\id ACT - Rakhine Bible Translation
\ide UTF-8
\ide 65001 - Unicode (UTF-8)
\h တမန်တော်
\toc1 တမန်တော်ရို့၏ လုပ်ဆောင်ချက်
\toc2 တမန်တော်
\toc3 တ
\mt1 တမန်တော်
\mt2 တမန်တော်ရို့၏ လုပ်ဆောင်ချက်
\imt နိဒါန်း
\ip \bk တမန်တော်ရို့၏ လုပ်ဆောင်ချက်\bk*စာအုပ်သည် အသင်းတော် စတင်လာပုံ၊ ယေရုဆလင်မြို့၊ ယုဒပြည်၊ ယှာမာရိပြည်မှစ၍ မည်ကဲ့သို့ ပျံ့နှံ့လာပုံ၊ ယေသျှုသည် ကောင်းကင်ဘုံသို့ မတက်ကြွခင် သူ၏တပည့်တော်ရို့အား ဟောပြောခပုံ စသည်ရို့ကို တင်ပြရန်ဖြစ်၏ (\xt ၁.၈\xt*)။ တမန်တော်ရို့၏ လုပ်ဆောင်ချက်စာအုပ်ကို လည်းကောင်း၊ လုကာ ပြုစုထားသော ခရစ်တော်၏ သတင်းကောင်းကို လည်းကောင်း လုကာက ရီးသားခခြင်း ဖြစ်၏။ သူသည် ဆီးဆရာဝန်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သောချာစွာဖြင့် အလွန် ဂရုတစိုက် မှတ်တမ်းတင်ထားခခြင်း ဖြစ်၏။ သူသည် ခရစ်တော်၏ သတင်းကောင်းနှင့် တမန်တော်ရို့၏ လုပ်ဆောင်ချက် ကျမ်းနှစ်စောင်လုံးကို ဟေလသလူမျိုးဖြစ်သော “သော်ဖိလု” အား ဖော်ပြခသော်လည်း၊ ဟေလသလူမျိုးတိနှင့် ယုဒလူမျိုးများတွင် ပါဝင်သော ခရစ်ယာန်အသိုင်းအဝန်း အတွက်လည်း ရည်ရွယ်ချက်ဟိစွာ ဖော်ပြထားသော ကျမ်းစာအုပ်ဖြစ်နိုင်ပါသည် (\xt ၁.၁\xt*)။
\ip \bk တမန်တော်ရို့၏ လုပ်ဆောင်ချက်\bk*စာအုပ်ကို ပေါလုသည် ထောင်မှ မလွတ်မြောက်ခင် ခရစ်တော်မွီးဖွားပြီးနောက် ၆၀ မှ ၆၄ နှစ် ကြား အပြီးသတ် ရီးထားပြုစုထားသော ကျမ်းစာအုပ်ဖြစ်ပါသည်။ လုကာသည် တမန်တော်ပေါလုနှင့်အတူ ခရီးလားခသူဖြစ်ပြီး တမန်တော်ရို့၏ လုပ်ဆောင်ချက်ကို အန္တိအုတ်မြို့တွင် ရီးသားပြုစုခသည်မှာ ဖြစ်နိုင်ပါ၏။ ဤစာအုပ်သည် လုကာ ပြုစုထားသော ခရစ်တော်၏ သတင်းကောင်းစာအုပ်၏ အဆက်ဖြစ်ပြီး ယေသျှုသည် ကောင်းကင်ဘုံသို့ တက်ကြွပြီးသည်နှင့် စတင်ခသည်။ လုကာ၏ ရီးသားရာ၌ ရည်ရွယ်ချက်သည် သူ၏ သတင်းကောင်းစာအုပ်နှင့် တူညီဖွယ် ဟိ၏။ သူသည် သော်ဖိလုအား အလိုဟိခသည်မှာ၊ ခရစ်ယာန်ဘာသာဝင် အရီအတွက် တိုးပွားလာကာ သူရို့ သင်ကြားခသည့် အရာများကို သေချာ သိနိုင်စီရန်နှင့် ယေသျှု၏ အသက်တာနှင့် ခရစ်ယာန်ဘာသာဆိုင်ရာ ပြန့်ပွားရေးကို တိကျစွာ ရီးသားဖော်ပြရန် ဖြစ်၏။
\ip \bk တမန်တော်ရို့၏ လုပ်ဆောင်ချက်\bk*စာအုပ်သည် ကနဦးအသင်းတော်များနှင့် ယေသျှုကို ယုံကြည်စွာ မည်သို့ အသက်ရှင်ရမည်အကြောင်း ပုံဥပမာများသည် အကျွန်ရို့အား အထောက်အကူဖြစ်စီသော အရာများဖြစ်ကြ၏။ တမန်တော်တိက အကျွန်ရို့အား အခြားသူရို့ပါးသို့ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်၏ တန်ခိုးတော်ကို အမှီပြု၍ သတင်းကောင်းတရား ပြန့်ပွားရမည်ကို ပုံဥပမာများဖြင့် ပြသခ၏။
\iot အကြောင်းအရာ အကျဉ်းချုပ်
\io1 ၁။ ပထမအကြိမ်၊ တမန်တော်တိ အထက်သို့ သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော် ဆင်းကြွလာခြင်းနှင့် အသင်းတော် စတင် တိုးပွားလာခြင်း \ior (၁.၁—၈.၁)\ior*
\io1 ၂။ ထို့နောက်၊ အသင်းတော်အား ညှည်းပန်းနှိပ်စက်ခြင်းနှင့် ယေရုဆလင်မှစတင်၍ ပြန့်နှံ့လားခြင်း \ior (၈.၂—၁၂.၂၃)\ior*
\io1 ၃။ နောက်တဖန်၊ ပေါလုသည် ပထမဆုံး သာသနာခရီး လားခြင်း \ior (၁၂.၂၄—၁၄.၂၈)\ior*
\io1 ၄။ ထို့ပြင်၊ ယုံကြည်သူ လူသစ်၏ လိုအပ်ချက်များအတွက် ယေရုဆလင်ကောင်စီ၌ တွိ့ဆုံ၍ ဆုံးဖြတ်ကြခြင်း \ior (၁၅.၁–၃၅)\ior*
\io1 ၅။ ထို့နောက်၊ ပေါလုသည် ဒုတိယအကြိမ် သာသနာခရီး လားခြင်း \ior (၁၅.၃၆—၁၈.၂၂)\ior*
\io1 ၆။ တဖန်၊ ပေါလုသည် တတိယအကြိမ် သာသနာခရီး လားခြင်း \ior (၁၈.၂၃—၂၀.၃၈)\ior*
\io1 ၇။ ထို့ပြင်၊ ပေါလုသည် ယေရုဆလင်မြို့၌ ဖမ်းဆီးခံရခြင်း \ior (၂၁.၁—၂၆.၃၂)\ior*
\io1 ၈။ နောက်ဆုံးတွင်၊ သူသည် ရောမမြို့သို့ ပို့ဆောင်ခံရခြင်း \ior (၂၇.၁—၂၈.၃၁)\ior*
\ie
\c 1
\p
\v 1 \x - \xo ၁.၁–၂ \xo*\xt လု ၁.၁–၄\xt*\x*အဆွီ သော်ဖိလု၊
\p ယေသျှုသည် အမှုတော်ဆောင်ရွက်ခြင်းနှင့် သွန်သင်ခြင်းတိကို အစပြုတော်မူသည့်အချိန်မှစ၍၊ 
\v 2 ရွီးကောက်တော်မူသော တမန်တော်တိကို သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်အားဖြင့် မိန့်မှာတော်မူပြီးနောက် အထက်သို့ ဆောင်ယူခြင်း ခံတော်မူသောနိ့တိုင်အောင် ဖြစ်ပျက်သမျှတိကို ပထမစာစောင်၌ ငါရီးသားဖော်ပြခ၏။ 
\v 3 ကိုယ်တော်သည် အသီခံတော်မူပြီးနောက် ရက်ပေါင်းလေးဆယ်တိုင်အောင် တမန်တော်ရို့အား မိမိအသက်ရှင်တော်မူကြောင်းကို ခိုင်လုံသော သက်သီအားဖြင့် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ဖော်ပြတော်မူ၏။ တမန်တော်ရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို တွိ့မြင်ကြရပြီး၊ ကိုယ်တော်ကလည်း သူရို့အား ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်အကြောင်းကို ဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။ 
\v 4 \x - \xo ၁.၄ \xo*\xt လု ၂၄.၄၉\xt*\x*သူရို့သည် စုရုံးလာကြသောအခါ\f + \fr ၁.၄ \fr*\fq သူရို့သည် စုရုံးလာကြသောအခါ၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa သူရို့သည် အတူတကွ တည်းခိုနိန်ကြစဉ်၊ \fqa*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa သူရို့သည် အတူတကွ စားသောက်နိန်ကြစဉ်။\fqa*\f* ကိုယ်တော်က “ယေရုဆလင်မြို့မှ ထွက်မလားကတ်ကေ့။ ငါ၏ခမည်းတော် ကတိပီးထားတော်မူခသော ဆုကျေးဇူးတိကို စောင့်မျှော်နိန်ကြလော့။ ထိုကတိတော်အကြောင်းကို အယင်က သင်ရို့ကို ငါဖော်ပြထားပြီးဖြစ်၏။ 
\v 5 \x - \xo ၁.၅ \xo*\xt မ ၃.၁၁; မာ ၁.၈; လု ၃.၁၆; ယော ၁.၃၃\xt*\x*ယောဟန်က ရီ၌ ဗတ္တိဇံကို ပီး၏။ သို့သော် သင်ရို့သည် ရက်အင်တန်ကာလအတွင်း သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်၌ ဗတ္တိဇံကို ခံရကြလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ယေသျှုသည် ကောင်းကင်ဘုံသို့ ချီဆောင်ခြင်းကို ခံတော်မူခြင်း
\r (မဿဲ ၁၆.၁၉–၂၀; လုကာ ၂၄.၅၀–၅၃)
\p
\v 6 တမန်တော်ရို့သည် ယေသျှုနှင့် အတူတကွ တွိ့ဆုံကြသောအခါ “အသျှင်၊ ဤအချိန်၌ ဣသရေလလူမျိုးတိအတွက် နိုင်ငံတော်ကို ပြန်ပီးတော်မူပါမည်လော့” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။
\p
\v 7 ယေသျှုက “ခမည်းတော်က မိမိ၏ အခွင့်အာဏာဖြင့် ဖြစ်လာမည့် အချိန်ကာလနှင့် နိ့ရက်များကို သင်ရို့ သိပိုင်ခွင့်မဟိ။ 
\v 8 \x - \xo ၁.၈ \xo*\xt မ ၂၈.၁၉; မာ ၁၆.၁၅; လု ၂၄.၄၇,၄၈\xt*\x*သို့ရာတွင် သင်ရို့အထက်၌ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော် ဆင်းသက်လာသောအခါ၊ သင်ရို့သည် တန်ခိုးဖြင့် ပြည့်ဝပြီးလျှင် ယေရုဆလင်မြို့မှစ၍ ယုဒပြည်တစ်ခုလုံး၊ ယှာမာရိပြည်နှင့် ကမ္ဘာမြီကြီးအစွန်းတိုင်အောင် ငါ၏သက်သီဖြစ်ကြလိမ့်မည်” ဟု သူရို့အား မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 9 \x - \xo ၁.၉ \xo*\xt မာ ၁၆.၁၉; လု ၂၄.၅၀,၅၁\xt*\x*ဤသို့ မိန့်တော်မူပြီးနောက် တမန်တော်ရို့ ကြည့်လျက်နိန်ကြစဉ် ကိုယ်တော်သည် ကောင်းကင်ဘုံသို့ ချီဆောင်ခြင်းကို ခံတော်မူ၍ မိုးတိမ်သည် ကိုယ်တော့်ကို ဖုံးကွယ်သဖြင့် သူရို့ မမြင်ရပေ။
\p
\v 10 ထိုသို့ ကိုယ်တော် ကြွတော်မူစဉ် တမန်တော်ရို့သည် အာကာပြင်သို့ စိ့စိ့ကြည့်နိန်ကြ၏။ ထိုအခါ ဝတ်ဖြူစင်ကြယ်နှင့် လူနှစ်ယောက်သည် သူရို့အနားတွင် ရုတ်တရက် ရပ်လာပြီးလျှင်၊ 
\v 11 “ဂါလိလဲပြည်သားရို့၊ ဇာဖြစ်လို့ ရပ်လျက် အာကာပြင်ကို ကြည့်နိန်ကြသနည်း။ ယေသျှုသည် သင်ရို့ထံမှ ကောင်းကင်ဘုံသို့ ချီဆောင်ခြင်းကို ခံတော်မူသည်ကို သင်ရို့ မြင်ရသည့်နည်းတူ ကောင်းကင်မှ တဖန် ကြွလာတော်မူလိမ့်မည်” ဟု ဆိုကြ၏။
\s ယုဒ၏နီရာကို ဆက်ခံသူ
\r (မဿဲ ၂၇.၃–၁၀)
\p
\v 12 ထို့နောက် တမန်တော်ရို့သည် သံလွင်တောင်မှ မိုင်ဝက်ခန့်ဝီးသော ယေရုဆလင်မြို့သို့ ပြန်လာကြ၏။ 
\v 13 \x - \xo ၁.၁၃ \xo*\xt မ ၁၀.၂–၄; မာ ၃.၁၆–၁၉; လု ၆.၁၄–၁၆\xt*\x*သူရို့သည် မြို့ထဲသို့ဝင်၍ မိမိရို့တည်းခိုသော အိမ်အထက်ခန်းသို့ တက်ကြ၏။ ထိုသူရို့ကား သျှိမုန်ပေတရု၊ ယောဟန်၊ ယာကုပ်၊ အန္ဒြေ၊ ဖိလိပ္ပု၊ သောမ၊ ဗာသောလမဲ၊ မဿဲ၊ အာလဖဲ၏သား ယာကုပ်၊ မျိုးချစ်စိတ်ထက်သန်သူသျှိမုန်နှင့် ယာကုပ်၏သား ယုဒရို့ဖြစ်ကြ၏၊ 
\v 14 သူရို့သည် ယေသျှု၏ မယ်တော်မာရိ အပါအဝင် မိန်းမတချို့နှင့် လည်းကောင်း၊ ကိုယ်တော်၏ ညီတော်များနှင့် လည်းကောင်း၊ မကြာမကြာ စုရုံး၍ အတူတကွ ဆုတောင်းလျက်နိန်ကြ၏။
\p
\v 15 ရက်အင်တန်ကြာပြီးနောက် ၁၂၀ ခန့် ဟိသော ယုံကြည်သူရို့ စုဝေးနိန်ကြစဉ် ပေတရုသည် စကားပြောရန် ထ၍၊ 
\v 16 “ညီအစ်ကိုမောင်နှမရို့၊ ယေသျှုကို ဖမ်းဆီးဖို့ လမ်းပြသူ ယုဒသျှာကရုတ်ကို ရည်မှတ်၍ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်က ဒါဝိဒ်အားဖြင့် ကျမ်းစာတော်မြတ်၌ ဖော်ပြခသည့်အတိုင်း အမှန်ပင် ပြည့်စုံရမည်။ 
\v 17 ယုဒသျှာကရုတ်သည် ငါရို့အဖွဲ့ထဲက အဖွဲ့ဝင်တစ်ယောက်ဖြစ်ခ၏။ အကြောင်းမူကား သူသည် ငါရို့နှင့်အတူ အမှုတော်ဆောင်ရန် ရွီးချယ်ခံထားသူ ဖြစ်ခ၏” ဟု ဟောပြောလေ၏။
\p
\v 18 \x - \xo ၁.၁၈,၁၉ \xo*\xt မ ၂၇.၃–၈\xt*\x*ယုဒသည် မတရားသဖြင့် ရသောငွီဖြင့် မြီတစ်ကွက်ကို ဝယ်ပြီးနောက် ထိုမြီကွက်တွင် လဲကျပြီး သီဆုံးကာ ဝမ်းပေါက်၍ အူများထွက်ကျလေ၏။ 
\v 19 ယေရုဆလင်မြို့၌ နီထိုင်သမျှသောသူ အပေါင်းရို့သည် ထိုအကြောင်းကို ကြား၍ ထိုမြီကွက်ကို မိမိရို့ ဘာသာစကားဖြင့် အကေလဒမဟု ခေါ်ဆိုကြ၏။ ၎င်း၏အနက်ကား “သွီးမြီ” ဟူ၍ ဖြစ်၏။
\p
\v 20 “ဆာလံကျမ်းစာ၌၊
\q1 “ ‘သူ၏ အိမ်သည် လူကင်းမဲ့သောအိမ် ဖြစ်ပါစီ၊’
\q2 ‘ထိုအိမ်၌ နီထိုင်သူ တစ်ယောက်လည်း မဟိပါစီကေ့။’
\m ‘သူ၏ အရိုက်အရာကိုလည်း တခြားသူ ယူပါစီ’ ဟု
\q1 ရီးသားထားပါ၏။
\p
\v 21 \x - \xo ၁.၂၁–၂၂ က \xo*\xt မ ၃.၁၆; မာ ၁.၉; လု ၃.၂၁; \xt*\xo ခ \xo*\xt မာ ၁၆.၁၉; လု ၂၄.၅၁\xt*\x*“ထို့ကြောင့်၊ အသျှင်ယေသျှုသည် ငါရို့ပါး၌ ဝင်ထွက်လားလာသည့် အချိန်တစ်လျှောက်လုံး ငါရို့နှင့်အတူ နီထိုင်ခသူတစ်ဦး ဖြစ်ရမည်၊ 
\v 22 ထိုသူသည် ယောဟန်၏ ဗတ္တိဇံတရားအကြောင်းကို ဟောပြောနိန်\f + \fr ၁.၂၂ \fr*\fq ယောဟန်၏ ဗတ္တိဇံတရားအကြောင်းကို ဟောပြောနိန်၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa ယောဟန်သည် ဗတ္တိဇံကို ပီးနိန်၏။\fqa*\f*သည့် အချိန်မှစ၍ ယေသျှုကို အကျွန်ရို့ထံမှ ကောင်းကင်ဘုံသို့ ချီဆောင်ခြင်းကို ခံတော်မူချိန်ထိတိုင်အောင် ငါရို့နှင့်အတူ နီထိုင်ခသူတစ်ဦး ဖြစ်ရမည်။ ကိုယ်တော်၏ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းအကြောင်းကို ငါရို့နှင့်အတူ သက်သီခံဖို့ရန် လူတစ်ယောက်ဖြစ်ရမည်” ဟု ဆို၏။
\p
\v 23 ထို့ကြောင့် တပည့်တော်ရို့သည် လူနှစ်ယောက်ကို အဆိုပြုကြ၏။ ထိုသူနှစ်ယောက်သည်ကား ဗာသျှဗဟု ခေါ်သော ယုတ္တု အမည်သစ်ကိုရသော ယောသပ်နှင့် မဿိရို့ ဖြစ်ကြ၏။ 
\v 24 ထို့နောက် တပည့်တော်ရို့သည် “အို အသျှင်ဘုရား၊ ကိုယ်တော်သည် လူတိစိတ်နှလုံးကို သိတော်မူပါ၏။ ဤသူနှစ်ယောက်ထဲက ဇာသူ့ကို ကိုယ်တော်သျှင်က ရွီးချယ်ခန့်ထားတော်မူကြောင်းကို အကျွန်ရို့ကို ဖော်ပြပီးတော်မူပါ။ 
\v 25 အကြောင်းမူကား မိမိနှင့် ထိုက်တန်သောအရပ်သို့ ထွက်ခွာလားသော ယုဒ၏နီရာ၌ တမန်တော်တစ်ပါးအဖြစ် အမှုတော်ကို ဆောင်ရွက်ရန် ဖြစ်ပါသည်” ဟု ဆုတောင်းကြ၏။ 
\v 26 ထို့နောက် သူရို့နှစ်ယောက်ကို မဲဖြင့်ရွီးချယ်ကြရာ မဿိသည် မဲကျသဖြင့် သူ့အား တမန်တော် တစ်ကျိပ်တစ်ပါးရို့နှင့်အတူ တမန်တော်အဖြစ် ရွီးချယ်ခန့်ထားကြ၏။
\c 2
\s သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော် ဆင်းသက်တော်မူခြင်း
\p
\v 1 ပင်တေကုတ္တေပွဲတော်နိ့ ရောက်သောအခါ ယုံကြည်သူအပေါင်းရို့သည် တစ်နီရာတည်းတွင် စုရုံးနိန်ကြ၏။ 
\v 2 ထိုအခါ လီပြင်း တိုက်ခတ်သံနှင့်တူသော အသံသည် အာကာပြင်မှ ရုတ်တရက်ပေါ်လာပြီး တပည့်တော်တိ နီထိုင်ရာအိမ်တစ်ခုလုံးသည် ထိုအသံနှင့် ပြည့်လေ၏။ 
\v 3 ထို့နောက် လျှာနှင့်တူသော မီးတောက်များသည် အဖြာဖြာကွဲလျက် သူရို့အသီးသီးအထက်၌ တည်နိန်သည်ကို မြင်ရကြ၏။ 
\v 4 ထိုအခါ ထိုသူအပေါင်းရို့သည် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်နှင့် ပြည့်ဝပြီးလျှင် ဝိညာဉ်တော်သည် ထိုသူရို့အား အခွင့်ပီးသောကြောင့် အခြားသော ဘာသာစကားများဖြင့် စတင်၍ ပြောဆိုကြ၏။
\p
\v 5 ထိုကာလတွင် လောက၌ဟိကြသော တိုင်းပြည်အသီသီးမှ လာကြသည့် ဘာသာတရား ကြည်ညိုသူ ယုဒလူမျိုးများသည် ယေရုဆလင်မြို့၌ တည်းခိုနိန်ကြ၏။ 
\v 6 ထိုအသံကို ကြားသောအခါ လူအပေါင်းရို့သည် စုရုံးလာကြ၏။ တပည့်တော်ရို့ ဟောပြောချက်များကို လူတိုင်း မိမိဘာသာစကားအားဖြင့် ကြားရသည်ဖြစ်၍ သူရို့သည် အံ့မောကျကြ၏။ 
\v 7 သူရို့သည် အံ့မောကျကြလျက်၊ “ဤကဲ့သို့ ဟောပြောနိန်ကြသော ဤလူတိကား ဂါလိလဲပြည်သားတိ မဟုတ်ပါလား။ 
\v 8 သို့ဖြစ်၍ ငါရို့အသီးသီးသည် ငါရို့၏ ဇာတိဘာသာစကားအတိုင်း ကြားရသည်ကား ဇာပိုင်ဖြစ်သနည်း။ 
\v 9 ငါရို့သည် ပါတိပြည်၊ မေဒိပြည်၊ ဧလံပြည်၊ မေသောပေါတာမိပြည်၊ ယုဒပြည်၊ ကပ္ပဒေါကိပြည်၊ ပုန္တုပြည်၊ အာယှိပြည်၊ 
\v 10 ဖြူဂိပြည်၊ ပမ်ဖုလိပြည်၊ အဲဂုတ္တုပြည်နှင့် ကုရေနေမြို့အနား လိဗုနယ်ပယ်ဒေသတိမှ လာကြသူများ ဖြစ်ကြ၏။ ငါရို့ထဲက တချို့သော သူရို့ကား ရောမမြို့မှ ရောက်လာသော၊ 
\v 11 ယုဒအမျိုးသားတိနှင့် ယုဒဘာသာသို့ ကူးပြောင်းလာကြသော တခြားလူမျိုးတိ ဖြစ်ကြပြီး၊ ငါရို့ထဲမှ တချို့သည် ကုရေတေပြည်သားနှင့် အာရပ်အမျိုးသားများ ဖြစ်ကြ၏။ သို့သော် ငါရို့သည် ဘုရားသခင်ပြုတော်မူသော ကြီးမြတ်သည့် အမှုများကို ငါရို့ဘာသာစကားဖြင့် သူရို့ ဟောပြောသည်ကို ကြားရယာ” ဟု ဆို၏။ 
\v 12 သူရို့သည် အံ့မောကျလျက် ဝေခွဲမရဖြစ်ကာ “ဤအမှုအရာကား ဇာသို့သောအမှုအရာ ဖြစ်သနည်း” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆိုကြ၏။
\p
\v 13 သို့သော် အခြားသူတိက ယုံကြည်သူရို့အား “ဤသူရို့ကား ယစ်မူးနိန်ကြသော သူများဖြစ်ကြ၏” ဟု ကဲ့ရဲ့ပြောဆိုကြ၏။
\s ပေတရု၏ ဟောပြောချက်
\p
\v 14 ထို့နောက် ပေတရုသည် တစ်ကျိပ်တစ်ပါးသော တမန်တော်ရို့နှင့်အတူ ရပ်လျက် ကျယ်သောအသံဖြင့် လူအစုအဝေးကြီးအား ပြောဆိုသည်မှာ “ယုဒအမျိုးသားရို့နှင့် ယေရုဆလင်မြို့၌ နီထိုင်သူအပေါင်းရို့၊ ငါ့စကားကို နားထောင်ကြလော့။ ဤအမှုအရာတိကို ငါယှင်းပြပါမည်။ 
\v 15 အဂုအချိန်ကား မိုးထဖက် ကိုးချက်တီးအချိန်သာ ဟိသိမ့်သည်ဖြစ်၍ သင်ရို့ထင်သည်အတိုင်း ဤသူရို့သည် ယစ်မူးနိန်ကြသည်မဟုတ်။ 
\v 16 ဤအရာသည် ပရောဖက်ယောလ ဟောပြောခသောအရာ အမှန်ပင်ဖြစ်၏။ ဟောပြောသော အကြောင်းအရာမူကား၊
\q1
\v 17 “ ‘ဘုရားသခင် မိန့်တော်မူသည်ကား နောက်ဆုံးသောနိ့တွင်၊
\q2 ငါသည် လူအပေါင်းရို့အထက်၌ ငါ့ဝိညာဉ်တော်ကို သွန်းလောင်းမည်။
\q1 သင်ရို့၏ သားသမီးရို့သည် ငါ့နှုတ်ကပါတ်တရားတော်ကို ဟောပြောကြလိမ့်မည်။
\q2 သင်ရို့၏ လူငယ်တိ ဗျာဒိတ်ရူပါရုံကို ရကြပြီးလျှင်၊
\q2 သင်ရို့၏ လူအိုတိလည်း အိပ်မက်တိကို မြင်မက်ရကြလိမ့်မည်။
\q1
\v 18 ထိုနိ့ရက်၌ ငါ၏အခိုင်းအစီ ယောက်ျားနှင့် မိန်းမတိအထက်၌
\q2 ငါ့ဝိညာဉ်တော်ကို သွန်းလောင်းပြီးလျှင်၊
\q2 သူရို့သည် ပရောဖက်ဉာဏ်ဖြင့် ဟောပြောကြလိမ့်မည်။
\q1
\v 19 အာကာပြင်ထက်၌ နိမိတ်လက္ခဏာတိကို လည်းကောင်း၊
\q2 အောက်အရပ် မြီကြီးထက်၌ အံ့သြဖွယ်ရာတိ ဖြစ်ကြသော
\q1 သွီး၊ မီးလျှံ၊ မီးခိုးလုံး စသည်ရို့ကို လည်းကောင်း ငါပြမည်။
\q2
\v 20 သခင်ဘုရား၏ ထူးမြတ်သောနိ့ မကျရောက်ခင်၊
\q2 နီမင်းသည် မှောင်မိုက်အတိ ဖြစ်၍
\q2 လသည်လည်း သွီးကဲ့သို့ နီလိမ့်မည်။
\q1
\v 21 ထိုအခါ သခင်ဘုရားထံ ကူညီမစခြင်းကို တောင်းခံကြသောသူမှန်သမျှသည် ကယ်တင်တော်မူခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်’ ဟူ၍ ဟောပြောခ၏။
\p
\v 22 “အို၊ ဣသရေလအမျိုးသားရို့၊ ငါ့စကားကို နားထောင်ကြလော့။ နာဇရက်မြို့သား ယေသျှုသည် ဘုရားသခင်၏ အံ့ဖွယ်ရာများနှင့် နိမိတ်လက္ခဏာများကို ပြသခသော ဘုရားသခင်၏ အခွင့်အာဏာရသည့် လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်းကို သင်ရို့အား ထင်ရှားစွာ သက်သီပြတော်မူခယာ။ ထိုအရာများသည် သင်ရို့ကြားမှာ ဖြစ်ပျက်ခသည်ကို သင်ရို့ကိုယ်တိုင် သိခကြ၏။ 
\v 23 \x - \xo ၂.၂၃ \xo*\xt မ ၂၇.၃၅; မာ ၁၅.၂၄; လု ၂၃.၃၃; ယော ၁၉.၁၈\xt*\x*ဘုရားသခင်သည် ယေသျှုကို သင်ရို့လက်သို့ အပ်နှံလိမ့်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသော မိမိ၏ အကြံအစည်တော်အတိုင်း သင်ရို့သည် မတရားသောသူရို့လက်သို့ အပ်နှံ၍ လက်ဝါးကပ်တိုင်၌ ထိုအသျှင်ကို တင်၍ ကွပ်မျက်ကြ၏။ 
\v 24 \x - \xo ၂.၂၄ \xo*\xt မ ၂၈.၅,၆; မာ ၁၆.၆; လု ၂၄.၅\xt*\x*သို့သော်လည်း ဘုရားသခင်သည် ထိုအသျှင်ကို သီခြင်းတရားမှ ထမြောက်စီတော်မူပြီး သီခြင်းတရား၏တန်ခိုးမှ လွတ်မြောက်စီတော်မူ၏။ ဇာကြောင့်ဆိုသော် သီခြင်းတရားသည် ထိုအသျှင်ကို အစဉ်အမြဲ ချုပ်နှောင်ထား၍ မရနိုင်။ 
\v 25 ထိုအသျှင်နှင့်ပတ်သတ်၍ ဒါဝိဒ်က၊
\q1 “ ‘ငါသည် သခင်ဘုရားကို အစဉ်မပြတ် မျက်မှောက်ပြု၏။
\q2 ဇာကြောင့်ဆိုသော် ငါသည် ဒုက္ခဆင်းရဲခြင်းမှ ကင်းလွတ်စီရန်၊ ကိုယ်တော်သည် ငါ့အနား၌ ဟိတော်မူ၏။
\q1
\v 26 ထို့ကြောင့် ငါ၏ စိတ်နှလုံးသည် ပျော်ရွှင်၍၊
\q2 ငါ့စကားသည်လည်း ရွှင်မြူးခြင်းနှင့် ပြည့်ဝနိန်၏။
\q1 ငါ၏ ခန္ဓာသည်လည်း၊
\q2 မျှော်လင့်ခြင်း၌ ခိုလှုံလိမ့်မည်၊
\q1
\v 27 ဇာကြောင့်ဆိုသော် ကိုယ်တော်သည် ငါရို့ကို မရဏာနိုင်ငံ၌ စွန့်ပစ်ထားတော်မူသည်မဟုတ်။
\q2 ကိုယ်တော်၏ သန့်ယှင်းသူတိကိုလည်း သင်္ချိုင်းတွင်း၌ ပုပ်ပျက်စီတော်မူမည်မဟုတ်။
\q1
\v 28 ကိုယ်တော်သည် ငါ့အား အသက်ရှင်ခြင်းလမ်းကို ပြညွှန်တော်မူပြီး၊
\q2 ရှိ့တော်၌ ငါ့ကို ဝမ်းမြောက်ခြင်းနှင့် ပြည့်ဝစီတော်မူလိမ့်မည်’ ဟု ဆို၏။
\p
\v 29 “ညီအစ်ကိုမောင်နှမရို့၊ ငါရို့၏ ထင်ရှားသော ရှီးအဖိုးအဖီး ဒါဝိဒ်မင်းကြီးနှင့်ပတ်သတ်၍ ငါသည် သင်ရို့အား အတိအလင်း ပြောပြပါမည်။ သူသည် သီလွန်ပြီး သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကိုခံရလျှင်လည်း သူ၏ သင်္ချိုင်းဂူသည် ဤနိ့တိုင်အောင် ငါရို့အရပ်၌ ဟိသိမ့်၏။ 
\v 30 သူသည် ပရောဖက်ဖြစ်၍ ဘုရားသခင်၏ ကတိတော်သည် သူ၌ ဟိကြောင်းကိုသိ၏။ ဘုရားသခင်သည် မိမိကို သျှင်ဘုရင်အဖြစ် ချီးမြှောက်သကဲ့သို့ မိမိ၏သားမြီးတစ်ယောက်ကို မိမိ၏ပလ္လင်ထက်၌ ထိုင်စီမည်ဟု ဘုရားသခင် ကျိန်ဆိုခသော ကတိတော်ကို သိခ၏။ 
\v 31 နောင်အခါ၌ ဘုရားသခင်က ဇာသို့ပြုတော်မူမည်ကို ဒါဝိဒ်သည် မြင်ခပြီး ခရစ်တော်၏ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်း အကြောင်းနှင့်ပတ်သတ်၍၊
\q1 “ ‘ကိုယ်တော့်ကို မရဏာနိုင်ငံ၌ စွန့်ပစ်ထားတော်မမူ၊
\q2 ကိုယ်တော်၏ ခန္ဓာတော်ကိုလည်း သင်္ချိုင်းထဲ၌ ပုပ်ပျက်စီတော်မူရန် မဟုတ်’ ဟု ဟောပြောခ၏။
\m
\v 32 ဘုရားသခင်က ထိုအသျှင်ယေသျှုအား သီခြင်းတရားမှ ထမြောက်စီတော်မူကြောင်းကို ငါရို့အားလုံးသည် ထိုအကြောင်းရင်း၏ သက်သီပင်ဖြစ်ကြ၏။ 
\v 33 ကိုယ်တော့်ကို ဘုရားသခင်၏ လက်ယာတော်ဖက်၌ ချီးမြှောက်တော်မူပြီးနောက် ကတိထားတော်မူသည်အတိုင်း သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို ခမည်းတော်ထံမှ ခံယူလေ၏။ အဂုတွင် သင်ရို့ တွိ့မြင်ကြားသိနိန်သော ထိုဝိညာဉ်တော်ကို ငါရို့အထက်၌ သွန်းလောင်းတော်မူပြီ။ 
\v 34 ဒါဝိဒ်သည် ကောင်းကင်ဘုံသို့ ချီဆောင်ခြင်းခံရသည်မဟုတ်။ သို့သော်လည်း ဒါဝိဒ်က၊
\q1 ‘သခင်ဘုရားသည် ငါ့အသျှင်ကို မိန့်တော်မူသည်ကား၊
\q1
\v 35 သင်၏ရန်သူတိကို သင်၏ခြီအောက်၌ ခြီတင်ခုံဖြစ်စီရန် ငါ ပြုပီးသည်တိုင်အောင်
\q2 ငါ့လက်ယာဖက်၌ ထိုင်နိန်လော့’ ဟု ဆို၏။
\p
\v 36 “ထို့ကြောင့် ဣသရေလလူမျိုးအပေါင်းရို့၊ သင်ရို့က လက်ဝါးကပ်တိုင်၌ တင်သတ်လိုက်သော ယေသျှုသည် သခင်အဖြစ်နှင့် လည်းကောင်း၊ မေသျှိယအဖြစ်နှင့် လည်းကောင်း ဘုရားသခင်က ခန့်ထားသောသူဖြစ်ကြောင်းကို စွဲမြဲစွာ သိမှတ်ကြလော့” ဟု ဟောလေ၏။
\p
\v 37 ထိုစကားကို ကြားရသောအခါ သူရို့၏စိတ်နှလုံးသည် လွန်စွာ ပူပင်သောကရောက်ကြလျက် ပေတရုနှင့် အခြားတမန်တော်ရို့အား “ညီအစ်ကိုရို့၊ ငါရို့ ဇာသို့ ပြုရပါမည်နည်း” ဟု မိန်းမြန်းကြ၏။
\p
\v 38 ပေတရုက၊ “သင်ရို့၏အပြစ်မှ ခွင့်ရွှတ်ခြင်းရစီရန် တစ်ယောက်စီတိုင်း နောင်တရပြီးလျှင် ယေသျှုခရစ်တော်၏ နာမတော်မြတ်၌ ဗတ္တိဇံကို ခံယူကြလော။ ထိုသို့ပြုလျှင် ဘုရားသခင်၏ လက်ဆောင်ဖြစ်သော သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို လက်ခံရကြလိမ့်မည်။ 
\v 39 အကြောင်းမူကား ဘုရားသခင်၏ ကတိတော်သည် သင်ရို့နှင့် သင်ရို့၏သားသမီးတိမှစ၍ အဝီး၌ဟိသောသူ အားလုံး၏အသျှင် ငါရို့၏ဘုရားသခင် ခေါ်တော်မူသော သူရို့အတွက်ဖြစ်၏” ဟု ဆိုလေ၏။
\p
\v 40 ပေတရုသည် အခြားသော စကားများဖြင့် သတိပီးလျက်၊ “သင်ရို့သည် မတရားသောသူရို့၌ ကျရောက်လာမည့် ပြစ်ဒဏ်မှ မိမိကိုယ်ကို ကယ်တင်ကြလော့” ဟု ထိုသူရို့အား တိုက်တွန်းလေ၏။ 
\v 41 ထိုအခါ ပေတရု၏စကားကို လက်ခံယုံကြည်သော များစွာသော သူရို့သည် ဗတ္တိဇံကိုခံယူကြသဖြင့် ထိုနိ့၌ လူပေါင်း ၃,၀၀၀ ခန့် တိုးပွားလေ၏။ 
\v 42 ထိုသူရို့သည် တမန်တော်ရို့၏ သွန်သင်ခြင်းကိုခံယူခြင်း၊ မိတ်ဖွဲ့ခြင်း၊ မုန့်ဖဲ့ခြင်း၊ ဆုတောင်းခြင်းများဖြင့် အချိန်ကုန်လွန်စီကြ၏။
\s ယုံကြည်သူရို့၏ အသက်ရှင်လှုပ်ယှားမှု
\p
\v 43 တမန်တော်ရို့သည် များစွာသော အံ့ဩဖွယ်ရာများနှင့် နိမိတ်လက္ခဏာများကို ပြကြသဖြင့် လူတိုင်းက အလွန်ကြောက်လန့်ကြကုန်၏။ 
\v 44 \x - \xo ၂.၄၄ \xo*\xt တ ၄.၃၂–၃၅\xt*\x*ယုံကြည်သူ အားလုံးသည် အတူတကွ မိတ်ဖွဲ့နီထိုင်ကြ၍ မိမိဥစ္စာပစ္စည်းများကို အချင်းချင်း ဝီမျှသုံးဆောင်ကြလေ၏။ 
\v 45 သူရို့သည် မိမိဥစ္စာများနှင့် ပိုင်ဆိုင်မှုများကိုရောင်းချ၍ ရဟိသောငွီများကို တစ်ဦးချင်း လိုအပ်မှုဟိသည်အတိုင်း ဝီမျှကြ၏။ 
\v 46 သူရို့သည် နိ့စဉ်နိ့တိုင်း ဗိမာန်တော်၌ စုဝေးကြပြီးလျှင် သူရို့၏အိမ်များတွင် မုန့်ကိုဖဲ့လျက် စေတနာစိတ်နှင့် ဝမ်းမြောက်စွာ အတူတကွ အစားအစာများကို သုံးဆောင်ကြကာ၊ 
\v 47 ဘုရားသခင်ကိုလည်း ချီးမွမ်းပြီးလျှင် လူအပေါင်းရို့ရှိ့တွင် မျက်နှာပွင့်လန်းလျက် ဟိကြ၏။ သခင်ဘုရားသည်လည်း ကယ်တင်ခြင်းခံရသူရို့၏ အရီအတွက်ကို နိ့စဉ်နှင့်အမျှ တိုးပွားစီတော်မူ၏။
\c 3
\s ခြီမသန်စွမ်းသော ယောကျ်ားတစ်ယောက်ကို အကောင်းပကတိ ဖြစ်စီခြင်း
\p
\v 1 တစ်နိ့၌ ပေတရုနှင့် ယောဟန်ရို့သည် မွန်းလွဲ သုံးချက်တီး ဆုတောင်းသောအချိန်တွင် ဗိမာန်တော်သို့ လားကြ၏။ 
\v 2 ထိုစဉ် လူတိက ဝမ်းတွင်းပါ ခြီမသန်စွမ်းသူ ယောကျ်ားတစ်ယောက်ကို ထမ်းလာကြ၏။ ဗိမာန်တော်ထဲသို့ လာကြသောသူတိပါးမှ ငွီကြေးတောင်းခံနိုင်ရန် နိ့စဉ်နိ့တိုင်း ထိုသူကို တင့်တယ်ဟု ခေါ်သော တန်းခါးအနားတွင် ချထားလေ့ဟိကြ၏။ 
\v 3 ထိုသူသည် ပေတရုနှင့် ယောဟန်ရို့ ဗိမာန်တော်ထဲသို့ ဝင်လာသည်ကို မြင်လျှင် တစ်စုံတစ်ခုကို ပီးကမ်းစွန့်ကြဲရန် သူရို့အား တောင်းခံလေ၏။ 
\v 4 သူရို့သည် သူ့ကို စိ့စိ့ကြည့်လျက်၊ ပေတရုက “ငါရို့ကို ကြည့်လော့” ဟု ဆိုလျှင်၊ 
\v 5 ထို့ကြောင့် သူသည် သူရို့ထံမှ တစ်စုံတစ်ခုရမည်ဟု မျှော်လင့်လျက် သူရို့ကိုကြည့်လေ၏။ 
\v 6 သို့သော် ပေတရုက “ငါ၌ ငွီကြေးမဟိ၊ ယေဒါလည်း ဟိသောအရာကို သင့်အား ပီးမည်။ နာဇရက်မြို့သား ယေသျှုခရစ်တော်၏ နာမတော်မြတ်အားဖြင့် ထ၍ လှမ်းလားလော့” ဟု ဆို၏။ 
\v 7 ထို့နောက် ပေတရုသည် မိမိ၏ ညာဖက်လက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ကာ ထူမလိုက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် သူ၏ခြီနှင့် ခြီဆစ်ရို့သည် ချက်ချင်း သန်မာလာသဖြင့်၊ 
\v 8 ထိုသူသည် ထခုန်လျက် ရပ်ကာ လမ်းလျှောက်လေ၏။ ထို့နောက် ဘုရားသခင်၏ဂုဏ်တော်ကို ချီးမွမ်းလျက် ခုန်ပေါက်လမ်းလျှောက်ကာ ဗိမာန်တော်ထဲသို့ သူရို့နှင့်အတူ လိုက်လားလေ၏။ 
\v 9 ထိုသူသည် လျှောက်လှမ်းစဉ် ဘုရားသခင်အား ချီးမွမ်းသည်ကို ထိုနီရာ၌ဟိသော လူအပေါင်းရို့သည် မြင်ကြ၏၊ 
\v 10 ထိုသူသည် တင့်တယ်တန်းခါးတွင် ထိုင်လေ့ဟိသည့် သူတောင်းစားဖြစ်ကြောင်းကို မှတ်မိကြသဖြင့် သူရို့သည် ထိုသူ၌ ဖြစ်ပျက်သည့် အမှုအရာများကို အလွန်ပင် အံ့သြကြ၏။
\s ဗိမာန်တော်ထဲ၌ ပေတရုဟောပြောခြင်း
\p
\v 11 ထိုသူသည် ပေတရုနှင့် ယောဟန်ရို့ကို ကပ်လျက်နီစဉ် လူအပေါင်းရို့သည် အံ့သြသဖြင့် ထိုသူရို့ဟိရာ သျှောလမုန်မုခ်ဟုခေါ်သော နီရာသို့ ဗြီး၍ လားကြ၏။ 
\v 12 ပေတရုသည် ထိုသူရို့ကို မြင်သောအခါ “ဣသရေလအမျိုးသားရို့၊ ဇာဖြစ်လို့ ဤအမှုအရာကို အံ့သြနိန်ကြပြီး၊ ဇာကြောင့် ငါရို့ကို စိ့စိ့ကြည့်နိန်ကြသနည်း။ ငါရို့၏ တန်ခိုး၊ ငါရို့၏ အကျင့်သီလအားဖြင့် ဤလူကို လမ်းလျှောက်နိုင်အောင် လုပ်နိုင်သည်ဟု ထင်ကြသလော။ 
\v 13 ငါရို့အဖိုးအဖီးတိ၏ဘုရား၊ အာဗြဟံ၊ ဣဇာက်၊ ယာကုပ်ရို့၏ ဘုရားသခင်သည် မိမိ၏အခိုင်းအစီ ယေသျှုအား ဘုန်းတန်ခိုးတော်ကို ပီးတော်မူခယာ။ သင်ရို့သည် ထိုအသျှင်ကို အာဏာဟိသောသူတိလက်၌ အပ်သော်လည်း သူ့ကို လွှတ်ပီးရန် ဆုံးဖြတ်ထားသော ပိလတ်၏ ရှိ့တော်၌ ငြင်းပယ်ခကြ၏။ 
\v 14 \x - \xo ၃.၁၄ \xo*\xt မ ၂၇.၁၅–၂၃; မာ ၁၅.၆–၁၄; လု ၂၃.၁၃–၂၃; ယော ၁၉.၁၂–၁၅\xt*\x*သင်ရို့သည် သန့်ယှင်းဖြောင့်မတ်သည့် အသျှင်ကို ငြင်းပယ်၍ သင်ရို့အတွက် လူသတ်သမားကို လွှတ်ပီးရန် တောင်းဆိုလေ၏။ 
\v 15 ထို့ကြောင့် အသက်ကို ပီးပိုင်သောသူကို ကွပ်မျက်လိုက်ကြ၏။ သို့သော် ဘုရားသခင်သည် ထိုသခင်ကို သီခြင်းတရားမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်တော်၏။ ငါရို့သည် ထိုအကြောင်းအရာ၏ သက်သီဖြစ်ကြ၏။ 
\v 16 ယေသျှု၏နာမတော်၌ ယုံကြည်ခြင်းဖြင့် သင်ရို့ မြင်ရ၊ သိရသော ဤသူသည် သန်စွမ်းလားခယာ။ ထိုသို့ ဖြစ်ခြင်းသည် ယေသျှု၏နာမတော်ကို ယုံကြည်ခြင်းသည် ထိုအသျှင်အားဖြင့်လာ၍ သင်ရို့ မြင်သမျှအတိုင်း ထိုသူအား လုံးဝ ကျန်းမာလာစီခြင်းဖြစ်၏။
\p
\v 17 “ညီအစ်ကိုရို့၊ အဂုတွင် သင်ရို့သည် သင်ရို့၏ ခေါင်းဆောင်တိ လုပ်ဆောင်ခသည့်နည်းတူ အသိဉာဏ်မဲ့စွာ ပြုနိန်ကြကြောင်းကို ငါသိ၏။ 
\v 18 မိမိ၏ မေသျှိယသည် ဒုက္ခဝေဒနာ ခံရမည်ဖြစ်ကြောင်းကို အားလုံးသော ပရောဖက်တိအားဖြင့် ကြိုတင်၍ ဘုရားသခင်က ဗျာဒိတ်ထားတော်မူခသော အရာတိကို ပြည့်စုံစီတော်မူယာ။ 
\v 19 သို့ဖြစ်၍ ဘုရားသခင်သည် သင်ရို့၏ အပြစ်တိကို လွှတ်ပီးစီရန် နောင်တရ၍ ပြောင်းလဲကြလော့။ ထိုသို့ပြုလျှင်၊ 
\v 20 ဝိညာဉ်တန်ခိုး သွန်းလောင်းမည့်အချိန်သည် သခင်ဘုရားထံတော်မှ ရောက်လာလိမ့်မည်၊ ကိုယ်တော်သည် သင်ရို့အဖို့ ရွီးချယ်ထားတော်မူသော ကယ်တင်သျှင်ယေသျှုကို သင်ရို့ထံပါးသို့ စီရွှတ်တော်မူလိမ့်မည်။ 
\v 21 ရှီးကာလက မိမိ၏ သန့်ယှင်းသူ ပရောဖက်တိမှတဆင့် ပီးတော်မူခသော ဘုရားသခင်၏ ဗျာဒိတ်တော်နှင့်အညီ ထိုအသျှင်သည် အရာအားလုံးကို အသစ်ပြုပျင်သောကာလ ရောက်လာသည့်တိုင်အောင် ကောင်းကင်ဘုံ၌ ဟိနိန်တော်မူမည်။ 
\v 22 မောသျှေက၊ ‘သင်ရို့၏အသျှင် ဘုရားသခင်သည် ငါ့ကို စီရွှတ်တော်မူသည့်နည်းတူ\f + \fr ၃.၂၂ \fr*\fq ငါ့ကို စီရွှတ်တော်မူသည့်နည်းတူ၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa ငါ့ကဲ့သို့။\fqa*\f* ပရောဖက်တစ်ပါးကိုလည်း သင်ရို့ပါးသို့ စီရွှတ်တော်မူလိမ့်မည်။ ထိုအသျှင်သည် သင်ရို့၏ လူမျိုးထဲက ဖြစ်လိမ့်မည်။ ထိုအသျှင် ဟောပြောသမျှစကားတိကို သင်ရို့နာခံကြရမည်။ 
\v 23 ဇာသူမဆို ထိုပရောဖက်စကားကို မနာခံသောသူသည် ဘုရားသခင်၏ လူမျိုးတော်ဖြစ်ခြင်းမှ ဖယ်ယှား၍ ဖျက်ဆီးခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်’ ဟု မိန့်မြွက်တော်မူခ၏။ 
\v 24 သျှာမွေလမှစ၍ နောင်မှာပေါ်ထွန်းလာသည့် ပရောဖက်အားလုံးက ဗျာဒိတ်တော်အားဖြင့် အဂု နိ့ရက်ကာလ၌ ဖြစ်ပျက်နိန်သော အကြောင်းအရာတိကို ဟောပြောကြေညာခ၏။ 
\v 25 ထိုပရောဖက်တိအားဖြင့် ဘုရားသခင်ပီးတော်မူသော ကတိတော်များသည် သင်ရို့နှင့် ဆိုင်၏။ သင်ရို့အဖိုးအဖီးတိနှင့် ဘုရားသခင်ပြုတော်မူခသော ပဋိညာဉ်တော်ကလည်း သင်ရို့နှင့်ဆိုင်၏။ ဘုရားသခင်က အာဗြဟံအား၊ ‘သင်၏ အမျိုးအနွယ်အားဖြင့် မြီကြီးသားအပေါင်းရို့သည် ကောင်းကြီးမင်္ဂလာကို ခံစားရလိမ့်မည်’ ဟု မိန့်တော်မူခ၏။ 
\v 26 ထို့ကြောင့် သင်ရို့တစ်ယောက်စီတိုင်းသည် မတရားသောလမ်းမှ နောင်တရခြင်းအားဖြင့် ကောင်းကြီးမင်္ဂလာကို ခံစားကြစီရန် ဘုရားသခင် ရွီးချယ်ထားသော မိမိအခိုင်းအစီအား သင်ရို့ပါးသို့ အဦးဆုံး စီရွှတ်တော်မူသည်” ဟု ဟောပြောလေ၏။
\c 4
\s တရားလွှတ်တော်ရှိ့၌ ပေတရုနှင့်ယောဟန်
\p
\v 1 ပေတရုနှင့် ယောဟန်ရို့သည် လူအပေါင်းရို့အား ဟောပြောလျက်နီကြစဉ် တချို့သော ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၊\f + \fr ၄.၁ \fr*\fq ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၊ \fq*\ft တချို့သော လက်ရီးမူကျမ်းတွင် \ft*\fqa ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းများ၊ \fqa*\ft ဟု ဖော်ပြပါဟိသည်။\ft*\f* ဗိမာန်တော်မှူးနှင့် ဇဒ္ဒုကဲတချို့သည် ရောက်လာကြ၏။ 
\v 2 တမန်တော် နှစ်ပါးက ယေသျှု၌ သီခြင်းတရားမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းတရားအကြောင်းကို လူတိအား သွန်သင်ဟောပြောကြသောကြောင့် သူရို့သည် စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်ကြ၏။ 
\v 3 ထို့ကြောင့် သူရို့သည် တမန်တော်ရို့ကို ဖမ်းဆီးကြပြီး မိုးချုပ်ပြီဖြစ်သောကြောင့် နောက်တစ်နိ့တိုင်အောင် အချုပ်ခန်းထဲ၌ ထည့်ထားကြ၏။ 
\v 4 သို့သော် နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို ကြားနာကြသူရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို ယုံကြည်သက်ဝင်လာကြပြီး အရီအတွက်အားဖြင့် ယုံကြည်သူ ၅,၀၀၀ ခန့် တိုးပွားလာသတည်း။
\p
\v 5 နောက်တစ်နိ့၌ ယုဒ ခေါင်းဆောင်တိ၊ အသက်ကြီးသူတိနှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာရို့သည် ယေရုဆလင်မြို့တွင် စုဝေးကြလေ၏။ 
\v 6 သူရို့သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း အန္နတ်၊ ကယာဖ၊ ယောဟန်၊ အလက်ဇန္ဒြားနှင့် တခြားသော ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏ မိသားစုဝင်များ အစဟိသောသူအပေါင်းရို့နှင့် တွိ့ဆုံကြ၏။ 
\v 7 ထိုသူရို့ရှိ့တွင် တမန်တော်နှစ်ပါးကို ရပ်စီလျက် “သင်ရို့သည် ဇာသူ့တန်ခိုး၊ ဇာသူ့နာမနှင့် ဤအမှုကိုပြုသနည်း” ဟု မိန်းမြန်းကြ၏။
\p
\v 8 ထိုအခါ ပေတရုသည် သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော်နှင့် ပြည့်ဝလျက် “လူတိ ခေါင်းဆောင်တိနှင့် အသက်ကြီးသူရို့၊ 
\v 9 ဤနိ့တွင် ငါရို့သည် ခြီမသန်စွန်းသူတစ်ယောက်ကို ကောင်းကျိုးပြုသည့်အကြောင်းနှင့် သူသည် အကောင်းပကတိဖြစ်လာပုံ အကြောင်းနှင့်ပတ်သတ်၍ စစ်ဆီးခံနိန်ရပါ၏၊ 
\v 10 သင်ရို့သည် လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်၌ တင်၍ သတ်လိုက်ပြီး ဘုရားသခင်က ရှင်ပြန်ထမြောက်စီတော်မူသော နာဇရက်မြို့သား ယေသျှုခရစ်တော်၏ နာမတော်တန်ခိုးတော်အားဖြင့် ထိုသူသည် လုံးဝ ခြီသန်စွမ်းလာပြီးလျှင် အဂု သင်ရို့ရှိ့၌ ရပ်နိန်သည်ကို သင်ရို့နှင့်အတူ ဣသရေလလူမျိုးအပေါင်းရို့ သိအပ်ပေ၏။ 
\v 11 ယေသျှုကို ရည်မှတ်၍ ကျမ်းစာ၌ ဖော်ပြထားသည်ကား၊
\q1 “ ‘တိုက်အိမ်ဆောက်သောသူတည်းဟူသော သင်ရို့က မသုံးလို၍ ပယ်ထားသောကျောက်သည်၊
\q2 အရေးအကြီးဆုံး အဓိကနီရာ၌ အသုံးဝင်လာရသည်’ ဟူ၍ ဖြစ်သတည်း။
\m
\v 12 ကယ်တင်ခြင်းသည် အခြားသော သူတစ်ယောက်၌မျှမဟိ၊ အကြောင်းမူကား ထိုနာမမှတစ်ပါး ငါရို့ကို ကယ်တင်နိုင်သော အခြားသောနာမကို ကောင်းကင်အောက်၌ ဇာသူ့ကိုမျှ ပီး၍မထား” ဟု သူရို့အား ဖြေကြားတော်မူ၏။
\p
\v 13 ပေတရုနှင့် ယောဟန်ရို့သည် ပညာမတတ်သောသူ၊ သာမန်လူများသာ ဖြစ်လျက်ပင် ဤသို့ ရဲရင့်ကြသည်ကို တရားလွှတ်တော်အဖွဲ့ဝင်များ မြင်တွိ့ကြသောအခါ အလွန်အံ့သြကြ၏။ ထိုသူရို့သည် ယေသျှု၏အပေါင်းအဖော်များ ဖြစ်ခကြသည်ကိုလည်း သတိပြုမိကြ၏။ 
\v 14 သို့ရာတွင် အနာရောဂါပျောက်ကင်းခသူသည် ပေတရု၊ ယောဟန်ရို့နှင့်အတူ ရပ်နိန်သည်ကို မြင်သောကြောင့် သူရို့သည် မည်သို့မျှ ငြင်းဆိုမှုကို မပြုနိုင်ကြ။ 
