\id LUK - Rakhine Bible Translation
\ide UTF-8
\ide 65001 - Unicode (UTF-8)
\h လုကာ
\toc1 လုကာ ရီးသားပြုစုထားသော ခရစ်တော်၏ သတင်းကောင်း
\toc2 လုကာ
\toc3 လု
\mt1 လုကာ
\mt2 လုကာ ရီးသားပြုစုထားသော ခရစ်တော်၏ သတင်းကောင်း
\imt နိဒါန်း
\im \bk လုကာ ရီးသားပြုစုထားသော ခရစ်တော်၏ သတင်းကောင်း\bk*သည် ယေသျှု ခရစ်တော်၏ အသက်တာကို ဖော်ပြသော ဓမ္မသစ်ကျမ်း လေးအုပ်ထဲမှ တစ်အုပ် ဖြစ်သည်။ ၎င်းစာအုပ် တစ်အုပ်စီကို “သတင်းကောင်း” ဟု အဓိပ္ပာယ်ဟိသော “သတင်းကောင်းတရား” ခေါ်ကြသည်။ ထိုစာအုပ်များကို မဿဲ၊ မာကု၊ လုကာ၊ ယောဟန်ရို့က ယေသျှု သီဆုံးပြီးနောက် ရီးထားခကြသည်။ လုကာသည် ယေသျှု၏ အကြောင်းကို ရီးသားခြင်းသာမက၊ ယေသျှုသည် သီခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ပြီးနောက် ကိုယ်တော်၏ တပည့်တော်များအကြောင်းကို ဖော်ပြထားသော တမန်တော်များ၏ လုပ်ဆောင်ချက် ဟုခေါ်သော စာအုပ်ကိုလည်း ရီးသားခသည်။ လုကာ ရီးသားပြုစုထားသော ခရစ်တော်၏ သတင်းကောင်းကို ရီးသားခသည့်အချိန် သို့မဟုတ် မည်သည့်နီရာ၌ ရီးသားခသည်ကို ဇာသူမျှ မသိကြသော်လည်း၊ ပညာသျှင် အများစုက ခရစ်တော် မွီးဖွားပြီးနောက် နှစ် ၇၀ ဝန်းကျင်တွင် ရီးသားခသည်ဟု ယူဆကြသည်။
\ip ဤစာအုပ်ကို ရီးသားသူသည် လုကာဖြစ်ပြီး ဆီးဆရာဝန် တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်၏။ သူ၏ စာရီးသားပုံနှင့် ဘာသာစကား သုံးနှုန်းထားပုံသည် ပညာတတ်တစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း ပြသသည်။ လုကာသည် ယေသျှု၏ ဘဝအသက်တာကို မှန်ကန်သော ဖော်ပြချက်တစ်ခုဖြင့် ရီးသားခပြီး ထိုဖြစ်ရပ်၏ အဖြစ်အပျက်များကို အခြားသူရို့သည် ဖတ်ရှုခြင်းဖြင့် အကျိုးရဟိနိုင်ကြစီခြင်းငှာ ရီးသားလိုဟန် ဟိခ၏ (\xt ၁.၁–၃\xt*)။ သူသည် ယုဒလူမျိုးမဟုတ် (\xt ကော ၄.၁၀–၁၄\xt*)၊ ယုဒလူမျိုး မဟုတ်သောသူများ နားလည်နိုင်သော နည်းဖြင့် ရီးသားခသည်။ ယုဒလူမျိုး၏ ဓလေ့ထုံးစံများကို ယှင်းပြသည့် နည်းလမ်းတွင် ထိုအရာကို ယှင်းယှင်းလင်းလင်း မြင်ရသည် (\xt ၁.၈\xt*)။
\ip လုကာ ရီးသားပြုစုထားသော ခရစ်တော်၏ သတင်းကောင်းသည် မဿဲနှင့် မာကု စာအုပ်များနှင့် အလွန် ဆင်တူသည်။ အကြောင်းမှာ ထိုသူရို့သည် တူညီသော အကြောင်းအရာများကို ဖော်ပြ၍ ရီးသားနည်းလည်း ဆင်တူကြသည်။ လုကာသည် နှစ်ခြင်းဆရာ ယောဟန်၏ မွီးဖွားခြင်းအကြောင်းကို စာအုပ်သုံးအုပ်တွင် အသေးစိတ် ဖော်ပြပီးထားသည်။ လုကာသည် ခွင့်ရွှတ်ခြင်းကို (အခန်းကြီး \xt ၃.၃; ၁၁.၄; ၁၇.၃–၄; ၂၃.၃၄; ၂၄.၄၇\xt*) တွင် လည်းကောင်း၊ ဆုတောင်းခြင်းကို (အခန်းကြီး \xt ၃.၂၁; ၅.၁၆; ၆.၁၂; ၁၁.၁–၁၂; ၂၂.၃၂\xt*) တွင် လည်းကောင်း အသားပီး၍ ဖော်ပြထားသည်။
\iot အကြောင်းအရာ အကျဉ်းချုပ်
\io1 ၁။ အခန်း ၁ တွင်၊ လုကာသည် သူ၏ သတင်းကောင်းကို မိတ်ဆက်ပြီး စာရီးသားရခြင်း အကြောင်းကိုလည်း ယှင်းပြထားသည် \ior (၁.၁–၄)\ior*
\io1 ၂။ ထို့နောက်၊ သူသည် ယေသျှုမွီးဖွားခြင်းနှင့် သာသနာတော်အတွက် ကိုယ်တော် ပျင်ဆင်ထားပုံကို ဖော်ပြထားသည် \ior (၁.၅—၄.၁၃)\ior*
\io1 ၃။ လုကာသည် သတင်းကောင်း၏ ကျန်ဟိသော ကြီးမားသော အစိတ်အပိုင်းအတွက်လည်းကောင်း၊ ယေသျှု လုပ်ဆောင်ခသော အကြောင်းအရာများကို လည်းကောင်း၊ အထူးသဖြင့် ကိုယ်တော်ပြုခသော နိမိတ်လက္ခဏာများနှင့် သွန်သင်ပီးသည့် အရာများကို လည်းကောင်း ဖော်ပြထားသည်။ \ior (၄.၁၄—၂၁.၃၈)\ior*
\io1 ၄။ နိဂုံးချုပ်တွင်၊ နောက်ဆုံးအခန်း နှစ်ခန်းတွင် ယေသျှုသည် မည်သို့သီဆုံးခပုံ၊ သင်္ဂြိုဟ်ပုံနှင့် သီခြင်းတရားမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ပုံကို ဖော်ပြထားသည်။ \ior (၂၂.၁—၂၄.၅၃)\ior*
\ie
\c 1
\p
\v 1 မြတ်သော သော်ဖိလု၊
\p အကျွန်ရို့ကြား၌ ဖြစ်ခသည့် အကြောင်းအရာများကို ကောင်းစွာ ရီးသားပြုစုသော လူများစွာ ဟိခပါ၏။ 
\v 2 အစအဦးမှ မျက်မြင်သက်သီများနှင့် အမှုတော်ကို ဆောင်ရွက်သောသူရို့က ငါရို့အား ပြောကြားသည့်အတိုင်း သူရို့သည် ရီးသားပြုစုခပါသည်။ 
\v 3 ထို့ကြောင့် အကျွန်ကလည်း ထိုအကြောင်းအရာအားလုံးကို အစဦးမှ သေသေချာချာဂရုစိုက် လေ့လာခသူဖြစ်သည့်အလျောက်၊ သင် ဖတ်ရှု နိုင်ခြင်းငှာ စနစ်တစ်ကျ ပြုစုရသော် ကောင်းမည်ဟု ယူဆရပါသည်။ 
\v 4 သင်အား သင်ကြားပီးခသော အကြောင်းအရာများသည် ဧကန်အမှန်ဖြစ်ကြောင်းကို သင်သည် သိစီခြင်းငှာ ဤအရာများကို ရီးလိုက်ပါ၏။
\s ဗတ္တိဇံယောဟန် မွီးဖွားမည့်အကြောင်း ပြောကြားချက်
\p
\v 5 ယုဒ\f + \fr ၁.၅ \fr*\fk ယုဒ၊ \fk*\ft ပါလတိန (ပါလက်စတိုင်း) နယ်ပယ် တစ်ခုလုံး။\ft*\f*သျှင်ဘုရင် ဟေရုဒ်လက်ထက်၌ ဇာခရိဟု နာမည်ဟိသော ယဇ်ပုရောဟိတ်တစ်ပါးဟိ၏။ ထိုသူသည် အဘိယယဇ်ပုရောဟိတ်အဖွဲ့ဝင်ဖြစ်ပြီး သူ၏မယားက ဧလိဇဗက်ဟု နာမည်ဟိ၏။ ဧလိဇဗက်ကလည်း ယဇ်ပရောဟိတ်အာရုန် အနွယ်ဝင်ဖြစ်၏။ 
\v 6 ထိုသူနှစ်ဦးမှာ ဘုရားသခင်၏ ရှိ့တော်မှောက်တွင် သူတော်ကောင်းဖြစ်ပြီးလျှင် သခင်ဘုရား၏ ပညတ်တော်ဟိသမျှနှင့် မိန့်တော်မူချက်အားလုံးကို လိုက်နာကြ၏။ 
\v 7 သို့ရာတွင် ဧလိဇဗက်သည် အမြုံမဖြစ်သည့်အတွက် သူရို့မှာ အချေ မဟိပါ၊ သူရို့နှစ်ဦးလုံးသည် အသက်အိုမင်း နိန်ပြီဖြစ်၏။
\p
\v 8 တစ်နိ့၌ ဇာခရိသည် မိမိ၏အလှည့်ကျလာသည့်အတွက် ဗိမာန်တော်၌ ယဇ်ပုရောဟိတ်ဝတ္တရားကို ဆောင်ရွက်နိန်၏။ 
\v 9 ယဇ်ပုရောဟိတ်ရို့၏ ထုံးတမ်းစဉ်လာအရ ယဇ်ပလ္လင်၌ နံ့သာပေါင်းကို မီးရှို့ပူဇော်ရန် စာရီးတံချ၍ ရွီးခြယ်ခြင်းခံရလေ၏။ ထို့ကြောင့် သခင်ဘုရား၏ ဗိမာန်တော်အတွင်းသို့ ဝင်ပြီးလျှင်၊ 
\v 10 မီးယှို့ပူဇော်နိန်သည့် အချိန်တွင် လူစုလူဝေးရို့သည် အပြင်ဖက်တွင် ဆုတောင်းနိန်ကြ၏။ 
\v 11 ထိုအချိန်၌ သခင်ဘုရား၏ ကောင်းကင်တမန်သည် ဇာခရိ ရှိ့တွင် ပေါ်လာပြီးလျှင် နံ့သာပေါင်းမီးရှို့ရာ ယဇ်ပလ္လင်၏ လက်ယာဖက်တွင် ရပ်နိန်၏။ 
\v 12 ဇာခရိကလည်း ကောင်းကင်တမန်ကို မြင်သောအခါ စိုးရိမ်၍ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်လေ၏။ 
\v 13 သို့သော်လည်း ကောင်းကင်တမန်က “ဇာခရိ၊ မကြောက်ကေ့၊ ဘုရားသခင်သည်၊ သင်၏ ဆုတောင်းပတ္ထနာကို နားညောင်းတော်မူဗျာယ်၊ သင်၏မယား ဧလိဇဗက်သည်လည်း သားရတနာကို ဖွားမြင်လိမ့်မည်။ သင်သည် ထိုသားကို ယောဟန်ဟု နာမည်ပီးရမည်။ 
\v 14 သင်လည်း ဝမ်းမြောက်ပျော်ရွှင် ရလိမ့်မည်၊ ထိုသို့ သားမွီးဖွားလာသည့်အတွက် အခြားသော လူအပေါင်းရို့လည်း ပျော်ရွှင်ကြလိမ့်မည်။ 
\v 15 သူသည် သခင်ဘုရား၏ ရှိ့တော်မှောက်၌ ကြီးမြတ်သောသူ ဖြစ်လိမ့်မည်။ ထိုသူသည် စပျစ်ရည်နှင့် သီရည်သီရက်ကို သောက်လိမ့်မည်မဟုတ်။ အမိဝမ်းထဲကပင် သူသည် သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော်နှင့် ပြည့်ဝလိမ့်မည်။ 
\v 16 များစွာသော ဣသရေလလူမျိုးတိကိုလည်း မိမိရို့ အသျှင် ဘုရားသခင် အထံတော်ပါးသို့ ပြန်လည်ပို့ဆောင်ပီးလိမ့်မည်။ 
\v 17 သူသည် သခင်ဘုရား၏ ရှိ့တော်ဗြီးဖြစ်ပြီးလျှင် ပရောဖက်ဧလိယကဲ့သို့ ခွန်အားတန်ခိုး ကြီးလိမ့်မည်။ ထိုသူသည် အဖတိနှင့် သားသမီးတိကို ပြန်လည်သင့်မြတ်စီလိမ့်မည်၊ နားမထောင်သောသူရို့အား ဖြောင့်မတ်ခြင်းတရားကို ပြန်လည်ရစီလိမ့်မည်၊ ကိုယ်တော်အတွက် အဆင်သင့်ဖြစ်စီခြင်းငှာ သခင်ဘုရား၏ လူစုကို ပျင်ဆင်ပီးလိမ့်မည်” ဟု ဇာခရိအား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 18 ဇာခရိက “ဤပိုင်ဖြစ်လာဖို့ကို ဇာပိုင် အကျွန် သိရပါမည်နည်း။ အကျွန်ကလည်း အိုဗျာယ်၊ အကျွန်၏မယားလဲ အိုဗျာယ်” ဟု ကောင်းကင်တမန်အား ပြန်ပြော၏။
\p
\v 19 ကောင်းကင်တမန်ကလည်း “ငါကား ဘုရားသခင်၏ မျက်မှောက်တော်၌ ခစားနိန်သော ဂါဗြေလဖြစ်၏။ သင့်အား ဤသတင်းကောင်းကို ပြောကြားဖို့ ငါ့ကို ရွှတ်လိုက်တော်မူ၏။ 
\v 20 သင်သည် ငါ့ပြောသောစကားကို မယုံကြည်သော်လည်း အချိန်တန်သောအခါ ဖြစ်ပေါ်လာလိမ့်မည်။ သင်သည် ငါ့စကားကို မယုံကြည်သောကြောင့်၊ သင်၌ ငါ၏ကတိတော် ပြည့်စုံလာသည့်နိ့ တိုင်အောင် စကားမပြောနိုင်ဘဲ တိတ်ဆိတ်စွာ နိန်ရလိမ့်မည်” ဟုဆို၏။
\p
\v 21 လူတိက ဇာခရိကို စောင့် နိန်ကြသော်လည်း ဗိမာန်တော်ထဲ၌ ကြန့်ကြာနိန်သည်ကို အံ့သြနိန်ကြ၏။ 
\v 22 ဇာခရိသည် ဗိမာန်တော်မှ ထွက်လာသောအခါ သူရို့ကို စကားမပြောနိုင် ဖြစ်နိန်သောကြောင့် ဗိမာန်တော်ထဲ၌ ဗျာဒိတ်ရူပါရုံ မြင်ခရကြောင်းကို သူရို့ ရိပ်မိကြ၏။ ဇာခရိကလည်း စကားမပြောနိုင်သောကြောင့် ကိုယ်လက်အမူအရာဖြင့် ပြ၍သာ နိန်၏။
\p
\v 23 ဇာခရိလည်း ဗိမာန်တော်ထဲ၌ အမှုပြီးဆုံးသောအချိန်တွင် အိမ်သို့ ပြန်လားလေ၏။ 
\v 24 ကာလအတန်ကြာသောအခါ သူ၏မယား ဧလိဇဗက်က ပဋိသန္ဓေတည်၍ သူသည် ငါးလပတ်လုံး အိမ်ထဲ၌ အောင်းနိန်၏။ 
\v 25 သူမကလည်း “ယခုတွင် ငါ့ကို သခင်ဘုရား ကျေးဇူးပြုတော်မူဗျာယ်၊ ငါ့ကို လူတိက ကဲ့ရဲ့ကြသည်ကိုလည်း ကိုယ်တော်က ဖယ်ယှားစီဗျာယ်” ဟု ဆို၏။
\s ယေသျှု မွီးဖွားတော်မူမည့်အကြာင်း ဟောကြားချက်
\p
\v 26 ဧလိဇဗက်၏ကိုယ်ဝန် ခြောက်လသို့ရောက်သောအခါ ဘုရားသခင်သည် ကောင်းကင်တမန် ဂါဗြေလအား ဂါလိလဲပြည်၊ နာဇရက်မြို့သို့ ရွှတ်လိုက်တော်မူ၏။ 
\v 27 \x - \xo ၁.၂၇ \xo*\xt မ ၁.၁၈\xt*\x*ထိုကောင်းကင်တမန်၏ သတင်းစကားသည် ဒါဝိဒ်အမျိုးဖြစ်သော ယောသပ်နှင့် စိ့စပ်ထားသူ သတို့သမီးကညာအဖို့ ဖြစ်၏။ သူမ၏နာမည်မှာ မာရိဖြစ်၏။ 
\v 28 ကောင်းကင်တမန်က သူမပါးသို့ လာပြီးလျှင် “သင်သည် ကြီးစွာသောမင်္ဂလာကို ခံစားရသူဖြစ်၏။ သင်၌ ငြိမ်သက်ခြင်း ဟိပါစီ။ သခင်ဘုရားသည် သင်နှင့်အတူ ဟိ၏” ဟု ဆို၏။
\p
\v 29 ကောင်းကင်တမန် စကားကို ကြားသောအခါ မာရိသည် လွန်စွာပူပင်သောက ရောက်လျက်၊ ဤနှုတ်ဆက်စကားက ဇာပိုင်ဖြစ်မည်နည်းဟု အံ့သြနိန်၏။ 
\v 30 ကောင်းကင်တမန်က “မာရိ၊ မကြောက်ကေ့၊ သင်သည် ဘုရားသခင်ရှိ့တော်မှာ မျက်နှာရဗျာယ်။ 
\v 31 \x - \xo ၁.၃၁ \xo*\xt မ ၁.၂၁\xt*\x*သင်သည် ပဋိသန္ဓေယူပြီးလျှင် သားရတနာကို မွီးဖွားလိမ့်မည်။ ထိုသားကို ယေသျှုဟု နာမည်မှည့်ခေါ်ရမည်။ 
\v 32 ထိုသားသည် ကြီးမြတ်သောသူ ဖြစ်ပြီးလျှင် အမြင့်မြတ်ဆုံးသော ဘုရား၏သားတော်ဟု ခေါ်ဝေါ်ခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်။ ထာဝရအသျှင် ဘုရားသခင်သည် သူ၏အဖဒါဝိဒ်၏ ရာဇပလ္လင်ကို သူ့အား ပီးတော်မူလိမ့်မည်။ 
\v 33 ထိုသူသည် ယာကုပ်၏အမျိုးအနွယ်ရို့ကို အစဉ်အမြဲအုပ်စိုးပြီးလျှင် သူ၏ နိုင်ငံတော်လည်း အဆုံး ဟိလိမ့်မည်မဟုတ်” ဟု ဆို၏။
\p
\v 34 မာရိကလည်း “အကျွန်သည် ယောက်ျားနှင့် မဆက်ဆံဖူး၍ ဤအမှုအရာသည် ဇာပိုင်ဖြစ်နိုင်ပါမည်နည်း” ဟု ကောင်းကင်တမန်အား ဆို၏။
\p
\v 35 ကောင်းကင်တမန်ကလည်း “သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် သင့်အပေါ်၌ သက်ရောက်ပြီးလျှင် ဘုရားသခင်၏တန်ခိုးတော်သည် သင့်ကို လွမ်းခြုံလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် သန့်ယှင်းမြင့်မြတ်သောသူငယ်ကို ဖွားမြင်လာပြီးလျှင် သူ့ကို ဘုရားသခင်၏သားတော်ဟု ခေါ်ဝေါ်ခြင်းကို ခံရကြလိမ့်မည်။ 
\v 36 သင်၏ ဆွီမျိုးဖြစ်သော ဧလိဇဗက်ကိုလည်း သတိရပါ။ သူမသည် အသက်ကြီးခါမှ ပဋိသန္ဓေလွယ်နိန်ရဗျာယ်။ အမြုံမဟု အခေါ်ခံနိန်ရသောသူသည် အဂုဆိုကေ ပဋိသန္ဓေခြောက်လ ဟိနိန်ဗျာယ်။ 
\v 37 ဘုရားသခင် မတတ်နိုင်သောအရာ တခုလည်းမဟိ” ဟု ဆို၏။
\p
\v 38 မာရိကလည်း “အကျွန်သည် ဘုရားသခင်၏ အခိုင်းအစီဖြစ်၏။ အသျှင် ဖော်ပြသည်အတိုင်း ဖြစ်ပါစီ” ဟု ပြန်ပြော၏။ ထိုအခါ ကောင်းကင်တမန်ကလည်း သူမပါးမှ ထွက်လားလေ၏။
\s ဧလိဇဗက်ပါးသို့ မာရိအလည်လားခြင်း
\p
\v 39 များမကြာခင် မာရိသည် အသင့်ပျင်ဆင်ပြီးလျှင် ယုဒပြည် တောင်ပေါ်ဒေသ၌ဟိသော မြို့တစ်မြို့သို့ အယင်လားလေ၏။ 
\v 40 သူမသည် ဇာခရိအိမ်သို့ ဝင်ပြီးလျှင် ဧလိဇဗက်ကို နှုတ်ဆက်လေ၏။ 
\v 41 မာရိ၏ နှုတ်ဆက်စကားကို ဧလိဇဗက်သည် ကြားသောအခါ သူမ၏ဝမ်းထဲက အချေကလည်း လှုပ်လေ၏။ ဧလိဇဗက်ကလည်း သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်နှင့် ပြည့်ဝပြီးလျှင်၊ 
\v 42 ကျယ်သောအသံဖြင့် “သင်သည် ဟိသမျှသော မိန်းမတိထက် မင်္ဂလာဟိ၏။ သင်မွီးဖွားလာမည့်သားလည်း မင်္ဂလာဟိ၏။ 
\v 43 အကျွန့်သခင်၏မိခင်သည် အကျွန့်ပါးကို လာရသော အခွင့်ထူးကို ဇာကြောင့် ခံစားရပါမည်နည်း။ 
\v 44 သင်၏ နှုတ်ဆက်စကားကို အကျွန် ကြားသောအခါ အကျွန့်ဝမ်းထဲက အချေလည်း ဝမ်းမြောက်လို့ ခုန်ပါ၏။ 
\v 45 သခင်ဘုရားပီးတော်မူသော ဗျာဒိတ်တော်အတိုင်း ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု သင်ယုံကြည်သည့်အတွက် ဇာလောက် ဝမ်းမြောက်လိမ့်မည်နည်း” ဟု ပြောလေ၏။
\s မာရိ၏ ချီးမွမ်းတေးခြင်း
\p
\v 46 မာရိက၊
\q1 “ငါ၏ စိတ်နှလုံးသည် သခင်ဘုရားကို ချီးမွမ်းပါ၏။
\q2
\v 47 ငါ၏ကယ်တင်သျှင် ဘုရားသခင်ကြောင့် ငါ၏စိတ်ဝိညာဉ်သည် ဝမ်းမြောက်ရွှင်လန်းပါ၏။
\q2
\v 48 ကိုယ်တော်သည် မိမိအခိုင်းအစီ၏ နိမ့်ကျသောအဖြစ်ကို အောက်မိ့သတိရပြီးလျှင်၊
\q1 အဂုမှစ၍ လူအပေါင်းရို့သည် ငါ့ကိုမင်္ဂလာဟိသူဟု ခေါ်ကြလိမ့်မည်။
\q2
\v 49 အကြောင်းမူကား အနန္တတန်ခိုးသျှင် ဘုရားသခင်သည် ငါ့အတွက် ကြီးမြတ်တော်မူသော အကြောင်းအရာတိကို ပြုတော်မူခ၍ ဖြစ်၏။
\q1 ကိုယ်တော်၏နာမတော်သည် သန့်ယှင်းပါ၏။
\q2
\v 50 ကိုယ်တော့်ကို ကြောက်ရွံ့ရိုသီကြသောသူရို့ကို
\q2 သားစဉ်မြီးဆက် ကရုဏာထားတော်မူ၏။
\q1
\v 51 တန်ခိုးကြီးသော လက်ရုံးတော်နှင့် တားဆီးပြီးလျှင်
\q2 အတွင်းစိတ်သဘော၌ မာနကြီးသောသူရို့ကို ကွဲလွင့်စီပါ၏။
\q1
\v 52 တန်ခိုးကြီးသော ဘုရင်တိကို ရာဇပလ္လင်ထက်မှ ဆွဲချပြီးလျှင်
\q2 နိမ့်ကျသောသူရို့ကို ချီးမြှောက်တော်မူပါ၏။
\q1
\v 53 ငတ်မွတ်သောသူရို့ကို ကောင်းသောအရာတိနှင့် ပြည့်ဝစီပြီး၊
\q2 ချမ်းသာကြွယ်ဝသောသူရို့ကို လက်ဗလာဖြင့် ရွှတ်လိုက်တော်မူ၏။
\q1
\v 54 အကျွန်ရို့ အဖိုးအဖီးတိကို ကိုယ်တော်ပီးခသည့် ကတိတော်နှင့်အညီ
\q2 မိမိ၏အခိုင်းအစီ ဣသရေလလူမျိုးတိကို မစတော်မူပြီ။
\q1
\v 55 အာဗြဟံနှင့် သူ၏မျိုးနွယ်များအတွက် ထားတော်မူခသော ကရုဏာတော်နှင့်အညီ
\q2 အစဉ်အမြဲပြုခြင်းငှာ သတိရတော်မူပြီ” ဟု ဆို၏။
\p
\v 56 ထို့နောက် မာရိသည် ဧလိဇဗက်ပါးတွင် သုံးလလောက်နီပြီးလျှင် အိမ်သို့ ပြန်လားလေ၏။
\s ဗတ္တိဇံယောဟန် ဖွားမြင်ခြင်း
\p
\v 57 ဧလိဇဗက်သည် အချိန်စိ့သောအခါ သားရတနာကို ဖွားမြင်လေ၏။ 
\v 58 ထိုကဲ့သို့ သူမအား သခင်ဘုရားသည် အံ့သြရလောက်အောင် ကျေးဇူးပြုသည်အကြောင်းကို ကြားကြသောအခါ အိမ်နီးချင်းနှင့် ဆွီမျိုးသားချင်းတိကလည်း သူမနှင့်အတူ ဝမ်းမြောက်ကြ၏။
\p
\v 59 ထို့နောက် သျှစ်ရက်မြောက်သော နိ့တွင် သူရို့သည် သူငယ်အား အရီဖျားလှီးရန် လာကြပြီး သူငယ်ကို အဖနာမည်ဖြစ်သော ဇာခရိအမည်ဖြင့် မှည့်ကြ၏။ 
\v 60 သို့သော် သူငယ်၏ မိခင်က၊ “ယင်းနာမည်ကို မမှည့်ပါကေ့၊ ယောဟန်ဟု နာမည်မှည့်ခေါ်ရမည်” ဟု ဆိုလျှင်၊
\p
\v 61 သူရို့ကလည်း၊ “သင်ရို့အမျိုး၌ ထိုနာမည် တစ်ယောက်လေ့ မဟိ” ဟု သူမကို ပြန်ပြောကြ၏။ 
\v 62 ထို့နောက် သူငယ်ကို နာမည်ပီးရန် သူ၏ဖခင်အား လက်ဟန်အမူအရာဖြင့် မိန်းကြ၏။
\p
\v 63 ဇာခရိကလည်း သင်းပုန်းတစ်ချပ်ကို တောင်းယူပြီးလျှင် “သူငယ်၏နာမည်က ယောဟန်ဖြစ်သည်” ဟု ရီးလိုက်သောအခါ သူရို့အားလုံး အလွန်အံ့သြကြ၏။ 
\v 64 ထိုခဏချင်းတွင် ဇာခရိကလည်း စကားပြန်ပြောနိုင်သဖြင့် ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းလေ၏။ 
\v 65 အိမ်နီးချင်းတိကလည်း ကြောက်ရွံ့ကြပြီး၊ ထိုသတင်းသည်လည်း ယုဒပြည် တောင်ပေါ်ဒေသ တစ်လျှောက်လုံးကို ပြန့်နှံ့လေ၏။ 
\v 66 ဤသတင်းကို ကြားသောသူအပေါင်းရို့သည် စဉ်းစားလျက် “ဤသူငယ်ကား ဇာပိုင်ဖြစ်လာမည်နည်း” ဟု ဆိုကြ၏။ အကြောင်းမူကား သခင်ဘုရား၏ တန်ခိုးတော်သည် သူငယ်အထက်၌ သက်ရောက်လျက် ဟိလေ၏။
\s ဇာခရိ၏ ပရောဖက်ပြုချက်
\p
\v 67 ယောဟန်၏အဖ ဇာခရိသည် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်နှင့် ပြည့်ဝပြီးလျှင် ဘုရားသခင်၏ သတင်းစကားတော်ကို ဟောပြောသည်မှာ၊
\q1
\v 68 “ဣသရေလအမျိုးသားရို့၏အသျှင် ဘုရားသခင်သည် မင်္ဂလာဟိစီသတည်း။
\q2 အကြောင်းမူကား ကိုယ်တော်သည် သူ၏လူမျိုးကို ကူညီမစဖို့ရန် ကြွလာတော်မူ၍ သူရို့ကို ရွီးနုတ်တော်မူဗျာယ်။
\q1
\v 69 ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ရို့အဖို့ တန်ခိုးကြီးမားသော ကယ်တင်သျှင်ကို
\q2 မိမိအစီခံ ဒါဝိဒ်အမျိုးအနွယ်ထဲမှ ပေါ်ထွန်းစီတော်မူပြီ။
\q1
\v 70 ရှီးသန့်ယှင်းသူ ပရောဖက်တိမှတဆင့် ကတိတော် ထားခသည်နှင့်အညီ၊
\q2
\v 71 ကိုယ်တော်က အကျွန်ရို့ကို အကျွန်ရို့၏ ရန်သူတိနှင့်၊
\q2 အကျွန်ရို့အား မုန်းတီးသောသူရို့လက်မှ ကယ်ထုတ်လေ၏။ 
\v 72 အကျွန်ရို့ အဖိုးအဖီးတိကို ကရုဏာထားတော်မူကြောင်းနှင့်၊
\q2 မိမိ၏ သန့်ယှင်းသော ပဋိညာဉ်တော်ကို အောက်မိ့တော်မူကြောင်း မိန့်တော်မူခ၏။
\q1
\v 73-74 အကျွန်ရို့ အဖိုးအဖီး အာဗြဟံအား ဂတိသစ္စာ ပြုတော်မူခသည်နှင့်အညီ၊
\q2 အကျွန်ရို့တိကို ရန်သူရို့လက်မှ ကယ်ပြီးလျှင်၊
\q2 ကြောက်ရွံ့ခြင်းမဟိဘဲ ကိုယ်တော်၏ အမှုတော်ကို ဆောင်ရွက်စီမည်။
\q1
\v 75 ယင်းအတွက်ကြောင့် အကျွန်ရို့လည်း ကိုယ်တော်၏ မျက်မှောက်တော်၌ သန့်ယှင်းခြင်းနှင့် ဖြောင့်မတ်ခြင်းအားဖြင့်
\q2 တစ်သက်လုံး ရှင်သန်ဖို့ဖြစ်၏။
\b
\q1
\v 76 “ငါ့သား၊ သင်သည် အမြင့်ဆုံးသော ဘုရား၏ ပရောဖက်ဟု ခေါ်ဝေါ်ခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်၊
\q1 သင်သည် ထိုသခင်ဘုရားအတွက် လမ်းကို ပျင်ဆင်ခြင်းငှာ
\q2 သခင်ဘုရား၏ ရှိ့တော်ဗြီး ဖြစ်လိမ့်မည်။
\q1
\v 77 ကိုယ်တော်၏ လူတိကိုလည်း သူရို့၏ အပြစ်မှ ခွင့်ရွှတ်ပြီးလျှင်
\q2 ကယ်တင်တော်မူမည့်အကြောင်း ပြောကြားရလိမ့်မည်။
\q1
\v 78 အကျွန်ရို့ ဘုရားသခင်သည် သနားခြင်းကရုဏာနှင့် ပြည့်ဝတော်မူ၏။
\q1 ကိုယ်တော်၏ ကယ်တင်ခြင်း ကျေးဇူးတော်သည် ကောင်းကင်မှ နီ၏အရောင်ကဲ့သို့ အကျွန်ရို့အထက်၌ ထွန်းလင်းစီတော်မူပြီးလျှင်၊
\q2
\v 79 သီမင်းအရိပ်၏ မှောင်မိုက်ထဲ၌ နီထိုင်သူရို့၌ အလင်းသည် ပေါ်ထွန်းလျက်၊
\q2 အကျွန်ရို့ကို ငြိမ်သက်ခြင်းလမ်းသို့ ညွှန်ပြတော်မူလိမ့်မည်” ဟု ဆိုလေ၏။
\p
\v 80 သူငယ်သည် ကြီးပြင်းလာပြီးလျှင် ဝိညာဉ်အရာ၌ တိုးပွါးလေ၏။ သူသည် ဣသရေလလူမျိုးတိရှိ့တွင် ထင်ရှားမည့် နိ့ရက်တိုင်အောင် တောကန္တာရ၌ နီထိုင်လေ၏။
\c 2
\s ယေသျှုဖွားမြင်ခြင်း
\r (မဿဲ ၁.၁၈–၂၅)
\p
\v 1 ထိုကာလ၌ ဧကရာဇ်ဘုရင် သြဂုတ္တုသည် ရောမအင်ပါယာတစ်ခုလုံးကို သန်းခေါင်စာရင်း ကောက်ယူရန် အမိန့်တော်ထုတ်လေ၏။ 
\v 2 ဤသည်ကား ကုရေနိသည် ယှုရိဘုရင်ခံဖြစ်သောအခါ ပထမဆုံးအကြိမ် သန်းခေါင်စာရင်း ကောက်ခြင်း ဖြစ်၏။ 
\v 3 သို့ဖြစ်၍ လူတိုင်းသည် စာရင်းသွင်းရန် မိမိရို့၏ဇာတိမြို့ရွာသို့ လားကြ၏။
\p
\v 4 ထို့ကြောင့် ယောသပ်သည်လည်း ဒါဝိဒ်၏အမျိုးအနွယ် ဖြစ်သောကြောင့် ဂါလိလဲနယ် နာဇရက်မြို့မှ ဒါဝိဒ်၏မြို့ဖြစ်သည့် ယုဒပြည် ဗက်လင်မြို့သို့ လားကြ၏။ 
\v 5 သူသည် ထိမ်းမြားရန် စိ့စပ်ထားသော မာရိနှင့်အတူ စာရင်းသွင်းရန် လားလေ၏။ သူမ၌ ကိုယ်ဝန်လွယ်ထားလျက် ဟိ၏။ 
\v 6 သူရို့သည် ဗက်လင်မြို့တွင် ဟိနိန်စဉ် အချေ မွီးဖွားချိန် ရောက်လာ၍၊ 
\v 7 သူမသည် မိမိ၏သားဦးကို ဖွားမြင်လေ၏။ တည်းခိုသည့်အိမ်တွင် သူရို့အတွက် နီရာမဟိသောကြောင့် သူမသည် သူငယ်ကို အဝတ်စနှင့်ပတ်ကာ နွားစာခွက်တွင် သိပ်ထားလေ၏။
\s သိုးထိန်းများနှင့် ကောင်းကင်တမန်တိ
\p
\v 8 ထိုအခါ ထိုပြည်၌ သိုးထိန်းရို့သည် ညဉ့်အခါ ကွင်းပြင်၌ မိမိရို့၏သိုးအုပ်ကို စောင့်ရှောက်နိန်ကြ၏။ 
\v 9 သခင်ဘုရား၏ ကောင်းကင်တမန်တစ်ပါးသည် သူရို့၌ ပေါ်လာပြီး၊ သခင်ဘုရား၏ ဘုန်းတန်ခိုးတော်သည် သူရို့ပတ်လည်တွင် ထွန်းလင်းတောက်ပလေ၏။ ထိုသူရို့သည် အလွန် ကြောက်လန့်ကြလေ၏။ 
\v 10 သို့ရာတွင် ကောင်းကင်တမန်က “မကြောက်ကတ်ကေ့၊ ငါသည် လူတိအားလုံးအတွက် အလွန်ဝမ်းမြောက်စရာ သတင်းကောင်းကို သင်ရို့ပါးသို့ ယူလာ၏။ 
\v 11 ဤနိ့တွင် ဒါဝိဒ်မြို့၌ အသျှင်ခရစ်တော်တည်းဟူသော ကယ်တင်သျှင်သည် သင်ရို့အဖို့အလို့ငှာ ဖွားမြင်ခြင်းကို ခံတော်မူဗျာယ်။ 
\v 12 သင်ရို့အတွက် ဤအကြောင်းအရာ၏ နိမိတ်လက္ခဏာဟူမူကား၊ မွီးကင်းစအချေ တစ်ယောက်ကို အဝတ်စနှင့် ရစ်ပတ်ပြီးလျှင် နွားစာခွက်၌ သိပ်ထားသည်ကို တွိ့မြင်ရလိမ့်မည်” ဟု မြွက်ဆို၏။
\p
\v 13 ထိုကောင်းကင်တမန်နှင့်အတူ ကောင်းကင် ဗိုလ်ခြေအပေါင်းရို့သည် ရုတ်တရက်ပေါ်လာကြပြီးလျှင်၊
\q1
\v 14 “အမြင့်ဆုံးသော ကောင်းကင်ဘုံ၌ ဟိတော်မူသော ဘုရားသခင်သည် ဘုန်းကြီးတော်မူပါစီသောဝ်။
\q2 မြီကြီးထက်မှာလည်း ကိုယ်တော် နှစ်သက်တော်မူသော လူအပေါင်းရို့၌ ငြိမ်သက်ခြင်း ဟိပါစီသောဝ်” ဟု ဘုရားသခင်ကို ချီးမွမ်းမြွတ်ဆိုကြ၏။
\p
\v 15 ကောင်းကင်တမန်ရို့သည် သူရို့ပါးမှ ထွက်ခွါ၍ ကောင်းကင်ဘုံသို့ ပြန်ကြသောအခါ သိုးထိန်းရို့က “ထာဝရဘုရားသည် ငါရို့အား ပြောကြားတော်မူသော ဤအမှုအရာများကို ဗက်လင်မြို့သို့ လား၍ ကြည့်ကြကုန်အံ့” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆိုကြ၏။
\p
\v 16 ထို့ကြောင့် သူရို့သည် အယင်လားကြပြီးလျှင် မာရိနှင့်ယောသပ်ကို လည်းကောင်း၊ နွားစာခွက်၌ သိပ်ထားလျက်ဟိသော သူငယ်တော်ကို လည်းကောင်း မြင်တွိ့ကြလေ၏။ 
\v 17 သူငယ်ကို မြင်တွိ့သောအခါ သူရို့သည် သူငယ်တော်နှင့်ပတ်သက်၍ ကောင်းကင်တမန် ပြောပြသော အကြောင်းအရာများကို ပြောပြကြ၏။ 
\v 18 သိုးထိန်းတိပြောသော စကားကို ကြားရသောသူ အပေါင်းရို့သည် အလွန်အံ့သြကြ၏။ 
\v 19 မာရိကလည်း ထိုအကြောင်းအရာအားလုံးကို မှတ်ထားပြီးလျှင် အလေးအနက် စဉ်းစားဆင်ခြင်လျက် နိန်၏။ 
\v 20 သိုးထိန်းရို့က ကောင်းကင်တမန် ဖော်ပြသည့်အတိုင်း ကြားရ၊ မြင်ရသဖြင့် ဘုရားသခင်ကို ချီးမွမ်းမြွက်ဆိုလျက် ပြန်လားကြလေ၏။
\s1 ယေသျှုဟုနာမည်ပီးခြင်း
\p
\v 21 \x - \xo ၂.၂၁ \xo*\xt လု ၁.၃၁\xt*\x*သျှစ်ရက်မြောက်သောနိ့တွင် သူငယ်အား အရီဖျားလှီးခြင်းမင်္ဂလာကို ပီးသောအခါ၊ သူငယ်ပဋိသန္ဓေမယူခင် ကောင်းကင်တမန်ကပီးသော နာမည်ဖြစ်သည့် ယေသျှုဟူသောနာမည်ဖြင့် မှည့်ကြလေ၏။
\s1 ယေသျှုကို ဗိမာန်တော်၌ဆပ်ကပ်ခြင်း
\p
\v 22 မောသျှေ၏ ပညတ်တရားအရ ယောသပ်နှင့်မာရိသည် စင်ကြယ်ခြင်းဝတ်ကို ပြုရမည့် အချိန်ရောက်သောအခါ ဘုရားသခင် ရှိ့တော်၌ ဆက်ကပ်ရန် သူငယ်ကို ယေရုဆလင်မြို့သို့ ခေါ်ဆောင်လား၏။ 
\v 23 “သားဦးယောက်ျားမှန်သမျှကို ဘုရားသခင်အား ဆက်ကပ်ရမည်” ဟူ၍ ဘုရားသခင်၏ ပညတ်တ္တိကျမ်း၌ ဖော်ပြထား၏။ 
\v 24 သူရို့သည်လည်း “ဂြိုးချေ နှစ်ကောင်ကို ဖြစ်စီ၊ ခိုနှစ်ကောင်ကို ဖြစ်စီ ပူဇော်ရမည်” ဟူ၍ လည်းကောင်း ဘုရားသခင်၏ ပညတ်တ္တိကျမ်းတွင် ဖော်ပြပါဟိသည့်အတိုင်း ဆက်ကပ်ပူဇော်ကြ၏။
\p
\v 25 ထိုအချိန်၌ သျှုမောင်ဟု ခေါ်သော လူတစ်ယောက်သည် ယေရုဆလင်မြို့တွင် နီထိုင်လျက်ဟိ၏။ သူသည် ဖြောင့်မတ်သောသူဖြစ်၍ ဘာသာတရားကိုင်းယှိုင်းသောသူဖြစ်၏။ သူသည် ဣသရေလလူမျိုးတိ ကယ်တင်ခြင်းရဖို့ရန် စောင့်မျှော်နိန်သောသူလည်း ဖြစ်ပြီး သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် သူ၌ တည်တော်မူ၏။ 
\v 26 သူသည် ဘုရားသခင်၏ မေသျှိယကို မဖူးရခင်မသီရဟု သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်အားဖြင့် ဗျာဒိတ်တော်ကို ရထားသူလည်းဖြစ်၏။ 
\v 27 ထိုအခါ သျှုမောင်သည် ဝိညာဉ်တော်၏ ဦးဆောင်မှုအားဖြင့် ဗိမာန်တော်ထဲသို့ ဝင်လေ၏။ ပညတ်တရားအတိုင်း ဆောင်ရွက်ရန် မိဖနှစ်ပါးရို့သည် သူငယ် ယေသျှုကို ဗိမာန်တော်ထဲသို့ ခေါ်လာကြသောအခါ၊ 
\v 28 သျှုမောင်သည် သူငယ်ကို သူ့လက်ဖြင့် ပွိ့ချီ၍ ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းလေသည်မှာ၊
\q1
\v 29 “ဘုရားသခင်၊ ကိုယ်တော်၏ ကတိတော်သည် အဂု ပြည့်စုံ နိန်ပြီ ဖြစ်သည့်အတွက်၊
\q2 ကိုယ်တော်၏ အခိုင်းအစီကို ငြိမ်သက်စွာ လားရသောအခွင့်ကို ပီးတော်မူပါ။
\q1
\v 30-32 တစ်ပါးအမျိုးသားတိအတွက် ကိုယ်တော်၏အလင်းကို လင်းစီရန်နှင့်
\q2 ကိုယ်တော့်လူမျိုးတော် ဣသရေလ၏ ဘုန်းအသရေ ထွန်းလင်းလာစီရန်၊
\q1 လူမျိုးအပေါင်းရို့ရှိ့၌ ကိုယ်တော်သျှင် ပျင်ဆင်ထားသော၊
\q2 ကယ်တင်ခြင်းကို အကျွန့်မျက်စိနန့် တပ်အပ်မြင်ရဗျာယ်” ဟု မြွက်ဆို၏။
\p
\v 33 သူငယ်၏မိဖရို့သည် သူငယ်နှင့်ပတ်သက်၍ သျှုမောင် ပြောဆိုသောစကားကို ကြားသောအခါ အံ့သြကြ၏။ 
\v 34 သျှုမောင်သည် သူရို့ကို ကောင်းကြီးပီး၍ သူ၏မိခင် မာရိအား၊ “များစွာသော ဣသရေလလူမျိုး၌ ဖျက်ဆီးခံရသူများနှင့် ကယ်တင်ခြင်းခံရသူများ အတွက် ဤသူငယ်ကို ဘုရားသခင်သည် ရွီးခြယ်ခန့်ထားတော်မူဗျာယ်။ ဤသူသည် ဘုရားသခင်ထံပါးမှ အမှတ်လက္ခဏာဖြစ်ပြီးလျှင် သူ့ကို လူတိက ဆန့်ကျင်ပြောဆိုခြင်းဖြင့်၊ 
\v 35 သူရို့၏ စိတ်နှလုံးအကြံအစီတိကို ပေါ်လွင်စီကြလိမ့်မည်။ သင်၏နှလုံးကို သံလျက်ဓါးနန့် ထိုးဖေါက်ခံရသကဲ့သို့ နာကြင်စွာခံစားရလိမ့်မည်” ဟု ပြောဆို၏။
\p
\v 36 အာသျှာအမျိုးအနွယ်ဝင်၊ ဖနွေလ၏သမီး၊ အန္နအမည်ဟိသည့် အသက်ကြီးရင့်သော ပရောဖက်မတစ်ယောက် ဟိ၏။ သူမသည် အိမ်ထောင်ပြု၍ ခုနစ်နှစ်သာ ပေါင်းသင်းခရပြီး၊ 
\v 37 အဂု အသက် ၈၄ နှစ်တိုင်တိုင်\f + \fr ၂.၃၇ \fr*\fq အဂု အသက် ၈၄ နှစ်တိုင်တိုင်၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa မုဆိုးမဘဝနှင့် ၈၄ နှစ်ဟိရာ။\fqa*\f* မုဆိုးမဘဝနှင့် နီထိုင်ရ၏။ သူမသည် အစာယှောင်၍ ဆုတောင်းလျက် နိ့ညမလပ် ဘုရားဝတ်ပြုကာ ဗိမာန်တော်မှမခွါဘဲ နိန်၏။ 
\v 38 သူမသည်လည်း ထိုအချိန်၌ ရောက်လာပြီးလျှင် ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းလျက် ယေရုဆလင်မြို့ ရွီးနုတ်ကယ်တင်ခံရမည့်အကြောင်းကို စောင့်မျှော်နိန်သော လူအပေါင်းရို့အား သူငယ်အကြောင်းကို ပြောဆို၏။
\s1 နာဇရက်မြို့သို့ ပြန်လားခြင်း
\p
\v 39 \x - \xo ၂.၃၉ \xo*\xt မ ၂.၂၃\xt*\x*ယောသပ်နှင့် မာရိရို့သည် ဘုရားသခင်၏ ပညတ်တော်ဟိသမျှကို ဆောင်ရွက်ပြီးလျှင် သူရို့၏ မြို့ဖြစ်သော ဂါလိလဲပြည်၊ နာဇရက်မြို့သို့ ပြန်လာကြ၏။ 
\v 40 သူငယ်သည် ကြီးထွားသန်မာလာပြီး ဉာဏ်ပညာနှင့် ပြည့်စုံကာ ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်သည် သူ့အထက်၌ တည်လျက်ဟိ၏။
\s1 ဗိမာန်တော်ထဲ၌ သူငယ်ယေသျှု
\p
\v 41 ယေသျှု၏မိဖရို့သည် နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း ပသခါပွဲတော်ကိုခံယူရန် ယေရုဆလင်မြို့သို့ လားကြလေ၏။ 
\v 42 ယေသျှုသည် အသက်တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ် ဟိသောအခါ သူရို့သည် ထုံးစံဟိသည်အတိုင်း ပွဲတော်သို့ လားကြ၏။ 
\v 43 သူ၏မိဖရို့သည် ပွဲတော်ပြီးဆုံးချိန်၌ အိမ်သို့ပြန်ကြသော်လည်း သူငယ်ယေသျှုသည် ယေရုဆလင်မြို့တွင် ကျန်ခလေ၏။ ထိုသို့ ကျန်ခသည်ကို သူ၏မိဖရို့သည် မသိကြ။ 
\v 44 ထို့ကြောင့် သူ၏မိဖရို့က သူသည် သူရို့၏ အပေါင်းအဖော်များထဲတွင် ဟိလိမ့်မည်ဟု ထင်မှတ်လျက် တစ်နိ့တာခရီး လားပြီးမှ မိမိရို့၏ မိတ်ဆွီတိနှင့် ဆွီမျိုးသားချင်းတိကြားတွင် သူ့ကို ရှာကြ၏။ 
\v 45 သူရို့သည် သူ့ကို မတွိ့သောအခါ ယေရုဆလင်မြို့သို့ ပြန်လား၍ ရှာကြ၏။ 
\v 46 တတိယမြောက်နိ့တွင် သူရို့သည် သူငယ်ကို ဗိမာန်တော်ထဲတွင် တွိ့ကြ၏။ သူသည် ယုဒဆရာများနှင့် အတူထိုင်ကာ သူရို့၏တရားစကားများကို ကြားနာလျက် သူရို့နှင့် ဆွေးနွေး မိန်းမြန်းလျက် နိန်၏။ 
\v 47 သူ၏စကားကို ကြားသောသူတိုင်းကလည်း သူ၏ဉာဏ်စွမ်းနန့် ဖြေကြားချက်ကို အံ့သြကြ၏။ 
\v 48 သူ၏မိဖရို့သည် သူ့ကို တွိ့သောအခါ အံ့မောကျ၍၊ သူ၏ မိခင်က “ငါ့သား၊ ဇာဖြစ်လို့ ငါရို့ကို ဤသို့ ပြုသနည်း၊ မေမေနှင့်ဘာဘာကလည်း ကောင်းကောင်း စိတ်ပူပြီးလျှင် သားချေကို ရှာခရသည်” ဟု ပြော၏။
\p
\v 49 သူက၊ “ဇာဖြစ်လို့ အကျွန့်ကို ရှာကြပါသနည်း။ အကျွန့်အဖအိမ်တော်၌ ဟိ နိန်ရမည် ဆိုသည်ကို မသိကြသလား” ဟု မိဖရို့အား ပြန်ပြော၏။ 
\v 50 သို့ရာတွင် သူရို့က သူသည် မိမိရို့အား ဇာကို ပြောနိန်သည်ကို နားမလည်ကြ။
\p
\v 51 ထို့ကြောင့် ယေသျှုသည် မိဖရို့နှင့်အတူ နာဇရက်မြို့သို့ လိုက်လာပြီး မိဖရို့၏စကားကို နာခံလျက်နိန်၏။ သူ၏မိခင်သည်ကား ဖြစ်ပျက်ခသမျှကို မိမိစိတ်နှလုံးထဲတွင် မှတ်သားထားလေ၏။ 
\v 52 ယေသျှုသည်လည်း ခန္ဓာနှင့် ဉာဏ်ပညာပိုင်းတွင် တိုးတက်ကြီးထွားလျက် ဘုရားသခင်နှင့် လူရှိ့၌ မျက်နှာပွင့်လန်းလျက် ဟိလေ၏။
\c 3
\s1 ဗတ္တိဇံယောဟန်၏ ဟောပြောချက်
\r (မဿဲ ၃.၁–၁၂; မာကု ၁.၁–၈; ယောဟန် ၁.၁၉–၂၈)
\p
\v 1 ဧကရာဇ်ဘုရင် တိဗေရိ နန်းစံနှစ် တစ်ဆယ့်ငါးနှစ်ဟိသောအခါ ယုဒပြည်တွင် ပုန္တိပိလတ်သည် ဘုရင်ခံဖြစ်၏။ ဂါလိလဲပြည်တွင် ဟေရုဒ်၊ ဣတုရဲနယ်နှင့် တြာခေါနိတ်နယ်တွင် ဟေရုဒ်၏ညီ ဖိလိပ္ပု၊ အဘိလင်နယ်တွင် လုသာနိရို့သည် အသီးသီး နယ်စားများ ဖြစ်ကြ၏။ 
\v 2 အန္နနှင့် ကယာဖရို့က ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းများ ဖြစ်ကြ၏။ ထိုအချိန်တွင် တောကန္တာရ၌ဟိသော ဇာခရိ၏သား ယောဟန်သည် ဘုရားသခင်၏ ဗျာဒိတ်တော်ကို ခံရ၏။ 
\v 3 ထို့ကြောင့် ယောဟန်သည် ယော်ဒန်မြစ်ဝှမ်းတစ်လျှောက် လားပြီးလျှင် “အပြစ်မှ နောင်တရပြီးလျှင် ဗတ္တိဇံကို ခံယူကတ်ပါ၊ သို့မှသာ ဘုရားသခင်သည် သင်ရို့အပြစ်ကို လွှတ်တော်မူလိမ့်မည်” ဟု ဟောပြောလေ၏။
\q1
\v 4 ပရောဖက် ဟေသျှာယကျမ်းစာ၌ ရီးသားထားသည်မှာ၊
\q1 “တောကန္တာရတွင် ဟစ်ကြော်သောသူ၏ အသံမှာ၊
\q2 ‘ထာဝရဘုရား ကြွတော်မူရာလမ်းကို အသင့်ပျင်ဆင်ကြလော့၊
\q2 ကိုယ်တော်၏လမ်းကို ပြောင့်တန်းအောင် ပြုလုပ်ကြလော့၊
\q1
\v 5 ချိုင့်ဝှမ်းဟိသမျှကို ဖို့ပြီးလျှင်
\q2 တောင်ကြီးတောင်ငယ်တိကို ဖြိုကြလော။
\q1 ကောက်သောလမ်းကို ပြောင့်တန်းစီပြီးလျှင်၊
\q2 ကြမ်းတမ်းသောလမ်းကိုလည်း ချောမွတ်စီကြလော့၊
\q1
\v 6 လူအပေါင်းရို့သည် ဘုရားသခင်၏ ကယ်တင်ခြင်းကို တွိ့မြင်ရလိမ့်မည်’” ဟု ဖြစ်၏။
\p
\v 7 \x - \xo ၃.၇ \xo*\xt မ ၁၂.၃၄; ၂၃.၃၃\xt*\x*ယောဟန်သည် မိမိထံ၌ ဗတ္တိဇံခံယူရန် ရောက်လာကြသော လူအပေါင်းရို့အား “အချင်း မြွီဆိုးအမျိုးရို့၊ ကျရောက်လတ္တံသော အမျက်တော်၏ ဖီးမှ ယှောင်ဗြီးရန် သင်ရို့ကို ဇာသူက သတိပီးသနည်း။ 
\v 8 \x - \xo ၃.၈ \xo*\xt ယော ၈.၃၃\xt*\x* နောင်တရခြင်းနှင့်ဆိုင်သော အသီးကို သီးကြလော့။ အာဗြဟံသည် ငါရို့အဖ ဖြစ်သည်ဟု မပြောကတ်ကေ့။ ဘုရားသခင်သည် ဤကျောက်ခဲတိကို အာဗြဟံ၏ အမျိုးအနွယ်တိဖြစ်လာအောင် ဖန်ဆင်းနိုင်တော်မူသည် ဟု သင်ရို့ကို ငါပြောဆို၏။ 
\v 9 \x - \xo ၃.၉ \xo*\xt မ ၇.၁၉\xt*\x*ပေါက်ဆိန်ကို သစ်ပင်အရင်း၌ အသင့် ပျင်ထားသည်ဖြစ်သဖြင့် ကောင်းသောအသီးကို မသီးသော အပင်ဟိသမျှကို ခွတ်ပစ်ပြီး မီးအိုင်ထဲသို့ ဝေးပစ်ခြင်း ခံရလိမ့်မည်” ဟု ဆို၏။
\p
\v 10 လူအပေါင်းရို့က “ထိုသို့ဆိုလျှင် အကျွန်ရို့ ဇာပိုင်လုပ်ရပါမည်နည်း” ဟု မိန်းကြလျှင်၊
\p
\v 11 ယောဟန်က “အင်္ကျီနှစ်ထည် ဟိသောသူက အင်္ကျီမဟိသောသူအား အင်္ကျီတစ်ထည်ကို ပီးလော့၊ စားစရာဟိသောသူကလည်း ထိုနည်းအတိုင်း မျှဝီပီးလော့” ဟု ပြန်ပြော၏။
\p
\v 12 \x - \xo ၃.၁၂ \xo*\xt လု ၇.၂၉\xt*\x*တချို့သော အခွန်ခံသူရို့ကလည်း ဗတ္တိဇံကို ခံယူရန် လာကြ၍ သူရို့က “ဆရာ၊ အကျွန်ရို့ ဇာလုပ်ရပါဖို့လဲ” ဟု မိန်းကြ၏။
\p
\v 13 ယောဟန်ကလည်း “တရားဝင်သတ်မှတ်ထားသည်ထက် အခွန်ကို ပိုမကောက်ကတ်ကေ့” ဟု ပြန်ပြော၏။
\p
\v 14 ထို့နောက် တချို့သော စစ်သားတိကလည်း “အကျွန်ရို့ ဇာပိုင်လုပ်ရပါမည်နည်း” ဟု မိန်းကြ၏။
\p ယောဟန်က “သင်ရို့သည် ဇာသူ့ကိုလည်း မတရား မစွပ်စွဲကတ်ကေ့၊ ဇာသူ့ဖဲသာကိုလည်း အားဓမ္မ မယူကေ့။ သင်ရို့ရသည့် လစာနှင့် ရောင့်ရဲကြလော့” ဟု ပြန်ပြော၏။
\p
\v 15 လူတိက မေသျှိယ ကြွလာဖို့ယာ ဟု စောင့်မျှော်နိန်ချိန်ဖြစ်ရာ ယောဟန်သည် မေသျှိယပင် ဖြစ်နိန်သလောဟု စိတ်နှလုံးထဲ၌ တွေးတောလျက်နိန်ကြ၏။ 
\v 16 သို့ဖြစ်၍ ယောဟန်က “ငါက သင်ရို့ကို ရီအားဖြင့် ဗတ္တိဇံမင်္ဂလာကို ပီး၏။ ငါ့ထက်ကြီးမြတ်သောသူသည် ငါ့နောက်၌ ပေါ်ထွန်းလာလိမ့်မည်။ ငါသည် ထိုအသျှင်၏ ခြီနင်းကြိုးကိုတောင် မဖြီထိုက်။ ထိုအသျှင်သည် သင်ရို့ကို သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်နှင့် လည်းကောင်း၊ မီးနှင့် လည်းကောင်း ဗတ္တိဇံမင်္ဂလာကို ပီးတော်မူလိမ့်မည်။ 
\v 17 ထိုသူသည် မိမိ၏ ကောက်နယ်တလင်းကို ယှင်းလင်းရန် လက်၌ ဆန်ကောကို ကိုင်ထားတော်မူသည်ဖြစ်၍ ဂျုံစပါးတိကို ပုတ်ထဲတွင် စုသိမ်းပြီးလျှင် အဖျင်းတိကို မငြိမ်းနိုင်သော မီးထဲ၌ လောင်ကျွမ်းစီတော်မူလိမ့်မည်” ဟု သူရို့ကို ပြောဆို၏။
\p
\v 18 ယောဟန်သည် ခြားနားသော နိုးဆော်ချက်များနှင့် ထိုသူရို့၏ အကျင့်တိကိုလည်း ပြောင်းလဲစီရန် လူတိကို တိုက်တွန်း၍ သတင်းကောင်းကို သူရို့အား ဟောပြောတော်မူ၏။ 
