ ပြောခွင့်ပီးတော်မမူ။ အကြောင်းမူကား နတ်ဆိုးရို့သည် ကိုယ်တော်အား မည်သူဖြစ်ကြောင်းကို သိသောကြောင့်ဖြစ်၏။
\s ဂါလိလဲပြည်၌ ယေသျှု၏ ဒေသနာတော်
\r (လုကာ ၄.၄၂–၄၄)
\p
\v 35 နောက်တစ်နိ့ မိုးထစောစော၌ ယေသျှုသည် အိပ်ရာမှထကာ အိမ်မှထွက်၍ တိတ်ဆိတ်ရာအရပ်သို့ ကြွလားတော်မူပြီးလျှင်၊ ထိုအရပ်၌ ဆုတောင်းပတ္ထနာ ပြုတော်မူ၏။ 
\v 36 သျှိမုန်နှင့် သူ၏အပေါင်းအပါရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို လိုက်ရှာကြ၏။ 
\v 37 ကိုယ်တော့်ကို တွိ့သောအခါ သူရို့သည် “လူတိက ကိုယ်တော့်ကို ရှာနိန်ကြ၏” ဟု လျှောက်ကြ၏။
\p
\v 38 ကိုယ်တော်ကလည်း “ဤအရပ်မှ နီးစပ်ရာ အခြားရွာများသို့ တရားဟောခြင်းငှာ ငါရို့ လားကြမည်။ ယင်းအတွက်နန့် ငါ ကြွလာရခြင်းဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 39 \x - \xo ၁.၃၉ \xo*\xt မ ၄.၂၃; ၉.၃၅\xt*\x*ကိုယ်တော်သည် ဂါလိလဲပြည် အရပ်ရပ်၌ဟိသော တရားဇရပ်များတွင် တရားဟောခြင်း၊ နတ်ဆိုးများကို မောင်းထုတ်ခြင်းတိကို ပြုတော်မူ၏။
\s နူနာစွဲသူ တစ်ယောက်အား ယေသျှု ကျန်းမာစီခြင်း
\r (မဿဲ ၈.၁–၄; လုကာ ၅.၁၂–၁၆)
\p
\v 40 အနူရောဂါသည် တစ်ယောက်သည် ကိုယ်တော်၏ ရှိ့တော်သို့ ရောက်လာပြီး၊ ဒူးထောက်လျက် “ကိုယ်တော် အလိုတော်ဟိလျှင် အကျွန့်ကို သန့်ယှင်းစီပါ”\f + \fr ၁.၄၀ \fr*\fk သန့်ယှင်းစီပါ၊ \fk*\ft ဓလေ့ထုံးတမ်းအရ ဤနူနာရောဂါစွဲသောသူသည် မသန့်ယှင်းဟု ခံယူထားကြသည်။\ft*\f* ဟု တောင်းပန်လေ၏။
\p
\v 41 ယေသျှုသည် သနား\f + \fr ၁.၄၁ \fr*\fq သနား၊ \fq*\ft အချို့သော လက်ရီးမူရင်းကျမ်းများ၌ \ft*\fqa အမျက်ဒေါသ၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ပါဟိသည်။\ft*\f*တော်မူသဖြင့်၊ လက်တော်ကိုဆန့်၍ ထိုသူကို တို့ပြီး “ငါ အလိုဟိ၏၊ သန့်ယှင်းစီလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 42 ထိုသူသည် ချက်ချင်း နူနာပျောက်၍ သန့်ယှင်းခြင်းသို့ ရောက်လေ၏။ 
\v 43-44 ထို့နောက် ယေသျှုက “ဤအကြောင်းအရာတိကို ဇာသူကိုမျှ မပြောကေ့၊ သို့သော် ယဇ်ပုရောဟိတ်ပါးသို့ လား၍ သင်၏ကိုယ်ကိုပြပြီး၊ သင်၌ သန့်ယှင်းသည်ကို လူရို့၌ သက်သီဖြစ်စီခြင်းငှာ မောသျှေစီရင်မှာထားခသော ပူဇော်သကာကို ပြုလော့” ဟု ထိုသူအား ကြပ်တည်းစွာ မှာထား၍ ရွှတ်လိုက်လေ၏။
\p
\v 45 ထိုသူသည် မိန့်မှာထားတော်မှုသည့်အတိုင်း ဝီးရာသို့ ထွက်လားလေ၏။ သို့သော် မိမိ၌ ဖြစ်ပျက်သမျှအကြောင်းအား ပြောကြားခြင်းဖြင့် ထိုသတင်းသည် နီရာအနှံ့အပြားသို့ ရောက်လေ၏။ ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်သည် ဇာမြို့၊ ဇာရွာကိုမျှ ထင်ရှားစွာ မဝင်ဘဲ၊ ဆိတ်ငြိမ်ရာ တောအရပ်၌သာ နိန်တော်မူ၏။ သို့သော် အရပ်ရပ်မှ လူရို့သည် ကိုယ်တော်ပါးသို့ ရောက်လာကြ၏။
\c 2
\s လီဖြတ်သောသူကို ယေသျှု ကျန်းမာစီခြင်း
\r (မဿဲ ၉.၁–၈; လုကာ ၅.၁၇–၂၆)
\p
\v 1 ရက်အနည်းချေ လွန်ပြီးနောက် ယေသျှုသည် ကပေရနောင်မြို့သို့ ရောက်လာ၏။ ကိုယ်တော်သည် အိမ်၌ ဟိတော်မူသည့်အကြောင်း သတင်းတော်သည် ပြန့်နှံ့လေ၏။ 
\v 2 ထို့ကြောင့် လူအပေါင်းရို့သည် စုရုံးရောက်လာကြသဖြင့် အိမ်ခန်းမှစ၍ အိမ်ရှိ့၌ပင် ခြီချစရာ နီရာမဟိပေ။ ယေသျှုသည်လည်း ထိုလူအပေါင်းရို့ကို တရားဟောတော်မူ၏။ 
\v 3 ထိုစဉ် လူလေးယောက်ရို့သည် လီဖြတ်သော လူတစ်ယောက်ကို ကိုယ်တော့်အထံတော်ပါးသို့ သယ်ယူလာကြ၏။ 
\v 4 သို့သော် လူအပေါင်းရို့သည် ပြည့်ကျပ်နိန်သဖြင့် ကိုယ်တော့်ထံသို့ တိုး၍ မပေါက်နိုင်ကြ။ ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်ဟိသည့် နီရာအထက်မှ အိမ်ခေါင်မိုးကိုဖွင့်ပြီး၊ လူမမာအား လှဲနိန်သောဖျာနှင့်တကွ လျောချကြ၏။ 
\v 5 ယေသျှုကလည်း ထိုသူရို့၏ ယုံကြည်ခြင်းကို မြင်လျှင် လီဖြတ်သောလူအား “ငါ့သား၊ သင်၏အပြစ်ကို ခွင့်ရွှတ်ယာ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 6 ထိုအရပ်၌ ထိုင်နိန်ကြသော ကျမ်းတတ်ဆရာအချို့က၊ 
\v 7 “ဤသူသည် ဇာကြောင့် ဤပိုင် ပြောရသနည်း။ ဤသည်ကား ဘုရားကို ပြစ်မှားခြင်းဖြစ်၏။ ဘုရားသခင် တစ်ပါးတည်းရာ အပြစ်ကို ရွှတ်နိုင်သောသူဖြစ်၏” ဟူ၍ တွေးတောနိန်ကြ၏။
\p
\v 8 ထိုသူရို့သည် မိမိရို့၏စိတ်နှလုံးထဲ၌ ထိုသို့ တွေးတောနိန်သည်ကို ယေသျှုသည် မိမိဉာဏ်တော်အားဖြင့် ချက်ချင်း သိတော်မူသဖြင့် “သင်ရို့ ဇာတွက် ယင်းပိုင် တွေးတောကြသနည်း။ 
\v 9 လီဖြတ်နိန်သော သူအား ‘သင်၏ အပြစ်ကို ခွင့်ရွှတ်ယာ’ ဟု ပြောသည်က ပို၍ လွယ်သလော၊ ထိုသို့မဟုတ် ‘ထပြီးလျှင် သင့်ဖျာကို လိပ်ကာ ပြန်လားလော့’ ဟု ပြောသည်က ပို၍ လွယ်သလော။ 
\v 10 လူသားသည် ဤလောက၌ အပြစ်ရွှတ်ပိုင်ခွင့် တန်ခိုးအာဏာဟိသည်ကို သင်ရို့သည် တွိ့မြင်ရလိမ့်မည်” ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် လီဖြတ်သောသူအား 
\v 11 “သင့်အား ငါ ဆိုသည်ကား၊ ထပြီးလျှင် သင်၏ဖျာကို ကောက်၍ အိမ်သို့ ပြန်လော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 12 ထိုသူသည်လည်း မိမိ၏ဖျာကို ကောက်ပြီးလျှင် လူအပေါင်းရို့ရှိ့မှ ထွက်လားလေ၏။ ထိုအမှုအရာကို တွိ့မြင်သောလူရို့သည် အလွန်တရာအံ့ဩကြပြီး “ဤပိုင် ငါရို့တစ်သက်မှာ တခါမှ မမြင်ဖူးပါ” ဟု ဆိုလျက် ဘုရားသခင်၏ ဂုဏ်တော်ကို ချီးမွမ်းကြ၏။
\s လေဝိအား ယေသျှု ခေါ်ခြင်း
\r (မဿဲ ၉.၉–၁၃; လုကာ ၅.၂၇–၃၂)
\p
\v 13 တဖန်၊ ယေသျှုသည် ဂါလိလဲကမ်းခြီသို့ ကြွတော်မူ၏။ လူအစုအဝေးရို့သည် ကိုယ်တော်ပါးသို့ ရောက်လာကြသဖြင့် ကိုယ်တော်သည် ထိုသူရို့အား ဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။ 
\v 14 ထိုမှ ကြွတော်မူစဉ် အကောက်ခွန်ရုံး၌ အာလဖဲ၏သား လေဝိထိုင်နိန်သည်ကို မြင်တော်မူလျှင်၊ ကိုယ်တော်က “ငါ့နောက်သို့ လိုက်လော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုသူသည် ချက်ချင်းထပြီး ကိုယ်တော်၏ နောက်တော်သို့ လိုက်လေ၏။
\p
\v 15 ထို့နောက် ယေသျှုသည် လေဝိ၏အိမ်၌\f + \fr ၂.၁၅ \fr*\fq လေဝိ၏အိမ်၌၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa ကိုယ်တော်၏၊ \fqa*\ft (ယေသျှု၏) အိမ်၌။\ft*\f* တပည့်တော်ရို့နှင့်အတူ စားသောက်လျက်နိန်စဉ်၊ အခွန်ခံများနှင့် အပယ်ခံသောသူများသည် လိုက်လာကြသဖြင့် တပည့်တော်ရို့နှင့်အတူ ဝင်ရောက်စားသောက်ကြ၏။ 
\v 16 ထိုသို့ ကိုယ်တော်သည် ထိုသူရို့နှင့် စားသောက်လျက်နိန်သည်ကို ကျမ်းပြုဆရာအချို့နှင့် ဖာရိယှဲအချို့သည် မြင်ကြလျှင် “ဤသူကား ဇာဖြစ်လို့ အခွန်ခံသောလူ၊ အပယ်ခံသောလူတိနှင့်အတူ စားသောက်နိန်သနည်း” ဟု တပည့်တော်ရို့အား မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 17 ကိုယ်တော်သည် ထိုစကားကို ကြားလျှင် “ကျန်းမာသောသူရို့သည် ဆီးသမားကို အလိုမဟိ၊ မကျန်းမာသော လူတိရာ အလိုဟိကြ၏။ ငါ ကြွလာသည်ကား၊ အရိုအသီခံရသော လူတိအတွက် လာသည်မဟုတ်၊ အပယ်ခံရသောလူတိနှင့် ဆိုးသွမ်းသောလူတိအတွက် ငါ ကြွလာခြင်းဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s အစာယှောင်ခြင်း အကြောင်းကို မိန်းမြန်းခြင်း
\r (မဿဲ ၉.၁၄–၁၇; လုကာ ၅.၃၃–၃၉)
\p
\v 18 တစ်နိ့၌ ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန်၏ တပည့်ရို့နှင့် ကျမ်းပြုဆရာရို့သည် အစာယှောင်နိန်ကြ၏။ လူတချို့က၊ ကိုယ်တော်ထံတော်ပါးသို့ ရောက်လာပြီးလျှင် “ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန်၏ တပည့်ရို့နှင့် ဖာရိယှဲတပည့်ရို့က အစာယှောင်ကြ၏။ သို့သော် ကိုယ်တော်၏ တပည့်ရို့က ဇာကြောင့် အစာမယှောင်ကြသနည်း” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 19 ယေသျှုကလည်း၊ “မင်္ဂလာဆောင်သတို့သား၏ အပေါင်းအပါရို့သည် မင်္ဂလာပွဲ၌ သတို့သားနှင့်အတူ ဟိနိန်ကြသောအခါ၊ ယင်းသူရို့ အစာယှောင်နိန်ကြသလော။ သတို့သားနှင့်အတူ ဟိသောအချိန်ကာလပတ်လုံး သူရို့သည် အစာမယှောင်တတ်ကြ။ 
\v 20 သို့သော် သတို့သားကို ထိုသူရို့ပါးက ခွဲယူလားသောနိ့ ရောက်လိမ့်မည်၊ သို့ပြီးမှသာ သူရို့သည် အစာယှောင်ကြလိမ့်မည်။
\p
\v 21 “ပိတ်စအသစ်ဖြင့် အထည်ဟောင်းကို ဇာသူမျှ ဖာသားမချ။ ထိုသို့ ဖာသားချသော်လည်း ပိတ်စအသစ်သည် ရုန်း၍ ပိုပြီး စုတ်ပြဲလိမ့်မည်။ 
\v 22 ယင်းနည်းတူ သားရီဘူးအဟောင်းထဲ၌ အသစ်သောစပျစ်ရည်ကို ထည့်လေ့မဟိ၊ ထိုသို့ထည့်သော် စပျစ်ရည်အသစ်ကြောင့် သားရီဘူးသည် ပေါက်ကွဲတတ်သည်ဖြစ်၍ နှစ်ခုစလုံး ပျက်စီးလိမ့်မည်။ ယင်းကြောင့် စပျစ်ရည်အသစ်ကို သားရီဘူးအသစ်၌ရာ ထည့်ရမည်” ဟု ထိုသူရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
\s ဥပုသ်နိ့အကြောင်းအား မိန်းမြန်းခြင်း
\r (မဿဲ ၁၂.၁–၈; လုကာ ၆.၁–၅)
\p
\v 23 ဥပုသ်နိ့၌ ကိုယ်တော်သည် ဂျုံခင်းကို ဖြတ်၍လားစဉ်၊ တပည့်တော်ရို့သည် ဂျုံနှံများကို ခြွီယူကြ၏။ 
\v 24 ထိုအခါ ဖာရိယှဲရို့က “ကြည့်ပါ၊ ငါရို့၏ပညတ်ကျမ်းအရ ဥပုသ်နိ့၌ မပြုအပ်သောအမှုတိကို သူရို့က ဇာကြောင့် ပြုကြသနည်း” ဟု ကိုယ်တော်အား မိန်းလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 25 ယေသျှုကလည်း “ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း အဗျာသာလက်ထက်၌ ဒါဝိဒ်သည် ဝမ်းဆာနိန်သောအချိန်တွင် မိမိအဖော်တိနှင့်အတူ၊ 
\v 26 ဘုရားသခင်၏ အိမ်တော်သို့ ဝင်ပြီးလျှင် အကျွန်ရို့၏ပညတ်ကျမ်းအရ ယဇ်ပုရောဟိတ်တိမှတစ်ပါး ဇာသူမျှ မစားအပ်သော ရှိ့တော်မုန့်ကို စားပြီး — မိမိ၏အဖော်ရို့ကိုလည်း ပီးကြောင်းကို ကျမ်းစာထဲ၌ မဖတ်ဖူးကြသလော” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 27 ထို့နောက် ကိုယ်တော်က “ဥပုသ်နိ့အဖို့ လူကို ဖန်ဆင်းထားသည် မဟုတ်။ လူ့အဖို့ရာ ဥပုသ်နိ့ကို သတ်မှတ်ထားခြင်းဖြစ်၏။ 
\v 28 ယင်းကြောင့် လူသားသည် ဥပုသ်နိ့၏ အသျှင်သခင် ဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\c 3
\s လက်တစ်ဖက် လီဖြတ်နိန်သော လူတစ်ယောက်
\r (မဿဲ ၁၂.၉–၁၄; လုကာ ၆.၆–၁၁)
\p
\v 1 ထို့နောက် ယေသျှုသည် တရားဇရပ်သို့ ကြွတော်မူပြန်လျှင်၊ ထိုတရားဇရပ်၌ လက်တစ်ဖက် သီနိန်သောသူ တစ်ယောက်ဟိ၏။ 
\v 2 ထိုအရပ်၌ ဟိသောလူအချို့သည် ကိုယ်တော်အား ပြစ်တင်စွပ်စွဲခွင့် ရခြင်းငှာ ဥပုသ်နိ့၌၊ ထိုသူ၏ရောဂါကို ကိုယ်တော်သည် ပျောက်ကင်းစီတော်မူမည်၊ မမူမည်ကို အနီးကပ် စောင့်ကြည့်နိန်ကြ၏။ 
\v 3 ယေသျှုသည် ထိုသူအား “ရှိ့သို့လာ၍ ရပ်လော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 4 ထို့နောက် ကိုယ်တော်က လူရို့အား “ငါရို့ပညတ်ကျမ်းအရ ဥပုသ်နိ့၌ ကောင်းသောအရာကို ပြုသင့်သလော၊ သို့မဟုတ် ဆိုးသောအရာကို ပြုသင့်သလော။ လူ့အသက်ကို ကယ်သင့်သလော၊ သို့မဟုတ် သတ်သင့်သလော” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p လူရို့သည် တိန်းနိန်ကြ၏။ 
\v 5 ထိုအခါ ကိုယ်တော်သည် အမျက်ထန်တော်မူ၍ လှည့်ပတ်ကြည့်ပြီး ထိုသူရို့၏စိတ်နှလုံးသည် မိုက်မဲသောကြောင့် ကိုယ်တော်သည် ဝမ်းနည်းတော်မူ၏။ ကိုယ်တော်ကလည်း “သင်၏လက်ကို ဆန့်လော့” ဟု လက်သီနိန်သောသူအား မိန့်တော်မူ၏။ ထိုသူသည် မိမိလက်ကို ဆန့်လျှင် အကောင်းပကဓိ ဖြစ်လေ၏။ 
\v 6 ထို့ကြောင့် ဖာရိယှဲရို့သည် တရားဇရပ်မှ ချက်ချင်းထွက်ကြပြီးလျှင် ကိုယ်တော်အား သတ်ခြင်းငှာ ဟေရုဒ်၏တပည့်ရို့နှင့် ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ကြ၏။
\s အိုင်နား၌ဟိသော လူစုလူဝေး
\p
\v 7 ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ဂါလိလဲအိုင်နားသို့ ကြွတော်မူ၏။ ဂါလိလဲပြည်၊ ယုဒပြည်မှ လည်းကောင်း၊ 
\v 8 ယေရုဆလင်မြို့မှစပြီး ဣဒုမဲပြည်နှင့် ယော်ဒန်မြစ် အရှိ့ဖက်ကမ်းမှ လူတိနှင့် တုရုမြို့၊ ဇိဒုန်မြို့ပတ်ဝန်းကျင်အရပ်မှ များစွာသောလူရို့သည် ကိုယ်တော်ပြုတော်မူသော အမှုအရာများကို ကြားတော်မူလျှင် ကိုယ်တော်၏ နောက်တော်သို့ လိုက်ကြ၏။ 
\v 9 \x - \xo ၃.၉,၁၀ \xo*\xt မာ ၄.၁; လု ၅.၁–၃\xt*\x*ကိုယ်တော်သည် မိမိကို လူအုပ်ကြီး မနင်းမိစီမည့်အကြောင်း လောင်းတစ်စင်းကို အသင့်ထားခြင်းငှာ တပည့်တော်ရို့အား မိန့်မှာတော်မူ၏။ 
\v 10 အကြောင်းမူကား ကိုယ်တော်သည် မကျန်းမာသော လူတိကို ကျန်းမာစီတော်မူသဖြင့် ရောဂါခံစားနိန်ရသော လူရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို တို့ခြင်းငှာ တိုးလာကြ၏။ 
\v 11 ဝိညာဉ်ဆိုးတိစွဲသော လူရို့သည်လည်း ကိုယ်တော့်ကို မြင်သောအခါ ရှိ့တော်၌ ပျပ်ဝပ်၍ “ကိုယ်တော်သည် ဘုရားသခင်၏ သားတော်ဖြစ်၏” ဟု ဟစ်အော်ကြ၏။
\p
\v 12 ကိုယ်တော်က မိမိသည် မည်သူဖြစ်ကြောင်းကို မည်သူ့ကိုမျှ ထုတ်ဖော်၍ မပြောစီခြင်းငှာ ဝိညာဉ်ဆိုးများအား တင်းကြပ်စွာ ပညတ်တော်မူ၏။
\s တမန်တော်တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးအား ရွီးချယ်ခြင်း
\r (မဿဲ ၁၀.၁–၄; လုကာ ၆.၁၂–၁၆)
\p
\v 13 ထို့နောက် ယေသျှုသည် တောင်ထက်သို့ ကြွတော်မူပြီး အလိုတော်ဟိသော သူရို့ကိုသာ ခေါ်တော်မူ၍ သူရို့သည် အထံတော်ပါးသို့ ရောက်လာကြ၏။ 
\v 14 ကိုယ်တော်သည် တစ်ဆယ့်နှစ်ယောက်သော လူရို့ကို ရွီးချယ်တော်မူပြီးလျှင် တမန်တော်များဟူ၍ ခေါ်ဝေါ်သမုတ်တော်မူ၏။ ထို့နောက် ထိုသူရို့အား “သင်ရို့ကို ငါ ရွီးချယ်သည်ကား ငါနှင့်အတူ နီစီခြင်းငှာလည်းကောင်း၊ တရားဟောထွက်စီခြင်းငှာ လည်းကောင်း၊ 
\v 15 နတ်ဆိုးတိကို မောင်းထုတ်ဖို့ အခွင့်အာဏာ ဟိစီခြင်းငှာ လည်းကောင်း ဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 16 ကိုယ်တော် ရွီးချယ်ထားသော တပည့်တော် တစ်ဆယ့်နှစ်ပါး၏ နာမည်ကား၊ (ပေတရုဟု ခေါ်သူ) သျှိမုန်၊ 
\v 17 (မိုးကြိုး၏သားများဟု အနက်ကို ရ၍ ဗောနေရဂက်ဟု အမည်သစ်ကိုရသော) ဇေဗေဒဲ၏ သားနှစ်ယောက် ယာကုပ်နှင့် ယောဟန်၊ 
\v 18 အန္ဒြေ၊ ဖိလိပ္ပု၊ ဗာသောလမဲ၊ မဿဲ၊ သောမ၊ အာလဖဲ၏သား ယာကုပ်၊ သဒ္ဒဲ၊ မျိုးချစ်စိတ်ထက်သန်သူ သျှိမုန်နှင့် 
\v 19 ကိုယ်တော့်ကို သစ္စာဖောက်သူ ယုဒသျှာကာရုတ် ရို့ဖြစ်ကြ၏။
\s ယေသျှုနှင့် ဗေလဇေဗုလ
\r (မဿဲ ၁၂.၂၂–၃၂; လုကာ ၁၁.၁၄–၂၃; ၁၂.၁၀)
\p
\v 20 ထို့နောက် ယေသျှုသည် အိမ်သို့ဝင်လျှင်၊ လူအပေါင်းရို့သည် တဖန် စုရုံးလာကြသဖြင့် ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် အစားအစာသုံးဆောင်ရန်ပင် အချိန်မရကြ။ 
\v 21 လူတချို့က “ကိုယ်တော်ကား စိတ်ဖောက်လားယာ” ဟု ပြောဆိုကြ၏။ ထိုအကြောင်းကို ကိုယ်တော်၏ မိသားစုရို့သည် ကြားကြလျှင် ကိုယ်တော်အား စောင့်ရှောက်ခြင်းငှာ အထံတော်သို့ လိုက်လာကြ၏။
\p
\v 22 \x - \xo ၃.၂၂ \xo*\xt မ ၉.၃၄; မ ၁၀.၂၅\xt*\x*ယေရုဆလင်မြို့မှ ရောက်လာကြသော ကျမ်းတတ်ဆရာရို့က “ဤသူကား ဗေလဇေဗုလဟုခေါ်သော နတ်ဆိုးခေါင်းဆောင် ဝင်ပူးခြင်းပင်ဖြစ်၏။ ထိုနတ်ဆိုးဘုရင်ကို အမှီပြု၍သာ နတ်ဆိုးတိကို မောင်းထုတ်ခြင်းဖြစ်သည်” ဟု ပြောဆိုကြ၏။
\p
\v 23 ယေသျှုသည် ထိုသူရို့ကို ခေါ်ပြီးလျှင် ပုံဥပမာကို ဆောင်၍ “စာတန်မာရ်နတ်က စာတန်မာရ်နတ်ကို ဇာပိုင် မောင်းထုတ်နိုင်မည်နည်း။ 
\v 24 အုပ်စုကွဲပြားနိန်သော နိုင်ငံကား မတည်မရပ်နိုင်။ 
\v 25 မိသားစု၌လည်း အချင်းချင်းစိတ်ဝမ်းကွဲနိန်လျှင် ယင်းအိမ်ထောင်သည် ရပ်တည်နိုင်မည်မဟုတ်။ 
\v 26 ယင်းနည်းတူ စာတန်မာရ်နတ်သည်လည်း အချင်းချင်းမသင့် စိတ်ဝမ်းကွဲလျှင် ထိုသူရို့၏ နိုင်ငံသည် မရပ်မတည်နိုင်ဖြစ်ပြီး ပျက်စီးခြင်းသာ ဖြစ်လိမ့်မည်။
\p
\v 27 “အားကြီးသောသူကို အယင်မတုပ်ဘဲနှင့် ထိုသူ၏အိမ်သို့ ဝင်၍ ပစ္စည်းဥစ္စာများကို ဇာသူလေ့ မလုယူနိုင်။ တုပ်ပြီးမှရာ လုယူနိုင်၏။
\p
\v 28 “သင်ရို့အား ငါ အမှန်ဆိုသည်ကား လူတိက မိမိရို့ လွန်ကျူးသော အပြစ်ဟိသမျှကို လည်းကောင်း၊ လိမ်လည်သော စကားအမျိုးမျိုး\f + \fr ၃.၂၈ \fr*\fq လိမ်လည်သော စကားအမျိုးမျိုး၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa ဘုရားသခင်အား ပြစ်မှားသော စကားကို ပြောသည်။\fqa*\f*အတွက်လည်းကောင်း အပြစ်ရွှတ်ခွင့်ရနိုင်၏။ 
\v 29 \x - \xo ၃.၂၉ \xo*\xt လု ၁၂.၁၀\xt*\x*သို့ရာတွင် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို ပြစ်မှားသောသူကား တစ်ခါမျှ အပြစ်မှ လွတ်ခွင့်မရ။ ထိုသူကား ထာဝရအပြစ်ကို ပြုသောသူဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ( 
\v 30 ဤသို့ မိန့်တော်မူရခြင်းမှာ လူအချို့သည် ကိုယ်တော်အား “ဝိညာဉ်ဆိုး ပူးသောသူဟု စွပ်စွဲကြသောကြောင့်ဖြစ်၏။”)
\s ယေသျှု၏မိခင်နှင့် ညီတော်များ
\r (မဿဲ ၁၂.၄၆–၅၀; လုကာ ၈.၁၉–၂၁)
\p
\v 31 ထို့နောက် ယေသျှု၏မိခင်နှင့် ညီတော်ရို့သည် ရောက်လာလျှင် အိမ်အပြင်၌ ရပ်လျက်၊ ရောက်နိန်ကြောင်းကို ကိုယ်တော်အား ကြားပြောခိုင်း၏။ 
\v 32 လူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို ခြံရံလျက် ထိုင်နိန်ကြ၏။ သူရို့က “ကိုယ်တော်၏ အမိနှင့် ညီတိ၊ ညီမတိ အိမ်အပြင်၌ ရောက်နိန်ပါ၏၊ ထိုသူရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို ရှာနိန်ကြ၏” ဟု လျှောက်ကြ၏။
\p
\v 33 ကိုယ်တော်က “ငါ့အမိ၊ ငါ့ညီတိကား ဇာသူရို့နည်း” ဟု မိန်းတော်မူပြီး၊ 
\v 34 မိမိပတ်လည်တွင် ထိုင်နိန်ကြသောသူရို့အား ကြည့်တော်မူလျက် “ငါ့အမိ၊ ငါ့ညီတိကား၊ ဤသူရို့ပင် ဖြစ်၏။ 
\v 35 ဘုရားသခင်၏ အလိုတော်အတိုင်း ဆောင်ရွက်သောသူ မှန်သမျှသည် ငါ့ညီ၊ ငါ့နှမ၊ ငါ့အမိ ဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\c 4
\s မျိုးကြဲသူ ပုံဥပမာ
\r (မဿဲ ၁၃.၁–၉; လုကာ ၈.၄–၈)
\p
\v 1 \x - \xo ၄.၁ \xo*\xt လု ၅.၁–၃\xt*\x*တဖန် ယေသျှုသည် ဂါလိလဲအိုင်ကမ်းဘေးတွင် ဆုံးမဩဝါဒ ပီးတော်မူစဉ် များစွာသောလူရို့သည် အထံတော်သို့ ရောက်လာကြ၏။ ထိုသို့ လူများသဖြင့် ကိုယ်တော်သည် အိုင်ထဲ၌ဟိသော လောင်းတစ်စင်းထဲသို့ ဝင်၍ ထိုင်တော်မူပြီး ထိုလောင်းကိုလည်း ကမ်းမှ ခွာစီတော်မူ၏။ လူအပေါင်းရို့သည်လည်း ကမ်းခြီရီစပ်နားအထိ ရပ်နိန်ကြ၏။ 
\v 2 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် ပုံဥပမာကိုဆောင်၍ များစွာသော အကြောင်းအရာတိဖြင့် သွန်သင်တော်မူသည်မှာ၊
\p
\v 3 “နားထောင်ကြလော့။ မျိုးစိ့ကြဲသောသူသည် မျိုးစိ့ကြဲခြင်းငှာ ထွက်လားလေ၏။ 
\v 4 ယင်းမျိုးစိ့ကို ကြဲသောအခါ၊ အချို့မျိုးစိ့တိက လမ်း၌ ကျသဖြင့် ငှက်များသည် လာ၍ ကောက်စားကြ၏။ 
\v 5 အချို့မျိုးစိ့တိက မြီသားနည်းပြီး ကျောက်ရောမြီ၌ ကျသဖြင့် မြီသားတိမ်သောကြောင့် ထိုမျိုးစိ့သည် အယင် အညှောက်ပေါက်သော်လည်း၊ 
\v 6 အမြစ်မစွဲနိုင်သောကြောင့် နီပူသောခါ၊ ချက်ချင်း ညှိုးနွမ်းခြောက်သွိ့လားလေ၏။ 
\v 7 အချို့မျိုးစိ့တိက ဆူးတော၌ ကျသဖြင့် ဆူးပင်တိကြီးထွား၍ ညဉ်းဆဲသောကြောင့် ယင်းအပင်ရို့သည် အသီးကိုမသီးနိုင်ကြ။ 
\v 8 အချို့မျိုးစိ့တိက ကောင်းသောမြီ၌ ကျသဖြင့် အပင်ပေါက်၍ ကြီးထွားလျက် အဆသုံးဆယ်၊ အဆခြောက်ဆယ်၊ အဆတစ်ရာ ပွါးများပြီးလျှင် အသီးကို သီးကြ၏။”
\p
\v 9 “ကြားစရာနား ဟိသောသူမည်သည်ကား ကြားပါစီ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ပုံဥပမာများ၏ ရည်ရွယ်ချက်
\r (မဿဲ ၁၃.၁၀–၁၇; လုကာ ၈.၉–၁၀)
\p
\v 10 ယေသျှုတစ်ပါးတည်းသာ ဟိနိန်ချိန်၌ တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးသော တပည့်တော်နှင့်တကွ ကြားနာသော သူရို့သည် ထိုပုံဥပမာ၏ အဓိပ္ပာယ်ကို မိန်းလျှောက်ကြ၏။ 
\v 11 ကိုယ်တော်ကလည်း “သင်ရို့သည် ဘုရားသခင်နိုင်ငံတော်၏ နက်နဲသောအရာတိကို သိရသောအခွင့်ဟိကြ၏။ သို့သော် အပြင်၌ ဟိသောသူတိကား ပုံဥပမာအားဖြင့်သာ ကြားရကြ၏။ 
\v 12 အကြောင်းမူကား၊
\q1 “ ‘သူရို့သည် ကြည့်လျက်နှင့်ပင်
\q2 မမြင်ကတ်။
\q1 နားထောင်နှင့်လျက်ပင်
\q2 နားမလည်ကတ်။