\v 15 ထို့ကြောင့် သူရို့သည် တမန်တော်ရို့အား တရားလွှတ်တော်ထဲမှ ထွက်လားခိုင်းပြီးလျှင် သူရို့သည် စတင်၍ ဤသို့ တိုင်ပင်ကြ၏။ 
\v 16 “ဤသူရို့ကို ငါရို့ ဇာပိုင် လုပ်ရမည်နည်း။ ဤထူးခြားသော နိမိတ်လက္ခဏာတစ်ရပ်သည် သူရို့အားဖြင့် ဖြစ်ခသည်ကို ယေရုဆလင်မြို့၌ဟိသော လူတိုင်း ကောင်းစွာ သိကြသည် ဖြစ်၍ ဤအရာကို ငါရို့ ငြင်း၍ မရနိုင်။ 
\v 17 သို့သော်လည်း လူတိကြား၌ ဤကိစ္စကို ထပ်၍ ပြန့်နှံ့မလားစီခြင်းငှာ နောက်တစ်ခါ ယေသျှုနာမကို အမှီပြု၍ ဇာသူ့ကိုမျှ မဟောပြောစီရန် ထိုသူရို့အား တင်းကြပ်စွာ သတိပီးကြမည်” ဟု ဆိုကြ၏။
\p
\v 18 ထို့နောက် သူရို့သည် တမန်တော်တိအား ပြန်၍ ခေါ်သွင်းပြီး ယေသျှုနာမတော်ကို အမှီပြု၍ နောက်တစ်ခါ ဟောပြောသွန်သင်ခြင်းကို မပြုရန် ပညတ်ထားကြ၏။ 
\v 19 သို့ရာတွင် ပေတရုနှင့် ယောဟန်ရို့က “ဘုရားသခင်၏ စကားတော်ထက် သင်ရို့၏ စကားကို နားခံခြင်းသည် ဘုရားသခင်၏ ရှိ့တော်မှောက်၌ မှန်သလော ဆိုသည်ကို သင်ရို့ကိုယ်တိုင် စီရင်ပီးကြလော။ 
\v 20 ငါရို့ကား ငါရို့ကိုယ်တိုင် ကြားရ၊ မြင်ရသည့် အမှုအရာတိကို မဟောပြောဘဲ မနိန်နိုင်” ဟု ပြန်ပြောကြ၏။ 
\v 21 ထိုအခါ သူရို့သည် တမန်တော်ရို့အား တင်းကြပ်စွာ သတိပီး၍ ပြန်ရွှတ်လိုက်ကြ၏။ အကြောင်းမူကား လူအပေါင်းရို့သည် ဖြစ်ပျက်ခသည့်အရာအတွက် ဘုရားသခင်၏ ဘုန်းတော်ကို ချီးမွမ်းနိန်ကြသည်ဖြစ်၍ တရားလွှတ်တော်အဖွဲ့ဝင်ရို့သည် တမန်တော်ရို့အား အပြစ်ဒဏ်ပီးရန် နည်းလမ်းကို ရှာမတွိ့ပေ။ 
\v 22 ဤနိမိတ်လက္ခဏာအားဖြင့် ရောဂါပျောက်ကင်းသူသည် အသက်လေးဆယ်ကျော်အရွယ်ဖြစ်၏။
\s ရဲ့ရင့်ခြင်းဟိရန် ယုံကြည်သူများ ဆုတောင်းကြခြင်း
\p
\v 23 ပေတရုနှင့် ယောဟန်ရို့သည် လွတ်မြောက်လာပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်းပင် မိမိလူစုထံသို့ ပြန်လာကြပြီးလျှင် ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲတိနှင့် ဘာသာရေးခေါင်းဆောင်တိ ပြောကြားလိုက်သမျှကို ပြောပြကြ၏။ 
\v 24 ထိုအကြောင်းကို ကြားကြသောအခါ ယုံကြည်သူရို့သည် ဘုရားသခင်အထံတော်သို့ တညီတညွတ်တည်း အသံကိုရွှင့်လျက်၊ “အစိုးရတော်မူသောအသျှင်၊ ကိုယ်တော်သည် ကောင်းကင်၊ မြီကြီး၊ ပင်လယ်သမုဒ္ဒရာနှင့် ထိုအရပ်၌ ဟိသမျှအရာတိကို ဖန်ဆင်းတော်မူသော အသျှင်ဖြစ်တော်မူ၏။ 
\v 25 ကိုယ်တော်သျှင်သည် မိမိ၏အခိုင်းအစီဖြစ်သော အကျွန်ရို့၏ အဖိုးအဖီး ဒါဝိဒ်ကတစ်ဆင့် သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော်အားဖြင့် မိန့်တော်မူသည်မှာ၊
\q1 “ ‘လူမျိုးခြားရို့သည် ဇာအတွက်ကြောင့် ရုန်းရင်းဆန်ခတ် ပြုကြသနည်း၊
\q2 လူတိလဲ ဇာအတွက်ကြောင့် အကျိုးမဟိဘဲ လျှို့ဝှက်ကြံစည်ကြသနည်း၊
\q1
\v 26 လောကီသျှင်ဘုရင်ရို့သည် အသင့်ပျင်ဆင်ပြီး
\q2 အုပ်ချုပ်သူတိနှင့် စုဝေးကြကာ
\q2 သခင်ဘုရားနှင့် ကိုယ်တော်၏ မေသျှိယကို ဆန့်ကျင်ကြ၏’ ဟူ၍ ဖြစ်၏။
\m
\v 27 \x - \xo ၄.၂၇ က \xo*\xt လု ၂၃.၇–၁၁; \xt*\xo ခ \xo*\xt မ ၂၇.၁,၂; မာ ၁၅.၁; လု ၂၃.၁; ၂၃.၇–၁၁; ယော ၁၈.၂၈,၂၉\xt*\x*ထိုနည်းတူစွာ ဟေရုဒ်နှင့် ပုန္တိပိလတ်ရို့သည် လူမျိုးခြားများ၊ ဣသရေလလူမျိုးများနှင့်အတူ ဤမြို့ထဲ၌ စုဝေးခပြီးလျှင် ယေသျှုအား ဆန့်ကျင်ကြ၏။ ထိုသူသည် ကိုယ်တော်၏ သန့်ယှင်းသော အခိုင်းအစီဖြစ်ပြီး မေသျှိယအဖြစ် ဘိသိက်ခံရသူဖြစ်၏။ 
\v 28 ထိုသူရို့ စုဝေးကြခြင်းမှာ ကိုယ်တော်သျှင်၏ တန်ခိုးတော်နှင့် အလိုတော်အရ ခွဲခန့်မှတ်သားသော အရာများကို ဖြစ်ပျက်လာစီရန် လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြစ်၏။ 
\v 29 အို၊ သခင်ဘုရား၊ အဂုခါ ထိုသူရို့၏ ခြိမ်းခြောက်ခြင်းကို သိမှတ်တော်မူပါ။ ကိုယ်တော်သျှင်၏ အခိုင်းအစီတိအား အသျှင်၏တရားတော်ကို ရဲရင့်စွာ ဟောပြောနိုင်ခွင့် ပြုတော်မူပါ။ 
\v 30 အနာရောဂါပျောက်ကင်းစီရန် ကိုယ်တော်၏လက်တော်ကို ဆန့်တော်မူပြီးလျှင် ကိုယ်တော်သျှင်၏ သန့်ယှင်းသောအခိုင်းအစီ ယေသျှု၏ နာမတော်မြတ်အားဖြင့် နိမိတ်လက္ခဏာနှင့် အံ့ဩဖွယ်သောအရာများကို ပြုခွင့်ပီးတော်မူပါ” ဟု ဆုတောင်းကြလေ၏။
\p
\v 31 ထိုသို့ ဆုတောင်းပြီးသောအခါ၌ သူရို့စုဝေးနိန်သောအရပ်သည် တုန်လှုပ်လေ၏။ သူရို့သည်လည်း သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော်နှင့် ပြည့်ဝလျက် ဘုရားသခင်၏ တရားတော်ကို ရဲရင့်စွာ စတင်၍ ဟောပြောကြလေ၏။
\s ယုံကြည်သူများသည် မိမိရို့ပိုင်ဆိုင်သောဥစ္စာများကို ဝီမျှကြခြင်း
\p
\v 32 \x - \xo ၄.၃၂ \xo*\xt တ ၂.၄၄,၄၅\xt*\x*ယုံကြည်သူရို့၏ အစုအဝေးသည် တစ်စိတ်တစ်ဝမ်းတည်းဖြစ်ကြ၍ သူရို့၏ပစ္စည်းဥစ္စာများကို မိမိပိုင်သည်ဟု မပြောဘဲ၊ ဟိသမျှသော ပစ္စည်းဥစ္စာများကို အချင်းချင်း ဝီမျှသုံးဆောင်ကြ၏။ 
\v 33 တမန်တော်ရို့သည် အသျှင်ယေသျှု ရှင်ပြန်ထမြောက်တော်မူခြင်းအကြောင်းကို ကြီးစွာသောတန်ခိုးဖြင့် သက်သီခံကြ၏။ ဘုရားသခင်သည် သူရို့အားလုံးကို ကြွယ်ဝသော ကောင်းကြီးမင်္ဂလာဖြင့် သွန်းလောင်းတော်မူ၏။ 
\v 34 ထိုသူရို့အထဲတွင် ဆင်းရဲသောသူ တစ်ယောက်မျှမဟိ။ အကြောင်းမူကား မြီကွက် သို့မဟုတ် အိမ်ကို ပိုင်ဆိုင်ကြသူရို့သည် မိမိရို့ပိုင်ဆိုင်ကြသော ပစ္စည်းများကိုရောင်းချ၍ ရသည့်ငွီများကို ယူလာကာ၊ 
\v 35 တမန်တော်ရို့အား ပီးအပ်ကြ၍ တစ်ဦးချင်း လိုအပ်မှုဟိသည်အတိုင်း အသီးသီးရို့အား ဝီပီးကြ၏။
\p
\v 36 ယောသပ် နာမည်ဟိ၍ နှစ်သိမ့်ခြင်း၏သားဟု ဆိုလိုသည့် ဗာနဗဟူ၍ နာမည်သစ်ဖြင့် တမန်တော်ရို့ မှည့်ခေါ်သော ကုပရုပြည်သား လေဝိလူမျိုးတစ်ယောက်သည်၊ 
\v 37 မိမိပိုင်သောမြီကွက်ကို ရောင်း၍ ရလာသောငွီကို ယူလာပြီးလျှင် တမန်တော်ရို့အား ပီးအပ်လေ၏။
\c 5
\s အာနနိနှင့် သျှာဖိရေ
\p
\v 1 အာနနိဟု နာမည်ဟိသူနှင့် သူ၏မယား သျှာဖိရေရို့သည် မိမိရို့ပိုင်ဆိုင်သည့် ပိုင်ဆိုင်မှုတချို့ကို ရောင်းချကြ၏။ 
\v 2 သို့ရာတွင် အာနနိသည် မိမိမယားနှင့် သဘောတူညီချက်အရ ရောင်း၍ရသော ငွီထဲမှ တချို့ကို မိမိအဖို့ဖယ်ထားပြီးမှ ကျန်ငွီတိကို တမန်တော်ရို့အား ပီးအပ်လေ၏။ 
\v 3 ပေတရုက “အာနနိ၊ သင်သည် စာတန်မာရ်နတ်ကို ဇာကြောင့် သင့်စိတ်နှလုံးထဲ၌ အုပ်စိုးခွင့်ပီးပြီးလျှင် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို လိမ်လည်ပြီး မြီကွက်ရောင်းရသော ငွီထဲက တချို့ကို ဇာကြောင့် ဖယ်ထားသနည်း။ 
\v 4 ထိုမြီကို မရောင်းခင် သင်ပိုင်သည်မဟုတ်လော။ ရောင်းပြီးလျှင်လည်း မြီကွက်ရောင်းရငွီကို သင်ပိုင်သည် မဟုတ်လော။ ဇာဖြစ်လို့ ထိုအကြံစည်ကို ကြံစည်သနည်း။ သင်သည် လူကို လိမ်လည်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ ဘုရားသခင်ကို လိမ်လည်ခြင်းဖြစ်သည်” ဟု ဆို၏။ 
\v 5 အာနနိသည် ထိုစကားကို ကြားသည်နှင့်တပြိုင်နက် လဲကျ သီဆုံးလေ၏။ ထိုအဖြစ်အပျက်ကို ကြားရသောသူအပေါင်းရို့သည် အလွန်ကြောက်လန့်ကြ၏။ 
\v 6 လုလင်ရို့သည် ဝင်လာ၍ အာနနိ၏ရုပ်အလောင်းကို အဝတ်နှင့်ပတ်ပြီးလျှင် အပြင်သို့ထုတ်ယူလားပြီး သင်္ဂြိုဟ်ကြ၏။
\p
\v 7 သုံးနာရီခန့်ကြာသောအခါ ဖြစ်ပျက်ခသော အကြောင်းအရာကိုမသိဘဲ အာနနိ၏မယားသည် ဝင်ရောက်လာ၏။ 
\v 8 ထိုအခါ ပေတရုက၊ “ငါ့ကို ပြောလော့၊ သင်ရို့၏မြီကွက်ကို ဤမျှလောက်သောတန်ဖိုးနှင့် ရောင်းသလော” ဟု သူမအား မိန်းလျှင်၊
\p “ဟုတ်ပါ၏။ ဤမျှလောက်သောတန်ဖိုးနှင့် ရောင်းပါ၏” ဟု ဆို၏။
\p
\v 9 ပေတရုကလည်း၊ “သင်ရို့သည်၊ သခင်ဘုရား၏ ဝိညာဉ်တော်ကို လိမ်လည်ရန် ဇာကြောင့် သဘောတူ ကြံစည်ကြသနည်း။ ကြည့်ပါ၊ သင်၏လင် အလောင်းကို သင်္ဂြိုဟ်ခသော လူတိ၏ခြီသည် တန်းခါးဝ၌ အဂုရောက်နီယာ။ သူရို့သည် သင့်ကိုလည်း ဆောင်ယူလားလိမ့်အုံးမည်” ဟု သူမအား ဆို၏။ 
\v 10 ချက်ချင်းပင် ထိုမိန်းမသည် ပေတရု၏ခြီရင်းတွင် လဲကျ သီဆုံးလေ၏။ လုလင်ရို့သည် ဝင်လာကြသောအခါ ထိုမိန်းမသီဆုံးနီသည်ကို တွိ့ရသဖြင့် အလောင်းကို အပြင်သို့ထုတ်ဆောင်ပြီးလျှင် သူမ၏လင် ဘေးနားတွင် သင်္ဂြိုဟ်ကြ၏။ 
\v 11 ထိုအဖြစ်ပျက်ကို အသင်းတော်တစ်ခုလုံးနှင့် ကြားရသော အခြားသောသူအပေါင်းရို့သည် အလွန် ကြောက်လန့်ကြကုန်၏။
\s နိမိတ်လက္ခဏာနှင့် အံ့သြဖွယ်ရာများ
\p
\v 12 တမန်တော်ရို့သည် လူအပေါင်းရို့ရှိ့တွင် များစွာသော အံ့ဖွယ်ရာများနှင့် နိမိတ်လက္ခဏာများကို ပြကြ၏။ ယုံကြည်သူအပေါင်းရို့သည် သျှောလမုန်ကနားပြင်တွင် အတူတကွ စုဝေးကြ၏။ 
\v 13 လူရို့သည် ထိုသူရို့အား ချီးကျူးပြောဆိုကြသော်လည်း မည်သူတစ်ယောက်မှ ထိုသူရို့ကို မပေါင်းသင်းဝံ့ပေ။ 
\v 14 သို့သော် သခင်ဘုရားကို သက်ဝင်ယုံကြည်သူ မိန်းမ၊ ယောက်ျား အရေအတွက်သည်လည်း ပို၍ပို၍ များပြားလာကြ၏။ 
\v 15 တမန်တော်များသည် ထိုသို့ လုပ်ဆောင်မှု၏ အကျိုးရလဒ်ကြောင့် လူရို့သည် နာမကျန်းသောသူများကို လမ်းမထက်သို့ ယူဆောင်လာကြပြီး အိပ်ရာများ၊ ကုတင်များနှင့် ထားကြကာ ပေတရု ဖြတ်လားသောအခါ သူ၏အရိပ်ကိုပင် နာမကျန်းသောသူတချို့၌ ကျရောက်စီရန် ကြိုးစားကြ၏။ 
\v 16 ထို့ပြင် ယေရုဆလင် ပတ်ဝန်းကျင်မြို့ရွာများမှ လူထုပရိသတ်ရို့သည် ဖျားနာသူများ၊ ဝိညာဉ်ဆိုး ဝင်ပူးနိန်သူများကို ခေါ်ဆောင်လာကြ၍ သူရို့အားလုံးသည်လည်း ကျန်းမာခြင်းသို့ ရောက်ကြ၏။
\s တမန်တော်တိ ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်ခံရခြင်း
\p
\v 17 ထိုအခါ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းနှင့် သူ၏ အပေါင်းအဖော်များဖြစ်ကြသော ဒေသဆိုင်ရာ ဇဒ္ဒုကဲအဖွဲ့ဝင်များသည် တမန်တော်ရို့ကို အလွန် မနာလိုဖြစ်ကြ၏၊ ထို့ကြောင့် သူရို့ကို အရေးယူရန် ဆုံးဖြတ်ကြ၏။ 
\v 18 သူရို့သည် တမန်တော်ရို့ကို ဖမ်းဆီးပြီးလျှင် ထောင်၌ အကျဉ်းချထား၏။ 
\v 19 သို့သော် ထိုည၌ သခင်ဘုရား၏ ကောင်းကင်တမန်သည် ထောင်တန်းခါးကို ဖွင့်၍ တမန်တော်တိကို အပြင်သို့ ခေါ်ထုတ်ပြီးလျှင်၊ 
\v 20 “သင်ရို့၊ ဗိမာန်တော်သို့ လားပြီးလျှင် လူအပေါင်းရို့အား အသစ်သော အသက်ရှင်ခြင်း အကြောင်းကို ဟောပြောကြလော့” ဟု ဆို၏။ 
\v 21 တမန်တော်ရို့သည် ကောင်းကင်တမန်စကားကို နာခံ၍ အာရုဏ်တက်ချိန်၌ ဗိမာန်တော်ထဲသို့ဝင်ပြီး စတင်၍ သွန်သင်ကြ၏။
\p ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းနှင့် သူ၏ အပေါင်းအပါရို့သည် စုံညီတရားလွှတ်တော် အစည်းအဝေးကို ပြုလုပ်ရန် ယုဒခေါင်းဆောင်အားလုံး စုရုံးစီကြ၏။ ထို့နောက် တမန်တော်ရို့ကို သူရို့ရှိ့သို့ ခေါ်ထုတ်လာရန် အစောင့်တပ်သားရို့ကို အမိန့်ပီး၍ အကျဉ်းထောင်သို့ စီရွှတ်ကြ၏။ 
\v 22 သို့သော် ထိုအစောင့်စစ်သည်ရို့သည် အကျဉ်းထောင်သို့ ရောက်ကြသောအခါ တမန်တော်ရို့ကို မတွိ့ကြသဖြင့် တရားလွှတ်တော်သို့ ပြန်လာကြပြီးလျှင်၊ 
\v 23 “အကျွန်ရို့ အကျဉ်းထောင်သို့ ရောက်ကြသောအခါ၊ အကျဉ်းထောင်တန်းခါးကို သေချာစွာပိတ်ထားလျက် ဟိနိန်ပြီး ထောင်စောင့်တိလည်း တန်းခါးအပြင်ဖက်၌ ရပ်နိန်ကြသည်ကို အကျွန်ရို့ တွိ့ရပါ၏။ သို့သော် အကျွန်ရို့သည် တန်းခါးကို ဖွင့်လိုက်သောခါ အထဲ၌ တစ်ယောက်ကိုမျှ အကျွန်ရို့ မတွိ့ရပါ” ဟု တင်ပြကြ၏။ 
\v 24 ဗိမာန်တော်မှူးနှင့် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းရို့သည် ထိုစကားကိုကြားလျှင် ဤအရာကား မည်သို့ ဖြစ်လိမ့်မည်နည်းဟု တမန်တော်ရို့နှင့်ပတ်သတ်၍ အံ့သြနိန်ကြ၏။ 
\v 25 ထိုအခါ လူတစ်ယောက်သည် ရောက်လာ၍ “နားထောင်ကတ်ပါ၊ အသျှင်ရို့ ထောင်ချထားသော လူရို့သည် ဗိမာန်တော်ထဲ၌ လူတိကို သွန်သင်နိန်ကြပါ၏” ဟု လျှောက်၏။ 
\v 26 ထို့ကြောင့် ဗိမာန်တော်မှူးသည် မိမိအစောင့်စစ်သည်တိနှင့် လား၍ တမန်တော်တိကို ပြန်၍ခေါ်လာကြ၏။ သို့သော် မိမိရို့အား လူထုက ကျောက်ခဲနှင့် ပစ်မည်ကို ကြောက်သောကြောင့် တမန်တော်တိအား အနိုင်အထက်မပြုဘဲ ခေါ်လာကြ၏။
\p
\v 27 သူရို့သည် တမန်တော်တိကို ခေါ်သွင်းလာပြီးလျှင် တရားလွှတ်တော်ရှိ့တွင် ရပ်စီပြီးနောက် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းက သူရို့ကို စစ်ဆီးလေ၏။ 
\v 28 ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းက \x - \xo ၅.၂၈ \xo*\xt မ ၂၇.၂၅\xt*\x*“ငါရို့သည် သင်ရို့အား ထိုသူ၏နာမကို အမှီပြု၍ ဟောပြောသွန်သင်ခြင်းမပြုရန် တင်းကြပ်စွာ အမိန့်ပီးခ၏။ သို့သော် သင်ရို့သည် ယေရုဆလင်တစ်မြို့လုံး၌ ပြန့်နှံ့စွာ ဟောပြောသွန်သင်ပြီး ထိုသူ သီဆုံးရသည်မှာ ငါရို့ကြောင့်ဖြစ်သည်ဟု အပြစ်တင်လိုပါသည်တကား” ဟု တမန်တော်ရို့အား ပြောကြားကြ၏။
\p
\v 29 ပေတရုနှင့် အခြားသောတမန်တော်ရို့က “ငါရို့သည် လူ၏အမိန့်ထက် ဘုရားသခင်၏အမိန့်ကို နားထောင်ရမည်။ 
\v 30 ငါရို့အဖိုးအဖီးရို့၏ဘုရားသခင်သည် လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်၌ သံမှိုဖြင့်ရိုက်၍ သင်ရို့ သတ်ခသော ယေသျှုကို ရှင်ပြန်ထမြောက်စီတော်မူခယာ။ 
\v 31 ဘုရားသခင်သည် ဣသရေလလူမျိုးရို့၏ အပြစ်တိကို နောင်တရခြင်းနှင့် အပြစ်ခွင့်ရွှတ်ခြင်းကို ပီးသနားတော်မူရန် ထိုအသျှင်ကို ကယ်တင်သျှင်နှင့် အုပ်စိုးပိုင်သောအသျှင်အဖြစ် မိမိလက်ယာဖက်၌ ချီးမြှောက်တော်မူခယာ။ 
\v 32 ဤအကြောင်းအရာနှင့် ပတ်သက်၍ ငါရို့သည် သက်သီများဖြစ်ကြပြီး ဘုရားသခင်သည် မိမိ၏စကားကို နာခံသူတိအတွက် ချပီးတော်မူသော သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကလည်း သက်သီဖြစ်တော်မူ၏” ဟု ပြန်ဖြေကြ၏။
\p
\v 33 တရားလွှတ်တော်အဖွဲ့ဝင်ရို့သည် ထိုစကားကို ကြားကြလျှင် အလွန် ဒေါသထွက်သောကြောင့် တမန်တော်ရို့အား အသီသတ်ရန် ကြံစည်ကြ၏။ 
\v 34 သို့သော်လည်း လူအားလုံးက လေးစားကြသော ကျမ်းတတ်ဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် ဂါမလျေလဟု နာမည်ဟိသော ဖာရိယှဲတစ်ယောက်သည် တရားလွှတ်တော်၌ ထရပ်၍ တမန်တော်ရို့အား တစ်အောင့်ချေလောက် အပြင်သို့ခေါ်ထုတ်လားရန် အမိန့်ပီးပြီးလျှင်၊ 
\v 35 ထိုသူက တရားလွှတ်တော်အဖွဲ့ဝင်ရို့အား “ဣသရေလအမျိုးသားရို့၊ သင်ရို့သည် ဤသူရို့အား သတိနှင့် ပြုမူကြလော။ 
\v 36 အကြောင်းမူကား လွန်ခသောအချိန်က သုဒဟု ဆိုသူက မိမိကိုယ်ကို ကြီးမြတ်သည့်ဟု ဆိုလျက် ပေါ်ပေါက်ခပြီးလျှင် သူ့နောက်ကို လူ ၄၀၀ လောက် လိုက်ကြသည်ကို မှတ်မိကြသလော။ သို့သော် ထိုသူသည် အသီသတ်ခံရပြီးနောက်တွင် သူ၏နောက်လိုက်များသည် တကွဲတပြားစီ ဖြစ်လားပြီးလျှင် သူ၏လှုပ်ယှားမှုတိလည်း ပျောက်ကွယ်လားလေ၏။ 
\v 37 ထိုသူ၏နောက်တွင် သန်းခေါင်စာရင်းကောက်ချိန်၌ ယုဒဆိုသော ဂါလိလဲလူတစ်ယောက် ပေါ်လာပြီးလျှင် လူထုကို ဆွဲဆောင်စည်းရုံးပြန်၏။ သို့ရာတွင် ထိုသူလည်း အသီသတ်ခံရပြီးလျှင် သူ၏နောက်လိုက် အားလုံးသည်လည်း တကွဲတပြားဖြစ်ကုန်၏။ 
\v 38 ထို့ကြောင့် ဤကိစ္စနှင့်ပတ်သတ်၍ သင်ရို့ကို ငါပြောမည်။ ထိုသူရို့ကို အရေးမယူကြနှင့်။ ရွှတ်ထားလိုက်။ သူရို့ကြံစည်သော အမှုကိစ္စသည် လူ၏အမှုသာ ဖြစ်သည်ဆိုလျှင် ပျက်စီးရလိမ့်မည်။ 
\v 39 သို့သော် ဘုရားသခင်က လာသည့် အမှုကိစ္စဖြစ်လျှင် ထိုသူရို့ကို သင်ရို့ မဖျက်ဆီးနိုင်ပေ။ သင်ရို့လည်း ဘုရားသခင်ကို ဆန့်ကျင်ဖက် ပြုရာကျမည်” ဟု ဆို၏။
\p တရားလွှတ်တော်ကလည်း ဂါမေလေလျ၏ အကြံပီးချက်ကို လက်ခံကြ၏။ 
\v 40 ထို့နောက် သူရို့သည် တမန်တော်ရို့ကို ခေါ်သွင်း၍ ကြိမ်ဒဏ်ပီးပြီးလျှင် ယေသျှုနာမ၌ နောက်တစ်ခါ ဟောပြောသွန်သင်ခြင်းကို မပြုရန် အမိန့်ပီးကာ ပြန်ရွှတ်လိုက်ကြ၏။ 
\v 41 တမန်တော်ရို့သည် တရားလွှတ်တော်မှ ထွက်လာကြစဉ် ဝမ်းမြောက်လျက်ဟိကြ၏။ အကြောင်းမူကား ဘုရားသခင်က ထိုသူရို့အား ယေသျှု၏ နာမတော်အဖို့ ဂုဏ်အသရေပျက်ခြင်းကို ခံထိုက်သူဟု မှတ်တော်မူခြင်းခံရသောကြောင့် ဖြစ်၏။ 
\v 42 ထို့နောက် ထိုသူရို့သည် နိ့စဉ်နိ့တိုင်း ဗိမာန်တော်တွင် လည်းကောင်း၊ လူရို့၏အိမ်များတွင် လည်းကောင်း ယေသျှုသည် မေသျှိယဖြစ်တော်မူကြောင်း သတင်းကောင်းကို အဆက်မပြတ် ဟောပြောသွန်သင်ကြ၏။
\c 6
\s ကူညီသူ ခုနစ်ယောက်
\p
\v 1 ကာလအင်တန်ကြာပြီးနောက် တပည့်တော် အရီအတွက် များပြားလာသဖြင့် ဟေလသစကားကို ပြောသော ယုဒလူမျိုးတိနှင့် ဒေသခံ ယုဒလူမျိုးရို့ကြား အငြင်းပွားကြ၏။ ဟေလသစကားကို ပြောသော ယုဒလူမျိုးရို့က မိမိရို့၏ မုဆိုးမများသည် နိ့စဉ်အစားအသောက် ထောက်ပံ့မှု၌ လစ်လျူရှု ခံထားရသောကြောင့် ပြစ်တင်ပြောဆိုကြ၏။ 
\v 2 ထို့ကြောင့် တစ်ကျိပ်နှစ်ပါးသော တမန်တော်ရို့သည် ယုံကြည်သူအားလုံးကို စုဝေးစီပြီးလျှင်၊ “ငါရို့သည် ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တရားတော် ဟောပြောမှုကို ဂရုမထူဘဲ ငွီကြေးကိစ္စကို စီမံဆောင်ရွက်ရန်မသင့်။ 
\v 3 ထို့ကြောင့် ညီအစ်ကိုမောင်နှမရို့၊ သင်ရို့အထဲမှ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်နှင့် လည်းကောင်း၊ ဉာဏ်ပညာနှင့် လည်းကောင်း ပြည့်ဝပြီးလျှင် ဂုဏ်သရေဟိသော လူခုနစ်ယောက်ကို ရွီးချယ်ကြလော့။ ငါရို့သည် ထိုသူရို့ကို ဤတာဝန်အတွက် ခန့်ထားမည်။ 
\v 4 ငါရို့ကား ဆုတောင်းခြင်းနှင့် နှုတ်ကပတ်တော် ဟောပြောခြင်း အမှုကိုသာ အစဉ်တစိုက် ဆောင်ရွက်ကြမည်” ဟု ဆို၏။
\p
\v 5 တမန်တော်ရို့၏ စကားကို ယုံကြည်သူအားလုံးသည် နှစ်သက်ကြသဖြင့် သူရို့သည် ယုံကြည်ခြင်းနှင့် လည်းကောင်း၊ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်နှင့် လည်းကောင်း ပြည့်ဝသော သတေဖန်မှစ၍ ဖိလိပ္ပု၊ ပြောခေါ်၊ နိကနော်၊ တိမုန်၊ ပါမေနနှင့် အန္တိအုတ်မြို့မှ ယုဒဘာသာသို့ ပြောင်းလဲလာသော တစ်ပါးအမျိုးသားဖြစ်သူ နိကောလ ရို့ကို ရွီးချယ်ကြ၏။ 
\v 6 ယုံကြည်သူများက ထိုသူရို့ကို တမန်တော်ရို့ရှိ့၌ ထားကြပြီးလျှင်၊ တမန်တော်ရို့က သူရို့ဂေါင်းထက်တွင် လက်ကိုတင်၍ ဆုတောင်းပီးကြ၏။
\p
\v 7 ဤသို့ဖြင့် ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တရားတော်သည် ဆက်လက်၍ ပြန့်နှံ့လေ၏။ ယေရုဆလင်မြို့၌ တပည့်တော် အရီအတွက်သည်လည်း အလွန်တိုးပွားလာပြီး များစွာသော ယဇ်ပုရောဟိတ်ရို့သည် ယုံကြည်လက်ခံလာကြ၏။
\s သတေဖန်ကို ဖမ်းဆီးခြင်း
\p
\v 8 သတေဖန်သည် ဘုရားသခင်၏ ကောင်းကြီးမင်္ဂလာကို ကြွယ်ဝစွာ ခံစားရသောသူဖြစ်၍၊ တန်ခိုးတော်နှင့် ပြည့်ဝသူဖြစ်သောကြောင့် ကြီးမားသော အံ့ဩဖွယ်သောအမှုအရာများနှင့် နိမိတ်လက္ခဏာများကို လူတိကြားထဲ၌ ပြလေ၏။ 
\v 9 သို့ရာတွင် လူတချို့သည် သူ့ကို အတိုက်အခံ ပြုကြ၏။ ထိုသူရို့ကား၊ ကုရေနေနှင့် အာလေဇန္ဒြိမြို့၌ဟိသော ယုဒလူမျိုးတိပါဝင်သော လွတ်လပ်သူများ\f + \fr ၆.၉ \fr*\fk လွတ်လပ်သူများ၊ \fk*\ft ယုဒလူရို့၏ ကျွန်ဖြစ်ခသော်လည်း သူရို့၏လွတ်လပ်ခွင့်ကို ဝယ်ယူခသည်။\ft*\f* (ဟုခေါ်သည့်) တရားဇရပ်အဖွဲ့ဝင်များ ဖြစ်ကြ၏။ ထိုသူရို့နှင့်တကွ ကိလိကိပြည်နှင့် အာယှိပြည်မှ ယုဒအမျိုးသားတချို့ရို့သည် သတေဖန်နှင့် စတင်ငြင်းခုံကြ၏။ 
\v 10 သို့ရာတွင် သတေဖန်သည် ဝိညာဉ်တော်ကပီးသည့် အသိပညာနှင့် ဟောပြောသဖြင့် ထိုသူရို့ မချေပနိုင်ကြပေ။ 
\v 11 ထို့ကြောင့် သူရို့သည် လူတချို့ကို လာဘ်ထိုး၍ “ဤသူသည် မောသျှေအား လည်းကောင်း၊ ဘုရားသခင်အားလည်းကောင်း စော်ကားပြောဆိုသည်ကို ငါရို့ကြားရယာ” ဟု ပြောစီကြ၏။ 
\v 12 ဤသို့ဖြင့် သူရို့သည် လူများ၊ အကြီးအကဲများ၊ ကျမ်းပြုဆရာများကို နှိုးဆော်ပီးကြ၏။ သူရို့သည် သတေဖန်အား ဖမ်းဆီးကာ တရားလွှတ်တော်ရှိ့သို့ ခေါ်ဆောင်လားကြ၏။ 
\v 13 ထို့နောက် သူရို့သည် သတေဖန်၏အကြောင်းကို မမှန်သော သက်သီထွက်ဆိုရန် လူတချို့ကိုခေါ်လာ၍ “ဤသူသည် သန့်ယှင်းသောဗိမာန်တော်နှင့် မောသျှေ၏ ပညတ်တော်ကို ဆန့်ကျင်သော စကားကို အစဉ်အမြဲ ပြောဆိုပါ၏။ 
\v 14 ထိုစကားမှာ နာဇရက်မြို့သား ယေသျှုသည် ဗိမာန်တော်ကို ဖျက်ဆီးပြီးလျှင် မောသျှေက အကျွန်ရို့အား ပီးအပ်ခသော ထုံးတမ်းစဉ်လာတိကို ပြောင်းလဲစီလိမ့်မည် ဖြစ်ကြောင်း၊ ပြောဆိုသည်ကို အကျွန်ရို့ ကြားကြပါ၏” ဟု ထွက်ဆိုကြ၏။ 
\v 15 တရားလွှတ်တော်တွင် ထိုင်နိန်ကြသော သူအပေါင်းရို့သည် သတေဖန်ကို စိ့စိ့ကြည့်ကြသောအခါ သူ၏မျက်နှာသည် ကောင်းကင်တမန်၏ မျက်နှာနှင့် တူသည်ကို တွိ့မြင်ရကြ၏။
\c 7
\s သတေဖန်၏ ဟောပြောချက်
\p
\v 1 ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းက သတေဖန်အား၊ “ဤစကား မှန်သလော” ဟု မိန်းသော်၊
\p
\v 2 သတေဖန်က “ညီအစ်ကိုရို့နှင့် ဖခင်ရို့၊ နားထောင်ကြလော့။ အကျွန်ရို့၏အဖ အာဗြဟံသည် ခါရန်မြို့သို့ လား၍ နီထိုင်ခြင်းမပြုခင် မေသောပေါတာမိပြည်၌ ဟိနိန်စဉ် ဘုန်းတန်ခိုးတော်နှင့် ပြည့်စုံတော်မူသော ဘုရားသခင်ကို သူ၌ ထင်ရှားလာပြီးလျှင်၊ 
\v 3 ထိုသူအား၊ ‘သင်၏ပြည်နှင့် ဆွီမျိုးသားချင်း ရို့ထံက ထွက်ပြီးလျှင် ငါ ပြမည့်ပြည်ကို လားလော’ ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 4 ထို့ကြောင့် အာဗြဟံသည် ခါလဒဲပြည်က ထွက်ပြီးလျှင် ခါရန်ပြည်သို့ လားပြီး နီထိုင်လေ၏။ သူ၏ဖခင် သီဆုံးပြီးနောက် ထိုမြို့မှ အဂု သင်ရို့နီထိုင်သောပြည်ကို ဘုရားသခင်က ရွှိ့ပြောင်းစီခိုင်း၏။ 
\v 5 ထို့နောက် ကိုယ်တော်က အာဗြဟံအား ထိုပြည်၌ အမွီအဖြစ် ခြီဖဝါးတစ်နီရာစာကိုတောင် ပီးတော်မမူ။ သို့သော်လည်း သူနှင့် သူ၏ သားစဉ်မြီးဆက်အား ထိုပြည်ကို အပိုင်ပီးမည်ဟု သားသမီးတစ်ယောက်မျှ မဟိခင်ကပင် သူ့ကို ကတိပီးတော်မူခ၏။ 
\v 6 ဘုရားသခင်က အာဗြဟံအား ‘သင်၏မျိုးနွယ်သည် အခြားသောတိုင်းပြည်၌ ကျွန်ဘဝနှင့် နီရပြီးလျှင် အနှစ် ၄၀၀ ပတ်လုံး နှိပ်စက်ခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်။ 
\v 7 သို့သော်လည်း သူရို့ကို ကျွန်ပြုသောလူမျိုးတိအား ငါ စီရင်မည်။ ထို့နောက် သင်၏မျိုးနွယ်သည် ထိုပြည်မှ ထွက်လာပြီးလျှင် ဤအရပ်၌ ငါ့အား ကိုးကွယ်ဝတ်ပြုကြလိမ့်မည်’ ဟု မိန့်တော်မူခ၏။ 
\v 8 ထို့နောက် ဘုရားသခင်သည် ပဋိညာဉ်တော်၏ အမှတ်လက္ခဏာတစ်ခုအနိန်ဖြင့် အရီဖျားလှီးခြင်းမင်္ဂလာကို အာဗြဟံအား ပီးတော်မူခ၏။ ထို့ကြောင့် အာဗြဟံက သားဣဇာက်ကို ရပြီးနောက် သျှစ်ရက်မြောက်သောနိ့၌ အရီဖျားလှီးခြင်းမင်္ဂလာကို ပီး၏။ ထိုနည်းတူ ဣဇာက်က သားယာကုပ်ကို လည်းကောင်း၊ ယာကုပ်က သားဆယ့်နှစ်ယောက်ကို လည်းကောင်း၊ အရီဖျားလှီးခြင်း မင်္ဂလာကို ပီး၏။ ယာကုပ်သား တစ်ဆယ့်နှစ်ယောက်သည်ကား ငါရို့လူမျိုး၏ အဖိုးအဖီး တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးဖြစ်သတည်း။
\p
\v 9 “ယာကုပ်၏သား ယောသပ်အား အစ်ကိုဖြစ်သောသူတိက မနာလိုသဖြင့် အဲဂုတ္တုပြည်၌ ကျွန်ခံစီခြင်းငှာ ရောင်းလိုက်ကြ၏။ သို့သော်လည်း ဘုရားသခင်သည် သူနှင့်အတူ ဟိတော်မူသည်ဖြစ်၍၊ 
\v 10 ဒုက္ခဆင်းရဲအပေါင်းမှ သူ့ကို ကယ်နုတ်တော်မူ၏။ ဘုရားသခင်သည် ယောသပ်ကို အဲဂုတ္တုဘုရင်ရှိ့၌ မျက်နှာပွင့်လန်းစီပြီးလျှင် ဉာဏ်ပညာကိုလည်း ပီးတော်မူ၏။ သျှင်ဘုရင်က သူ့အား အဲဂုတ္တုဘုရင်ခံအဖြစ်နှင့် လည်းကောင်း၊ နန်းတော်ဝန်အဖြစ်နှင့် လည်းကောင်း ခန့်ထားတော်မူလေ၏။ 
\v 11 အဲဂုတ္တုပြည်နှင့် ခါနာန်ပြည်တလျှောက်လုံး၌ ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းနှင့် ကြီးစွာသော ဆင်းရဲဒုက္ခရောက်၍ အကျွန်ရို့အဖိုးအဖီးတိသည် အစာရီစာကို မရနိုင်ကြပေ။ 
\v 12 သို့သော်လည်း အဲဂုတ္တုပြည်၌ ဆန်စပါးဟိကြောင်းကို ယာကုပ်ကြားသောအခါ ငါရို့ အဖိုးအဖီးတိဖြစ်ကြသော သူ၏သားတိကို ထိုပြည်သို့ ပထမအကြိမ် စီရွှတ်လိုက်၏။ 
\v 13 ဒုတိယအကြိမ် လာရောက်ကြသောခါ ယောသပ်က မိမိသည် ဇာသူဖြစ်ကြောင်းကို သူ၏အစ်ကိုရို့အား ပြောပြလိုက်၍ ယောသပ်၏ မိသားစုအကြောင်းကို အဲဂုတ္တုဘုရင်က သိလားခလေ၏။ 
\v 14 ထို့နောက် ယောသပ်သည် မိမိ၏ဖခင်ယာကုပ်နှင့်အတူ စုစုပေါင်း ၇၅ ယောက်သော မိသားစုတိကို အဲဂုတ္တုပြည်သို့ လာစီခြင်းငှာ သတင်းစကား ပါးလိုက်လေ၏။ 
\v 15 ထို့ကြောင့် ယာကုပ်သည် အဲဂုတ္တုပြည်သို့ လိုက်လားလေ၏။ ထိုပြည်၌ သူနှင့်သူ၏ သားရို့သည် သီဆုံးကြလေ၏။ 
\v 16 သူရို့၏ ရုပ်အလောင်းတိကို ယှေခင်မြို့သို့ သယ်ယူလားပြီးလျှင် ဟာမော်သားတိပါးမှ အာဗြဟံက အဖိုးခပီး၍ ဝယ်ထားခသော သင်္ချိုင်းဂူ၌ သင်္ဂြိုဟ်ခကြလေ၏။
\p
\v 17 “ဘုရားသခင်က အာဗြဟံအား ထားတော်မူခသည့် ကတိတော်ကို ပြည့်စုံစီဖို့ရန် အချိန်နီးလာသောခါ အဲဂုတ္တုပြည်၌ အကျွန်ရို့လူမျိုးများသည် အလွန်တိုးပွားလေ၏။ 
\v 18 ထို့နောက်တွင် ယောသပ်ကိုမသိသော ဘုရင်တစ်ပါးသည် အဲဂုတ္တုပြည်၌ စတင်၍ အုပ်ချုပ်လေ၏။ 
\v 19 ထိုဘုရင်က အကျွန်ရို့ အဖိုးအဖီးတိကို လှည့်စားပြီးလျှင် သူရို့တိကို နှိပ်စက်ညှည်းဆဲကြ၏။ သူရို့ကို အနိုင်အထက်ပြု၍ အသျှေတိကိုလည်း သီဆုံးစီခြင်းငှာ အိမ်အပြင်၌ ပစ်ထားစီကြ၏။ 
\v 20 ထိုအချိန်ကာလကား အလွန်လှပသော အသျှေ မောသျှေကို ဖွားမြင်သော ကာလပင်ဖြစ်၏။ သူ့ကို သုံးလတိုင်အောင် သူ၏အိမ်၌ ပြုစုစောင့်ရှောက်ခြင်းကို ခံရခ၏။ 
\v 21 သူသည် အိမ်ပြင်၌ ပစ်ထားခြင်းကိုခံရသောအခါ သျှင်ဘုရင်၏သမီးတော်က မိမိ၏သားအဖြစ် မွီးစားလေ၏။ 
\v 22 မောသျှေအား အဲဂုတ္တုအမျိုးသားတိတတ်အပ်သော အတတ်ပညာအလုံးစုံကို ဆည်းပူးစီပြီးသောအခါ သူသည် နှလုံးရည် လက်ရုံးရည်တိနှင့် ပြည့်စုံသူတစ်ဦး ဖြစ်လာ၏။
\p
\v 23 “သူသည် အသက်လေးဆယ် ပြည့်သောအခါ၌ မိမိအမျိုးသားချင်းဖြစ်သော ဣသရေလ ညီအစ်ကိုတိ ပါးသို့ လည်ပတ်ရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားလေ၏။ 
\v 24 ထိုသို့ လည်ပတ်ချိန်၌ အဲဂုတ္တုအမျိုးသား တစ်ယောက်က ဣသရေလအမျိုးသား တစ်ယောက်အား နှိပ်စက်နိန်သည်ကို မြင်လျှင် မိမိလူဖက်မှ ဝင်ရောက်ကူညီပြီးလျှင် အဲဂုတ္တုလူကို လက်တုန့်ပြန်၍ အသီသတ်လိုက်လေ၏။ 
\v 25 မောသျှေသည် မိမိလူတိကို ကယ်တင်ရန် မိမိအား ဘုရားသခင်က ရွှတ်လိုက်တော်မူခကြောင်းကို သူရို့နားလည်လိမ့်မည်ဟု ထင်မှတ်ခ၏။ သို့သော်လည်း သူရို့ နားမလည်ကြ။ 
\v 26 နောက်တစ်နိ့၌ ဣသရေလလူနှစ်ယောက် ရန်ဖြစ်နိန်သည်ကိုမြင်၍ ငြိမ်းချမ်းစီလိုသဖြင့် မောသျှေက၊ ‘နားထောင်ကတ်ပါ။ သင်ရို့သည် ညီအစ်ကိုချင်းဖြစ်လျက်ပင် ဇာဖြစ်လို့ ရန်ဖြစ်နိန်ကြသနည်း’ ဟု သူရို့အား ဖြန်ဖြေရန် ကြိုးစားလေ၏။ 
\v 27 သို့သော်လည်း အနိုင်ကျင့်သောလူက မောသျှေအား တိုးထုတ်လိုက်ပြီးလျှင် ‘ငါရို့ကို တရားစီရင်အုပ်ချုပ်ရန် သင့်အား ဇာသူက ခန့်ထားသနည်း။’ 
\v 28 ‘တစ်နိ့က အဲဂုတ္တုလူတစ်ယောက်ကို အသီသတ်လိုက်သကဲ့သို့ ငါ့ကိုလည်း အသီသတ်ချင်သလော’ ဟု မိန်းလေ၏။ 
\v 29 ထိုစကားကို မောသျှေကြားသောအခါ အဲဂုတ္တုပြည်မှ ထွက်ဗြီးလားပြီးလျှင် မိဒျန်ပြည်၌ နီထိုင်လေ၏။ ထိုပြည်၌ သားနှစ်ယောက်ကို ရလေ၏။
\p
\v 30 “နှစ် ၄၀ ကြာပြီးနောက် သိနာတောင်အနား တောကန္တာရ၌ ကောင်းကင်တမန်တစ်ပါးသည် မီးလောင်နိန်သော ခြုံပုတ်ထဲမှ မောသျှေကို ထင်ရှားပြလေ၏။ 
\v 31 ထိုအခြင်းအရာကို မောသျှေမြင်သောအခါ အံ့သြသည်ဖြစ်၍ သေချာစွာကြည့်ရန် အနားသို့ ချဉ်းကပ်လေ၏။ သို့သော် သခင်ဘုရား၏ အသံတော်ကို ကြားရသည်ကား၊ 
\v 32 ‘ငါသည် သင့်အဖိုးအဖီးရို့၏ဘုရား၊ အာဗြဟံ၊ ဣဇာက်၊ ယာကုပ်ရို့၏ ဘုရားသခင်ဖြစ်သည်’ ဟု ကြားရသောကြောင့် မောသျှေသည် ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်ပြီးလျှင် မကြည့်ဝံ့ဘဲနိန်၏။ 
\v 33 သခင်ဘုရားက မောသျှေအား ‘သင် ရပ်နိန်သော နီရာသည် သန့်ယှင်းသော မြီဖြစ်သောကြောင့် သင့်၏ဖိနပ်ကို ချွတ်လော့။ 
\v 34 ငါသည် အဲဂုတ္တုပြည်၌ ငါ၏လူမျိုးတိ ခံနိန်ရသော ဒုက္ခဆင်းရဲကို မြင်ယာ။ ငါသည် သူရို့၏ ညည်းတွားသံတိကိုလည်း ကြားရယာ။ ထို့ကြောင့် ငါသည် သူရို့အား ကယ်တင်ရန် ဆင်းလာယာ။ အဂု လာလော့။ ငါသည် သင့်ကို အဲဂုတ္တုပြည်သို့ စီရွှတ်မည်’ ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 35 “မောသျှေကား ဣသရေလလူမျိုးတိ ပစ်ပယ်ခြင်းကို ခံရသူဖြစ်၏။ သူရို့က ‘ငါရို့ကို အုပ်ချုပ်ဖို့နှင့် တရားစီရင်ဖို့ သင့်ကို ဇာသူခန့်ထားသနည်း’ ဟု မိန်းကြ၏။ သူသည် ခြုံပုတ်ထဲမှ မီးတောက်အားဖြင့် ထင်ရှားပြသော ကောင်းကင်တမန် အကူအညီအားဖြင့် ဣသရေလလူမျိုးတိကို အုပ်ချုပ်ရန်နှင့် လွတ်မြောက်စီရန် ဘုရားသခင် စီရွှတ်တော်မူသောသူဖြစ်၏။ 
\v 36 သူသည် လူတိကို အဲဂုတ္တုပြည်မှ ခေါ်ထုတ်လာ၍ အဲဂုတ္တုပြည်နှင့် ပင်လယ်နီ၌ လည်းကောင်း၊ အနှစ်လေးဆယ်ပတ်လုံး တောကန္တာရ၌ လည်းကောင်း၊ နိမိတ်လက္ခဏာနှင့် အံ့သြဖွယ်ရာများကို ပြုခ၏။ 
\v 37 မောသျှေသည် ဣသရေလ လူမျိုးရို့အား ‘ဘုရားသခင်သည် သင်ရို့ထံသို့ ငါ့ကို စီရွှတ်သကဲ့သို့\f + \fr ၇.၃၇ \fr*\fq ငါ့ကို စီရွှတ်သကဲ့သို့၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa ငါ့ကဲ့သို့သော။\fqa*\f* ပရောဖက်တစ်ပါးကို စီရွှတ်တော်မူလိမ့်မည်၊ ထိုသူသည် သင်ရို့ လူမျိုးထဲကတစ်ယောက် ဖြစ်လိမ့်မည်’ ဟု ပြောကြားခသူတစ်ယောက်ဖြစ်၏။ 
\v 38 သူသည် ဣသရေလလူမျိုးတိနှင့် တောကန္တရ၌ စုဝေးခသော သူတစ်ယောက်ဖြစ်၏။ သူသည် သိနာတောင်၌ စကားပြောခသော ကောင်းကင်တမန်တိနှင့် လည်းကောင်း၊ ငါရို့အဖိုးအဖီးနှင့် လည်းကောင်း ထိုနီရာ၌ဟိခသောသူဖြစ်ပြီး ငါရို့အား ပီးအပ်ရန် ဘုရားသခင်၏ အသက်ရှင်သော ဗျာဒိတ်တော်ကို ခံယူခသူဖြစ်၏။
\p
\v 39 “သို့သော်လည်း ငါရို့အဖိုးအဖီးတိက သူ၏စကားကို နာမခံကြ။ သူ့ကိုဖယ်ထားပြီးလျှင် အဲဂုတ္တုပြည်ကို ပြန်လိုသောဆန္ဒ ဟိကြ၏။ 
\v 40 ထို့ကြောင့် သူရို့က ‘ငါရို့ကို အဲဂုတ္တုပြည်မှ ထုတ်ဆောင်ခသော မောသျှေသည် ဇာပိုင် ဖြစ်လားသည်ကို မသိ။ ထို့ကြောင့် ငါရို့ကို ဦးဆောင်တော်မူမည့် ဘုရားတိကို ပြုလုပ်ပီးပါ’ ဟု အာရုန်အား တောင်းဆိုကြ၏။ 
\v 41 ထို့နောက် သူရို့သည် နွားပုံသဏ္ဌာန် ရုပ်တုကို သွန်းလုပ်ပြီး ပူဇော်သကာကို ယူဆောင်ကာ မိမိရို့လက်ဖြင့် ပြုလုပ်သော ထိုရုပ်တုကို ပူဇော်၍ ပျော်မြူးနိန်ကြ၏။ 
\v 42 ထို့ကြောင့် ဘုရားသခင်သည် သူရို့ကို မျက်နှာလွှဲတော်မူ၍ ကောင်းကင်မှ ကြယ်တိကို ကိုးကွယ်စီရန် စွန့်ပစ်ထားတော်မူ၏။ ထိုအကြောင်းအရာနှင့်ပတ်သတ်၍ ပရောဖက်ကျမ်းစာ၌ ရီးသားထားသည်ကား၊
\q1 “ ‘ဣသရေလအမျိုးရို့၊ သင်ရို့သည် တောကန္တာရ၌၊
\q2 အနှစ်လေးဆယ်ပတ်လုံး ယဇ်ကောင်တိကို သတ်၍ ပူဇော်ခကြ၏။
\q2 ထိုပူဇော်ခြင်းသည်ကား ငါ့ကို ပူဇော်သည်မဟုတ်။
\q1
\v 43 သင်ရို့ သယ်ဆောင်လားသော မောလုတ်ဘုရား၏ တဲတော်နှင့်၊
\q2 သင်ရို့၏ ရင်ဖန်ဘုရား၏ ကြယ်ရုပ်တုဖြစ်၏။
\q2 ထိုအရာတိသည် သင်ရို့ ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ဖို့ ပြုလုပ်ထားသော ရုပ်တုတိသာဖြစ်ကြ၏။
\q1 ထို့ကြောင့် ငါသည် သင်ရို့ကို ဗာဗုလုန်မြို့ ကျော်လွန်အောင် ပြည်နှင်ဒဏ် ပီးလိမ့်မည်။’
\p
\v 44 “တောကန္တာရ၌ ငါရို့အဖိုးအဖီးတိနှင့်အတူ ဘုရားသခင်ကိန်းဝပ်ရာ တဲတော်ဟိ၏။ မောသျှေသည် သူမြင်ရသည့်ပုံစံနှင့်အညီ တဲတော်ကို ပြုလုပ်ရန် မြွက်ဆိုတော်မူသော ဘုရားသခင်က မှာကြားသည့်အတိုင်း ပြုလုပ်ထားသော တဲတော်ဖြစ်၏။ မောသျှေအား ဖော်ပြထားတော်မူသည့်ပုံနှင့်အညီ သက်သီခံတော်မူရာ တဲတော်ကို တည်ဆောက်ခ၏။ 
\v 45 ငါရို့ အဖိုးအဖီးရို့သည် မိမိရို့အဖတိထံပါးမှ ထိုတဲတော်ကို ဆက်ခံပြီးလျှင် ဘုရားသခင် နှင်ထုတ်တော်မူသော အခြားလူမျိုးတိပြည်ကို ယောသျှုနှင့်အတူ ချီတက်သိမ်းပိုက်ကြသောခါ ထိုတဲတော်ကို သယ်ဆောင်လားကြ၏။ ထိုတဲတော်ကား ဒါဝိဒ်လက်ထက်တိုင် ဟိလေ၏။ 
\v 46 သူသည် ဘုရားသခင်၏ရှိ့တော်၌ ကျေးဇူးတော် ခံစားရသူ ဖြစ်ပြီးလျှင် ယာကုပ်၏ဘုရား\f + \fr ၇.၄၆ \fr*\fq ယာကုပ်၏ဘုရား၊ \fq*\ft တချို့သော လက်ရီးမူရင်းကျမ်းတွင် \ft*\fqa ဣသရေလလူမျိုး၊ \fqa*\ft ဟု ဖော်ပြပါဟိသည်။\ft*\f* ကိန်းဝပ်တော်မူရာအရပ်ကို တည်ဆောက်ခွင့်ပြုရန် ဘုရားသခင်ထံတော်သို့ တောင်းလျှောက်လေ၏။ 
\v 47 သို့သော်လည်း ဘုရားသခင်၏ အိမ်တော်ကို တည်ဆောက်ခွင့်ရသူကား သျှောလမုန် ဖြစ်၏။”
\p
\v 48 “သို့သော်လည်း အမြင့်ဆုံးသောဘုရားသခင်သည် လူ့လက်ဖြင့် တည်ဆောက်သည့် အိမ်တိ၌ ကိန်းဝပ်တော်မမူ။ ထိုအကြောင်းအရာနှင့်ပတ်သက်၍ ပရောဖက်က၊
\p
\v 49 “ ‘သခင်ဘုရား မိန့်တော်မူသည်ကား၊ ကောင်းကင်ဘုံသည် ငါ့၏ပလ္လင်ဖြစ်၏၊
\q2 မြီကြီးသည်လည်း ငါ့၏ခြီတင်ခုံဖြစ်၏။
\q1 သင်သည် ဇာပိုင်မျိုး အိမ်ကို ငါ့အတွက် တည်ဆောက်မည်နည်း။
\q2 ငါ ကိန်းဝပ်မည့် အရပ်ကား ဇာမှာနည်း။
\q1
\v 50 ဤအရာအားလုံးတိကို ငါကိုယ်တိုင် ဖန်ဆင်းသည် မဟုတ်လော’ ဟူ၍ ဆိုထားသည်အတိုင်း ဖြစ်၏။
\p
\v 51 “သတေဖန်က သင်ရို့သည် အလွန်ပင် ဂေါင်းမာကြ၏။ သင်ရို့၏ စိတ်နှလုံး၌ ဘုရားတရား ကင်းမဲ့ကြပြီးလျှင် ဘုရားသခင်၏ ဗျာဒိတ်စကားကို ကြားနာရန် နားပင်းနိန်ကြသည်တကား။ သင်ရို့သည် မိမိအဖိုးအဖီးတိကဲ့သို့ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို အစဉ်အမြဲ ဆန့်ကျင်ဖက်ပြုကြ၏။ 