\v 19 \x - \xo ၃.၁၉–၂၀ \xo*\xt မ ၁၄.၃–၄; မာ ၆.၁၇–၁၈\xt*\x*သို့သော် ယောဟန်သည် နယ်စားဟေရုဒ်အား၊ သူ့ညီ၏မယားဖြစ်သော ဟေရောဒိကို သိမ်းပိုက်ခြင်းနှင့် အခြားသော မကောင်းမှုများကို ကျူးလွန်ခသောကြောင့် ဆုံးမခ၏။ 
\v 20 ထို့နောက် ယောဟန်ကို ထောင်ထဲတွင် ချုပ်ထားစီခြင်းဖြင့် ဟေရုဒ်သည် ပို၍ ဆိုးရွားသော အပြစ်ကို ကျူးလွန်လေ၏။
\s1 ယေသျှု ဗတ္တိဇံ ခံယူတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၃.၁၃–၁၇; မာကု ၁.၉–၁၁)
\p
\v 21 လူအပေါင်းရို့သည် ဗတ္တိဇံကို ခံယူကြပြီးသောအခါ ယေသျှုသည်လည်း ဗတ္တိဇံမင်္ဂလာကို ခံယူတော်မူ၏။ ကိုယ်တော်သည် ဆုတောင်းတော်မူစဉ် ကောင်းကင်ပွင့်ဟ၍၊ 
\v 22 \x - \xo ၃.၂၂ \xo*\xt မ ၃.၁၇; မာ ၁.၁၁; လု ၉.၃၅\xt*\x*သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော်သည် ဂြိုးငှက်အသွင်ဖြင့် ကိုယ်ထင်ရှား၍ ကိုယ်တော်၏အပေါ်သို့ ဆင်းသက်တော်မူ၏။ ကောင်းကင်မှအသံတော်ကား “သင်သည် ငါနှစ်သက်မြတ်နိုးရာ ငါ၏ချစ်သားဖြစ်သည်” ဟု ထွက်ပေါ်လာ၏။
\s1 ယေသျှု၏ မျိုးနွယ်တော်များ
\r (မဿဲ ၁.၁–၁၇)
\p
\v 23 အမှုတော်ကို စတင်ဆောင်ရွက်ချိန်၌ ယေသျှုသည် အသက်သုံးဆယ်ခန့် ဟိတော်မူ၏။ လူများအထင်မှာ ကိုယ်တော်သည် ယောသပ်၏သား ဖြစ်၏။ ယောသပ်သည် ဧလိ၏ သားတည်း။ 
\v 24 ဧလိသည် မဿတ်၏သား၊ မဿတ်သည် လေဝိ၏သား၊ လေဝိသည် မေလခိ၏သား၊ မေလခိသည် ယန္န၏သား၊ ယန္နသည် ယောသပ်၏သား ဖြစ်၏။ 
\v 25 ယောသပ်သည် မတ္တသိ၏သား၊ မတ္တသိသည် အာမုတ်၏သား၊ အာမုတ်သည် နာဟုံ၏သား၊ နာဟုံသည် ဧသလိ၏သား၊ ဧသလိသည် နဂ္ဂဲ၏သားဖြစ်၏။ 
\v 26 နဂ္ဂဲသည် မာအတ်၏သား၊ မာအတ်သည် မတ္တသိ၏သား၊ မတ္တသိသည် သျှေမိ၏သား၊ သျှေမိသည် ယောသပ်၏သား၊ ယောသပ်သည် ယုဒ၏သား ဖြစ်၏။ 
\v 27 ယုဒသည် ယောဟန္န၏သား၊ ယောဟန္နသည် ရေသ၏သား၊ ရေသသည် ဇေရုဗဗေလ၏သား၊ ဇေရုဗာဗေလသည် သျှာလသေလ၏သား၊ သျှာလသေလသည် နီရဲ၏သား ဖြစ်၏။ 
\v 28 နေရဲသည် မေလခိ၏သား၊ မေလခိသည် အဒ္ဒိ၏သား၊ အဒ္ဒိသည် ကောသံ၏သား၊ ကောသံသည် ဧလမောဒံ၏သား၊ ဧလမောဒံသည် ဧရ၏သား ဖြစ်၏။ 
\v 29 ဧရသည် ယောသျှု၏သား၊ ယောသျှုသည် ဧလျေဇာ၏သား၊ ဧလျေဇာသည် ယောရိမ်၏သား၊ ယောရိမ်သည် မဿတ်၏သား၊ မဿတ်သည် လေဝိ၏သား ဖြစ်၏။ 
\v 30 လေဝိသည် သျှိမောင်၏သား၊ သျှိမောင်သည် ယုဒ၏သား၊ ယုဒသည် ယောသပ်၏သား၊ ယောသပ်သည် ယောနန်၏သား၊ ယောနန်သည် ဧလျာကိမ်၏သား ဖြစ်၏။ 
\v 31 ဧလျာကိမ်သည် မေလေ၏သား၊ မေလေသည် မဲနန်၏သား၊ မဲနန်သည် မတ္တသ၏သား၊ မတ္တသသည် နာသန်၏သား၊ နာသန်သည် ဒါဝိဒ်၏သား ဖြစ်၏။ 
\v 32 ဒါဝိဒ်သည် ယေသျှဲ၏သား၊ ယေသျှဲသည် သြဗက်၏သား၊ သြဗက်သည် ဗောဇ၏သား၊ ဗောဇသည် စာလမုန်၏သား၊ စာလမုန်သည် နာရှုန်၏သားဖြစ်၏။ 
\v 33 နာရှုန်သည် အမိနဒပ်၏သား၊ အမိနဒပ်သည် အဒ်မိန်၏သား၊ အဒ်မိန်သည် အာရံနိ၏သား၊ အာရံနိ့သည် ဟေဇရုံ၏သား၊ ဟေဇရုံသည် ဖာရက်၏သား၊ ဖာရက်သည် ယုဒ၏သား ဖြစ်၏။ 
\v 34 ယုဒသည် ယာကုပ်၏သား၊ ယာကုပ်သည် ဣဇာက်၏သား၊ ဣဇာက်သည် အာဗြဟံ၏သား၊ အာဗြဟံသည် တေရ၏သား၊ တေရသည် နာခေါ်၏သားဖြစ်၏။ 
\v 35 နာခေါ်သည် စေရောက်၏သား၊ စေရောက်သည် ရာဂေါ၏သား၊ ရာဂေါသည် ဖာလက်၏သား၊ ဖာလက်သည် ဟေဗာ၏သား၊ ဟေဗာသည် သျှာလ၏သား ဖြစ်၏။ 
\v 36 သျှာလသည် ကာဣနန်၏သား၊ ကာဣနန်သည် အာဖာဇဒ်၏သား၊ အာဖာဇဒ်သည် သျှေမ၏သား၊ သျှေမသည် နောဧ၏သား၊ နောဧသည် လာမက်၏သား ဖြစ်၏။ 
\v 37 လာမက်သည် မသုသျှလ၏သား၊ မသုသျှလသည် ဧနောက်၏သား၊ ဧနောက်သည် ယာရက်၏သား၊ ယာရက်သည် မဟာလေလ၏သား၊ မဟာလေလသည် ကာနန်၏သား ဖြစ်၏။ 
\v 38 ကာနန်သည် ဧနုတ်၏သား၊ ဧနုတ်သည် သျှေသ၏သား၊ သျှေသသည် အာဒံ၏သား၊ အာဒံသည် ဘုရားသခင်၏သား ဖြစ်သတည်း။
\c 4
\s1 ယေသျှုအား စုံစမ်းသွီးဆောင်ခြင်း
\r (မဿဲ ၄.၁–၁၁; မာကု ၁.၁၂–၁၃)
\p
\v 1 ယေသျှုသည် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်နှင့် ပြည့်ဝပြီး ယော်ဒန်မြစ်မှ ပြန်ကြွလာတော်မူစဉ် ဝိညာဉ်တော်သည် ကိုယ်တော်အား တောကန္တာရသို့ ပို့ဆောင်တော်မူ၏။ 
\v 2 ထိုအရပ်၌ ရက်လေးဆယ်ပတ်လုံး မာရ်နတ်၏ စုံစမ်းသွီးဆောင်ခြင်းကို ခံတော်မူ၏။ ထိုနိ့ရက်များအတွင်း မည်သည့်အစားအစာကိုမျှ သုံးဆောင်တော်မမူသောကြောင့် ထိုအချိန်လွန်သောအခါ ကိုယ်တော်သည် ဆာမွတ်တော်မူ၏။
\p
\v 3 ထိုအခါ မာရ်နတ်က “သင်သည် ဘုရားသခင်၏သားဖြစ်သည်ဟု ဆိုလျှင်၊ ဤကျောက်ခဲကို မုန့်ဖြစ်စီဖို့ အမိန့်ပီးပါ” ဟု လျှောက်၏။
\p
\v 4 ယေသျှုကလည်း၊ “လူသည် မုန့်အားဖြင့်သာ အသက်ရှင်သည်မဟုတ် ဟူ၍ ကျမ်းစာ၌လာ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 5 ထို့နောက် မာရ်နတ်သည် ကိုယ်တော့်ကို တောင်ထက်သို့ ခေါ်ဆောင်လားပြီးနောက် လောကီနိုင်ငံဟိသမျှကို ချက်ချင်း ညွှန်ပြလေ၏။ 
\v 6 ထိုအခါ မာရ်နတ်က “ဤဘုန်းတန်ခိုးစည်းစိမ် ဟိသမျှတိကို သင့်အားပီးမည်။ ဤအရာတိကို ငါ့အား ပီးအပ်ထားသည်ဖြစ်၍ ငါသည် ပီးချင်သောသူကို ပီးနိုင်၏။ 
\v 7 သို့ဖြစ်၍ သင်သည် ငါ့ကို ကိုးကွယ်သည်ဟိသော် ဤအရာအားလုံးသည် သင်၏ ဥစ္စာဖြစ်လိမ့်မည်” ဟု ပြော၏။
\p
\v 8 ယေသျှုကလည်း၊ “ကျမ်းစာလာသည်ကား၊ ‘သင်ရို့၏အသျှင် ဘုရားသခင်ကိုသာ ကိုးကွယ်၍ ထိုအသျှင်၏ အမှုကိုသာ ဆောင်ရွက်ရမည်’ ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 9 မာရ်နတ်သည် ယေသျှုကို ယေရုဆလင်မြို့သို့ ခေါ်လားပြီး ဗိမာန်တော်အထွဋ်ထိပ်၌ ထားပြီးလျှင် “သင်သည် ဘုရားသခင်၏သားတော် ဖြစ်သည်မှန်လျှင်၊ သင်ကိုယ်တိုင် ဤနီရာမှ အောက်သို့ ခုန်ချလိုက်ပါ။ 
\v 10 ကျမ်းစာတော်မြတ်တွင် ‘သင့်ကို စောင့်ရှောက်ဖို့ ကောင်းကင်တမန်တိကို ဘုရားသခင်က မိန့်မှာထားတော်မူ၏၊’ 
\v 11 ထို့အပြင် ‘သင်၏ခြီကို ကျောက်နန့် မထိခိုက်စီခြင်းငှာ သူရို့လက်နှင့် သင့်ကို ကိုင်ထားကြလိမ့်မည်’” ဟူ၍လည်း ဆို၏။
\p
\v 12 ယေသျှုကလည်း “ ‘သင်၏ ဘုရားသခင် ထာဝရဘုရားကို စုံစမ်းခြင်းမပြုရ’ ဟု ကျမ်းစာ၌လာ၏” ဟူ၍ မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 13 မာရ်နတ်သည် စုံစမ်းသွီးဆောင်ခြင်း အားလုံးကို ပြုပြီးသောအခါ ကိုယ်တော်ထံပါးမှ အဝီးသို့ ထွက်လားပြီးလျှင် အခါအခွင့်ကောင်းကို စောင့်နိန်၏။
\s1 ယေသျှုသည် ဂါလိလဲပြည်တွင် အမှုတော်ကို စတင်ဆောင်ရွက်ခြင်း
\r (မဿဲ ၄.၁၂–၁၇; မာကု ၁.၁၄–၁၅)
\p
\v 14 ထို့နောက် ယေသျှုသည် သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော်တန်ခိုးနှင့် ပြည့်ဝလျက် ဂါလိလဲပြည်သို့ ပြန်ကြွလာတော်မူ၏။ ကိုယ်တော်၏ သတင်းတော်သည် ထိုဒေသဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးသို့ ပြန့်လားလေ၏။ 
\v 15 ကိုယ်တော်သည် တရားဇရပ်များ၌ ဟောပြောသွန်သင်သောကြောင့် လူတိုင်းက ကိုယ်တော့်ကို ချီးမွမ်းကြ၏။
\s1 နာဇရက်မြို့၌ ယေသျှု ငြင်းပယ်ခံရခြင်း
\r (မဿဲ ၁၃.၅၃–၅၈; မာကု ၆.၁–၆)
\p
\v 16 ထို့နောက် ယေသျှုသည် မိမိကြီးပြင်းရာ နာဇရက်မြို့သို့ ကြွတော်မူပြီးလျှင် ဥပုသ်နိ့၌ ထုံးစံဟိသည်အတိုင်း တရားဇရပ်သို့ ဝင်တော်မူ၏။ ကိုယ်တော်သည် ကျမ်းစာကို ဖတ်ခြင်းငှာ ထတော်မူလျှင်၊ 
\v 17 ပရောဖက်ဟေရှာယ ကျမ်းစာကို ကိုယ်တော်အား ပီးတော်မူ၏။ ကိုယ်တော်သည် ကျမ်းစာကို ဖွင့်၍ တွိ့တော်မူသော ကျမ်းစာ၌ ရီးထားသည်မှာ၊
\q1
\v 18 “ထာဝရဘုရား၏ ဝိညာဉ်တော်သည် ငါ့အထက်၌ တည်တော်မူပြီးလျှင်၊
\q2 ဆင်းရဲသားရို့အား သတင်းကောင်းကို ပြောကြားရန် ငါ့ကို ရွီးခြယ်တော်မူပြီ။
\q1 အချုပ်အနှောင်ခံရသူများကို လွတ်မြောက်စီရန်အကြောင်းနှင့်
\q2 မျက်စိကန်းသူရို့ကို မျက်စိပြန်မြင်စီရန်၊
\q1 ညှည်းပန်းနှိပ်စက်ခံရသူရို့ကို ကယ်မရန်နှင့်၊
\q2
\v 19 ထာဝရဘုရားသည် မိမိလူရို့ကို ကယ်တင်ခြင်းငှာ
\q2 အချိန်ရောက်ပြီဖြစ်ကြောင်း ကြေငြာရန် ငါ့ကို ရွှတ်လိုက်တော်မူ၏” ဟူ၍ ဖြစ်၏။
\p
\v 20 ထို့နောက် ယေသျှုက ကျမ်းစာလိပ်ကိုလိပ်၍ တရားဇရပ်မှူးအား ပြန်ပီးပြီးနောက် ထိုင်တော်မူ၏။ တရားဇရပ်ထဲ၌ဟိသော လူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော်အား စိုက်ကြည့်နိန်ကြ၏။ 
\v 21 ကိုယ်တော်က “ဤကျမ်းစာ၌ပါသော အကြောင်းအရာများသည် သင်ရို့ကြားသည်အတိုင်း ဤနိ့ ပြည့်စုံလီဗျာယ်” ဟု သူရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 22 လူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော်၏အကြောင်းကို ချီးကျူးပြောဆိုပြီး နှုတ်တော်ထွက်စကားများကို အံ့သြကြ၏။ သူရို့က “ဤသူသည် ယောသပ်သားမဟုတ်လား” ဟုပြောကြ၏။
\p
\v 23 ကိုယ်တော်ကလည်း၊ “သင်ရို့သည် ‘အချင်း ဆီးဆရာ၊ သင့်ရောဂါကို သင်ပျောက်အောင် ကုလော့’ ဆိုသည့် ဆိုရိုးစကားကို အသုံးပြု၍ ငါ့အား ဧကန်အမှန် ဆိုလိမ့်မည်။ ‘ကပေရနောင်မြို့၌ အသျှင်ပြုခသည့် အမှုကို အကျွန်ရို့ ကြားသည်အတိုင်း အသျှင်နီထိုင်ရာမြို့၌လည်း ပြုတော်မူပါ’ ဟု ငါ့ကို ပြောကြလိမ့်မည်။” 
\v 24 \x - \xo ၄.၂၄ \xo*\xt ယော ၄.၄၄\xt*\x* ယေသျှုကလည်း “ငါအမှန်ဆိုသည်ကား၊ ပရောဖက်ရို့သည် မိမိနီရပ်မြို့၌ မျက်နှာမရတတ်။” ဟု ထပ်၍ မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 25 “ငါအမှန်ဆိုသည်ကား၊ ဧလိယလက်ထက် ဣသရေလ နိုင်ငံတွင် သုံးနှစ်နှင့်ခြောက်လပတ်လုံး မိုးခေါင်ပြီးလျှင် ကြီးစွာသော အစာငတ်မွတ်ခြင်းဖီး ကျရောက်သောအခါ၌ ဣသရေလအမျိုး မုဆိုးမတိ ဟိကြ၏။ 
\v 26 သို့သော်လည်း ပရောဖက်ဧလိယအား ဇာသူတစ်ယောက်ပါးကိုမျှ ရွှတ်လိုက်တော်မမူ။ ဇိဒုံပြည်၊ ဇရတ္တမြို့သူ မုဆိုးမပါးသို့သာ ရွှတ်တော်မူ၏။ 
\v 27 ပရောဖက်ဧလိသျှဲ လက်ထက်တွင်လည်း ဣသရေလအမျိုးသားရို့သည် နူနာရောဂါသည် အများဟိသော်လည်း ဇာသူတစ်ယောက်မျှ ကျန်းမာခြင်းကို မရကတ်၊ ယှုရိပြည်သား နေမန်သာလျှင် ကျန်းမာခြင်းကို ရ၏” ဟု သူရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 28 တရားဇရပ်၌ဟိသော လူအပေါင်းရို့သည် ထိုစကားကို ကြားသောအခါ အလွန် ဒေါသ ထွက်ကြ၏။ 
\v 29 သူရို့သည် ထ၍၊ ယေသျှုအား တောင်ကမ်းပါးမှ တွန်းချရန် မြို့တည်ရာ တောင်ထိပ်စွန်းသို့ ခေါ်ဆောင်လားကြ၍ ကိုယ်တော့်ကို တောင်ကမ်းပါးစွန်းမှ တွန်းချရန် ရည်ရွယ်ကြ၏။ 
\v 30 သို့ရာတွင် ကိုယ်တော်သည် ပရိသတ်အလယ်မှ လျှောက်၍ ကြွလားတော်မူ၏။
\s1 နတ်ဆိုးပူးသော လူတစ်ဦး
\r (မာကု ၁.၂၁–၂၈)
\p
\v 31 ထို့နောက် ယေသျှုသည် ဂါလိလဲပြည်၊ ကပေရေနောင်မြို့သို့ ရောက်သောအခါ ဥပုသ်နိ့၌ လူတိကို ဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။ 
\v 32 \x - \xo ၄.၃၂ \xo*\xt မ ၇.၂၈–၂၉\xt*\x*ကိုယ်တော်၏ ဟောပြောချက်များသည် အခွင့်အာဏာ ပါဟိသောကြောင့် သူရို့သည် အံ့သြကြ၏။ 
\v 33 တရားဇရပ်ထဲတွင် ညစ်ညူးသောနတ်ဆိုး ဝင်ပူးခံရသူတစ်ဦး ဟိ၏။ မိစ္ဆာနတ်ဆိုးက၊ 
\v 34 “အို၊ နာဇရက်မြို့သား ယေသျှု၊ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ရို့နှင့် ဇာဆိုင်လဲ၊ အကျွန်ရို့ကို ပျက်စီးစီရန်အတွက် ကြွလာသလား၊ ကိုယ်တော်သည် ဇာသူဖြစ်သည်ကို အကျွန် သိပါ၏။ ကိုယ်တော်သည် ဘုရားသခင်၏ သန့်ယှင်းသောသူဖြစ်ပါ၏” ဟု ကျယ်လောင်စွာ ဟစ်အော်လေ၏။
\p
\v 35 ယေသျှုကလည်း၊ “တိတ်ဆိတ်စွာ နိန်၍ သူ့အထဲက ထွက်လားလော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထို့နောက် နတ်ဆိုးသည် ထိုသူကို လူအများရှိ့၌ လှဲချပြီးလျှင် အနာတရ မဖြစ်စီဘဲ သူ့အထဲမှ ထွက်လားလေ၏။
\p
\v 36 လူအပေါင်းရို့သည် အံ့သြလျက် “ဤစကားက ဇာပိုင်မျိုးလဲ၊ ဤသူသည် ဝိညာဉ်ဆိုးတိကို ထွက်လားရန် တန်ခိုးအာဏာဖြင့် အမိန့်ပီး၍ သူရို့ ထွက်လားကြပါသည်တကား” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆိုကြ၏။ 
\v 37 ယေသျှု၏ သတင်းတော်သည် ပတ်ဝန်းကျင်ဒေသ တစ်လျှောက်တွင် ပြန့်လေ၏။
\s1 ယေသျှုသည် များစွာသော လူတိအား ကျန်းမာစီတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၈.၁၄–၁၇; မာကု ၁.၂၉–၃၄)
\p
\v 38 ယေသျှုသည် တရားဇရပ်မှ ထွက်ကြွပြီး သျှိမုန်၏အိမ်သို့ ကြွတော်မူ၏။ သျှိမုန်၏ယောက္ခမသည် အဖျားဝေဒနာကို ပြင်းစွာ ခံစားနိန်သည်ဖြစ်၍ သူရို့သည် ထိုအကြောင်းကို ကိုယ်တော်အား လျှောက်ထားကြ၏။ 
\v 39 သို့ဖြစ်၍ ကိုယ်တော်သည် သူမ၏အနားတွင် ရပ်ပြီးလျှင် အဖျားပျောက်စီရန် အမိန့်ပီးတော်မူလျှင် အဖျားပျောက်သဖြင့် ချက်ချင်းထ၍ သူရို့အား အာဂန္တုဝတ်ကို ပြုလေ၏။
\p
\v 40 နီဝင်ပြီးနောက် လူတိက ရောဂါအမျိုးမျိုးဟိသောသူ အပေါင်းရို့ကို ယေသျှုထံတော်သို့ ခေါ်ဆောင်ခသည်ဖြစ်၍ ကိုယ်တော်သည် ထိုသူရို့၏ ဂေါင်းထက်မှာ လက်ကိုတင်၍ ရောဂါများကို ပျောက်စီတော်မူ၏။ 
\v 41 မိစ္ဆာနတ်ဆိုးရို့က “အသျှင်သည် ဘုရားသခင်၏သားတော်ဖြစ်၏” ဟု အော်ဟစ်လျက် လူတိထဲမှ ထွက်လားကြ၏။
\p ယေသျှုသည် နတ်ဆိုးတိအား စကားတစ်ခွန်းကိုမျှ ပြောခြင်းကို မပြုခြင်းငှာ အမိန့်ပီးတော်မူ၏။ အကြောင်းမူကား သူရို့သည် ကိုယ်တော်အား မေသျှိယဖြစ်ကြောင်းကို သိသောကြောင့် ဖြစ်၏။
\s1 တရားဇရပ်များ၌ ယေသျှု ဟောပြောတော်မူခြင်း
\r (မာကု ၁.၃၅–၃၉)
\p
\v 42 မိုးလင်းသောအခါ ယေသျှုသည် လူသူကင်းဝီးသော အရပ်သို့ ကြွတော်မူ၏။ လူရို့သည် ကိုယ်တော့်ကိုရှာ၍ တွိ့သောအခါ မိမိရို့ပါးမှ ထွက်ကြွမလားစီရန် ကြိုးစားကြ၏။ 
\v 43 သို့စေကာမူ ကိုယ်တော်က၊ “ငါသည် အခြားမြို့များကိုလည်း ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော် သတင်းကောင်းကို ဟောပြောရမည်။ အကြောင်းမူကား ဤအတွက်ကြောင့် ငါ့ကို ရွှတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 44 ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်သည် ယုဒပြည် တရားဇရပ်များတွင် လှည့်လည်၍ တရားဟောတော်မူ၏။
\c 5
\s1 ယေသျှုသည် ပထမဆုံး တပည့်တော်များကို ခေါ်ခြင်း
\r (မဿဲ ၄.၁၈–၂၂; မာကု ၁.၁၆–၂၀)
\p
\v 1 \x - \xo ၅.၁–၃ \xo*\xt မ ၁၃.၁,၂; မာ ၃.၉,၁၀; ၄.၁\xt*\x*တစ်နိ့၌ ယေသျှုသည် ဂင်္နေသရက်အိုင်ကမ်းခြီတွင် ရပ်နိန်တော်မူစဉ် လူတိက ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပါတ်တော်ကို ကြားနာခြင်းငှာ ကိုယ်တော်ထံပါးသို့ တိုးဝင်လာကြ၏။ 
\v 2 ထိုအခါ ကိုယ်တော်သည် ကမ်းနား၌ ကပ်ထားသော လောင်းနှစ်စင်းကို မြင်၏။ တံငါသည်ရို့သည် လောင်းထက်ကဆင်းပြီးနောက် ပိုက်များကို ဆီးကြောလျက်နိန်ကြ၏။ 
\v 3 ယေသျှုသည် လောင်းများအနက် သျှိမုန်၏ လောင်းထက်သို့ တက်တော်မူပြီးလျှင် လောင်းကို ကမ်းမှအနည်းချေခွါရန် သျှိမုန်အား ပြော၏။ ထို့နောက် ယေသျှုသည် ထိုင်ပြီးလျှင် လူပရိတ်သတ်ရို့အား ဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။
\p
\v 4 ထိုသို့ ဟောပြောပြီးသောအခါ၊ ကိုယ်တော်က “ရီနက်ရာသို့ ရွှိ့လား၍ သင့်အဖော်တိနှင့်အတူ ပိုက်ကိုချပြီး ငါးဖမ်းကြလော” ဟု သျှိမုန်အား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 5 \x - \xo ၅.၅ \xo*\xt ယော ၂၁.၃\xt*\x*သျှိမုန်က၊ “သခင်၊ အကျွန်ရို့ တစ်ညလုံးကြိုးစား၍ ငါးရှာကြသော်လည်း ငါးချေ တစ်ကောင်တောင်မရ။ သို့သော် ကိုယ်တော် မိန့်တော်မူသောကြောင့် ပိုက်တိကို ချပါမည်” ဟုလျှောက်ထား၏။ 
\v 6 \x - \xo ၅.၆ \xo*\xt ယော ၂၁.၆\xt*\x*သူရို့သည် ပိုက်တိကို ချပြီးနောက် အုပ်မိသောငါး များလွန်းသဖြင့် ပိုက်များပင် စုတ်ပြဲလုမတက်ဖြစ်၏။ 
\v 7 ထို့ကြောင့် လာရောက်ကူညီခြင်းငှာ အခြားသော လောင်းတွင်ဟိသော အဖော်များကို အချက်ပြ၍ ခေါ်ကြ၏။ ထိုသူရို့သည် လာ၍ လောင်းနှစ်စင်း၌ ထည့်ကြရာ ငါးနှင့်ပြည့်သဖြင့် လောင်းများ နစ်မြုပ်လုနီးပါး ဖြစ်လေ၏။ 
\v 8 ထိုအခြင်းအရာကို သျှိမုန်ပေတရုမြင်သောအခါ ယေသျှု၏ ခြီတော်ရင်းတွင် ပျပ်ဝပ်လျက် “အသျှင်၊ အကျွန်သည် အပြစ်များသောသူဖြစ်၍ အကျွန်ရို့ပါးမှ ကြွလားတော်မူပါ” ဟုလျှောက်၏။
\p
\v 9 ထိုသို့လျှောက်ရသည်မှာ ဖမ်းမိသော ငါးများပြားသဖြင့် သျှိမုန်နှင့် သူ့အပေါင်းအဖော်ရို့သည် အံ့သြကြသောကြောင့် ဖြစ်၏။ 
\v 10 သျှိမုန်၏ လုပ်ဖော်ဆောင်ဖက်များဖြစ်ကြသော ဇေဗေဒဲ၏သား ယာကုပ်နှင့် ယောဟန်သည်လည်း အံ့သြကြ၏။ ယေသျှုက သျှိမုန်အား “မကြောက်ကတ်ကေ့၊ သင်ရို့သည် အဂုအချိန်ကစပြီးလျှင် လူကိုမျှားသော တံငါဖြစ်လိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 11 ထိုသူရို့သည် လောင်းကို ကမ်းနားမှာ ကပ်ထားပြီးလျှင် ဟိသမျှကိုစွန့်၍ နောက်တော်သို့ လိုက်ကြ၏။
\s1 လူတစ်ဦးအား ယေသျှု ရောဂါပျောက်စီခြင်း
\r (မဿဲ ၈.၁–၄; မာကု ၁.၄၀–၄၅)
\p
\v 12 တစ်နိ့တွင် ယေသျှုသည် မြို့တစ်မြို့၌ ဟိတော်မူစဉ် ထိုမြို့၌ တစ်ကိုယ်လုံး နူနာစွဲသူတစ်ယောက်သည် ဟိ၏။ သူသည် ယေသျှုကို မြင်လျှင် ပျပ်ဝပ်လျက် “အသျှင်၊ အလိုတော်ဟိလျှင် အကျွန့်ကို သန့်ယှင်းနိုင်ပါ၏”\f + \fr ၅.၁၂ \fr*\fk အကျွန့်ကို သန့်ယှင်းနိုင်ပါ၏၊ \fk*\ft ဤရောဂါသည် လူတစ်ဦးအား ထုံးတမ်းစဉ်လာအရ မသန့်ယှင်းဟု ယူဆသည်။\ft*\f* ဟု လျှောက်တင်၏။
\p
\v 13 ယေသျှုသည် လက်ကိုဆန့်၍ ထိုသူကို တို့တော်မူပြီးလျှင် “ငါအလိုဟိ၏။ သန့်ယှင်းစီ” ဟု မိန့်တော်မူလျှင် ချက်ချင်းပင် ထိုသူသည် ရောဂါပျောက်လေ၏။ 
\v 14 ယေသျှုက “ဤအကြောင်းအရာကို တစ်ယောက်ကိုလေ့ မပြောကေ့” ဟု တားမြစ်ပြီး “သင်သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်ပါးကို လားပြီးလျှင် ကိုယ်ကိုပြလော့၊ သင့်ရောဂါ ပျောက်ကင်းကြောင်း လူတိရှိ့၌ သက်သီဖြစ်ဖို့အတွက် မောသျှေ မိန့်မှာထားသော ပူဇော်သကာကို ဆက်သလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 15 သို့ရာတွင် ယေသျှု၏သတင်းတော်သည် ပို၍ ပြန့်လားသဖြင့် လူအပါင်းရို့သည် ကိုယ်တော်၏တရားတော်ကို ကြားနာရန်နှင့် မိမိရို့၏အနာရောဂါများမှ ကျန်းမာခြင်းရစီရန် လာကြ၏။ 
\v 16 သို့သော်လည်း ကိုယ်တော်သည် လူသူကင်းဝီးရာအရပ်၌ ဆုတောင်းရန် ကြွလားလေ့ဟိ၏။
\s1 ယေသျှုသည် လီဖြတ်သူကို ကျန်းမာစီခြင်း
\r (မဿဲ ၉.၁–၈; မာကု ၂.၁–၁၂)
\p
\v 17 တစ်နိ့၌ ယေသျှုသည် ဟောပြောသွန်သင်တော်မူစဉ် ဖာရိယှဲတိနှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာတချို့သည် ထိုင်နိန်ကြ၏။ သူရို့သည် ယုဒပြည်နှင့် ဂါလိလဲပြည် မြို့ရွာအသီးသီးမှလည်းကောင်း၊ ယေရုဆလင်မြို့မှလည်းကောင်း လာရောက်ကြသောသူများ ဖြစ်ကြ၏။ ရောဂါများကို ပျောက်ကင်းစီရန် ထာဝရဘုရား၏ တန်ခိုးတော်သည် ယေသျှု၌ဟိ၏။ 
\v 18 လူတချို့သည် လီဖြတ်သူတစ်ယောက်ကို အိပ်ရာနန့်မ၍ ယူလာကြပြီးလျှင် ယေသျှု ရှိ့တော်မှောက်၌ ချထားရန်အတွက် အိမ်ထဲသို့ ဝင်နိုင်ခြင်းငှာ ကြိုးစားကြ၏။ 
\v 19 လူထုပရိသတ်ကြောင့် သူရို့သည် လူနာကို သယ်ယူရန် လမ်းကို ရှာမတွိ့နိုင်ကြပေ။ ထို့ကြောင့် လူနာကို အိပ်ရာနှင့်တကွ အိမ်ခေါင်ထက်သို့ မတင်လာပြီးလျှင် အိမ်ခေါင်ကို ဖွင့်၍ လူအုပ်အလယ်၌ဟိသော ယေသျှု၏ ရှိ့မှောက်သို့ လျောချကြ၏။ 
\v 20 ယေသျှုသည် ထိုသူရို့၏ ယုံကြည်ခြင်းကို မြင်သောအခါ၊ လူနာအား “အဆွီ၊ သင်၏အပြစ်ကို ရွှတ်ဗျာယ်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 21 ကျမ်းတတ်ဆရာတိနှင့် ဖာရိယှဲတိက “ဤသူကား ဇာသူလဲ၊ ဘုရားသခင်ကို ပြစ်မှား ပြောဆိုပါသည်တကား၊ ဘုရားသခင်မှလွဲ၍ အပြစ်ကို ဇာသူက ရွှတ်ပီးနိုင်မည်နည်း” ဟု တွေးတော နိန်၏။
\p
\v 22 ယေသျှုသည် သူရို့ တွေးတောနိန်သည်ကို သိတော်မူသဖြင့် “သင်ရို့ ဇာဖြစ်လို့ ယင်းပိုင် တွေးတော နိန်ကြသနည်း၊ 
\v 23 ‘သင်၏အပြစ်ကို ရွှတ်ဗျာယ်’ ဟု ပြောသည်က ပို၍ လွယ်မည်လား၊ ထိုသို့မဟုတ်လျှင် ‘ထ၍ လှမ်းလားလော့’ ဟု ပြောသည်က ပို၍ လွယ်မည်လား၊ 
\v 24 လူသားသည် ဤလောက၌ အပြစ်လွှတ်ပိုင်သည်ကို သင်ရို့ကို သက်သီပြမည်” ဟု ဆိုလျက် လီဖြတ်သူအား “သင့်ကို ငါပြောမည်၊ ‘ထ’ အိပ်ရာလိပ်ကို ထမ်းပြီးလျှင် အိမ်သို့ပြန်လော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 25 ချက်ချင်းပင် ထိုသူသည် လူတိရှိ့တွင် ထရပ်လျက် မိမိလဲလျောင်းနိန်ခသော အိပ်ရာကို ထမ်းပြီးလျှင် ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းလျက် အိမ်သို့ ပြန်လေ၏။ 
\v 26 လူအပေါင်းရို့သည် အလွန်ပင် အံ့သြလျက် “ငါရို့သည် အံ့သြစရာတိကို ဤနိ့တွင် တွိ့မြင်ရဗျာယ်” ဟု ထိတ်လန့်စွာ ပြောဆို၍ ဘုရားသခင်၏ ဂုဏ်တော်ကို ချီးမွမ်းကြ၏။
\s1 လေဝိကို ယေသျှု ခေါ်ယူတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၉.၉–၁၃; မာကု ၂.၁၃–၁၇)
\p
\v 27 ထို့နောက် ယေသျှုသည် ထွက်ကြွတော်မူ၍ လေဝိအမည်ဟိသော အခွန်ခံတစ်ယောက်သည် အခွန်ရုံး၌ ထိုင်နိန်သည်ကို မြင်တော်မူလျှင် လေဝိအား၊ “ငါ့နောက်သို့ လိုက်လော့” ဟု မိန့်တော်မူလျှင်၊ 
\v 28 လေဝိသည် ထ၍ ဟိသမျှကို စွန့်ပြီး နောက်တော်သို့ လိုက်လေ၏။
\p
\v 29 ထို့နောက် လေဝိသည် မိမိ၏အိမ်၌ ယေသျှုအတွက် ဧည့်ခံပွဲကြီးကို ကျင်းပရာ များစွာသော အခွန်ခံတိနှင့် အခြားသောသူရို့သည် သူရို့နှင့်အတူ စားသောက်ကြ၏။ 
\v 30 \x - \xo ၅.၃၀ \xo*\xt လု ၁၅.၁–၂\xt*\x* တချို့သော ဖာရိယှဲနှင့် သူရို့၏ ကျမ်းတတ်ဆရာတချို့က “ဇာဖြစ်လို့ သင်ရို့သည် အခွန်ခံတိ၊ အခြားအပယ်ခံသူရို့တိနှင့်အတူ စားသောက်ကြသနည်း” ဟု တပည့်တော်ရို့အား ကဲ့ရဲ့ပြစ်တင်ကြ၏။
\p
\v 31 ထိုအခါ ယေသျှုက “ကျန်းမာသူသည် ဆီးဆရာကို အလိုမဟိ၊ ဖျားနာနိန်သောသူသာ အလိုဟိ၏။ 
\v 32 ဖြောင့်မတ်သောလူတိကို ခေါ်ဖို့ ငါလာသည် မဟုတ်၊ အပြစ်လုပ်သောလူတိကို နောင်တရဖို့အတွက်သာ ခေါ်ဖို့ ငါလာ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s1 အစာယှောင်ခြင်းအကြောင်း မိန်းမြန်းခြင်း
\r (မဿဲ ၉.၁၄–၁၇; မာကု ၂.၁၈–၂၂)
\p
\v 33 လူတချို့က “ယောဟန်တပည့်တိက အစာယှောင်ခြင်း၊ ဆုတောင်းခြင်းတိကို မကြာမကြာ ပြုလေ့ဟိ၏။ ထို့နည်းတူ ဖာရိယှဲတပည့်တိလည်း ပြုကြ၏။ သို့သော်လည်း ကိုယ်တော်တပည့်တော်ရို့က စားသောက်၍ နိန်ကြသည်တကား” ဟု ကိုယ်တော်အား လျှောက်ထားကြ၏။
\p
\v 34 ယေသျှုကလည်း၊ “မင်္ဂလာဆောင်ပွဲ၌ သတို့သားနှင့်အတူ ဟိကြသော အပေါင်းအဖော်ရို့ကို အစာယှောင်ခိုင်း နိုင်မည်လော။ 
\v 35 သို့သော်လည်း သတို့သားကို သူရို့အပါးမှ ဆောင်ယူမည့်အချိန် ရောက်လာလိမ့်မည်။ ထိုအခါ သူရို့သည် အစာယှောင်ကြလိမ့်မည်။” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 36 ယေသျှုသည် ပုံဥပမာဆောင်လျက် “ဇာသူတစ်ယောက်မှ အထည်သစ်က အစတစ်စကို ဆုတ်ပြီးလျှင် အထည်ဟောင်းနှင့် စပ်ဖာထည်းလေ့မဟိ။ ထိုသို့ ဖာထည်းခလျှင် အထည်သစ်သည် ပျက်စီးလားရုံမျှမက၊ အထည်ဟောင်းနှင့်လည်း လိုက်ဖက်လိမ့်မည်မဟုတ်။ 
\v 37 ထိုနည်းတူ၊ စပျစ်ရည်သစ်ကို သားရီဘူးအဟောင်း၌ ထည့်လေ့မဟိ၊ ထည့်ခသည်ဟိသော် သားရီဘူးပေါက်ကွဲပြီးလျှင် စပျစ်ရည် ယိုထွက်လာလိမ့်မည်၊ သားရီဘူးလည်း ပျက်စီးလိမ့်မည်။ 
\v 38 စပျစ်ရည်အသစ်ကို သားရီဘူးအသစ်တွင် ထည့်ရမည်။ 
\v 39 ပြီးလျှင် စပျစ်ရည်အဟောင်းကို သောက်သူက စပျစ်ရည်အသစ်ကို သောက်ချင်မည်မဟုတ်။ ‘စပျစ်ရည်အဟောင်းက သာ၍ ကောင်းသည်’ ဟု ဆိုတတ်သည်” ဟူ၍ မိန့်တော်မူ၏။
\c 6
\s ဥပုသ်နိ့အကြောင်း မိန်းမြန်းစုံစမ်းခြင်း
\r (မဿဲ ၁၂.၁–၈; မာကု ၂.၂၃–၂၈)
\p
\v 1 ဥပုသ်နိ့၌ ယေသျှုသည် ဂျုံစပါးခင်းများကို ဖြတ်၍ ကြွတော်မူစဉ် တပည့်တော်ရို့သည် ဂျုံစပါးများကို ခြွီယူပြီးလျှင် လက်ဖြင့် ပွတ်နယ်လျက် စားကြ၏။ 
\v 2 ဖာရိယှဲတချို့က “ဥပုသ်နိ့၌ မလုပ်အပ်သောအရာကို သင်ရို့ ဇာကြောင့် လုပ်ကြသနည်း” ဟု မိန်းကြ၏။
\p
\v 3 ယေသျှုက “ဒါဝိဒ်သည် သူနန့် သူ့၏လူတိ ဝမ်းဆာသောအချိန်တွင် ဇာပိုင် ပြုခကြောင်းကို သင်ရို့ မဖတ်ဖူးကြသလော။ 
\v 4 သူသည် ဘုရားသခင်၏ အိမ်တော်သို့ဝင်ပြီး ပညတ်တော်အရ ယဇ်ပုရောဟိတ်မှတစ်ပါး ဇာသူမျှ မစားထိုက်သော ရှိ့တော်မုန့်ကို ယူစားပြီးလျှင် သူ့၏ လူတိကိုလည်း ပီးခ၏။”
\p
\v 5 ထို့နောက် ယေသျှုသည် “လူသားသည် ဥပုသ်နိ့၏ အသျှင်ဖြစ်သည်” ဟု သူရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
\s လက်တစ်ဖက် လီဖြတ်နိန်သူ
\r (မဿဲ ၁၂.၉–၁၄; မာကု ၃.၁–၆)
\p
\v 6 အခြားသော ဥပုသ်နိ့ တစ်နိ့တွင် ယေသျှုသည် တရားဇရပ်ထဲသို့ ဝင်ပြီးလျှင် ဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။ ထိုနီရာ၌ လက်ယာဖက် လက်သီသူတစ်ဦးဟိ၏။ 
\v 7 တချို့သော ကျမ်းတတ်ဆရာရို့နှင့် ဖာရိယှဲရို့သည် ယေသျှုကို အပြစ်ရှာလိုသဖြင့် ဥပုသ်နိ့၌ ထိုသူအား ကျန်းမာခွင့်ပီးမည်၊ မပီးမည်ကို စောင့်ကြည့်ကြ၏။ 
\v 8 သို့သော် ယေသျှုသည် ထိုသူရို့၏ အကြံအစည်ကို သိသောအခါ လက်သီသောသူအား “ထလာပြီးလျှင် ရှိ့တွင်လာရပ်ပါ” ဟု မိန့်တော်မူသည်အတိုင်း ထိုသူသည် ထ၍ မတ်တပ်ရပ် နိန်၏။ 
\v 9 ထိုအခါ ယေသျှုက “သင်ရို့ကို ငါမိန်းမေ။ ပညတ်တရားအရ ဥပုသ်နိ့၌ ကျေးဇူးပြုသင့်သလား၊ သူ့အကျိုးကို ဖျက်ဆီးသင့်သလား။ လူတစ်ယောက်၏အသက်ကို ကယ်သင့်သလား၊ ဖျက်ဆီးသင့်သလား” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 10 ကိုယ်တော်သည် ထိုသူရို့အား လှည့်ပတ်၍ ကြည့်တော်မူပြီးလျှင် လက်သီသောသူအား “သင့်၏လက်ကို ဆန့်လော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။\f + \fr ၆.၁၀ \fr*\fq မိန့်တော်မူ၏၊ \fq*\ft တချို့သော မူရင်းကျမ်းစာ၌ \ft*\fqa ဒေါသကြီးစွာ မိန့်တော်မူ၏၊ \fqa*\ft ဟု ဖော်ပြထားသည်။\ft*\f* ထိုသူသည် လက်ကို ဆန့်လိုက်သောအခါ အကောင်းပကတိ ဖြစ်လေ၏။
\p
\v 11 ထိုသူရို့သည် အလွန်ဒေါသထွက်သဖြင့် ယေသျှုအား မည်သို့ပြုရမည်ကို အချင်းချင်းဆွေးနွေးကြ၏။
\s တမန်တော် တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးကို ယေသျှု ရွီးခြယ်ခြင်း။
\r (မဿဲ ၁၀.၁–၄; မာကု ၃.၁၃–၁၉)
\p
\v 12 ထိုနိ့ရက်ကာလ၌ ယေသျှုသည် ဆုတောင်းပဌာနာပြုရန် တောင်ထက်သို့ တက်ကြွတော်မူပြီးလျှင် တစ်ညလုံး ဘုရားသခင်ထံတော်၌ ဆုတောင်းပဌာနာပြုလျက် နိန်တော်မူ၏။ 
\v 13 မိုးလင်းသောအခါ တပည့်တော်တိကို ကိုယ်တော့်ထံသို့ ခေါ်တော်မူပြီးလျှင် ထိုသူရို့အထဲမှ တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးကို ရွီးချယ်၍ တမန်တော်များဟု နာမည်ပီးလေ၏။ 
\v 14 ထိုတစ်ဆယ့်နှစ်ပါးကား ပေတရုအမည်သစ်ကိုရသော သျှိမုန်နှင့် သူ၏ညီ အန္ဒြေ၊ ယာကုပ်နှင့် ယောဟန်၊ ဖိလိပ္ပုနှင့် ဗာသောလမဲ၊ 
\v 15 မဿဲနှင့် သောမ၊ အာလဖဲ၏သား ယာကုပ်၊ မျိုးချစ်စိတ်ထက်သန်သူ သျှိမုန်၊ 
\v 16 ယာကုပ်၏သား ယုဒ၊ သစ္စာဖောက်သူ ယုဒသျှကာရုတ်ရို့ဖြစ်ကြ၏။
\s ယေသျှု သွန်သင်တော်မူခြင်းနှင့် ကျန်းမာစီခြင်း
\r (မဿဲ ၄.၂၃–၂၅)
\p
\v 17 ယေသျှုသည် တမန်တော်တိနှင့်အတူ တောင်ထက်မှ ဆင်းကြွတော်မူပြီးလျှင် များစွာသော တပည့်တော်တိနှင့်အတူ မြီညီရာအရပ်၌ ရပ် နိန်တော်မူ၏။ ထိုနီရာ၌ ယုဒပြည်၊ ယေရုဆလင်မြို့အပြင် ပင်လယ်ဆိပ်ကမ်းမြို့များဖြစ်သော တုရုမြို့နှင့် ဇိဒုန်မြို့များမှ လူအစုအဝေးရို့သည် ဟိကြ၏။ 
\v 18 ထိုသူရို့သည် ကိုယ်တော်၏ တရားတော်ကို နာကြားရန်နှင့် မိမိရို့၏ အနာရောဂါများ ပျောက်ကင်းစီရန် လာရောက်ကြခြင်း ဖြစ်၏။ နတ်ဆိုး၏ နှိပ်စက်မှုကို ခံရသောသူတိလည်း အနာပျောက်ကင်းခြင်းကို ခံရကြ၏။ 
\v 19 ကိုယ်တော်အထံတော်မှ တန်ခိုးထွက်၍ အနာရောဂါပျောက်စီသောကြောင့် လူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို တို့ထိရန် ကြိုးစားကြ၏။
\s မင်္ဂလာနှင့် အမင်္ဂလာ
\r (မဿဲ ၅.၁–၁၂)
\p
\v 20 ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့ကို ကြည့်တော်မူပြီးလျှင်
\q1 “ဆင်းရဲသားရို့၊ သင်ရို့သည် မင်္ဂလာဟိကြ၏၊
\q2 အကြောင်းမူကား ဘုရားသခင် နိုင်ငံတော်သည် သင်ရို့၏ နိုင်ငံဖြစ်၏။”
\q1
\v 21 “အဂု ဆာမွတ်နိန်သောသူရို့၊ သင်ရို့သည် မင်္ဂလာဟိကြ၏။
\q2 အကြောင်းမူကား သင်ရို့သည် ဝပြောရလိမ့်မည်။”
\q1 အဂု ငိုကြွီးနိန်သောသူရို့၊ သင်ရို့သည် မင်္ဂလာဟိကြ၏။
\q2 အကြောင်းမူကား သင်ရို့သည် ရယ်မောရလိမ့်မည်။
\p
\v 22 \x - \xo ၆.၂၂ \xo*\xt ၁ ပေ ၄.၁၄\xt*\x*“လူသားကြောင့် သင့်ကို လူတိက မုန်းတီးခြင်း၊ ငြင်းပယ်ခြင်း၊ မထီလေးစားပြုခံရခြင်းနှင့် အသရေရှုံ့ချ ခံရသောအခါ မင်္ဂလာဟိကြ၏။” 
\v 23 \x - \xo ၆.၂၃ \xo*\xt တ ၇.၅၂\xt*\x*“ထိုသို့ တွိ့ကြုံရသောအခါ ဝမ်းမြောက်ကြပါ။ ရွှင်မြူး ကခုန်ကတ်ပါ။ အကြောင်းမူကား ကောင်းကင်ဘုံ၌ သင်ရို့ရဖို့အကျိုးသည် ကြီးမားကြ၏။ ထိုအတိုင်းပင် သူရို့ အဖိုးအဖီးတိကလည်း ပရောဖက်တိကို ပြုခ၏။”
\q1
\v 24 “ယေဒါလည်း အဂုဘဝ၌ ချမ်းသာသောသူရို့၊ သင်ရို့သည် အမင်္ဂလာဟိကြ၏။
\q2 အကြောင်းမူကား သင်ရို့သည် သက်သာစွာ နီထိုင်ရကြ၏။”
\q1
\v 25 “အဂု ဝစွာစားရသောသူရို့၊ သင်ရို့သည် အမင်္ဂလာဟိကြ၏၊
\q2 အကြောင်းမူကား သင်ရို့သည် ဆာမွတ်ရလိမ့်မည်။
\q1 အဂု ရယ်မောရသူရို့၊ သင်ရို့သည် အမင်္ဂလာဟိကြ၏၊”
\q2 အကြောင်းမူကား သင်ရို့သည် ငြီးတွားငိုကြွီးရလိမ့်မည်။
\p
\v 26 “လူအပေါင်းရို့က သင့်ကို ချီးမွမ်းကြသောအခါ၊ သင်ရို့သည် အမင်္ဂလာဟိကြ၏။ ထိုသို့အတိုင်းပင် သူရို့အဖိုးအဖီးတိကလည်း မိစ္ဆာပရောဖက်တိကို ချီးမွမ်းခကြ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ရန်သူကို ချစ်ခြင်း
\r (မဿဲ ၅.၃၈–၄၈; ၇.၁၂က)
\p
\v 27 “သို့ရာတွင် ငါ၏ တရားစကားကို နာကြားသောသူရို့၊ သင်ရို့အား ငါဆိုသည်မှာ သင်ရို့၏ ရန်သူကို ချစ်လော့။ သင်ရို့အား မုန်းသောသူရို့ကို ကျေးဇူးပြုကြလော့။” 
\v 28 သင်ရို့အား ကျိန်ဆဲသောသူကို မေတ္တာပို့ကြလော့။ နှောက်ယှက်သောသူတိအတွက် ဆုတောင်းပီးကြလော့။ 
\v 29 သင်၏ပါးတစ်ဖက်ကို သတ်သူကို၊ ကျန်သောတစ်ဖက်ကိုလည်း သတ်စီလော့။ သင်၏ဝတ်ရုံကို ယူလားသောသူအား အင်္ကျီကိုလည်း ပီးလိုက်လော့။ 
\v 30 သင့်ပါး၌ တောင်းခံသောသူကို ပီးလော့၊ တစ်စုံတစ်ယောက်က သင်၏ပစ္စည်းကို ယူလားကေ ပြန်မတောင်းကေ့။ 
\v 31 \x - \xo ၆.၃၁ \xo*\xt မ ၇.၁၂\xt*\x*သင်ရို့သည် မိမိ၌ သူတစ်ပါး ပြုစီချင်သည့်အတိုင်း သူတစ်ပါးကိုလည်း ပြုကြလော့။
\p
\v 32 သင်ရို့ကို ချစ်သောသူတိကိုသာ ချစ်တုံ့ပြန်လျှင် ဇာပိုင် ကောင်းကြီးမင်္ဂလာကို ခံစားရမည်နည်း။ အပြစ်သားတိပင်လျှင် မိမိကို ချစ်သောလူတိကို ပြန်ချစ်တတ်ကြ၏။ 
\v 33 သင်ရို့အား ကျေးဇူးပြုသောသူကို သာလျှင် ကျေးဇူးတုံ့ပြန်လျှင် ဇာပိုင် ကောင်းကြီးမင်္ဂလာကို ခံရမည်နည်း။ အပြစ်သားတိပင် ဤသို့ ပြုလုပ်တတ်ကြ၏။ 
\v 34 ပြန်ဆပ်နိုင်မည်ဟု မျှော်လင့်ရသူကိုသာ ချီးငှားလျှင် ဇာပိုင် ကောင်းကြီးမင်္ဂလာကို ခံစားရမည်နည်း။ အပြစ်သားတိပင်လျှင် ပြန်ဆပ်ပီးမည်ဟု အချင်းချင်း မျှော်လင့်ပြီးလျှင် ချီးငှားတတ်ကြ၏။ 
\v 35 ထိုသို့မဟုတ်၊ သင်ရို့၏ရန်သူကို ချစ်လော့။ ကျေးဇူးပြုလော့။ တစ်စုံတစ်ခုပြန်ရဖို့ကို မမျှော်လင့်ဘဲ ချီးငှားကြလော့။ ထိုသို့ဆိုလျှင် သင်ရို့သည် ကြီးမြတ်သောဆုကို ရရုံသာမက အမြင့်ဆုံးသော ဘုရား၏သား ဖြစ်လိမ့်မည်။ ထိုအသျှင်သည် ကျေးဇူးမသိတတ်သောသူ၊ ဆိုးမိုက်သောသူရို့ကို ကျေးဇူးပြုတော်မူ၏။ 
\v 36 သင်ရို့၏ အဖဘုရားသည် သနားကြင်နာတော်မူသည့်အတိုင်း သင်ရို့လည်း သနားကြင်နာခြင်း ဟိကြလော့။
\s အခြားသူများအား စစ်ကြောစီရင်ခြင်း
\r (မဿဲ ၇.၁–၅)
\p
\v 37 “သူတစ်ပါးတိကို မစစ်ကြောမစီရင်ကတ်ကေ့၊ သို့မှသာ ဘုရားသခင်သည် သင်ရို့ကို မစစ်ကြောမစီရင်ဘဲ နိန်လိမ့်မည်။ သူတစ်ပါးကို မကဲ့ရဲ့ကတ်ကေ့၊ သို့မှသာ ဘုရားသခင်သည် သင်ရို့ကို မကဲ့ရဲ့ဘဲ နိန်လိမ့်မည်။ သူတစ်ပါးကို ခွင့်ရွှတ်လော့။ သို့မှသာ ဘုရားသခင်က သင်ရို့ကို ခွင့်ရွှတ်လိမ့်မည်။ 
\v 38 သူတစ်ပါးကို ပီးကမ်းလော့၊ သို့မှသာ ဘုရားသခင်သည် သင်ရို့ကို ပီးတော်မူလိမ့်မည်။ လှုပ်လျက်၊ သိပ်လျက်၊ ပြည့်လျှံသည့် တောင်းပမာဏနှင့် သင်ရို့လက်ထဲကို ပီးတော်မူလိမ့်မည်။ သင်ရို့သည် သူတစ်ပါးအား ချိန်တွယ်ပီးသည့် တောင်းပမာဏအတိုင်း ဘုရားသခင်သည် သင်ရို့ကို ပီးတော်မူလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 39 \x - \xo ၆.၃၉ \xo*\xt မ ၁၅.၁၄\xt*\x*ထို့နောက် ယေသျှုသည် ထိုသူရို့အား ပုံဥပမာဆောင်၍ “လူကန်းတစ်ယောက်သည် အခြားလူကန်းတစ်ယောက်ကို လမ်းပြ နိုင်မည်လော၊ သူရို့ လားလို့ဟိလျှင် နှစ်ယောက်စလုံး တွင်းထဲသို့ ကျလိမ့်မည် မဟုတ်လော။ 
\v 40 \x - \xo ၆.၄၀ \xo*\xt မ ၁၀.၂၄–၂၅; ယော ၁၃.၁၆; ၁၅.၂၀\xt*\x*တပည့်တိုင်းသည် ဆရာထက် မသာနိုင်၊ သို့သော်လည်း ပညာသင်၍ ပြီးဆုံးသောအခါ တပည့်တိုင်းသည် မိမိရို့၏ဆရာကဲ့သို့ ဖြစ်လိမ့်မည်။”
\p
\v 41 သင်ရို့သည် ဇာကြောင့် ကိုယ့်မျက်စိ၌ဟိသော သစ်သားစကိုမမြင်ဘဲ၊ ညီအစ်ကိုမျက်စိ၌ဟိသော ငြောင့်ချေကို ဇာအတွက်နန့် မြင်ကြသနည်း။ 
\v 42 “မိမိ၏မျက်စိ၌ဟိသော သစ်သားစကို မမြင်ဘဲ ဇာကြောင့် သင်၏ညီအစ်ကိုအား ‘သင်၏မျက်စိ၌ဟိသော ငြောင့်ချေကို ထုတ်ပီးမည်’ ဟု ပြောကြသနည်း။ သူတော်ကောင်းယောင်ဆောင်သောသူ၊ သင်၏မျက်စိ၌ဟိသော သစ်သားစကို ဦးစွာထုတ်ပစ်ပါ။ ပြီးမှ သင့်ညီအစ်ကို မျက်စိ၌ဟိသော ငြောင့်ချေကို ကောင်းစွာမြင်၍ ထုတ်ယူ နိုင်လိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s အပင်နှင့် အသီး