\q1 အကယ်၍ သူရို့သည် မြင်၍ နားလည်ပြီး၊ ဘုရားသခင်ထံသို့ ပြန်လာကြလျှင်၊
\q2 ဘုရားသခင်သည် သူရို့၏အပြစ်ကို ရွှတ်လိမ့်မည်’” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s မျိုးကြဲသူ၏ ပုံဥပမာကို ယှင်းပြတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၃.၁၈–၂၃; လုကာ ၈.၁၁–၁၅)
\p
\v 13 ကိုယ်တော်က “သင်ရို့သည် ဤဥပမာတောင်မှ နားမလည်လျှင် အခြားဥပမာများကို ဇာပိုင် နားလည်နိုင်မည်နည်း။ 
\v 14 မျိုးစိ့ကြဲသောသူသည် ဘုရားသခင်၏ တရားစကားကို ကြဲ၏။ 
\v 15 တချို့လူတိကား လမ်း၌ကျသော မျိုးစိ့နှင့်တူ၏။ ဘုရားသခင်၏ တရားစကားတော်ကို ကြားကြားချင်းပင် စာတန်မာရ်နတ်သည် လာ၍ ထိုတရားစကားကို နုတ်ယူလား၏။ 
\v 16 ထိုသို့ တချို့လူတိကား ကျောက်ခံမြီ၌ ကျသောမျိူးစိ့နှင့်တူ၏။ သူရို့သည် တရားစကားကို ကြားကြားချင်း ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာခံယူကြ၏။ 
\v 17 သို့သော် ထိုတရားစကားသည် သူရို့အထဲ၌ အမြစ်မစွဲ၊ တစ်အောင့်ချေရာ တည်၏။ ထိုတရားစကားကြောင့် ဒုက္ခနှင့် ညှည်းပန်းနှိပ်စက်ခြင်းကို ကြုံတွိ့ရသောအခါ သူရို့သည် ဖောက်ပြန်လားတတ်၏။ 
\v 18 တချို့လူတိကား ဆူးတောမြီ၌ ကျသော မျိုးစိ့နှင့်တူ၏။ သူရို့လည်း တရားစကားကို ကြားရကြ၏။ 
\v 19 သို့သော်လည်း သူရို့သည် ဘဝရပ်တည်နိုင်ဖို့အတွက် စိုးရိမ်ကြောင့်ကြစရာများ၊ စည်းစိမ်ချမ်းသာ ခံစားလိုမှုများနှင့် အခြားသော ဆန္ဒလိုအပ်ချက်များ ထွက်ပေါ်လာပြီးလျှင် တရားတော်ကို လွှမ်းမိုးသောကြောင့် ထိုသူရို့၌ အသီးမသီးနိုင်ကြ။ 
\v 20 အခြားသော လူတိကား ကောင်းသောမြီ၌ ကျသောမျိုးစိ့နှင့်တူ၏။ ထိုသူရို့တိကား တရားစကားကို ကြား၍ ခံယူကြသောကြောင့် အဆသုံးဆယ်၊ အဆခြောက်ဆယ်၊ အဆတစ်ရာ တိုးပွါးပြီးလျှင် အသီးကို သီးလေ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s တောင်းအောက်မှ ဆီမီးခွက်
\r (လုကာ ၈.၁၆–၁၈)
\p
\v 21 \x - \xo ၄.၂၁ \xo*\xt မ ၅.၁၅; လု ၁၁.၃၃\xt*\x*ယေသျှုက “ဆီမီးခွက်ကို တောင်းဖြင့် အုပ်ထားလေ့မဟိ။ ကုတင်အောက်၌ ထားလေ့မဟိ။ ဆီမီးခွက်ကို ဆီမီးခုံထက်မှာသာ တင်ထားရမည်မဟုတ်လော။ 
\v 22 \x - \xo ၄.၂၂ \xo*\xt မ ၁၀.၂၆; လု ၁၂.၂\xt*\x*ဖုံးအုပ်လျက် ဟိသမျှသော အရာများသည် ပေါ်လာပြီးလျှင် ကွယ်ဝှက်၍ ထားသမျှသောအရာများသည် ပွင့်လာလိမ့်မည်။ 
\v 23 ကြားစရာနားဟိသောသူသည်ကား ကြားကြစီ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 24 \x - \xo ၄.၂၄ \xo*\xt မ ၇.၂; လု ၆.၃၈\xt*\x*ထိုမှတစ်ပါး ကိုယ်တော်က “သင်ရို့ ကြားသောအရာကို ဂရုစိုက်၍ နားထောင်ကြလော့။ သင်ရို့က အခြားသောသူတိကို စစ်ကြောသည်အတိုင်း ဘုရားသခင်သည် သင်ရို့ကို စစ်ကြောစီရင်လိမ့်မည် — ထိုထက်မက ပို၍ ပြင်းစွာသောစစ်ကြောခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်။ 
\v 25 \x - \xo ၄.၂၅ \xo*\xt မ ၁၃.၁၂; မ ၂၅.၂၉; လု ၁၉.၂၆\xt*\x*ရတတ်သောသူကို ပို၍ ပီးလိမ့်မည်။ မဟိသောသူပါးမှလည်း သူရို့၌ ဟိသမျှကိုပင် နုတ်ယူလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s မျိုးစိ့ကြီးထွားခြင်း ပုံဥပမာ
\p
\v 26 ယေသျှုက “ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်ကား ဤရာနှင့်တူ၏။ လူတစ်ယောက်သည် မိမိလယ်၌ မျိုးစိ့ကိုကြဲ၏။ 
\v 27 ယင်းပြီးမှ မကြည့်မမှတ်ဘဲ နိ့နှင့်ည အိပ်လျက်၊ နိုးလျက်နိန်၏။ ထိုစဉ် မျိုးစိ့သည် အညှောက်ထွက်၍ အပင်ပေါက်ကာ ကြီးထွားလေ၏။ ထိုသို့ ဖြစ်လာပုံကို လယ်သျှင်သည် မသိ။ 
\v 28 မြီကြီးသည် အလိုအလျောက်အပင်တိကို ကြီးထွားစီ၍ ကောက်နှံကို ဦးစွာ ဖြစ်စီပြီးလျှင် ကောက်ဆံအောင်သော အသီးများကို သီးစီ၏။ 
\v 29 ယင်းနောက် အသီးမှည့်၍ ရိတ်သိမ်းချိန်ရောက်သောအခါ လယ်သျှင်က တန်းစဉ်ဖြင့် ရိတ်သိမ်းလေ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s မုန်ညင်းစိ့ ပုံဥပမာ
\r (မဿဲ ၁၃.၃၁,၃၂,၃၄; လုကာ ၁၃.၁၈,၁၉)
\p
\v 30 ထို့နောက် ယေသျှုက၊ “ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်ကို ဇာပိုင် ပြောရမည်နည်း။ ဇာပုံဥပမာနှင့် နှိုင်းပြရအံ့နည်းဟူမူကား၊ 
\v 31 ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်သည် ဤအရာနှင့်တူ၏။ လူတစ်ယောက်သည် မုန်ညှင်းစိ့တစ်စိ့ကို မြီ၌ စိုက်ပျိုးသောအခါ အစိ့ဟိသမျှထဲတွင် အငယ်ဆုံးဖြစ်၏။ 
\v 32 စိုက်ပျိုးပြီးနောက် ကြီးထွားလာသောအခါ အခြားသော သီးနှံပင်တိထက် ပို၍ ကြီးထွား၏။ ယင်းအပင်၌ ငှက်တိပင် အရိပ်ခို၍ အသိုက်ဆောက်နိုင်လောက်အောင် အကိုင်းအခက်တိကို ဖြစ်စီတတ်၏” ဟုမိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 33 ထိုသို့သော ပုံဥပမာများအားဖြင့် ကိုယ်တော်သည် ပရိသတ်ရို့ နားလည်နိုင်သည့်အတိုင်း တရားတော်ကို ဟောပြောတော်မူ၏။ 
\v 34 ပုံဥပမာများနှင့်ကင်း၍ ဇာချင့်တရားကိုမျှ ဟောတော်မမူ။ ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်ရို့အား လူပရိသတ်များ ကင်းယှင်းချိန်၌ ဟောခသမျှသော အရာတိကို ယှင်းပြတော်မူ၏။
\s လီမုန်တိုင်းကို ငြိမ်းစီခြင်း
\r (မဿဲ ၈.၂၃–၂၇; လုကာ ၈.၂၂–၂၅)
\p
\v 35 ထိုနိ့ ညနီချမ်းအချိန်တွင် ကိုယ်တော်က တပည့်တော်ရို့အား “အိုင်ကမ်းတစ်ဖက်သို့ ကူးကြကုန်အံ့” ဟု မိန့်တော်မူလျှင်၊ 
\v 36 တပည့်တော်ရို့သည် လူစုလူဝေးမှ ထွက်ကာ ကိုယ်တော်ဟိနှင့်ပြီးသော လောင်းထက်သို့ တက်၍ ကိုယ်တော်နှင့်အတူ ရွက်ရွှင့်ကြ၏။ အခြားသော လောင်းများလည်း လိုက်ပါကြ၏။ 
\v 37 ထိုအခါ ရုတ်တရက် ပြင်းထန်သော လီမုန်တိုင်းတိုက်ခတ်လာ၍ လှိုင်းများထသောကြောင့် လောင်းထဲ၌ ရီပြည့်လုပြည့်ချင် ဖြစ်လေ၏။ 
\v 38 ကိုယ်တော်မူကား လောင်း၏ပဲ့ပိုင်း၌ ခေါင်းအုံးထက်တွင် ကျိန်းစက်လျက် နီတော်မူ၏။ တပည့်တော်ရို့သည် ကိုယ်တော်အား နှိုးပြီးလျှင် “ဆရာ၊ အကျွန်ရို့ သီဘေးနှင့် ကြုံနိန်ရသည်ကို ဥပေက္ခာပြုတော်မူပါသည်လော” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 39 ကိုယ်တော်သည် ထ၍ လီနှင့်လှိုင်းများအား “တိတ်ဆိတ်ငြိမ်ဝပ်စွာ နီလော့” ဟု အမိန့်ပီးတော်မူလျှင် လီသည်ငြိမ်၍ လှိုင်းသည် မထလီယာ။ 
\v 40 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်ရို့အား “ဇာတွက်နှင့် ဤမျှလောက် ကြောက်ကြသနည်း။ ဇာကြောင့် ယုံကြည်ခြင်း မဟိသနည်း” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 41 ထိုအခါ သူရို့သည် အလွန်ကြောက်လန့်၍ “ဤလူကား ဇာပိုင်လူလဲ၊ လီနှင့်လှိုင်းတောင်မှ ဤလူ၏ အမိန့်ကို လိုက်နာကြ၏” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆိုနိန်ကြ၏။
\c 5
\s လူတစ်ယောက်ထံမှ ဝိညာဉ်ဆိုးကို ယေသျှု မောင်းထုတ်ခြင်း
\r (မဿဲ ၈.၂၈–၃၄; လုကာ ၈.၂၆–၃၉)
\p
\v 1 ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ဂါလိလဲအိုင် တစ်ဖက်ကမ်းဟိ ဂါရစဒေသသို့ ရောက်ကြ၏။ 
\v 2 ယေသျှုသည် လောင်းမှ ဆင်းတော်မူသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ဝိညာဉ်ဆိုးပူးသော သူတစ်ယောက်သည် ကိုယ်တော့်ကို တွိ့ခြင်းငှာ သင်္ချိုင်းမှ ထွက်လာလေ၏။ 
\v 3 ထိုသူသည် သင်္ချိုင်းအုတ်ဂူများကြား၌ နိန်တတ်ပြီး၊ သူ့ကို ဇာသူတစ်ယောက်မျှ သံကြိုးနှင့်တုပ်၍ မထားနိုင်။ 
\v 4 ထိုသူအား လက်ထိတ်၊ ခြီကျဉ်းရို့ကို သံကြိုးများဖြင့် အကြိမ်ကြိမ်တုပ်ထားခဖူး၏။ သို့သော် ထိုကြိုးများသာ ပြတ်လား၏။ ဇာသူမျှ သူ့ကို ထိန်းချုပ်၍ မရ။ ထိုသူသည် ခွန်အားကြီးသောသူဖြစ်၏။ 
\v 5 ထိုသူသည် သင်္ချိုင်းအုတ်ဂူများကြား၌ သော်လည်းကောင်း၊ တောင်ကုန်းများအထက်၌ သော်လည်းကောင်း နိ့၊ ညမပြတ် ဟစ်အော်၍ လှည့်ပတ်လားလာကာ ကျောက်စောင်းနှင့် ကိုယ်ကို ပြတ်စီ၏။
\p
\v 6 ထိုသူသည် အဝီးမှ ယေသျှုကို မြင်လျှင် ဗြီးလာကာ ရှိ့တော်၌ ပျပ်ဝပ်လျက်၊ 
\v 7 “အမြင့်ဆုံးသော ဘုရားသခင်၏ သားတော်ယေသျှု၊ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်နှင့် ဇာသို့ ဆိုင်သနည်း။ အကျွန့်အား မညှည်းဆဲပါကေ့။ ဘုရားသခင်ကို တိုင်တည်၍ တောင်းဆိုပါ၏” ဟု ကျယ်သောအသံဖြင့် အော်ဟစ်တောင်းပန်လေ၏။ 
\v 8 ထိုသို့ လျှောက်ထားသည့်အကြောင်းကား ယေသျှုသည် ထိုသူအား “ဆိုးညစ်သောဝိညာဉ်၊ ဤလူထဲက ထွက်လော့” ဟု မိန့်တော်မူသောကြောင့် ဖြစ်၏။
\p
\v 9 ကိုယ်တော်က “သင်၏နာမည်ကား မည်သို့နည်း” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p ထိုဝိညာဉ်ဆိုးက၊ “အကျွန်၏အမည်ကား၊ ‘လေဂေါင်’ ဖြစ်ပါ၏ — အကျွန်ရို့က အများဖြစ်ပါ၏” ဟု လျှောက်ထားပြီးမှ၊ 
\v 10 မိမိရို့အား ထိုအရပ်မှ နှင်ထုတ်တော် မမူစီခြင်းငှာ အကြိမ်ကြိမ်တောင်းပန်လေ၏။
\p
\v 11 ထိုအချိန်၌ တောင်ခါးစောင်း၌ ကျက်စားနိန်သော ဝက်အုပ်တစ်အုပ်ဟိ၏။ 
\v 12 ထိုဝိညာဉ်ဆိုးတိက “အကျွန်ရို့အား ထိုဝက်တိပါးသို့ ဝင်ပူးရသော အခွင့်ကို ပီးတော်မူပါ” ဟု တောင်းပန်ကြလျှင်၊ 
\v 13 ကိုယ်တော်သည် ချက်ချင်း အခွင့်ပီးတော်မူ၏။ ထိုဝိညာဉ်ဆိုးရို့သည် ထိုသူပါးမှ ထွက်၍ ဝက်တိ၌ ဝင်ကြ၏။ အကောင်ရွီအားဖြင့် ၂,၀၀၀ ခန့် ဟိသော ဝက်အုပ်သည် — အိုင်ကမ်းထောင်းစောက်သို့ တစ်ဟုန်ထိုးဗြီးဆင်း၍ အိုင်၌ နစ်မွမ်းသီဆုံးကြ၏။
\p
\v 14 ဝက်ကျောင်းသော သူရို့သည် မြို့၊ ရွာများသို့ ဗြီး၍ သတင်းတော်ကို ပြောကြသဖြင့်၊ လူရို့သည် ထိုအမှုအရာများအား ကြည့်ရှုအံ့သောငှာ လာရောက်ကြ၏။ 
\v 15 ထိုသူရို့သည် ယေသျှုထံပါးသို့ ရောက်လာသောအခါ နတ်ဆိုးရို့ဝင်ပူးသောသူသည် အဝတ်ကို ဝတ်လျက် လူကောင်းပကတိအတိုင်း ထိုင်နိန်သည်ကို မြင်လျှင် အလွန်ကြောက်ရွံ့ကြ၏။ 
\v 16 ထိုအဖြစ်ပျက်ကို မျက်မြင်တွိ့ရသောသူရို့က နတ်ဆိုးပူးသောသူနှင့် ဝက်အုပ်၌ ဖြစ်ပျက်ခသောအရာများကို နောက်ရောက်ဟိလာကြသော လူတိအား ပြောပြကြ၏။
\p
\v 17 ထို့ကြောင့် ထိုသူရို့သည် ကိုယ်တော်အား မိမိရို့ဒေသမှ ထွက်လားရန် တောင်းပန်ကြ၏။
\p
\v 18 ကိုယ်တော်သည် လောင်းထက်သို့ တက်တော်မူစဉ် နတ်ဆိုးပူးခဖူးသောသူသည် ကိုယ်တော်နှင့်အတူ လိုက်ပါခွင့်ပြုစီခြင်းငှာ တောင်းပန်လေ၏။
\p
\v 19 သို့သော်လည်း ကိုယ်တော်သည် ခွင့်ပြုတော်မမူဘဲ၊ “သင့်အိမ်သို့ လားပြီးလျှင် သခင်ဘုရားသည် သင်၌ သနားခြင်းကရုဏာနှင့် ဇာလောက်ကျေးဇူးပြုသည်ကို ဆွီမျိုးသားချင်းရို့အား ပြောပြလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 20 ထို့ကြောင့် ထိုသူသည် ထွက်လား၍၊ ယေသျှုသည် မိမိ၌ ဇာမျှလောက် ကျေးဇူးပြုတော်မူကြောင်းကို၊ မြို့ဆယ်မြို့ဟိသော ဒေကာပေါလိပြည် တစ်လျှောက်လုံးတွင် အနှံ့အပြား ပြောကြားရာ ကြားရသောသူရို့သည် အံ့ဩကြ၏။
\s ယာဣရု၏သမီးနှင့် ယေသျှု၏အဝတ်တော်ကို တို့ထိသော မိန်းမ
\r (မဿဲ ၉.၁၈–၂၆; လုကာ ၈.၄၀–၅၆)
\p
\v 21 ထို့နောက် ယေသျှုသည် ကမ်းတစ်ဖက်သို့ ပြန်ကူး၍ အိုင်နား၌ ဟိတော်မူစဉ် များစွာသောလူရို့သည် အထံတော်သို့ စုရုံးလာကြ၏။ 
\v 22 ထိုအခါ ယာဣရုဟု အမည်ဟိသူ တရားဇရပ်မှူးတစ်ယောက်သည် လာ၍ ယေသျှုကို မြင်လျှင် ခြီတော်ရင်း၌ ပျပ်ဝပ်လျက်၊ 
\v 23 “အကျွန်၏သမီးသျှေ သီဖို့ ဖြစ်နိန်ယာ။ ထိုအသျှေကို အသက်ရှင်ကျန်းမာစီခြင်းငှာ ကိုယ်တော်ကြွပြီးလျှင် အသျှေထက်မှာ လက်တော်ကို တင်ပီးတော်မူပါ” ဟု ကိုယ်တော်အား အနူးအညွှတ်တောင်းပန်လေ၏။
\p
\v 24 ထို့ကြောင့် ယေသျှုသည် ထိုသူနှင့်လိုက်လား၏။ များစွာသောလူရို့သည် ဝိုင်းအုံလျက် လိုက်သဖြင့် ကိုယ်တော့်ကို တို့မိ၊ ထိမိကြ၏။
\p
\v 25 ထိုအခါ မိန်းမတစ်ယောက်သည် တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်ပတ်လုံး သွီးသွန်နာခံစားရ၍၊ 
\v 26 ဆီးသမားပေါင်းစုံ၌ ကုသမှုကို ခံယူသောကြောင့် မိမိ၌ ဟိသမျှသောဥစ္စာများပင် ကုန်ဆုံးသော်လည်း သက်သာခြင်းမဟိသည့်အပြင် အခြေအနေပို၍ ဆိုးဝါးလာ၏။ 
\v 27-28 သူမသည် ယေသျှု၏ သတင်းတော်ကို ကြားသည်ဟိသော်၊ “ထိုသူ၏အဝတ်တော်ကို အကျွန်သည် တို့ထိခွင့်ရလျှင် ဤရောဂါမှ ပကတိကျန်းမာလားမည်” ဟု ဆိုလျက်၊ လူအပေါင်းရို့ကြားမှ တိုးဝင်းကာ ကိုယ်တော်၏ နောက်တော်သို့ ရောက်လာ၍ အဝတ်တော်ကို တို့လေ၏။
\p
\v 29 ထိုသို့ တို့ပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်း သွီးသွန်ခြင်း တန့်လားသည်ဖြစ်၍ မိမိကိုယ်ခန္ဓာ၌ ထိုရောဂါ ပျောက်ကင်းသည်ကို သိလေ၏။ 
\v 30 ယေသျှုသည် မိမိကိုယ်မှ တန်ခိုးထွက်သည်ကို ချက်ချင်း သိတော်မူလျှင်၊ နောက်တော်သို့ လှည့်၍ “ငါ့ အဝတ်ကို ဇာသူ တို့သနည်း” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 31 တပည့်တော်တိကလည်း “ကိုယ်တော်၊ ဤမျှလောက် လူတိကြိတ်ကြိတ်တိုးကာ လိုက်နိန်ကြသည်ကို မြင်လျက်နှင့်ပင် ‘ငါ့ကို ဇာသူ တို့သနည်း’ ဟု မိန်းတော်မူသိမ့်လော” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 32 သို့ရာတွင် ကိုယ်တော်သည် မိမိအား မည်သူ တို့သည်ကို သိတော်မူခြင်းငှာ လှည့်ပတ်ကြည့်တော်မူ၏။ 
\v 33 ထိုအမျိုးသမီးသည် မိမိ၌ မည်သို့ဖြစ်သည်ကို သိသောကြောင့် ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်လျက်၊ ရှိ့တော်သို့ လာရောက်ပျပ်ဝပ်၍ ဖြစ်သမျှသော အကြောင်းအရာတိကို အဟုတ်အမှန် ကြားလျှောက်လေ၏။ 
\v 34 ယေသျှုကလည်း “ငါ့သမီး၊ သင်၏ယုံကြည်ခြင်းသည် သင့်ကို ကျန်းမာစီယာ၊ စိတ်ချလက်ချရာ ပြန်လားလီ၊ သင်၏အနာရောဂါပျောက်ကင်းစီ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 35 ထိုသို့ မိန့်တော်မူစဉ် ယာဣရု၏အိမ်မှ လူသည် ရောက်လာ၍ “သင်၏ သမီးကား သီယာ။ ဤဆရာကို ဇာတွက် ဒုက္ခပီးနိန်သိမ့်သနည်း” ဟု ဆိုကြ၏။
\p
\v 36 ယေသျှုသည် ထိုသူရို့၏စကားကို ကြားသော်လည်း၊ စိတ်နှလုံးထဲ၌ မထားဘဲ\f + \fr ၅.၃၆ \fr*\fq စိတ်နှလုံးထဲ၌ မထားဘဲ၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa အာရုံ မထားဘဲ။\fqa*\f* ထိုသူအား “မကြောက်ကေ့။ ယုံကြည်ခြင်းသာ ဟိလော့” ဟု တရားဇရပ်မှူးအား မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 37 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် ပေတရု၊ ယာကုပ်နှင့် ယာကုပ်ညီ ယောဟန်ရို့ မှတစ်ပါး မည်သူကိုမျှ မလိုက်စီဘဲ၊ 
\v 38 ယာဣရု၏အိမ်သို့ကြွ၍ ရောက်လျှင် လူရို့သည် အုတ်အုတ်သဲသဲ ပြုနိန်ကြသည်ကို လည်းကောင်း၊ လွန်စွာ မြည်တမ်းငိုကြွီးနိန်ကြသည်ကို လည်းကောင်း မြင်တော်မူလျှင်၊ 
\v 39 ကိုယ်တော်သည် အိမ်ထဲသို့ ဝင်၍ “ဇာကြောင့် ဝိုင်းအုံ၍ ငိုနိန်ကြသနည်း။ ဤသူငယ်မသျှေ သီကျလားသည်မဟုတ် — အိပ်ပျော်နိန်ခြင်းသာ ဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 40 ထိုအခါ လူရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို လှောင်ပြောင်ကြ၏။ ကိုယ်တော်သည် ထိုသူရို့ကို အပြင်သို့ ထွက်ခိုင်းစီပြီးမှ သူငယ်မ၏ မိဘတိနှင့် တပည့်တော်သုံးယောက်ကို ခေါ်၍ သူငယ်မသျှေဟိရာ အခန်းသို့ ဝင်တော်မူ၏။ 
\v 41 ကိုယ်တော်သည် သူငယ်မသျှေ၏ လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ \tl “တလိသကုမိ”\tl* ဟု မိန့်တော်မူ၏။ အနက်ကား “မိန်းမငယ် ထလော၊ ငါ ဆို၏” ဟု ဆိုလိုသတည်း။
\p
\v 42 ထိုသို့ မိန့်တော်မူပြီးနောက် သူငယ်မသျှေသည် ချက်ချင်းထ၍ လမ်းလျှောက်လေ၏။ ထိုသူငယ်မသျှေကား တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ် သမီးအရွယ် ဖြစ်၏။ ထိုအခါ လူရို့သည် အလွန်အံ့သြကြ၏။ 
\v 43 ကိုယ်တော်ကလည်း ထိုအမှုအရာကို မည်သူ့ကိုမျှ မပြောစီခြင်းငှာ ထိုသူရို့အား တင်းကြပ်စွာမိန့်တော်မှုပြီးလျှင် “ဤသူငယ်မသျှေကို စားစာရာ တစ်စုံတစ်ခု ကျွေးလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\c 6
\s နာဇရက်မြို့၌ ယေသျှုငြင်းပယ်ခံရခြင်း
\r (မဿဲ ၁၃.၅၃–၅၈; လုကာ ၄.၁၆–၃၀)
\p
\v 1 ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့နှင့်အတူ ထိုအရပ်မှကြွ၍ မိမိနီသောမြို့သို့ ရောက်တော်မူ၏။ 
\v 2 ဥပုသ်နိ့ ရောက်သောအခါ ကိုယ်တော်သည် တရားဇရပ်၌ ဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။ လူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော်၏ သွန်သင်တော်မူချက်ကို ကြားရလျှင် အံ့သြကြသည်ဖြစ်၍ “ဤသူကား ဤပညာကို ဇာကရသနည်း။ ဤသူရဟိသော ပညာကား ဇာမျိုး ပညာနည်း။ ဇာပိုင် ဤနိမိတ်လက္ခဏာတိကို ပြနိုင်သနည်း။ 
\v 3 ဤသူကား လက်သမား မဟုတ်လော။ မာရိ၏သားမဟုတ်လော။ ယာကုပ်၊ ယောသေ၊ ယုဒနှင့် သျှိမုန်ရို့၏ အစ်ကိုမဟုတ်လော။ သူ့နှမလည်း ဤအရပ်၌ နီသည် မဟုတ်လော” ဟု ပြောဆိုကြ၏။ သို့ဖြစ်၍ သူရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို လက်မခံကြပေ။
\p
\v 4 \x - \xo ၆.၄ \xo*\xt ယော ၄.၄၄\xt*\x*ယေသျှုကလည်း “ပရောဖက်မည်သည်ကား မိမိနီရင်းမြို့၊ ဆွီမျိုး၊ မိသားစုမှတစ်ပါး ဇာအရပ်မှာမဆို ဂုဏ်အသရေဟိ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 5 ကိုယ်တော်သည် ထိုမြို့တွင် ဖျားနာသူ တချို့ကိုသာ လက်တော်တင်၍ ကျန်းမာစီတော်မူသည် မှတစ်ပါး မည်သည့် နိမိတ်လက္ခဏာကိုမျှ ပြုတော်မမူ။ 
\v 6 ကိုယ်တော်သည် ထိုသူရို့၏ ယုံကြည်ခြင်းကင်းမဲ့သည်ကို အံ့သြတော်မူ၏။
\s တပည့်တော်တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးကို ယေသျှုစီရွှတ်တော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၀.၅–၁၅; လုကာ ၉.၁–၆)
\p ထို့နောက်၊ ယေသျှုသည် အနီးအနား၌ဟိသော ကျေးရွာများသို့ လား၍ ဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။ 
\v 7 ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော် တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးရို့အား အထံတော်သို့ ခေါ်ပြီးလျှင် နှစ်ယောက်စီတွဲ၍ စီလွှတ်ကာ သူရို့အား ဝိညာဉ်ဆိုးများကို နိုင်ရသောအခွင့်ကိုလည်း ပီးတော်မူ၏။ 
\v 8 \x - \xo ၆.၈–၁၁ \xo*\xt လု ၁၀.၄–၁၁\xt*\x*ကိုယ်တော်က “သင်ရို့၊ လမ်းခရီးအတွက် တောင်မွိ့မှအပ ဇာတစ်ခုကိုမျှ ယူမလားကေ့ — ရိက္ခာ၊ လွယ်အိတ်နှင့် သင်၏ခါး၌ ဖေသာဒင်္ဂါးတိကို ကျိတ်ယူမလားကေ့။ 
\v 9 ခြီနင်းကို စီးကြလော့။ အင်္ကျီအပိုလည်း မယူကေ့။ 
\v 10 ဇာမြို့၌မဆို သင်ရို့ကိုလက်ခံသော အိမ်တွင် ယင်းအရပ်မှ မထွက်ခွာသည်ထိတိုင်အောင် တည်းနိန်ကြလော့။ 
\v 11 \x - \xo ၆.၁၁ \xo*\xt တ ၁၃.၅၁\xt*\x*မြို့တစ်မြို့သို့ ဝင်သောအခါ ယင်းအရပ်မှ လူတိက သင်ရို့ကို လက်မခံ၊ ဟောပြောသမျှကို နားမထောင်လျှင်၊ ယင်းနီရာက ထွက်လာကြလော့။ ယင်းသို့ ထွက်လာသောခါ သူရို့တစ်ဖက်၌ သက်သီဖြစ်စီခြင်းငှာ သင်ရို့ခြီဖဝါးက မြီမှုန့်ကို ခါချပစ်ခလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 12 တပည့်တော်ရို့သည် ထွက်လား၍ လူရို့အား၊ နောင်တနှင့်ဆိုင်သော သတင်းစကားကို ဟောပြောကြ၏။ 
\v 13 \x - \xo ၆.၁၃ \xo*\xt ယာ ၅.၁၄\xt*\x*သူရို့သည် များစွာသောနတ်ဆိုးတိကို နှင်ထုတ်ပြီးလျှင်၊ ဖျားနာသောသူတိကို ဆီနှင့်လူး၍ ကျန်းမာစီကြ၏။
\s ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန် အနိစ္စရောက်ခြင်း
\r (မဿဲ ၁၄.၁–၁၂; လုကာ ၉.၇–၉)
\p
\v 14 \x - \xo ၆.၁၄,၁၅ \xo*\xt မ ၁၆.၁၄; မာ ၈.၂၈; လု ၉.၁၉\xt*\x*ယေသျှု၏ သတင်းတော်သည် ကျော်ကြားလာသဖြင့် ဟေရုဒ်မင်းကြီး၏\f + \fr ၆.၁၄ \fr*\fk ဟေရုဒ်မင်းကြီး၊ \fk*\ft ဟေရုဒ်အန္တိပ၊ ဂါလိလဲပြည်ကို အုပ်ချုပ်သောသူ။\ft*\f* နားတော်သို့ ရောက်လားလေ၏။ လူတချို့က “ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန်သည် သီရာကနိန် ပြန်ရှင်လာယာ။ ယင်းကြောင့် နိမိတ်လက္ခဏာများကို ပြနိုင်ခြင်းဖြစ်၏” ဟု ဆိုကြ၏။
\p
\v 15 လူတချို့က “ထိုသူသည် ဧလိယဖြစ်၏” ဟု ဆိုကြ၏။