\v 52 သင်ရို့အဖိုးအဖီးတိ နှိပ်စက်ခြင်းကို မခံရသော ပရောဖက်ဟူ၍ ဇာသူတစ်ယောက် ဟိခသနည်း။ သူရို့သည် ဘုရားသခင် ကြွလာမည့်အကြောင်းကို ကြိုတင်ဟောကြားမည့် ဖြောင့်မတ်သော အခိုင်းအစီတိကို အယင်ကပင်လျှင် အသီသတ်ခကြ၏။ အဂုလည်း သင်ရို့သည် ထိုအသျှင်ကို သစ္စာဖောက်သောသူနှင့် သတ်ဖြတ်သောသူများဖြစ်ကြပြီ။ 
\v 53 သင်ရို့သည် ကောင်းကင်တမန်တိ အားဖြင့် ပီးအပ်တော်မူခသော ဘုရားသခင်၏ ပညတ်တော်ကို — ရလျှင်လည်း မလိုက်နာကြပေ” ဟု မြွက်ဆို၏။
\s သတေဖန်ကို ကျောက်ခဲနှင့် ပစ်ကြခြင်း
\p
\v 54 သတေဖန်စကားကို ကြားသောအခါ ယုဒတရားလွှတ်တော် အဖွဲ့ဝင်ရို့သည် အလွန် ဒေါသထွက်ကြ၍ အံကြိတ်နိန်ကြ၏။ 
\v 55 သို့သော် သတေဖန်သည် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်နှင့် ပြည့်ဝလျက် ကောင်းကင်သို့ မော်ကြည့်လိုက်သောအခါ ဘုရားသခင်၏ ဘုန်းတန်ခိုးတော် လည်းကောင်း၊ ဘုရားသခင်၏လက်ယာဖက်တွင် ယေသျှုရပ်နိန်သည်ကို လည်းကောင်း မြင်လေ၏။ 
\v 56 သူက “ကြည့်ပါ၊ ကောင်းကင်ပွင့်၍ လူသားသည် ဘုရားသခင်၏ လက်ယာဖက်၌ ရပ်နိန်သည်ကို ငါမြင်ရ၏” ဟု ဆို၏။
\p
\v 57 ကောင်စီဝင်အားလုံးသည် ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်လျက် နားကို လက်ဖြင့်ပိတ်ထားကြ၏။ ထိုအခါ ချက်ချင်း သတေဖန်ပါးသို့ တဟုန်ထိုး ဗြီးလာကြပြီး၊ 
\v 58 သူ့ကို မြို့ပြင်သို့ ဆွဲထုတ်ပြီးလျှင် ကျောက်သီးဖြင့် ပစ်ကြ၏။ အသိသက်သီရို့သည် မိမိရို့၏ အဝတ်များကို သျှောလုဟု ဆိုသော လူငယ်တစ်ယောက်ထံ၌ အပ်ထားကြ၏။ 
\v 59 ဤသို့ သူ့ကိုကျောက်သီးနှင့် ပစ်နိန်ကြစဉ် သတေဖန်က “အို၊ အသျှင်ယေသျှု၊ အကျွန့်ဝိညာဉ်ကို ရုပ်သိမ်းတော်မူပါ” ဟု သခင်ဘုရားကို ဆုတောင်းလေ၏။ 
\v 60 သူသည် ဒူးထောက်၍ ကျယ်လောင်သော အသံဖြင့် “အသျှင်ဘုရား၊ ဤသူရို့ပြုသော ပြစ်မှားခြင်းတိကို မှတ်တော်မမူပါကေ့” ဟု ဆို၍ ကြွေးကြော်ပြီးလျှင် အသက်ချုပ်လေ၏။
\c 8
\p
\v 1 သတေဖန်ကို သတ်သည့်အမှုတွင် သျှောလုသည် အလိုတူအလိုပါဖြစ်သတည်း။
\s1 အသင်းတော်များကို သျှောလုနှိပ်စက်ညှည်းပန်းခြင်း
\p ထိုနိ့မှစ၍ ယေရုဆလင်မြို့၌ဟိသော အသင်းတော်များသည် ညှည်းပန်းနှိပ်စက်ခြင်းကို ပြင်းစွာခံရလေ၏။ ထို့ကြောင့် တမန်တော်ရို့မှတစ်ပါး ယုံကြည်သူအားလုံးရို့သည် ယုဒပြည်နှင့် ယှာမာရိပြည်တစ်လျှောက်သို့ ပြန့်ကြဲလားကြကုန်၏။ 
\v 2 ဘုရားကိုကြည်ညိုသော လူတချို့သည် ပြင်းစွာသော ငိုကြွီးခြင်းကို ပြုလျက် သတေဖန်ကို သင်္ဂြိုဟ်ကြ၏။
\p
\v 3 \x - \xo ၈.၃ \xo*\xt တ ၂၂.၄,၅; ၂၆.၉–၁၁\xt*\x* သျှောလုသည် အသင်းတော်ကို ဖျက်ဆီးရန် ကြိုးစား၍ ယုံကြည်သူ မိန်းမယောက်ျားတိကို တစ်အိမ်ဝင်တစ်အိမ်ထွက်လျက် ဆွဲငင်ကာ ထောင်ချထားလေ၏။
\s1 ယှာမာရိပြည်တွင် သတင်းကောင်းကို ဟောပြောခြင်း
\p
\v 4 ပြန့်ကြဲလားသော ယုံကြည်သူရို့သည် သတင်းကောင်းကို အရပ်ရပ်သို့ လား၍ ဟောပြောကြ၏။ 
\v 5 ဖိလိပ္ပုသည် ယှာမာရိပြည်၏မြို့တော်\f + \fr ၈.၅ \fr*\fq မြို့တော်၊ \fq*\ft တချို့ လက်ရီးသော မူရင်းကျမ်းတွင် \ft*\fqa မြို့၊ \fqa*\ft ဟု ဖော်ပြပါဟိသည်။\ft*\f*သို့ လား၍ မေသျှိယအကြောင်းကို ဟောပြောလေ၏။ 
\v 6 လူအစုအဝေးရို့သည် ဖိလိပ္ပုပြောသောစကားကို အာရုံစိုက်၍ နားထောင်းနိန်ကြစဉ် သူပြုသော နိမိတ်လက္ခဏာများကို မြင်ရကြ၏။ 
\v 7 ဝိညာဉ်ဆိုးရို့သည် ကျယ်လောင်စွာအော်ဟစ်လျက် များစွာသောလူထဲမှ ထွက်လားကြ၏။ လီဖြတ်သောသူ၊ ခြီလက်မသန်စွမ်းသော သူရို့သည်လည်း ကျန်းမာခြင်းသို့ ရောက်ကြ၏။ 
\v 8 ထို့ကြောင့် မြို့သူမြို့သားအပေါင်းရို့သည် အလွန် ဝမ်းမြောက်ပျော်ရွှင်ကြ၏။
\p
\v 9 ထိုမြို့တွင်နီထိုင်သည့် သျှိမုန်ဟု ခေါ်သော လူတစ်ယောက်သည် ယှာမာရိလူမျိုးတိအား မိမိ၏ မှော်အတတ်ဖြင့် အချိန်အင်တန်ကြာ အံ့သြစီလျက် ဟိ၏။ သူသည် မိမိကိုယ်ကို ကြီးမြတ်သည်ဟု ဝါကြွား၍၊ 
\v 10 လူတန်းစား အသီးသီးမှ လူတိအားလုံးက “ဤသူသည် ဘုရားသခင်၏ မဟာတန်ခိုးတော် ဖြစ်သည်” ဟု ဆိုလျက် သူ၏စကားကို အာရုံစိုက်၍ နားထောင်ကြ၏။ 
\v 11 သူရို့သည် သျှိမုန်အား ဤသို့ အာရုံစိုက်ကြခြင်းမှာ သူသည် ကာလကြာမြင့်စွာ မှော်အတတ်ဖြင့် သူရို့ကို အံ့သြစီခသောကြောင့်ဖြစ်၏။ 
\v 12 သို့သော် ဖိလိပ္ပုသည် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်အကြောင်းနှင့် ယေသျှုခရစ်တော်၏ သတင်းကောင်းကို ဟောပြောသောအခါ သူရို့သည် ယုံကြည်လာကြသဖြင့် ယောက်ျားမိန်းမအပေါင်းရို့သည် ဗတ္တိဇံကိုခံယူကြ၏။ 
\v 13 သျှိမုန်ကိုယ်တိုင်လည်း ယုံကြည်သဖြင့် ဗတ္တိဇံကို ခံယူပြီးနောက် ဖိလိပ္ပုထံတွင် ဆည်းကပ်၍ ကြီးစွာသော အံ့ဩဖွယ်ရာ နိမိတ်လက္ခဏာများကို မြင်တွိ့ရသောအခါ လွန်စွာအံ့သြလေ၏။
\p
\v 14 ယေရုဆလင်မြို့၌ဟိသော တမန်တော်ရို့သည် ယှာမာရိပြည်သားတိ ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို လက်ခံလာကြကြောင်းကို ကြားသိရသောအခါ ပေတရုနှင့် ယောဟန်ရို့ကို သူရို့ထံသို့ စီရွှတ်လိုက်ကြ၏။ 
\v 15 တမန်တော်နှစ်ပါးသည် ရောက်လာကြသောအခါ၊ သူရို့သည် ယုံကြည်သူ လူသစ်များအား သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို ခံယူနိုင်စီရန်အတွက် ဆုတောင်းပီးကြ၏။ 
\v 16 ဇာကြောင့်ဆိုသော် ထိုသူရို့သည် အသျှင်ယေသျှု၏နာမ၌ ဗတ္တိဇံကို ခံယူမျှသာဖြစ်၍ ထိုသူရို့ထဲတွင် ဇာသူ့၌မျှ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော် ဆင်းသက်တော် မမူသိမ့်သောကြောင့်ဖြစ်၏။ 
\v 17 ထိုအခါ ပေတရုနှင့် ယောဟန်ရို့သည် ထိုသူရို့အထက်၌ လက်ကိုတင်ကြသောအခါ ထိုသူရို့သည် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို ခံယူကြ၏။
\p
\v 18 သျှိမုန်သည် တမန်တော်ရို့၏ လက်တင်ခြင်းကို ခံရခြင်းအားဖြင့် ထိုသူရို့သည် ဝိညာဉ်တော်ကို ခံယူရဟိကြောင်းကို မြင်သောအခါ သူသည် တမန်တော်ရို့အား ငွီကို ယူလာ၍၊ 
\v 19 “ဇာသူ့ကိုမဆို အကျွန်၏ လက်ကိုတင်လိုက်သောအခါ ထိုသူရို့၌ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို ရစီခြင်းငှာ အကျွန်အား တန်ခိုးကို ပီးပါ” ဟု ဆိုလေ၏။
\p
\v 20 ပေတရုကလည်း “ဘုရားသခင်၏ ဆုကျေးဇူးတော်ကို ငွီနှင့် ဝယ်ယူရန် စိတ်အကြံဟိသောကြောင့် သင်၏ငွီသည် သင်နှင့်အတူ ပျက်စီးပါစီ။ 
\v 21 ဘုရားသခင်ရှိ့တော်၌ သင်၏စိတ်ထား မမှန်ကန်သောကြောင့် ငါရို့၏ အပေါင်းအပါလည်းမဖြစ်နိုင်။ ငါရို့၏အလုပ်၌လည်း မပါဝင်နိုင်။ 
\v 22 ထို့ကြောင့် သင်၏ ဆိုးညစ်မှုအတွက် နောင်တရပြီးလျှင် သင်၏စိတ်နှလုံးထဲ၌ ထိုသို့ ကြံစည်သဖြင့် ခွင့်ရွှတ်ခြင်း ရစီခြင်းငှာ သခင်ဘုရားထံပါး၌ ဆုတောင်းလော့။ 
\v 23 သင်သည် မနာလိုမုန်းတီးစိတ်မွန်းပြီးလျှင် ဒုစရိုက်အပြစ်၏ ကျွန်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်ကို ငါမြင်သည်” ဟု ဆို၏။
\p
\v 24 သျှိမုန်ကလည်း ပေတရုနှင့် ယောဟန်အား၊ “သင်ရို့ပြောသော အမှုအရာတိ အကျွန်၌ မဖြစ်လာစီရန် အကျွန့်အတွက် သခင်ဘုရားထံ ဆုတောင်းပီးကြပါ” ဟု ဆိုလေ၏။
\p
\v 25 ပေတရုနှင့် ယောဟန်ရို့သည် အသျှင်ဘုရား၏ နှုတ်ကပတ်တရားကို သက်သီခံ၍ ဟောပြောကြပြီးနောက် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ပြန်လာကြ၏။ အပြန်လမ်းခရီးတွင် များစွာသော ယှာမာရိ ရွာများတွင် သတင်းကောင်းကို ဟောပြောကြလေ၏။
\s1 ဖိလိပ္ပုနှင့် အဲသယောပိအရာဟိ
\p
\v 26 သခင်ဘုရား၏ ကောင်းကင်တမန်သည် ဖိလိပ္ပုအား၊ “သင်သည် အသင့်ပျင်၍ ယေရုဆလင်မြို့မှ ဂါဇာမြို့သို့ လားသောလမ်းအတိုင်း တောင်ဖက်\f + \fr ၈.၂၆ \fr*\fq တောင်၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa မွန်းတည့်ချိန်။\fqa*\f*သို့ လားလော့” ဟု ဆို၏။ (ထိုလမ်းကို ယခုခေတ်တွင် မသုံးယာ)။\f + \fr ၈.၂၆ \fr*\fq ထိုလမ်းကို ယခုခေတ်တွင် မသုံးယာ၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa ထိုလမ်းကား သဲကန္တာရလမ်းဖြစ်၏။ \fqa*\f* 
\v 27-28 ထို့ကြောင့် ဖိလိပ္ပုသည် အသင့်ပျင်၍ လားလေ၏။ ထိုစဉ် အဲသယောပိဘုရင်မ၏ အမတ်တစ်ဦးဖြစ်ပြီး ဘုရင်မ၏ဘဏ္ဍာအားလုံးကို စီမံအုပ်ချုပ်ရသော အဲသယောပိပြည်သား မိန်းမစိုး အရာဟိ တစ်ယောက်သည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ လားပြီး ဘုရားသခင်အား ဝတ်ပြုကိုးကွယ်လေ၏။ သူသည် အပြန်လမ်းခရီးတွင် မြင်းရထားထက်၌ ထိုင်လျက် ပရောဖက် ဟေသျှာယကျမ်းကို ဖတ်နိန်၏။ 
\v 29 သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော်က ဖိလိပ္ပုအား “ထိုမြင်းရထား အနားသို့ လားပြီး ကပ်၍လိုက်လော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 30 ဖိလိပ္ပုသည် ဗြီးလား၍ ပရောဖက်ဟေသျှာယကျမ်းအား ဖတ်လျက်နိန်သည်ကို ကြားသဖြင့် “သင် ဖတ်နိန်သော အရာကို နားလည်သလော” ဟု ထိုသူအား မိန်းလေ၏။
\p
\v 31 ထိုအရာဟိက၊ “ငါ့ကို အနက်ဖွင့်ပြသူ မဟိဘဲ ဇာပိုင် နားလည်နိုင်ပါမည်နည်း” ဟု ပြန်ပြောပြီးနောက်၊ ဖိလိပ္ပုအား ရထားထက်တက်၍ မိမိနှင့်အတူထိုင်ရန် ဖိတ်ခေါ်လေ၏။ 
\v 32 ထိုသူ ဖတ်နိန်သည့် ကျမ်းစာပိုဒ်ကား၊
\q1 “အသီသတ်ရန် ဆွဲယူလားသော သိုးကဲ့သို့၊ သူ့ကို ဆောင်ယူလားကြ၏။
\q2 သိုးသျှေသည် အမွီးညှပ်သူရို့ရှိ့၌ နှုတ်ဆိတ်၍နိန်သကဲ့သို့၊
\q2 မိမိနှုတ်ကို မဖွင့်ဘဲနိန်၏။
\q1
\v 33 သူသည် ကဲ့ရဲ့ယှုတ်ချခြင်းကို ခံရစဉ် တရားမျှတမှု ဟိစီရန် သူ့အတွက် ဆောင်ရွက်ပီးသူမဟိ။
\q2 ဤလောကမှ သူ့အသက်ကို ရုပ်သိမ်းလားသည်ဖြစ်၍၊
\q2 ဇာသူသည် သူ၏သားမြီးတိကို ပြောပြနိုင်မည်နည်း” ဟူ၍ ဖြစ်၏။
\p
\v 34 ထိုအရာဟိက ဖိလိပ္ပုအား၊ “ငါ့ကို ပြောပြလော။ ထိုပရောဖက်က ဇာသူ့အကြောင်းကို ပြောဆိုနိန်ပါသနည်း။ မိမိအကြောင်းလား၊ အခြားတစ်ယောက် အကြောင်းလား” ဟု မိန်းမြန်းလေ၏။ 
\v 35 ထို့ကြောင့် ဖိလိပ္ပုသည် ထိုကျမ်းစာပိုဒ်နှင့် အစပြု၍ ယေသျှုအကြောင်း သတင်းကောင်းကို ဟောပြောလေ၏။
\p
\v 36 သူရို့သည် ဆက်လက်ပြီး ခရီးပြုကြစဉ် ရီဟိသောအရပ်သို့ ရောက်ကြသဖြင့် အရာဟိက၊ “ဤအရပ်၌ ရီဟိပါ၏။ ငါသည် ဗတ္တိဇံမင်္ဂလာ ခံယူရန် တားဆီးနိုင်သည့်အရာ ဟိပါသလော” ဟု ဆို၏။ 
\v 37 \f + \fr ၈.၃၇ \fr*\ft တချို့သော လက်ရီးမူရင်းကျမ်းတွင် အခန်းအငယ် ၃၇၊ \ft*\fqa ဖိလိပ္ပုက အရာဟိအား၊ “သင်သည် ယေသျှုကို စိတ်နှလုံးအကြွင်းမဲ့ ယုံကြည်လျှင် ဗတ္တိဇံကို ခံနိုင်၏” ဟု ဆိုသော်၊ အရာဟိက “ယေသျှုခရစ်တော်သည် ဘုရားသခင်၏ သားတော်ဖြစ်ကြောင်း အကျွန်ယုံကြည်ပါ၏” ဟု ပြန်ဖြေ၏၊ \fqa*\ft ကို ပေါင်းထည့်ထားသည်။\ft*\f*
\p
\v 38 အရာဟိသည် မြင်းရထားကို ရပ်တန့်စီပြီးနောက် သူရို့နှစ်ယောက်သည် ရီထဲသို့ ဆင်းလားကြပြီးလျှင် ဖိလိပ္ပုသည် အရာဟိအား ဗတ္တိဇံမင်္ဂလာကို ပီးလေ၏။ 
\v 39 သူရို့သည် ရီမှတက်လာကြသောအခါ သခင်ဘုရား၏ ဝိညာဉ်တော်သည် ဖိလိပ္ပုအား အဝီးသို့ ဆောင်ယူလားတော်မူသဖြင့် အရာဟိသည် ဖိလိပ္ပုကို နောက်တဖန် မတွိ့ရပေ။ သူသည်လည်း ဝမ်းမြောက်စွာဖြင့် ခရီးဆက်လေ၏။ 
\v 40 ဖိလိပ္ပုသည် အာဇုတ်မြို့၌ ပေါ်လာ၍ ကဲသရိမြို့သို့ ရောက်သည့်တိုင်အောင် လမ်းတစ်လျှောက်၌ဟိသော မြို့တိုင်း၌ သတင်းကောင်းကို ဟောပြော၍ ခရီးဆက်လေ၏။
\c 9
\s1 သျှောလုပြောင်းလဲခြင်း
\r (တမန်တော် ၂၂.၆–၁၆; ၂၆.၁၂–၁၈)
\p
\v 1 ထိုအတောအတွင်း သျှောလုသည် သခင်ဘုရား၏တပည့်တော်ရို့အား သတ်ဖြတ်ရန် ခြိမ်းခြောက်လျက်နိန်၏။ သူသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းထံသို့ လားပြီးလျှင်၊ 
\v 2 သခင်ဘုရား၏ လမ်းစဉ်ကို လိုက်လျှောက်သောမိန်းမ၊ ယောက်ျားတိကို တွိ့ပါက ဖမ်းဆီး၍ ယေရုဆလင်မြို့သို့ ခေါ်ဆောင်နိုင်ခြင်းငှာ ဒမာသက်မြို့၌ဟိသော တရားဇရပ်များသို့ ညွှန်ကြားစာ ပီးပါရန် တောင်းဆိုလေ၏။
\p
\v 3 သျှောလုသည် ဒမာသက်မြို့အနားသို့ ရောက်သောအခါ အာကာထက်မှ အလင်းသည် သူ့ပတ်လည်တွင် ရုတ်ကနဲ ထွန်းတောက်လေ၏။ 
\v 4 သူသည် မြီကြီးထက်တွင် လဲကျလားပြီး၊ “သျှောလု၊ သျှောလု ငါ့ကို ဇာကြောင့် ညှည်းဆဲနှိပ်စက်သနည်း” ဟု မိမိအား မိန်းမြန်းနိန်သော အသံတစ်ခုကို ကြားရ၏။
\p
\v 5 သျှောလုက၊ “အသျှင်၊ အသျှင်ကား ဇာသူနည်း” ဟု မိန်းလျှောက်၏။
\p “ငါကား သင် ညှည်းဆဲနှိပ်စက်နိန်သူ ယေသျှုပင်ဖြစ်သည်” ဟု အသံတော်လာ၏။ 
\v 6 “ယေဒါလည်း ထပြီးလျှင် မြို့ထဲသို့ ဝင်လော့။ သင် ပြုရမည့်အရာကို ထိုအရပ်၌ သင့်အား ပြောကြားလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 7 သျှောလုနှင့်အတူ ခရီးပြုနိန်သော သူရို့သည် ထိုအသံကို ကြားရသော်လည်း လူတစ်ယောက်ကိုမျှ မတွိ့ရသဖြင့် အံ့မောကျလျက် ရပ်နိန်ကြ၏။ 
\v 8 သျှောလုသည် မြီကြီးမှ ထပြီးလျှင် မျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်သောအခါ မည်သည့်အရာကိုမျှ မမြင်ရလီယာ။ ထို့ကြောင့် သူရို့သည် သူ၏လက်ကိုဆွဲ၍ ဒမာသက်မြို့သို့ ခေါ်ဆောင်လားကြ၏။ 
\v 9 သူသည် သုံးရက်လုံးလုံး မျက်စိမမြင်ရ၍ ထိုကာလအတွင်း ဇာတစ်ခုကိုမျှ မစားမသောက်ဘဲနိန်၏။
\p
\v 10 ဒမာသက်မြို့တွင် အာနနိဟု ခေါ်သော တပည့်တော်တစ်ယောက် ဟိ၏။ သူ၏ဗျာဒိတ်ရူပါရုံထဲတွင် သခင်ဘုရားက “အာနနိ” ဟု ခေါ်တော်မူလျှင်၊
\p အာနနိက “အကျွန် ဤအရပ်၌ ဟိပါ၏၊ အသျှင်” ဟု ပြန်လျှောက်လေ၏။
\p
\v 11 သခင်ဘုရားကလည်း “သင်ထပြီးလျှင် လမ်းပြောင့်ဟု အမည်တွင်သော လမ်းသို့လားပြီးလျှင် တာယှုမြို့သား သျှောလုဟု ခေါ်သောသူကို ယုဒ၏ အိမ်၌ စုံစမ်းမိန်းမြန်းလော့။ သူသည် ဆုတောင်းလျက်နိန်၏။ 
\v 12 ထိုသူသည်လည်း ဗျာဒိတ်ရူပါရုံ၌ အာနနိဟု ခေါ်သောသူသည် လာ၍ မိမိအထက်၌ လက်တင်ခြင်းဖြင့် မျက်စိအလင်း ပြန်ရသည်ကို မြင်ရလီယာ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 13 အာနနိက၊ “အသျှင်၊ ထိုသူသည် ယေရုဆလင်မြို့၌ဟိသော ကိုယ်တော်၏ သန့်ယှင်းသောလူတိအား ဇာလောက်ထိ ဒုက္ခပီးကြောင်း လူအများက ပြောကြသည်ကို အကျွန် ကြားပါ၏။ 
\v 14 ထိုသူသည် ကိုယ်တော့်ကို ကိုးကွယ်ကြသောသူမှန်သမျှကို ဖမ်းဆီးရန် ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့ထံပါးက အခွင့်အာဏာဖြင့် ဤအရပ်သို့ ရောက်လာခြင်းဖြစ်ပါ၏” ဟု လျှောက်လေ၏။
\p
\v 15 သို့ရာတွင် သခင်ဘုရားက၊ “လားလော့၊ ဤသူကား ငါ ရွီးချယ်ထားသူဖြစ်ပြီးလျှင် တခြားလူမျိုးတိ၊ သျှင်ဘုရင်တိနှင့် ဣသရေလလူမျိုးတိရှိ့၌ ငါ့နာမကို ထင်ရှားစီမည့်သူ ဖြစ်၏။ 
\v 16 ငါ၏နာမအဖို့အလို့ငှာ သူခံရမည့် ဒုက္ခဆင်းရဲခြင်း အကြောင်းကို အားလုံးကို ငါကိုယ်တိုင် သူ့ကိုဖော်ပြမည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\p
\v 17 ထို့ကြောင့် အာနနိသည် လား၍ သျှောလုဟိသည့်အိမ်သို့ ဝင်ပြီး သူ၏အထက်၌ လက်ကိုတင်ပြီးလျှင်၊ “ငါ့ညီ သျှောလု၊ သင်သည် မျက်စိပြန်မြင်စီဖို့နှင့် သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော်နှင့် ပြည့်ဝလာစီဖို့အတွက် သင် ဤအရပ်သို့ လာနိန်စဉ် လမ်းခရီး၌ ထင်ရှားတော်မူသော သခင်ဘုရားတည်းဟူသော ယေသျှုက ငါ့ကို သင့်ပါးသို့ စီရွှတ်တော်မူလိုက်သည်” ဟု ဆို၏။ 
\v 18 ထိုအခါ ခဏချင်းတွင် သျှောလုမျက်စိမှ ငါးအကြီးခွံများကဲ့သို့ သော အရာများ ကွာကျပြီး မျက်စိပြန်မြင်လီ၏။ သူသည်လည်း ထ၍ ဗတ္တိဇံကို ခံယူပြီးလျှင်၊ 
\v 19 သူသည် အစားအစာ သုံးဆောင်ပြီးနောက် ခွန်အားနှင့် ပြည့်လာ၏။
\s1 ဒမာသက်မြို့၌ သျှောလုဟောပြောခြင်း
\p သျှောလုသည် ဒမာသက်မြို့တွင် တပည့်တော်တိနှင့်အတူ ရက်အနည်းငယ် နီထိုင်ခ၏။ 
\v 20 ထိုသူသည် ချက်ချင်းပင် တရားဇရပ်များသို့ လား၍ ယေသျှုသည် ဘုရားသခင်၏ သားတော်ဖြစ်ကြောင်း စတင်၍ ဟောပြောလေ၏။
\p
\v 21 သူ၏စကားကို ကြားသောသူ အပေါင်းရို့သည် အံ့သြကြ၍ “ဤသူသည် ယေရုဆလင်မြို့၌ ယေသျှုနာမအား ဆုတောင်းပတ္ထနာပြုသော သူတိကို သတ်ဖြတ်ခသူ မဟုတ်ပါလော့၊ ထို့ပြင် ထိုသူရို့အား ဖမ်းဆီး၍ ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲတိထံပါးသို့ ပို့ဆောင်လားရန် ရည်ရွယ်ချက်များဖြင့် ရောက်လာသူ မဟုတ်ပါလော့” ဟု ပြောဆိုကြ၏။
\p
\v 22 သို့သော် သျှောလုသည် ခွန်အားနှင့် ပို၍ပြည့်စုံလာပြီး ယေသျှုသည် မေသျှိယဖြစ်တော်မူကြောင်းကို ယုံကြည်လောက်အောင် သက်သီပြ၍ ဟောပြောရာ ဒမာသက်မြို့တွင် နီထိုင်သူ ယုဒလူမျိုးရို့သည် မချေပနိုင်ကြပေ။
\p
\v 23 \x - \xo ၉.၂၃–၂၅ \xo*\xt ၂ ကော ၁၁.၃၂,၃၃\xt*\x*ထို့နောက် ရက်ပေါင်းများစွာ ကြာလာသောအခါ ယုဒလူမျိုးရို့သည် အတူတကွ တွိ့ဆုံပြီး၊ သျှောလုကို အသီသတ်ရန် ကြံစည်ကြ၏၊ 
\v 24 သို့သော်လည်း သူရို့၏ အကြံစည်ကို သျှောလု သိလေ၏။ သူရို့သည် မြို့တန်းခါးတိတွင် နိ့၊ ညမပြတ် စောင့်ကြည့်ပြီး သျှောလုအား အသီသတ်ရန် မှာထားကြ၏။ 
\v 25 သို့ရာတွင် သျှောလု၏ နောက်လိုက်ရို့သည် ညဉ့်အချိန်တွင် သူ့ကို ခေါ်ဆောင်လားကာ တောင်းထဲတွင်ထည့်၍ မြို့ရိုးထက်မှ အောက်သို့ လျှောချကြ၏။
\s1 ယေရုဆလင်မြို့သို့ သျှောလု ရောက်ဟိခြင်း
\p
\v 26 သျှောလုသည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ရောက်သောအခါ တပည့်တော်ရို့နှင့် ဆက်သွယ်ရန် ကြိုးစားလေ၏။ သို့သော်လည်း သူသည် တပည့်တော်တစ်ဦးဖြစ်လာကြောင်းကို မယုံကြည်ကြသောကြောင့် ထိုသူရို့အားလုံးသည် သူ့ကို ကြောက်ကြ၏။ 
\v 27 ထိုအခါ ဗာနဗသည် လာ၍ သူ့အား ကူညီရန် တမန်တော်တိပါးသို့ ခေါ်လားလေ၏။ သူက သျှောလုသည် လမ်းခရီးတွင် သခင်ဘုရားအား ဖူးမြင်ခပုံနှင့် သခင်ဘုရားက သူ့အား ဇာပိုင် အမိန့်ဟိခပုံကို ထိုသူရို့အား ယှင်းပြခ၏။ သူသည် ဒမာသက်မြို့တွင် ယေသျှု၏နာမကို အမှီပြု၍ ရဲရင့်စွာ ဟောပြောခပုံကိုလည်း ပြောပြလေ၏။ 
\v 28 သျှောလုသည်လည်း တမန်တော်တိနှင့်အတူ နီထိုင်ပြီး ယေရုဆလင်တစ်မြို့လုံးသို့ လားလာလှုပ်ယှားလျက် သခင်ဘုရား၏ နာမကို အမှီပြု၍ ရဲရင့်စွာ ဟောပြောလေ၏။ 
\v 29 သျှောလုသည် ဟေလသဘာသာစကားကို ပြောသော ယုဒအမျိုးသားရို့နှင့် အခြီအတင် ဆွေးနွေးလေ၏။ သို့သော် သူ့အား သတ်ဖြတ်ရန် ကြံစည်ကြ၏။ 
\v 30 ထိုအကြောင်းကို ယုံကြည်သူရို့သည် ကြားသိကြသောအခါ သူ့ကို ကဲသရိမြို့သို့ ပို့ဆောင်ပြီးလျှင် တာယှုမြို့သို့ ရွှတ်လိုက်ကြ၏။
\p
\v 31 ထို့ကြောင့် ထိုကာလတွင် ယုဒပြည်၊ ဂါလိလဲပြည်နှင့် ယှာမာရိပြည် အရပ်ရပ်၌ အသင်းတော်သည် ငြိမ်ဝပ်စွာနိန်ရလေ၏။ အသင်းတော်သည် သခင်ဘုရားအား ကြောက်ရွံ့ရိုသီသော စိတ်နှင့် လည်းကောင်း၊ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်၏ အားပီးတိုက်တွန်းအားဖြင့် လည်းကောင်း အသက်ရှင် နီထိုင်ကြသောကြောင့် အရီအတွက် တိုးပွားများပြား လာလေ၏။
\s1 လုဒ္ဒမြို့နှင့် ယုပ္ပေမြို့သို့ ပေတရု ရောက်ဟိခြင်း
\p
\v 32 ပေတရုသည် အရပ်ရပ်သို့ လှည့်လည်လျက် လုဒ္ဒမြို့တွင်နီထိုင်သော ဘုရားသခင်၏ သန့်ယှင်းသောလူများထံသို့ ရောက်လာ၏။ 
\v 33 ထိုမြို့တွင် လီဖြတ်၍ သျှစ်နှစ်ပတ်လုံး အိပ်ရာထဲတွင် တုံးတုံးလဲနိန်သူ အဲနေ ဟူ၍ နာမည်ဟိသော သူတစ်ယောက်ကို တွိ့၏။ 
\v 34 ထိုအခါ ပေတရုက၊ “အဲနေ၊ ယေသျှုခရစ်တော်က သင့်ကို ကျန်းမာစီယာ။ ထရပ်ပြီးလျှင် ကိုယ့်အိပ်ရာကို သိမ်းလော့” ဟု ဆို၏။ အဲနေသည် ချက်ချင်း ထရပ်လေ၏။ 
\v 35 လုဒ္ဒမြို့နှင့် ယှာရုန်လွင်ပြင်၌ နီထိုင်သော လူအပေါင်းရို့သည် သူ့ကိုတွိ့မြင်၍ သခင်ဘုရားထံတော်သို့ ပြောင်းလဲလာကြ၏။
\p
\v 36 ယုပ္ပေမြို့၌ တဗိသ နာမည်ဟိသော ယုံကြည်သူတစ်ဦး ဟိ၏။ (သူမ၏နာမည်ကား ဟေလသ ဘာသာစကားဖြင့် ဒေါ်ကာ ဖြစ်၍ “ဒရယ်” ဟု ဆိုလိုသတည်း။) သူမသည် ကောင်းသောအလုပ်နှင့် စွန့်ကြဲပီးကမ်းခြင်းအမှုကို အစဉ်သဖြင့် လုပ်တတ်၏။ 
\v 37 ထိုအချိန်၌ သူမသည် ဖျားနာ၍ သီဆုံးလေ၏။ သူမ၏အလောင်းကို ရီချိုးပီးကြပြီးနောက် အထက်ခန်းတွင် ထားကြ၏။ 
\v 38 လုဒ္ဒမြို့သည် ယုပ္ပေမြို့နှင့် မဝီးသဖြင့် လုဒ္ဒမြို့တွင် ပေတရုဟိကြောင်းကို ယုံကြည်သူရို့ ကြားသိကြလျှင် လူနှစ်ဦးကို သူ့ထံသို့ ရွှတ်လိုက်ကာ “အကျွန်ရို့ပါးကို လျင်မြန်စွာ ကြွလာတော်မူပါ” ဟု တောင်းပန်ကြ၏။ 
\v 39 ထို့ကြောင့် ပေတရုသည် ထိုသူရို့နှင့်အတူ လိုက်လာ၏။ သူသည် ရောက်လာသောအခါ ပေတရုကို အထက်ခန်းသို့ ခေါ်ဆောင်လားကြ၏။ မုဆိုးမရို့သည် ပေတရု၏အနားတွင် ဝိုင်းအုံလျက် ငိုယိုကာ ဒေါ်ကာ အသက်ထင်ရှားစဉ် ခြုပ်ထားခသော အပြင်ခံအင်္ကျီများနှင့် အတွင်းခံအင်္ကျီများကို ပြကြ၏။ 
\v 40 ပေတရုသည် ထိုသူရို့ အားလုံးကို အခန်းတွင်းမှ ထွက်စီပြီးလျှင် ဒူးထောက်၍ ဆုတောင်းလေ၏။ ထို့နောက် အလောင်းဖက်သို့လှည့်၍ “တဗိသ၊ ထလော့” ဟု ဆိုလျှင် သူမသည် မျက်စိဖွင့်၍ ပေတရုကို မြင်သောအခါ ထ၍ ထိုင်လေ၏။ 
\v 41 ပေတရုသည် သူမအား လက်ကိုကမ်းပြီးလျှင် ထရပ်နိုင်ရန် ဖေးမလေ၏။ ထို့နောက် မုဆိုးမများ အပါအဝင် ယုံကြည်သူများ အားလုံးကိုခေါ်၍ သူမ အသက်ရှင်လျက်ဟိကြောင်းကို ပြလေ၏။ 
\v 42 ထိုသတင်းသည် ယုပ္ပေတစ်မြို့လုံးတွင် ပျံ့နှံ့လားသဖြင့် လူအပေါင်းရို့သည် သခင်ဘုရားကို ယုံကြည်သက်ဝင်ကြ၏။ 
\v 43 ပေတရုသည် ယုပ္ပေမြို့၌ သားရီနယ်လုပ်သား သျှိမုန်ဆိုသူနှင့်အတူ ရက်ပေါင်းများစွာ တည်းခိုလေ၏။
\c 10
\s1 ပေတရုနှင့် ကော်နေလိ
\p
\v 1 ကဲသရိမြို့၌ ဣတလိတပ်ဟု ခေါ်သော ရောမတပ်တွင် ကော်နေလိဟု ခေါ်သည့် တပ်မှူးတစ်ယောက်ဟိ၏။ 
\v 2 သူသည် ဘာသာတရား ကြည်ညိုသောသူ တစ်ယောက်ဖြစ်၏။ သူနှင့် သူ၏မိသားစုအားလုံးသည် ဘုရားသခင်ကို ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ကြ၏။ ယုဒလူမျိုး ဆင်းရဲသူ ဆင်းရဲသားတိအား ရက်ရောစွာ ပီးကမ်းစွန့်ကြဲကာ ဘုရားသခင်အား အစဉ်ဆုတောင်းလျက်နိန်၏။ 
\v 3 တစ်နိ့၌ မွန်းလွဲ သုံးချက်တီးခန့်အချိန်တွင် ဗျာဒိတ်ရူပါရုံတစ်ခု၌ သူ့အား “ကော်နေလိ” ဟု ခေါ်သည့် ဘုရားသခင်၏ ကောင်းကင်တမန်တစ်ပါးကို ထင်ရှားစွာ မြင်လေ၏။
\p
\v 4 သူသည် ထိုကောင်းကင်တမန်အား ကြောက်ရွံ့စွာဖြင့် စိစိကြည့်ပြီးလျှင် “ဇာကိစ္စ ဟိပါလဲ၊ ဆရာ” ဟု မိန်းလေ၏။
\p ကောင်းကင်တမန်က “သင်၏ ဆုတောင်းခြင်းနှင့် ပီးကမ်းစွန့်ကြဲခြင်းကို ဘုရားသခင် နှစ်သက်တော်မူသည်ဖြစ်၍ သင်၏ဆုတောင်းခြင်းကို သိမှတ်တော်မူယာ။ 
\v 5 ယခုပင်လျှင် ယုပ္ပေမြို့သို့ လူတချို့ကို စီရွှတ်၍ သျှိမုန် ပေတရုဟု ခေါ်သော လူတစ်ယောက် ကို ဖိတ်ခေါ်လော့။ 
\v 6 ထိုသူသည် ပင်လယ်နားမှာ နီထိုင်သော သားရီနယ်လုပ်သား သျှိမုန်၏ အိမ်မှာ တည်းနိန်သော အာဂန္တုတစ်ယောက်ဖြစ်၏” ဟု ပြောဆို၏။ 
\v 7 ထို့နောက် ကောင်းကင်တမန်သည် ထွက်ခွာလားလေ၏။ ထိုအခါ ကော်နေလိသည် မိမိ၏အစီခံနှစ်ယောက်နှင့်၊ သူ၏ကိုယ်ရံတော်တိထဲက ဘုရားတရားကို ရိုသီကိုင်းယှိုင်းသူ စစ်သားတစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီးလျှင် 
\v 8 အကြောင်းစုံကို ပြောပြကာ သူရို့အား ယုပ္ပေမြို့သို့ စီရွှတ်လိုက်၏။
\p
\v 9 နောက်တစ်ရက်တွင် သူရို့သည် ခရီးထွက်လာကြရာ ယုပ္ပေမြို့ အနီးသို့ ရောက်ကြလေ၏။ မွန်းတည့်ချိန်ခန့်တွင် ပေတရုသည် ဆုတောင်းခြင်းငှာ အိမ်ခေါင်ထက်\f + \fr ၁၀.၉ \fr*\fq အိမ်ခေါင်ထက်၊ \fq*\ft ယုဒလူမျိုးများ ဆောက်လုပ်သောအိမ်၏အမိုးသည် ခေါင်မိုးပြားဖြစ်၏။\ft*\f*သို့ တက်လေ၏။ 
\v 10 သူသည် ဝမ်းဆာလာသည်ဖြစ်၍ တစ်စုံတစ်ခုကို စားလိုသဖြင့် အစားအစာကို ပျင်ဆင်စဉ်တွင် ရူပါရုံတစ်ခုကို မြင်လေ၏။ 
\v 11 ထိုရူပါရုံ၌ ကောင်းကင်ဖွင့်လှစ်ကာ လေးထောင့်ပုံ ခြုံလွှာကြီးတစ်ခုနှင့်တူသော အရာတစ်ခုသည် မြီကြီးထက်သို့ ကျဆင်းလာသည်ကို မြင်ရလေ၏။ 
\v 12 ထိုအထဲ၌ မြီကြီးထက်၌ တွား၍လားသည့် သတ္တဝါများမှစ၍ ခြီလေးချောင်းသတ္တဝါ အမျိုးမျိုးနှင့် လီထဲမှာ ကျင်လည်ကြသော ငှက်များ ဟိကြ၏။ 
\v 13 “ပေတရု ထ၍ သတ်စားလော့” ဟု ပြောသောအသံကို ကြားလေ၏။
\p
\v 14 သို့ရာတွင် ပေတရုက “မဖြစ်နိုင်ပါ အသျှင်၊ ဘာသာတရားအရ မသန့်ယှင်း မစင်ကြယ်သော အစာကို အကျွန် စားလေ့ မဟိပါ” ဟု ပြန်လျှောက်သော်၊
\p
\v 15 တဖန်စကားသံက “ဘုရားသခင်က သန့်ယှင်းသည်ဟု မိန့်တော်မူထားပြီးသောအရာတိကို မသန့်ယှင်း ဟူ၍ ထင်မှတ်မနိန်ကေ့” ဟု လာပြန်၏။ 
\v 16 ထိုသို့ သုံးကြိမ်၊ သုံးလီ ဖြစ်ပျက်ပြီးနောက် ထိုခြုံလွှာကြီးကို ကောင်းကင်သို့ ပြန်၍ ရုတ်သိမ်းလားလေ၏။
\p
\v 17 ပေတရုသည် ဤဗျာဒိတ်ရူပါရုံ၏ အဓိပ္ပာယ်ကို စဉ်းစားနိန်သောအခါ ကော်နေလိက စီရွှတ်လိုက်သော လူရို့သည် သျှိမုန်အိမ်ကို မိန်းမြန်းရှာဖွီကြပြီးလျှင် ယခုတွင် သူရို့သည် အိမ်တန်းခါးရှိ့၌ ရောက်လာ၍ မတ်တပ်ရပ်နိန်ကြ၏။ 
\v 18 သူရို့က “သျှိမုန် ပေတရု ဟု ခေါ်သော အာဂန္တုတစ်ယောက် ဤအိမ်၌ ဟိပါလား” ဟု အော်၍ မိန်းကြ၏။
\p
\v 19 ပေတရုသည် ထိုဗျာဒိတ်ရူပါရုံ၏အဓိပ္ပာယ်ကို နားလည်ဖို့ ကြိုးစားနိန်စဉ်၊ ဝိညာဉ်တော်က “နားထောင်လော့၊ လူသုံးယောက်\f + \fr ၁၀.၁၉ \fr*\fq သုံးယောက်၊ \fq*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းတိတွင် \ft*\fqa တချို့၊ \fqa*\ft ဟု ပါဟိပြီး၊ မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်း တစ်ခုတွင် \ft*\fqa နှစ်ယောက်၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ပါဟိသည်။\ft*\f*သည် ဤနီရာ၌ သင့်ကို လိုက်ရှာနိန်ကြ၏။ 
\v 20 သူရို့သည် ငါ ရွှတ်လိုက်သော သူတိဖြစ်သောကြောင့် အဆင်သင့်ပျင်၍ ဆင်းပြီးလျှင် သံသယမဟိဘဲ သူရို့နှင့်အတူ လိုက်လားလီ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 21 ထို့ကြောင့် ပေတရုသည်လည်း အိမ်ထက်က ဆင်းလာပြီးလျှင် “ငါသည်ကား သင်ရို့ ရှာနိန်သောသူဖြစ်၏။ သင်ရို့သည် ဇာအကြောင်းကြောင့် ရောက်လာကတ်ပါလဲ” ဟု ထိုသူရို့အား မိန်း၏။
\p
\v 22 ထိုသူရို့က “ဘုရားသခင်ကို ကြည်ညို၍ ယုဒလူမျိုးအားလုံးက အလွန်လေးစားရသော၊ သူတော်ကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်သူ တပ်မှူး ကော်နေလိက အကျွန်ရို့ကို ရွှတ်လိုက်ပါ၏။ အကြောင်းမှာ သင်၏စကားကို ကြားနာခြင်းငှာ သင့်ကို သူ့အိမ်သို့ ခေါ်ဖိတ်ရန် ဘုရားသခင်၏ သန့်ယှင်းသောကောင်းကင်တမန်တစ်ပါးက သူ့အား ပြောသောကြောင့် အကျွန်ရို့ လာရခြင်းဖြစ်ပါ၏” ဟု ပြန်ပြောကြ၏။ 
\v 23 ပေတရုသည် ထိုလူတိကို အိမ်ထဲသို့ ဖိတ်ခေါ်၍ ထိုအိမ်၌ ညအိပ်ရန် ပြော၏။
\p နောက်တစ်နိ့တွင် ပေတရုသည် အသင့်ပျင်ဆင်၍ ထိုသူရို့နှင့်အတူ လိုက်လားလေ၏။ ယုပ္ပေမြို့မှ ယုံကြည်သူတချို့လည်း ပေတရုနှင့်အတူ လိုက်ပါကြ၏။ 
\v 24 နောက်တစ်ရက်၌ သူရို့သည် ကဲသရိမြို့သို့ ရောက်ကြ၏။ ကော်နေလိသည် မိမိ ဖိတ်ခေါ်ထားသော ဆွီမျိုး၊ မိတ်ဆွီအပေါင်းအသင်းတိနှင့် အတူတကွ ထိုမြို့၌ စောင့်ကြိုနိန်ကြ၏။ 
\v 25 ပေတရု ရောက်လာသောအခါ ကော်နေလိသည် သူနှင့် တွိ့ဆုံ၍ သူ၏ခြီရင်း၌ ပျပ်ဝပ်လေ၏။ 
\v 26 သို့ရာတွင် ပေတရုက “ထလော့၊ ငါသည် လူသားတစ်ယောက်သာ ဖြစ်ပါ၏” ဟု ပြောကာ သူ့အား ထခိုင်းလေ၏။ 
\v 27 ပေတရုသည် ကော်နေလိအား စကားပြောဆိုလျက် အိမ်ထဲသို့ ဝင်သောအခါ စုရုံးနိန်ကြသော လူများကို တွိ့ရလေ၏။ 
\v 28 ပေတရုက ထိုသူရို့အား “ယုဒလူမျိုးတစ်ယောက်သည် သူ၏ ဘာသာရေးအရ တခြားလူမျိုးတိပါးသို့ လည်ပတ်ခြင်း၊ မိတ်ဖွဲ့ခြင်း ထုံးစံမဟိသည်ကို သင်ရို့ကိုယ်တိုင် ကောင်းကောင်း သိကြပါ၏။ သို့ရာတွင် ဇာသူ့ကိုမျှ ဘာသာရေးအရ မသန့်ယှင်း၊ မစင်ကြယ် ဟူ၍ မထင်မှတ်ရဟု ဘုရားသခင်က ငါ့ကို သင်ပြထားပြီးဖြစ်၏။ 
\v 29 ထို့ကြောင့် သင်သည် ငါ့အား ခေါ်ခိုင်းလိုက်သောအခါ ငါသည် ငြင်းဆန်ခြင်းမပြုဘဲ၊ လိုက်လာခြင်းဖြစ်၏၊ သင်သည် ငါ့ကို ဇာကြောင့် ခေါ်ခိုင်းသနည်း” ဟု ပေတရုက ကော်နေလိအား မိန်း၏။
\p
\v 30 ကော်နေလိကလည်း “လွန်ခသော သုံးရက်ခန့်က မွန်းလွဲသုံးချက်တီး ဤအချိန်တွင် အကျွန်သည် အကျွန့်အိမ်၌ ဆုတောင်းနိန်စဉ်၊\f + \fr ၁၀.၃၀ \fr*\fq ဆုတောင်းနိန်စဉ်၊ \fq*\ft အချို့ မူရင်းလက်ရီးမူ ကျမ်းများတွင် \ft*\fqa အစာယှောင်ခြင်းနှင့် ဆုတောင်းခြင်း၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ပါဟိသည်။\ft*\f* အရောင်တောက်ပသော အဝတ်ကို ဝတ်ဆင်ထားသော လူတစ်ယောက်သည် အကျွန်၏ရှိ့မှာ အမှတ်မထင် လာရပ်ပြီးလျှင် 
\v 31 ‘ကော်နေလိ၊ သင်၏ ဆုတောင်းပတ္ထနာပြုခြင်းကို ဘုရားသခင် ကြားတော်မူ၍ သင်၏ပီးကမ်းစွန့်ကြဲခြင်းကိုလည်း အသိအမှတ်ပြုတော်မူယာ။ 
\v 32 သို့ဖြစ်၍ တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူအား ယုပ္ပေမြို့သို့ စီရွှတ်၍ သျှိမုန် ပေတရု ဟု နာမည်တွင်သော လူတစ်ယောက်ကို ခေါ်ခိုင်းလိုက်ပါ။ ထိုသူသည် ပင်လယ်ကမ်းနားမှာ နီထိုင်သည့် သားရီနယ်လုပ်သား သျှိမုန်၏အိမ်တွင် တည်းခိုနိန်သော အာဂန္တုတစ်ယောက်ဖြစ်သည်’ ဟု ပြောဆို၏။ 
\v 33 ထို့ကြောင့် အကျွန်သည် ကိုယ်တော်ပါးသို့ ချက်ချင်း စီရွှတ်လိုက်သည် ဖြစ်၍ ကိုယ်တော်ကြွလာခြင်းအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါ၏။ ယခုတွင် အကျွန်ရို့ အားလုံးသည် ကိုယ်တော်အား သခင်ဘုရား သွန်သင်ထားသော ဩဝါဒစကားတိကို ကြားနားခြင်းငှာ စောင့်ဆိုင်းလျက် ဘုရားသခင်၏ရှိ့မှောက် ဤအရပ်၌ ရောက်နိန်ကြခြင်းဖြစ်ပါသည်” ဟု ပေတရုအား ဆို၏။
\s ပေတရု၏ ဒေသနာတော်
\p
\v 34 ပေတရုက စတင်၍ ဟောပြောသည်မှာ၊ “အကယ်စင်စစ် ဘုရားသခင်သည် လူတိုင်းကို အဆင့်အတန်းမခွဲခြားဘဲ တန်းတူ ဆက်ဆံတော်မူကြောင်းကို အကျွန်သည် ယခုမှ သဘောပေါက်လာ၏။ 
\v 35 လူမျိုးသည် အဓိကမဟုတ်၊ ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့၍ ဖြောင့်မတ်ခြင်းတရားကို ကျင့်သောသူရို့အား ဘုရားသခင်သည် လက်ခံတော်မူ၏။ 
\v 36 လူသားအားလုံး၏ အသျှင်ဖြစ်တော်မူသော ယေသျှုခရစ်တော်အားဖြင့် ငြိမ်းသက်ခြင်းဆိုင်ရာ သတင်းကောင်းကို ကြေညာတော်မူလျက်၊ ဣသရေလလူမျိုးတိပါးသို့ ဘုရားသခင် ပို့ဆောင်ပီးလိုက်သော သတင်းကောင်းတရားကို သင်ရို့ သိကြ၏။ 
\v 37 ယောဟန်သည် မိမိ၏ ဗတ္တိဇံတရားကို ဟောကြားပြီးနောက် ဂါလိလဲပြည်မှစ၍ ယုဒပြည် တဝှမ်းလုံးမှာ ဖြစ်ပျက်ခသည့် ကြီးကျယ်သော အဖြစ်အပျက်ကို သင်ရို့ သိကြ၏။ 
\v 38 နာဇရက်မြို့သား ယေသျှုအကြောင်းကို လည်းကောင်း၊ ဘုရားသခင်သည် သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော်နှင့် တန်ခိုးတော်ကို ထိုအသျှင်အား ဘိသိက်ပီးတော်မူသည်ကို လည်းကောင်း သင်ရို့သည် သိကြ၏။ ဘုရားသခင်သည် ထိုအသျှင်နှင့်အတူ ဟိတော်မူသောကြောင့်၊ ထိုအသျှင်သည် မာရ်နတ်၏ တန်ခိုးအောက်မှာ ဟိနိန်ကြသောသူ အားလုံးကို ကျန်းမာ စီတော်မူလျက်၊ ကောင်းမြတ်သောအမှုတိကို လုပ်ဆောင်ကာ အရပ်ရပ်သို့ လှည့်လည်တော်မူခသည်ကို သင်ရို့သည် သိကြ၏။ 
\v 39 ငါရို့သည် ယေရုဆလင်မြို့နှင့် ဣသရေလနိုင်ငံ၌ ထိုအသျှင် ပြုတော်မူခသမျှသော အမှုအရာများ၏ အသိသက်သီတိ ဖြစ်ကြ၏။ သူရို့သည် ထိုအသျှင်ကို လက်ဝါးကပ်တိုင်မှာ သံမှိုဖြင့် ခတ်ကာ အသီသတ်ကြလေ၏။ 
\v 40 သို့သော်လည်း ဘုရားသခင်သည် သုံးရက်မြောက်သောနိ့တွင် ထိုအသျှင်ကို သီခြင်းမှ ထမြောက်စီတော်မူပြီးလျှင် ကိုယ်ထင်ပြစီတော်မူခ၏။ 
\v 41 သို့ရာတွင် လူတိုင်းကို ပြတော်မမူ၊ ဘုရားသခင် ရွီးချယ်ထားတော်မူသော သက်သီခံများ ဖြစ်ကြသည့် သီခြင်းတရားက ထမြောက်ပြီးနောက် ကိုယ်တော်နှင့်အတူ စားသောက်ခကြသော ငါရို့ကိုသာ ပြတော်မူခ၏။ 
\v 42 ထို့အပြင် ထိုအသျှင်က ငါရို့အား လူတိကို သတင်းကောင်းတရား ဟောကြားခြင်းငှာ လည်းကောင်း၊ သူသည် အသက်ရှင်သောသူ၊ သီသောသူတိကို တရားစီရင်ခြင်းငှာ ဘုရားသခင် ဘိသိက်ပီးထားသော အသျှင်တစ်ပါး ဖြစ်ကြောင်းကို သက်သီခံခြင်းငှာလည်းကောင်း မိန့်မှာတော်မူခ၏။ 
\v 43 ထိုသခင်ကို ယုံကြည်သမျှသော သူတိသည် ထိုအသျှင်၏ နာမတော်တန်ခိုးအားဖြင့် မိမိရို့၏အပြစ်မှ လွတ်မြောက်ခြင်းကို ခံရကြလိမ့်မည်ဟု ပရောဖက်တိ အားလုံးက ထိုအသျှင်၏အကြောင်းကို ဟောပြောခကြ၏” ဟု ဆိုလေ၏။
\s တခြားလူမျိုးတိပါးသို့ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော် ရဟိခြင်း
\p
\v 44 ပေတရုသည် ထိုသို့ ဟောပြောနိန်စဉ်တွင် သူ၏နှုတ်ကပတ်တော်ကို နားထောင်နိန်ကြသော လူအားလုံးပါးသို့ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော် ဆင်းသက်လာတော်မူ၏။ 
\v 45 ဘုရားသခင်သည် မိမိ၏သန်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော် ဆုကျေးဇူးကို တခြားလူမျိုးတိကိုလည်း သွန်းလောင်းတော်မူသည်ကို ပေတရုနှင့်အတူ ယုပ္ပေမြို့မှ လိုက်ပါလာကြသော ယုဒလူမျိုး ယုံကြည်သူများသည်လည်း မြင်ကြရသည်ဖြစ်၍ အံ့သြကြရလေ၏။ 