\r (မဿဲ ၇.၁၆–၂၀; ၁၂.၃၃–၃၅)
\p
\v 43 “ကောင်းသောအပင်သည် ဖျင်းသောအသီးကို မသီးနိုင်သကဲ့သို့ သိမ်လှီသောအပင်ကလည်း ကောင်းသောအသီးကို မသီးနိုင်” 
\v 44 \x - \xo ၆.၄၄ \xo*\xt မ ၁၂.၃၃\xt*\x*“အသီးသီးသည်ကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် အပင်တိုင်း၏ အကြောင်းကို သိရ၏။ သဖန်းသီးကို ဆူးပင်မှ မဆွတ်ခူးနိုင်သကဲ့သို့ စပျစ်သီးကို ဆူးခြုံပင်က သင်ရို့ မဆွတ်ခူးနိုင်ကတ်။” 
\v 45 \x - \xo ၆.၄၅ \xo*\xt မ ၁၂.၃၄\xt*\x*“ကောင်းသောလူရို့သည် ကောင်းသောအရာတိနှင့် ပြည့်နိန်သော စိတ်နှလုံးဘဏ္ဍာတိုက်ထဲက ကောင်းသောအရာကိုသာ ထုတ်ဖော်တတ်ကြ၏။ သူယုတ်သည်ကား သူ၏ဘဏ္ဍာတိုက်ထဲက ဆိုးယုတ်သောအရာများကိုသာ ထုတ်ဖော်ကြ၏။ ဇာကြောင့်ဆိုသော် စိတ်နှလုံးထဲ၌ ဟိသမျှသောအရာတိကို နှုတ်ကပြောထုတ်တတ်ကြ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s အိမ်ဆောက်သူ နှစ်ဦး
\r (မဿဲ ၇.၂၄–၂၇)
\p
\v 46 “သင်ရို့သည် ငါပြောသော အရာကို မကျင့်သုံးဘဲ ငါ့ကို ‘သခင်၊ သခင်’ ဟု ဇာဖြစ်လို့ ခေါ်ကြသနည်း။ 
\v 47 ငါ့ထံသို့ လာပြီး ငါ့စကားကို နားထောင်၍ လိုက်နာသောသူသည် ဇာသူနှင့်တူကြောင်းကို ဖော်ပြမည်။ 
\v 48 ထိုသူသည် မြီကြီးကို အနက်ကြီးတူးပြီးလျှင် ကျောက်ထက်မာ အုတ်မြစ်ချ၍ အိမ်ဆောက်သောလူနှင့် တူ၏။ ရီကြီးသောအခါ မြစ်ရီသည် ထိုအိမ်ကို တိုက်သော်လည်း ထိုအိမ်သည် မလှုပ်နိုင်။ ဇာကြောင့်ဆိုသော် အိမ်ကို ခိုင်ခန့်စွာ ဆောက်ထားသောကြောင့် ဖြစ်၏။ 
\v 49 သို့သော်လည်း ငါ့တရားစကားကို ကြားပြီး နားမထောင်သောသူကား အုတ်မြစ်မချဘဲ မြီကြီးထက်၌ အိမ်ဆောက်သောလူနှင့် တူ၏။ မြစ်ရီကြီးပြီး ထိုအိမ်ကို တိုက်သောအခါ ချက်ချင်းပြိုလဲလား၏။ ထိုအိမ်ပျက်စီးမှုက ကြောက်ရွံ့ဖွယ် ကောင်းလွန်းပါသည်တကား” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\c 7
\s ရောမတပ်မှူး၏ အခိုင်းအစီကို ရောဂါပျောက်စီတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၈.၅–၁၃)
\p
\v 1 ယေသျှုသည် လူတိအား ထိုသို့ ဟောပြောသွန်သင်ပြီးနောက် ကပေရနောင်မြို့သို့ ကြွတော်မူ၏။ 
\v 2 ထိုမြို့၌ ရောမတပ်မှူးတစ်ဦးတွင် အလွန်အားထားရသော အခိုင်းအစီတစ်ယောက်သည် ဖျားနာလျက် သီလုမျောပါးဖြစ် နိန်၏။ 
\v 3 တပ်မှူးသည် ယေသျှု၏သတင်းတော်ကို ကြားသောအခါ ယုဒအ​မျိုး အ​ကြီး​အ​ကဲ​တိကို ကိုယ်တော့်ထံသို့ ရွှတ်လိုက်ပြီး၊ ကိုယ်တော်ကြွ၍ မိမိ၏အခိုင်းအစီအား ကျန်းမာစီရန် တောင်းလျှောက်စီ၏။ 
\v 4 သူရို့သည် ယေသျှုထံသို့ ရောက်လာ၍ “ထိုသူသည် ကိုယ်တော်၏ ကျေးဇူးပြုခြင်းကို ခံထိုက်သူဖြစ်ပါ၏။ 
\v 5 သူသည် အကျွန်ရို့လူမျိုးတိကိုချစ်လို့ အကျွန်ရို့အတွက် တရားဇရပ်တစ်ဆောင်ကို ဆောက်လုပ်ပီးသူလည်း ဖြစ်ပါ၏” ဟု လေးနက်စွာလျှောက်လေ၏။
\p
\v 6 ယေသျှုသည် ထိုသူရို့နှင့်အတူ ကြွတော်မူ၏။ တပ်မှူးအိမ်နှင့် မနီးမဝီးသို့ ရောက်သောအခါ တပ်မှူးသည် မိတ်ဆွီများကို ကိုယ်တော်ထံသို့ ရွှတ်လိုက်၍ “အသျှင်ဘုရား၊ ဒုက္ခမရှာပါကေ့။ ကိုယ်တော်သည် အကျွန့်အိမ်ထဲသို့ ဝင်ခြင်းကိုပင် အကျွန် မခံယူထိုက်ပါ။ 
\v 7 ယင်းနည်းတူ အကျွန်ကလည်း ကိုယ်တော်ထံပါးကို လာထိုက်သူ မဟုတ်ဟု ယူဆပါ၏။ အမိန့်တော်ကိုသာ ပီးတော်မူပါလျှင် အကျွန်၏ အခိုင်းအစီသည် ကျန်းမာလာပါလိမ့်မည်။ 
\v 8 အကျွန်ကိုယ်တိုင်ပင် အထက်အရာဟိ အောက်၌ အမှုထမ်းသူဖြစ်ပြီးလျှင် အကျွန့် လက်အောက်၌လည်း စစ်သားများ ဟိပါ၏။ တစ်ဦးကို ‘လားလော့’ ဟု ဆိုလျှင် လား၍၊ တစ်ဦးကို ‘လာလော’ ဟု ဆိုလျှင် လာကြပါ၏။ အခိုင်းအစီတိကို ‘ဤအလုပ်ကို လုပ်လိုက်’ ဟု ဆိုလျှင် လုပ်ကြပါ၏” ဟု လျှောက်ထားစီ၏။
\p
\v 9 ယေသျှုသည် ထိုစကားကိုကြားတော်မူလျှင် အံ့သြတော်မူ၍ နောက်တော်မှလိုက်လာကြသော လူထုပရိသတ်ဖက်သို့ လှည့်ကြည့်တော်မူပြီးလျှင်၊ “ငါဆိုသည်ကား၊ ဤပိုင်ယုံကြည်ခြင်းကို ဣသရေလလူမျိုးထဲ၌ပင် တစ်ခါလေ့ ငါမတွိ့သိမ့်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 10 တပ်မှူး ရွှတ်လိုက်သော သူရို့သည် အိမ်သို့ ပြန်ရောက်သောအခါ ထိုအခိုင်းအစီသည် ကျန်းမာလျက်ဟိသည်ကို တွိ့ကြ၏။
\s မုဆိုးမ၏သားကို ယေသျှု အသက်ပြန်ရှင်စီတော်မူခြင်း
\p
\v 11 ထိုမှ အနည်းငယ်လွန်သော်\f + \fr ၇.၁၁ \fr*\fq ထိုမှ အနည်းငယ်လွန်သော်၊ \fq*\ft တချို့သော မူရင်းကျမ်းစာ၌ \ft*\fqa နောက်တစ်နိ့၊ \fqa*\ft ဟု ပါဟိသည်။\ft*\f* ယေသျှုသည် နာဣန ဟု ခေါ်သောမြို့သို့ ကြွတော်မူသော် တပည့်တော်ရို့နှင့် လူထုပရိသတ်ကြီးလည်း လိုက်လာကြ၏။ 
\v 12 မြို့တံခါးနားသို့ ရောက်သော အချိန်တွင် လူရို့သည် အလောင်းကို သင်္ဂြိုဟ်ရန် မြို့ပြင်သို့ ထမ်းထုတ်ကာ စီတန်း၍ လာကြ၏။ ထိုသူသည် မုဆိုးမ၏ တစ်ဦးတည်းသောသား ဖြစ်၏။ ထိုမုဆိုးမနှင့်အတူ မြို့သူမြို့သားတိလည်း လိုက်ပို့ကြ၏။ 
\v 13 သခင်ဘုရားသည် ထိုမိန်းမကိုမြင်သောအခါ အလွန် သနားသောစိတ်ဟိတော်မူ၍၊ “မငိုကေ့” ဟု သူမအား မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 14 ထို့နောက် အနားသို့ ကြွတော်မူပြီးလျှင် တလားကို လက်တော်ဖြင့် တို့တော်မူလျှင် တလားထမ်းသူရို့သည် ရပ်နိန်ကြ၏။ ကိုယ်တော်က၊ “အချင်းလူငယ်၊ ထလော့၊ သင့်ကို ငါဆို၏” ဟု မိန့်တော်မူလျှင်၊ 
\v 15 သီသောသူသည် ထ၍ ထိုင်ပြီးလျှင် စကားပြောလေ၏။ ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် သူ့ကို မိခင်ပါးသို့ အပ်တော်မူ၏။
\p
\v 16 လူအပေါင်းရို့သည် ကြောက်ရွံ့လျက် ဘုရားသခင်ကို ချီးမွမ်းကြ၏။ သူရို့က “ငါရို့ထဲ၌ ပရောဖက်ကြီးတစ်ပါး ပေါ်ထွန်းယာ၊ ဘုရားသခင်သည် သူ့လူတိကို ကယ်တင်ဖို့ ကြွလာတော်မူယာ” ဟု ပြောဆိုကြ၏။
\p
\v 17 ယေသျှု၏သတင်းတော်သည် ယုဒပြည်တစ်လျှောက်လုံးနှင့် ပတ်ဝန်းကျင်ဒေသအားလုံး၌ ပျံ့နှံ့လားလေ၏။
\s ဗတ္တိဇံယောဟန်ထံမှ စီတမန်များ
\r (မဿဲ ၁၁.၂–၁၉)
\p
\v 18 ယောဟန်တပည့်ရို့သည် ဖြစ်ပျက်သမျှသော အကြောင်းအရာအားလုံးကို ယောဟန်အား ပြောကြားကြ၏။ ထိုအခါ သူသည် သူရို့အထဲက တပည့်နှစ်ဦးကို ခေါ်ပြီးလျှင်၊ 
\v 19 သူရို့ကို သခင်ဘုရားထံသို့ ရွှတ်၍ “ကိုယ်တော်သည် ဗတ္တိဇံယောဟန်ပြောသည့် ကြွလာတော်မူမည့်သူလား၊ ယေပိုင်မဟုတ်ကေ အခြားပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးကို စောင့် နိန်ရအုံးမည်လော” ဟု မိန်းလျှောက်စီ၏။
\p
\v 20 ထိုသူနှစ်ဦးသည် ယေသျှုထံပါးသို့ လာပြီးလျှင် “ကိုယ်တော်သည် ဗတ္တိဇံယောဟန်ပြောသည့် ကြွလာတော်မူမည့်သူလား၊ ထိုသို့မဟုတ် အခြားပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးကို စောင့် နိန်ရအုံးမည်လော။ ဤသို့ မိန်းလျှောက်ရန် ဗတ္တိဇံယောဟန်က အကျွန်ရို့ကို ရွှတ်လိုက်ပါ၏” ဟု လျှောက်ထားကြ၏။
\p
\v 21 ထိုအချိန်၌ ယေသျှုသည် လူအပေါင်းရို့၏ ရောဂါဝေဒနာများကို ပျောက်ကင်းစီခြင်းနှင့် ဝိညာဉ်ဆိုးတိကို နှင်ထုတ်၍ မျက်မမြင်တိကို မျက်စိမြင်စီတော်မူ၏။ 
\v 22 ကိုယ်တော်က “သင်ရို့မြင်ရ၊ ကြားရသောအရာတိကို ယောဟန်ပါးသို့ ပြန်လားပြီးလျှင် ပြောပြကြလော့။ မျက်စိကန်းသူတိ မြင်ရဗျာယ်၊ ခြီကျိုးနိန်သောလူတိ လမ်းလျှောက်နိုင်ဗျာယ်၊ နူနာရောဂါသည်တိ စင်ကြယ်\f + \fr ၇.၂၂ \fr*\fk စင်ကြယ်၊ \fk*\ft ရှု \ft*\xt ၅.၁၂\xt*။\f*ခြင်း ရဗျာယ်၊ နားမကြားသောလူတိ ကြားရဗျာယ်၊ သီသောလူ အသက်ပြန်ရှင်ဗျာယ်၊ ဆင်းရဲသားရို့ သတင်းကောင်းကိုကြားရဗျာယ်။ 
\v 23 ငါ့အကြောင်းကို ယုံမှားခြင်းကင်းသူသည် မင်္ဂလာဟိ၏” ဟု ယောဟန်၏ စီတမန်တိအား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 24 ယောဟန်၏ စီတမန်များသည် အထံတော်မှ ထွက်လားကြပြီးနောက် ယေသျှုသည် ယောဟန်အကြောင်းနှင့် ပတ်သတ်၍ လူအစုအဝေးအား၊ “သင်ရို့သည် ဇာကို ကြည့်ရှုခြင်းငှာ တောကန္တရသို့ လားကြသနည်း၊ လေတိုက်၍ လှုပ်သည့် ကျူပင်ကို ကြည့်ရန် လားကြသလော၊ 
\v 25 သို့တည်းမဟုတ် ဝတ်ကောင်းစားကောင်း ဝတ်ထားသောလူကို ကြည့်ခြင်းငှာ လားကြသလော၊ ဝတ်ကောင်းစားကောင်း ဝတ်ပြီးလျှင် စည်းစိမ်ခံစားနိန်သော လူတိကား မင်းစိုးရာဇာအိမ်တိတွင် နီထိုင်ကြ၏။ 
\v 26 ငါ့ကို ပြောလော့၊ ပရောဖက်ကို ကြည့်ရန် လားကြသလော၊ မှန်ပါ၏။ ပရောဖက်ထက် သာ၍ ကြီးမြတ်သူကို ကြည့်ဖို့ လားကြခြင်းဖြစ်၏။ 
\v 27 ကျမ်းစာလာသည်ကား၊ ‘သင်၏လမ်းကို အသင့်ဖြစ်စီရန် ငါ့၏ စီတမန်ကို သင်၏ ရှိ့၌ ငါစီရွှတ်မည်’ ဟု ဆိုရာ၌ ယောဟန်ကို ဆိုလိုခြင်းဖြစ်၏။ 
\v 28 ငါဆိုသည်ကား၊ မိန်းမမွီးသော လူတိထဲ၌ ယောဟန်ထက်ကြီးမြတ်သော လူတစ်ယောက်မှ မဟိ။ သို့သော်လည်း ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်၌ အငယ်ဆုံးသောသူသည် ယောဟန်ထက် သာ၍ ကြီးမြတ်သည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 29 \x - \xo ၇.၂၉–၃၀ \xo*\xt မ ၂၁.၃၂; လု ၃.၁၂\xt*\x*အခွန်ခံသောသူတိမှစ၍ လူအပေါင်းရို့သည် ယောဟန်၏ဗတ္တိဇံကို ခံယူခသဖြင့် ကိုယ်တော်၏စကားကို ကြားသောအခါ ဘုရားသခင်သည် ဖြောင့်မတ်တော်မူသည်ကို အသိမှတ်ပြုကြ၏။ 
\v 30 သို့စေကာမူ ဖာရိယှဲနှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာရို့က၊ မိမိရို့အတွက် ဘုရားသခင်ထားတော်မူသော အကြံအစည်တော်ကို ငြင်းပယ်သူများ ဖြစ်ကြသောကြောင့် ယောဟန်ပါးတွင် ဗတ္တိဇံကို မခံယူကြ။
\p
\v 31 ထို့ကြောင့် ယေသျှုက၊ “အဂု လူတိကို ဇာချင့်နန့် ခိုင်းနှိုင်းပြရမည်နည်း။ သူရို့သည် ဇာချင့်နှင့် တူသနည်း။ 
\v 32 သူရို့ကား ဈီး၌ထိုင်နိန်သော အချေတိနှင့် တူ၏။ ‘ငါရို့သည် သာယာစွာတီးမှုတ်သော်လည်း၊ သင်ရို့ မကခုန်ကတ်။ ငါရို့ ငိုခြင်းကို ဆိုသော်လည်း သင်ရို့ မငိုကတ်’ ဟု အချင်းချင်း အော်ဟစ်ပြောဆိုကြ၏။ 
\v 33 ဗတ္တိဇံယောဟန်က အစားအစာမစား၊ စပျစ်ရည်ကို မသောက်ဘဲ လာသောခါ သင်ရို့က ‘ဤသူသည် နတ်ဆိုးဝင်ပူးသူ’ ဟု ဆိုတတ်ကြ၏။ 
\v 34 လူသားသည် စားသောက်၍ လာသည့်အခါ သင်ရို့က ‘ဤသူကို ကြည့်လော။ သူသည် စားသောက်ကြူးသူ ဖြစ်၏။ အခွန်ခံ၊ အပယ်ခံရို့နှင့် မိတ်ဖွဲ့သူဖြစ်သည်’ ဟု ဆိုကြ၏။ 
\v 35 သို့စေကာမူ ဘုရားသခင်၏ ဉာဏ်ပညာကို လက်ခံသူသောသူအပေါင်းရို့က ထိုပညာ မှန်ကန်ကြောင်းကို ပြသကြသည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ဖာရိယှဲသျှိမုန်၏အိမ်တွင် ကိုယ်တော် ဟိတော်မူစဉ်
\p
\v 36 ဖာရိယှဲတစ်ဦးသည် ယေသျှုအား မိမိနှင့်အတူ ညစာသုံးဆောင်ရန် ပင့်ဖိတ်တော်မူသောကြောင့် ယေသျှုသည် ဖာရိယှဲအိမ်သို့ဝင်၍ စားပွဲတွင်ထိုင်၍ သုံးဆောင်တော်မူ၏။ 
\v 37 \x - \xo ၇.၃၇–၃၈ \xo*\xt မ ၂၆.၇; မာ ၁၄.၃; ယော ၁၂.၃\xt*\x*ထိုမြို့တွင် အပြစ်များသော မိန်းမတစ်ယောက်ဟိ၏။ သူမသည် ဖာရိယှဲအိမ်၌ ယေသျှုသည် ညစာသုံးဆောင်နိန်သည်ကို ကြားလျှင် ဆီမွှီးအပြည့်ပါသော ကျောက်ဖြူဘူး တစ်လုံးကိုယူ၍၊ 
\v 38 ယေသျှု၏ ခြီတော်ရင်းနောက်တွင် ရပ်လျက် ငိုယိုကာ နိန်၏။ သူမ၏မျက်ရည်သည် ကိုယ်တော်၏ ခြီတော်တွင်ကျသဖြင့် မိမိဆံပင်ဖြင့် သုတ်လေ၏။ ထိုမိန်းမသည် ကိုယ်တော်၏ခြီတိကို နမ်းပြီး ဆီမွှီးဖြင့် သုတ်လိမ်းလျက် နိန်၏။ 
\v 39 ထိုအခြင်းအရာကို ဖာရိယှဲသည်မြင်လျှင် “ဤသူသည် ပရောဖက်တစ်ပါး အမှန် ဖြစ်သည်ဆိုလျှင် သူ၏ခြီကို ကိုင်နိန်သော မိန်းမသည် ဇာသူဖြစ်ကြောင်းကို လည်းကောင်း၊ ဇာအပြစ်ကို လုပ်နိန်သည်ကို လည်းကောင်း သိလိမ့်မည်” ဟု ရေရွတ်နိန်၏။
\p
\v 40 ထိုအခါ ယေသျှုက ထိုသူအား၊ “သျှိမုန်၊ သင့်ကို ငါပြောစရာ တစ်ခုဟိသည်” ဟု မိန့်တော်မူလျှင်၊
\p သျှိမုန်က “ဟုတ်ပါ၏ ဆရာ၊ အမိန့်ဟိပါ” ဟု လျှောက်လေ၏။
\p
\v 41 ယေသျှုက “ငွီချီးစားသူတစ်ယောက်၌ အကြွီးတင်သူ နှစ်ယောက်ဟိ၏၊ တစ်ယောက်က ငွီဒင်္ဂါး ၅၀၀၊ အခြားတစ်ယောက်မှာကား ငါးဆယ် အကြွီးတင်၏။ 
\v 42 သူရို့သည် အကြွီးမဆပ်နိုင်၍ အကြွီးသျှင်က ထိုအကြွီးတိကို လျော်ပစ်လိုက်၏။ သူရို့နှစ်ယောက်ထဲက ဇာသူက အကြွီးသျှင်ကို ပိုပြီးချစ်မည်နည်း” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 43 သျှိမုန်က “ပို၍ ငွီလျော်ပစ်ခြင်းခံရသူသည် သာ၍ ချစ်မည်ဟု ထင်ပါ၏” ဟု လျှောက်၏။ ကိုယ်တော်က “သင်မှန်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 44 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် မိန်းမဖက်သို့လှည့်၍ သျှိမုန်အား၊ “သင်သည် ဤမိန်းမကို မြင်သလော၊ ငါသည် သင့်အိမ်ထဲသို့ ဝင်သောအခါ သင်သည် ငါ့ကို ခြီဆီးဖို့အတွက် ရီကိုမပီး၊ သို့သော်လည်း သူမက မျက်ရည်နှင့် ငါ၏ခြီကို ဆီးပြီးလျှင် သူ၏ဆံပင်နှင့် သုတ်ပီး၏။ 
\v 45 သင်က ငါ့ကို ကြိုဆိုသည့် အနမ်းဖြင့် မနမ်း၊ ဤမိန်းမသည် အိမ်ထဲသို့ ဝင်သောအချိန်ကစ၍ ငါ၏ခြီကို အဆက်မပြတ် နမ်းလီဗျာယ်။ 
\v 46 သင်သည် ငါ့ဂေါင်းကို ဆီနန့် မလိမ်း၊ သူမမူကား ငါ့ခြီကို ဆီမွှီးနန့် လိမ်းပီးဗျာယ်။ 
\v 47 ထို့ကြောင့် ငါဆိုသည်ကား၊ ဤမိန်းမသည် များစွာသောအပြစ်တိမှ ခွင့်ရွှတ်ခြင်း ရကြောင်းကို သူမ၏ ကြီးမားသော မေတ္တာက သက်သီပြနိန်၏။ အပြစ်အနည်းချေရာ ခွင့်ရွှတ်ခံရသူက အနည်းချေရာ ချစ်တတ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 48 ထို့နောက် ယေသျှုက၊ “သင်၏အပြစ်ကို ခွင့်ရွှတ်ဗျာယ်” ဟု မိန်းမအား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 49 စားပွဲ၌ ထိုင် နိန်ကြသော တခြားလူတိက “အပြစ်ကိုပင် လွှတ်နိုင်သော ဤသူကား ဇာသူလဲ” ဟု အချင်းချင်းပြောဆိုကြ၏။
\p
\v 50 သို့စေကာမူ ကိုယ်တော်က ထိုမိန်းမအား၊ “သင်၏ယုံကြည်ခြင်းသည် သင့်ကို ကယ်တင်ဗျာယ်၊ ငြိမ်းဝပ်စွာလားလီ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\c 8
\s ယေသျှုနှင့် လိုက်လာသော မိန်းမများ
\p
\v 1 ကာလအတန်ကြာသောအခါ ယေသျှုသည် မြို့ရွာများကို ကြွတော်မူ၍ ဘုရားသခင် နိုင်ငံတော်အကြောင်း သတင်းကောင်းကို ဟောကြားတော်မူ၏။ ကိုယ်တော်နှင့်အတူ တပည့်တော်တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးသည်လည်း လိုက်ကြ၏။ 
\v 2 \x - \xo ၈.၂–၃ \xo*\xt မ ၂၇.၅၅–၅၆; မာ ၁၅.၄၀–၄၁; လု ၂၃.၄၉\xt*\x*အနာရောဂါဖီး၊ ဝိညာဉ်ဆိုးဖီးမှ ကင်းလွတ်ကျန်းမာခွင့်ရခသော မိန်းမတချို့လည်း လိုက်လာကြ၏။ ထိုသူရို့ထဲတွင် နတ်ဆိုးခုနစ်ကောင် ထွက်လားသော မာဂဒလရွာသူ မာရိ၊ 
\v 3 ဟေရုဒ်မင်း၏စားတော်ကဲ ခုဇ၏မယား ယောဟန္န၊ သျှုယှန္နနှင့် အခြားမိန်းမများလည်းပါ၏။ ထိုအမျိုးသမီးရို့သည် မိမိရို့စရိတ်ဖြင့် ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့အား လုပ်ကျွေးသမှု ပြုကြ၏။
\s ပျိုးကြဲသူ ပုံဥပမာ
\r (မဿဲ ၁၃.၁–၉; မာကု ၄.၁–၉)
\p
\v 4 ယေသျှုထံပါးသို့ အမြို့မြို့မှလာကြသော လူအပေါင်းရို့သည် စုရုံးလျက် နိန်ကြစဉ် ကိုယ်တော်သည် ပုံဥပမာဆောင်၍၊
\p
\v 5 “မျိုးစိ့ကြဲသောသူသည် မျိုးစိ့ကိုကြဲဖို့ရန် ထွက်လားလေ၏။ မျိုးစိ့ကြဲသောအခါ တချို့မျိုးစိ့ရို့သည် လမ်း၌ကျသဖြင့် လူတိက ကျော်နင်းပြီးလျှင် ငှက်တိက ကောက်စားကြ၏။ 
\v 6 တချို့မျိုးစိ့ရို့သည် ကျောက်ခံမြီ၌ကျသဖြင့် အပင်ပေါက်သော်လည်း မြီဆီအစိုဓာတ် မဟိသောကြောင့် ညှိုးနွမ်းခြောက်သွိ့လေ၏။ 
\v 7 တချို့အစိ့တိကား ဆူးတော၌ကျသဖြင့် အပင်ပေါက်သော်လည်း ဆူးပင်များသည် ညှည်းဆဲသောကြောင့် မကြီးထွားနိုင်။ 
\v 8 တချို့အစိ့ရို့သည် ကောင်းသောမြီဆီလွှာ၌ကျသဖြင့် အပင်ပေါက်ပြီးလျှင် အဆတစ်ရာအသီးနှံကို ဖြစ်ထွန်းလေ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p ထိုသို့ မိန့်တော်မူပြီးနောက် ယေသျှုက “ကြားစရာနား ဟိသောလူတိကား၊ ကြားပါစီ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ပုံဥပမာများ၏ ရည်ရွယ်ချက်
\r (မဿဲ ၁၃.၁၀–၁၇; မာကု ၄.၁၀–၁၂)
\p
\v 9 တပည့်တော်ရို့သည် ထိုပုံဥပမာများ၏ အနက်အဓိပ္ပာယ်ကို ယေသျှုအား မိန်းလျှောက်ကြ၏။ 
\v 10 ကိုယ်တော်ကလည်း “သင်ရို့သည် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်နှင့်ဆိုင်သော နက်နဲသည့် အရာတိကို သိရခြင်းငှာ အခွင့်ဟိကြ၏။ သို့သော် အခြားသော လူတိအား ‘ကြည့်လျက်နန့် မမြင်၊ ကြားလျက်နန့် နားမလည်’ သည့်အတွက် ပုံဥပမာကိုသာ ဟောရခြင်းဖြစ်၏။
\s မျိုးစိ့ကြဲသူ ပုံဥပမာကို ယှင်းပြခြင်း
\r (မဿဲ ၁၃.၁၈–၂၃; မာကု ၄.၁၃–၂၀)
\p
\v 11 “ဤပုံဥပမာ၏ အနက်အဓိပ္ပာယ်ကား ဤသို့တည်း၊ မျိုးစိ့က ဘုရားသခင်၏ တရားစကားဖြစ်၏။ 
\v 12 လမ်း၌ကျသည့် မျိုးစိ့ကား တရားစကားကို ကြားရသော်လည်း နတ်ဆိုးတိက ထိုသူရို့သည် ယုံကြည်၍ ကယ်တင်ခြင်းသို့ မရောက်စီရန် လာပြီးလျှင် သူရို့စိတ်နှလုံးထဲက နှုတ်ကပါတ်တရားတော်ကို နုတ်ယူလားကြ၏။ 
\v 13 ကျောက်ခံမြီ၌ ကျသောမျိုးစိ့ကား နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို ကြားသောအခါ ဝမ်းမြောက်စွာ ခံယူသူကို ဆိုလို၏။ သို့သော်လည်း သူရို့၏ စိတ်နှလုံး၌ အမြစ်မစွဲ၊ ကာလအနည်းချေရာ ယုံကြည်လက်ခံကြ၏။ စုံစမ်းနှောက်ယှက်ခြင်းနှင့်တွိ့သောအခါ သူရို့သည် ဖောက်ပြန်လားကြ၏။ 
\v 14 ဆူးတော၌ ကျသောမျိုးစိ့ကား နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို ကြား၏၊ သို့သော် စိုးရိမ်ပူပန်မှု၊ ချမ်းသာကြွယ်ဝမှု၊ ကာမဂုဏ်ခံစားမှုများ လွှမ်းမိုးနိန်သည့်အတွက် အသီးကောင်းကို မသီးနိုင်။ 
\v 15 ကောင်းသောမြီဆီလွှာ၌ ကျသောမျိုးစိ့ကား တရားစကားကို ကြား၍ ဖြောင့်မတ်နာခံတတ်သော နှလုံးသားနှင့် နှုတ်ကပါတ်တရားတော်ကို စွဲမြဲစွာ ခံယူပြီးလျှင် သည်းခံသောအားဖြင့် အသီးသီးသောသူကို ဆိုလိုသတည်း။”
\s တောင်းနှင့် အုပ်ထားသော ဆီမီး
\r (မာကု ၄.၂၁–၂၅)
\p
\v 16 \x - \xo ၈.၁၆ \xo*\xt မ ၅.၁၅; လု ၁၁.၃၃\xt*\x*“ဆီးမီးကိုထွန်းပြီး တောင်းနှင့်အုပ်ထားခြင်း၊ ကုတင် အောက်၌ထားခြင်းကို ဇာသူလေ့ မပြုတတ်။ ဝင်လာသောလူတိ အလင်းကိုမြင်စီဖို့ ဆီးမီးခုံထက်၌ တင်ထားလေ့ ဟိ၏။”
\p
\v 17 \x - \xo ၈.၁၇ \xo*\xt မ ၁၀.၂၆; လု ၁၂.၂\xt*\x* “အကြောင်းမူကား ကွယ်ဝှက်ထားသောအရာတိ ပေါ်လာပြီးလျှင် ဖုံးအုပ်ထားသော အရာမှန်သမျှသည်လည်း ထင်ရှားလာပြီး အလင်းထဲသို့ ယူဆောင်လာလိမ့်မည်။”
\p
\v 18 \x - \xo ၈.၁၈ \xo*\xt မ ၂၅.၂၉; လု ၁၉.၂၆\xt*\x*“ထို့ကြောင့် သင်ရို့ ဇာပိုင်ကြားနာရမည်ကို သတိပြုကြလော့။ အကြောင်းမူကား ဟိသောသူကို ထပ်၍ ပီးလိမ့်မည်။ မဟိသူပါးက ဟိသည်ဟု ထင်သောအရာတိကိုပင် သိမ်းယူလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေသျှု၏ မယ်တော်နှင့် ညီတော်များ
\r (မဿဲ ၁၂.၄၆–၅၀; မာကု ၃.၃၁–၃၅)
\p
\v 19 ယေသျှု၏မယ်တော်နှင့် ညီတော်ရို့သည် ကိုယ်တော်ထံသို့ လာကြ၏။ သို့စေကာမူ လူပရိသတ်တိအား တိုးမပေါက်နိုင်သဖြင့် တွိ့ခွင့်မရ နိုင်ကြ။ 
\v 20 လူတစ်ယောက်က ယေသျှုအား “ကိုယ်တော်၏ မယ်တော်နှင့် ညီတော်တိက ကိုယ်တော့်ကို တွိ့ချင်သောကြောင့် အပြင်မှာ စောင့်နိန်ကြပါ၏” ဟု လျှောက်ကြ၏။
\p
\v 21 ထိုအခါ ယေသျှုက “ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပါတ်တော်ကို ကြားနာလိုက်လျှောက်သော လူတိကား ငါ့အမိ၊ ငါ့ညီပင် ဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s လီမုန်တိုင်း ငြိမ်းစီတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၈.၂၃–၂၇; မာကု ၄.၃၅–၄၁)
\p
\v 22 တစ်နိ့၌ ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် လောင်းထက်သို့ တက်ကြ၏။ ထို့နောက်ကိုယ်တော်က၊ “အိုင်တစ်ဖက်ကို ကူးကြကုန်အံ့” ဟု မိန့်တော်မူသဖြင့် တပည့်တော်ရို့သည် ရွက်ရွှင့်ကြ၏။ 
\v 23 သူရို့ ရွက်ရွှင့်ကြစဉ် ယေသျှုသည် အိပ်လျက် နိန်တော်မူ၏။ ရုတ်တရက် အိုင်တွင် လီမုန်တိုင်းကျလာသဖြင့် လောင်းသည် ရီနှင့်ပြည့်လုပြည့်ချင် ဟိသောကြောင့် တပည့်တော်ရို့သည် ကြီးစွာသော ဒုက္ခဖီးနှင့် ကြုံရလေ၏။ 
\v 24 တပည့်တော်ရို့သည် ချဉ်းကပ်ပြီး ယေသျှုကို နှိုးပြီးလျှင် “သခင်၊ သခင်၊ အကျွန်ရို့ သီရပါဖို့ ဗျာယ်” ဟု ဆိုကြ၏။
\p ယေသျှုသည် ထတော်မူပြီးလျှင် လီနှင့်လှိုင်းတိကို အမိန့်ပီးတော်မူသဖြင့် လီနှင့်လှိုင်းသည် ငြိမ်သက်လေ၏။ 
\v 25 ထို့နောက် ကိုယ်တော်က၊ “သင်ရို့ ယုံကြည်ခြင်းက ဇာမာလဲ” ဟု တပည့်တော်တိအား မိန်းတော်မူ၏။
\p သို့သော် သူရို့သည် ကြောက်ရွံ့အံ့သြလျက် “ဤသူကား ဇာပိုင်မျိုးလူလဲ၊ လေနှင့်လှိုင်းတိကိုပင် အမိန့်ပီးသောအခါ သူရို့သည် အမိန့်နာခံကြသည်တကား” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆိုကြ၏။
\s နတ်ဆိုးဝင်ပူးသူအား ကျန်းမာစီတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၈.၂၈–၃၄; မာကု ၅.၁–၂၀)
\p
\v 26 ယေသျှုနှင့် သူ၏တပည့်တော်ရို့သည် ဂါလိလဲပြည်နှင့် အိုင်တစ်ဖက်ဖြစ်သော ဂါရစနယ်\f + \fr ၈.၂၆ \fr*\fq ဂါရစနယ်၊ \fq*\ft တချို့မူရင်းကျမ်းစာ၌ \ft*\fqa ဂါဒရနယ်၊ \fqa*\ft ဟု ပါဟိသည် \ft*\ft (ရှု \ft*\xt မ ၈.၂၈\xt*)၊ အခြားသော ကျမ်းတွင် \fqa ဂါရဂီသ၊ \fqa*\ft ဟု ဖော်ပြထားသည်။\ft*\f*သို့ ရွက်ရွှင့်ကြ၏။ 
\v 27 ယေသျှုသည် ကမ်းထက်သို့ တက်သည်နှင့် နတ်ဆိုးတိပူးသောသူ တစ်ယောက်သည် မြို့မှလာ၍ ကိုယ်တော့်ကို လာရောက် တွိ့ဆုံလေ၏။ ထိုသူသည် အဝတ်ကိုမဝတ်၊ အိမ်တွင်မနီဘဲ သင်္ချိုင်းကုန်းများတွင်သာ နီသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်၏။ 
\v 28 ယေသျှုကိုမြင်လျှင် သူသည် အော်ဟစ်ကာ ရှိ့တော်၌ပျပ်ဝပ်လျက် “ယေသျှု၊ အမြင့်မြတ်ဆုံးသော ဘုရားသခင်၏သားတော်၊ အကျွန့်ပါးက ဇာအလိုဟိပါသလဲ၊ အကျွန့်ကို မနှိပ်စက်ပါကေ့၊ တောင်းပန်ပါ၏” ဟု ကျယ်သောအသံဖြင့် အော်ဟစ် လျှောက်ထားလေ၏။ 
\v 29 ထိုသို့ လျှောက်ထားရသည့်အကြောင်းမှာ ယေသျှုသည် ဝိညာဉ်ဆိုးအား ထိုသူအထဲမှ ထွက်လားရန် အမိန့်ပီးလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်၏။ ဝိညာဉ်ဆိုးသည် ထိုသူအား ကြိမ်ဖန်များစွာ ဝင်ပူးခ၏။ သူ၏ခြီ၊ လက်တိကို သံကြိုးများနှင့် တုတ်နှောင်ဖမ်းချုပ် စောင့်ကြပ်ထားသော်လည်း ထိုသူသည် သံကြိုးများကို ချိုးဖြတ်ကာ တောကန္တာရသို့ ထွက်ပြီးတတ်၏။
\p
\v 30 ယေသျှုက နတ်ဆိုးအား “သင့်နာမည်က ဇာလဲ” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊ “အကျွန့်နာမည် လေဂေါင်\f + \fr ၈.၃၀ \fr*\fk လေဂေါင်၊ \fk*\ft ဟူသော အဓိပ္ပာယ်မှာ စစ်သားပေါင်း ၄,၀၀၀ မှ ၆,၀၀၀ ကြား ဟိသော ရောမစစ်တပ်ကြီး ဖြစ်သည်။\ft*\f*ဖြစ်ပါ၏” ဟု ပြန်လျှောက်လေ၏။ အကြောင်းမှာ ထိုသူအား နတ်ဆိုးရို့သည် ပူးကပ်နိန်သောကြောင့်ဖြစ်၏။
\p
\v 31 နတ်ဆိုးရို့က “အကျွန်ရို့ကို အဆုံးမဟိသော တွင်းနက်ထဲ၌ လားဖို့ အမိန့်မပီးပါကေ့” ဟု ယေသျှုအား တောင်းပန်ကြ၏။\f + \fr ၈.၃၁ \fr*\fk အဆုံးမဟိသော တွင်းနက်၊ \fk*\ft နတ်ဆိုးရို့သည် သူရို့၏ နောက်ဆုံးအပြစ်ပီးခြင်း မခံရခင် ကမ္ဘာကြီး၏ အနက်ဆုံးသောတွင်း၌ ချုပ်ထားခြင်းခံရမည်ဟု ယူဆသည်။\ft*\f*
\p
\v 32 ထိုအရပ်၌ ဝက်အုပ်ကြီးတစ်အုပ်သည် တောင်ခါးစောင်းနားတွင် ကျက်စားလျက်ဟိ၏။ နတ်ဆိုးရို့သည် ထိုဝက်များထဲသို့ ဝင်ပူးခွင့်ပြုရန် ယေသျှုကို တောင်းပန်ကြ၏။ ကိုယ်တော်သည်လည်း ထိုသူရို့အား အခွင့်ပီးတော်မူလေ၏။ 
\v 33 နတ်ဆိုးရို့သည် လူမှခွါ၍ ဝက်တိထဲသို့ ဝင်ပူးကြ၏။ ထိုအခါ ဝက်တစ်အုပ်လုံးသည် အိုင်ကမ်းထောင်းစောက်သို့ တဟုန်ထိုး ဗြီးဆင်းလျက် အိုင်ထဲ၌ ရီနစ်သီဆုံးကြ၏။
\p
\v 34 ဤသို့ဖြစ်ပျက်သည့် အကြောင်းအရာများကို ဝက်ထိန်းသားရို့သည် မြင်လျှင် ဗြီး၍ မြို့ရွာများသို့ လားကာ ထိုအခြင်းအရာကို ပြောကြ၏။ 
\v 35 လူတိကလည်း ထိုအဖြစ်အပျက်ကို ကြည့်ရန်ထွက်လာကြ၏။ ယေသျှုထံပါးသို့ ရောက်သောအခါ နတ်ဆိုး ထွက်လားသောသူသည် အဝတ်ကိုဝတ်၍ ယေသျှု၏ ခြီတော်ရင်းတွင် အကောင်းပကတိ ထိုင်နိန်သည်ကို မြင်လျှင် သူရို့အားလုံးသည် ကြောက်ရွံ့ကြ၏။ 
\v 36 ထိုအရာကို မြင်သောလူတိက ထိုသူသည် မည်သို့ ပြန်ကောင်းလာကြောင်းကို အခြားလူတိအား ပြန်ပြောကြ၏။ 
\v 37 ထိုအခါ ဂါရစနယ်မှ လူအပေါင်းရို့သည် အလွန်ကြောက်လန့်သဖြင့် မိမိရို့အရပ်မှ ထွက်လားရန် ယေသျှုအား တောင်းပန်ကြ၏။ ထိုအခါ ယေသျှုသည် လောင်းထက်သို့တက်၍ ထိုအရပ်မှ ထွက်ခွါတော်မူ၏။ 
\v 38 နတ်ဆိုး ထွက်လားသောသူသည် ယေသျှုအား “ကိုယ်တော်နှင့်အတူ လိုက်ခွင့်ပြုပါ” ဟု တောင်းပန်၏။
\p သို့သော် ယေသျှုက၊ 
\v 39 “အိမ်ကို ပြန်ပြီးလျှင် ဘုရားသခင်က သင့်ကို ဇာလောက်ထိ ကျေးဇူးပြုတော်မူသည်ကို ပြောပြပါ” ဟု မိန့်တော်မူ၍ သူ့ကိုပြန်လားစီ၏။
\p ထိုသူသည် အထံတော်မှ ထွက်လားပြီးလျှင် ယေသျှုသည် မိမိအား မည်သို့ကျေးဇူးပြုကြောင်းကို မြို့အနှံ့ ပြောကြားလေ၏။
\s ယာဣရု၏သမီးနှင့် ယေသျှု၏ အဝတ်တော်ကို တို့သောမိန်းမ
\r (မဿဲ ၉.၁၈–၂၆; မာကု ၅.၂၁–၄၃)
\p
\v 40 ယေသျှု ပြန်ကြွလာတော်မူသောအခါ လူအပေါင်းရို့သည် ကမ်းတစ်ဖက်တွင် ကိုယ်တော့်ကို စောင့်မျှော်ကြလျက် ခရီးဦးကြိုပြုကြ၏။ 
\v 41 ထိုအခါ တရားဇရပ်မှူး ယာဣရုဆိုသောသူသည် ကိုယ်တော်ထံသို့ ရောက်လာ၍ ယေသျှု၏ ခြီတော်ရင်းတွင် ပြပ်ဝပ်လျက် သူ၏အိမ်သို့ ကြွတော်မူရန် ကိုယ်တော့်ကို တောင်းပန်တော်မူ၏။ 
\v 42 အကြောင်းမှာ သူ၌ တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်အရွယ် တစ်ဦးတည်းသော သမီးသည် သီခါနီး ဖြစ်နိန်သောကြောင့် ဖြစ်၏။
\p ယေသျှုသည် သူနှင့်အတူ လိုက်လားကြသောအခါ လူအပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို တိုက်မိကြ၏။ 
\v 43 တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်ပတ်လုံး သွီးသွန်နာ စွဲနိန်သော မိန်းမတစ်ယောက်သည် မိမိ၌ဟိသော ငွီကြေးများ အကုန်ခံပြီး ဆီးဆရာများနှင့် ကုသသော်လည်း \f + \fr ၈.၄၃ \fr*\ft တချို့သော ကျမ်းစာများတွင် \ft*\fq ဆီးဆရာများနှင့် ကုသသော်လည်း၊ \fq*\ft ဟု မပါဟိပေ။\ft*\f* မည်သည့်ဆီးဆရာမှ ရောဂါကို ပျောက်နိုင်စွမ်း မဟိကြ။ 
\v 44 ထိုမိန်းမသည် ယေသျှု၏ နောက်တော်သို့ ချဉ်းကပ်၍ ကိုယ်တော်၏ ဝတ်ရုံပန်းဖွားတော်ကို တို့လေ၏။ ထိုခဏချင်းတွင် သွီးသွန်နာ ပျောက်ကင်းလေ၏။ 
\v 45 ယေသျှုကလည်း၊ “ငါ့ကို ဇာသူ တို့သနည်း” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p လူအပေါင်းရို့သည် ငြင်းလတ်သော်၊ ပေတရုက “သခင်၊ လူတိက သခင့်ကို ဝိုင်းရံ နိန်ကြပါလျက်နှင့် ‘ငါ့ကို ဇာသူ တို့သနည်း’ ဟု မိန့်တော်မူပါသည်တကား” ဟုလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 46 သို့သော်လည်း ယေသျှုက “တစ်ယောက်ယောက်က ငါ့ကို တို့၏။ ငါ့ကိုယ်က တန်ခိုးထွက်လားသည်ကို ငါသိရ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 47 ထိုမိန်းမသည် မိမိပြုခသည့်အမှုကို ဖုံးကွယ်ထား၍ မရကြောင်း သိလာသောအခါ တုန်လှုပ်လျက် ရှိ့တော်သို့လာပြီး ပျပ်ဝပ်ကာ ယေသျှုအား တို့ထိရသည့်အကြောင်းကို လည်းကောင်း၊ ချက်ချင်းပင် မိမိ၏ရောဂါ ပျောက်ကင်းကြောင်းကို လည်းကောင်း လူအပေါင်းရို့၏ရှိ့တွင် လျှောက်လေ၏။ 
\v 48 ယေသျှုကလည်း၊ “ငါ့သမီး၊ သင်၏ ယုံကြည်ခြင်းသည် သင့်ကို ကျန်းမာစီဗျာယ်၊ ငြိမ်ဝပ်စွာလားလော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 49 ထိုသို့ ကိုယ်တော်မိန့်တော်မူစဉ် တရားဇရပ်မှူးအိမ်မှ လူတစ်ယောက်လာ၍ “သခင်၏သမီး သီဗျာယ်၊ ဆရာကို မနှောင့်ယှက်ကေ့ဖိ” ဟု ယာဣရုအား ပြော၏။
\p
\v 50 ထိုစကားကို ယေသျှုကြားတော်မူလျှင် ယာကုရုအား၊ “မစိုးရိမ်ကေ့၊ ယုံကြည်ခြင်း တစ်ခုရာ ဟိလော၊ သူငယ်မချေ ကျန်းမာလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 51 တရားဇရပ်မှူးအိမ်သို့ ရောက်သောအခါ ပေတရု၊ ယောဟန်၊ ယာကုပ်နှင့် သူငယ်မ၏ မိဖနှစ်ပါးမှတစ်ပါး မည်သူ့ကိုမျှ မိမိနှင့်အတူ ဝင်စီတော်မမူ။ 
\v 52 သူငယ်မချေ သီဆုံးသည့်အတွက် လူတိုင်းသည် ငိုကြွီးမြည်တမ်းလျက် ဟိကြ၏။ ယေသျှုက “မငိုကတ်ကေ့၊ သူငယ်မချေ သီစွာမဟုတ်၊ အိပ်ပျော် နိန်ခြင်းသာဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 53 ထိုအခါ သူရို့သည် သူငယ်မချေ သီဆုံးပြီးကြောင်းကို သိကြသည်ဖြစ်၍ ကိုယ်တော့်ကို လှောင်ပြောင်ကြ၏။ 
\v 54 သို့သော် ယေသျှုသည် သူငယ်မ၏လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ “ကလိန့်မေချေ၊ ထလော့” ဟု ခေါ်တော်မူ၏။ 
\v 55 သူငယ်မသည် အသက်ပြန်ရှင်လာ၍ ချက်ခြင်းပင် ပြန်ထလေ၏။ ယေသျှုသည် သူငယ်မအား အစားအစာကျွေးမွေးရန် မိန့်မှာတော်မူ၏။ 
\v 56 မိဖရို့သည် များစွာအံ့သြကြ၏။ ယေသျှုက ဤအဖြစ်အပျက်ကို မည်သူ့ကိုမျှ မပြောစီရန် သူရို့အား ပညတ်တော်မူ၏။
\c 9
\s1 တပည့်တော် တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးကို ယေသျှု ရွှတ်တော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၀.၅–၁၅; မာကု ၆.၇–၁၃)
\p
\v 1 ယေသျှုသည် တပည့်တော် တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးကို ခေါ်တော်မူပြီးလျှင် နတ်ဆိုးအပေါင်းကို နှင်ထုတ်ရန်နှင့် အနာရောဂါများကို ပျောက်ကင်းစီနိုင်သော တန်ခိုးအာဏာကို ပီးအပ်တော်မူ၏။ 
\v 2 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် သူရို့အား ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်အကြောင်းကို ဟောပြောရန်နှင့် ဖျားနာသူများကို ကျန်းမာစီရန် ရွှတ်တော်မူပြီးလျှင်၊ 
\v 3 \x - \xo ၉.၃–၅ \xo*\xt လု ၁၀.၄–၁၁; တ ၁၃.၅၁\xt*\x*ထိုသူရို့အား “လမ်းခရီးအတွက် သင်ရို့သည် ဇာတစ်ခုကိုလည်း မယူကေ့။ တောင်မွိ့၊ လွယ်အိတ်၊ စားစရာ၊ ဖေသာဒင်္ဂါးတိကို မယူကေ့။ အင်္ကျီတစ်လုံးတောင် အပိုမပါကတ်ကေ့။” 
\v 4 “ဇာအိမ်ကမဆို သင်ရို့ကို လက်ခံလို့ဟိကေ ထိုမြို့က ထွက်လားသောအချိန်ထိ ထိုအိမ်၌ တည်းနိန်ပါ။” 
\v 5 “သင်ရို့ကို လက်မခံသော လူတိကို သတိပီးသည့်အနိန်နန့် ထိုမြို့ကနိန် ထွက်လားသောအချိန်၌ သင့်ခြီဖဝါးမှ ခြီမှုန့်ကို ခါချပစ်ခလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 6 တပည့်တော်ရို့သည်လည်း ထွက်လားပြီးလျှင် အနယ်နယ်အရပ်ရပ်သို့ လှည့်လည်လျက် သတင်းကောင်းကို ဟောပြောပြီး နီရာတိုင်း၌ လူတိ အနာရောဂါများကို ပျောက်ကင်းစီကြ၏။
\s1 ဟေရုဒ်မင်း စိတ်မွိ့လားခြင်း
\r (မဿဲ ၁၄.၁–၁၂; မာကု ၆.၁၄–၂၉)
\p
\v 7 \x - \xo ၉.၇–၈ \xo*\xt မ ၁၆.၁၄; မာ ၈.၂၈; လု ၉.၁၉\xt*\x*ဂါလိလဲနယ်စား ဟေရုဒ်သည် ထိုဖြစ်ပျက်နိန်သော အမှုအရာ အားလုံးကို ကြားသောအခါ အလွန် စိတ်မွိ့လျက်ဟိ၏။ အကြောင်းမှာ လူတချို့က ဗတ္တိဇံယောဟန် “သီရာမှ ပြန်ရှင်လာဗျာယ်” ဟု ပြောဆိုသောကြောင့် လည်းကောင်း၊ 
\v 8 လူတချို့က “ဧလိယ ပေါ်ထွန်းလာဗျာယ်” ဟူ၍ လည်းကောင်း၊ တချို့က ရှိ့ပရောဖက်တစ်ပါးပါး “အသက် ပြန်ရှင်လာဗျာယ်” ဟူ၍ လည်းကောင်း ပြောဆိုကြသောကြောင့် ဖြစ်၏။ 
\v 9 ဟေရုဒ်ကလည်း “ယောဟန်ဂေါင်းကို ငါဖြတ်ခပြီးဗျာယ်။ သို့သော်လည်း ငါသတင်းကြားရသော ဤသူကား ဇာသူလဲ” ဟု ပြောဆိုပြီး ယေသျှုကို တွိ့မြင်ခြင်းငှာ ကြိုးစားလျက် နိန်၏။
\s1 လူငါးထောင်ကို ယေသျှု ကျွေးမွေးတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၄.၁၃–၂၁; မာကု ၆.၃၀–၄၄; ယောဟန် ၆.၁–၁၄)
\p
\v 10 တမန်တော်ရို့သည် ယေသျှုထံသို့ ပြန်လာကြပြီးလျှင် မိမိရို့ လုပ်ဆောင်သမျှကို ပြန်ပြောကြ၏။ ကိုယ်တော်သည် သူရို့ကိုခေါ်၍ ဗက်ဇဲဒဟုခေါ်သော မြို့သို့ ကြွတော်မူ၏။ 
\v 11 လူထုပရိသတ်ရို့သည် ကိုယ်တော် ကြွလားကြောင်းကို ကြားကြသောအခါ နောက်တော်သို့ လိုက်ကြ၏။ ကိုယ်တော်သည် သူရို့ကို လက်ခံကြိုဆိုလျက် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်အကြောင်းကို ဟောပြောပြီးလျှင် မကျန်းမာသောသူတိကိုလည်း ကျန်းမာစီတော်မူ၏။
\p
\v 12 နီဝင်စပြုသောအခါ တပည့်တော် တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးသည် ကိုယ်တော်ထံသို့ လာ၍ “ဤလူတိကို ပတ်ဝန်းကျင်၌ဟိသော ကျေးရွာဇာနပုဒ်များနှင့် ယာတောများသို့လားပြီး တည်းခိုဖို့နီရာနှင့် အစားအစာကို ရှာစီပါ။ ဇာကြောင့်ဆိုသော် ဤနီရာသည် လူသူဝီးသောအရပ် ဖြစ်ပါ၏” ဟု လျှောက်ထားကြ၏။
\p
\v 13 သို့သော် ယေသျှုကလည်း “သူရို့ စားစရာဖို့ သင်ရို့ကိုယ်တိုင် ပီးလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p သူရို့က “အကျွန်ရို့က ဤလူတိအတွက် စားစရာကို လားပြီး ဝယ်ရပါမည်လော။ အကျွန်ရို့၌ မုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင်ရာ ဟိပါ၏” ဟု ပြန်လည် လျှောက်ထားကြ၏။ 
\v 14 (ထိုသို့ လျှောက်ထားရခြင်းမှာ ထိုနီရာ၌ လူကြီး အယောက် ၅,၀၀၀ ခန့် ဟိသောကြောင့်ဖြစ်၏။)
\p ယေသျှုက “ဤလူတိကို လူငါးဆယ်ခန့်စီ အစုလိုက် ထိုင်စီလော့” ဟု တပည့်တော်ရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 15 တပည့်တော်ရို့သည် ကိုယ်တော် မိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း ဆောင်ရွက်ကြပြီးနောက်၊ 