\p တချို့ကလည်း “အယင်က ပရောဖက်ကဲ့သို့ ပရောဖက် တစ်ပါးဖြစ်၏” ဟု ဆိုကြ၏။
\p
\v 16 ထိုအကြောင်းအရာများကို ဟေရုဒ်မင်းကြီးကြားလျှင် “ဤသူကား၊ ငါ ဂေါင်းဖြတ်သတ်ခသော ယောဟန်သည် အဂု အသက်ပြန်ရှင်လာယာ” ဟု ဆို၏။ 
\v 17 \x - \xo ၆.၁၇,၁၈ \xo*\xt လု ၃.၁၉,၂၀\xt*\x*အထက်က ဟေရုဒ်မင်းသည် ညီဖြစ်သူ ဖိလိပ္ပု၏မယား၊ ဟေရောဒိကို သိမ်းယူသောအမှုနှင့် ပတ်သက်၍ ယောဟန်ကို ဖမ်းဆီးပြီးလျှင် ထောင်၌ ချုပ်ထားစီ၏။ 
\v 18 အကြောင်းမူကား ယောဟန်သည် ဟေရုဒ်အား “သင့်ညီ၏မယားကို မသိမ်းယူအပ်” ဟု အကြိမ်ကြိမ်ပြောသောကြောင့်ဖြစ်၏။
\p
\v 19 ထို့ကြောင့် ဟေရောဒိသည် ယောဟန်ကို ရန်ငြိုးဖွဲ့၍ သတ်လိုသော်လည်း ဟေရုဒ်ကြောင့် အခွင့်မရနိုင်။ 
\v 20 အကြောင်းမူကား ယောဟန်သည် ကောင်းမြတ်ပြီး၊ သန့်ယှင်းသူဖြစ်ကြောင်းကို ဟေရုဒ် သိသဖြင့် ကြောက်၍ စောင့်ရှောက်လျက် ထား၏။ ယောဟန်၏ ဟောပြော သွန်သင်ချက်များကို ကြားနာရသောအခါ၌ စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်သော်လည်း ဝမ်းမြောက်စွာနှင့်ပင် ကြားနာလေ့ ဟိသောကြောင့်ဖြစ်၏။
\p
\v 21 ထို့နောက် ဟေရုဒ်၏ မွီးနိ့ပွဲ၌ ဟေရောဒိအတွက် အခါအခွင့် ရောက်လာ၏။ ဟေရုဒ်သည် မိမိ၏ မွီးနိ့ပွဲ၌ ဂါလိလဲပြည်မှ ခေါင်းဆောင်ကြီးတိ၊ စစ်သူကြီးတိ၊ မှူးမတ်တိကို ဖိတ်ကြား၍ ကျွေးမွေးတော်မူစဉ်၊ 
\v 22 ဟေရောဒိ၏ သမီး\f + \fr ၆.၂၂ \fr*\fq ဟေရောဒိ၏ သမီး၊ \fq*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများ၌ \ft*\fqa သူ့၏ သမီး ဟေရောဒိ၊ \fqa*\ft ဟု ရီးမှတ်ထားသည်။\ft*\f*သည် ဝင်၍ ကပြဖျော်ဖြေသဖြင့် ဟေရုဒ်နှင့် ဧည့်သည်တော်အပေါင်းရို့၏ စိတ်ကို ရွှင်လန်းစီ၏။ ဟေရုဒ်မင်းက သူမအား “သင် ဇာကို လိုချင်သနည်း။ သင် နှစ်သက်သည်ကို တောင်းလော့၊ သင့်အား ငါ ပီးမည်။ 
\v 23 ငါ၏နိုင်ငံ တစ်ဝက်တိုင်အောင် သင် တောင်းသမျှကို ငါ ပီးမည်” ဟု ကျိန်ဆို၍ ပြောလေ၏။
\p
\v 24 သူမသည် မင်းကြီးထံပါးမှ ထွက်၍ မိခင်အား “အကျွန်၊ ဇာကို တောင်းရပါမည်နည်း” ဟု မိန်း၏။
\p မိခင်က “ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန်၏ ဦးဂေါင်းကိုသာ တောင်းလော့” ဟု ဆို၏။
\p
\v 25 သူမသည် ချက်ချင်း မင်းကြီးထံပါးသို့ တဖန်ဝင်ပြီးလျှင် “ဗတ္တိဇံဆရာ ယောဟန်၏ ဦးဂေါင်းကို ဗျ့ထက်မှာ တင်ပြီးလျှင် ယခု ပီးတော်မူပါ” ဟု လျှောက်၏။
\p
\v 26 ထိုအခါ မင်းကြီးသည် လွန်စွာဝမ်းနည်းသော်လည်း အာဂန္တုရို့ အရှိ့၌ မိမိကျိန်ဆိုပီးခသော ကတိကို ထောက်၍ သူမ တောင်းလျှောက်သည်ကို မငြင်းပယ်လိုပေ။ 
\v 27 ထို့ကြောင့် ယောဟန်၏ ဦးဂေါင်းကို ယူလာစီခြင်းငှာ အစောင့်တစ်ယောက်အား ချက်ချင်း အမိန့်ပီးလေ၏။ ထိုသူသည် အကျဉ်းထောင်သို့ လား၍ ယောဟန်၏ ဦးဂေါင်းကို ဖြတ်ပြီးလျှင်၊ 
\v 28 ဗျ့၌ ထည့်၍ ယူဆောင်လာကာ ထိုမိန်းမငယ်အား ပီးလေသော်၊ သူမသည် ယူ၍ မိခင်အား ပီးလေ၏။ 
\v 29 ယောဟန်၏ တပည့်ရို့သည် ထိုသတင်းတော်ကို ကြားသောအခါ လာ၍ ယောဟန်၏အလောင်းကို သယ်ဆောင်လားပြီးလျှင် ဂူသွင်းသင်္ဂြိုလ်ကြ၏။
\s လူငါးထောင်ကို ကျွေးမွေးတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၄.၁၃–၂၁; လုကာ ၉.၁၀–၁၇; ယောဟန် ၆.၁–၁၄)
\p
\v 30 တမန်တော်ရို့သည် ယေသျှုထံတော်သို့ ပြန်လာပြီးလျှင်၊ မိမိရို့ လုပ်ဆောင်ခသမျှသောအရာနှင့် သွန်သင်ခသမျှသောအရာများကို လျှောက်တင်ကြ၏။ 
\v 31 များစွာသောလူရို့သည် ဝင်ထွက်လားလာလျက် ဟိကြသည်ဖြစ်၍၊ ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် အစားအစာ သုံးဆောင်ခြင်းငှာ အချိန်ပင် မရကြပေ။ ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်က “ငါရို့၊ ဆိတ်ငြိမ်ရာ နီရာသို့ လားပြီးလျှင် တအောင့်ချေလောက် အနားယူကြကုန်အံ့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 32 ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်နှင့်အတူ တပည့်တော်ရို့သည် လောင်းစီး၍ ဆိတ်ငြိမ်ရာ အရပ်သို့ လားကြ၏။
\p
\v 33 ထိုသို့ ထွက်လားသည်ကို လူရို့သည်မြင်၍ ကိုယ်တော်ဖြစ်သည်ကို သိကြလျှင် အမြို့မြို့၊ အရွာရွာမှ လူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော်လားရာ အရပ်သို့ ကုန်းကြောင်းဖြင့် အယင် လားကြသည်ဖြစ်၍ ကိုယ်တော်နှင့်တပည့်တော်ရို့ မရောက်ခင် ရောက်နှင့်နိန်ကြ၏။ 
\v 34 \x - \xo ၆.၃၄ \xo*\xt မ ၉.၃၆\xt*\x*ကိုယ်တော်သည် လောင်းမှ တက်လာတော်မူသောအခါ လူထုကြီးကို မြင်လျှင်၊ ထိုသူရို့သည် ထိန်းသူမဟိသော သိုးများကဲ့သို့ ဖြစ်သောကြောင့် သူရို့ကို သနားတော်မူသဖြင့် များစွာသောတရားစကားကို ဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။ 
\v 35 ယင်းနိ့ နီဝင်စပြုသောအခါ တပည့်တော်ရို့သည် အထံတော်ပါးသို့ ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင် “ဤအရပ်ကား၊ လူသူမဟိသော အရပ်ဖြစ်ပါ၏။ မိုးလည်း ချုပ်ယာ။ 
\v 36 ဤလူတိကို ပတ်ဝန်းကျင်ဟိ တောရွာများနှင့် ယာတောများသို့ စားစရာဝယ်စီခြင်းငှာ စီလွှတ်တော်မူပါ” ဟု လျှောက်ထားကြ၏။
\p
\v 37 ကိုယ်တော်က “သူရို့အား စားစရာတစ်စုံတစ်ခုကို သင်ရို့ပီးကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p တပည့်တော်တိက “အကျွန်ရို့သည် ငွီဒင်္ဂါးပြား\f + \fr ၆.၃၇ \fr*\fk ငွီဒင်္ဂါးပြား၊ \fk*\ft ဒေသခံအလုပ်သမား တစ်ယောက်၏ တစ်နိ့ လုပ်အားခမှာ ငွီဒင်္ဂါး တစ်ပြားသာဖြစ်၏ (ရှု \ft*\xt မ ၂၀.၂\xt*)။\f* ၂၀၀ ဖို့ အစားအစာဝယ်ပြီးလျှင် ဤသူရို့ကို ကျွေးရမည်လော” ဟု လျှောက်ထားကြ၏။
\p
\v 38 ကိုယ်တော်ကလည်း၊ “သင်ရို့၌ မုန့်ဇာလောက်ဟိသည်ကို လား၍ကြည့်လော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p တပည့်တော်ရို့သည် ရှာ၍တွိ့သောအခါ “မုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင် ဟိပါ၏” ဟု လျှောက်ကြ၏။
\p
\v 39 ထိုအခါကိုယ်တော်သည် လူအပေါင်းရို့ကို စိမ်းလန်းသောမြက်ခင်းထက်၌ အုပ်စုလိုက်ထိုင်စီခြင်းငှာ တပည့်တော်ရို့အား စီခိုင်းတော်မူ၏။ 
\v 40 လူရို့သည် တစ်ရာစု၊ ငါးဆယ်စုဖြင့် စီတန်း၍ထိုင်ကြ၏။ 
\v 41 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် မုန့်ငါးလုံးနှင့်ငါးနှစ်ကောင်ကို ယူ၍ ကောင်းကင်သို့ မျှော်ကြည့်လျက် ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ မုန့်ကို ဖဲ့တော်မူပြီးလျှင် လူတိကို ဝီငှစီခြင်းငှာ တပည့်တော်ရို့အား ပီးတော်မူ၏။ ထိုနည်းတူ ငါးနှစ်ကောင်ကိုလည်း ခွဲဝီပီးတော်မူ၏။ 
\v 42 လူအပေါင်းရို့သည် ဝစွာစားကြပြီးမှ၊ 
\v 43 မုန့်နှင့်ငါး အကြွင်းအကျန်ကို ကောက်သိမ်းကြရာတွင် တစ်ဆယ့်နှစ်တောင်း အပြည့်ရကြ၏။ 
\v 44 မုန့်ကိုစားသော ယောက်ျားအရီအတွက်ကား လူ ၅,၀၀၀ မျှလောက် ဟိ၏။
\s ယေသျှု ရီထက်၌ လမ်းလျှောက်တော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၄.၂၂–၃၃; ယောဟန် ၆.၁၅–၂၁)
\p
\v 45 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် လူအပေါင်းရို့ကို ပြန်စီတော်မူစဉ်၊ တပည့်တော်ရို့အား လောင်းထက်သို့ ချက်ချင်း တက်စီပြီး အိုင်တစ်ဖက်ကမ်း၌ဟိသော ဗက်ဇဲဒရွာသို့ ဦးစွာ ကူးနှင့်စီတော်မူ၏။ 
\v 46 ကိုယ်တော်သည် လူအပေါင်းရို့ကို နှုတ်ဆက်ပြီးမှ ဆုတောင်းပတ္ထနာပြုခြင်းငှာ တောင်ထက်တစ်နီရာသို့ တက်ကြွတော်မူ၏။ 
\v 47 ညအချိန်ရောက်သောအခါ လောင်းသည် အိုင်အလယ်၌ ဟိနိန်၏။ ကိုယ်တော်မူကား ကုန်းထက်၌ တစ်ယောက်တည်းဟိနိန်တော်မူ၏။ 
\v 48 တပည့်တော်ရို့သည် လီမသင့်သောကြောင့် တက်ဖြင့်လှော်ခတ်၍ ညောင်းရိ့ကြသည်ကို ကိုယ်တော်သည်မြင်လျှင် ရီထက်မှ စက်တော်ဖြန့်၍ တပည့်တော်ရို့ပါးသို့ ကြွလာတော်မူ၏။ ထိုအချိန်ကား မိုးသောက်ယံဖြစ်၏။ ကိုယ်တော်သည် သူရို့အနားမှ ကျော်ဖြတ်ခြင်းငှာ ပြု၏။\f + \fr ၆.၄၈ \fr*\fq သူရို့အနားမှ ကျော်ဖြတ်ခြင်းငှာ ပြု၏၊ \fq*\ft သို့မဟုတ်၊ \ft*\fqa သူရို့နှင့် ပေါင်းလေ၏။\fqa*\f* 
\v 49 ထိုသို့ ရီထက်မှာ စက်တော်ဖြန့်၍ ကြွတော်မူသည်ကို သူရို့သည် မြင်လျှင် “စစ္ဆီ” ဟု ထင်မှတ်ပြီး အော်ကျွီးကြ၏။ 
\v 50 ထိုသူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော်အား မြင်သောအခါ ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့ကြ၏။
\p ကိုယ်တော်သည် ချက်ချင်းနှုတ်ဆက်၍ “မစိုးရိမ်ကတ်ကေ့။ မကြောက်ကတ်ကေ့။ ငါ ရာဖြစ်၏” ဟု သူရို့အား မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 51 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်ရို့ဟိရာ၊ လောင်းထက်သို့ တက်တော်မူလျှင် လီသည် ငြိမ်းလေ၏။ ထိုသူရို့လည်း လွန်စွာအံ့သြကြ၏။ 
\v 52 အကြောင်းမှာ သူရို့၏စိတ်နှလုံးသည် မာကြောလျက် ဟိသောကြောင့် လူ ၅,၀၀၀ ကို ကျွေးမွေးခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ ပြသောတန်းခိုးတော်၏ အဓိပ္ပာယ်ကို နားမလည်ကြ။
\s ဂင်္နေသရက်မြို့၌ လူနာရို့အား ကျန်းမာစီတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၄.၃၄–၃၆)
\p
\v 53 ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် အိုင်တစ်ဖက်သို့ ကူးပြီး ဂင်္နေသရက်မြို့သို့ ရောက်ကြလျှင် လောင်းကို ကပ်ကြ၏။ 
\v 54 လောင်းထက်မှ ဆင်းလျှင်ဆင်းချင်း လူရို့သည် ယေသျှုကို မှတ်မိကြသည်ဖြစ်၍၊ 
\v 55 ကိုယ်တော်သည် မည်သည့်အရပ်၌ ဟိတော်မူကြောင်းကို ကြားကြသောအခါ ပတ်ဝန်းကျင်အရပ်ရပ်သို့ ဗြီးပြီးလျှင် လူနာတိကို သူရို့၏ အိပ်ရာများဖြင့် ထမ်းလာခကြ၏။ 
\v 56 ကိုယ်တော်ကြွတော်မူရာ မြို့၊ ရွာနှင့် ယာတောများမှ လူနာတိကို ဈီးများ၌ ချထားကြ၏။ ကိုယ်တော်၏ အဝတ်တော်ပန်းဖွားကိုမျှ လူနာရို့အား တို့၊ ထိခွင့် ရစီခြင်းငှာ တောင်းပန်ကြ၏။ ထိုသို့ တို့၊ ထိခွင့်ရသမျှသော လူရို့သည် ကျန်းမာလာကြ၏။
\c 7
\s ရှီးလူကြီးရို့၏ သွန်သင်ခြင်း
\r (မဿဲ ၁၅.၁–၉)
\p
\v 1 ထိုအခါ ယေရုဆလင်မြို့မှ လာသော ဖာရိယှဲတချို့နှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာတချို့သည် ယေသျှုအပါး၌ လာရောက်စုဝေးကြ၏။ 
\v 2 ယေသျှု၏ တပည့်တော်တချို့သည် မစင်ကြယ်သော လက်တည်းဟူသော ရီမဆီးသောလက်ဖြင့် အစာစားကြသည်ကို တွိ့မြင်ကြ၏။
\p ( 
\v 3 ဖာရိယှဲရို့နှင့် ယုဒအမျိုးသားရို့သည် ရှီးလူကြီးရို့၏ သွန်သင်ချက်နှင့်အညီ လက်မဆီးဘဲ အစာစားလေ့ မဟိကြ။ 
\v 4 ဈီးမှဝယ်လာသမျှ အရာအားလုံးကိုလည်း အယင် မဆီးကြောဘဲ မစားကြ။\f + \fr ၇.၄ \fr*\fq ဈီးမှဝယ်လာသမျှ အရာအားလုံးကိုလည်း အယင် မဆီးကြောဘဲ မစားကြ၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa ဈီးမှ ပြန်လာပြီးနောက် သူရို့ကိုသူရို့ အယင်မဆီးကြောဘဲ၊ ဇာချင့် အစာကိုမျှ မစားကြ။\fqa*\f* အိုး၊ ခွက်၊ ကြီးဖလားနှင့် အိပ်ရာများကို ဆီးကြောလျှော်ဖွတ်ပြီးမှ အသုံးပြုကြ၏။\f + \fr ၇.၄ \fr*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများတွင် \ft*\fq နှင့် အိပ်ရာ၊ \fq*\ft ဟူ၍ မပါဟိပေ။\ft*\f* အခြားသော ဓလေ့အစဉ်အလာများကိုလည်း သူရို့သည် လိုက်နာကျင့်သုံးကြ၏။)
\p
\v 5 ထို့ကြောင့် ဖာရိယှဲနှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာရို့က၊ “ကိုယ်တော်၏တပည့်ရို့သည် ရှီးလူကြီးရို့၏ ထုံးတမ်းအစဉ်အလာကို ဇာကြောင့် လိုက်နာကျင့်သုံးခြင်းမဟိဘဲ၊ မစင်ကြယ်သောလက်ဖြင့် စားကြသနည်း” ဟု ကိုယ်တော်အား မိန်းလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 6 ယေသျှုကလည်း “သင်ရို့အဖို့ ပရောဖက်ဟေသျှာယ ဟောပြောသည်ကား ကောင်းကောင်းမှန်၏။ သင်ရို့က သူတော်ကောင်း ယောင်ဆောင်သောသူတိဖြစ်၏။ ယင်းကြောင့် ဟေသျှာယက သင်ရို့ကို ရည်မှတ်၍ ရီးထားသည်ကား၊
\q1 “ ‘ဤလူမျိုးသည် နှုတ်ခမ်းနှင့်သာ ငါ့ကို ရိုသီကြ၏။
\q2 စိတ်နှလုံးမူကား ငါနှင့်ဝီးကြ၏။
\q1
\v 7 လူ့ပညတ်တိကို
\q2 ငါ၏ ပညတ်တရားကဲ့သို့
\q2 သွန်သင်ကြပြီးလျှင်၊ ငါ့ကို အချည်နှီး ကိုးကွယ်ကြ၏။’
\p
\v 8 “သင်ရို့သည် ဘုရားသခင်၏ ပညတ်ကို ပယ်၍ လူရို့၏ဓလေ့ ထုံးတမ်းကိုသာ လိုက်နာကြ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 9 တဖန် ကိုယ်တော်က၊ “သင်ရို့သည် မိမိရို့၏ ထုံးတမ်းအစဉ်အလာတိကို ကျင့်သုံးနိုင်ဖို့အတွက် ဘုရားသခင်၏ပညတ်ကို လိမ္မာပါးနပ်စွာ ပယ်ကြ၏။ 
\v 10 သင်၏မိဘကို ရိုသီစွာပြုလော့။ မိဘကို ကျိန်ဆဲသောသူသည် အသီသတ်ခြင်းကို ခံစီဟု မောသျှေက ပညတ်ထားခ၏။ 
\v 11 သို့သော် သင်ရို့က အကြင်သူ၌ မိဘကိုကူညီခြင်းငှာ ပစ္စည်းတစ်စုံတစ်ခု ဟိလျက်နှင့် ယင်းပစ္စည်းကို ‘ကော်ဘန်’ ဟုခေါ်သော ဘုရားသခင်အဖို့ လှူထားပြီးသော ပစ္စည်းဖြစ်၏ဟု ဆို၏။ 
\v 12 ထိုသူသည် သားသမီးရို့ ပြုအပ်သောဝတ်ကို ပြုဖို့မလိုဟု သွန်သင်၏။ 
\v 13 ယင်းပိုင် သင်ရို့ လက်ဆင့်ကမ်းပီးသော ထုံးတမ်းစဉ်လာတိနှင့် ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပက်တော်ကို ပယ်ကြ၏။ ထိုသို့ အခြားသော အကျင့်ဓလေ့များကိုလည်း သင်ရို့သည် ပြုကြ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s လူကို မသန့်ယှင်းစီသော အရာများ
\r (မဿဲ ၁၅.၁၀–၂၀)
\p
\v 14 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် လူပရိသတ်ရို့အား တဖန်ခေါ်တော်မူပြီးလျှင်၊ “သင်ရို့အားလုံး ငါ့စကားကို နာယူ၍ နားလည်သိမှတ်ကြလော့။ 
\v 15 လူ၏ပြင်ပမှ ဝင်သောအရာ တစ်စုံတစ်ခုမျှ လူကို မညစ်ညမ်းစီနိုင်။ လူ၏အတွင်းမှ ထွက်သောအရာကသာ လူကို ညစ်ညမ်းစီနိုင်၏။” 
\v 16 \f + \fr ၇.၁၆ \fr*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများတွင် အပိုဒ်ငယ် ၁၆ ကို၊ \ft*\fqa ကြားစရာ နားဟိသောသူမည်သည်ကား ကြားကြစီ၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ဖြည့်စွက်ထားသည် (ရှု \ft*\xt ၄.၂၃\xt*)။\f*
\p
\v 17 ကိုယ်တော်သည် ပရိသတ်အစုအဝေးဟိရာမှ ထ၍ အိမ်ထဲသို့ ကြွတော်မူသောအခါ တပည့်တော်ရို့သည် ကိုယ်တော်မိန့်တော်မူခသော ပုံဥပမာများ၏ အဓိပ္ပာယ်များကို မိန်းလျှောက်ကြ၏။ 
\v 18-19 ကိုယ်တော်က “သင်ရို့သည် ဤမျှပင် အသိဉာဏ်မဟိကြသလော။ အပြင်မှ လူ၏အတွင်းသို့ ဝင်သမျှသည် စိတ်နှလုံးထဲသို့မဝင်၊ အစာအိမ်ထဲသို့ ဝင်ပြီးလျှင် ရီအိမ်ထဲသို့ ဆင်းလားသောကြောင့် လူ၏ကိုယ် အတွင်းသို့ ဝင်သောအရာတိကား လူကို မညစ်ညမ်းစီနိုင်ကြောင်းကို နားမလည်ကြသလော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ (ဤသို့ မိန့်တော်မူခြင်းမှာ မသန့်ယှင်းသော အစားအစာ မဟိကြောင်းကို ဆိုလိုသတည်း။)
\p
\v 20 တဖန် ကိုယ်တော်က “လူအတွင်းမှ ထွက်လာသော အရာများသာ လူကို ညစ်ညမ်းစီသော အရာဖြစ်၏။ 
\v 21 လူ၏အတွင်း စိတ်နှလုံးထဲက ထွက်လာသော ညစ်ညမ်းသော အကြံအစည်၊ ကာမဂုဏ်လိုက်စားခြင်း၊ သူ့မယားကို ပြစ်မှားခြင်း၊ တရားမဲ့ပြုမူခြင်း၊ 
\v 22 သူ့ဥစ္စာကို ခိုးခြင်း၊ လူ့အသက်ကို သတ်ခြင်း၊ လောဘလွန်ကျူးခြင်း၊ ဆိုးယုတ်မိုက်မဲခြင်း၊ လိမ်လည်ခြင်း၊ မနာလိုခြင်း၊ သူ့အသရေကို ဖျက်ခြင်း၊ မာနထောင်ခြင်း၊ လျှပ်ပေါ်ခြင်း — 
\v 23 စသော ဤအရာအားလုံးရို့သည် လူ၏ကိုယ်အတွင်းမှ ထွက်လာ၍ လူကို ညစ်ညမ်းစီသော အရာများဖြစ်ကြ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s အမျိုးသမီးတစ်ဦး၏ ယုံကြည်ခြင်း
\r (မဿဲ ၁၅.၂၁–၂၈)
\p
\v 24 ထို့နောက် ယေသျှုသည် ထိုအရပ်မှထွက်၍ တုရုမြို့နယ်သို့ ကြွတော်မူ၏။ ရောက်လျှင်၊ အိမ်တစ်အိမ်တွင် ဝင်၍ တည်းခိုတော်မူ၏။ မိမိရောက်ကြောင်းကို ဇာသူ့ကိုမျှ မသိစီလိုသော်လည်း ပုန်းအောင်း၍ မနိန်နိုင်ပေ။ 
\v 25 ဝိညာဉ်ဆိုးပူးသော မိန်းမသျှေတစ်ယောက်၏ အမိသည် ယေသျှု ရောက်သည်ကို ကြားလျှင် ချက်ချင်း ရောက်လာ၍ ခြီတော်ရင်း၌ ပျပ်ဝပ်ပြီးနိန်၏။ 
\v 26 သူမသည် တစ်ပါးအမျိုး၊ ယှုရိပြည် ဖိနိတ်နယ်သူ ဖြစ်၏။ မိမိ၏သမီးပါးမှ နတ်ဆိုးကို နှင်ထုတ်ပီးတော်မူခြင်းငှာ ကိုယ်တော်အား တောင်းပန်၏။ 
\v 27 ကိုယ်တော်ကလည်း၊ “သားသမီးတိကို ဦးစွာ ဝအောင်ကျွေးရ၏။ သားသမီးတိအဖို့ ကောင်းသောအစာကို ယူပြီးလျှင် ခွီးတိအား မကျွေးအပ်” ဟု သူမအား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 28 ထိုအမျိုးသမီးကလည်း “မှန်ပါ၏အသျှင်၊ ထိုသို့ဆိုသော်လည်း သားသမီးရို့၏ စားကြွင်း၊ စားကျန်တိကို စားပွဲအောက်မှ ခွီးတိစားရကြပါ၏” ဟု ပြန်၍ လျှောက်လေ၏။
\p
\v 29 ထိုအခါ ယေသျှုက “သင်သည် ဤသို့ လျောက်ပတ်စွာ လျှောက်ထားသောကြောင့် အိမ်သို့ ပြန်လားလော့၊ နတ်ဆိုးသည် သင်၏သမီး အထဲက ထွက်လားယာ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 30 ထိုအမျိုးသမီးသည် မိမိအိမ်သို့ ပြန်၍ အိပ်ရာထဲ၌ လဲနိန်သော သူမ၏သမီးပါးမှ နတ်ဆိုးထွက်လားကြောင်းကို တွိ့ရလေ၏။
\s အကြားအာရုံချို့တဲ့သူကို ကျန်းမာစီခြင်း
\p
\v 31 တုရုဒေသမှ အပြန်တွင် ယေသျှုသည် ဇိဒုန်မြို့ကို လည်းကောင်း၊ ဒေကာပေါလိပြည် အလယ်ပိုင်းကို လည်းကောင်း ဖြတ်၍ ဂါလိလဲအိုင်သို့ ကြွတော်မူ၏။ 
\v 32 ထိုအခါ လူတချို့သည် ဆွံ့အ၍၊ နားပင်းနိန်သော လူတစ်ယောက်ကို အထံတော်သို့ ခေါ်ဆောင်ခပြီး၊ ထိုသူ၏အထက်တွင် လက်တော်ကို တင်ပါမည့်အကြောင်း၊ ကိုယ်တော်အား တောင်းပန်ကြ၏။ 
\v 33 ယေသျှုသည် ထိုသူအား လူပရိသတ်အထဲမှ ခေါ်ထုတ်ပြီးလျှင် ထိုသူ၏ နားနှစ်ဖက်လုံးကို လက်ညှိုးတော်ဖြင့် တို့တော်မူ၏။ တန်းတွီးထွီး၍ ထိုသူ၏လျှာကိုလည်း တို့တော်မူ၏။ 
\v 34 ထို့နောက် ကောင်းကင်သို့ မျှော်ကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချကာ၊ \tl “ဧဖသ”\tl* ဟု မိန့်တော်မူ၏။ အဓိပ္ပာယ်ကား “ပွင့်စီ” ဟူ၍ ဖြစ်၏။
\p
\v 35 ချက်ချင်းပင် ထိုသူ၏နားသည် ပွင့်၍၊ လျှာသည်လည်း သွက်လက်လာသဖြင့် ထိုသူသည် စကားပီသစွာ ပြောလေ၏။ 
\v 36 ကိုယ်တော်သည် လူတိအား ဤအဖြစ်အပျက်ကို မည်သူ့ကိုမျှ မပြောကြားစီခြင်းငှာ တားမြစ်တော်မူ၏။ ထိုသို့ တားမြစ်သော်လည်း လူရို့သည် ထိုသတင်းတော်ကို သာ၍ ကြားပြောလေ၏။ 
\v 37 ထိုအဖြစ်အပျက်၊ အကြောင်းအရာများကို ကြားရသောသူရို့သည် လွန်စွာအံ့သြကြလျက် “ကိုယ်တော်သည် ခပ်သိမ်းသော အမှုအရာများကို လျောက်ပတ်စွာ ပြုတော်မူယာ။ နားမကြားသော သူတိကို ကြားစီတော်မူပြီး၊ စကားအသော သူတိကိုလည်း စကားပြောနိုင်စီ၏” ဟု ပြောဆိုကြ၏။
\c 8
\s လူပေါင်း ၄,၀၀၀ ကို ယေသျှုကျွေးမွီးတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၅.၃၂–၃၉)
\p
\v 1 ထိုအခါ အခြားသောလူရို့လည်း လာရောက်စုရုံးကြ၏။ သူရို့၌ စားစရာတစ်ခုမျှ မဟိသဖြင့်၊ ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့ကို ခေါ်၍၊ 
\v 2 “ဤသူရို့ကို ငါသည် သနား၏။ အကြောင်းမူကား သူရို့သည် သုံးရက်ပတ်လုံး ငါနှင့်အတူ ဟိနိန်ကြ၏။ အဂု သူရို့၌ စားစရာတစ်ခုလေ့ မဟိ။ 
\v 3 တချို့က ခရီးဝီးကနိန် လာကြသည်ဖြစ်၍ သူရို့ကို မကျွေးမမွီးဘဲနှင့် အိမ်သို့ ပြန်ရွှတ်လိုက်လျှင်၊ ဝမ်းဆာသောကြောင့် လမ်း၌ မူးလဲကျလားလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 4 တပည့်တော်ရို့ကလည်း ကိုယ်တော်အား “ဤတောကန္တာရတွင် ဤလူတိကို ဇာပိုင် ဝအောင်ကျွေးနိုင်မည်နည်း” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 5 ယေသျှုက “သင်ရို့၌ မုန့်ဇာလောက် ဟိသနည်း” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p တပည့်တော်ရို့က “မုန့်၊ ခုနစ်လုံး ဟိပါ၏” ဟု လျှောက်ထားလေ၏။
\p
\v 6 ကိုယ်တော်သည် လူရို့ကို မြီထက်၌ ထိုင်စီခြင်းငှာ မိန့်တော်မူ၏။ ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် မုန့်ခုနစ်လုံးကို ယူပြီးလျှင် ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ မုန့်ကိုဖဲ့၍ လူအပေါင်းရို့အား ဝီပီးစီခြင်းငှာ တပည့်တော်ရို့ကို စီခိုင်းတော်မူသဖြင့် တပည့်တော်ရို့လည်း မိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း ပြုတော်မူ၏။ 