\v 46 အကြောင်းမူကား သူရို့သည် အခြားသော ဘာသာစကားဖြင့် ပြောကာ ဘုရားသခင်၏ ဂုဏ်တော်ကြီးမြတ်တော်မူခြင်းကို ချီးမွမ်းကြသည်ကို ကြားရသောကြောင့်ဖြစ်၏။ ထိုအခါ ပေတရုသည် ထ၍ ပြောသည်မှာ၊ 
\v 47 “ဤသူရို့သည် ငါရို့ကဲ့သို့ သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော်ကို ရကြပြီ၊ ဤသူရို့အား ရီဖြင့် ဗတ္တိဇံပီးခြင်းကို ဇာသူသည် တားဆီးနိုင်အံ့နည်း” ဟု ဆိုလျက်၊ 
\v 48 ပေတရုက သူရို့ကို ယေသျှုခရစ်တော်၏ နာမတော်မြတ်၌ ဗတ္တိဇံပီးခြင်းငှာ စီစဉ်၏။ ထို့နောက် သူရို့က ပေတရုအား သူရို့နှင့်အတူ ရက်အတန်ကြာ နီထိုင်ရန် တောင်းပန်ကြ၏။
\c 11
\s ယေရုဆလင် အသင်းတော်သို့ ပေတရု၏ အစီရင်ခံစာ
\p
\v 1 တခြားလူမျိုးတိလည်း ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော် ခံယူကြသည်ကို ယုဒပြည်၌ ဟိကြသော တမန်တော်များနှင့် တခြားသော ယုံကြည်သူများသည်လည်း ကြားသိကြလေ၏။ 
\v 2 ပေတရုသည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ရောက်သောအခါ အရီဖျားလှီးခြင်း ခံယူထားသော ယုံကြည်သူတိက 
\v 3 “သင်သည် အရီဖျားလှီးခြင်းကို မခံသော တခြားလူမျိုးတိ အိမ်၌ အဂန္တုတစ်ယောက်အဖြစ်ဖြင့် လည်ပတ်ပြီးလျှင် သူရို့နှင့် အတူ စားသောက်ပါသည်တကား” ဟု ပေတရုအား အပြစ်တင်ဝေဖန်ကြ၏။ 
\v 4 ထို့ကြောင့် ပေတရုသည် ဖြစ်ပျက်ခသော အကြောင်းအရာ အလုံးစုံကို သူရို့အား တစ်ခုချင်းစီ ယှင်းပြသည်ကား၊
\p
\v 5 “ငါသည် ယုပ္ပေမြို့၌ ဆုတောင်းလျက်နိန်စဉ် ဗျာဒိတ်ရူပါရုံ တစ်ခုကို မြင်လေ၏။ ထိုရူပါရုံ၌ လေးထောင့်စပ် ခြုံလွှာကြီးတစ်ခုနှင့်တူသော အရာတစ်ခုသည် ကောင်းကင်မှ ကျဆင်းလာပြီးလျှင် ငါ့ပါးသို့ ရောက်လာ၏။ 
\v 6 ငါသည် အနီးသို့ ကပ်၍ အတွင်းထဲကို ကြည့်လိုက်သောအခါ မြီကြီးထက်၌ တွား၍လားသည့် သတ္တဝါမှစ၍ ခြီလေးချောင်းသတ္တဝါ၊ သားရဲတိရစ္ဆာန်များ၊ လီထဲမှာ ကျင်လည်ကြသော ငှက်များကို မြင်တွိ့ရ၏။ 
\v 7 ထိုအခါ ‘ပေတရု၊ ထ၍ သတ်စားလော့’ ဟု ငါ့အား ပြောသော အသံတော်ကို ကြားရ၏။ 
\v 8 သို့သော် ငါကလည်း ‘မဖြစ်နိုင်ပါ အသျှင်၊ အကျွန်သည် မစင်ကြယ်သောအစာ၊ ညစ်ညူးသောအစာကို အကျွန့် ခံတွင်းထဲသို့ မသွင်းဖူးပါ’ ဟု ပြောလိုက်၏။ 
\v 9 တဖန်ကောင်းကင်မှ အသံတော် လာသည်ကား ‘ဘုရားသခင်က သန့်ယှင်းသည်ဟု မိန့်တော်မူထားပြီးသော အရာတိကို မသန့်ယှင်းဟု ထင်မှတ်မနိန်ကေ့’ ဟူ၍ ဖြစ်၏။ 
\v 10 ဤသို့ သုံးကြိမ် သုံးလီ ပေါ်လာပြီး၊ နောက်ဆုံး၌ ထိုအရာသည် ကောင်းကင်သို့ ပြန်၍ ရုတ်သိမ်းလား၏။ 
\v 11 ထိုအချိန်၌ ကဲသရိမြို့က ငါ့ပါးသို့ ရွှတ်လိုက်သော လူသုံးယောက်သည် ငါတည်းခိုနိန်သည့်\f + \fr ၁၁.၁၁ \fr*\fq ငါ၊ \fq*\ft အချို့သော မူရင်း လက်ရီးမူကျမ်းများတွင် \ft*\fqa ငါရို့၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ပါဟိသည်။\ft*\f*အိမ်သို့ ရောက်လာကြ၏။ 
\v 12 ဝိညာဉ်တော်က ငါ့ကို သံသယမဟိဘဲ ထိုသူရို့နှင့် အတူလိုက်လားရန် ပြော၏။ ဤသို့ဖြင့် ငါသည် ယုပ္ပေမြို့မှ ယုံကြည်သူ ညီအစ်ကို ခြောက်ယောက်နှင့်အတူ ကဲသရိမြို့သို့ လိုက်ပါလားကြသဖြင့် ငါရို့အားလုံးသည် ကော်နေလိအိမ်သို့ ရောက်လားကြ၏။ 
\v 13 ထိုကော်နေလိက ငါရို့ကို ပြောသည်မှာ ကောင်းကင်တမန်တစ်ပါးသည် သူ့အိမ်ထဲ၌ ရပ်လျက် ပေါ်လာပြီးလျှင် ‘သျှိမုန် ပေတရု ဟု ခေါ်သောသူတစ်ယောက်ကို ပင့်ခေါ်ခြင်းငှာ တစ်စုံတယောက်ကို ယုပ္ပေမြို့သို့ စီရွှတ်လိုက်ပါ’ 
\v 14 သူသည် သင်နှင့်တကွ သင်၏မိသားစုအားလုံးကို ကယ်တင်ခြင်းရစီခြင်းငှာ သင်ရို့အား နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို ပြောကြားလိမ့်မည် ဟူ၍ ဖြစ်၏။ 
\v 15 ထို့နောက် ငါသည် ဟောပြောရန် အစပြုစဉ်တွင် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် အယင်က ငါရို့ပါးသို့ ဆင်းသက်တော်မူသကဲ့သို့ သူရို့ပါးသို့လည်း ဆင်းသက်လာတော်မူလေ၏။ 
\v 16 \x - \xo ၁၁.၁၆ \xo*\xt တ ၁.၅\xt*\x*ထိုအခါ ‘ယောဟန်သည် ရီနှင့် ဗတ္တိဇံပီးခ၏၊ သို့သော်လည်း သင်ရို့ကို သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်နှင့် ဗတ္တိဇံပီးလိမ့်မည်’ ဟု သခင်ဘုရားက မိန့်မှာခသည်ကို ငါ သတိရလေ၏။ 
\v 17 ငါရို့သည် အသျှင်ယေသျှုခရစ်တော်၌ ယုံကြည်သောအခါ ဘုရားသခင်သည် ငါရို့အား ဆုကျေးဇူးကို ပီးတော်မူသည့်နည်းတူ တခြားလူမျိုးတိကိုလည်း ပီးတော်မူသည်မှာ ထင်ရှားစွာ တွိ့ရ၏။ ငါသည်ကား ဇာပိုင်လူဖြစ်လို့ ဘုရားသခင်ကို တားဆီးနိုင်အံ့နည်း” ဟု ပေတရုက ပြော၏။
\p
\v 18 သူရို့သည် ပေတရု၏စကားကို ကြားကြသောအခါ ပြစ်တင်ဝေဖန်ခြင်းကို ရပ်ကြပြီးလျှင် “ဘုရားသခင်သည် လူမျိုးခြားတိကိုလည်း နောင်တရ၍ အသက်ရှင်ရန် အခွင့်ထူးကို ပီးတော်မူယာ” ဟု ဆို၍ ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းကြ၏။
\s အန္တိအုတ်မြို့အသင်းတော်
\p
\v 19 \x - \xo ၁၁.၁၉ \xo*\xt တ ၈.၁–၄\xt*\x*သတေဖန်ကို ကွပ်မျက်လိုက်ပြီးနောက် နှိပ်စက်ညှည်းပန်းခြင်း ဖြစ်ပေါ်လာသောကြောင့် ကွဲပြားလားကြသော ယုံကြည်သူများထဲက တချို့သည် ယုဒလူမျိုးတိကိုသာ သတင်းကောင်းတရား ဟောပြောလျက်၊ ဖိနိတ်ပြည်၊ ကုပရုကျွန်းနှင့် အန္တိအုတ်မြို့များသို့ ရောက်လားကြ၏။ 
\v 20 သို့ရာတွင် ထိုယုံကြည်သူများထဲမှ တချို့သည် ကုပရုနှင့် ကုရေနေပြည်သားများ ဖြစ်ကြ၏။ ထိုသူရို့သည် အန္တိအုတ်မြို့သို့ လားပြီး အသျှင်ယေသျှု၏အကြောင်း သတင်းကောင်းကို ထိုသူရို့အား ပြောဆိုယင်း တခြားလူမျိုးတိကိုပါ\f + \fr ၁၁.၂၀ \fr*\fq တခြားလူမျိုး၊ \fq*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူ ကျမ်းများတွင် \ft*\fqa ဟေလသဘာသာစကားကို ပြောသော ယုဒလူတိ၊ \fqa*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa ဟေလသဘာသာစကားကို ပြောသော လူတိ၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ပါဟိသည်။\ft*\f* ထိုသတင်းကောင်းတရားကို ကြေညာကြလေ၏။ 
\v 21 သခင်ဘုရား၏တန်ခိုးတော်သည် သူရို့နှင့်အတူ ဟိသောကြောင့် များစွာသောသူရို့သည် ယုံကြည်ခြင်းသို့ ရောက်ကြပြီးလျှင် သခင်ဘုရားထံသို့ ပြောင်းလဲလာကြ၏။
\p
\v 22 ဤအကြောင်းနှင့်ပတ်၍ သတင်းစကားများသည် ယေရုဆလင်မြို့အသင်းတော်သို့ ရောက်လားသောအခါ သူရို့သည် ဗာနဗကို အန္တိအုတ်မြို့သို့ စီရွှတ်ကြ၏။ 
\v 23 ဗာနဗသည် ထိုမြို့သို့ ရောက်သောအခါ ဘုရားသခင်ပီးထားသော ကျေးဇူးတော်ကို မြင်ရ၍ အားရဝမ်းသာဖြစ်ရလေ၏။ သို့ဖြစ်၍ သခင်ဘုရားအား မိမိ၏စိတ်နှလုံးကို ပုံအပ်၍ ယုံကြည်ကိုးစားပြီး သစ္စာစောင့်ကြရန် သူရို့အားလုံးကို တိုက်တွန်းနှိုးဆော်လေ၏။ 
\v 24 ဗာနဗသည် သူတော်ကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်၍ ယုံကြည်ခြင်း၌ လည်းကောင်း၊ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်နှင့် လည်းကောင်း ပြည့်စုံသောကြောင့် များစွာသောသူတိကို သခင်ဘုရားထံသို့ ပို့ဆောင်လေ၏။
\p
\v 25 ထို့နောက် ဗာနဗသည် သျှောလုကို ရှာဖွီခြင်းငှာ တာယှုမြို့သို့ လားလေ၏။ 
\v 26 သျှောလုကို တွိ့သောအခါ အန္တိအုတ်မြို့သို့ ခေါ်လာပြီး၊ သူရို့နှစ်ယောက်သည် တစ်နှစ်ပတ်လုံး အသင်းတော်နှင့်အတူ နီထိုင်လျက် များစွာသောသူတိကို ဆုံးမသြဝါဒ ပီးကြ၏။ ယုံကြည်သူတိကို ခရစ်ယာန်ဟု အန္တိအုတ်မြို့၌ အစပြု၍ ခေါ်ဝေါ်ကြလေ၏။
\p
\v 27 ထိုအချိန်တွင် ပရောဖက်တချို့သည် ယေရုဆလင်မြို့မှ အန္တိအုတ်မြို့သို့ ရောက်လာကြ၏။ 
\v 28 \x - \xo ၁၁.၂၈ \xo*\xt တ ၂၁.၁၀\xt*\x*သူရို့အထဲက အာဂဗုဟုခေါ်သော သူတစ်ယောက်သည် ထ၍ မြီကြီးတစ်ပြင်လုံးတွင် ကြီးစွာသော ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်း ဖြစ်လာမည်ဟု ဝိညာဉ်တော်တန်ခိုးဖြင့် ကြိုတင်ဟောလေ၏။ ထိုငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းသည်ကား ကဲသာဘုရင် ကလောဒိ လက်ထက်၌ ဖြစ်ခလေ၏။ 
\v 29 ထိုအချိန်၌ တပည့်တော်ရို့သည် ယုဒပြည်၌ နီထိုင်ကြသော မိမိရို့၏ယုံကြည်သူ ညီအစ်ကိုတိအား တတ်နိုင်သလောက် အကူအညီအထောက်အပံ့ ပို့ပီးရန် ဆုံးဖြတ်ကြ၏။ 
\v 30 သူရို့သည် ဤသို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီးနောက် သျှောလုနှင့် ဗာနဗအားဖြင့် အသင်းတော်လူကြီးတိပါးသို့ ငွီများကို ပို့ပီးလိုက်ကြ၏။
\c 12
\s ညှည်းပန်းနှိပ်စက်မှု သာ၍ များလာခြင်း
\p
\v 1 ထိုအချိန်၌ ဟေရုဒ်မင်း\f + \fr ၁၂.၁ \fr*\fk ဟေရုဒ်မင်း၊ \fk*\ft ဟေရုဒ် အဂြိပ္ပ ၁၊ ပါလတိန (ပါလက်စတိုင်း) ပြည်ကို အုပ်ချုပ်သောသူ။\ft*\f*သည် အသင်းဝင်သူအချို့ကို ညှည်းဆဲနှိပ်စက်ရန် စတင်လေ၏။ 
\v 2 သူသည် ယောဟန်၏အစ်ကို ယာကုပ်ကို ဓါးဖြင့် ကွပ်မျက်လိုက်၏။ 
\v 3 ဤသို့ပြုခြင်းကို ယုဒလူမျိုးတိက ကြေနပ်အားရကြသည်ကို မြင်လျှင် သူသည် ပေတရုအား ဆက်လက်၍ ဖမ်းဆီး၏။ ဤကား တဆီးမပါသော မုန့်ပွဲတော်ကျင်းပသည့်ကာလ၌ ဖြစ်သတည်း။ 
\v 4 သူသည် မိမိဖမ်းဆီးထားသော ပေတရုအား ထောင်ထဲမှာ လှောင်ထားကာ သူ့ကို စောင့်ကြပ်ရန် တပ်စု တစ်စုလျှင် စစ်သားလေးယောက်စီပါသော တပ်စုလေးစုအား အပ်နှံထား၏။ ဟေရုဒ်သည် ပသခါပွဲတော်ပြီးလျင် သူ့အား စစ်ဆီးရန် လူထုလက်သို့ အပ်မည်ဟု စီစဉ်ထား၏။ 
\v 5 ထို့ကြောင့် ပေတရုသည် အကျဉ်းထောင်ထဲ၌ အကျဉ်းချခံနိန်ရ၏။ သို့ရာတွင် အသင်းတော်၏ယုံကြည်သူများသည် သူ့အတွက် ဘုရားသခင်ထံ၌ စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် ဆုတောင်းပီးနိန်ကြ၏။
\s ပေတရုကို အကျဉ်းထောင်မှ ရွှတ်ပီးခြင်း
\p
\v 6 ဟေရုဒ်သည် ပေတရုကို လူထုလက်သို့ မအပ်နှံခင် ညဉ့်အခါ၌ သူ့ကို သံကြိုးနှစ်ပင်နှင့် တုပ်နှောင်ထား၏။ ပေတရုသည် အစောင့်စစ်သား နှစ်ယောက်ကြားတွင် အိပ်ပျော်နိန်၏။ အကျဉ်းထောင်၏ တန်းခါးဝတွင်လည်း အစောင့်စစ်သားများ စောင့်နိန်ကြ၏။ 
\v 7 သခင်ဘုရား၏ကောင်းကင်တမန်တစ်ပါးသည် ရုတ်တရက် ပေါ်လာ၍ အလင်းတန်းတစ်ခုသည် အချုပ်ခန်းထဲ၌ ထွန်းလင်းလာ၏။ ထိုကောင်းကင်တမန်က “အယင် ထလော့” ဟု ပေတရု၏ပခုံးကို လှုပ်၍ နှိုးသောအခါ သံကြိုးသည် ပေတရု၏လက်မှ ချက်ချင်း ကျွတ်လား၏။ 
\v 8 ထို့နောက် ကောင်းကင်တမန်က “သင်၏ ခါးပတ်ကို ပတ်၍ ခြီနင်းကို စီးလော့” ဟု ဆိုသည့်အတိုင်း ပေတရုသည် ပြုလေ၏။ တဖန် ကောင်းကင်တမန်က “သင်၏ ဝတ်ရုံကို ဝတ်၍ ငါ့နောက်က လိုက်လော့” ဟု ဆို၏။ 
\v 9 ထိုအခါ ပေတရုသည် အကျဉ်းထောင်ထဲမှ ထွက်၍ ထိုကောင်းကင်တမန်နောက်သို့ လိုက်လေ၏။ သို့သော်လည်း ထိုကောင်းကင်တမန် ပြုသောအမှုသည် မှား၏၊ မှန်၏ ဆိုသည်ကို မသိဘဲ၊ သူသည် ရူပါရုံတစ်ခုကို မြင်သည်ဟု ထင်မှတ်လေ၏။ 
\v 10 သူရို့သည် ပထမကင်း၊ ဒုတိယကင်းများကို ကျော်ဖြတ်ပြီး၊ နောက်ဆုံး၌ မြို့ဝင် သံတန်းခါးဝသို့ ရောက်လာကြ၏။ ထိုတန်းခါးသည် သူရို့အဖို့အလို့ငှာ အလိုအလျောက် ပွင့်လာသည်ဖြစ်၍ သူရို့သည်လည်း ထိုသံတန်းခါးဝမှ ထွက်ကာ တစ်လမ်းတည်းအတူ လမ်းလျှောက်လာကြပြီးမှ ထိုကောင်းကင်တမန်သည် ပေတရုအနားမှ ရုတ်တရက် ထွက်ခွာလားလေ၏။
\p
\v 11 ထိုအခါ ပေတရုသည် သူ၌ ဖြစ်ခသည့် အမှုအရာတိကို သဘောပေါက်လာပြီး “သခင်ဘုရားသည် ဟေရုဒ်၏လက်မှ လည်းကောင်း၊ ယုဒလူမျိုးတိ မျှော်လင့်ထားသောအရာတိုင်းမှ လည်းကောင်း၊ ငါ့အား ကယ်တင်ခြင်းငှာ မိမိ၏ကောင်းကင်တမန်ကို စီရွှတ်လိုက်သည်မှာ လုံးဝ မှန်ကန်သည်ကို အဂု ငါ သိရယာ” ဟု ဆိုလေ၏။
\p
\v 12 ပေတရုသည် မိမိရောက်နိန်သည့် နီရာကို သတိထားမိကာ ယောဟန် မာကု၏အမိ မာရိ အိမ်သို့ လားလေ၏။ ထိုအိမ်သည်ကား လူအများစုဝေးကာ ဆုတောင်းနိန်ကြသော နီရာဖြစ်၏။ 
\v 13 ပေတရုသည် အပြင်မှ တန်းခါးကို ခေါက်လိုက်သောအခါ ရောဒေ ဟုခေါ်သော အစီခံမိန်းမချေ တစ်ယောက်သည် တန်းခါးကို ဖွင့်ခြင်းငှာ ရောက်လာ၏။ 
\v 14 သူမသည် ပေတရု၏အသံကို မှတ်မိသည်ဖြစ်၍ အလွန်ဝမ်းမြောက်သောစိတ်ဖြင့် တန်းခါးကို မဖွင့်ခဘဲ အိမ်ထဲသို့ ပြန်၍ ဗြီးဝင်ကာ ပေတရုသည် အပြင်မှာ ရောက်နိန်ကြောင်းကို အံအားသင့်စွာ ပြောလေ၏။ 
\v 15 သူရို့က “သင် ရူးနိန်ယာ” ဟု သူမအား ဆိုကြ၏။ သို့သော် သူမက မိမိပြောသည်မှာ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်ဟု ပြန်၍ အခိုင်အမာဆိုလေ၏။ ထိုအခါ သူရို့က “ထိုသူကား ပေတရုကို စောင့်ရှောက်သော ကောင်းကင်တမန်သာ ဖြစ်ရမည်” ဟု ပြောကြပြန်၏။
\p
\v 16 ထိုအချိန်တွင် ပေတရုသည် တန်းခါးကို ဆက်လက်၍ ခေါက်နိန်သည်ဖြစ်၍ နောက်ဆုံး၌ သူရို့သည် တန်ခါးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သော်၊ ပေတရုကို တွိ့မြင်ကြသဖြင့် သူရို့သည် အလွန် အံ့ဩကြရလေ၏။ 
\v 17 ပေတရုသည် သူရို့အား တိတ်တိတ် နိန်ကြရန် လက်ရိပ်ပြလျက်၊ ပြီးမှ သခင်ဘုရားသည် အကျဉ်းထောင်ထဲက မိမိအား ဇာပိုင် ကယ်ထုတ်လိုက်ကြောင်း သူရို့ကို ယှင်းပြလေ၏။ “ဤအကြောင်းကို ယာကုပ်နှင့် ကျန်သော ယုံကြည်သူ တိကိုလည်း ပြောပြလိုက်ကြ” ဟု ဆိုကာ အခြားတစ်နီရာသို့ ထွက်လား၏။
\p
\v 18 မိုးလင်းသောအခါ ပေတရု၌ ဖြစ်ပျက်ခသည်နှင့် ပတ်သက်၍ အစောင့်စစ်သားများသည် ဝရုန်းသုန်းကား ဖြစ်နိန်ကြ၏။ 
\v 19 ထို့ကြောင့် ဟေရုဒ်က ပေတရုကို ရှာဖွီရန် အမိန့်ပီးလိုက်၏။ သို့သော်လည်း စစ်သားတိက ပေတရုကို ရှာမတွိ့နိုင်ကြပေ။ ထိုအခါ ဟေရုဒ်သည် အစောင့်စစ်သားများကို မိန်းမြန်းစစ်ဆီးပြီးလျှင် သူရို့ကို အသီ သတ်ပစ်ရန် အမိန့်ပီးလိုက်လေ၏။
\p ထို့နောက် ဟေရုဒ်သည် ယုဒပြည်မှ ထွက်ခွာ၍ ကဲသရိမြို့၌ အချိန်အင်တန်ကြာ နန်းစံတော်မူလေ၏။
\s ဟေရုဒ် သီဆုံးခြင်း
\p
\v 20 ဟေရုဒ်သည် တုရုနှင့် ဇိဒုန်မြို့သားတိကို အကြီးအကျယ် ဒေါသထွက်လေ၏။ ထို့ကြောင့် သူရို့သည် ဟေရုဒ်အား တွိ့ခြင်းငှာ အုပ်စုဖွဲ့၍ ရောက်လာကြ၏။ သူရို့က မိမိရို့အား အကူအညီပီးရန် နန်းရင်းဝန် ဗလတ္တုအား ဦးစွာ စည်းရုံးလေ၏။ ထို့နောက် သူရို့သည် ဟေရုဒ်ပါးသို့ ဝင်ရောက်ကာ မင်းကြီး၏ဒေါသစိတ်ကို ပြေငြိမ်းစီခြင်းငှာ တောင်းပန်ကြ၏။ အကြောင်းမူကား သူရို့၏နိုင်ငံသည် မင်းကြီး၏နိုင်ငံမှ အစားအစာ ထောက်ပံ့မှုများကို အမှီပြုနိန်ရသောကြောင့်ဖြစ်၏။
\p
\v 21 ချိန်းဆိုထားသော နိ့တစ်နိ့တွင် ဟေရုဒ်သည် မိမိ၏မင်းဝတ်တန်ဆာများကို ဝတ်ဆင်၍ တရားပလ္လင်ထက်မှာ ထိုင်ကာ လုထုကို မိန့်ခွန်းပြောလေ၏။ 
\v 22 ထိုအခါ လူတိက “ဤအသံကား လူတစ်ယောက်၏စကားသံမဟုတ်၊ နတ်ဘုရား တစ်ပါး၏ စကားသံသာ ဖြစ်တော်မူသည်တကား” ဟု ကြွေးကြော်ကြ၏။ 
\v 23 ထိုမင်းသည် ဘုရားသခင်ကို ရိုသီချီးမွမ်းခြင်း မဟိသောကြောင့် သခင်ဘုရား၏ကောင်းကင်တမန်သည် ချက်ချင်း ဟေရုဒ်ကို ဒဏ်ခတ်တော်မူလေ၏။ ထို့နောက် သူ့ကို သန်ကောင်များ ကိုက်စားပြီးလျှင် အနိစ္စရောက်လေ၏။
\p
\v 24 ထိုအချိန်ကာလအတွင်း ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်သည်ကား ဆက်လက်၍ ပြန့်ပွားသဖြင့် ယုံကြည်သူများလည်း သာ၍ တိုးပွားလာလေ၏။
\s ဗာနဗနှင့် သျှောလုကို ရွီးချယ်၍ စီရွှတ်ခြင်း
\p
\v 25 ဗာနဗနှင့် သျှောလုသည်လည်း မိမိရို့၏ သာသနာပြုခြင်းအမှုကို ပြီးမြောက်ပြီဖြစ်သောကြောင့်၊ ယောဟန် မာကု ကို သူရို့နှင့်အတူ ခေါ်ဆောင်၍ ယေရုဆလင်မြို့မှ\f + \fr ၁၂.၂၅ \fr*\fq မှ၊ \fq*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများတွင် \ft*\fqa သို့၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ပါဟိသည်။\ft*\f* ပြန်လာကြလေ၏။
\c 13
\nb
\v 1 အန္တိအုတ်မြို့ အသင်းတော်၌ဟိကြသော တချို့သော ဆရာတိနှင့် ပရောဖက်များမှာ၊ ဗာနဗ၊ နိဂါဟု ခေါ်သော သျှုမောင်၊ ကုရေနေပြည်သား လုကိ၊ (ဟေရုဒ်\f + \fr ၁၃.၁ \fr*\fk ဟေရုဒ်၊ \fk*\ft ဟေရုဒ် အန္တိပ၊ ဂါလိလဲပြည်ကို အုပ်စိုးသူ (ရှု \ft*\xt လု ၃.၁\xt*)။\f*မင်းနှင့်အတူ ကြီးပြင်းလာသူ တစ်ယောက်ဖြစ်သော) မာနင်နှင့် သျှောလု ရို့ဖြစ်ကြ၏။ 
\v 2 သူရို့သည် အစာယှောင်လျက် သခင်ဘုရားကို ဝတ်ပြုကိုးကွယ်နိန်ကြစဉ်၊ သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော်က “ငါ၏အမှုကို ဆောင်ရွက်ရန် ငါခေါ်ထားသော ဗာနဗနှင့် သျှောလုကို ရွီးချယ်၍ ခန့်အပ်ကြလော့” ဟု သူရို့အား ပြော၏။
\p
\v 3 သူရို့သည် အစာယှောင်၍ ဆုတောင်းပြီးမှ ဗာနာဗနှင့် သျှောလု၏ဂေါင်းထက်တွင် လက်ကိုတင်၍ စီရွှတ်လိုက်ကြ၏။
\s ကုပရုကျွန်း၌ အမှုဆောင်ခြင်း
\p
\v 4 ထိုသို့ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော် ပို့ဆောင်ခြင်းဖြင့် ဗာနဗနှင့် သျှောလုသည် သေလုကိမြို့သို့ ရောက်ကြ၏။ ထိုမြို့မှ တဖန် ကုပရုကျွန်းသို့ သင်္ဘောဖြင့် ရွက်ရွှင့်ကြ၏။ 
\v 5 သူရို့သည် ယှာလမိမြို့သို့ ရောက်ကြသောအခါ ယုဒလူမျိုးရို့၏ တရားဇရပ်များ၌ ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်ကို ဟောပြောကြ၏။ ယောဟန် မာကု သည်လည်း သူရို့ကို အလုပ်ကူညီခြင်းငှာ သူရို့နှင့်အတူ လိုက်လာ၏။
\p
\v 6 သူရို့သည် တစ်ကျွန်းလုံးကို လှည့်လည်ကြပြီးမှ ပါဖုမြို့သို့ ရောက်ကြ၏။ ထိုမြို့၌ သူရို့သည် မိမိကိုမိမိ ပရောဖက်တစ်ပါးဟု ကြွေးကြော်နိန်သည့် ယုဒလူမျိုး ဗာယေသျှုဟု ခေါ်သော မှော်ဆရာတစ်ယောက်နှင့် တွိ့ဆုံကြ၏။ 
\v 7 ထိုသူသည် ဉာဏ်အမြော်အမြင်ဟိသော ကျွန်းပိုင်မင်း သေရဂိပေါလု၏ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ဖြစ်၏။ ထိုကျွန်းပိုင်မင်းသည် ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်ကို ကြားနာလိုသဖြင့် သျှောလုနှင့် ဗာနဗကို သူ၏ရှိ့မှောက်သို့ ဖိတ်ခေါ်လေ၏။ 
\v 8 သို့ရာတွင် ကျွန်းပိုင်မင်းကို ယုံကြည်ခြင်းမှ လမ်းလွဲစီရန် ကြိုးစားသည့် ဟေလသဘာသာ စကားအားဖြင့် ဧလုမဟု ခေါ်သော ထိုမှော်ဆရာသည် တမန်တော်တိကို ဟန့်တားလေ၏။ 
\v 9 ထိုအခါ ပေါလုဟု လူသိများသော သျှောလုသည် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်နှင့် ပြည့်လျက် ထိုမှော်ဆရာအား စိစိကြည့်ကာ 
\v 10 “သင်သည်ကား မာရ်နတ်၏သား၊ ဖြောင့်မတ်ခြင်းတရား ဟူသမျှ၏ ရန်သူ ဖြစ်၏။ သင်သည် ကောက်ကျစ်ယုတ်မာသော ပရိယာယ်အမျိုးမျိုးဖြင့် သခင်ဘုရား၏ သမ္မာတရား တိကို လှည့်ဖြားခြင်းငှာ အစဉ်မပြတ် ကြိုးစားနိန်သည်တကား။ 
\v 11 ယခုတွင် သခင်ဘုရား၏လက်တော်သည် သင့်ပါးသို့ ကျရောက်၍ သင်သည် နိ့၏အလင်းကိုတောင် မမြင်နိုင်လောက်အောင် ကာလအတန်ကြာ မျက်စိကန်းနိန်လိမ့်မည်” ဟု ဆိုလေ၏။
\p ထိုသို့ ဆိုသည်နှင့် ဧလုမ၏မျက်စိသည် ချက်ချင်း ကန်းလားလေ၏။ ထိုအခါ သူသည် တဝဲလည်လည်ဖြင့် လက်ဆွဲခေါ်ဆောင်မည့်သူကို ရှာနိန်ရလေ၏။ 
\v 12 ထိုအဖြစ်အပျက်ကို ကျွန်းပိုင်မင်းက မြင်သောခါ၊ သခင်ဘုရားနှင့် ပတ်သက်သော သွန်သင်ချက်ကို အကြီးအကျယ် အံ့ဩလားပြီးလျှင် သူသည် ယုံကြည်ခြင်းသို့ ရောက်လေ၏။
\s ပိသိဒိပြည် အန္တိအုတ်မြို့၌ အမှုတော်ဆောင်ခြင်း
\p
\v 13 ပေါလုနှင့် သူ၏အပေါင်းအဖော်များသည် ပါဖုမြို့မှ ရွက်ရွှင့်၍ လာကြရာ ပမ်ဖုလိပြည် ပေရဂံမြို့သို့ ရောက်ကြ၏။ ယောဟန်သည် သူရို့ကို ထိုနီရာ၌ ထားခပြီးလျှင် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ပြန်လာလေ၏။ 
\v 14 သူရို့သည် ပေရဂံမြို့မှ ထွက်လာပြီးနောက် ပိသိဒိပြည် အန္တိအုတ်မြို့သို့ ရောက်ကြပြီးလျှင် သူရို့သည် ဥပုသ်နိ့၌ တရားဇရပ်သို့ လားရောက်၍ ဝင်ထိုင်ကြလေ၏။ 
\v 15 မောသျှေ၏ပညတ်တရားကျမ်းနှင့် ပရောဖက်ကျမ်းများကို ဖတ်ရွတ်ပြီးသောအခါ တရားဇရပ်မှူးများက တမန်တော်တိအား “ညီအစ်ကိုရို့၊ သင်ရို့မှာ လူတိကို အားပီးတိုက်တွန်းစကား ဟောပြောစရာဟိလျှင် သူရို့ကို ဟောပြောပီးကြပါရန် အကျွန်ရို့ လိုလားပါ၏” ဟု လူတစ်ယောက်ကို ရွှတ်၍ ပြောခိုင်းလိုက်၏။ 
\v 16 ထိုအခါ ပေါလုသည် မတ်တတ်ထ၍ လက်ရိပ်ပြကာ စတင်၍ ဟောပြောလိုက်သည်မှာ၊
\p “ဤနီရာ၌ ဟိကြသော မိတ်ဆွီ ဣသရေလလူမျိုးတိနှင့် ဘုရားသခင်ကို ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ကြသော တခြားလူမျိုးအပေါင်းရို့၊ ငါ့စကားကို နားထောင်ကြလော့၊ 
\v 17 ဣသရေလလူမျိုး၏ ဘုရားသခင်သည် ငါရို့၏ အဖိုးအဖီးတိကို ရွီးကောက်တော်မူ၍ သူရို့သည် အဲဂုတ္တုပြည်၌ တိုင်းတစ်ပါးသားအဖြစ် နီထိုင်ကြစဉ်တွင် သူရို့ကို လူမျိုးကြီးအဖြစ် ချီးမြှောက်တော်မူခ၏။ ဘုရားသခင်သည် မိမိ၏ကြီးမြတ်သော တန်ခိုးတော်ဖြင့် ထိုသူရို့ကို အဲဂုတ္တုပြည်မှ ထုတ်ဆောင်တော်မူခ၏။ 
\v 18 ထို့အပြင် ကိုယ်တော်သည် သူရို့ကို တောကန္တာရ၌ အနှစ်လေးဆယ် ကာလပတ်လုံး သည်းခံ\f + \fr ၁၃.၁၈ \fr*\fq သည်းခံတော်မူ၏၊ \fq*\ft အချို့မူရင်း လက်ရီးမူကျမ်းများတွင် \ft*\fqa သူသည် ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်လေ၏၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ပါဟိ၏။\ft*\f*တော်မူခ၏။ 
\v 19 ကိုယ်တော်သည် ခါနာန်ပြည်၌ ဟိသော လူမျိုး ခုနစ်မျိုးကို ဖျက်ဆီးပြီးလျှင် ထိုပြည်ကို မိမိလူမျိုးအား အပိုင်ပီးတော်မူခ၏။ 
\v 20 ဤသို့ဖြစ်ပျက်ခသည်မှာ နှစ်ပေါင်း ၄၅၀ ခန့် ကြာခလေ၏။
\p “ဤသို့ ဖြစ်ပျက်ခပြီးနောက် ဘုရားသခင်သည် သူရို့ကို ပရောဖက် သျှာမွေလ ကာလတိုင်အောင် တရားသူကြီးများဖြင့် အုပ်ချုပ်စီခ၏။ 
\v 21 ထို့နောက် သူရို့က သျှင်ဘုရင်တစ်ပါးကို တောင်းကြသောအခါ ဘုရားသခင်က ဗင်္ယာမိန်လူမျိုး ကိသျှ၏သား သျှောလု ကို သူရို့၏သျှင်ဘုရင်တစ်ပါးအဖြစ် အနှစ် ၄၀ ကြာ အုပ်ချုပ်စီတော်မူခ၏။ 
\v 22 ဘုရားသခင်သည် သျှောလုကို ဖယ်ယှားပြီးနောက် ဒါဝိဒ်ကို သူရို့၏ သျှင်ဘုရင်အဖြစ် ချီးမြောက်တော်မူ၏။ ဘုရားသခင်က ဒါဝိဒ်နှင့်ပတ်သက်၍ ထောက်ခံပြောဆိုသည်မှာ ‘ယေသျှဲ၏သား ဒါဝိဒ်သည် ငါ နှစ်သက်သောသူ တစ်ယောက်ဖြစ်၏၊ သူသည်ကား ငါ့စိတ်အလိုဟိသည့် အရာအားလုံးကို လုပ်ဆောင်ပီးမည့်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်ကို ငါတွိ့ရ၏’ ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 23 ဘုရားသခင်သည် မိမိ ကတိပီးထားသည့်အတိုင်း ဣသရေလလူမျိုးများ၏ကယ်တင်သျှင်ကို ချီးမြှောက်ပီးတော်မူ၏။ ထိုသူမှာ ဒါဝိဒ်၏မျိုးမှ ဆင်းသက်လာသူတစ်ယောက်ဖြစ်သော ယေသျှုပင်ဖြစ်၏။ 
\v 24 \x - \xo ၁၃.၂၄ \xo*\xt မာ ၁.၄; လု ၃.၃\xt*\x*ယေသျှုသည် သူ၏သာသနာလုပ်ငန်းကို မစတင်ခင်၊ ယောဟန်သည် ဣသရေလလူမျိုး အပေါင်းရို့အား မိမိရို့အပြစ်မှ နောင်တရ၍ ဗတ္တိဇံကို ခံယူကြရန် ဟောပြောခ၏။ 
\v 25 \x - \xo ၁၃.၂၅ က \xo*\xt ယော ၁.၂၀; \xt*\xo ခ \xo*\xt မ ၃.၁၁; မာ ၁.၇; လု ၃.၁၆; ယော ၁.၂၇\xt*\x*ထို့နောက် ယောဟန်သည် မိမိ၏သာသနာ လုပ်ငန်းကို အဆုံးသတ်မည့်အကြောင်း လူတိကို ပြောကြားသည်မှာ၊ ‘သင်ရို့က ငါသည် ဇာသူဖြစ်သည်ဟု ထင်ကြသနည်း၊ ငါသည်ကား သင်ရို့ စောင့်မျှော်နိန်သော သူတစ်ယောက်မဟုတ်၊ ထိုသူကား ငါ့နောက်မှ ကြွလာသောသူဖြစ်၏။ သူ၏ ခြီနင်းကြိုးကို ဖြီပီးဖို့ရန်ပင် ငါသည် မထိုက်တန်’ ဟု ဆို၏။
\p
\v 26 “အာဗြဟံမျိုးနွယ်ဖြစ်ကြသော ငါ၏ညီအစ်ကို ဣသရေလလူမျိုးများနှင့် ဘုရားသခင်ကို ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ကြသော တခြားသောလူမျိုးအပေါင်းရို့၊ ဤကယ်တင်ခြင်း သတင်းကောင်းကို ပို့ဆောင်ပီးလိုက်သည်မှာ ငါရို့အတွက် ဖြစ်ပေ၏။ 
\v 27 ယေရုဆလင်မြို့၌ နီထိုင်ကြသောသူတိနှင့် သူရို့၏ခေါင်းဆောင်တိ ကား ထိုအသျှင်သည် ကယ်တင်သျှင်ဖြစ်သည်ကို မသိကြ၊ ဥပုသ်နိ့တိုင်း ရွတ်ဖတ်ကြသော ပရောဖက်များ၏ စကားကိုလည်း နားမလည်ကြ။ ထို့ကြောင့် သူရို့သည် ယေသျှုကို ပြစ်ဒဏ်စီရင်ခြင်းအားဖြင့် ပရောဖက်တိ စကားကို ပြည့်စုံလာစီ၏။ 
\v 28 သူရို့သည် ကိုယ်တော်၌ သီဒဏ်ပီးလောက်သောအပြစ် တစ်စုံတစ်ခုမျှ မတွိ့သော်လည်း ကိုယ်တော့်ကို အသီသတ်ခြင်းငှာ ပိလတ်မင်းထံ၌ တောင်းဆိုကြ၏။ 
\v 29 \x - \xo ၁၃.၂၉ \xo*\xt မ ၂၇.၅၆–၆၁; မာ ၁၅.၄၂–၄၅; လု ၂၃.၅၀–၅၆; ယော ၁၉.၃၈–၄၂\xt*\x*သူရို့သည်ကား ကိုယ်တော့်ကို ရည်မှတ်၍ ရီးထားသောကျမ်းစာအတိုင်း လုပ်ဆောင်ကြပြီးလျှင် အလောင်းတော်ကို လက်ဝါးကပ်တိုင်မှ ချ၍ သင်္ချိုင်းဂူ တစ်ခုထဲ၌ သွင်းထားကြ၏။ 
\v 30 သို့သော်လည်း ဘုရားသခင်သည် ကိုယ်တော့်ကို သီခြင်းမှ ထမြောက်စီတော်မူပြီးလျှင် 
\v 31 \x - \xo ၁၃.၃၁ \xo*\xt တ ၁.၃\xt*\x*ကိုယ်တော်သည် ဂါလိလဲပြည်မှ ယေရုဆလင်မြို့ထိတိုင် မိမိနှင့်အတူ ခရီးလားလာခသော သူတိကို နိ့ရက်များစွာ ကိုယ်ထင်ပြတော်မူခ၏။ ထိုသူရို့သည်ကား ယခုအခါ ဣသရေလလူမျိုးတိအတွက် ကိုယ်တော်၏မျက်မြင်သက်သီများ ဖြစ်ကြ၏။ 
\v 32 ငါရို့သည် ဘုရားသခင်က ငါရို့ အဖိုးအဖီးတိအား ကတိပီးထားခသော သတင်းကောင်းတရားကို သင်ရို့အား ဟောပြောကြ၏။ 
\v 33 ဘုရားသခင်သည် ယေသျှုကို သီခြင်းတရားက ထမြောက်စီခြင်းအားဖြင့် ထိုအဖိုးအဖီးရို့မှ ဆင်းသက်လာကြသော ငါရို့အတွက် ထိုဂတိတော်သည် ပြည့်စုံလာ၏။ ဆာလံကျမ်း၏ ဒုတိယအခန်း၌ ထိုကတိတော်အကြောင်းကို ရီးထားသည်မှာ၊
\q1 “ ‘သင်သည် ငါ၏သား ဖြစ်၏။
\q2 ဤနိ့၌ ငါသည်လည်း သင်၏အဖ ဖြစ်၏’ ဟူ၍ ဖြစ်လေ၏။
\m
\v 34 တဖန်ကိုယ်တော့်ကို သီခြင်းတရားက ထမြောက်တော်မူပြီး သင်္ချိုင်းတွင်း၌ ပုပ်ပျက်ခြင်းနှင့် အစဉ်ကင်းလွတ်စီမည့်အကြောင်း ဘုရားသခင် မိန့်တော်မူခသည်မှာ၊
\q2 ‘ငါသည် ဒါဝိဒ်အား ကတိပီးထားခသည့်အတိုင်း
\q1 သန့်ယှင်းမြင့်မြတ်၍ စစ်မှန်သော ကောင်းကြီးမင်္ဂလာကို သင့်အား ပီးမည်’ ဟု ဆို၏။
\m
\v 35 ထို့ကြောင့် တခြားသော ဆာလံကျမ်းစာ၌ ဒါဝိဒ် ပြောထားသည်မှာ
\q1 ‘ကိုယ်တော်သည် မိမိ၏သစ္စာဟိသော အခိုင်းအစီကို သင်္ချိုင်းတွင်း၌ ပုပ်ပျက်စီခြင်းငှာ အခွင့်ပီးတော်မမူ’ ဟု လာ၏။
\m
\v 36 ဒါဝိဒ်သည် သူ၏ဘဝတစ်လျှောက်၌ ဘုရားသခင်၏ အလိုတော်ကို ဆောင်ရွက်ခ၏။ ထို့နောက် သူသည် အနိစ္စရောက်ပြီးလျှင် သူ၏အဖိုးအဖီးတိနှင့်အတူ သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကို ခံရ၏၊ သူ၏ခန္ဓာသည်လည်း သင်္ချိုင်းတွင်း၌ ပုပ်ပျက်လေ၏။ 
\v 37 သို့ရာတွင် ဘုရားသခင် သီခြင်းတရားက ထမြောက်စီတော်မူသော သူသည်ကား ပုပ်ပျက်ခြင်းသို့ မရောက်စီရ။ 
\v 38-39 ထို့ကြောင့် ငါ၏ညီအစ်ကို ဣသရေလလူမျိုးရို့၊ သင်ရို့အား ဟောပြောခသော အပြစ်လွှတ်ခြင်းဆိုင်ရာ တရားတော်သည် ယေသျှုအားဖြင့် ဖြစ်သည်ကို လည်းကောင်း၊ ယေသျှုကို ယုံကြည်သောသူတိုင်းသည် မောသျှေ၏ ပညတ်တရားအားဖြင့် သင်ရို့ မလွတ်နိုင်သော အပြစ်အားလုံးမှ လွတ်မြောက်ခွင့်ရသည်ကို လည်းကောင်း ငါရို့သည် သင်ရို့အား သိစီလိုပါ၏။ 
\v 40 ပရောဖက်ရို့ ဟောပြောခသည့်အတိုင်း သင်ရို့၌ မဖြစ်စီခြင်းငှာ သတိပြုကြလော့။ ထိုဟောပြောချက်မှာ၊
\q1
\v 41 ‘ပျက်ရယ်ပြု လှောင်ပြောင်ကြသောသူရို့၊ ကြည့်ထားကြ၊ သင်ရို့သည် အံ့ဩ၍ ပျက်စီးဆုံးယှုံးခြင်းသို့ ရောက်ကြရမည်၊
\q1 အကြောင်းမူကား ဤနိ့၌ ငါ ပြုလုပ်နိန်သော အရာများကို
\q2 သင်ရို့သည် ယုံကြည်ကြလိမ့်မည်မဟုတ်၊
\q2 သင်ရို့အား ထိုအမှုကို ယှင်းပြသောသူ ဟိသော်လည်း သင်ရို့သည် ယုံကြည်ကြလိမ့်မည်မဟုတ်’ ” ဟူ၍ ဖြစ်၏။
\p
\v 42 ပေါလုနှင့် ဗာနဗသည် တရားဇရပ်မှ ထွက်ခွာလာကြစဉ်တွင် လူများက ဤအကြောင်းအရာများကို သူရို့အား နောက်တစ်ပတ် ဥပုသ်နိ့တွင် ဤထက်မက ဟောကြားပီးပါရန် တောင်းပန်ကြ၏။ 
\v 43 လူအပေါင်းရို့သည် ဝတ်ပြုစည်းဝေးပွဲမှ ထွက်ခွာလားကြပြီးနောက် ယုဒလူမျိုးတိနှင့် ယုဒဘာသာဝင်အဖြစ်သို့ ခံယူထားကြသော တခြားလူမျိုးများစွာရို့သည် ပေါလုနှင့် ဗာနဗ၏ နောက်သို့ လိုက်ပါလားကြ၏။ တမန်တော်တိက သူရို့အား ပြောဆို၍ ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်၌ အစဉ်အမြဲ ရှင်သန်ကြရန် သူရို့ကို အားပီးတိုက်တွန်းကြ၏။
\p
\v 44 နောက်တစ်နိ့ ဥပုသ်နိ့တွင် မြို့လုံးကျွတ်နီးပါးသော လူများစွာရို့သည် ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်ကို ကြားနာခြင်းငှာ ရောက်လာကြလေ၏။ 
\v 45 ယုဒလူမျိုးတိသည် ထိုလူစုလူဝေးကို မြင်သောအခါ မနာလိုစိတ်ဖြစ်ကြပြီးလျှင် ပေါလုပြောသမျှကို ဆန့်ကျင်လျက် ကဲ့ရဲ့ဆဲဆိုကြ၏။ 
\v 46 ထိုအခါ ပေါလုနှင့် ဗာနဗ ရို့က “ငါရို့သည် သင်ရို့အား ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်ကို အဦးဆုံး ပြောပြလိုပါ၏။ သို့သော်လည်း သင်ရို့သည် ထာဝရအသက်ကို တန်ဖိုးမထားဘဲ ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်ကို ငြင်းပယ်ကြသောကြောင့် ငါရို့သည် သင်ရို့ကို ထားခပြီးလျှင် အခြားလူမျိုးတိပါးသို့ ခရီးဆက်ကြရမည်ဟု ရဲရင့်ပြတ်သားစွာ ထုတ်ဖော်ပြောဆိုကြလေ၏။ 
\v 47 သခင်ဘုရားက ငါရို့အား ပီးထားသော ပညတ်တရားမှာ၊
\q1 “ ‘ငါသည် သင်ရို့ကို တခြားသောလူမျိုးတိအတွက် အလင်း ဖြစ်စီခြင်းငှာ ခန့်ထားပြီးပြီ။
\q2 ထို့ကြောင့် လောကသားအားလုံး ကယ်တင်ခြင်းသို့ ရောက်စီခြင်းငှာ ဆောင်ရွက်ကြလော့’ ဟူ၍ ဖြစ်၏။”
\p
\v 48 လူမျိုးခြားတိက သခင်ဘုရား၏သတင်းစကားကို ကြားသောအခါ သူရို့သည် အလွန်ဝမ်းမြောက်ကြသည်ဖြစ်၍ သခင်ဘုရား၏တရားတော်ကို ချီးမွမ်းကြ၏။ ထာဝရအသက်ကို ရစီခြင်းငှာ ရွီးချယ်ထားသော သူရို့သည်လည်း ယုံကြည်သူများ ဖြစ်လာကြ၏။
\p
\v 49 သခင်ဘုရား၏နှုတ်ကပတ်တော်သည် ထိုဒေသ၏နီရာတိုင်းသို့ ပြန့်နှံ့လားလေ၏။ 
\v 50 သို့ရာတွင် ယုဒလူမျိုးရို့က မြို့မိမြို့ဖတိနှင့် ဘုရားသခင်ကို ကိုးကွယ်ကြသော ဂုဏ်အသရေဟိ လူမျိုးခြား မိန်းမတိကို သွီးထိုး လှုံ့ဆော်ကြ၏။ ထို့ကြောင့် ထိုသူရို့သည် ပေါလုနှင့် ဗာနဗ ကို စတင်၍ ညည်းပန်းနှိပ်စက်ကြပြီးလျှင် မိမိရို့၏အရပ်ဒေသမှ နှင်ထုတ်ကြလေ၏။ 
\v 51 \x - \xo ၁၃.၅၁ \xo*\xt မ ၁၀.၁၄; မာ ၆.၁၁; လု ၉.၅; ၁၀.၁၁\xt*\x*တမန်တော်တိကလည်း ထိုသူရို့ကို ဆန့်ကျင်သောအားဖြင့် မိမိရို့၏ ခြီဖဝါး၌ ကပ်နိန်သော မြီမှုန့်ကို ခါချပြီးလျှင် ဣကောနိမြို့သို့ ခရီးဆက်ကြ၏။ 
\v 52 အန္တိအုတ်မြို့ ယုံကြည်သူများသည်လည်း ဝမ်းမြောက်ခြင်းနှင့်လည်းကောင်း၊ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်နှင့်လည်းကောင်း ပြည့်ဝကြလေ၏။
\c 14
\s ဣကောနိမြို့၌ အမှုတော်ဆောင်ခြင်း
\p
\v 1 ပေါလုနှင့် ဗာနဗ သည် ဣကောနိမြို့သို့ ရောက်လျှင် ယခင်နည်းတူ ယုဒတရားဇရပ်သို့ လားရောက်၍ ဟောပြောကြသဖြင့်၊ ယုဒလူမျိုးများနှင့် တခြားလူမျိုးများစွာရို့သည် ယုံကြည်သူများ ဖြစ်လာကြ၏။ 
\v 2 သို့ရာတွင် ယုံကြည်ခြင်းကို ငြင်းပယ်သော ယုဒလူမျိုးတိက ယုံကြည်သူတိအား ဆန့်ကျင်တိုက်ခိုက်ရန် တခြားလူမျိုးရို့၏ စိတ်ကို လှုံ့ဆော်ပီးကြ၏။ 
\v 3 တမန်တော်ရို့သည် သခင်ဘုရားအကြောင်းကို ရဲရင့်စွာဟောပြောလျက် ထိုနီရာ၌ အချိန်အတန်ကြာ တည်းခိုနိန်ခလေ၏။ အသျှင်ဘုရားကလည်း တမန်တော်တိအား နိမိတ်လက္ခဏာနှင့် အံဖွယ်သောအမှုအရာတိကို ပြနိုင်စီခြင်းငှာ တန်ခိုးပီးတော်မူသည်ဖြစ်၍ သူရို့ဟောပြောသော သတင်းကောင်းတရားသည် သခင်ဘုရား၏ကျေးဇူးတော် အမှန်ပင်ဖြစ်ကြောင်းကို သက်သီပြတော်မူ၏။ 
\v 4 ထိုမြို့သူမြို့သားအပေါင်းရို့သည် ကွဲပြားကာ တချို့သည် ယုဒလူမျိုးရို့ဖက်၌ လည်းကောင်း၊ တချို့သည် တမန်တော်ရို့ဖက်၌လည်းကောင်း နီကြ၏။
\p
\v 5 ထို့နောက် တချို့သော ယုဒလူမျိုးတိနှင့် တချို့သော အခြားလူမျိုးရို့သည် မိမိရို့၏ခေါင်းဆောင်တိနှင့် ပူပေါင်းကာ တမန်တော်တိကို ညှည်းဆဲရန်နှင့် ကျောက်သီးနှင့် ပစ်ရန်ဆုံးဖြတ်ချက် ချထားကြ၏။ 
\v 6 တမန်တော်ရို့က ထိုအကြောင်းကို သိလျှင် လုကောနိပြည်၌ဟိသော လုတ္တရမြို့၊ ဒေရဗေမြို့နှင့် ပတ်ဝန်းကျင်ဒေသများသို့ ထွက်ဗြီးကြလေ၏။ 
\v 7 ထိုအရပ်များ၌ သူရို့သည် သတင်းကောင်းတရားကို ဆက်လက်၍ ဟောပြောကြလေ၏။
\s လုတ္တရမြို့နှင့် ဒေရဗေမြို့၌ အမှုတော်ဆောင်ခြင်း
\p
\v 8 လုတ္တရမြို့၌ လမ်းမလျှောက်နိုင်သော ဝမ်းတွင်းပါ ခြီမစွမ်းသူ တစ်ယောက်ဟိ၏။ 
\v 9 ထိုသူသည် ပေါလုဟောပြောသည်ကို ထိုင်လျက် နားထောင်နိန်၏။ ပေါလုသည် ထိုသူ၌ ရောဂါပျောက်ကင်းနိုင်လောက်သော ယုံကြည်ခြင်းဟိသည်ကို မြင်လျှင် သူ့အား စိ့စိ့ ကြည့်လျက်၊ 
\v 10 “ထ၍ မတ်တတ်ရပ်လော့” ဟု ကျယ်သောအသံဖြင့် ပြောလိုက်သဖြင့်၊ ထိုသူသည် ခုန်၍ ထပြီးလျှင် စတင်၍ လမ်းလျှောက်လေ၏။ 
\v 11 ထိုအခါ လူအပေါင်းရို့သည် ပေါလု ပြုသောအမှုကို မြင်ကြသော် “နတ်ဘုရားတိ လူယောင်ဆောင်၍ ငါရို့ပါးသို့ ဆင်းလာကတ်ယာ” ဟု မိမိရို့၏လုကောနိ ဘာသာစကားဖြင့် အော်ဟစ်၍ ပြောဆိုကြ၏။ 
\v 12 ပေါလုသည် အဓိကဟောပြောသောသူဖြစ်သောကြောင့် သူ့ကို ဟေရမေ ဟူ၍ လည်းကောင်း၊ ဗာနဗ အား ဇုသ ဟူ၍လည်းကောင်း သူရို့က နာမည်ပီးကြ၏။ 
\v 13 ထိုမြို့၏ဝင်ဝ၌ ယဇ်ပလ္လင်တည်၍ ကိုးကွယ်ထားကြသော ဇုသ နတ်ဘုရား၏ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် နွားထီးများနှင့် ပန်းကုံးများကို မြို့တံခါးနားသို့ ယူဆောင်လာကြပြီးလျှင် သူနှင့် လူအပေါင်းရို့သည် တမန်တော်များအား ယဇ်ပူဇော်ရန် ပြုလုပ်နိန်ကြ၏။