\v 16 ကိုယ်တော်သည် မုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင်ကို ယူတော်မူကာ ကောင်းကင်သို့ မျှော်ကြည့်လျက် ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းတော်မူပြီးမှ မုန့်နှင့်ငါးကို ဖဲ့တော်မူ၍ လူတိအား ဝီငှစီခြင်းငှာ တပည့်တော်ရို့အား ပီးအပ်တော်မူ၏။ 
\v 17 သူရို့အားလုံးသည် ဝစွာစားကြပြီးနောက် တပည့်တော်ရို့သည် စားကြွင်းများကို စုသိမ်းရာ တောင်းတစ်ဆယ့်နှစ်တောင်း အပြည့်ရ၏။
\s1 ယေသျှုအကြောင်း ပေတရု ထုတ်ဖော်ဝန်ခံချက်
\r (မဿဲ ၁၆.၁၃–၁၉; မာကု ၈.၂၇–၂၉)
\p
\v 18 တစ်နိ့သောခါ ယေသျှုသည် လုံးချင်းတည်း ဆုတောင်းလျက်နိန်သောအခါ တပည့်တော်ရို့သည် ကိုယ်တော်ထံပါးသို့ လာကြ၏။ “လူတိက ငါ့ကို ဇာသူလို့ ပြောကြသနည်း” ဟု ကိုယ်တော်က မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 19 \x - \xo ၉.၁၉ \xo*\xt မ ၁၄.၁,၂; မာ ၆.၁၄,၁၅; လု ၉.၇,၈\xt*\x*တပည့်တော်ရို့ကလည်း “တချို့က ဗတ္တိဇံယောဟန်ဖြစ်သည်ဟု ဆိုကြပါ၏။ တချို့က ဧလိယဟု ဆိုပါ၏။ တချို့က ရှီးပရောဖက်တစ်ပါး အသက်ပြန်ရှင်လာခြင်းဖြစ်သည်ဟု ပြောဆိုကြပါ၏” ဟု လျှောက်ထားကြ၏။
\p
\v 20 \x - \xo ၉.၂၀ \xo*\xt ယော ၆.၆၈–၆၉\xt*\x*ထိုအခါ ကိုယ်တော်က “သင်ရို့က ငါ့ကို ဇာသူလို့ ဆိုကြမည်နည်း” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p ပေတရုက “ကိုယ်တော်သည် ဘုရားသခင်၏ မေသျှိယဖြစ်ပါ၏” ဟု လျှောက်လေ၏။
\s1 ဒုက္ခဝေဒနာခံခြင်းနှင့် သီခြင်းအကြာင်းကို ယေသျှုဖော်ပြ ပြောဆိုတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၆.၂၀–၂၈; မာကု ၈.၃—၉.၁)
\p
\v 21 ယေသျှုကလည်း ဤအကြောင်းကို ဇာသူ့ကိုမှ မပြောမိစီရန် ကြပ်တည်းစွာ ပညတ်တော်မူ၏။ 
\v 22 ကိုယ်တော်က “လူသားသည် ဒုက္ခဝေဒနာတိကို ပြင်းစွာခံရမည်။ အသက်ကြီးသောသူတိ၊ ယဇ်ပုရောဟိတ် အကြီးအကဲတိနှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာတိက ငြင်းပယ်ကြလိမ့်မည်။ လူသားသည် အသီခံရမည်။ သို့သော်လည်း သုံးရက်မြောက်သော နိ့၌ ရှင်ပြန်ထမြောက်လိမ့်မည်” ဟု တပည့်တော်ရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 23 \x - \xo ၉.၂၃ \xo*\xt မ ၁၀.၃၈; လု ၁၄.၂၇\xt*\x*ထို့နောက် ကိုယ်တော်က ထိုသူရို့အား၊ “ငါ့နောက်ကို လိုက်လိုသောသူသည် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ငြင်းပယ်ရမည်၊ ကိုယ့်လက်ဝါးကပ်တိုင်ကို နိ့တိုင်းထမ်း၍ ငါ့နောက်သို့ လိုက်ရမည်။ 
\v 24 \x - \xo ၉.၂၄ \xo*\xt မ ၁၀.၃၉; လု ၁၇.၃၃; ယော ၁၂.၂၅\xt*\x*အကြောင်းမူကား မိမိအသက်ကို ကယ်တင်လိုသူသည် အသက်ဆုံးယှုံးလိမ့်မည်။ ငါ့ကြောင့် အသက်ဆုံးယှုံးသူသည် မိမိအသက်ကို ကယ်တင်လိမ့်မည်။ 
\v 25 လူသည် လောကတစ်ခုလုံးကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရသော်လည်း မိမိအသက်ဆုံးယှုံးလျှင် ဇာအကျိုး ဟိမည်နည်း။ 
\v 26 အကြင်သူသည် ငါနန့် ငါ၏ တရားစကားကြောင့် ရှက်လျှင် လူသားသည် မိမိ၏ ဘုန်းတန်ခိုးတော်၊ ခမည်းတော်၏ ဘုန်းတန်ခိုးတော်၊ သန့်ယှင်းသော ကောင်းကင်တမန်ရို့၏ ဘုန်းတန်ခိုးကိုဆောင်ပြီး ကြွလာသောအခါ ထိုသူကို ရှက်တော်မူလိမ့်မည်။ 
\v 27 ငါအမှန်ဆိုသည်ကား၊ ဤအရပ်၌ဟိသော လူတချို့သည် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်ကို မမြင်ရခင် မသီရ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s1 အဆင်းသဏ္ဍာန် ပြောင်းလဲတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၇.၁–၈; မာကု ၉.၂–၈)
\p
\v 28 \x - \xo ၉.၂၈–၃၅ \xo*\xt ၂ ပေ ၁.၁၇,၁၈\xt*\x* ဤသို့ မိန့်တော်မူပြီးနောက် သျှစ်ရက်ခန့် ကြာသောအခါ ယေသျှုသည် ပေတရု၊ ယောဟန်၊ ယာကုပ်ရို့ကို ခေါ်၍ ဆုတောင်းခြင်းငှာ တောင်ထက်သို့ တက်ကြွတော်မူ၏။ 
\v 29 ဆုတောင်းတော်မူစဉ် မျက်နှာတော်၏ အဆင်းသဏ္ဍာန်သည် ပြောင်းလဲလာ၍ အဝတ်တော်သည်လည်း ဖြူဖွေးတောက်ပလာ၏။ 
\v 30 လူနှစ်ဦးသည် ရုတ်တရက်ပေါ်လာ၍ ကိုယ်တော်နှင့် စကားပြောလျက် နိန်၏။ ထိုသူရို့ကား မောသျှေနှင့် ဧလိယပင်ဖြစ်၏။ 
\v 31 သူရို့သည် ဘုန်းတန်ခိုးတော်နှင့်တကွ ပေါ်လာ၍ ဘုရားသခင်၏ အလိုတော်နှင့်အညီ မကြာမီ ယေရုဆလင်မြို့၌ အသက်တော် စွန့်ရမည့်အကြောင်းကို ယေသျှုနှင့် ပြောနိန်ကြ၏။ 
\v 32 ပေတရုနှင့် အဖော်များသည် ငိုက်မျဉ်းလျက် နိန်ကြ၏။ သို့ရာတွင် သူရို့ နိုးလာသောအခါ ယေသျှုသည် ဘုန်းတန်ခိုးတော်နှင့် လည်းကောင်း၊ ကိုယ်တော်နှင့်အတူ ရပ်နိန်သူနှစ်ဦးကို လည်းကောင်း မြင်ကြ၏။ 
\v 33 ထိုသူနှစ်ဦးရို့သည် ယေသျှုထံမှ ထွက်ခွါလားကြစဉ် ပေတရုက “သခင်၊ ဤနီရာ၌ နီစရာကောင်းပါ၏။ ကိုယ်တော်အတွက် တဲတစ်ဆောင်၊ မောသျှေအတွက် တဲတစ်ဆောင်၊ ဧလိယအတွက် တဲတစ်ဆောင်၊ တဲသုံးဆောင်ကို အကျွန်ရို့ ဆောက်ပီးပါမည်။” ဟု (ပြောမိပြောရာ ပြောသည်) လျှောက်ထား၏။
\p
\v 34 ဤသို့ လျှောက်ထားစဉ် မိုးတိမ်တိုက်တစ်ခုသည် ပေါ်လာ၍ သူရို့အထက်၌ တိမ်ရိပ် အုပ်မိုးလေ၏။ မိုးတိမ်တိုက်သည် သူရို့အထက်သို့ ရောက်လာသောအခါ သူရို့သည် ကြောက်လန့်ကြ၏။ 
\v 35 \x - \xo ၉.၃၅ \xo*\xt မ ၃.၁၇; ၁၂.၁၈; မာ ၁.၁၁; လု ၃.၂၂\xt*\x*မိုးတိမ်ထဲမှ အသံတော်ကား “ဤသူသည် ငါရွီးချယ်ထားသော ငါ့၏သား ဖြစ်၏၊ သူ၏စကားကို နားထောင်ကြလော့” ဟု ထွက်ပေါ်လာ၏။
\p
\v 36 အသံတော် တိတ်လားသောအခါ ထိုနီရာ၌ ယေသျှုတစ်ပါးတည်းကိုသာ တွိ့ရ၏။ ထိုနိ့ရက်ကာလ၌ တပည့်တော်ရို့သည် မိမိရို့ မြင်တွိ့ရသော အကြောင်းအရာများကို ဇာသူကိုမှမပြောဘဲ တိတ်ဆိတ်စွာနိန်ကြ၏။
\s1 ယေသျှုသည် ဝိညာဉ်ဆိုးပူးကပ်သော လူငယ်ကို ကျန်းမာစီတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၇.၁၄–၁၈; မာကု ၉.၁၄–၂၇)
\p
\v 37 နောက်တစ်နိ့၌ ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်သုံးဦးရို့သည် တောင်ပေါ်မှဆင်းလာကြသောအခါ များစွာသော လူထုပရိသတ်ရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို ခရီးဦးကြိုပြုကြ၏။ 
\v 38 ပရိသတ်ထဲမှ လူတစ်ယောက်က “ဆရာ၊ အကျွန်၏ တစ်ဦးတည်းသောသားကို ကြည့်ရှုတော်မူပါ၊ တောင်းပန်ပါ၏။ 
\v 39 နတ်ဝင်ပူးလို့ ရုတ်တရက် အော်ဟစ်တတ်ပါ၏။ နတ်က သူ့ကိုလှဲချ၍ မာတောင့်စီပြီးလျှင် ပါးစပ်မှအမြှုပ် ထွက်လာပါ၏။ နတ်ဆိုးက သူ့ကို နာကြင်အောင် နှိပ်စက်ပြီး ထွက်လားပါ၏။ 
\v 40 အကျွန်ကလည်း ကိုယ်တော်၏တပည့်တော်တိကို နှင်ထုတ်ပီးဖို့ တောင်းပန်သော်လည်း သူရို့ မတတ် နိုင်ကြပါ” ဟု အော်၍ လျှောက်ထား၏။
\p
\v 41 ယေသျှုက “ယုံကြည်ခြင်းမဟိ၊ ဖောက်ပြန်တတ်သောလူတိ၊ ငါသည် သင်ရို့နှင့်အတူ ဇာအချိန်ထိကြာအောင် နီရမည်နည်း။ ဇာလောက်ထိ သည်းခံရမည်နည်း” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထို့နောက် ထိုသူအား “သင်၏သားကို မ၍ ဤနီရာသို့ ယူလာလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 42 ထိုလူငယ် လာစဉ်မှာပင် နတ်ဆိုးသည်သူ့အား မြီကြီးထက်၌လှဲချပြီး မာတောင့်စီ၏။ ယေသျှုသည် နတ်ဆိုးအား အမိန့်ပီး၍ လူငယ်ကို ကျန်းမာစီတော်မူပြီးနောက် ဖခင်အား ပြန်လည် အပ်ပီးတော်မူ၏။ 
\v 43 လူအပေါင်းရို့သည် ဘုရားသခင်၏ မဟာတန်ခိုးတော်ကို မြင်ရ၍ အံ့သြကြကုန်၏။
\s1 အသီသတ်ခြင်း ခံတော်မူရမည့်အကြောင်းကို တဖန် ယေသျှုသည် ဖော်ပြတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၇.၂၂–၂၃; မာကု ၉.၃၀–၃၂)
\p လူရို့သည် ယေသျှုပြုတော်မူခသော အမှုအရာများကြောင့် အံ့သြနိန်ကြစဉ်၊ ကိုယ်တော်က၊ 
\v 44 “ငါပြောသော အကြောင်းကို သင်ရို့ ဂရုတစိုက် နားထောင်ကြလော။ လူသားသည် လူတိလက်သို့ အပ်နှံခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်” ဟု တပည့်တော်ရို့အား မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 45 သို့ရာတွင် တပည့်တော်ရို့သည် ထိုစကားအဓိပ္ပာယ်ကို မသိကြ။ ထိုသို့ သူရို့သည် နားမလည်ကြစီရန် ထိုအရာတိကို ကွယ်ဝှက်ထားလျက်ဟိ၏။ သူရို့သည်လည်း ကိုယ်တော်အား မိန်းလျှောက်ရန်လည်း ကြောက်ရွံ့ကြ၏။
\s1 မည်သူသည် အကြီးမြတ်ဆုံးနည်း
\r (မဿဲ ၁၈.၁–၅; မာကု ၉.၃၃–၃၇)
\p
\v 46 \x - \xo ၉.၄၆ \xo*\xt လု ၂၂.၂၄\xt*\x*ထိုအခါ တပည့်တော်ရို့သည် မိမိရို့ထဲတွင် ဇာသူသည် အကြီးမြတ်ဆုံးနည်း ဟု အချင်းချင်း ငြင်းခုန် ပြောဆိုကြ၏။ 
\v 47 ယေသျှုသည် ထိုသို့ ငြင်းခုန် နိန်ကြသည်ကို သိတော်မူသဖြင့် သူငယ်တစ်ယောက်ကိုယူ၍ မိမိဘေးနားတွင် ရပ်စီတော်မူ၏။ 
\v 48 \x - \xo ၉.၄၈ \xo*\xt မ ၁၀.၄၀; လု ၁၀.၁၆; ယော ၁၃.၂၀\xt*\x*ထို့နောက် ကိုယ်တော်က သူရို့အား “ငါ၏နာမကိုထောက်၍ ဤအချေ တစ်ယောက်ကို လက်ခံသောသူသည် ငါ့ကို လက်ခံခြင်းဖြစ်၏။ ငါ့ကို လက်ခံသောသူသည် ငါ့ကို စီရွှတ်တော်မူသော အသျှင်ကို လက်ခံခြင်းဖြစ်၏။ အကြောင်းမူကား သင်ရို့တွင် အငယ်ဆုံးသောသူသည် အကြီးမြတ်ဆုံးသောသူဖြစ်သည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s1 သင့်ကို မဆန့်ကျင်သောသူသည် သင်ရို့ဖက်သားဖြစ်၏။
\r (မာကု ၉.၃၈–၄၀)
\p
\v 49 ယောဟန်က “သခင်၊ ကိုယ်တော်၏နာမကို အမှီပြု၍ နတ်ဆိုးတိကို နှင်ထုတ်နိန်သော လူတစ်ယေက်ကို အကျွန်ရို့ တွိ့မြင်ခပါ၏။ ထိုသူသည် အကျွန်ရို့အဖွဲ့ဝင် မဟုတ်သောကြောင့် အကျွန်ရို့သည် ထိုသူအား တားမြစ်ခပါသည်” လျှောက်ထား၏။
\p
\v 50 ယေသျှုကလည်း “ထိုသူကို မတားမြစ်ကတ်ကေ့၊ သင်ရို့ကို မဆန့်ကျင်သောသူသည် သင်ရို့ဖက်သားဖြစ်၏” ဟု ယောဟန်အား မိန့်တော်မူ၏။
\s1 ယှာမာရိရွာမှ ယေသျှုကို လက်မခံခြင်း
\p
\v 51 ကောင်းကင်ဘုံသို့ ဆောင်ယူခြင်းကို ခံတော်မူမည့်အချိန် နီးလာသောအခါ ယေသျှုသည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ကြွတော်မူရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်တော်မူလေ၏။ 
\v 52 ထိုအခါ ကိုယ်တော်သည် စီတမန်များကို မိမိအဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်စီခြင်းငှာ ယှာမာရိနယ်၏ ရွာတစ်ရွာသို့ ကြိုတင် ရွှတ်လိုက်တော်မူ၏။ 
\v 53 သို့သော်လည်း ရွာသားရို့သည် လက်မခံကြ။ အကြောင်းမူကား ကိုယ်တော်သည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ဦးတည်လျက် ခရီးပြုနိန်သောကြောင့်ဖြစ်၏။ 
\v 54 ဤအချင်းအရာများကို တပည့်တော်များဖြစ်ကြသော ယာကုပ်နှင့် ယောဟန်သည် မြင်ကြသောအခါ “သခင်ဘုရား၊ အကျွန်ရို့သည် ကောင်းကင်က မီးကျစီ၍ ယင်းသူရို့ကို လောင်ကျွမ်းစီဖို့ အလိုတော်ဟိပါ၏လော”\f + \fr ၉.၅၄ \fr*\ft တချို့သော မူရင်းကျမ်းများတွင် \ft*\fqa ဧလိယပြုသကဲ့၊ \fqa*\ft ဟု ပေါင်းထည့်ထားသည်။\ft*\f* ဟု လျှောက်ကြ၏။
\p
\v 55 သို့သော် ကိုယ်တော်သည် လှည့်၍ သူရို့အား ဆုံးမတော်မူ၏။\f + \fr ၉.၅၅ \fr*\ft တချို့သော မူရင်းကျမ်းများတွင် \ft*\fqa သင်သည် မည်သို့သော ဝိညာဉ်မျိုးကို ပိုင်ဆိုင်ကြောင်း သင်မသိနိုင်။ အကြောင်းမူကား လူသားသည် လူ့အသက်ကို သတ်ရန် ကြွလာခြင်း မဟုတ်၊ ကယ်တင်ဖို့ရန် ကြွလာခြင်းဖြစ်၏၊ \fqa*\ft ဟု ပေါင်းထည့်ထားသည်။\ft*\f* 
\v 56 ထို့နောက် ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် အခြားရွာသို့ ထွက်လားကြ၏။
\s1 ယေသျှု၏ နောက်လိုက်ဖြစ်လိုသူများ
\r (မဿဲ ၈.၁၉–၂၂)
\p
\v 57 ထိုသို့ သူရို့သည် ခရီးပြုနိန်ကြစဉ် လူတစ်ယောက်က “အကျွန်သည်၊ ကိုယ်တော်ကြွတော်မူရာ အရပ်ရပ်သို့ လိုက်ပါမည်” ဟု ကိုယ်တော်အား လျှောက်ထား၏။
\p
\v 58 ယေသျှုက “မြီခွီးမှာ တွင်းဟိ၏။ ငှက်မှာလဲ အသိုက်ဟိ၏။ သို့သော် လူသားမှာကား ဂေါင်းချစရာ နီရာတောင်မဟိ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 59 ကိုယ်တော်သည် အခြားလူတစ်ယောက်အား “ငါ့နောက်သို့လိုက်လော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p သို့သော်လည်း ထိုသူက “အသျှင်၊ အကျွန့်အဖ၏အလောင်းကို အယင် လား၍ သင်္ဂြိုဟ်ခွင့် ပီးတော်မူပါ” ဟု လျှောက်၏။
\p
\v 60 ယေသျှုကလည်း “လူသီရို့က မိမိရို့လူသီအား သင်္ဂြိုဟ်ကတ်ပါစီ၊ သင်မူကား လား၍ ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်အကြောင်းကို ဟောပြောလော့” ဟု ထိုသူအား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 61 အခြားသောသူတစ်ယောက်က “အသျှင်၊ အကျွန်သည် ကိုယ်တော့်နောက်သို့ လိုက်ပါမည်။ သို့သော် အကျွန်၏ အိမ်သူအိမ်သားတိကို လား၍ ဦးစွာ နှုတ်ဆက်ခွင့် ပြုတော်မူပါ” ဟု လျှောက်လေ၏။
\p
\v 62 ယေသျှုကလည်း “ထွန်ကိုင်းကိုကိုင်လျက် နောက်လှည့်ကြည့်သောသူသည် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်အတွက် အသုံးမဝင်” ဟု ပြန်၍ မိန့်တော်မူ၏။
\c 10
\s တပည့်တော်ခုနစ်ဆယ့်နှစ်ဦးကို ယေသျှု ရွှတ်တော်မူခြင်း
\p
\v 1 ထို့နောက် သခင်ဘုရားသည် အခြားသောတပည့်တော် ၇၂ ဦး\f + \fr ၁၀.၁ \fr*\fq ၇၂ ဦး၊ \fq*\ft တချို့ လက်ရီးမူကျမ်းတွင် \ft*\fqa ခုနစ်ဆယ်၊ \fqa*\ft ဟု ဖော်ပြပါဟိသည်။\ft*\f* ကို ရွီးခြယ်၍ နှစ်ယောက်တစ်တွဲစီတွဲလျက် ကိုယ်တော် ကြွတော်မူမည့် မြို့ရွာအသီးသီးသို့ မိမိ ရှိ့က စီရွှတ်လိုက်တော်မူ၏။ 
\v 2 \x - \xo ၁၀.၂ \xo*\xt မ ၉.၃၇–၃၈\xt*\x*ကိုယ်တော်က သူရို့အား “ရိတ်စရာစပါး များစွာဟိ၏။ သို့သော် ရိတ်သိမ်းသောသူ နည်း၏။ စပါးရိတ်သူတိကို စပါးခင်းထဲသို့ စီရွှတ်နိုင်ရန် စပါးပိုင်သျှင်ထံ ဆုတောင်းကြလော့။ 
\v 3 \x - \xo ၁၀.၃ \xo*\xt မ ၁၀.၁၆\xt*\x*လားကတ်၊ တောခွီးစုထဲသို့ သိုးသငယ်များကို စီရွှတ်သည့်နည်းတူ သင်ရို့ကို ငါ ရွှတ်လိုက်၏။ 
\v 4 \x - \xo ၁၀.၄–၁၁ \xo*\xt မ ၁၀.၇–၁၄; မာ ၆.၈–၁၁; လု ၉.၃–၅\xt*\x* ဖဲသာအိတ်၊ လွယ်အိတ်၊ ခြီနင်းတိကို ယူမလားကတ်ကေ့။ လမ်းမာရပ်ပြီး တစ်ယောက်ကိုလေ့ နှုတ်မဆက်ကတ်ကေ့။ 
\v 5 သင်ရို့သည် အိမ်တစ်အိမ်သို့ ဝင်သောအခါ၌ ‘ဤအိမ်၌ ငြိမ်သက်ခြင်းဟိပါစီ’ ဟု ဦးစွာ မေတ္တာပို့ကြလော့။ 
\v 6 ထိုအိမ်၌ ငြိမ်သက်ခြင်းကို လိုလားသူဟိလျှင်၊ သင်ရို့ ပို့သသည့် မေတ္တာကို ခံစားရလိမ့်မည်။ ထိုကဲ့သို့သောသူ တစ်ယောက်မှ မဟိလျှင် သင်ရို့ပို့သသော မေတ္တာသည် ပြန်လာလိမ့်မည်။ 
\v 7 \x - \xo ၁၀.၇ \xo*\xt ၁ ကော ၉.၁၄; ၁ တိ ၅.၁၈\xt*\x*သင်ရို့သည် သူရို့ကျွေးမွေးသော အစာကို စားသောက်လျက် ထိုအိမ်၌ တည်းခိုနိန်ကြလော့၊ ဇာကြောင့်ဆိုသော် အလုပ်သမားများသည် မိမိရို့၏လုပ်ခကို ခံစားထိုက်၏။ တစ်အိမ်မှ အခြားတစ်အိမ်သို့ လှည့်လည်၍ မလားကတ်ကေ့။ 
\v 8 မြို့တစ်မြို့သို့ ဝင်သောအခါ သင်ရို့အား ကြိုဆိုပြီး ကျွေးမွေးသောအရာတိကို စားကြလော့။ 
\v 9 ထိုမြို့၌ဟိသော လူမမာတိကို ကျန်းမာစီပြီးလျှင် ထိုအရပ်၌ဟိသော လူရို့အား ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်တည်ချိန် နီးပြီဖြစ်ကြောင်း ဟောပြောကြလော။ 
\v 10 \x - \xo ၁၀.၁၀,၁၁ \xo*\xt တ ၁၃.၅၁\xt*\x*သို့သော် သင်ရို့သည် မြို့တစ်မြို့သို့ ဝင်၍ ကြိုဆို လက်ခံခြင်းမဟိလျှင် လမ်းတိ၌ ထွက်ပြီးလျှင် ဤသို့ ပြောလော့။ 
\v 11 ‘ငါရို့သည် သင်ရို့ကို ဆန့်ကျင်သည့်အနေဖြင့် ငါရို့ခြီမှာ ကပ်ပါလာသော သင်ရို့မြို့က မြီမှုန့်ကို ငါရို့ ခါချလိုက်ဗျာယ်။ ယေဒါလေ့ ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်သည် သင်ရို့အနားတွင် ရောက်နိန်ပြီးဖြစ်ကြောင်းကို သိမှတ်ကြလော့။’ 
\v 12 \x - \xo ၁၀.၁၂ \xo*\xt မ ၁၁.၂၄; \xt*\xt မ ၁၀.၁၅\xt*\x*သင်ရို့အား ငါ အမှန်ဆိုသည်ကား၊ တရားစီရင်တော်မူရာနိ့၌ ဘုရားသခင်သည် ထိုမြို့ထက် သောဒုံမြို့ကို ပို၍ ဂရုဏာထားတော်မူလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s1 မယုံကြည်ကြသော မြို့များ
\r (မဿဲ ၁၁.၂၀–၂၄)
\p
\v 13 “အို၊ ခေါရာဇိန်မြို့၊ သင်သည် အမင်္ဂလာဟိ၏။ အို၊ ဗက်ဇဲဒမြို့၊ သင်သည်လည်း အမင်္ဂလာဟိ၏။ သင်ရို့ထံ၌ ပြုခသော အံ့ဖွယ်အမှုအရာတိကို တုရုမြို့နှင့် ဇိဒုန်မြို့၌သာ ပြုခပါမူ သူရို့သည် ရှီးပဝေသဏီကပင် လျှော်တေအဝတ်ကို ဝတ်ပြီး ပြာပုံ၌ ထိုင်၍ နောင်တရကြလိမ့်မည်။ 
\v 14 ဘုရားသခင်သည် တရားစီရင်တော်မူရာကာလ၌ သင်ရို့ထက် တုရုမြို့နှင့် ဇိဒုန်မြို့ကို ပို၍ ကရုဏာထားတော်မူလိမ့်မည်။ 
\v 15 အို၊ ကပေရနောင်မြို့၊ သင်သည် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကောင်းကင်ဘုံထိ ချီးမြှောက်ခြင်းကို ခံလိုသလော။ မရဏာနိုင်ငံထိ နှိမ့်ချခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်။”
\p
\v 16 \x - \xo ၁၀.၁၆ \xo*\xt မ ၁၀.၄၀; မာ ၉.၃၇; လု ၉.၄၈; ယော ၁၃.၂၀\xt*\x*ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့အား၊ “သင်ရို့၏စကားကို နားထောင်သောသူသည် ငါ့စကားကို နားထောင်သူဖြစ်၏။ သင်ရို့ကို ငြင်းပယ်သူသည် ငါ့ကို ငြင်းပယ်သူဖြစ်၏။ ငါ့ကို ငြင်းပယ်သောသူသည်လည်း ငါ့ကို ရွှတ်လိုက်တော်မူသောသူကို ငြင်းပယ်သူဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s တပည့်တော် ခုနစ်ဆယ့်နှစ်ဦး ပြန်လာခြင်း
\p
\v 17 တပည့်တော် ၇၂ ဦး\f + \fr ၁၀.၁၇ \fr*\fq ၇၂ ဦး၊ \fq*\ft တချို့ မူရင်းကျမ်းတွင် \ft*\fqa ခုနစ်ဆယ်၊ \fqa*\ft ဟု ဖော်ပြပါဟိသည် (ရှု အခန်းငယ် ၁)။\ft*\f*ရို့သည် အလွန်ဝမ်းမြောက်စွာ ပြန်လာပြီးလျှင် “အသျှင်၊ ကိုယ်တော်၏ နာမတော်၌ နတ်ဆိုးတိပင် အကျွန်ရို့ကို နာခံကြပါ၏” ဟု လျှောက်ကြ၏။
\p
\v 18 ယေသျှုကလည်း “ကောင်းကင်က လျှပ်စစ်ကျသကဲ့သို့ စာတန် ကျလာစွာကို ငါ မြင်ရ၏။ 
\v 19 နားထောင်ကတ်၊ မြွီဆိုးတိ၊ ကင်းမီးကောက်တိကို နင်းလားနိုင်ခြင်းငှာ လည်းကောင်း၊ ရန်သူ၏တန်ခိုးအားလုံးကို အောင်နိုင်ခြင်းငှာလည်းကောင်း အခွင့်အာဏာကို သင်ရို့အား ငါ ပီးအပ်ထားပြီးဖြစ်၏။ သို့ဖြစ်၍ သင်ရို့အား ဇာအရာကလည်း နာကြင်အောင် မလုပ်နိုင်။ 
\v 20 သို့သော် ဝိညာဉ်ဆိုးရို့သည် သင်ရို့ကို နာခံကြသောကြောင့် ဝမ်းမသာကတ်ကေ့။ သင်ရို့နာမည်များသည် ကောင်းကင်၌ စာရင်းဝင်ရသည်ကို ဝမ်းမြောက်ကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s1 ယေသျှု ရွှင်လန်းဝမ်းမြောက်တော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၁.၂၅–၂၇; ၁၃.၁၆–၁၇)
\p
\v 21 ထိုအချိန်၌ ယေသျှုသည် သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော်အားဖြင့်\f + \fr ၁၀.၂၁\fr*\fk သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော်အားဖြင့်၊ \fk*\ft တချို့သော မူရင်းကျမ်းတွင် \ft*\fqa ဝိညာဉ်တော်၊ \fqa*\ft အခြားကျမ်းများတွင် \ft*\fqa သူ၏ဝိညာဉ်တော်၊ \fqa*\ft ဟု ပါဟိသည်။\ft*\f* ရွှင်လန်းဝမ်းမြောက်တော်မူသည်ဖြစ်၍ “ကောင်းကင် မြီကြီး၏အသျှင် ဖြစ်တော်မူသော အဖ၊ ကိုယ်တော်သည် ပညာဟိသူနှင့် ပညာတတ်သူတိကို ထိမ်ဝှက်ထားသော အရာတိကို ပညာမဲ့သူရို့အား ဖော်ပြပီးသည့်အတွက် ကိုယ်တော့်ကို ကျေးဇူးတင်ပါ၏။ မှန်ပါ၏၊ အဖ၊ ဤအရာသည်ကား ကိုယ်တော်၏ ကောင်းမြတ်သော အလိုတော် ဖြစ်ပါ၏” ဟု ဆို၏။
\p
\v 22 \x - \xo ၁၀.၂၂ \xo*\xt ယော ၃.၃၅; \xt*\xt ယော ၁၀.၁၅\xt*\x*“ငါ၏အဖသည် အရာအားလုံးကို ငါ့အား ပီးအပ်တော်မူပြီ။ သားတော်သည် ဇာသူဖြစ်ကြောင်းကို ခမည်းတော်မှတစ်ပါး တစ်ယောက်လေ့ မသိ။ ခမည်းတော်သည် ဇာသူဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း သားတော်နှင့် သားတော် ဖော်ပြလိုသောသူမှလွဲ၍ တစ်ယောက်လေ့ မသိ” ဟု မြွက်ဆိုတော်မူ၏။
\p
\v 23 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်တိဖက်သို့ လှည့်၍ “အဂု မြင်သမျှသောအရာများကို မြင်ရသော သင်ရို့၏ မျက်စိများသည် မင်္ဂလာဟိ၏။ 
\v 24 အကြောင်းမူကား ပရောဖက်တိနှင့် သျှင်ဘုရင်တိသည် သင်ရို့မြင်သည့်အရာတိကို မြင်ချင်ခသော်လည်း၊ မမြင်ခရ။ သင်ရို့ ကြားရသည့်အရာတိကို ကြားချင်ခသော်လည်း မကြားခရဟု ဟု သင်ရို့ကို ငါ ဆို၏။” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s1 ကောင်းသော ယှာမာရိ ပုံဥပမာ
\p
\v 25 \x - \xo ၁၀.၂၅–၂၈ \xo*\xt မ ၂၂.၃၅–၄၀; မာ ၁၂.၂၈–၃၄\xt*\x*ကျမ်းတတ်ဆရာတစ်ယောက်သည် ရောက်လာပြီးလျှင် ယေသျှုကို စုံစမ်းခြင်းငှာ ကြိုးစားလေ၏။ သူက “ဆရာ၊ ထာဝရအသက်ကို ရရန်အတွက် အကျွန် ဇာလုပ်ရပါဖို့လဲ” ဟု မိန်း၏။
\p
\v 26 ယေသျှုက “မောသျှေ၏ ပညတ်တ္တိကျမ်း၌ ဇာပိုင် ဖော်ပြထားသလဲ၊ သင်သည် ထိုကျမ်းစာတိကို ဇာပိုင် အဓိပ္ပာယ်ကောက်ယူလဲ” ဟု သူ့အား မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 27 ထိုသူက “‘သင်၏ဘုရားသခင် ထာဝရဘုရားကို စိတ်နှလုံးအကြွင်းမဲ့၊ စိတ်ဝိညာဉ်ဟိသမျှ၊ အစွမ်းသတ္တိဟိသမျှ၊ ဉာဏ်ဟိသမျှနှင့် ချစ်လော့၊’ ပြီးလျှင် ‘ကိုယ်​နှင့်​စပ်​ဆိုင်​သော​သူ​ကို ကိုယ်​နှင့်​အ​မျှ ချစ်​လော့’ ” ဟု လျှောက်၏။
\p
\v 28 ယေသျှုကလည်း “သင်၏ အဖြေမှန်၏။ ထိုသို့ပြုလျှင် သင်သည် အသက်ရှင်လိမ့်မည်” ဟု ပြန်ပြောတော်မူ၏။
\p
\v 29 သို့သော် ကျမ်းတတ်ဆရာသည် မိမိကိုယ်ကို သူတော်ကောင်းဖြစ်ကြောင်း ဖော်ပြလိုသဖြင့် “ဇာသူသည် ကိုယ်​နှင့်​စပ်​ဆိုင်​သော​သူ ဖြစ်ပါသလဲ” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 30 ယေသျှုက “လူတစ်ယောက်သည် ယေရုဆလင်မြို့မှ ယေရခေါမြို့သို့ လားသည့်လမ်း၌ ဓါးပြတိုက်ခံရ၏။ ထိုဓါးပြတိက သူ၏အဝတ်အစားများကို ချွတ်ယူ၍ သူ့ကို သတ်ပုတ်ပြီးလျှင် သီခါနီးမှ ပစ်ထားခ၏။ 
\v 31 ယဇ်ပုရောဟိတ်တစ်ဦးသည် ထိုလမ်းအတိုင်း လာသောအခါ ထိုသူကို မြင်သော်လည်း အခြားတစ်ဖက်မှ လားလေ၏။ 
\v 32 ထိုနည်းတူ လေဝိအမျိုးသားတစ်ယောက်သည်လည်း ယင်းလမ်းအတိုင်းလာ၍ ထိုသူကို မြင်သောအခါ အခြားတစ်ဖက်မှ ကျော်လားခပြန်၏။ 
\v 33 သို့သော်လည်း ခရီးလားသော ယှာမာရိ အမျိုးသားတစ်ယောက်သည် ထိုသူအနားသို့ ရောက်သောအခါ ထိုသူကို ကြည့်၍ ကရုဏာစိတ်ဟိသဖြင့်၊ 
\v 34 ထိုသူအနားသို့ တိုးလာပြီးလျှင် သူ၏ဒဏ်ရာတိကို ဆီနှင့် စပျစ်ရည်ဖြင့် လိမ်းပြီး အဝတ်စနှင့် ပတ်စည်းပီးလေ၏။ ထို့နောက် မြည်းထက်၌ လူနာကို တင်၍ တည်းခိုခန်းတစ်ခုသို့ သယ်ဆောင်လားကာ ပြုစုလေ၏။ 
\v 35 နောက်တစ်နိ့၌ သူသည် ငွီဒင်္ဂါးနှစ်ပြားကို တည်းခိုခန်း ပိုင်သျှင်အား ပီးပြီးလျှင် ‘ဤသူ့ကို စောင့်ရှောက်ပြုစုပီးပါ၊ နောက်ထပ် ကုန်ကျသမျှကို အကျွန်ပြန်လာသောအခါ ပီးပါမည်’” ဟု ဆို၏။
\p
\v 36 ယေသျှုက “ယင်းသူရို့သုံးဦးထဲက ဇာသူက ဓါးပြတိုက်ခံရသူနှင့် စပ်ဆိုင်သောသူ ဟု သင် ထင်လဲ” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 37 ကျမ်းတတ်ဆရာကလည်း “သူ့ကို သနားကြင်နာစွာ ပြုစုသောသူဖြစ်ပါ၏” ဟု လျှောက်လျှင်၊
\p ယေသျှုကလည်း “သင်လားပြီးလျှင်၊ ထိုနည်းတူ ပြုပါ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s1 မာသနှင့် မာရိအိမ်သို့ ယေသျှု ကြွတော်မူခြင်း
\p
\v 38 \x - \xo ၁၀.၃၈–၃၉ \xo*\xt ယော ၁၁.၁\xt*\x*ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ခရီးလားကြစဉ် ရွာတစ်ရွာသို့ ဝင်တော်မူသောအခါ မာသအမည်ဟိသောမိန်းမသည် မိမိ၏အိမ်တွင် ကိုယ်တော့်ကို ကြိုဆို၍ အာဂန္တုဝတ်ကို ပြုလေ၏။ 
\v 39 သူမ၌ မာရိဟုခေါ်သော ညီမတစ်ယောက်ဟိ၏။ သူမသည် ယေသျှု၏ ခြီတော်ရင်းတွင်ထိုင်ပြီး ကိုယ်တော်၏ တရားစကားကို နားထောင်လျက်နိန်၏။ 
\v 40 မာသမူကား အာဂန္တုဝတ်ဖြင့် ပျာယာခတ်နိန်၍ ကိုယ်တော်ထံသို့ ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်၊ “သူမသည် အကျွန့်ကို တစ်ယောက်တည်း အလုပ်လုပ်ခြင်းငှာ ချန်ထားခသည်ကို အသျှင်က လစ်လျူယှုနိန်သလား၊ အကျွန့်ကို ကူညီပီးဖို့ သူမကို ပြောပီးတော်မူပါ” ဟု လျှောက်လေ၏။
\p
\v 41 သခင်ဘုရားကလည်း “မာသ၊ မာသ၊ သင်သည် များစွာသောအမှုကိစ္စကြောင့် စိတ်ပူပန်သောက ရောက်နိန်၏။ 
\v 42 သို့ရာတွင် လိုအပ်ချက်တစ်ခုသာ ဟိ၏။ မာရိက ကောင်းမြတ်သောအရာကို ရွီးချယ်လီဗျာယ်။ ထိုအရာတိကို သူမပါးမှ နုတ်ယူလို့မရ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\c 11
\s1 ယေသျှုသည် ဆုတောင်းခြင်းအကြောင်းကို သွန်သင်တော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၆.၉–၁၃; ၇.၇–၁၁)
\p
\v 1 တစ်နိ့၌ ယေသျှုသည် တစ်ခုသောအရပ်တွင် ဆုတောင်းလျက်နိန်တော်မူ၏။ ဆုတောင်းပြီးသောအခါ တပည့်တော်တစ်ဦးက “အသျှင်ဘုရား၊ ယောဟန်က မိမိတပည့်တိကို ဆုတောင်းနည်း သင်ပီးစွာပိုင် အကျွန်ရို့ကိုလည်း သင်ပီးပါ” ဟု လျှောက်ထား၏။
\p
\v 2 ယေသျှုကလည်း ထိုသူရို့အား၊ “သင်ရို့ ဆုတောင်းသောအခါ၊
\q1 “ ‘အဖ၊
\q2 ကိုယ်တော်၏ နာမတော်အား ရိုသီလေးမြတ်ခြင်း ဟိပါစီသောဝ်၊
\q2 နိုင်ငံတော် တည်ထောင်ပါစီသောဝ်။
\q1
\v 3 အကျွန်ရို့ လိုအပ်သော အစားအစာကို\f + \fr ၁၁.၃ \fr*\fq အကျွန်ရို့ လိုအပ်သော အစားအစာကို၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa မနက်ဖြန်အတွက် အစားအစာ။\fqa*\f* နိ့တိုင်း ပီးသနားတော်မူပါ။
\q1
\v 4 သူတစ်ပါးက အကျွန်ရို့အား ပြစ်မှားသော အပြစ်တိကို၊
\q2 အကျွန်ရို့ ခွင့်ရွှတ်ပီးစွာပိုင်၊ အကျွန်ရို့ အပြစ်တိကိုလည်း ခွင့်ရွှတ်တော်မူပါ။
\q1 အကျွန်ရို့၌ ကြီးစွာသော စုံစမ်းသွီးဆောင်ခြင်းကို မရောက်ပါစီကေ့ ဟူ၍ မြွက်ဆိုကြလော့’ ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 5 တဖန် ယေသျှုက တပည့်တော်ရို့အား မိန့်တော်မူသည်ကား “သင်ရို့ထဲမှ တစ်ယောက်ယောက်က သန်းခေါင်ချိန်၌ မိတ်ဆွီတစ်ဦး၏ အိမ်သို့ လား၍ ‘အဆွီ၊ ကျေးဇူးပြု၍ အကျွန့်ကို မုန့်သုံးလုံး ချီးပီးပါ။ 
\v 6 အကျွန်၏ အဆွီသည် ခရီးလားယင်း အကျွန့်ပါးမာ ရောက်နိန်ပါသဖြင့် သူ့ကို ကျွေးစရာ တစ်ခုလေ့ မဟိ’ ဟု ဆိုသော်၊ 
\v 7 ထိုသူက ‘အကျွန့်ကို မနှောက်ယှက်ကေ့၊ တန်းခါး ပိတ်ထားဗျာယ်၊ အကျွန်နှင့် အကျွန့် သားသမီးရို့သည် အိပ်ယာဝင် နိန်ဗျာယ်။ အကျွန် ထပြီးလျှင် သင့်ကို တစ်ခုလေ့ မပီးနိုင်’ ဟု အိမ်ထဲက ပြောလိမ့်မည်။ 
\v 8 ငါပြောမည်၊ မိတ်ဆွီတစ်ဦးအနိန်နှင့် ထပြီး သင့်ကို မပီးကေလည်း၊ ရှက်ကြောက်ခြင်းမဟိဘဲ ဆက်တိုက် တောင်းနိန်သည်ဖြစ်၍ အိမ်သျှင်က ထပြီးလျှင် လိုအပ်သလောက် မုန့်တိကို ပီးလိမ့်မည်။
\p
\v 9 “သင်ရို့ကို ငါပြောမည်။ တောင်းကြလော့၊ တောင်းလျှင် ရကြလိမ့်မည်။ ရှာကြလော့၊ ရှာလျှင် တွိ့ရလိမ့်မည်။ တန်းခါးကို ခေါက်ကြလော့၊ ခေါက်လျှင် တန်းခါးကို ဖွင့်လိမ့်မည်။ 
\v 10 အကြောင်းမူကား တောင်းသောသူတိုင်း ရလိမ့်မည်၊ ရှာသောသူ တွိ့လိမ့်မည်၊ တန်းခါးကို ခေါက်သောသူအား တန်းခါးကို ဖွင့်ပီးလိမ့်မည်။ 
\v 11 သင်ရို့၌ အဖဖြစ်သူသည် မိမိသားက ငါးတောင်းသောအခါ မြွီကို ပီးမည်လော။ 
\v 12 ကြက်ဥ တောင်းစွာကို ကင်းမီးကောက်ကို ပီးမည်လော။ 
\v 13 သင်ရို့သည် အဆိုးဖြစ်လျက်ပင် သားသမီးရို့အား ကောင်းသောအရာများ ပီးရမည်ကို သိကြလျှင်၊ ထိုမျှမက ကောင်းကင်ဘုံသျှင် အဖသည် တောင်းသောသူရို့အား သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို သာ၍ ပီးတော်မူမည်မဟုတ်လော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s1 ယေသျှုနှင့် ဗေလဇေဗုလ
\r (မဿဲ ၁၂.၂၂–၃၀; မာကု ၃.၂၀–၂၇)
\p
\v 14 ယေသျှုသည် ဆွံ့အသော နတ်ဆိုးကို နှင်ထုတ်တော်မူ၏။ နတ်ဆိုး ထွက်လားပြီးနောက် ဆွံ့အသောသူသည် စကားပြောလေ၏၊ ထို့ကြောင့် လူထုပရိသတ်ရို့သည် အံ့သြကြ၏။ 
\v 15 \x - \xo ၁၁.၁၅ \xo*\xt မ ၉.၃၄; ၁၀.၂၅\xt*\x*သို့သော် လူတချို့က “ဤသူသည် နတ်ဆိုးဘုရင် ဗေလဇေဗုလက ပီးသောတန်ခိုးဖြင့် နတ်ဆိုးတိကို နှင်ထုတ်နိန်သည်” ဟု ဆိုကြ၏။
\p
\v 16 \x - \xo ၁၁.၁၆ \xo*\xt မ ၁၂.၃၈; ၁၆.၁; မာ ၈.၁၁\xt*\x* အခြားသော သူရို့က ကောင်းကင်က နိမိတ်လက္ခဏာတစ်ခုကို တောင်းခံ၍ ကိုယ်တော်အား စုံစမ်းကြ၏။ 
\v 17 သို့သော် ယေသျှုသည် ထိုသူရို့၏ အကြံအစည်ကို သိတော်မူသဖြင့်၊ ထိုသူရို့အား “မိမိအတွင်းမှာ ဆန့်ကျင်ကွဲပြားနိန်သော ဇာတိုင်းနိုင်ငံ မဆို ပျက်စီးလားဖို့ရာ ဖြစ်တေ။ မိမိအတွင်း၌ ဆန့်ကျင်ကွဲပြားနိန်သော အိမ်ထောင်စု တစ်ခုသည်လည်း ကျဆုံးလားဖို့ရာ ဖြစ်တေ။ 
\v 18 ယေဇူးနန့် စာတန်၏နိုင်ငံသည်လည်း အချင်းချင်း ဆန့်ကျင်တိုက်ခိုက်နိန်ကြသော အုပ်စုများ ဟိလျှင် ထိုနိုင်ငံသည် ဇာပိုင် ရပ်တည်နိုင်ဖို့လဲ။ သင်ရို့က ငါသည် ဗေလဇေဗုလက ပီးသောတန်ခိုးဖြင့် နတ်ဆိုးတိကို နှင်ထုတ်နိန်သည်ဟု ဆိုကတ်တေ။ 
\v 19 အကယ်၍ ငါသည် ဗေလဇေဗုလက ပီးသောတန်ခိုးဖြင့် နတ်ဆိုးတိကို နှင်ထုတ်နိန်သည်ဟု ဆိုလျှင်၊ သင်ရို့၏ တပည့်ရို့သည် နတ်ဆိုးကို ဇာပိုင် နှင်ထုတ်ကတ်စွာလဲ။ ယင်းကြောင့် သူရို့သည် မှားယွင်းနိန်ကြောင်းကို သင်ရို့၏တပည့်ရို့က သက်သီပြလျက်ဟိ၏။ 
\v 20 သို့ရာတွင် ငါသည် ဘုရားသခင်၏လက်တော်ဖြင့် နတ်ဆိုးတိကို နှင်ထုတ်နိန်၏၊ ထို့ကြောင့် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်သည် သင်ရို့ပါးသို့ ရောက်နိန်ဗျာယ်။
\p
\v 21 “ခွန်အားကြီးသောသူတစ်ယောက်သည် လက်နက်အစုံအလင်နှင့် မိမိအိမ်ကို စောင့်ကြပ်နိန်သောအခါ သူ၏ ဥစ္စာပစ္စည်းများသည် လုံခြုံလျက်ဟိ၏။ 
\v 22 သို့သော်လည်း သူ့ထက် ခွန်အားကြီးသောသူတစ်ယောက်သည် သူ့ကို တိုက်ခိုက်၍ အနိုင်ရသောအခါ သူသည် ထိုသူအားကိုးသည့် လက်နက်များကို သိမ်းယူပြီး၊ ထိုသူ၏ ဥစ္စာပစ္စည်းတိကိုလည်း ခွဲဝီကြလိမ့်မည်။”
\p
\v 23 \x - \xo ၁၁.၂၃ \xo*\xt မာ ၉.၄၀\xt*\x*“ငါနန့်အတူ မဟိသောသူသည် ငါ့ကို ဆန့်ကျင်သောသူဖြစ်၏။ ငါနန့်အတူ တစ်စုတည်း မဟိသောသူသည်လည်း ဖြန့်ကြဲနိန်သောသူဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s1 နတ်ဆိုး ပြန်လာခြင်း
\r (မဿဲ ၁၂.၄၃–၄၅)
\p
\v 24 “နတ်ဆိုး တစ်ကောင်သည် လူထဲက ထွက်လားပြီးလျှင် ခြောက်သွိ့သောအရပ်၌ လှည့်လည်ကာ နားခိုရာ ရှာနိန်၏။ ရှာလို့ မတွိ့သောအခါ ‘ငါ ထွက်လာခသည့်အိမ်ကို ပြန်လားရဖို့’ ဟု ဆို၏။ 
\v 25 ထိုနတ်ဆိုးသည် ထိုအိမ်သို့ ရောက်လာသည့်အခါ အိမ်သည် သန့်ယှင်းလျက်ဟိသည်ကို တွိ့ရ၍၊ 
\v 26 သူသည် လား၍ မိမိထက် သာ၍ ဆိုးရွားသော တခြားနတ်ဆိုး ခုနစ်ကောင်ကို ခေါ်လာပြီးလျှင် သူရို့သည် ထိုနီရာ၌ ဝင်ရောက် နီထိုင်ကြလေ၏။ ဤသို့ဖြင့် ထိုလူ၏ နောက်မှ ဖြစ်လာသော အခြေအနေသည် ရှိ့က ဖြစ်ခသော အခြေအနေထက် သာ၍ ဆိုးလေ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s1 စစ်မှန်သော မင်္ဂလာ
\p
\v 27 ယေသျှုသည် ဤအကြောင်းအရာကို ဟောပြောနိန်စဉ် လူအုပ်ထဲမှ မိန်းမကြီးတစ်ယောက်က “အသျှင့်ကို မွီးဖွား၍ ပြုစုစောင့်ရှောက်သော မိခင်သည် မင်္ဂလာဟိပါ၏” ဟု ဟစ်အော်ပြောလေ၏။
\p
\v 28 သို့ရာတွင် ယေသျှုက “ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပါတ်တော်ကို ကြားရ၍ လိုက်နာသောသူသည် သာ၍ မင်္ဂလာဟိ၏” ဟု မိန့်တော်မူလေ၏။
\s1 နိမိတ်လက္ခဏာပြရန် တောင်းဆိုခြင်း
\r (မဿဲ ၁၂.၃၈–၄၂)
\p
\v 29 \x - \xo ၁၁.၂၉ \xo*\xt မ ၁၆.၄; မာ ၈.၁၂\xt*\x*လူထုပရိသတ်ရို့သည် များပြားလာကြသောအခါ ယေသျှုက “ဤသူရို့သည် ဆိုးယုတ်သောအမျိုး ဖြစ်ကြ၏၊ သူရို့သည် နိမိတ်လက္ခဏာတစ်ခုကို တောင်းဆိုကြ၏။ ယေဒါလည်း ယောန၏ နိမိတ်လက္ခဏာမှတစ်ပါး ဇာနိမိတ်လက္ခဏာကိုမှ သူရို့ကို ပြလိမ့်မည်မဟုတ်။ 
\v 30 ယောနသည် နိနေဝေမြို့သားတိအတွက် နိမိတ်လက္ခဏာဖြစ်သကဲ့သို့ လူသားသည် ဤသူရို့အတွက် နိမိတ်လက္ခဏာ ဖြစ်လိမ့်မည်။ 
\v 31 တရားစီရင်တော်မူရာ နိ့၌ ယှေဘပြည်က ဘုရင်မသည် ထရပ်ပြီးလျှင် ဤသူရို့ကို ပြစ်ဒဏ်စီရင်လိမ့်မည်။ ဇာကြောင့်ဆိုသော် ယှေဘပြည်က ဘုရင်မသည် သျှောလမုန်မင်းကြီး၏ ပညာစကားကို နားထောင်ရန် အလွန်ကွာဝီးလျက်ဟိသောမိမိ၏ တိုင်းပြည်မှ လာရောက်လေ၏။ သျှောလမုန်ထက် ကြီးမြတ်သောသူသည် ဤအရပ်၌ ဟိ၏။ 
\v 32 တရားစီရင်တော်မူရာ နိ့ရက်၌ နိနေဝေမြို့သားတိက ထရပ်ပြီး ဤလူတိကို ပြစ်ဒဏ်စီရင်ကြလိမ့်မည်။ ဇာကြောင့်ဆိုသော် ယောနသည် ဟောပြောစဉ်တွင် နိနေဝေမြို့သားတိသည် နောင်တရကြလေ၏။ ယောနထက် ကြီးမြတ်သောသူသည် ဤအရပ်၌ ဟိ၏ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s1 ခန္ဓာကိုယ်၏ အလင်း
\r (မဿဲ ၅.၁၅; ၆.၂၂–၂၃)
\p
\v 33 \x - \xo ၁၁.၃၃ \xo*\xt မ ၅.၁၅; မာ ၄.၂၁; လု ၈.၁၆\xt*\x* “ဆီမီးခွက်ကို ထွန်း၍ တောင်း အောက်၌ ထားလေ့မဟိ၊\f + \fr ၁၁.၃၃ \fr*\ft တချို့ မူရင်းကျမ်းများတွင် \ft*\fq တောင်း အောက်၌ ထားလေ့မဟိ၊ \fq*\ft ကို ဖော်ပြမထားပေ။\ft*\f* ဝင်လာသောသူတိ အလင်းကို မြင်စီခြင်းငှာ မီးတင်ခုံထက်၌သာ တင်ထားလေ့ဟိ၏။ 
\v 34 သင်၏မျက်စိသည် သင့်ခန္ဓာကိုယ်၏ မီးခွက်ဖြစ်၏။ သင့်မျက်စိကြည်လင်လျှင် သင့်တစ်ကိုယ်လုံးသည်လည်း လင်းလျက်ဟိ၏။ သို့ရာတွင် သင်၏ မျက်စိမကောင်းလျှင်မူကား သင့်တစ်ကိုယ်လုံးသည် မှောင်လျက်ဟိ၏။ 
\v 35 ထို့ကြောင့် သင်ရို့၌ဟိသော အလင်းသည် အမှောင်မဖြစ်စီဖို့ သတိပြုကတ်ပါ။ 