\v 7 သူရို့၌ ငါးသျှေ အနည်းချေ ဟိကြသည်ဖြစ်၍ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ လူအပေါင်းရို့အား ဝီပီးစီခြင်းငှာ တပည့်တော်ရို့အား စီခိုင်းတော်မူ၏။ 
\v 8 လူအပေါင်းရို့သည်လည်း ဝစွာစားကြပြီးမှ — စားကြွင်းစားကျန်များပင်လျှင် တောင်းဖြင့် ခုနစ်တောင်းအပြည့် ကောက်သိမ်းရကြ၏။ 
\v 9 မုန့်စားသောသူ အရီအတွက်ကား ၄,၀၀၀ မျှ ဟိသတည်း။ ယေသျှုသည် လူအပေါင်းရို့ကို ထိုအရပ်မှ ပြန်ရွှတ်တော်မူပြီးမှ၊ 
\v 10 တပည့်တော်ရို့နှင့်အတူ လောင်းထက်သို့ တက်၍ ဒါလမနုသဒေသသို့ ကြွတော်မူ၏။
\s ဖာရိယှဲရို့ နိမိတ်လက္ခဏာ တောင်းဆိုခြင်း
\r (မဿဲ ၁၆.၁–၄)
\p
\v 11 \x - \xo ၈.၁၁ \xo*\xt မ ၁၂.၃၈; လု ၁၁.၁၆\xt*\x*ထိုအခါ ဖာရိယှဲတချို့သည် ယေသျှုထံသို့ လာ၍ ဆွေးနွေးငြင်းခုံကြ၏။ သူရို့သည် အပြစ်ရှာလိုသောစိတ်ဖြင့် ကိုယ်တော်အား ဘုရားသခင်သည် နှစ်သက်တော်မူကြောင်းကို သက်သီဖြစ်စီခြင်းငှာ ကောင်းကင်မှဖြစ်သော နိမိတ်လက္ခဏာ တစ်ပါးပါးကို ပြတော်မူရန် တောင်းဆိုကြ၏။ 
\v 12 \x - \xo ၈.၁၂ \xo*\xt မ ၁၂.၃၉; လု ၁၁.၂၉\xt*\x*သို့ရာတွင် ယေသျှုသည် သက်ပြင်းချတော်မူပြီး “အဂုခေတ်လူရို့သည် ဇာကြောင့် နိမိတ်လက္ခဏာကို တောင်းဆိုကြသနည်း။ ငါ အမှန်အကန်ဆိုသည်ကား ဤသူရို့ကို ဇာနိမိတ်လက္ခဏာကိုမျှ ငါ မပြ” ဟု မိန့်တော်မူပြီးလျှင်၊
\p
\v 13 ထိုသူရို့ထံမှ ထွက်ကြွတော်မူ၍ လောင်းထက်သို့ တဖန်တက်ကာ အိုင်တစ်ဖက်သို့ ကူးတော်မူ၏။
\s ဖာရိယှဲရို့နှင့် ဟေရုဒ်၏တဆီး
\r (မဿဲ ၁၆.၅–၁၂)
\p
\v 14 တပည့်တော်ရို့သည် အစားအစာ လုံလောက်စွာ ယူလာခြင်းငှာ မိ့ကျန်ကြသည်ဖြစ်၍ လောင်းထက်တွင် သူရို့၌ မုန့်တစ်လုံးသာ ဟိ၏။ 
\v 15 \x - \xo ၈.၁၅ \xo*\xt လု ၁၂.၁\xt*\x*ယေသျှုက “သင်ရို့သည် ဖာရိယှဲရို့၏ တဆီးနှင့် ဟေရုဒ်၏တဆီးကို သတိဖြင့် ယှောင်ကြလော့” ဟု တပည့်တော်ရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 16 တပည့်တော်ရို့ကလည်း “ငါရို့၌ မုန့် တစ်ခုမျှ မဟိသောကြောင့် ကိုယ်တော်သည် ဤသို့ ပြောခြင်းဖြစ်၏” ဟု ပြောဆိုနိန်ကြ၏။
\p
\v 17 ထိုသို့ ပြောဆိုနိန်ကြသည်ကို ယေသျှုသည် သိတော်မူလျှင် “သင်ရို့၌ မုန့်တစ်ခုမျှ မဟိသည်ကို ဇာကြောင့် ပြောနိန်ကြသနည်း။ အဂုထိတောင် မသိ၊ နားမလည်ကြသိမ့်သလော။ သင်ရို့သည် ဇာကြောင့် အသိဉာဏ်နည်းကြသနည်း။ 
\v 18 \x - \xo ၈.၁၈ \xo*\xt မာ ၄.၁၂\xt*\x*သင်ရို့တွင် မျက်စိဟိယင့်နှင့်ပင် — မမြင်၊ နားဟိယင့်နှင့်ပင် — မကြားကြသလော။ 
\v 19 ငါသည် မုန့်ငါးလုံးကို ဖဲ့၍ လူ ၅,၀၀၀ ကို ဝစွာကျွေးပြီးမှ အကြွင်းအကျန်ကို ကောက်သိမ်းရာတွင် တောင်းအပြည့် ဇာနှစ်တောင်း ရသည်ကို သင်ရို့ မမှတ်မိကြသလော” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p တပည့်တော်ရို့က “တစ်ဆယ့်နှစ်တောင်းအပြည့် ကောက်သိမ်းရပါ၏” ဟု ပြန်လျှောက်ကြ၏။
\p
\v 20 တဖန် ယေသျှုကလည်း “ငါသည် မုန့်ခုနစ်လုံးကို ဖဲ့ပြီးလျှင် လူပေါင်း ၄,၀၀၀ ကို ဝစွာကျွေးပြီးမှ အကြွင်းအကျန်ကို ကောက်သိမ်းရာတွင် အပိုတောင်းအပြည့် ဇာနှစ်တောင်း ရသနည်း” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p “ခုနစ်တောင်းအပြည့် ကောက်သိမ်းရပါ၏” ဟု တပည့်တော်ရို့က ပြန်၍ လျှောက်လေ၏။
\p
\v 21 ကိုယ်တော်ကလည်း “သို့ပင်သျှောင် သင်ရို့က နားမလည်ကြသိမ့်သလော” ဟု တပည့်တော်ရို့အား မိန်းတော်မူ၏။
\s ဗက်ဇဲဒမြို့၌ မျက်စိကန်းသူတစ်ဦးအား ယေသျှုကုသပီးခြင်း
\p
\v 22 သူရို့သည် ဗက်ဇဲဒမြို့သို့ ရောက်လာကြသည်ဟိသော် လူတချို့သည် မျက်မမြင်တစ်ဦးကို ယေသျှုထံသို့ ခေါ်ဆောင်လာပြီးလျှင် ထိုသူအား တို့ထိခြင်းကို ပြုတော်မူစီမည့်အကြောင်း တောင်းပန်ကြ၏။ 
\v 23 ယေသျှုသည် မျက်စိမမြင်သောသူ၏ လက်ကိုဆွဲ၍ ရွာပြင်သို့ ခေါ်လားတော်မူပြီးလျှင် ထိုသူ၏မျက်စိကို တန်းထွီးဖြင့်ထွီးကာ ထိုသူအထက်မှာ လက်တော်ကို တင်လျက် “သင် တစ်ခုခုကို မြင်ရသလော” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 24 ထိုသူသည် အထက်သို့ မောကြည့်၍ “လူတိကို မြင်ရပါ၏။ သို့ပင်သျှောင်လည်း ထိုသူရို့သည် သစ်ပင်ပိုင် ဖြစ်ပြီးလျှင် လမ်းလျှောက်နိန်ကြပါ၏” ဟု လျှောက်လေ၏။
\p
\v 25 ထိုအခါ၊ ယေသျှုသည် ထိုသူ၏မျက်စိ၌ လက်တော်ကို တဖန် တင်တော်မူ၍ ကြည့်စီတော်မူပြန်၏။ ထိုသူသည်လည်း အားစိုက်၍ကြည့်ရာ မျက်စိအလင်းကိုရ၍ အရာခပ်သိမ်းကို ယှင်းလင်းစွာမြင်လေ၏။ 
\v 26 ယေသျှုကလည်း “ရွာထဲသို့ ပြန်မဝင်ကေ့” ဟု ပညတ်တော်မူ၍ သူ၏အိမ်သို့ ရွှတ်လိုက်လေ၏။
\s ယေသျှု၏အကြောင်းကို ပေတရု ထုတ်ဖော်ဝန်ခံခြင်း
\r (မဿဲ ၁၆.၁၃–၂၀; လုကာ ၉.၁၈–၂၁)
\p
\v 27 ထို့နောက် ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ဖိလိပ္ပုကဲသရိမြို့ အနီးအနား၌ဟိသော ကျေးရွာများသို့ ကြွတော်မူစဉ် လမ်းခရီး၌ “ငါ့ကို ဇာသူဖြစ်သည်ဟူ၍ လူတိက ပြောနိန်ကြသနည်း” ဟု တပည့်တော်တိအား မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 28 \x - \xo ၈.၂၈ \xo*\xt မာ ၆.၁၄,၁၅; လု ၉.၇,၈\xt*\x*တပည့်တော်ရို့ကလည်း “တချို့က ကိုယ်တော့်ကို ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန် ဖြစ်ကြောင်းကို ပြောကြ၏၊ တချို့က ဧလိယဖြစ်သည်ဟု ပြောနိန်ကြ၏၊ တချို့က အသျှင်ကို ပရောဖက် တစ်ပါးဖြစ်သည်ဟု ဆို၏” ဟု လျှောက်ထားကြ၏။
\p
\v 29 \x - \xo ၈.၂၉ \xo*\xt ယော ၆.၆၈,၆၉\xt*\x*ထိုအခါ ကိုယ်တော်က “သင်ရို့က ငါ့ကို ဇာသူဖြစ်သည်ဟု ပြောမည်နည်း” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p ပေတရုက “ကိုယ်တော်သည် မေသျှိယဖြစ်၏” ဟု လျှောက်တင်လေ၏။
\p
\v 30 ထိုအခါ ယေသျှုက “ငါသည် ဇာသူဖြစ်ကြောင်းကို တစ်ယောက်ကိုမျှ မပြောကတ်ကေ့” ဟု တပည့်တော်ရို့အား ပညတ်တော်မူ၏။
\s ယေသျှုသည် မိမိခံစားရမည့် ဒုက္ခဝေဒနာနှင့် သီဆုံးခြင်းအကြောင်းကို ပြောပြတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၆.၂၁–၂၈; လုကာ ၉.၂၂–၂၇)
\p
\v 31 ထို့နောက် ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့အား “လူသားသည် ဒုက္ခကြီးစွာ ခံရလိမ့်မည်။ ဘာသာရေးခေါင်းဆောင်တိ၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲတိနှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာတိက လူသားကို ငြင်းပယ်ကြလိမ့်မည်။ ထိုသူသည် အသီသတ်ခြင်းကို ခံရမည်။ သုံးရက်မြောက်သောနိ့၌ ရှင်ပြန်ထမြောက်လိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 32 ကိုယ်တော်သည် ဤသွန်သင်ချက်အား လျှို့ဝှက်ခြင်း အလျှင်းမဟိဘဲ မိန့်ကြားတော်မူသဖြင့် ပေတရုသည် ကိုယ်တော့်ကို မိမိနှင့်အတူ ဘေးနားသို့ ပင့်ခေါ်၍ အပြစ်တင်သောစကားကို လျှောက်လေ၏။ 
\v 33 ယေသျှုသည် မျက်နှာတော်ကိုလှည့်၍ တပည့်တော်ရို့ကို ကြည့်တော်မူလျှက် ပေတရုအား “အချင်း မာရ်နတ်၊ ငါ့ထံပါးက ထွက်လားလော့။ သင်၏အတွေးကား ဘုရားသခင်ထံပါးက လာခြင်းမဟုတ်၊ လူ၏အတွေးသာ ဖြစ်၏” ဟု ဆုံးမတော်၏။
\p
\v 34 \x - \xo ၈.၃၄ \xo*\xt မ ၁၀.၃၈; လု ၁၄.၂၇\xt*\x*ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့နှင့် လူပရိသတ်ရို့ကို မိမိထံပါးသို့ ခေါ်တော်မူပြီးလျှင် “ငါ့တပည့် ဖြစ်လိုသောသူသည် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ငြင်းပယ်ရမည်။ ကိုယ့်လက်ဝါးကပ်တိုင်ကို ထမ်း၍ ငါ့နောက်သို့ လိုက်ရမည်။ 
\v 35 \x - \xo ၈.၃၅ \xo*\xt မ ၁၀.၃၉; လု ၁၇.၃၃; ယော ၁၂.၂၅\xt*\x*မိမိအသက်ကို ကယ်လိုသောသူကား အသက်ဆုံးယှုံးလိမ့်မည်။ ငါ့ကြောင့် သော်လည်းကောင်း၊ ဧဝံဂေလိတရားကြောင့် သော်လည်းကောင်း မိမိ၏အသက်ကို ဆုံးယှုံးသောသူကား အသက်ကိုရလိမ့်မည်။ 
\v 36 လူသည် ဤလောကတစ်ခုလုံးကို အုပ်စိုးရသော်လည်း မိမိ၏အသက်ကို ဆုံးယှုံးလျှင် ဇာချင့် အကျိုးဟိမည်နည်း။ 
\v 37 မိမိအသက်ကို ဆုံးယှုံးလျှင် ဇာနှင့်မျှ မရွီးယူနိုင်။ 
\v 38 ဖောက်ပြန်၍၊ ဒုစရိုက်တိနှင့် ပြည့်နိန်သော ဤလောက၌ အကြင်သူသည် ငါနှင့် ငါ၏သြဝါဒကို ရှက်လျှင်၊ လူသားသည်လည်း အဖခမည်းတော်၏ ဘုန်းတန်ခိုးတော်ကို ဆောင်၍ သန့်ယှင်းသော ကောင်းကင်တမန်ရို့နှင့် ကြွလာသောအခါ ထိုသူကို ရှက်လိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\c 9
\p
\v 1 ထို့နောက် ကိုယ်တော်က “သင်ရို့ကို ငါ အမှန်ဆိုသည်ကား ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်သည် တန်ခိုးအာဏာနှင့်တကွ တည်သည်ကို ဤအရပ်၌ဟိသော လူတချို့သည် မမြင်ရဘဲ၊ မသီဆုံးရကြ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s အဆင်းသဏ္ဌာန်တော် ပြောင်းလဲခြင်း
\r (မဿဲ ၁၇.၁–၁၃; လုကာ ၉.၂၈–၃၆)
\p
\v 2 \x - \xo ၉.၂–၇ \xo*\xt ၂ ပေ ၁.၁၇,၁၈\xt*\x*ခြောက်ရက်လွန်သောအခါ ယေသျှုသည် ပေတရု၊ ယာကုပ်နှင့် ယောဟန်ရို့မှတစ်ပါး အခြားတစ်ယောက်မှ မပါဘဲ မြင့်သောတောင်တစ်ခုထက်သို့ ခေါ်ဆောင်လားတော်မူ၏။ ထိုအခါ ယေသျှုသည် သူရို့၏ရှိ့၌ အဆင်းသဏ္ဌာန်တော် ပြောင်းလဲ၍၊ 
\v 3 အဝတ်တော်လည်း တောက်ပြောင်လျက် — ဤလောက၌ မည်သည့်ခဝါသည်မှ မတတ်နိုင်အောင် ဖြူဖွီးလျက်ဟိ၏။ 
\v 4 တပည့်တော် သုံးပါးရို့ရှိ့တွင် ဧလိယနှင့် မောသျှေရို့သည် ပေါ်လာ၍ ယေသျှုနှင့် စကားပြောနိန်ကြသည်ကို မြင်လေ၏။ 
\v 5 ထိုအခါ ပေတရုက ယေသျှုအား၊ “ဆရာ၊ ဤအရပ်၌ နီဖို့ကောင်းပါ၏။ ယင်းကြောင့် အသျှင်ဖို့ တဲတစ်ဆောင်၊ မောသျှေအဖို့ တဲတစ်ဆောင်နှင့် ဧလိယအဖို့ တဲတစ်ဆောင်၊ တဲသုံးဆောင်ကို အကျွန်ရို့ဆောက်ပါရစီ” ဟု လျှောက်လေ၏။ 
\v 6 အကြောင်းမူကား တပည့်တော်ရို့သည် အလွန်ကြောက်ရွံ့သောကြောင့် ပေတရုသည် ထိုသို့ ယောင်းယမ်း၍ လျှောက်ထားခြင်းပင် ဖြစ်၏။
\p
\v 7 \x - \xo ၉.၇ \xo*\xt မ ၃.၁၇; မာ ၁.၁၁; လု ၃.၂၂\xt*\x*ထိုအခါ မိုးတိမ်တိုက်သည် ပေါ်လာပြီး သူရို့အား အုပ်မိုး၍ “ဤသူကား ငါ နှစ်သက်မြတ်နိုးရာ ငါ၏ချစ်သားဖြစ်ပေ၏ — သူ၏စကားကို နားထောင်ကြလော့” ဟု မိုးတိမ်တိုက်မှ အသံတော် ထွက်ပေါ်လာ၏။ 
\v 8 ထိုအခါ တပည့်တော်ရို့သည် ချက်ချင်း မိမိရို့ပတ်လည်သို့ လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုလျှင် ယေသျှုမှတစ်ပါး အခြားမည်သူ့ကိုမျှ မတွိ့ကြပေ။
\p
\v 9 ထို့နောက် ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် တောင်ထက်မှ ဆင်းလာစဉ် ကိုယ်တော်က “သင်ရို့ တွိ့မြင်ခသော အမှုအရာများကို လူသားသည် သီခြင်းမှ မထမြောက်မီတိုင်အောင် ဇာသူ့ကိုမျှ မပြောကတ်ကေ့” ဟု တပည့်တော်ရို့အား ပညတ်တော်မူ၏။
\p
\v 10 တပည့်တော် တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးရို့သည် ထိုပညတ်ချက်ကို လိုက်နာကြသော်လည်း “သီခြင်းမှ ထမြောက်သည်ဟု ဆိုသည်ကား မည်သို့နည်း” ဟု အချင်းချင်း ဆွေးနွေးမိန်းမြန်းကြ၏။ 
\v 11 \x - \xo ၉.၁၁ \xo*\xt မ ၁၁.၁၄\xt*\x*ထို့နောက် သူရို့သည် ယေသျှုအား “ကျမ်းတတ်ဆရာရို့က ဧလိယသည် အယင်ကြွလာလိမ့်မည်ဟု ဇာတွက် ပြောဆိုကြသနည်း” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 12 ကိုယ်တော်ကလည်း “အမှုအရာ အားလုံးကို အသင့်ပျင်ဆင်ဖို့ ဧလိယသည် အယင်ကြွလာရသည်ကား မှန်ပေ၏။ သို့ရာတွင် ကျမ်းစာတော်မြတ်၌ ‘လူသားသည် များစွာသော ဒုက္ခဆင်းရဲခြင်းကို လည်းကောင်း၊ ငြင်းပယ်ခြင်းကို လည်းကောင်း ခံရမည်’ ဟု ရီးထားသည်ကား ဇာပိုင်နည်း။ 
\v 13 သို့သော် သင်ရို့အား ငါ အမှန်ဆိုသည်ကား ဧလိယသည် ကြွလာခပြီးယာ။ သူ၏အကြောင်းကို ကျမ်းစာ၌ ရီးထားသည်ကား ‘လူရို့သည် သူ့အား ပြုချင်သမျှကို ပြုခယာ’ ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s သူငယ်တစ်ယောက်ထံမှ ဝိညာဉ်ဆိုးကို နှင်ထုတ်တော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၇.၁၄–၂၀; လုကာ ၉.၃၇–၄၃)
\p
\v 14 သူရို့သည် အခြားသောတပည့်တော်များ ဟိရာသို့ ရောက်လာကြသောအခါ လူပရိသတ်ရို့သည် သူရို့ပတ်လည်၌လည်းကောင်း၊ ကျမ်းပြုဆရာရို့သည်လည်း သူရို့နှင့် အငြင်းအခုံ ပြောဆိုနိန်ကြသည်ကိုလည်းကောင်း မြင်တော်မူ၏။ 
\v 15 စုဝေးလျက်ဟိကြသော လူရို့သည် ယေသျှုကိုမြင်လျှင် အံသြခြင်းဟိလျက် အထံတော်သို့ ဗြီး၍ နှုတ်ဆက်ကြ၏။ 
\v 16 ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့အား “သင်ရို့သည် ဤသူရို့နှင့် ဇာအကြောင်းကို ငြင်းခုံ ပြောဆိုနိန်ကြသနည်း” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 17 လူစုလူဝေးထဲမှ လူတစ်ယောက်က “ဆရာ၊ ဝိညာဉ်ဆိုးဝင်ပူးပြီး စကားအနိန်သော အကျွန်၏သားသျှေကို ကိုယ်တော်ထံသို့ ခေါ်လာပါ၏။ 
\v 18 ဝိညာဉ်ဝင်ပူးသည့်အခါတိုင်း သားသျှေသည် မြီကြီးထက်မှာ လဲကျတတ်ပါ၏။ ပါးစပ်မှလည်း အမြှုပ်ထွက်၍ အံသွားကြိတ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကိုလည်း မာတောင့်စီပါ၏။ ဆရာတပည့်တိကို ယင်းဝိညာဉ်အား နှင်ထုတ်ပီးစီခြင်းငှာ တောင်းပန်သော်လည်း သူရို့သည် မတတ်နိုင်ကြပါ” ဟု ကိုယ်တော်အား လျှောက်ထား၏။
\p
\v 19 ကိုယ်တော်က “အို၊ ယုံကြည်ခြင်း မဟိသောအမျိုး၊ ငါသည် သင်ရို့နှင့် ဇာလောက်ကြာကြာနီရမည်နည်း။ ဇာလောက်ကြာကြာ သင်ရို့ကို သည်းခံရမည်နည်း။ ယင်းသူငယ်ကို ငါ့ပါးသို့ ယူလာကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူသည်အတိုင်း၊ 
\v 20 သူရို့သည် သူငယ်အား ယေသျှုထံသို့ ယူလာကြ၏။
\p ထိုဝိညာဉ်သည် ယေသျှုကို မြင်လျှင်မြင်ချင်း သူငယ်အား ပြင်းစွာတုန်တတ်စီပြီး မြီထက်သို့ လဲကျကာ လူးလိမ့်လျက် သူငယ်၏ပါးစပ်မှ အမြှုပ်ထွက်လျက် နိန်၏။ 
\v 21 ယေသျှုကလည်း “ဤပိုင် ဖြစ်နိန်သည်ကား ကြာယာလော့” ဟု သူငယ်၏ဖခင်အား မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p ဖခင်က “အသျှေကတည်းမှစ၍ ဖြစ်နိန်ပါ၏။ 
\v 22 ယင်းဝိညာဉ်ဆိုးသည် သားသျှေကို သီစီခြင်းငှာ မီးထဲ၌ လည်းကောင်း၊ ရီထဲ၌ လည်းကောင်း အလီလီ လဲစီတတ်ပါ၏။ ကိုယ်တော် တတ်နိုင်သည်ဆိုလျှင် အကျွန်ရို့ကို သနား၍ ကယ်မတော်မူပါ” ဟု ပြန်၍ လျှောက်ထား၏။
\p
\v 23 ယေသျှုက “ဇာကြောင့် ‘တတ်နိုင်တော်မူလျှင်’ ဟူ၍ ပြောသနည်း။ ယုံကြည်ခြင်းဟိသောသူအဖို့ ခပ်သိမ်းသော အမှုအရာကို တတ်စွမ်းနိုင်သည်” ဟု ထိုသူအား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 24 ထိုအခါ သူငယ်၏ဖခင်က “အကျွန် ယုံကြည်ပါ၏။ သို့သော် အကျွန်၌ဟိသော ယုံကြည်ခြင်းကို ပိုပြီးဟိဖို့ မစတော်မူပါ” ဟု အသံကျယ်စွာ အော်ဟစ်၍ လျှောက်ထားလေ၏။
\p
\v 25 လူစုလူဝေးရို့သည် စုရုံး၍ ဗြီးလာကြသည်ကို ယေသျှုသည် မြင်တော်မူလျှင် “ဆွံ့အ၍ နားပင်းစီသော နတ်၊ ယင်းအသျှေပါးက ထွက်လော့။ ဇာခါမျှ ပြန်ဝင်မပူးကေ့၊ ငါ အမိန့်ပီး၏” ဟု ဝိညာဉ်ဆိုးအား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 26 ထိုဝိညာဉ်သည် အော်ဟစ်ပြီးလျှင် သူငယ်အား ပြင်းစွာတက်စီပြီးမှ ထွက်လားလေ၏။ သူငယ်သည်လည်း လူသီကဲ့သို့ ဖြစ်နိန်သဖြင့် လူအပေါင်းရို့က “အသျှေ သီယာ” ဟု ပြောကြ၏။ 
\v 27 သို့ရာတွင် ယေသျှုသည် သူငယ်၏လက်ကို ကိုင်၍ ထူမတော်မူလျှင် သူငယ်သည် ထလာ၏။
\p
\v 28 ကိုယ်တော်သည် အိမ်ထဲသို့ ဝင်တော်မူပြီးမှ တပည့်တော်ရို့က “အကျွန်ရို့သည် ယင်းနတ်ကို မောင်းထုတ်၍ ဇာအတွက် မရနိုင်ပါသနည်း” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 29 ကိုယ်တော်က “ဆုတောင်းခြင်းမှတစ်ပါး အခြားဇာနည်းနှင့်မျှ ထိုနတ်မျိုးကို နှင်ထုတ်လို့မရနိုင်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s အသီခံတော်မူရမည့်အကြောင်း တဖန် ဖွင့်ပြောပြတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၇.၂၂–၂၃; လုကာ ၉.၄၃–၄၅)
\p
\v 30 ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ထိုအရပ်မှထွက်၍ ဂါလိလဲပြည်ကို ဖြတ်လားကြ၏။ ထိုသို့ ဖြတ်လားကြောင်းကို ကိုယ်တော်သည် မည်သူ့ကိုမျှ မသိစီလို။ 
\v 31 အကြောင်းမူကား ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်ရို့အား “လူသားကို လူတိလက်သို့ အပ်နှံကြပြီးလျှင်၊ အသီသတ်ကြလိမ့်မည်။ သို့ရာတွင် သုံးရက်ကြာသောအခါ လူသားသည် ရှင်ပြန်ထမြောက်လိမ့်မည်” ဟူ၍ သွန်သင်နိန်သောကြောင့် ဖြစ်၏။
\p
\v 32 တပည့်တော်ရို့သည် ကိုယ်တော်၏ သွန်သင်ခြင်းကို နားမလည်ကြသော်လည်း ကိုယ်တော်အား ကြောက်ရွံ့၍ မမိန်းလျှောက်ဝံ့ကြ။
\s မည်သူ အကြီးမြတ်ဆုံးနည်း
\r (မဿဲ ၁၈.၁–၅; လုကာ ၉.၄၆–၄၈)
\p
\v 33 ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ကပေရနောင်မြို့သို့ ရောက်ကြ၏။ အိမ်ထဲသို့ ဝင်ပြီးနောက် ကိုယ်တော်က “သင်ရို့သည် လမ်း၌ ဇာအကြောင်းကို ငြင်းခုံနိန်ကြသနည်း” ဟု တပည့်တော်ရို့အား မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 34 \x - \xo ၉.၃၄ \xo*\xt လု ၂၂.၂၄\xt*\x*သို့သော် တပည့်တော်ရို့သည် နှုတ်ဆိတ်နိန်ကြ၏။ အကြောင်းမူကား မိမိရို့အထဲ၌ ဇာသူသည် အကြီးမြတ်ဆုံးဖြစ်သည်ကို လမ်းတွင် ဆွေးနွေးငြင်းခုံကြသောကြောင့် ဖြစ်၏။ 
\v 35 \x - \xo ၉.၃၅ \xo*\xt မ ၂၀.၂၆,၂၇; မ ၂၃.၁၁; မာ ၁၀.၄၃,၄၄; လု ၂၂.၂၆\xt*\x*ထိုအခါ ယေသျှုသည် ထိုင်လျက် တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးသော တပည့်တော်ရို့အား ခေါ်၍ “အမြင့်ဆုံး ဖြစ်လိုသောသူသည် အားလုံး၏ အောက်ဆုံးဖြစ်ရမည်။ လူတိုင်း၏ အစီခံလည်း ဖြစ်ရမည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 36 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် အသျှေတစ်ယောက်အား ခေါ်၍ သူရို့ရှိ့၌ ထားပြီးမှ၊ ထိုအသျှေကို ဖက်လျက်၊ 
\v 37 \x - \xo ၉.၃၇ \xo*\xt မ ၁၀.၄၀; လု ၁၀.၁၆; ယော ၁၃.၂၀\xt*\x*“ငါ၏နာမကို ထောက်၍ ဤပိုင် အသျှေရို့ထဲက တစ်ယောက်ယောက်ကို လက်ခံသောသူသည် ငါ့ကို လက်ခံ၏။ ငါ့ကို လက်ခံသောသူက ငါ့ကိုသာ လက်ခံသည်မဟုတ်၊ ငါ့ကို စီလွှတ်တော်မူသော အသျှင်ကိုလည်း လက်ခံခြင်း ဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ငါရို့ကို မဆန့်ကျင်သောသူသည် ငါရို့ဖက်သားဖြစ်၏
\r (လုကာ ၉.၄၉–၅၀)
\p
\v 38 ယောဟန်က “ဆရာ၊ ဆရာ၏နာမကို အမှီပြု၍ နတ်ဆိုးတိကို မောင်းထုတ်နိန်သော လူတစ်ယောက်အား အကျွန်ရို့ မြင်တွိ့ခပါ၏။ ယင်းသူကား အကျွန်ရို့နှင့် အပေါင်းအပါ မဟုတ်သောကြောင့် ကိုယ်တော်၏နာမကို အသုံးမပြုဖို့ တားမြစ်ခပါ၏” ဟု ကိုယ်တော်အား လျှောက်လျှင်၊
\p
\v 39 ယေသျှုက “ထိုသူ့ကို မတားကေ့၊ ငါ့နာမကို အမှီပြုကာ အံ့ဖွယ်သောအမူကို ပြုပြီးလျှင် ငါ့အား ပုတ်ခတ်ပြောဆိုနိုင်မည့် လူတစ်ယောက်မျှ မဟိ။ 
\v 40 \x - \xo ၉.၄၀ \xo*\xt မ ၁၂.၃၀; လု ၁၁.၂၃\xt*\x*ငါရို့ကို မဆန့်ကျင်သောသူသည် ငါရို့ ဘ ဖက်သားဖြစ်၏။ 
\v 41 \x - \xo ၉.၄၁ \xo*\xt မ ၁၀.၄၂\xt*\x*သင်ရို့အား ငါ အမှန်ဆိုသည်ကား၊ ငါ့လူ ဖြစ်ကြောင့်ကို ထောက်၍ သင်ရို့အား သောက်ရီတစ်ခွက်ကို တိုက်သောသူကား ယင်းရီတစ်ခွက်၏အကျိုးကို ခံစားရလိမ့်မည်။
\s အပြစ်သို့ သွီးဆောင်ခြင်း
\r (မဿဲ ၁၈.၆; လုကာ ၁၇.၁,၂)
\p
\v 42 “ငါ့ကို ယုံကြည်သော ဤအသျှေတစ်ယောက်ယောက်ကို မှောက်မှားလမ်းလွဲစီသောသူသည် မိမိ၏လိုင်ပင်း၌ ကြီးသောကြိတ်ဆုံကျောက်ကို ဆွဲလျက် ပင်လယ်ထဲမှာ ပစ်ချခံရသည်က ယင်းသူ့အဖို့ ပို၍ကောင်း၏။ 
\v 43 \x - \xo ၉.၄၃ \xo*\xt မ ၅.၃၀\xt*\x*သင်၏လက်သည် သင်၏ယုံကြည်ခြင်းကို ပျက်ပြားစီမည်ဆိုလျှင် ယင်းလက်ကို ဖြတ်ပစ်လော့။ လက်နှစ်ဖက် အစုံအလင်နှင့် ပိုးမသီ၊ မီးမငြိမ်းနိုင်သော ငရဲ၌ ကျသည်ထက်၊ လက်တစ်ဖက်မဟိဘဲ ထာဝရအသက်ကို ရခြင်းက ပို၍ ကောင်း၏။ 