\p
\v 14 သူရို့သည် ထိုသို့ပြုသည်ကို တမန်တော်များဖြစ်ကြသော ဗာနဗနှင့် ပေါလု ကြားသောအခါ မိမိရို့ အဝတ်ကို ဆုတ်၍ လူအုပ်ထဲသို့ ဗြီးဝင်ပြီးလျှင် အော်ဟစ်လျက်၊ 
\v 15 “သင်ရို့သည် ဇာကြောင့် ဤအရာတိကို လုပ်နိန်ကတ်လဲ၊ ငါရို့သည် သင်ရို့ပိုင် လူသားတိရာ ဖြစ်ပါ၏။ ငါရို့သည် သတင်းကောင်းတရားကို ဟောပြောဖို့ ဤနီရာသို့ ရောက်လာခြင်းဖြစ်၏၊ အကြောင်းမှာ သင်ရို့သည် အကျိုးမဟိသော ဤအရာတိကို ဖယ်ယှားပြီးလျင်၊ ကောင်းကင်၊ မြီကြီး၊ ပင်လယ်နှင့်တကွ ခပ်သိမ်းသော အရာတိကို ဖန်ဆင်းတော်မူသည့် အသက်ရှင်တော်မူသော ဘုရားသခင်ထံပါးသို့ ပြောင်းလဲကြစီခြင်းငှာ ဖြစ်ပါ၏။ 
\v 16 အတိတ်ကာလ၌ ဘုရားသခင်သည် လူမျိုးအပေါင်းရို့အား မိမိရို့၏နည်းလမ်းအတိုင်း လိုက်လျှောက်ကြရန် အခွင့်ပီးခ၏။ 
\v 17 သို့ရာတွင် ဘုရားသခင်သည် အာကာပြင်မှ မိုးရီကို ရွာသွန်းကာ အချိန်တန်လျှင် သင်ရို့အား ကောက်ပဲသီးနှံများကို ပီးလျက်၊ အစားအစာများကို ကျွေးမွေးတော်မူ၏။ ထို့ကြောင့် သင်ရို့၏နှလုံးသည် ရွှင်လန်းဝမ်းမြောက်မှုနှင့် ပြည့်စုံလျက်ဟိကြ၏။ အကြောင်းမူကား ကိုယ်တော်သည် ကောင်းသောအမှုအရာတိကို ပြုတော်မူလျက် မိမိဟိတော်မူကြောင်းကို အစဉ်အမြဲ ထင်ရှားစွာ ပြတော်မူ၏” ဟု ဆို၏။ 
\v 18 ဤသို့ဖြင့် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းကို မပြုကြရန် တမန်တော်တိက လူစုလူဝေးကြီးကို ခက်ခဲစွာ တားမြစ်လေ၏။
\p
\v 19 သို့ရာတွင် ပိသိဒိပြည် အန္တိအုတ်မြို့နှင့် ဣကောနိမြို့မှ ရောက်လာကြသော ယုဒလူမျိုးတချို့သည် လူစုလူဝေးကြီးကို မိမိဖက်သို့ ပါအောင် စည်းရုံးသိမ်းသွင်းပြီးလျှင် ပေါလုကို ကျောက်သီးနှင့် ပစ်၍ သီလားယာဟု စိတ်ထင်မှတ်သောကြောင့် မြို့ပြင်သို့ ဆွဲထုတ်ထားကြ၏။ 
\v 20 သို့ရာတွင် ယုံကြည်သူတိက သူ့ကို ဝိုင်းရံထားကြစဉ်တွင် သူသည် ထ၍ မြို့ထဲသို့ ပြန်ဝင်လား၏။ နောက်တစ်ရက်တွင် သူသည် ဗာနဗနှင့်အတူ ဒေရဗေမြို့သို့ ထွက်ခွာလား၏။
\s ယှုရိပြည် အန္တိအုတ်မြို့သို့ ပြန်လာခြင်း
\p
\v 21 ပေါလုနှင့် ဗာနဗ ရို့သည် ဒေရဗေမြို့၌ သတင်းကောင်းတရားတော်မြတ်ကို ဟောပြောကြပြီးနောက် များစွာသောသူရို့သည် တပည့်တော်များဖြစ်လာကြ၏။ ထို့နောက် လုတ္တရမြို့၊ ဣကောနိမြို့နှင့် ပိသိဒိပြည် အန္တိအုတ်မြို့သို့ ပြန်လားခလေ၏။ 
\v 22 သူရို့သည် ယုံကြည်သူများကို စစ်မှန်သောယုံကြည်ခြင်း၌ တည်ကြည်စီရန် အားပီး တိုက်တွန်းနှိုးဆော်ကြ၏။ “ဘုရားသခင်၏နိုင်ငံတော်သို့ ဝင်ရောက်ခြင်းငှာ ငါရို့သည် များစွာသော ဆင်းရဲဒုက္ခတိကို ကျော်ဖြတ်ကြရမည်” ဟု သွန်သင်ကြ၏။ 
\v 23 သူရို့သည် အသင်းတော်တိုင်း၌ အသင်းတော်လူကြီးတိကို ခန့်ထားပြီးလျှင် အစာယှောင်၍ ဆုတောင်းပတ္ထနာ ပြုလျက်၊ သခင်ဘုရားကို ယုံကြည်ကိုးစားကြသူရို့အား သခင်ဘုရား၏ လက်တော်သို့ အပ်နှံကြ၏။
\p
\v 24 ပိသိဒိပြည် ဒေသတစ်လျှောက် လားပြီးနောက် ပမ်ဖုလိပြည်သို့ လာကြ၏။ 
\v 25 ထိုပြည်၌ဟိသော ပေရဂံမြို့၌ သူရို့သည် နှုတ်ကပတ် တရားတော်ကို ဟောပြောကြပြီးနောက် အတ္တလိမြို့သို့ လားကြ၏။ 
\v 26 ထို့နောက် ထိုမြို့မှ သင်္ဘောဖြင့် ရွက်ရွှင့်ကာ အန္တိအုတ်မြို့သို့ ပြန်လာကြ၏။ ဤမြို့ကား သူရို့သည် ယခု ဆောင်ရွက်ပြီးခသော အမှုတော်မြတ်အတွက် ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို သူရို့အား အပ်နှံခသော နီရာဖြစ်၏။
\p
\v 27 သူရို့သည် အန္တိအုတ်မြို့သို့ ရောက်ကြသောအခါ အသင်းတော်၌ ဟိသောသူတိကို အတူတကွ စုဝေး၍ ဘုရားသခင်သည် သူရို့နှင့်အတူ ပြုတော်မူခသော အမှုအရာတိကိုလည်းကောင်း၊ လူမျိုးခြားတိ ယုံကြည်လာကြစီရန် ဘုရားသခင်က ဇာပိုင် လမ်းဖွင့်ပီးခသည်ကို လည်းကောင်း သူရို့အား ပြောပြကြ၏။ 
\v 28 ထို့နောက် သူရို့သည် ယုံကြည်သူများနှင့်အတူ ထိုမြို့၌ အချိန်အတန်ကြာ နီထိုင်ခလေ၏။
\c 15
\s ယေရုဆလင် အစည်းအဝေး
\p
\v 1 ယုဒပြည်မှ အန္တိအုတ်မြို့သို့ ရောက်လာကြသော တချို့သောသူတိက “သင်ရို့သည် မောသျှေ၏ ပညတ်တရားအတိုင်း အရီဖျားလှီးခြင်းကို မခံလျှင် ကယ်တင်တော်မူခြင်းသို့ မရောက်နိုင်” ဟု ယုံကြည်သူတိကို ဆုံးမဩဝါဒပီးကြ၏။ 
\v 2 ဤကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍ ပေါလုနှင့် ဗာနဗ ရို့သည် ထိုသူရို့နှင့် ပြင်းထန်စွာ ငြင်းခုံကြ၏။ ထို့ကြောင့် ပေါလု၊ ဗာနဗနှင့်အတူ အန္တိအုတ်မြို့မှ ယုံကြည်သူတချို့သည် ဤပြဿနာကြောင့် ယေရုဆလင်မြို့သို့လား၍ တမန်တော်တိ၊ အသင်းတော်လူကြီးတိနှင့် တွိ့ဆုံသင့်ကြောင်း ဆုံးဖြတ်ကြ၏။
\p
\v 3 အသင်းတော်က သူရို့ကို ပို့ဆောင်ပီးသဖြင့် သူရို့သည် ဖိနိတ်ပြည်နှင့် ယှာမာရိပြည်ကို လျှောက်လားကြစဉ်တွင် လူမျိုးခြားတိ ဘုရားသခင်ထံသို့ ဇာပိုင် ပြောင်းလဲကြပုံကို ပြောပြကြသဖြင့် ယုံကြည်သူတိအားလုံး အလွန်ဝမ်းမြောက်ကြ၏။ 
\v 4 သူရို့သည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ရောက်ကြသောအခါ တမန်တော်တိနှင့် အသင်းတော်လူကြီးတိ၊ အသင်းသူ အသင်းသားတိက သူရို့ကို ကြိုဆိုလက်ခံကြ၏။ သူရို့ကလည်း ဘုရားသခင်သည် မိမိရို့အားဖြင့် ပြုတော်မူခသော အရာအားလုံးကို ပြောပြကြ၏။
\p
\v 5 သို့ရာတွင် ဖာရိယှဲအုပ်စုထဲက ယုံကြည်သူတချို့သည် ထလျက် “လူမျိုးခြားတိ အရီဖျားလှီးခြင်းကို ခံယူပြီးလျှင် မောသျှေ၏ ပညတ်တရားကို လိုက်နာကြရမည်” ဟု ဆိုကြ၏။
\p
\v 6 ထိုအခါ ဤအမှုကို စဉ်းစားဆင်ခြင်ရန် တမန်တော်တိနှင့် အသင်းတော်လူကြီးရို့သည် အတူတကွ တွိ့ဆုံကြ၏။ 
\v 7 \x - \xo ၁၅.၇ \xo*\xt တ ၁၀.၁–၄၃\xt*\x*အချိန်အင်တန်ကြာ အပြန်အလှန် ဆွေးနွေးငြင်းခုံကြပြီးနောက် ပေတရုသည် ထလျက် “ညီအစ်ကို မောင်နှမရို့၊ လူမျိုးခြားတိသည် သတင်းကောင်းတရားကို ကြားနာ၍ ယုံကြည်ခြင်းသို့ ရောက်ကြစီခြင်းငှာ ထိုတရားကို ဟောပြောရန်အတွက် ဘုရားသခင်သည် ရှိ့ဦးစွာအားဖြင့် သင်ရို့အထဲက ငါ့ကို ရွီးကောက်တော်မူသည်ကို သင်ရို့သိကြ၏။ 
\v 8 \x - \xo ၁၅.၈ \xo*\xt တ ၁၀.၄၄; တ ၂.၄\xt*\x*ထို့ပြင် လူတိုင်း၏စိတ်နှလုံးအကြံအစည်ကို သိတော်မူသော ဘုရားသခင်သည် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို ငါရို့ အားပီးသည့်နည်းတူ သူရို့ကိုလည်း ပီးတော်မူကြောင်းကို ထိုလူမျိုးခြားတိအားဖြင့် သက်သီပြတော်မူ၏။ 
\v 9 ကိုယ်တော်သည် သူရို့နှင့် ငါရို့ကို ခွဲခြားထားသည်မဟုတ်။ အကြောင်းမူကား သူရို့သည် ယုံကြည်ကြသောကြောင့် ကိုယ်တော်သည် သူရို့၏အပြစ်ကို လွှတ်တော်မူ၏။ 
\v 10 သို့ဖြစ်၍ သင်ရို့သည် ငါရို့ကိုယ်တိုင်သာမက ငါရို့ အဖိုးအဖီးတိကိုယ်တိုင် မထမ်းနိုင်ခသော ထမ်းပိုးကို ယုံကြည်သူတိ၏ နောက်ကုန်းထက်မှာ တင်ပြီးလျှင် ဇာကြောင့် ဘုရားသခင်ကို မထီလေးစားလုပ်နိန်ကတ်စွာလဲ။ 
\v 11 ယင်းပိုင် မလုပ်သင့်ပါကား။ အသျှင်ယေသျှု၏ ကျေးဇူးတော်ကြောင့် ငါရို့သည် ကယ်တင်တော်မူခြင်းကို ခံကြရသည်နည်းတူ၊ သူရို့သည်လည်း ခံကြရသည်ကို ငါရို့ ယုံကြည်ကြသည်” ဟူ၍ ပေတရုက ပြောဆို၏။
\p
\v 12 ဗာနဗနှင့် ပေါလုက မိမိရို့အားဖြင့် လူမျိုးခြားတိ၌ ဘုရားသခင်ပြုတော်မူသော နိမိတ်လက္ခဏာတိ၊ အံ့ဩဖွယ်သောအမှုအရာတိကို ပြန်လည်ပြောပြကြသည်ကို ကြားရသောအခါ လူအပေါင်းရို့သည် ဆိတ်ငြိမ်နိန်ကြ၏။
\p
\v 13 သူရို့ ပြောဆိုပြီးမှ၊ ယာကုပ်သည် ထ၍ “ငါ၏ညီအစ်ကို မောင်နှမရို့၊ ငါ့စကားကို နားထောင်ကတ်ပါ။ 
\v 14 ဘုရားသခင်သည် ရှီးဦးစွာ တခြားလူမျိုးတိထဲက လူတချို့ကို မိမိအဖို့ ကယ်နုတ်တော်မူခြင်းဖြင့် ထိုလူမျိုးခြားတိကို ဇာပိုင် ဂရုစိုက်တော်မူကြောင်း ဖော်ပြသည်ကို သျှိမုန်သည် ဂုတင်က ပြောပြခပြီးယာ။ 
\v 15 ထိုအကြောင်းအရာသည်လည်း ပရောဖက်တိ ပြောခသော စကားနှင့် လုံးဝ ကိုက်ညီပေ၏။ ကျမ်းစာလာသည်ကား၊
\q1
\v 16 “ ‘သခင်ဘုရားမိန့်တော်မူသည်မှာ၊ ငါသည် ပြန်လာပြီးလျှင်
\q2 ဒါဝိဒ်၏နိုင်ငံကို ပြန်လည် တည်ဆောက်မည်၊
\q1 ငါသည် ထိုနိုင်ငံ၏အပျက်အစီးတိကို ပြုပြင်၍
\q2 ထိုနိုင်ငံတော်ကို တဖန်ခိုင်ခံ့စီမည်။
\q1
\v 17 ပြီးနောက် လူမျိုးအားလုံး ငါ့ပါးသို့ လာကြလိမ့်မည်။
\q2 ငါခေါ်ထားသော တခြားလူမျိုးတိအားလုံးသည် ငါ၏လူတိ ဖြစ်လာကြလိမ့်မည်။
\q1
\v 18 ဤကား ရှီးကာလကပင် ဤအရာများကို သိတော်မူသော သခင်ဘုရား၏ မိန့်တော်မူချက် ဖြစ်သတည်း။’
\p
\v 19 “ထို့ကြောင့် ငါ့သဘောအတိုင်းဆိုလျှင် ဘုရားသခင်ပါးသို့ ပြောင်းလဲလာကြသည့် တခြားလူမျိုးတိကို ငါရို့က ဒုက္ခ မပီးသင့်ပေ၊ 
\v 20 ဤသို့ ပြောမည့်အစား၊ ရုပ်တုဆင်းထုတိကို ပူဇော်ပသထားသည့် မစင်ကြယ်သော အစားအစာတိကို လည်းကောင်း၊ မတရားသောမေထုန်လွန်ကျူးခြင်းကို လည်းကောင်း၊ လိုင်ပင်းကို ညှစ်၍ သတ်ထားသောတိရစ္ဆာန်တိကိုလည်းကောင်း၊ အသွီးကိုလည်းကောင်း ယှောင်ကြဉ်ကြစီခြင်းငှါ စာရီး၍ သူရို့ကို မှာလိုက်သင့်၏။ 
\v 21 အကြောင်းမူကား၊ မောသျှေ၏ပညတ်တ္တိကျမ်းကို ဥပုသ်နိ့တိုင်း တရားဇရပ်များတွင် ရွတ်ဖတ်လာကြသည်မှာ အချိန်ကာလ ကြာညောင်းခယာ၊ ထို့အပြင် သူ၏တရားတော်မြတ်ကို မြို့တိုင်းမှာ ဟောပြောလျက်ဟိကြ၏” ဟု ယာကုပ်က ပြောလေ၏။
\s လူမျိုးခြားယုံကြည်သူတိပါးသို့ ပီးစာ
\p
\v 22 ထို့နောက် တမန်တော်တိ၊ အသင်းတော်လူကြီးတိနှင့် အသင်းတော် တစ်ခုလုံးက မိမိရို့အထဲမှ လူတချို့ကို ရွီးချယ်၍ ပေါလုနှင့် ဗာနဗ ရို့နှင့်အတူ အန္တိအုတ်မြို့သို့ စီရွှတ်ရန် ဆုံးဖြတ်ကြ၏။ ထိုအခါ ယုံကြည်သူများ အလွန်ရိုသီလေးစားကြသော ဗာသျှဗ ခေါ် ယုဒနှင့် သိလကို ရွီးချယ်၍ 
\v 23 သူရို့နှင့်အတူ စာကို ပို့လိုက်ကြ၏။ ထိုစာ၌၊
\pi “တမန်တော်တိ၊ အသင်းတော်လူကြီးတိနှင့်တကွ သင်ရို့၏ ညီအစ်ကိုတိက အန္တိအုတ်မြို့မှစ၍ ယှုရိပြည်၊ ကိလိကိပြည်၌ နီထိုင်ကြသည့် တခြားလူမျိုးတိဖြစ်သော ငါရို့ ညီအစ်ကို အားလုံးကို နှုတ်ဆက်လိုက်ပါ၏။ 
\v 24 ငါရို့အထဲက လူတချို့သည် ငါရို့ပါးက ညွှန်ကြားချက် မပီးဘဲ သင်ရို့ပါးသို့ လား၍ သင်ရို့အား စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်စီကြသည်ဟု ငါရို့ ကြားရ၏။ 
\v 25 သို့ဖြစ်၍ ငါရို့သည် အတူတကွ ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ကြပြီးလျှင် လူတချို့ကို ရွီးချယ်၍ သင်ရို့ထံသို့ စီရွှတ်ရန် အားလုံးက သဘောတူကြ၏။ ထိုသူရို့သည် ငါရို့၏ မိတ်ဆွီဖြစ်သော ဗာနဗသည် ပေါလုနှင့်အတူ ရောက်လာကြလိမ့်မည်။ 
\v 26 ထိုသူရို့ကား ငါရို့အသျှင် ယေသျှုခရစ်တော်၏ အမှုတော်ကို ဆောင်ခြင်းငှာ မိမိရို့၏အသက်ကို အပ်နှံထားသူများဖြစ်ကြ၏။ 
\v 27 ထို့နောက် ငါရို့ ရီးပီးလိုက်သောစာအတိုင်း သင်ရို့အား နှုတ်ဖြင့် ပြောပြရန် ယုဒနှင့် သိလကို စီရွှတ်လိုက်၏။ 
\v 28 သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် လည်းကောင်း၊ ငါရို့သည် လည်းကောင်း ဤသို့သော လိုက်နာရမည့် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းမှတစ်ပါး အခြားသောဝန်ကို သင်ရို့ထက်မှာ တင်စီခြင်းငှါ မလိုလားအပ်ပေ။ 
\v 29 ထိုလိုက်နာရမည့် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများမှာ ရုပ်တုကို ပူဇော်ထားသောယဇ်ကောင်ကို လည်းကောင်း၊ အသွီးကိုလည်းကောင်း၊ လိုင်ပင်းညှစ်၍ သတ်ထားသော တိရိစ္ဆာန်ကိုလည်း မစားရ။ မတရားသောမေထုန်လွန်ကျူးခြင်းကို ယှောင်ကြဉ်ကြရမည်။ သင်ရို့သည် ဤအရာတိကို မပြုလုပ်ဖို့ ဂရုစိုက်ကြမည်ဆိုလျှင် ကောင်းသောအမှုကို ပြုခြင်းဖြစ်၏။ လိုရာဆန္ဒပြည့်ဝကတ်ပါစီ” ဟူ၍ ဖြစ်၏။
\p
\v 30 ထိုစီတမန်များသည် စီရွှတ်လိုက်သည်နှင့်အညီ၊ အန္တိအုတ်မြို့သို့ ရောက်ကြသောအခါ ယုံကြည်သူအားလုံးကို စုဝေးစီပြီးလျှင် ထိုစာကို သူရို့လက်သို့ ပီးအပ်ကြ၏။ 
\v 31 ထိုသူရို့သည် စာကို ဖတ်ရသောအခါ ထိုစာ၌ပါသော အားပီးတိုက်တွန်းစကားကြောင့် ဝမ်းမြောက်ခြင်းနှင့် ပြည့်ဝကြလေ၏။ 
\v 32 ယုဒနှင့် သိလသည် သူရို့ကိုယ်တိုင် ပရောဖက်တိ ဖြစ်ကြသည်နှင့်အညီ ယုံကြည်သူတိကို အားပီးတိုက်တွန်းကာ အချိန်ကြာမြင့်စွာ ဟောပြောနိန်ခကြ၏။ 
\v 33 ထိုနီရာ၌ အချိန်အင်တန်ကြာ နီထိုင်ပြီးနောက် ယုံကြည်သူရို့က သူရို့အား ငြိမ်းချမ်းစွာ ပို့ဆောင်လိုက်ကြသဖြင့် သူရို့သည် မိမိရို့ကို စီရွှတ်လိုက်သော သူရို့ပါးသို့ ပြန်လားကြလေ၏။ 
\v 34 \f + \fr ၁၅.၃၄ \fr*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူ ကျမ်းများတွင် အခန်းငယ် ၃၄၊ \ft*\fqa သို့သော်လည်း သိလသည်ကား သူ့သဘောနှင့်သူ ကျန်နိန်ခ၏၊ \fqa*\ft ကို ပေါင်းထားသည်။\ft*\f*
\p
\v 35 ပေါလုနှင့် ဗာနဗရို့သည် အန္တိအုတ်မြို့၌ အချိန်အင်တန်ကြာ နီထိုင်၍ တခြားသူတိနှင့်အတူ ဆုံးမဩဝါဒပီးခြင်း၊ သခင်ဘုရား၏သတင်းကောင်းတရားကို ဟောပြောခြင်းများကို လုပ်ဆောင်ကြလေ၏။
\s ပေါလုနှင့် ဗာနဗ ခွဲခွာကြခြင်း
\p
\v 36 ကာလအင်တန်ကြာသောအခါ ပေါလုက ဗာနဗအား “ငါရို့သည် သခင်ဘုရား၏ နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို ဟောပြောခသည့် မြို့တိုင်းမှာ ဟိကြသော ငါရို့၏ ညီအစ်ကိုမောင်နှမတိ ဇာပိုင် ဟိနိန်ကြသည်ကို မြင်တွိ့လို၍ တဖန် အလည်လား ကြမည်” ဟု ပြော၏။ 
\v 37 ဗာနဗက ယောဟန် မာကု ကို သူရို့နှင့်အတူ လိုက်စီလို၏။ 
\v 38 \x - \xo ၁၅.၃၈ \xo*\xt တ ၁၃.၁၃\xt*\x*သို့သော်လည်း ပေါလုက သူ့ကို မခေါ်လိုပေ။ အကြောင်းမူကား သူသည် မိမိရို့သာသနာလုပ်ငန်းမှာ မိမိရို့နှင့်အတူ ဆုံးခန်းတိုင်အောင် မလိုက်ဘဲ၊ ပမ်ဖုလိပြည်၌ မိမိရို့ကို ထားပစ်ခပြီး ပြန်လားသောကြောင့်ဖြစ်၏။ 
\v 39 ထိုအကြောင်းအရာနှင့်ပတ်သက်၍ အချင်းချင်း ပြင်းထန်စွာ အငြင်းပွားကြပြီး သဘောထားကွဲပြားကာ ဗာနဗသည် မာကုကို ခေါ်၍ ကုပရုကျွန်းသို့ ရွက်ရွှင့်လေ၏။ 
\v 40 ပေါလုသည် သိလကို ရွီးချယ်၍ ထွက်ခွာလားစဉ် ယုံကြည်သူတိက သခင်ဘုရား၏ကျေးဇူးတော်သည် သူရို့၌ တည်စီခြင်းငှာ ဆုတောင်း အပ်နှံကြ၏။ 
\v 41 သူသည် အသင်းတော်တိကို ခွန်အားပီးလျက် ယှုရိပြည်နှင့် ကိလိကိပြည် တစ်လျှောက် သိလနှင့်အတူ ထွက်ခွာလားလေ၏။
\c 16
\s တိမောသေသည် ပေါလု သိလနှင့်အတူ ခရီးထွက်ခြင်း
\p
\v 1 ပေါလုသည် ဒေရဗေမြို့သို့ ခရီးထွက်လာခပြီး တိမောသေ ဟုခေါ်သော တပည့်တော်တစ်ယောက် နီထိုင်သည့် လုတ္တရမြို့သို့ ရောက်လာ၏။ ထိုသူ၏အမိသည် ယုဒလူမျိုး ယုံကြည်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူ၏အဖသည်ကား၊ ဟေလသလူမျိုးဖြစ်၏။ 
\v 2 လုတ္တရမြို့နှင့် ဣကောနိမြို့၌ ဟိသော ယုံကြည်သူ အားလုံး၌ တိမောသေ၏ ဂုဏ်သတင်းသည် ကျော်ဇောလျက်ဟိ၏။ 
\v 3 ပေါလုသည် တိမောသေကို မိမိနှင့်အတူ ခေါ်လိုသည်ဖြစ်၍ ထိုအရပ်တွင် နီထိုင်ကြသော ယုဒလူမျိုးတိကြောင့် သူ့အား အရီဖျားလှီးခြင်းကို ပီးလေ၏။ အကြောင်းမူကား သူ၏အဖသည် ဟေလသလူမျိုး တစ်ယောက်ဖြစ်သည်ကို သူရို့အားလုံး သိကြ၏။ 
\v 4 သူရို့သည် တစ်မြို့ဝင် တစ်မြို့ထွက် လှည့်လည်ကာ ယေရုဆလင်မြို့မှ တမန်တော်တိနှင့် အသင်းတော်လူကြီးတိက ဆုံးဖြတ်ချက်ချထားသော စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများကို ယုံကြည်သူတိအား ဖြန့်ဝီပီးကြပြီးလျှင် ဤစည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများကို လိုက်လျှောက်ကြရန် သူရို့အား နှိုးဆော်ကြ၏။ 
\v 5 ထို့ကြောင့် အသင်းတော်များသည် ယုံကြည်ခြင်း၌ သာ၍ ခိုင်မာလာကြပြီးလျှင် အရီအတွက်အားဖြင့်လည်း နိ့စဉ်နိ့တိုင်း တိုးပွားလာကြ၏။
\s တရောမြို့၌ ပေါလု၏ ဗျာဒိတ်ရူပါရုံ
\p
\v 6 အာယှိပြည်၌ နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို ဟောပြောရန် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်က သူရို့ကို ခွင့်ပြုတော်မမူသောကြောင့် ပေါလုနှင့် သူ၏အပေါင်းအဖော်ရို့သည် ဖြူဂိပြည်နှင့် ဂလာတိပြည်သို့ ခရီးဆက်ကြ၏။ 
\v 7 သူရို့သည် မုသိနယ်စပ်သို့ ရောက်သောအခါ ဗိသုနိပြည်ထဲသို့ ဝင်ရောက်ဖို့ ကြိုးစားကြသော်လည်း ယေသျှု၏ဝိညာဉ်တော်က သူရို့ကို အခွင့်မပီးခပေ။ 
\v 8 ထို့ကြောင့် သူရို့သည် မုသိပြည်ကို လျှောက်၍\f + \fr ၁၆.၈ \fr*\fq လျှောက်၍၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa ဖြတ်၍။\fqa*\f* တရောမြို့သို့ ဆင်းလာကြ၏။ 
\v 9 ပေါလုသည် ညဉ့်အခါ၌ မာကေဒေါနိပြည်သား တစ်ယောက်က “မာကေဒေါနိပြည်သို့ ကူး၍ ငါရို့ကို ကူညီပါ” ဟု ရပ်လျက် သူအား တောင်းပန်နိန်သော ဗျာဒိတ်ရူပါရုံ တစ်ခုကို ကိုမြင်လေ၏။ 
\v 10 ပေါလုသည် ဤရူပါရုံကို မြင်လျှင်မြင်ချင်း ငါရို့သည် မာကေဒေါနိပြည်သို့ ထွက်ခွာရန် အဆင်သင့်ပျင်ကြ၏။ အကြောင်းမူကား ထိုပြည်၌ဟိသော လူတိအား သတင်းကောင်းတရားကို ဟောကြားခြင်းငှာ ဘုရားသခင် ငါရို့ကို ခေါ်တော်မူသည်ဟု ငါရို့သည် ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်ကြသောကြောင့်ဖြစ်၏။
\s ဖိလိပ္ပိမြို့၌ လုဒိ ပြောင်းလဲခြင်း
\p
\v 11 ငါရို့သည် တရောမြို့မှ သင်္ဘောဖြင့် ထွက်ခွာ၍ သာမောသရက်ကျွန်းသို့ တည့်တည့်ဖြတ်၍ ရွက်ရွှင့်လာကြရာ နောက်တစ်နိ့၌ နာပေါလိမြို့သို့ ရောက်ကြ၏။ 
\v 12 ငါရို့သည် ထိုမြို့မှ ကုန်းကြောင်းခရီးဖြင့် ထွက်လာကြပြီး ဖိလိပ္ပိမြို့သို့ ရောက်ကြ၏။ မာကေဒေါနိပြည်၏ ပထမဆုံး ခရိုင်မြို့ တစ်မြို့\f + \fr ၁၆.၁၂ \fr*\fq မာကေဒေါနိပြည်၏ ပထမဆုံး ခရိုင်မြို့ တစ်မြို့၊ \fq*\ft အချို့ မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများတွင် \ft*\fqa မာကေဒေါနိပြည်၏ ခရိုင်ကို ဦးဆောင်သော မြို့တစ်မြို့၊ \fqa*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa မာကေဒေါနိပြည်၌ ဟိသော ခရိုင်၏ ဦးဆောင်သော မြို့တစ်မြို့၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ပါဟိ၏။\ft*\f*ဖြစ်သော ထိုမြို့သည် ရောမလက်အောက်ခံ မြို့တစ်မြို့ဖြစ်၏။ ငါရို့သည် ထိုမြို့၌ ရက်အင်တန်ကြာ နီခကြ၏။
\p
\v 13 ဥပုသ်နိ့၌ ငါရို့သည် ယုဒလူမျိုးများ ဆုတောင်းရန် စုဝေးကြသည့် နီရာတစ်ခု ဟိလိမ့်မည်ဟု စိတ်အထင်ဖြင့် မြို့အပြင်ဖက် မြစ်နားသို့ ထွက်လာကြ၏။ ငါရို့သည် ထိုနီရာ၌ ဝင်ထိုင်ကြပြီးလျှင် စုဝေးနိန်ကြသော မိန်းမတိအား ဟောပြောလေ၏။ 
\v 14 နီမောင်းသောအထည်များကို ရောင်းချသည့် လုဒိဟုခေါ်သော သွာတိရမြို့သူ တစ်ယောက်သည်လည်း ငါရို့ဟောပြောသော တရားကို ကြားနာကြသောသူရို့ထဲက တစ်ယောက်ဖြစ်၏။ သူမသည် ဘုရားသခင်ကို ဝတ်ပြုကိုးကွယ်သော မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်သည်နှင့်အညီ သခင်ဘုရားသည် ပေါလုဟောသော တရားကို အာရုံဝင်စားစီခြင်းငှာ ထိုမိန်းမ၏စိတ်နှလုံးကို ဖွင့်ပီးတော်မူ၏။ 
\v 15 ထိုမိန်းမသည် မိမိ၏ အိမ်သူအိမ်သားတိနှင့်အတူ ဗတ္တိဇံကို ခံပြီးနောက် “အကျွန်သည် သခင်ဘုရား၏ စစ်မှန်သော ယုံကြည်သူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်ဟု သင်ရို့ သတ်မှတ်လျှင် အကျွန့်အိမ်၌ လာ၍ တည်းကြပါ” ဟု တောင်းပန်၍ သူမသည် ငါရို့အား လိုက်ပါဖို့ရန် ဆွဲဆောင်ပြောဆိုလေ၏။
\s ပေါလုနှင့် သိလသည် ဖိလိပ္ပိအကျဉ်းထောင်၌ အချုပ်အနှောင်ခံရခြင်း
\p
\v 16 တစ်နိ့သ၌ ငါရို့သည် ဆုတောင်းရာနီရာသို့ လားကြစဉ်တွင် နတ်ဝင်၍ နောင်ဖြစ်လတံ့သောအရာတိကို ဟောပြောခြင်းအားဖြင့် မိမိ၏သခင်အား ဝင်ငွီများစွာ ရှာပီးနိန်သော အစီခံမိန်းမချေတစ်ယောက်သည် ငါရို့ကို တွိ့လေ၏။ 
\v 17 ထိုအခါ ထိုမိန်းမချေက “ဤသူရို့သည် အမြင့်ဆုံးသော ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်ဆောင်များ ဖြစ်ကြပြီး၊ သင်ရို့အား ကယ်တင်ခြင်းလမ်းကို ဟောပြောနိန်သောသူများဖြစ်ကြ၏” ဟု အော်ဟစ်၍ ပေါလုနှင့် ငါရို့နောက်က လိုက်ပါလာ၏။ 
\v 18 ထိုမိန်းမသျှေသည် ရက်ပေါင်းများစွာ ဤသို့ လုပ်လာသောအခါ ပေါလုသည် ခံပြင်းသောစိတ်ဖြင့် လှည့်ကြည့်ကာ “ယေသျှုခရစ်တော်၏ နာမတော်၌ သင့်ကို ငါ နှင်ထုတ်၏၊ အေမိန်းမချေ ပါးက ထွက်လားလီ” ဟု နတ်ကို အမိန့်ပီးလိုက်သည်နှင့် ထိုနတ်သည် ထိုမိန့်မချေပါးက ချက်ချင်း ထွက်လားလေ၏။ 
\v 19 ထိုမိန်းမသျှေ၏သခင်ရို့က မိမိရို့၏ငွီရပေါက် ပိတ်လားကြောင်းကို သိလားကြသောအခါ ထိုသူရို့က ပေါလုနှင့် သိလကို ဖမ်းဆီး၍ ပြည်သူ့ရင်ပြင်၌ဟိသော အာဏာပိုင်တိပါးသို့ ဆွဲခေါ်လားကြ၏။ 
\v 20 ရောမအရာဟိတိ ရှိ့သို့ ရောက်သောအခါ ထိုသူရို့က “ဤလူတိသည် ယုဒလူမျိုးတိဖြစ်ကြပြီး အကျွန်ရို့မြို့မှာ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်အောင် လုပ်နိန်ကြပါ၏၊ 
\v 21 သူရို့သည် အကျွန်ရို့ ဥပဒေနှင့် ဆန့်ကျင်သော ဓလေ့ထုံးစံတိကို သွန်သင်နိန်ကြပါ၏၊ အကျွန်ရို့သည် ရောမနိုင်ငံသားများဖြစ်၍ ဤဓလေ့ထုံးစံတိကို အကျွန်ရို့ လက်မခံနိုင်ပါ၊ ကျင့်လည်း မကျင့်နိုင်ကြပါ” ဟု လျှောက်ဆိုကြ၏။ 
\v 22 ထိုအခါ လူအပေါင်းရို့သည် ပေါလုနှင့် သိလ ကို တိုက်ခိုက်ခြင်းငှာ စုဝေးလာကြ၏။
\p ထို့နောက် အရာဟိတိက ပေါလုနှင့် သိလ၏ အဝတ်ကို ဆွဲချွတ်၍ ကြာပွတ်နှင့် သတ်ခိုင်းကြ၏။ 
\v 23 ပြင်းထန်စွာ သတ်ကြပြီးနောက် ပေါလုနှင့် သိလကို ထောင်ထဲသို့ သွင်းထားကာ တင်းကြပ်စွာ လှောင်ထားဖို့ရန် ထောင်မှူးကို အမိန့်ပီးထားလိုက်၏။ 
\v 24 ဤအမိန့်အတိုင်း ထောင်မှူးသည် သူရို့ကို ထောင်အတွင်းခန်းထဲသို့ ဆွဲသွင်းပြီးလျှင် လေးလံသောသစ်သား ထိတ်တုံးဖြင့် သူရို့ခြီထောက်ကို ခတ်ထားလိုက်၏။
\p
\v 25 ညဉ့်သန်းခေါင်အချိန် ခန့်တွင် ပေါလုနှင့် သိလသည် ဘုရားသခင်ကို ဆုတောင်းပတ္ထနာပြု၍ ချီးမွမ်းတေးခြင်းများကို ဆိုနိန်ကြ၏။ တခြားထောင်သားများကလည်း သူရို့တေးခြင်းကို နားထောင်နိန်ကြ၏။ 
\v 26 ထိုအခါ ပြင်းထန်သော မြီငလျှင်တစ်ခုသည် ရုတ်တရက် လှုပ်သောကြောင့် ထောင်၏အုတ်မြစ် တုန်လှုပ်ကာ ထောင်တန်းခါးအားလုံးသည် ချက်ချင်း ပွင့်လာကြပြီးလျှင် ထောင်သားအားလုံးသည် ချိုင်ထားသော သံကြိုးမှ လွတ်မြောက်ကြလေ၏။ 
\v 27 ထောင်မှူးသည် နိုးလာ၍ ထောင်တန်းခါးတိ ပွင့်နိန်သည်ကို မြင်လျှင် ထောင်သားတိ လွပ်မြောက်လားကြပြီဟု ထင်မှတ်ကာ မိမိ၏ဓါးကို ဆွဲထုတ်ပြီး မိမိကိုယ်ကို အဆုံးစီရင်ရန် ပြုလေ၏။ 
\v 28 သို့ရာတွင် ပေါလုက “ကိုယ့်ကိုယ်ကို အန္တရာယ် မပြုကေ့။ ငါရို့ အားလုံး ဤနီရာ၌ပင် ဟိကြ၏” ဟု ကျယ်သောအသံနှင့် အော်ပြောလေ၏။
\p
\v 29 ထောင်မှူးသည် မီးခွက်တစ်ခုကို တောင်း၍ ထောင်ထဲသို့ ဗြီးဝင်ပြီးလျှင် ပေါလုနှင့် သိလရို့၏ခြီရင်း၌ တုန်လှုပ်လျက် ပြပ်ဝပ်လေ၏။ 
\v 30 ထို့နောက် ထောင်မှူးသည် သူရို့ကို အပြင်သို့ ခေါ်ထုတ်လာပြီးလျှင် “ဆရာရို့၊ အကျွန်သည် ကယ်တင်ခြင်းရရန် ဇာလုပ်ရပါဖို့လဲ” ဟု မိန်းလျှောက်၏။
\p
\v 31 ထိုအခါ သူရို့က “အသျှင်ယေသျှုကို ယုံကြည်လော့။ ထိုသို့ ယုံကြည်လျှင် သင်နှင့် သင်၏အိမ်သူ အိမ်သားတိသည် ကယ်တင်ခြင်းသို့ ရောက်ကြလိမ့်မည်” ဟု ပြော၏။ 
\v 32 ထို့နောက် ပေါလုနှင့် သိလသည် ထောင်မှူးနှင့် သူ၏အိမ်သူအိမ်သားအားလုံးကို သခင်ဘုရား၏ နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို ဟောပြောကြ၏။ 
\v 33 ထိုညဉ့်အချိန်၌ပင် ထောင်မှူးသည် ပေါလုနှင့်သိလကို ထုတ်ယူ၍ သူရို့၏ဒဏ်ရာများကို ဆီးကြောပီးလေ၏။ ထို့နောက် သူနှင့် သူ၏မိသားစုအားလုံးသည် ချက်ချင်း ဗတ္တိဇံကို ခံယူကြ၏။ 
\v 34 ထို့နောက် ထောင်မှူးသည် ပေါလုနှင့် သိလကို မိမိအိမ် အထက်ခန်းသို့ ဖိတ်ခေါ်၍ အစားအစာကို ကျွေးမွီးလေ၏၊ ယခုတွင် သူနှင့် သူ့မိသားစုအားလုံးသည် ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်ကြသောကြောင့် ဝမ်းမြောက်မှုနှင့် ပြည့်စုံကြလေ၏။
\p
\v 35 မိုးလင်းသောအခါ ရောမအာဏာပိုင်များသည် ရုံးလုလင်တိကို စီရွှတ်ကာ “ထိုသူရို့ကို ရွှတ်ပီးလိုက်” ဟု မိန့်မှာလိုက်၏။
\p
\v 36 ထို့ကြောင့် ထောင်မှူးက ပေါလုအား “အရာဟိတိက သင်နှင့် သိလအား ရွှတ်ရန် အမိန့်ပီးလိုက်၏၊ ထို့ကြောင့် သင်ရို့သည် ငြိမ်းချမ်းစွာဖြင့် ထွက်ခွာ၍ လားကတ်လီဖိ” ဟု ပြောလေ၏။
\p
\v 37 သို့ရာတွင် ပေါလုက “ငါရို့မှာ ဒုစရိုက်အပြစ် တစ်ခုမျှ မတွိ့သော်လည်း သူရို့သည် ရောမနိုင်ငံသားဖြစ်သော ငါရို့ကို လူသိသျှင်ကြား တုတ်ဖြင့် သတ်ကာ ထောင်ထဲမှာ လှောင်ထားကြ၏။ အဂုခါ သူရို့သည် ငါရို့ကို လျှို့ဝှက်စွာဖြင့် နှင်ထုတ်လိုကြ၏၊ ယင်းပိုင်လုပ်လို့မရ။ ရောမအရာဟိတိ ကိုယ်တိုင် ဤနီရာသို့ လာပြီးလျှင် ငါရို့ကို လွှတ်ပီးရမည်” ဟု ရုံးလုလင်တိအား ပြောလေ၏။
\p
\v 38 ဤစကားကို ရုံးလုလင်တိက ရောမအရာဟိတိပါးသို့ သတင်းပို့လိုက်သောအခါ ပေါလုနှင့် သိလရို့သည် ရောမနိုင်ငံသားတိဖြစ်ကြောင်းကို သူရို့သည် ကြားသိကြလျှင် သူရို့သည် ကြောက်လန့်ကြရလေ၏။ 
\v 39 ထို့ကြောင့် သူရို့သည် ပေါလုနှင့် သိလပါးသို့ ရောက်လာကြပြီးလျှင် သူရို့ကို တောင်းပန်ပြီးနောက် ထောင်ထဲက ထုတ်ကာ ဤမြို့မှ ထွက်လားကြရန် မေတ္တာရပ်ခံကြလေ၏။ 
\v 40 ထိုအခါ ပေါလုနှင့် သိလသည် ထောင်မှ ထွက်၍ လုဒိအိမ်သို့ လားကြ၏။ ထိုနီရာ၌ ဟိသော ယုံကြည်သူတိနှင့် တွိ့ဆုံပြီး၊ သူရို့ကို အားပီးစကားများ ပြောဆိုပြီးမှ ထိုအရပ်မှ ထွက်လားကြလေ၏။
\c 17
\s သက်သာလောနိတ်မြို့၌ အမှုတော်ဆောင်ခြင်း
\p
\v 1 ပေါလုနှင့် သိလသည် အံဖိပေါလိမြို့နှင့် အာပေါလောနိမြို့ကို လှည့်လည်လာကြပြီးလျှင် သက်သာလောနိတ်မြို့သို့ ရောက်လာကြ၏။ ထိုမြို့၌ ယုဒတရားဇရပ် တစ်ခု ဟိလေ၏။ 
\v 2-3 ပေါလုသည် မိမိပြုလေ့ဟိသည့်အတိုင်း တရားဇရပ်သို့ လား၍ ခရစ်တော်သည် ဒုက္ခဝေဒနာကို ခံယူပြီးမှ အသီခံခြင်းက ထမြောက်တော်မူမည့်အကြောင်းကို ကျမ်းစာကို အမှီပြု၍ ယှင်းပြပြီး ဥပုသ် သုံးပတ်တိုင်တိုင် လူတိနှင့် ဆွေးနွေးလေ၏။ ပေါလုက “ငါသည် သင်ရို့အား ဟောပြောနိန်သော ယေသျှုသည်ကား ကယ်တင်သျှင်ဖြစ်၏” ဟူ၍ ဆိုလေ၏။ 
\v 4 ထိုသူများအထဲမှ တချို့သည် ယုံကြည်လာကြသည်ဖြစ်၍ ပေါလုနှင့် သိလပါးသို့ လာရောက် ပေါင်းဖော်ကြ၏။ ဘုရားသခင်ကို ကိုးကွယ်ကြသော ဟေလသလူမျိုးအပေါင်းရို့နှင့် အမျိုးသမီးခေါင်းဆောင်ရို့လည်း ပါဝင်လာကြ၏။
\p
\v 5 သို့ရာတွင် ယုဒလူမျိုးတချို့သည် မနာလို ဖြစ်ကြသဖြင့်၊ လမ်းကြိုလမ်းကြားမှ အသုံးမကျသော ဆိုးသောသူအချို့ကို စုစည်းကာ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ပြုကြရန် ဖန်တီးကြသည်ဖြစ်၍ တစ်မြို့လုံးသည် ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်လျက်ဟိ၏။ သူရို့သည် ယာသုန်၏အိမ်ကို ဝင်၍ ပေါလုနှင့် သိလကို လူတိရှိ့သို့ ဆွဲထုတ်ရန် ရှာဖွီကာ တိုက်ခိုက်ကြ၏။ 
\v 6 သို့ရာတွင် သူရို့သည် ပေါလုနှင့် သိလကို ရှာမတွိ့ကြသောအခါ ယာသုန်နှင့် ယုံကြည်သူတချို့ကို မြို့အုပ်ချုပ်သူ အာဏာပိုင်တိရှိ့သို့ ဆွဲထုတ်ကာ “ဤလူတိသည် နီရာတိုင်းမှာ ပြဿနာ ဖြစ်စီခြင်းငှာ လုပ်ဆောင်ကြ၏။ ယခုတွင် ဤသူရို့သည် အကျွန်ရို့မြို့သို့ ရောက်လာကြပြီး 
\v 7 ယာသုန်သည် သူရို့ကို မိမိ၏အိမ်၌ လက်ခံထား၏။ သူရို့သည် ဧကရာဇ်မင်း၏ ဥပဒေများကို ချိုးဖောက်၍ ယေသျှုဟု နာမည်ဟိသည့် တခြားသော သျှင်ဘုရင်တစ်ပါး ဟိသိမ့်ကြောင်း ပြောဆိုနိန်ကြပါ၏” ဟု အော်ဟစ် ပြောဆိုကြ၏။ 
\v 8 သူရို့သည် ဤသို့သော စကားများဖြင့် မြို့အုပ်ချုပ်သူ အာဏာပိုင်တိနှင့် လူအများကို အုတ်အုတ်သဲသဲဖြစ်စီရန် သိမ်းသွင်းကြလေ၏။ 
\v 9 အာဏာပိုင်များက ယာသုန်နှင့် တခြားလူတိအား အာမခံငွီများကို ပီးဆောင်စီပြီးလျှင် ပြန်လွှတ်လိုက်ကြ၏။
\s ဗေရိမြို့၌ အမှုတော်ဆောင်ခြင်း
\p
\v 10 ညဉ့်အချိန် ရောက်လျှင်ရောက်ချင်း၊ ယုံကြည်သူတိက ပေါလုနှင့် သိလကို ဗေရိမြို့သို့ ပို့ဆောင်လိုက်ကြ၏။ ထိုမြို့သို့ ရောက်လျှင် သူရို့သည် ယုဒ တရားဇရပ်သို့ ဝင်ကြ၏။ 
\v 11 ဗေရိ မြို့သူမြို့သားရို့သည် သက်သာလောနိတ် မြို့သူမြို့သားတိထက်မက သာ၍ ကြည်ညိုစိတ်ဟိကြသည်ဖြစ်၍ သူရို့သည် နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို စိတ်အားထက်သန်စွာ ခံယူကြပြီးလျှင် ပေါလုပြောသည်မှာ မှန်၏၊ မမှန်၏ကို သိခြင်းငှာ ကျမ်းစာကို နိ့စဉ်နိ့တိုင်း လေ့လာဆန်းစစ်ကြလေ၏။ 
\v 12 ထို့ကြောင့်၊ သူရို့အထဲမှ များစွာသောလူရို့သည် ယုံကြည်လာကြ၏။ များစွာသော အထက်တန်းလွှာ ဟေလသမိန်းမနှင့် ယောက်ျားရို့သည်လည်း ယုံကြည်လာကြ၏။ 
\v 13 သို့ရာတွင် ပေါလုသည် ဗေရိမြို့၌လည်း ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို ဟောပြောနိန်သည်ကို သက်သာလောနိတ်မြို့သား ယုဒလူမျိုးများက ကြားသိကြလျှင် သူရို့သည် ဗေရိမြို့သို့ ရောက်လာ၍ လူအပေါင်းရို့အား သွီးထိုး၍ ဆူပူမှုဖြစ်စီရန် လှုံ့ဆော်ကြ၏။ 
\v 14 ထို့ကြောင့် ယုံကြည်သူများက ပေါလုကို ပင်လယ်ကမ်းခြီသို့ ချက်ချင်း ပို့ဆောင်လိုက်ကြ၏။ သို့ရာတွင် သိလနှင့် တိမောသေ နှစ်ယောက်တည်း ဗေရိမြို့၌ ကျန်လိုက်ခ၏။ 
\v 15 ပေါလုကို လိုက်ပို့သောသူရို့သည် အေသင်မြို့တိုင်အောင် လိုက်ပို့ကြပြီးနောက် သိလနှင့် တိမောသေအား မိမိပါးသို့ တတ်နိုင်သလောက် အလျင်အမြန် လိုက်လာကြရန် ပေါလု၏အမှာစာကို ယူဆောင်၍ သူရို့သည် ဗေရိမြို့သို့ ပြန်လာကြလေ၏။
\s အေသင်မြို့၌ အမှုတော်ဆောင်ခြင်း
\p
\v 16 ပေါလုသည် အေသင်မြို့၌ သိလနှင့် တိမောသေကို စောင့်နိန်စဉ်၊ ထိုမြို့ တစ်မြို့လုံး၌ ရုပ်တုများနှင့် ပြည့်လျက်ဟိသည်ကို မြင်လျှင် သူသည် အလွန် စိတ်ပျက်ရလေ၏။ 
\v 17 ထို့ကြောင့် သူသည် တရားဇရပ်၌ ယုဒလူမျိုးရို့အပြင် ဘုရားသခင်ကို ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ကြသော တခြားလူမျိုးရို့နှင့် လည်းကောင်း၊ လူအများ စုဝေးရာအရပ်၌ နိ့တိုင်း တွိ့သမျှသော သူတိနှင့် လည်းကောင်း ဆွေးနွေးပြောဆိုခြင်းများ လုပ်ဆောင်လေ၏။ 
\v 18 ဧပိကုရု၏တပည့်တိနှင့် သတောအိတ်ဟု ခေါ်သော အတွေးအခေါ်ပညာသျှင်ရို့သည်လည်း ပေါလုနှင့် ဆွေးနွေးငြင်းခုံခြင်းငှာ စတင်ကြလေ၏။ အချို့က “ဤစကားအိုးသည် ဇာအကြောင်းကို ပြောပြဖို့ ကြိုးစားနိန်စွာလဲ” ဟု ဆို၏။
\p အချို့ကလည်း “ဤသူသည် နိုင်ငံခြားနတ်ဘုရားတိ အကြောင်းကို ပြောဆိုနိန်ပုံရ၏” ဟု ဆိုကြ၏။ သူရို့က ဤသို့ ပြောဆိုရသည့်အကြောင်းမှာ၊ ပေါလုသည် ယေသျှုနှင့် ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်း\f + \fr ၁၇.၁၈ \fr*\fk ယေသျှုနှင့် ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်း၊ \fk*\ft “ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်း” ဟေလသဘာသာစကား၌ နပုဒ်လိင်နှင့် ဆိုင်သော နာမ်တစ်ခုသာဖြစ်သည်။ ထိုအရာကိုမြင်လျှင် နတ်ဘုရားမ၏ နာမည်ဖြစ်သည်ကို နားလည်နိုင်ကြသည်။\ft*\f*အကြောင်း သတင်းကောင်းကို ဟောပြောနိန်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်၏။ 
\v 19 ထို့ကြောင့် ထိုသူရို့သည် အာရေတောင်၌ဟိသော မြို့တော်ကောင်စီရှိ့သို့ ပေါလုကို ခေါ်လာကြပြီးလျှင် “သင် ဟောပြောနိန်သော ဤအယူဝါဒသစ်ကို ငါရို့ သိချင်ပါ၏။ 
\v 20 သင် ပြောနိန်သောအရာတိကို ငါရို့ ကြားရသည်မှာ တချို့သည် ငါရို့အတွက် အထူးအဆန်း ဖြစ်နိန်ပါ၏။ ထိုအရာတိကား ဇာကို ဆိုလိုသည်ကို ငါရို့ သိချင်ပါ၏” ဟု ဆိုကြ၏။ 
\v 21 အေသင်မြို့သူမြို့သားအပေါင်းနှင့် ထိုမြို့၌ နီထိုင်ကြသော တပါးအမျိုးသားများသည် အသစ်သော သတင်းစကားများကို နားထောင်ယင်း၊ ပြောကြားယင်းဖြင့် မိမိရို့၏ အချိန်ကာလအားလုံးကို အသုံးချရန် လိုလားကြလေ၏။
\p
\v 22 ထိုအခါ ပေါလုသည် အာရေတောင် မြို့တော်ကောင်စီရှိ့၌ မတ်တပ်ရပ်လျက် “အေသင်မြို့သူမြို့သားအပေါင်းရို့၊ သင်ရို့သည် နည်းအမျိုးမျိုးနှင့် ဘာသာတရားတိကို အလွန်ကြည်ညိုကြသည်ကို ငါ သိမြင်ရပါ၏။ 
\v 23 အကြောင်းမူကား ငါသည် သင်ရို့မြို့ကို လှည့်လည်ပြီး သင်ရို့ ကိုးကွယ်ဝတ်ပြုကြသည့်အရာတိကို ကြည့်သောအခါ၌ ‘ငါရို့မသိသောဘုရားသခင်အတွက်’ ဟူ၍ ကမ္ပည်းထိုးထားသော ယဇ်ပလ္လင်တစ်ခုကို တွိ့ပါ၏။ သင်ရို့သည် မသိဘဲလျက် ကိုးကွယ်နိန်ကြသော ဘုရားအကြောင်းကို ယခု ငါ ဟောပြောပါမည်။ 
\v 24 \x - \xo ၁၇.၂၄,၂၅ \xo*\xt တ ၇.၄၈\xt*\x*လောကနှင့်တကွ လောက၌ ဟိသမျှတိကို ဖန်ဆင်းတော်မူသော ဘုရားသခင်သည် ကောင်းကင်နှင့် မြီကြီး၏ အသျှင်သခင်လည်း ဖြစ်တော်မူ၏။ ထိုဘုရားသခင်သည် လူလက်ဖြင့် တည်ဆောက်သော ဗိမာန်တော်များ၌ ကိန်းဝပ်တော်မူသည် မဟုတ်။ 
\v 25 ထို့နောက် ထိုဘုရားသခင်သည် လူတိအား အသက်နှင့်တကွ ထွက်သက်ဝင်သက်နှင့် အရာခပ်သိမ်းတိကို ပီးတော်မူသော အသျှင်ဖြစ်သောကြောင့် ကိုယ်တော်သည် လူသားတိက ဆောင်ရွက်ပီးသော မည်သည့် အထောက်အပံ့ကိုမျှ မလိုအပ်ပေ။ 