\v 36 အကယ်၍ သင့်ခန္ဓာတစ်ကိုယ်လုံးသည် အလင်း၌ ဟိလျှင် မှောင်မိုက်ဟူ၍ မဟိဘဲ ဆီမီးခွက်၏အလင်းသည် လင်းလက်နိန်သကဲ့သို့ သင်၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးသည်လည်း လင်းလက်နိန်လိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s1 ဖာရိယှဲရို့နှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာရို့အား ယေသျှုက အပြစ်တင်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၃.၁–၃၆; မာကု ၁၂.၃၈–၄၀)
\p
\v 37 ယေသျှုသည် မိန့်တော်မူပြီးသောအခါ၊ ဖာရိယှဲတစ်ယောက်သည် ကိုယ်တော်အား မိမိနှင့်အတူ စားသောက်တော်မူရန် ပင့်ဖိတ်လေ၏။ ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်သည် သူ၏အိမ်သို့ကြွ၍ စားပွဲ၌ ထိုင်တော်မူ၏။ 
\v 38 ယေသျှုသည် အစာကို မသုံးဆောင်မှီ လက်ကိုဆီးကြောခြင်း ပြုတော်မမူသည်ကို ဖာရိယှဲသည် မြင်သောအခါ အံ့သြလေ၏။ 
\v 39 ထို့ကြောင့် သခင်ဘုရားက၊ “သင်ရို့ ဖာရိယှဲတိက လောင်ဗွန်း၊ ခွက်တိကို အပြင်ဖက်၌သာ စင်ကြယ်အောင် ဆီးကြောသော်လည်း အတွင်း၌မူကား သင်ရို့သည် လောဘကြီးခြင်း၊ ဆိုးညစ်ခြင်းများဖြင့် ပြည့်နှက်လျက်ဟိ၏။ 
\v 40 အချင်းလူမိုက်ရို့၊ အပြင်ဖက်ကို ဖန်ဆင်းတော်မူသော ဘုရားသခင်သည် အတွင်းဖက်ကိုလည်း ဖန်ဆင်းတော်မူသည် မဟုတ်လော။ 
\v 41 ယေဒါလည်း သင်ရို့၏ လောင်ဗွန်းနှင့် ခွက်တိ၌ဟိသော အရာတိကို ဆင်းရဲသားရို့အား ပီးကမ်းကြလော့။ ထိုသို့ပြုလျှင် အရာအားလုံးသည် သင်ရို့အတွက် သန့်ယှင်းလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 42 “ဖာရိယှဲရို့၊ သင်ရို့သည် အမင်္ဂလာဟိကြ၏။ သင်ရို့သည် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များနှင့် အခြားဆီးဖက်ဝင် အရွက်အမျိုးမျိုးကို ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ ပီးလှူကြသော်လည်း တရားသဖြင့်စီရင်ခြင်း၊ ဘုရားသခင်အား ချစ်ခြင်းတိကို ဥပေက္ခာပြုထားကြ၏။ အခြားအရာတိကို ဥပေက္ခာမပြုဘဲ၊ ဤအရာတိကို ကျင့်သုံးသင့်၏။”
\p
\v 43 “ဖာရိယှဲရို့၊ သင်ရို့သည် အမင်္ဂလာဟိ၏။ သင်ရို့သည် တရားဇရပ်တိ၌ မြင့်မြတ်သောနီရာတိကို လည်းကောင်း၊ စျီးထဲ၌ ရိုသီစွာ နှုတ်ဆက်ခြင်းကို လည်းကောင်း နှစ်သက်ကြ၏။ 
\v 44 သင်ရို့သည် အမင်္ဂလာဟိကြ၏။ သင်ရို့သည် အမှတ်အသားမဟိသော သင်္ချိုင်းတွင်းနှင့် တူကြ၏။ လူရို့သည် ထိုတွင်းထက်မှ လားလာကြသော်လည်း သင်္ချိုင်းတွင်းမှန်း မသိကြ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 45 ကျမ်းတတ်ဆရာတိထဲမှ တစ်ယောက်က၊ “ဆရာ၊ ဤသို့ မိန့်တော်မူသည်ကား အကျွန်ရို့ကိုလည်း စော်ကားရာ ကျပါ၏” ဟု လျှောက်၏။
\p
\v 46 ယေသျှုကလည်း၊ “ကျမ်းတတ်ဆရာရို့၊ သင်ရို့သည် အမင်္ဂလာဟိကြ၏။ ထမ်းရခက်သော ဝန်ထုပ်တိကို လူတိကို ထမ်းစီပြီးလျှင်၊ သင်ရို့ကိုယ်တိုင်က ထိုဝန်ထုပ်တိကို လက်ဖျားနှင့်တောင် မတို့ကတ်။ 
\v 47 သင်ရို့သည် အမင်္ဂလာဟိကြ၏။ သင်ရို့သည် မိမိရို့အဖိုးအဖီးတိ သတ်ခသော ပရောဖက်တိအတွက် တင့်တယ်သော အုတ်ဂူတိကို တည်ဆောက်ပီးကြ၏။ 
\v 48 ထို့ကြောင့် သင်ရို့၏ အဖိုးအဖီးတိ ကျူးလွန်ခသောအမှုတိ၌ သင်ရို့က အလိုတူအလိုပါ ဖြစ်ကြ၏။ သင်ရို့ အဖိုးအဖီးရို့က ပရောဖက်တိကိုသတ်ပြီး သင်ရို့က အုတ်ဂူတိကို တည်ဆောက်ပီးကြ၏။ 
\v 49 ယင်းအတွက်ကြောင့် ဘုရားသခင်သည် မိမိ၏ ဉာဏ်ပညာအားဖြင့် ‘ငါသည် ပရောဖက်တိ၊ တမန်တော်တိကို ဤလူတိပါးသို့ စီရွှတ်မည်။ သူရို့သည်ကား တချို့ကို ညှည်းဆဲပြီးလျှင်၊ တချို့ကို သတ်ကြလိမ့်မည်’ ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 50-51 ထို့ကြောင့် အာဗေလမှစ၍ သန့်ယှင်းရာဌာနနှင့် ယဇ်ပလ္လင်ကြားတွင် အသတ်ခံခရသော ဇာခရိအထိ၊ ကမ္ဘာတည်ချိန်မှစပြီး အသတ်ခံခရသော ပရောဖက်ရို့၏ အသွီးကြောင့် ဤလူမျိုးရို့သည် ပြစ်ဒဏ်စီရင်ခြင်းကို ခံရကြလိမ့်မည်။ ငါဆိုသည်ကား၊ ဤလူမျိုးရို့သည် ယင်းအမှုအရာအားလုံးအတွက် အပြစ်စီရင်ခြင်းကို ခံရကြလိမ့်မည်။
\p
\v 52 “ကျမ်းတတ်ဆရာရို့၊ သင်ရို့သည် အမင်္ဂလာဟိကြ၏။ သင်ရို့သည် အသိပညာအိမ်တန်းခါးကို ဖွင့်သော သော့ကို သိမ်းထားကြပြီးကေ ကိုယ်တိုင်လည်းမဝင်၊ ဝင်ဖို့ကြိုးစားနိန်ကြသော သူရို့ကိုလည်း ဆီးတားထားကြ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 53 ထိုအရပ်မှ ယေသျှုသည် ထွက်ကြွတော်မူသောအခါ၊ ဖာရိယှဲနှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာရို့သည် ကိုယ်တော်အား ခါးသီးစွာ ဝေဖန်ပြောဆိုခြင်းကို စတင်ကြလေ၏၊ အကြောင်းအရာ များစွာကိုလည်း မိန်းမြန်းကာ၊ 
\v 54 နှုတ်တော်ထွက်စကားတွင် အမှားရှာ၍ ဖမ်းဆီးရန် ကြိုးစားကြလေ၏။
\c 12
\s သူတော်ကောင်းယောင်ဆောင်ခြင်းနှင့် ပတ်သတ်၍ သတိပီးခြင်း။
\r (မဿဲ ၁၀.၂၆–၂၇)
\p
\v 1 \x - \xo ၁၂.၁ \xo*\xt မ ၁၆.၆; မာ ၈.၁၅\xt*\x*ထိုအခါ ထောင်ပေါင်းများစွာသော လူရို့သည် စုဝေးလာကြသဖြင့် အချင်းချင်း နင်းမိကြ၏။ ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့အား ဦးစွာ မိန့်တော်မူသည်မှာ၊ “ဖာရိယှဲရို့၏ တဆီးဖြစ်သည့် သူတော်ကောင်းယောင်ဆောင်ခြင်းကို သတိပြုကတ်ပါ။ 
\v 2 \x - \xo ၁၂.၂ \xo*\xt မာ ၄.၂၂; လု ၈.၁၇\xt*\x*ဖုံးထားသောအရာများတွင် ဖွင့်ပြ​ခြင်း​မ​ခံရ​မည့် အရာ​တစ်စုံတစ်ခု​မျှ​မ​ဟိ။ ထိမ်ဝှက်ထားသော အရာတိတွင် ဖော်ပြ​ခြင်း​မ​ခံရ​မည့်​အရာ​လည်း တစ်စုံတစ်ခု​မျှ​မ​။ 
\v 3 သို့ဖြစ်၍ မှောင်မိုက်၌ သင်ရို့ ပြောသောစကားတိကို အလင်း၌ ကြားကြလိမ့်မည်။ အိမ်ခန်းထဲ၌ သင်ရို့ တီးတိုးပြောသော စကားတိကို အိမ်ခေါင်ထက်မှ ကြွေးကြော်ကြလိမ့်မည်။”
\s ကြောက်သင့်သူ
\r (မဿဲ ၁၀.၂၈–၃၁)
\p
\v 4 “ငါ့အဆွီရို့၊ သင်ရို့ကို ငါဆိုသည်ကား ကိုယ်ခန္ဓာကို သတ်ခြင်းမှတစ်ပါး အခြားတစ်ခုကိုမျှ အန္တရာယ်မပြုနိုင်သူတိကို မကြောက်ကတ်ကေ့။ 
\v 5 သင်ရို့ ကြောက်သင့်သောသူကို ငါဖော်ပြမည်။ ကိုယ်ခန္ဓာကိုသတ်ပြီး သင်ရို့ကို ငရဲ၌ ချပစ်နိုင်သော တန်ခိုးဟိသည့် ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ကြလော။ မှန်ပါ၏၊ ထိုအသျှင်ကို ကြောက်ရမည်ဟု သင်ရို့အား ငါဆို၏။”
\p
\v 6 “စာချေငါးကောင်ကို ဖဲသာနှစ်ပြားနှင့် ရောင်းရသည်မဟုတ်လော့။ သို့ရာတွင် ဘုရားသခင်က စာချေတစ်ကောင်ကိုတောင် မိ့ထားတော်မမူ။ 
\v 7 သင်ရို့ဂေါင်းက ဆံပင်တိကိုပင် တစ်ခုမကျန် ရီတွက်ထားတော်မူ၏။ ထို့ကြောင့် မကြောက်ကတ်ကေ့။ သင်ရို့က စာငှက်တိထက် သာ၍ မြတ်ကြ၏။”
\s ခရစ်တော်ကို ဝန်ခံခြင်းနှင့် ငြင်းဆိုခြင်း
\r (မဿဲ ၁၀.၃၂–၃၃; ၁၂.၃၂; ၁၀.၁၉–၂၀)
\p
\v 8 “ငါအမှန်ဆိုသည်ကား၊ ဇာသူမဆို လူတိရှိ့၌ ငါ့အား ဝန်ခံသောသူကို လူသားကလည်း ဘုရားသခင်၏ ကောင်းကင်တမန်တိရှိ့၌ ထိုသူ့ကို ဝန်ခံမည်။ 
\v 9 ငါ့ကို လူတိရှိ့၌ ငြင်းပယ်သူကို လူသားသည် ဘုရားသခင်၏ ကောင်းကင်တမန်တိရှိ့၌ ထိုသူကို ငါ ငြင်းပယ်မည်။
\p
\v 10 \x - \xo ၁၂.၁၀ \xo*\xt မ ၁၂.၃၂; မာ ၃.၂၉\xt*\x*“လူသားကို နှုတ်ဖြင့် ပြစ်မှားသောသူ အားလုံးသည် အပြစ်ခွင့်ရွှတ်ခြင်း ရနိုင်သော်လည်း သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို ပြစ်မှားပြောဆိုသူကား အပြစ်ခွင့်ရွှတ်ခြင်း ရနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်။
\p
\v 11 \x - \xo ၁၂.၁၁–၁၂ \xo*\xt မ ၁၀.၁၉,၂၀; မာ ၁၃.၁၁; လု ၂၁.၁၄,၁၅\xt*\x*“လူတိက သင်ရို့ကို တရားဇရပ်တိထဲသို့ လည်းကောင်း၊ အုပ်ချုပ်သူနှင့် အစိုးရအာဏာပိုင်တိရှိ့၌ လည်းကောင်း ခေါ်လားကြသောအခါ ဇာပိုင် ချေပရမည်၊ ဇာပိုင် ပြောဆိုရမည်ကို မစိုးရိမ်ကတ်ကေ့။ 
\v 12 အကြောင်းမူကား၊ ထိုအချိန်၌ သင်ရို့ ဇာပိုင်ပြောရမည်ဆိုသည်ကို သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်က သွန်သင်တော်မူလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s သူဌေးမိုက်၏ ပုံဥပမာ
\p
\v 13 ပရိသတ်ထဲမှ လူတစ်ယောက်က “ဆရာ၊ အကျွန်၏အဖ ထားခသောအမွီကို အကျွန်အား ခွဲပီးခြင်းငှာ အကျွန့်အစ်ကိုအား မိန့်တော်မူပါ” ဟု ကိုယ်တော်အား လျှောက်ထား၏။
\p
\v 14 ယေသျှုကလည်း၊ “အဆွီ၊ ငါ့ကို တရားသူကြီးအဖြစ် လည်းကောင်း၊ သင်ရို့ နှစ်ယောက်ကြားတွင် အမွီခွဲဝီပီးသူအဖြစ် လည်းကောင်း၊ ဇာသူက ခန့်ထားသနည်း” ဟု ပြန်၍ မိန်းတော်မူ၏။ 
\v 15 ထို့နောက် လူတိအား၊ “လောဘလွန်ကြူးခြင်း အမျိုးမျိုးကို သတိနန့် ယှောင်ကြည်ကြလော့။ အကြောင်းမူကား လူ့အသက်သည် ဥစ္စာပစ္စည်းကြွယ်ဝမှု၌ မတည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 16 ထို့နောက် ယေသျှုသည် ဤပုံဥပမာကို သူရို့အား၊ “သူဌေးတစ်ဦး၌ မိမိ၏လယ်ယာမှ အသီးအနှံ အများကြီးထွက်သည်ဖြစ်၍၊ 
\v 17 ‘ငါ၏ သီးနှံတိကို သိုထားဖို့ နီရာမဟိ။ ငါ ဇာပိုင် လုပ်ရမည်နည်း’ ဟု တစ်ယောက်တည်း တွေးတောနိန်၏။ 
\v 18 ‘ငါ ဤပိုင်လုပ်မည်၊ စပါးရိုင် အဟောင်းတိကို ဖျက်၍ ပို၍ ကြီးသော စပါးရိုင်ကြီးတိကို တည်ဆောက်မည်။ ငါ၏ဂျုံစပါးတိနှင့် အခြားအသီးအနှံတိကို ရိုင်သစ်ကြီး၌ သိုထားမည်။ 
\v 19 သို့ဖြစ်၍ သင်သည် နှစ်ပေါင်းများစွာ စားသောက်ဖို့ သီးနှံတိကို သိုထားပြီဖြစ်၍ စိတ်ချမ်းသာစွာ နီထိုင်လော့။ စားသောက်ပျော်ပါးပြီးလျှင် ပျော်ရွှင်စွာနီထိုင်လော့’ ဟု ငါ့ကိုငါ ပြောမည်ဟု ဆို၏။ 
\v 20 သို့သော် ဘုရားသခင်က ‘အသင် လူမိုက်၊ ဤည၌ သင့်၏အသက် ချုပ်ငြိမ်းရလိမ့်မည်။ သို့ဖြစ်၍ သင်စုဆောင်းထားသော ဥစ္စာပစ္စည်းတိက ဇာသူ့ ဥစ္စာ ဖြစ်လိမ့်မည်နည်း’” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 21 ယေသျှုက၊ “မိမိအဖို့ ဥစ္စာများကို သိုထားသော်လည်း ဘုရားသခင်၏ ရှိ့တော်မှောက်၌ ကြွယ်ဝခြင်း မဟိသောသူသည် အဆိုပါ သူဌေးနှင့် တူ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်ကိုးစားခြင်း
\r (မဿဲ ၆.၂၅–၃၄)
\p
\v 22 ထို့နောက် ယေသျှုကလည်း တပည့်တော်ရို့အား၊ “ယင်းအတွက်ကြောင့် ငါဆိုသည်ကား၊ သင်ရို့သည် အသက်ရှင်ဖို့အတွက် ဇာပိုင် စားရဖို့လဲ ဆိုပြီးကေ မစိုးရိမ်ကတ်ကေ့။ ကိုယ်ခန္ဓာအတွက် ဇာပိုင် ဝတ်ရမည် ဆိုသည်ကိုလည်း မစိုးရိမ်ကတ်ကေ့။ 
\v 23 အကြောင်းမူကား အစာထက် အသက်က သာ၍ အရေးကြီးသကဲ့သို့ အဝတ်ထက် ခန္ဓာက သာ၍ အရေးကြီး၏။ 
\v 24 တောကျီးကန်းတိကို ကြည့်ရှု ဆင်ခြင်ကြလော့။ သူရို့သည် မျိုးစိ့မကြဲ၊ အသီးနှံတိကို မရိတ်မသိမ်း။ သိုထားစရာ အခန်းတိ၊ စပါးရိုင်တိမဟိ။ သို့သော်လည်း သူရို့တိကို ဘုရားသခင် ကျွေးမွေးတော်မူ၏။ သင်ရို့က ငှက်တိထက် အများကြီး မြတ်သည်မဟုတ်လော။ 
\v 25 ဇာသူက စိုးရိမ်ခြင်းအားဖြင့် မိမိ၏ အသက်ကို အနည်းချေလောက် ပို၍ ရှည်စီ\f + \fr ၁၂.၂၅ \fr*\fq အသက်ကို အနည်းချေလောက် ပို၍ ရှည်စီ၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa အနည်းချေလောက် ပို၍ တိုးပွားလာသည်။\fqa*\f*နိုင်သနည်း။ 
\v 26 ဤသို့ သေးငယ်သောအမှုကိုတောင် မတတ်နိုင်လို့ဟိလျှင် ဇာဖြစ်လို့ အခြားအမှုတိအတွက် စိုးရိမ်ကြသနည်း။ 
\v 27 တောနှင်းပင်တိ ဇာပိုင် ကြီးထွားလာလဲ ဆိုသည်ကို ကြည့်ရှုဆင်ခြင်ကတ်ပါ။ ထိုပန်းပင်တိသည် အလုပ်မလုပ်၊ ခြည်ဖြစ်စီဖို့အတွက် ဗိုင်းမငင်။ သို့သော်လည်း ဘုန်းကြီးသော သျှောလမုန်မင်းကြီးတောင် ထိုပန်းကဲ့သို့ မဝတ်ဆင်နိုင်ဟု ငါပြောဆို၏။ 
\v 28 ယုံကြည်ခြင်း အားနည်းသောသူရို့၊ ဤနိ့ အသက်ရှင်ပြီးလျှင် နက်ဖြန်ခါ မီးဖိုထဲသို့ ရောက်သည့်မြက်ပင်ကို ဘုရားသခင်သည် ဤလောက်ထိ အဝတ်နှင့်ဖုံးလွှမ်းတော်မူလျှင် သင်ရို့ကို ဤထက်မက အဝတ်နှင့် ဝတ်ဆင်ပီးတော်မူလိမ့်မည် မဟုတ်လော။
\p
\v 29 “ထို့ကြောင့် ဇာပိုင်စားရဖို့၊ သောက်ရဖို့လဲ ဆိုပြီးလျှင် စိုးရိမ်ပူပန်မှု မဟိကတ်ကေ့။ 
\v 30 ထိုအရာတိကို သာသနာပလူတိကသာ ရှာဖွီတတ်ကြ၏။ ထိုအရာတိကို သင်ရို့ လိုအပ်ကြောင်း သင်ရို့အဖ သိတော်မူ၏။ 
\v 31 သင်ရို့မူကား ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်ကို ရှာကြလော့။ နောက်မှ ထိုအရာတိကိုလည်း ထပ်၍ ပီးတော်မူလိမ့်မည်။”
\s ကောင်းကင်ဘဏ္ဍာ
\r (မဿဲ ၆.၁၉–၂၁)
\p
\v 32 သိုးစုချေ၊ မကြောက်ကတ်ကေ့။ အကြောင်းမူကား သင်ရို့အဖသည် သင်ရို့အား နိုင်ငံတော်ကိုပီးဖို့ အလိုဟိ၏။ 
\v 33 သင်ရို့၌ ဟိသည့် အရာအားလုံးကို ရောင်း၍ ဆင်းရဲသားတိကို ပီးကမ်းစွန့်ကြဲလော့။ မဆွီးနိုင်သော ဖဲသာအိတ်တိကို ဆောင်ကြလော့။ သူခိုး မကပ်၊ ပိုးရွလည်း မဖျက်ဆီးနိုင်သည့် ကောင်းကင်ဘုံ၌ မကုန်ခန်းနိုင်သော ဘဏ္ဍာကို ဆည်းပူးကြလော။ 
\v 34 အကြောင်းမူကား သင်ရို့၏ ဘဏ္ဍာဟိသောအရပ်၌ သင်ရို့၏ စိတ်နှလုံးရောက်ကြ၏။
\s သတိနန့်စောင့်နိန်သော အခိုင်းအစီများ။
\p
\v 35 \x - \xo ၁၂.၃၅ \xo*\xt မ ၂၅.၁–၁၃\xt*\x*“သင်ရို့သည် ခါးကိုစည်းပြီး၊ မီးခွက်တိကိုထွန်း၍ အဆင်သင့် ဟိနိန်ကြလော့။ 
\v 36 \x - \xo ၁၂.၃၆ \xo*\xt မာ ၁၃.၃၄–၃၆\xt*\x*မိမိရို့သခင်က မင်္ဂလာဆောင်ပွဲမှ ပြန်လာသောအခါ တန်းခါးကိုခေါက်လျှင် ချက်ချင်းဖွင့်ပီးရန် စောင့်မျှော်နိန်ကြသော အခိုင်းအစီကဲ့သို့ ဖြစ်ကြလော့။ 
\v 37 ထိုအခိုင်းအစီတိ စောင့်မျှော်နိန်ကြသည်ကို သခင်ပြန်ရောက်ချိန်၌ တွိ့ရလျှင် ယင်းအခိုင်းအစီရို့သည် မင်္ဂလာဟိကြ၏။ ငါအမှန်ဆိုသည်ကား၊ သခင်သည် ခါးပန်းကိုစည်းပြီးလျှင် အခိုင်းအစီတိကို စားပွဲ၌ ထိုင်ခိုင်းစီပြီး ကျွေးမွေးလိမ့်မည်။ 
\v 38 သခင်သည် သန်းခေါင်အချိန်၌ ဖြစ်စီ၊ မိုးသောက်အချိန်၌ ဖြစ်စီ ကြွလာသောအခါ၊ စောင့်မျှော် နိန်ကြသော အခိုင်းအစီရို့သည် မင်္ဂလာဟိကြ၏။ 
\v 39 \x - \xo ၁၂.၃၉–၄၀ \xo*\xt မ ၂၄.၄၃,၄၄\xt*\x*အိမ်သျှင်သည် သူခိုးလာမည့်အချိန်ကို သိထားလျှင် မိမိအိမ်ကို သူခိုး ဖောက်ထွင်းခံလိမ့်မည် မဟုတ်ကြောင်း သိမှတ်ကြလော့။ 
\v 40 သင်ရို့သည်လည်း အသင့်ပျင်ဆင်ထားကြလော့။ အကြောင်းမူကား လူသားသည် သင်ရို့ မထင်မှတ်ထားသောအချိန်၌ ကြွလာလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s သစ္စာဟိသော အခိုင်းအစီနှင့် သစ္စာမဟိသော အခိုင်းအစီ
\r (မဿဲ ၂၄.၄၅–၅၁)
\p
\v 41 ပေတရုက “အသျှင်၊ ဤဥပမာကို အကျွန်ရို့အတွက် မိန့်တော်မူပါသလော။ သို့မဟုတ် လူတိုင်းအတွက် မိန့်တော်မူသလော” ဟု မိန်းလျှောက်လျှင်၊
\p
\v 42 သခင်ဘုရားက၊ “သခင်သည် အခိုင်းအစီတိကို အုပ်ချုပ်ရန်နှင့် အချိန်တန်လျှင် အစားအသောက်တိကို ခွဲဝီပီးစီခြင်းငှာ ခန့်ထားသည့် သစ္စာဟိပြီး လိမ္မာသော အခိုင်းအစီကား ဇာသူလဲ။ 
\v 43 ထိုအရာကို ကောင်းစွာ ပြုနိန်သည်ကို သူ၏သခင် ပြန်လာချိန်၌ တွိ့ရလို့ဟိလျှင် ထိုအခိုင်းအစီသည် မင်္ဂလာဟိ၏။ 
\v 44 သင်ရို့အား ငါအမှန်ဆိုသည်ကား၊ သခင်သည် ကိုယ့်ဥစ္စာဟိသမျှတိကို စီမံအုပ်ချုပ်ဖို့ ထိုအခိုင်းအစီကို အပ်လိမ့်မည်။ 
\v 45 သို့သော်လည်း၊ ထိုအခိုင်းအစီက၊ ‘ငါ့သခင် ပြန်လာဖို့ ကြာဖို့သိမ့်’ ဟု စိတ်ထဲ၌ အောက်မိ့ပြီးလျှင် အခိုင်းအစီ ယောက်ျား၊ မိန်းမတိကို သတ်ပုတ်၍ သောက်စားမူးယစ် နိန်၏။ 
\v 46 ထိုသူ ထင်မထားသောနိ့၊ မသိသောအချိန်တွင် သခင်သည် ပြန်လာပြီးလျှင် ထိုကျွန်ကို ပြင်းထန်စွာ ဆုံးမ၍\f + \fr ၁၂.၄၆ \fr*\fq ထိုကျွန်ကို ပြင်းထန်စွာ ဆုံးမ၍၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa သူ့ကို အပြင်သို့ လွင့်ပစ်သည်။\fqa*\f* သစ္စာမဟိသူရို့ လားရာ ပျက်စီးခြင်းလမ်း၌ နီရာကျလိမ့်မည်။
\p
\v 47 “သခင်၏အလိုကို သိလျက်နှင့် အဆင်သင့်မထား၊ သခင်၏ အလိုအတိုင်း မလုပ်ဆောင်ဘဲနိန်သော အခိုင်းအစီသည် ပြင်းစွာသော ကြိမ်ဒဏ်ဖြင့် အပြစ်ပီး ခံရလိမ့်မည်။ 
\v 48 သို့သော်လည်း သခင်၏ အလိုဆန္ဒကိုမသိဘဲ ကြိမ်ဒဏ်ခံရမည့်အမှုကို ပြုသော အခိုင်းအစီကား ကြိမ်ဒဏ်အပြစ် အနည်းချေကိုသာ ခံရမည်။ ကျေးဇူးပြုခြင်း များစွာခံရသောသူသည်၊ များစွာပီးဆပ်ရမည်။ သာ၍ များသော ကျေးဇူးကို ခံရသောသူကား သာ၍ များသည့်အရာကို ပီးရလိမ့်မည်။
\s ကွဲပြားမှုကို ဖြစ်စီသော ယေသျှု
\r (မဿဲ ၁၀.၃၄–၃၆)
\p
\v 49 “ဤမြီကြီးကို မီးလောင်စီခြင်းငှာ ငါလာ၏။ မီးလောင်စီခြင်းငှာလည်း အလိုဟိ၏။ 
\v 50 \x - \xo ၁၂.၅၀ \xo*\xt မာ ၁၀.၃၈\xt*\x*ငါခံရမည့် ဗတ္တိဇံတစ်ပါးဟိ၏။ ထိုအမှုကို မဆောင်ရွက်မချင်း ငါသည် စိတ်ဒုက္ခရောက်ရ၏။ 
\v 51 ဤလောကကို ငြိမ်သက်ခြင်းပီးရန် ငါလာသည်ဟု ထင်ကြသလော။ ထိုသို့မဟုတ်၊ ကွဲပြားစီခြင်းငှာ ငါလာခြင်း ဖြစ်၏။ 
\v 52 ယခုမှစ၍ ငါးယောက်ဟိသော မိသားစု၌ သုံးယောက်သည် နှစ်ယောက်ကို လည်းကောင်း၊ နှစ်ယောက်သည် သုံးယောက်ကို လည်းကောင်း ဆန့်ကျင်ကြ၍ ကွဲပြားလိမ့်မည်။ 
\v 53 အဖသည် သားကို လည်းကောင်း၊ သားသည် အဖကိုလည်းကောင်း၊ အမိသည် သမီးကိုလည်းကောင်း၊ သမီးသည် အမိကိုလည်းကောင်း၊ ယောက္ခမသည် ခြုပ်မကိုလည်းကောင်း၊ ခြုပ်မသည်လည်း ယောက္ခမကိုလည်းကောင်း အချင်းချင်း ဆန့်ကျင်၍ ကွဲပြားလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ခေတ်ကာလကို သိခြင်း
\r (မဿဲ ၁၆.၂–၃)
\p
\v 54 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည်၊ “အနောက်အရပ်မှ မိုးတိမ် တက်လာသည်ကိုမြင်လျှင် ‘မိုးရွာဖို့ဗျာယ်’ ဟု ချက်ချင်း ပြောတတ်ကြ၏။ သင်ရို့ ပြောသည်အတိုင်းလည်း ဖြစ်တတ်၏။ 
\v 55 တောင်လီ လာသောအခါ နီပူလိမ့်မည်ဟု သင်ရို့ ပြောတတ်ကြ၏။ သင်ရို့ ပြောသည်အတိုင်းလည်း ဖြစ်တတ်၏။ 
\v 56 သူတော်ကောင်းယောင်ဆောင်သောသူရို့၊ သင်ရို့တိက မိုး၊ မြီ အရိပ်အခြေကို ကြည့်၍ ရာသီဥတုအခြေအနေကို ပိုင်းခြား သိနိုင်ကြပါလျက်နှင့် အဂုခေတ်ကာလကို ဇာဖြစ်လို့ ပိုင်းခြား၍ မသိနိုင်ကြသနည်း။
\s တရားတွိ့ဖက်နှင့် ကြေအီးခြင်း
\r (မဿဲ ၅.၂၅–၂၆)
\p
\v 57 “ထိုမှတစ်ပါး မှန်သောအမှုကိုပြုရန် ဇာကြောင့် သင်ရို့ကိုယ်တိုင် မဆင်ခြင်ကြသနည်း။ 
\v 58 သင်၏ တရားတွိ့ဖက်နှင့်အတူ တရားသူကြီးပါးသို့ လားကြသောအခါ လမ်း၌ သူနန့် ကြေအီးအောင် ဆွေးနွေးကြလော့။ သို့မဟုတ်ပါက သူသည် သင့်ကို တရားသူကြီးရှိ့သို့ ဆွဲခေါ်လားလိမ့်မည်။ တရားသူကြီးကလည်း သင့်ကို မင်းမှုထမ်းလက်၌ အပ်လိမ့်မည်။ မင်းမှုထမ်းကလည်း သင့်ကို ထောင်ချလိမ့်မည်။ 
\v 59 လျော်ပီး ငွီအားလုံး မပီးမချင်း သင်သည် ထိုနီရာ၌ နီရလိမ့်မည်ဟု ငါဆိုသည်” ဟု ပရိတ်သတ်ရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
\c 13
\s နောင်တမရခြင်း သို့မဟုတ် သီဆုံးခြင်း
\p
\v 1 ထိုအချိန်၌ လူတချို့သည် ယေသျှုထံပါးသို့လာ၍ ပိလတ်မင်းသည် ဂါလိလဲလူရို့၏ အသွီးကို သူရို့ပူဇော်နိန်သော ယဇ်တိနှင့် ရောနှောခကြောင်းကို လျှောက်ထားကြ၏။ 
\v 2 ယေသျှုက “သူရို့သည် ထိုကဲ့သို့ အသီသတ်ခံရ၍ အခြားသော ဂါလိလဲလူတိထက် ပိုပြီး အပြစ်များသည်ဟု သင်ရို့ ထင်ကြသလော။ 
\v 3 သင်ရို့အား ငါဆိုသည်ကား၊ သူရို့က သာ၍ အပြစ်များသည်မဟုတ်။ သင်ရို့လည်း နောင်တမရလျှင် ထိုသူရို့နည်းတူ သီကြီပျက်စီးလိမ့်မည်။ 
\v 4 သျှိလောင်းပြအိုး ပြိုကျသဖြင့် ပိ၍ သီသောသူ တစ်ဆယ့်သျှစ်ယောက်သည် အခြားသော ယေရုဆလင်မြို့၌ နီထိုင်သော လူတိထက် ပိုပြီး အပြစ်များသည်ဟု သင်ရို့ ထင်ကြသလော။ 
\v 5 ထိုသို့မဟုတ်။ သင်ရို့အား ငါဆိုသည်ကား၊ သင်ရို့အားလုံးလည်း နောင်တမရလျှင် ထိုသူရို့ကဲ့သို့ သီကြီပျက်စီးလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s အသီးမသီးသည့် သင်္ဘောသဖန်းပင် ပုံဥပမာ
\p
\v 6 ယေသျှုသည် လူအပေါင်းရို့အား ပုံဥပမာကိုဆောင်၍၊ “လူတစ်ယောက်သည် စပျစ်ဥယျာဉ်ထဲ၌ သင်္ဘောသဖန်းပင်တစ်ပင်ကို စိုက်ပျိုးထား၏။ ဥယျာဉ်သျှင်သည် သဖန်းပင်အနားကို လား၍ အသီးကိုရှာသော်လည်း အသီးကိုမတွိ့ရ။ 
\v 7 ထို့ကြောင့် ဥယျာဉ်မှူးအား ‘ငါသည် ဤသဖန်းပင်သို့ လာ၍ သဖန်းသီးရှာသည်မှာ သုံးနှစ်တောင်ဟိဗျာယ်။ ယေဒါလေ့ တစ်လုံးတောင် မတွိ့ရ။ ဤသစ်ပင်ကို ခွတ်ပလိုက်၊ ဇာဖြစ်လို့ မြီဆီလွှာကို အကျိုးမဟိ ဖြစ်စီဖို့လဲ’ ဟု ဆို၏။ 
\v 8 ထိုအခါ ဥယျာဉ်မှူးက ‘ဆရာ၊ ထိုအပင်ကို ဤနှစ် တစ်နှစ်ထားပါဦး။ အပင်အရင်းကိုတူးဆွ၍ မြီသြဇာ ထည့်ပါဦးမည်။ 
\v 9 ထိုသို့ပြုလျှင် နောင်နှစ်ခါ အသီးသီးကောင်း သီးပါလိမ့်မည်။ အသီးမသီးခသည်ဟိသော် ခွတ်ပလိုက်ပါမည်’ ဟု ပြန်လျှောက်လေ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s မသန်မစွမ်းသော မိန်းမကို ဥပုသ်နိ့၌ ယေသျှု ကျန်းမာစီခြင်း
\p
\v 10 တစ်နိ့သော ဥပုသ်နိ့၌ ယေသျှုသည် တရားဇရပ်တစ်ခုတွင် ဟောပြောသွန်သင်လျက်ဟိရာ၊ 
\v 11 တစ်ဆယ့်သျှစ်နှစ်ပတ်လုံး နတ်ဆိုးပူး၍ ရောဂါနှိပ်စက်ခြင်းကို ခံနိန်ရသော မိန်းမတစ်ယောက်ဟိ၏။ သူမသည် ကျောကုန်း၍ မိမိခါးကို လုံးဝမဆန့်နိုင်။ 
\v 12 ယေသျှုသည် သူမကို မြင်သောအခါ အထံတော်သို့ ခေါ်တော်မူလျက်၊ “အချင်းမိန်းမ၊ သင်၏ရောဂါမှ လွတ်မြောက်ဗျာယ်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 13 ကိုယ်တော်သည် သူမ၏အထက်၌ လက်ကို တင်တော်မူသဖြင့် သူမသည် ချက်ချင်းပင် ခါးဆန့်လားပြီး ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းလေ၏။
\p
\v 14 ထိုသို့ ဥပုသ်နိ့၌ ယေသျှုသည် အနာရောဂါကို ပျောက်ကင်းစီတော်မူ၍ တရားဇရပ်မှူးသည် စိတ်ဆိုးသဖြင့် “အလုပ်လုပ်ရသောရက် ခြောက်ရက်ဟိ၏။ ထိုနိ့တိ၌ လာပြီး ရောဂါပျောက်ကင်းခြင်း ကျေးဇူးကို ခံယူကတ်ပါ။ ဥပုသ်နိ့၌ကား မလုပ်ကတ်ပါကေ့” ဟု လူတိအား ဆို၏။
\p
\v 15 သခင်ဘုရားက၊ “သူတော်ကောင်းယောင်ဆောင်သောသူတိ၊ သင်ရို့သည် ဥပုသ်နိ့၌ သင်ရို့၏ နွားတိ၊ မြည်းတိကို တင်းကုတ်က ကြိုးကို ဖြီပြီးလျှင် ရီတိုက်ဖို့ ခေါ်ယူလားကြသည် မဟုတ်လော။ 
\v 16 အဂုတွင် အာဗြဟံ၏သမီးဖြစ်သည့် ဤမိန်းမသည် တစ်ဆယ့်သျှစ်နှစ်ပတ်လုံး စာတန်၏တုပ်နှောင်ခြင်းကို ခံနိန်ရ၏။ သူမကို ဥပုသ်နိ့၌ ထိုတုပ်နှောင်ခြင်းမှ မလွှတ်အပ်သလော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 17 ဤသို့ မိန့်တော်မူလိုက်သောအခါ ကိုယ်တော့်ကို ရန်ဖက်ပြုသူရို့သည် အရှက်ရကြ၏။ လူထုပရိတ်သတ် အပေါင်းရို့သည် ကိုယ်တော်ပြုတော်မူသော အံ့သြစရာများကြောင့် ရွှင်လန်းဝမ်းမြောက်ကြ၏။
\s မုံညှင်းစိ့ ပုံဥပမာ
\r (မဿဲ ၁၃.၃၁–၃၂; မာကု ၄.၃၀–၃၂)
\p
\v 18 ယေသျှုက၊ “ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်သည် ဇာနန့်တူသလဲ၊ ဇာချင့်နှင့် နှိုင်းပြရဖို့လဲ ဟူမူကား၊ 
\v 19 ဤသို့သော အရာနှင့်တူ၏။ လူတစ်ယောက်သည် မုံညှင်းစိ့ကိုယူ၍ မိမိဥယျာဉ်၌ စိုက်လေ၏။ ထိုအစိ့သည် အပင်ပေါက်လာ၍ ကြီးထွားပြီးလျှင် အပင်ကြီးဖြစ်လာပြီး အကိုင်းအခက်တိတွင် ငှက်တိ အသိုက်လုပ်နိန်ကြ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s တဆီး ပုံဥပမာ
\r (မဿဲ ၁၃.၃၃)
\p
\v 20 တဖန် ယေသျှုက၊ “ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်ကို ဇာအရာနှင့် နှိုင်းပြရဖို့လဲ။ 
\v 21 မိန်းမတစ်ယောက်သည် တဆီးအချို့ကိုယူပြီး မုန့်မှုန့်သုံးစိတ်၌ ရောထည့်လိုက်သောအခါ မုန့်မှုန့်အားလုံးကို ဖောင်းပွစီသော တဆီးနန့် တူ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ကျဉ်းသောတန်းခါး
\r (မဿဲ ၇.၁၃–၁၄,၂၁–၂၃)
\p
\v 22 ထို့နောက် ယေသျှုသည် မြို့ရွာများကို လှည့်လည်၍ လူအပေါင်းရို့အား ဟောပြောသွန်သင်တော်မူလျက် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ကြွတော်မူ၏။ 
\v 23 လူတစ်ယောက်က၊ “အသျှင်ဘုရား၊ ကယ်တင်ခြင်း ခံရသူရို့သည် အရီအတွက်အားဖြင့် နည်းပါ၏လော့” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။ ယေသျှုက ထိုသူရို့အား၊ 
\v 24 “သင်ရို့သည် ကျဉ်းမြောင်းသော တန်းခါးပေါက်သို့ ဝင်ဖို့ ကြိုးစားအားထုတ်ကြလော့။ အကြောင်းမူကား လူများစွာရို့သည် ဝင်ဖို့ ကြိုးစား နိန်ကြသော်လည်း မတတ်နိုင်ကတ်။ 
\v 25 အိမ်သျှင်သည်ထ၍ တန်းခါးကို ပိတ်လိုက်ခါမှ၊ သင်ရို့သည် အိမ်အပြင်မှရပ်၍ တန်းခါးကိုခေါက်လျက် ‘ဆရာ၊ အကျွန်ရို့ကို တန်းခါး ဖွင့်ပီးတော်မူပါ’ ဟု တောင်းလျှောက်သော်လည်း၊ အိမ်သျှင်က၊ ‘သင်ရို့တိ ဇာကလာလဲ ဆိုစွာကို ငါမသိ’ ဟု ဆိုလိမ့်မည်။ 
\v 26 ထိုအခါ သင်ရို့က၊ ‘အကျွန်ရို့သည် အသျှင်နန့်အတူ စားသောက်ခပါ၏။ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ရို့မြို့၌လည်း ဟောပြောခပါ၏။’ 
\v 27 ယေဒါလည်း အိမ်သျှင်က၊ ‘သင်ရို့ ဇာကလာသည်ကို ငါမသိ၊ မတရားသောလူတိ ငါ့နားက ထွက်လားကတ်’ ဟု ပြန်၍ ပြောလိမ့်မည်။ 
\v 28 \x - \xo ၁၃.၂၈ \xo*\xt မ ၂၂.၁၃; ၂၅.၃၀\xt*\x*\x - \xo ၁၃.၂၈,၂၉ \xo*\xt မ ၈.၁၁–၁၂\xt*\x*အဗြဟံ၊ ဣဇာက်၊ ယာကုပ်နှင့် ပရောဖက်အပေါင်းရို့သည် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်ထဲသို့ ရောက်ခသည်ကို မြင်လျက်ပင် သင်ရို့သည် အပြင်ဖက်ကို နှင်ထုတ်ခြင်းခံရသောအခါ ငိုကြွီးခြင်း၊ အံသွားခဲကြိတ်ခြင်း ဟိကြလိမ့်မည်။ 
\v 29 လူရို့သည် အရှိ့၊ အနောက်၊ တောင်၊ မြောက် အရပ်လေးမျက်နှာမှ လာ၍ ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်ပွဲ၌ ဝင်ကြရလိမ့်မည်။ 
\v 30 \x - \xo ၁၃.၃၀ \xo*\xt မ ၁၉.၃၀; ၂၀.၁၆; မာ ၁၀.၃၁\xt*\x*ထိုအခါ အဂု နောက်ကျသောလူတိသည် အယင်ကျပြီး အယင်ကျသော လူတိ နောက်ကျလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေရုဆလင်မြို့အတွက် ယေသျှု၏မေတ္တာ
\r (မဿဲ ၂၃.၃၇–၃၉)
\p
\v 31 ထိုအချိန်တွင် ဖာရိယှဲတချို့သည် ယေသျှုထံပါးကို လာပြီးလျှင်၊ “ဟေရုဒ်သည် ကိုယ်တော့်ကို အသီသတ်လိုသည် ဖြစ်၍ ဤအရပ်မှ ထွက်လားပြီး အခြားသော အရပ်သို့ ကြွတော်မူပါ” ဟု ကိုယ်တော်အား လျှောက်ကြ၏။
\p
\v 32 ယေသျှုက “ငါသည် ဤနိ့နှင့် နက်ဖြန်နိ့၌ နတ်ဆိုးတိကို နှင်ထုတ်ပြီးလျှင် အနာရောဂါတိကို ပျောက်စီမည်။ သုံးရက်မြောက်သော နိ့၌ကား ငါ့အလုပ်ကို အဆုံးသတ်မည်ဖြစ်ကြောင်း၊ လား၍ ထိုမြီခွီးကို ပြောလော့။ 
\v 33 သို့သော်လည်း ဤနိ့၊ နက်ဖြန်၊ သန်ဘက်ခါနိ့တိ၌ ငါခရီးလားရဦးမည်။ ပရောဖက်ဟူသည် ယေရုဆလင်မြို့မှတစ်ပါး အခြားအရပ်၌ အသီမခံရ။
\p
\v 34 “အို၊ ယေရုဆလင်မြို့၊ ယေရုဆလင်မြို့၊ သင်သည် ပရောဖက်တိကို အသီသတ်သည့်မြို့၊ ဘုရားသခင် ရွှတ်လိုက်သော တမန်တိကိုလည်း ကျောက်ခဲနန့် ပစ်သည့်မြို့၊ ကြက်မက ကြက်ချေတိကို မိမိအတောင် အောက်၌ စုသိမ်းထားသကဲ့သို့ ငါလည်း သင်၏လူတိကို စုသိမ်းထားလိုသည်မှာ အကြိမ်ပေါင်း များလီဗျာယ်။ သို့သော်လည်း သင်ကား ငါ့ကို ဤသို့ မပြုစီချင်။ 
\v 35 သို့ဖြစ်၍ သင်ရို့၏ ဗိမာန်ကို ဘုရားသခင် စွန့်တော်မူလိမ့်မည်။ သင့်အား ငါဆိုသည်ကား၊ ‘ဘုရားသခင်၏ နာမတော်နှင့် ကြွလာတော်မူသော အသျှင်သည် မင်္ဂလာဟိစီသတည်း’ ဟု သင်မြွက်ဆိုသည့် နိ့မတိုင်ခင် သင်သည် ငါ့ကို မြင်ရလိမ့်မည်မဟုတ်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\c 14
\s ယေသျှုသည် လူနာတစ်ဦးကို ကျန်းမာစီခြင်း
\p
\v 1 ဥပုသ်နိ့တစ်နိ့၌ ယေသျှုသည် အစားအစာ သုံးဆောင်တော်မူရန် ဖာရိယှဲ အကြီးအကဲတစ်ဦး၏ အိမ်သို့ ဝင်တော်မူ၏။ ထိုအခါ လူအပေါင်းရို့သည် ယေသျှုကို အနီးကပ် စောင့်ကြည့်နိန်ကြ၏။ 
\v 2 လက်နှင့်ခြီတွင် ရီဖျဉ်းနာ စွဲနိန်သူတစ်ယောက်သည် ယေသျှု၏ရှိ့တော်၌ ဟိ၏။ 
\v 3 ထိုအခါ ယေသျှုကလည်း “ဥပုသ်နိ့၌ အနာပျောက်ကင်းခြင်းသည် တရားတော်နန့် ညီသလော၊ မညီသလော” ဟု ကျမ်းတတ်ဆရာရို့နှင့် ဖာရိယှဲရို့ကို မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 4 သို့သော်လည်း သူရို့သည် တိတ်တိတ်နိန်ကြ၏။ ယေသျှုက လူနာကိုခေါ်လျက် ရောဂါကို ပျောက်စီပြီးလျှင် သူအား ပြန်လားစီတော်မူ၏။ 
\v 5 \x - \xo ၁၄.၅ \xo*\xt မ ၁၂.၁၁\xt*\x*ထို့နောက် ကိုယ်တော်က “သင်ရို့အထဲက ဇာသူမဆို ကိုယ့်သားဖြစ်စီ၊ နွားဖြစ်စီ ဥပုသ်နိ့၌ ရီတွင်းထဲသို့ ကျလားခလျှင် ချက်ချင်းမဆွဲတင်ဘဲ နိန်ကြမည်လော့” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 6 သို့သော်လည်း သူရို့သည် ဤအကြောင်းအရာနှင့်ပတ်သတ်၍ အဖြေမပီးနိုင်ကြပေ။
\s ဧည့်ဝတ်ပြုခြင်းနှင့် နှိမ့်ချခြင်း
\p
\v 7 ခေါ်ဖိတ်ထားသော သူရို့သည် အကောင်းဆုံးသော နီရာများ ရွီးချယ်နိန်ကြကြောင်းကို ယေသျှုသည် သတိထားမိ့တော်မူသောအခါ၊ ထိုသူရို့အား ပုံဥပမာတစ်ခုဖြင့် မိန့်တော်မူသည်ကား၊ 
\v 8 “သင်သည် မင်္ဂလာဆောင်ပွဲ၌ ဖိတ်ခေါ်ခြင်းခံရသောအခါ အကောင်းဆုံးသောနီရာတွင် မထိုင်ကေ့။ မထင်မှတ်ဘဲ သင့်ထက် ဂုဏ်အသရေဟိသော လူတစ်ယောက်ကို ဖိတ်ခေါ်ထားလို့ဟိလျှင်၊ 
\v 9 သင်ရို့နှစ်ဦးလုံးကို ဖိတ်ခေါ်ထားသော ပွဲသျှင်သည် သင်ရို့ပါးကိုလာပြီး ‘ဤသူ့ကို နီရာပီးလိုက်ပါ’ ဟု ပြောလိမ့်မည်။ ထိုအခါ သင်သည် အရှက်ရပြီး အနိမ့်ဆုံးနီရာတွင် ထိုင်ရလိမ့်မည်။ 
\v 10 ထို့ကြောင့် သင်သည် ဖိတ်ခေါ်ခြင်းကို ခံရလျှင် လားပြီး အနိမ့်ဆုံးနီရာ၌ ထိုင်ပါ။ ထိုသို့ ထိုင်လို့ဟိလျှင် ပွဲသျှင်သည်လာ၍ ‘အဆွီ၊ ကောင်းသောနီရာသို့ ကြွပါ’ ဟု သင့်အား ဆိုလိမ့်မည်။ ထိုအခါ သင်သည် ဖိတ်ထားခံရသော လူတိရှိ့၌ ဂုဏ်သရေ ဟိလိမ့်မည်။ 
\v 11 \x - \xo ၁၄.၁၁ \xo*\xt မ ၂၃.၁၂; လု ၁၈.၁၄\xt*\x*အကြောင်းမူကား ကိုယ့်ကိုကိုယ် ချီးမြှောက်သောသူရို့သည် နှိမ့်ချခြင်းကို ခံရပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် နှိမ့်ချသောသူရို့သည် ချီးမြှောက်ခြင်း ခံရလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 12 ထို့နောက် ယေသျှုက အိမ်သျှင်အား၊ “သင်သည် မိုးသောက်စာဖြစ်စီ၊ ညစာဖြစ်စီ ကျွေးမွေးဖို့လုပ်သောအခါ အဆွီခင်ပွန်း၊ ညီအစ်ကို၊ ဆွီမျိုးတိ၊ ချမ်းသာသော အိမ်နီးချင်းတိကို မဖိတ်ခေါ်ကေ့။ ဖိတ်ခေါ်ခကေကား သင့်ကို ပြန်ဖိတ်ခေါ်ပြီးလျှင် ကျေးဇူးဆပ်ကြလိမ့်မည်။ 
\v 13 သို့သော် သင်သည် ဧည့်ခံပွဲ ပြုလုပ်သောအခါ၌ ဆင်းရဲသူ၊ မသန်စွမ်းသူ၊ ဒုက္ခိတ၊ မျက်ကန်းတိကို ဖိတ်ခေါ်လော့။ 
\v 14 ထိုသို့ ဖိတ်ခေါ်လျှင် သင်သည် မင်္ဂလာဟိလိမ့်မည်။ အကြောင်းမူကား သူရို့သည် သင့်ကို ပြန်ပြီး ကျေးဇူးမဆပ်နိုင်သဖြင့် ဖြောင့်မတ်သောသူရို့၏ ရှင်ပြန်ထမြောက်သော နိ့၌ သင်သည် ကျေးဇူးဆပ်ခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ကျွေးမွေးဧည့်ခံပွဲကြီး ပုံဥပမာ
\r (မဿဲ ၂၂.၁–၁၀)
\p
\v 15 ယေသျှုနှင့်အတူ စားပွဲ၌ထိုင်နိန်သော လူတစ်ယောက်သည် စကားတော်ကိုကြားလျှင် ယေသျှုအား၊ “ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်၌ ပွဲဝင်ရသောသူသည် မင်္ဂလာဟိပါ၏” ဟု လျှောက်၏။
\p
\v 16 ယေသျှုကလည်း၊ “လူတစ်ယောက်သည် ကျွေးမွေးဧည့်ခံပွဲကြီးကို ကျင်းပရန် လူအများကြီးကို ခေါ်ဖိတ်ခလေ၏။ 
\v 17 ပွဲခံချိန်ရောက်သောအခါ ဖိတ်ခေါ်ထားသော လူတိပါးကို အခိုင်းအစီတစ်ယောက်အား ရွှတ်လိုက်ပြီးလျှင် ‘လာကတ်ပါ၊ အားလုံးအဆင်သင့် ဖြစ်နိန်ဗျာယ်’ ဟု ပြောကြားစီ၏။ 
\v 18 သို့သော်လည်း သူရို့အားလုံးက တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ခွင့်တောင်းကြ၏။ ပထမလူက ‘အကျွန်သည် လယ်တကွက် ဝယ်ထားသည်ဖြစ်၍ ထိုလယ်ကို လား၍ ကြည့်ခြင်းငှာ အကျွန့်ကို ခွင့်ပီးဖို့ တောင်းပန်ပါ၏’ ဟု ဆို၏။ 
\v 19 နောက်တစ်ယောက်က ‘အကျွန်က နွားငါးရှဉ်းကို ဝယ်ထားလို့ လားပြီး ကျင့်ခိုင်းရပါမည်၊ အကျွန့်ကို ခွင့်ပီးဖို့ တောင်းပန်ပါ၏’ ဟု ဆို၏။ 
\v 20 အခြားတစ်ယောက်က ‘အကျွန်က အဂု အိမ်ထောင်ပြုခါစဖြစ်လို့ မလာနိုင်ပါ’ ဟု ဆို၏။ 
\v 21 အခိုင်းအစီသည် မိမိသခင်ထံပါးသို့ ပြန်လာပြီးလျှင် ထိုအကြောင်းအရာတိကို လျှောက်လေ၏။ ထိုအခါ အိမ်သျှင်သည် စိတ်ဆိုးပြီးလျှင် ‘မြို့၏လမ်းမ၊ လမ်းကြားကို အယင်လား၍ ဆင်းရဲသူ၊ မသန်စွမ်းသူ၊ မျက်စိကန်းသူ၊ ဒုက္ခိတတိကို ခေါ်လာလော့’ ဟု အခိုင်းအစီအား စီခိုင်းလိုက်၏။ 
\v 22 မကြာခင် အခိုင်းအစီသည် ‘သခင် ခိုင်းလိုက်သည်အတိုင်း ဆောင်ရွက်ပြီးပါဗျာယ်။ ယေဒါလေ့ နီရာလပ်ဟိပါသိမ့်၏’ ဟု လျှောက်လေ၏။ 
\v 23 ထို့ကြောင့် သခင်က ‘တောလမ်း၊ လမ်းမတိကို လားပြီး အိမ်ပြည့်အောင် လူတိကို ရအောင် ခေါ်လာလော့။ 
\v 24 အထက်က ငါဖိတ်ခေါ်ထားသောလူ တစ်ယောက်မျှ ငါ၏ စားသောက်ပွဲကို မြည်းစမ်းရမည် မဟုတ်ဟု သင်ရို့အား ငါဆို၏’” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s တပည့်တော်ဖြစ်ခြင်း၏ အဖိုးအခ
\r (မဿဲ ၁၀.၃၇–၃၈)
\p
\v 25 များစွာသော လူထုပရိသတ်အပေါင်းရို့သည် ယေသျှုနှင့်အတူ လိုက်လားကြ၍ ကိုယ်တော်သည် ထိုသူရို့အား လှည့်ကြည့်တော်မူပြီးလျှင်၊ 
\v 26 \x - \xo ၁၄.၂၆ \xo*\xt မ ၁၀.၃၇\xt*\x*“ငါ့ထံသို့ လာသောသူသည် ငါ့ကို ချစ်သည်ထက် မိဖ၊ သားမယား၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမနှင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ချစ်သောသူသည် ငါ့တပည့် မဖြစ်နိုင်။ 
\v 27 \x - \xo ၁၄.၂၇ \xo*\xt မ ၁၀.၃၈; ၁၆.၂၄; မာ ၈.၃၄; လု ၉.၂၃\xt*\x*ကိုယ့်လက်ဝါးကပ်တိုင်ကို ထမ်း၍ ငါ့နောက်သို့ မလိုက်သောသူသည်လည်း ငါ့တပည့် မဖြစ်နိုင်။ 
\v 28 သင်ရို့ထဲမှ လူတစ်ယောက်သည် တိုက်တစ်လုံးတည်ဆောက်ရန် အကြံဟိလျှင်၊ ပြီးစီးအောင် ဆောက်ဖို့အတွက် ငွီအလုံလောက်ဟိသည်၊ မဟိသည်ကိုသိဖို့ အယင်ထိုင်ပြီး မတွက်ချက်ဘဲ နိန်မည်လော။ 