\v 44 \f + \fr ၉.၄၄ \fr*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများတွင် အပိုဒ်ငယ် ၄၄၊ \ft*\fqa ထိုနီရာကား ပိုးမသီ၊ မီးမငြိမ်းနိုင်သောနီရာ၊ \fqa*\ft ကို ပေါင်းထည့်ထားသည် \ft*\ft (ရှု အပိုဒ် ၄၈)။\ft*\f* 
\v 45 သင်၏ခြီက သင်၏ယုံကြည်ခြင်းကို ပျက်ပြားစီမည်ဆိုလျှင် ယင်းခြီကို ဖြတ်ပစ်လော့။ ခြီနှစ်ဖက် အစုံအလင်နှင့် ငရဲ၌ ကျသည်ထက် ခြီတစ်ဖက် မဟိဘဲနှင့် ထာဝရအသက်ကို ရသည်က ပို၍ကောင်း၏။ 
\v 46 \f + \fr ၉.၄၆ \fr*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများတွင် အပိုဒ် ၄၆၊ \ft*\fqa ထိုနီရာကား ပိုးမသီ၊ မီးမငြိမ်းနိုင်သောနီရာ၊ \fqa*\ft ကို ပေါင်းထည့်ထားသည် \ft*\ft (ရှု အပိုဒ် ၄၈)။\ft*\f* 
\v 47 \x - \xo ၉.၄၇ \xo*\xt မ ၅.၂၉\xt*\x*သင်၏မျက်စိက သင့်ယုံကြည်ခြင်းကို ပျက်ပြားစီသည်ဆိုလျှင် ယင်းမျက်စိ့ကို ထုတ်ပစ်လော့။ 
\v 48 ‘မျက်စိအစုံနှင့် ပိုးမသီ၊ မီးမငြိမ်းနိုင်သော ငရဲ၌ကျစွာထက် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်ထဲသို့ မျက်လုံးတစ်ဖက်မဟိဘဲနှင့် ဝင်ခွင့်ရသည်က ပို၍ကောင်း၏။’
\p
\v 49 “ယဇ်ကောင်ကို ဆားအားဖြင့် သန့်စင်သည့်နည်းတူ လူတိုင်းသည် မီးအားဖြင့် သန့်စင်ခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်။
\p
\v 50 \x - \xo ၉.၅၀ \xo*\xt မ ၅.၁၃; လု ၁၄.၃၄,၃၅\xt*\x*“ဆားသည် အသုံးဝင်၏၊ သို့သော် ယင်းဆားသည် အငံဓာတ်ပျောက်ကင်းလားလျှင် အငံဓာတ်ကို ပြန်ရအောင် ဇာပိုင်ပြုနိုင်မည်နည်း။
\p “သင်ရို့တွင် မိတ်ဖွဲ့ခြင်း၌ ဆားဟိစီကြလော့၊ သင်ရို့သည်လည်း အချင်းချင်း သင့်မြတ်စွာ နိန်ကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\c 10
\s လင်မယားကွာယှင်းခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍ ယေသျှုသွန်သင်ခြင်း
\r (မဿဲ ၁၉.၁–၁၂; လုကာ ၁၆.၁၈)
\p
\v 1 ထို့နောက်၊ ယေသျှုသည် ထိုအရပ်မှ ထွက်ပြီးလျှင်၊ ယော်ဒန်မြစ်ကမ်းတစ်ဖက်သို့ ကူး၍ ယုဒနယ်သို့ ကြွတော်မူ၏။ လူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော်ထံ၌ တဖန် လာရောက်စုဝေးကြ၍ ကိုယ်တော်သည် ပြုလေ့ဟိသည့်အတိုင်း လူရို့ကို ဆုံးမသြဝါဒ ပီးတော်မူ၏။
\p
\v 2 ဖာရိယှဲတချို့သည် ကိုယ်တော့်ထံသို့ ရောက်လာပြီးလျှင် “အကျွန်ရို့၏ ဥပဒေအရ လူသည် မိမိမယားနှင့် ကွာယှင်းသင့်ပါသလား၊ အကျွန်ရို့ကို ပြောပါ” ဟု ပရိယာယ်ဖြင့် မိန်းလျှောက်ကြလျှင်၊
\p
\v 3 ယေသျှုကလည်း၊ “မောသျှေသည် သင်ရို့ကို ဇာပိုင် ပညတ်ထားခသနည်း” ဟု ပြန်၍ မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 4 \x - \xo ၁၀.၄ \xo*\xt မ ၅.၃၁\xt*\x*သူရို့က “မိမိမယားကို ကွာစာပီး၍ ကွာယှင်းရသည်ဟု မောသျှေက ပညတ်ထားပါ၏” ဟု ပြန်၍ လျှောက်လေ၏။
\p
\v 5 ယေသျှုကလည်း “သင်ရို့သည် စိတ်နှလုံးခိုင်မာသော လူတိဖြစ်သောကြောင့် မောသျှေသည် ယင်းပညတ်ကို ရီးသားခခြင်း ဖြစ်၏။ 
\v 6 ကျမ်းစာ၌ လာသည်ကား၊ ဘုရားသခင်သည် ဖန်ဆင်းတော်မူစ၌ ယောက်ျားနှင့် မိန်းမကိုသာ ဖန်ဆင်းခ၏။ 
\v 7 ဤအကြောင်းကြောင့်၊ ယောက်ျားသည် ကိုယ့်မိဘကို ထား၍၊ မိမိ၏မယားနှင့် ပေါင်းသင်းနီထိုင်သဖြင့်၊\f + \fr ၁၀.၇ \fr*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများ၌ \ft*\fqa မိမိ၏မယားနှင့် ပေါင်းသင်းနီထိုင်သည်၊ \fqa*\ft ဟူ၍ မပါဟိပေ။\ft*\f* 
\v 8 ထိုနှစ်ယောက်သည် တစ်သားတစ်ကိုယ်တည်း ဖြစ်ရလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ယင်းသူရို့သည် နှစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက်တည်းသာ ဖြစ်၏။ 
\v 9 ယင်းကြောင့် ဘုရားသခင် စုံဖက်ပီးသောအရာကို လူက မခွဲမခွါစီကေ့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 10 တပည့်တော်ရို့သည် အိမ်၌ ဟိကြသောအခါ၊ အထက်က အကြောင်းအရာများကို ယေသျှုအား တဖန် မိန်းလျှောက်ကြ၏။ 
\v 11 \x - \xo ၁၀.၁၁,၁၂ \xo*\xt မ ၅.၃၂; ၁ ကော ၇.၁၀,၁၁\xt*\x*ကိုယ်တော်က “လူတစ်ယောက်သည် မိမိမယားကို ကွာ၍ အခြားမိန်းမနှင့် အိမ်ထောင်ပြုလျှင်၊ ယင်းသူသည် မိမိမယားကို ပြစ်မှားယာ။ 
\v 12 ယင်းနည်းတူ မိန်းမတစ်ယောက်သည် ကိုယ့်လင်ယောက်ျားကို ကွာ၍ အခြားသော ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့် အိမ်ထောင်ပြုလျှင် ယင်းမိန်းမသည် မိမိလင်ယောက်ျားကို ပြစ်မှားယာ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s သူငယ်ရို့ကို ယေသျှု ကောင်းကြီးပီးတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၉.၁၃–၁၅; လုကာ ၁၈.၁၈–၃၀)
\p
\v 13 ထိုအခါ လူတချို့သည် အသျှေရို့ကို ယေသျှု၏ လက်တော်ဖြင့် တို့ထိတော်မူစီခြင်းငှာ အထံတော်သို့ ခေါ်ဆောင်ခကြ၏။ ထို့ကြောင့် တပည့်တော်ရို့သည် ထိုသူရို့ကို အပြစ်တင်ကြ၏။ 
\v 14 ယေသျှုသည် ထိုအခြင်းအရာတိကို မြင်တော်မူလျှင် အမျက်တော်ထွက်၍ “အသျှေတိ၊ ငါ့ပါးသို့ လာကတ်ပါစီ။ မတားကတ်ကေ့။ ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်သည် ထိုသို့သောသူရို့၏ နိုင်ငံဖြစ်၏။ 
\v 15 \x - \xo ၁၀.၁၅ \xo*\xt မ ၁၈.၃\xt*\x*ငါ အမှန်ဆိုသည်ကား၊ ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်ကို အသျှေတစ်ယောက်ပိုင် မခံယူတတ်သောသူသည် ကောင်းကင်နိုင်ငံတော်သို့ မရောက်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 16 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် အသျှေရို့ကို ပွိ့ဖက်ပြီးလျှင်၊ သူရို့ထက်၌ လက်တော်ကို တင်လျက် ကောင်းကြီးပီးတော်မူ၏။
\s ဥစ္စာကြွယ်ဝသူ
\r (မဿဲ ၁၉.၁၆–၃၀; လုကာ ၁၈.၁၈–၃၀)
\p
\v 17 တဖန်၊ ယေသျှုသည် လမ်း၌ ကြွတော်မူစဉ် လူတစ်ယောက်သည် အထံတော်သို့ ဗြီးလာ၍ ရှိ့တော်၌ ဒူးထောက်လျက် “ကောင်းမြတ်သောဆရာ၊ အကျွန်သည် ထာဝရအသက်ကို ရစီခြင်းငှာ မည်သို့ လုပ်ရပါမည်နည်း” ဟု မိန်းလျှောက်လေ၏။
\p
\v 18 ယေသျှုကလည်း “ငါ့ကို ကောင်းမြတ်သည်ဟု ဇာကြောင့် ခေါ်သနည်း။ ဘုရားသခင်တစ်ပါးတည်းမှ လွဲ၍ ကောင်းမြတ်သောသူ တစ်စုံတစ်ယောက်မျှမဟိ။ 
\v 19 ‘လူ့အသက်ကို မသက်ကေ့၊ သူ့မယားကို မပြစ်မှားကေ့၊ သူ့ဥစ္စာကို မခိုးကေ့၊ မမှန်သောသက်သီကို မခံကေ့၊ မုသာမသုံးကေ့၊ သင်၏မိဘကို ရိုသေစွာပြုလော့’ ဟူသောပညတ်တိကို သင်သိသည် မဟုတ်လော” ဟုမိန်းတော်မူလျှင်၊
\p
\v 20 “ဆရာ၊ အကျွန်သည် အသျှေကတည်းကနိန် ဤဟိသမျှပညတ်တိကို စောင့်ထိန်းခပါယာ” ဟု ပြန်၍ လျှောက်ထား၏။
\p
\v 21 ယေသျှုသည် ထိုသူကို စိစိကြည့်ကာ ချစ်သောစိတ် ဟိသည်ဖြစ်၍ “သင့်၌ တစ်ခု လိုသိမ့်၏။ လားပြီးလျှင်၊ သင်၏ဥစ္စာတိကို ရောင်းချ၍ ဆင်းရဲသောလူရို့ကို ပီးကမ်းစွန့်ကြဲလော့။ ထိုသို့ပြုလျှင် ကောင်းကင်ဘုံ၌ ဘဏ္ဍာကို ရလိမ့်မည်။ ယင်းပြီးမှသာ ငါ့နောက်သို့ လိုက်လော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 22 ထိုသူကား ဥစ္စာပစ္စည်းများစွာ ကြွယ်ဝသောသူဖြစ်သဖြင့် ထိုစကားကို ကြားသောအခါ မျက်နှာညှိုးငယ်၍ စိတ်မချမ်းမသာဖြစ်လျက် ထွက်လားလေ၏။
\p
\v 23 ယေသျှုကလည်း တပည့်တော်ရို့ကို လှည့်ကြည့်တော်မူလျက်၊ “ဥစ္စာကြွယ်ဝသောသူသည် ဘုရားသခင်၏နိုင်ငံတော်သို့ ဝင်ဖို့အတွက် အလွန်ခက်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 24 တပည့်တော်ရို့သည် ကိုယ်တော်၏စကားတော်ကို ကြားလျှင် လွန်စွာ မိန်းမောတွေဝေကြ၏။ ယေသျှုက “ချစ်သားရို့၊ ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်ကို ဝင်ဖို့ရန် ဇာမျှလောက် ခက်သည်မှာ၊ 
\v 25 အပ်နဖားပေါက်ထဲသို့ ကုလားအုတ်သျှိုဝင်၍ လွယ်ကောင်းလွယ်လိမ့်မည်။ ဥစ္စာရတတ်သောသူကား ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်သို့ ဝင်ဖို့ရန် အလွန်ခက်၏” ဟု တပည့်တော်ရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 26 တပည့်တော်ရို့သည် သာ၍ မိန့်မောတွေဝေကြသဖြင့် “ယင်းသို့ဆိုလျှင် ဇာသူသည် ကယ်တင်ခြင်းကို ရနိုင်ပါမည်နည်း” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆိုကြ၏။
\p
\v 27 ယေသျှုသည် ထိုသူရို့ကို စိစိကြည့်ပြီးလျှင် “ဤအမှုကို လူတိ မတတ်နိုင်သော်လည်း ဘုရားသခင် တတ်နိုင်တော်မူ၏။ ဘုရားသခင်သည် ခပ်သိမ်းသောအမှုအရာတိကို တတ်နိုင်တော်မူ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 28 ထိုအခါ ပေတရုက “အကျွန်ရို့သည် အားလုံးကို စွန့်၍ ကိုယ်တော်၏ နောက်တော်သို့ လိုက်လာကြပါ၏” ဟု လျှောက်ထားလျှင်၊
\p
\v 29 ယေသျှုက “ငါ အမှန်ဆိုသည်ကား ငါ့အတွက် သော်လည်းကောင်း၊ ဧဝံဂေလိတရားအတွက် သော်လည်းကောင်း၊ အိမ်၊ မြီ၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမ၊ မိဘ၊ သားသမီး တည်းဟူသော တစ်ပါးပါးကို စွန့်သောသူသည်၊ 
\v 30 အဂုကာလ၌ ညှည်းပန်းနှိပ်စက်ခြင်းနှင့်တကွ အဆတစ်ရာဟိသော အိမ်၊ မြီ၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမ၊ မိဘ၊ သားသမီးတိကို ရဟိလိမ့်မည် — ယင်းထက်မက နောင်ဘဝ မှာလည်း ထာဝရအသက်ကိုပါ ရဟိလိမ့်မည်။ 
\v 31 \x - \xo ၁၀.၃၁ \xo*\xt မ ၂၀.၁၆; လု ၁၃.၃၀\xt*\x*သို့ရာတွင် အယင်ကျသောသူရို့သည် နောက်ကျလိမ့်မည်။ နောက်ကျသောသူရို့သည် အယင်ကျလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေသျှုက အသီခံတော်မူရမည့်အကြောင်း တတိယအကြိမ် ပြောပြခြင်း
\r (မဿဲ ၂၀.၁၇–၁၉; လုကာ ၁၈.၃၁–၃၄)
\p
\v 32 ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ လားကြရာလမ်း၌ ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့၏အရှိ့မှ ကြွတော်မူ၏။ သူရို့သည်လည်း ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်၍ ကြောက်ရွံ့သောစိတ်နှင့် လိုက်ကြ၏။ ထိုအခါ တစ်ကျိပ်နှစ်ပါးသော တပည့်တော်ရို့ကို ခေါ်၍၊ 
\v 33 “နားထောင်၊ ငါရို့ ခရီးပြုနိန်သော ယေရုဆလင်မြို့၌ လူသားသည် ယဇ်ပုရောဟိတ် အကြီးအကဲတိနှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာတိလက်သို့ အပ်နှံခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်။ ထိုသူရို့သည် လူသားကို သီဒဏ်စီရင်ကာ တခြားလူမျိုးတိလက်သို့ အပ်နှံကြလိမ့်မည်။ 
\v 34 သူရို့လည်း လူသားကို ပျက်ရယ်ပြုလျက် သတ်ပုတ်ခြင်း၊ တန်းထွီးနှင့် ထွီးခြင်း၊ အသီသတ်ခြင်းကို ပြုကြလိမ့်မည်။ သို့ရာတွင် သုံးရက်မြောက်သောနိ့၌ ရှင်ပြန်ထမြောက်လိမ့်မည်” ဟု မိမိကြုံတွိ့ရမည့် အမှုအရာများကို မိန့်တော်မူ၏။
\s ယာကုပ်နှင့်ယောဟန်ရို့၏ တောင်းဆိုချက်
\r (မဿဲ ၂၀.၂၀–၂၈)
\p
\v 35 ထို့နောက် ဇေဗေဒဲ၏သားများဖြစ်သော ယာကုပ်နှင့် ယောဟန်ရို့သည် အထံတော်ပါးသို့ ချဉ်းကပ်၍ “ဆရာ၊ အကျွန်ရို့တောင်းသော ဆုကို ပြုစီလိုပါသည်” ဟု လျှောက်ထားလေ၏။
\p
\v 36 ကိုယ်တော်ကလည်း “ငါသည် သင်ရို့ကို ဇာပိုင် ပြုစီလိုသနည်း” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p
\v 37 သူရို့က “ကိုယ်တော်သည် ကောင်းကင်နိုင်ငံတော်၏ ရာဇပလ္လင်ထက်၌ ဘုန်းတန်ခိုးတော်နှင့် စိုးစံတော်မူသောအခါ အကျွန်ရို့ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ကို အသျှင်၏ လက်ယာဖက်၌ တစ်ယောက်၊ လက်ဝဲဖက်၌ တစ်ယောက်စီ အသျှင်နှင့်အတူ ထိုင်ရသောအခွင့်ကို ပီးတော်မူပါ” ဟု လျှောက်ထားကြ၏။
\p
\v 38 \x - \xo ၁၀.၃၈ \xo*\xt လု ၁၂.၅၀\xt*\x*ယေသျှုကလည်း “သင်ရို့တောင်းနိန်သော ဆုကို သင်ရို့မသိသလော။ ငါ သောက်ရမည့် ဒုက္ခခွက်ဖလားကို သောက်ခြင်းငှာ လည်းကောင်း၊ ငါ ခံရမည့် ဗတ္တိဇံကို ခံခြင်းငှာ လည်းကောင်း သင်ရို့ တတ်စွမ်းနိုင်သလော” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 39 ထိုသူရို့ကလည်း “အကျွန်ရို့ တတ်နိုင်ပါ၏” ဟု ပြန်၍ လျှောက်ထားကြ၏။
\p ယေသျှုက၊ “သင်ရို့သည် ငါ သောက်ရမည့် ဖလားကိုသောက်၍၊ ငါ ခံရမည့် ဗတ္တိဇံကိုလည်း ခံရလိမ့်မည်။ 
\v 40 သို့သော်၊ ငါ၏လက်ယာဖက်၊ လက်ဝဲဖက်၌ ထိုင်ရသောအခွင့်ကိုကား ငါ၌ ပီးပိုင်ခွင့်မဟိ။ ဤအခွင့်သည် ဘုရားသခင် ပျင်ဆင်ပီးထားသော သူတိအဖို့သာ ဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 41 ဤအကြောင်းအရာကို အခြားသောတပည့်တော် ဆယ်ယောက်ရို့သည် ကြားကြလျှင်၊ ယာကုပ်နှင့် ယောဟန်ရို့ကို ဒေါသထွက်ကြ၏။ 
\v 42 \x - \xo ၁၀.၄၂,၄၃ \xo*\xt လု ၂၂.၂၅,၂၆\xt*\x*ထိုအခါ ယေသျှုသည် သူရို့အားလုံးကို ခေါ်၍ “လောကီမင်းတိက ပြည်သူတိကို အစိုးတရပြုကြ၏၊ အကြီးအကဲတိကလည်း တန်ခိုးအာဏာကို သုံးကြ၏။ 
\v 43 \x - \xo ၁၀.၄၃,၄၄ \xo*\xt မ ၂၃.၁၁; မာ ၉.၃၅; လု ၂၂.၂၆\xt*\x*သို့သော်၊ သင်ရို့၌ကား ထိုသို့မဟုတ်။ သင်ရို့အထဲက အကြီးအကဲ ဖြစ်လိုသောသူသည် လူတိုင်း၏ အခိုင်းအစီကို ခံစီ။ 
\v 44 သင်ရို့ထဲက အကြီးမြတ်ဆုံး လုပ်လိုသောသူသည် အားလုံး၏ အခိုင်းအစီဖြစ်ရမည်။ 
\v 45 အကြောင်းမူကား လူသားပင်လျှင် သူတစ်ပါးကို ခိုင်းစီဖို့ရန် လာသည်မဟုတ်၊ သူတစ်ပါး၏ အခိုင်းအစီကို ခံခြင်းငှာ လည်းကောင်း၊ မိမိအသက်ကို စွန့်၍ လူတိကို ရွီးနုတ်ခြင်းငှာလည်းကောင်း ကြွလာခြင်းဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s မျက်မမြင်ဗာတိမဲကို မျက်စိမြင်စီတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၀.၂၉–၃၄; လုကာ ၁၈.၃၅–၄၃)
\p
\v 46 ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ယေရိခေါမြို့သို့ ရောက်ကြ၏။ ထို့နောက် များစွာသော လူရို့နှင့်တကွ ထိုမြို့မှ ထွက်ကြွတော်မူစဉ် တိမဲ၏သား ဗာတိမဲဆိုသူ မျက်မမြင် သူတောင်းစားတစ်ယောက်သည် လမ်းနားတွင် ထိုင်နိန်၏။ 
\v 47 ထိုသူသည် နာဇရက်မြို့သား ယေသျှု ရောက်ဟိလာကြောင်းကို ကြားသောအခါ “ဒါဝိဒ်၏သားတော် ယေသျှု၊ အကျွန့်ကို သနားတော်မူပါ” ဟု ဟစ်အော်လေ၏။
\p
\v 48 လူရို့က ထိုသူကို တိတ်ဆိတ်စွာ နိန်စီခြင်းငှာ အော်ငေါက်၍ ပြောဆိုသော်လည်း၊ “ဒါဝိဒ်၏သားတော် ယေသျှု၊ အကျွန့်ကို သနားတော်မူပါ” ဟု သာ၍ ကျယ်လောင်စွာ အော်လေ၏။
\p
\v 49 ထိုအခါ ယေသျှုသည် ရပ်တန့်တော်မူ၍ “ယင်းသူကို ခေါ်လာလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p ထို့ကြောင့် ထိုသူရို့သည် မျက်စိမမြင်သောသူအား “အားမငယ်ကေ့။ ထ၊ သင့်ကို ကိုယ်တော် ခေါ်နိန်၏” ဟု ပြောကြ၏။
\p
\v 50 ထိုသူသည် မိမိ၏အဝတ်ကို ဘေးသို့ ပစ်ချပြီးလျှင် ထ၍ ယေသျှုထံပါးသို့ လာ၏။
\p
\v 51 ယေသျှုက၊ “သင့်အဖို့ ငါ ဇာလုပ်ပီးရမည်နည်း” ဟု ထိုသူအား မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p ထိုသူက “ဆရာ၊ အကျွန့်မျက်စိ ပြန်မြင်ချင်ပါ၏” ဟု ကိုယ်တော်အား လျှောက်လေ၏။
\p
\v 52 ယေသျှုက၊ “သင်၏ယုံကြည်ခြင်းက သင့်ကို အကောင်းပကတိ ဖြစ်စီယာ။ ပြန်လားလော့” ဟု မိန့်တော်မူပြီးနောက်၊
\p ချက်ချင်းပင် ထိုသူသည် မျက်စိမြင်၍ ကိုယ်တော်ကြွတော်မူရာနောက်သို့ လိုက်လေ၏။
\c 11
\s အောင်ပွဲခံ၍ ယေရုဆလင်မြို့သို့ ကြွတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၁.၁–၁၁; လုကာ ၁၉.၂၈–၄၀; ယောဟန် ၁၂.၁၂–၁၉)
\p
\v 1 ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ကြွလာကြရာ သံလွင်တောင်ခြီရင်း အနီး၌ဟိသော ဗေသနိရွာနှင့် ဗက်ဖာဂေရွာသို့ ရောက်လာကြ၏။ 
\v 2 ထိုအခါ ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်နှစ်ယောက်အား “သင်ရို့၏ရှိ့၌ ဟိသောရွာသို့ လားကြလော့။ ရွာထဲသို့ ဝင်လျှင်ဝင်ချင်း ဇာသူမျှ မစီးဖူးသိမ့်သော မြည်းသျှေတစ်ကောင်အား ကြိုးနှင့်ချိုင်ထားသည်ကို သင်ရို့ တွိ့လိမ့်မည်။ ယင်းမြည်းကို ကြိုးဖြီ၍ ယူလာလော့။ 
\v 3 တစ်ယောက်ယောက်က သင်ရို့ကို ဇာလုပ်နိန်သနည်း ဟူ၍ မိန်းလျှင် အကျွန်ရို့သခင်\f + \fr ၁၁.၃ \fr*\fq သခင်၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa ပိုင်သျှင်။\fqa*\f*က အလိုဟိပါ၏။ ပြီးလျှင်၊ ချက်ချင်း ပို့ပီးပါမည် ဟူ၍ ပြောလော့” ဟု မိန့်မှာ၍ စီလွှတ်တော်မူ၏။
\p
\v 4 ထိုတပည့်တော်နှစ်ယောက်ရို့သည် လားကြ၍ လမ်းဘေး၌ဟိသော အိမ်တန်းခါးနား၌ ကြိုးနှင့် ချိုင်ထားသော မြည်းချေတစ်ကောင်ကို တွိ့လျှင် ကြိုးကိုဖြီကြ၏။ 
\v 5 ထိုအခါ အနီးအနား၌ ဟိသောလူတချို့က “မြည်းချေကို ဇာလုပ်ဖို့ ကြိုးဖြီကြသနည်း” ဟု တပည့်တော်ရို့ကို မိန်းကြ၏။
\p
\v 6 တပည့်တော်ရို့သည် ယေသျှုမိန့်မှာထားသည့်အတိုင်း ပြောပြကြသောအခါ မြည်းချေကို ကြိုးဖြီခွင့် ပြုကြ၏။ 
\v 7 တပည့်တော်ရို့သည် မြည်းချေကို ယေသျှုပါးသို့ ဆွဲလာပြီးလျှင် ထိုမြည်းချေထက်၌ မိမိရို့၏ ဝတ်ရုံတိကို တင်ကြ၏။ ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် မြည်းကို စီးတော်မူ၏။ 
\v 8 များစွာသောလူရို့သည် မိမိရို့၏ ဝတ်ရုံတိကို လမ်း၌ ဖြန့်ခင်းကြ၏။ အချို့မူကား ကွင်းပြင်မှ သစ်ရွက်သစ်ခက်များကို လမ်း၌ ဖြန့်ခင်းထားကြ၏။ 
\v 9 ကိုယ်တော်၏ရှိ့တော်မှ လည်းကောင်း၊ နောက်တော်မှ လည်းကောင်း လိုက်ပါလာကြသော လူရို့က “ဟောသျှဏ္ဏ ဖြစ်စီသတည်း။ သခင်ဘုရား၏ နာမတော်၌ ကြွလာသောအသျှင်သည် မင်္ဂလာဟိပါစီသတည်း။ 
\v 10 တည်လုသော ငါရို့အဖ ဒါဝိဒ်မင်းကြီး၏နိုင်ငံတော်သည် မင်္ဂလာဟိပါစီ။ အမြင့်ဆုံးသောအရပ်၌ ဟောသျှဏ္ဏ ဖြစ်စီသတည်း” ဟု ကြွေးကြော်ကြ၏။
\p
\v 11 ယေသျှုသည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ရောက်သောအခါ ဗိမာန်တော်သို့ ဝင်ပြီးလျှင် ဟိသမျှသောအရာတိကို လှည့်လည်၍ ကြည့်တော်မူ၏။ ထို့နောက် နီဝင်ချိန်နီးသဖြင့် တပည့်တော်တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးနှင့်အတူ ဗေသနိရွာသို့ ကြွတော်မူ၏။
\s ယေသျှုသည် သဖန်းပင်အား ဒဏ်ခတ်တော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၁.၁၈–၁၉)
\p
\v 12 နောက်တစ်နိ့၌ ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ဗေသနိရွာမှ ပြန်လာကြစဉ်တွင် ကိုယ်တော်သည် ဆာလောင်မွတ်သိပ်ခြင်းသို့ ရောက်တော်မူ၏။ 
\v 13 ကိုယ်တော်သည် အရွက်တိဖုံးနိန်သော သဖန်းပင်တစ်ပင်ကို အဝီးမှ မြင်တော်မူလျှင် အသီးကို တွိ့လိုတွိ့ငြား လား၍ ကြည့်တော်မူ၏။ သို့ရာတွင် သဖန်းသီး သီးချိန် မဟုတ်သောကြောင့် အသီးကို မတွိ့ဘဲ အရွက်တိကိုသာ တွိ့တော်မူ၏။ 
\v 14 ထိုအခါ ကိုယ်တော်က သဖန်းပင်ကို “နောက်အစဉ်အဆက် သင်၏အသီးကို တစ်ယောက်မှ မစားစီရ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p ထိုသို့ မိန့်တော်မူသည်ကို တပည့်တော်ရို့သည် ကြားကြ၏။
\s ဗိမာန်တော်သို့ ကြွတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၁.၁၂–၁၇; လုကာ ၁၉.၄၅–၄၈; ယောဟန် ၂.၁၃–၂၂)
\p
\v 15 ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ရောက်ကြသောအခါ၊ ကိုယ်တော်သည် ဗိမာန်တော်သို့ ကြွတော်မူ၍ ဗိမာန်တော်အတွင်း၌ ရောင်းဝယ်နိန်ကြသော သူရို့ကို နှင်ထုတ်တော်မူ၏။ ဖေသာဒင်္ဂါး လဲလှယ်နိန်သော သူရို့၏ စားပွဲကိုလည်း မှောက်လှန်၍ ဂြိုးငှက်ရောင်းသော သူရို့၏ ထိုင်ခုံတိကိုလည်း တွန်းလှဲတော်မူ၏။ 
\v 16 ဗိမာန်တော်ဝင်းကို ဖြတ်၍ သယ်ဆောင်ခြင်းငှာ မည်သူ့ကိုမျှ ခွင့်ပြုတော်မမူ။ 
\v 17 ထိုသူရို့အား ကိုယ်တော်က “ ‘ငါ၏ဗိမာန်ကို လူမျိုးတကာရို့၏ ဆုတောင်းရာအိမ်တော်ဟူ၍ ခေါ်ဆိုကြလိမ့်မည်’ ဟု ကျမ်းစာတော်မြတ်၌ ရီးသားထားသည်မဟုတ်လော။ သို့ရာတွင်၊ ဤနီရာကို သူခိုးဒါးပြတိ ခိုအောင်းသောနီရာ ဖြစ်စီသည်တကား” ဟု ဆုံးမသွန်သင်တော်မူ၏။
\p
\v 18 ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့နှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာရို့သည် ထိုစကားကို ကြားကြလျှင် ယေသျှုကို သတ်ခြင်းငှာ နည်းလမ်းရှာကြ၏။ သို့ရာတွင် လူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော်၏သွန်သင်မူကို လွန်စွာအံ့သြလျက် ဟိကြသောကြောင့် ထိုသူရို့သည် ကိုယ်တော်အား ကြောက်ကြ၏။