\v 26 ထိုဘုရားသခင်သည် လူတစ်ဦး တစ်ယောက်မှစ၍ မြီကြီးထက်မှာ ဟိသမျှသော လူမျိုးအားလုံးကို ဖန်ဆင်းတော်မူ၍ သူရို့ကို မြီကြီးတစ်ပြင်လုံး၌ အသက်ရှင်ခွင့် ပီးတော်မူ၏။ ဘုရားသခင်သည် သူရို့၏ အချိန်ကာလနှင့် နီရာဒေသ အပိုင်းအခြားကို သူကိုယ်တိုင် ကြိုတင်၍ သတ်မှတ်ပီးထားတော်မူ၏။ 
\v 27 အကြောင်းမူကား ဘုရားသခင်သည် လူတိက ကိုယ်တော့်ကို ရှာဖွီ၍ အထံတော်သို့ ရောက်ဟိပြီးလျှင် ကိုယ်တော့်ကို တွိ့ကောင်းတွိ့နိုင်စီခြင်းငှာ ဤသို့ ပြုတော်မူခြင်း ဖြစ်၏။ အမှန်အားဖြင့် ဘုရားသခင်သည် ငါရို့ထဲက မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်နှင့်မျှ ဝီးတော်မမူပေ။ 
\v 28 ထို့ကြောင့် ဆိုရိုးစကား ဟိသည်မှာ၊
\q1 “ ‘ငါရို့သည် ဘုရားသခင်၌ အသက်ရှင်လျက်၊ လှုပ်ရှားလျက်၊ ဖြစ်တည်လျက် ဟိကြ၏။’
\m သင်ရို့၏ လင်္ကာဆရာများထဲက တစ်စုံတစ်ယောက် ဖွဲ့ဆိုထားသည်မှာ၊
\q1 ‘ငါရို့သည်ကား ဘုရားသားသမီးတိ ဖြစ်ကြ၏၊’ ဟူ၍ ဖြစ်၏။
\m
\v 29 ငါရို့သည် ဘုရားသခင်၏ သားသမီးများ ဖြစ်သောကြောင့် ဘုရားသခင်၏ ဇာတိတော်သည် လူ၏ အသိပညာ၊ အတတ်ပညာအားဖြင့် ထုလုပ်ထားသော ရွှီရုပ်တု သို့မဟုတ် ငွီရုပ်တု သို့မဟုတ် ကျောက်ရုပ်တု စသည့် မည်သည့် ရုပ်တုနှင့်မျှ တူတော်မူသည်ဟု မယူဆအပ်ပေ။ 
\v 30 လူတိသည် အတိတ်ကာလက ဘုရားကို မသိခသည်ကို ဘုရားသခင်သည် အပြစ်မယူခပေ၊ သို့သော်လည်း ယခုတွင် မြီကြီးတစ်ပြင်လုံး၌ ဟိကြကုန်သော လူသားအားလုံးကို မိမိရို့၏အပြစ်မှ နောင်တရကြရန် ဘုရားသခင် မိန့်တော်မူလျက်ဟိ၏။ 
\v 31 ဘုရားသခင်သည် သူရွီးချယ်ထားသော သူတစ်ယောက်အားဖြင့် လောကလူသားအာလုံးကို ဖြောင့်မတ်ခြင်း တရားတော်နှင့်အညီ တရားစီရင်မည့် နိ့ရက်ကို သတ်မှတ်ထားပြီးဖြစ်၏။ ထိုသူကို အသီခံခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက် စီတော်မူသောအားဖြင့် လူတိုင်းအား ဤသက်သီကို ပြတော်မူပြီးပြီ” ဟု ပေါလုက ဟောပြောလေ၏။
\p
\v 32 သူရို့သည် ပေါလုပြောသည့် အသီခံခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းအကြောင်းကို ကြားလျှင် အချို့က ပေါလုကို လှောင်ပြောင်သရော်ကြ၏။ အချို့က “သင်ပြောသည့် အကြောင်းအရာတိကို နောက်တစ်ခါ အကျွန်ရို့ နားထောင်ချင်သိမ့်၏” ဟု ဆိုကြ၏။ 
\v 33 ထိုသို့ ပြောဆိုကြသောကြောင့် ပေါလုသည် ထိုအစည်းအဝေးပွဲမှ ထွက်လားလေ၏။ 
\v 34 လူအချို့သည် ပေါလုနှင့် မိတ်ဖွဲ့၍ ယုံကြည်ခြင်းသို့ ရောက်ကြ၏။ ထိုသူတိမှာ ဒယောနုသိ ဟုခေါ်ကြသော အာရေတောင်ကောင်စီဝင် တစ်ယောက်နှင့် ဒမောရိ ဟုခေါ်ကြသော မိန်းမတစ်ယောက်အပြင် အခြားသူတိလည်း ပါကြ၏။
\c 18
\s ကောရိန္သုမြို့၌ အမှုတော်ဆောင်ခြင်း
\p
\v 1 ထို့နောက် ပေါလုသည် အေသင်မြို့မှ ထွက်ခွာ၍ ကောရိန္သုမြို့သို့ ရောက်၏။ 
\v 2 ထိုအခါ ကလောဒိမင်းက ယုဒလူမျိုးတိအားလုံး ရောမမြို့မှ ထွက်လားရမည်ဟု အမိန့်တော်ထုတ်လိုက်သောကြောင့် မိမိမယား ပြစ်ကိလနှင့်အတူ ဣတလိပြည်မှ မကြာခင်က ထွက်ခွာလာခသော ပုန္တုပြည်သား အာကုလ ဟုခေါ်သည့် ယုဒလူမျိုးတစ်ယောက်နှင့် သူသည် တွိ့ဆုံလေ၏။ ပေါလုသည် သူရို့နှင့်တွိ့ဆုံရန် သူရို့ပါးသို့ လားလေ၏၊ 
\v 3 အကြောင်းမူကား သူသည် တဲရှင်လုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်ခြင်းဖြင့် မိမိ၏အသက်မွီးဝမ်းကျောင်းအတွက် ဝင်ငွီရှာသူဖြစ်၍ အလုပ်ချင်း တူသောကြောင့် သူရို့နှင့်အတူ နီထိုင်ကာ အလုပ်လုပ်လေ၏။ 
\v 4 ပေါလုသည် ယုဒနှင့် ဟေလသလူမျိုးတိကို ယုံကြည်လာကြစီရန် ဆွဲဆောင်သည့်အနေဖြင့် ဥပုသ်နိ့တိုင်း တရားဇရပ်၌ တရားဆွေးနွေးခြင်းများကို ကျင်းပလေ၏။
\p
\v 5 သိလနှင့် တိမောသေသည် မာကေဒေါနိပြည်မှ ရောက်လာကြသောအခါ ပေါလုသည် ယုဒလူမျိုးတိအား ယေသျှုသည် မေသျှိယ ဖြစ်ကြောင်းကို သက်သီခံလျက် မိမိအချိန်အားလုံး၌ တရားဟောခြင်းအမှုကိုသာ ဆောင်ရွက်လေ၏။ 
\v 6 ယုဒလူမျိုးများက ပေါလုကို ကဲ့ရဲ့ပြောဆို၍ ဆန့်ကျင်ကြသောအခါ သူသည် မိမိ၏အဝတ်များမှ ဖုန်ကို ခါချလိုက်ပြီးလျှင် “သင်ရို့သည် ပျက်စီးခြင်းသို့ရောက်လျှင် သင်ရို့အပြစ်အတွက် သင်ရို့ကိုယ်တိုင် ခံယူကြရမည်၊ ငါ့မှာ တာဝန်မဟိယာ၊ ယခုမှစ၍ ငါသည် တခြားလူမျိုးတိ ပါးသို့ လားရဦးမည်” ဟု ဆိုလေ၏။ 
\v 7 ထို့နောက် သူရို့ကို ထားခပြီးလျှင် ထာဝရဘုရားသခင်ကို ကိုးကွယ်သည့် တိတု ယုတ္တု ဟူ၍ အမည်ဟိသော တစ်ပါးအမျိုးသားတစ်ယောက်၏အိမ်၌ နီထိုင်ရန်လားလေ၏။ သူ၏အိမ်သည် တရားဇရပ်နှင့် ကပ်လျက်ဟိ၏။ 
\v 8 တရားဇရပ်မှူး ကရိပ္ပုသည် မိမိ၏အိမ်သူအိမ်သားအားလုံးနှင့် အတူတကွ သခင်ဘုရား၌ ယုံကြည်ကြလေ၏။ ထို့အပြင် တခြားသော ကောရိန္သုမြို့သူ မြို့သားများ များစွာရို့သည်လည်း သတင်းကောင်းတရားကို ကြားနာရကြသည်ဖြစ်၍ ယုံကြည်ခြင်းသို့ ရောက်ကြပြီးလျှင် ဗတ္တိဇံကို ခံကြလေ၏။
\p
\v 9 တစ်ညတွင် ပေါလုသည် ဗျာဒိတ်ရူပါရုံတစ်ခုကို မြင်လေ၏၊ ထိုရူပါရုံ၌ သူ့အား အသျှင်ဘုရားက ပြောသည်မှာ “မကြောက်ကေ့၊ ဆက်လက်၍ ဟောပြောလော့၊ လက်မြှောက်အရှုံးမပီးကေ့၊ 
\v 10 အကြောင်းမူကား ငါသည် သင်နှင့် အတူဟိ၏၊ မည်သူတစ်ဦး တစ်ယောက်မျှ သင့်ကို ညှည်းဆဲခြင်းငှါ မတတ်နိုင်၊ ဤမြို့၌ ငါ၏လူတိ များစွာ ဟိကြ၏” ဟူ၍ ဖြစ်၏။ 
\v 11 ထို့ကြောင့် ပေါလုသည် ထိုမြို့၌ ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို လူတိအား ဟောပြောသွန်သင်ကာ တစ်နှစ်ခွဲကြာ နီခလေ၏။
\p
\v 12 ဂါလျုန်ကို အခါယပြည်၏ ရောမဘုရင်ခံ မြှောက်လိုက်သောအခါ ယုဒလူမျိုးများသည် ကောရိန္သုမြို့သို့ စုရုံး၍ ရောက်လာကြပြီး ပေါလုကို ဖမ်းဆီး၍ တရားပလ္လင်ရှိ့သို့ ခေါ်ဆောင်လားကြ၏။ 
\v 13 သူရို့က “ဤသူသည် ပညတ်တရားကို ဆန့်ကျင်၍ ဘုရားသခင်ကို ဝတ်ပြုခြင်းငှာ လူတိကို ဆွဲဆောင် သိမ်းသွင်းနိန်၏” ဟု လျှောက်တင်ကြ၏။
\p
\v 14 ပေါလု ပြောဖို့ လုပ်သောအခါ ဂါလျုန်က ယုဒလူမျိုးတိအား “ကျူးလွန်ခသော ရာဇဝတ်ပြစ်မှုတချို့ သို့တည်းမဟုတ် မှားယွင်းမှုတချို့ ဟိခလျှင် သင်ရို့ ယုဒလူမျိုးတိကို ငါ့အတွက် သည်းခံနိုင်စရာ အကြောင်းဟိလိမ့်မည်၊ 
\v 15 သို့ရာတွင် သင်ရို့၏ယုဒဘာသာရေးနှင့်ဆိုင်သော စကားလုံးတိ၊ အမည်နာမတိ၊ ပညတ်တရားတိနှင့် ပတ်သက်၍ အငြင်းပွားမှု ဖြစ်သောကြောင့် သင်ရို့၏ကိစ္စကို သင်ရို့ရာ ဖြေယှင်းကြ၊ ငါသည် ဤကိစ္စကို တရားစီရင်လိမ့်မည်မဟုတ်” ဟု ဆိုလျက်၊ 
\v 16 ယုဒလူမျိုးတိကို တရားပလ္လင်မှ မောင်းထုတ်လိုက်၏။ 
\v 17 ထိုအခါ သူရို့အားလုံးသည် တရားဇရပ်မှူး သုဿင်ကို ဖမ်းဆီး၍ တရားရုံးရှိ့၌ သတ်ပုတ်ကြ၏။ ထိုသို့ ပြုကြသော်လည်း မြို့ဝန်မင်း ဂါလျုန်သည်ကား မျက်ကွယ်ပြုထားလေ၏။
\s အန္တိအုတ်မြို့သို့ ပြန်လာခြင်း
\p
\v 18 ပေါလုသည် ကောရိန္သုမြို့၌ ယုံကြည်သူများနှင့် ရက်အတန်ကြာ နီထိုင်ပြီး ပြစ်ကိလနှင့် အာကုလနှင့်အတူ ယှုရိပြည်သို့ ရွက်ရွှင့်ကြလေ၏။ ကင်ခြေမြို့မှ ရွက်ရွှင့်မထွက်ခွာခင် သစ္စာကတိ ပြုထားခသည်\f + \fr ၁၈.၁၈ \fr*\fk သစ္စာကတိ ပြုထားခသည်၊ \fk*\ft ဂေါင်းရိတ်ခြင်းသည် ယုဒထုံးတမ်းအရ သစ္စာကတိပြုထားသည်ကို ထိန်းသိမ်းခြင်း၏ အမှတ်အသားအဖြစ် ရည်ညွှန်းသည်။\ft*\f* နှင့်အညီ ပေါလုသည် မိမိဂေါင်းကို ရိတ်လေ၏။ 
\v 19 သူရို့သည် ဧဖက်မြို့သို့ ရောက်သောအခါ ပေါလုသည် ပြစ်ကုလနှင့် အာကုလကို ထိုမြို့၌ ထားခပြီးလျှင် တရားဇရပ်သို့ ဝင်ရောက်၍ ယုဒလူမျိုးများနှင့် ဆွေးနွေးခြင်းကို ပြုလေ၏။ 
\v 20 ထိုသူရို့က ပေါလုအား ကာလအတန်ကြာ နီစီခြင်းငှာ တောင်းပန်သော်လည်း သူက မလိုက်လျော့ခပေ။ 
\v 21 သူထွက်ခွာချိန်၌ “ဘုရားသခင်အလိုတော်ဟိလျှင် သင်ရို့ပါးသို့ ငါ ပြန်လာဦးမည်” ဟူ၍ သူသည် ကတိပြုပြီးလျှင် ဧဖက်မြို့မှ ရွက်ရွင့်လေ၏။
\p
\v 22 သူသည် ကဲသရိမြို့သို့ ဆိုက်ကပ်ပြီးလျှင် ယေရုဆလင်မြို့သို့ တက်၍ အသင်းတော်ကို နှုတ်ဆက်ပြီးမှ အန္တိအုတ်မြို့သို့ ဆင်းလားလေ၏။ 
\v 23 သူသည် ထိုမြို့၌ အင်တန်ကြာ နီထိုင်ပြီးနောက် ထွက်ခွာလာပြီးလျှင် ယုံကြည်သူအပေါင်းရို့အား ခွန်အားပီးယင်း ဂလာတိနယ်နှင့် ဖြူဂိနယ် တစ်လျှောက်လုံး၌ လှည့်လည်ခလေ၏။
\s ဧဖက်မြို့နှင့် ကောရိန္သုမြို့၌ အာပေါလု၏ဟောပြောခြင်း
\p
\v 24 ထိုအချိန်၌ အာပေါလုဟု အမည်တွင်သော အာလေဇန္ဒြိမြို့၌ မွီးဖွားသည့် ယုဒလူမျိုး တစ်ယောက်သည် ဧဖက်မြို့သို့ ရောက်လာ၏။ ထိုသူသည် စကားပြောကောင်းသူ တစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အပြင် ကျမ်းစာ ဗဟုသုတ ကြွယ်ဝသောသူတစ်ယောက်လည်းဖြစ်၏။ 
\v 25 သူသည် သခင်ဘုရား၏လမ်းစဉ်ကို နာခံထားပြီးလျှင် စိတ်အားထက်သန်စွာ ဟောပြောလျက် ယေသျှုအကြောင်း ဖြစ်ရပ်မှန်များကို မှန်ကန်စွာ သွန်သင်ပီး၏။ သို့သော်လည်း သူသည် ယောဟန်၏ ဗတ္တိဇံတရားကိုသာ သိ၏။ 
\v 26 ထိုသူသည် တရားဇရပ်၌ ရဲရင့်စွာဖြင့် ဟောပြောခြင်းငှာ စတင်လေ၏။ ပြစ်ကိလနှင့် အာကုလရို့သည် သူဟောပြောသည်ကို ကြားသောအခါ ထိုသူ့ကို မိမိရို့အိမ်သို့ ခေါ်ယူ၍ ဘုရားသခင်၏တရားလမ်းကို သာ၍ မှန်ကန်စွာ သိစီခြင်းငှာ သူ့အား ယှင်းပြကြ၏။ 
\v 27 ထို့နောက် အာပေါလုက အခါယနယ်သို့ လားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သောကြောင့် ဧဖက်မြို့မှ ယုံကြည်သူများက အခါယနယ်မှာ ဟိကြသော ယုံကြည်သူများထံသို့ သူ့အား ကြိုဆိုလက်ခံကြစီခြင်းငှာ တိုက်တွန်းစာရီး၍ ထိုသူကို ကူညီလိုက်ကြ၏။ အာပေါလု ရောက်လားသောအခါ သူသည် ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်အားဖြင့် ယုံကြည်သူ ဖြစ်လာကြသောသူများအတွက် ကြီးမားသော အကူအညီတစ်ခု ဖြစ်လေ၏။ 
\v 28 အကြောင်းမူကား သူက ယေသျှုသည် မေသျှိယ ဖြစ်တော်မူကြောင်းကို ကျမ်းစာကို သက်သီပြုကာ မိမိ၏ခိုင်မာသော ချေပပြောဆိုမှုများဖြင့် ယုဒလူမျိုးများ၏ဝေဖန်ဆွေးနွေးမှုများကို လူအများရှိ့မှာ အနိုင်ရလေ၏။
\c 19
\s ဧဖက်မြို့၌ သျှင်ပေါလု
\p
\v 1 အာပေါလုသည် ကောရိန္သုမြို့တွင် ဟိနိန်စဉ် ပေါလုသည် ကုန်းမြင့်ပိုင်းဒေသ တစ်လျှောက်သို့ လှည့်လည်ပြီးနောက် ဧဖက်မြို့သို့ ရောက်ဟိလာ၏။ သူသည် ထိုမြို့၌ တပည့်တော် တချို့ကိုလည်း တွိ့၏။ 
\v 2 ထိုအခါ ပေါလုက “သင်ရို့သည် ယုံကြည်သူများ ဖြစ်လာကြပြီးနောက် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို ခံယူယာလား” ဟု မိန်းလျှင်၊
\p သူရို့က “အကျွန်ရို့သည် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော် ဟုဆိုသည်ကို တစ်ခါမျှ မကြားဖူးပါ” ဟု ပြောကြ၏။
\p
\v 3 ပေါလုကလည်း “သို့ဖြစ်လျှင်၊ သင်ရို့ ခံသော ဗတ္တိဇံကား ဇာပိုင် မျိုးနည်း” ဟု မိန်းလျှင်၊
\p သူရို့ကလည်း “ယောဟန်၏ ဗတ္တိဇံကို ခံယူပါ၏” ဟု ပြောဆိုကြ၏။
\p
\v 4 \x - \xo ၁၉.၄ \xo*\xt မ ၃.၁၁; မာ ၁.၄,၇,၈; လု ၃.၄,၁၆; ယော ၁.၂၆,၂၇\xt*\x*ထိုအခါ ပေါလုက “ယောဟန်၏ ဗတ္တိဇံသည် နောင်တတရားနှင့်ဆိုင်သော ဗတ္တိဇံ ဖြစ်၏။ ယောဟန်က၊ မိမိနောက်၌ ကြွလာတော်မူမည့် သူကို ယုံကြည်စီခြင်းငှာ ဣသရေလလူရို့အား ဟောပြောခ၏။ ထိုအသျှင်သည်ကား ယေသျှုပေတည်း” ဟု ဆို၏။
\p
\v 5 ထိုသူရို့သည် ထိုစကားကို ကြားလျှင် အသျှင်ယေသျှု၏ နာမ၌ ဗတ္တိဇံကို ခံယူကြ၏။ 
\v 6 ပေါလုသည် သူရို့၏ ဂေါင်းထက်တွင် လက်ကို တင်လိုက်သောအခါ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် သူရို့အထက်၌ သက်ရောက်လေ၏။ ထိုအခါ သူရို့သည် ထူးဆန်းသော ဘာသာစကားများဖြင့် ပြောကြပြီးလျှင် ဘုရားသခင်၏ သတင်းစကားတော်ကိုလည်း ဟောပြောကြေငြာကြ၏။ 
\v 7 ထိုသူအပေါင်းရို့သည် တစ်ဆယ့်နှစ်ယောက်မျှ ဟိကြ၏။
\p
\v 8 ပေါလုသည် တရားဇရပ်သို့ ဝင်၍ ထိုနီရာ၌ လူရို့အား သုံးလပတ်လုံး ရဲ့ရင့်စွာ ဟောပြောလျက် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်အကြောင်းကို ထိုသူရို့ နားလည်သဘောပေါက်စီခြင်းငှာ ဆွေးနွေးနှီးနှောလေ၏။ 
\v 9 သို့ရာတွင် သူရို့အထဲက လူတချို့ရို့သည် ဂေါင်းမာပြီး မယုံကြည်သဖြင့် လူအပေါင်းရို့ရှိ့တွင် သခင်ဘုရား၏ သွန်သင်ချက်ကို လှောင်ပြောင်ပြောဆိုကြ၏။ သို့ဖြစ်၍ ပေါလုသည် ယုံကြည်သူရို့ကို ခေါ်၍ ထိုလူအပေါင်းရို့ ပါးမှ ထွက်ပြီး တုရန္နု၏စာသင်ခန်းမ၌ နိ့စဉ်နိ့တိုင်း\f + \fr ၁၉.၉ \fr*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများတွင် \ft*\fqa မွန်းတည့် ၁၁ ချက်တီးချိန်မှ ညစာဖက် ၄ ချက်တီးချိန်ထိ၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ပေါင်းထည့်ထား၏။\ft*\f* ဆွေးနွေးခြင်းကို ပြုလျက်နိန်၏။ 
\v 10 ဤသို့ဖြင့် နှစ်နှစ်ပတ်လုံး ဆွေးနွေးခြင်းကိုပြုရာ အာယှိပြည်တွင် နီထိုင်ကြသော ယုဒလူမျိုးရို့နှင့် တခြားလူမျိုးအပေါင်းရို့သည် သခင်ဘုရား၏ နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို ကြားနာရကြ၏။
\s သကေဝ၏သားများ
\p
\v 11 ဘုရားသခင်သည် ပေါလုအားဖြင့် ထူးဆန်းသော နိမိတ်လက္ခဏာများကို ပြုတော်မူလျက်ဟိ၏။ 
\v 12 ပေါလု အသုံးပြုသည့် လက်ကိုင်ပဝါ၊ ခါးပန်း စသည်များကိုပင် မကျန်းမာသောသူရို့ ပါးသို့ ယူဆောင်လားခြင်းဖြင့် မကျန်းမာသော သူရို့သည် ရောဂါပျောက်ကင်း၍ ဝိညာဉ်ဆိုး ဝင်ပူးခံရသော သူရို့၌လည်း လွတ်မြောက်ခြင်းကို ရဟိလေ၏။ 
\v 13 တချို့သော ယုဒလူမျိုး နယ်လှည့်ပယောဂဆရာရို့သည် အသျှင်ယေသျှု၏ နာမတော်ကို အသုံးပြု၍ ဝိညာဉ်ဆိုးကို နှင်ထုတ်ခြင်းငှာ ကြိုးစားကြ၏။ သူရို့က ဝိညာဉ်ဆိုးအား “ပေါလုဟောပြောသော ယေသျှု၏နာမကို တိုင်တည်၍ သင်ရို့ကို ငါ အမိန့်ပီး၏” ဟု ဆိုကြ၏။ 
\v 14 ထိုပယောဂဆရာရို့ကား၊ ယုဒအမျိုး ယဇ်ပုရောဟိတ် အကြီးအကဲဖြစ်သော သကေဝ၏ သားခုနစ်ယောက်ဖြစ်သတည်း။
\p
\v 15 သူရို့သည် ထိုသို့ လုပ်ဆောင်ကြသော်လည်း ဝိညာဉ်ဆိုးက “ယေသျှုကို ငါသိ၏။ ပေါလု၏အကြောင်းကိုလည်း ငါသိ၏။ သို့သော် သင်ရို့ကား ဇာသူနည်း” ဟု သူရို့ကို မိန်းလေ၏။
\p
\v 16 ထို့နောက် ဝိညာဉ်ဆိုး ဝင်ပူးသောသူသည် ထိုသူရို့အား ပြင်းထန်စွာ သတ်ပုတ်တိုက်ခိုက်၍ နိုင်သဖြင့်၊ သူရို့သည် အနာတရ ရပြီး အဝတ်မပါဘဲ ထိုအိမ်မှ ထွက်ဗြီးရကြလေ၏။ 
\v 17 ထိုအကြောင်းအရာများကို ဧဖက်မြို့၌ ဟိကြသော ယုဒလူရို့နှင့် ဟေလသ လူရို့သည် ကြားကြလျှင် သူရို့သည် ကြောက်ရွံ့ခြင်းသို့ ရောက်ကြ၍ အသျှင်ယေသျှု၏ နာမတော်ကို အလွန် ချီးမွမ်းကြကုန်၏။ 
\v 18 ယုံကြည်လာသော သူရို့အထဲမှ များစွာသောသူရို့သည် လာကြ၍ မိမိရို့ပြုမူခသမျှသော အရာတိကို လူအပေါင်းရို့ရှိ့၌ ပွင့်လင်းစွာ ဝန်ခံကြ၏။ 
\v 19 မှော်အတတ်ကို သုံးခသောသူများသည် ၎င်းနှင့်သက်ဆိုင်သော မိမိရို့၏စာလိပ်များကို ယူလာပြီး လူအပေါင်းရို့ရှိ့၌ မီးတိုက်ကြ၏။ သူရို့သည် ထိုစာလိပ်များ၏ တန်ဖိုးကို တွက်ကြည့်ရာ ငွီဒင်္ဂါးပြား ၅၀,၀၀၀ တန်ဖိုး ဟိ၏။\f + \fr ၁၉.၁၉ \fr*\fk ငွီဒင်္ဂါးပြား၊ \fk*\ft ကျေးလက်အလုပ်သမား တစ်ယောက်၏ တစ်နိ့လုပ်အားခသည် ငွီဒင်္ဂါးတစ်ပြားသာဖြစ်၏ (ရှု \ft*\xt မ ၂၀.၂\xt*)။\f* 
\v 20 ထိုသို့ဖြင့် သခင်ဘုရား\f + \fr ၁၉.၂၀ \fr*\fq ထိုသို့ဖြင့် သခင်ဘုရား၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa ထို့ကြောင့်၊ သခင်ဘုရား၏ တန်ခိုးတော်အားဖြင့်၊ သတင်းစကား။\fqa*\f*၏ သာသနာတော်သည် ပြန့်နှံ့လျက် တန်ခိုးတော်အားဖြင့် ကြီးထွားတိုးပွားလျက်ဟိ၏။
\s ဧဖက်မြို့၌ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်ခြင်း
\p
\v 21 ဤအမှုအရာများ ဖြစ်ပျက်ပြီးနောက်၊ မာကေဒေါနိပြည်နှင့် အခါယပြည်ကို ဖြတ်၍ ယေရုဆလင်မြို့သို့ ခရီးပြုမည်ဟု ပေါလုသည် စိတ်ပိုင်းဖြတ်လေ၏။\f + \fr ၁၉.၂၁ \fr*\fq ပေါလုသည် စိတ်ပိုင်းဖြတ်လေ၏၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa ပေါလုသည် ဝိညာဉ်တော်၏ ဦးဆောင်မှုဖြင့် ဆုံးဖြတ်လေ၏။\fqa*\f* “ငါသည် ထိုဒေသများသို့ လားပြီးနောက် ရောမမြို့ကို မြင်ရလိမ့်မည်” ဟု ပေါလု ဆို၏။ 
\v 22 ထို့ကြောင့် သူသည် အာယှိပြည်၌ ကာလအတန် တည်းခိုနီစဉ်၊ မိမိအား အလုပ်အကျွေးပြုသောသူ တိမောသေနှင့် ဧရတ္တုရို့ကို မာကေဒေါနိပြည်သို့ စီရွှတ်လိုက်၏။
\p
\v 23 ထိုအချိန်၌ သခင်ဘုရား၏ သွန်သင်ချက်လမ်းစဉ်ကြောင့် ဧဖက်မြို့၌ ဆူပူအုံကြွမှုကြီး တစ်ရပ်ဖြစ်ပေါ်လာ၏။ 
\v 24 ဒေမေတရိ ဟူ၍ နာမည်ဟိသော ငွီပန်းထိမ်ဆရာတစ်ယောက်သည် အာတေမိနတ်သမီး၏ ငွီနတ်ကွန်းပုံတူချေများကို ပြုလုပ်ခြင်းဖြင့် ပန်းထိမ်အလုပ်သမားရို့အတွက် ဝင်ငွီများစွာ တိုးပွားစီခ၏။ 
\v 25 ထိုသူသည် ပန်းထိမ်သမားရို့အား စုဝေးစီကြပြီး “အချင်းလူရို့၊ ဤလုပ်ငန်းဖြင့် ဝင်ငွီတိုးသည်ကို သင်ရို့သိကြ၏။ 
\v 26 အဂုတွင် ပေါလုက၊ ဧဖက်မြို့တွင်သာမက၊ အာယှိပြည်တစ်လျှောက်လုံး၌ ‘လူ့လက်ဖြင့်လုပ်သော ဘုရားများသည် ဘုရားတိမဟုတ်’ ဟု ဆို၍ လူအပေါင်းရို့အား ဖြားယောင်းသည်ကို သင်ရို့ ကြားရ၊ မြင်ရကြ၏။ 
\v 27 ထိုသို့ ငါရို့အလုပ်သည်လည်း နာမည်ပျက်ရုံသာမက ကြီးမြတ်သော နတ်ဘုရားမ အာတေမိ၏ ဗိမာန်တော်သည် ပျက်စီးလားမည်ဖြစ်၍ အာယှိပြည်နှင့် တစ်လောကလုံး ကိုးကွယ်သည့် နတ်ဘုရားမ၏ ကြီးမြတ်မှုသည်လည်း ဂုဏ်အသရေ ညှိုးနွမ်းလားမည် ဖြစ်ပါ၏” ဟု ပြောဆို၏။
\p
\v 28 ထိုစကားကိုကြားလျှင် ထိုသူရို့သည် ဒေါသထွက်၍ “ဧဖက်လူရို့၏ အာတေမိနတ်ဘုရားမသည် ကြီးမြတ်ပေ၏” ဟု ကြွေးကြော်ကြ၏။ 
\v 29 တစ်မြို့လုံး ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်၍၊ လူအများရို့သည် ပေါလုနှင့်အတူ ခရီးလားဖော်တိဖြစ်သော မာကေဒေါနိပြည်သား ဂါယုနှင့် အာရိတ္တာခုရို့ကို ဖမ်းဆီး၍ ပွဲခံရာဇရပ်သို့ ဆွဲခေါ်လားကြ၏။ 
\v 30 ပေါလုသည် မိမိကိုယ်တိုင် ထိုလူစုအရှိ့သို့ လားခြင်းငှာ အလိုဟိသော်လည်း၊ ယုံကြည်သူရို့က တားမြစ်ကြ၏။ 
\v 31 ပေါလု၏ အဆွီဖြစ်ကြသော နယ်အာဏာပိုင် တချို့ရို့ကလည်း ပွဲခံရာဇရပ်ထဲသို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မအပ်နှံရန် လူလွှတ်၍ တောင်းပန်ကြ၏။ 
\v 32 ထိုစဉ် စုဝေးလျက်ဟိသော လူရို့သည် အုတ်အုတ်သဲသဲပြု၍ တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ အော်ဟစ်သဖြင့် ထိုလူရို့ထဲက အများစုသည် မိမိရို့စုဝေးရသည့်အကြောင်းကိုပင် မိမိရို့မသိကြပေ။ 
\v 33 ယုဒလူမျိုးရို့သည် အာလေဇန္ဒြုကို လူအပေါင်းရို့ရှိ့သို့ ထွက်စီသဖြင့် လူထုအထဲမှ အချို့သည် ဖြစ်ပေါ်လျက်ဟိသော ပြဿနာ၏ အရင်းအမြစ်မှာ အာလေဇန္ဒြု ဖြစ်သည်ဟု ထင်မှတ်ကြ၏။ သူသည် လူထုပရိသတ်အား ဆိတ်ဆိတ်နိန်စီခြင်းငှာ လက်ရိပ်ပြပြီးလျှင် ချေပပြောဆိုရန် ကြိုးစား၏။ 
\v 34 သို့ရာတွင် ထိုသူသည် ယုဒလူမျိုး ဖြစ်ကြောင်းကို လူအပေါင်းရို့သိကြသောအခါ “ဧဖက်မြို့၏ အာတေမိနတ်ဘုရားမသည် ကြီးမြတ်ပေ၏” ဟု နှစ်နာရီတိတိ သံပြိုင်ကြွေးကြော်ကြ၏။
\p
\v 35 နောက်ဆုံး၌ မြို့စာရေးသည် ထိုလူတိကို ဆိတ်ဆိတ်နိန်စီပြီးလျှင် “ဧဖက်မြို့သားရို့၊ ကြီးမြတ်သော အာတေမိနတ်ဘုရားမ၏ နတ်ကွန်းနှင့် ကောင်းကင်ဘုံမှ ကျလာသည့် သူမ၏ ရုပ်တုကို စောင့်ထိန်းသော သူများဖြစ်ကြောင်းကို လူတိုင်း သိကြ၏။ 
\v 36 ဤအရာတိကို တစ်ယောက်မျှ မငြင်းနိုင်ရာ။ ထို့ကြောင့် သင်ရို့သည် တိတ်ဆိတ်စွာနီသင့်၏။ မဆင်ခြင်ဘဲ ဇာအမှုအရာကိုမျှ မပြုကေ့။ 
\v 37 ဗိမာန်တော်အား လုယူဖျက်ဆီးခြင်း အမှုကိုလည်း မပြု၊ ငါရို့၏ဘုရားများကိုလည်း ကဲ့ရဲ့ပြစ်မှားခြင်း မပြုသော ထိုသူရို့ကို သင်ရို့သည် ဤနီရာသို့ ဆောင်ခကြ၏။ 
\v 38 ဒေမေတရိမှစ၍ သူ၏အပေါင်းအပါရို့သည် လူတစ်စုံတစ်ယောက်ကို တရားတွိ့လိုလျှင် တရားရုံးလည်းဟိ၏။ အာဏာပိုင်များလည်း ဟိ၏။ တရားရုံး၌ အမှုသည် အချင်းချင်း တွိ့ကြစီ။ 
\v 39 သို့ရာတွင် သင်ရို့၌ အခြားအမှုဟိလျှင် တရားဝင်အစည်းအဝေး၌ စီရင်ဆုံးဖြတ်ရမည်။ 
\v 40 ဤနိ့ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်ခြင်းသည် ငါရို့ကြောင့်ဟု စွပ်စွဲခံရမည်ကို စိုးရိမ်စရာဟိ၏။ ဤသို့ အုတ်အုတ်သဲသဲ ဖြစ်စရာ အကြောင်းမဟိ၊ ဤအကြောင်းအရာနှင့်ပတ်သတ်၍လည်း ဆင်ခြီပီးစရာ အကြောင်းမဟိ” ဟု ဆို၏။ 
\v 41 ဤသို့ပြောပြီးလျှင် မြို့စာရေးသည် စုဝေးသောသူရို့ကို ထိုနီရာမှ ထွက်လားစီတော်မူ၏။
\c 20
\s မာကေဒေါနိပြည်နှင့် အခါယပြည်သို့
\p
\v 1 ထိုရုန်းရင်းခတ်သောအမှု ပြီးလားသည့်နောက် ပေါလုသည် ယုံကြည်သူရို့ကို ခေါ်၍ အားပီးစကားပြောပြီး နှုတ်ဆက်လေ၏။ ထို့နောက် သူသည် မာကေဒေါနိပြည်သို့ ထွက်ခွာလားလေ၏။ 
\v 2 သူသည် ထိုဒေသတစ်လျှောက်သို့လားကာ လူတိကို များစွာသော တရားစကားဖြင့် တိုက်တွန်းနှိုးဆော်ပြီးလျှင် အခါယပြည်သို့ လား၍၊ 
\v 3 သူသည် ထိုပြည်၌ သုံးလတိုင်တိုင် တည်းခိုလေ၏။ ထို့နောက် ယှုရိပြည်သို့ သင်္ဘောဖြင့် ရွက်ရွှင့်မည်ပြုစဉ် ယုဒလူရို့သည် မိမိအား လုပ်ကြံရန် ကြံစည်နိန်သည်ကို သိသဖြင့်၊ မာကေဒေါနိပြည်လမ်းဖြင့် ပြန်မည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်လေ၏။ 
\v 4 ပေါလုနှင့်အတူ အာယှိပြည်သို့ လိုက်သောသူရို့မှာ ဗေရိမြို့သားဖြစ်သော ပုရု၏သား သောပတရု၊ သက်သာလောနိတ်မြို့သား အာရိတ္တာခုနှင့် သေကုန္ဒု၊ ဒေရဗေမြို့သား ဂါယု၊ လုတ္တရမြို့သား တိမောသေ၊ အာယှိပြည်သား တုခိတ်နှင့် တရောဖိမ်ရို့ဖြစ်ကြ၏။ 
\v 5 ထိုသူရို့သည် အရှိ့မှ လား၍ တရောမြို့တွင် ငါရို့ကို စောင့်နိန်ကြ၏။ 
\v 6 ငါရို့မူကား အဇုမပွဲတည်းဟူသော တဆီးမဲ့မုန့်ပွဲ လွန်ပြီးနောက် ဖိလိပ္ပိမြို့မှ သင်္ဘောဖြင့် ရွက်ရွှင့်လာခရာ ငါးရက်ကြာပြီးနောက် သူရို့ဟိရာ တရောမြို့သို့ ရောက်၍ ထိုနီရာ၌ ခုနစ်ရက်တည်းခိုနိန်ကြ၏။
\s တာရောမြို့သို့ ပေါလု၏ နောက်ဆုံးလည်ပတ်ခြင်း
\p
\v 7 စနီနိ့\f + \fr ၂၀.၇ \fr*\fq စနီနိ့၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa တလင်းဂနီ။ \fqa*\f* ညဇာဖက်၌ ငါရို့သည် အတူတကွ မိတ်ဆုံ စားသုံးခြင်းငှာ စုရုံးကြ၏။ နောက်တစ်နိ့တွင် ပေါလုသည် ထိုမြို့မှ ထွက်လားရန် အကြံဟိသဖြင့် သန်းခေါင်ယံတိုင်အောင် လူတိအား သွန်သင်လျက်ဟိ၏။ 
\v 8 ငါရို့ စည်းဝေးရာ အထက်ခန်း၌ ထွန်းညှိထားသော မီးခွက်များစွာဟိ၏။ 
\v 9 ပေါလုသည် ကြာမြင့်စွာ ဟောပြောသဖြင့် ဥတုခု ဟု နာမည်ဟိသော လူငယ်တစ်ယောက်သည် ပြတင်းပေါက်နား၌ ထိုင်၍ ငိုက်မျိုင်းအိပ်ပျော်နိန်၏။ နောက်ဆုံး သူသည် နှိုက်နှိုက်ချိုက်ချိုက် အိပ်မောကျသောကြောင့် အိမ်သုံးဆင့် အထက်မှ ပြုတ်ကျလေ၏။ သူရို့သည် သူ့ကို ထူမလိုက်သောအခါ သီဆုံးနိန်သည်ကို တွိ့ရ၏။ 
\v 10 ပေါလုသည်လည်း အောက်သို့ဆင်း၍ ထိုသူ၏အထက်၌ ကိုယ်ကို လှဲချ၍ ဖက်ပြီးလျှင် “မစိုးရိမ်ကတ်ကေ့။ သူသည် အသက်ရှင်လျက် ဟိသည်” ဟု ဆိုလေ၏။ 
\v 11 ထို့နောက် ပေါလုသည် အိမ်ထက်သို့ ပြန်တက်ပြီးလျှင် မုန့်ကိုဖဲ့၍ စားလေ၏။ အစားအစာ သုံးဆောင်ပြီးနောက် ပေါလုသည် ထိုသူရို့နှင့်အတူ အရုဏ်တက်သည့်တိုင်အောင် ကြာမြင့်စွာ စကားပြောပြီးနောက် ထိုမြို့မှ ထွက်လားလေ၏။ 
\v 12 သူရို့သည်လည်း ထိုအသက်ရှင်လျက် ဟိသောလူငယ်ကို အိမ်သို့ ဆောင်လားပြီးမှ အလွန်စိတ်သက်သာရာ ရကြ၏။
\s တာရောမြို့မှ မိလက်မြို့သို့
\p
\v 13 ငါရို့သည် သင်္ဘောထက်သို့ အယင်တက်၍ အဿုမြို့သို့ ရွက်ရွှင့်ကြ၏။ ထိုမြို့မှသာ ပေါလုကို သင်္ဘောဖြင့် လိုက်စီခြင်းငှာဖြစ်၏။ အကြောင်းမူကား ပေါလုသည် ထိုမြို့သို့ ကုန်းလမ်းဖြင့် လားသောကြောင့် ဤသို့ စီမံထားခခြင်းဖြစ်၏။ 
\v 14 သူသည် အဿုမြို့၌ ငါရို့ကို တွိ့လျှင်၊ ငါရို့သည် သူ့ကို သင်္ဘောထက်သို့ ခေါ်တင်ပြီး မိတုလင်မြို့သို့ လားကြ၏။ 
\v 15 ထိုမှ ရွက်ရွှင့်ကြရာ နောက်တစ်နိ့၌ ခိအုကျွန်းသို့ ရောက်ကြ၏။ နောက်တစ်ရက်ကြာသော် သာမုကျွန်းသို့ ရောက်ကြပြီးလျှင် ထိုမှတစ်ဆင့် နောက်တစ်ရက် ကြာသောအခါ မိလက်မြို့သို့ ရောက်ကြ၏။ 
\v 16 ပေါလုသည် အာယှိနယ်၌ အချိန် မကုန်ဆုံးစီလိုသဖြင့် ဧဖက်မြို့နားမှဖြတ်၍၊ ဖြစ်နိုင်လျှင် ပင်တေကုတ္တေ ပွဲတော်နိ့အမီ ယေရုဆလင်မြို့သို့ စောလျင်စွာ ရောက်နိုင်ခြင်းငှာ ရွက်ရွှင့်ရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်လေ၏။
\s ဧဖက်မြို့ဟိ အသင်းတော်လူကြီးများအား ပေါလု၏ နှုတ်ဆက်စကားပြောခြင်း
\p
\v 17 ပေါလုသည် ဧဖက်မြို့၌ဟိသော အသင်းတော်လူကြီးများအား မိမိနှင့် လာရောက်တွိ့ဆုံခြင်းငှာ မိလက်မြို့မှ သတင်းပါးလေ၏။ 
\v 18 ထိုသူရို့ရောက်လာကြသောအခါ၊ ပေါလုက “ငါသည် အာယှိပြည်သို့ ရောက်သော ပထမနိ့မှစ၍ သင်ရို့နှင့်အတူ တစ်ချိန်လုံး ဇာပိုင် အသက်ရှင်ခသည်ကို သင်ရို့သိကြ၏။ 
\v 19 ယုဒလူမျိုး တချို့၏ မကောင်းသော အကြံအစည်များကြောင့် ဆင်းရဲဒုက္ခ ခံရချိန်တွင် ငါသည် စိတ်နှလုံးနှိမ့်ချကာ မျက်ရည်ကျလျက် သခင်ဘုရား၏ အခိုင်းအစီအဖြစ် အမှုတော်မြတ်ကို ထမ်းဆောင်ခ၏။ 
\v 20 သင်ရို့၏ အိမ်များ၌သော်လည်းကောင်း၊ လူထုပရိသတ်ရို့၏ ရှိ့၌သော်လည်းကောင်း ငါသည် ဟောပြောသွန်သင်ပီးသောအခါ သင်ရို့၌ အကျိုးဟိစီမည့် ဇာစကားကိုမျှ ချန်၍ မထားခသည်ကို သင်ရို့သိကြ၏။ 
\v 21 ငါသည် ယုဒလူမျိုးရို့နှင့် ဟေလသလူရို့အား မိမိရို့အပြစ်မှ နောင်တရ၍ ဘုရားသခင်ပါးသို့ လှည့်လာစီခြင်းငှာ လည်းကောင်း၊ အသျှင်ယေသျှုကို ယုံကြည်ကြစီခြင်းငှာ လည်းကောင်း လေးနက်စွာ သတိပီးခ၏။ 
\v 22 အဂုမှာ ငါသည် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို နာခံ၍ ယေရုဆလင်မြို့သို့ လားရမည်။ ထိုမြို့တွင် ငါ၌ ဇာပိုင် ဖြစ်မည်ကို ငါမသိ။ 
\v 23 သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် ငါအား သတိပီးသော အရာမူကား၊ ချုပ်နှောင်ခြင်းနှင့် ဒုက္ခဆင်းရဲများခြင်းသည် ငါ့အား မြို့အသီးသီးမှ စောင့်ကြိုနိန်သည် ဟူ၍ ဖြစ်၏။ 
\v 24 \x - \xo ၂၀.၂၄ \xo*\xt ၂ တိ ၄.၇\xt*\x*သို့သော် ငါသည် ငါ့အသက်ကို နှမြောခြင်းမဟိဘဲ၊ ငါ၏အမှုတော်ကို ပြည့်စုံစီခြင်းငှာ လည်းကောင်း၊ အသျှင်ယေသျှု ပီးအပ်တော်မူသည့် အလုပ်တာဝန်ကို လည်းကောင်း ပြီးဆုံးအောင် ဆောင်ရွက်နိုင်မှုကိုသာလျှင် ပမာဏပြု၏။ ကိုယ်တော် ပီးအပ်တော်မူသော အမှုတော်မူကား ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်အကြောင်း သတင်းကောင်းကို ဟောပြောကြေညာရန်ပင် ဖြစ်သတည်း။
\p
\v 25 “ငါသည် သင်ရို့ပါးသို့ လှည့်လည်၍ ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်အကြောင်းကို ဟောပြောခ၏။ သို့သော် အဂုကား ငါ့မျက်နှာကို နောက်တဖန် မြင်ရကြလိမ့်မည် မဟုတ်ကြောင်းကို ငါသိ၏။ 
\v 26 သို့ဖြစ်၍ သင်ရို့ထဲမှ တစ်ဦးတစ်ယောက်သည် အသက်ဆုံးယှုံးလျှင် ငါနှင့် မသက်ဆိုင်ကြောင်းကို ငါသည် ဤနိ့ သင်ရို့ကို လေးနက်စွာပြော၏။ 
\v 27 အကြောင်းမူကား၊ ငါသည် တွန့်ဆုတ်ခြင်းမဟိဘဲ သင်ရို့အား ဘုရားသခင်၏အကြံအစည်ကို အကုန်အစင် ဟောပြောကြေငြာရန်ဖြစ်၏။ 
\v 28 ထို့ကြောင့် သင်ရို့သည် မိမိကိုယ်ကိုလည်းကောင်း၊ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော် ပီးထားသော သိုးစုရို့ကို လည်းကောင်း ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ကြလော့။ ဘုရားသခင့် အသင်းတော်၏ သိုးထိန်းများ ဖြစ်စီကြလော့။\f + \fr ၂၀.၂၈ \fr*\fq ဘုရားသခင်၊ \fq*\ft အချို့သော မူရင်းကျမ်းများတွင် \ft*\fqa သခင်ဘုရား၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ဟိသည်။\ft*\f* ထိုအသင်းတော်မူကား ဘုရားသခင်သည် မိမိသားတော်၏ အသွီးတော်အားဖြင့်\f + \fr ၂၀.၂၈ \fr*\fq မိမိသားတော်၏ အသွီးတော်အားဖြင့်၊ \fq*\ft သို့မဟုတ်\ft*\fqa မိမိသားတော်၏ အသီခံ ယဇ်ပူဇော်ပီးခြင်းအားဖြင့်၊ \fqa*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa မိမိ၏ ကိုယ်ပိုင်အသွီးတော်အားဖြင့်။\fqa*\f* မိမိပိုင်ဆိုင်ရာ အသင်းတော် ဖြစ်စီ၏။ 
\v 29 ငါမဟိသည့်နောက်၌ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော တောခွီးရို့သည် သင်ရို့ပါးသို့ လာ၍ သိုးစုတိကို ညှာတာလိမ့်မည် မဟုတ်သည်ကို ငါသိ၏။ 
\v 30 သင်ရို့အထဲမှ တချို့သော လူတိက လိမ်ဝါပြောဆိုကာ ယုံကြည်သူများကို သူရို့နောက်သို့ ဆွဲဆောင်လားမည့် အချိန်ကာလသည် ရောက်လာလိမ့်မည်။ 
\v 31 ထို့ကြောင့် သတိဖြင့် နီကြလော့။ ငါသည် နိ့၊ ညဉ့်မပြတ် သုံးနှစ်ပတ်လုံး မျက်ရည်ကျပြီး သင်ရို့ တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းအား သွန်သင်ပီးခသည်ကို သတိရကြလော့။
\p
\v 32 “အဂု ငါသည် သင်ရို့အား ဘုရားသခင်၏ လက်တော်သို့ လည်းကောင်း၊ ကျေးဇူးတရားလက်သို့ လည်းကောင်း အပ်နှံ၏။ ထိုကျေးဇူးတရားသည် သင်ရို့ကို တည်ဆောက်လျက် မိမိ၏လူအားလုံးအဖို့ လျာထားသော ဘုရားသခင်၏ ကောင်းကြီးမင်္ဂလာကို သင်ရို့အား ပီးလိမ့်မည်။ 
\v 33 ငါသည် သူတစ်ပါး၏ ရွှီ၊ ငွီနှင့် အဝတ်အစားတိကို လိုချင်တပ်မက်ခြင်း မဟိ။ 
\v 34 ငါနှင့် ငါ့အပေါင်းဖော်ရို့၏ လိုအပ်ချက်များအတွက် ငါသည် ငါ့လက်ဖြင့် အလုပ်လုပ်၍ ထောက်ပံ့ခကြောင်းကို သင်ရို့ကိုယ်တိုင် သိကြ၏။ 
\v 35 သင်ရို့အား ငါ ပြသခသည့်အတိုင်း ခပ်သိမ်းသောအရာ၌ အလုပ်ကို ကြိုးစားလုပ်ဆောင်ပြီး အားနည်းသောသူရို့ကို ကူညီမစ ကြလော့။ အသျှင်ယေသျှုကိုယ်တိုင် ပြောခသော ‘ပီးကမ်းခြင်းသည် ရယူခြင်းထက် သာ၍ မင်္ဂလာဟိ၏’ ဟူသော စကားကို အောက်မိ့ကြလော့” ဟု ဆို၏။
\p
\v 36 ပေါလုသည် ထိုသို့ပြောပြီးမှ ထိုသူရို့နှင့်အတူ ဒူးထောက်၍ ဆုတောင်းလေ၏။ 
\v 37 ထိုသူအပေါင်းရို့သည် ငိုယိုလျက် ပေါလုအား ဖက်၍ နမ်းပြီးလျှင် နှုတ်ဆက်ကြ၏။ 
\v 38 အကြောင်းမူကား ပေါလုသည် သင်ရို့ ငါ့မျက်နှာကို နောက်တဖန် မမြင်ရယာဟု ဆိုသောကြောင့် ထိုသူရို့ အလွန် ဝမ်းနည်းကြသောကြောင့် ဖြစ်၏။ ထို့နောက် ထိုသူရို့သည် ပေါလုအား သင်္ဘောသို့ လိုက်ပို့ကြ၏။
\c 21
\s ယေရုဆလင်မြို့သို့ ပေါလု လားခြင်း
\p
\v 1 ငါရို့သည် ထိုသူရို့အား နှုတ်ဆက် ထွက်ခွာလာပြီးနောက် ကောသကျွန်းသို့ တည့်တည့်ရွက်ရွှင့်ရာ နောက်တစ်နိ့၌ ရောဒုကျွန်းသို့ ရောက်ကြပြီး ထိုကျွန်းမှ ပတရမြို့သို့ ခရီးဆက်ကြ၏။ 
\v 2 ထိုမြို့၌ ဖိနိတ်ပြည်သို့ ကူးသော သင်္ဘောကိုတွိ့လျှင် ထိုသင်္ဘောထက်သို့ တက်၍ ရွက်ရွှင့်ကြ၏။ 
\v 3 ငါရို့သည် ကုပရုကျွန်းကို မြင်ရသောအခါ ထိုကျွန်း၏တောင်ဖက်အရပ်မှ ဖြတ်၍ ယှုရိပြည်သို့ ရွက်ရွင့်ကြလေ၏။ တုရုမြို့၌ ကုန်ပစ္စည်းများကို ချရမည်ဖြစ်သောကြောင့် သင်္ဘောသည် ထိုမြို့တွင် ဆိုက်ကပ်လေ၏။ 
\v 4 ထိုအရပ်တွင် ယုံကြည်သူတချို့ကို ငါရို့သည် တွိ့သဖြင့် ထိုသူရို့နှင့်အတူ ရက်သတ္တတစ်ပတ် တည်းခိုကြ၏။ ဝိညာဉ်တော်၏ တန်ခိုးတော်အားဖြင့် ထိုသူရို့သည် ပေါလုအား ယေရုဆလင်မြို့သို့ မလားစီခြင်းငှာ ပြောကြ၏။ 
\v 5 သို့ပိုင်သျှောင် ခုနစ်ရက်လွန်သောအခါ ငါရို့သည် ထိုအရပ်မှ ထွက်၍ ငါရို့၏ ခရီးစဉ်အတိုင်း ခရီးဆက်ကြ၏။ သူရို့သည်လည်း မိမိရို့၏မယားတိ၊ အသျှေတိနှင့်အတူ မြို့ပြင်ကမ်းခြီသို့ လိုက်ပို့ကြ၏။ ထိုနီရာတွင် ငါရို့အားလုံးသည် ဒူးထောက်ပြီး ဆုတောင်းကြ၏။ 
\v 6 ထို့နောက် ငါရို့သည် အချင်းချင်း နှုတ်ဆက်ပြီး သင်္ဘောထက်သို့ တက်ကြ၏။ သူရို့သည်လည်း မိမိအိမ်သို့ ပြန်ကြ၏။
\p
\v 7 ငါရို့သည် တုရုမြို့မှ ခရီးဆက်ကြပြန်၍ ပတောလင်မြို့သို့ ရောက်ကြ၏။ ငါရို့သည် ထိုမြို့တွင် ယုံကြည်သူများနှင့် တွိ့၍ မိတ်ဆက်ပြီး ထိုသူရို့၌ တစ်ရက်တာ တည်းခိုကြ၏။ 
\v 8 \x - \xo ၂၁.၈ \xo*\xt တ ၆.၅; ၈.၅\xt*\x*နောက်တစ်နိ့၌ ငါရို့သည် ထိုမြို့မှ ထွက်ခွာလျှင် ကဲသရိမြို့သို့ ရောက်ကြ၏။ ငါရို့သည် ထိုမြို့တွင် ဧဝံဂေလိဆရာ ဖိလိပ္ပု၏အိမ်၌ တည်းခိုကြ၏။ ထိုဖိလိပ္ပုမူကား၊ ယေရုဆလင် အသင်းတော်မှ ရွီးချယ်ထားသော ဆရာခုနစ်ပါးထဲမှ တစ်ပါးအပါအဝင်ဖြစ်၏။ 
\v 9 သူ၌ အိမ်ထောင်မပြုရသိမ့်သော သမီးလေးယောက် ဟိ၏။ သူမရို့သည် ဘုရားသခင်၏ သတင်းတော်ကို ဟောပြောကြေငြာသော သူများဖြစ်၏။ 
\v 10 \x - \xo ၂၁.၁၀ \xo*\xt တ ၁၁.၂၈\xt*\x*အကျွန်ရို့သည် ထိုအိမ်တွင် ရက်တာရှည်စွာ တည်းခိုကြသောအခါ၊ အာဂဗုဟု နာမည်ဟိသော ပရောဖက်တစ်ယောက်သည် ယုဒပြည်မှ ရောက်လာ၏။ 
\v 11 ထိုသူသည် အကျွန်ရို့ပါးသို့ လာ၍ ပေါလု၏ ခါးပတ်ကြိုးကို ယူပြီးလျှင်၊ မိမိ၏ခြီနှင့် လက်တိကို တုပ်နှောင်ကာ “ဤခါးပတ်ကြိုး ပိုင်သျှင်သည် ယေရုဆလင်မြို့၌ ဟိသောယုဒလူမျိုးရို့၏ ဤပိုင် တုပ်နှောင်ခြင်းကို ခံရပြီးလျှင် တခြားလူမျိုးရို့၏ လက်သို့ အပ်နှံခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်ဟု သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော် မိန့်တော်မူသည်” ဟူ၍ ဆိုလေ၏။
\p
\v 12 ထိုစကားကို ကြားကြသောအခါ အကျွန်ရို့နှင့် ထိုအရပ်၌ ဟိသောလူရို့သည် ပေါလုအား ယေရုဆလင်မြို့သို့ ဆက်မလားရန် တောင်းပန်ကြ၏။ 