\v 29 ထိုသို့ တွက်ချက်မကြည့်ဘဲ တိုက်မြစ်ချ၍ အဆုံးသတ်နိုင်စွမ်း မဟိလျှင် မြင်ကြသောလူတိက ထိုလူကို လှောင်ပြောင်ကြလိမ့်မည်။ 
\v 30 ‘ဤသူကား တည်ဆောက်မှုကို အစပြု၏။ သို့သော်လည်း အဆုံးသတ်နိုင်စွမ်း မဟိပါတကား’ ဟု ဆိုကြလိမ့်မည်။ 
\v 31 တနည်းကား သျှင်ဘုရင်တစ်ပါးသည် အခြားဘုရင်တစ်ပါးနှင့် စစ်ပြိုင်ဖို့ အကြံဟိလျှင်၊ စစ်သည် ၂၀,၀၀၀ နှင့် ချီလာသောဘုရင်ကို စစ်သည် ၁၀,၀၀၀ နှင့် ခုခံ နိုင်မည်လော ဆိုသည်ကို အယင်ထိုင်၍ မစဉ်းစားဘဲ နိန်မည်လော။ 
\v 32 အကယ်၍ မခုခံနိုင်လျှင် စစ်ချီလာသောဘုရင် အဝီး၌ဟိနိန်စဉ် တမန်တိကို ရွှတ်၍ စစ်ပြေငြိမ်းရေးစကားကို ကမ်းလှမ်းရလိမ့်မည်။ 
\v 33 ထိုနည်းအတိုင်း၊ သင်ရို့ထဲက ဇာသူမဆို ကိုယ့်၌ဟိသမျှတိကို မစွန့်လျှင် ငါ့တပည့် မဖြစ်နိုင်။”
\s တန်ဖိုးမဟိသော ဆား
\r (မဿဲ ၅.၁၃; မာကု ၉.၅၀)
\p
\v 34 “ဆားသည် ကောင်း၏။ သို့သော်လည်း အငန်ကင်းပျောက်လျှင် ငန်သောအရသာကို ပြန်၍ မရနိုင်။ 
\v 35 မြီဖို့ဖြစ်စီ၊ မြီသြဇာဖို့ဖြစ်စီ အသုံးမဝင်သဖြင့် အပြင်သို့ ဝေးပစ်လိုက်ကြ၏။
\p “ကြားစရာနားဟိသော လူကား ကြားပါစီ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\c 15
\s ပျောက်သောသိုး
\r (မဿဲ ၁၈.၁၂–၁၄)
\p
\v 1 \x - \xo ၁၅.၁–၂ \xo*\xt လု ၅.၂၉–၃၀\xt*\x*တစ်နိ့၌ အခွန်ခံသူများနှင့် အပြစ်သားအပေါင်းရို့သည် ယေသျှု၏တရားစကားကို နားထောင်ရန် အထံတော်သို့ လာကြသောအခါ၊ 
\v 2 ဖာရိယှဲနှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာရို့က “ဤသူသည် အပြစ်သားတိကို လက်ခံပြီးလျှင် သူရို့တိနှင့်အတူ စားသောက် နိန်ပါသည်တကား” ဟု စတင်၍ ညည်းတွားပြောဆိုကြ၏။ 
\v 3 ထို့ကြောင့် ယေသျှုသည် သူရို့အား ပုံဥပမာဆောင်လျက် ပြောကြားတော်မူသည်မှာ၊
\p
\v 4 “သင်ရို့ထဲက တစ်ယောက်သောသူ၌ သိုးအကောင်တစ်ရာဟိပြီး၊ တစ်ကောင်ပျောက်လားလျှင် ဇာပိုင် လုပ်ကြမည်နည်း။ သူသည် သိုးကိုးဆယ်ကိုးကောင်ကို စားကျက်တွင်ထားခပြီး ပျောက်လားသော သိုးတစ်ကောင်ကို လား၍ ရှာလိမ့်မည်။ 
\v 5 ထိုသိုးကို တွိ့သောအခါ သူသည် ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် မိမိ၏ပခုံးထက်တွင် ထမ်းလာလိမ့်မည်။ 
\v 6 သူသည် အိမ်သို့ ပြန်ရောက်သောအခါ မိမိ၏အဆွီခင်ပွန်းတိနှင့် အိမ်နီးချင်းတိကို ခေါ်၍ ‘ငါသည် ပျောက်လားခသောသိုးကို ပြန်တွိ့သည်ဖြစ်၍ ငါနန့်အတူ ဝမ်းမြောက်ပျော်ရွှင်ကြလော့’ ဟု ဆိုလိမ့်မည်။ 
\v 7 ယင်းနည်းတူ နောင်တမရသော ဂုဏ်သရေဟိသောလူ ကိုးဆယ်ကိုးယောက်ထက် နောင်တရသော အပြစ်သားတစ်ယောက်အတွက် ကောင်းကင်ဘုံ၌ သာ၍ ဝမ်းမြောက်ရွှင်လန်းစရာဖြစ်လိမ့်မည်ဟု သင်ရို့ကို ငါဆို၏” ဟူ၍ ဖြစ်သတည်း။
\s ပျောက်သော ဒင်္ဂါး
\p
\v 8 “မိန်းမတစ်ယောက်မှာ ငွီဒင်္ဂါးဆယ်ပြားဟိစွာထဲက တစ်ပြားပျောက်လားခလျှင်၊ သူမသည် ဆီမီးခွက်ထွန်းလျက် မိမိ၏အိမ်ကို လှဲကျင်းကာ မတွိ့မချင်း စိ့စိ့စပ်စပ် ရှာမည် မဟုတ်လော။ 
\v 9 သူမသည် ဒင်္ဂါးပြားကို တွိ့သောအခါ မိမိ၏အဆွီခင်ပွန်း၊ အိမ်နီးချင်းတိကို ခေါ်၍ ‘ပျောက်လားခသောဒင်္ဂါးကို ငါပြန်တွိ့ဗျာယ်၊ ငါနန့်အတူ ဝမ်းမြောက်ကြလော့’ ဟု ဆိုလိမ့်မည်။ 
\v 10 ယင်းနည်းတူ အပြစ်သားတစ်ယောက် နောင်တရခြင်းသည် ဘုရားသခင်၏ ကောင်းကင်တမန်ရို့ရှိ့၌ ဝမ်းမြောက်ရွှင်လန်းစရာဖြစ်၏ဟု သင်ရို့ကို ငါဆိုသတည်း” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ပျောက်သောသား
\p
\v 11 ယေသျှုက “လူတစ်ယောက်မှာ သားနှစ်ယောက် ဟိ၏။ 
\v 12 သားငယ်က မိမိ၏ဖခင်အား ‘အဘာ၊ အကျွန်၏ အမွီရပိုင်ခွင့်ကို ခွဲဝီပီးပါ’ ဟု ဆို၏။ ထို့ကြောင့် ဖခင်က မိမိ၏ဥစ္စာကို သားနှစ်ယောက်အား ခွဲဝီပီးလိုက်၏။ 
\v 13 ထို့နောက် ရက်အနည်းချေ ကြာသောအခါ သားငယ်သည် မိမိဥစ္စာပစ္စည်းအားလုံးကို ရောင်းချပြီးလျှင် ရသောဖဲသာတိကို ယူ၍ ဝီးသောတိုင်းပြည်သို့ ထွက်လားလေ၏။ သူသည် ထိုပြည်တွင် အပျော်အပါးလိုက်စားကာ ဖဲသာတိကို ဖြုန်းတီးပစ်၏။ 
\v 14 ဟိသမျှဖဲသာ ကုန်လားသောအခါ ထိုတိုင်းပြည်တစ်ပြည်လုံး၌ အလွန်အစာခေါင်းပါးခြင်း ဖြစ်သဖြင့် သူလည်း ငတ်ပြတ်လေ၏။ 
\v 15 ထိုအခါ သူသည် ထိုပြည်သားတစ်ယောက်ပါးသို့ လား၍ အငှားခံလေ၏။ အလုပ်သျှင်က သူ့အား မိမိ၏လယ်ထဲသို့ ဝက်စာပီးရန် ရွှတ်လိုက်၏။ 
\v 16 သူသည် ဝက်များစားနိန်သော ပဲတောင့်ကိုပင် စားချင်လောက်အောင် ငတ်မွတ်သော်လည်း ဇာသူမှလည်း သူအား အစာကို မကျွေးကြ။ 
\v 17 ထိုအခါ သူသည် အမြင်မှန်ရပြီးလျှင်၊ ‘ငါ့အဖ၏ အငှားသားတိတောင်မှ အစာကို ဝမ်းဝအောင် စားကြရ၏။ ငါမူကား ဤနီရာ၌ သီလောက်အောင် ငတ်မွတ်နိန်ယာ။ 
\v 18 ငါသည် ဤအရပ်မှ ထွက်ခွါ၍ ငါ့အဖပါးသို့ ပြန်လားပြီးလျှင်၊ အဘာ၊ အကျွန်သည် ဘုရားသခင်ကိုလည်းကောင်း အဖကိုလည်းကောင်း ဆန့်ကျင်၍ ပြစ်မှားမိပါဗျာယ်။ 
\v 19 အကျွန်သည်ကား အဖ၏သားဟူ၍ ခေါ်ခြင်းငှာ မထိုက်တန်ယာ၊ အဖ၏အငှားသားတစ်ယောက်ကဲ့သို့ အကျွန့်ကို မှတ်တော်မူပါ’ ဟု ပြောမည့်အကြံဖြင့်၊ 
\v 20 သူသည် ထ၍ မိမိ၏အဖပါးသို့ ပြန်လားလေ၏။
\p “သို့ရာတွင် သူ၏ဖခင်သည် အဝီးကပင် သူ့ကို မြင်လျှင် အလွန်သနားသော စိတ်ဖြင့် မိမိသားပါးသို့ ဗြီးလားပြီးလျှင် သားကို ဖက်၍ နမ်းလေ၏။ 
\v 21 သားဖြစ်သူက ‘ဘာဘာ၊ အကျွန်သည် ဘုရားသခင်ကိုလည်းကောင်း အဘာကိုလည်းကောင်း ဆန့်ကျင်၍ ပြစ်မှားမိပါဗျာယ်၊ အဘာ၏သားဟူ၍ ခေါ်ခြင်းငှာ မထိုက်တန်ယာ’ ဟု ဖခင်အား ပြော၏။ 
\v 22 သို့ရာတွင် ဖခင်က မိမိ၏အခိုင်းအစီတိအား ‘အယင်လာကတ်၊ အကောင်းဆုံးဝတ်ရုံကို ယူလာပြီးလျှင် သူ့အား ဝတ်ပီးကတ်။ သူ့လက်၌ လက်စွပ်ကို ဝတ်ပီးပြီးလျှင် သူ့ခြီထောက်မှာ ဖိနပ်ကိုလည်း စီးပီးကတ်။ 
\v 23 ပြီးလျှင် ဆူဖြိုးအောင် ကျွေးထားသော နွားပေါက်ချေကို သတ်ပြီးလျှင် ငါရို့တိ ပျော်ပွဲစားကြကုန်အံ့။ 
\v 24 အကြောင်းမူကား ငါ၏သားသည် သီကျလားပြီး တဖန်ပြန်၍ အသက်ရှင်လာ၏။ ပျောက်ဆုံးလားခပြီး ပြန်တွိ့ရ၏’ ဟု ဆိုလေ၏။ ထို့နောက် သူရို့သည် ပျော်ပွဲစားကြလေ၏။
\p
\v 25 “ယင်းအချိန်၌ သားကြီးဖြစ်သူသည် လယ်ထဲ၌ ရောက်နိန်၏။ သူသည် ပြန်လာ၍ အိမ်နားသို့ ရောက်သောအခါ တီးမှုတ် ကခုန်သံကို ကြားရ၏။ 
\v 26 ထို့ကြောင့် သူသည် အခိုင်းအစီတစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီး ‘ဇာတိ လုပ်နိန်ကတ်လဲ’ ဟု သူ့အား မိန်း၏။ 
\v 27 ‘သခင်၏ညီသည် အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာဗျာယ်၊ သို့ဖြစ်၍ သခင်၏အဖသည် ဘေးမသီ ရန်မခ မိမိသားကို ပြန်ရသောကြောင့် ဝအောင် ကျွေးထားသော နွားပေါက်ချေကို ပေါ်လိုက်ပါ၏’ ဟု အခိုင်းအစီက ပြန်ပြော၏။ 
\v 28 သားကြီးသည် စိတ်ဆိုး၍ အိမ်ထဲသို့ မဝင်ဘဲနိန်၏။ ထို့ကြောင့် သူ၏ဖခင်သည် အပြင်ကို ထွက်လာပြီးလျှင် သားဖြစ်သူကို အိမ်ထဲသို့ဝင်ရန် ဖျောင်းဖျလေ၏။ 
\v 29 သို့သော်လည်း သားကြီးက ‘စဉ်းစားကြည့်ပါ၊ အကျွန်သည် နှစ်ပေါင်းများစွာ အဖကို အလုပ်အကျွေးပြုလျက် အဖ၏ စီခိုင်းချက်များကိုလည်း တစ်ခါချေတောင်မှ မလွန်ဆန်ခပါ။ သို့သော်လည်း အဖသည် အကျွန်၏သူငယ်ချင်းတိနှင့်အတူ ပျော်ပွဲစားခြင်းငှာ ဆိတ်တစ်ကောင်တောင် အကျွန့်အတွက် မပီးဖူးပါကား။ 
\v 30 သို့ရာတွင် အဖ၏ဥစ္စာတိကို မိန်းမပျက်တိနှင့် ပျော်ပါးကာ ဖြုန်းတီးပစ်ခသော အဖ၏သား အိမ်သို့ ပြန်လာသောအခါ အဖသည် သူ့အတွက် ဝအောင် ကျွေးထားသော နွားပေါက်ချေကို ပေါ်ပီးပါသည်တကား’ ဟု ဆို၏။ 
\v 31 အဖက ‘ငါ့သား၊ သင်သည် ငါနန့်အတူ အမြဲနီ၏။ ငါမှာ ဟိသမျှသောအရာသည် သင်၏ဥစ္စ္စာဖြစ်၏။ 
\v 32 သို့ရာတွင် ငါရို့မှာ ပျော်ပွဲစား၍ ဝမ်းသာစရာအကြောင်း ဟိ၏၊ အကြောင်းမူကား သင်၏ညီသည် သီကျလားခပြီးလျှင် အသက်ပြန်ရှင်လာ၏။ ပျောက်ဆုံးလားခပြီးလျှင် ပြန်တွိ့ရ၏၊’” ဟူ၍ မိန့်တော်မူ၏။
\c 16
\s လိမ္မာပါးနပ်သော ဘဏ္ဍာစိုး
\p
\v 1 ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့အား၊ “တစ်ခါက သူဌေးတစ်ဦး၌ အခိုင်းအစီ ဘဏ္ဍာစိုး တစ်ယောက်ဟိ၏။ ထိုသူသည် သခင်၏ ဥစ္စာပစ္စည်းတိကို သုံးဖြုန်းနိန်ကြောင်းကို လူတိက သူဌေးအား တိုင်တန်းကြ၏။ 
\v 2 သူဌေးသည် သူ့ကို ခေါ်ပြီး ‘သင်၏အကြောင်းကို ငါကြားရသည်မှာ ဇာပိုင်လဲ။ သင့်လက်ထဲ၌ဟိသော ငါ့ဥစ္စာတိကို တင်ပြပါ။ သင်သည် ဆက်ပြီး ငါ၏ဘဏ္ဍာစိုး လုပ်ရလိမ့်မည်မဟုတ်’ ဟု ဆို၏။ 
\v 3 ဘဏ္ဍာစိုးက၊ ‘ငါ ဇာပိုင် လုပ်ရမည်နည်း၊ ငါ့သူဌေးက ဘဏ္ဍာစိုးအရာကို နုတ်လားခဗျာယ်။ လယ်လုပ်ဖို့ ခွန်အားလည်း ငါ့မှာမဟိ၊ တောင်းစားဖို့လည်း ရှက်ဖို့ကောင်း၏။ 
\v 4 ရာထူးပြုတ်ပြီးနောက် မိတ်ဆွီတိက ငါ့ကို သူရို့အိမ်၌ လက်ခံစီခြင်းငှာ ဇာပိုင်လုပ်ရမည်ကို ငါသိ၏’ ဟူ၍ တကိုယ်တည်း ပြောဆိုကာ။ 
\v 5 သူ၏ သခင်ကို အကြွီးပီးရမည့်သူ အားလုံးကို ခေါ်၍ ပထမလူအား ‘ငါ့သူဌေးကို သင်ပီးဖို့ အကြွီး ဇာလောက်ဟိသနည်း၊’ ဟု မိန်း၏။ 
\v 6 ထိုသူက ‘သံလွင်ဆီ ဂါလံ ၈၀၀ ဟိပါ၏’ ဟု ပြန်ပြော၏။ ထိုအခါ ဘဏ္ဍာစိုးက၊ ‘သင်၏စာရင်းကို ယူလိုက်၊ ဂါလံ ၄၀၀ လို့ ထိုင်ပြီးလျှင် မှတ်လိုက်’ ဟု ဆို၏။ 
\v 7 ထို့နောက် အခြားတစ်ယောက်အား ‘သင်သည်လည်း အကြွီးဆပ်ဖို့ ဇာလောက်ဟိသနည်း’ ဟု မိန်း၏။ ထိုသူက ‘ဂျုံစပါးတင်း ၁,၀၀၀ ဟိပါ၏’ ဟု ဆိုလျှင်၊ ‘သင်၏စာရင်းတွင် တင်း ၈၀၀ လို့ မှတ်လိုက်’ ဟု ဆို၏။ 
\v 8 ထိုအခါ သူဌေးသည် သစ္စာမဟိသော ဘဏ္ဍာစိုး၏ လိမ္မာပါးနပ်စွာပြုသော လုပ်ဆောင်ချက်အတွက် သူ့ကို ချီးမွမ်းလေ၏။ အကြောင်းမူကား ဤလောကသားတိသည် လောကီကိစ္စဆောင်ရွက်ရာ၌ အလင်း၏ သားသမီးတိထက် လိမ္မာပါးနပ်ကြ၏။”
\p
\v 9 “တဖန် ငါဆိုသည်ကား၊ လောကီစည်းစိမ်ချမ်းသာအားဖြင့် အဆွီခင်ပွန်းရအောင် ပြုကြလော့။ သို့ပြုလျှင် စည်းစိမ်ချမ်းသာကုန်ဆုံးသောအခါ သင်ရို့ကို ထာဝရအိမ်တော်၌ ကြိုဆိုလက်ခံလိမ့်မည်။ 
\v 10 သေးငယ်သည့်အမှု၌ သစ္စာဟိသူသည် ကြီးသောအမှု၌လည်း သစ္စာဟိလိမ့်မည်။ သေးငယ်သောအမှု၌ သစ္စာမဟိသူကား ကြီးသောအမှု၌လည်း သစ္စာမဟိနိုင်။ 
\v 11 သို့ဖြစ်၍ သင်ရို့သည် လောကီစည်းစိမ်ကို အသုံးပြုရာတွင် သစ္စာမဟိလျှင် သင်ရို့ကို မှန်သော စည်းစိမ်ချမ်းသာကို အပ်ဖို့ ဇာသူက ယုံနိုင်မည်နည်း။ 
\v 12 သင်ရို့သည် သူတစ်ပါး၏ ပစ္စည်းဥစ္စာနှင့်ပတ်သတ်၍ သစ္စာမဟိလျှင် ဇာသူက သင်ရို့ကို အပိုင်ပီးမည်နည်း။
\p
\v 13 \x - \xo ၁၆.၁၃ \xo*\xt မ ၆.၂၄\xt*\x*“မည်သည့် အခိုင်းအစီတစ်ယောက်မျှ သခင်နှစ်ဦး၏ အခိုင်းအစီကို မခံနိုင်။ သခင်တစ်ဦးကို မုန်း၍ တစ်ဦးကို ချစ်လိမ့်မည်။ တစ်ဦးကို သစ္စာဟိပြီး တစ်ဦးကို မလိ့မခန့် ပြုလိမ့်မည်။ သင်ရို့သည် တစ်ချိန်တည်း၌ ဘုရားသခင်၏ အခိုင်းအစီနှင့် လောကစည်းစိမ်၏ အခိုင်းအစီကို မခံနိုင်ကတ်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေသျှု၏ နှုတ်တော်ထွက် စကား
\r (မဿဲ ၁၁.၁၂–၁၃; ၅.၃၁–၃၂; မာကု ၁၀.၁၁–၁၂)
\p
\v 14 ငွီကို တပ်မက်သော ဖာရိယှဲရို့သည် ထိုစကားကိုကြားလျှင် ယေသျှုကို ပြက်ရယ်ပြုကြ၏။ 
\v 15 ယေသျှုက “သင်ရို့သည် လူတိရှိ့၌ မိမိကိုယ်ကို ဖြောင့်မတ်ယောင်ဆောင်သော်လည်း၊ ဘုရားသခင်က သင်ရို့စိတ်နှလုံးကို သိတော်မူ၏။ လူတိ အမြတ်တနိုးထားသောအရာသည် ဘုရားသခင်၏ ရှိ့တော်၌ စက်ဆုပ်ဖွယ်ဖြစ်၏။
\p
\v 16 \x - \xo ၁၆.၁၆ \xo*\xt မ ၁၁.၁၂–၁၃\xt*\x*“ပညတ်ကျမ်းနှင့် ပရောဖက်ကျမ်းများသည် ဗတ္တိဇံဆရာ ယောဟန်လက်ထက် တိုင်အောင် သက်ရောက်လျက် ဟိ၏။ ယောဟန်လက်ထက်မှစ၍ ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်အကြောင်း သတင်းကောင်းကို ဟောပြောလျက်ဟိ၏။ လူအပေါင်းရို့သည် နိုင်ငံတော်သို့ အနိုင်အထက် တိုးဝင်ကြ၏။ 
\v 17 \x - \xo ၁၆.၁၇ \xo*\xt မ ၅.၁၈\xt*\x*သို့ရာတွင် ပညတ္တိကျမ်း၌ ဗိန္ဓုတစ်လုံး ပျက်စီးမည်ထက် ကောင်းကင်နှင့် မြီကြီး ပျက်စီးရန် ပိုလွယ်၏။
\p
\v 18 \x - \xo ၁၆.၁၈ \xo*\xt မ ၅.၃၂; ၁ ကော ၇.၁၀–၁၁\xt*\x*“အကြင်သူသည် မိမိမယားနှင့် ကွာ၍ အခြားသောမိန်းမနှင့် လက်ထပ်လျှင် ကာမဖောက်ပြားသောသူ ဖြစ်၏။ ကွာယှင်းထားသော မိန်းမနှင့် လက်ထပ်သောသူကလည်း ကာမဖောက်ပြားသောသူ ဖြစ်၏။
\s သူဌေးနှင့် လာဇရု
\p
\v 19 “တစ်ခါက သူဌေးတစ်ဦးသည် ကမ္ဗလာနီနှင့် ပိတ်ချောကို နိ့တိုင်းဝတ်ဆင်၍ စည်းစိမ်ခံစားနိန်၏။ 
\v 20 လာဇရုနာမည်ဟိသော သူဆင်းရဲတစ်ယောက်သည် ခန္ဓာတစ်ခုလုံး သွီးစုနာပေါက်၍ သူဌေး၏ အိမ်တန်းခါးနား၌ တုံးလုံးလဲ နိန်၏။ 
\v 21 သူသည် သူဌေးစားပွဲမှကျသော စားကြွင်းစားကျန်တိကို စားရဖို့ တောင့်တနိန်၏။ ခွီးတိကလည်း သူ၏ သွီးစုနာတိကို လာ၍ လျက်နိန်ကြ၏။
\p
\v 22 “ဆင်းရဲသားသည် သီလွန်၍ ကောင်းကင်တမန်ရို့သည် သူ့ကို အာဗြဟံ၏ ရင်ခွင်ပါးသို့ ယူဆောင်လားကြ၏။ သူဌေးကလည်း သီဆုံး၍ သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကို ခံရ၏။ 
\v 23 သူသည် မရဏာနိုင်ငံတွင်\f + \fr ၁၆.၂၃ \fr*\fk မရဏာနိုင်ငံ၊ \fk*\ft လူသီရို့၏ ကမ္ဘာ။\ft*\f* ဝေဒနာကို ပြင်းစွာ ခံစားနိန်သောကြောင့် အထက်သို့ မျှော်ကြည့်လိုက်သောအခါ အဗြဟံကို လည်းကောင်း၊ အာဗြဟံရင်ခွင်၌ လာဇရုကို လည်းကောင်း မြင်ရလေ၏။ 
\v 24 ထို့ကြောင့် သူဌေးကလည်း၊ ‘အဖအာဗြဟံ၊ အကျွန့်ကို သနားပါ။ အကျွန်သည် ဤမီးတောက်ထဲ၌ ဝေဒနာကို ပြင်းထန်စွာ ခံစားနိန်ရပါ၏။ လာဇရု၏ လက်ဖျားကို ရီမှာနှိုက်ပြီး အကျွန့်လျှာကို အီးစီဖို့ သူ့ကို အကျွန်ပါးသို့ ရွှတ်ပီးပါ’ ဟု အော်ဟစ် ပြောဆိုလေ၏။
\p
\v 25 “သို့သော်လည်း အာဗြဟံက၊ ‘ငါ့သား၊ သင်သည် အသက်ရှင်နိန်စဉ်က သုခချမ်းသာ ခံစားရပြီး လာဇရုက ဆင်းရဲဒုက္ခ ခံခရသည်ကို အောက်မိ့ပါ။ အဂုမှာ သူသည် သက်သာခြင်းကို ခံစားရပြီး သင်ကား ဒုက္ခဝေဒနာ ခံစားနိန်ရ၏။ 
\v 26 ထိုမျှမက သင်နှင့် ငါရို့စပ်ကြားတွင် အသူရာချောက်ကြီးတစ်ခု ဟိသဖြင့် သင်ရို့ဖက်မှ ငါရို့ဖက်သို့ လည်းကောင်း၊ ငါရို့ဖက်မှ သင်ရို့ဖက်သို့ လည်းကောင်း ကူးချင်သော်လည်း မကူးနိုင်ကြ’ ဟု ပြန်ပြော၏။ 
\v 27 သူဌေးက၊ ‘အဖအာဗြဟံ၊ ဤသို့ဆိုလျှင် လာဇရုကို အကျွန့်အဖအိမ်သို့ ရွှတ်ပီးဖို့ တောင်းပန်ပါ၏။ 
\v 28 အကြောင်းမူကား အကျွန့်မှာ ညီငါးယောက် ဟိပါ၏။ သူရို့သည်လည်း ဝေဒနာခံစားရသော ဤအရပ်သို့ မရောက်စီရန် သူ့ကို သတိပီးခိုင်းလိုက်ပါ’ ဟု တောင်းဆိုလေ၏။
\p
\v 29 “အာဗြဟံကလည်း၊ ‘သင်၏ ညီအစ်ကိုတိကို သတိပီးရန် မောသျှေမှစ၍ ပရောဖက်တိ ဟိကြ၏။ ထိုသူရို့စကားကို နားထောင်ကတ်ပါစီ’ ဟု ဆို၏။ 
\v 30 သူဌေးကလည်း၊ ‘အဖအာဗြဟံ၊ ထိုသို့ မဟုတ်ပါ။ သီလားခသောလူထဲက တစ်ယောက်သည် ထမြောက်၍ သူရို့ပါးသို့ လားလျှင် သူရို့သည် အပြစ်မှ နောင်တရကြပါလိမ့်မည်’ ဟု ပြောလေ၏။ 
\v 31 အာဗြဟံကလည်း ‘သူရို့သည် မောသျှေနန့် ပရောဖက်စကားတိကို နားမထောင်လျှင်၊ တစ်ယောက်သောသူသည် သီဆုံးခြင်းမှ ထမြောက်သော်လည်း သူရို့ ယုံကြည်ကြလိမ့်မည် မဟုတ် ဟု ဆိုလေ၏’” ဟူ၍ မိန့်တော်မူလေ၏။
\c 17
\s အပြစ်
\r (မဿဲ ၁၈.၆–၇,၂၁–၂၂; မာကု ၉.၄၂)
\p
\v 1 ယေသျှုက၊ “လူသည် အပြစ်ပြုလုပ်နိုင်သည့်အကြောင်း မုချဟိ၏။ သို့သော်လည်း အပြစ်ပြုလုပ်ခြင်းကို ဖြစ်စီသူသည် အမင်္ဂလာဟိ၏။ 
\v 2 ဤသူသည် သူငယ်တစ်ယောက်ကို လမ်းလွဲစီသည်ထက် မိမိလိုင်ပင်း၌ ကြိတ်ဆုံကျောက်ကိုဆွဲပြီး ပင်လယ်ထဲသို့ ပစ်ချခံရသည်ကား ပို၍ ကောင်း၏။ 
\v 3 \x - \xo ၁၇.၃ \xo*\xt မ ၁၈.၁၅\xt*\x*သို့ဖြစ်၍ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိပြုကြလော။
\p “သင်၏ညီအစ်ကိုသည် သင့်ကိုပြစ်မှားလျှင် သူ့ကိုဆုံးမလော့။ သူသည် နောင်တရလျှင် သူ့ကို ခွင့်ရွှတ်လော့။ 
\v 4 တစ်နိ့တည်းတွင် ခုနစ်ကြိမ်တိုင်တိုင် သင့်ကိုပြစ်မှားပြီး ခုနစ်ကြိမ်တိုင်တိုင် သင့်ပါးသို့လာ၍ ‘ငါနောင်တရပါဗျာယ်’ ဟုဆိုလျှင် သင်သည် သူ၏အပြစ်ကို ခွင့်ရွှတ်ရမည်” ဟု တပည့်တော်ရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
\s ယုံကြည်ခြင်း
\p
\v 5 တမန်တော်ရို့က သခင်ဘုရားအား “အကျွန်ရို့၏ ယုံကြည်ခြင်းကို တိုးပွါးစီတော်မူပါ” ဟု လျှောက်ထားကြ၏။
\p
\v 6 သခင်ဘုရားက၊ “သင်ရို့သည် မုံညှင်းစိ့မျှသာ ယုံကြည်ခြင်းဟိလျှင် ဤပိုးစာပင်ကို ‘အမြစ်ပါကျွတ်ပြီး ပင်လယ်ထဲစိုက်နိန်လော့’ ဟု ဆိုလျှင် သင်ရို့စကားကို နားထောင်လိမ့်မည်။
\s အခိုင်းအစီ၏ တာဝန်ဝတ္တရား
\p
\v 7 “သင်ရို့တွင် လယ်ထွန်သားဖြစ်စီ၊ သိုးကျောင်းသားဖြစ်စီ အခိုင်းအစီတစ်ယောက်ဟိသည်ဟု ဆိုပါစို့။ ထိုသူသည် လယ်ထဲက ပြန်လာသောအခါ ညစာစားဖို့ရန် အယင်လာထိုင် ဟု သင်ရို့ထဲက ဇာသူက ပြောမည်နည်း။ 
\v 8 ထိုသို့မဆိုဘဲ၊ ‘ငါ့အတွက် ညစာကိုပျင်လိုက်၊ ငါစားသောက်နိန်စဉ် ခါးကိုစည်း၍ ငါ့ကို လုပ်ကျွေးလော့။ ပြီးမှ သင်စားသောက်လော့’ ဟု ဆိုမည် မဟုတ်လော။ 
\v 9 အခိုင်းအစီသည် မိမိအသျှင် စီခိုင်းသည့်အတိုင်း ဆောင်ရွက်သောကြောင့် သခင်သည် သူ့အား ကျေးဇူးတင်မည်လော။ 
\v 10 ထိုနည်းတူ သင်ရို့ကလည်း မိမိရို့အား စီခိုင်းသောအရာအားလုံးကို ဆောင်ရွက်ပြီးစီးချိန်၌ ‘ငါရို့သည်လည်း သာမန်အခိုင်းအစီများပင် ဖြစ်ကြ၏။ ငါရို့ဆောင်ရွက်စရာ တာဝန်ဝတ္တရားကို ဆောင်ရွက်ခြင်းသာဖြစ်သည်’ ဟု ဆိုကြလော” ဟူ၍ မိန့်တော်မူ၏။
\s နူနာသည် ဆယ်ဦးအား ယေသျှု ကျန်းမာစီတော်မူခြင်း
\p
\v 11 ယေသျှုသည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ခရီးပြုတော်မူစဉ် ယှာမာရိနယ်နှင့် ဂါလိလဲနယ်စပ်ကြားတလျှောက် ကြွတော်မူ၏။ 
\v 12 ရွာတစ်ရွာသို့ ဝင်သောအခါ နူနာသည်ဆယ်ယောက်သည် ကိုယ်တော့်ကို ခရီးဦးကြိုပြုကြ၏။ သူရို့သည် အဝီးတွင်ရပ်လျက်၊ 
\v 13 “ယေသျှု၊ အကျွန်ရို့ကို သနားတော်မူပါ” ဟု ဟစ်အော်ကြ၏။
\p
\v 14 ယေသျှုသည် ထိုသူရို့ကို မြင်တော်မူလျှင်၊ “သင်ရို့သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်တိပါးသို့ လား၍ ကိုယ်ကိုပြကြလော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p သူရို့သည် လားနိန်စဉ် သန့်ယှင်းခြင်းသို့ ရောက်ကြ၏။\f + \fr ၁၇.၁၄ \fr*\fk သန့်ယှင်းခြင်းသို့ ရောက်ကြ၏၊ \fk*\ft ရှု \ft*\xt ၅.၁၂\xt*။\f* 
\v 15 သူရို့အထဲက တစ်ယောက်သည် ရောဂါပျောက်ကင်းကြောင်းကို သိမြင်သောအခါ အထံတော်သို့ ပြန်လာ၍ ဘုရားသခင်၏ ဂုဏ်တော်ကို ကျယ်သောအသံဖြင့် ချီးမွမ်းလေ၏။ 
\v 16 ထို့နောက် ယေသျှု၏ ခြီတော်ရင်းတွင် ပြပ်ဝပ်လျက် ကျေးဇူးတော် ချီးမွမ်းလေ၏။ ထိုသူကား ယှာမာရိအမျိုးသားဖြစ်၏။ 
\v 17 ယေသျှုက “တစ်ကျိပ်သောလူရို့သည် သန့်ယှင်းခြင်းသို့ ရောက်ကြသည် မဟုတ်လော။ ကျန်သော ကိုးယောက်ကား ဇာမှာ ဟိကြသနည်း။ 
\v 18 ဤတစ်ပါးအမျိုးသား မှတစ်ပါး ဘုရားသခင်၏ ဘုန်းတော်ကို ချီးမွမ်းရန် ပြန်လာသောသူ တစ်ယောက်မျှ မဟိသလော” ဟု မိန်းတော်မူ၏။ 
\v 19 ထို့နောက် ယေသျှုက “သင်ထ၍ လားလော့။ သင်၏ယုံကြည်ခြင်းသည် သင့်ရောဂါကို ပျောက်စီ ဗျာယ်” ဟု ထိုသူအား မိန့်တော်မူ၏။
\s နိုင်ငံတော်တည်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၄.၂၃–၂၈,၃၇–၄၁)
\p
\v 20 ဖာရိယှဲတချို့က၊ ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်သည် ဇာအချိန်၌ တည်မည်နည်း၊ ဟု ယေသျှုအား မိန်းလျှောက်ကြ၏။ ထိုအခါ ကိုယ်တော်က “ဘုရားသခင်၏ကောင်းကင် နိုင်ငံတော်သည် မြင်နိုင်သည့်အရပ်၌ မတည်။ 
\v 21 ဤအရပ်၌ကြည့်လော၊ ထိုအရပ်၌လည်း ကြည့်လော့ဟု မပြောနိုင်။ အကြောင်းမူကား ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်သည် သင်ရို့အထဲ၌\f + \fr ၁၇.၂၁ \fr*\fq သင်ရို့အထဲ၌၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa သူရို့အလယ်၌၊ \fqa*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa သင်ရို့အလယ်၌ ချက်ချင်းပေါ်လာလိမ့်မည်။\fqa*\f* တည်လျက်ဟိသည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 22 ကိုယ်တော်က တပည့်တော်ရို့အား “လူသား၏ နိ့ရက်တစ်ရက်ကို မြင်တွိ့ချင်သော်လည်း မမြင်တွိ့ရသော အချိန်ကာလ ရောက်လိမ့်မည်။ 
\v 23 လူတိက ‘လူသားသည် ဤအရပ်၌ ဟိ၏။ ထိုအရပ်၌ ဟိ၏’ ဟု ဆိုသော်လည်း လိုက်ပြီး မရှာကတ်ကေ့။ 
\v 24 ကောင်းကင်တစ်ဖက်မှ လျှပ်ပြက်သော အလင်းရောင်သည် ကောင်းကင်တစ်ခွင်လုံး ထွန်းတောက်သကဲ့သို့ လူသားသည် မိမိနိ့ရက်၌ ဖြစ်တော်မူလိမ့်မည်။ 
\v 25 သို့သော်လည်း လူသားသည် များစွာသော ဒုက္ခဝေဒနာတိကို လည်းကောင်း၊ ဤခေတ် လူတိ ငြင်းပယ်ခြင်းကို လည်းကောင်း ဦးစွာခံရလိမ့်မည်။ 
\v 26 နောဧလက်ထက်၌ ဖြစ်ပျက်သကဲ့သို့ လူသားလက်ထက်တွင်လည်း ဖြစ်လိမ့်မည်။ 
\v 27 သင်္ဘောထဲသို့ နောဧဝင်ပြီးနောက် ရီလွှမ်းမိုးလာသဖြင့် လူအားလုံး သီကြီပျက်စီးသည့်နိ့ တိုင်အောင် လူအပေါင်းရို့သည် စားသောက်လျက်၊ အိမ်ထောင်ပြုလျက်နိန်ကြ၏။ 
\v 28 ယင်းနည်းတူ လောတလက်ထက်၌ လူအပေါင်းရို့သည် စားသောက် ရောင်းဝယ်လျက်၊ စိုက်ပျိုးတည်ဆောက်လျက်နိန်ကြ၏။ 
\v 29 သောဒုံမြို့မှ လောတ ထွက်ခွါလားသောနိ့တွင် ကောင်းကင်မှ ကန့်နှင့်ရောသော မီးမိုးရွာ၍ သူရို့အားလုံးသည် သီကြီပျက်စီးကြ၏။ 
\v 30 လူသား ပေါ်ထွန်းတော်မူသော နိ့တွင်လည်း ဤကဲ့သို့ ဖြစ်လိမ့်မည်။
\p
\v 31 \x - \xo ၁၇.၃၁ \xo*\xt မ ၂၄.၁၇–၁၈; မာ ၁၃.၁၅–၁၆\xt*\x*“ယင်းနိ့ရက်၌ အိမ်ခေါင်ထက်တွင် ဟိသောသူသည် အိမ်ထဲ၌ဟိသော ဥစ္စာပစ္စည်းကို ယူဖို့ မဆင်းစီကေ့။ ယင်းနည်းတူ လယ်ထဲ၌ဟိသောသူသည် အိမ်မပြန်စီကေ့။ 
\v 32 လောတ၏မယားကို အောက်မိ့ကြလော။ 
\v 33 \x - \xo ၁၇.၃၃ \xo*\xt မ ၁၀.၃၉; ၁၆.၂၅; မာ ၈.၃၅; လု ၉.၂၄; ယော ၁၂.၂၅\xt*\x*မိမိအသက်ကို ကယ်လိုသောသူသည် အသက်ယှုံးလိမ့်မည်။ ကိုယ့်အသက်ကို ဆုံးယှုံးရသောသူမူကား အသက်ကို ကယ်ဆယ်လိမ့်မည်။ 
\v 34 သင်ရို့ကို ငါဆိုသည်ကား၊ ယင်းနိ့ည၌ အိပ်ရာတစ်ခုထဲတွင် အိပ်နိန်သူ လူနှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်ကို သိမ်းယူ၍ တစ်ယောက်ကို ထားခလတ္တံ့။ 
\v 35 ကြိတ်ဆုံကြိတ်နိန်သော မိန်းမနှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်ကို သိမ်းယူပြီး တစ်ယောက်ကို ထားခလတ္တံ့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 36 \f + \fr ၁၇.၃၆ \fr*\ft တချို့ လက်ရီးမူရင်းကျမ်းများ၌ အခန်းငယ် ၃၆၊ \ft*\fqa လယ်ထဲ၌ အလုပ်လုပ်နိန်သူ နှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်ကို သိမ်းယူပြီး တစ်ယောက်ကို ထားခလတ္တံ့၊ \fqa*\ft ဟု ပေါင်းထည့်ထားသည် (ရှု \ft*\xt မ ၂၄.၄၀\xt*)။\f*
\p
\v 37 တပည့်တော်ရို့က “အသျှင်၊ ဇာအရပ်တွင် ဤအရာတိ ဖြစ်ပျက်ပါမည်နည်း” ဟု မိန်းလျှောက်ကြလျှင်၊
\p ယေသျှုက “အသီကောင်ဟိသောအရပ်၌ လင်းတတိ စုရုံးလာကြလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\c 18
\s မုဆိုးမနှင့် တရားသူကြီးပုံဥပမာ
\p
\v 1 ထို့နောက် ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့အား စိတ်အားမလျော့ဘဲ အမြဲတမ်းဆုတောင်းပဌာနာ ပြုသင့်ကြောင်းကို ပုံဥပမာဆောင်၍ သွန်သင်တော်မူ၏။ 
\v 2 “မြို့တစ်မြို့၌ ဘုရားသခင်ကိုမကြောက်၊ လူ့မျက်နှာကိုမထောက်သော တရားသူကြီးတစ်ယောက် ဟိ၏။ 
\v 3 ထိုမြို့၌ဟိသော မုဆိုးမတစ်ယောက်သည် တရားသူကြီးပါးသို့ အကြိမ်ကြိမ်လားပြီး ‘အကျွန့်ဖက်ကနိန်၍ အကျွန့်ကို တရားသဖြင့် စီရင်တော်မူပါ’ ဟု လျှောက်ထား၏။ 
\v 4 တရားသူကြီးသည် မုဆိုးမ၏လျှောက်ထားချက်ကို အချိန်ကြာကြာ ငြင်းဆန်နိန်ခ၏။ တရားသူကြီးက ‘ငါသည် ဘုရားသခင်ကိုမကြောက်၊ လူ့မျက်နှာကို မထောက်တတ်၊ 
\v 5 သို့သော်လည်း ဤမုဆိုးမသည် ငါ့ကို နှောက်ယှက်နိန်သည်ဖြစ်၍ သူမအတွက် တရားမျှတမှုဟိစီရန် သူမ၏အမှုကို ငါစီရင်မည်။ သို့မဟုတ်လျှင် သူမသည် ငါ့အား ဆက်လက်နှောက်ယှက်လျှင် နောက်ဆုံး၌ ငါပင်ပန်းလိမ့်မည်’ ဟု စိတ်ထဲ၌ ရေရွတ်နိန်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 6 ထိုအခါ သခင်ဘုရားက၊ “အကျင့်ပျက်သော တရားသူကြီးပြောဆိုပုံကို နားထောင်ကြလော။ 
\v 7 ရွီးကောက်တော်မူသည့် လူတိက တရားမျှတမှုအတွက် နိ့ညမပြတ် အော်ဟစ် တောင်းလျှောက်နိန်ကြလျှင် ဘုရားသခင်သည် သူရို့ကိုကူညီရန် နှောင့်နှေးတော်မူမည်လော။ 
\v 8 သင်ရို့အား ငါဆိုသည်ကား၊ သူရို့ဖက်၌ အလျင်အမြန် တရားစီရင်တော်မူလိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း လူသားကြွလာတော်မူသောအခါ ယုံကြည်ခြင်းကို ဤလောက၌ တွိ့နိုင်မည်လော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ဖာရိယှဲနှင့် အခွန်ခံပုံဥပမာ
\p
\v 9 ကိုယ့်ကိုကိုယ်ကောင်းမြတ်သည်ဟု ထင်မှတ်လျက် သူတစ်ပါးကို မထီလေးစားပြုတတ်သော လူတချို့အား ယေသျှုသည် ပုံဥပမာကိုဆောင်၍၊ 
\v 10 “တစ်ခါက လူနှစ်ယောက်သည် ဆုတောင်းရန် ဗိမာန်တော်သို့ လားကြ၏။ တစ်ယောက်က ဖာရိယှဲဖြစ်ပြီး အခြားတစ်ယောက်က အခွန်ခံဖြစ်၏။ 
\v 11 ဖာရိယှဲသည် တစ်ယောက်တည်းရပ်၍ ဆုတောင်း\f + \fr ၁၈.၁၁ \fr*\fq တစ်ယောက်တည်းရပ်၍ ဆုတောင်း၊ \fq*\ft အခြားသော မူရင်းကျမ်းတွင် \ft*\fqa ရပ်၍ သူ့အတွက် ဆုတောင်းလေ၏၊ \fqa*\ft ဟု ဖော်ပြပါဟိသည်။\ft*\f* သည်မှာ ‘အိုဘုရားသခင် အကျွန်သည် အခြားတိလူကဲ့သို့ လောဘကြီးသူ၊ မရိုးဖြောင့်သူ၊ သူ့မယားကို ပြစ်မှားသူနှင့် ဤအခွန်ခံကဲ့သို့ မဟုတ်၍ ကိုယ်တော့်ကို ကျေးဇူးတင်ပါ၏။ 
\v 12 အကျွန်သည် တစ်ပတ်တွင် နှစ်ရက် အစာယှောင်ပါ၏။ အကျွန်၏ ဝင် ငွီအားလုံးထဲက ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ကို ပီးလှူပါ၏’ ဟူ၍ ဖြစ်၏။ 
\v 13 သို့သော်လည်း အခွန်ခံမူကား အဝီးကရပ်လျက် ကောင်းကင်ကို မော်မကြည့်ဝံ့ဘဲ ‘အို ဘုရားသခင်၊ အပြစ်သားဖြစ်သော အကျွန့်ကို သနားတော်မူပါ’ ဟု ရင်ဖတ်တီးပြီးလျှင် ဆုတောင်းလေ၏။” 
\v 14 \x - \xo ၁၈.၁၄ \xo*\xt မ ၂၃.၁၂; လု ၁၄.၁၁\xt*\x*“သင်ရို့ကို ငါဆိုသည်ကား၊ အခွန်ခံသည် ဘုရားသခင်၏ အပြစ်လွှတ်ခြင်းကို ခံရပြီးလျှင် အိမ်ကိုပြန်လေ၏။ ဖာရိယှဲက အပြစ်လွှတ်ခြင်းမခံရ။ အကြောင်းမူကား ကိုယ့်ကိုကိုယ်ချီးမြောက်သောသူသည် နှိမ့်ချခြင်းခံရပြီးလျှင်၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် နှိမ့်ချသောသူကား ချီးမြောက်ခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s အချေတိကို ယေသျှုကောင်းကြီးပီးတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၉.၁၃–၁၅; မာကု ၁၀.၁၃–၁၆)
\p
\v 15 လူတချို့သည် မိမိရို့၏ အချေတိကို ယေသျှု၏လက်တော်နှင့် တို့ထိနိုင်စီရန်အတွက် ကိုယ်တော့်ထံပါးသို့ ခေါ်ဆောင်လာကြသည်ကို တပည့်တော်ရို့မြင်လျှင် ထိုသူရို့အား အပြစ်တင်ကြ၏။ 
\v 16 သို့ရာတွင် ယေသျှုသည် အချေတိကို အထံတော်သို့ ခေါ်လျက် “အချေတိ ငါ့ပါးကို လာကတ်ပါစီ။ မတားဆီးကတ်ကေ့။ အကြောင်းမူကား ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်သည် ထိုသို့သောသူရို့၏ နိုင်ငံဖြစ်၏။ 
\v 17 ငါအမှန်ဆိုသည်ကား၊ အကြင်သူသည် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်ကို အချေကဲ့သို့ မခံယူလျှင် နိုင်ငံတော်ကို ဝင်ရလိမ့်မည်မဟုတ်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ဥစ္စာကြွယ်ဝသူ
\r (မဿဲ ၁၉.၁၆–၃၀; မာကု ၁၀.၁၇–၃၁)
\p
\v 18 ယုဒအမျိုးသား ခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်က “ကောင်းမြတ်သောဆရာ၊ ထာဝရအသက်ကိုရဖို့ အကျွန်သည် ဇာချင့်ကို လုပ်ရပါမည်နည်း” ဟု ယေသျှုအား မိန်းလျှောက်၏။
\p
\v 19 ယေသျှုကလည်း “သင်သည် ငါ့ကိုဇာကြောင့် ကောင်းမြတ်သောသူဟု ခေါ်သနည်း။ ဘုရားသခင်မှတစ်ပါး ကောင်းမြတ်သောသူ တစ်ယောက်လေ့ မဟိ။ 
\v 20 သင်သည် ပညတ်တော်တိကို သိသည်မဟုတ်လော။ ‘သူ့မယားကို မပြစ်မှားကေ့။ လူ့အသက်ကို မသတ်ကေ့။ သူ့ဥစ္စာကို မခိုးကေ့။ မမှန်သောသက်သီကို မခံကေ့။ မိဖကို ရိုသီစွာပြုလော့’” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 21 ထိုသူက “ဤပညတ်တိကို အကျွန်သည် ငယ်ရွယ်စဉ်ကတည်းက စောင့်ထိန်းခပါ၏” ဟု ပြန်လျှောက်လေ၏။
\p
\v 22 ထိုစကားကို ကြားတော်မူလျှင် ယေသျှုက “သင်၌ တစ်ခုလိုသိမ့်၏။ သင်၌ ဥစ္စာဟိသမျှကို ရောင်းပြီး ဆင်းရဲသားတိကို ပီးကမ်းစွန့်ကြဲလော့။ ထိုသို့ပြုလျှင် ကောင်းကင်ဘုံ၌ ဘဏ္ဍာကို ရလိမ့်မည်။ ထို့နောက်မှ လာ၍ ငါ့နောက်သို့ လိုက်လော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 23 သို့သော် ထိုသူသည် အလွန်ဥစ္စာကြွယ်ဝသူ ဖြစ်သောကြောင့် ကိုယ်တော်၏ စကားတော်ကို ကြားသောအခါ အလွန်ပင် စိတ်မချမ်းသာဖြစ်လေ၏။
\p
\v 24 ထိုအခြင်းအရာကို ယေသျှုမြင်သောအခါ “ဥစ္စာရတတ်သူရို့သည် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်ထဲသို့ ဝင်ရောက်ရန် ခက်ခဲ၏။ 
\v 25 ဥစ္စာရတတ်သူက ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်သို့ ဝင်ရမည်ထက် ကုလားအုတ်သည် အပ်နဖားကို လျှိုဝင်ရန် ပိုလွယ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 26 စကားတော်ကို ကြားသောလူတိကလည်း “သို့ဖြစ်လျှင် ဇာသူက ကယ်တင်ခြင်းကို ရနိုင်ပါမည်နည်း” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 27 ယေသျှုက “လူမတတ်နိုင်သော အရာကို ဘုရားသခင် တတ်နိုင်တော်မူ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 28 ထိုအခါ ပေတရုသည်၊ “ကြည့်ပါ၊ အကျွန်ရို့သည် ကိုယ့်အိမ်ကို စွန့်ပြီးလျှင် ကိုယ်တော်၏ နောက်တော်သို့ လိုက်လာကြပါသည်” ဟု လျှောက်၏။
\p
\v 29 ကိုယ်တော်က “ငါအမှန်ဆိုသည်ကား၊ ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်အတွက် မိမိအိမ်၊ မယား၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမ၊ မိဖ၊ သားသမီးတိကို စွန့်သောသူသည်၊ 
\v 30 ဤဘဝ၌ အဆပေါင်းများစွာ အကျိုးကို ခံစားရပြီးလျှင် နောင်ဘဝ၌လည်း ထာဝရအသက်ကို ရလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေသျှုသည် သူ၏သီဆုံးခြင်းအကြောင်းကို တတိယအကြိမ် ဖော်ပြတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၀.၁၇–၁၉; မာကု ၁၀.၃၂–၃၄)
\p
\v 31 ယေသျှုသည် တပည့်တော်တစ်ကျိပ်နှစ်ပါးကို ခေါ်ပြီးလျှင် “နားထောင်ကြလော့၊ ငါရို့သည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ လားကြမည်။ လူသားအကြောင်းနှင့်ပတ်သတ်ပြီးလျှင် ပရောဖက်တိ ရီးသားထားသောအရာအားလုံး ထိုနီရာ၌ ပြည့်စုံလိမ့်မည်။ 
\v 32 လူသားကို လူမျိုးခြားလက်ထဲသို့ အပ်နှံလိမ့်မည်။ သူ့ကို လှောင်ပြောင်စော်ကားပြီးလျှင် တံထွီးနှင့် ထွီးကြလိမ့်မည်။ 
\v 33 လူသားကို ကြာပွတ်နန့်ရိုက်၍ အသီသတ်ကြလိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း သုံးရက်မြောက်သောနိ့၌ ရှင်ပြန်ထမြောက်လိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 34 သို့ရာတွင် တပည့်တော်ရို့သည် ကိုယ်တော်၏ စကားတော်တစ်ခွန်းကိုမျှ နားမလည်ခကြ။ ထိုစကား၏ အနက်အဓိပ္ပာယ်သည် ကွယ်ဝှက်ထားခြင်း ခံရသည်ဖြစ်၍ ကိုယ်တော်၏ မိန့်တော်မူချက်ကို သူရို့နားမလည်ခကြ။
\s ယေသျှုသည် မျက်မမြင်သူတောင်းစားကို မျက်စိမြင်စီတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၀.၂၉–၃၄; မာကု ၁၀.၄၆–၅၂)
\p
\v 35 ယေသျှုသည် ယေရိခေါမြို့နားသို့ ရောက်တော်မူစဉ် မျက်မမြင်တစ်ဦးသည် လမ်းဘေးနားတွင်ထိုင်၍ တောင်းစားလျက် နိန်၏။ 
\v 36 သူသည် လူထုပရိသတ်ကြီး လားကြသံကို ကြား၍ အကြောင်းကို စုံစမ်းမိန်းမြန်း၏။ 
\v 37 လူတိက “နာဇရက်မြို့သား ယေသျှု ကြွလာတော်မူလျက်ဟိကြောင်း” ကို ပြောကြ၏။
\p
\v 38 ထိုသူက “ဒါဝိဒ်၏ သားတော် ယေသျှု၊ အကျွန့်ကို သနားတော်မူပါ” ဟု အော်ဟစ်လေ၏။
\p
\v 39 ရှိ့တွင် ဟိနိန်သည့် လူတိက သူ့အား တိတ်တိတ်နီရန် ငေါက်ငန်းပြောဆိုကြ၏။ သို့သော်လည်း သူသည် “ဒါဝိဒ်၏ သားတော်၊ အကျွန့်ကို သနားတော်မူပါ” ဟု ပို၍ပင် ကျယ်လောင်စွာ ဟစ်အော်လေ၏။
\p
\v 40 သို့ဖြစ်၍ ယေသျှုသည် တန့်တော်မူလျက် မျက်မမြင်အား ခေါ်ခပါဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုသူသည် အနားသို့ရောက်လျှင်၊ ယေသျှုက၊ 
\v 41 “သင်သည် ငါ့အား ဇာအမှုကို ပြုစီလိုသနည်း” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p “သခင်ဘုရား၊ အကျွန် မျက်စိပြန်မြင်ချင်ပါ၏” ဟု မျက်မမြင်က လျှောက်လေ၏။
\p
\v 42 ယေသျှုကလည်း၊ “သင်၏ မျက်စိမြင်စီ၊ သင်၏ ယုံကြည်ခြင်းသည် သင့်မျက်စိကို မြင်စီ ဗျာယ်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 43 ထိုခဏအတွင်း သူသည် မျက်စိမြင်၍ ဘုရားသခင်၏ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းလျက် ကိုယ်တော်၏နောက်သို့ လိုက်လေ၏။ လူထုပရိသတ်ရို့သည် ထိုအခြင်းအရာကို မြင်လျှင် ဘုရားသခင်ကို ချီးမွမ်းကြကုန်၏။
\c 19
\s ယေသျှုနှင့်ဇက္ခဲ
\p
\v 1 ယေသျှုသည် ယေရိခေါမြို့ကို ဖြတ်၍ ကြွတော်မူ၏။ 
\v 2 ထိုအရပ်တွင် ဇက္ခဲဟု နာမည်ဟိသော ချမ်းသာကြွယ်ဝသူ အခွန်ခေါင်းတစ်ယောက်ဟိ၏။ 
\v 3 သူက ယေသျှုသည် ဇာသူဖြစ်ကြောင်းကို တွိ့မြင်လိုသဖြင့် ကြိုးစား၍ ကြည့်၏။ သို့ရာတွင် အရပ်ပုသူဖြစ်သဖြင့် လူထုပရိသတ်ကြောင့် ကိုယ်တော့်ကို မမြင်နိုင်။ 