\p
\v 19 ညနီစောင်းအချိန်ရောက်သောအခါ ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ထိုမြို့မှ ထွက်လားကြ၏။
\s သဖန်းပင်မှ သင်ခန်းစာ
\r (မဿဲ ၂၁.၂၀–၂၂)
\p
\v 20 နောက်တစ်နိ့ မိုးထက်စောစောအချိန်၌ ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် လမ်း၌ လျှောက်လားကြစဉ်၊ သဖန်းပင်ကို မြင်ကြ၏။ ထိုအပင်သည် အမြစ်မှစ၍ တစ်ပင်လုံး ခြောက်သွိ့ညှိုးနွမ်းလျက် ဟိ၏။ 
\v 21 ပေတရုသည် သတိရ၍ “ဆရာ၊ ကြည့်တော်မူပါ၊ ကိုယ်တော် ဒဏ်ခတ်ခသော သဖန်းပင်သည် ညှိုးနွမ်းခြောက်သွိ့လားခယာ” ဟု လျှောက်ထား၏။
\p
\v 22 ယေသျှုက “ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်ကြလော့။ 
\v 23 \x - \xo ၁၁.၂၃ \xo*\xt မ ၁၇.၂၀; ၁ ကော ၁၃.၂\xt*\x*ငါ အမှန်ဆိုသည်ကား၊ အကြင်သူသည် စိတ်နှလုံးထဲ၌ သံသယမဟိဘဲ၊ ‘မိမိပြောဆိုသည်အတိုင်း ဖြစ်မည်ဟု’ ယုံကြည်ခြင်း ဟိသောသူသည် ‘ဤတောင်ကို နီရာမှ ရွိ့လော့။ ပင်လယ်၌ ကျလော့ ဟုဆိုလျှင် ထိုသူဆိုသည့်အတိုင်း ဖြစ်လိမ့်မည်။’ 
\v 24 ထို့ကြောင့် ငါ ဆိုသည်ကား သင်ရို့သည် မိမိတောင်းလျှောက်သော အရာကို မုချရယာဟု ယုံကြည်ကြလျှင် တောင်းသမျှကို ရကြလိမ့်မည်။ 
\v 25 \x - \xo ၁၁.၂၅ \xo*\xt မ ၆.၁၄,၁၅\xt*\x*သင်ရို့ ဆုတောင်းသောအခါ သူတစ်ပါး၏ အပြစ်တိကို ခွင့်ရွှတ်ရမည်။ ထိုမှသာ၊ ကောင်းကင်ဘုံ၌ ဟိတော်မူသော သင်ရို့အဖသည် သင်ရို့၏အပြစ်တိကို ခွင့်ရွှတ်တော်မူလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 26 \f + \fr ၁၁.၂၆ \fr*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများတွင် အခန်းငယ် ၂၆ ကို၊ \ft*\fqa သင်ရို့က သူတစ်ပါး၏အပြစ်ကို ခွင့်မရွှတ်လျှင်၊ ကောင်ကင်ဘုံ၌ ဟိတော်မူသော သင်ရို့အဖကလည်း သင်ရို့၏ အပြစ်ကို ခွင့်ရွှတ်တော်မမူဟု မိန့်တော်မူ၏၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ပေါင်းထားသည် (ရှု \ft*\xt မ ၆.၁၅\xt*)။\f*
\s ယေသျှု၏ အခွင့်အာဏာကို စစ်ဆီးမိန်းမြန်းခြင်း
\r (မဿဲ ၂၁.၂၃–၂၇; လုကာ ၂၀.၁–၈)
\p
\v 27 တဖန် ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ရောက်တော်မူလျှင်၊ ကိုယ်တော်သည် ဗိမာန်တော်၌ လမ်းလျှောက်တော်မူ၏။ ယဇ်ပုရောဟိတ် အကြီးအကဲတိ၊ ကျမ်းတတ်ပုဂ္ဂိုလ်တိနှင့် ဘာသာရေးခေါင်းဆောင်ရို့သည် အထံတော်သို့ ချဉ်ကပ်၍၊ 
\v 28 ကိုယ်တော်အား “သင်သည် ဤအမှုအရာတိကို ဇာအခွင့်ဖြင့် ပြုသနည်း။ ဇာသူက ဤအခွင့်ကို ပီးသနည်း” ဟု မိန်းလျှောက်ကြလျှင်၊
\p
\v 29 ယေသျှုက “သင်ရို့ကို ငါ မိန်းခွန်းတစ်ခု မိန်းမည်။ သင်ရို့ဖြေကြလော့၊ သို့ပြုလျှင် ဤအမှုအရာတိကို ဇာသူ့အခွင့်ဖြင့် ပြုသည်ကို သင်ရို့အား ငါ ပြောပြမည်။ 
\v 30 ယောဟန်သည် ဗတ္တိဇံကို ပီးသောအခါ ဘုရားသခင်ပါးက အခွင့်ဖြင့်လော၊ လူပါးက အခွင့်ဖြင့်လော။ ထိုအရာကို ငါအား ပြောလော့” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 31 ထိုသို့ မိန်းတော်မူလျှင် သူရို့က “ငါရို့ ဇာပိုင် ပြောရမည်နည်း။ အကယ်၍ ‘ဘုရားအခွင့်ဖြင့် ပြုသည်’ ဟု ဖြေလျှင် ‘ယောဟန်ကို ဇာတွက် မယုံကြည်ကြသနည်း’ ဟု ဤသူက ငါရို့ကို မိန်းဖို့။ 
\v 32 ယင်းပုံစံ ‘လူပါးက အခွင့်နှင့် ပြုသည်ဟု ဖြေရဖို့လား’ လူတိက ယောဟန်ကို ပရောဖက်အမှန်ဖြစ်သည်ဟု မှတ်ယူထားကြ၏” ဟူ၍ အချင်းချင်း ဆွေးနွေးကြပြီး လူတိကို ကြောက်ရွံ့ကြသောကြောင့်၊ 
\v 33 “အကျွန်ရို့ မသိပါ” ဟု ကိုယ်တော်အား လျှောက်ကြ၏။
\p ထိုအခါ ယေသျှုက၊ “ထို့အတူ ဤအမူတိကို ဇာသူ့အခွင့်ဖြင့် ငါ ပြုနိန်သည်ကို သင်ရို့အား ငါလည်း မပြော” ဟု သူရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
\c 12
\s စပျစ်ဥယျာဉ် သီးစားများ ပုံဥပမာ
\r (မဿဲ ၂၁.၃၃–၄၆; လုကာ ၂၀.၉–၁၉)
\p
\v 1 ထို့နောက်၊ ယေသျှုသည် သူရို့အား ပုံဥပမာဖြင့် “တစ်ခါက လူတစ်ယောက်သည် စပျစ်ဥယျာဉ်၌ စပျစ်ပင်တိစိုက်ပြီးလျှင် ခြံစည်းရိုးကာထား၏။ စပျစ်သီးနယ်ခြင်းငှာ တွင်းကို တူး၍ လင့်စင်ကိုလည်း ဆောက်ထား၏။ ထို့နောက် ထိုသူသည် စပျစ်ဥယျာဉ်ကို သီးစား အငှားချထားပြီးလျှင် အခြားအရပ်သို့ ခရီးထွက်လားခ၏။ 
\v 2 စပျစ်သီးခူးသောအချိန် ရောက်သောအခါ မိမိရမည့် ဝီစုကို ယူခြင်းငှာ မိမိ၏ အခိုင်းအစီတစ်ယောက်ကို သီးစားအငှားသမားရို့ပါးသို့ စီလွှတ်လိုက်၏။ 
\v 3 သီးစားအငှားသမားရို့ပါးသို့ ရောက်သောခါ ထိုအခိုင်းအစီကို သတ်ပုတ်ပြီးလျှင် လက်ချည်းသက်သက် ပြန်ရွှတ်လိုက်၏။ 
\v 4 ဥယျာဉ်သျှင်က နောက်တဖန် အခိုင်းအစီတစ်ယောက်ကို စီလွှတ်လိုက်ပြန်၏။ သီးစားသမားရို့က ယင်းအခိုင်းအစီ၏ အဂေါင်းကို ရိုက်ပုတ်ကာ အရှက်ကွဲ အကျိုးနည်းဖြစ်အောင် လုပ်ပြီးပြန်ရွှတ်လိုက်၏။ 
\v 5 ဥယျာဉ်သျှင်ကလည်း အခြားကျွန်တစ်ယောက်ကို စီလွှတ်ပြန်၏။ သီးစားသမားရို့ကလည်း ယင်းအခိုင်းအစီကို အသီသတ်လိုက်ကြ၏။ အခြားသောကျွန်တိကိုလည်း တချို့ကိုသတ်ပြီး၊ တချို့ကို ရိုက်ပုတ်ကြ၏။ 
\v 6 ထို့ကြောင့် ဥယျာဉ်သျှင်က ‘ငါ၌ တစ်ဦးတည်းသာ ဟိသော၊ ငါ၏ချစ်သောသားကို စီလွှတ်လိုက်လျှင် ထိုသူရို့သည် ငါ့သားကို အားနာကြမည်’ ဟု ဆို၍ မိမိသားကို စီလွှတ်လိုက်၏။ 
\v 7 သို့ရာတွင် သီးစားသမားရို့က ဥယျာဉ်သျှင်၏ သားကိုမြင်သောအခါ ‘ဤသူကား ဥယျာဉ်သျှင်၏ အမွီခံမည့်သူ ဖြစ်၏။ လာကတ်၊ သူ့ကို သတ်ကြကုန်အံ့။ ယင်းမှရာ ဤဥယျာဉ်သည် ငါရို့အပိုင်ဖြစ်မည်’ ဟု အချင်းချင်းပြောဆို၍၊ 
\v 8 ထိုစပျစ်ဥယျာဉ်သျှင်၏သားကို ဖမ်းကာ သတ်ပြီးလျှင် ဥယျာဉ်အပြင်သို့ ထုတ်ပစ်ကြ၏။
\p
\v 9 “ယင်းပိုင်ဆိုလျှင် ဥယျာဉ်သျှင်က ဥယျာဉ်ကို ဇာပိုင် လုပ်လိမ့်မည်နည်း။ ထိုသူသည် ဥယျာဉ်သို့ လာ၍ သီးစားသမားရို့ကို သတ်ပြီးလျှင်၊ စပျစ်ဥယျာဉ်ကို အခြားသူရို့လက်သို့ အပ်လိမ့်မည်။ 
\v 10 ကျမ်းစာတော်မြတ်၌
\q1 “ ‘တိုက်ကိုဆောက်သောသူရို့ ပယ်ထားသောကျောက်သည်၊
\q2 အားလုံးထက်၊ အရေးကြီးဆုံးသောနီရာ၌ သုံးရသောကျောက်ဖြစ်လာရ၏။
\q1
\v 11 ဤအမှုကား သခင်ဘုရားပြုတော်မူသော အမှုဖြစ်၏၊
\q2 ငါရို့ မျက်စိရှိ့၌ပင် အံ့ဖွယ်ဖြစ်လီစွတကား’ ဟူ၍ ရီးသားထားသည်ကို သင်ရို့ မဖတ်ဖူးကြသလော” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 12 ယုဒခေါင်းဆောင်ရို့သည် မိမိရို့အား ရည်ရွယ်၍ ထိုပုံဥပမာကို မိန့်တော်မူကြောင်း သိသဖြင့် ယေသျှုအား ဖမ်းဆီးခြင်းငှာ ကြိုးစားကြ၏။ သို့ရာတွင် လူအစုအဝေးကို ကြောက်ကြသဖြင့် အထံတော်မှ ထွက်လားလေ၏။
\s အခွန်ပီးခြင်း အကြောင်းကို မိန်းမြန်းခြင်း
\r (မဿဲ ၂၂.၁၅–၂၂; လုကာ ၂၀.၂၀–၂၆)
\p
\v 13 ယေသျှုအား အပြစ်တင်ခွင့်ကို ရခြင်းငှာ မိန်းခွန်းများကို မိန်းစီရန် ဖာရိယှဲ တချို့နှင့် ဟေရုဒ်၏တပည့်တိကို ယေသျှုထံသို့ စီလွှတ်လိုက်ကြ၏။ 
\v 14 သူရို့သည် အထံတော်သို့ လာကြပြီးလျှင် “ဆရာ၊ ဆရာက လူတိ ဇာပိုင် ထင်မှတ်ထင်မှတ်၊ ဂရုမစိုက်ဘဲ၊ မှန်သောစကားကိုသာ ပြောတတ်ပါ၏။ လူ့မျက်နှာကို မထောက်ဘဲ၊ ဘုရားသခင်၏တရားလမ်းကို အမှန်အတိုင်း သွန်သင်တော်မူကြောင့်ကို အကျွန်ရို့ သိကြပါ၏။ ယင်းအတွက်ကြောင့် အကျွန်ရို့သည် ရောမဧကရာဇ်မင်းအား အခွန်ဆက်အပ်သလော၊ မဆက်အပ်သလော ဆိုသည်ကို ပြောပြပါ” ဟု ပရိယာယ်ဆင်၍ မိန်းလျှောက်တော်မူ၏။
\p
\v 15 ယေသျှုသည် ထိုသူရို့၏ ပရိယာယ်ကို သိတော်မူလျှင် “သင်ရို့က ငါ့ကို ဇာဖြစ်လို့ အပြစ်ရှာချင်ကြသနည်း။ ငွီဒင်္ဂါးပြား တစ်ပြားကို ယူခ၊ ငါ ကြည့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူလျှင်၊
\p
\v 16 သူရို့သည် ယူလာကြ၏။ ကိုယ်တော်က “ဤဒင်္ဂါးပြား၌ ဇာသူ့ရုပ်ပုံနှင့် ဇာသူ့နာမည် ပါသနည်း” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p သူရို့က “ဧကရာဇ်မင်း၏ရုပ်ပုံနှင့် သူ၏နာမည်ပါ၏” ဟု ပြန်လျှောက်ကြ၏။
\p
\v 17 ယေသျှုကလည်း “ဧကရာဇ်မင်းနှင့် သက်ဆိုင်သောအရာတိကို ဧကရာဇ်မင်းအား ဆက်သလော့။ ဘုရားသခင်နှင့် သက်ဆိုင်သောအရာကို ဘုရားအား ဆက်သလော့” ဟု မိန့်တော်မူလျှင်၊
\p သူရို့သည် အံ့သြကြ၏။
\s သီခြင်းမှ ထမြောက်ခြင်းအကြောင်း မိန်းမြန်းခြင်း
\r (မဿဲ ၂၂.၂၃–၃၃; လုကာ ၂၀.၂၇–၄၀)
\p
\v 18 \x - \xo ၁၂.၁၈ \xo*\xt တ ၂၃.၈\xt*\x*သီခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းမဟိဟု ခံယူထားကြသော ဇဒ္ဒုကဲတချို့သည် အထံတော်ပါးသို့ ချဉ်းကပ်၍ 
\v 19 “ဆရာ၊ ‘လူတစ်စုံတစ်ယောက်က သားသမီးမရဘဲ သီလားခလျှင် အသက်ရှင်ကျန်ခသည့် အစ်ကို၏မယားကို ညီဖြစ်သောသူက ဆက်ခံရမည်’ ဟု အကျွန်ရို့ကို မောသျှေက မိန့်မှာခပါ၏။ 
\v 20 တစ်ခါက ညီအစ်ကိုခုနစ်ယောက် ဟိပါ၏။ အစ်ကိုအကြီးဆုံးသည် အိမ်ထောင်ပြုပြီး သားသမီး မရဘဲ သီကျလားပါ၏။ 
\v 21 ထိုအခါ ဒုတိယအစ်ကိုက သူ့မရီးကို ဆက်ခံသိမ်းပိုက်ပါ၏။ ထိုအစ်ကိုသည်လည်း သားသမီးမရဘဲ သီကျလားပြန်၏။ ယင်းနည်းတူ တတိယအစ်ကိုလည်း သားသမီးမရဘဲ သီကျလားပြန်၏။ 
\v 22 ယင်းနည်းတူ ညီအစ်ကို ခုနစ်ယောက်လုံးသည် ထိုမိန်းမကို လက်ထပ်၍ သားသမီးမရဘဲ သီကျလားပါ၏။ အဆုံးမှာ ယင်းမိန်းမလေ့ သီကျလား၏။ 
\v 23 ညီအစ်ကို ခုနစ်ယောက်လုံး ယင်းမိန်းမနှင့် အိမ်ထောင်ပြုခသည်ဖြစ်၍ ရှင်ပြန်ထမြောက်ရာနိ့မှာ ယင်းမိန်းမသည် ဇာသူ၏ မယားဖြစ်ပါမည်နည်း” ဟု မိန်းလျှောက်လေ၏။
\p
\v 24 ယေသျှုက “သင်ရို့တိ ကျမ်းစာတော်မြတ်ကို နားမလည်၊ ဘုရားသခင်၏ တန်ခိုးတော် အကြောင်းကိုလည်း မသိကတ်။ ထို့ကြောင့် အယူလွဲနိန်ကြ၏။ 
\v 25 လူသည် သီခြင်းက ထမြောက်ကြသောအခါ ထိမ်းမြားပေါင်းသင်းခြင်းကို မပြု၊ စုံဖက်ခြင်းကို မပြုဘဲ ကောင်းကင်ဘုံ၌ ကောင်းကင်တမန်တိပိုင် ဖြစ်ကြ၏။ 
\v 26 သီလွန်သောလူတိ ရှင်ပြန်ထမြောက်သည့် အကြောင်းကို မောသျှေကျမ်း၌ မဖတ်ဖူးကြသလော။ မီးလောင်နိန်သော ခြုံပုတ်အကြောင်းကို ဖော်ပြထားသည့် ကျမ်းပိုဒ်၌ ဘုရားသခင်က ‘ငါကား အာဗြဟံ၊ ဣဇက်၊ ယာကုပ်ရို့၏ ဘုရားပေတည်း’ ဟု မောသျှေအား မိန့်တော်မူကြောင်း ဖော်ပြထား၏။ 
\v 27 ထိုအသျှင်သည် သီလွန်လားခသော လူရို့၏ ဘုရားသခင်မဟုတ်၊ အသက်ရှင်သောလူရို့၏ ဘုရားသခင်ဖြစ်၏။ သင်ရို့တိ ကကောင်းကို အယူလွဲနိန်ကြသည်တကား” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ကြီးမြတ်သော ပညတ်တော်
\r (မဿဲ ၂၂.၃၄–၄၀; လုကာ ၁၀.၂၅–၂၈)
\p
\v 28 \x - \xo ၁၂.၂၈–၃၄ \xo*\xt လု ၁၀.၂၅–၂၈\xt*\x*ထိုသို့ မိန့်တော်မူနိန်စဉ် သူရို့အပါး၌ ကျမ်းတတ်ဆရာတစ်ယောက်ဟိ၏။ ထိုသူသည် ဇဒ္ဒုကဲရို့အား ကိုယ်တော်၏ လျောက်ပတ်စွာ ဖြေကြားတော်မူချက်ကို ကြားသဖြင့် ရှိ့တော်သို့ လာပြီးလျှင် “ပညတ်ဟိသမျှ၌ ဇာပညတ်က အကြီးမြတ်ဆုံးနည်း” ဟု ကိုယ်တော်အား မိန်းလျှောက်လေ၏။
\p
\v 29 ယေသျှုက၊ “အို၊ ဣသရေလ အမျိုးသားရို့ နားထောင်ကြလော့။ ငါရို့၏အသျှင် ဘုရားသခင်သည် တစ်ဆူတည်းသော သခင်ဘုရားဖြစ်တော်မူ၏။\f + \fr ၁၂.၂၉ \fr*\fq ငါရို့၏အသျှင် ဘုရားသခင်သည် တစ်ဆူတည်းသော သခင်ဘုရားဖြစ်တော်မူ၏၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa အကျွန်ရို့၏ ဘုရားသည် တစ်ပါးတည်းသော သခင်ဖြစ်တော်မူ၏။\fqa*\f* 
\v 30 ‘သင်ရို့၏ အသျှင်ဘုရားသခင်ကို စိတ်နှလုံးအကြွင့်မဲ့၊ စိတ်ဝိညာဉ်အကြွင်းမဲ့၊ ဉာဏ်စွမ်းဟိသမျှ၊ ကိုယ်စွမ်းဟိသမျှနှင့် ချစ်ရမည်’ ဟူသော ပညတ်သည် အကြီးမြတ်ဆုံးသော ပညတ်ဖြစ်၏။ 
\v 31 ‘ကိုယ်နှင့်စပ်ဆိုင်သောသူကို ကိုယ်နှင့်အမျှ ချစ်ရမည်’ ဟူသော ပညတ်သည် ဒုတိယအကြီးမြတ်ဆုံး ပညတ်ဖြစ်၏။ ဤပညတ်နှစ်ပါးထက် သာ၍ ကြီးမြတ်သော ပညတ်မဟိ” ဟု ဖြေကြားတော်မူ၏။
\p
\v 32 ကျမ်းတတ်ဆရာကလည်း “ဆရာ၊ ဆရာ ဖြေကြားတော်မူချက်ကား သင့်မြတ်လှပါ၏။ ဘုရားသခင်သည် တစ်ဆူတည်းသော ဘုရားသခင်ဖြစ်တော်မူ၏။ ထိုဘုရားသခင်မှတစ်ပါး အခြားသောဘုရားမဟိပါ။ 
\v 33 ‘ဘုရားသခင်အား စိတ်နှလုံးအကြွင်းမဲ့၊ စိတ်ဝိညာဉ်အကြွင်းမဲ့၊ ကိုယ်စွမ်းဟိသမျှ၊ ဉာဏ်စွမ်းဟိသမျှနှင့် ချစ်ရမည်။ ကိုယ်နှင့်စပ်ဆိုင်သောသူကို ကိုယ်နှင့်အမျှ ချစ်ရမည်’ ဟူသော ပညတ်တော်ကို လိုက်နာခြင်းသည် ဘုရားသခင်အား ပူဇော်သော မီးယှို့ရာယဇ်နှင့် အခြားယဇ်အပေါင်းတိထက် သာ၍ မြတ်ပါ၏” ဟု လျှောက်လေ၏။
\p
\v 34 ထိုသူသည် ဤသို့အသိပညာနှင့် လျှောက်ထားသည်ကို ယေသျှုသည် သိမြင်လျှင် “သင်သည် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်နှင့်မဝီး” ဟု မိန့်တော်မူ။
\p ထို့နောက် မည်သူမျှ ကိုယ်တော်အား ထပ်၍ မမိန်းလျှောက်ဝံ့ကြပေ။
\s မေသျှိယအကြောင်း မိန်းမြန်းခြင်း
\r (မဿဲ ၂၂.၄၁–၄၆; လုကာ ၂၀.၄၁–၄၄)
\p
\v 35 ယေသျှုသည် ဗိမာန်တော်၌ ဟောပြောသွန်သင်လျက် နိန်တော်မူစဉ် “မေသျှိယကား ဒါဝိဒ်၏မျိုးနွယ်မှ ဆင်းသက်လာလိမ့်မည်ဟု ကျမ်းတတ်ဆရာရို့က ဇာကြောင့် ပြောကြသနည်း။ 
\v 36 သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်အားဖြင့် ဒါဝိဒ် မြွက်ဆိုသည်ကား၊
\q1 “ ‘သင်၏ရန်သူတိကို သင်၏ခြီဖဝါးအောက်သို့ ငါ ရောက်စီမည်။
\q2 ယင်းသို့ မရောက်မီကာလတိုင်အောင် ငါ၏လက်ယာဖက်၌ ထိုင်နိန်လော့’ ဟု
\q2 ထာဝရဘုရားက ငါ၏အသျှင်အား မိန့်တော်မူ၏။
\m
\v 37 ယင်းပိုင် ဒါဝိဒ်ကိုယ်တိုင်က ‘အသျှင်’ လို့ခေါ်သည်ဖြစ်၍ မေသျှိယသည် ဇာပိုင် ဒါဝိဒ်၏သား ဖြစ်မည်နည်း” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ကျမ်းတတ်ဆရာရို့အား သတိထားရန် မှာကြားခြင်း
\r (မဿဲ ၂၃.၁–၃၆; လုကာ ၂၀.၄၅–၄၇)
\p လူအပေါင်းရို့သည်လည်း ကိုယ်တော်၏ တရားဒေသနာတော်ကို ဝမ်းမြောက်စွာဖြင့် နာယူကြ၏။ 
\v 38 ထိုသို့ သွန်သင်လျက်နိန်တော်မူစဉ် ကိုယ်တော်က “ကျမ်းတတ်ဆရာရို့ကို သတိနှင့် ယှောင်ကြလော့။ ယင်းသူရို့က ဝတ်ရုံရှည်တိကို ဝတ်ပြီးလျှင် လမ်းလျှောက်တတ်ကြ၏။ ဈီးတိမှာ ရိုသီစွာ နှုတ်ဆက်သည်ကို ခံလိုကြ၏။ 
\v 39 တရားဇရပ်တိ၌လည်း သီးသန့်ထားသည့် နီရာများကို လည်းကောင်း၊ ပွဲလမ်းသဘင်တိမှာ အကောင်းဆုံးသောနီရာထိုင်ခင်းများကို လည်းကောင်း ကြိုက်နှစ်သက်ကြ၏။ 
\v 40 မုဆိုးမရို့၏အိမ်တိကို မတရားသိမ်းယူကာ လူတိရှိ့၌ နားကြားကောင်းအောင် ရှည်လျားစွာ ဆုတောင်းခြင်းကို ပြုတတ်ကြ၏။ ထိုသူရို့သည် ပိုပြီး ကြီးလေးသော ပြစ်ဒဏ်ကို ခံရကြလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s မုဆိုးမ၏ အလှူ
\r (လုကာ ၂၁.၁–၄)
\p
\v 41 ယေသျှုသည် ဗိမာန်တော်၏ အလှူခံသေတ္တာအနားတွင် ထိုင်လျက်၊ သေတ္တာထဲသို့ ဖေသာဒင်္ဂါး ထည့်ဝင်လှူဒါန်းကြသည်ကို ကြည့်ရှုလျက် နိန်တော်မူ၏။ ဖေသာဒင်္ဂါး ရတတ်သောသူရို့သည် များစွာ ထည့်ဝင်လှူဒါန်းကြ၏။ 
\v 42 ဆင်းရဲသော မုဆိုးမတစ်ယောက်သည် လာ၍၊ ကြီးဒင်္ဂါးနှစ်ပြားကို အလှူခံသေတ္တာထဲသို့ ထည့်၏။ 
\v 43 ထိုအခါ ကိုယ်တော်က တပည့်တော်ရို့ကို ခေါ်၍ “‘ဤဆင်းရဲသော မုဆိုးမသည် ဗိမာန်တော်၏ အလှူခံသေတ္တာထဲတွင် ထည့်ဝင်လှူဒါန်းကြသော လူအပေါင်းရို့ထက် သာ၍ လှူဒါန်းခယာ’ ဟု သင်ရို့အား ငါအမှန် ဆို၏။ 
\v 44 အကြောင်းမူကား ထိုသူရို့က ပိုလျှံသော ဖေသာဒင်္ဂါးတိကိုသာ ထည့်လှူကြ၏။ သို့ရာတွင် ဤမုဆိုးမကား ဆင်းရဲလျက်နှင့်ပင် — မိမိ၏ချွေးနဲစာ ဟိသမျှကို ပီးလှူခ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\c 13
\s ဗိမာန်တော် ပျက်စီးမည့်အကြောင်း မိန့်တော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၄.၁–၂; လုကာ ၂၁.၇–၁၉)
\p
\v 1 ယေသျှုသည် ဗိမာန်တော်မှ ထွက်ကြွတော်မူစဉ် တပည့်တော်တစ်ယောက်က “ဆရာ၊ ကြည့်ပါ။ ဧရာမကျောက်တုံးတိနှင့် ခန်းနားထည်ဝါသော အဆောက်အဦးတိပါတကား” ဟု လျှောက်လျှင်၊
\p
\v 2 ယေသျှုက “ဤအဆောက်အဦးကြီးတိကို သင်သည် အဂု မြင်ရ၏။ ဤအဆောက်အဦးတိမှာ ကျောက်တုံးတိ တစ်တုံးမျှမကျန် ဖြိုချခံရလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ဆင်းရဲဒုက္ခများနှင့် ညှည်းပန်းနှိပ်စက်ခြင်းများ
\r (မဿဲ ၂၄.၃–၁၄; လုကာ ၂၁.၇–၁၉)
\p
\v 3 ယေသျှုသည် သံလွင်တောင်ထက်၌ ဗိမာန်တော်ဖက်သို့ မျက်နှာမူ၍ ထိုင်နိန်တော်မူစဉ် ပေတရု၊ ယာကုပ်၊ ယောဟန်နှင့် အန္ဒြေရို့သည် ကိုယ်တော့်ထံသို့ သီးသန့်ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်၊ 
\v 4 “ကိုယ်တော် မိန့်တော်မူသောအရာတိကား ဇာကာလ၌ ဖြစ်ပျက်မည်နည်း။ ထိုအမှုအရာများ ဖြစ်ပျက်ချိန်၌ ဇာပိုင် နိမိတ်လက္ခဏာတိ ဖြစ်လာမည်ကို အကျွန်ရို့အား မိန့်တော်မူပါ” ဟု လျှောက်ကြ၏။
\p
\v 5 ယေသျှုက “သူတစ်ပါးလှည့်စားခြင်းကို သင်ရို့မခံရဖို့ သတိပြုကြလော့။ 
\v 6 လူအများက၊ ငါ၏အကွန်ကို ဆောင်ပြီး လာကြလိမ့်မည်။ ‘ငါကား၊ မေသျှိယ ဖြစ်၏’ ဟု ဆိုပြီးလျှင် လူတိကို လှည့်ဖြားကြလိမ့်မည်။ 
\v 7 သင်ရို့သည် အဝီး၊ အပါးမှ စစ်တိုက်သောသတင်းကို လည်းကောင်း၊ စစ်တိုက်အံ့သော သတင်းကိုလည်းကောင်း ကြားသောအခါ မထိတ်လန့်ကတ်ကေ့။ ထိုအမှုအရာတိကား ဖြစ်လာရမည်။ သို့သော်လည်း ကပ်ကမ္ဘာကုန်ဆုံးချိန်ကား မရောက်သိမ့်။ 
\v 8 လူမျိုးတစ်မျိုးနှင့်တစ်မျိုး၊ နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံနှင့်တစ်နိုင်ငံ စစ်ဖြစ်လိမ့်မည်။ နီရာအနှံ့တွင် ငလျှင်လှုပ်ခြင်း၊ ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်း ဖြစ်လိမ့်မည်။ ထိုအမှုအရာတိကား ရောက်လာမည့် ဆင်းရဲဒုက္ခများ၏ ရှိ့ဗြီးဖြစ်၏။
\p
\v 9 \x - \xo ၁၃.၉–၁၁ \xo*\xt မ ၁၀.၁၇–၂၀; လု ၁၂.၁၁,၁၂\xt*\x*“သင်ရို့ကို သင်ရို့ သတိနှင့်နိန်ကြလော့။ လူတချို့က သင်ရို့ကို တရားရုံးသို့ ပို့ဆောင်ကြလိမ့်မည်။ တရားဇရပ်များ၌ သင်ရို့ကို ရိုက်နှက်ကြလိမ့်မည်။ သင်ရို့သည် ငါ့အတွက်ကြောင့် အာဏာပိုင်များနှင့် သျှင်ဘုရင်ရို့၏ရှိ့မှောက်သို့ ရောက်ပြီးလျှင် သတင်းကောင်းဟောပြောရသော အခွင့်ကို ရကြလိမ့်မည်။ 
\v 10 သို့ရာတွင် ကပ်ကမ္ဘာကုန်ဆုံးချိန် မရောက်လာမီ သတင်းကောင်းကို လူမျိုးအပေါင်းရို့အား ဟောပြောရကြမည်။ 
\v 11 သင်ရို့ကို ဖမ်း၍ တရားရုံးသို့ ပို့သောအခါ မည်သို့ ပြောဆိုရမည်ကို မစိုးရိမ်ကတ်ကေ့။ ထိုခဏချင်းတွင် သင်ရို့၏စိတ်ထဲ၌ ပေါ်လာသော စကားတိကိုသာ ပြောလော့။ ယင်းစကားတိကား သင်ရို့၏စကားမဟုတ်၊ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်၏ စကားတိရာဖြစ်၏။ 
\v 12 ထိုကာလ၌ ညီအစ်ကိုချင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သီစီခြင်းငှာ အပ်ကြလိမ့်မည်။ ဖခင်က သားကို အပ်သည်နည်းတူ သားသမီးတိကလည်း မိဘတိကို ရန်ပြုကာ သီစီကြလိမ့်မည်။ 
\v 13 \x - \xo ၁၃.၁၃ \xo*\xt မ ၁၀.၂၂\xt*\x*ငါ့ကြောင့် သင်ရို့ကို လူတိုင်းက မုန်းကြလိမ့်မည်။ သို့ရာတွင် အဆုံးတိုင်အောင် တည်ကြည်သောသူသည် ကယ်တင်ခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ထိတ်လန့် ရွံစာရာကောင်းသောအရာ
\r (မဿဲ ၂၄.၁၅–၂၈; လုကာ ၂၁.၂၀–၂၄)
\p
\v 14 “ဖျက်ဆီးတတ်သော ရွံစာရာကောင်းသောအရာသည် မဟိအပ်သောနီရာ၌ ဟိနိန်သည်ကို သင်ရို့မြင်ရကြလိမ့်မည်။ ကျမ်းစာဖတ်သောသူကား ဤအချက်တိကို နားလည်လိမ့်မည်။ ယင်းပိုင် မြင်သည့်အခါ ယုဒပြည်၌ဟိသောလူတိ တောင်ထက်သို့ ဗြီးကြလော့။ 
\v 15 \x - \xo ၁၃.၁၅,၁၆ \xo*\xt လု ၁၇.၃၁\xt*\x*ခေါင်မိုးထက်၌ ဟိသောသူတိ၊ အောက်သို့ဆင်းပြီးလျှင် တစ်စုံတစ်ခု ယူခြင်းငှာ အိမ်ထဲသို့ မဝင်စီကေ့။ 
\v 16 လယ်၌ ဟိသောသူကိုလည်း မိမိ၏အဝတ်ကို ယူဖို့ အိမ်သို့ မပြန်စီကေ့။ 
\v 17 ထိုနိ့ရက်ကာလ၌ ပဋိသန္ဓေလွယ်သော မိန်းမနှင့် နို့စို့သူငယ်ဟိသော မိခင်ရို့သည်ကား ကကောင်းကို ခက်ခဲကြလိမ့်မည်။ 
\v 18 ယင်းအမှုအရာများသည် ဆောင်းရာသီတွင် မဖြစ်မည်အကြောင်း ဆုတောင်းကြလော့။ 
\v 19 \x - \xo ၁၃.၁၉ \xo*\xt ဗျာ ၇.၁၄\xt*\x*အကြောင်းမူကား လောကကြီးကို ဘုရားသခင်ဖန်ဆင်းတော်မူသော ကမ္ဘာဦးအချိန်မှစ၍ အဂု မျက်မှောက်ကာလထိတိုင်ယောင် လူရို့တိ မကြုံဖူး။ နောင်ကာလ၌လည်း ကြုံရလိမ့်မည် မဟုတ်သော ထိုဆင်းရဲဒုက္ခမျိုးသည် ယင်းနိ့ရက်၌ ဖြစ်ပျက်လိမ့်မည်။ 