\v 13 သို့ရာတွင် ပေါလုက၊ “သင်ရို့သည် ဇာကြောင့် ဤပိုင် ငိုယိုပြီးလျှင် ငါ့နှလုံးကို ကြီကွဲအောင် လုပ်နိန်ကြသနည်း။ ငါသည် အသျှင်ယေသျှု၏ နာမအဖို့အလို့ငှာ ယေရုဆလင်မြို့၌ တုပ်နှောင်ခံရန် သာမက အသီခံရန်ပင် အသင့်ဟိ၏” ဟု ပြန်ပြောလေ၏။
\p
\v 14 အကျွန်ရို့လည်း ပေါလုအား ဖျောင်းဖျ၍ မရသောကြောင့် “သခင်ဘုရား၏ အလိုတော်အတိုင်း ဖြစ်ပါစီ” ဟု ဆို၍ လက်လျော့လိုက်ကြ၏။
\p
\v 15 ထိုနီရာ၌ ကာလအင်တန်ကြာပြီးနောက်၊ အကျွန်ရို့သည် ပစ္စည်းများကို ထုပ်ပိုးကြပြီး ယေရုဆလင်မြို့သို့ ခရီးဆက်ကြ၏။ 
\v 16 ကဲသရိမြို့မှ တပည့်တော်တချို့သည်လည်း အကျွန်ရို့နှင့်အတူ လိုက်ကြပြီး ကုပရုကျွန်းသား ယုံကြည်သူ လူဟောင်းတစ်ဦးဖြစ်သူ မနာသုန်အိမ်၌ တည်းခိုခြင်းငှာ\f + \fr ၂၁.၁၆ \fr*\fq အကျွန်ရို့နှင့်အတူ လိုက်ကြပြီး ကုပရုကျွန်းသား ယုံကြည်သူ လူဟောင်းတစ်ဦးဖြစ်သူ၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa သူရို့နှင့်အတူ ကနဦးတပည့်တော်အိမ်၌ တည်းခိုရန် ငါရို့ လားလေ၏။\fqa*\f* အကျွန်ရို့အား ခေါ်လားကြ၏။
\s ယာကုပ်ပါးသို့ ပေါလု အလည်လားခြင်း
\p
\v 17 ယေရုဆလင်မြို့သို့ အကျွန်ရို့ရောက်ကြသောအခါ၊ ယုံကြည်သူများက အကျွန်ရို့ကို နွီးထွီးစွာကြိုဆိုကြ၏။ 
\v 18 နောက်တစ်နိ့၌ ပေါလုသည် အကျွန်ရို့နှင့်အတူ ယာကုပ်ပါးသို့ လားရောက်တွိ့ဆုံ၏။ အသင်းတော်လူကြီး အပေါင်းရို့လည်း သူ့ထံ၌ ရောက်နိန်ကြ၏။ 
\v 19 ပေါလုသည် ထိုသူရို့အား မိတ်ဆက်ပြီးနောက် မိမိ၏အမှုတော်အားဖြင့် တခြားလူမျိုးရို့၌ ဘုရားသခင်ပြုတော်မူသော အမှုအရာအလုံးစုံတိကို ပြည့်စုံစွာ တင်ပြတော်မူ၏။ 
\v 20 ထိုသို့ တင်ပြသမျှကို ကြားပြီးသည့်နောက်၊ သူရို့အားလုံးသည် ဘုရားသခင်အား ချီးမွမ်းကြ၏။ ထို့နောက် သူရို့အပေါင်းက “ညီအစ်ကို ပေါလု၊ သင်မြင်သည့်အတိုင်း ထောင်ပေါင်းများစွာသော ယုဒလူများသည် ယုံကြည်သူများ ဖြစ်လာကြပြီး ထိုသူအပေါင်းရို့သည်လည်း ပညတ်တရားကို ဆည်းကပ်စွဲလန်းသောသူတိ ဖြစ်ကြ၏။ 
\v 21 သင်သည် တခြားလူမျိုးရို့ကြား၌ နီထိုင်ကြသော ယုဒလူမျိုးတိအား မောသျှေ၏တရားကို စွန့်ပစ်စီရန် လည်းကောင်း သူရို့၏ အသျှေတိအား အရီဖျားလှီးခြင်းကို မခံစီခြင်းငှာ လည်းကောင်း၊ ယုဒထုံးတမ်းကို မလိုက်နာကြစီရန် လည်းကောင်း သွန်သင်ပီးနီကြောင်းကို သူရို့သည် ကြားသိကြ၏။ 
\v 22 သင် ရောက်လာကြောင်းကို ထိုသူရို့ ကြားကြမည်မှာ သေချာပါ၏။ သို့ဖြစ်၍ ဇာပိုင် လုပ်ရပါမည်နည်း။ 
\v 23 ထို့ကြောင့် ငါရို့ပြောသည့်အတိုင်း လုပ်ပါလော။ သစ္စာပြုပြီးသော လူလေးယောက်သည် ဤအရပ်၌ ဟိပါ၏။ 
\v 24 ထိုသူရို့ကို ခေါ်လားပြီးလျှင် စင်ကြယ်ခြင်း မင်္ဂလာကို သူရို့နှင့်အတူ ပြုပါလော့။ သူရို့သည် ဂေါင်းရိတ်ခြင်း\f + \fr ၂၁.၂၄ \fr*\fk သူရို့သည် ဂေါင်းရိတ်ခြင်း၊ \fk*\ft ရှု \ft*\xt ၁၈.၁၈\xt*။\f*ကို ပြုနိုင်စီခြင်းငှာ သူရို့အတွက် ကုန်ကျစရိတ်ကို သင် ပီးပါလော့။ ထိုသို့ ပြုပါလျှင် သူရို့ ကြားခကြသော သင်၏အကြောင်းမှာ မှန်ကန်မှု မဟိကြောင်းကို လည်းကောင်း၊ သင်ကိုယ်တိုင်ပင် မောသျှေ၏ ပညတ်တရားအတိုင်း အသက်ရှင်ကြောင်းကို လည်းကောင်း သိကြပါလိမ့်မည်။ 
\v 25 \x - \xo ၂၁.၂၅ \xo*\xt တ ၁၅.၂၉\xt*\x*သို့ပိုင်သျှောင် တခြားလူမျိုးမှ ယုံကြည်သူ ဖြစ်လာသောလူရို့အတွက်ကား၊ ရုပ်တုကို ပူဇော်ထားသော အစားအစာများကို လည်းကောင်း၊ အသွီးကိုလည်းကောင်း၊ လိုင်ပင်းကို လိမ်၍ သတ်သောအသားနှင့် မတရားသောမေထုန်ကို လည်းကောင်း ယှောင်ကြရန် ငါရို့ စီရင်ဆုံးဖြတ်ချက်ကို စာရီး၍ ပို့ပြီးပါယာ” ဟု ဆိုကြ၏။
\p
\v 26 ထို့ကြောင့် နောက်တစ်နိ့၌ ပေါလုသည် ထိုလူလေးယောက်ရို့ကို ခေါ်ပြီးလျှင် သူရို့နှင့်အတူ စင်ကြယ်ခြင်းမင်္ဂလာကို ခံယူ၏။ ထို့နောက် သူသည် ဗိမာန်တော်ထဲသို့ ဝင်လား၍ သူရို့အတွက် တစ်ယောက်ချင်းစီ ပူဇော်သကာဆက်သရမည့် အချိန်တည်းဟူသော သန့်စင်ခြင်းကိုပြုရသော ပြီးဆုံးမည့်နိ့ရက်အချိန်ကို ပြောလေ၏။
\s ဗိမာန်တော်၌ ပေါလုအဖမ်းခံရခြင်း
\p
\v 27 ထိုခုနစ်ရက်တာ ကာလကုန်ဆုံး လုသောအခါ အာယှိမှ လာသော ယုဒလူအချို့သည် ဗိမာန်တော်၌ ပေါလုကို မြင်တော်မူ၏။ သူရို့သည် စုဝေးလျက်ဟိသော လူအပေါင်းရို့၏စိတ်ကို ထိုးဆွ၍ ပေါလုအား ဖမ်းဆီးကြ၏။ 
\v 28 သူရို့က “ဣသရေလအမျိုးသားရို့၊ အကျွန်ရို့ကို ကူမကြပါ။ ဤသူသည် လားသောနီရာတိုင်းမှာ ငါရို့လူမျိုးကို လည်းကောင်း၊ ပညတ်တရားနှင့် ဤအရပ်ကို လည်းကောင်း ဆန့်ကျင်ပြီး သွန်သင်နိန်သောသူ ဖြစ်ပါ၏။ ယခုလည်း ဤသူသည် သန့်ယှင်းသော ဌာနတော်ကို ညစ်ညူးစီရုံသာမက ဤဗိမာန်တော်ထဲကိုလည်း တခြားလူမျိုးတချို့ကို ခေါ်သွင်းလီယာ” ဟု ဟစ်အော်ကြ၏။ 
\v 29 \x - \xo ၂၁.၂၉ \xo*\xt တ ၂၀.၄\xt*\x* ဤသို့ သူရို့ပြောရခြင်းကား၊ ပေါလုအား ဧဖက်မြို့မှ တရောဖိမ်ဟု အမည်ဟိသော သူနှင့်အတူ မြို့ထဲ၌ တွိ့မြင်ခသဖြင့် ထိုသူအား ပေါလုသည် ဗိမာန်တော်ထဲသို့ ခေါ်သွင်းသည်ဟု ထင်မှတ်သောကြောင့်ဖြစ်၏။
\p
\v 30 တစ်မြို့လုံး ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်ပြီး၊ လူရို့သည်လည်း တညီတညွတ်တည်း ဗြီးလာကာ ပေါလုအား ဖမ်းဆီးပြီး ဗိမာန်တော်၏ အပြင်ဖက်သို့ ဆွဲခေါ်လားကြ၏။ ထို့နောက် ချက်ချင်းပင် ဗိမာန်တော်၏ တန်းခါးများကို ပိတ်လိုက်ကြ၏။ 
\v 31 လူရို့သည် ပေါလုအား အသီသတ်ခြင်းငှာ ကြိုးစားနိန်စဉ်၊ ရောမတပ်မှူးသည် ယေရုဆလင်တစ်မြို့လုံး ရုန်းရင်းဆန်ခတ် ဖြစ်နိန်ကြောင်းကို သတင်းရလေ၏။ 
\v 32 ရောမတပ်မှူးသည်လည်း စစ်သားတိနှင့် တပ်ခွဲမှူးတချို့ကို ချက်ချင်း ခေါ်၍ သူရို့ဟိရာသို့ ချက်ချင်းပင် ဗြီးလာကြ၏။ လူအပေါင်းရို့သည်လည်း ထိုသို့ ရောမတပ်မှူးနှင့် စစ်သားရို့ လာကြသည်ကို မြင်လျှင် ပေါလုကို မသတ်ဘဲ နီကြ၏။ 
\v 33 ထိုအခါ တပ်မှူးသည် ပေါလု အနားသို့ရောက်လာ၍ ဖမ်းပြီး၊ သံကြိုးနှစ်ပင်ဖြင့် တုပ်နှောင်ကာ ထားစီ၏။ ထို့နောက် တပ်မှူးက “ဤသူကား ဇာသူနည်း၊ ဇာအမှုကို ပြုသနည်း” ဟု မိန်းမြန်းလေ၏။ 
\v 34 လူအပေါင်းရို့ထဲမှ တချို့ကလည်း တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ ပြောဆိုနိန်ကြ၏။ ထိုဆူညံသံများကြောင့် တပ်မှူးသည် အဖြစ်မှန်ကို မသိနိုင်ဖြစ်၍၊ ပေါလုအား တပ်စခန်းထဲသို့ ခေါ်ဆောင်လားရန် မိမိလူရို့အား အမိန့်ပီးလေ၏။ 
\v 35 လူရို့သည် ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်သောကြောင့် လှီကားသို့ ရောက်သောအခါ စစ်သားရို့သည် ပေါလုကို ပွိ့မ၍ ယူရကြ၏။ 
\v 36 လူအပေါင်းရို့သည်လည်း “ယင်းသူကို အသီသတ်ပါ” ဟု ဟစ်အော်လျက် နောက်မှ လိုက်လာကြ၏။
\s ပေါလုက မိမိကိုယ်ကို ကာကွယ်ပြောဆိုခြင်း
\p
\v 37 စစ်သားရို့က ပေါလုအား တပ်စခန်းထဲသို့ ခေါ်ယူမည်ပြုစဉ်၊ ပေါလုက တပ်မှူးအား “သင်နှင့် ငါ စကား စိကေချေ ပြောခွင့်ပီးပါ” ဟု တောင်းလျှင်၊
\p တပ်မှူးက “သင်သည် ဟေလသစကား ပြောတတ်သလော။ 
\v 38 သင်သည် မကြာသိမ့်သော အချိန်က ပုန်ကန်မှုကို အစပြုခပြီး ဓားပြ ၄,၀၀၀ အား တောကန္တာရသို့ ခေါ်လားသော အဲဂုတ္တုလူဖြစ်သည် မဟုတ်လော” ဟု မိန်းလေ၏။
\p
\v 39 ထိုအခါ ပေါလုက “ငါသည် ကိလိကိပြည် တာယှုမြို့၌ မွီးဖွားသော ယုဒလူမျိုးဖြစ်ပြီး သာမည မြို့သားမဟုတ်ပါ။ ဤသူရို့အား စကားပြောရသောအခွင့် ပီးပါ” ဟု တောင်းပန်လေ၏။
\p
\v 40 တပ်မှူးသည်လည်း အခွင့်ပီးလေ၏။ ထိုအခါ ပေါလုသည် လှီကားထက်တွင် မတ်တပ်ရပ်၍ ဆိတ်ဆိတ်နိန်ရန် လက်ဖြင့် အချက်ပြလေ၏။ လူရို့သည် တိတ်ဆိတ်စွာ နီကြသောအခါ ပေါလုသည် ဟေဗြဲဘာသာစကားဖြင့် ပြောဆိုသည်မှာ၊
\c 22
\nb
\v 1 “ညီအစ်ကိုရို့နှင့် ဖခင်ရို့၊ ငါ၏ ဖြေယှင်းချက်ကို နားထောင်ကြပါ” ဟု ဆို၏။ 
\v 2 ထိုသို့ ပေါလုသည် ဟေဗြဲဘာသာစကားနှင့် ပြောသည်ကို သူရို့သည် ကြားကြလျှင် သာ၍ တိတ်ဆိတ်စွာနီကြ၏။ ထိုအခါ ပေါလုက ဆက်လက်၍၊
\p
\v 3 \x - \xo ၂၂.၃ \xo*\xt တ ၅.၃၄–၃၉\xt*\x*“ငါသည် ကိလိကိပြည်၊ တာယှုမြို့တွင် မွီးဖွားသော ယုဒလူမျိုးဖြစ်ပါ၏။ ယေရုဆလင်မြို့တွင် ကြီးပြင်းလာ၍ ဂါမလျေလထံတွင် ပညာဆည်းပူးလာသူ တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ငါရို့ အဖိုးအဖီးရို့၏ နည်းဥပဒေသကို တိကျစွာ ခံယူလာသောသူ တစ်ယောက်ဖြစ်ပါ၏။ ဤနိ့ ဤနီရာ၌ ဟိသော လူအားလုံးကဲ့သို့ ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်ဖက်၌ စိတ်အားကြီးသော သူဖြစ်ပါ၏။ 
\v 4 \x - \xo ၂၂.၄,၅ \xo*\xt တ ၈.၃; ၂၆.၉–၁၁\xt*\x*ငါသည် ဤသွန်သင်ချက်ကို လိုက်လျှောက်သောသူရို့ကို သီဆုံးသည်ထိတိုင်အောင် ညှည်းဆဲခပြီးလျှင် ယောက်ျား၊ မိန်းမရို့ကိုလည်း ဖမ်းဆီး၍ ထောင်ထဲ၌ ချထားခပါ၏။ 
\v 5 ငါပြောသောအရာသည် မှန်ကန်ကြောင်းကို ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းနှင့် လွှတ်တော်တစ်ရပ်လုံးက သက်သီခံနိုင်ကြပါ၏။ ငါသည် ထိုသူရို့ပါးမှ ဒမာသက်မြို့၌ နီသော ယုဒလူမျိုးညီအစ်ကိုရို့ကို ရီးလိုက်သောစာတိကို လက်ခံရဟိသောကြောင့် ထိုဘာသာ၌ ယုံကြည်သက်ဝင်သော သူရို့ကို ဖမ်းဆီးပြီး သံကြိုးများဖြင့် တုပ်၍ ယေရုဆလင်မြို့သို့ ပြစ်ဒဏ်ပီးခြင်းငှာ ခေါ်ဆောင်လာရန် ထိုမြို့သို့ လားခပါ၏။
\s ပေါလု ပြောင်းလဲလာပုံ
\r (တမန်တော် ၉.၁–၁၉; ၂၆.၁၂–၁၈)
\p
\v 6 “ငါသည် ခရီးလား၍ ဒမာသက်မြို့ အနားသို့ ရောက်သောအခါ၊ မွန်းတည့်အချိန်ခန့်တွင် အာကာမှ တောက်ပသော အလင်းတန်းသည် ငါ၏ ပတ်လည်၌ ရုတ်ကနဲ ထွန်းတောက်လေ၏။ 
\v 7 ငါသည်လည်း မြီထက်မှာ လဲကျပြီး ‘သျှောလု၊ သျှောလု၊ ငါ့ကို ဇာကြောင့် ညှည်းဆဲနိန်သနည်း’ ဟု ငါအား ပြောသောစကားသံကို ကြားရ၏။ 
\v 8 ငါကလည်း ‘အသျှင်၊ သင်ကား ဇာသူနည်း’ ဟု မိန်းလျှင်၊ ‘ငါကား သင် ညှည်းဆဲနိန်သော နာဇရက်မြို့သား ယေသျှု ဖြစ်၏’ ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 9 ငါနှင့်အတူ လိုက်လာကြသောသူရို့ကလည်း ထိုအလင်းကို မြင်ကြ၏။ သို့သော် ငါ့ကို ပြောနိန်သော ထိုသူ၏စကားသံကိုကား သူရို့ တစ်ယောက်မျှ မကြားကြ။ 
\v 10 ငါကလည်း ‘အသျှင်၊ အကျွန် ဇာချင့် လုပ်ရပါမည်နည်း’ ဟု မိန်းလျှင်၊ ထိုအသျှင်က ‘သင် ထပြီး ဒမာသက်မြို့ထဲသို့ လားလော့၊ သင်ဆောင်ရွက်စရာအဖို့ ဘုရားသခင်က ခွဲခန့်သတ်မှတ်ထားသော အမှုအရာတိကို ထိုမြို့၌ ပြောပြလိမ့်မည်’ ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 11 ထိုတောက်ပသော အလင်းတန်းကြောင့် ငါသည် မျက်စိကွယ်လေ၏။ ထို့ကြောင့် ငါနှင့်လိုက်လာသောသူရို့က ငါ့ကို လက်ဆွဲ၍ ဒမာသက်မြို့ထဲသို့ ခေါ်လား၏။
\p
\v 12 “ထို့နောက် အာနနိဆိုသူ တစ်ယောက်သည် ငါ့ပါးသို့ ရောက်လာ၏။ ထိုသူသည် ငါရို့၏ပညတ်တရားကို လိုက်လျှောက်၍ ဘုရားဝတ်၌ မွိ့ပျော်သောသူ ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ထိုအရပ်၌ နီထိုင်ကြသော ယုဒလူအားလုံး၏ ရိုသီလေးစားခြင်းကို ခံရသော သူဖြစ်၏။ 
\v 13 ထိုသူသည် ငါ့ပါးသို့ လာပြီး အနား၌ ရပ်ကာ ‘ငါ့ညီ သျှောလု၊ မျက်စိ ပြန်၍ မြင်စီ’ ဟု ဆိုသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ငါ၏မျက်စိသည် ပြန်မြင်၍ သူ့ကို ကြည့်လေ၏။ 
\v 14 သူက၊ ‘ငါရို့အဖိုးအဖီးတိ ကိုးကွယ်သော ဘုရားသခင်သည် မိမိ၏ အလိုတော်ကို သိစီခြင်းငှာ လည်းကောင်း၊ မိမိ၏ ဖြောင့်မတ်သော အခိုင်းအစီကို တွိ့မြင်စီခြင်းငှာ လည်းကောင်း၊ မိမိ၏ နှုတ်တော်မှ ထွက်သောအသံတော်ကို ကြားစီခြင်းငှာ လည်းကောင်း သင့်အား ရွီးချယ်တော်မူယာ။ 
\v 15 အကြောင်းမူကား သင်သည် မြင်သမျှ၊ ကြားသမျှတိကို လူအပေါင်းရို့အား ဟောပြောစီခြင်းငှာ ထိုအသျှင်၏ သက်သီခံဖြစ်လိမ့်မည်၏။ 
\v 16 အဂု၊ သင်သည် ဇာကြောင့် ဆိုင်းငံ့နိန်သနည်း။ သင်ထ၍ ဗတ္တိဇံကို ခံယူလော့။ သင်၏အပြစ်ကို ဆီးကြောစီခြင်းငှာ ဘုရားသခင်၌ ဆုတောင်းပတ္ထနာပြုလော့’ ဟု ဆို၏။
\s တခြားလူမျိုးတိအား တရားဟောရန် ပေါလု အခေါ်ခံရခြင်း
\p
\v 17 “ထို့နောက် ငါသည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ပြန်၍၊ ဗိမာန်တော်၌ ဆုတောင်းနိန်စဉ် ရူပါရုံ တစ်ခုကို မြင်ရ သည်မှာ၊ 
\v 18 သခင်ဘုရားက ‘သင်သည် ယေရုဆလင်မြို့မှ အလျင်အမြန် ထွက်လားလော့။ အကြောင်းမူကား ဤမြို့သားရို့သည် သင်သက်သီခံသော ငါ၏အကြောင်းကို လက်ခံကြမည်မဟုတ်’ ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 
\v 19 ငါကလည်း ‘သခင်ဘုရား၊ အကျွန်သည် တရားဇရပ်များသို့ လားပြီး၊ ကိုယ်တော့်ကို ယုံကြည်သောသူများအား ဖမ်းဆီး၍ သတ်ပုတ်ကြောင်းကို သူရို့သည် ကောင်းစွာ သိကြပါ၏။ 
\v 20 \x - \xo ၂၂.၂၀ \xo*\xt တ ၇.၅၈\xt*\x*ကိုယ်တော်၏ သက်သီခံဖြစ်သူ သတေဖန်ကိုလည်း အသီသတ်ခသောအခါ၊ အကျွန်ကိုယ်တိုင် ထိုအရပ်၌ ဟိပါ၏။ ထိုသူကို အသီသတ်သောလူရို့ကို ထောက်ခံပီးပြီး ထိုသူရို့၏ အဝတ်အစားများကို စောင့်ကြည့်နိန်ခပါ၏’ ဟု လျှောက်ဆို၏။ 
\v 21 ထိုအခါ၊ သခင်ဘုရားကလည်း၊ ‘လားလော့။ သင့်ကို တခြားလူမျိုးရို့အဖို့ ဝီးသောအရပ်သို့ ငါစီရွှတ်ယာ’ ဟု ငါ့ကို မိန့်တော်မူ၏။”
\p
\v 22 လူရို့သည် ထိုမျှတိုင်အောင် ပေါလု၏ စကားကို နားထောင်ပြီးနောက်၊ သူရို့က “ဤသူကို မြီကြီးထက်မှာ ထားဖို့မသင့်၊ အသက်ရှင်ဖို့ မတန်၊ အသီသတ်ပစ်လိုက်” ဟု အသံကုန်အောင် အော်ဟစ်ကြ၏။ 
\v 23 သူရို့သည် အော်ဟစ်၍ မိမိရို့၏ အဝတ်များကို လှုပ်ခါပြီး မြီမှုန့်တိကို အထက်သို့ ရွှင့်ပစ်ကြ၏။ 
\v 24 ထိုအခါ တပ်မှူးက ပေါလုအား တပ်စခန်းထဲသို့ ခေါ်လားစီရန် စစ်သားရို့ကို အမိန့်ပီးလေ၏။ ပြီးလျှင် လူရို့သည် ဤကဲ့သို့ အော်ဟစ်ကြသည့် အကြောင်းရင်းကို သိစီခြင်းငှာ ပေါလုအား သတ်ပုတ်၍ စစ်ဆီးစီ၏။ 
\v 25 သို့သော် စစ်သားရို့သည် ပေါလုအား သတ်ပုတ်၍ စစ်ဆီးရန် တုပ်နှောင်သောအခါ၊ ပေါလုက အနား၌ ရပ်နိန်သော တပ်ခွဲမှူးအား “ရောမနိုင်ငံသား တစ်ယောက်ကို စစ်ဆီးခြင်းကို မပြုဘဲ၊ ကြိမ်ဒါဏ်ပီးခြင်းသည် ဥပဒေနှင့် ကိုက်ညီသလော” ဟု မိန်းလေ၏။
\p
\v 26 ထိုစကားကို တပ်ခွဲမှူး ကြားလျှင်၊ သူသည် တပ်မှူးပါးသို့ လား၍ “ဤသူသည် ရောမနိုင်ငံသားဖြစ်ပါ၏။ ဤသူကို ဇာပိုင် လုပ်ရပါမည်နည်း” ဟု မိန်းလေ၏။
\p
\v 27 ထို့ကြောင့် တပ်မှူးသည် ပေါလုထံသို့ လား၍ “သင်သည် ရောမနိုင်ငံသား မှန်သလော၊ ငါ့ကို ပြောလော” ဟု မိန်းလျှင်၊
\p ပေါလုကလည်း “မှန်ပါ၏” ဟု ဖြေလေ၏။
\p
\v 28 တပ်မှူးကလည်း “ငါသည် ငွီများစွာပီး၍ ရောမနိုင်ငံသား ဖြစ်ရ၏” ဟု ဆိုလျှင်၊
\p ပေါလုက “ငါမူကား၊ ဇာတိအားဖြင့် ရောမနိုင်ငံသားဖြစ်၏” ဟု ဆို၏။
\p
\v 29 ပေါလုအား စစ်ဆီးမည့်လူရို့လည်း ချက်ချင်းပင် နောက်သို့ ဆုတ်လားကြ၏။ တပ်မှူးသည်လည်း ပေါလုသည် ရောမနိုင်ငံသား စစ်စစ် ဖြစ်သည်ကို လည်းကောင်း၊ ထိုရောမနိုင်ငံသား ဖြစ်သောသူကို သံကြိုးများဖြင့် တုပ်နှောင်၍ ထားသည်ကို လည်းကောင်း ဆင်ခြင်မိသောအခါ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်ခြင်းသို့ ရောက်လေ၏။
\s လွှတ်တော်ရှိ့၌ ပေါလု ရောက်ဟိခြင်း
\p
\v 30 တပ်မှူးသည် ယုဒလူမျိုးများက ပေါလုအား ဇာအမှုဖြင့် ပြစ်တင်စွပ်စွဲကြသည်ကို သေချာစွာ သိလို၏။ ထို့ကြောင့် နောက်တစ်နိ့၌ ပေါလုအား တုပ်နှောင်ထားသော သံကြိုးများကို ဖယ်စီပြီး ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲများနှင့် ယုဒလွှတ်တော်အဖွဲ့ဝင်ရို့ကို စုရုံးစီခြင်းငှာ အမိန့်ပီးလေ၏။ ထို့နောက် ပေါလုကို ခေါ်၍ သူရို့အရှိ့၌ ရပ်စီ၏။
\c 23
\p
\v 1 ထိုအခါ ပေါလုသည် ယုဒလွှတ်တော်အဖွဲ့ဝင်များကို စိ့စိ့ကြည့်လျက်၊ “ဣသရေလ ညီအစ်ကိုရို့၊ ငါသည် ဤနိ့အချိန်အထိ ဘုရားသခင်၏ရှိ့တွင် ငါ၏သိစိတ်သည် ကြည်လင်စွာဖြင့် ပြုမူနီထိုင်၏” ဟု ဆို၏။ 
\v 2 ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း အာနာနိကလည်း အနား၌ ရပ်နိန်သော သူရို့အား ပေါလု၏ပါးစပ်ကို သတ်စီ၏။ 
\v 3 \x - \xo ၂၃.၃ \xo*\xt မ ၂၃.၂၇,၂၈\xt*\x*ပေါလုကလည်း ထိုသူအား၊ “ထုံးဖြူသုတ်ထားသော အုတ်ရိုး၊ သင့်ကို ဘုရားသခင်က အမှန် သတ်လိမ့်မည်။ သင်သည် ဤနီရာ၌ တရားဥပဒေအရ တရားစီရင်ခြင်းငှာ ထိုင်လျက်ပင် ငါ့ကို သတ်ခြင်းငှာ အမိန့်ပီးသဖြင့် တရားဥပဒေကို ချိုးဖောက်၏” ဟု ပြောဆို၏။
\p
\v 4 အနား၌ ဟိနိန်သောလူတိက ပေါလုအား “သင်သည် ဘုရားသခင်၏ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းကို စော်ကားပါသည်တကား” ဟု ဆိုသော်၊
\p
\v 5 ပေါလုကလည်း “ငါ့ညီအစ်ကိုရို့၊ ဤသူသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း ဖြစ်သည်ကို ငါမသိ။ ကျမ်းစာ၌လာသည်ကား ‘သင်၏လူမျိုးကို အုပ်ချုပ်သောသူအား သင်သည် မကောင်းသောစကား မပြောရ’” ဟူ၍ ဖြစ်၏။
\p
\v 6 \x - \xo ၂၃.၆ \xo*\xt တ ၂၆.၅; ဖိ ၃.၅\xt*\x*ထိုသူရို့အထဲတွင် လူတချို့က ဖာရိယှဲများဖြစ်ကြပြီး၊ တချို့က ဇဒ္ဒုကဲတိ ဖြစ်ကြသည်ကို ပေါလုသည် သိမြင်သောအခါ “ငါ၏ညီအစ်ကို ဣသရေလလူမျိုးရို့၊ ငါသည် ဖာရိယှဲ ဖြစ်ပါ၏။ ဖာရိယှဲ၏သားလည်း ဖြစ်ပါ၏။ သီသောသူရို့သည် ရှင်ပြန်ထမြောက်မည် ဖြစ်ကြောင်းကို ငါသည် မျှော်လင့်နိန်သောကြောင့် ဤနီရာတွင် စစ်ဆီးခံနိန်ရခြင်း ဖြစ်ပါ၏” ဟု ဆိုလေ၏။
\p
\v 7 ပေါလုသည် ထိုသို့ပြောဆိုပြီးသောအခါ ဖာရိယှဲရို့နှင့် ဇဒ္ဒုကဲရို့သည် အချင်းချင်း ငြင်းခုံမှုကိုပြု၍ အုပ်စုကွဲလေ၏။ 
\v 8 \x - \xo ၂၃.၈ \xo*\xt မ ၂၂.၂၃; မာ ၁၂.၁၈; လု ၂၀.၂၇\xt*\x*ထိုသို့ အုပ်စုကွဲရသည့် အကြောင်းကား၊ “ဇဒ္ဒုကဲရို့သည် သီခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းမဟိ၊ ကောင်းကင်တမန် မဟိ၊ ဝိညာဉ် မဟိ” ဟု ခံယူထားကြပြီး၊ ဖာရိယှဲရို့မူကား ထိုအရာအားလုံးသည် ဟိကြောင်းကို လက်ခံထားကြသောကြောင့် ဖြစ်၏။ 
\v 9 ထိုသို့ ငြင်းခုံပြောဆိုသံများ ပို၍ ကျယ်လောင်လာ၏။ တချို့သော ဖာရိယှဲအဖွဲ့ဝင်ရို့ထဲမှ ကျမ်းတတ်ဆရာရို့သည် ထ၍ “ဤသူ၌ ငါရို့သည် အပြစ်တစ်ခုမျှ ရှာမတွိ့။ ဝိညာဉ်တစ်ပါးက သော်လည်းကောင်း၊ ကောင်းကင်တမန်တစ်ပါးက သော်လည်းကောင်း သူ့အား အမှန်ပြောခြင်းပင် ဖြစ်၏” ဟူ၍ ပြင်းထန်စွာ ငြင်းခုံကြ၏။
\p
\v 10 ငြင်းခုံမှု ပြင်းထန်လာသောအခါ၊ ပေါလုအား အပိုင်းပိုင်းဆုတ်ဖြဲမည်ကို တပ်မှူးသည် စိုးရိမ်လေ၏။ ထို့ကြောင့် မိမိစစ်သားများအား ထိုလူအုပ်အထဲမှ ပေါလုကို မရမက ကယ်ထုတ်ပြီး၊ ရဲတိုက်သို့ ခေါ်လာစီခြင်းငှာ အမိန့်ပီးလေ၏။
\p
\v 11 ထိုည၌ သခင်ဘုရားသည် ပေါလု၏အနား၌ ရပ်လျက်၊ “မကြောက်ကေ့၊ သင်သည် ဤယေရုဆလင်မြို့၌ ငါ၏အကြောင်းကို သက်သီခံသည့်နည်းတူ၊ ရောမမြို့၌လည်း သက်သီခံရလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
\s ပေါလုအား လုပ်ကြံရန် လျှို့ဝှက်ကြံစည်ခြင်း
\p
\v 12 နောက်တစ်နိ့ မိုးလင်းသောအခါ ယုဒလူတချို့ရို့သည် အတူတကွတွိ့ဆုံ၍ ပေါလုအား အသီမသတ်ရမချင်း အစာမစား၊ ရီမသောက်ဘဲ နီရန် သစ္စာဆိုကြ၏။ 
\v 13 ထိုသို့ သစ္စာဆိုသော လူအရီအတွက်ကား လေးဆယ်ကျော် ဟိ၏။ 
\v 14 ထိုသူရို့သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးကဲတိ၊ ယုဒလူမျိုး အကြီးအကဲတိ ပါးသို့ လား၍ “ငါရို့သည် ပေါလုကို အသီမသတ်ရမချင်း မစားမသောက်ဘဲ နီရန် အတူတကွ သစ္စာဆိုကြပါ၏။ 
\v 15 ထို့ကြောင့်၊ သင်ရို့နှင့် ယုဒလွှတ်တော်အဖွဲ့ဝင်များက ပေါလုအား သေချာစွာ စစ်ဆီးလိုဟန်ပြုလျက် ရောမတပ်မှူးသည် ထိုသူကို သင်ရို့ထံပါးသို့ ပို့စီခြင်းငှာ ပြောကြပါ။ ပေါလုသည် သင်ရို့ပါးသို့ မရောက်မီ စပ်ကြား၌ အကျွန်ရို့သည် သူ့ကိုအသီသတ်ရန် အသင့်ဟိပါ၏” ဟု လျှောက်ကြလေ၏။
\p
\v 16 သို့သော် ထိုသို့ ကြံစည်နိန်ကြသည်ကို ပေါလု၏တူသည် ကြားလျှင်၊ ရဲတိုက်ထဲသို့ ဝင်၍ ပေါလုအား ပြောလေ၏။ 
\v 17 ထို့နောက် ပေါလုသည် တပ်ခွဲမှူး တစ်ယောက်ကို ခေါ်၍ “ဤလူငယ်ကို တပ်မှူးပါးသို့ ခေါ်လားလီ။ အကြောင်းမူကား သူ၌ တင်ပြစရာ တစ်စုံတစ်ခု ဟိသည်” ဟု ဆို၏။ 
\v 18 တပ်ခွဲမှူးကလည်း ထိုလူငယ်ကို တပ်မှူးပါးသို့ ခေါ်လားကာ “အကျဉ်းချခံနိန်ရသော ပေါလုသည် ဤလူငယ်အားဖြင့် တင်ပြစရာတစ်ခုဟိသည်ဟု တောင်းဆိုသောကြောင့် သူ့ကို ကိုယ်တော်ပါးသို့ လာပို့ခြင်းဖြစ်သည်” ဟု လျှောက်လေ၏။
\p
\v 19 ထိုအခါ တပ်မှူးက လူငယ်၏လက်ကို ဆွဲ၍ ဆိတ်ကွယ်ရာသို့ ခေါ်လားကာ “သင်သည် ငါ့ကို ဇာချင့် ပြောလိုသနည်း” ဟု မိန်းလျှင်၊
\p
\v 20 လူငယ်ကလည်း “ယုဒအာဏာပိုင်ရို့သည် ပေါလု၏အမှုကို ပို၍သေချာစွာ စစ်ဆီးလိုဟန်ဖြင့် နက်ဖန်ခါ ကိုယ်တော်ထံမှ ပေါလုအား ယုဒတရားလွှတ်တော်သို့ ခေါ်ဆောင်ခြင်းငှာ တောင်းဆိုကြမည်ဟု တိုင်ပင်ကြပါယာ။ 
\v 21 သူရို့၏ တောင်းဆိုချက်ကို မလိုက်လျော့ပါကေ့။ အကြောင်းမူကား ယောကျ်ားအရီအတွက် လေးဆယ်ကျော်သည် ပုန်းကွယ်ချောင်းမြောင်း၍ ပေါလုအား စောင့်ဆိုင်းနိန်ကြပါ၏။ ထိုသူရို့သည် ပေါလုအား အသီမသတ်ရမချင်း အစာမစား၊ ရီမသောက်ဘဲ နီရန် သစ္စာဆိုထားကြ၏။ အဂုတွင် ထိုသူရို့သည် ကိုယ်တော်၏ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို စောင့်၍ အသင့်ဟိနိန်ကြပါ၏” ဟု လျှောက်လေ၏။
\p
\v 22 ထိုအခါ တပ်မှူးက၊ “ငါ့ကို ပြောသော ဤစကားတိကို တစ်ယောက်ကိုမျှ မပြောကေ့” ဟု ပြောဆိုပြီး လူငယ်ကို အဝီးသို့ ထွက်လားစီ၏။
\s ပေါလုအား ဘုရင်ခံ ဖီလဇ်မင်းထံသို့ ပို့ခြင်း
\p
\v 23 ထို့နောက် တပ်မှူးသည် မိမိ၏ တပ်ခွဲမှူးနှစ်ယောက်ကို ခေါ်၍ “ဤနိ့ည ကိုးချက်တီးအချိန်၌ ကဲသရိမြို့သို့ လားခြင်းငှာ စစ်သူရဲ ၂၀၀၊ မြင်းစီးသူရဲ ခုနစ်ဆယ်နှင့် လှံကိုင်သူရဲ ၂၀၀ ရို့ကို အသင့် ဟိစီကြလော့။ 
\v 24 ပေါလု စီးရန် မြင်းများကိုလည်း အဆင်သင့် ပျင်ကြလော့။ သူ့ကိုလည်း ဘုရင်ခံဖေလဇ်မင်းထံသို့ လုံခြုံစွာ ပို့ပီးကြလော့” ဟု မိန့်မှာထား၏။ 
\v 25 ထို့နောက် တပ်မှူးသည် စာတစ်စောင်ကိုလည်း ရီး၍ ပီးလိုက်၏။
\pi
\v 26 ထိုစာ၌ “ကလောဒိလုသိသည် မြတ်တော်မူသော ဘုရင်ခံ ဖေလဇ်မင်းထံသို့ မေတ္တာနှင့် နှုတ်ခွန်းဆက်သ လိုက်ပါ၏။ 
\v 27 ယုဒလူရို့သည် ဤသူအား ဖမ်းဆီး၍ အသီသတ်မည်ဟု ပြုကြပါ၏။ ဤသူသည် ရောမနိုင်ငံသားဖြစ်ကြောင်းကို ကြားသိသဖြင့် စစ်သူရဲတိနှင့်တကွ လား၍ သူ့အား ကယ်ထုတ်ယူခရပါ၏။ 
\v 28 ယုဒလူရို့သည် သူ့ကို ဇာကြောင့်စွပ်စွဲကြသည်ကို အကျွန်သိလို၍ သူရို့၏တရားလွှတ်တော်သို့ ခေါ်လားခပါ၏။ 
\v 29 ထိုအခါ သူ၌ သီထိုက်သောအပြစ်၊ ထောင်ချထိုက်သောအပြစ် တစ်စုံတစ်ခုကိုမျှ မတွိ့ရဘဲ ယုဒလူရို့သည် မိမိရို့၏ ပညတ်တရားဆိုင်ရာ ပြဿနာကြောင့်သာ ပြစ်တင်စွပ်စွဲကြသည်ကို တွိ့ရပါ၏။ 
\v 30 ယုဒလူရို့သည် သူ့အား လျှို့ဝှက်စွာ လုပ်ကြံမည်ကို ငါသည် သတင်းရသောကြောင့် သူ့ကို ကိုယ်တော်ထံသို့ ချက်ချင်း ရွှတ်လိုက်ပါ၏။ စွပ်စွဲသောသူရို့ကိုလည်း မိမိရို့၏စွပ်စွဲသောအမှုကို ကိုယ်တော်၏ အရှိ့၌ လျှောက်လဲကြစီခြင်းငှာ ငါသည် ညွှန်ကြားထားပါ၏” ဟူ၍ ဖြစ်လေ၏။
\p
\v 31 စစ်သားရို့သည် တပ်မှူးမှာထားသည့်အတိုင်း ပေါလုကို ခေါ်၍ ထိုညတွင်းချင်း အန္တိပတရိမြို့သို့ ပို့ဆောင်ကြ၏။ 
\v 32 နောက်တစ်နိ့၌ ခြီလျင်တပ်သားရို့သည် ပြန်လာကြပြီး၊ မြင်းတပ်သားရို့မူကား ပေါလုနှင့်အတူ ဆက်လက်၍ ခရီးပြုကြ၏။ 
\v 33 သူရို့သည် ကဲသရိမြို့သို့ ရောက်ကြသောအခါ တပ်မှူး၏စာအား ဘုရင်ခံကို ပီးကာ ပေါလုကိုလည်း ရှိ့တော်သို့ သွင်းကြ၏။ 
\v 34 ဘုရင်ခံသည် စာကို ဖတ်ပြီးမှ ပေါလုအား ဇာပြည်သားဖြစ်သည်ကို မိန်းလေ၏။ ပေါလုသည် ကိလိကိပြည်သားဖြစ်သည်ကို ကြားသိသောအခါ၊ 
\v 35 ဘုရင်ခံက “ဤအရပ်၌ သင့်အား စွပ်စွဲသောသူတိ ရောက်လာသောအခါ သင်၏အမှုကို ငါ ကြားနာမည်” ဟု ဆို၍ ပေါလုအား ဟေရုဒ်၏ အိမ်တော်၌ အစောင့်အကြပ်များနှင့် ထားစီခြင်းငှာ အမိန့်ပီးလေ၏။
\c 24
\s ပေါလုအား စွပ်စွဲသည့် အကြောင်းရင်း
\p
\v 1 ငါးရက်လွန်သောအခါ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း အာနနိသည် တေရတုလုဟု နာမည်ဟိသော ရှိ့နီမှစ၍ ယုဒလူမျိုး အကြီးအကဲတချို့နှင့်အတူ ကဲသရိမြို့သို့ ရောက်လာကြ၏။ သူရို့သည် ပေါလု အကြောင်းနှင့်ပတ်သက်၍ ဘုရင်ခံဖေလဇ်၏ ရှိ့တွင် စွဲချက်တင်ကြ၏။ 
\v 2 ထို့နောက် ပေါလုကို ရှိ့တော်သို့ ခေါ်သွင်းကာ၊ ရှိ့နီတေရတုလုက စွပ်စွဲချက်ကို လျှောက်ဆိုသည်မှာ၊
\p “မြတ်သော ဖေလဇ်မင်း၊ ကိုယ်တော်၏ အုပ်ချုပ်မှုကြောင့် အကျွန်ရို့သည် အီးချမ်းသာယာစွာ နီထိုင်ကြရပါ၏။ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ရို့တိုင်းပြည်အတွက် လိုအပ်သော ပြုပျင်ပြောင်းလဲမှုကို လုပ်ဆောင်လျက် ဟိပါ၏။ 
\v 3 ထိုအရာတိကို နီရာတိုင်းတွင် ကိုယ်တော် ပြုသမျှအတွက် အကျွန်ရို့သည် ဝမ်းမြောက်စွာဖြင့် ကြိုဆိုကြပါ၏။ 
\v 4 အကျွန်သည် ကိုယ်တော်၏ အချိန်ကို များစွာ မယူလိုပါ။ သို့ဖြစ်၍ အကျွန်ရို့၏ လျှောက်လဲချက် အကျဉ်းချုပ်ကို ကျေးဇူးပြု၍ နားထောင်ပီးပါမည့်အကြောင်း တောင်းလျှောက်ပါ၏။ 
\v 5 အကျွန်ရို့သည် ဤသူကို အလွန် အန္တရာယ်ဟိသောသူအဖြစ် တွိ့မြင်ရပါ၏။ အကြောင်းမူကား၊ သူသည် အရပ်ရပ်၌ ဟိသော ယုဒလူမျိုးအပေါင်းရို့တွင် ရုန်းရင်းဆန်ခတ်မှု ပြုစီခြင်းငှာ လှုံ့ဆော်ပီးနိန်သော နာဇရက်ဂိုဏ်း၏ ဦးစီးခေါင်းဆောင်တစ်ဦးလည်း ဖြစ်ပါ၏။ 
\v 6 သူသည် ဗိမာန်တော်ကို ညစ်ညူးစီခြင်းငှာ ကြိုးစားသောသူလည်း ဖြစ်ပါ၏။ ထို့ကြောင့် အကျွန်ရို့သည် သူ့ကို ဖမ်းဆီးထားခြင်းဖြစ်ပါ၏။ 
\v 7 \f + \fr ၂၄.၇ \fr*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများတွင် အပိုဒ်ငယ် ၆ခ–၈က၊ \ft*\fqa သူ့အား အကျွန်ရို့၏ ပညတ်တရားအရ တရားစီရင်ခြင်းငှာ အကျွန်ရို့ စီမံထားပါယာ၊ \+fv ၇\+fv* သို့ပိုင်သျှောင် တပ်မှူးလုသိ ရောက်လာပြီးလျှင် သူ့ကို အကျွန်ရို့ပါးမှ လျှို့ဝှက်စွာ ခေါ်ထုတ်လား၏။ \+fv ၈\+fv* ထို့နောက် လုသိသည် ထိုသူအား အမှုလုပ်သောသူရို့ကို ကိုယ်တော့်ရှိ့တော်၌ လာရောက်၍ လျှောက်လဲစီခြင်းငှာ အမိန့်ပီးလေ၏၊ \fqa*\ft ကို ပေါင်းထားသည်။\ft*\f* 
\v 8 အသျှင်ကိုယ်တိုင် သူ့အား မိန်းကြည့်ပါလျှင် အကျွန်ရို့ စွပ်စွဲသောအမှု အလုံးစုံတိကို သူ့ပါးက ကြားသိရပါလိမ့်မည်” ဟု လျှောက်ကြ၏။ 
\v 9 ယုဒလူရို့ကလည်း ထိုစွပ်စွဲချက်နှင့် ပြောစကားများအားလုံး မှန်ကန်ကြောင်းကို ထောက်ခံကြ၏။
\s ဘုရင်ခံဖေလဇ် ရှိ့၌ ပေါလု၏ ချေပချက်
\p
\v 10 ဘုရင်ခံမင်းသည်လည်း ပေါလုအား စကားပြောစီခြင်းငှာ လက်ရိပ် ပြလိုက်သောအခါ ပေါလုက၊
\p “ကိုယ်တော်သည် ဤလူမျိုးရို့ကို နှစ်ပေါင်းများစွာ တရားသဖြင့် စီရင်လျက် အုပ်စိုးနိန်သည်ကို အကျွန်သိပါ၏။ ထို့ကြောင့် အကျွန်သည် ကိုယ်တော်ရှိ့၌ လျှောက်ရသောအခွင့်ကို ရသောကြောင့် ဝမ်းမြောက်ပါ၏။ 
\v 11 အကျွန်သည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ခြင်းငှာ လားခသည်မှာ တစ်ဆယ့်နှစ်ရက်တောင် မဟိသိမ့်သည်ကို ကိုယ်တော်သည် သိနိုင်ပါ၏။ 
\v 12 ဗိမာန်တော်၌ ဖြစ်စီ၊ တရားဇရပ်များ၌ ဖြစ်စီ၊ မြို့ထဲ၌ ဖြစ်စီ တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့် ငြင်းခုံနိန်သည်ကို လည်းကောင်း၊ လူတိအား မငြိမ်မသက်မှု ဖြစ်စီခြင်းငှာ လုပ်ဆောင်နိန်သည်ကို လည်းကောင်း ဤယုဒလူရို့က အကျွန့်ကို မတွိ့ကြပါ။ 
\v 13 အကျွန့်ကို အဂု စွပ်စွဲသောအမှုများတွင် အချက်အလက်ကိုလည်း သူရို့သည် အသျှင်အား သက်သီမပြနိုင်ကြပါ။ 
\v 14 အကျွန်သည် အသျှင်၏ ရှိ့တော်၌ ဝန်ခံလိုသည်မှာ၊ သူရို့က လွဲမှားသည်ဟု ခံယူထားသော လမ်းစဉ်အတိုင်း အကျွန်ရို့အဖိုးအဖီးရို့၏ ဘုရားသခင်ကို ကိုးကွယ်ပါ၏။ သို့သော်လည်း အကျွန်သည် မောသျှေ၏ပညတ်ကျမ်းနှင့် ပရောဖက်ကျမ်းများတွင် ရီးသားထားသမျှကိုလည်း ယုံကြည်ပါ၏။ 
\v 15 ဘုရားသခင်ကို အမှီပြု၍ ကောင်းသောသူ၊ မကောင်းသောသူ အားလုံးရို့သည် သီခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်မည်ကို သူရို့သည် မျှော်လင့်သကဲ့သို့ အကျွန်ကလည်း မျှော်လင့်ပါ၏။ 
\v 16 သို့ဖြစ်၍ အကျွန်သည် ဘုရားရှိ့၊ လူရှိ့၌ မိမိ၏ အသိစိတ်ကို ကြည်လင်စီခြင်းငှာ အစဉ်အမြဲ အကောင်းဆုံး လုပ်ဆောင်လျက်ဟိပါ၏။
\p
\v 17 \x - \xo ၂၄.၁၇ \xo*\xt တ ၂၁.၁၇–၂၈\xt*\x*“ယေရုဆလင်မြို့မှ ထွက်ခွာလာပြီး နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာသောအခါ၊ အကျွန်သည် မိမိလူရို့အား ဖေသာတချို့ ပီးကမ်းကူညီဖို့နှင့် ဘုရားသခင်အား ပူဇော်သကာပြုခြင်းငှာ ထိုနီရာသို့ ရောက်လာခြင်းဖြစ်ပါ၏။ 
\v 18 ဗိမာန်တော်ထဲ၌ အကျွန်သည် စင်ကြယ်ခြင်းကို ပြုပြီးနောက် ပူဇော်သကာကို ဆက်ကပ်နိန်စဉ် သူရို့သည် တွိ့ကြပါ၏။ ထိုနီရာ၌ အကျွန်နှင့်အတူ လူစုလူဝေးလည်းမဟိ၊ ဆူပူအုံကြွခြင်းလည်း မဟိပါ။ 
\v 19 သို့သော် အာယှိပြည်မှလာသော ယုဒလူတချို့သည် ထိုနီရာ၌ ဟိကြပါ၏။ သူရို့သည် အကျွန်အား စွပ်စွဲစရာ ဟိလျှင် ဤအရပ်၌ လာ၍ ကိုယ်တော်ရှိ့တွင် စွပ်စွဲသင့်ပါ၏။ 
\v 20 သို့မဟုတ် အကျွန်သည် တရားလွှတ်တော်၌ ဟိသောအခါ ဤအရပ်၌ ဟိသော ဤသူရို့သည် အကျွန်၌ ဇာချင့်ပြစ်မှုတွိ့ဟိကြောင်းကို ထွက်ဆိုကြပါစီ — 
\v 21 \x - \xo ၂၄.၂၁ \xo*\xt တ ၂၃.၆\xt*\x* အကျွန်သည် သူရို့ရှိ့၌ ရပ်နိန်စဉ် ‘အကျွန်သည် သီလွန်သောသူရို့ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းနှင့်ပတ်သတ်၍ ဤနိ့ သင်ရို့ရှိ့၌ စစ်ဆီးခံနိန်ရပါသည်’ ဟူသော စကားတစ်ခွန်းတည်းကိုသာ ကြွေးကြော်ခပါ၏” ဟု ဆိုလေ၏။
\p
\v 22 ထို့နောက် ဖေလဇ်က၊ ထိုဘာသာ၏ လမ်းစဉ်ကို ကောင်းစွာ သိထားသောသူ ဖြစ်သဖြင့် ကြားနာမှုကို ရွိ့ဆိုင်းထား၏။ ထိုသူက “တပ်မှူးလုသိ ရောက်လာသောအခါ ငါသည် သင်ရို့အမှုကို စစ်ဆီးဆုံးဖြတ်မည်” ဟု သူရို့အား ပြောလေ၏။ 
\v 23 ထို့နောက် သူသည် ပေါလုကို အစောင့်အကြပ်များဖြင့် အကျယ်ချုပ်ထားသော်လည်း သူအား လွတ်လပ်မှုအချို့ကို ပီး၍ သူ၏မိတ်ဆွီတိမှ သူ့၏ လိုအပ်သည်များကို ထောက်ပံ့ခွင့် ပြုစီခြင်းငှာ တပ်ခွဲမှူးအား မှာထားလေ၏။
\s ဖေလဇ်နှင့် ဒြုသိလရို့ကို ပေါလုဟောပြောခြင်း
\p
\v 24 ရက်အင်တန်ကြာပြီးနောက်၊ ဖေလဇ်မင်းသည် ယုဒအမျိုးဖြစ်သော မိမိမယား ဒြုသိလနှင့်အတူ ရောက်လာလေ၏။ ထိုအခါ ပေါလုကို ရှိ့မှောက်သို့ ခေါ်ပြီးလျှင် ပေါလုဟောပြောသော ခရစ်တော်ယေသျှုအား ယုံကြည်ခြင်းအကြောင်းကို နားထောင်လေ၏။ 
\v 25 သို့သော် ပေါလုသည် ကောင်းမြတ်ခြင်းတရားကို လည်းကောင်း၊ ကာမဂုဏ်ချုပ်တည်းခြင်းတရားကို လည်းကောင်း၊ နောင်ဖြစ်လာမည့် တရားစီရင်ရာနိ့ အကြောင်းကို လည်းကောင်း ဟောပြောရာတွင်၊ ဖေလဇ်မင်းသည် ကြောက်လန့်ခြင်းသို့ ရောက်၍ ပေါလုအား “အဂု သင်လားလော့၊ ငါ အဆင်ပြေသောအခါ ပြန်ခေါ်လိုက်မည်” ဟု ဆိုလေ၏။ 
\v 26 တစ်ချိန်တည်းတွင် ထိုမင်းက ပေါလုသည် ထိုအမှုမှ လွတ်ခြင်းငှာ မိမိအား ဖေသာပီးမည်ဟု ထင်မှတ်သောကြောင့် ခေါ်၍ မကြာမကြာ တွိ့လေ၏။
\p
\v 27 နှစ်နှစ်ကြာပြီးနောက် ပေါကိဖေတ္တုသည် ဘုရင်ခံ ဖေလဇ်မင်းအရာကို ရ၍၊ ဖေလဇ်မင်းသည် ယုဒလူရို့၌ မျက်နှာရလိုသောကြောင့် ပေါလုအား အချုပ်ချထားစီ၏။
\c 25
\s ဧကရာဇ်မင်းသို့ ပေါလု အယူခံဝင်ခြင်း
\p
\v 1 ဖေတ္တုသည် ထိုပြည်၌ ရောက်၍ သုံးရက်ကြာပြီးနောက် ကဲသရိမြို့မှ ယေရုဆလင်မြို့သို့ တက်လားလေ၏။ 
\v 2 ထိုအခါ ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့နှင့် ယုဒခေါင်းဆောင်ရို့က ပေါလု ကျူးလွန်ခသော ပြစ်မှုအမျိုးမျိုးကို ဖေတ္တုထံတွင် လျှောက်ထားကြ၏။ 
\v 3 သူရို့သည် ပေါလုအား လမ်း၌ အသီသတ်ခြင်းငှာ လျှို့ဝှက်ကြံစည်ထားပြီး ဖြစ်လေ၏။ သို့ဖြစ်၍ မိမိရို့အား ကျေးဇူးပြုသောအားဖြင့် ပေါလုကို ယေရုဆလင်မြို့သို့ စီရွှတ်ရန် ဖေတ္တုအား မေတ္တာရပ်ခံကြ၏။ 
\v 4 ထိုအခါ ဖေတ္တုကလည်း “ပေါလုကား ကဲသရိမြို့၌ အချုပ်ချထားလျက် ဟိ၍ ငါကိုယ်တိုင်လည်း ထိုမြို့သို့ မကြာခင် လားရမည်။ 
\v 5 သင်ရို့ခေါင်းဆောင်တိကို ကဲသရိမြို့သို့ ငါနှင့်အတူ လားစီပြီး၊ ထိုသူ၌ အပြစ်ဟိသည်ဆိုလျှင် စွပ်စွဲချက်များကို လျှောက်လဲထားစီ” ဟု ဆို၏။
\p
\v 6 ဖေတ္တုမင်းသည် သျှစ်ရက် သို့မဟုတ် ဆယ်ရက်ခန့် သူရို့နှင့်အတူ နီပြီးမှ ကဲသရိမြို့သို့ ပြန်လားလေ၏။ နောက်တစ်နိ့၌ ထိုမင်းသည် တရားခွင်၌ ထိုင်ပြီး ပေါလုကို တရားခွင်သို့ ခေါ်သွင်းစီ၏။ 
\v 7 ပေါလု ရောက်လာသောအခါ၊ ယေရုဆလင်မြို့မှ လာသော ယုဒလူရို့သည် ပေါလု၏ပတ်လည်၌ ရပ်လျက်၊ သူ၌ ကြီးလေးသော ပြစ်မှုများဖြင့် စွပ်စွဲကြ၏။ သို့သော် ထိုစွပ်စွဲချက်တိအတွက် သက်သီ ဇာတစ်ခုကိုမျှ မပြနိုင်ကြ။ 
\v 8 ထိုအခါ ပေါလုက “အကျွန်သည် ယုဒအမျိုးသားရို့၏ တရားကို သော်လည်းကောင်း၊ ဗိမာန်တော်ကို သော်လည်းကောင်း၊ ရောမ ဧကရာဇ်မင်းကို သော်လည်းကောင်း ဇာတစ်ခုကိုမျှ မပြစ်မှားပါ” ဟု ချေပပြောဆိုလေ၏။
\p