\v 4 ထို့ကြောင့် ယေသျှုကို တွိ့မြင်နိုင်ရန် ကြွတော်မူမည့်လမ်းအတိုင်း ရှိ့သို့ ဗြီး၍ သဖန်းပင်တစ်ပင်ထက်သို့ တက်လေ၏။ 
\v 5 ယေသျှုသည် ထိုနီရာသို့ ရောက်သောအခါ မော်၍ ကြည့်တော်မူပြီးလျှင်၊ “ဇက္ခဲ၊ အယင် ဆင်းလာ၊ ဤနိ့ သင့်အိမ်၌ ငါတည်းခိုမည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 6 ဇက္ခဲသည် အယင်ဆင်းလာပြီးလျှင် ကိုယ်တော့်ကို ဝမ်းမြောက်စွာဖြင့် ကြိုဆိုလေ၏။ 
\v 7 ဤအခြင်းအရာကို လူတိက မြင်သောအခါ “ဤသူသည် အပြစ်သားတစ်ယောက်၏အိမ်၌ တည်းခိုရန် လားပါသည်တကား” ဟု စတင်၍ ကဲ့ရဲ့ပြစ်တင်ကြ၏။
\p
\v 8 ဇက္ခဲသည်ရပ်လျက် သခင်ဘုရားအား၊ “အသျှင်၊ နားထောင်ပါ၊ အကျွန်၏ဥစ္စာတစ်ဝက်ကို ဆင်းရဲသားရို့အား ပီးကမ်းပါမည်။ တဦးတစ်ယောက်ပါးက မတရား တောင်းယူထားမိ့သော ငွီ ဟိပါလျှင် ထို ငွီ၏ လေးဆကို ပြန်ပီးပါမည်” ဟု လျှောက်လေ၏။
\p
\v 9 ယေသျှုကလည်း၊ “အာဗြဟံ၏ သားဖြစ်ခြင်းကို သူ၏ အပြုအမူအားဖြင့် ပြသောကြောင့် ကယ်တင်ခြင်းသည် ဤနိ့ပင် ဤအိမ်ထက်သို့ သက်ရောက်လီဗျာယ်။ 
\v 10 \x - \xo ၁၉.၁၀ \xo*\xt မ ၁၈.၁၁\xt*\x*လူသားသည် ပျောက်ဆုံးသူတိကို ရှာဖို့နန့် ကယ်တင်ဖို့ရန် ကြွလာခြင်းဖြစ်သည်” ဟု ဇက္ခဲအား မိန့်တော်မူ၏။
\s ရွှီဒင်္ဂါး ပုံဥပမာ
\r (မဿဲ ၂၅.၁၄–၃၀)
\p
\v 11 \x - \xo ၁၉.၁၁–၂၇ \xo*\xt မ ၂၅.၁၄–၃၀\xt*\x*ကိုယ်တော်သည် ဤအကြောင်းအရာတိကို နားထောင်နိန်ကြသော သူရို့အား ပုံဥပမာတစ်ခုကို ထပ်၍ မိန့်တော်မူ၏။ အကြောင်းမူကား ကိုယ်တော်သည် ယေရုဆလင်မြို့အနားသို့ ရောက်လာတော်မူသဖြင့် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော် ချက်ချင်းပေါ်ထွန်းမည်ဟု ထင်မှတ်ကြသောကြောင့် ဖြစ်၏။ 
\v 12 ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်က “အမတ်တစ်ယောက်သည် ဝီးသောတိုင်းပြည်တစ်ခုကို ထွက်လားပြီးလျှင် ဘုရင်အရာကိုခံယူပြီး ကိုယ့်တိုင်းပြည်ကို ပြန်လာရန် အကြံဟိ၏။ 
\v 13 ခရီးမထွက်ခင် မိမိ၏အခိုင်းအစီ ဆယ်ယောက်ကိုခေါ်ပြီး ‘ငါပြန်လာသည့်အချိန်ထိ ကုန်သွယ်မှုကို ပြုပြီးနီကြလော့’ ဟု ဆို၍ ရွှီဒင်္ဂါးတစ်ပြားစီ ပီးလိုက်၏။ 
\v 14 သို့သော် သူ၏ ပြည်သူပြည်သားရို့သည် သူ့ကို မုန်းကြသဖြင့်၊ ‘ထိုသူသည် ဘုရင်အဖြစ် အုပ်ချုပ်မှုကို ငါရို့မခံလို’ ဟု တမန်တစ်ယောက်ကို ထိုသူနောက်သို့ စီရွှတ်ပြီးလျှင် လျှောက်ထားစီ၏။
\p
\v 15 “ထိုအမတ်သည် ဘုရင်အရာကို ခံယူပြီး ပြန်လာ၏။ သူသည် ချက်ချင်းပင် စီးပွါးရှာရန် ပီးထားခသော ရွှီဒင်္ဂါးဖြင့် ဇာလောက် အမြတ်ရထားသည်ကို သိချင်၍ အခိုင်းအစီတိကို ခေါ်စီ၏။ 
\v 16 ပထမတစ်ဦးသည် လာ၍ ‘ဆရာ၊ ဆရာပီးခသော ရွှီဒင်္ဂါးတစ်ပြားနှင့် အမြတ်ဆယ်ပြားရပါ၏’ ဟု လျှောက်လေ၏။ 
\v 17 သခင်က ‘သာဓု၊ သင်သည် ငယ်သားကောင်းဖြစ်၏။ ငယ်သောအမှု၌ သစ္စာဟိသူဖြစ်၍ သင်သည် မြို့ကြီးဆယ်မြို့ကို အုပ်ချုပ်လော့’ ဟု ဆို၏။ 
\v 18 ဒုတိယ အခိုင်းအစီကလည်း လာပြီးလျှင် ‘အသျှင်၊ အသျှင်ပီးခသော ရွှီဒင်္ဂါးတစ်ပြားနှင့် အမြတ် ငါးပြားရပါ၏’ ဟု လျှောက်လေ၏။ 
\v 19 အသျှင်က ‘သင်သည်လည်း မြို့ကြီးငါးမြို့ကို အုပ်ချုပ်လော့’ ဟု ဆို၏။ 
\v 20 အခြားသော အခိုင်းအစီသည် လာပြီးလျှင် ‘အသျှင်၊ အသျှင်ပီးခသော ရွှီဒင်္ဂါး ဤမှာဟိပါ၏။ ထို ရွှီဒင်္ဂါးကို အကျွန်သည် ပုဝါနှင့်ထုပ်၍ သိမ်းထားပါ၏။ 
\v 21 အသျှင်သည် ပြတ်သားသောသူ ဖြစ်သောကြောင့် အကျွန်ကြောက်ပါ၏။ အသျှင်သည် မိမိမပိုင်သောအရာတိကို သိမ်းယူတတ်ပြီးလျှင်၊ မိမိမစိုက်မပျိုးသော သီးနှံတိကိုလည်း ရိပ်သိမ်းတတ်ပါ၏’ ဟု လျှောက်လေ၏။ 
\v 22 မင်းကြီးက ‘အခိုင်းအစီဆိုး၊ သင်၏ နှုတ်ထွက်စကားအတိုင်း သင့်ကို ငါစီရင်မည်။ ငါသည် ပြတ်သားသောသူဖြစ်ပြီး ကိုယ်မပိုင်သောအရာတိကို သိမ်းယူတတ်၍ ကိုယ်မစိုက်မပျိုးသော အသီးအနှံတိကို ရိတ်သိမ်းတတ်သည်ကို သိပါလျက်နှင့်၊ 
\v 23 ငါပီးထားသော ငွီကို ငါပြန်လာသော အချိန်တွင် အတိုးနှင့်တကွ ပြန်ပီးနိုင်ဖို့ ဇာကြောင့် ဘဏ်၌ အပ်မထားသနည်း’ ဟု မိန်း၏။ 
\v 24 ထို့နောက် မင်းကြီးက အနားတွင် ရပ်နိန်သောသူရို့အား ‘ထိုသူပါးက ရွှီဒင်္ဂါးကိုယူ၍ ရွှီဒင်္ဂါးဆယ်ပြားဟိသူကို ပီးလိုက်လော့’ ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 25 ယေဒါလည်း လူတိက ‘အသျှင်၊ ထိုသူ၌ ရွှီဒင်္ဂါးဆယ်ပြား ဟိပြီးဖြစ်ပါ၏’ ဟု လျှောက်ကြ၏။ 
\v 26 \x - \xo ၁၉.၂၆ \xo*\xt မ ၁၃.၁၂; မာ ၄.၂၅; လု ၈.၁၈\xt*\x*မင်းကြီးက ‘သင်ရို့အား ငါဆိုသည်ကား၊ အကြင်သူသည် ရတတ်၏။ သူအား သာ၍ ပီးဦးမည်။ အကြင်သူသည် ဆင်းရဲ၏။ သူ့ထံမှ ဟိသမျှကိုပင် သိမ်းယူခြင်းခံရမည်။ 
\v 27 ထိုမှတစ်ပါး ဘုရင်အဖြစ် ငါ၏ အုပ်ချုပ်မှုကို မခံလိုသော ငါ၏ရန်သူတိကို ငါ့ရှိ့တွင် ယူလာ၍ အသီသတ်လိုက်ကြလော့’ ဟု စီရင်တော်မူသည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s အောင်မြင်စွာဖြင့် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ဝင်တော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၁.၁–၁၁; မာကု ၁၁.၁–၁၁; ယောဟန် ၁၂.၁၂–၁၉)
\p
\v 28 ထိုသို့ မိန့်တော်မူပြီးနောက် ယေသျှုသည် တပည့်တော်တိရှိ့က ကြွတော်မူ၍ ယေရုဆလင်မြို့သို့ တက်ကြွတော်မူ၏။ 
\v 29 သံလွင်တောင်၌ဟိသော ဗက်ဖာဂေရွာနှင့် ဗေသနိရွာအနားသို့ ရောက်တော်မူသောအခါ တပည့်တော်နှစ်ယောက်ကို အယင် ရွှတ်လိုက်၍၊ 
\v 30 “သင်ရို့ရှိ့၌ဟိသောရွာသို့ လားကြလော။ ထိုရွာကို ဝင်သောအခါ တစ်ယောက်လေ့ မစီးဖူးသော မြည်းပေါက်ချေတစ်ကောင် ချည်ထားသည်ကို တွိ့လိမ့်မည်။ မြည်းကြိုးကိုဖြီ၍ ဆွဲလာကြလော့။ 
\v 31 လူတစ်ယောက်က ‘ဇာဖြစ်လို့ ကြိုးကို ဖြီသနည်း’ ဟု သင်ရို့အား မိန်းလျှင် ‘အသျှင်\f + \fr ၁၉.၃၁ \fr*\fq အသျှင်၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa ၎င်း၏ ပိုင်သျှင်။\fqa*\f* အလိုဟိသည်’ ဟု ပြန်ပြောကြလော့” ဟူ၍ မှာကြား၍ ရွှတ်လိုက်တော်မူ၏။
\p
\v 32 ရွှတ်လိုက်ခြင်းခံရသော သူရို့သည်လည်း ထွက်လားကြသောအခါ ယေသျှု မိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း အားလုံးကို တွိ့မြင်ကြ၏။ 
\v 33 သူရို့သည် မြည်းကြိုးကို ဖြီနိန်စဉ် မြည်းပိုင်သျှင်က “သင်ရို့ဇာကြောင့် မြည်းကြိုးကို ဖြီသနည်း” ဟု မိန်း၏။
\p
\v 34 သူရို့ကလည်း “အသျှင် အလိုဟိသည်” ဟု ပြန်ပြောကြ၏။ 
\v 35 ထို့နောက် သူရို့သည် မြည်းကို ယေသျှုထံပါးသို့ ယူလာကြ၏။ မြည်း၏နောက်ကုန်းထက်တွင် မိမိရို့၏အဝတ်များကို တင်ပြီး ကိုယ်တော့်ကို စီးစီကြ၏။ 
\v 36 ကိုယ်တော် မြည်းစီး၍ ကြွတော်မူစဉ် လူအပေါင်းရို့သည် မိမိရို့၏အဝတ်ကို လမ်းထက်၌ ဖြန့်ခင်းကြ၏။
\p
\v 37 ယေရုဆလင်မြို့အနားသို့ ရောက်လာစဉ် သံလွင်တောင်အဆင်းလမ်းတွင် သူ့၏တပည့်တော် လူအပေါင်းရို့သည် မိမိရို့ တွိ့မြင်ခရသည့် အံ့သြဖွယ်အမှုအရာများအတွက် ဝမ်းမြောက်ရွှင်လန်းလျက် ဘုရားသခင်အား ကျယ်သောအသံနှင့် ချီးမွမ်းကြ၏။ 
\v 38 “ထာဝရဘုရား၏ နာမတော်နှင့် ကြွလာတော်မူသော ဘုရင်သည် မင်္ဂလာဟိစီသတည်း။ ကောင်းကင်ဘုံ၌ ငြိမ်သက်ခြင်း ဟိစီသတည်း။ ဘုရားသခင်သည် ဘုန်းကြီးတော်မူစီသတည်း” ဟု ကြွေးကြော်ကြ၏။
\p
\v 39 ထိုအခါ လူပရိသတ်ထဲမှ ဖာရိယှဲတချို့က “ဆရာ၊ ဆရာ၏တပည့်တော်တိကို တိတ်ဆိတ်စွာနိန်ဖို့ အမိန့်ပီးပါ” ဟု ကိုယ်တော်အား လျှောက်ထားကြ၏။
\p
\v 40 ယေသျှုက “သင်ရို့အား ငါဆိုသည်ကား၊ ဤသူရို့သည် တိတ်တိတ်နိန်ကြလျှင် ကျောက်ခဲတိက ကြွေးကြော်ကြလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေရုဆလင်မြို့အတွက် ယေသျှု ငိုကြွီးတော်မူခြင်း
\p
\v 41 ကိုယ်တော်သည် ယေရုဆလင်မြို့အနားသို့ ရောက်တော်မူ၍ ကြည့်တော်မူလျှင် ထိုမြို့အတွက် ငိုကြွီးလျက်၊ 
\v 42 “သင်သည် ငြိမ်သက်ခြင်းအတွက် လိုအပ်သည့်အရာကို ဤနိ့ သိမြင်စီခြင်းငှာ ငါအလိုဟိ၏။ သို့သော်လည်း သင်သည် ထိုအရာကို မသိမမြင်နိုင်။ 
\v 43 ရန်သူရို့သည် သင့်ပတ်လည်၌ တပ်ချ၍ အဖက်ဖက်မှ ဝန်းရံပိတ်ဆို့နိန်သည့် အချိန်ရောက်လာလိမ့်မည်။ 
\v 44 သူရို့သည် သင်နှင့် သင်၏မြို့ရိုးအတွင်း၌ဟိသော လူတိကို ဖျက်ဆီးကြလိမ့်မည်။ ကျောက်တစ်တုံးအထက်မှာ တစ်တုံး တင်ကျန်ရလိမ့်မည် မဟုတ်။ အကြောင်းမူကား သင်ရို့ကို ကယ်တင်ဖို့ ဘုရားသခင်ကြွလာသော အချိန်ကာလကို မသိမမြင်လို့ ဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ဗိမာန်တော်သို့ ယေသျှု ကြွတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၁.၁၂–၁၇; မာကု ၁၁.၁၅–၁၉; ယောဟန် ၂.၁၃–၂၂)
\p
\v 45 ထို့နောက် ယေသျှုသည် ဗိမာန်တော်သို့ ဝင်တော်မူပြီးလျှင် ရောင်းဝယ်သောသူရို့ကို နှင်ထုတ်တော်မူပြီး၊ 
\v 46 ထိုသူရို့အား “ဘုရားသခင်က၊ ‘ငါ၏ဗိမာန်တော်သည် ဆုတောင်းရာအိမ် ဖြစ်၏’ ဟု ကျမ်းစာ၌ ရီးထားသည်ဟု မိန့်တော်မူထားသော်လည်း သင်ရို့က ငါ၏ဗိမာန်တော်ကို သူခိုးတွင်း ဖြစ်စီဗျာယ်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 47 \x - \xo ၁၉.၄၇ \xo*\xt လု ၂၁.၃၇\xt*\x*ကိုယ်တော်သည် နိ့တိုင်း ဗိမာန်တော်၌ ဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။ ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးများ၊ ကျမ်းတတ်ဆရာများနှင့် လူအကြီးအကဲရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို အသီသတ်ရန် အခွင့်ရှာကြသော်လည်း၊ 
\v 48 လူအပေါင်းရို့သည် တရားစကားများကို အာရုံစိုက်၍ နာယူနိန်ကြသောကြောင့် သူရို့သည် ကိုယ်တော်အား သတ်ရမည့်အခွင့်ကို ရှာ၍ မရနိုင်ကြ။
\c 20
\s ယေသျှု၏အခွင့်အာဏာကို မိန်းမြန်းခြင်း
\r (မဿဲ ၂၁.၂၃–၂၇; မာကု ၁၁.၂၇–၃၃)
\p
\v 1 တစ်နိ့၌ ယေသျှုသည် ဗိမာန်တော်တွင် လူတိအား ဆုံးမသြဝါဒပီး၍ သတင်းကောင်းကို ဟောပြောလျက်နိန်စဉ် ယဇ်ပုရောဟိတ် အကြီးအကဲများ၊ ကျမ်းတတ်ဆရာများနှင့် လူအကြီးအကဲရို့သည် ကိုယ်တော်ထံသို့ လာကြ၏။ 
\v 2 သူရို့က “ကိုယ်တော်သည် ဤအမှုအရာများကို ဇာအခွင့်နှင့် ပြုတော်မူသနည်း။ ဤအခွင့်ကို ဇာသူက ပီးတော်မူသနည်း။ အကျွန်ရို့ကို ပြောပြပါ” ဟု မိန်းမြန်းကြ၏။
\p
\v 3 ယေသျှုက “ငါလည်း သင်ရို့အား မိန်းခွန်းတစ်ခုကို မိန်းဦးမည်။ 
\v 4 ယောဟန်၏ဗတ္တိဇံသည် ဘုရားသခင်ထံမှ လာသလော။ သို့မဟုတ် လူတိပါးမှ လာသလော ငါ့ကိုပြောလော” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 5 သူရို့သည် “‘ဘုရားသခင်ထံမှ လာသည်’ ဟု ငါရို့ဆိုကေ ‘ယောဟန်အား သင်ရို့ဇာကြောင့် မယုံကြည်ကြသနည်း’ ဟု မိန်းလာလိမ့်မည်။ 
\v 6 သို့သော်လည်း ‘လူတိပါးမှ လာသည်’ ဟု ဆိုလျှင် လူတိက ယောဟန်အား ပရောဖက်တစ်ပါး ဖြစ်ကြောင်းကို အမှန်ယုံကြည်ကြ၍ ငါရို့ကို ကျောက်ခဲနန့် ပစ်ကြလိမ့်မည်” ဟု အချင်းချင်း တိုင်ပင်ကြ၏။ 
\v 7 ထို့ကြောင့် သူရို့က၊ “ဇာသူ့ပါးက လာသည်ကို အကျွန်ရို့မသိပါ” ဟု ဖြေကြားကြ၏။
\p
\v 8 ထိုအခါ ယေသျှုကလည်း၊ “ငါသည်လည်း ဇာအခွင့်အာဏာနန့် ဤအရာများကို ပြုနိန်သည်ကို သင်ရို့အား ပြောလိမ့်မည် မဟုတ်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s စပျစ်ဥယျာဉ် သီးစားများ ပုံဥပမာ
\r (မဿဲ ၂၁.၃၃–၄၆; မာကု ၁၂.၁–၁၂)
\p
\v 9 ထို့နောက် ယေသျှုက လူတိအား မိန့်တော်မူခသော ပုံဥပမာကား၊ “လူတစ်ယောက်သည် စပျစ်ဥယျာဉ်ကို စိုက်ပျိုးပြီး သီးစားချထားကာ အခြားပြည်သို့ လား၍ ကာလအတန်ကြာ နီထိုင်လေ၏။ 
\v 10 အသီးပေါ်ချိန် ရောက်သောအခါ ကျွန်တစ်ယောက်ကို ခြံသမားထံပါးသို့ စီရွှတ်ပြီးလျှင် သီးစားခကို တောင်းစီ၏။ သို့သော်လည်း ခြံသမားတိက ထိုကျွန်ကို သတ်ပုတ်၍ လက်ခစီး ပြန်ရွှတ်လိုက်ကြ၏။ 
\v 11 ထို့ကြောင့် ဥယျာဉ်သျှင်သည် အခြားကျွန်တစ်ယောက်ကို စီရွှတ်ပြန်၏။ သို့သော်လည်း ခြံသမားရို့သည် သူ့ကိုလည်း သတ်ပုတ်ပြီးလျှင် အရှက်ခွဲ၍ လက်ခစီး ပြန်ရွှတ်လိုက်ပြန်၏။ 
\v 12 ထို့နောက် ဥယျာဉ်သျှင်သည် တတိယကျွန်ကို စီရွှတ်လိုက်သော်လည်း ခြံသမားတိက ထိုကျွန်အား ရိုက်ပုတ်လျက် ဒဏ်ရာရစီပြီးလျှင် အပြင်ဖက်သို့ နှင်ထုတ်လိုက်ကြ၏။ 
\v 13 စပျစ်ဥယျာဉ်ပိုင်သျှင်က ‘ငါ ဇာပိုင် လုပ်ရမည်နည်း၊ ငါ၏ ချစ်သောသားကို ရွှတ်လိုက်လျှင် သူရို့က ရိုသီလေးစားလောက်သည်’ ဟု ဆို၏။ 
\v 14 သို့သော်လည်း ခြံသမားရို့သည် ဥယျာဉ်သျှင်၏သားကို မြင်သောခါ ‘ဤသူသည် အမွီခံဖြစ်၏။ ငါရို့သည် ထိုသူ့အမွီကိုရအောင် သူ့ကို အသီသတ်ပစ်လိုက်ကြမည်’ ဟု အချင်းချင်း တိုင်ပင်ပြီးလျှင်၊ 
\v 15 စပျစ်ဥယျာဉ်ပိုင်သျှင်၏သားကို ဥယျာဉ်၏ အပြင်ကိုထုတ်၍ အသီသတ်ပစ်ကြ၏။
\p “ထို့ကြောင့် ဥယျာဉ်ပိုင်သျှင်သည် ခြံသမားတိအား ဇာပိုင်လုပ်မည်နည်း” ဟု ယေသျှုက မိန်းတော်မူ၏။ 
\v 16 ထိုအခါ ယေသျှုက “စပျစ်ဥယျာဉ်သျှင်သည် လာပြီးလျှင် သူ့ရို့ကို အသီသတ်ပြီး ဥယျာဉ်ကို အခြားသော သီးစားခြံသမားတိပါးသို့ အပ်လိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p ထိုစကားကို ကြားသောအခါ သူရို့က၊ “ထိုသို့ မဖြစ်ပါစီကေ့” ဟု ဆိုကြ၏။
\p
\v 17 ယေသျှုက လူတိအား ကြည့်ရှုတော်မူပြီးလျှင်၊ “သို့ဖြစ်၍ ကျမ်းစာ၌ ဖော်ပြသည်ကား မည်သို့နည်း။
\q1 “ ‘တိုက်ကိုဆောက်သောလူတိ ပယ်ထားသောကျောက်သည်၊
\q2 အရေးကြီးဆုံးဖြစ်သော တိုက်ထောင့်ကိုချုပ်သော ကျောက်ဖြစ်လာရ၏။’
\m
\v 18 ထိုကျောက်ထက်၌ ကျသောသူသည် အပိုင်းပိုင်းကျိုးလိမ့်မည်။ ထိုကျောက် ကျခြင်းခံရသည့် သူသည်လည်း အမှုန့်ကြိတ်ခံရလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s အခွန်ဆက်သခြင်းအကြောင်း မိန်းမြန်းခြင်း
\r (မဿဲ ၂၂.၁၅–၂၂; မာကု ၁၂.၁၃–၁၇)
\p
\v 19 ကျမ်းတတ်ဆရာများနှင့် ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့သည် မိမိရို့အား ရည်ညွှန်း၍ ဤပုံဥပမာဖြင့် မိန့်တော်မူကြောင်းကို သိကြသဖြင့် ယေသျှုကို ဖမ်းဆီးကြရန် ရှာကြံလေ၏။ သို့သော်လည်း လူတိကို ကြောက်ကြ၏။ 
\v 20 ထို့ကြောင့် အခွင့်ကောင်းကို စောင့်ကြည့်လျက် ယေသျှုစကားတွင် အမှားကိုရှာပြီးလျှင် ကိုယ်တော်အား ရောမဘုရင်ခံ၏လက်သို့ အပ်နိုင်ရန် လူတချို့ကို အခငွီပီးပြီး သူတော်ကောင်းယောင်ဆောင်စီကာ သူလျှိုအဖြစ် ကိုယ်တော်ထံသို့ စီရွှတ်ကြ၏။ 
\v 21 သူလျှိုတိက၊ “ဆရာ၊ ဆရာ ဟောပြောသွန်သင်တော်မူသော အရာအားလုံး မှန်ကန်ကြောင်းကို အကျွန်ရို့သိပါ၏။ ဆရာသည် လူမျက်နှာကိုမထောက်ဘဲ ဘုရားသခင်၏ တရားလမ်းကို ဖြောင့်မတ်စွာ သွန်သင်တတ်ပါ၏။ 
\v 22 အကျွန်ရို့သည် ကဲသာဘုရင်ကို အခွန်ဆက်သခြင်းသည် ပညတ်တ္တိကျမ်းနှင့် ညီပါသလား၊ မညီသလား” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 23 ယေသျှုသည် သူရို့၏ ပရိယာယ်ကို သိတော်မူသဖြင့်၊ သူရို့အား 
\v 24 “ငွီဒင်္ဂါးတစ်ပြားကို ငါ့အားပြလော၊ ဤ ငွီဒင်္ဂါး၌ ဇာသူ့ပုံ၊ ဇာသူ့နာမည် ပါသနည်း” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\p သူရို့က “ကဲသာဘုရင်၏ ပုံနှင့် သူ၏ နာမည်ဟိပါ၏” ဟု ပြန်လျှောက်ကြ၏။
\p
\v 25 ထို့ကြောင့် ယေသျှုက “ကဲသာဘုရင်ပိုင်သည့်အရာကို ကဲသာဘုရင်အား ဆက်သကြလော၊ ဘုရားသခင်ပိုင်သည့်အရာကို ဘုရားသခင်အား ဆက်သကြလော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 26 သူရို့သည် လူတိရှိ့တွင် ကိုယ်တော်၏စကား၌ အပြစ်မတွိ့သဖြင့် ကိုယ်တော်၏ ဖြေကြားတော်မူပုံကို အံ့သြလျက် တိတ်ဆိတ်နိန်ကြ၏။
\s သီခြင်းမှ ထမြောက်ခြင်းအကြောင်း မိန်းမြန်းခြင်း
\r (မဿဲ ၂၂.၂၃–၃၃; မာကု ၁၂.၁၈–၂၇)
\p
\v 27 \x - \xo ၂၀.၂၇ \xo*\xt တ ၂၃.၈\xt*\x*ထို့နောက် လူသည် သီခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းမဟိဟု ယုံကြည်ကြသော ဇဒ္ဒုကဲတချို့သည် ယေသျှုထံသို့ ချဉ်းကပ်၍၊ 
\v 28 “ဆရာ၊ ‘မယားဟိသောသူ တစ်ယောက်သည် သားသမီးမထွန်းကားဘဲ သီဆုံးလားလျှင် ကျန်ခသည့် မုဆိုးမကို ညီဖြစ်သောသူက လက်ထပ်ယူ၍ အစ်ကိုမျိုးဆက်ကို တိုးပွားစီရမည်’ ဟု အကျွန်ရို့ကို မောသျှေ စီရင်ခပါ၏။ 
\v 29 တစ်ခါက ညီအစ်ကိုခုနစ်ယောက် ဟိပါ၏။ အစ်ကိုကြီးသည် အိမ်ထောင်ကျသော်လည်း သားသမီးမထွန်းကားဘဲ သီဆုံးလေ၏။ 
\v 30 ပြီးလျှင် ဒုတိယညီသည် သူ့မရီးအား လက်ထပ်လိုက်သော်လည်း သားသမီးမထွန်းကားဘဲ သီဆုံးလားပြန်၏။ 
\v 31 တတိယညီကလည်း လက်ထပ်ပြန်၏။ ထိုနည်းတူ ညီအစ်ကိုခုနစ်ယောက်စလုံးသည် သားသမီးမထွန်းကားဘဲ သီဆုံးလားလေ၏။ 
\v 32 နောက်ဆုံး၌ မိန်းမကြီးလည်း သီဆုံးလားလေ၏။ 
\v 33 ထို့ကြောင့် ရှင်ပြန်ထမြောက်သောနိ့၌ ထိုမိန်းမသည် ဇာသူမယား ဖြစ်မည်နည်း။ ထိုသူ ခုနစ်ယောက်စလုံးသည် သူမနှင့် လက်ထပ်ထားသူများ ဖြစ်ကြ၏” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 34 ယေသျှုကလည်း “ဤဘဝ၌ လူသည် အိမ်ထောင်ပြုကြ၏။ 
\v 35 သို့သော်လည်း သီခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ပြီး နောင်ဘဝကို ဝင်ရသည့် လူတိမှာကား အိမ်ထောင်ပြုခြင်းမဟိ။ 
\v 36 ထိုသူရို့သည် သီဆုံးခြင်းမဟိဘဲ ကောင်းကင်တမန်ပိုင် ဖြစ်ကြလိမ့်မည်။ သူရို့သည် သီဆုံးခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်သောသူများဖြစ်၍ ဘုရားသခင်၏သား ဖြစ်ကြ၏။ 
\v 37 မီးလောင်နိန်သော ခြုံပုတ်အကြောင်း ဖော်ပြရာ၌ မောသျှေက သခင်ဘုရားသည် ‘အာဗြဟံ၏ဘုရား၊ ဣဇာက်၏ဘုရား၊ ယာကုပ်၏ ဘုရားဖြစ်သည်’ ဟုဆိုရာ၌ သီလွန်သောသူရို့သည် ရှင်ပြန်ထမြောက်ကြောင်းကို ယှင်းလင်းစွာ ဖော်ပြခြင်းပင်ဖြစ်၏။ 
\v 38 ထိုသူရို့သည် ဘုရားသခင်၏ရှိ့၌ အသက်ရှင်သော သူတိဖြစ်သည့်အတွက် ဘုရားသခင်သည် သီသောလူတိ ဘုရားမဟုတ်။ အသက်ရှင်သော သူရို့၏ ဘုရားဖြစ်တော်မူ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 39 ကျမ်းတတ်ဆရာတချို့က၊ “ဆရာ၊ ဆရာ၏စကားသည် အလွန်လျှောက်ပတ်ပါ၏” ဟု လျှောက်ကြ၏။ 
\v 40 သူရို့က နောက်ထပ် မိန်းခွန်းများကို ကိုယ်တော့်အား မမိန်းလျှောက်ဝံ့ကြ။
\s မေသျှိယအကြောင်း မိန်းမြန်းခြင်း
\r (မဿဲ ၂၂.၄၁–၄၆; မာကု ၁၂.၃၅–၃၇)
\p
\v 41 ယေသျှုက ထိုသူရို့အား၊ “မေသျှိယသည် ဒါဝိဒ်၏သားမြီးဖြစ်သည်ဟု ဇာကြောင့်ပြောကြသနည်း။ 
\v 42 ဒါဝိဒ်ကိုယ်တိုင် ဆာလံကျမ်း၌
\q1 “ ‘ထာဝရဘုရားက ငါသည် သင်ရို့၏
\q1
\v 43 ရန်သူတိကို သင်သည် ခြီတင်ရန် သင်၏ခြီ အောက်၌ ငါ မချထားခင်တိုင်အောင်၊
\q2 ငါ၏ လက်ယာဖက်၌ ထိုင်နိန်လော့၊ ဟု ငါ့အသျှင်အား မိန့်တော်မူသည်’ ဟု ဆို၏။
\m
\v 44 ဒါဝိဒ်သည် မေသျှိယအား၊ ‘အသျှင်’ ဟုခေါ်လျှင် ဇာကြောင့် မေသျှိယသည် ဒါဝိဒ်၏သား ဖြစ်နိုင်မည်နည်း” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\s1 ကျမ်းတတ်ဆရာတိကို ယှောင်ကြရန် ယေသျှုသတိပီးခြင်း
\r (မဿဲ ၂၃.၁–၃၆; မာကု ၁၂.၃၈–၄၀)
\p
\v 45 လူအပါင်းရို့သည် နားထောင်လျက် နိန်ကြစဉ် ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်ရို့အား၊ 
\v 46 “ကျမ်းတတ်ဆရာတိကို သတိနန့်ယှောင်ကြလော့။ သူရို့သည် ဝတ်ရုံရှည်ကို ဝတ်၍ လမ်းလျှောက်ခြင်းကို နှစ်သက်ကြ၏။ စျီးနီရာတိ၌ ရိုသီစွာ နှုတ်ဆက်ခြင်းနှင့် တရားဇရပ်၊ ပွဲသဘင်များတွင် မြင့်မြတ်သောနီရာ၌ ထိုင်ခြင်းငှာ နှစ်သက်ကြ၏။ 
\v 47 မုဆိုးမအိမ်တိကို လိမ်လည်လှည့်ဖြားကာ သိမ်းယူပြီးလျှင် လူအထင်ကြီးအောင် အကြာကြီး ဆုတောင်းတတ်ကြ၏။ သူရို့သည် မှားယွင်းမှုကြောင့် ပို၍ ကြီးမားသောအပြစ်ကို ခံရလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\c 21
\s မုဆိုးမ၏ အလှူ
\r (မာကု ၁၂.၄၁–၄၄)
\p
\v 1 ယေသျှုသည် မျှော်ကြည့်သောအခါ ချမ်းသာသောသူများသည် ဗိမာန်တော်၏ ဘဏ္ဍာတိုက်ထဲသို့ ထည့်ဝင်နိန်ကြသည်ကို မြင်တော်မူ၏။ 
\v 2 ဆင်းရဲသော မုဆိုးမတစ်ယောက်သည်လည်း သေးငယ်သော ကြေးဒင်္ဂါးနှစ်ပြား လှူဒါန်းနိန်သည်ကို မြင်တော်မူ၏။ 
\v 3 ကိုယ်တော်ကလည်း၊ “သင်ရို့အား ငါဆိုသည်ကား၊ ဆင်းရဲသော မုဆိုးမသည် အခြားသော လူတိထက် ပို၍ ထည့်ဝင်လှူဒါန်းလေ၏။ 
\v 4 ချမ်းသာသောလူတိက သူရို့၏ ငွီပိုငွီလျှံထဲက ထည့်ဝင်လှူဒါန်းကြ၏။ ဤဆင်းရဲသော မုဆိုးမသည် ဆင်းရဲသော်လည်း သူမ၌ဟိသော ဝမ်းစာအားလုံးကိုပင် ပီးလှူ ဗျာယ်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေသျှုသည် ဗိမာန်တော် ပြိုပျက်မည့်အကြောင်း မိန့်တော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၄.၁–၂; မာကု ၁၃.၁–၂)
\p
\v 5 တပည့်တော်တချို့က ဗိမာန်တော်သည် လှပသောကျောက်တုံးများ၊ ဘုရားသခင်အား ပူဇော်လှူဒါန်းထားသော ဝတ္ထုပစ္စည်းများနှင့် အလွန်တင့်တယ်လျက်ဟိကြောင်းကို ပြောဆိုကြ၏။ 
\v 6 ယေသျှုက “သင်ရို့မြင်ရသော အရာများသည် ကျောက်ခဲတစ်တုံးတောင်မှ မူလနီရာ၌ တင်၍ မဟိအောင် ပြိုပျက်သည့်အချိန် ရောက်လာလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ဆင်းရဲဒုက္ခနှင့် နှိပ်စက်ညှည်းဆဲခြင်း
\r (မဿဲ ၂၄.၃–၁၄; မာကု ၁၃.၃–၁၃)
\p
\v 7 ထိုသူရို့က “ဆရာ၊ ဤအမှုအရာများသည် ဇာအချိန်၌ ဖြစ်ပျက်ပါမည်နည်း။ ထိုအမှုအရာများ ဖြစ်ပျက်ချိန်၌ ဇာနိမိတ်လက္ခဏာတိ ပေါ်ထွန်းလာမည်နည်း” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 8 ယေသျှုကလည်း၊ “သင်ရို့သည် လှည့်စားခြင်း မခံရစီခြင်းငှာ သတိထားကြလော့။ လူတိက ငါ့အယောင်ဆောင်၍ ‘ငါသည် မေသျှိယဖြစ်သည်’ ဟု ဆို၍ လည်းကောင်း၊ ‘အချိန်ရောက်လာဗျာယ်’ ဟု ဆို၍ လည်းကောင်း၊ သင်ရို့ပါးကို ရောက်လာကြလိမ့်မည်။ ထိုသူရို့နောက်ကို မလိုက်ကတ်ကေ့။ 
\v 9 သင်ရို့သည် စစ်တိုက်ခြင်းအကြောင်းနှင့် တော်လှန်ပုန်ကန်ခြင်းအကြောင်း သတင်းကို ကြားကြသောအခါ ကြောက်ရွံ့စိုးရိမ်ခြင်း မဟိကတ်ကေ့။ ဤအမှုအရာတိသည် အယင်ဦးစွာ ဖြစ်ပျက်ရမည်။ သို့သော်လည်း နောက်ဆုံးသော အချိန်ကား မရောက်သိမ့်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 10 ထို့ပြင် ကိုယ်တော်က၊ “လူတစ်မျိုးနှင့် တစ်မျိုး၊ နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံနှင့် တစ်နိုင်ငံ စစ်ဖြစ်ကြလိမ့်မည်။ 
\v 11 နီရာအနှံ့တွင် မြီငလျင် ပြင်းထန်စွာလှုပ်ခြင်း၊ အစာခေါင်းပါးခြင်း၊ ကပ်ရောဂါ ကျရောက်ခြင်းများ ဖြစ်လိမ့်မည်။ ကောင်းကင်မှလည်း ကြောက်မက်ဖွယ်သော အရာများနှင့် ပုဗ္ဗနိမိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာကြလိမ့်မည်။ 
\v 12 ဤအမှုအရာတိ မဖြစ်ခင် ငါ၏နာမကြောင့် သင်ရို့ကို လူတိက ဖမ်းဆီးညှည်းဆဲပြီးလျှင် တရားဇရပ်များတွင် လည်းကောင်း၊ အကျဉ်းထောင်များတွင် လည်းကောင်း အပ်နှံကြလိမ့်မည်။ သျှင်ဘုရင်၊ အုပ်ချုပ်သူတိပါးသို့ ပို့ဆောင်ကြလိမ့်မည်။ 
\v 13 ဤသို့အားဖြင့် သင်ရို့သည် သတင်းကောင်းကို ပြောရသောအခွင့် ရကြလိမ့်မည်။ 
\v 14 \x - \xo ၂၁.၁၄–၁၅ \xo*\xt လု ၁၂.၁၁–၁၂\xt*\x*ထို့ကြောင့် သင်ရို့ကိုယ်တိုင် ဇာပိုင် ပြန်ပြောရမည်ကို ကြိုတင်၍ မစိုးရိမ်ကြစီခြင်းငှာ စိတ်ကိုခိုင်ခန့်စီကြလော့။ 
\v 15 အကြောင်းမူကား သင်ရို့၏ ရန်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မျှ မငြင်းခုံ၊ မဟန့်တားနိုင်အောင် သင်ရို့အား နှုတ်သတ္တိ၊ ဉာဏ်သတ္တိကို ငါပီးမည်။ 
\v 16 သင်ရို့ကို မိဖ၊ ညီအစ်ကို၊ ဆွီမျိုးသားချင်း၊ အဆွီခင်ပွန်းတိက ရန်သူ့လက်ကို အပ်နှံကြပြီးလျှင် တချို့ကို အသီသတ်ကြလိမ့်မည်။ 
\v 17 လူတိုင်းက ငါ၏နာမကြောင့် သင်ရို့ကို မုန်းတီးကြလိမ့်မည်။ 
\v 18 သို့သော်လည်း သင်ရို့၏ဂေါင်းမှ ဆံချည်တစ်မျှင်တောင်မျှ ပျက်စီးလိမ့်မည်မဟုတ်။ 
\v 19 သင်ရို့သည် တည်ကြည်သောအားဖြင့် ကယ်တင်ခြင်းသို့ ရောက်ကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေသျှုသည် ယေရုဆလင်မြို့ ပျက်စီးမည့်အကြောင်း မိန့်တော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၄.၁၅–၂၁; မာကု ၁၃.၁၄–၁၉)
\p
\v 20 “ယေရုဆလင်မြို့ကို စစ်တပ်များ ပတ်လည်ဝိုင်းရံထားသည်ကို သင်ရို့မြင်သောအချိန်ကား ထိုမြို့သည် မကြာမီ ပျက်စီးလိမ့်မည်ကို သင်ရို့သိထား၏။ 
\v 21 ထိုအချိန်၌ ယုဒပြည်၌ဟိသော လူတိက တောင်ထက်သို့ ဗြီးကြစီ။ မြို့ထဲ၌ ဟိနိန်သော လူရို့သည် မြို့ပြင်ကို ထွက်လားစီ။ တောရွာ၌ ဟိနိန်ကြသောသူသည် မြို့ထဲကို မဝင်စီကတ်ကေ့။ 
\v 22 အကြောင်းမူကား၊ ထိုနိ့ရက်ကာလများသည် ကျမ်းစာ၌ ဖော်ပြထားသောအရာအားလုံး ပြည့်စုံမည့် ‘ပြစ်ဒဏ်စီရင်သော နိ့ရက်ကာလ’ ပင် ဖြစ်၏။ 
\v 23 ထိုနိ့ရက်ကာလ၌ ကိုယ်ဝန်လွယ်ထားသော မိန်းမတိနှင့် နို့စို့ချေဟိသော မိခင်တိအတွက် အလွန်ခက်ခဲလိမ့်မည်။ ယုဒပြည်သည် အတိဒုက္ခရောက်ပြီးလျှင် တိုင်းသူပြည်သားရို့သည် အမျက်တော် သင့်ကြလိမ့်မည်။ 
\v 24 လူတချို့သည် ဒါးဖီးနှင့် သီရပြီးလျှင် တချို့က သုံးပန်းအဖြစ် အတိုင်းတိုင်းအပြည်ပြည်သို့ ဖမ်းလားခြင်း ခံရလိမ့်မည်။ တစ်ပါးအမျိုးသားရို့သည် မိမိရို့အချိန်ကာလ ပြည်စုံသည်အထိ ယေရုဆလင်မြို့ကို နင်းခြီကြလိမ့်မည်။
\s လူသား ကြွလာတော်မူမည့်အကြောင်း
\r (မဿဲ ၂၄.၂၉–၃၁; မာကု ၁၃.၂၄–၂၇)
\p
\v 25 \x - \xo ၂၁.၂၅ \xo*\xt ဗျာ ၆.၁၂,၁၃\xt*\x*“နီ၊ လ၊ ကြယ်နက္ခတ်များ၌ ပုဗ္ဗနိမိတ်တိ ထင်ရှားလိမ့်မည်။ မြီကြီးထက်၌လည်း လူမျိုးအသီးသီးရို့သည် သမုဒ္ဒရာလှိုင်းတံပိုး ကြီးခြင်းကြောင့် မငြိမ်မသက်ဖြစ်ခြင်း၊ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်ခြင်း ဖြစ်ကြလိမ့်မည်။ 
\v 26 လူတိက ကမ္ဘာမြီကြီး၌ ကျရောက်လတ္တံ့သော ကပ်ဖီးများကို မျှော်ကြည့်၍ ကြောက်လန့်ကာ မိ့မောကြလိမ့်မည်။ အကြောင်းမူကား ကောင်းကင်တန်ခိုးများ တုန်လှုပ်ကြသောကြောင့် ဖြစ်၏။ 
\v 27 \x - \xo ၂၁.၂၇ \xo*\xt ဗျာ ၁.၇\xt*\x*ထိုအချိန်၌ လူသားသည် တိမ်ကိုစီးပြီး ကြီးစွာသော ဘုန်းတန်ခိုးကိုဆောင်၍ ကြွလာတော်မူသည်ကို သူရို့သည် မြင်ကြလိမ့်မည်။ 
\v 28 ဤအမှုအရာများ ဖြစ်ပျက်လာသောအခါ သင်ရို့အား ရွီးနုတ်ကယ်တင်တော်မူခြင်းငှာ အချိန်နီးကပ် နိန်ပြီဖြစ်၍ သင်ရို့၏ခေါင်းကို မော့၍ အထက်ကို မျှော်ကြည့်ကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s သင်္ဘောသဖန်းပင်မှ သင်ခန်းစာ
\r (မဿဲ ၂၄.၃၂–၃၅; မာကု ၁၃.၂၈–၃၁)
\p
\v 29 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် သူရို့အား ပုံဥပမာဆောင်၍၊ “သင်္ဘောသဖန်းပင်နှင့် အခြားသော သစ်ပင်တိကို မှတ်ကြလော့။ 
\v 30 ထိုအပင်များ ရွက်နုထွက်သည်ကို သင်ရို့မြင်သောအခါ နွီကာလ နီးပြီဖြစ်ကြောင်း သိကြ၏။ 
\v 31 ထိုနည်းတူ ဖော်ပြခသော အမှုအရာများ ဖြစ်ပျက်နိန်သည်ကို မြင်ရလျှင် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်တည်ချိန် နီးပြီဖြစ်ကြောင်း သိမှတ်ကြလော့။
\p
\v 32 “ငါအမှန်ကန်ဆိုသည်ကား၊ အဂု အသက်ရှင်နိန်သော လူများမသီဆုံးခင် ဤအကြောင်းအရာအားလုံး ဖြစ်ပျက်ရလိမ့်မည်။ 
\v 33 ကောင်းကင်နှင့်မြီကြီး မတည်သော်လည်း ငါ့စကားတည်လိမ့်မည်။
\s သတိနှင့်နီရန် လိုအပ်ခြင်း
\p
\v 34 “သင်ရို့သည် သောက်စားမူးယစ်ခြင်း၊ လောကီမှုအတွက် စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်းများနှင့် အချိန်မကုန်စီရန် သတိနန့် နိန်ကြလော့။ သို့မဟုတ် ငါပြန်ကြွလာမည့် ထိုနိ့ရက်သည် ထောင်ချောက်ပိုင် သင်ရို့ပါးသို့ ရုတ်တရက် ရောက်လာလိမ့်မည်။ 
\v 35 အကြောင်းမူကား ထိုနိ့ရက်သည် လောက၌ဟိသော လူသားအားလုံးကို အုပ်မိလိမ့်မည်။ 
\v 36 နိုးနိုးကြားကြားနီ၍ အစဉ်မပြတ် ဆုတောင်းကြလော့။ အကြောင်းမူကား ကျရောက်လာမည့်ဖီးနှင့် ကင်းလွတ်ပြီး လူသား၏ရှိ့တော်မှောက်၌ မတ်မတ်ရပ်နိုင်မည် အကြောင်းတည်း” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 37 \x - \xo ၂၁.၃၇ \xo*\xt လု ၁၉.၄၇\xt*\x*ကိုယ်တော်သည် နိ့အခါ၌ ဗိမာန်တော်၌ ဟောပြောသွန်သင်တော်မူပြီးလျှင် ညအခါ၌ သံလွင်တောင်သို့လား၍ ညဉ့်ကို လွန်စီတော်မူ၏။ 
\v 38 လူအပေါင်းရို့သည် ဗိမာန်တော်၌ တရားတော်နားထောင်ကြရန် နံနက်စောစောထ၍ ကိုယ်တော့်ထံသို့လာကြ၏။
\c 22
\s ယေသျှုကိုသတ်ရန် ကြံစည်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၁–၅; မာကု ၁၄.၁–၂; ယောဟန် ၁၁.၄၅–၅၃)
\p
\v 1 ပသခါပွဲဟု ခေါ်သော တဆီးမဲ့မုန့် ပွဲတော်အချိန် နီးလာလေ၏။ 
\v 2 ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးရို့နှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာရို့သည် လူတိကို ကြောက်သောကြောင့် ကိုယ်တော့်ကို လျှို့ဝှက်စွာသတ်ရန် နည်းလမ်း ရှာဖွီလျက်နိန်ကြ၏။
\s ယုဒသည် ကိုယ်တော့်ကို အပ်နှံရန် သဘောတူညီခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၁၄–၁၆; မာကု ၁၄.၁၀–၁၁)
\p
\v 3 ထိုအခါ စာတန်သည် တပည့်တော်တစ်ဆယ့်နှစ်ပါး အပါဝင်ဖြစ်သော ယုဒသျှကာရုတ်ထဲသို့ ဝင်လေ၏။ 
\v 4 ထို့ကြောင့် ယုဒသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးရို့နှင့် ဗိမာန်တော်မှူးရို့ပါးသို့ လား၍ ကိုယ်တော်အား မည်သည့်နည်းဖြင့် အပ်ရန် ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ကြ၏။ 
\v 5 သူရို့သည် ဝမ်းမြောက်ကြ၍ ဖဲသာပီးမည်ဟု ဝန်ခံကြ၏။ 
\v 6 ယုဒသည် သဘောတူညီလျက် လူများမသိအောင် ယေသျှုအား သူရို့လက်သို့ အပ်ရန် အချိန်ကောင်းကို ရှာကြံလျက် နိန်၏။
\s ပသခါပွဲ ပျင်ဆင်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၁၇–၂၅; မာကု ၁၄.၁၂–၂၁; ယောဟန် ၁၃.၂၁–၃၀)
\p
\v 7 တဆီးမဲ့မုန့် ပွဲတော်တွင် ပသခါသိုးသူငယ်ကိုသတ်၍ ပူဇော်ရာနိ့ရက် ကျရောက်လာ၏။ 
\v 8 ယေသျှုက ပေတရုနှင့် ယောဟန်ရို့အား “ငါရို့စားရန် ပသခါပွဲညစာကို လားပြီး ပျင်ဆင်ကြလော” ဟု ဆို၍ စီရွှတ်တော်မူ၏။
\p
\v 9 သူရို့က “ဇာအရပ်တွင် ပျင်ဆင်ရပါမည်နည်း” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 10 ကိုယ်တော်က “သင်ရို့သည် မြို့တွင်းကို ဝင်သောအခါ ရီအိုးကို ထမ်းလာသော လူတစ်ယောက်က သင်ရို့ကို ကြိုဆိုလိမ့်မည်။ သူ့နောက်ကိုလိုက်ပြီး သူဝင်လားသော အိမ်ထဲသို့ ဝင်ကြလော့။ 
\v 11 အိမ်သျှင်အား ‘ငါနန့် ငါ့တပည့်တော်တိ ပသခါပွဲညစာကိုစားဖို့ အခန်းကား ဇာမာလဲ၊ ဆရာက မိန်းသည်’ ဟု ပြောပါ။ 
\v 12 ထိုသူက ပျင်ဆင်ထားသော ကျယ်ဝန်းသော အထက်ခန်းကို ပြလိမ့်မည်။ ထိုအခန်း၌ အသင့် ပျင်ဆင်ကြလော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 13 သူရို့သည် ထွက်လားပြီးနောက် ကိုယ်တော် မိန့်မှာတော်မူသည့်အတိုင်း တွိ့ရကြသဖြင့် ပသခါပွဲတော်ကို အသင့်ပျင်ဆင်ကြ၏။
\s သခင်ဘုရား၏ ပွဲတော်မင်္ဂလာ
\r (မဿဲ ၂၆.၂၆–၃၀; မာကု ၁၄.၂၂–၂၆; ၁ ကောရိန္သု ၁၁.၂၃–၂၅)
\p
\v 14 ထိုအချိန် ရောက်လာသောအခါ ယေသျှုသည် တမန်တော်ရို့နှင့်အတူ စားပွဲတွင် ထိုင်တော်မူ၏။ 
\v 15 ကိုယ်တော်က၊ “ငါသည် အသီမခံရခင် ဤပသခါပွဲညစာကို သင်ရို့နှင့်အတူစားဖို့ အလွန်အလိုဟိ၏။ 
\v 16 ငါဆိုသည်ကား၊ ပသခါပွဲ၏ ရည်ရွယ်ချက်သည် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်၌ ပြည့်စုံခြင်းသို့ မရောက်ခင်အထိ နောက်တဖန် ငါစားလိမ့်မည် မဟုတ်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 17 ထို့နောက် ယေသျှုသည် ခွက်ကိုယူ၍ ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းတော်မူပြီးလျှင် “ဤခွက်ကိုယူပြီး အချင်းချင်း မျှဝီကြလော့။ 
\v 18 သင်ရို့အား ငါဆိုသည်ကား၊ အဂုမှစ၍ ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်မတည်မချင်း ဤစပျစ်ရည်ကို နောက်တဖန် ငါသောက်လိမ့်မည်မဟုတ်” ဟု မိန့်တော်မူလျက်၊
\p
\v 19 ကိုယ်တော်သည် မုန့်ကိုယူ၍ ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ မုန့်ကိုဖဲ့၍ တပည့်တော်ရို့အား ပီးတော်မူပြီးလျှင် “ဤမုန့်ကား သင်ရို့အတွက်စွန့်သော ငါ၏ကိုယ်ခန္ဓာဖြစ်၏။ ငါ့ကို အောက်မိ့ဖို့ ဤသို့ပြုကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 20 ထိုနည်းတူ ညစာစားပြီးနောက် ခွက်ကို ယူတော်မူလျက် “ဤခွက်ကား သင်ရို့အဖို့ သွန်းသော ငါ၏အသွီးနှင့်ပြုသည့် ပဋိညာဉ်တရားသစ်ဖြစ်၏။\f + \fr ၂၂.၂၀ \fr*\ft တချို့သော မူရင်းကျမ်းတွင် အငယ် ၁၉ နှင့် အငယ် ၂၀ အားလုံး၌ \ft*\fqa ဤအရာသည် ငါ၏ ကိုယ်ခန္ဓာဖြစ်၏၊ \fqa*\ft ဟူသော ယေသျှု၏စကားတော် မပါဟိပေ။\ft*\f*
\p
\v 21 “သို့သော်လည်း ကြည့်ရှုကြလော။ ငါ့ကို ရန်သူလက်သို့ အပ်မည့်သူသည် ငါနန့်အတူ စားပွဲ၍ ဟိ၏။ 
\v 22 လူသားသည် ဘုရားသခင် ခန့်ခွဲမှတ်သားတော်မူသည်အတိုင်း အသီခံရန် အမှန်ပင်လားရမည်။ သို့သော်လည်း လူသားကို ရန်သူလက်သို့ အပ်နှံသူသည် အမင်္ဂလာဟိ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 23 တပည့်တော်ရို့သည် မိမိရို့အထဲမှ ဇာသူက ဤအမှုကို ပြုလိမ့်မည်နည်းဟု အချင်းချင်း မိန်းမြန်းကြ၏။
\s မည်သူ ကြီးမြတ်ကြောင်း အငြင်းပွားခြင်း
\p
\v 24 \x - \xo ၂၂.၂၄ \xo*\xt မ ၁၈.၁; မာ ၉.၄၆; လု ၉.၄၆\xt*\x*တပည့်တော်ရို့သည် မိမိရို့ထဲတွင် ဇာသူက အကြီးမြတ်ဆုံးဖြစ်သနည်းဟု ငြင်းခုံကြ၏။ 