\v 20 သခင်ဘုရားသည် ယင်းနိ့ရက်ကာလကို တိုတောင်းစီတော်မမူလျှင် ဇာသူမျှ ထိုဖီးဒဏ်နှင့် ကင်းလွတ်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်။ သို့သော်လည်း၊ ဘုရားသခင်သည် မိမိရွီးချယ်ထားသော လူတိအဖို့ ယင်းနိ့ရက်ကာလကို တိုတောင်းစီတော်မူမည်။
\p
\v 21 “ယင်းအချိန်ကာလ၌ တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူက၊ ‘ကြည့်လော့။ ဤအရပ်၌ မေသျှိယ ဟိ၏၊ ထိုအရပ်၌ မေသျှိယ ဟိ၏’ ဟု ပြောဆိုသော်လည်း — မယုံကြည်ကတ်ကေ့။ 
\v 22 အကြောင်းမှုကား၊ မေသျှိယ အကွန်ဆောင်နှင့် မိစ္ဆာပရောဖက်များသည် ပေါ်လာကြလိမ့်မည်။ သူရို့သည် ဖြစ်နိုင်လျှင် ဘုရားသခင် ရွီးချယ်ထားသော သူရို့ကိုပင် လှည့်စားနိုင်ခြင်းငှာ အံ့ဖွယ်သော အမှုအရာတိနှင့် နိမိတ်လက္ခဏာတိကို ပြကြလိမ့်မည်။ 
\v 23 သင်ရို့ သတိနှင့် နီကြလော့။ ဤအမှုအရာအားလုံး မဖြစ်လာမီ သင်ရို့အား ငါ ကြိုတင်ဖော် ပြထားယာ။
\s လူသား ကြွလာတော်မူမည့်အကြောင်း
\r (မဿဲ ၂၄.၂၉–၃၁; လုကာ ၂၁.၂၅–၂၈)
\p
\v 24 \x - \xo ၁၃.၂၄ \xo*\xt ဗျာ ၆.၁၂\xt*\x*“ထိုကာလ၌ ဆင်းရဲဒုက္ခရောက်လာပြီးနောက် နီသည် မှောင်မိုက်အတိ ဖြစ်ပြီးလျှင်၊ လသည်လည်း အလင်းရောင်ကို မပီး။ 
\v 25 \x - \xo ၁၃.၂၅ \xo*\xt ဗျာ ၆.၁၃\xt*\x*ကြယ်တိလည်း ကောင်းကင်မှ ကြွီကျလိမ့်မည်။ ကောင်းကင်တန်းခိုးတိလည်း တုန်လှုပ်ကြလိမ့်မည်။ 
\v 26 \x - \xo ၁၃.၂၆ \xo*\xt ဗျာ ၁.၇\xt*\x*ယင်းအခါ လူသားသည် ကြီးစွာသော ဘုန်းတန်ခိုးအာနုဘော်နှင့် မိုးတိမ်ထဲက ကြွလာသည်ကို မြင်ရကြလိမ့်မည်။ 
\v 27 ယင်းနောက် လူသားသည် မြီကြီးတစ်ပြင်လုံး၌ မိမိရွီးချယ်ထားသော လူတိကို စုရုံးစီခြင်းငှာ ကောင်းကင်တမန်တိကို မြီကြီးအရပ်လေးမျက်နှာသို့ စီလွှတ်တော်မူလိမ့်မည်။
\s သဖန်းပင်မှ သင်ခန်းစာ
\r (မဿဲ ၂၄.၃၂–၃၅; လုကာ ၂၁.၂၉–၃၃)
\p
\v 28 “သဖန်းပင်ကိုကြည့်၍ ကာလအချိန်ကို သိမှတ်ကြလော့။ ယင်းအပင်၏ အခက်အလက်တိက ရွက်နုထွက်လာလျှင် နွီကာလ ရောက်လုနီးသည်ကို သင်ရို့သိကြ၏။ 
\v 29 ယင်းနည်းတူ ဖော်ပြခသော အမှုအရာများ ဖြစ်ပျက်နိန်သည်ကို တွိ့မြင်ရသောခါ၊ လူသားသည် သင်ရို့၏အနီးအပါး၊ တန်းခါးဝနားသို့\f + \fr ၁၃.၂၉ \fr*\fq လူသားသည် သင်ရို့၏အနီးအပါး၊ တန်းခါးဝနားသို့ ရောက်တော်မူ၏၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa လူသားသည် သင်ရို့အနီးသို့ လာခြင်းငှာ အသင့်ဖြစ်နိန်၏။\fqa*\f* ရောက်တော်မူသည်ကို သိမှတ်ကြလော့။ 
\v 30 ငါ အမှန်ဆိုသည်ကား၊ အဂု အသက်ရှင်နိန်သောလူတိ မသီဆုံးမီ ဤအမှု အရာအားလုံးသည် ဖြစ်ပျက်ရလိမ့်မည်။ 
\v 31 ကောင်းကင်နှင့် မြီကြီး မတည်သော်လည်း ငါ့စကားသည် တည်လိမ့်မည်။
\s ထိုနိ့ရက် အချိန်ကို မည်သူမျှ မသိ
\r (မဿဲ ၂၄.၃၆–၄၄)
\p
\v 32 \x - \xo ၁၃.၃၂ \xo*\xt မ ၂၄.၃၆\xt*\x*“သို့သော်၊ ယင်းအမှုအရာများ ဖြစ်ပျက်မည့် ကာလအချိန်ကိုကား — ခမည်းတော်မှတစ်ပါး ဇာသူမျှမသိ၊ ကောင်းကင်တမန်တိလည်း မသိ၊ သားတော်လည်းမသိ။ 
\v 33 ထိုကာလအချိန်သည် ဇာအချိန်ရောက်လာမည်ကို သင်ရို့ မသိကြသောကြောင့်၊ သတိဖြင့် စောင့်နိန်ကြလော့။ 
\v 34 \x - \xo ၁၃.၃၄ \xo*\xt လု ၁၂.၃၆–၃၈\xt*\x*ဥပမာကား၊ လူတစ်ယောက်သည် မိမိအိမ်မှ အခြားသောအရပ်သို့ ခရီးလားသောအခါ မိမိအိမ်ကို အခိုင်းအစီရို့လက်သို့ အပ်ထားခ၏။ သူရို့အား၊ ကိုယ်စီလုပ်ဆောင်ရန် လုပ်ငန်းတာဝန်များကို ပီးအပ်ခပြီး၊ တန်းခါးစောင့်ကိုလည်း သတိနှင့်စောင့်နိန်ဖို့ မှာထားခ၏။ 
\v 35 အိမ်သျှင်သည် ညဉ့်ဦးအချိန်၊ သန်းခေါင်အချိန်၊ ကြက်တွန်ချိန်၊ မိုးထဖက် အချိန်များတွင် — ဇာအချိန်၌ ပြန်လာမည်ကို သင်ရို့မသိသောကြောင့် စောင့်နိန်ကြလော့။ 
\v 36 အိမ်သျှင်သည် ရုတ်တရက် ရောက်လာသောအခါ သင်ရို့ အိပ်ပျော်နိန်သည်ကို မတွိ့စီခြင်းငှာ သတိဖြင့် စောင့်နိန်ကြလော့။ 
\v 37 သင်ရို့ သတိဖြင့် စောင့်နိန်ကြလော့ဟု ငါ ဆိုသည်အတိုင်း ခပ်သိမ်းသော သူရို့ကိုလည်း ငါ သတိပီး၏။ ယင်းကြောင့် သတိဖြင့် စောင့်နိန်ကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\c 14
\s ယေသျှုအား သတ်ခြင်းငှာ ကြံစီခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၁–၅; လုကာ ၂၂.၁–၂; ယောဟန် ၁၁.၄၅–၅၃)
\p
\v 1 ပသခါပွဲနှင့် တဆီးမဲ့မုန့်ပွဲတော်မကျမီ နှစ်ရက်အလိုတွင် ကျမ်းတတ်ဆရာရို့နှင့် ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့သည် ယေသျှုအား တိတ်တဆိတ်ဖမ်းဆီးပြီး၊ သတ်ခြင်းငှာ နည်းလမ်းရှာကြ၏။ 
\v 2 ထိုသူရို့သည် ပွဲတော်ကာလအတွင်း၌ ဖမ်းဆီးလျှင် လူရို့သည် ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်မည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် “မဖမ်းကေ့သိမ့်” ဟု ဆိုကြ၏။
\s ဗေသနိရွာ၌ ယေသျှုအား ဘိသိက်ဆီမွှီးသွန်းခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၆–၁၃; ယောဟန် ၁၂.၁–၈)
\p
\v 3 \x - \xo ၁၄.၃ \xo*\xt လု ၇.၃၇,၃၈\xt*\x*ယေသျှုသည် ဗေသနိရွာ၌ အရီပြားရောဂါ ခံစားခဖူးသော သျှိမုန်၏အိမ်၌ အစားအစာသုံးဆောင်နိန်တော်မူစဉ်၊ မိန်းမတစ်ယောက်သည် အလွန်အဖိုးထိုက်သော နာဒုဆီမွှီးအစစ်နှင့်ပြည့်သော ကျောက်ဖြူဘူးကို ခွဲ၍ ယေသျှု၏ဂေါင်းထက်မှာ သွန်းလောင်းလေ၏။ 
\v 4 လူတချို့က မာန်ပါ၍ “ဇာကြောင့် ဆီမွှီးကို ဤပိုင်အကျိုးမဟိ ဖြုန်းတီးရသနည်း။ 
\v 5 ယင်းဆီမွှီးအား ငွီဒင်္ဂါး\f + \fr ၁၄.၅ \fr*\fk ငွီဒင်္ဂါး၊ \fk*\ft ရှု \ft*\xt ၆.၃၇\xt*။\f*အပြား ၃၀၀ ကျော်ဖြင့် ရောင်းပြီးလျှင် ဆင်းရဲသောလူတိကို ပီးသင့်၏” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆို၍ ထိုမိန်းမကို အပြစ်တင်ကြ၏။
\p
\v 6 သို့ရာတွင် ယေသျှုက၊ “ထိုမိန်းမကို ထားလိုက်။ ယင်းမိန်းမကို ဇာကြောင့် နှောက်ယှက်ကြသနည်း။ ငါ၌ သူမ ပြုသောအမှုကား လျောက်ပတ်သောအရာနှင့် ကောင်းသောအမှုအရာဖြစ်၏။ 
\v 7 ဆင်းရဲသောလူတိကား သင်ရို့နှင့် အမြဲဟိနိန်ကြ၏။ သင်ရို့ အလိုဟိသည့်အခါ၌ သူရို့ကို ကူညီနိုင်၏။ ငါမူကား သင်ရို့နှင့် အမြဲဟိမနိန်။ 
\v 8 ဤမိန်းမသည် သူမ တတ်နိုင်သမျှနှင့် ငါ့ကို ပြုစုလီယာ။ ငါ၏ရုပ်ခန္ဓာကို သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းငှာ ဆီမွှီးနှင့် ကြိုတင်လိမ်းကျန်လီယာ။ 
\v 9 သင်ရို့အား ငါ အမှန်ဆိုသည်ကား သတင်းကောင်းတရားကို ဟောပြောဝီငှသော လောကတစ်ခုလုံး၌ ဤမိန်းမအား အောက်မိ့သတိရစီခြင်းငှာ သူမ ပြုခသောကောင်းမှုကို ပြောကြားကြလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေသျှုကို သစ္စာဖောက်ခြင်းငှာ ယုဒကြံစည်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၁၄–၁၆; လုကာ ၂၂.၃–၆)
\p
\v 10 ထို့နောက် တပည့်တော်တစ်ဆယ့်နှစ်ပါး အပါအဝင်ဖြစ်သော ယုဒသျှာကာရုတ်သည် ယေသျှုအား ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့၏လက်သို့ အပ်ခြင်းငှာ လားလေ၏။ 
\v 11 ထိုသူရို့သည် ယုဒ လာကြောင်းကို ကြားသိလျှင် ဝမ်းမြောက်ကြသဖြင့် သူ့အား ဖေသာပီးခြင်းငှာ ကတိကဝတ် ပြုကြ၏။ ထို့ကြောင့် ယုဒသည် ကိုယ်တော်အား ရန်သူ့လက်သို့ အပ်ခြင်းငှာ အခါအခွင့်ကောင်းကို ရှာကြံလျက် နိန်၏။
\s တပည့်တော်ရို့နှင့်အတူ ပသခါညစာ သုံးဆောင်တော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၁၇–၂၅; လုကာ ၂၂.၇–၁၄,၂၁–၂၃; ယောဟန် ၁၃.၂၁–၃၀)
\p
\v 12 ပသခါသိုးသူငယ်ကို သတ်ပြီး၊ ပူဇော်ရသောနိ့တည်းဟူသော တဆီးမဲ့မုန့်ပွဲတော် ပထမနိ့၌ တပည့်တော်တိက “ကိုယ်တော်အဖို့၊ ပသခါညစာပွဲကို အကျွန်ရို့သည် ဇာအရပ်သို့ လားပြီးလျှင် ပျင်ဆင်ရပါမည်နည်း” ဟု ကိုယ်တော်အား မိန်းလျှောက်တော်မူလျှင်၊
\p
\v 13 ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်နှစ်ယောက်အား “သင်ရို့၊ မြို့ထဲသို့ လား၍ ရီအိုးထမ်းလာသောသူကို တွိ့လိမ့်မည်။ ထိုသူ့နောက်သို့ လိုက်လား၍၊ 
\v 14 ထိုသူ ဝင်သောအိမ်သို့ ဝင်ပြီးလျှင် အိမ်သျှင်အား ‘ငါနှင့် ငါ၏တပည့်တော်ရို့သည် ပသခါညစာ စားပွဲကို စားမည့် အခန်းကား၊ ဇာမှာနည်း’ ဟု ဆရာက မိန်းကြောင်းကို ပြောကြလော့။ 
\v 15 ထိုအခါ ထိုသူက အထက်ဆုံးအထပ်၌ဟိသော အသင့်ပျင်ဆင် ခင်းကျင်းထားသောအခန်းကို ပြလိမ့်မည်။ ထိုအခန်း၌ ငါရို့အဖို့ ညစာကို ပျင်ကြလော့” ဟု မိန့်မှာ၍ စီလွှတ်တော်မူ၏။
\p
\v 16 ထိုတပည့်တော် နှစ်ယောက်ရို့သည် ထွက်လား၍၊ မြို့ထဲသို့ ရောက်သောအခါ ကိုယ်တော်မိန့်မှာသည်အတိုင်း တွိ့၍ ပသခါညစာကို အသင့်ပျင်ကြ၏။
\p
\v 17 ညချမ်းအချိန်ရောက်လျှင် ယေသျှုသည် တပည့်တော် တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးရို့နှင့်အတူ ကြွလာတော်မူ၏။ 
\v 18 ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် စားပွဲ၌ စားသောက်နိန်စဉ် ယေသျှုက၊ “သင်ရို့ကို ငါ အမှန်ဆိုသည်ကား သင်ရို့အထဲ၌ — ငါနှင့်အတူ စားသောသူတစ်ယောက်သည် — ငါ့ကို သစ္စာဖောက်လိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 19 တပည့်တော်တိကလည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်ကြပြီးလျှင် “ထိုသူကား အကျွန်လော” ဟု ကိုယ်တော်အား တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် မိန်းလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 20 ယေသျှုကလည်း၊ “ထိုသူကား တစ်ကျိပ်နှစ်ပါးရို့တွင် တစ်ယောက် အပါအဝင်ဖြစ်၏။ ထိုသူကား ငါနှင့်အတူ လောင်ပွန်း၌ လက်နှိုက်သောသူဖြစ်၏။ 
\v 21 ကျမ်းစာလာသည်အတိုင်း၊ လူသားသည် အသီခံရမည်။ သို့ရာတွင် လူသားကို ရန်သူ့လက်ထဲသို့ အပ်သောသူကား အမင်္ဂလာဟိ၏။ ထိုသူသည် မွီးဖွားခြင်းကို မခံရလျှင်၊ သူ့အတွက် ပိုပြီး ကောင်းသိမ့်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ပွဲတော်မင်္ဂလာအကြောင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၂၆–၃၀; လုကာ ၂၂.၁၄–၂၀; ၁ ကောရိန္သု ၁၁.၂၃–၂၅)
\p
\v 22 ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ညစာစားပွဲကို သုံးဆောင်လျက် နီကြစဉ်၊ ကိုယ်တော်သည် မုန့်ကိုယူ၍ ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းလေ၏။ ထို့နောက် မုန့်ကို ဖဲ့၍ “ဤမုန့်ကား ငါ၏ကိုယ်ခန္ဓာဖြစ်၏။ ယူပြီးလျှင် စားကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူပြီး တပည့်တော်ရို့အား ပီးတော်မူ၏။
\p
\v 23 ထို့နောက် စပျစ်ရည်ခွက်ကို ယူ၍ ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ တပည့်တော်ရို့အား ပီးတော်မူလျှင် သူရို့အားလုံးသည်လည်း သောက်ကြ၏။ 
\v 24 ယေသျှုကလည်း “ဤစပျစ်ရည်ကား လူတိအဖို့ သွန်းသော ဘုရားသခင်၏ပဋိညာဉ်တော်ကို တံဆိပ်ခတ်နှိပ်ထားသော ငါ၏အသွီးပင် ဖြစ်၏။ 
\v 25 သင်ရို့အား ငါ အမှန်ဆိုသည်ကား ဘုရားသခင်၏နိုင်ငံတော်၌ အသစ်သောစပျစ်ရည်ကို သောက်ရသည့်နိ့မတိုင်မီ ငါသည် ဤစပျစ်ရည်ကို နောက်တဖန် မသောက်” ဟု တပည့်တော်ရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 26 ထို့နောက်တွင် ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ဓမ္မတေးခြင်းကို ဆိုလျက် သံလွင်တောင်သို့ ထွက်လားကြ၏။
\s ယေသျှုအား ပေတရု ငြင်းပယ်မည်ကို ကြိုတင်ဖော်ပြတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၃၁–၃၅; လုကာ ၂၂.၃၁–၃၄; ယောဟန် ၁၃.၃၆–၃၈)
\p
\v 27 ယေသျှုက တပည့်တော်ရို့အား၊ “ကျမ်းစာတော်မြတ်၌ ‘ငါသည် သိုးထိန်းကို ရိုက်သတ်သဖြင့် သိုးများသည် ကစဉ့်ကလျား ဖြစ်ကြလိမ့်မည်’ ဟု လာသည်နှင့်အညီ သင်ရို့သည် ငါ့ကို စွန့်ပစ်ပြီး၊ ထွက်ဗြီးလားကြလိမ့်မည်။ 
\v 28 \x - \xo ၁၄.၂၈ \xo*\xt မ ၂၈.၁၆\xt*\x*သို့သော်လည်း၊ ငါသည် သီခြင်းမှ ထမြောက်ပြီးနောက် ဂါလိလဲပြည်သို့ သင်ရို့ထက် အယင်လားနှင့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 29 ပေတရုကလည်း “တခြားလူရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို စွန့်ပစ်ကြသော်လည်း၊ အကျွန် မစွန့်ပါ” ဟု လျှောက်လျှင်၊
\p
\v 30 ယေသျှုက “သင့်ကို ငါ အမှန်ပြောမည်။ ဤနိ့ညဉ့်၌ပင် ကြက်နှစ်ကြိမ်မတွန်မီ သင်သည် ငါ့ကို မသိဟု သုံးကြိမ်တိုင်တိုင် ငြင်းဆိုလိမ့်မည်” ဟု ပေတရုအား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 31 ပေတရုကလည်း “အကျွန်ကား ကိုယ်တော်နှင့်အတူ သီရသော်လည်း ကိုယ်တော့်ကို မသိဟု မငြင်းပါ” ဟူ၍ တည်ကြည်စွာ လျှောက်ထား၏။
\p အခြားသောတပည့်တော်ရို့သည်လည်း ထိုနည်းတူ လျှောက်ထားကြ၏။
\s ဂေသယှေမန်ဥယျာဉ်၌ ယေသျှု ဆုတောင်းတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၃၆–၄၆; လုကာ ၂၂.၃၉–၄၆)
\p
\v 32 ထို့နောက် ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ဂေသယှေမန်ဟု တွင်သောအရပ်သို့ ရောက်ကြ၏။ ကိုယ်တော်က “ငါ ဆုတောင်းနိန်စဉ် သင်ရို့သည် ဤနီရာ၌ ထိုင်နိန်ကြလော့” ဟု တပည့်တော်ရို့အား မိန့်တော်မူပြီးလျှင်၊ 
\v 33 ပေတရု၊ ယာကုပ်နှင့် ယောဟန်ရို့ကို မိမိနှင့်အတူ ခေါ်လားတော်မူ၏။ ထိုအခါ ကိုယ်တော်သည် စိတ်ဆင်းရဲခြင်းနှင့် ပူပန်ခြင်းသို့ ရောက်တော်မူသဖြင့်၊ 
\v 34 “ငါသည် သီမတတ် စိတ်နှလုံး ညှိုးငယ်ရ၏။ ဤအရပ်မှ သတိဖြင့် စောင့်နိန်ကြလော့” ဟု တပည့်တော်သုံးယောက်အား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 35 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် ရှိ့သို့ အနည်းငယ် ကြွတော်မူ၍ မြီထက်၌ ပျပ်ဝပ်တော်မူပြီးလျှင်၊ 
\v 36 “ဖခမည်းတော်၊ ကိုယ်တော်သည် ခမ်းသိမ်းသောအမှုအရာတိကို တတ်နိုင်တော်မူပါ၏။ ယင်းကြောင့် ဤဒုက္ခဝေဒနာခွက်ကို အကျွန်ပါးက လွှဲဖယ်ပီးတော်မူပါ။ သို့သော် အကျွန်၏ အလိုဆန္ဒအတိုင်းမဟုတ်ဘဲ၊ ကိုယ်တော်၏ အလိုတော်အတိုင်းသာ ဖြစ်စီတော်မူပါ” ဟု ဆိုလျက် မိမိခံရမည့် ဝေဒနာကို ဖြစ်နိုင်တော်မူလျှင် လွှဲဖယ်ပီးတော်မူခြင်းငှာ ဆုတောင်းတော်မူ၏။
\p
\v 37 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်သုံးယောက် ပါးသို့ ပြန်လာတော်မူရာတွင် သူရို့သည် အိပ်ပျော်နိန်ကြသည်ကို တွိ့တော်မူ၍ “သျှိမုန်၊ သင်သည် အိပ်ပျော်နိန်သလော။ မအိပ်ဘဲနှင့် တစ်နာရီလောက်တောင် စောင့်၍ မနိန်နိုင်သလော” ဟု ပေတရုအား မိန်းတော်မူ၏။ 
\v 38 ထို့နောက် ကိုယ်တော်က “သင်ရို့သည် စုံစမ်းသွီးဆောင်ရာသို့ မလိုက်မပါစီရန် ဆုတောင်း၍ စောင့်နိန်ကြလော့။ စိတ်ဝိညာဉ်ကား စေတနာဟိသော်လည်း၊ ကိုယ်မူကား အားနည်း၏” ဟု သူရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 39 ကိုယ်တော်သည် တဖန် ကြွတော်မူ၍ အယင်နည်းတူ ဆုတောင်းတော်မူ၏။ 
\v 40 ယင်းနောက် တပည့်တော်သုံးယောက်ပါးသို့ ကြွလာတော်မူသောအခါ သူရို့သည် မျက်စိလီးလံသဖြင့် တဖန် အိပ်ပျော်နိန်ကြသည်ကို တွိ့မြင်တော်မူ၏။ သူရို့သည် ကိုယ်တော်အား မည်သို့ လျှောက်ထားရမည်ကို မသိကြ။
\p
\v 41 ကိုယ်တော်သည် သူရို့ထံပါးသို့ တတိယအကြိမ် ကြွလာပြီးလျှင်၊ “သင်ရို့၊ အဂုထိတိုင် အိပ်ပျော်နိန်တုန်း၊ နားနိန်တုန်းလော့။ ကောင်းယာ။ ထကြလော့။ လူသားကို ဆိုးသောသူရို့၏ လက်ထဲသို့ အပ်နှံမည့်အချိန် အဂုရောက်လာယာ။ 
\v 42 ထကြ။ ငါရို့ လားကတ်မေ။ ငါ့ကို ရန်သူ၏လက်သို့ အပ်မည့်သူသည် ရောက်လာဗျာယ်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေသျှုကို ဖမ်းဆီးခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၄၇–၅၆; လုကာ ၂၂.၄၇–၅၃; ယောဟန် ၁၈.၃–၁၂)
\p
\v 43 ယေသျှုသည် ထိုသို့ မိန့်တော်မူစဉ်တွင် တစ်ကျိပ်နှစ်ပါးအဝင်ဖြစ်သော ယုဒနှင့်အတူ လူရို့သည် တုတ်၊ ဓားကို ကိုင်ဆောင်၍ ရောက်လာကြ၏။ ထိုသူရို့သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲတိ၊ ကျမ်းတတ်ဆရာတိနှင့် ဘာသာရေးခေါင်းဆောင်တိက စီလွှတ်သောကြောင့် ရောက်လာကြ ခြင်းဖြစ်၏။ 
\v 44 ယုဒကလည်း “ငါ နမ်းသောသူကား ယေသျှုပင်ဖြစ်၏။ ယင်းသူကို ဖမ်းဆီးပြီးလျှင် အစောင့်တိနှင့် ခေါ်လားကြ” ဟု သူရို့အား အမှတ်ပီးထားခ၏။
\p
\v 45 ယုဒသည် ရောက်လာလျှင် ချက်ချင်းပင် ယေသျှု အပါးသို့ ကပ်၍ “ဆရာ” ဟု ဆိုလျက် ကိုယ်တော့်ကို နမ်းလေ၏။ 
\v 46 ထို့နောက် လူတိက ယေသျှုကို ဖမ်းဆီးချုပ်ကိုင် ထားကြ၏။ 
\v 47 ထိုအခါ အနား၌ ရပ်နိန်သော သူတစ်ယောက်သည် ဓားကို ဆွဲထုတ်၍ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏ အခိုင်းအစီတစ်ယောက်ကို ခွတ်လိုက်ရာ၊ ထိုသူသည် နားရွက်ပြတ်လေ၏။ 
\v 48 ယေသျှုက “သင်ရို့သည်၊ ဒါးပြတစ်ယောက်ကို ဖမ်းသည့်နည်းတူ ငါ့ကို ဖမ်းဖို့ တုတ်၊ ဒါးတိနှင့် လာကြသလော။ 
\v 49 \x - \xo ၁၄.၄၉ \xo*\xt လု ၁၉.၄၇; ၂၁.၃၇\xt*\x*ငါသည် နိ့စဉ်နိ့တိုင်း ဗိမာန်တော်ထဲ၌ ဟောပြောသွန်သင်လျက် သင်ရို့နှင့်အတူ ဟိနိန်သောအခါ သင်ရို့သည် ငါ့ကို မဖမ်းကတ်။ သို့သော်၊ ကျမ်းစာလာသည်အတိုင်း ဖြစ်ရမည်” ဟု ထိုသူရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 50 ထိုအခါ တပည့်တော်ရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို စွန့်၍ ထွက်ဗြီးကြ၏။
\p
\v 51 ပိတ်စလွှာတစ်ခုကိုဝတ်ထားသော လူငယ်တစ်ယောက်သည် ကိုယ်တော်၏ နောက်မှ လိုက်လာ၏။ လူအချို့က ထိုသူကို ဖမ်းဆီးခြင်းငှာ ပြုသောအခါ 
\v 52 ထိုသူသည် ပိတ်စလွှာကို စွန့်ပစ်၍ အဝတ်မပါဘဲ ထွက်ဗြီးလေ၏။
\s ယုဒတရားလွှတ်တော်၌ သခင်ယေသျှု
\r (မဿဲ ၂၆.၅၇–၆၈; လုကာ ၂၂.၅၄,၅၅,၆၃–၇၁; ယောဟန် ၁၈.၁၃,၁၄,၁၉–၂၄)
\p
\v 53 ထိုသူရို့သည် ယေသျှုအား ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းထံသို့ ခေါ်ဆောင်လားကြ၏။ ထိုနီရာ၌ ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့၊ လူအကြီးအကဲရို့နှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာရို့သည် စုရုံးလျက် ဟိနိန်ကြ၏။ 
\v 54 ပေတရုသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏ ကျောင်းတော်ဝင်းအတွင်းထိတိုင် ကိုယ်တော်နှင့် မနီးမဝီးမှ လိုက်လာပြီးလျှင်၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏ ကိုယ်ရံတော်တပ်သားတိနှင့်အတူ မီးလှုံ၍ နိန်၏။ 
\v 55 ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့နှင့်တကွ ယုဒတရားလွှတ်တော် အဖွဲ့ဝင်အပေါင်းရို့သည် ယေသျှုအား သီဒဏ်ပီးနိုင်ခြင်းငှာ သက်သီအထောက်အထားများကို ရှာကြသော်လည်း မတွိ့နိုင်ကြ။ 
\v 56 လူရို့သည် မမှန်သောသက်သီများကို ပြုကြ၏။ သို့သော် သူရို့၏ ထွက်ဆိုချက်များသည် ကိုက်ညီမှုမဟိကြပေ။
\p
\v 57 ထို့နောက် လူတချို့သည် ထ၍ မမှန်သောသက်သီဖြင့် ယေသျှုတစ်ဖက်၌ ပြောကြသည်မှာ၊ 
\v 58 \x - \xo ၁၄.၅၈ \xo*\xt ယော ၂.၁၉\xt*\x*“ဤသူကား၊ လူ့လက်ဖြင့် ဆောက်လုပ်ထားသော ဤဗိမာန်တော်ကို ငါ ဖြိုဖျက်ပြီးလျှင် လူ့လက်ဖြင့် မဆောက်ရသော ဗိမာန်တော်ကို သုံးရက်အတွင်း ငါ တည်ဆောက်မည်ဟု ပြောသည်ကို အကျွန်ရို့ကိုယ်တိုင် ကြားပါ၏” ဟု မမှန်သော သက်သီကို ထွက်ဆိုကြ၏။ 
\v 59 သို့ရာတွင် သူရို့၏ ထွက်ဆိုချက်များသည် အချင်းချင်းပင်လျှင် မကိုက်ညီကြပေ။
\p
\v 60 ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းသည် လူရို့ရှိ့၌ ရပ်ပြီးလျှင် ယေသျှုအား “ယင်းသူရို့က သင့်အား စွပ်စွဲပြောဆိုနိန်ကြသည်ကို သင်သည် ပြန်ပြောဖို့ ဇာတစ်ခုမျှ မဟိသလော” ဟု မိန်း၏။
\p
\v 61 သို့သော် ကိုယ်တော်က ဇာတစ်ခွန်းမျှ မဖြေဘဲ တိန်းနိန်တော်မူ၏။ တဖန် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းက ကိုယ်တော်အား “သင်ကား မင်္ဂလာဟိတော်မူသော ဘုရားသခင်၏ သားတော် မေသျှိယလော” ဟု မိန်း၏။