\v 9 သို့သော် ဖေတ္တုမင်းလည်း ယုဒလူမျိုးရို့၌ မျက်နှာရစီခြင်းငှာ ပေါလုအား “သင်သည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ လား၍ ထိုမြို့၌ ငါ၏ရှိ့တွင် ဤစွပ်စွဲချက်တိကို စစ်ဆီးခံပါမည်လော” ဟု မိန်းလေ၏။
\p
\v 10 ပေါလုကလည်း “အကျွန်သည် ဧကရာဇ်ဘုရင်၏ တရားခုံရှိ့၌ ရပ်နိန်သည်ဖြစ်၍ ထိုတရားခုံ ရှိ့မှာ အမှုကို စစ်ဆီးအပ်ပါ၏။ အသျှင်ကိုယ်တိုင် ကောင်းစွာ သိတော်မူသည့်အတိုင်း အကျွန်သည် ယုဒအမျိုးသားရို့အား ဇာတစ်ခုမျှ မပြစ်မှားခပါ။ 
\v 11 အကျွန်သည် ပညတ်တရားကို ချိုးဖောက်ခြင်းနှင့် အသီခံထိုက်သော အပြစ် တစ်ခုခုကို ပြုမှားမိလျှင်၊ ဤသီဘေးမှ အကျွန် မယှောင်လွှဲပါ။ သို့ရာတွင် သူရို့စွပ်စွဲချက်တိ မမှန်ကန်လျှင် အကျွန်အား ဇာသူမျှ သူရို့လက်သို့ လွှဲအပ်နိုင်မည် မဟုတ်ပါ။ အကျွန်သည် ဧကရာဇ်ဘုရင်၌ အယူခံပါမည်” ဟု လျှောက်၏။
\p
\v 12 ထိုအခါ ဖေတ္တုမင်းက အတိုင်ပင်ခံအရာဟိရို့နှင့် တိုင်ပင်ပြီးလျှင် ပေါလုအား “သင်သည် ဧကရာဇ်ဘုရင်ထံတွင် အယူခံပါမည်ဟု ဆိုသောကြောင့် ဧကရာဇ်ဘုရင်ထံပါးသို့ လားရလိမ့်မည်” ဟု ဆို၏။
\s ဗေရနိတ်နှင့် အဂြိပ္ပမင်းကြီးအား ပေါလုအကြောင်း ပြောပြခြင်း
\p
\v 13 ကာလအင်တန်ကြာသောအခါ၊ အဂြိပ္ပမင်းကြီးသည် ဗေရနိတ်နှင့်အတူ ဖေတ္တုမင်းအား နှုတ်ဆက်ခြင်းငှာ ကဲသရိမြို့သို့ ရောက်လာ၏။ 
\v 14 ဤအရပ်၌ ရက်ကြာကြာ တည်းခိုနီပြီးနောက် ဖေတ္တုမင်းသည် ထိုမင်းကြီးအား ပေါလုအကြောင်းကို ပြောပြသည်ကား၊ “ဤမြို့၌ ဖေလဇ်မင်းက အချုပ်ချထားခသောသူ တစ်ယောက်ဟိ၏။ 
\v 15 အကျွန်သည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ လားခသောအခါ၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့နှင့် ယုဒလူမျိုး အကြီးအကဲရို့က ထိုသူအား အပြစ်စီရင်ခြင်းငှာ အကျွန့်ထံ၌ တောင်းဆိုကြ၏။ 
\v 16 သို့သော် အကျွန်က အစွပ်စွဲခံရသော တရားခံတစ်ယောက်အား စွပ်စွဲသောတရားလိုများနှင့် တရားခွင်၌ တွိ့ဆုံကာ မိမိ၌ စွပ်စွဲချက်များကို ချေပခွင့်မပီးဘဲ တရားစီရင်ခြင်းသည် အကျွန်ရို့ ရောမဓလေ့ထုံးစံ မဟုတ်ကြောင်းကို သူရို့အား ပြောဆိုခပါ၏။ 
\v 17 ထိုသူရို့သည် ဤမြို့သို့ ရောက်လာကြသောအခါ၊ အကျွန်သည် မဆိုင်းမတွဘဲ နောက်တစ်နိ့၌ တရားခွင်၌ ထိုင်၍ ထိုသူ့ကိုခေါ်ရန် လူတစ်ယောက်ကို ရွှတ်လိုက်လေ၏။ 
\v 18 ထိုသူ၌ စွပ်စွဲသော သူများသည် ထ၍ စွပ်စွဲပြောဆိုသော်လည်း အကျွန်ထင်မှတ်ထားသော ပြစ်မှုများဖြင့် မဟုတ်ပေ။ 
\v 19 အကြောင်းမူကား သူရို့စွပ်စွဲမှုများသည် သူရို့၏ ဘာသာတရားနှင့်ပတ်သက်၍ သော်လည်းကောင်း၊ သီလွန်ပြီးသော ယေသျှု ဟု ခေါ်ဆိုသော သူတစ်ယောက်နှင့်ပတ်သက်၍ သော်လည်းကောင်း အငြင်းပွားမှုသာ ဖြစ်၏။ ထိုယေသျှုသည် သီလွန်လားသော်လည်း အသက်ရှင်လျက် ဟိသည်ဟု ပေါလုက ပြောဆို၏။ 
\v 20 အကျွန်သည် ဤပြသနာကို ဖြေယှင်းခြင်းငှာ မဆုံးဖြတ်နိုင်သောကြောင့် ‘သင်သည် ဤစွပ်စွဲချက်များနှင့် ပတ်သက်၍ ယေရုဆလင်မြို့သို့ လားပြီး အစစ်ဆေးခံလိုသလော’ ဟု ပေါလုအား မိန်းပါ၏။ 
\v 21 ထိုအခါ ပေါလုက မိမိအား အစောင့်အကြပ်များဖြင့် ချုပ်ထားပြီး ဧကရာဇ်ဘုရင်၏ အဆုံးအဖြတ်ကို ခံရစီခြင်းငှာ တောင်းဆိုလေ၏။ ထို့ကြောင့် ထိုသူ့ကို ဧကရာဇ်ဘုရင်၏ ရှိ့မှောက်သို့ ပို့ဆောင်သည်ထိတိုင်အောင် အစောင့်အကြပ်များဖြင့် ချုပ်ထားစီခြင်းငှာ အမိန့်ပီးခပါ၏” ဟု ပြောပြလေ၏။
\p
\v 22 အဂြိပ္ပမင်းကလည်း “ထိုသူ၏စကားကို ငါကိုယ်တိုင် နားထောင်ချင်ပါ၏” ဟု ဖေတ္တုမင်းအား ပြောလေ၏။
\p ထိုအခါ ဖေတ္တုမင်းကလည်း “သင်သည် မနက်ဖြန်နိ့၌ နားထောင်ရလိမ့်မည်” ဟု ပြောလေ၏။
\p
\v 23 နောက်တစ်နိ့တွင် အဂြိပ္ပမင်းနှင့် ဗေရနိတ်ရို့သည် ခမ်းနားသော ဂုဏ်အသရေကိုဆောင်လျက် တပ်မှူးတိ၊ ထိုမြို့၏ ခေါင်းဆောင်တိနှင့်တကွ ညီလာခံခန်းမထဲသို့ ဝင်လာကြ၏။ ထိုအခါ ဖေတ္တုသည် အမိန့်ပီးသဖြင့် ပေါလုအား ရှိ့မှောက်သို့ ခေါ်ဆောင်လာကြ၏။ 
\v 24 ဖေတ္တုကလည်း “အဂြိပ္ပမင်းကြီးနှင့်တကွ ဤအခန်း၌ ဟိသော သူအားလုံးရို့၊ သင်ရို့မြင်တွိ့ရသော ဤသူအား ယေရုဆလင်မြို့၌လည်းကောင်း၊ ဤမြို့၌လည်းကောင်း ဟိကြသော ယုဒလူအပေါင်းရို့က ဤသူ့အကြောင်းကို ငါ့ထံ၌ လျှောက်လဲကြ၏။ ဤသူသည် အသက်ရှင်ခြင်းငှာ မထိုက်ဟု အော်ဟစ်၍ တောင်းဆိုကြ၏။ 
\v 25 ငါသည် သူ၌ သီဒဏ်ခံထိုက်သော အပြစ်တစ်စုံတစ်ခုကို မတွိ့ရပေ။ သို့ရာတွင် သူသည် ဧကရာဇ်ဘုရင်ထံပါးသို့ အယူခံဝင်မည်ဟု ဆိုသောကြောင့် သူ့ကို အထံတော်သို့ ပို့ဆောင်ခြင်းငှာ အကျွန် စီရင်ဆုံးဖြတ်လေ၏။ 
\v 26 သို့သော် သူနှင့်ပတ်သက်၍ ဧကရာဇ်ဘုရင်အား စာရီးပီးလိုက်ရန် တိကျသောအကြောင်းအရာ တစ်ခုမျှ အကျွန်၌ မဟိ။ ထို့ကြောင့် ထိုသူကို သင်ရို့၏ ရှိ့တော်၌ ခေါ်သွင်းခြင်းဖြစ်၏။ အထူးသဖြင့် အဂြိပ္ပမင်း၏ ရှိ့မှောက်သို့ ခေါ်ဆောင်လာပါ၏။ အကြောင်းမူကား သင်သည် သူ့အား စစ်ဆီးမိန်းမြန်းပြီးသောအခါ အကျွန်၌ ရီးမှတ်စရာတစ်စုံတစ်ခု ဟိကောင်းဟိနိုင်ပါ၏။ 
\v 27 သူ၏ စွဲချက်ကို ယှင်းလင်းစွာ မဖော်ပြဘဲ အချုပ်သားတစ်ယောက်ကို ပို့လိုက်လျှင် မလျော်ကန် ဖြစ်မည်ဟု အကျွန်ထင်ပါသည်” ဟု ဆိုလေ၏။
\c 26
\s အဂြိပ္ပမင်းရှိ့၌ ပေါလု၏ ချေပလျှောက်လဲခြင်း
\p
\v 1 ထိုအခါ အဂြိပ္ပမင်းက ပေါလုအား “သင့်အကြောင်းကို သင်ပြောဆိုရသော အခွင့်ဟိ၏” ဟု ဆိုလျှင် ပေါလုသည် မိမိလက်ကိုဆန့်၍ အောက်ပါအတိုင်း ချေပပြောဆိုလိုက်သည်မှာ၊
\p
\v 2 “အဂြိပ္ပမင်းကြီး၊ အကျွန့်အား ယုဒအမျိုးသားများ၏ စွပ်စွဲချက်များနှင့် ပတ်သက်၍ အသျှင်၏ ရှိ့မှောက်၌ လျှောက်လဲချေပခွင့်ကို ရသည်မှာ အကျွန့်အဖို့ ထူးမြတ်သော အခွင့်အရေးဖြစ်သည်ဟု ထင်မှတ်ပါ၏။ 
\v 3 အသျှင်သည် အထူးသဖြင့် ယုဒအမျိုးသားရို့၏ ထုံးတမ်းဓလေ့တိနှင့် ငြင်းခုန်မှုများကိုလည်း ကောင်းစွာသိသော သူဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် အကျွန်၏ လျှောက်လဲချက်ကို သည်းခံ၍ နားထောင်ပီးခြင်းငှာ တောင်းပန်ပါ၏။
\p
\v 4 “အကျွန်သည် ငယ်သောအရွယ်မှ စ၍ ဇာပိုင် နီထိုင်ခကြောင်းကို ယုဒလူမျိုးအပေါင်းရို့သည် သိကြပါ၏။ မိမိ၏ဇာတိမြီ၌ လည်းကောင်း၊ ယေရုဆလင်မြို့၌ လည်းကောင်း အကျွန်၏ဘဝတစ်လျှောက်လုံးကို ဇာပိုင် အသက်ရှင်ခကြောင်း သူရို့အားလုံးသည် သိကြပါ၏။ 
\v 5 \x - \xo ၂၆.၅ \xo*\xt တ ၂၃.၆; ဖိ ၃.၅\xt*\x* သူရို့သည် အကျွန့်ကို အယင်ကတည်းက သိထားပြီးဖြစ်၍ အကျွန်သည် အကျွန်ရို့ဘာသာတရား၌ အတင်းကျပ်ဆုံးသော စည်းကမ်းကို ကျင့်သုံးသည့် ဖာရိယှဲရို့၏ အဖွဲ့ဝင်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်ကို သူရို့သည် ဆန္ဒဟိလျှင် သက်သီခံနိုင်၏။ 
\v 6 ယခုတွင် အကျွန်သည် ဤနီရာ၌ ရပ်၍ စစ်ဆီးခြင်းကို ခံရသည်မှာ ဘုရားသခင်သည် အကျွန်ရို့၏ အဖိုးအဖီးရို့အား ပီးတော်မူခသော ကတိတော်ကို မျှော်လင့်နိန်သည့်အတွက်ကြောင့် ဖြစ်ပါ၏ — 
\v 7 မျိုးနွယ်တစ်ဆယ့်နှစ်မျိုးနွယ်ဖြစ်သော ဣသရေလလူမျိုးရို့သည် နိ့၊ ညဉ့်မပြတ် ဘုရားဝတ်ပြုကာ ထိုကတိတော်အတိုင်း ပြည့်စုံလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်လျက် ဟိကြပါ၏။ အသျှင်မင်းကြီး၊ အကျွန်သည် ထိုကဲ့သို့ မျှော်လင့်လျက် နိန်သောကြောင့် ယုဒလူမျိုးရို့သည် အကျွန့်ကို ဤသို့ စွပ်စွဲကြခြင်း ဖြစ်ပါ၏။ 
\v 8 ဘုရားသခင်သည် သီလွန်သောသူရို့အား ပြန်၍ ထမြောက်စီတော်မူမည်ကို ဇာကြောင့် မဖြစ်နိုင်ဟု ထင်မှတ်ကြသနည်း” ဟု ပြောဆို၏။
\p
\v 9 \x - \xo ၂၆.၉–၁၁ \xo*\xt တ ၈.၃; ၂၂.၄,၅\xt*\x*အကျွန်ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် နာဇရက်မြို့သား ယေသျှု၏နာမတော်အား ဆန့်ကျင်ရန် ဖြစ်နိုင်သမျှအမှုအားလုံးကို ပြုသင့်သည်ဟု ယူဆခပါ၏။ 
\v 10 ထိုအမှုကား ယေရုဆလင်မြို့၌ အကျွန် ပြုခသော အမှုဖြစ်ပါ၏။ အကျွန်သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲပါးမှ အခွင့်အာဏာဖြင့် များစွာသော ဘုရားသခင်၏လူတိကို ထောင်၌ အကျဉ်းချထားခ၏။ သူရို့အား အသီသတ်ခြင်းငှာ စီရင်သောအခါ၌ အကျွန်သည်လည်း သဘောတူခပါ၏။ 
\v 11 တရားဇရပ်များတွင် အကျွန်သည် သူရို့အား အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ပြစ်ဒဏ်ပီး၍ သူရို့၏အယူဝါဒကို စွန့်လွှတ်ကြစီရန် ကြိုးစားဆောင်ရွက်ခပါ၏။ အကျွန်သည် သူရို့ကို မုန်းတီးသဖြင့် တစ်ကျွန်းတစ်နိုင်ငံများသို့ပင် လား၍ သူရို့ကို ညှည်းဆဲနှိပ်စက်ခပါ၏။
\s ပေါလုက မိမိ၏ပြောင်းလဲလာပုံကို ပြောပြခြင်း
\r (တမန်တော် ၉.၁–၁၉; ၂၂.၆–၁၆)
\p
\v 12 “အကျွန်သည် ထိုရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့ပါးမှ အခွင့်အာဏာနှင့် ဒမာသက်မြို့သို့ လားခ၏။ 
\v 13 အသျှင်မင်းကြီး၊ ထိုလမ်းမထက်တွင် မွန်းတည့်အချိန်၌ အာကာမှ နီလုံးထက် ထွန်းတောက်သည့် အလင်းတန်းသည် အကျွန်မှစ၍ အကျွန်နှင့်အတူ ခရီးလားနိန်ကြသောသူရို့ ပတ်လည်တွင် ထွန်းတောက်သည်ကို အကျွန် မြင်ရပါ၏။ 
\v 14 ထိုအခါ အကျွန်ရို့အားလုံးသည် မြီထက်တွင် လဲကျလားပြီးနောက် ‘သျှောလု၊ သျှောလု ဇာကြောင့် ငါ့ကို ညှည်းဆဲသနည်း။ တုတ်ချွန်ကို ခြီနှင့် ကျောက်လျှင် ခက်လှ၏’ ဟူ၍ ဟေဗြဲဘာသာအားဖြင့် ပြောသောစကားသံကို အကျွန်သည် ကြားရ၏။ 
\v 15 ထိုအခါ အကျွန်ကလည်း ‘အသျှင်ကား ဇာသူနည်း’ ဟု မိန်း၏။ အသျှင်ကလည်း ‘ငါကား သင် ညှည်းဆဲနိန်သော ယေသျှုပင်ဖြစ်၏။ 
\v 16 သို့သော် သင်ထ၍ သင့်ခြီထောက်ထက်မှာ သင်ရပ်လော့။ ငါသည် သင့်အား ငါ၏အမှုတော်ဆောင်အဖြစ် ခန့်အပ်ခြင်းငှာ ပေါ်လာရခြင်းဖြစ်၏။ သင်သည် ဤနိ့၌ ငါ့ကို\f + \fr ၂၆.၁၆ \fr*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများတွင် \ft*\fqa အကျွန့်ကို၊ \fqa*\ft ဟု မပါဟိပေ။\ft*\f* မြင်သောအကြောင်းနှင့် နောင်အခါ၌ ငါသည် သင့်အား ဖော်ပြပီးမည့် အရာများကို အခြားလူရို့အား ပြောပြလော့။ 
\v 17 ငါသည် သင့်အား ဣသရေလလူမျိုးရို့၏ လက်မှလည်းကောင်း၊ တခြားလူမျိုးရို့၏ လက်မှလည်းကောင်း ကယ်နုတ်မည်။ ထိုသူရို့ပါးသို့ သင့်ကို ငါ စီရွှတ်ပြီးလျှင်၊ 
\v 18 သင်သည် တခြားလူမျိုးရို့၏မျက်စိကို ဖွင့်ပီး၍ ထိုသူရို့ကို မှောင်မိုက်ထဲမှ အလင်းတော်သို့ ကူးပြောင်းစီကာ စာတန်မာရ်နတ်၏တန်ခိုးအာဏာစက်မှ ဘုရားသခင်၏ အာဏာစက်သို့ ကူးပြောင်းစီရမည်။ အကြောင်းမူကား သူရို့သည် ငါ့ကို ယုံကြည်ခြင်းအားဖြင့် သူရို့၌ ဟိသမျှသောအပြစ်မှ ခွင့်ရွှတ်ခြင်းကို ရပြီးလျှင်၊ ဘုရားသခင် ရွီးချယ်ထားသောလူစု၌ နီရာကျစီရန်ဖြစ်၏’ ဟု ဆိုလေ၏။
\s ပေါလုက မိမိ၏လုပ်ဆောင်ချက်ကို ပြောပြခြင်း
\p
\v 19 “ထို့ကြောင့်၊ အဂြိပ္ပမင်းကြီး၊ အကျွန်သည် ကောင်းကင်မှ ဖြစ်သော ထိုဗျာဒိတ်တော်ကို မနာခံဘဲ နီလို့မရပါ။ 
\v 20 \x - \xo ၂၆.၂၀ \xo*\xt တ ၉.၂၀,၂၈,၂၉\xt*\x*ဦးစွာ ဒမာသက်မြို့မှစ၍ ယေရုဆလင်မြို့၌ လည်းကောင်း၊ ယုဒပြည်အရပ်ရပ်၌ လည်းကောင်း၊ တခြားလူမျိုးတိကြား၌ လည်းကောင်း၊ အကျွန်ဟောပြောသည်မှာ လူရို့သည် မိမိရို့၏ အပြစ်မှ နောင်တရ၍ ဘုရားသခင်ထံတော်သို့ လှည့်လာရမည်။ ထို့နောက် နောင်တရကြောင်းကို မိမိရို့၏ လုပ်ဆောင်ချက်ဖြင့် ပြသရမည် ဟူ၍ ဖြစ်ပါ၏။ 
\v 21 ဤအကြောင်းကြောင့် ယုဒလူရို့သည် အကျွန့်ကို ဗိမာန်တော်၌ ဖမ်းဆီး၍ အသီသတ်ခြင်းငှာ ကြိုးစားကြပါ၏။ 
\v 22 သို့ပင်သျှောင် ဘုရားသခင်၏ ကူညီမစခြင်းကို ခံရသောကြောင့် အကျွန်သည် ဤအရပ်၌ အသက်ကြီးသောသူနှင့် ငယ်ရွယ်သောသူ အားလုံးကို သက်သီခံရသော အခွင့်ကို ရဟိခြင်းဖြစ်ပါ၏။ အကျွန်၏ ဟောပြောချက်သည် ဖြစ်ပျက်လာမည့်အကြောင်းနှင့်ပက်သက်၍ မောသျှေနှင့် ပရောဖက်များ ဟောပြောခသည့် အတိုင်းပင်ဖြစ်၏။ 
\v 23 \x - \xo ၂၆.၂၃ \xo*\xt ၁ ကော ၁၅.၂၀\xt*\x*ထိုအကြောင်းအရာကား၊ မေသျှိယသည် ဒုက္ခဝေဒနာခံရပြီး သီခြင်းမှ အယင်ဦးဆုံး ထမြောက်သောသူ ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ယုဒလူမျိုးရို့နှင့် တခြားလူမျိုးရို့၌ ကယ်တင်ခြင်းအလင်းကို ပီးတော်မူလိမ့်မည်” ဟူ၍ ဖြစ်၏။
\p
\v 24 ပေါလုသည် ထိုသို့ ခုခံချေပနိန်စဉ်၊ ဖေတ္တုမင်းကလည်း “ပေါလု၊ သင်သည် အရူးဖြစ်၏။ သင်သည် အတတ်လွန်၍ အရူးဖြစ်လေယာ” ဟု ဆို၏။
\p
\v 25 ပေါလုကလည်း “မြတ်သော ဖေတ္တုမင်း၊ အကျွန် အရူးမဟုတ်ပါ။ လေးနက်သော အမှန်တရားကိုရာ လျှောက်ထားခြင်းဖြစ်ပါ၏။ 
\v 26 အဂြိပ္ပမင်းကြီး၊ အသျှင်သည် ဤအကြောင်းအရာတိကို သိထားပြီးဖြစ်၍ ရှိ့တော်၌ ရဲ့ဝံ့စွာ လျှောက်ထားခြင်း ဖြစ်ပါ၏။ ဤအမှုသည် ဆိတ်ကွယ်သော အရပ်၌ ဖြစ်ပျက်ခသည့်အရာ မဟုတ်သောကြောင့် ဤအမှုအားလုံးကို အသျှင်သည် သိမှတ်ပြီးဖြစ်ကြောင်း အကျွန် ယုံကြည်ပါ၏။ 
\v 27 အဂြိပ္ပမင်းကြီး၊ အသျှင်သည် ပရောဖက်ကျမ်းတိကို ယုံကြည်သလော။ အသျှင် ယုံကြည်ကြောင်းကို အကျွန် သိပါ၏” ဟု လျှောက်လေ၏။
\p
\v 28 အဂြိပ္ပမင်းကြီးကလည်း ပေါလုအား “ဤမျှ အချိန်တိုတိုအတွင်းမှာ ငါ့ကို ခရစ်ယာန်တစ်ယောက် ဖြစ်နိုင်အောင် ဖျားယောင်းနိုင်လိမ့်မည်ဟု သင်သည် ထင်မိသလော” ဟု ဆို၏။
\p
\v 29 ထိုအခါ ပေါလုက “အချိန်ကာလသည် အဓိကမဟုတ်ပါ။ မင်းကြီးနှင့်တကွ ဤနိ့တွင် အကျွန်ပြောဆိုသမျှကို နားထောင်သောသူ အပေါင်းရို့သည် တုပ်နှောင်ခံရခြင်းမှတစ်ပါး အကျွန့်ပိုင် ဖြစ်လာစီခြင်းငှာ ဘုရားသခင်၌ ဆုတောင်းပီးပါ၏” ဟု ဆိုလေ၏။
\p
\v 30 ထို့နောက် မင်းကြီး၊ ဘုရင်ခံ၊ ဗေရနိတ်နှင့်အတူတကွ ထိုင်နိန်ကြသော အဖွဲ့ဝင်အပေါင်းရို့သည် ထလာကြ၏။ 
\v 31 သူရို့သည် ထိုအခန်းမှ ထွက်လာပြီးနောက် သူရို့အချင်းချင်း “ဤသူသည် သီထိုက်သော အပြစ်ကိုသော်လည်းကောင်း၊ အကျဉ်းခံထိုက်သော အပြစ်ကိုသော်လည်းကောင်း မပြု” ဟု ပြောဆို ကြ၏။ 
\v 32 ထို့နောက် အဂြိပ္ပကလည်း “ဤသူသည် ဧကရာဇ်ဘုရင်ထံသို့ အယူခံဝင်ရန် မလျှောက်လျှင် သူ့အား လွှတ်ပီးနိုင်၏” ဟု ဖေတ္တုမင်းအား ဆို၏။
\c 27
\s ပေါလုသည် ရောမမြို့သို့ ရွက်ရွှင့်ခြင်း
\p
\v 1 ထိုအခါ အကျွန်ရို့အား ဣတလိပြည်သို့ သင်္ဘောဖြင့် ကူးရမည့်အကြောင်းကို ဆုံးဖြတ်ပြီးနောက်၊ ပေါလုနှင့် အကျဉ်းသားအချို့ကို “ဧကရာဇ်မင်း၏ တစ်ထောင်တပ်” ဟု ခေါ်သော တပ်မှ တပ်မှူး ယုလိလက်သို့ အပ်လိုက်၏။ 
\v 2 \x - \xo ၂၇.၂ \xo*\xt ကော ၄.၁၀\xt*\x*အကျွန်ရို့သည် အာဒြမုတ္တိမြို့မှ လာသော သင်္ဘောဖြင့် ရွက်ရွှင့်ကြ၏။ ထိုသင်္ဘောသည် အာယှိပြည်တစ်လျှောက်၌ဟိသော သင်္ဘောဆိပ်ကမ်းမြို့များသို့ လားမည့် သင်္ဘောဖြစ်၏။ ငါရို့နှင့်အတူ အာရိတ္တာခု အမည်ဟိသော မာကေဒေါနိပြည် သက်သာလောနိတ်မြို့သား တစ်ယောက်သည်လည်း လိုက်ပါလာ၏။ 
\v 3 နောက်တစ်နိ့၌ ငါရို့သည် ဇိဒုန်မြို့သို့ ဆိုက်ရောက်လေ၏။ တပ်မှူးယုလိသည် ပေါလုကို သနားသောကြောင့် သူ၏မိတ်ဆွီရို့ပါးသို့ လား၍ သူရို့၏လုပ်ကျွေးခြင်းကို ခံယူရန် အခွင့်ပီးလေ၏။ 
\v 4 ငါရို့သည် ထိုမြို့မှ ထွက်လာကြပြီးနောက် လီမသင့်သောကြောင့် ကုပရုကျွန်းဘေး လီကွယ်ရာအရပ်မှ ရွက်ရွှင့်ကြ၏။ 
\v 5 ထို့နောက် ငါရို့သည် ကိလိကိနှင့် ပမ်ဖုလိပြည်၏ ပင်လယ်ပြင်ကိုဖြတ်၍ လုကိပြည် မုရမြို့သို့ ဆိုက်ရောက်ကြ၏။ 
\v 6 ထိုမြို့၌ တပ်မှူးသည် အာလေဇန္ဒြိမြို့မှ ဣတလိပြည်သို့ ကူးမည့် သင်္ဘောတစ်စီးကို တွိ့သဖြင့် အကျွန်ရို့အား ထိုသင်္ဘောထက်သို့ တက်စီကြ၏။
\p
\v 7 အကျွန်ရို့သည် တရွိ့ရွိ့ဖြင့် ရက်ပေါင်းများစွာ ရွက်ရွှင့်ကြပြီး ကနိဒ်မြို့သို့ ခက်ခဲစွာဖြင့် ရောက်ကြ၏။ ထိုမှ လီမသင့်သောကြောင့် ရှိ့သို့ မလားနိုင်သဖြင့် အကျွန်ရို့သည် သာလမုန်အငူနားမှ ဖြတ်၍ ကရေတေကျွန်းကို အကာအကွယ်ပြု၍ ထိုကျွန်းဘေးမှ ရွက်ရွှင့်ကြ၏။ 
\v 8 အကျွန်ရို့သည် ကမ်းရိုးတန်းတစ်လျှောက်မှ ခက်ခဲစွာ ရွက်ရွှင့်ကြ၍ လာသဲမြို့အနီး ဆိပ်ကမ်းသာဟုခေါ်သော အရပ်သို့ ရောက်ကြ၏။
\p
\v 9 ထိုအရပ်၌ အကျွန်ရို့သည် အချိန်များစွာ ရပ်နားခကြရာ အပြစ်ဖြေရာ\f + \fr ၂၇.၉ \fr*\fk အပြစ်ဖြေရာနိ့၊ \fk*\ft ဤပွဲကို စက်တင်ဘာလ၏ နောက်ဆုံးပတ် သို့မဟုတ် အောက်တိုဘာလ၏ ပထမပတ်၌ ကျင်းပသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဆိုးဝါးသော ရာသီဥတု၌ ရွက်ရွှင့်လားရန် အန္တရာယ် ဖြစ်စီသည်။\ft*\f*နိ့ရက် လွန်လာပြီဖြစ်၍ ပင်လယ်ခရီးလားရာ၌ အန္တရာယ်များသောကာလ ရောက်လာလေ၏။ ထို့ကြောင့် ပေါလုသည် သူရို့အား၊ 
\v 10 “အချင်းလူရို့၊ ယခုအခါ ပင်လယ်ခရီးပြုမည်ဆိုပါက ဘေးတွိ့မည်။ ထိုသို့ဖြစ်လျှင် သင်္ဘောနှင့် ကုန်ပစ္စည်းများ ဆုံးယှုံးခြင်းသာမဟုတ်၊ ငါရို့ အသက်လည်း ဆုံးယှုံးစရာဟိကြောင်းကို ငါတွိ့မြင်၏” ဟု သတိပီးစကားကို ဆို၏။ 
\v 11 သို့ပင်သျှောင် တပ်မှူးသည် ပေါလု၏ စကားထက် သင်္ဘောပိုင်သျှင်နှင့် တက်မကိုင်ရို့၏ စကားကိုသာ နားထောင်ကြ၏။ 
\v 12 ထိုဆိပ်ကမ်းသည် ဆောင်းကာလ၌ မနီသင့်သောကြောင့်၊ လူအများစုမှာ ထိုဆိပ်ကမ်းမှ ထွက်ခွာ၍ ဖြစ်နိုင်လျှင် ဖိနိတ်မြို့သို့ ရောက်အောင်လားကာ ထိုအရပ်၌ ဆောင်းကာလကို ကုန်လွန်ခြင်းငှာ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ကြ၏။ ဖိနိတ်မြို့ကား ကရေတေကျွန်း၏ ဆိပ်ကမ်းမြို့ဖြစ်ပြီး အနောက်တောင်ဖက်နှင့် အနောက်မြောက်ဖက်\f + \fr ၂၇.၁၂ \fr*\fq အနောက်တောင်ဖက်နှင့် အနောက်မြောက်ဖက်၊ \fq*\ft သို့မဟုတ် \ft*\fqa အရှိ့မြောက်နှင့် အရှိ့တောင်။\fqa*\f*သို့ မျက်နှာမူလျက် တည်ဟိ၏။
\s ပင်လယ်ပြင်၌ မုန်တိုင်းကျရောက်ခြင်း
\p
\v 13 တောင်လီသည် ဖြည်းညင်းစွာတိုက်လာသောအခါ သင်္ဘောသားရို့သည် မိမိရို့၏ အကြံအောင်မည်ဟု ထင်မှတ်သဖြင့် ကျောက်ဆူးကို ဆွဲတင်ပြီးလျှင် ကရေတေကျွန်း ကမ်းရိုးတန်းတစ်လျှောက် ကမ်းနှင့် ကပ်နိုင်သမျှကပ်၍ ရွက်ရွှင့်ကြ၏။ 
\v 14 သို့သော် များမကြာမီတွင် “အရှိ့မြောက်လီ” ဟု ခေါ်သော အားပြင်းသောလီသည် ကမ်းဖက်မှ တိုက်လာ၏။ 
\v 15 သင်္ဘောသည် လီအဟုန်နှင့်တွိ့သဖြင့် ထိုလီကို ရင်ဆိုင်ခြင်းငှာ မတတ်နိုင်ပေ။ ထို့ကြောင့် အကျွန်ရို့သည် လက်လျော့၍ လီတိုက်ရာသို့ ရွင့်ပါကြ၏။ 
\v 16 ကလောဒေကျွန်း၏ တောင်ဖက်ကို ရောက်သောအခါ အကျွန်ရို့သည် လီကွယ်ရာအရပ် တချို့ကို တွိ့ရကြ၏။ ထိုနီရာတစ်လျှောက်၌ သင်္ဘောရွိ့လျားနိန်စဉ်၊ အသက်ကယ်လောင်းကို မပျက်စီးစီခြင်းငှာ ခက်ခဲစွာ စီမံလုပ်ဆောင်ကြ၏။ 
\v 17 သူရို့သည် ထိုလောင်းကို ဆွဲတင်ပြီးလျှင် ကြိုးဖြင့် သင်္ဘောတိုင်များ၌ ချိုင်ထားကြ၏။ သူရို့သည် သုရတိသောင်တွင် တင်မည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် ရွက်ကိုရုပ်သိမ်းပြီး လီတိုက်ရာသို့ မျောပါကြ၏။ 
\v 18 ပြင်းထန်သော လီမုန်တိုင်းသည်လည်း အဆက်မပြတ် တိုက်ခတ်လေ၏။ ထို့ကြောင့် နောက်တစ်နိ့တွင် သူရို့သည် သင်္ဘော၌ပါသောဝန်များကို စတင်၍ ထုတ်ပစ်ကြ၏။ 
\v 19 သုံးရက်မြောက်သောနိ့၌ သင်္ဘောနှင့်ဆက်စပ်သော ကုန်တန်ဆာများကို ထုတ်ပစ်ကြ၏။ 
\v 20 လီပြင်းသည် ဆက်၍အားကောင်းနိန်သိမ့်သဖြင့် အကျွန်ရို့သည် ရက်အတန်ကြာ နီကိုမမြင်ရ၊ နက္ခတ်ကြယ်များကိုလည်း မမြင်ရကြပေ။ နောက်ဆုံး၌ အကျွန်ရို့သည် ကယ်တင်ခံရမည့် မျှော်လင့်ခြင်းပင် ကင်းမဲ့လေ၏။
\p
\v 21 လူရို့သည် အစာမစားဘဲ အချိန်ကြာမြင့်စွာ နီကြပြီးနောက်၊ ပေါလုသည် သူရို့ရှိ့၌ မတ်တက်ရပ်၍ “သင်ရို့ ငါ့စကားကို နားထောင်၍ ကရေတေကျွန်းမှ မခွာဘဲနိန်လျှင် ဤပျက်စီးဆုံးယှုံးခြင်းနှင့် ကင်းလွတ်ကြလိမ့်မည်။ 
\v 22 သို့သော် ယခုမူကား အားတင်းထားကြလော။ သင်္ဘော ပျက်စီးခြင်းမှတစ်ပါး သင်ရို့အထဲတွင် တစ်ယောက်မျှ အသက်ဆုံးယှုံးရမည် မဟုတ်။ 
\v 23 အကြောင်းမူကား၊ ငါကိုးကွယ်သော ငါ့အသျှင် ဘုရားသခင်၏ ကောင်းကင်တမန် တစ်ပါးသည် လွန်ခသောည၌ ငါ့ပါးသို့ လာပြီး၊ 
\v 24 ‘ပေါလု၊ မကြောက်ကေ့။ သင်သည် ဧကရာဇ်ဘုရင်၏ ရှိ့သို့ ရောက်ရမည်။ ဘုရားသခင်သည်လည်း သင့်ကို ထောက်ထား၍ သင်နှင့် အတူတကွ လိုက်လာသောသူအပေါင်းရို့အား အသက်ဘေးမှ လွတ်မြောက်စီလိမ့်မည်’ ဟု ဆို၏။ 
\v 25 ထို့ကြောင့် အချင်းလူရို့၊ အားတင်းထားကြလော။ ငါသည် ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်သောသူဖြစ်သောကြောင့် ငါ့ကို ကောင်းကင်တမန် ဖော်ပြခသည့်အတိုင်း ဖြစ်လာလိမ့်မည်။ 
\v 26 သို့ရာတွင်၊ ငါရို့ သင်္ဘောသည် ကျွန်းတချို့တွင် သောင်တင်လိမ့်မည်” ဟု ဆို၏။
\p
\v 27 တစ်ဆယ့်လေးရက်မြောက်သောည၌ အကျွန်ရို့သင်္ဘောသည် အာဒြိပင်လယ်ထဲတွင် လီတိုက်ရာသို့ မျောပါ နိန်၏။ ညဥ့်သန်းခေါင် အချိန်ခန့်တွင် သင်္ဘောသားရို့သည် ကမ်းနှင့် နီးလာသည်ဟု ထင်မှတ်ကြ၏။ 
\v 28 ထို့ကြောင့် သူရို့သည် ရီအတိမ်အနက်ကို စမ်းကြည့်သောအခါ အနက်ပေ ၁၂၀ ဟိကြောင်းကို တွိ့ရကြ၏။ ထိုမှ အနည်းငယ်လွန်သောအခါ တဖန်တိုင်းကြည့်လျှင် အနက်ပေ ၉၀ ဟိသည်ကို တွိ့ကြ၏။ 
\v 29 ထိုအခါ သူရို့က သင်္ဘောသည် ကျောက်ဆောင်များအား တိုက်မိမည်ကို စိုးရိမ်ကြ၏။ ထို့ကြောင့် သင်္ဘော၏ ပဲ့ပိုင်းမှ ကျောက်ဆူးလေးလက်ကို ချပြီး၊ မိုးလင်းပါစီဟု ဆုတောင်းကြ၏။ 
\v 30 ထို့နောက် သင်္ဘောသားရို့သည် ထိုသင်္ဘော၏ ဦးပိုင်းသို့ လား၍ ကျောက်ဆူးတချို့ကို ချဟန်ပြုပြီး အသက်ကယ်လောင်းကို လျှောချကာ ထွက်ဗြီးခြင်းငှာ ကြိုးစားကြ၏။ 
\v 31 သို့ရာတွင် ပေါလုသည် တပ်မှူးနှင့် စစ်သားတိအား၊ “သင်္ဘောသားရို့ သင်္ဘောထက်၌ မဟိလျှင် သင်ရို့သည် အသက်ချမ်းသာရခြင်းငှာ မျှော်လင့်ခြင်းမဟိ” ဟု ဆို၏။ 
\v 32 ထိုအခါ စစ်သားရို့သည် အသက်ကယ်လောင်းကြိုးကို ဖြတ်၍ လောင်းကို အောက်သို့ ချလိုက်ကြ၏။
\p
\v 33 အရုဏ်မတက်မီ၊ ပေါလုသည် ထိုသူအပေါင်းရို့အား အစာ စားစီခြင်းငှာ တိုက်တွန်းလိုသောကြောင့် “သင်ရို့သည် ဇာပိုင်ဖြစ်မည်ကို အစာမစားဘဲ ဆက်တိုက် စောင့်မျှော်နိန်ကြသည်မှာ အဂုဆိုလျှင် တစ်ဆယ့်လေးရက်ပင် ဟိခပြီ။ 
\v 34 ထို့ကြောင့် သင်ရို့သည် အစာကိုစားကြရန် ငါတိုက်တွန်း၏။ သင်ရို့သည် အသက်ရှင်ကျန်ရဖို့အလို့ငှာ လိုအပ်သောအရာဖြစ်၏။ သင်ရို့၏ ဦးဂေါင်းမှ ဆံခြီတစ်မျှင်မျှ ဆုံးယှုံးလိမ့်မည် မဟုတ်” ဟု ဆို၏။ 
\v 35 ထိုသို့ ပြောဆိုပြီးနောက်၊ ပေါလုသည် ပေါင်မုန့်တချို့ကို ယူလာပြီး သူရို့အားလုံးရှိ့တွင် ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ မုန့်ကိုဖဲ့၍ ဝီမျှစားသုံးကြ၏။ 
\v 36 ထိုသူအပေါင်းရို့သည်လည်း စိတ်အားတက်လာပြီး အစားအစာတချို့ကိုယူ၍ စားကြ၏။ 
\v 37 ထိုသင်္ဘော၌ လိုက်ပါလာသော အကျွန်ရို့သည် အရီအတွက်အားဖြင့် ၂၇၆ ယောက်\f + \fr ၂၇.၃၇ \fr*\fq ၂၇၆ ယောက်၊ \fq*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများတွင် \ft*\fqa ၂၇၅ ယောက်၊ \fqa*\ft အခြား၌မူ \ft*\fqa ၇၆ ယောက်ခန့်၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ပါဟိသည်။\ft*\f* ဟိကြ၏။ 
\v 38 လူတိုင်း ဝလင်စွာ စားကြပြီးနောက် သင်္ဘောကို ပေါ့ပါးစီခြင်းငှာ ဂျုံစပါးဟိသမျှကို ပင်လယ်ထဲသို့ ချပစ်ကြ၏။
\s သင်္ဘောပျက်စီးခြင်း
\p
\v 39 မိုးလင်းသောအခါ၊ သင်္ဘောသားရို့သည် မိမိရို့ မည်သည့်အရပ်ဒေသတွင် ရောက်နိန်ကြောင်းကို မသိကြသော်လည်း၊ ပင်လယ်ကွေ့ကမ်းခြီ တစ်ခုကို တွိ့မြင်သဖြင့် ဖြစ်နိုင်လျှင် သင်္ဘောကို ထိုကမ်းခြီသို့ ထိုးတင်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကြ၏။ 
\v 40 ထို့ကြောင့် သူရို့သည် ကျောက်ဆူးကြိုးများကို ပင်လယ်ထဲ၌ ဖြတ်ချထားခ၏။ တစ်ချိန်တည်း၌ ပဲ့ထိန်းတက်မ ကြိုးများကိုလည်း ဖြီကြကာ ဦးပိုင်းမှ သင်္ဘောရွက်ကိုလည်း ဖြန့်ဖွင့်ပြီး သင်္ဘောကို ကမ်းသို့ ရွက်တိုက်ပါလားစီ၏။ 
\v 41 သို့ရာတွင် သင်္ဘောသည် သဲသောင်တစ်ခုထက်တွင် တင်၍ ဦးပိုင်းသည် လှုပ်၍ မရဘဲဟိလေ၏။ သင်္ဘော၏ ပဲ့ပိုင်းကား လှိုင်းပုတ်သောကြောင့် ကျိုးလေ၏။
\p
\v 42 ထိုအခါ စစ်သားတိက အကျဉ်းသားရို့သည် ကမ်းဖက်သို့ ရီကူး၍ ထွက်ဗြီးလွတ်မြောက်လားမည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် သူရို့အားလုံးကို အသီသတ်မည်ဟု စီစဉ်ကြ၏။ 
\v 43 သို့ရာတွင် တပ်မှူးသည် ပေါလုအား အသက်ချမ်းသာစီခြင်းငှာ အလိုဟိသောကြောင့် တပ်သားရို့၏ အစီစဉ်ကို တားမြစ်ပြီး၊ ရီကူးနိုင်သော သူရို့သည် ခုန်ဆင်း၍ ကမ်းဖက်သို့ အယင် ကူးစီခြင်းငှာလည်းကောင်း၊ 
\v 44 ကျန်ခသောသူရို့သည် ပျဉ်ပြားမှစ၍ သင်္ဘော၏ အပိုင်းအစများကို စီး၍ ကူးစီခြင်းငှာလည်းကောင်း အမိန့်ပီးလေ၏။ ဤနည်းဖြင့် အကျွန်ရို့အားလုံးသည် အသက်ဘေးမှလွတ်၍ ကမ်းသို့ ရောက်ကြ၏။
\c 28
\s မေလိတေကျွန်းသို့ ရောက်ဟိခြင်း
\p
\v 1 အကျွန်ရို့သည် အသက်ဘေးမှလွတ်၍ ကမ်းထက်သို့ ရောက်သောအခါ ၎င်းကို မေလိတေကျွန်းဟု ခေါ်ကြောင်း သိရကြ၏။ 
\v 2 ထိုကျွန်းသူကျွန်းသားရို့သည် အကျွန်ရို့အား အလွန်ရင်းနှီးစွာ ချစ်ခင်ကြင်နာမှုကို ပြသကြ၏။ မိုးရွာ၍ ချမ်းသောကြောင့် ထိုသူရို့သည် မီးပုံတစ်ပုံကို ဖိုပြီး အကျွန်ရို့အား ကြိုဆိုကြ၏။ 
\v 3 ပေါလုသည် ထင်းကို စုသိမ်း၍ မီးထဲ၌ ထည့်လေ၏။ ထိုအခါ မြွီတစ်ကောင်သည် မီးအပူဟိန်ကြောင့် ထွက်လာ၍ ပေါလု၏လက်ကို တွယ်တက်လျက်နိန်၏။ 
\v 4 ထိုအခါ ကျွန်းသားရို့က ပေါလုလက်၌ မြွီတွယ်တက်နိန်သည်ကို မြင်လျှင် “ဤသူသည် လူသတ်သမားဖြစ်မည်။ ပင်လယ်၌ အသက်ဘေးမှ လွတ်မြောက်လာသော်လည်း၊ ကံတရားက သူ့အား အသက်ရှင်ခြင်းငှာ အခွင့်မပီး” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆိုကြ၏။ 
\v 5 သို့သော် ပေါလု၌ ဇာဘေးမျှ မဖြစ်ဘဲ ထိုမြွီကို မီးထဲသို့ ခါချလိုက်၏။ 
\v 6 ဒေသခံရို့မူကား ပေါလုခန္ဓာသည် ရောင်ရမ်းလာပြီး လဲကျကာ သီဆုံးလားမည်ဟု ထင်မှတ်၍ စောင့်ကြည့်နိန်ကြ၏၊ သို့ရာတွင် အချိန်ကြာမြင့်စွာ စောင့်ကြည့်နိန်သော်လည်း ပေါလု၌ ထူးခြားသောဘေး တစ်ခုမျှ ဖြစ်မလာသည်ကို မြင်ကြသောအခါ သူရို့၏ထင်မှတ်ချက်သည် ပြောင်းလဲ၍ “ဤသူသည် နတ်ဘုရားတစ်ပါး ဖြစ်၏” ဟု ပြောဆိုကြ၏။
\p
\v 7 ထိုအရပ်နှင့် မနီးမဝီးတွင် ပုဗလိအမည်ဟိသော ကျွန်းသူကြီး ပိုင်ဆိုင်သော မြီယာများ ဟိ၏။ ထိုသူကြီးသည် အကျွန်ရို့ကို ချစ်ခင်ကြင်နာစွာ ကြိုဆိုပြီး၊ သုံးရက်ပတ်လုံး ကောင်းစွာ ဧည့်ခံကျွေးမွေးလေ၏။ 
\v 8 ပုဗလိ၏ အဖသည် အပြင်းဖျားနှင့် ဝမ်းကိုက်ရောဂါများကို ခံစားရပြီး အိပ်ရာ၌ လဲနိန်၏။ ပေါလုသည်လည်း သူ၏အခန်းထဲသို့ လား၍ ဆုတောင်းပြီးနောက် သူ့အထက်၌ မိမိ၏လက်ကို တင်ကာ ကျန်းမာလာစီ၏။ 
\v 9 ထိုအခြင်းအရာများကြောင့် ကျွန်းထက်၌ဟိသော တခြား မကျန်းမာသောသူ အားလုံးသည်လည်း ပေါလုပါးသို့ ရောက်လာကြ၍ ကျန်းမာခြင်းကို ရကြလေ၏။ 
\v 10 သူရို့သည် များစွာသော လက်ဆောင်များကို အကျွန်ရို့အား ပီးကြလေ၏။ အကျွန်ရို့သည် ထိုမှ ရွက်ရွှင့်ကြသောအခါလည်း လမ်းခရီး၌ လိုအပ်သော စားနပ်ရိက္ခာများကို သင်္ဘောထက်သို့ တင်ပီးကြ၏။
\s မေလိတေကျွန်းမှ ရောမမြို့သို့
\p
\v 11 သုံးလလွန်သောအခါ အကျွန်ရို့သည် “နတ်သားအမြွှာ” ဟု ခေါ်သော အာလေဇန္ဒြိမြို့မှ လာသော သင်္ဘောကို စီး၍ ရွက်ရွှင့်ကြ၏။ ထိုသင်္ဘောသည် ဆောင်းကာလပတ်လုံး ထိုကျွန်း၌ နီခဖူးသော သင်္ဘောဖြစ်၏။ 
\v 12 အကျွန်ရို့သည် သုရကုတ်မြို့သို့ ရောက်လျှင် သုံးရက်မျှနီထိုင်ကြ၏။ 
\v 13 ထိုမြို့မှ ရွက်ရွှင့်ပြန်ရာ ရီဂျုန်မြို့သို့ ရောက်ကြ၏။ နောက်တစ်နိ့တွင် တောင်လီသည် စတင် တိုက်ခတ်လာသောကြောင့်၊ နှစ်ရက်အကြာ၌ ပေါတယောလိမြို့သို့ ရောက်ကြ၏။ 
\v 14 ထိုမြို့၌ တချို့သော ယုံကြည်သူများနှင့် တွိ့၍ အကျွန်ရို့အား တစ်ပတ်ခန့်မျှ သူရို့နှင့်အတူ နီထိုင်ပီးစီခြင်းငှာ တောင်းပန်သည့်အတိုင်း နီကြလေ၏။ ထို့နောက်မှ အကျွန်ရို့သည် ရောမမြို့သို့ ခရီးပြုကြ၏။ 
\v 15 ရောမမြို့၌ ဟိသော ယုံကြည်သူများသည် အကျွန်ရို့၏ သတင်းကို ကြားကြလျှင်၊ ကြိုဆိုခြင်းငှာ တချို့သည် အပ္ပိဈီးတိုင်အောင်လည်းကောင်း၊ တချို့သည် ဧည့်ရိပ်သာသုံးဆောင်ဟု ခေါ်သော အရပ်တိုင်အောင်လည်းကောင်း လာကြ၏။ ပေါလုသည် ထိုသူရို့ကို မြင်သောအခါ ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းလျက် ကြီးစွာ စိတ်အားတက်လေ၏။
\s ရောမမြို့၌ အမှုတော်ဆောင်ခြင်း
\p
\v 16 အကျွန်ရို့သည် ရောမမြို့သို့ ရောက်သောအခါ၊ ပေါလုသည် မိမိအား အစောင့်စစ်သား တစ်ယောက်နှင့်အတူ နီရသောအခွင့်ကို ရ၏။
\p
\v 17 သုံးရက်လွန်သောအခါ၊ ပေါလုသည် ဒေသခံ ယုဒ ခေါင်းဆောင်တိကို တွိ့ဆုံခြင်းငှာ ခေါ်လေ၏။ ထိုသူရို့သည် စုရုံးလာကြသောအခါ ပေါလုက “ငါ၏ ညီအစ်ကို ဣသရေလလူမျိုးရို့၊ ငါသည် မိမိအမျိုးသားရို့ကို လည်းကောင်း၊ ဘိုးစဉ်ဘောင်ဆက် ကျင့်သုံးခသော ထုံးတမ်းဓလေ့ကို သော်လည်းကောင်း မဆန့်ကျင်ခ သော်လည်း၊ ယုဒအမျိုးသားရို့သည် ငါ့ကို ယေရုဆလင်မြို့၌ ဖမ်းဆီးပြီး ရောမလူမျိုးရို့၏ လက်သို့ အပ်လိုက်ကြ၏။ 
\v 18 သူရို့သည် ငါ့ကို စစ်ဆီးပြီးမှ ငါ၌ သီထိုက်သော အပြစ်တစ်စုံတစ်ခုမျှ မတွိ့သောကြောင့် လွတ်စီလိုကြ၏။ 
\v 19 \x - \xo ၂၈.၁၉ \xo*\xt တ ၂၅.၁၁\xt*\x*သို့ရာတွင် ယုဒလူမျိုးရို့က ဆန့်ကျင်သောကြောင့် ငါသည် ဧကရာဇ်ဘုရင်ထံ၌ အယူခံဝင်ပါမည်ဟု ဆိုရပါ၏။ ထိုသို့ ပြုရခြင်းမှာ မိမိလူမျိုးရို့ကို အပြစ်တင်စွပ်စွဲစရာ တစ်စုံတစ်ခု ဟိသောကြောင့်မဟုတ်။ 
\v 20 ထို့ကြောင့် သင်ရို့အား တွိ့ဆုံခွင့်နှင့် ပြောဆိုခွင့်ကို ဤသို့ တောင်းရခြင်းဖြစ်ပါ၏။ ငါသည် ဤကဲ့သို့ သံကြိုးများဖြင့် တုပ်နှောင်ခြင်းကို ခံရသည်မှာ ဣသရေလအမျိုးသားရို့ မျှော်လင့်နိန်သော အသျှင်ကြောင့်သာ ဖြစ်၏” ဟု ပြောလေ၏။
\p
\v 21 သူရို့ကလည်း “သင်၏အကြောင်းကို ယုဒပြည်မှ ရီး၍ပီးလိုက်သော ဇာစာကိုမျှ အကျွန်ရို့ မရဘဲ၊ အကျွန်ရို့၏ လူတိလည်း သင်၏အကြောင်းနှင့်ပတ်သတ်၍ မကောင်းသောအရာ တစ်စုံတစ်ခုကိုမျှ သတင်းပို့သောသူ သို့မဟုတ် ပြောသောသူ တစ်ယောက်မျှ မဟိကြပါ။ 
\v 22 သို့ပင်သျှောင် သင်၏ အယူအဆ အကြောင်းကိုမူ ငါရို့ နားထောင်လိုပါ၏။ အကြောင်းမူကား ဤဂိုဏ်းခွဲကို အရပ်ရပ်၌ ဟိသောလူတိက ဆန့်ကျင်ပြောဆိုနိန်ကြသည်ကို ငါရို့သိကြ၏” ဟု ဆိုကြ၏။
\p
\v 23 ထို့ကြောင့် သူရို့သည် ပေါလုကို ရက်ချိန်းပီးကြပြီး၊ ထိုနိ့ရက် ရောက်လာသောအခါ များစွာသောလူရို့သည် ပေါလုတည်းခိုရာသို့ ရောက်လာကြ၏။ ပေါလုကလည်း ထိုသူရို့အား မိုးထဖက်မှ စ၍ ညမိုးချုပ်သည်ထိတိုင်အောင် ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်အကြောင်းကို ယှင်းပြဟောပြောလေ၏။ ယေသျှု၏ အကြောင်းကို နားလည်ယုံကြည်စီခြင်းငှာ မောသျှေ၏ပညတ္တိကျမ်းနှင့် ပရောဖက်ကျမ်းများမှ ကိုးကား၍ ကြိုးစားကာ ဟောပြောလေ၏။ 
\v 24 လူတချို့သည် ပေါလုဟောပြောချက်ကို နားလည်သဘောပေါက် လာကြသော်လည်း၊ အချို့မူကား မယုံကြည်ကြ။ 
\v 25 ထို့ကြောင့် သူရို့သည် အချင်းချင်း သဘောထားကွဲ၍ ထွက်လားကြသည်မှာ ပေါလု၏ နောက်ဆုံးသောစကားကို ကြားကြသောကြောင့် ဖြစ်၏။ ထိုစကားမူကား “သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် သင်ရို့၏ အဖိုးအဖီးရို့ကို ပရောဖက် ဟေသျှာယအားဖြင့် မိန့်တော်မူခသော စကားသည်ကား၊
\q1
\v 26 “ ‘ဤလူမျိုးပါးသို့ လား၍ ဟောပြောကြလော။
\q1 သင်ရို့သည် နားထောင်ပြီးယင်း နားထောင်သော်လည်း၊ နားမလည်ကြ။
\q2 သင်ရို့သည် ကြည့်ပြီးယင်း ကြည့်ကတ်သော်လည်း၊ မတွိ့မြင်ကြ။
\q1
\v 27 အကြောင်းမူကား ဤလူရို့၏စိတ်နှလုံးသည် မာကြောလျက်၊
\q2 နားသည်လည်း ထိုင်းလျက်၊
\q2 မျက်စိသည်လည်း ပိတ်လျက် ဟိကြ၏။
\q1 ထိုသို့မဟုတ်ဘဲ၊ သူရို့မျက်စိသည် မြင်ကြလျက်၊
\q2 သူရို့၏ နားသည်လည်း ကြားကြပြီး၊
\q2 သူရို့၏ စိတ်နှလုံးသည် နားလည်ကြလျှင်၊
\q1 သူရို့သည် ငါ့ထံသို့ လှည့်လာ၍
\q2 ငါသည်လည်း သူရို့၏ အနာရောဂါကို ကျန်းမာစီမည် ဟူ၍ ဘုရားသခင် မိန့်တော်မူ၏’ ဟု ဆိုလေ၏။”
\p
\v 28 ထို့နောက် ပေါလုကလည်း “သို့ဖြစ်၍ ငါသည် သင်ရို့ကို သိစီလိုသည်မှာ၊ ငါ့ဘုရားသခင်၏ ကယ်တင်ခြင်းတရားသည် တခြားလူမျိုးရို့အား ပီးလိုက်သည်ဖြစ်၍ သူရို့သည် နားထောင်ကြလိမ့်မည်” ဟု ဟောပြောကာ အဆုံးသတ်လေ၏။ 
\v 29 \f + \fr ၂၈.၂၉ \fr*\ft အချို့သော မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများတွင် အခန်းငယ် ၂၉ ကို၊ \ft*\fqa ဤအရာကို ပေါလု ပြောပြီးနောက်၊ ယုဒအမျိုးသားများသည် မိမိရို့အချင်းချင်း၌ ပြင်းစွာငြင်းခုံပြီး ပြန်လားလေ၏၊ \fqa*\ft ဟူ၍ ဖြည့်စွက်ထားသည်။\ft*\f*
\p
\v 30 ပေါလုသည် ထိုမြို့တွင် မိမိ ငှားထားသောအိမ်၌ နှစ်နှစ်ပတ်လုံး နီ၍၊ မိမိအား လာရောက်တွိ့လိုသောသူ မှန်သမျှကို ကြိုဆိုလက်ခံလေ၏။ 
\v 31 ထိုသူရို့အား ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်အကြောင်းနှင့် အသျှင်ယေသျှုခရစ်တော်၏ အကြောင်းအလုံးစုံကို ရဲရင့်စွာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဟောပြောသွန်သင်လေ၏။