\v 25 \x - \xo ၂၂.၂၅–၂၆ \xo*\xt မ ၂၀.၂၅–၂၇; မာ ၁၀.၄၂–၄၄\xt*\x*ယေသျှုက၊ “လောကီမင်းရို့သည် တိုင်းသူပြည်သားတိအထက်၌ သြဇာအာဏာဟိကြ၏။ အာဏာပိုင်တိကလည်း မိမိရို့ကို ‘ကျေးဇူးသျှင်များ’ ဟု အခေါ်ခံတတ်ကြ၏။” 
\v 26 \x - \xo ၂၂.၂၆ \xo*\xt မ ၂၃.၁၁; မာ ၉.၃၅\xt*\x*သင်ရို့သည် ထိုသို့ မဖြစ်သင့်။ သင်ရို့ထဲ၌ အကြီးမြတ်ဆုံး ဖြစ်သောသူက အငယ်ဆုံးသောသူကဲ့သို့ ဖြစ်ရလိမ့်မည်။ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သောသူက အစီခံကဲ့သို့ ဖြစ်ရမည်။ 
\v 27 \x - \xo ၂၂.၂၇ \xo*\xt ယော ၁၃.၁၂–၁၅\xt*\x*စားပွဲ၌ထိုင်နိန်သူနှင့် လုပ်ကျွေးသောသူထဲက ဇာသူက သာ၍ ကြီးမြတ်သူ ဖြစ်သနည်း။ စားပွဲ၌ ထိုင်သူမဟုတ်လော။ သို့သော်လည်း ငါက သင်ရို့ထဲ၌ လုပ်ကျွေးသူပိုင်ဖြစ်၏။
\p
\v 28 “သင်ရို့သည် ငါနန့်အတူ စုံစမ်းနှောင့်ယှက်မှုများကို ရင်ဆိုင်ခသူတိ ဖြစ်ကြ၏။ 
\v 29 ခမည်းတော်က ငါ့အား အုပ်စိုးခွင့်ကို ပီးအပ်တော်မူသကဲ့သို့ ငါသည်လည်း သင်ရို့အား အုပ်စိုးခွင့်ကို ပီး၏။ 
\v 30 \x - \xo ၂၂.၃၀ \xo*\xt မ ၁၉.၂၈\xt*\x*သင်ရို့သည် နိုင်ငံတော်ထဲတွင် ငါ့စားပွဲဝိုင်း၌ စားသောက်ရကြလိမ့်မည်။ ပြီးလျှင် ပလ္လင်ထက်၌ ထိုင်၍ ဣသရေလလူမျိုး တစ်ဆယ့်နှစ်မျိုးကို အုပ်စိုးရကြလိမ့်မည် ဟု မိန့်တော်မူ၏။”
\s ယေသျှုသည် ပေတရုငြင်းဆိုမည်ကို ကြိုတင်ဖော်ပြတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၃၁–၃၅; မာကု ၁၄.၂၇–၃၁; ယောဟန် ၁၃.၃၆–၃၈)
\p
\v 31 ယေသျှုကလည်း၊ “သျှိမုန်၊ သျှိမုန်၊ နားထောင်လော့။ လယ်သမားသည် ကောင်းသောဂျုံစပါးမှ မကောင်းသော ဂျုံစပါးကို ဆန်ခါနှင့် ချသကဲ့သို့ သင်ရို့အားလုံးကို စုံစမ်းရန် စာတန်က အခွင့်ရလီဗျာယ်။ 
\v 32 ယေကေလေ့ သျှိမုန်၊ သင်၏ ယုံကြည်ခြင်း မပျက်စီးစီရန် ငါဆုတောင်းနိန်၏။ သင်သည် သတိပြန်ရကြသောအခါ သင်၏ ညီအစ်ကိုတိကို ခိုင်ခန့်စီလော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 33 ပေတရုက၊ “သခင်ဘုရား၊ အကျွန်သည် ထောင်ထဲ၌ဖြစ်စီ၊ သီရဖို့ပင်ဖြစ်စီ ကိုယ်တော်နှင့်အတူလိုက်ရန် အသင့်ဟိပါ၏” ဟု လျှောက်၏။
\p
\v 34 ကိုယ်တော်က၊ “ပေတရု၊ ငါပြောမည်၊ ဤနိ့ည ကြက်မတွန်ခင် သင်သည် ငါ့ကို မသိဟု ဆိုပြီး သုံးကြိမ်တိုင်တိုင် ငြင်းဆိုလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ဖဲသာအိတ်၊ လွယ်အိတ်နှင့်ဓါး
\p
\v 35 \x - \xo ၂၂.၃၅ \xo*\xt မ ၁၀.၉–၁၀; မာ ၆.၈–၉; လု ၉.၃; ၁၀.၄\xt*\x*ထို့နောက် ယေသျှုက “ငါသည် သင်ရို့အား ဖဲသာအိတ်၊ လွယ်အိတ်နှင့် ဖိနပ်ကိုမယူဘဲ စီရွှတ်ခသောအခါ တခုခုလိုသိမ့်လား” ဟု မိန်းလျှင်၊
\p “တစ်ခုလေ့ မလိုပါ” ဟု တပည့်တော်ရို့က လျှောက်ကြ၏။
\p
\v 36 ယေသျှုက “အဂုကား ဖဲသာအိတ်၊ လွယ်အိတ်ဟိလျှင် ယူလာလိုက်။ ဓါးမဟိလျှင် အဝတ်ကိုရောင်း၍ ဓါးကိုဝယ်ကတ်။ 
\v 37 သင်ရို့အား ငါဆိုသည်ကား၊ ‘ထိုသူသည် ပြစ်မှုကျူးလွန်သူများနှင့် ရီတွက်ခြင်းခံရ၏’ ဟု ကျမ်းစာက ပြောသည်အတိုင်း ငါခံရမည်။ ဇာကြောင့်ဆိုသော် ငါ့အကြောင်းကို ရီးသားထားသော ကျမ်းစာအတိုင်း ဖြစ်ပျက်နိန်သောကြောင့်ဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 38 တပည့်တော်ရို့က “သခင်ဘုရား၊ ကြည့်တော်မူပါ၊ ဤမှာ ဒါးနှစ်လက် ဟိပါ၏” ဟု လျှောက်သော်၊
\p ကိုယ်တော်က “လုံလောက်ပြီ”\f + \fr ၂၂.၃၈ \fr*\fq လုံလောက်ပြီ၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa ဤအရာ လုံလောက်သည်။\fqa*\f* ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s သံလွင်တောင်ထက်တွင် ယေသျှုဆုတောင်းတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၃၆–၄၆; မာကု ၁၄.၃၂–၄၂)
\p
\v 39 ယေသျှုသည် မြို့မှထွက်လာပြီးနောက် ပြုလေ့ဟိသည်အတိုင်း သံလွင်တောင်သို့ ကြွတော်မူ၏။ တပည့်တော်ရို့သည်လည်း နောက်တော်သို့ လိုက်ကြ၏။ 
\v 40 ထိုအရပ်သို့ ရောက်တော်မူလျှင် ကိုယ်တော်က “သင်ရို့သည် စုံစမ်းသွီးဆောင်ရာသို့ မကျရောက်စီရန် ဆုတောင်းကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 41 ထို့နောက် တပည့်တော်ရို့နှင့် ကျောက်ခဲ တစ်ပစ်စာလောက် ဝီးသောအရပ်သို့ ကြွတော်မူပြီး ဒူးထောက်လျက်၊ 
\v 42 “အိုအဖ၊ အလိုတော်ဟိလျှင် ဤဒုက္ခဝေဒနာခွက်ကို အကျွန်နှင့် ဝီးစီတော်မူပါ။ သို့သော်လည်း အကျွန့်အလိုတိုင်း မဖြစ်ပါစီကေ့။ အဖ၏အလိုတော်တိုင်းသာ ဖြစ်စီတော်မူပါ” ဟု ဆုတောင်းတော်မူ၏။ 
\v 43 ထိုအခါ ကောင်းကင်တမန်သည် ထင်ရှားလာ၍ ကိုယ်တော့်ကို အားပီးလေ၏။ 
\v 44 ကိုယ်တော်သည် ပြင်းစွာသောဝေဒနာကို ခံစားပြီး အထူးကြိုးစား၍ ဆုတောင်းတော်မူသောကြောင့် ကိုယ်တော်၏ချွေးပေါက်များသည် မြီကြီးတွင်ကျသော သွီးစက်ကဲ့သို့ဖြစ်၏။\f + \fr ၂၂.၄၄ \fr*\ft တချို့သော မူရင်းကျမ်းစာများတွင် အငယ် ၄၃–၄၄ ကို မတွိ့ရပေ။\ft*\f*
\p
\v 45 ကိုယ်တော်သည် ဆုတောင်းရာမှ ထတော်မူပြီးလျှင် တပည့်တော်ရို့ဟိရာသို့ ပြန်ကြွတော်မူသောအခါ သူရို့သည် ညှိုးငယ်သောစိတ်နှင့် အိပ်ပျော် နိန်ကြသည်ကို မြင်တော်မူ၏။ 
\v 46 ကိုယ်တော်က၊ “သင်ရို့ဇာကြောင့် အိပ်ပျော် နိန်ကြသနည်း။ ထကြလော။ စုံစမ်းသွီးဆောင်ခြင်းသို့ မကျရောက်စီရန် ဆုတောင်းကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေသျှုအား ဖမ်းဆီးခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၄၇–၅၆; မာကု ၁၄.၄၃–၅၀; ယောဟန် ၁၈.၃–၁၁)
\p
\v 47 ထိုသို့ ယေသျှုသည် မိန့်တော်မူစဉ် တပည့်တော် တစ်ဆယ့်နှစ်ပါး အပါဝင်ဖြစ်သော ယုဒသျှကာရုတ်သည် လူထုကြီးကို ဦးဆောင်၍ ရောက်လာပြီး၊ ယေသျှုအား နမ်းခြင်းငှာ ချဉ်းကပ်လာ၏။ 
\v 48 ယေသျှုက “ယုဒ၊ သင်သည် နမ်းခြင်းကိုပြု၍ လူသားအား ရန်သူလက်သို့ အပ်သည်လော” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\p
\v 49 တပည့်တော်ရို့သည် အခြေအနေကို မြင်သောအခါ ယေသျှုအား “သခင်ဘုရား၊ အကျွန်ရို့ဓါးနှင့် ခွတ်ရပါမည်လော” ဟု မိန်းတော်မူ၏။ 
\v 50 တပည့်တော်တစ်ယောက်သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏ ကျွန်တစ်ယောက်ကို ခွတ်လိုက်လျှင် ထိုသူ၏ ညာဖက်နားရွက် ပြတ်လေ၏။
\p
\v 51 ထိုအခါ ယေသျှုက “တန်ဖိ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ကိုယ်တော်သည် ထိုသူ၏နားရွက်ကို လက်တော်နှင့် တို့တော်မူ၍ အနာကို ပျောက်စီတော်မူ၏။
\p
\v 52 ထို့နောက် ယေသျှုက မိမိအားဖမ်းဆီးရန် ရောက်လာကြသည့် ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲတိ၊ ဗိမာန်တော်စောင့်တပ်မှူးတိ၊ လူအကြီးအကဲတိအား “သင်ရို့သည် ဒါးပြကို ဖမ်းစွာပိုင် ငါ့ကိုဖမ်းဖို့ ဒါးတိ၊ တုတ်တိနှင့် လာကြသလော။ 
\v 53 \x - \xo ၂၂.၅၃ \xo*\xt လု ၁၉.၄၇; ၂၁.၃၇\xt*\x*ငါသည် ဗိမာန်တော်ထဲ၌ နိ့တိုင်းဟိသောအခါ သင်ရို့သည် ငါ့ကို မဖမ်းဆီးကတ်။ ယေဒါလည်း ဤအချိန်ကား သင်ရို့၏ အချိန်ဖြစ်၏။ မှောင်မိုက်တန်ခိုး ကြီးစိုးရာ အချိန်လည်းဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေသျှုအား ပေတရု ငြင်းဆိုခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၅၇–၅၈,၆၉–၇၅; မာကု ၁၄.၅၃–၅၄,၆၆–၇၂; ယောဟန် ၁၈.၁၂–၁၈,၂၅–၂၇)
\p
\v 54 ထိုသူရို့သည် ယေသျှုကို ဖမ်းဆီးပြီးလျှင် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏အိမ်တော်သို့ ခေါ်ဆောင်လားကြ၏။ ပေတရုသည် မနီးမဝီးမှနိန်၍ လိုက်လာ၏။ 
\v 55 အိမ်တော်ဝင်းအလယ်၌ လူအပေါင်းရို့သည် မီးဖို၍ ထိုင်နိန်ကြ၍ ပေတရုကလည်း သူရို့အထဲ၌ ထိုင်နိန်၏။ 
\v 56 ထိုသို့ ပေတရုထိုင်နိန်သည်ကို မြင်သော အစီခံမိန်းမတစ်ယောက်သည် စိ့စိ့ကြည့်၍ “ဤသူသည် ယေသျှု၏ အပေါင်းအပါဖြစ်သည်” ဟု ဆို၏။
\p
\v 57 သို့ရာတွင် ပေတရုက “အချင်းမိန်းမ ထိုသူကိုငါမသိ” ဟု ငြင်းဆို၏။
\p
\v 58 ထို့နောက် တအောင့်ကြာပြီးမှ လူတစ်ယောက်သည် ပေတရုကိုမြင်သဖြင့် “သင်လည်း ထိုသူရို့ထဲက တစ်ယောက်ဖြစ်၏” ဟု ဆိုသော်၊
\p ပေတရုက၊ “အချင်းလူ၊ ငါသည် သူရို့ထဲကမဟုတ်” ဟု ဆို၏။
\p
\v 59 ထို့နောက် တစ်နာရီလောက် ကြာပြီးသောအခါ အခြားသော လူတစ်ယောက်က “ဤသူသည် ဂါလိလဲလူဖြစ်ပြီး ယေသျှု၏ အပေါင်းအပါဖြစ်သည်ကို ယုံမှားစရာမဟိ” ဟု အခိုင်အမာဆို၏။
\p
\v 60 သို့သော်လည်း ပေတရုက “အချင်းလူ၊ သင်ပြောသည့်အကြောင်းကို ငါမသိ” ဟု ဆို၏။ ဤသို့ ပေတရုပြောနိန်စဉ် ကြက်တွန်လေ၏။ 
\v 61 သခင်ဘုရားသည်လည်း လှည့်၍ ပေတရုကို စိ့စိ့ကြည့်တော်မူ၏။ ထိုအခါ ပေတရုသည် “ဤနိ့ည ကြက်မတွန်ခင် သင်သည် ငါ့ကိုမသိဟု သုံးကြိမ်တိုင်အောင် ဆိုလိမ့်မည်” ဟူသော သခင်ဘုရား ပြောခသည်ကို ပြန်၍ သတိရသဖြင့်၊ 
\v 62 ပေတရုသည် ပြင်သို့ထွက်၍ ပြင်းစွာ ငိုကြွီးလေ၏။
\s ယေသျှုအား လှောင်ပြောင်ရိုက်ပုတ်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၆.၆၇–၆၈; မာကု ၁၄.၆၅)
\p
\v 63 ယေသျှုကို စောင့်ကြပ်နိန်သူရို့က လှောင်ပြောင်၍ ရိုက်ပုတ်ကြ၏။ 
\v 64 သူရို့သည် ကိုယ်တော်၏ မျက်နှာတော်ကို ဖုံးပြီးလျှင် “သင့်အား ဇာသူ ရိုက်ပုတ်ကြောင်းကို ပြောပါ” ဟု ဆိုကြ၏။ 
\v 65 သူရို့သည် ကိုယ်တော်အား အခြားသော စကားများဖြင့်လည်း စော်ကားကြ၏။
\s တရားလွှတ်တော်၌ ယေသျှု
\r (မဿဲ ၂၆.၅၉–၆၆; မာကု ၁၄.၅၅–၆၄; ယောဟန် ၁၈.၁၉–၂၄)
\p
\v 66 မိုးလင်းသောအခါ ယုဒခေါင်းဆောင်တိ၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးတိနှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာရို့သည် စုဝေးကြ၍ ကိုယ်တော့်ကို တရားလွှတ်တော်သို့ ခေါ်ဆောင်လားကြ၏။ 
\v 67 သူရို့က “သင်သည် မေသျှိယဖြစ်သလော၊ ငါရို့ကိုပြောပါ” ဟု ဆိုကြ၏။
\p ကိုယ်တော်က “ငါပြောလျှင် သင်ရို့ ယုံကြမည်မဟုတ်။ 
\v 68 သင်ရို့အား ငါ မိန်းသော်လည်း သင်ရို့ဖြေမည်မဟုတ်။ 
\v 69 အဂုကစပြီး လူသားသည် အနန္တတန်ခိုးသျှင် ဘုရားသခင်၏ လက်ယာဖက်၌ ထိုင်တော်မူလတ္တံ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 70 ထိုသူရို့ကလည်း “ထိုသို့ဆိုသော် သင်သည် ဘုရားသခင်၏ သားတော်ဖြစ်ပါသလား” ဟု မိန်းကြလျှင်၊
\p ကိုယ်တော်ကလည်း၊ “သင်ရို့ ပြောသည့်အတိုင်း မှန်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 71 ထိုအခါ သူရို့က၊ “ဇာသက်သီ လိုသိမ့်လဲ၊ ငါရို့ကိုယ်တိုင် သူ၏စကားကို ကြားရဗျာယ်” ဟု ဆိုကြ၏။
\c 23
\s ယေသျှုအား ပိလတ်မင်းထံသို့ ပို့ဆောင်ကြခြင်း
\r (မဿဲ ၂၇.၁–၂,၁၁–၁၄; မာကု ၁၅.၁–၅; ယောဟန် ၁၈.၁၈–၃၈)
\p
\v 1 တရားလွှတ်တော်၌ စုဝေးသောသူအပေါင်းရို့သည် ထ၍ ယေသျှုကို ပိလတ်ထံသို့ ယူဆောင်လားကြ၏။ 
\v 2 ထို့နောက် ထိုသူရို့က “ဤသူသည် ပြည်သူပြည်သားတိကို လှည့်ဖြား၍ ကဲသာဘုရင်အား အခွန်တော်မဆက်ကေ့ဟု တားမြစ်သည်ကို လည်းကောင်း၊ မိမိသည် မေသျှိယဆိုသော ဘုရင်တပါးဖြစ်ကြောင်း ပြောဆိုသည်ကို လည်းကောင်း အကျွန်ရို့ တွိ့ရပါ၏” ဟု ဆို၍ ကိုယ်တော့်ကို စတင်၍ စွပ်စွဲကြ၏။
\p
\v 3 ထိုအခါ ပိလတ်ကလည်း “သင်သည် ယုဒသျှင်ဘုရင်မှန်သလော” ဟု ယေသျှုအား မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p ယေသျှုက “သင် ပြောသည့်အတိုင်း ဖြစ်၏” ဟု ဖြေတော်မူ၏။
\p
\v 4 ထို့နောက် ပိလတ်က “ဤသူကို စွဲချက်တင်ရန် အကြောင်းတစ်စုံတစ်ခုကိုမျှ ငါမတွိ့” ဟု ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးများနှင့် လူအပေါင်းရို့အားဆို၏။
\p
\v 5 သို့သော် ထိုသူရို့က “သူသည် ဂါလိလဲပြည်မှစ၍ ဤအရပ်ဒေသထိတိုင်အောင် ယုဒပြည်အနှံ့အပြား၌ ဟောပြောပြီးလျှင် ပြည်သူတိကို ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်အောင် လှုံ့ဆော် နိန်ပါ၏” ဟု ပို၍ ကျယ်သောအသံဖြင့် တိုက်တွန်းပြောဆိုကြ၏။
\s ယေသျှုအား ဟေရုဒ်မင်းထံသို့ ပို့ဆောင်ကြခြင်း
\p
\v 6 ပိလတ်သည် ထိုစကားကို ကြားသောအခါ “ဤသူကား ဂါလိလဲပြည်သားလော” ဟု မိန်း၏။ 
\v 7 ယေသျှုသည် ဟေရုဒ်အုပ်ချုပ်သော ဂါလိလဲပြည်သားဖြစ်ကြောင်းကို သိလျှင် ကိုယ်တော်အား ဟေရုဒ်ထံသို့ ပို့လေ၏။ ထိုအချိန်တွင် ဟေရုဒ်သည် ယေရုဆလင်မြို့၌ ရောက်နိန်ချိန်ဖြစ်၏။ 
\v 8 ဟေရုဒ်သည် ယေသျှုကို မြင်သောအခါ အလွန်ဝမ်းမြောက်ခြင်းဟိ၏။ ကိုယ်တော်၏သတင်းတော်ကို များစွာ ကြားခရသဖြင့် ကိုယ်တော့်ကို တွိ့မြင်လိုသည်မှာ ကြာဗျာယ်။ ကိုယ်တော်ပြသည့် နိမိတ်လက္ခဏာတစ်ခုခုကို မြင်ရလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်နိန်၏။ 
\v 9 ထို့ကြောင့် ဟေရုဒ်က ယေသျှုကို မိန်းခွန်းများစွာ မိန်းသော်လည်း ယေသျှုက ဖြေကြားတော်မူခြင်းမဟိ။ 
\v 10 ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးရို့နှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာရို့သည် ရှိ့သို့လာ၍ ယေသျှုကို ပြင်းထန်စွာ စွပ်စွဲပြောဆိုကြ၏။ 
\v 11 ဟေရုဒ်နှင့် သူ့၏စစ်သားရို့သည် ယေသျှုအား မထီလေးစားပြု၍ သရော်ကြ၏။ ထို့နောက် ကိုယ်တော်အား တင့်တယ်သောဝတ်ရုံကို ဝတ်ပီးပြီးလျှင် ကိုယ်တော်အား ပိလတ်ထံသို့ ပြန်ပို့စီ၏။ 
\v 12 အယင်က ရန်သူဖြစ်ခသော ပိလတ်နှင့် ဟေရုဒ်ရို့သည် ထိုနိ့တွင် သင့်မြတ်လားကြ၏။
\s ယေသျှုကို သီဒဏ်စီရင်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၇.၁၅–၂၆; မာကု ၁၅.၆–၁၅; ယောဟန် ၁၈.၃၉—၁၉.၁၆)
\p
\v 13 ပိလတ်က ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးတိ၊ ယုဒခေါင်းဆောင်တိနှင့် လူတိကိုခေါ်၍၊ 
\v 14 ထိုသူရို့အား “ဤသူသည် ပုန်ကန်ဖို့ တိုင်းသူပြည်သားတိကို လှုံ့ဆော်သူဖြစ်သည်ဆို၍ သင်ရို့က ဤသူ့ကို ငါ့အပါးသို့ ခေါ်လာကြ၏။ သင်ရို့ရှိ့၌ ငါ စစ်ဆေးခဗျာယ်။ ယေကေလေ့ သင်ရို့ဆိုသည်အတိုင်း ထိုသူ့ကို စွပ်စွဲနိုင်ရန် အပြစ်တစ်စုံတစ်ခုမျှ ငါမတွိ့။ 
\v 15 ဟေရုဒ်လည်း အပြစ်မတွိ့၍ ငါရို့ပါးသို့ ပြန်ပို့ခြင်းဖြစ်၏။ ဤသူသည် သီဒဏ်ထိုက်သည့်အပြစ် တစ်စုံတစ်ခုကိုတောင် မကျူးလွန်ခ။ 
\v 16 ယေဇူးနန့် ဤသူ့ကို ကြိမ်ဒဏ်ပီးပြီးကေ လွှတ်လိုက်မည်” ဟု ဆို၏။ 
\v 17 \f + \fr ၂၃.၁၇ \fr*\ft တချို့သော မူရင်းကျမ်းများတွင် အငယ် ၁၇ ကို၊ \ft*\fqa ပိလတ်သည် ပသခါပွဲ ကျင်းပချိန်တိုင်း၌ သူရို့အတွက် အကျဉ်းသားတစ်ယောက်ကို လွှတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့် ပီးရစမြဲဖြစ်သည်၊ \fqa*\ft ဟု ပေါင်းထားသည် (ရှု \ft*\xt မာ ၁၅.၆\xt*)။\f*
\p
\v 18 လူထုပရိသတ်အားလုံးက “သူ့ကို သီဒဏ်ပီးပါ။ အကျွန်ရို့အတွက် ဗာရဗ္ဗကို လွှတ်ပီးပါ” ဟု တညီတညွတ်တည်း အော်ဟစ်ကြ၏။ 
\v 19 (ဗာရဗ္ဗကား မြို့၌ ပုန်ကန်ခြင်းအပြစ်၊ လူသတ်ခြင်း အပြစ်များကြောင့် ထောင်ကျခံနိန်ရသူ ဖြစ်၏။)
\p
\v 20 ပိလတ်သည် ယေသျှုအား လွှတ်စီချင်သောကြောင့် လူတိအား တဖန် ပြောဆိုလေ၏။ 
\v 21 သို့သော် လူတိက “သူ့ကို လက်ဝါးကပ်တိုင်၌ တင်၍ အသီသတ်ပါ၊ လက်ဝါးကပ်တိုင်၌ တင်၍ အသီသတ်ပါ” ဟု ပြန်၍ အော်ဟစ်ကြ၏။
\p
\v 22 ပိလတ်က “သူသည် ဇာအပြစ်ကို ကျူးလွန်ထားလဲ။ ဤသူ့ကို သီဒဏ်ပီးသင့်သည့်အကြောင်း တစ်စုံတစ်ခုကိုမျှ ငါမတွိ့။ ယင်းအတွက်ကြောင့် သူ့ကို ကြိမ်ဒဏ်ပီးပြီးကေ လွှတ်လိုက်မည်” ဟု ထိုသူရို့အား တတိယအကြိမ်ဆို၏။
\p
\v 23 ယေဒါလည်း လူတိက ယေသျှုကို လက်ဝါးကပ်တိုင်၌ တင်သတ်ရန် အသံကုန် အော်ဟစ်တောင်းဆိုကြသဖြင့် နောက်ဆုံး၌ တောင်းဆိုချက် အနိုင်ရလေ၏။ 
\v 24 ပိလတ်သည် သူရို့ တောင်းဆိုသည့်အတိုင်း ယေသျှုအား စီရင်ချက် ချမှတ်လိုက်၏။ 
\v 25 ပုန်ကန်ထကြွမှုနှင့် လူသတ်မှုတိအတွက် ထောင်ကျသူအား သူရို့တောင်းဆိုသည့်အတိုင်း လွတ်ငြိမ်းခွင့် ပီးလိုက်ပြီး ယေသျှုကိုကား သူရို့အလိုအတိုင်း လက်ထဲသို့ အပ်လိုက်လေ၏။
\s ယေသျှုအား လက်ဝါးကပ်တိုင်၌ တင်သတ်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၇.၃၂–၄၄; မာကု ၁၅.၂၁–၃၂; ယောဟန် ၁၉.၁၇–၂၇)
\p
\v 26 စစ်သားရို့သည် ယေသျှုကို ခေါ်ထုတ်လားကြစဉ် သျှိမုန်နာမည်ဟိသော ကုရေနေမြို့သားတစ်ယောက်သည် တောရွာမှလာသည်ကို သူရို့တွိ့ကြသော် ဖမ်းဆီး၍ လက်ဝါးကပ်တိုင်ကို ထမ်းစီပြီး ယေသျှုနောက်တော်သို့ လိုက်စီ၏။
\p
\v 27 နောက်တော်၌ လိုက်ကြသော လူအုပ်ထဲတွင် ကိုယ်တော်အတွက် ငိုကြွီးမြီတမ်းနိန်သော မိန်းမတချို့လည်းပါ၏။ 
\v 28 ယေသျှုက ထိုမိန်းမတိဖက်သို့လှည့်၍ “ယေရုဆလင်မြို့သူရို့ ငါ့အတွက် မငိုကြွီးကတ်ကေ့။ သင်နှင့် သင်ရို့သားသမီးတိအတွက် ငိုကြွီးကြလော့။ 
\v 29 ‘မြုံသောမိန်းမ၊ ပဋိသန္ဓေ မယူဖူးသော ဝမ်းနှင့် အချေ နို့မစို့ဖူးခသော သားမြတ်များသည် မင်္ဂလာဟိ၏’ ဟု ဆိုရသောနိ့ရက် ရောက်လာလိမ့်မည်။ 
\v 30 \x - \xo ၂၃.၃၀ \xo*\xt ဗျာ ၆.၁၆\xt*\x*ထိုအချိန်၌ လူတိက တောင်များအား ‘အကျွန်ရို့အထက်၌ ပြိုကျပါ’ ဟူ၍ လည်းကောင်း၊ တောင်ကုန်းများအား ‘အကျွန်ရို့ကို ဖုံးလိုက်ပါ’ ဟူ၍ လည်းကောင်း ဆိုကြလိမ့်မည်။ 
\v 31 အကြောင်းမူကား စိမ်းသောသစ်ပင်ကို ဤသို့ပြုလျှင် ခြောက်သောအပင်ကိုကား ဇာကဲ့သို့ ဖြစ်လိမ့်မည်နည်း” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 32 သူရို့သည် လူဆိုးနှစ်ယောက်ကိုလည်း ကိုယ်တော်နှင့်အတူသတ်ရန် ခေါ်ဆောင်လားကြ၏။ 
\v 33 “ဦးဂေါင်းခွံအရပ်” ဟု နာမည်ဟိသော အရပ်သို့ ရောက်သောအခါ ကိုယ်တော်နှင့်အတူ လူဆိုးနှစ်ဦးကို လက်ယာဖက်တစ်ယောက် လက်ဝဲဖက်တစ်ယောက်ထား၍ လက်ဝါးကပ်တိုင်တွင် ရိုက်ထားကြ၏။ 
\v 34 ယေသျှုက “အိုအဖ၊ သူရို့၏ အပြစ်ကို ခွင့်ရွှတ်တော်မူပါ။ သူရို့သည် ကိုယ်ပြုနိန်သောအမှုကို မသိကတ်ပါ” ဟု မြွက်ဆိုတော်မူ၏။\f + \fr ၂၃.၃၄ \fr*\ft တချို့သော မူရင်းကျမ်းများတွင် \ft*\fq ယေသျှုက “အိုအဖ၊ သူရို့၏ အပြစ်ကို ခွင့်ရွှတ်တော်မူပါ။ သူရို့သည် ကိုယ်ပြုနိန်သောအမှုကို မသိကတ်ပါ” ဟု မြွက်ဆိုတော်မူ၏၊ \fq*\ft ဟူ၍ မတွိ့ရပေ။\ft*\f*
\p ထိုသူရို့သည် ကိုယ်တော်၏အဝတ်တော်ကို မဲချ၍ ဝီယူကြ၏။ 
\v 35 လူအပေါင်းရို့သည် ရပ်လျက် ကြည့်နိန်ကြစဉ်၊ ယုဒခေါင်းဆောင်ရို့က “ဤသူသည် အခြားသူတိကို ကယ်တင်၏။ အကယ်၍ ဘုရားသခင် ရွီးချယ်တော်မူသော မေသျှိယ ဖြစ်သည်ဆိုလျှင် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကယ်တင်ပါစီ” ဟု ဆို၍ လှောင်ပြောင်ကြ၏။
\p
\v 36 စစ်သားတိကလည်း ကိုယ်တော့်ကို လှောင်ပြောင်ကြပြီး ပုံးရည်ကို တိုက်လျက်၊ 
\v 37 “သင်သည် ယုဒသျှင်ဘုရင် ဖြစ်သည်ဆိုလျှင် သင့်ကိုသင် ကယ်တင်ပါ” ဟု ဆိုကြ၏။
\p
\v 38 ကိုယ်တော်၏ ဦးဂေါင်းထက်တွင် “ဤသူကား ယုဒသျှင်ဘုရင်ပေတည်း” ဟု ကမ္ပည်း ရီးထိုးထား၏။
\p
\v 39 လက်ဝါးကပ်တိုင်တွင် ရိုက်ဆွဲထားသော လူဆိုးနှစ်ဦးထဲက တစ်ယောက်က “သင်သည် မေသျှိယမှန်လျှင် မိမိကိုယ်ကို လည်းကောင်း၊ အကျွန်ရို့ကို လည်းကောင်း ကယ်တင်ပါ” ဟု ကိုယ်တော့်ကို ကဲ့ရဲ့ပြောဆို၏။
\p
\v 40 အခြားလူဆိုးတစ်ယောက်က ထိုသူအား “သင်သည် ဘုရားသခင်ကို မကြောက်သလော၊ အကြောင်းမူကား သင်သည် ဤသူနည်းတူ အပြစ်စီရင်ခြင်းကို ခံရ၏။ 
\v 41 ငါရို့ကား မိမိအပြစ်အလျှောက် ထိုက်သင့်သည့် အပြစ်ဒဏ်ကို ခံရကြ၏။ သို့ရာတွင် ဤအသျှင်ကား ဇာအပြစ်ကိုလည်း မကျူးလွန်ခ” ဟု ပြောဆိုဆုံးမ၏။ 
\v 42 ထို့နောက် ယေသျှုအား၊ “အသျှင်သည် သျှင်ဘုရင်အဖြစ် ကြွလာသောအခါ အကျွန့်ကို သတိရတော်မူပါ” ဟု လျှောက်၏။
\p
\v 43 ယေသျှုက “ဤနိ့ပင် သင်သည် ငါနန့်အတူ ပရဒိသုဘုံ၌ ဟိလိမ့်မည်ဟု ငါ ကတိပီး၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေသျှု အသက်ချုပ်တော်မူခြင်း။
\r (မဿဲ ၂၇.၄၅–၅၆; မာကု ၁၅.၃၃–၄၁; ယောဟန် ၁၉.၂၈–၃၀)
\p
\v 44-45 ထိုအချိန်သည် မွန်းတည့်အချိန်ဖြစ်၍ သုံးချက်တီးအချိန်တိုင်အောင် မြီတပြင်လုံး၌ အလင်းကွယ်ပျောက်၍ မှောင်မိုက်အတိ ဖြစ်လေ၏။ ဗိမာန်တော်ကန့်လန့်ကာသည်လည်း နှစ်ခြမ်းကွဲလေ၏။ 
\v 46 ယေသျှုသည် “အိုအဖ၊ အကျွန်၏ ဝိညာဉ်ကို ကိုယ်တော်၏ လက်တော်သို့ အပ်ပါ၏” ဟု ကြီးသောအသံနှင့် ကြွေးကြော်ပြီးလျှင် အသက်ချုပ်လေ၏။
\p
\v 47 တပ်မှူးသည် ဤအဖြစ်အပျက်ကို မြင်သောအခါ “အမှန်စင်စစ် ဤသူသည် ဖြောင့်မတ်သောသူဖြစ်၏” ဟု ဆို၍ ဘုရားသခင်ကို ချီးမွမ်းလေ၏။
\p
\v 48 ထိုအမှုကို ကြည့်ရှုရန် စုရုံးလာကြသော လူပေါင်းရို့သည် ထိုအခြင်းအရာကိုမြင်လျှင် ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် ရင်ဘတ်ကိုတီးလျက် အိမ်သို့ပြန်ကြ၏။ 
\v 49 \x - \xo ၂၃.၄၉ \xo*\xt လု ၈.၂,၃\xt*\x*ဂါလိလဲပြည်မှ ကိုယ်တော်၏ နောက်သို့လိုက်ကြသော မိန်းမတိအပါအဝင် ယေသျှုကို သိကျွမ်းသူအပေါင်းရို့သည် အဝီးကရပ်ပြီး ကြည့်ရှုနိန်ကြ၏။
\s ယေသျှုကို သင်္ဂြိုဟ်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၇.၅၇–၆၁; မာကု ၁၅.၄၂–၄၇; ယောဟန် ၁၉.၃၈–၄၂)
\p
\v 50-51 ထိုအခါ ယုဒပြည်၌ ယောသပ်အမည်ဟိသော အရိမဿဲမြို့သားဖြစ်၍ လူကောင်းလူဖြောင့်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော် တည်လာမည့်အချိန်ကို စောင့်မျှော်နိန်သူဖြစ်၏။ သူသည် လွှတ်တော်အဖွဲ့ဝင် တစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်း တရားလွှတ်တော်၏ ဆုံးဖြတ်ချက်နှင့် လုပ်ဆောင်ချက်ကို သဘောမတူခပေ။ 
\v 52 သူသည် ပိလတ်ထံသို့ဝင်၍ ယေသျှု၏အလောင်းတော်ကို တောင်းလေ၏။ 
\v 53 အလောင်းတော်ကို အောက်သို့ချပြီး ပိတ်ချောဖြင့်ပတ်ရစ်ပြီးလျှင် တစ်ခါမှ မသင်္ဂြိုဟ်ဖူးသော သင်္ချိုင်းကျောက်ဂူ၌ သင်္ဂြိုဟ်လေ၏။ 
\v 54 ထိုနိ့ကား သောကြာနိ့ဖြစ်၍ ဥပုသ်နိ့ကိုကူးရန် အချိန်နီးပေ၏။
\p
\v 55 ဂါလိလဲပြည်မှ ယေသျှုနှင့်အတူလာသော မိန်းမရို့သည် ယောသပ်နှင့်အတူ သင်္ချိုင်းတော်ကို လည်းကောင်း၊ အလောင်းတော်ကို မည်သို့ထားသည်ကို လည်းကောင်း တွိ့မြင်ခြင်းငှာ လာကြ၏။ 
\v 56 ထို့နောက် သူရို့သည် အိမ်သို့ပြန်၍ အလောင်းတော်အတွက် ဆီမွှီးနန့် အမွှီးနံ့သာကို အသင့်ပျင်ထား၏။
\p သူရို့သည် ပညတ်တော်ဟိသည့်အတိုင်း ဥပုသ်နိ့၌ အနားယူကြ၏။
\c 24
\s သီခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်း
\r (မဿဲ ၂၈.၁–၁၀; မာကု ၁၆.၁–၈; ယောဟန် ၂၀.၁–၁၀)
\p
\v 1 တလင်းဂနီနိ့ မိုးထက်စောစောအချိန်၌ မိန်းမရို့သည် အသင့်ပျင်ဆင်ထားသော ဆီမွှီးကိုယူ၍ သင်္ချိုင်းတော်သို့ လားကြ၏။ 
\v 2 သင်္ချိုင်းဂူဝမှ ကျောက်တုံးအား လှိမ့်ဖယ်ထားသည်ကို တွိ့မြင်သဖြင့်၊ 
\v 3 သူရို့သည် အတွင်းသို့ ဝင်ကြသောအခါ အသျှင်ယေသျှု၏ အလောင်းတော်ကို မတွိ့ရပေ။ 
\v 4 ထိုအခြင်းအရာတိကို တွေးမရဖြစ်နိန်ကြစဉ် တောက်ပသည့်ဝတ်ရုံကို ဝတ်ထားသော လူနှစ်ယောက်သည် ရုတ်တရက်ပေါ်လာ သူရို့အနား၌ ရပ်နိန်၏။ 
\v 5 မိန်းမရို့သည် ကြောက်လန့်၍ ပျပ်ဝပ်နိန်ကြစဉ် ထိုသူနှစ်ယောက်က “သင်ရို့သည် ဇာအတွက်ကြောင့် အသီကောင်ဟိသောအရပ်၌ အသက်ရှင်သူကို ရှာကြသနည်း။ 
\v 6 \x - \xo ၂၄.၆–၇ \xo*\xt မ ၁၆.၂၁; ၁၇.၂၂–၂၃; ၂၀.၁၈–၁၉; မာ ၈.၃၁; ၉.၃၁; ၁၀.၃၃–၃၄; လု ၉.၂၂; ၁၈.၃၁–၃၃\xt*\x*ကိုယ်တော်သည် ဤအရပ်၌ မဟိဗျာယ်၊ ရှင်ပြန်ထမြောက်တော်မူလားခဗျာယ်။ ကိုယ်တော်က ဂါလိလဲပြည်၌ ဟိတော်မူခစဉ်က၊ 
\v 7 ‘လူသားသည် အပြစ်သားတိလက်သို့ အပ်နှံခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်။ အသီသတ်ခြင်းကို ခံရ ပြီးလျှင် သုံးရက်မြောက်သောနိ့၌ သီခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်လိမ့်မည်’ ဟု ပြောခသောစကားကို အောက်မိ့ကြပါ” ဟုဆို၏။
\p
\v 8 ထိုအခါ မိန်းမရို့သည် ကိုယ်တော်ပြောခသောစကားကို ပြန်သတိရ၍၊ 
\v 9 သင်္ချိုင်းတော်မှ မိမိအိမ်သို့ ပြန်လာကြပြီးလျှင် တစ်ကျိပ်တစ်ပါးသောသူမှစ၍ တပည့်တော်အပေါင်းအား အကြောင်းစုံကို ပြောပြကြ၏။ 
\v 10 ထိုအကြောင်းအရာကို တမန်တော်တိအား ပြောပြသူရို့မှာ မာဂဒလရွာသူ မာရိ၊ ယောဟန္န၊ ယာကုပ်၏အမိ မာရိမှစသော အခြားသော မိန်းမတိ ဖြစ်ကြ၏။ 
\v 11 သို့ရာတွင် သူရို့ ပြောသောစကားများသည် တမန်တော်တိအတွက် ယုတ္တိမဟိသောကြောင့် သူရို့သည် မယုံကြပေ။ 
\v 12 သို့သော်လည်း ပေတရုသည် သင်္ချိုင်းတော်သို့ဗြီးလား၍ ရောက်သောအခါ ငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ ပိတ်စကိုသာ တွိ့ရလေ၏။ ထို့ကြောင့် ထိုအကြောင်းအရာကို အံ့သြလျက် မိမိအိမ်သို့ ပြန်လေ၏။\f + \fr ၂၄.၁၂ \fr*\ft တချို့ မူရင်းကျမ်းများတွင် အငယ် ၁၂ ကို မတွိ့ရပေ။\ft*\f*
\s ဧမောက်ရွာသို့ ခရီးလားခြင်း
\r (မာကု ၁၆.၁၂–၁၃)
\p
\v 13 ထိုနိ့၌ပင် တပည့်တော်နှစ်ယောက်သည် ယေရုဆလင်မြို့မှ ခုနစ်မိုင်ခန့်ကွာဝီးသော ဧမောက်ရွာသို့ ခရီးလားကြ၏။ 
\v 14 ထိုသူနှစ်ဦးသည် ဖြစ်ပျက်ခသော အကြောင်းအရာအလုံးစုံတိကို ပြောဆိုနိန်ကြ၏။ 
\v 15 ထိုသို့ ဆွေးနွေးပြောဆိုနိန်ကြစဉ် ယေသျှုကိုယ်တိုင် အနားသို့ကပ်လာပြီး သူရို့နှင့်အတူ ကြွတော်မူ၏။ 
\v 16 သို့သော်လည်း သူရို့သည် အကြောင်းတစ်စုံတခုကြောင့် မျက်စိမှောက်၍ ကိုယ်တော်ဖြစ်သည်ကို မမှတ်မိကြ။ 
\v 17 ယေသျှုက သူရို့အား “သင်ရို့ ခရီးလားယင်းနန့် ဇာအကြောင်းကို ပြောနိန်ကြသနည်း” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
\p သူရို့သည် မျက်နှာညှိုးငယ်လျက် ထိုနီရာတွင် ရပ်နိန်ကြ၏။ 
\v 18 သူရို့ထဲမှ ကလောဖဆိုသူက “ဤနိ့အတောအတွင်း ဖြစ်ပျက်ခသော အကြောင်းအရာတိကို ယေရုဆလင်မြို့၌ လာလည်သော အာဂန္တုထဲက သင်တစ်ယောက်တည်းသာ မသိဘဲနိန်သလော” ဟု ဆို၏။
\p
\v 19 ကိုယ်တော်က “ဇာအမှုအရာတိလဲ” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊
\p သူရို့က “နာဇရက်မြို့သား ယေသျှုနှင့် ပတ်သတ်သော အကြောင်းအရာများပင် ဖြစ်ပါ၏။ ထိုသူစွာ ဘုရားသခင်ရှိ့၊ လူအပေါင်းရို့ရှိ့၌ နှုတ်သတ္တိ၊ လက်သတ္တိနှင့် ပြည့်စုံသော ပရောဖက်တစ်ပါးဖြစ်၏။ 
\v 20 ငါရို့၏ ယဇ်ပရောဟိတ်အကြီးတိနန့် အာဏာပိုင်တိက ထိုသူ့ကို သီဒဏ်စီရင်ဖို့ အပ်နှံ့ပြီးကေ လက်ဝါးကပ်တိုင်မှာ တင်သတ်လိုက်ကတ်ဗျာယ်။ 
\v 21 ထိုအသျှင်က ဣသရေလလူမျိုးတိကို လွတ်မြောက်စီနိုင်သောအသျှင် ဖြစ်သည်ဟု ငါရို့ မျှော်လင့်ခပါ၏။ ထိုအကြောင်းအရာ ဖြစ်ပျက်ခစွာကား သုံးရက်ဟိပါဗျာယ်။ 
\v 22 ငါရို့အပေါင်းအဖော်ထဲက မိန်းမတချို့သည် မိုးထက်စောစော သင်္ချိုင်းတော်သို့ လားကြသောအခါ ငါရို့ကို အံ့သြစီပါ၏။ 
\v 23 အကြောင်းမှာ ကိုယ်တော်၏ အလောင်းတော်ကို မတွိ့ခသောကြောင့်ဖြစ်၏။ ယေသျှုက အသက်ရှင်လျက် ဟိတော်မူကြောင်း ပြောပြသော ကောင်းကင်တမန်တိကို ရူပါရုံ၌ မြင်တွိ့ခသည်ကို သူရို့ ပြန်လာပြီး အကျွန်ရို့အား ပြောပြကြ၏။ 
\v 24 ငါရို့ထဲက လူတချို့ကလည်း သင်္ချိုင်းတော်သို့ လားကြသောအခါ ထိုမိန်းမတိပြောသည့်အတိုင်း ကိုယ်တော့်ကို မတွိ့ခပါ” ဟု ဆိုကြ၏။
\p
\v 25 ထိုအခါ ယေသျှုက သူရို့အား၊ “ပရောဖက်တိ ဟောကြားခသမျှကို ယုံကြည်ရန် အားနည်းနိန်သော အို... လူမိုက်တိ၊ 
\v 26 မေသျှိယသည် ဘုန်းတန်ခိုးတော်ကို မခံယူခင် ဤကဲ့သို့ ဒုက္ခဝေဒနာတိကို ခံစားရန် လိုအပ်သည် မဟုတ်လော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 27 ထို့နောက် ယေသျှုသည် မောသျှေ ကျမ်းမှစ၍ ပရောဖက်ကျမ်းအားလုံးတွင် မိမိအားရည်မှတ်၍ ရီးထားသမျှသော ကျမ်းချက် အနက်အဓိပ္ပာယ်တိကို ထိုသူရို့အား ယှင်းလင်းဖော်ပြတော်မူ၏။
\p
\v 28 ထိုသူရို့လားသည့် ရွာအနီးသို့ရောက်ကြလျှင် ယေသျှုသည် ရှိ့သို့ ဆက်လားမည့်ဟန်ပြု၏။ 
\v 29 သို့သော် သူရို့က “တစ်နိ့တာကုန်၍ မှောင်စပြုနိန်လို့ အကျွန်ရို့နှင့်အတူ လာတည်းပါ” ဟု ကိုယ်တော်အား မရမက ဖိတ်ခေါ်၏။ ကိုယ်တော်ကလည်း သူရို့နှင့်အတူ တည်းခိုရန် လိုက်လားတော်မူ၏။ 
\v 30 စားပွဲတွင် သူရို့နှင့်အတူ ထိုင်တော်မူလျက် မုန့်ကိုယူ၍ ကျေးဇူးတော်ချီးမွမ်းပြီးမှ မုန့်ကိုဖဲ့ပြီးလျှင် သူရို့အား ပီးတော်မူ၏။ 
\v 31 ထိုအခါ သူရို့၏မျက်စိအမြင်သည် ပွင့်လာပြီးလျှင် ကိုယ်တော်မှန်းသိကြသော်လည်း ကိုယ်တော်သည် သူရို့ရှိ့မှ ကွယ်ပျောက်လေ၏။ 
\v 32 သူရို့ကလည်း “ကိုယ်တော်သည် လမ်း၌ ငါရို့ကို စကားပြောသည့်အခါ၌ လည်းကောင်း၊ ကျမ်းစာ၏အနက်ကို ဖွင့်ပြတော်မူသောအခါ၌ လည်းကောင်း၊ ငါရို့၏ စိတ်နှလုံးထဲတွင် မီးထတောက်သကဲ့သို့ ဖြစ်နိန်ခသည် မဟုတ်ပါလော” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆိုကြ၏။
\p
\v 33 သူရို့သည် ချက်ချင်းထ၍ ယေရုဆလင်မြို့သို့ ပြန်ကြ၏။ ထိုအရပ်၌ တစ်ကျိပ်တစ်ပါးသော တပည့်တော်ရို့နှင့် အခြားသောတပည့်တော်ရို့ အတူတကွ စုဝေးနိန်ကြသည်ကို တွိ့ရကြ၏။ 
\v 34 ထိုသူရို့ကလည်း “အမှန်ပင် သခင်ဘုရား ထမြောက်ဗျာယ်။ ကိုယ်တော်သည် သျှိမုန်အား ကိုယ်ထင်ပြဗျာယ်” ဟု ဆိုကြ၏။ 
\v 35 ထို့နောက် ထိုသူနှစ်ယောက်သည် လမ်းတွင် ဖြစ်ပျက်ခသည့် အကြောင်းအရာကို လည်းကောင်း၊ မုန့်ကိုဖဲ့ချိန်ကျမှ ကိုယ်တော်ဖြစ်မှန်း သိလာခြင်းကို လည်းကောင်း ယှင်းပြကြ၏။
\s ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့အား ကိုယ်ထင်ပြတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၂၈.၁၆–၂၀; မာကု ၁၆.၁၄–၁၈; ယောဟန် ၂၀.၁၉–၂၃; တမန်တော် ၁.၆–၈)
\p
\v 36 ထိုအကြာင်းအရာကို တပည့်တော်နှစ်ယောက်ရို့သည် ပြောပြနိန်စဉ် ယေသျှုသည် သူရို့အလယ်၌ ရုတ်တရက်ပေါ်လာပြီး ရပ်လျက် “သင်ရို့၌ ငြိမ်သက်ခြင်း ဟိစီသတည်း”\f + \fr ၂၄.၃၆ \fr*\ft တချို့သော မူရင်းကျမ်းများတွင် \ft*\fq သင်ရို့၌ ငြိမ်သက်ခြင်း ဟိစီသတည်း၊ \fq*\ft ဟူ၍ မတွိ့ရပေ။\ft*\f* ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 37 သူရို့သည် စစ္ဆီခြောက်သည်ဟု ထင်မှတ်သဖြင့် ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်နိန်ကြ၏။ 
\v 38 ကိုယ်တော်ကလည်း “ဇာကြောင့် ကြောက်လန့် နိန်ကြသနည်း၊ ဇာကြောင့် ယုံမှားသံသယ ဟိကြသနည်း။ 
\v 39 ငါ့လက်တိ၊ ခြီတိကိုကြည့်ပါ။ သင်ရို့မြင်ရသည့်အတိုင်း ငါပင်ဖြစ်၏။ ငါ့ကို စမ်းသပ်ကြည့်ကြလော။ သင်ရို့မြင်ရသည်အတိုင်း ငါ့၌အရိုးအသားနှင့် ပြည့်စုံ၏။ စစ္ဆီ၌ကား အရိုးအသားမဟိ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 40 ကိုယ်တော်သည် မိန့်တော်မူပြီးလျှင် မိမိ၏လက်တော်၊ ခြီတော်တိကို တပည့်တော်ရို့အား ပြတော်မူ၏။\f + \fr ၂၄.၄၀ \fr*\ft တချို့သော မူရင်းကျမ်းများတွင် အငယ် ၄၀ ကို မတွိ့ရပေ။\ft*\f* 
\v 41 သူရို့သည် အလွန် ဝမ်းမြောက်အံ့သြလျက် ဟိကြသော်လည်း မယုံနိုင်ကြသဖြင့်၊ ကိုယ်တော်က “သင်ရို့၌ စားစရာတစ်ခုခု ဟိသလော” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊ 
\v 42 သူရို့က ငါးကင်တစ်ပိုင်းကို ပီးကြ၏။ 
\v 43 ကိုယ်တော်သည် ယူ၍ သူရို့ရှိ့တွင် သုံးဆောင်တော်မူ၏။
\p
\v 44 ထို့နောက် ကိုယ်တော်ကလည်း သူရို့အား “မောသျှေ ပညတ်တ္တိကျမ်း၊ ပရောဖက်ကျမ်းနှင့် ဆာလံကျမ်းတွင် ငါ့အကြောင်းကို ရီးသားထားသော အမှုအရာအားလုံးသည် ဖြစ်ပျက်ရမည်ဟု သင်ရို့နှင့်အတူ ဟိသောအခါက ငါပြောခသည့်အတိုင်း အဂု ဖြစ်ပျက်လျက်ဟိ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 45 ထို့နောက် တပည့်တော်ရို့သည် ကျမ်းစာကို နားလည်ကြစီရန် သူရို့၏ အသိဉာဏ်ကို ဖွင့်ပီးတော်မူ၏။ 
\v 46 ကိုယ်တော်ကလည်း တပည့်တော်ရို့အား၊ “ကျမ်းစာတော်မြတ်၌ မေသျှိယသည် ဒုက္ခခံ၍ အသီခံတော်မူပြီးမှ သုံးရက်မြောက်သောနိ့၌ ထမြောက်တော်မူရမည်။ 
\v 47 နာမတော်ကိုအမှီပြု၍ နောင်တရခြင်းတရားနှင့် အပြစ်လွှတ်ခြင်းတရားတိကို ယေရုဆလင်မြို့မှစ၍ လူမျိုးတကာရို့ကို ဟောပြောရမည်။ 
\v 48 သင်ရို့သည် ဤအကြောင်းအရာများ၏ သက်သီများ ဖြစ်ကြ၏။ 
\v 49 \x - \xo ၂၄.၄၉ \xo*\xt တ ၁.၄\xt*\x*ငါ့ခမည်းတော် ကတိထားတော်မူသည့်အတိုင်း သင်ရို့အထက်သို့ ငါ စီရွှတ်လိုက်မည်။ သို့သော်လည်း သင်ရို့အထက်သို့ ကောင်းကင်ကတန်ခိုး ရောက်လာသည်အထိ ယေရုဆလင်မြို့၌ စောင့်နိန်ကြလော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေသျှုသည် ကောင်းကင်ဘုံသို့ တက်ကြွတော်မူခြင်း
\r (မာကု ၁၆.၁၉–၂၀; တမန်တော် ၁.၉–၁၁)
\p
\v 50 \x - \xo ၂၄.၅၀–၅၁ \xo*\xt တ ၁.၉–၁၁\xt*\x*ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်တိကို ဗေသနိရွာသို့ ခေါ်ဆောင်လားတော်မူပြီးလျှင် လက်တော်ကိုဆန့်၍ ကောင်းကြီးပီးတော်မူ၏။ 
\v 51 ဤသို့ ကောင်းကြီးပီးတော်မူစဉ် ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်ရို့ပါးမှ ခွာလျက် ကောင်းကင်သို့ ချီဆောင်ခြင်းကို ခံတော်မူ၏။\f + \fr ၂၄.၅၁ \fr*\ft တချို့သော မူရင်းကျမ်းများတွင် \ft*\fq ကောင်းကင်သို့ ချီဆောင်ခြင်းကို ခံတော်မူ၏၊ \fq*\ft ဟူ၍ မပါဟိပေ။\ft*\f* 
\v 52 တပည့်တော်ရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို ပြပ်ဝပ်ကိုးကွယ်ကြပြီးလျှင် အလွန်ဝမ်းမြောက်ရွှင်လန်းစွာဖြင့် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ပြန်လာ၍၊ 
\v 53 ဘုရားသခင်၏ ဗိမာန်တော်၌ အမြဲမပြတ် ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းလျက်နိန်ကြ၏။