\p
\v 62 ယေသျှု ကလည်း “မှန်ပေ၏။ သင် ပြောသည့်အတိုင်း ငါ ဖြစ်၏။ လူသားသည် အနန္တတန်ခိုးသျှင်၏ လက်ယာဖက်၌ ထိုင်လျက်၊ မိုးတိမ်ကို စီးလျက် ကြွလာသည်ကို သင်ရို့သည် မြင်ရကြလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 63 ထိုအခါ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းသည် မိမိအဝတ်ကို ဆွဲဖြဲ၍ “ငါရို့ ဇာသက်သီကို လိုသိမ့်သနည်း။ 
\v 64 ဤသူသည် ဘုရားသခင်အား ပြစ်မှားပြောဆိုသည်ကို သင်ရို့ ကြားရကြဗျာယ်။ သင်ရို့ ဇာပိုင် စီရင်ချက် ချမှတ်မည်နည်း” ဟု ဆို၏။
\p ထိုအခါ သူရို့သည် ယေသျှုအား သီဒဏ်ပီးရန် သဘောတူကြ၏။
\p
\v 65 လူတချို့က ယေသျှုကို တန်းထွီးနှင့်ထွီးကြ၏။ မျက်နှာတော်ကို ဖုံးအုပ်ပြီးလျှင် ရိုက်နှက်ကြ၏။ “သင့်အား ဇာသူ ရိုတ်နှက်သည်ကို ဟောပြောပါ” ဟု ပြောဆိုကြ၏။ ထို့နောက် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏ ကိုယ်ရံတော်တပ်သားရို့သည် ကိုယ်တော်အား ခေါ်ဆောင်လားကြ၏။ သူရို့သည် ကိုယ်တော်၏ ပါးကိုလည်း သတ်ကြ၏။
\s သခင်ယေသျှုကို ပေတရုက ငြင်းပယ်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၆၉–၇၅; လုကာ ၂၂.၅၆–၆၂; ယောဟန် ၁၈.၁၅–၁၈,၂၅–၂၇)
\p
\v 66 ပေတရုသည် ကျောင်းတော်ဝင်းအတွင်း၌ ဟိနိန်စဉ် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏ အစီခံမိန်းမသျှေ တစ်ယောက်သည် ရောက်လာ၍၊ 
\v 67 ပေတရု မီးလှုံနိန်သည်ကို မြင်သောအခါ သူ့ကို စိ့စိ့ကြည့်လျက် “သင်သည်လည်း နာဇရက်မြို့သား ယေသျှု၏ အပေါင်းအပါ ဖြစ်၏” ဟု ဆိုလျှင်၊
\p
\v 68 ပေတရုက “သင် ပြောနိန်စွာကို ငါ မသိ၊ ငါ နားမလည်” ဟု ငြင်းဆိုပြီးလျှင် ခြံဝင်း၏ ဝင်ပေါက်သို့ လားလေ၏။ ထိုအချိန်၌ ကြက်တစ်ကြိမ် တွန်လေ၏။\f + \fr ၁၄.၆၈ \fr*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများတွင် \ft*\fq ကြက်တစ်ကြိမ် တွန်လေ၏၊ \fq*\ft ဟူ၍ မပါဟိပေ။\ft*\f*
\p
\v 69 အစီခံမိန်းမသျှေသည် ပေတရုကို တဖန် မြင်ပြန်လျှင် အနား၌ ရပ်နိန်ကြသောသူရို့အား “ဤသူကား ထိုသူရို့နှင့် အပေါင်းအပါဖြစ်၏” ဟု ဆိုပြန်၏။ 
\v 70 ပေတရုကလည်း မဟုတ်ကြောင်းကို ငြင်းဆိုပြန်၏။
\p ထို့နောက် အနား၌ ရပ်နိန်သောသူရို့က “သင်သည် ဂါလိလဲပြည်သားဖြစ်၍ သူရို့နှင့် အပေါင်းအပါ အမှန်ပင်ဖြစ်မည်” ဟု ပေတရုအား ဆိုကြ၏။
\p
\v 71 ပေတရုကလည်း “သင်ရို့ပြောသောသူကို ငါ အမှန်မသိကြောင်းကို ငါကျိန်ဆို၏။ ငါ ပြောသောအရာ မမှန်လျှင် ဘုရားသခင်သည် ငါ့အား ဒဏ်ခတ်ပါစီ” ဟု ပြောလေ၏။
\p
\v 72 ထိုသို့ ပြောဆိုပြီးခဏချင်းတွင် ဒုတိယအကြိမ် ကြက်တွန်လေ၏။ ထိုအခါ “ကြက်နှစ်ကြိမ်မတွန်ခင် သင်သည် ငါ့ကို မသိဟူ၍ သုံးကြိမ်တိုင်တိုင် ငြင်းလိမ့်မည်” ဟု ယေသျှု မိန့်တော်မူခသောစကားကို ပြန်သတိရသဖြင့် ပေတရုသည် ပြင်းစွာ ငိုကြွီးလေ၏။
\c 15
\s ယေသျှုကို ဘုရင်ခံပိလတ်မင်းထံသို့ ပို့ဆောင်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၇.၁,၂,၁၁–၁၄; လုကာ ၂၃.၁–၅; ယောဟန် ၁၈.၂၈–၃၈)
\p
\v 1 မိုးထစောစော၌ ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲသည် ကျမ်းပြုဆရာတိ၊ လူအကြီးအကဲတိ၊ ယုဒတရားလွှတ်တော် အဖွဲ့ဝင်တိနှင့် အလျင်အမြန် တွိ့ဆုံကာ စည်းဝေးတိုင်ပင်ကြ၏။ ထို့နောက် ယေသျှုအား ကြိုးဖြင့်တုပ်ပြီးလျှင် ပိလတ်မင်းထံသို့ ပို့ဆောင်၍ အပ်လိုက်ကြ၏။ 
\v 2 ပိလတ်မင်းက “သင်သည် ယုဒသျှင်ဘုရင်ဆိုသည်မှာ မှန်သလော” ဟု ကိုယ်တော်အား မိန်းလေ၏။
\p ယေသျှုက “မင်းကြီးပြောသည့်အတိုင်း အမှန်ပင်ဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 3 ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့သည် ယေသျှုကို အမျိုးမျိုး ပြစ်တင်စွပ်စွဲကြ၏။ 
\v 4 ထို့ကြောင့် ပိလတ်မင်းသည် ကိုယ်တော်အား “သင်သည် တစ်ခွန်းမျှမဖြေဘဲ နိန်ပါသည်တကား။ သင့်ကို ဇာလောက် အပြစ်တင်စွပ်စွဲ နိန်ကြသည်ကို ကြည့်ပါ” ဟု ဆို၏။
\p
\v 5 ယေသျှုသည် စကားတစ်ခွန်းကိုမျှ ပြန်၍ ဖြေတော်မမူသဖြင့် ပိလတ်မင်းသည် အံ့သြလေ၏။
\s ယေသျှုကို သီဒဏ်စီရင်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၇.၁၅–၂၆; လုကာ ၂၃.၁၃–၂၅; ယောဟန် ၁၈.၃၉—၁၉.၁၆)
\p
\v 6 ပိလတ်မင်းသည် ပသခါပွဲအချိန်ကျတိုင်း လူရို့တောင်းဆိုသော ထောင်သားတစ်ယောက်ကို လွတ်ငြိမ်းခွင့် ပီးလေ့ဟိ၏။ 
\v 7 ထိုအချိန်တွင် ဗာရဗ္ဗအမည်ဟိသော သူတစ်ယောက်သည် ဆူပူအုံကြွမှု၌ ပုန်ကန်မှု နှင့် လူသတ်မှုဖြင့် အခြားသောပုန်ကန်သူများနှင့်အတူ ထောင်ကျလျက် ဟိ၏။ 
\v 8 လူအပေါင်းရို့သည် ပွဲတော်အချိန်အခါ၌ ပြုလေ့ဟိသည့်အတိုင်း ပြုစီခြင်းငှာ ပိလတ်မင်းထံ စုရုံးပြီး တောင်းဆိုကြ၏။ 
\v 9 ထိုအခါ ပိလတ်မင်းက “သင်ရို့၊ ယုဒသျှင်ဘုရင်ကို လွတ်စီချင်သလော” ဟု မိန်း၏။ 
\v 10 ထိုသို့ မိန်းရသည့်အကြောင်းမှာ ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့သည် ယေသျှုအား မနာလိုသောစိတ်နှင့် မိမိထံသို့ အပ်နှံကြကြောင်းကို သိသောကြောင့်ဖြစ်၏။
\p
\v 11 သို့ရာတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့က ယေသျှုကို မလွတ်စီဘဲ၊ ဗာရဗ္ဗကိုသာ လွတ်စီခြင်းငှာ ပိလတ်မင်းအား တောင်းဆိုကြရန် လူစုလူဝေးကို ပို၍လှုံ့ဆော်ကြ၏။ 
\v 12 တဖန် ပိလတ်မင်းက “သင်ရို့ ‘ယုဒသျှင်ဘုရင်’ ဟု ခေါ်သောသူကို ဇာပိုင်လုပ်ရမည်နည်း” ဟု ပြန်၍မိန်းလျှင်၊
\p
\v 13 လူအုပ်ကြီးက “ယင်းသူကို လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်မှာ တင်၍ထားပါ” ဟု အော်ကြ၏။
\p
\v 14 ပိလတ်မင်းကလည်း “ဤသူ ဇာအပြစ်ကို လုပ်ထားသနည်း” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p ထိုသူအပေါင်းရို့သည် “ယင်းသူကို လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်မှာ တင်ထားပါ” ဟု ပို၍ အော်ဟစ်ကြ၏။
\p
\v 15 ပိလတ်မင်းသည်လည်း လူအပေါင်းရို့၏စိတ်ကို ကြေနပ်စီလို၍ သူရို့အဖို့ ဗာရဗ္ဗကို လွတ်စီပြီးလျှင် ယေသျှုကိုမူ ကြာပွတ်ဖြင့် ရိုက်စီပြီး လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်၌ သတ်ခြင်းငှာ အပ်လိုက်လေ၏။
\s ယေသျှုကို စစ်သားတိက သရော်ကြခြင်း
\r (မဿဲ ၂၇.၂၇–၃၁; ယောဟန် ၁၉.၂–၃)
\p
\v 16 ထိုအခါ စစ်သားရို့သည် ယေသျှုအား အိမ်ဝင်းအတွင်းသို့ ခေါ်ဆောင်လားပြီးလျှင် စစ်သားတိကို စုရုံးစီပြီးမှ၊ 
\v 17 ကိုယ်တော်အား နီမောင်းသောအဝတ်ကို ဝတ်စီပြီးလျှင် ဆူးဖြင့် ရက်သောသရဖူကို ဆောင်းစီ၏။ 
\v 18 ထို့နောက် “ယုဒသျှင်ဘုရင် အသက်တော်ရှည်ပါစီ” ဟု ပျက်ရယ်ပြုလျက်၊ အရိုအညွှတ် ပြုကြ၏။ 
\v 19 ဦးဂေါင်းတော်ကို ကျူလုံးနှင့် ရိုက်ပုတ်ပြီးလျှင်၊ တန်းထွီးဖြင့် ထွီးကာ ရှိ့တော်၌ ဒူးထောက်လျက် ဦးညွှတ်ရှိခိုးကြ၏။ 
\v 20 ထိုသို့ သရော်ကြပြီးလျှင် နီမောင်းသောအဝတ်ကို ချွတ်၍၊ ကိုယ်တော်၏အဝတ်ကို ပြန်၍ ဝတ်စီပြီး၊ လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်၌ သတ်ခြင်းငှာ ထုတ်လားကြ၏။
\s ယေသျှုအား လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်၌ တင်၍သတ်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၇.၃၂–၄၄; လုကာ ၂၃.၂၆–၄၃; ယောဟန် ၁၉.၁၇–၂၇)
\p
\v 21 \x - \xo ၁၅.၂၁ \xo*\xt ရော ၁၆.၁၃\xt*\x*ထိုအချိန်၌ အာလေဇန္ဒြုနှင့် ရုဖုရို့၏အဖ သျှိမုန်အမည်ဟိသော ကုရေနေပြည်သား တစ်ယောက်သည် တောရွာမှ မြို့သို့လာ၏။ စစ်သားရို့ကလည်း ထိုသူအား အတင်းခေါ်၍ ယေသျှုထမ်းသော လက်ဝါးကပ်တိုင်ကို ထမ်းစီကြ၏။ 
\v 22 ထို့နောက် ယေသျှုကို ဦးဂေါင်းခွံအရပ်ဟု ခေါ်တွင်သော ဂေါလဂေါသအရပ်သို့ ခေါ်ဆောင်လားကြ၏။ 
\v 23 သူရို့သည် မုရန်နှင့် ရောစပ်ထားသော စပျစ်ရည်ကို ကိုယ်တော်အား သောက်စီခြင်းငှာ တိုက်ကြ၏။ သို့ရာတွင် ကိုယ်တော်သည် သောက်တော်မမူ။ 
\v 24 ထို့နောက် သူရို့သည် ကိုယ်တော်အား လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်၌ ရိုက်ထားကြ၏။ အဝတ်တော်ကိုကား မဲနှိုက်၍ ခွဲဝီယူကြ၏။ 
\v 25 ကိုယ်တော်အား လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်တွင် ရိုက်ထားသောအချိန်ကား မိုးထဖက် ကိုးနာရီအချိန်၌ ဖြစ်၏။ 
\v 26 အပြစ်ဖော်ပြသော ကမ္ပည်းလိပ်စာဟူမူကား “ယုဒသျှင်ဘုရင်” ဟု ရီးထားကာ၊ ကိုယ်တော်၏ဦးဂေါင်းတော်ထက်၌ ကပ်ထား၏။ 
\v 27 ကိုယ်တော်နှင့်အတူ ဒါးပြနှစ်ယောက်ကိုလည်း လက်ယာတော်ဖက်၌ တစ်ယောက်၊ လက်ဝဲတော်ဖက်၌ တစ်ယောက် ထား၍ လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်တွင် ရိုက်ထားကြ၏။ 
\v 28 \f + \fr ၁၅.၂၈ \fr*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများတွင် အခန်းငယ် ၂၈ ကို၊ \ft*\fqa ဤသို့ဖြင့် ကိုယ်တော်သည် ရာဇဝတ်မှု ကျူးလွန်သောသူရို့နှင့် ရီတွက်ခြင်းသို့ ဝင်၏ ဟူသော ကျမ်းစာတော်မြတ်သည် ပြည့်စုံလာ၏၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ပေါင်းထည့်ထားသည် \ft*\ft (ရှု \ft*\xt လု ၂၂.၃၇\xt*)။\f*
\p
\v 29 \x - \xo ၁၅.၂၉ \xo*\xt မာ ၁၄.၅၈; ယော ၂.၁၉\xt*\x*လမ်း၌ လား၊ လာနိန်ကြသောသူ များကလည်း “လွန်း၊ ဗိမာန်တော်ကို ဖြိုဖျက်ပြီး၊ သုံးရက်အတွင်းမှာ ပြန်ပြီးတည် ဆောက်ပြမည့်သူ၊ 
\v 30 ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကယ်တင်ပါလား၊ လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်က ဆင်းလာပါလား” ဟု ခေါင်းတညိတ်ညိတ်ဖြင့် ကဲ့ရဲ့ကာ အော်ဟစ်ပြောဆိုကြ၏။
\p
\v 31 ထိုနည်းတူ ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့နှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာရို့ကလည်း “ဤသူသည် သူတစ်ပါးကို ကယ်တင်တတ်ပြီးလျှင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို မကယ်တင်နိုင်ပါတကား၊ 
\v 32 ဣသရေလသျှင်ဘုရင်၊ မေသျှိယသည် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကယ်တင်ကာ လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်မှ အဂု ဆင်းလာပါ။ ယင်းပိုင် ဆင်းလာလျှင် ငါရို့ယုံကြည်မည်” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆို၍ လှောင်ပြောင်သရော်ကြ၏။
\p ကိုယ်တော်နှင့်အတူ လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်၌ ရိုက်ထားခြင်းကို ခံရသူတိကလည်း ထိုသို့ သရော်ကြ၏။
\s ယေသျှု အသက်ချုပ်တော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၇.၄၅–၅၆; လုကာ ၂၃.၄၄–၄၉; ယောဟန် ၁၉.၂၈–၃၀)
\p
\v 33 မွန်းတည့်အချိန်မှ စ၍ မွန်းလွဲသုံးနာရီတိုင်အောင် မြီကြီးတစ်ပြင်လုံး၌ မှောင်မိုက်အတိ ဖြစ်လေ၏။ 
\v 34 မွန်းလွဲ သုံးနာရီအချိန်၌ ယေသျှုသည် \tl “ဧလိ၊ ဧလိ၊ လာမ ရှာဗခသာနိ”\tl* ဟု အသံကျယ်စွာ အော်ကြွီးတော်မူ၏။ အဓိပ္ပာယ်ကား “အကျွန့် ဘုရားသခင်၊ အကျွန့် ဘုရားသခင်၊ အကျွန့်ကို ဇာကြောင့် စွန့်ပစ်သနည်း” ဟူ၍ဖြစ်၏။
\p
\v 35 အနီးအပါး၌ ရပ်နိန်သော လူတချို့သည် ထိုစကားကို ကြားလျှင် “နားထောင်လော့၊ သူသည် ဧလိယကို ခေါ်သည်” ဟု ဆိုကြ၏။ 
\v 36 လူတစ်ယောက်သည် ဗြီးလာ၍ ပုံးရည်ကို ရီမြုပ်ဖြင့် စုပ်ယူပြီးနောက် ထိုရီမြုပ်ကို ကျူလုံးဖျား၌ တပ်၍ ကိုယ်တော်အား သောက်စီခြင်းငှာ ပီးလျက်၊ “ဧလိယက လက်ဝါးကပ်တိုင်မှ သူ့ကိုကယ်ဖို့လာမည်၊ မလာမည်ကို ငါရို့ ကြည့်နိန်ကြကုန်အံ့” ဟု ဆိုကြ၏။
\p
\v 37 ယေသျှုသည် ကြီးသောအသံနှင့် ကြွေးကြော်တော်မူပြီးနောက် အသက်တော်ကို စွန့်လေ၏။
\p
\v 38 ထိုအချိန်၌ ဗိမာန်တော်၏ကန့်လန့်ကာသည် အထက်စွန်းမှ အောက်စွန်းထိတိုင် နှစ်ခြမ်းကွဲလေ၏။ 
\v 39 ကိုယ်တော်၏ရှိ့တွင် ရပ်နိန်သောတပ်မှူးသည် ကိုယ်တော်၏ အသက်တော်ချုပ်\f + \fr ၁၅.၃၉ \fr*\fq အသက်တော်ချုပ်၊ \fq*\ft အချို့ မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများတွင် \ft*\fqa အော်ကြွီးပြီး အသက်တော်ချုပ်လေ၏၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ပါဟိ၏။\ft*\f*ပုံကို မြင်သဖြင့် “ဤသူကား၊ စင်စစ် ဘုရားသခင်၏ သားတော်ဖြစ်၏” ဟု ဆိုလေ၏။
\p
\v 40 \x - \xo ၁၅.၄၀,၄၁ \xo*\xt လု ၈.၂,၃\xt*\x*မိန်းမတချို့သည် အဝီးမှ ရပ်၍ ကြည့်နိန်ကြ၏။ ထိုမိန်းမရို့တွင် မာဂဒလမြို့သူ မာရိ၊ လူငယ်ယာကုပ်နှင့် ယောသေ ရို့၏အမိ မာရိနှင့် သျှာလုံ ရို့လည်းပါ၏။ 
\v 41 ထိုမိန်းမရို့ကား၊ ကိုယ်တော်သည် ဂါလိလဲပြည်၌ ဟိတော်မူခစဉ် နောက်တော်သို့ လိုက်၍ အလုပ်အကျွေးပြုကြသူများ ဖြစ်ကြ၏။ သူမရို့သာမက ကိုယ်တော်နှင့်အတူ ယေရုဆလင်မြို့သို့ လိုက်ပါလာသော အခြားမိန်းမများလည်း ထိုအရပ်၌ ဟိနိန်ကြ၏။
\s ယေသျှုကို သင်္ဂြိုဟ်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၇.၅၇–၆၁; လုကာ ၂၃.၅၀–၅၆; ယောဟန် ၁၉.၃၈–၄၂)
\p
\v 42-43 ထိုနိ့ကား အဖိတ်နိ့ဖြစ်၏။ ညအချိန် ရောက်သောအခါ၊ အသရေဟိသော လွှတ်အရာဟိ၊ အရိမဿဲမြို့သား ယောသပ်သည် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်ကို မျှော်လင့်နိန်သော သူဖြစ်သည်အလျောက်၊ ပိလတ်မင်းထံသို့ ရဲရင့်စွာ ဝင်ပြီးလျှင် ယေသျှု၏အလောင်းတော်ကို တောင်းလေ၏။ 
\v 44 ကိုယ်တော်၏ အသက်ချုပ်တော်မူကြောင်းကို ပိလတ်မင်းကြားလျှင် အံ့ဩခြင်းဟိသဖြင့် တပ်မှူးကို ခေါ်၍ ယေသျှုသီလားသည်ကား ကြာဗျာလောဟု မိန်းလေ၏။ 
\v 45 သီကြောင်းကို တပ်မှူးအားဖြင့် သိရလျှင် အလောင်းတော်ကို ယောသပ်အား ပီးလေ၏။ 
\v 46 ယောသပ်သည် ပိတ်ချောထည်ကို ဝယ်ပြီးလျှင် အလောင်းတော်ကို လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်မှ ချ၍ ပိတ်စထည်ဖြင့်ပတ်၏။ ထို့နောက် ကျောက်၌ထွင်းထားသော သင်္ချိုင်းဂူတွင် သင်္ဂြိုဟ်ပြီးလျှင် ဂူဝ၌ ကျောက်တုံးကြီးကို လှိမ့်၍ ပိတ်ထားလေ၏။ 
\v 47 မာဂဒလမြို့သူ မာရိနှင့် ယောသေ၏အမိ မာရိ ရို့သည် အလောင်းတော်အား သင်္ဂြိုဟ်သောနီရာကို တွိ့မြင်ကြ၏။
\c 16
\s သီခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၈.၁–၈; လုကာ ၂၄.၁–၁၂; ယောဟန် ၂၀.၁–၁၀)
\p
\v 1 ဥပုသ်နိ့ လွန်ပြီးနောက် မာဂဒလမြို့သူ မာရိ၊ ယာကုပ်၏အမိ မာရိနှင့် သျှာလုံ ရို့သည် ယေသျှု၏အလောင်းတော်ကို လိမ်းကျန်ခြင်းငှာ အမွှီးနံ့သာများကို ဝယ်ယူကြ၏။ 
\v 2 တလင်းဂနီနိ့ မိုးထစောစော၊ နီထွက်ချိန်၌ သင်္ချိုင်းသို့ လားကြ၏။ 
\v 3-4 ထိုသို့ လားကြစဉ်တွင် လမ်း၌ သူမရို့သည် “ဂူဝမှာ ပိတ်ထားသောကျောက်ကို အကျွန်ရို့အတွက် ဇာသူက လှိမ့်ဖယ်ပီးမည်နည်း” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆိုကြ၏။ အကြောင်းမူကား ထိုကျောက်တုံးသည် အလွန်ကြီးမားသောကြောင့်ဖြစ်သတည်း။ သို့ရာတွင် သင်္ချိုင်းဂူဝသို့ ရောက်၍ ကြည့်လိုက်သောအခါ ကျောက်တုံးမှာ လှိမ့်ဖယ်ထားပြီးသား ဟိသည်ကို တွိ့ကြ၏။ 
\v 5 ထိုမိန်းမရို့သည် ဂူထဲသို့ ဝင်ကြလျှင် ဝတ်ရုံဖြူကို ဝတ်ဆင်ထားသော လုလင်တစ်ယောက်သည် လက်ယာဖက်၌ ထိုင်နိန်သည်ကို မြင်ကြသဖြင့် — ကြောက်လန့်ကြ၏။
\p
\v 6 ထိုသူကလည်း “မကြောက်ကတ်ကေ့။ သင်ရို့သည် လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်မှာ တင်၍ အသတ်ခံရသော နာဇရက်မြို့သား ယေသျှုကို လာရှာကြသည် မဟုတ်လော။ ထိုအသျှင်ကား ဤအရပ်တွင် မဟိ — သီခြင်းမှ ထမြောက်အသက်ရှင်တော်မူဗျာ။ ကြည့်ကြလော့။ ဤနီရာကား ထိုအသျှင်၏ အလောင်းတော်ကို ထားသောနီရာဖြစ်၏။ 
\v 7 \x - \xo ၁၆.၇ \xo*\xt မ ၂၆.၃၂; မာ ၁၄.၂၈\xt*\x*သင်ရို့က ပေတရုနှင့်တကွ အခြားသောတပည့်တော်တိထံသို့ အဂုလား၍ အယင်က သင်ရို့ကို မိန့်တော်မူခသည့်အတိုင်း၊ ကိုယ်တော်သည် ဂါလိလဲပြည်သို့ သင်ရို့ထက် အယင် ကြွလားတော်မူကြောင်းကို ပြောပြကြလော့။ ထိုပြည်တွင် ကိုယ်တော့်ကို တွိ့လိမ့်မည်” ဟု ပြောဆို၏။
\p
\v 8 ထိုမိန်းမရို့သည် ထိန့်လန့်တုန်လှုပ်၍ သင်္ချိုင်းဂူမှ ထွက်ဗြီးကြ၏။ သူမရို့သည် ကြောက်လန့်သောကြောင့် မည်သူ့ကိုမျှ မပြောပြကြပေ။
\ms သတင်းကောင်း၏ နည်းဟောင်းအဆုံးသတ်တစ်မျိုး\f + \fr ၁၆.၈ \fr*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများနှင့် ယခင်က ဘာသာပြန်ကျမ်းများတွင် သတင်းကောင်း၏ အဆုံးသတ်နည်း (အခန်းငယ် ၉–၂၀) မပါဟိပေ။\ft*\f*
\s မာဂဒလမြို့သူ မာရိကို ယေသျှု ကိုယ်ထင်ပြခြင်း
\r (မဿဲ ၂၈.၉,၁၀; ယောဟန် ၂၀.၁၁–၁၈)
\p [ 
\v 9 ယေသျှုသည် သီခြင်းမှ ထမြောက်တော်မူပြီးနောက် တလင်းဂနီနိ့ မိုးထစောစောအချိန်၌ မာဂဒလမြို့သူ မာရိအား ဦးစွာကိုယ်ထင်ပြတော်မူ၏။ ကိုယ်တော်သည် သူမထံပါးမှ နတ်ဆိုးခုနစ်ကောင်ကို နှင်ထုတ်ပီးခဖူး၏။ 
\v 10 ထိုမာရိသည် ညည်းတွားငိုကြွီးလျက် ဟိနိန်ကြသော တပည့်တော်ရို့ပါးသို့ လား၍ ထိုသတင်းတော်ကို ကြားပြောလေ၏။ 
\v 11 ယေသျှုသည် အသက်ရှင်တော်မူကြောင်းကို လည်းကောင်း၊ မာရိသည် ယေသျှုကို တွိ့မြင်ခရသည်ကို လည်းကောင်း၊ သူရို့သည် ကြားကြသော်လည်း မယုံကြပေ။
\s တပည့်တော်နှစ်ပါးကို ကိုယ်ထင်ပြတော်မူခြင်း
\r (လုကာ ၂၄.၁၃–၃၅)
\p
\v 12 ထို့နောက်၊ တပည့်တော်နှစ်ပါးရို့သည် တောရွာသို့ လားကြစဉ်တွင် ယေသျှုသည် ထူးခြားသောအသွင်ဖြင့် သူရို့အား ကိုယ်ထင်ပြတော်မူ၏။ 
\v 13 သူရို့သည် အခြားသော တပည့်တော်ရို့ထံသို့ လား၍ ထိုသတင်းကို ပြောကြ၏။ သို့ရာတွင် သူရို့သည်လည်း မယုံကြည်ကြပေ။
\s တစ်ကျိပ်တစ်ပါးသော တပည့်တော်ရို့ထံသို့ ကိုယ်ထင်ပြခြင်း
\r (မဿဲ ၂၈.၁၆–၂၀; လုကာ ၂၄.၃၆–၄၉; ယောဟန် ၂၀.၁၉–၂၃; တမန်တော် ၁.၆–၈)
\p
\v 14 ထို့နောက်၊ တစ်ကျိပ်တစ်ပါးသော တပည့်တော်ရို့သည် စားပွဲ၌ ထိုင်၍ စားသောက်နိန်ကြစဉ်၊ ကိုယ်တော်သည် ကိုယ်ထင်ပြတော်မူ၏။ သူရို့သည် ကိုယ်တော် ထမြောက်တော်မူကြောင်းကို မြင်သောသူရို့၏စကားကို ကြားကြသော်လည်း၊ စိတ်နှလုံးခိုင်မာ၍ မယုံကြည်ကြသောကြောင့် ကိုယ်တော်သည် သူရို့အား ပြစ်တင်ဆုံးမတော်မူ၏။ 
\v 15 \x - \xo ၁၆.၁၅ \xo*\xt တ ၁.၈\xt*\x*ထို့နောက် ကိုယ်တော်က၊ “သင်ရို့သည် လောကီနိုင်ငံအရပ်ရပ်သို့ လားပြီးလျှင် လူသတ္တဝါအပေါင်းရို့အား ဧဝံဂေလိသတင်းကောင်းတရားကို ဟောပြောကြလော့။ 
\v 16 ယုံကြည်၍ ဗတ္တိဇံမင်္ဂလာကို ခံယူသောသူတိုင်း ကယ်တင်တော်မူခြင်းကို ခံရမည်။ မယုံကြည်သောသူမူကား အပြစ်စီရင်ခြင်းကို ခံရမည်။ 
\v 17 ယုံကြည်လက်ခံသောသူရို့၌ကား၊ ငါ၏နာမကို အမှီပြု၍ အံ့သြဖွယ်နိမိတ်လက္ခဏာတိကို ပြနိုင်ကြလိမ့်မည်။ နတ်ဆိုးတိကို နှင်ထုတ်လိမ့်မည်။ ထူးခြားသောဘာသာစကားတိကို ပြောဆိုကြလိမ့်မည်။ 
\v 18 မြွီဆိုးများကို ကိုင်ဖမ်းသော်လည်းကောင်း၊ သီစီတတ်သော အဆိပ်အတောက်ကို သောက်သော်လည်းကောင်း၊ သူရို့သည် ဘေးဥပါဒ်နှင့် ကင်းလွတ်ကြလိမ့်မည်။ နာမကျန်းသော သူရို့အထက်မှာ လက်ကိုတင်၍ ကျန်းမာစီကြလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေသျှုကို ကောင်းကင်သို့ ချီဆောင်လားခြင်း
\r (လုကာ ၂၄.၅၀–၅၃; တမန်တော် ၁.၉–၁၁)
\p
\v 19 \x - \xo ၁၆.၁၉ \xo*\xt တ ၁.၉–၁၁\xt*\x*ထိုသို့ တပည့်တော်ရို့အား မိန့်တော်မူပြီးသောအခါ အသျှင်ယေသျှုသည် ကောင်းကင်ဘုံသို့ ဆောင်ယူခြင်းကို ခံတော်မူပြီး၊ ဘုရားသခင်၏ လက်ယာတော်ဖက်၌ ထိုင်နိန်တော်မူ၏။ 
\v 20 တပည့်တော်ရို့လည်း အရပ်ရပ်သို့လား၍ တရားတော်ကို ဟောပြောကြ၏။ သခင်ဘုရားသည်လည်း သူရို့နှင့်အတူ လုပ်ဆောင်၍ ဟောပြောသော တရားတော်သည် မှန်ကန်ကြောင်းကို ပြုတော်မူသော နိမိတ်လက္ခဏာများအားဖြင့် သက်သီပြတော်မူ၏။]
\ms အခြား နည်းဟောင်း အဆုံးသတ်\f + \fr ၁၆.၂၀ \fr*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများနှင့် ရှီးယခင်ဘာသာပြန်ကျမ်းများတွင် ဤအတိုချုပ်သောအဆုံးသတ်နည်း ပါဟိသည်။ ၎င်းအား ရှည်လျားသော အဆုံးသတ်နည်း၌ ပေါင်းထည့်ထားသည် (အခန်းငယ် ၉–၂၀)။\ft*\f*
\p [